Polski Imperializm Część IV „Przebudzenie”

Polski Imperializm Część IV „Przebudzenie”

[video=youtube;Lj0o-xjg3x8]http://www.youtube.com/watch?v=Lj0o-xjg3x8[/video]
(spoiler w filmie)


Polski Imperializm Prolog „Czy Piast z Rzymu się wywodzi”

Polski Imperializm Część I "Sen o Potędze"

Polski Imperializm Część II „Droga Na Wschód”

Polski Imperializm Część III „Uśpiony Orzeł” ​

________________________________________________________________________________________________
Temat założony, bym nie musiał tego robić później, jakie patche modyfikacje polecacie do HOI 2.

 

I Odcinek Specjalny
Wydarzenia Poprzedzające: Mroczne Wieki 1066-1452

[video=youtube;16d43mt8oHI]http://www.youtube.com/watch?v=16d43mt8oHI[/video]​

Polski Imperializm Część I "Sen o Potędze"​

 

II Odcinek Specjalny
Wydarzenia Poprzedzające: Europa Uniwersalis 3 1452-1835

[video=youtube;LGzEYsuhMhc] http://www.youtube.com/watch?v=LGzEYsuhMhc[/video]

Polski Imperializm Część II „Droga Na Wschód” ​

 

III Odcinek Specjalny
Wydarzenia Poprzedzające: Victora Revolutions: 1835-1936

[video=youtube;yAO7X-sjMLM]http://www.youtube.com/watch?v=yAO7X-sjMLM[/video]

[video=youtube;6VUumLhAdJE]http://www.youtube.com/watch?v=6VUumLhAdJE[/video]

Polski Imperializm Część III „Uśpiony Orzeł” ​

 

Wielkie Zbrojenia

Odcinek 1
1 Stycznia 1936 – 30 Czerwca 1936



Zbrojenia i Armia:
Plan zbrojeń IV Cesarstwa zaplanowany przez Gromskiego przy współpracy z Kamilem Rykowskim i Markiem Koniecpolskim a także przy udziale ministra zbrojeń Sławomira Wiklińskiego, zakładał całkowitą modernizacje i odtworzenie potęgi militarnej IV Cesarstwa.


Zbrojenia z zakresu Lotnictwa, obejmowały złożenie w zakładach CZL, zamówienia opiewało na produkcję 250 myśliwców typu CZL S23 planowano z nich utworzyć 10 dywizjonów myśliwsko- pościgowych. Dane techniczne: całkowicie metalowy górnopłat zastrzałowy, podwozie samolotu klasyczne dwukołowe stałe z płozą ogonową. Kabina pilota jednomiejscowa, zamknięta. Uzbrojenie stanowiły dwa działka kaliber 20mm i 2 karabiny maszynowe kal. 7.9 mm lub 4 km-y oraz 50 kilogramów bomb. Silnik gwiazdowy.


Drugim zamówieniem złożonym koncernowi CZL, było zamówienie na produkcje samolotów bombowych średniego zasięgu, CZL B4-Brtek, spełniał wszystkie wymagania stawiane przez rząd dlatego zamówiono 200 sztuk, które miały utworzyć 10 dywizjonów lotniczych średniego zasięgu. Dane techniczne: całkowicie metalowy, dwusilnikowy dolnopłat, 2 silniki gwiazdowe 9 cylindrowe, chłodzone powietrzem. Podwozie klasyczne, jednogoleniowe, dwukołowe, chowane w locie. Załoga czteroosobowa: pilot, dowódca-obserwator, strzelec dolny – radiotelegrafista i tylny strzelec. Stanowisko obserwatora znajdowało się w przeszklonym nosie samolotu, wyposażonym w karabin maszynowy strzelający do przodu. Radiotelegrafista siedział wewnątrz kadłuba, za komorą bombową, a do jego obowiązków należała także obsługa tylno-dolnego karabinu maszynowego. Na pokład mógł zabrać ładunek 1760 kg bomb, przy zbiornikach paliwa o pojemności 900 litrów,


Plany zbrojeń wojsk lądowych obejmowały złożenie zamówień w ZMC, na produkcję tankietek i czołgów lekkich, tankietki produkowane przez zakłady maszyn ciężkich TK-R, były lekkimi konstrukcjami posiadającymi ciężki karabin przeciwpancerny kaliber 20 milimetrów idealnie sprawdzała się w obecnych warunkach bojowych, zamówienie założone na 400 sztuk tych tankietek miało zapewnić sformowanie 20 dywizji czołgów lekkich, dodatkowo Zakładach Maszyn Ciężkich przedłożono zamówienie na kolejne 200 sztuk lekkich czołgów typy Korski R-40,miały sformować kolejne 20 dywizji pancernych, sam czołg odznaczał się nowoczesną konstrukcją. Pancerz czołgu składał się z trzech elementów odlewanych o znacznej na owe czasy grubości dochodzącej do 43 mm. Wieża była również odlewana o maksymalnej grubości 45 mm. Posiadał jednoosobową wieżyczkę, czołg posiadał silnik gaźnikowy, 4 – cylindrowy, o mocy 61 kW, uzbrojenia stanowiła armata kalibru 37 mm. W zakładach Wisła natomiast przedłożona zamówienie na najnowsze motocykle produkcji tego przedsiębiorstwa, mające posłużyć wyposażeniu, 20 formowanych obecnie dywizji kawalerii częściowo zmotoryzowanej.


Plany zbrojeniowe Cesarstwa Polskiego w zakresie marynarki wojennej były największe, rząd Gromskie, a dokładnie dowódca sił morski Kamil Rykowski, doszedł do wniosku iż należy tak naprawdę odtworzyć siły morskie Cesarstwa to czym obecnie dysponowało IV Cesarstwo w większości nadawało się już dawno na złom, okręty z czasów I wojny światowej większości przestarzale i niemodernizowane od 16 lat po prostu stały na kotwicy w portach. Dla tego przedstawił on Gromskiemu plan całkowitej modernizacji marynarki wojennej, jednostki którymi dysponowało Cesarstwo miały zostać zmodernizowane i służyć do czasu zastąpienia ich przez z okręty mające zostać wyprodukowane, potem mogły iść na żyletki albo na sprzedaż państwo sojuszniczym.

Gromski zaakceptował także zamówienie złożone przez Rykowskiego, na produkcje nowych jednostek mających wejść na wyposażenia cesarskiej marynarki. Zamówienie to zlecono SZW, w ramach kontraktu Stocznie Zdrojewskiego i Witkacego miały wyprodukować: 10 ciężkich lotniskowców klasy rekin, ostateczne zakończenie ich montażu przewidywane było na rok 1943, 10 ciężkich pancerników klasy topór, które także miały zostać oddane w roku 1943, 10 krążowników liniowy klasy tornado wszystkie miały zostać ukończone do roku 1942, 10 lekkich klasy goliat planowane docelowo ukończenie ich miało trwać do roku 1938, 10 lekkich pancerników klasy grom, termin oddania wszystkich przewidywano na rok 1937, oraz 10 okrętów podwodny średniego zasięgu klasy wichura, ich ukończenia miało zająć zaledwie rok, w dalszej przyszłości planowano produkcje kolejnych okrętów najbardziej kładąc nacisk na jednostki podwodne.

Tak zmodernizowane siły morskie do roku 1943, miały doprowadzić do ponownego uzyskania silnej marynarki wojennej przez Cesarstwo Polskie siły te mogły by konkurować z każdą marynarka wojenna świata. Gromski miał nadzieje że tak rozbudowane siły morskie zapewnią mu uzyskanie dominacji na morzach i oceanach, jednak zdawał sobie sprawę z tego iż należało dokonać także ponownego wykształcenia odpowiedniej kadry oficerskiej podoficerskiej a zarazem samych marynarzy, okres republiki był czasem w którym zaniechano wszelkich, działań w tym temacie. Z tego tez powodu odrestaurowano, szkołę marynarki wojennej nad morzem Aralskim, jezioro to idealnie nadawało się do prowadzenia ćwiczeń, wojsk morskich. Po trzech latach mino uzyskać odpowiednio wykwalifikowaną kadrę i marynarzy którzy w przyszłości mieli pływać i wałczyć, na morzach i oceanach dla IV Cesarstwa Polskiego.


W tym półroczu wojska lądowe wzbogaciły się o dwa dywizjony czołgów lekkich i tankietek, dodatkowo zostały zgrupowane kolejne cztery dywizjony kawalerii częściowo zmotoryzowanej, marynarka wojenna pozyskała dwa okręty podwodne OCP Wołga i OCP Wisła a także dwa lekkie pancerniki OCP Gromski oraz OCP Aleksander III August. Siło powietrzna udało się sformować dwa dywizjony bombowe o średnim zasiągu, oraz dwa dywizjony myśliwsko pościgowe. Po za tym złożone zostało zamówienie na budowę kolejny 10 okrętów podwodnych średniego zasięgu w stocznia SZW.

Nauka i Technologia:

Rozwój naukowo-techniczny w Cesarstwie Polskim, był sterowany od górnie w większej części, to szef zbrojeń Sławomir Wikiliński wraz z Gromskim podejmowali decyzje nad czym polscy naukowcy i wynalazcy mieli skupiać swoje wysiłki, ci którzy pracowali nad projektami wzbudzającymi zainteresowanie rządu mogli uzyskiwać dofinansowania na swe badania, , oczywiście nie wywierano presji na wszystkich nadal dozwolona była praca w własnym zakresie przez instytucje i naukowców, lecz ci którzy, przedstawiali w dokumentacji o dofinansowanie iż pracują obecnie nad projektem z listy wsparcia rozwoju nauki i nad technologii mogli liczyć na największe wsparcie, tak właśnie było w przypadku:

Doktora Eugeniusza Kłopotka który otrzymał dofinansowania w wysokości 120 tysięcy złotych na przeprowadzenie badań nad studiów nad naturą atomu, jego radioaktywne właściwości wzbudzały już od dawna zainteresowanie, wielu naukowców spierało się co do możliwości wykorzystani tej energii jedno jednak pozostawało bezsprzeczne promieniowanie to wpływało na formy życia w sposób, negatywny, władze Cesarstwa były zainteresowane czy da się to wykorzystać w formie broni.

