Polski Imperializm Prolog „Czy Piast z Rzymu się wywodzi”.

Polski Imperializm Prolog „Czy Piast z Rzymu się wywodzi”.


Jestem Quintus Piastus Maximus, wywodzę się z sławetnego rodu rzymskiego Piastich. Jako dziecko wysłuchiwałem opowieści o powstaniu naszej Republiki, którą snuł wieczorami mój ojciec.
„Romulus i Remus byli wnukami króla miasta Alba Longa, Numitora. Nikczemny brat Numitora, Amuliusz, dokonał zamachu stanu, podczas którego króla uwięził, a jego córce Rei Sylwii zmusił do zostania westalką i życia w celibacie. Rea Sylwia, niepomna przestróg samozwańczego króla, zaszła jednak w ciążę i powiła bliźnięta, dwóch chłopców, których nazwano Romulus i Remus. Ich ojcem miał być nie, kto inny, tylko bóg Mars.

Amuliusz rozkazał utopić dzieci w rzece. Zamiar ten jednak się nie powiódł. Wrzucony do wody koszyk z chłopcami popłynął z prądem i utknął w jednej z zatoczek. Płacz dzieci usłyszała wilczyca, która zaczęła regularnie odwiedzać zatoczkę, by karmić dzieci własnym mlekiem. Wilczycę wyśledził pasterz królewski Faustulus, znalazł koszyk z dziećmi i zaadoptował je.
Chłopcy wyrośli na dzielnych młodzieńców i doskonałych wojowników. Po osiągnięciu dorosłości Romulus i Remus obalili nikczemnego Amuliusza i przywrócili na tron Numitora. Po czym odeszli wraz z grupą młodzieży szukać nowej siedziby. Znaleźli ją nad Tybrem, gdzie było siedem wzgórz. Na jednym z nich postanowili założyć miasto.


W tym celu posłużyli się rytuałem auspicjów – polegającym na wyczytaniu woli bogów z lotu wielkich ptaków drapieżnych, jak orzeł czy sęp. Romulus, usadowiony na Palatynie zyskał lepszy omen od obserwującego z Awentynu Remusa. Gdy Remus upokorzony porażką zaczął drwić z brata wyznaczającego granicę przyszłego miasta, ten zabił go.
Romulus panował dłuższy czas i miał został wzięty żywcem do nieba by stać się bogiem Kwirynem. Jego następcą na tronie rzymskim został Numa Pompiliusz.
Panowało jeszcze pieciu królów każdy z nich ( Tullus Hostilius, Ankus Marcjusz, Tarkwiniusz Stary, Serwiusz Tulliusz, Tarkwiniusz Pyszny) odegrał ogromną rolę w tworzeniu potęgi naszego miasta i wprowadził reformy wzorem miast greckich.”


Republika Rzymska w 474 ab Urbe condita (279 rok pne.)
​

 

Odcinek 1
474-480 (279-273 r.pne)


Qintus Piastus Maximus
Głowa rodu: 474-480
Żył: 441-480

Jest 474 rok ab Urbe condita (279 rok pne.), Republika Rzymska toczy wojenne z sojuszem Miast Greckich i Epiru. Quintus Piastus Maximus, jest głową rodu Piastusów wojna ta ma znaczenie dla republiki. Ale także dla poszczególnych rodów Rzymskich, gdyż można dużo zyskać ale i stracić. Celem Quintusa jest zostanie namiestnikiem Magna Graecia.


Konsul Barbula, 25 kwietnia pokonuje w bitwie Philorarisa, wieści o tym chwalebnym zwycięstwie szybko rozchodzą się w Rzymie, planowany jest triumf dla wodza, jednak , Barbula musi walczyć dalej do końca roku. Miast greckie na południu Italii zostają zajęte przez Rzymskie legiony.

Na Sycylii po kilku miesięcznym oblężeniu podają się Syrakuzy, Rzymskie zwycięstwo jest jasne jednak Epir, nie zamierza przystawać na wspaniałomyślną propozycje posłów Rzymskich którzy proponują pokój w zamian za Syrakuzy, Ager Bruttius i kontrybucje 20 tysięcy sestercji. Wojna wiec trwać będzie dalej.

15 lipca 477 roku, Quintus Piastus Maximus poślubia Antonie Cicero. Koligacja ta ma zapewnić, zwiększenie wpływów. Osiemnastoletnia Antonia jest młodą i pełną życia Rzymianką.


Sytuacja na wojnie była nie zmienna, co prawda Rzymska flota zwyciężyła, w starciu z flotą miast greckich ale nie zapewniło to kontroli morskiej, by przetransportować wojska do Epiru. Sytuacja uległa zmianie dopiero, gdy w marcu 478 roku na konsula obrano Quintusa Piastusa Papusa, kuzyna Quintusa Piastusa Maximusa.


