Polska w cieniu potęg - Kaiserreich ARR

Polska w cieniu potęg - Kaiserreich AAR

Polska w cieniu potęg
Kaiserreich AAR

Prolog cz. I - "Weltkrieg"
1914 - 1922​

Polska droga do niepodległości nie była łatwa – przez ponad 120 lat Polacy nie byli w stanie wywalczyć suwerenności. Wszystkie próby pokonania zaborców poprzez organizowanie coraz bardziej bezsensownych powstań spełzły na panewce. W końcu zrozumiano, że trzeba czekać na dogodniejszą sytuację międzynarodową, przez co rozumiano przede wszystkim załamanie się istniejącej dotychczas jednomyślności mocarstw zaborczych, Niemczech, Austro – Węgier i Rosji, w sprawach polskich. Kolejne pokolenia żyły i umierały w niewoli, w końcu jednak cierpliwość popłaciła. Nastał rok 1914, napięcie pomiędzy potęgami europejskimi przekroczyło punkt krytyczny i cały kontynent pogrążył się w wojennej zawierusze. Społeczeństwa z entuzjazmem przyjęły początek działań wojennych, nieświadome ogromu zniszczeń i nieszczęść jakie miały nadejść. Polacy w szczególności mieli prawo do optymistycznego spojrzenia w przyszłość. Niemcy i Rosja rzucił się sobie do gardeł, a Austro – Węgry opowiedziały się po stronie swego północnego sąsiada. Obydwie strony konfliktu wystosowały do Polaków odezwy, obiecując wolność, swobody obywatelskie, a nawet namiastki niepodległego państwa, z początku jednak żadne z państw zaborczych nie podejmowało w kwestii polskiej konkretnych działań. Sytuacja ta zaczęła się jednak powoli zmieniać z czasem, gdy stało się jasne, że nadchodząca wojna nie jest podobna do żadnej poprzedniej. Ofiary wojny zaczęto liczyć najpierw w setkach tysięcy, a potem w milionach, młodzi mężczyźni z większości krajów Europy ginęli w okopach, od kul, pocisków artyleryjskich, gazów bojowych, nie liczono się też z cywilnymi ofiarami wojny.

​

W Polsce przewagę zyskały Państwa Centralne, wkrótce całe terytorium tzw. Kongresówki znalazło się pod okupacją niemiecką i austro-węgierską. Jako że germańskim sojusznikom zaczęło powoli brakować „mięsa armatniego” chcieli oni umożliwić rekrutację Polaków do swoich armii. W tym celu w 1916 roku ogłoszono Akt 5 listopada, który gwarantował utworzenie Królestwa Polskiego, nie określał jednak jego przyszłych granic i podkreślał konieczność powołania Polnische Wehrmacht, Polskich Sił Zbrojnych, które miały walczyć u boku Niemiec i ich sojuszników. Pomimo teoretycznej monarchiczności rządy w kraju sprawowała Rada Regencyjna złożona ze Zdzisława ks. Lubomirskiego, Aleksandra kard. Kakowskiego i Józefa hr. Ostrowskiego, powołano też rząd i quasiparlament.