Drugim projektem który otrzymał największe dofinansowanie był doktor mechanik lotniczy Zygmunt Kulesza, prowadził on badani nad rakietami, rząd wyłożył na jego badanie 100 tysięcy złotych, maił on przeprowadzić próby konstrukcji rakiet mogących posłużyć jako broń, na razie zajął się jednak nad badaniami i testami stanowisk rakietowych.

Trzecim projektem dofinansowywanym był badania z zakresu maszyn liczących, prowadzonych praz doktora inżyniera Stanisława Ułana, projekt ten wedle zamierzeń miał posłużyć do skonstruowania nowszych modeli maszyn liczących, mających posłużyć w celach badań demograficznych w populacji, Ułan otrzymał na swe badania 80 tysięcy złotych.

Czwartym projektem z listy był badania dotyczące agrochemii prowadzone w zakładach azotowych Zdzisława Radomskiego, na projekt ten przeznaczono 75 tysięcy złotych, miano nadzieje uzyskania skuteczniejszych nawozów i środków ochrony roślin, dzięki którym zwiększone zostały by plony.

Piątym i ostatnim dofinansowywanym projektem były badania dotyczące podstawowych narzędzi przemysłowych i rolniczych, zajmował się nimi zespół inżynierów z politechniki Kazimierskiej pod przewodnictwem profesora Roberta Gogolewskiego, otrzymali oni na swe badania 60 tysięcy złotych, rząd miał nadzieje iż zespół Gogolewskiego przedstawi im zadowalające rezultaty z ich badań inaczej pieniądze te poszły by na zmarnowanie.


Trzy z pięciu rozpoczęty, projektów dofinansowywanych przez rząd Gromskiego zaznało swój finał jeszcze w tym półroczu kalendarzowym, badania prowadzona nad podstawowymi narzędziami mechanicznymi prowadzonymi przez zespół Roberta Gogolewskiego z politechnik kazimierskiej znalazł swój finał w skonstruowaniu prze z nich bardziej zaawansowanych wersji przekładni zębatych, wedle badań ich zastosowanie miało zwiększyć o 5% wydajność przemysłu. Drugim ukończonym projektem badawczym były badania dotyczące Agrochemii, w ich wyniku uzyskane zostały bardziej zaawansowane środki ochrony roślin i sztuczne nawozy, z zakładów azotowych Zdzisława Radomskiego, miały przyczynić się do 5% wzrostu upraw rolnych a co za tym idzie spodziewany było zwiększenia przyrostu naturalnego. Ostatnim trzecim projektem był badania doktora Eugeniusza Kłopotka dotyczące, studiów nad naturą atomu, badania te nie przyniosły żadnych wymiernych rezultatów lecz władzę postanowiły nadal finansować badania Klopotka wierząc iż w przyszłości przyniosą jakieś korzyści dla wojska.


Jeszce w tym półroczu został rozpisany konkurs na samolot transportowy głównymi rywalizującymi zakładami miały być CZL i LPKD ale inne przedsiębiorstwa lotnicze także zostały dopuszczone, oba zakłady miały skonstruować prototypy maszyn transportowych, które następnie zostały by ocenione przez komisje wojskową do spraw lotnictwa, która w testach miała dokonać oceny który z prototypów spełnia wymogi, samolot który uzyskał by najwyższą ocenę miał zostać zakontraktowany przez wojsko inne maszyny znalazły by zapewne zastosowanie w sektorze prywatnym.

Kijowskich zakładach przemysłowych natomiast rozpoczęto badania dotyczące produkcji rolnej, dofinansowanie rządowe wynosiło 50 tysięcy złotych, ministerstwo rozwoju i przymusu miało nadzieje na uzyskanie bardziej zaawansowanych maszyn rolniczych w dziedzinie trzody chlewnej, na pewno zwiększyło by to ilość mięsa w ubojniach i Napokach sklepowych.

Umowy handlowe:

Pomiędzy styczniem a czerwcem 1936 roku, ministerstwo spraw zagranicznych, a dokładnie minister sprawa zagranicznych Radosław Kędzierzawy, podpisał sześć umów handlowych z przedstawicielami obcych państw, najwięcej bo trzy z tych umów dotyczyły Republiki Wielkiej Brytanii ambasador tego państwa w IV Cesarstwie Polskim pan Jon Radfort, przedłożył umowy odpowiednio: 22 stycznia, 19 lutego oraz 16 czerwca, wszystkie trzy umowy zakładały wymianę na zasadzie ropa za zaopatrzenie w postaci dostaw żywności, łącznie strona polska miała przekazywać Wielkiej Brytanii 14 ton ropy w zamian za 8,8 ton herbaty i kawy, umowy zostały podpisane i wesz życie odpowiednio 24 stycznia, 21 lutego i 18 czerwca, o ile IV Cesarstwo mogło się obejść bez Brytyjskich płodów rolnych to już Brytyjczycy nie mogli obejść się bez polskiej ropy, wróżyło to pomyślna współprace gospodarczą, dla Gomskiego i IV Cesarstwa Polskiego.

Pozostałe trzy umowy zawarte w tym okresie zostały wynegocjowane odpowiednio z Republiką Uzbekistanu której ambasador Ark Adtrk, proponował dostawy zboża w ilości 0,2 tony w zamian za 1,6 tony węgla, umowę podpisano jednak w przyszłości planowaną jej renegocjacje, z Cesarstwem Japonii umowa podpisana przez Kędierzawego była czystą formalnością już w zeszłym roku podpisano porozumienia o wyminie handlowej, Japończycy mieli przekazywać Cesarstwu 22,8 ton stali i 36,5 tony węgla w zamian za 8,4 tony ropy oraz 7,1 tonu pszenicy, 7 stycznia podpisano także umowę z Filipinami na jej mocy Polska przekazywała Filipińczykom 0,2 tony pszenicy lub ryżu w zamian za 1,6 tony węgla.

Wywiad:

Działania wywiadu dowodzonego przez Mariusz Alana ograniczyły się w tej połowie roku do wysłania agentów do Niemiec, Bałti , Włocha i Czecho -Austrii, na podstawi ich raportów niemożna było wywnioskować z byt wiele jedynie z grubsza określić siły militarne tych państw oraz iloma w danym momencie projektami badawczymi się zajmują, i tak Niemcy mieli dysponować 61 dywizjami piechoty dane odnośnie innych sil były niedostępne lub mało sprecyzowane, prowadzili oni badania nad pięcioma projektami z których dwa udało się polskiemu szpiegowi dowiedzieć nad czym pracują, miały one dotyczyć wczesnych dywizji piechoty oraz rolnictwa zmechanizowanego.

Włochy Bałtia i Czecho-Austria razem miały posiadać 16 dywizji piechoty dane te na pewno były mało wiarygodne ale innych źródeł informacji wywiad nie posiadał, prowadzono także w tych państwach badania odnośnie : wczesnych narzędzi mechanicznych, wczesnych dywizji piechoty oraz doktryny nacisku na siłę ognia.

Ciąg Dalszy Nastąpi
​

 

Świat rok 1936

Świat rok 1936​

​

___________________________________________________________
Technikalia
HOI2 Domsdey
Amgedon patch 1,3
No time limit patche
New Nations Mods
Cold War tree tech

 

Odcinek 2
30 czerwca 1936 – 1 stycznia 1937




Zbrojenia zapoczątkowane w poprzednim półroczu były pogwałceniem ustaleń traktatu pokojowego z Berlina, podpisanego przez rząd Dmowskiego w roku 1920, Gromski umyślnie złamał postanowienia sprawdzając jaka będzie reakcja Niemiec i Wielkiej Brytanii na ten fakt, w Niemczech do władzy, doszedł nowy premier Henrich Guderian, który wygrał wyborach w poprzednim półroczu, był to człowiek o łagodny w usposobieniu i obyciu, Gromski uważał go za słabego, to właśnie dzięki tym czynnikom mógł on bezkarnie łamać kolejne postanowienia traktatu Berlińskiego, dotyczące rozbrojenia Polski. Gromski także zaostrzał swą politykę wewnętrzna, w czasie parad wygłaszał demagogiczne przemowy majce ukierunkować gniew społeczeństwo Polskiego w kierunku który pragnął tego Gromski, za wrogów wiele razy podawał liberałów i komunistów od których tylko NPOCP i on są wstanie obronić naród Polski.

Polski dyktator cieszył się w Cesarstwie ogromnym poważaniem był wręcz ubóstwiany przez społeczeństwo, jego popularność równała się z popularnością młodego Cesarza Aleksandra III, jeżeli nie była nawet większa od niej, zawdzięczał to głownie temu iż pod jego przywództwem Polska ponownie stawała się krajem potężnym, mogącym z każdym konkurować i nikogo się nie bać.


