Red Storm Rising - aar niefabularny ZSRR 36/41-?

Kreml, 1.07.1941

Towarzysze!

Rozpoczęty w roku 1936 plan kompletnej przebudowy Armii Czerwonej przyniósł doskonałe rezultaty. Jak wszyscy wiemy, dyrektywa 85 z lutego 1936 roku nakazała rozwiązanie wszystkich dywizji niezmechanizowanych do postaci szkieletowej. Dywizje te zostały odtworzone w latach 1938/40 według modelu '39, który dowiódł swej wartosci w wojnie fińskiej i interwencji bałtyckiej. W rezultacie dysponujemy obecnie 174 dywizjami piechoty nie odbiegającymi od norm wyposażenia swiatowego. Niniejszym informuję o wprowadzeniu w życie dyrektywy 95 odwołującej tworzenie nowych dywizji pieszych. Nowo formowane jednostki będą całkowicie zmotoryzowane i wyposażone w artylerię samobieżną, jak 15 istniejących już jednostek tego typu. Trwają także prace nad modelem nowego typu dywizji, wyposażonej w transportery zdolne do samodzielnego działania na polu walki.
Nasze siły pancerne to chluba całego swiata komunistycznego! 18 dywizji pancernych jest aktualnie w fazie przezbrojenia w nowy sprzęt, jest to proces żmudny i długotrwały, lecz gdy wszystkie jednostki otrzymają czołgi T-34, nawet niemiecka Panzerwaffe będzie niczym wobec pancernej pięsci czerwonego sztandaru!
Jak wiemy, nasz wywiad od początku roku donosi o stałej koncentracji niemieckich sił na naszej granicy. W związku z tym, oraz klęską japońskiego desantu pod Nankinem, która zmasakrowała japońską armię i wprowadziła impas w wojnie z Chinami, OdB Armii Czerwonej na dzień dzisiejszy skupia się w 95% na zachodzie. Tworzą go 2 teatry wojenne i 2 samodzielne fronty.



Rozpocznijmy od północy.


Front Leningradzki, 27 dywizji piechoty. Zadanie: utrzymać Leningrad i Archangielsk, po otrzymaniu wsparcia zniszczyć armię fińską.

Teatr Północny dzieli się na 3 fronty.


1 Front Białoruski, 36 dywizji piechoty. Zadanie: opóźniać ofensywę niemiecką po linię Ryga - Smoleńsk.


2 Front Białoruski, 21 dywizji piechoty. Zadanie: opóźniać ofensywę niemiecką po linię Smoleńsk - Czernichów.


Front Moskiewski, 39 dywizji piechoty. Zadanie: przygotować ostateczną linię obrony, wzmocnić siły Frontów Białoruskich do zwycięskiego kontruderzenia. Dopuszcza się przesłanie częsci korpusów do wsparcia Frontu Leningradzkiego lub na południe.


Dodatkowo Teatr Północny dysponuje mobilnym odwodem w sile 4 dywizji pancernych i 8 zmotoryzowanych.


Teatr Południowy dzieli się na 2 fronty.


1 Front Ukraiński, nasza najpotężniejsza formacja. 39 dywizji piechoty, 10 dywizji pancernych, 5 dywizji zmotoryzowanych.
Cel jest prosty, zniszczyć niemieckie siły zagrażające kierunkowi kijowskiemu.


2 Front Ukraiński ma wspierać północnego sąsiada, utrzymując Besarabię. Nie sądzimy aby nędzna armia rumunska była w stanie zagrozić 12 doborowym dywizjom górskim, 12 dywizjom piechoty oraz 4 pancernym i 2 zmotoryzowanym w odwodzie.


Wreszcie Front Kaukazki, liczy 6 dywizji górskich i 6 piechoty, co powinno być wystarczającą siłą w razie jakiegos zwrotu w Persji.

Siły lądowe wesprze lotnictwo. Oba teatry wojenne mają do dyspozycji po dwie lotnicze armie mysliwskie i bombowców taktycznych. Dwie armie mysliwców przechwytujących osłaniają bazy morskie w Leningradzie i Sewastopolu. Na lotniskach tyłowych zas 3 armie szturmowe mają czekać na sygnał do rozpoczęcia kontrofensywy.



Flota morska według dyrektywy 72 została skoncentrowana na Morzu Bałtyckim i Czarnym. Nasze nowoczesne krążowniki i niszczyciele mają za zadanie osłonić nasze wybrzeże i tyły armii lądowych przed wrogim desantem. Wspaniałą wiadomoscią jest fakt, iż pozostały tylko dwa miesiące do wejscia do linii dwóch superpancerników, które powinny zapewnić nam pełną dominację na Bałtyku.