Rada Regencyjna Król. Polskiego​

Tymczasem zarówno na froncie wschodnim jak i zachodnim doszło do przesileń, Rosja po rewolucji lutowej i październikowej pogrążyła się w chaosie i zmuszona była podpisać traktat brzeski na mocy którego w Europie Środkowo – Wschodniej utworzono szereg państw zależnych od Niemiec m.in. Litwę, Białoruś i Ukrainę. Na zachodzie trwała krwawa wojna pozycyjna. Państwa Ententy próbowały wielokrotnie przełamać front zmasowanym natarciem, jedną z takich prób była ofensywa pod Sommą. Setki tysięcy żołnierzy zginęło po to tylko by posunąć front o parę kilometrów. Po tym krwawym starciu generałowie niemieccy uznali, że Armia Cesarska jest zbytnio rozciągnięta i narażona na starty, dodatkowo podówczas trwała jeszcze wojna z Rosją. Dlatego też zdecydowano się na wycofanie sił na potężnie umocnioną Linię Hindenburga, co miało dać Niemcom czas na przegrupowanie i przygotowanie kolejnej ofensywy. Na froncie włoskim tymczasem Państwa Centralne przeprowadziły udaną ofensywę i posunęły się aż do linii rzeki Piawy. Pomimo nacisków niektórych dowódców Floty Niemieckiej nie zezwolono U – Bootom na prowadzenie nieograniczonej wojny podwodnej, co było spowodowane obawą przed włączeniem się Stanów Zjednoczonych do wojny po stronie Ententy. Nadzieje Państw Centralnych na zwycięstwo w wyniszczającej wojnie, pomimo tragicznej w skutkach blokady morskiej powróciły gdy do Francji zaczęły przybywać jednostki z frontu wschodniego. Brytyjczycy i Francuzi spodziewali się dokonania przez Niemców wiosennej ofensywy, ku ogromnemu zaskoczeniu generałowie niemieccy zdecydowali jednak pozostać w 1918 roku na pozycjach obronnych, licząc na zniwelowanie skutków brytyjskiej blokady zapasami i surowcami ze wschodu, a w szczególności z Ukrainy, „spichlerza Europy”. W tej sytuacji połączone siły franko-brytyjskie przystąpiły do tzw. Wielkiej Ofensywy Wschodniej, która jednak zakończyła się fiaskiem i przyniosła śmierć ponad 800 tysiącom alianckich żołnierzy.

Groby ofiar Wielkiej Ofensywy Wschodniej​

Nieudana próba przełamania frontu przez Sprzymierzonych okazała się punktem zwrotnym całej wojny. Jeszcze w 1918 roku Niemcy razem z Austro – Węgrami i Bułgarią wyeliminowały z wojny Grecję, przyczółek Ententy na Bałkanach. Na początku roku 1919 Państwa Centralne zaatakowały również we Włoszech. Gdy walki na półwyspie Apenińskim jeszcze trwały Niemcy przystąpiły do zadania Francji ostatecznego ciosu, ofensywę, nazwaną „Wielką Ofensywą Wiosenną” przygotowywano przez cały rok 1918 i wykorzystano w niej doświadczenia z walk w Grecji gdzie testowano nowe uzbrojenie i doktryny walki. 2 marca na armie alianckie runęła cała potęga Armii Cesarskiej, po ciężkich walkach jednostki niemieckie przełamały front, dotarły do Marny i rozpoczęły operację okrążania Paryża. Także we Włoszech aliancka obrona się załamała, choć niektóre jednostki stawiały połączonym siłom austro-węgiersko-niemieckim silny opór (szczególnie wyróżniła się dywizja australijska broniąca dostępu do Padwy ) to większość armii włoskiej poszła w rozsypkę, dzięki szybkiemu natarciu 60% sił Królestwa Włoch znalazło się w okrążeniu w kotle weneckim, tylko dzięki słabości floty Austro – Węgier udało się utrzymać dostawy zaopatrzenia do otoczonych oddziałów. Państwa Centralne nie próżnowały, 1 Sierpnia padł Rzym, a pięć dni później Włochy skapitulowały. W obliczu oblężenia Paryża Francja poddała się 4 Października. Pomimo tego, iż Wielkiej Brytanii udało się ewakuować większość swojego Korpusu Ekspedycyjnego na Wyspy pozostała w Europie sama, wkrótce wyparto Brytyjczyków z Bliskiego Wschodu. Z drugiej strony wszelkie próby przygotowania inwazji na Anglię spełzły na niczym, Home Fleet pozostała niezwyciężona na morzach i oceanach. W tej sytuacji w 1922 podpisano tzw. „Honorowy Pokój”, Wielka Brytania wyszła z wojennej zawieruchy bez większych strat terytorialnych, jednakże nastroje społeczne były tragiczne. Niemcy przystąpiły natomiast do budowania nowego porządku świata...