Ministerstwo spraw zagranicznych, podpisało dwie umowy handlowe jedną z Cesarstwem Niemieckim w którym strona Polska miała przekazywać Niemcom 0,6 ton ropy za każde 0,4 tony pszenicy, podpisano także umowę z Wielką Brytanią na wymianę 0,8 ton czarnych ziaren kawy indyjskiej za 1,3 tony ropy, Gromski wiedział że te umowy w większości nie przynosiły korzyści stronie, polskie, jednak podpisywano je w celu uzależnienia porozumienia Alpejskiego od Ropy z Cesarstwa polskiego, to uzależnienie, w momencie wybuchu konfliktu zbrojnego mogło być doskonałym atrybutem dla Gromskiego i IV Cesarstwa Polskiego


Do końca tego roku IV Cesarstwo, wzbogaciło się o kolejne jednostki wojskowe, Gromski był zadowolony z postępów, w zbrojeniach, marynarka wzbogaciła się o cztery okręty podwodne średniego zasięgu OCP Onegę, OCP Ładogę, OCP Hańcze, OCP Rybińsk, w skład marynarski weszły także dwa nowe niszczyciele klasy grom OCP Dawid, OCP Konrad II Zdobywca a także cztery lekkie krążowniki OCP Konrad, OCP Dragon, OCP Władysław IV, OCP Juliusz Makulski. Siły lądowe zostały wzbogacone o sześć dywizji kawalerii częściowo zmotoryzowanej, cztery dywizje tankietek oraz dwa dywizjony czołgów lekkich. Siły powietrzne otrzymały do swej dyspozycji cztery dywizjony myśliwsko pościgowe oraz dwa dywizjony bombowców średniego zasięgu.


14 Listopada zakończone zostały prace nad rozbudową portu wojskowego Komsomolsku nad Amurem, port wojskowy został rozbudowany tutaj w celu przyszłych działań zbrojnych przewidywanych w Chinach i Niemieckich Indochinach, oficjalnie jednak prace prowadzono z powodów, całkowicie innych, port był rozbudowywany ze względów ekonomicznych, taniej wychodziło go poszerzyć niż budować całkowicie nowy dla okrętów nowej generacji znajdujący się obecnie w budowie, trzeba tu nadmienić iż większość portów wojennych w Cesarstwie Polskim znajdowało się w trakcie remontów i rozbudów, wynikało to z faktu iż jednostki będące w stoczniach były nieco większe od tych z okresu pierwszej wielkiej wojny, a tylko takie statki znajdowały się na wyposażeniu marynarki wojennej Cesarstwa Polskiego, Gromski rozpoczynając ich budowę pogwałcił punkt traktatu pokojowego z Berlina dotyczący sił morskich państwa Polskiego, jednak przy przyzwoleniu ze strony Brytyjskiej i nowego bardziej naiwnego premiera Niemieckiego, mógł on sobie pozwolić na rozbudowę potencjału morskiego IV Cesarstwa Polskiego.


W czasie tego półrocza instytucje badawcze zakończyły kilka projektów dofinansowywanych z budżetu państwa, Zygmunt Kulesz ukończył swoje badania dotyczące testów rakietowych, w ich wyniku powstały projekty dotyczące bezpiecznego przeprowadzania testów rakietowych, a także plany pierwszego poligonu rakietowego w którym budowle zostały tak rozlokowane by nikt postronny a także z obsługi nie ucierpiał w trakcie przeprowadzanych badań, doktor Kulesza złożył wniosek o dalsze dofinansowanie swych badań wraz z prośbą u budowę odrodka rakietowego poligonem, jego podanie zostało przyjęte lecz obecnie zostały wyznaczone inne piryty przez ministra zbrojeń, Sławomira Wiklińskiego. Na poligonach dokonana także udanych prób badań nad doktryną wojskową zniszczenia pola wali, doktryna ta zakładała zmasowane uderzenie ogniowe na pozycje przeciwnika, w celu jego zniszczenia. W próbnym zastosowaniu tej doktryny po raz pierwszy na szeroka skale armia cesarstwa używała, tankietek i czołgów lekkich o dziwo ich skuteczność była nad zwyczaj dobra. Badania dotyczące podstawowej maszyny liczącej prowadzone prze Ułana zaowocowały powstaniem pierwszego modelu jego uradzenia, maszyna ta zależała od początkowego zapisu symboli na taśmie i od przyjętego zestawu dozwolonych instrukcji, wyniki obliczeń zależą od zapisanych w pamięci urządzenia danych i od zestawu wykonywanych instrukcji, zawartość taśmy po zatrzymaniu się maszyny zależy od obu tych czynników. Urządzeni to ochrzczono mianem Ułan 1PX. Badania nad produkcją rolną prowadzone w Kijowskich zakładach przemysłowych, zakończyły się uzyskane bardziej zaawansowanych urządzeń chlewnych i do obsługi obór, w znacznym stopniu ułatwiało to prace rolnikom oraz zwiększało produkcję mięsa wojak wieprzowego.


Najważniejszymi projektami zakończonymi z punktu widzenia wojskowego było uzyskanie prototypu lekkiego lotniskowca klasy alaska, okręty tego typu miały mieć następujące dane techniczne: wyporność- standardowa 10600 ton, pełna 13650 ton, wymiary - 179,9merów długości 20,8 metrów szerokości, 7,08 metrów pasa startowego prędkość- 29 węzłów, zasięg - 10000milmorski przy 14wezłach, napęd - 2 turbiny; 6 kotłów = 66270 KM, załoga - 924 ludzi. Uzbrojenia stanowiło: 8 działek przeciwlotniczych kalibru 127mm dwadzieścia dwa działka przeciwlotnicze kalibru 25mm,2 podnośniki 34 samoloty. Dowództwo sił morski nie złożyło zamówienia na okręty tego typu, w dalszej przyszłości tez nie była planowana produkcja lekkich lotniskowców klasy Alaska, co prawda Gormski wraz z dowódcą sił morskich admirałem Kamilem Rykowski doszli do porozumienia że lepiej skupić się na ciężkich lotniskowcach niż lekkich jednak w razie potrzeby, należało rozwijać te okręty.


Rozstrzygnięty też został konkurs na prototyp samolotu transportowego, zwycięskim okazał się projekt zaprezentowane przez zespól inżynierów z zakładów LPKD, ich samolot spełniał wszystkie wymogi stawiane przez komisje lotniczą Cesarstwa Polskiego. LPKD T-1 Wichura był samolotem średniego zasięgu idealnie nadającym się do transportu zaopatrzenia i ludzi w rejony prowadzenia walk, mógł także przeprowadzać zrzuty spadochroniarzy za liniami wroga, posiadał całkowicie metalowy duralowy dolnopłat. Podwozie samolotu klasyczne, chowane z kółkiem ogonowym. Kabina mieściła 20 pasażerów i 4 członków załogi. Napęd to dwa silniki gwiazdowe, mocy 1000 KM każdy.


Badaniami zaczętymi w tym półroczu a także ukończonymi były, projekt lekkiego lotniskowca typu Alaska a także doktryna zniszczenia pola walki, innymi projektami rozpoczętymi w tym półroczu na które znalazły się środki finansowe był badania dotyczące nowy szpitali polowych, wraz z rozwojem medycyny i nowymi lejkami ten aspekt dziana wojennych tez musiał być rozwijany. Lotnictwo rozpisało także konkurs na prototyp bombowca dalekiego zasięgu, marynarka z kolei prowadziła badania nad ulepszona wersja ciężkiego krążownika. Rozpoczęto także badani nad pierwszymi decymetrowymi systemami radarowymi, oraz obwodowymi warsztatami naprawczymi pojazdów wojskowych.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Odcinek 3
1 stycznia 1937 – 30 Czerwca 1937




Miedzy styczniem a czerwcem 1937 roku polska myśl techniczno naukowa nadal rozwijała się pomyślnie, zakończone zostały cztery projekty badawczo-naukowe. Z powodzeniem ukończony został prototyp nowego pancernika, nowy typ pancerników mający zastąpić starsze jednostki miał znaleźć się w budowie po ukończeniu dotychczasowych konstrukcji dwóch pancerników, prowadzonych obecnie w stoczniach Cesarskich. Projekt dotyczący obwodowych warsztatów pojazdów także ukończony został pełnym sukcesem udało się stworzyć standardy dotyczące renowacji na prawy jednostek pancernych w silach zbrojnych cesarstwa. Podstawowe decymetrowe stacje radarowe, projekt ten zaowocował pierwszym w miarę sprawnym radarem, choć jego działanie pozostawiło nadal wiele do życzenia.


Ukończony został także konkurs dotyczący prototypu bombowca dalekiego zasięgu, LPKD MB-160 był tym wszystkim czego potrzebowało wojsko IV Cesarstwa Polskiego, samolot ten wręcz idealnie nadawał się do bombardowań daleko za liniami wroga, posiadał metalowy dolnopłat z podwójnym usterzeniem. Zasilany był 4 silnikami gwiazdowymi o mocy 1100 KM każdy. Zbiorniki mieściły 6500 litrów paliwa lotniczego. Podwozie hydrauliczne, chowane w locie. Uzbrojenie stanowiło 2 karabiny maszynowe kalibru 7,5 mm, oraz 2 działka kalibru 20 mm, samolot ten mógł zabrać na pokład 3600 kg bomb. Po przeprowadzeniu wszystkich niezbędnych testów i pomyślnym oblataniu go, natychmiast wprowadzony został do produkcji, zamierzano sformować osiem dywizjony bombowców dalekiego zasięgu, każdy miał liczyć po 21 maszyn tego typu łącznie zamierzano wyprodukować 168 samolotów tego typu.