Papus miał śmiały plan, przedstawił on pomysł senatowi Rzymskiemu, który zakładał podróż legionów drogą lądową przez tereny Ilirii. Senat chcąc zakończyć wojnę przystał na propozycje Papusa, posłowie wysłani do Ilirii przynieśli dobre wieści, uzyskawszy zgodę na przemarsz, legiony Rzymskie pod wodzą Quintusa Piastusa Papusa, wymaszerowały na Epir.

Quintus Piastus Papus, na jesieni tego roku poślubił, Kornelie Mus z rodziny Corneliusów. Papus dodatkowo, mianował Maximusa zarządcą Magny Graecia, co nie spodobało się wielu patrycjuszom i narobiło wrogów Maximusowi. W trakcie marszu Barbarzyńcy zaatakowali odziały Papusa jednak ten pokonał, ich kontynuował marsz do celu.


Zwycięstwo Papusa musiało się rozejść echem wśród barbarzyńskich plemion, ponieważ Galowie zamieszkujący Bononie postanowili najechać terytoria Republiki. Galowie kierowali się do Umbrii na szczęście Jowisz, był z Rzymem. Ponieważ drogę zagrodził im Aulus Atilius Catatinus, bitwa rozegrana w Umbrii była wielkim zwycięstwem Rzymskiego oręża. Gdyby nie Aulus strach pomyśleć co by stało się z Republiką. Po pokonaniu Galijskich plemion zamieszkujący Bononie, senat postanowił założyć tam kolonie Rzymską i włączyć te ziemie do Republiki.


Sukcesy, Quintusa Piastusa Maximusa oraz protekcja ze strony kuzyna przysporzyły, Maximusowi wroga w postaci Gnaeusa Corneliusa Blasio, który zaplanował morderstwo Maximusa. Quintus Piastus Maximus, został zabity w swojej wili w Magna Graecia w 480 roku (273 r.pne).
​

 

Odcinek 2
480-483 (273-270 r.pne)


Quintus Piastus Papus
Głowa rodu: 480-483
Żył: 434-483

Po śmierci, Quintus Piastus Maximus, piecze nad rodem Piastach, objął jego kuzyn Quintus Piastus Papus. Papus zajęty wojną z Epirem dowiedział się o śmierci, Maximusa dopiero kilka tygodni po pogrzebie, wojna ta trwała już długo i Rzymski senat począł się niecierpliwić. Papus, stracił tytuł konsula ale nadal miał lojalne legiony które wraz z nim kierowały się na Epir.


W trakcie gdy Quintus Piastus Papus, wojował z Epirem jego żona Kornelia Mus powiła mu syna, Maniusa Piastusa Papusa.


Na polach Epiru, 28 października 481 roku, starły się wojska Quintusa Piastusa Papusa i odziały króla Epiru Agamemnona IV, w długiej wielce zaciekłej bitwie, która udowodniła iż Gladius jest lepszą bronią od greckiej Falangi.


Po zwycięskiej bitwie legion, Quintusa Piastusa Papusa przystąpiły do oblężenie Epiru. W Italii natomiast doszło do wybuchu powstania, w prowincji Ager Brutus, senat zaniepokojony taką sytuacją wysłał nowo wybranego konsula Alusa Atilusa Catalinusa by rozpędził tę powstanie.

Wedle oczekiwań senatu, Alus Atilus Catalinus zmiażdżył powstańców, i rozgrabił prowincje ku chwale Rzymskiej Republiki.

31 Marca 482 roku, Quintus Piastus Papus, wkroczył do Epiru który podał się woli wielkiego Rzymu, Papus wy pertraktował warunki pokojowe, wedle których Epir i Magna Greacia, zrzekały się prowincji Syrakuzy, Ager Bruttius, Epir zmuszony został także do płacenia miesięcznego trybutu na rzecz republiki Rzymskiej.


Quintus Piastus Papus, powrócił do Rzymu dwa miesiące później, gdzie by uczcić jego zwycięstwo, urządzono wspaniały triumf, Papus na czele swych wojsk wkroczył do Rzymu, pochód kierował się do świątyni Jowisza na Kapitolu, tłumy gapiów mogły ujrzeć wspaniałych Rzymian, oraz nowych niewolników zdobytych na wojnie Epirskiej oraz bogactwa które zostały zdobyte.


Za swe zasługi dla, Republiki Rzymskiej senat postanowił nadać Papusowi gubernatorstwo na Sycylii. Quintus Piastus Papus, objął prowincje Sycylię jako gubernator, 14 czerwca 483 roku ab Urbe condita, kilka dni później zmarł w swych komnatach.


Republika Rzymska w 483 roku ab Urbe condita (270 r.pne.)​

 

Chce zawiesić tego Aar-a, powody brak czasu skupienie się na kończeniu części II i rozpoczęciu cześć III

Ok - wyczyściłem i zamknąłem. Jak coś to PW.
Pozdrawiam, konserw.