Południowa Potęga - Argentina

Rozpoczynam AAR na grze Argentyną w DH w.1.2. Poziom: normalny. Rok rozpoczęcia: 1933. Zapraszam!

 

POŁUDNIOWA POTĘGA ARGENTINA







​

W 1929 roku Argentina posiadała czwarte miejsce pod względem najwyższego PKB na osobę. Skończyło się to jednak wraz z kryzysem ekonomicznym przybyłym tu z Wall Street. Jednak w 1933 roku pańskiego w południowej części Ameryki Południowej zawrzało. Nastała tam nowa władza, która wyznaczyła sobie i Argentinie ambitne cele. Tak właśnie rozpoczęła się na tym lądzie epiczna epopeja, która odbiła się szerokim echem po świecie...

 

Prolog




Gniazdo ckm na przedmieściach Sao Paulo




Świat po powstaniu konstytucjonalistów



​

W 1932 roku miało miejsce w Brazylii powstanie konstytucjonalistów, sprzeciwiających się reżimowi, który m.in. zamroził konstytucję, jak i rozwiązał całkowicie parlament. W rewolucji brały udział tysiące osób, dużo w prowincji Sao Paulo, ale i w innych. Zginęło przeszło 2 tysiące spośród nich (przy stratach piesków rządowych na 1,5 tysiąca).

Konstytucjonaliści w boju za Sao Paulo w kierunku na Rio de Janerio





Zbombardowane miasteczko popierające siły prodemokratyczne​

Jedną z pierwszych decyzji na arenie międzynarodowej podjętych przez nowo nastałego prezydenta Peróna było udzielenie azylu powstańcom. Wielu uciskanych i gnębionych konstytucjonalistów na to przystało. Uciskanych i gnębionych za to, że tylko chieli żyć w demokratycznym kraju, którego władza ma poszanowanie wobec zasad konstytucyjnych. 4 tysiące byłych bojowników konstytucjonalistycznych wraz z rodzinami przybyli drogą morską, kolejne 4 tysiące przekroczyło granicę argentińsko-brazylijską. Ponad 1,5 tysiąca udało się poprzez Urugwaj; kolejne pół tysiąca przez Paragwaj. Tak więc łącznie przybyło do Argentiny ponad 10 tys. osób w dwóch ostatnich miesiącach 1932 i w pierwszym kwartale 1933 roku pańskiego.

Jak miało się okazać w przyszłości, rola jaką mieli odegrać konstytucjonaliści jeszcze nie dobiegła końca ...

Drogi exodusu z Brazylii do Argentiny
​

 

1933 - Część I

Wojna o Chaco







​

15 czerwca 1932 roku wybuchła wojna o Chaco pomiędzy Boliwią i Paragwajem. Na przełomie 1932/33 doszło do poważnej eskalacji działań, tak, że ten konfilkt był jednym z największych w dziejach Ameryki Południowej. Nowowybrany prezydent Perón miał jeszcze nadzieje w 1932, że będzie to lokalny konflikt zbrojny, jednak wraz końcem 1932 musiał zauważyć, że utarczki przetoczyły się w regularne walki, w których walczyły dziesiątki tysięcy żołnierzy oraz używano najróżniejszych broni i pojazdów.

Gran Chaco
​

Gran Chaco znajduje się częściowo w Boliwii, w Paragwaju, ale spore jego połacie znajdują się także w Argentinie, skrawki regionu także w granicach Brazylii. Być może właśnie w związku z trwającą za północnymi granicami wojną, prezydent osobiście dokonał przeglądu sił lotniczych Argentiny. Siły lotnicze składały się przede wszystkim z dwóch dywizjonów. Doborowa eskadra myśliwców dowodzona przez generała Cassinelli, który przyglądał się wojennej awiacji w Italii podczas I wojny światowej (gdy wybuch wojny spowodował dłuższy pobyt u swoich krewnych); myśliwców których nowoczesne karabiny maszynowe mogły siać postrach. Także eskadra bombowców morskich, dowodzona przez wybitnego generała Parodi; które to bombowce w razie potrzeby, aczkolwiek z gorszymi efektami mogły zostać użyte na rzekach na pograniczu argentińsko-boliwijsko-paragwajskim.