Badaniami rozpoczętymi w pierwszej połowie roku 1937, były głównie konkursy rozpisane na prototypu nowych jednostek dla lotnictw polskiego, dotyczyły one prototypów podstawowego myśliwca przechwytującego, eskortującego oraz bezpośredniego wsparcia, do tych trzech kontraktów wystartowały wszytki znaczniejsze firmy lotnicze na polskim rynku, rozpisano także konkurs na nowy czołg lekki, mający zostać wprowadzony na wyposażenie wojska zamiast do tej pory stosowanych jednostek. Rozpoczęte zostały także prace nad podstawami maszynami szyfrującymi dla wojska, urządzenia te miały posłużyć do szyfrowania wiadomości wojskowych. W Irkuckich zakładach zbrojeniowych prowadzone były prace nad nowszymi modelami broni elki ej dla piechoty, mające posłużyć do sformowania nowszych dywizji piechoty a także do modernizacji wyposażenia tych obecnie istniejących. Prowadzone były także testy poligonowe doktryny zniszczenia operacyjnego, poligony w środkowej Azji idealnie nadawały się do tego celu, nieproszone spojrzenia państw zachodnich tutaj nie docierały.


Na mocy umowy zawartej z Australią władze Cesarstwa uzyskały plany techniczne najnowszych rozwiązań z dziedziny narzędzi mechanicznych, wymiana technologiczna z państwami będącymi byłymi dominiami Cesarstwa i Japonią była pomyślna, od czasu do czasu cesarstwo przekazywało im wyniki swoich badań a państwa te odwzajemniały się swoimi odkryciami, wszystkie kwestie dotyczące wzajemnego rozwoju intelektualno technologicznego normowały porozumienia podpisane w ramach paktu Tokijskiego oraz Ligii państw polskojęzycznych.


Siły zbrojne IV cesarstwa w tym półroczu zostały wzbogacone o kolejne dywiz i okręty wojenne. Udało się sformować kolejne dwa dywizjony kawalerii częściowo zmotoryzowanej a także dwa dywizjony tankietek i czołgów lekkich. Marynarka Cesarska za to wzbogaciła się o kolejne okręty podwodne, dokładanie w przeciągu tego półrocza z pochylni zeszło sześć nowiusieńki okrętów podwodnych średniego zasięgu: OCP Gawron, OCP Lublin, OCP Orlik, OCP Kalinowski, OCP Mewa, OCP Śniardwy, zwodowane zostały także kolejne cztery niszczyciele OCP Kulikowski, OCP Lubomirski, OCP Galiewski, OCP Zygmunt I, stocznie opuściły także kolejne dwa lekkie krążowniki OCP Kmita i OCP Piskorski.


Najważniejszym jednak wydarzeniem propagandowym zorganizowanym w tym półroczu było wodowanie dwóch nowych krążowników liniowych, OCP Astrachań i OCP Kaukaz, były nowymi nabytkami Cesarskiej Marynarki wojennej mogącymi konkurować z okrętami Niemieckimi i Brytyjskimi, w czasie ich uroczystego wodowania odbył się spektakl propagandowy zorganizowany przez Gromskiego dla tłumów. W czasie wodowanie i nadawania imion okrętom ich matką chrzestną została cesarzowa Agata Piast, w czasie przemowy cesarzowa z uznaniem wypowiadała się na temat nowych okrętów wojennych, zarazem mówiąc iż zostaną one użyte w dobrej wierze.


Polityka zbrojeniowa prowadzona w Cesarstwie Polskim od roku 1936, wymagała znacznych nakładów surowcowych, ich zaspokojenie w własnym zakresie było możliwe lecz zbyt powolne jak dla Gromskiego, z jego polecania rozpoczęte były rozmowy z pantami ameryki południowej, ministerstwo spraw zagranicznych reprezentowane przez ambasadora Alojzego Karpiniuka, podpisało dnia 20 marca umowę handlowa z Unią Południowo Amerykańska, na jej mocy unia miała przyzywać cesarstwu 20 ton stali i 20 ton kauczuku za 80 tysięcy złotych. Podobna umowa została podpisana przez ambasadora Witolda Stańczyka z ministrem sprawa zagranicznych Wenezueli, tutaj udało się wynegocjować znacznie lepsze warunki Polska miała płacić 75 tysięcy za 30 ton stali i 30 ton kauczuku. Ciągle rozwijająca się gospodarka i przemysł zbrojeniowy pochłaniały znaczne ilości zasobów, z tego powodu kolejne umowy handlowe z państwami amerykańskimi były wręcz niezbędne dla planowanego rozwoju IV Cesarstwa Polskiego.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Odcinek 4
30 czerwca 1937 – 1 stycznia 1938




Druga połowa roku 1937, nadal stanowiła intensywne zbrojenia IV Cesarstwa polskiego, siły zbrojne zostały powiększone o kolejne cztery dywizjony tankietek i dwa dywizjony czołgów lekkich, udało się także sformować kolejne sześć dywizjonów kawalerii częściowo zmotoryzowanej, lotnictwo cesarstwa polskiego natomiast otrzymało do swej dyspozycji cztery dywizjony bombowców średniego zasięgu oraz cztery dywizjony myśliwców, udało się także zakończyć prace nad sformowaniem dwóch dywizjonów bombowców dalekiego zasięgu oraz jednego dywizjonu samolotów transportowych. Marynarka Cesarska otrzymała w czasie tego półrocza kolejne okręty, miedzy innymi dwa lotniskowce OCP Władysław IV i OCP Jan Lisowski, dwa ciężkie pancerniki, OCP IV Cesarstwo, OCP Konrad Gromski, ten ostatni był na cześć polskiego przywódcy, choć sam Gromski stara al się jak mógł by nie stawiano mu pomników za życia, kult jego osoby był coraz bardziej rozpowszechniony w państwie Polskim, z pochylni także zeszły kolejne cztery okręty podwodne OCP Witold Matuszkiewicz, OCP Bajkał, OCP Orzeł, OCP Admirał Dudziński, a także jeden lekki krążownik OCP Dmowski.

W czasie wodowanie Lotniskowców i Pancerników odbywały się prawdziwe spektakle propagandowe, organizowane przez władze dla szarych obywateli, wszystko było także transmitowana drogom radiową by obywatele mogli usłyszeć słowa przemowy swego wielkiego przywódcy, Gromski który od roku 1930 sprawował niemal nie podzielną władze Polsce, był coraz bliższy realizacji swoich imperialistycznych wizji, w czasie wydarzeń obejmujących wodowanie czterech nowych jednostek dla marynarki, w jego przemowach zauważalna była zimna tonacji, już nie tylko wychwalał polską myśl techniczną i możliwości narodu Polskie, ale także otwarcie zaczął mówić o poszerzeniu granic IV Cesarstwa Polskiego, twierdził iż należy się Polakom to co zostało im odebrane w czasie wielkiej wojny, iż całe rodziny zostały podzielone, i ze należy to zmienić.


Polskie ministerstwo spraw zagranicznych w czasie od czerwca do grudnia roku 1937, podpisało dwie kolejne umowy handlowe z obcymi państwami, umowa z sułtanatem Omanu zawarta 20 lipca 1937, została wynegocjowana przez polskiego ambasadora w tym kraju Ludwik Zawada, strona polska miła przekazywać Omańczykom 136 tysięcy złotych w zamian za 50 tom kauczuku, porozumienie z Konfederacją Stanów Ameryki Północnej wynegocjowane przez polskiego ministra spraw zagranicznych w czasie jego wizyty w tym kraju, obligowała Polskę do 30 ton ropy i 80 tysięcy złotych w zamian za 30 ton kauczuku i tyle samo tworzyw sztucznych. Polityka zagraniczna IV Cesarstwa była na-kierunkowana na zawieranie nowych umów handlowych, obecnym priorytetem było rozwój militarny a bez odpowiedniej ilości surowców był on niemożliwy do zrealizowania.


Miedzy czerwcem a grudniem roku 37, udało się ukończyć sześć projektów badawczo-technicznych, zakończone zostały badania nad schematami dotyczącymi ulepszonych narzędzi mechanicznych otrzymanych w poprzednim półroczu na mocy umowy od Australijczyków, z powodzeniem ukończono testy polowe na poligonie środkowo azjatycki dotyczące doktryny operacyjnego, ukończono tez projekt powojennych szpitali polowych. Trzy konkursy rozpisane na myśliwce w zeszłym półroczu znalazły swój finał, wszystkie trzy prototypy które zwyciężyły w próbach organizowanych przez cesarską komisję lotniczą, wywodzi się z zakładów CZL, Cesarskie Zakłady Lotnicze okazały się bezkonkurencyjne w kwestii projektowania smoltów myśliwskich, trzy nowe jednostki miały wejść na wyposażenie lotnictwa polskiego w połowie przyszłego roku, w każdym bądź razie takie były plany dowództwa sił powietrznych. Nowymi jednostkami były prototypy: CZL P.23 Karaś, CZL 38 Wilk, CZL 50 Jastrząb.

Dane techniczne trzech prototypów:


CZL 50 Jastrząb: Całkowicie metalowy duralowy, dolnopłat. Podwozie samolotu klasyczne dwukołowe chowane, z kółkiem ogonowym. Kabina pilota jednomiejscowa, zamknięta. Uzbrojenie stanowiły 4 karabiny maszynowe kaliber 7,9 mm oraz 100 kg bomb.