Nasze zespoły badawcze pracują doskonale, zwłaszcza w dziedzinie produkcji przemysłowej, kolejne usprawnienia montażu uzbrojenia stanowią powód do dumy inteligencji robotniczej. Raporty wskazujące na rzekome zacofanie naszych doktryn lotniczych i morskich należy uznać za defetystyczne i nieporządane.

Chciałby tu także po raz kolejny pogratulować departamentom dyplomacji i wywiadu. Przystąpienie Wenezueli, z jej niezwykle bogatymi złożami ropy i strategiczną pozycją, do Kominternu napełniło radoscią serca klasy pracującej obu Ameryk. Miejmy nadzieję, że nie zabraknie funduszów na dalszą działalnosć w Meksyku i Brazylii.


(...) Towarzysze! Z garnizonów granicznych nadeszły informacje o wtargnięciu nazistowskich wojsk na nasze terytorium. Zatem Hitler poważył się podniesć rękę na lud pracujący miast i wsi - czas aby tą rękę odrąbać i przyniesć wolnosć zniewolonym robotnikom i chłopom całej Europy. Wpieriod!

Cold War Tech Expansion, nie wiem jak często aktualizacje, bo i tak robię głupotę pisząc jakies pierduły gdy nie mam czasu na wiele rzeczy ;P W kadym razie mam nadzieję na 2 wojny swiatowe.

 

Kronika Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, faza pierwsza, etap I - bitwa graniczna

Trzeba przyznać, iż sowiecki wywiad nie zawiódł. Stawka dobrze oceniła podstawowe kierunki natarcia wojsk niemieckich. To, czego nie doceniła, to niesamowite zorganizowanie, doskonałosć łącznosci i koordynacji, pozwalające Niemcom i ich sojusznikom na błyskawiczne koncentrowanie potężnych zgrupowań na dowolnym odcinku frontu.

Niemiecka Grupa Armii Północ swe inicjalne uderzenie wyprowadziła z sukcesem na dwóch osiach. 18 Armia pobiła siły radzieckie pod Saldus. Odwród radzieckiej 15 Armii przebiegał jednak zorganizowanie i zdołała bezproblemowo obsadzić pozycje wokół Rygi. Niemcy nie zdecydowali się atakować miasta z marszu. 4 Armia Pancerna rozbiła 18 Armię na wzgórzach wokół Šiauliai i przeszła do poscigu. Tu zarysowało się największe zagrożenie dla 1 Frontu Białoruskiego. Najsilniejsza niemiecka 16 Armia na skrzydle północnym pobiła 52 Armię pod Alytus, na południu jednak została odparta przez 55 Armię od Grodna.
W każdym razie 4 lipca cały 1 Front Białoruski znajdował się w mniej lub bardziej zorganizowanym odwrocie. W związku z tym marszałek Timoszenko zadecydował o przesunięciu 2 Armii Zmechanizowanej w rejon Swieciany-Jekantpilis.
​

Na Teatrze Południowym podstawowe uderzenie Niemcy wyprowadzili siłami co najmniej 30 dywizji na kierunku kijowskim, forsujac Bug i spychając 8 Armię z linii rzeki. Nie niepokoiło to Stawki, gdyż za Styrem, w rejonie Dubno-Łuck czekał najpotężniejszy związek Armii Czerwonej - 1 Armia Pancerna. Przechodzce Styr niemieckie korpusy miały według planu zostać zmiażdżone atakami 5 korpusów pancernych.
4 lipca pokiereszowane dywizje 8 Armii zajmowały pozycje ubezpieczające w rejonie decydującej bitwy, na południe zas od nich 29 i 39 Armia szykowały się do obrony obszaru Lwowa w oparciu o linię Dniestru. Przeciwnik pozostawał bierny, lecz zwiad donosił o potężnych przetasowaniach wojsk na liniach karpackich.
Na odcinku 2 Frontu Ukraińskiego panowała całkowita cisza.​