Mijały kolejne tygodnie walk, których nie było widać końca. Chodziły pogłoski, że Gran Chaco jest roponośne. Standard Oil ugadał się z Boliwią, a Shell Oil z Paragwajem. Prezydent postanowił zadziałać...

Lotnictwo argentińskie
​

 

Ścieżka dźwiękowa do odcinków z 1933
(integralna część AARa)

​

[video=youtube;01NF3sKVAiw]http://www.youtube.com/watch?v=01NF3sKVAiw[/video]


[video=youtube;9NuvyO2SKF8]http://www.youtube.com/watch?v=9NuvyO2SKF8[/video]


[video=youtube;vScqgzVYANg]http://www.youtube.com/watch?v=vScqgzVYANg[/video]

 

1933 - Część II

Palący problem




​

Tymczasem na południu działo się coś niedobrego. Chile zaczęło widziwiać w kwestii Ziemii Ognistej, że obawiają się, że ich część Ziemii Ognistej prawie niezamieszkana, zostanie zajęta przez mieszkańców argentyńskiej części tej wyspy. Ponadto w nocy z 9 na 10 marca miał miejsce dziwny incydent. Mimo układu z 1881 roku pańskiego, flota chilijska nie przepuściła pancernika arg. ARA Moreno, który próbował przepłynąć w związku z kurtuazyjną wizytą w Hondurasie, Salwadorze i Gwatemali. Mało tego, przez cały 10 marca okręty chilijskie tak ustawiły się w Cieśninie Magellana, że nie dało rady ich wymanewrować. W związku z tym, 11 marca admirał Irizar zrezygnował z zaplanowanej trasy i obrał kurs przez Kanał Panamski (co było żmudniejsze do wykonania ze względu na wielkie rozmiary pancernika ledwo mieszczącego się w śluzach). Coś zaśmierdziało w relacjach chilijsko-argentyńskich. Być może socjalliberalny rząd chilijski rzucił kłodę Argentynie, aby przypodobać się Brazylii, która chciała wymierzyć prztyczek w nos Buenos Aires, po tym jak przyjęto tu uchodźców z brazylijskiego powstania konstytucjonalistów. W każdym razie, jak miało okazać się w najbliższych latach, to nie miał być pojedyńczy problem z Chile.

​

 

Na razie w pierwszych częściach przedstawiam jakoby zastaną sytuację i odsłaniam częściowo stosunek Argentyny wobec tych spraw. Z czasem akcja się rozwinie, a wraz z tym wielkość odcinków. Jeżeli jednak szukasz AARa, który będzie się składał z epizodów z tekstem na ponad 50 linijek i kilkunastoma obrazkami to stety niestety, ale to nie jest akurat mój styl. Ja mogę jedynie zapewnić wielowątkowość, stopniowanie akcji oraz jej zwroty, jak i pociągnięcie AARa do końca (a także oprawę muzyczną i znajomość dziejów Ameryki Pd). Niemniej zapraszam do wpadania.




---------- Post added at 22:29 ---------- Previous post was at 19:31 ----------

1933 - Część III

Po drugiej stronie rzeki Uruguwaj





Rzeka Urugwaj



​

Urugwaj wraz z Argentyną ma wspólną historię i kulturę, kilkudziesięciu XIX-wiecznych Argentyńczyków uchodzi za bohaterów narodowych także Urugwaju. Jednak w 1931 r. w Urugwaju do władzy doszedł Gabriel Terra*, na dodatek z Partii Colorado, podczas gdy Argentyna wspierała podczas wojny domowej sprzed paru dekad drugą główną urugwajską partię - Narodową, zwaną wcześniej Białą. Jeden z wiceministrów rządu argentyńskiego, który studiował na tym samym uniwersytecie co prezydent Urugwaju i kilka razy z nim rozmawiał, skwitował go słowami: ,,antydemokratyczny dziad''. Stosunki z Urugwajem uległy pogorszeniu. Chąc poprawić relacje, na arg. pancerniku ARA Rivadiva** odbyło się spotkanie ministrów transportu obu krajów. Doszło do aktualizacji zasad korzystania z estuarium Rio de la Plata w dobie nowych, szybszych statków. Nie spowodowało to większego przełomu w obupólnych relacjach, ale pozwoliło je chociaż częściowo znormalizować.