CZL 38 Wilk: Całkowicie metalowy, duralowy, wolnonośny dolnopłat o półskorupowej konstrukcji kadłuba. W konstrukcji kadłuba zastosowano wzmocnione wręgi usztywniające konstrukcję i zapobiegające jej deformacji podczas ewentualnego kapotażu. Skrzydła trójdzielne, przy czym środkowa część płata konstrukcji dwudźwigarowej stanowiła całość z kadłubem, a część zewnętrzna była konstrukcji kesonowej. Pokrycie płatów i powierzchni sterowych wykonano blachą. Skrzydło było w pełni zmechanizowane z automatycznymi slotami i klapami krokodylowymi, pełniącymi również przy wychyleniu o kąt 55° rolę hamulca aerodynamicznego. Podwozie samolotu klasyczne dwukołowe chowane z płozą ogonową. Usterzenie pionowe podwójne. Kabina załogi dwumiejscowa, zamknięta. Uzbrojenie strzeleckie stanowiły dwa karabiny maszynowe kalibru 7,9 mm i działko kalibru 20 mm umieszczone w dziobie samolotu, oraz dwa sprzężone karabiny maszynowe kalibru 7,9 mm na stanowisku tylnego strzelca. Możliwe było również podwieszenie na wyrzutniku pod kadłubem bomby o masie 300 kilogramów. Napęd stanowiły dwa 8-cylindrowe silniki widlaste w układzie odwróconego V chłodzone powietrzem o mocy 420 KM każdy.


CZL P.23 Karaś: Jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat o całkowicie metalowej konstrukcji ze stałym, osłoniętym owiewkami, podwoziem dwukołowym z amortyzacją olejowo-powietrzną. Golenie podwozia osłonięte owiewkami, kadłub półskorupowy, skrzydło konstrukcji kesonowej. Załoga 3-osobowa: pilot, obserwator i strzelec. Podczas bombardowania stanowisko bojowe obserwatora-bombardiera znajdowało się w gondoli pod kadłubem, dodatkowo wyposażonej w karabin maszynowy do osłony tylnej dolnej półsfery. Bomby podczepiano na wyrzutnikach zamontowanych pod skrzydłami pomiędzy goleniami podwozia głównego. Maksymalny ciężar ładunku bomb wynosił 700 kilogramów.


W tym półroczu rozpoczęte zostały trzy projekty naukowo techniczne, jeden z nich został ukończony z powodzeniem a dotyczył on ulepszonych narzędzi mechanicznych których schematy otrzymane zostały od Australijczyków, kolejne dwa były konkursami rozpisanymi dla wojska a dotyczącymi zamówień na czołg ciężki oraz prototyp myśliwca wielozadaniowego.

Ciąg Dalszy nastąpi.​

_________________________________________________________________________

Dominia stały się całkowicie samodzielnymi państwami, próba narzucania im monarchii mogła by skończyć się zakończeniem sojuszu, a i tak mam co do nich trochę inne plany.Mam nadzieje ze odcinki niezbyt nudne brak eventów powoduje iż muszę skupić się na opisie tego co mogę opisać czyli zbrojeń handlu i tym podobny, oraz teletechników samolotów na których trochę się znam. Obiecuje że to co lubią tygryski najbardziej czyli globalna wojna zacznie się za jakiś czas. A tak w ogóle jak widziała by się wam kontynuacja tego AAR-a na jakimś kosmicznym turowym RTS.

 

Odcinek 5
1 stycznia 1938 – 30 czerwca 1938




W pierwszym półroczu 1938 roku, ukończone zostało pięć projektów sponsorowanych przez rząd IV Cesarstwa Polskiego, w ich wyniku uzyskane zostały trzy prototypy maszyn wojskowych, nowy wzór piechoty oraz nowe urządzenia szyfrujące dla wojska Polskiego.


Jednym z prototypów skonstruowanych na złowienie rządowe, był samolot CZL 45-Sokół, samolot będący myśliwcem wielozadaniowym wsparcia, samolot ten był jednomiejscowym jednosilnikowym posiadał całkowicie metalowy wolnonośny dolnopłat. Kadłub półskorupowy. Płat eliptyczny, trójdzielny. Usterzenie klasyczne. Podwozie samolotu klasyczne stałe jednogoleniowe, z kółkiem ogonowym, kabina pilota zamknięta, posiadł radiostację pokładową. Uzbrojenie stanowiły 4 karabiny maszynowe kalibru 7,92 mm: dwa w skrzydłach i dwa zsynchronizowane w kadłubie. Napęd stanowił silnik gwiazdowy, w układzie podwójnej gwiazdy, 14 cylindrowy, o mocy maksymalnej 760 KM na wysokości 3500 m oraz mocy startowej 640 KM, ze sprężarką i reduktorem. Śmigło dwułopatowe, drewniane. Zbiorniki paliwa o pojemności 350 l., elastyczne, samo-zasklepiające się, w środkowej części płata.


Ukończony został też prototyp pierwszego polskiego czołgu lekkiego, miał on zastąpić tankietki w dywizjach pancernych, konstrukcja czołgu ZMC-7, powstała w zakładach maszyn ciężkich, jego głównymi konstruktorami był Michał Glenc oraz Daniel Bawarczyk, posiadał on silnik wysokoprężny i był pierwszym na świecie czołgiem wyposażonym w tego rodzaju silnik, wieża została wyposażona w armatę 37 milimetry. Czołgi te miały stanowić nową jakość w siłach pancernych cesarstwa Polskiego. Niemalże natychmiast zostały one wprowadzone do masowej produkcji w celach zastąpienia tankietek.

W pierwszej połowie roku 1938, także rozpoczęto sześć nowych projektów badawczo konstrukcyjnych których głównym sponsorem było państwo polskie. Marynarka złożyła zamówienie na ciężki pancernik, który w dalszej przyszłości miał stać podstawą dla Cesarskiej marynarki, lotnictwo rozpisało dwa konkursy na nowsze wersje bombowca średniego zasięgu oraz na bombowiec okrętowy mający mieć za zdanie wspomaganie marynarki w walkach w okolicach wybrzeży IV Cesarstwa polskiego. Rozpoczęto także prace nad silnikiem rakietowym, postępy w tej dziedzinie były znaczne, dalsze badania mogły przynieść korzyści dla armii z tego tez powodu dalej je sponsorowano. Badaniami nad ulepszona rafinacjo ropy pracowały zakłady Tarnowskiego, rozpoczęto także prace nad wyposażeniem dla podstawowej piechoty morskiej, której jednostki do tej pory nie zostały sformowane w Cesarstwie Polskim.


W pierwszej połowie roku 1938, na wyposażenie marynarki wojennej weszły dwa okręt podwodne średniego zasięgu OCP Pelikan, OCP Grom oraz jeden lekki krążownik OCP Lewiatan. Siły powietrzne wzbogaciły się dwa dywizjony bombowców dalekiego zasięgu oraz dwa dywizjony bombowców średniego zasięgu, a także jeden dywizjon samolotów transportowych. Wojskom lądowym udało się sformować natomiast dwa kolejne dywizje czołgów lekkich. Ministerstwo zbrojeń zarządzane przez ministra Sławomira Wilkińskiego wraz z Gromskim oraz dowódcą sił powietrznych Markiem Koniecpolskim uzgodnili kwestie dalszych zbrojeń IV Cesarstwa Polskiego. Planowano sformowanie ośmiu dywizjonów myśliwskich składających się z samolotów CZL 45-Sokół oraz ośmiu dywizjonów składających się z CZL P-23 Karasiów. W planach było także sformowanie kolejnych dziesięciu dywizji pancernych w których miały znaleźć się najnowsze Polskie czołgi ZMC-7.


Podpisane zostały dwie kolejne umowy handlowe, republiką Południowego Peru oraz z republiką Panamy, do podpisania umowy z republiką południowego Peru doszło 20 kwietnia 1938 roku, na jej mocy strona polska miała otrzymywać 42 tony kauczuku w zamian za 103 tysiące złotych. Umowa z panama została podpisana 16 czerwca, w tym porozumieniu IV cesarstwo polskie za 110 tysięcy złotych miało trzymywać 23 tony kauczuku oraz 47 ton stali.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
[/SIZE]​

___________________________________________________________
Nie wiem czy miałbym silę by zaczynać kolejną megakampanie, obecnie chce się skopić na HOI2, ale mam straszną chęć napisać Arr-a z mojej rozgrywki w sengoku, em najnowszego totala mogłbym wstawki filmowe porobić.

 

Odcinek 6
30 czerwca 1938 – 1 stycznia 1939




Igrzyska Olimpijskie zorganizowane w roku 1938, były to dziewiątymi nowożytnymi igrzyskami olimpijskim, odbywać się one miały w Kazimierzu stolicy IV Cesarstwa Polskiego, Gromski który specjalnie zabiegał o ich organizacje w Cesarstwie kilka lat temu, poprzez ich organizacje w Polsce chciał ukazać potęgę IV Cesarstwa Polskiego. Specjalnie na te zawody olimpijskie, powstały nowe stadiony lekkoatletyczne oraz do rozgrywek piłkarskich a także inne obiekty sportowe, w Kazimierzu powstał w ciągu ostatnich czterech lat całkowicie nowa infrastruktura sportowa. Największym osiągnięciem było wybudowanie stadionu imienia Kazimierza IX Jana Wielkiego, stadion ten mógł pomieść niemalże 180 tysięcy, co było rekordem światowym. Zawody wystartowały 2 lipca 1938 roku i miały potrwać przez cały miesiąc.

Same igrzyska przebiegały w sposób zorganizowany, zawodnicy oraz trenerzy byli pod wielkim wrażeniem infrastruktury powstałej na te zawody, polscy sportowcy dawali prawdziwy popis swych umiejętności w czasie tych igrzysk olimpijskich, zgarnęli oni większa cześć medali, był to sukces o który chodziło Gromskiemu pierwsze miejsce pod względem ilości metalów na kocie polskich sportowców było sukcesem prestiżowym a zarazem propagandowym.