7 lipca jeszcze bardziej skomplikowała się sytuacja na Teatrze Północnym. 4 Armia niemiecka przejęła od 16 kierunek grodzieński i doskonałym manewrem, forsując Niemen powyżej miasta, nie tylko wypchnęła 55 Armię z niego, lecz także przecięła drogę na Lidę, odcinając 55A od reszty 2FB i zmuszając do odwrotu w dół Niemna na Wilno. W ugrupowaniu radzieckim zarysowała się wyraźna luka. Dowódca 2FB, marszałek Uborewicz, z powodzeniem dowodzący Frontem Centralnym w wojnie fińskiej, tym razem nie stanął na wysokosci zadania.
Jednoczesnie siły Grupy Armii Północ zwróciły się na wschód i uderzyły wzdłuż Dźwiny na 18 Armię, odcinając ją od przepraw i spychając na południe w stronę Kowna. Zamiar niemiecki stał się jasny, dążyli do odcięcia głównych sił Teatru Północnego w kotle wokół Kowna i Wilna. Szczęsliwie uderzenie XXVIII Korpusu gen. Watutina pod Neretą pozwoliło otworzyć korytarz do przeprawy przez Dźwinę w Jekabpilis. 18 Armia sprawnie wycofała się za rzekę, a 2 Armia Zmechanizowana czekała w rejonie Svecionys na rozkaz do uderzenia w powstałą lukę.​

Rankiem tego samego dnia pierwsze jednostki niemieckie przekroczyły Styr.​

Szosa Dubno-Łuck, 09.07.1941

Szalone starcie dwóch grup pancernych trwało zaledwie dwa dni. Jeszcze w trakcie zmagań nad Styrem, 8 lipca natarcie niemieckie wypchnęło 29 armię z Lwowa i zmusiło do odwrotu wzdłuż Dniestru. Linię obrony udało się zorganizować dpoiero na południe od Tarnopola, w oparciu o Seret.
Sytuacja na mapie z 8.07, po załamaniu natarcia 1 APz i przegraniu bitwy o Lwów.​

9.07, Teatr Północny. 2 Armia Zmechanizowana rozpoczęła natarcie. 12 radzieckich dywizji zmiotło oderwane od piechoty 2 dywizje pancerne i zajęło dogodne pozycje w lasach od Jekabpilis po Panevezys. Niemcy przypuscili na niespodziewany 'korek' atak za atakiem, lecz sowiecka piechota zmotoryzowana biła się doskonale. Najgroźniejszy wyłom na tym odcinku frontu został załatany.​

Pancerniacy z 15 Dywizji Czołgów w litewskim lesie.

Na południu tym razem niemieckie dowództwo 4 Armii działa chyba nieco za bardzo asekuracyjnie. Zamiast wykorzystać wybitą przez odwrót z Grodna dziurę z doskonałą szosą Grodno-Lida-Mińsk, Niemcy postanowili najpierw, w obawie o skrzydła, oczyscić rejon Baranowicz. Tu jednak 51 Armia stawiła zdecydowany opór i 15.07 niemieckie natarcie ostatecznie się załamało. Poniewczasie Niemcy wysyłali jeden korpus pancerny szosą na Mińsk, lecz został on pobity na przedpolach Lidy przez zreorganizowaną i wracającą spod Wilna 55 Armię. Jednoczesnie 2FB został wzmocniony 12 dywizjami z Frontu Moskiewskiego. Tworzą one 62 Armię i ubezpieczają front przed nagłym niemieckim atakiem przez bagna pińskie.
Do początku sierpnia front na odcinku Tetru Północnego zastyga na stabilnej linii obrony.​

Na południu sprawy wyglądały gorzej. Początkowo 1 Armia Pancerna zrehabilitowała się za Dubno, wygrywając manewrową bitwę obronną o Tarnopol 17-19.07. Po okresie względnego spokoju Niemcy zakończyli jednakże przegrupowanie i 24.07 wyprowadzili kopniaka w podstawę Teatru Południowego.
9 Armia Górska uchodziła przed wojną za elitę Armii Czerwonej, lecz nie była w stanie wytrzymać natarcia niemal 3krotnie silniejszego przeciwnika i została wyparta z północnej Mołdawii za Dniestr. W tej sytuacji Stawka decyduje się na odskok 1 Frontu Ukraińskiego na linię Żytomir-Winnica-Mogilew. Oderwanie się od przeciwnika przebiegło sprawnie, lecz kwestią czasu stała się kolejna skomasowana ofensywa wojsk niemieckich.​

'

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Cóż. Piszę jak piszę, najlepiej się czuję w stylu pseudoanalitycznym i tyle. Mógłbym się silić na sowiecką propagandówkę, czy wręcz dać wam odpowiednie numery 'Prawdy', ale musiałbym się wysilić, a nie mam na to czasu ;P Kto chce, niech czyta. Może się pojawi jakies sprawozdanie lub odprawa w stylu prologu kiedys.
Grę mam rozegraną do końca 1941, więc kolejny lub dwa odcinki powinny być w miarę szybko, nie ruszę z grą póki nie nadgonię aarem, za dużo aarów porzuciłem przez ten błąd.
Cutizzini - genialne porównanie ;P​