ARA Rivadiva na środku La Platy z ministrami na pokładzie








​

- - - - - - - - - -
* Gabriel Ziemia zgodnie z nakazami portalu
** okręt bliźniaczy ARA Moreno

 

1933 - Część IV

Marsz triumfalny konstytucjonalistów



​

Pod koniec marca 1933 odbył się w Buenos Aires marsz brazylijskich konstytucjonalistów. Może przegrali bitwę przeciw przeważającym siłom nieprzyjacielskim, ale wygrali w swoich sercach. Zostali powitani jak bohaterowie. Każdy z przybyłych wraz z rodzinami uzyskał prawa sprzymierzeńców, a każdy ranny lub wybitnie zasłużony w boju dodatkowo prawa kombatanckie. Oprócz tego, w razie odbycia służby wojskowej, otrzymywali wraz z rodzinami pełne prawa obywatelskie. Postanowiono bowiem, że zostanie utworzona Wolna Brygada Konstytucjonalistów Br. Jako, że wielu powstańców miało do czynienia z obsługą, a czasem i konstrukcją pojazdów pancernych, generalicja doszła do wniosku, że nowoutworzona jednostka będzie oddziałem pojazdów pancernych.

Jeden z pierwszych poj. panc. powstańców stworzony przez studentów Politechniki Sao Paulo




Kolejny wóz pancerny rebeliantów
​

Ale aby tak się stało, trzeba było wynaleźć odpowiednie technologie. Z braku laku zajęła się tym firma Sección Industrial Amasadoras Mecánicas - w skrócie Siam Di Tella. Do tej pory zajmowała się głównie... produkcją lodówek. Jednak z pomocą 2 tuzinów konstytucjonalistów, którzy wcześniej już konstruowali bojowe pojazdy pancerne, produkcja ruszyła sprawnie, choć pierwsze egzemplarze miały być jeszcze na poziomie tych z I wojny światowej. Opracowywano takie technologie, jak m.in.: kierowany pocisk przeciwpancerny, ulepszony szkielet pojazdów, amunicja p-panc o dużej prędkości, celownik optyczny na podczerwień dalekiego zasięgu, prototyp niszczyciela czołgów.

 

1933 - Część V

Ultimatum








​

Prezydent Peron postanowił zadziałać w kwestii wojny o Gran Chaco. Do obu walczących stron napisał list:
,,Ja, Jego Ekscelencja Juan Perón, prezydent Republiki Argentyńskiej, zdecydowałem do Was napisać ten szczególny list, bowiem niepokoi Nas wojna pomiędzy Wami. Jest to tym bardziej przykre, bo z obojgiem Waszych krajów mamy dobre stosunki. Biernie przyglądaliśmy się tej wojnie w 1932, kiedy wybuchła. Ale dłużej już tak nie możemy, tym bardziej, że w bieżącym roku doszło do drastycznej eskalacji działań, a każdego tygodnia zostaje przelewana krew setek w bratobójczych walkach. Apelujemy zatem o zaprzestanie działań wojennych i wysłanie misji dyplomatycznej do Buenos Aires w celu podpisania pokoju, w czym oferujemy się pomóc.''

List intencyjny poskutkował jedynie tym, że wraz z początkiem kwietnia zarówno Paragwaj przesunął jedną ze swoich dywizji przy granicę z Argentyną, jak i Boliwia - ta nawet dwie dyw. Doszło do natychmiastowej reakcji Buenos Aires - wydania ultimatum: ,,W przeciągu tygodnia zaprzestańcie walk między sobą oraz odsuńcie swoje dywizje od granicy z Argentyną. W przeciwnym wypadku Wasze siły zostaną potraktowane pełną eskadrą bombowców, wspieranych przez eskadrę najnowocześniejszych myśliwców.''

Dywizja Paragwaju przy granicy i ...