Koniec wojny oznaczał także, że żołnierze polscy walczący we wszystkich armiach, Ententy i Państw Centralnych, mogli powrócić do domów. Królewstwo Polskie nadal rządzone było przez proniemiecką Radę Regencyjną. Ustalone przez Berlin i Wiedeń granice były bardzo niekorzystne dla Polski, gdyż obejmowały jedynie część dawnej „Kongresówki”, z Warszawą, Łodzią i Lublinem. Niemcy nie oddały oczywiście Polakom Wielkopolski z Poznaniem, Cesarz Austriacki dalej panował nad Galicją i Lodomerią. Część ziem zamieszkanych przez Polaków znalazła się też w granicach nowo powstałych państw – Litwy, Białorusi i Ukrainy. Mimo to Polacy wreszcie mogli powiedzieć, że mają swoje własne państwo, teoretycznie niepodległe, choć aby przetrwać musiało utrzymywać proniemiecki i proaustriacki kurs. Było to jednak Królestwo bez króla i ze słabą administracją, które musiało szybko stworzyć podstawy stabilnego ustroju gospodarczego i politycznego, jeśli chciało przetrwać...

Polska po Weltkrieg* i jej sąsiedzi - I. Rzesza Niemiecka II. Litwa III. Białoruś IV. Galicja i Lodomeria (Austro-Węgry)​

-----
*niem. "wojna światowa", w tej rzeczywistości używana jako nazwa I Wojny Światowej.

Od autora: Witam serdecznie! To mój pierwszy ARR, pewnie jak zobaczyliście, że Polską, to jękneliście "Znowu!", ale zapewniam że Kaiserreich Mod to zupełnie inna gra, w następnym odcinku - kształtowanie się nowego porządku świata aż do roku 1936 (wtedy też dam większą mapę), czyli trzeci odcinek będzie już z gry. Jak wspomniałem, jestem nowicjuszem, więc wszelkie uwagi/krytyka mile widziane

Aha, przyznaję, że ta gra to, że tak powiem rozgrzewka, jeśli wszystko się uda to swoich sił spróbuję w Kaiserreich AARze większym państwem.

No i oczywiście dla zainteresowanych wątek modu na forum Paradox - http://forum.paradoxplaza.com/forum/showthread.php?t=223176&page=1&pp=20

 

Prolog cz. II - „Nowy porządek Świata”

A. Zaraza ze Wschodu​

Koniec roku 1919 przyniósł upadek Francji i Włoszech, losy Weltkrieg były przesądzone, jednak w czasie gdy na Zachodzie walki dogasały na Wschodzie rozgorzał nowy konflikt, jeszcze bardziej okrutny. Po rewolucji lutowej i październikowej Rosja pogrążyła się w Wojnie Domowej. W szranki stanęli Biali, zwolennicy dawnego ustroju i Czerwoni, skrajnie lewicowi bolszewicy, ale także anarchiści, oraz wszystkie narody dawnego Imperium Rosyjskiego. Przywódcą obozu bolszewickiego został Władimir Iljicz Uljanow ( ps. „Lenin”), wysłany Wschód przez Niemców, którzy dążyli do destabilizacji sytuacji wewnętrznej przeciwnika, co całkowicie się powiodło. Rosyjscy komuniści doprowadzili do podpisania traktatu pokojowego z Niemcami w Brześciu Litewskim. Uwolniło to dużą część armii cesarza Wilhelma, która później zatriumfowała we Francji w 1919 roku. Ośrodki decyzyjne w Berlinie zdały sobie jednak w 1920 roku sprawę jak niebezpieczna może się okazać rewolucja w Rosji dla porządku jakich chciano zaprowadzić w Europie. W październiku 1920 roku zaakceptowano plan interwencji i kontynuacji natarcia na Wschodzie. Jako cel Niemcy postawiły sobie za zadanie wyeliminowanie w zarodku rodzącego się państwa sowieckiego, ale także likwidację czołowych działaczy, aktywistów i ideologów