 

Kronika Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, faza pierwsza, etap II - bitwa o rzeki (cz.1)​

W miarę spokojny tydzień na przełomie lipca i sierpnia pozwolił wojskom radzieckim na zreorganizowanie po bitwie granicznej, dał jednak także czas Niemcom na pełne rozwinięcie sił do kolejnego etapu Barbarossy. Celem tegoż było przebicie się przez front sowiecki, opanowanie przyczółków na Dźwinie i Dnieprze, oraz ostatecznie rozczłonkowanie obrony ZSRR na kilka niezależnych częsci przed nastaniem zimy. Obie strony uswiadomiły sobie niedocenienie własnych sił oraz zlekceważenie przeciwnika. Niemcom nie udało się odciąć ani jednej armii sowieckiej, bitwa na Litwie zakończyła się w zasadzie remisem, a na południu zamiast szybkiego blitzkriegu musieli oni skupiać jak najwięcej sił do pochłaniających masę zasobów frontalnych ataków.
Stawka po pierwsze całkowicie przeszacowała swe siły ofensywne i musiała teraz na gwałt tworzyć bardziej rozwinięty plan obronny do walki z przeciwnikiem, którego zdolnosci organizacyjne wręcz szokowały sowieckie dowództwo. Po drugie, nagle okazało się, że mający największą ilosć rekrutów na swiecie kraj nie ma rezerw strategicznych. Zwłaszcza na Teatrze południowym front przyjął postać grubej linii, za którą nie było nic. Większa wyrwa i niemieckie Panzery mogłyby runąć w przestrzeń operacyjną na setki kilometrów. W pospiechu zawieszono dyrektywę dotyczącą motoryzowania piechoty i rozpoczęto mobilizację tanich, szybkich do utworzenia dywizji strzeleckich.

OKH wciąż liczyło na możliwosc stworzenia kotła w którym znalazłyby się 2-3 armie Frontów Białoruskich. Stąd pierwsze uderzenia w siepniowej bitwie białoruskiej padły na radzieckie skrzydła. Najpierw uzupełniona swieżymi dywizjami 4A Haldera wyrzuciła wreszcie 51A z bohatersko bronionych Baranowicz, zajmując je 12 sierpnia. Tego samego dnia wszystko co najlepsze w Grupie Armii Północ uderzyło na 2AZm. Kolejna już bitwa pomiędzy Jekabpilis a Kiejdanami tym razem powiodła się Niemcom. Radzieckie siły szybkie wycofały się za jeziora auksztockie. Pomimo tego sukcesu, OKH nie było zadowolone. Atak na tym odcinku został wyprowadzony 4 dni później niż pierwotnie zamierzano - Niemcy wiedząc jak ciężki opór stawiają doborowe radzieckie wojska zmechanizowane, chcieli zgromadzić jak największe siły. Stracili jednak elementy zaskoczenia i koordynacji. W połączeniu z coraz smielej radzącym sobie radzieckim lotnictwem taktycznym, bombardującym niemieckie tyły, Stawce udało się utrzymać kontrolę nad wydarzeniami. 2AZm. i 51A oderwały się od nacierającego przeciwnika, zas 52 i 55A rozpoczęły szybki odwrót na nową linię obrony. Kolejny potencjalny kocioł spalił na panewce.

BT-7 z 6DPanc. w Swiecianach.​

15.08 wsciekły Halder nakazał uderzenie na Lidę, chcąc związać walką wycofującą się 55A, ta jednak zdołała bez rozbicia wejsć do Mińska. Niemcy ponownie nie ryzykowali ataku z marszu na większe miasto.
Niestety, w tym momencie radzieckie dowództwo przeszarżowało. Stawka nakazała Timoszence kontrnatarcie w celu pobicia sił Grupy Armii Północ. Uznano, że skoro 2AZmech radziła sobie nadzwyczaj dobrze w dotychczasowej walce, to kolejna bitwa nie sprawi jej kłopotu. Niestrudzeni pancerniacy uderzyli po raz kolejny przez jeziora i lasy Auksztoty 18 sierpnia. Zza Dźwiny wspierały ich wszystkie działa, jakie podciągnąć mogły 15 i 18A. Niemieckie jednostki pancerne zostały zupełnie zaskoczone taką nawałą ogniową, i po dwóch dniach 2 Armia dotarła z powrotem do linii Panevezys - Jekabpilis. Tyle, że jej dywizje były już kompletnie wyczerpane, za Dźwiną skończyła się amunicja do dział, a Niemcy podciągnęli potężne siły piechoty, które w ciagu kolejnych 2 dni ponownie wypchnęły 2AZm na wschód od jezior. Nie dosć na tym, Niemcy kontynuowali atak, a w radzieckich korpusach zaczęło brakować amunicji. 21.08 padły Swieciany.