... 2 dywizje Boliwii



​

Jednocześnie dokonano inspekcji sił lądowych. Wśród jednostek wojskowych znajdowały się: oddział mobilnej generalicji, 3 nowoczesne dywizje kawalerii, a także 7 dywizji piechoty, w tym 2 dywizje piechoty górskiej. Oprócz tego do poszczególnych dywizji zostały przydzielone dodatkowe brygady: 1 przeciwlotnicza i 2 ciężkiej artylerii. Niebawem miało się także rozpocząć formowanie Wolnej Brygady Konstytucjonalistów Brazylijskich* .Dywizje piechoty były technologicznie z początku lat 20 (porównując do standardów europejskich), a więc już trochę odbiegały od nowoczesnego pola walki. Postanowiono je zmodernizować. Jako, że istniały już odpowiednie ku temu technologie - rozpoczęto od modernizacji strzelców górskich. Przemawiały za tym także ostatnie niesnaski z Chile, z którym na całej długości Argentyna graniczyła poprzez Andy; dodatkowo w wypadku misji stabilizacyjnej na północy, dywizje te mogły stanowić zachodnią flankę, gdzie obszar ma charakter wybitnie górski.

Nie minęły jednak trzy dni od wydania ultimatum, jak na większości frontu boliwijsko-paragwajskiego ustały walki (w regionach bardziej oddalonych po tygodniu), a dywizje obu krajów zniknęły z pola widzenia argentyńskiej kontroli granicznej.

Siły lądowe Argentyny


​

-- -- -- -- -- -- -- -- -- --
*patrz: poprzedni odcinek

 

Nie posiadałem takich planów, ale przeczytałem z ponad 20 jego odcinków, więc kto wie - może podświadomie tak wynikło.



---------- Post added at 23:15 ---------- Previous post was at 18:05 ----------

1933 - Część VI

Wizyta z grot królów gór



​

Na przełomie marca i kwietnia 1933 roku miała miejsce niespodziewana wizyta przedstawicieli ludu Mapuche. Prosili oni o wsparcie w dążeniu do uzyskaniu autonomii w Araukanii (Mapuchów czasami nazywa się też Araukanami) oraz zaraukanizowanej części Patagonii. Mapuche żyli w południowych Andach (głównie po stronie chilijskiej), a także wzdłuż południowego i środkowo-południowego wybrzeża chilijskiego. Istniało wcześniej Królestwo Araukanii i Patagonii, które jednak zostało podbite i tak Araukania od czterech dekad znajdowała się pod okupacją Chile, które zaanektowało tą krainę. Sytuacja była ciężka, ale jeszcze uległa pogorszeniu w 1929 r., kiedy Chile rozdało 5000 ha ziemi pod uprawy, zabranej miejscowej ludności - dla tysiąca kolonistów chilijskich.

Flaga nieistniejącego już królestwa na południu​

Prezydent Perón zdawał sobie sprawę, że o ile w Argentynie ludu Mapuche prawie nie ma, o tyle w Chile są ich dziesiątki tysięcy. Pamiętano także niedawne wariacje Chile w stosunku wobec Argentyny; i może zajęcie ich tą sprawą, spowodowałoby obniżenie ich agresywności na arenie międzynarodowej. Ponadto wsparcie żądań autonomii było zgodne z prawem do samostanowienia narodów. Tak więc, rząd argentyński wyraził chęć udzielenia pomocy w tej kwestii po zapewnieniu delegacji, że władza w autonomii miałaby charakter demokratyczny.

Proponowany zasięg autonomii​

---------- Post added 30-08-2012 at 19:51 ---------- Previous post was 29-08-2012 at 23:15 ----------

1933 - Część VII

Nieszpory urugwajskie






Centrum Montevideo - niebawem miało zaroić się od protestujących

​

Gabriel Terra rozwiązał parlament (Asamblea General) oraz zamknął izbę kontroli, a także nadał sobie nadzwyczajne uprawnienia. W kilka dni później anulował całkowicie konstytucję. Tego było już za wiele! 30 marca na rynkach i placach miast urugwajskich wystąpiły rzesze ludności, niezgadzające się na takie poczynania. Gabriel Terra rozkazał wojsku wyjść na ulice, a także spotkał się z władzami brazylijskimi w kwestii udzielenia wsparcia. Zaczęły się formować ochotnicze grupy konstytucjonalistów urugwajskich. Argentyna nie mogła pozostać wobec tego obojętna...