Interwencja miała według koncepcji niemieckiego Sztabu Generalnego polegać na szybkim zajęciu najważniejszych miast Rosji oraz na błyskawicznym pochwyceniu przywódców bolszewickich. Armia Cesarza Wilhelma miała do dyspozycji wyjątkowo dogodne wyjściowe pozycje do natarcia, co w mistrzowski sposób wykorzystała. Na północy niemieckie dywizje z terytoriów Finlandii oraz z rejonu Inflantów atakowały rejon Piotrogrodu, w rejonie centralnym skoncentrowano jednostki do ataku na linii Smoleńsk – Wiaźma – Moskwa. Na południu mieszane siły niemiecko-ukraińskie działały w „sojuszu z rozsądku” z oddziałami Białych pod dowództwem gen. Antona Denikina. Czerwoni zostali otoczeni. W zamian za pomoc Niemcy zażądały od przywódców Białych zaakceptowania postanowień Traktatu Brzeskiego, była to oczywiście „propozycja nie do odrzucenia”, na lidera Białych wybrano Aleksandra Kiereńskiego, wcześniejszego Premiera Rządu Tymczasowego. Interwencja niemiecka rozpoczęła się pod koniec 1920 roku, na północy szybko opanowano Piotrogród, gdzie dokonano masakry ludności, w szczególności członków partii bolszewickiej i tych, którzy podejrzewani byli o sprzyjanie jej. Polak, służący w armii niemieckiej, który był w Piotrogrodzie po jego zdobyciu napisał później: „Płonące miasto to widok wręcz nieprawdopodobny i zgoła nie do wyobrażenia dla kogoś kto nigdy nie miał nieszczęścia doświadczyć takiego koszmaru. Nie jest to rzecz żadną miarą podobna do ogniska, czy paleniska. Nie podejrzewałem, że stanie mi kiedyś przed oczyma taki horror, a tym bardziej nie spodziewałem się, że za życia mogę znaleźć się w Piekle, inaczej bowiem nie da się opisać widoku trupów na ulicach, zalegających bruk niczym dusze potępieńców, wokół których padają trawione płomieniem budynki.” Po tym ciosie dawna stolica Wszech Rusi długo nie mogła powrócić do czasów świetności. W do maja 1921 roku rewolucja bolszewicka została praktycznie stłumiona, wielu historyków uznało jednak za stosowniejsze określenie „utopiona we krwi”. Los przywódców Czerwonych był nie do pozazdroszczenia, wielu zostało rozstrzelanych zaraz po zatrzymaniu, Lew Trocki i Włodzimierz Lenin zostali schwytani przez niemieckie siły interwencyjne w Moskwie, pomimo wcześniejszych ustaleń zgodnie, z którymi mieli zostać przekazani Białym w celu osądzenia, powieszono ich w trybie natychmiastowym, przy czym nie ustalono czy była to samowolna decyzja żołnierzy którzy dokonali egzekucji, czy też było to polecenie jakie otrzymali od dowódców.