W tym półroczu także odbyło się wodowani kolejnych okrętów wojennych, najważniejszymi było wodowanie dwóch kolejnych krążowników liniowych, OCP Wielka Polska i OCP Wielkopolski, zwodowane także zostały trzy okręty podwodne średniego zasięgu OCP Wisłoka, OCP Archangielsk OCP Kalinowski, oraz jeden lekki krążownik OCP Koniecpolski. W ciągu tego półrocza udało się utworzyć kolejne 7 dywizji pancernych z cze cztery zostały wyposażone w najnowsze czołgi ZMC-7, pozostałe trzy dywizjony składały się z tankietek. Siły powietrzne wzbogaciły się o kolejne nowo utworzone dywizjony, miedzy innymi udało się stworzyć kolejny dywizjon samolotów transportowych, dwa dywizjony bombowców dalekiego zasięgu, cztery dywizjony myśliwsko pościgowe składające się z myśliwców CZL 45-Sokół, a także cztery dywizjony samolotów bezpośredniego wsparcia.


W tym półroczu doszło do przekazania technologii Polsce przez Japonie i Australie na mocy wzajemnych układów państwa te przekazały plany dotyczące podstawowej artylerii polowej oraz zaawansowanych narzędzi mechanicznych.


Postępy technologiczno-konstrukcyjne dokonane w przeciągu tego półrocza były nad wyraz znaczne udało się zakończyć dziewięć projektów sponsorowanych z budżetu państwowego. Udało się zakończyć projekty dotyczące zaawansowanych narzędzi mechanicznych oraz zaawansowanych technik konstrukcyjnych. Polscy inżynierowie zakończyli także prace nad podstawowym działem przeciwpancernym kalibru 20 milimetrów a także na podstawowym działem polowym kalibru 15 milimetrów. W zakładach imienia Tarnowskiego projekt ulepszonej rafinacji ropy znalazł swój finał, dzięki niemu znacznie miała wzrosnąć wydajność w pozyskiwaniu benzyny z ropy, zakończony został także projekt ciężkiego pancernika klasy Kazimierz jednostki tego typu planowano w dalszej przyszłości wprowadzić do użytku w marynarce cesarskiej. Najważniejszymi zakończonymi konstrukcjami były dwie konstrukcje lotnicze, nowsza wersja bombowca średniego zasięgu oraz nowy bombowiec okrętowy mający wejść na wyposażenie sił morskich cesarstwa polskiego.


CZL B-37 Łoś, był unowocześnioną konstrukcją poprzedniego bombowca produkowanego przez zakłady CZL, nowsza wersja miała posiada cztero osobową załogę, rozpiętość skrzydeł wynosić miała 1,93 metra ich długość 12,92 metra, wysokość maszyny wynosiła 4, 25 metra, powierzchnia nośna natomiast 53,5 metra kwadratowego. Na napęd składać się miały dwa silniki gwiazdowe o mocy 918 KM, prędkość maksymalna miała wynosić 412 km/h na wysokości 2800 m, 445 km/h na wysokości 3400 m, prędkość przelotowa 320-360 km/h, prędkość minimalna 120 km/h, dopuszczalna prędkość nurkowania 520 km/h, wznoszenie 4,7 m/s, pułap 5 900 m, zasięg normalny 1000 km, zasięg maksymalny 1750 km, rozbieg 473 m. Uzbrojenia miało stanowić trzy karabiny maszynowe kalibry 7,7 milimetra oraz 2580 kg bomb.


LPKD-17, był pierwszą konstrukcją tego typu wprowadzona użytek sił zbrojnych IV Cesarstwa polskiego, samolot ten był skonstruowany w układzie zastrzałowego górnopłata, metalowo-drewnianej, konstrukcji mieszanej, kryty płótnem. Podwozie stałe, w układzie klasycznym, składające się dwóch pływaków wyposażonych w mechanizm do sterowania na wodzie. Napęd stanowił silnik gwiazdowy o mocy startowej 118 KM i mocy nominalnej 130 KM. Uzbrojenie miało stanowić 400 kilogramów bomb.


Od czasu I wojny światowej IV cesarstwo polskie nie posiadało piechoty morskiej, teraz udało się zakończyć prace nad wyposażeniem dla jednostek piechoty morskiej która miały podlegać dowództwu marynarki cesarstwa polskiego, jednostki te w większości wypadków zostały tak utworzone z marynarzy w wyniku czego ich umundurowanie i wyposzczeni nie różniło się niczym większym od tych którymi posługiwali się zwykli marynarze.


W drugiej połowie roku 1938 rozpoczęto dziewięć projektów techniczno konstrukcyjnych z których, cztery znalazły swój finał jeszcze w tym roku. Pozostałe sponsorowane przez państwo nadal były kontynuowane, a dotyczyły one badań nad silnikiem turboodrzutowym, prowadzone przez doktora inżyniera Kulesze, badania nad katedra studiów jądrowych prowadzone przez doktora Kłopotak. Rozpisane zostały konkursy na ulepszony czołg lekki oraz ulepszony cieki lotniskowiec, rozpoczęto także prace nad piechota powietrznodesantową.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Odcinek 7
1 stycznia 1939 – 30 czerwca 1939




Potęga przemysłowa Cesarstwa Polskiego, była drugą na świecie jedynie Niemcy posiadali bardziej rozwinięty przemysł od IV Cesarstwa, w czasie targów lotniczych w Pradze polskie firmy lotnicze miały okazje zaprezentować swoje najnowsze produkty i konkurować z firmami Niemiecki czy tez Brytyjskimi, o kontrakty na sprzedaż uzbrojenia do mniejszych państw Europejskich, na targach tych prezentowane były wszystkie polskie konstrukcje lotnicze zakładów CZL i SPKD. Było to idealne miejsce do prezentacji osiągnięć technicznych państwa Polskiego, Gromski liczył na zdeklasowanie konkurencyjnych konstrukcji lotniczych, jednak konkurencja była bardzo duża, Włosi prezentowali swoje najnowsze maszyny miedzy innymi: ciężki samolot bombowy Piaggio P 108, samolot szturmowy Breda Ba.65 czy też samolot bombowy i transportowy Savoia-Marchetti SM.81 Pipistrello, Niemcy prezentowali swoje najnowsze dwie konstrukcje lotnicze, samolot bombowy Junkers Ju 86, ciężki samolot myśliwski Focke-Wulf Fw 187, Brytyjczycy także zaprezentowali na tych targach swoje dwie konstrukcje lotnicze średni bombowiec Armstrong Whitworth Whitley, samolot myśliwsko-bombowy Blackburn Skua. Ministerstwu spraw zagranicznych udało się podpisać kontrakty z przedstawicielami władz Rumuńskich oraz Greckich na dostawy polskich bombowców średniego zasięgu, CZL B.35-Łosi oraz samolotów bezpośredniego wsparcia CZL P.32-Karasi, a także myśliwców CZL 50 Jastrząb. Targi okazały się nad wyraz owocne udało się podpisać kontrakty na sprzedaż polskich samolotów nie tylko do Grecji i Rumunii ale także do Panamy i Portugalii, kontrakty te zapewniały duży zyska dla Polskich spółek lotniczych.


Wojska Cesarstwa polskie zostało wsparte przez kolejne nowo sformowane dywizje pancerne, cztery nowe dywizje tankietek oraz dwie dywizje czołgów lekkich składających się z ZMC-7, siły powietrzne zostały wzmocnione kolejnymi dwoma dywizjami bombowców dalekiego zasięgu, dwoma dywizjonami samolotów bezpośredniego wsparcia oraz czterema dywizjonami myśliwsko- pościgowymi. Marynarka Cesarska otrzymała do swej dyspozycji dwa pancerniki OCP Nowogród, OCP Piławy oraz dwa lotniskowce OCP Władysław IV oraz OCP Jan II. Zbrojenia które w przeciągu ostatnich trzech lat miały miejsce w Cesarstwie Polskim były nakierowane na cele obronne tak brzmiała oficjalna wersja stosowana przez Gromskiego i jego ministrów, jednak coraz bardziej jasnym stawało się iż tak naprawdę celem Gromskiego nie jest obronna terytorialna państwa Polskiego, obecnie IV cesarstwo Polskie posiadało drugą największą armie na świecie, tylko wojska Niemieckie były większe od sił Polskich, władze niemiecki pod przewodnictwem premiera Henrich Guderiana, dokonywały także zbrojeń na szeroką sakle, o ile Polska pod wodzą Gromskie zbroiła się w rzeczywistości by dokonać napaści na Niemcy o tyle Niemcy zbroili się przeciw Unii Republik Robotniczych, URR o kilkunastu lat stopniowo zwiększało swój potencjał militarny gromadząc coraz to nowe dywizje na granicy z Niemcami, do tej pory jednak żadna ze stron otwarcie nie wypowiedziała drugiej wojny, Gromski choć głęboko nienawidzi komunistów doskonale zdawał sobie sprawę z faktu iż niepokorna w pojedynkę potoczonych sił Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Wielkiej Brytanii oraz królestwa Zjednoczonych Włoch, trzeba tutaj było także wliczyć pomniejszych sojuszników Niemiec którymi był Republika Ukraińska, Unia Bałtycka a także Republika Czesko-Austriacka oraz Południowe Chiny. Z tego też powodu musiał on rozważyć możliwość współpracy z komunistami którzy dążyli do podobnych celów co on, jednakże taka kooperacja choć zapewne owocna dla obu stron ciężko przychodziła Gromskiemu na myśl, Gromski zdawał sobie sprawę iż Luis Hyric mógł przystać na współprace z nim, dla tego zamierzał on w lipcu wysłać ministra spraw zagranicznych Radosława Kędzierzawego z misją pertraktacji do URR.