​

Timoszenko zdołał zorganizować obronę dopiero na linii szosy Połock - Mińsk. Jednoczesnie zwycięska bitwa 51A o Bobrujsk 25-27.08 sprawiła, że linię frontu frontu znów przejsciowo udało się uspokoić. Niemieckie sukcesy znów miały ograniczony zasięg, a sowieci zdołali sprawnie przegrupować swe armie, wzmacniając linię Dźwiny oraz tworząc nową silną 59 Armię z jednostek Frontu Moskiewskiego, w niezwykle ważnym strategicznie trójkącie Mozyr-Czernichów-Homel.

​

Pomimo obecnosci dwa razy większej ilosci wojsk szybkich po obu stronach, niż na Teatrze Północnym, walki na południu miały znacznie wolniejszy przebieg - jednakże znacznie wiekszy rozmach. W pierwszej polowie miesiąca Niemcy skoncentrowali swój wysiłek na odcinku 2 Frontu Ukraińskiego. 7.08 Grupa Armii Południe rozpoczęła potężne natarcie na południową Mołdawię. Chcąc ratować sytuację, marszałek Malinowski nakazał 3APanc, 9AGór i przekazanym z 1FU 29 i 39A kontruderzenie w niemieckie skrzydło. Niestety, fatalne dowodzenie sprawiło, iż mimo dwukrotnej przewagi 40 radzieckich dywizji zostało powstrzymanych na Dniestrze. 7A zas przegrała bitwę o Kiszyniów i musiała wycofać się na Odessę. Osłabiony przekazaniem armii 1FU nie mógł aktywnie przeciwdziałać, zas 23.08 przyszła jego kolej. Pomimo równowagi sił, Niemcom udało się przebić front pod Winnicą

Ostatnie walki o Kiszyniów​

Ku zdziwieniu Rosjan, nie kontynouwali oni natarcie ku Dnieprowi, a mogli przeciąć komunikację między 1APanc. i 8A, rozbijając 1FU jako całosć. Stalin nakazał w tej sytuacji Stawce przygotowanie na wrzesień kontrofensywy majacej w nieco oderwanych od rzeczywistosci założeniach dojsć do Lwowa i wyjsciowej linii obrony. W związku z tym nie wzmocniono 2FU, ignorujac niezwykłą koncentrację wojsk niemieckich na tym odcinku. Przyjęto, że Malinowski da radę utrzymać skróconą linię obrony tym, co posiada. Był to bardzo poważny błąd.

Sytuacja na 01.09.​

edit> wiem, błędna data na jednym screenie, ale nie chce mi się poprawiać ;P

 

Przerywnik morski: Bitwa pod Saremą i bitwa pod Kłajpedą.​

11.09.1941 16:00 podejscie południowe do Zatoki Ryskiej, 120km na południowy wschód od Saremy

​

11.09.1941 19:00 okręt flagowy FB Sowiecki Sojuz, obszar Wysp Alandzkich.

​

11.09.1941 21:00 150km na wschód od Saremy.