Płonący Piotrogród w wizji artysty​

Na konferencji helsińskiej w 1922 roku Minister Spraw Zagranicznych Rzeszy podyktował innym państwom Europy Środkowej i Wschodniej nowy porządek. Utworzono niepodległą Finladnię i Ukrainę (która związała się sojuszem z Niemcami), powołano też do życia marionetkowe monarchie – Zjednoczone Księstwo Bałtyckie (na terenach Łotwy i Estonii), Litwę (której sprezentowano m.in. Suwałki) i Białoruś. Na Kaukazie Armenia znalazła się pod protektoratem Imp. Osmańskiego, potwierdzono niepodległość Azerbejdżanu. Na konferencji nie była obecna Gruzja w której władzę przejęli mieńszewicy, do których dołączyła też część lewicowych eserowców i niedobitki bolszewików. Pod naciskiem Niemiec Rosja uznała niepodległość kozackiej Unii Dońsko – Kubańskiej. W Azji Środkowej powstała kazachska Orda Alesh i rządzony przez islamskich fundamentalistów Turkmenistan. Dodatkowo na Dalekim Wschodzie niepodległość ogłosił tzw. Transamur, ze stolicą we Władywostoku, kontrolowany przez Japończyków, którzy dążyli do rozszerzenia swojej strefy wpływów na Syberię. W samej Rosji wprowadzono republikę, a Kiereński został Prezydentem, w Dumie zawiązano koalicję Prawicowych SR-owców i Kadetów, w opozycji pozostali Mieńszewicy i tzw. „Lewicowi SR-owcy”. Senat zdominowali reakcjoniści, monarchiści i ziemianie pod przewodnictwem Władymira Puryszkiewicza. Układ ten pozostał niezmieniony, aż do roku 1936. Podjęta przez adm. Aleksandra Kołczaka próba zamachu stanu w 1924 roku zakończyła się niepowodzeniem, niedoszły władca Rosji musiał uciekać, zdecydował sie osiąść we Władywostoku i w krótkim czasie Japończycy uczynili go dyktatorem w Transamurze.

B. Plaga z Zachodu​

Jesienią 1919 roku Francja skapitulowała, wojska niemieckie wkroczyły do Paryża, jednak już w listopadzie wycofały się do Belgii, oraz Alzacji – Lotaryngii, w stolicy III Republiki ponownie powstała Komuna Paryska, ogłoszono Strajk Generalny, przez cały kraj przetoczyła się fala przemocy, Rząd Jedności Narodowej był zbyt słaby by utrzymać porządek, wkrótce wybuchła wojna domowa. Większość armii opowiedziała się po stronie rewolucjonistów, Rząd, elity polityczne, arystokracja i kapitaliści musieli salwować się ucieczką do Algierii. Wkrótce proklamowano powstanie syndykalistycznej Komuny Francuskiej. W Wielkiej Brytanii, choć zachowała ona swoje zamorskie terytoria, nastroje były równie złe. Latem 1925 roku niepozorny strajk przerodził się w starcie robotników z policją i wojskiem, a wkrótce zamieszki ogarneły cały kraj, Rząd wysłał do walki z rewolucjonistami regularne oddziały wojska, a nawet czołgi i samoloty, to jednak tylko pogorszyło sytuację i Król razem z Rządem, parlamentarzystami i posiadaczami ewakuował się do Kanady. Na wyspach władzę przejął Kongres Związków Zawodowych, który ogłosił powstanie Unii Brytyjskiej, stworzono zręby państwa socjalistycznego. Sprawa Włoch była przedmiotem wielu dyskusji pomiędzy Austro – Węgrami, a Niemcami, w końcu zwyciężyła koncepcja Cesarza i Króla, zakładająca podział Italii na wiele małych księstw i inkorporację Wenecji do Austrii. Nad północną federacją włoskich quasi-niepodległych księstw teoretyczne zwierzchnictwo sprawował Papież. Tymczasem na południu przywrócono do życia Królestwo Obojga Sycylii, które jednak szybko, w 1921 roku upadło, władzę przejęli anarcho – syndykaliści, nazwę przemianowano na Republikę Sycylii. W tej sytuacji, a także w obliczu austro-węgierskich problemów wewnętrznych Papież Pius XI pod naciskiem grupy radykalnych kardynałów zaczął w latach 30-stych dążyć do scentralizowania władzy na północy w Jego ręku. Doprowadziło to do oficjalnego ogłoszenia Papieża przywódcą Federacji Włoskiej w 1935 roku.