Masowe wystąpienia ludności Urugwaju



Jedna z pierwszych grup konstytucjonalistów urugwajskich​

---------- Post added at 23:23 ---------- Previous post was at 19:51 ----------

1933 - Część VIII


Ofensywa dyplomatyczna




Pan Carlos Saavedra Lamas





​

Zawieszenie broni pomiędzy siłami paragwajskimi i boliwijskimi było prowizoryczne, nie minęło 10 dni od ostatnich wystrzałów, a walki z powrotem trwały. Dodatkowo wywiad argentyński doniósł, że dywizje, które Paragwaj i Boliwia ulokowały przy granicy z Argentyną, oddaliły się od niej jedynie o kilkanaście kilometrów i są nawet w gotowości do przekroczenia argentyńskiej granicy, albowiem oba kraje uznały - każdy z osobna - że po swoim zwycięstwie dokonają ataku w celu zajęcia większości argentyńskiej części Chaco, a także północnej części Andów argentyńskich.

Obszar Argentyny, który Boliwia i Paragwaj chciałyby zająć




​

Ministrem spraw zagranicznych był pan Carlos Saavedra Lamas mianowany na to stanowisko w zeszłym roku. Postanowił wywiązać się co do joty z postawionego przed nim zadania - ruszenia z ofensywą dyplomatyczną w kwestii Gran Chaco.

Relacje z Peru nie były świetne, ale były dobre i to wystarczyło, aby Peru obiecało nie wspomagać Boliwii, wzamian za obietnicę pomocy materiałowej w ewentualnym przypadku ataku Brazylii na Peru. Chile obawiało się coraz agresywniejszych zamiarów Boliwii i tego, że w końcu mogą zaatakować Chile na rzecz którego Boliwia straciła część swojego terytorium. Paragwaj natomiast niezbyt interesował w chwili obecnej rząd Chile. Tak więc, mimo pogorszonych stosunków, Chile oświadczyło, że pozostanie neutralne w przypadku konfliktu argentyńsko-boliwijskiego i/lub -paragwajskiego. Brazylia obawiała się o swoją część Chaco, co prawda najmniejszą, bo zajmującą kilka tysięcy km kw., ale wystarczającą, aby zwrócić na siebie uwagę Boliwii lub Peru, które najwidoczniej zmierzały do zdobycia całości Gran Chaco.

Dodatkowo, na posiedzeniu Ligi Narodów udało się przeforsować rezolucję mówiącą, że teren sporny pomiędzy Boliwią i Paragwajem powinien znaleźć się pod zarządem argentyńskim w ramach terytorium mandatowego.

Relacje z Peru



Żądania terytorialne Boliwii wobec Chile



Przybliżony zasięg zaplanowanego terytorium mandatowego
​

 

Już poprawiłem.


Nie ma mnie przez pierwszych 10 dni września, ale jeżeli będę miał chwilę wolnego, spróbuję skorzystać z Biblioteca Polaca Ignacio Domeyko, albo Biblioteca Nacional de la República Argentina, i może znajdę tam coś ciekawego co warto umieścić w AARze. A tymczasem zapraszam do komentowania, np. czego wam brakuje, albo co widzielibyście w kolejnych odcinkach; sądzę, że już zamieściłem tak między 1/3, a połową odcinków odnośnie 1933 roku.