​

Podczas gdy w jesiennych ciemnosciach radzieckie niszczyciele starają się przebić ku ochranianym przez stare predrednoty transportowcom, mastodonty po obu stronach obrzucają się na oslep potężnymi salwami. Większy zasięg radzieckich 406-tek niweluje znacznie lepsza praca niemieckich radarów. Jednakże Niemcy omyłkowo biją głównie w stare Ganguty. Oba inkasują po 3 trafienia pociskami 380mm, jednakże niespodziewanie zachowują sprawnosć bojową. Jedynie Marat ma wyłączoną z walki wieżę B 356mm.
Nie ma to jednak znaczenia, jako że ponad 20letnie pancerniki i tak strzelają rzadko i niecelnie, bazując na podawanych radiowo z lsniących nowoscią 50000-tonowych kolosów namiarów radarowych. Sojuz i Ukraina zas wstrzeliwują się po 20 minutach. Gorszkow postanawia skupić ogień na tylko jednym z dwóch głównych przeciwników.
Bismarck zarabia szybko 5 potężnych ciosów, tracąc połowę artylerii głównej. Od tej pory Niemcy myslą tylko o odwrocie. Być może gdyby Sowiecka Ukraina miała wyszkoloną załogę, a nie w większosci swieżych rekrutów po zaledwie tygodniu w morzu, trafień byłoby więcej, a Flota Czerwona odnoosła by pierwsze wielkie zwycięstwo...
Ogień staruszków S-H i Schlesien odgania ostatecznie radzieckie niszczyciele, topiąc jeden z nich, Groznyj. 40km od głównej bitwy, ciężkie krążowniki obu stron wyczyniają niesamowite piruety, próbując wzajemnie się namierzyć, a w rezultacie wymieniając zaledwie parę salw. Szybkie transportowce zwiewają wzdłuż łoteskiego wybrzeża ku Kłajpedzie, a reszta floty próbuje osłaniać płonącego lecz solidnie trzymającego się na wodzie Bismarcka.
Gorszkow klnie na dowódców krążowników, noc, pogodę, braki w łącznosci, artylerzystów na Ukrainie i co się jeszcze da. Około północy udaje mu się wreszcie zebrać flotę do kupy i ruszyć w poscig. Cel jest jeden - zatopić Bismarcka.

12.09.1941 14:00 podejscia do Kłajpedy, ok. 100 km na północny zachód od portu
To był wyjątkowo wolny poscig. Niemców spowalniał poturbowany Bismarck i transportowce, Rosjan ledwo zipiące maszynowo Ganguty. Bitwa rozpoczyna się od starcia sił lekkich. Rosyjskie niszczyciele topią niemieckie Z-12 i Z-18, lecz zostaj przegonione przez Prinz Eugena i Hippera. Te z kolei dostaj się pod ogień Kirowa, Woroszyłowa i Kaganowicza. Wsciekła nawała ogniowa nie daje jednak żadnych rezultatów. Radzieckie 180-ki mają co prawda doskonały zasięg i szybkostrzelnosć (teoretyczną, bo w praktyce wychodzi kiepskie wyszkolenie artylerzystów...), ale ich celnosć jest wprost tragiczna, a rozrzut powiększa się z każdą salwą...

Kirow rozkalibrowywuje swe 180ki...

​

Tymczasem do akcji wchodzą radzieckie kolosy. Sojuz i Ukraina idąc całą mocą maszyn, a nawet więcej - log na Sojuzie wskazuje 32 węzły przy zakładanej prędkosci max 30tu - próbują się wbić między główną flotę niemiecką a skryte w ciągnącej wzdłuż wybrzeża nawałnicy transportowce, dając wolną drogę ku tym drugim siłom lekkim. Znów cięgi zbiera Bismarck, tracąc główny dalmierz. Liczne trafienia na Tirpitzie.

​

I wtedy Sowiecka Ukraina znika w gigantycznym słupie dymu, ognia i fruwających szczątków.
Do dzis trwają dysputy jak do tego doszło. Meldunki z Tirpitza wskazują, iż strzelał on wówczas do drugiego w szyku Sowieckiego Sojuza. Bismarck strzelać nie mógł w ogóle. Teorie skaczą od eksplozji przesiłowanych kotłów (sic!), przez jakis kompletnie nieszczęsliwy wypadek w magzaynach artylerii (sam Gorszkow nie chciał Ukrainy w składzie floty dopóki nie zakończy ona szkoleń załogi, lecz GSM wiedział lepiej) po ostatnio zyskujacy zwolenników pogląd o niesamowicie fartownym trafieniu z... Schleswig-Holsteina. Pomimo 50000tysięcznej wypornosci, pancerz superpancerników zaprojektowany był fatalnie, i być może nawet trafienie z przedpotopowych 280mek było w stanie spenetrować pokłady Ukrainy...

Sowiecka Ukraina w pierwszym rejsie. Zbyt szybko użyta, zbyt szybko stracona...​

W każdym razie zszokowana Flota Bałtycka popada w przejsciowy chaos. Niemcy odrywają się od Sowietów i wchodzą w zasięg ciężkich baterii na Helu i wokół Piławy. O 19:00 w zapadajacym zmierzchu dochodzi do ostatniego starcia sił lekkich. Rosjanie topią kolejne 2 niszczyciele i 5 transportowców po czym zostają odparci ponownie przez krążowniki ciężkie, lecz w niczym nie może to zrekompensować straty dumy floty. Bismarck i Tirpitz wchodzą do Gdyni, a w następnych miesiącach przejdą długie remonty w niemieckich portach, lecz goebbelsowska propaganda tryumfuje...

