Projekt Legion XII (WW1) - MP AAR

Z smsów arcyksięcia:

Gott erhalte, Gott beschütze
Unsern Kaiser, unser Land!
Mächtig durch des Glaubens Stütze
Führt er uns mit weiser Hand!
Laßt uns seiner Väter Krone
Schirmen wider jeden Feind:
Innig bleibt mit Habsburgs Throne
Österreichs Geschick vereint.

Wszem i wobec i każdego z osobna powiadamiamy, że w czwartek 8 grudnia roku pańskiego 2016 o 19 rozpocznie się Legion XII, który uświęci stulecie bitwy pod Verdun...

​

Spokojna sielanka czasu pokoju dobiega końca. Wielka europejska rodzina popołudniu pije herbatkę ale w nocy wytapia armaty. Kto nie wytrzyma nerwowo? Kto pierwszy przekroczy granicę? Odpowiedzi na te i inne nie mniej frapujące pytania już niedługo.

​

 

Czy VonRee zdradzi państwa Centralne kilka miesięcy po rozpoczęciu wojny? XD

 

Miejmy nadzieje ze tak. Inaczej francuska milicja go rozjedzie na granicy

Wysłane za pomocą rakiety V-Windowsphone10 (mTalk)

 

W nikomu nieznanej Serbii doszło do dziwnych wydarzeń natury towarzyskiej. Pewien członek habsburskiej rodziny królewskiej, bawił się incognito w Belgradzie. Jej motyw przewodni brzmiał tak:

Spoiler

Jednak jedna z dupeczek była oblubienicą pewnego Gavrilo i ten w ramach zemsty zmniejszył ilość habsburskiej krwi o jedną głowę
W ten sposób gdy huć wzięła górę, świat zapłonął ogniem wojny.
Walki lądowe przebiegały ze zmiennym szczęściem dla wszystkich walczących stron. Jednak dla królewskich oczu w Londynie istotne było to co dzieje się na morzu. Przygrywka była na Morzu Śródziemnym, gdzie szrot arcyksiążęcy spoczął na dnie



Głównej uwertury sztab admiralicji spodziewał się na północnych wodach Europy. Wróg w końcu wychylił swoje stalowe cielska z bezpiecznych przystani. Ku zdziwieniu Londynu, pod wodzą włoskiego admirała



Ale o tym co było dalej dowiecie się niedługo. Gdy królewski gołąb pocztowy dotrze do Buckingham Palace

 

Królewskie gołębie pocztowe dotarły na miejsce, w związku z tym za zgodą Jego Królewskiej Mości Jerzego V, przekazujemy co nastąpiło.

2 lipca 1914 (nie ten co powinien) Arcyksiążę odszedł w zaświaty. Po wypowiedzeniu wojny Serbii przez Austro-Węgry, do wojny przystępowały kolejne państwa. Rosja wsparła Serbię, natomiast Niemcy wypowiedziały wojnę Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Bułgarii, Rumunii i Grecji. Gdzieś w tym zamieszaniu, ktoś wypowiedział wojnę Czarnogórze. Narastające zaognienie sytuacji w kontynentalnej Europie zmusiło Admiralicję do wdrożenia planu blokady państw Centralnych. W tym celu zostały zaangażowane wszystkie siły podwodne Francji i Wielkiej Brytanii.



Pod koniec lipca sytuacja na frontach lądowych w Europie była raczej spokojna. Na zachodzie Francja wraz z Wielką Brytanią zabezpieczyły francuskie pogranicze z Niemcami oraz część Belgii. Na wschodzie Niemcy ze sporymi trudnościami wypierały Rosję z terenów nad Wisłą, natomiast Rosja zajęła teren Wiednia w Karpatach. Na południu Austro-Węgry z jeszcze większymi problemami atakowały Serbię i Czarnogórę.



Na Bałkanach Arcyksiążę przyjął taktykę zdobywania terenu minimalnymi siłami. Całość tego ataku wg depeszy z Belgradu, wyglądała na nieprzygotowaną.



Jakimś cudem ten minimalizm przyniósł pierwszy sukces. Po długim rajdzie, jedna samotna arcyksiążęca dywizja zajmuje stolicę Czarnogóry, która tym samym kapituluje.



Na Morzu Północnym Royal Navy wsparta przez okręty francuskie, blokowała wyjścia z portów flocie niemieckiej. Na północ i zachód od Półwyspu Jutlandzkiego, Ententa zgromadziła dwa ugrupowania floty. Północna flota zabezpieczała wyjście z cieśnin duńskich, natomiast zachodnia bezpośredniego wyjścia z Kanału Kilońskiego. W między czasie, po drugiej stronie dokonano zmian w dowodzeniu, gdzie całością operacji na morzu miały dowodzić Włochy. Spokojne pilnowanie portów niemieckich przerwało nieoczekiwane zdarzenie.



Na przełomie lipca i sierpnia doszło do pierwszych w historii starć powietrznych. Póki co, ten środek walki, mówiąc kolokwialnie, jest g... warty.