C. Świat staje się niemiecki.​

Po zwycięskiej Weltkrieg Niemcy znalazły się na prostej drodze do światowej hegemonii. Wykorzystał tą sytuację w pełni powołany w 1924 roku na Kanclerza Admirał Tirpitz. Po rewolucji na wyspach brytyjskich Niemcy przystąpiły do zajmowania dawnych kolonii króla Jerzego V. W Afryce utworzono ogromną strefę administrowaną przez Niemcy, Mittelafrikę,( w 1936 roku rządzoną przez Hermana Goeringa ). Zajęto też m.in. Maltę, kanał Sueski, Madagaskar, Somali Brytyjskie i Francuskie, Indochiny (do spółki z Syjamem). Niepokoje w Chinach pozwoliły Niemcom na interwencję i przekazanie władzy na płd. Chinami spółce Algemaine Ost Asien sterowanej z Berlina. II Rzesza przeżywała dynamiczny rozwój, jednakże po śmierci Tirpitza nastąpiło spowolnienie gospodarcze, które odbiło się na całej gospodarce światowej.

D. Świat oszalał.​

Po Wielkiej Wojnie Świat nie miał być już taki jak przed 1914 rokiem. W USA dochodzą do głosu coraz bardziej radykalne ugrupowania, w tym najważniejsze Połączone Syndykaty Amerykańskie i nacjonalistyczna partia America First Union. Wielu komentatorów przewiduje przełamanie duopolu Partii Demokratycznej i Partii Republikańskiej. W Meksyku tymczasem trwa rewolucja i do władzy doszli skrajni socjaliści, co mocno destabilizuje sytuację w regionie. W Europie słabnie Cesarz Austriacki, rośnie w siłę natomiast Królestwo Węgier, które wkrótce może zażądać całkowitej niepodległości. W Hiszpanii aktywnie działają reakcyjni Karliści i anarcho - syndykaliści z CNT – FAI. W Azji natomiast umacnia swoją pozycję Cesarstwo Wielkiej Japonii, które po zajęciu Korei i shołdowaniu Transamuru w 1931 roku zajęło Mandżurię i utworzyło marionetkowe państwo Mandżukuo, z cesarzem Pu – Yi na czele. Po upadku Wlk. Brytanii Australia połączyła się z Nową Zelandią w Konferencję Australoazjatycką. Indie natomiast podzieliły się na trzy części.

E. Dzieje Polski po Weltkrieg​

Król. Polskie po zakończeniu I Wojny Światowej przystąpiło do budowy fundamentów niezależnego państwa, uzyskano pewną stabilizację, jednakże nie udało się wybrać króla i dynastii rządzącej, Polacy pragnęli „Piasta na tronie”, na co z kolei nie godziły się Niemcy i Austria, co spowodowało fiasko elekcji królewskiej w roku 1921, od tego czasu utrzymuje się regencja Janusza ks. Radziwiłła, będąca w praktyce jego autorytarnymi rządami, wspomaganymi przez arystokrację i środowiska konserwatywne. Choć sytuacja polityczna nie jest ustabilizowana, to na polu gospodarczym odniesiono wiele sukcesów. Dzięki liberalnej polityce w latach 20. następował szybki wzrost i jak na dość małe terytorium Polska może się pochwalić silnym przemysłem. Pod naciskiem niemieckim Polacy byli zmuszeni w 1929 roku podnieść cła, co spowolniło rozwój państwa, dalej jednak gospodarka idzie stabilnie w górę.
Wielu mieszkańców Królestwa nie może się pogodzić z nieobecnością w granicach własnego państwa takich polskich miast jak Poznań, Kraków, Wilno, czy Lwów, wszyscy jednak rozumieją, że Polska, choć dysponuje stosunkowo dużą armią, nie ma najmniejszych szans w starciu z Austro – Węgrami, nie wspominając o Niemczech, dlatego też zjednoczenie wszystkich ziem polskich pozostaje w sferze marzeń, jednak jeszcze na początku wieku XX samo istnienie Polski było również nie do pomyślenia.

----
Od autora: Wybaczcie opóźnienie - próba robienia prawka, uczenia się do matury, pakowania na wyjazd i uczestniczenia w kampanii wyborczej nie jest pomysłem najlepszym Za chwilę wyjeżdżam do Warszawy więc skomentuję najprędzej w sobotę! W weekend zapewne pierwsza część "z gry". Pozdrawiam!

P.S. Komentarze mile widzane

Oczyszczony i zamknięty
Widder