Tymczasem Australia i Japonia przekazał Polsce kolejne technologie zgodnie z ustaleniami wzajemnego porozumienia o pomocy w rozwoju technologiczno przemysłowym, Japończycy przekazywali stronie Polskie plany dotyczące technologii planowania produkcji, doktryny bezpośredniego wsparcia z zimie oraz plany ulepszonego niszczyciela, natomiast Australijczycy doktrynę dotyczącą samolotów nurkujących oraz kontroli produkcji.


Postępy technologiczne dokonane w pierwszej połowie roku 1939, były znaczne udało się zakończyć sześć projektów sponsorowanych z budżetu państwa polskiego, udało się otrzymać prototyp niszczyciela czołgów oraz nowego ulepszonego czołgu lekkiego ZMC-10 a także prototyp nowego lotniskowca. Z powodzeniem zakończyły się badanie nad silnikiem turboodrzutowym, a także badaniami nad katedrą studiów jądrowych, uzyskana została także dywizja powietrzno desantowa.


Badania inżyniera Zygmunta Kuleszy zaowocowały przełomem w dziedzinie silników odrzutowych, do tej pory wadze cesarstwa przywiązywały znikome zainteresowanie tymi badaniami, jednak gdy udało się Kuleszy skonstruować pierwszy prawdziwy silnik odrzutowy mogący posłużyć celom militarnym, postanowiono zwiększyć nakłady finansowe na te badania.


W pierwszej połowie roku 1939, rozpoczęte zostały sześć nowych projektów techniczno badawczych, dofinansowywanych z budżetu państwa, rozpisany został konkurs na pierwszy polki czołg średni, a także na ciężarówki dla nowo formowanych dywizji piechoty zmotoryzowanej, rozpoczęte zostały także badani nad nowszym wyposażeniem dla piechoty, udało się zakończyć badanie nad niszczycielem czołg. Badaniami mającymi pośredni efekt dla armii były badania dotyczące podstawowego urządzenia deszyfrującego, oraz ulepszoną maszyną liczącą.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Pierwsze ruchy na szachownicy

Odcinek 8
30 czerwca 1939 – 28 listopad




20 Lipca polski minister spraw zagranicznych Radosław Kędzierzawy przebył do Paryża z oficjalną delegacją w sprawie zwiększenia wzajemnej wymiany handlowej pomiędzy oboma państwami, IV Cesarstwo pragnęło eksportować swoją ropę do URR, ten wątek był poruszany na wszystkich oficjalnych spotkaniach natomiast za zamkniętymi drzwiami prowadzono rozmowy dotyczące całkowicie odmiennych spraw. Gromski posłał Kędzierzawego do Paryża z misją pozyskania Hyrica dla swych imperialistycznych planów dotyczących porozumienia Alpejskiego. Rozmowy te były bardzo trudne zważywszy na fakt iż Hyric był nad wyraz ostrożną osobą i podejrzliwie podchodził do tej oferty, jednak przywódca komunistycznego raju już od jakiegoś czasu snuł własne palny dotyczące Niemiec i Włoch, zamierzał on zakatować te państwa licząc na to iż IV Cesarstwo Gromskiego uderzy z drugiej strony odciągając cześć Niemieckich dywizji do walki z wojskami Polskimi.

Jednak gdy zaproponowano mu gwarancje ataku z drugiej strony nie mógł nie odmówić tak szczodrej ofercie, Kędzierzawy podpisał dokumenty dotyczące wzajemnej współpracy handlowej o raz tajne protokoły dotyczące, podziału stref wpływów w europie po okoniu Niemiec, uzgodnione zostały także godziny ataków, Hyric zgodził się na to iż to Unia Republik Robotniczych wypowie wojnę Niemcom i porozumieniu Alpejskiemu jako pierwsze, na tym zależało Gromskiemu który nie chciał być postrzegany w oczach światowej opinii publicznej jako osoba odpowiedzialna za wybuch kolejnej wojny światowej, Hyric z drugiej strony nie posiadał takich oporów fanatycznie wręcz wierzył w słuszność tej wojny która miała dalej rozprzestrzeniać światową rewolucje.

Tajny protokół który podpisany został przez Hyrica dnia 24 lipca w ręce Gromskiego dostał się 1 sierpnia pisało w nim iż strona URR, będzie miała zapewnioną kontrole nad Szwajcarią, Włochami kwestia podziału terytorialnego Niemiec miała być poruszona po zakończeniu działań wojennych,kolejnym punktem był włączenie obszarów polskojęzycznych Cesarstwa Niemieckiego do IV Cesarstwa, Hyric nie oponował i zgadzał się kwestia ta tak naprawdę go zupełnie nie interesowała pozostawiał tu wolną rękę Gromskiemu, kolonie Niemieckie w Afryce miały przejść pod kontrolę URR , Hyric zgadzał się na włączenie Ukrainy, Unii Bałtyckiej do państwa Polskiego kwestia ta tak naprawdę nie obchodziła wodza państwa komunistycznego, podział kolonii Włoskich w Afryce był problematyczny strona Polska chciała je dla siebie. Gromski przekazał w instrukcjach dla Kędzierzawego że terytoria III Cesarstwa Polskie nie podlegają negocjacją i w całości maja stać się z powrotem obszarami Polskimi, jednak Francuzi poruszyli kwestie kanału sueskiego i że zgodzą się na kontrolę włoskich kolonii przez Polskę w tedy gdy kanał będzie wspólnie zarządzany, Brytyjskie kolonie w Afryce miały być podzielone także po zakończeniu wojny, same wyspy Brytyjskie miały stać się własnością URR. Gromski zadowolony był z ostatecznych warunków porozumienia, zdawał sobie tez sprawę iż tak naprawdę o ostatecznym podziale zadecyduje ten którego armie zajmą więcej ziem w Europie.


Tajne porozumienie zwarte pomiędzy URR a IV cesarstwem, nie było ostatecznym asem w rękawie Gromskiego, Kędzierzawy nie poruszał kwestii terytoriów Brytyjskich w rozmowach z przyczyny iż wywiad już od dawna pracował nad zniszczeniem sojuszu pomiędzy Niemcami a Brytyjczykami, oba te państwa od zakończenia I wojny światowej tak naprawdę nie miały wspólnych interesów a więcej je dzieliło niż łączyło, wystarczyło tylko trochę bardziej podgrzać miedzy nimi atmosferę by ich kruchy pakt przeszedł do przeszłości, wystarczyło kilkanaście sfałszowanych dokumentów, dostarczonych na odpowiednie biurka wywiadów Brytyjskiego i Niemieckie by zwiększyć nieufność miedzy sojusznikami, a w ostateczności podsunąć Brytyjczykom dokumenty Niemieckich szpiegów infiltrujących ich tajne służby, działania wywiadowcze prowadzone przez szef polskiego wywiadu Mariusza Alana doprowadziły do skandalu szpiegowskiego i zakończenia sojusz Niemiecko-Brytyjskiego. Operacja ta została zatwierdzona przez Gromskiego, który mimo wszystko dowiedział się iż I Wojna Światowa została wywołana przez działanie wywiadu Cesarskiego i postanowił podobnie jak Czarniecki blisko 24 lata wcześniej posłużyć się tajnymi służbami, operacja ta zakończona powodzeniem została staranie zatuszowana, a agenci biorący w niej udział zniknęli bez śladu, większości nadane zostały nowe tożsamości, zostali oni przerzuceni do innych krajów, wywiad IV Cesarstwa postarał się o zatarcie wszystkie śladów po swej działalności, w sposób najbardziej pewny, zlikwidowane zostały wszystkie osoby które nawiązały kontakty z agentami i posiadające jakąkolwiek wiedzę o tym co się działa i kto naprawdę wywoła ten skandal, śmierć tych osób zostały upozorowane jako tragiczne w skutkach wypadki. Bez Brytyjczyków wspomagających Niemców, Gromski mógł być pewien iż wojna ta zakończy się zwycięsko dla IV Cesarstwa, wiedział iż nie przystąpią oni do wojny po stronie Niemiec gdyż nie leżało dłużej to w ich interesie, po za tym Edward Landary nie wypowie wojny Polsce w obawie przed URR, który bardziej obawiał się Francuskich komunistów niż Polskich faszystów.


Konrad Gromski który od roku 1930, sprawował niepodzielne rządy na państwem Polskim zbliżał się do momentu, który był istotą całej jego polityki, zgodnie z umową z URR które miało wypowiedzieć wojnę Niemcom ich sojusznikom 29 Listopada, a Polska miała przystąpić do tego konliktu kilka dni później, wraz z wybuchem drugiego globalnego konfliktu zbrojnego, świat znowu miał ulec transformacji jednak tym razem to Cesarstwo Polskie miało rysować nowy światowy porządek wraz z URR, Gromski jednak wiedział iż jego sojusz z Hyriciem jest nad wyraz wątły i tymczasowy, na razie zamierzał postępować zgodnie z warunkami zawartymi w porozumieniu, jednak co przyniesie przyszłości nikt nie wie, jednak jeżeli miało by dojść do wojny z URR to należało to tak rozegrać by to IV Cesarstwo było tym dobrym w oczach światowej opinii publicznej.


Pomiędzy 3 czerwca a 28 listopada, udało się rozbudować dwa porty wojskowe jeden zlokalizowany w okolicach Piotrogrodu drugi natomiast w Kinigsepp. Porty te miały strategiczne znaczenie dla przeszłego konfliktu zbrojnego, miały stanowić główną bazę operacyjną Bałtyckiej floty wojennej.


Także w tym okresie doszło do ostatnich dozbrojeń w Cesarskiej armii przed dniem na który wszyscy czekali tak od dawna, siły powietrzne otrzymały do swej dyspozycji kolejne dwa dywizjony samolotów bezpośredniego wsparcia oraz dwa dywizjony spadochroniarskie, wojska lądowe zostały wzmocnione czterema dywizjami czołgów lekkich i dwoma dywizjami tankietek.