W innych częściach świata na wzmiankę zasługują walki w Afryce Północnej. Niemieckie dywizje pod włoskim dowództwem (sic!) zaatakowały z terenu Namibii oraz Niemieckiej Afryki Wschodniej. Ofensywa ta przebiegała bez większego problemu, gdyż RPA nie posiadało dostatecznych sił. Również w środkowej Afryce póki co, wojska państw Centralnych zdobywają powoli teren.



Po upadku Czarnogóry sztab Admiralicji podjął decyzję o ograniczonym zaangażowaniu na Bałkanach. Po ściągnięciu korpusu kawalerii z Londynu oraz korpusu garnizonowego z Egiptu, rozpoczęto desant wokół Dubrownika.



Na początku sierpnia dalej było więcej znaków zapytania niż odpowiedzi. Rosja z całych sił hamowała ofensywę niemiecką na wschód od Warszawy. Francja boksowała się z Niemcami w okolicach Luksemburga, natomiast Serbowie dzielnie stawiali czoło najeźdźcy z północy.



Desant brytyjski wyszedł lepiej niż zakładano. W szeregi austro-węgierskie wdzierała się chwilowa panika, jednak pewne uspokojenie ich działań nastąpiło wraz z przybyciem włoskiego wsparcia.



Admiralicja postanowiła spróbować wykorzystać nadarzającą się okazję i w okolicach Mostaru okrążyć 3 dywizje włoskie. Wróg także miał swoje plany. Przede wszystkim, dążył do zmniejszenia obszaru desantu koło Dubrownika. Najciekawiej było jednak na dalekim zapleczu serbskim.



Drugi "cwany" rajd nie udał się. Serbowie wzięli do niewoli całą dywizję piechoty Wiednia



Aby zahamować przysyłanie brytyjskich posiłków, Arcyksiążę rzucił do walki swoją śródziemnomorską flotę. Tym sposobem doszło do I bitwy koło Dubrownika, gdzie Austro-Węgrzy przepędzili do portu w Dubrowniku, transportowce brytyjskie.



Dzień później doszło do II bitwy koło Dubrownika. Tym razem trzy krążowniki brytyjskie (przy stracie jednego) przepędziły wroga do jego portów. Na lądzie brytyjskie okrążenie koło Mostaru nie udało się. Na domiar złego, całkowitą inicjatywę na lądzie przejęły państwa Centralne. Nie pozostawało nic więcej jak wycofać się do portu. Koło Splitu jedna dywizja garnizonowa musiała się poddać, natomiast w Dubrowniku trwał wyścig z czasem. Kto będzie kontrolować ten port? Sukces włoski odciąłby drogę odwrotu sił Londynu. Zachowanie kontroli nad tym portem przez Wielką Brytanię, dawało szansę na ewakuację.



Jednak 2 sierpnia walki na Bałkanach zeszły na daleki plan. Na Morzu Bałtyckim siły rozpoznawcze koło Rostocku i Kilonii doniosły o ruchu wrogiej floty. Po nadaniu meldunków do sztabu Admiralicji, oba patrole przepadły bez wieści (4 okręty). Czas płynął. Nerwy były coraz większe, gdyż nie wiadomo, którędy flota państw Centralnych uda się na Morze Północne.



3 sierpnia wszystko było już jasne. Na wodach Zatoki Jutlandzkiej starły się dwa ugrupowania po około 200 okrętów każdy. Sztab Admiralicji ściągał posiłki w zagrożony rejon. Jako pierwsza z zachodu miała dotrzeć eskadra krążowników liniowych. W tym czasie admirał Jellicoe robił to, na co czekał całe życie.



Po godzinie walki było wiadomo, że z północy zdąży dotrzeć także drugie ugrupowanie Royal Navy. Niedługo potem bitwa dobiegła końca. Flota państw Centralnych, po utracie 68 okrętów, wycofała się do Hamburga. Royal Navy i Marine Nationale po utracie tylko 5 okrętów i odesłaniu nielicznych uszkodzonych okrętów do stoczni, pilnują wroga po jego klęsce.



Kilka dni później na Bałkanach doszło do ostrego kryzysu pośród obrońców Dubrownika. Siły włoskie zyskiwały zdecydowaną przewagę. Był nawet moment, że Włosi wygrali walkę o miasto, jednak jako pierwsze weszły do Dubrownika siły brytyjskie nadciągające z północnego-wschodu. Aby jakkolwiek wesprzeć atak na ten port, Wiedeń posłał do walki resztki swojej śródziemnomorskiej floty. Po III bitwie koło Dubrownika, na Morzu Śródziemnym zapanowała Ententa. Walki na lądzie trwają, jednak siły brytyjskie dalej stawiają zacięty opór.



Garść statystyk

Spoiler

Dane Francji i Rosji może ujawnią sami władcy Ja natomiast, przedstawiam Wielką Brytanię oraz resztę państw AI będących w Entencie.

Wielka Brytania









Straty na morzu do 14 września 1914.

​

PS. Gdyby ktoś miał ochotę dołączyć do zmagań pierwszowojennych, Projekt Legion zaprasza