---------- Post added at 01:53 ---------- Previous post was at 00:02 ----------

1933 - Część IX

Żywy lub martwy




Gabriel Terra​

Protesty w Urugwaju trwały już 3-ci dzień z rzędu, a tłumu nie ubywało. 4-go dnia pojawiło się wojsko, a 5-go dnia rozległy się strzały. Co prawda dużo żołnierzy zdezertowało, ale dyktator nadal mógł liczyć na 8000 wojaków, w tym 6500 w siłach lądowych. Do pomocy otrzymał też 3 tys. żołnierzy brazylijskich, mówiło się, że wzamian obiecał Brazylii korektę granic na całej długości o 10 km na jej korzyść. Ponadto rozesłał listy werbunkowe dla chętnych najemników. Protestujący z kolei rozwieszali plakaty z karykaturą Gabriela Terry z podpisem: ,,poszukiwany żywy lub martwy''. Sam dyktator przeniósł się na północny wschód kraju, gdzie miał letnią rezydencję, a w okolicy stacjonowało kilka batalionów, nieopodal była także baza sił lotniczych. Protestujący, choć powinno się powoli nazywać rebeliantami, bo w nich się zamieniali. Same oddziały mieniące się konstytucjonalistami liczyły blisko 5000, a do tego 1300 innych bojowników sił prodemokratycznych. I te liczby ciągle rosły. Najpierw nieformalne grupki podwórkowe po kilka, kilkanaście osób, przemieniały się teraz w partyzanckie wojsko z plutonami i batalionami oraz rangami i odznaczeniami. Najbardziej brakowało broni. Początkowo powstańcy dysponowali około 200 sztukami broni długiej, 300 sztukami broni krótkiej, 3000 naboi do nich i 500 granatów samoróbek, z których wybuchał na czas najwyżej co drugi, oraz 400 sztuk długiej broni białej. Po zdobyciu jednego z garnizonów na zachodzie kraju sytuacja poprawiła się nieco, ale nadal była bardzo zła pod tym względem. Argentyna postanowiła po cichu wesprzeć rewoltę. W pierwszym na wpół-prowizorycznym spławie przez rzekę Urugwaj znajdowało się 200 karabinów Gew98 i 2000 sztuk amunicji do nich. Po 3 dniach w drugim spławie było już: 100 pistoletów Colt M1911, 300 karabinów Gew98, kolejnych 10 w wersji snajperskiej, 10 ckmów Maxim 08, 10 armat 120 mm De Bange wz. 1878, 500 granatów, ponad 2000 szt. amunicji pistoletowej, 7000 szt. amunicji karabinowej, 200 pocisków do dział i 50 kg dynamitu, 1000 par butów wojskowych, 5 zestawów radiostacji. Oprócz tego, wysłano także 50 konstytucjonalistów brazylijskich i 50 Argentyńczyków - tych pierwszych w celu pomocy w budowie pojazdów pancernych oraz nauczania jak zabezpieczać ludność cywilną przed ewentualnymi bombardowaniami, tych drugich w celu utrzymywania kontaktu Buenos Aires z powstańcami.

Konstytucjonaliści z uzbrojeniem maszerują z granicy argentyńskiej w głąb Urugwaju



Obszar kontrolowany przez konstytucjonalistów urugwajskich
​

 

1933 - Część X

Gran Chaco






​

Gran Chaco to olbrzymi obszar, ale też różnorodny. Chociaż na większości obszarów ciągną się gęste lasy przecinane krzaczastymi łąkami, to w południowej i wschodniej części są także parki palmowe, natomiast w zachodniej części u podnóży Andów, Gran Chaco wyraźnie ulega pofałdowaniu. Na tą krainę już niedługo miały wkroczyć siły argentyńskie - bowiem niebawem miała rozpocząć się misja stabilizacyjna sygnowana przez Ligę Narodów. 20 kwietnia argentyńskie lotnictwo przebazowano na lotniska w okolicach Buenos Aires, skąd bombowce mogły z powodzeniem razić cele na obszarze Gran Chaco. Myśliwce miały o ponad połowę mniejszy zasięg od bombowców i nie docierały wszędzie, ale mogły chociaż ochraniać niebo nad argentyńską częścią Gran Chaco. Co nie mniej ważne, argentyńskie dywizje zostały przesunięte wzdłuż granicy z Boliwią i Paragwajem...

​

---------- Post added at 15:14 ---------- Previous post was at 11:57 ----------

1933 - Część XI

Wrzące rzeki Paragwaj i Pilcomayo






​

Z początkiem maja miało dojść do ofensywy na północy. Początkowo siły stabilizacyjne miały ruszyć 1 maja, ale w związku ze Świętem Pracy, datę przesunięto na dzień następny. Postanowiono najpierw opanować wschodnią część Gran Chaco, następnie stopniowo przesuwając się na zachód. I tak 2 maja 1933 roku pańskiego pomiędzy 8 a 9 nad ranem wyruszyły 3 dywizje. Pierwszym zadaniem było przeforsowanie rzeki Pilcomayo, dopływu rzeki Paragwaj. Do tego celu zbudowano prowizoryczny most. Dla bezpieczeństwa przeprawy, bombowce argentyńskie zrobiły nalot na pozycje sił paragwajskich, tym samym zmniejszając ich poziom zorganizowania i oddalając widmo kontrofensywy z ich strony. Bombowce morskie nie były najlepszym ku temu sposobem, ale z braku innych, wykorzystano właśnie je. Dodatkowo Pilcomayo oraz Paragwaj patrolowały 2 holowniki: ARA Toba i ARA Ona, które specjalnie na misję zostały uzbrojone po ciężkim karabinie maszynowym. Oprócz tego, po wysadzeniu przez dywersantów mostu pontonowego, dostępnych było 10 małych łodzi zaopatrzeniowych, ale jak się okazało - to było za mało. Na szczęście sprowadzono kolejne 10, a następne 10 zostało wykonanych w darze przez miejscową ludność. Tym sposobem, nie tylko 5 maja udało się zdobyć stabilny przyczółek na drugim brzegu i go utrzymać, ale także w połowie maja całe wschodnie Gran Chaco było w rękach sił stabilizacyjnych, podczas gdy siły paragwajskie na razie nie wychylały się. Udało się! Ale to nie koniec misji stabilizacyjnej, a dopiero jej początek...