Schleswig-Holstein. Nie dosć, że rozpoczął drugą wojnę swiatową, to jescze prawdopodobnie zaliczył najbardziej fartowne trafienie w niej...


Zwycięstwo?! Chyba nawet Prawda miałaby problem aby to tak opisać...​

------------------------------------------------------
- heh, miał być tylko akapit w kolenym odcinku, na odcinek nie miałem czasu, stwierdziłem - opiszę tylko ta bitwę coby wrzucić cokolwiek, wyszło dłuższe niż myslałem (;
- jak widać zatonął tak naprawdę Sojuz, ale nagiąłem fakty, bo to oznaczałoby smierć Gorszkowa i i kompletną frustrację Stalina - po stracie okrętu o takiej nazwie to by chyba kazał zezłomować wszystkie inne ;P
- a Gorszkowowi i tak się nie powinno po czyms takim upiec... ale nie będę swej gry naginał aż tak dla realizmu, a w następnym, 'lądowym' odcinku i tak pójdą akcje, na które w realu Stalin by szybciej pękł, niż pozwolił.
- Ukrainę gra oczywiscie Roma, biorąc pod uwagę ile ZSRR czerpał z włoskiej mysli okrętowej (Kirowy chociażby), to zapewne byłyby podobne.
- kocham silnik bitew morskich...

AAR wyczyszczony i zamknięty. W razie chęci kontynuowania, kontaktować się z funkcyjnymi działu.
Biedrona

 

Kronika Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, faza pierwsza, etap II - bitwa o rzeki (cz.2)​

Wrzesień przyniósł ulewne deszcze na całym froncie, nie przynoszące jednak ani chwili oddechu Armii Czerwonej. Wręcz przeciwnie, sparaliżowały one działania coraz lepiej radzącego sobie sowieckiego lotnictwa. Jesli w jakims aspekcie OKW musiało przyznać się do całkowitego niepowodzenia, to była to wojna w przestworzach. Lotnictwo było chyba jedynym rodzajem wojsk, w których silnie scentralizowany radziecki system dowodzenia sprawdził się swietnie. W dodatku coraz silniejsze naloty Aliantów na niemieckie centra przemysłowe zmusiły Luftwaffe do niemal całkowitego wycofania się z frontu wschodniego.
Jednakże teraz potężne fronty burzowe przyziemniły radzieckie bombowce taktyczne i szturmowe, a Wehrmaht radził sobie równie dobrze bez wsparcia lotniczego. Tysiące ciężarówek musiało teraz zmagać się jedynie z błotem, nie spoglądając w niebo w obawie przed nagle nadlatującym szturmowikiem. Nazisci byli gotowi do kolejnych ciosów w sowiecką tarczę.

3 wrzesnia Grupa Armii Południe zaskakuje 2 Front Ukraiński, wyprowadzając główne uderzenie nie przez Podole, jak się spodziewano, lecz przerzucając większosc jednostek przez Mołdawię i forsując dolny Dniestr pod Dubosarami. Uderzenie w kierunku na Kirowograd zagraża rozcięciem Frontu na dwie częsci, Malinowski nakazuje zatem cofać się na Krzywy Róg. Pomiędzy Pierwomajskiem a Kirowogradem 3 Armia Pancerna odrzuca niemieckie czołówki pancerne i umożliwia pobitym korpusom strzeleckim spokojny odwrót. Pomiędzy 4 a 8 wrzesnia ograniczone siły niemieckie opanowują rejon Korostenia, co będzie miało poważne konsekwencje dla Teatru Północnego.

​

10 wrzesnia dochodzi do burzliwej narady STAWKI z udziałem Stalina. Radziecki sztab generalny dokonuje chyba największego swojego zwycięstwa w kampanii '41, przekonując dyktatora do swych racji.

Po 15 wrzesnia Niemcy wznawiają ofensywę. Pomiędzy Czerkasami i Białą Cerkwią nieliczne, lecz swietnie dowodzone jednostki pancerne wymanewrowują radziecką piechotę, opanowując 18 wrzesnia Czerkasy, odpychając dywizje strzeleckie na północ w stronę Kijowa i w rezultacie doprowadzając do sytuacji której bardzo się obawiano - rozdzielając 1 i 2 Front Ukrainski.