W tym okresie zakończone zostało sześć projektów technologicznych, uzyskany zostały plany ulepszonego niszczyciela a także prototypy najnowszej wersji urządzenia szyfrującego i maszyny liczącej. Zakończone zostały badania nad kontrolą produkcji a także planowaniem produkcji.


Prace nad uzyskaniem dywizji piechoty zmotoryzowanej zakończyły się po zatwierdzeniu przez komisje wojsk lądowych, ciężarówki transportowej produkowanej przez KZC, ciężarówka transportowa Wigra-21 spełniała wszystkie wymagania stawiane przez komisje i dlatego złożone zostały kolejne zamówienia na jej produkcje.


Rozpoczęte zostało także pić nowych projektów, Klesza otrzymał dofinansowanie na skonstruowanie użytecznej wersji swego silnika odrzutowego, rozpoczęto projekty nad ulepszonymi urządzeniami szyfrującymi i planowaniem produkcji zakończonymi powodzeniem, marynarka złożyła także zamówienia na nowe prototypu ulepszone lekkiego krążownika i niszczyciela.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Wybuch II wojny światowej

Odcinek 9
28 listopad 1939 – 6 stycznia 1940




30 Listopada w Kazimierzu odbyła się wielka defilada wojskowa mająca na celu zaprezentowanie społeczeństwu potęgi militarnej IV Cesarstwa Polskiego, umowa zwarta z URR i Hyrickiem, była dla Gromskiego szansą do zrealizowania swoich celów, na paradzie znalazł swoje miejsce ambasador URR Luis Marceau, z którym Gromski musiał zamienić kilka zdań okazało się iż wojska wielkiej robotniczo-chłopskiej armii dopiero przeprowadzały koncentracje swoich najważniejszych sił na granicy, dla tego namierzana data ataku na Niemcy została przesunięta na połowę Grudnia. Gromski który już od ponad 20 paru lat czekał na ten moment nie widział większej różnicy w kilku dodatkowych dniach zwłoki, dawało mu to więcej czasu na przesuniecie dodatkowych dywizji pancernych na Granice z Niemcami Ukrainą i Unią Bałtycką. Wojska był rozlokowywane pod pretekstem ćwiczeń, nie przeprowadzono też mobilizacji by nie wzbudzić podejrzeń Niemiec, jednak na arenie międzynarodowej już od kilku lat wyczuwalne było narastające napięcie miedzy Polską Niemcami a URR.


Dokładnie 19 Grudnia 1939 roku, wojska Unii Republik Robotniczych wkroczyły na terytorium Cesarstwa Niemieckiego, atak ten był poprzedzony oficjalny wypowiedzeniem wojny przez URR o godzinie 4,00 nad ranem, depesza ta dotarła kilka minut do Berlina przed tym jak wojska armii Robotniczo chłopskiej rozpoczęły swoje natarcie. Walki Niemców z Francuskimi komunistami w pierwszych dniach wojny były wyrównane żadna ze stron nie robiła większych postępów, Gromski przyglądał się temu wszystkiemu uważnie i rozważał czy należy dotrzymać umowy z Francuzami i zakatować Niemców czy też poczekać do momentu aż zarazem Niemcy jak Francuscy komuniści się wykrwawią, sześć dni od rozpoczęcia tej wojny Francuzi ponieśli w Afryce znaczne straty ze strony Włoch i Niemców, wojna ta mogła się okazać o wiele krótsza niż mogło to się wydawać Gromskiemu, sztab generalny zlokalizowany w Mińsku, nalegał na atak teraz kiedy Niemcy zaczęli przerzucać z Granicy z IV Cesarstwem znaczne siły wojskowe, na atak.


Gromski postanowił oficjalnie wypowiedzieć wojnę Niemcom i ich sojusznikom dokładnie 5 stycznia 1940 roku, wydarzenie to poprzedziło wystąpienie Gromskiego w parlamencie IV Cesarstwa Polskiego, transmitowane na cały kraj, w swej mowie zastrzegał się iż ta wojna musiała nastąpić wcześniej czy później zaraza komunistyczna ruszyła by na zachód, Niemcy nie są w stanie jej powstrzymać i armie IV Cesarstwa Polskie muszą wkroczyć na terytoria Niemieckie celem ratowania wszystkich Polaków zamieszkujących Niemcy i inne kraje przed jarzmem komunizmu. Cała mowa Gromskiego była stekiem kłamstw i insynuacji mających jedynie na celu danie społeczeństwu do wiadomości co do słuszności wkroczenia na terytoria Niemiec i ich sojuszników. Była ona jeszcze bardziej obłudna z powodu tajnych porozumień zawartych miedzy Gromskim i Hyrickiem,ci dwaj panowie choć gardzili sobą nawzajem, nie mieli oporów przed współpracą by zniszczyć wroga którymi była Niemcy, tak bardzo znienawidzonym przez nich obydwu,zarazem Hyric jak Gromski potrzebowali się nawzajem na razie jednak co będzie dalej tylko przyszłość pokarze.Wojna z Niemcami oficjalnie zaczęła się 6 stycznia 1940 roku o godzinie 6,00 nad ranem atakiem wojsk IV Cesarstwa na obszary Ukrainy i Unii Bałtyckiej a także rozpoczęciem potyczek z wojskami Niemiecki na obszarach przygranicznych.

Ciąg Dalszy Nastąpi.
​

 

Siły Zbrojne IV Cesarstwa Polskiego

IV Odcinek Specjalny
Siły Zbrojne IV Cesarstwa Polskiego


Siły Lądowe.



Marynarka Cesarska.


Flota Bałtycka.


Flota Czarnomorska.


Flota Białomorska, Oceanu Spokojnego, Alaskańska.

Siły Powietrzne.


Dywizjony Sił powietrznych IV Cesarstwa Polskiego.​

 

Odcinek 10
6 stycznia 1940 – 30 kwietnia 1940




Siły zbrojne IV Cesarstwa polskiego, podzielone zostały na trzy fronty, front północny którego dowództwo powierzono generałowi Antoniuszowi Kraweckiemu, główny obiektywem dywizji i oraz rozkazem przydzielonym Kraweckiemu przez Gromskiego, było zajęcie Unii Bałtyckiej, terytoria tego państwa miały zostać spacyfikowane w jak najszybszym możliwym czasie, by wojska biorące udział w tej operacji można było przerzucić do walki z wojskami Niemieckimi, walki z wojskami Unii bałtyckiej rozpoczęte zostały dokładnie 7 stycznia zmasowanym natarciem na pełnej linii frontu i granicy, polskie dywizji napotykały ze strony Bałtów znaczny opór, dodatkowo byli oni wspomagani przez Niemiecki lotnictwo bombowe które skutecznie spowalniało natarcie polskich wojsk. Pomimo tych utrudnień w przeciągu pierwszych dwóch tygodni walk udało się dokonać odcięcia wojsk Niemiecki i Bałtyckich poprzez zajęcie Królewca który to łączył front północny z frontem środkowym.

W zamieszkanych przez polaków miejscowościach i wsiach armia cesarstwa była witana entuzjastycznie, jako wyzwoliciele pod Litewsko Bałtyckiego buta, pochód wojsk polski w kierunku północnym i zajmowanie kolejnych miast i miasteczek oraz wsi spowodowało próbę ratowanie przez Niemców części swych wojsk które zaznały się w Inflantach, próby te zakończyły się niepowodzeniem gdyż marynarka cesarska odpierała wszystkie próby przełamanie blokady Inflant, tym samy zadaj marynarce Niemieckie poważne straty.

Walki z wojskami Unii bałtyckie trwały do końca marca 1940 roku, w ich trakcie udało się ostatecznie otoczyć resztki wojsk Bałtycki w Tartu gdzie lotnictwo miało dokonać zagład resztek armii Unii Bałtyckiej, naloty lotnicze na otoczone miało sto kontynuowano przez dwa tygodnie do 18 kwietnia 1940 roku, kiedy to ostatecznie dowodzący ostatnim bastionem wojsk Bałtyckich generał Józef Lipczyński skapitulował, akt kapitulacji Lipczyński był także ostateczną datą istnienia samodzielnego państwa Bałtyckiego, na mocy traktatu pokojowego podpisanego przez Gromskiego z premierem Unii Bałtykiem Zbigniewem Walczewskim państwo to ponownie stawało się częścią Cesarstwa Polskiego, do Narwy byłej stolicy Unii Bałtyjskiem wybrał się sam Gromski który pławił się w tym zwycięstwie pierwszym na drodze do odzyskania przez IV Cesarstwo polski wielkości.


Walki na froncie południowym w tym czasie zostały także zbliżały się do swego finału armii Cesarstwa Polskie w kilku bitwach zmiażdżyła wojska Republiki Ukraińskiej spychając je do Ismail, miasto która stało się miejscem ostatniego boju Ukraińców, walki o miasto trwały około dwóch tygodni jednak nie mając żadnych perspektyw na zwycięstwo oraz jakąkolwiek szans na pomoc od swych sojuszników, musiało paść i stało się to ostatecznie 25 kwietnia, w ataku przeprowadzonym przez generała Radosława Ostrka. Kilka dni później oficjalnie dokonana aktu aneksji Republiki Ukraińskiej w granice IV Cesarstwa polskiego.

Ciąg Dalszy Nastąpi.


​

Od ostatniego odcinka minął miesiąc, a więc czyszczę i zamykam aar. W razie chęci kontynuowania skontaktuj się z moderatorem działu HoI2 [N]