ARA Ona



ARA Toba



Zapasy dla dywizji utrzymujących przyczółek - jedna taka łódź potrafiła w ciągu
dnia pokonywać kilkanaście kursów w poprzek rzeki, rekord wyniósł 19.
​

 

Mam dziś pewne problemy z uruchamianiem wayofwar, a nie chcę żeby wszystko trafiło pal licho, jakbym się za bardzo rozpisał. Poza tym gram z zaledwie tygodniowym-dwutygodniowym wyprzedzeniem.




---------- Post added at 16:13 ---------- Previous post was at 15:33 ----------

1933 - Część XII

Roosevelt






Roosevelt w porcie w Montevideo


​

Po miesiącu walk w Urugwaju sytuacja można było stwierdzić z całą pewnością, że to wojna domowa. Sytuacja konstytucjonalistów urugwajskich stała się dramatyczna - zostali odepchnięci w głęboką defensywę. W połowie maja kontrolowali jedynie przygraniczne z Argentyną obszary, pas wzdłuż lewego brzegu rzeki Negro, oraz wschodnie przedmieścia Montevideo. Sytuacja sił rządowych stała się na tyle komfortowa, że Brazylijczycy postanowili opanować więcej obszarów na prawym brzegu Negro, siły prezydenckie miały nieograniczone połączenie między Montevideo i letnią rezydencją prezydencką, a same Montevideo postanowił odwiedzić Roosevelt w przedostatnim dniu maja. Gabriel Terra postanowił przywitać prezydenta USA z honorami, witając go, gdy ten tylko wysiadł i obwożąc go po oczyszczonym z powstańców centrum Montevideo. Na głównym placu po wymienieniu uścisków i poklepaniu Terry po plecach, Roosevelt udzielił poparcia dyktatorowi, a ten z kolei oświadczył, że w ślad za USA, Urugwaj wyjdzie z Ligi Narodów. Roosevelt przyjechał i odjechał, dolał oliwy do ognia, a Urugwaj dalej się kotłował.

Jadą bryczką uśmiechnięci, zacieszeni wielmoże
(z tyłu po lewej Franklin D. Roosevelt, po prawej Gabriel Terra)
​

Argentyna nie pozostała bierna. Na obszarze Argentyny zaczął się formować paramilitarny oddział z ochotników z Urugwaju, którzy mieszkali w Argentynie; oddział miał liczyć 2 000 bojowników, z czego 1750 miało zostać przerzuconych przez rzekę Urugwaj, a kolejnych 250 przez Rio de la Platę w celu wsparcia wschodniego przyczółku. Ponadto, wsparto konstytucjonalistów urugwajskich sprzętowo w trzecim już spływie broni (przez rzekę Urugwaj). Tym razem w dostawie znalazło się: 150 pistoletów Colt M1911, 300 karabinów 91 Argentine Mauser, 5 ckmów Maxim 08, a także 8 armat 129 mm De Bange wz. 1878 (tym samym wraz z 10 poprzednimi Argentyna przekazała wszystkie swoje armaty tego modelu), 800 granatów, ponad 4000 szt. amunicji pistoletowej, ponad 10 tys. sztuk amunicji karabinowej, 260 pocisków do dział, 50 kg dynamitu, 1200 par butów wojskowych, 2 zestawy radiostacji. Dawało to szanse na odbicie się konstytucjonalistów; ale czy na pewno?

Obszar kontrolowany przez konstytucjonalistów pod koniec maja
​

W związku z tym iż ponad 30 dni nie ukazał się nowy odcinek temat czyszczę i zamykam. W razie chęci kontynuacji proszę o kontakt z funkcyjnymi działu. Pozdrawiam PIAJR.