Niemieccy pancerniacy z 3 PzD widzą już Dniepr w oddali​

Przyczółek czerkaski oferuje Niemcom wymarzoną drogę za Dniepr, jednak o dziwo nie wykorzystują go. Powodem jest obawa o prawe skrzydło, gdzie dywizje czołgów 3 Armii Pancernej co i rusz dokonują wypadów na siły niemieckie. W rezultacie, nie wiedząc w dodatku, gdzie podziały się 1 i 2 Armia Pancerna (a są one w tym momencie za Dniestrem sunąc na pomoc Teatrowi Północnemu), Niemcy przesuwają gros swych sił do uderzenia na Kirowograd, które docelowo ma osiągnąć Krzywy Róg i kolejne miasto przeprawowe na Dnieprze, Krzemienczug. Mozna się spierać, czy jest to nadmierna ostrożnosć zaprzepaszczająca doskonałą szansę na kompletne przełamanie radzieckiego frontu, czy też wymuszona realnym zagrożeniem koniecznosć. W każdym razie przegrupowanie sił niemieckich trwa do 23 wrzesnia, a kolejny tydzien to bicie w niezruszoną obronę Kirowogradu i kąsliwe kontrataki coraz lepiej zaprawionej w bojach 3APanc. W tym czasie 1 Front Ukrainski odtwarza linię obrony na wschodnim brzegu Dniepru. Ceną jest powolna ewakuacja Kijowa.


Na Teatrze Północnym problemy zaczynają się 10.09. Jak wspomniano, Niemcy opanowawszy Korosteń przeskrzydlają bardzo ważny dla linii obronnej rejon Mozyru. W dodatku 2 Front Białoruski lekceważy zagrożenie natarcia przez bagniste tereny dolnej Prypeci i natarcie Grupy Armijnej Hoth trafia tu tylko na dwa korpusy strzeleckie, masakrując je doszczętnie. Trzy dni później Niemcy uzyskują także przełamanie pod Bobrujskiem.
2 Front Białoruski idzie w kompletną rozsypkę.

​

Na północy niemieckie natarcie na Orszę odnosi jednak jedynie lokalne sukcesy. Obrońcy Mińska spokojnie wycofują się zatem szosą smoleńską. Po raz kolejny zatem Niemcom nie udaje się zadać naprawdę poważnych strat Armii Czerwonej. Nie zmienia to faktu, iż na kierunku na Homel w linii frontu zieje potężna wyrwa. Hoth posiada jednakże w wyłomie jedynie jedną dywizję pancerną, poza tym OKH znów zachowuje się nazbyt asekuracyjnie. Zamiast opanować jak najszersze przyczółki na Dnieprze i zrolować radziecką obronę, nakazuje oczyscić obszar u ujscia Prypeci do Dniepru, obawiając się kotrataku ostatnich nienaruszonych sił 2FB. Ciężkie walki trwają tam do 27.09 i kończą się wyparciem radzieckich dywizji, jednakże w tym czasie pod Homel dociera większosć sił 1 i 2 Armii Pancernej, a dalej na północ rozładowuje się 9 swieżo sformowanych dywizji strzeleckich. Kryzys zostaje opanowany. Niemcy zajmują Mińsk i Orszę, lecz przed ich dywizjami znów stoi jednolita linia radzieckiej obrony.

Żołnierze 1 APanc. czekają na kolejne niemieckie natarcie.​

OKH wie, że ma jeszcze tylko jedną szansę na przełamanie frontu przed nadejsciem zimy. Niemiecki sztab decyduje się na zawężenie odcinków ataków i postawienie wszystkiego na potężne punktowe uderzenia. Nadciaga krwawy październik...


- kolejny moduł nauki najgłupszego języka swiata zaliczony więc mogę wreszcie się wziąsć za AAR Jeszcze 1-2 odcinki i będę mógł wreszcie zacząć grać ;D
- po ponad miesiącu przerwy zgubiem rachubę wielu rzeczy, wiec na razie zarzuciłem numerację armii. poodtwarzam wszystko jak znów odpalę save.
- głupi imageshack pogubił zdjęcia z 1go odcinka. kiedys naprawię.
- jeslibysię komus chciao to poproszę o event dodający Niemcom 15 DPz, 15 DZmech, 40DP, jakies 10000zaopatrzenia i 1000MP. jak mi zacznie isc za dobrze w 1942 to odpalę, tu ma być Stalingrad/Leningrad/Moskwa/whatever

Czyszczę i zamykam.

Goliat