"Repubblica del contrassegno santo" - Nowa Republika Ĺ?w. Marka.

"Repubblica del contrassegno santo" - Republika Wenecka

Mod: ExtraWATK 0.4b
Ustawienia: Trudny/Tchórz (najlepiej grające AI + w miarę historyczne granice)
- akrtywowane "fantasy events"
Własne przeróbki: planuję dosyć sporą ilośćeventów (chcę znacząco zmienić historię Wenecji, a w podstawowej wersji ta ma dosyć małą ilość "wydarzeń". Dodatkowo nowe flagi, shieldy itp. Zastrzegam sobie prawo do wprowadzania wszelkich modyfikacji
Cele:
- stworzyć potęgę handlową
- przejąc kontrolę nad basenem Adriatyku, później nad wschodnią częścią Morza Śródziemnego (w jak największym stopniu)
- zjednoczyć Włochy
- zniszczyć/osłabić Turcję
- przeżyć do końca gry

Prolog​

W rzeczy samej historia to niewiele więcej niż spis zbrodni,
szaleństw i nieszczęść ludzkości.
Edward Gibbon​

​

​

"W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel
i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa:
<<Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie>>"
Mt 3, 1-2​

​

*****

Rozdział pierwszy: Rewolucja

*****
​

Rewolucja.

​

​

Ustój Wenecki, reformy Mocenigo


Od czasu wielkich "przemian" w Republice Weneckiej na każde zgromadzenie Rady przybywali tłumnie wszyscy zaproszeni. Zresztą nakazał tego już pierwszego dnia sam Tommaso, który chciał wprowadzić najważniejsze ustawy dopóki kraj się jeszcze nie uspokoił, a ludzie wolą myśleć o wojnie i buntach, niż o ustawach. Pierwsze zmiany, jakie przedsięwziął Mocenigo miały zapewnić mu stabilną władzę. System Republiki miał swoje zalety i wady. Do tych drugich zaliczała się na pewno możliwość odwołania doży, uzyskując w głosowaniu 3/4 poparcia. Często więc zdarzało się, że mimo "dożywotności urzędu", doża był odsuwany od władzy. Tommaso nie mógł sobie na to pozwolić. Dlatego też 26 marca Partia Merkantylistów, za jego namową, wysunęła wniosek o mianowaniu go nieodwołalnym władcą.
Właśnie w tym miejscu można nawiązać do ogólnej organizacji całego systemu Republiki Weneckiej. Głównym organem władzy ustawodawczej jest Najwyższa Rada, w skład której wchodzi 450 najbogatszych kupców z Wenecji i okolic (po reformach Mocenigo 300). Każdy może wysunąć wniosek danego rozporządzenia, które może być przegłosowane i jeśli zostanie zatwierdzone przez dożę wchodzi od razu "w życie". Już od samego początku istnienia Rady wszyscy radni byli podzieleni na dwa zwalczające się obozy: Merkantylistów, nazywanych "dożami" i Septentrionów, zwolenników wolnego handlu. Każde "towarzystwo" chciało uzyskać w zgromadzeniu większość i samodzielnie sprawować władzę... Z tego też, między innymi, powodu odwoływano często dożów, którzy pochodzili na zmianę raz z jednego ugrupowania, raz z drugiego. Ostatnio walka ta nasiliła siew jeszcze większym stopniu prowadząc do powstania wywołanego przez Merkantylistów... Naprawdę dziwny to był system i zgubny, który mógł istnieć tylko w Wenecji.
Tommaso Mocenigo dalej kontynuował reformy w państwie, usprawniając m.in administrację (mianując nowy urząd poborcy podatkowego w każdym mieście powyżej 1000 mieszkańców), ograniczył Radę do 300 kupców, z czego 100 było wybieranych spoza okręgu Weneckiego. Wprowadził znaczące w późniejszym czasie prawo "prawej ręki" - dzięki niemu doża mógł odwołać bez podania przyczyny każdego kupca z Rady. Zmniejszył ilość importowanych dóbr, nakładając na nie większe cło, natomiast zwiększył ilość rzeczy eksportowanych do innych krajów.

Reformy Mocenigo


Porównianie ustroju pierwszej i drugiej republiki.

​

Wojna z Węgrami
Konflikt między Republiką Wenecką, a Węgrami trwał już od stuleci. Plemiona wschodnie osiadłe na Bałkanach szybko zdobyły tereny wschodniego wybrzeża Adriatyku (Dalmację) i stworzył silne państwo o rozległych granicach. Stało się ono zagrożeniem dla Wenecji i stanęło na drodze jej ekspansji. Ostatni konflikt wybuchł za panowania doży Michaela Steno i węgierskiego władcy Zygmunta z dynastii Luksemburgów. Wenecja w szybkim tempie zdobyła sporne ziemie, ale wtedy nastąpiła kontrofensywa. Żadna ze stron nie mogła przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę, walki trały, a niepokój wśród społeczeństwa rósł.
Wszystkie się zmieniło, kiedy w Republice Weneckiej wybuchła rewolucja. Teoretycznie potęga państwa kupców powinna się załamać, ale stało się zupełnie inaczej. Władzę przejął Tommaso Mocenigo, który od razu ogłosił zmianę charakteru Republiki. Prowadził nowe barwy narodowe, nawiązujące bardziej do historii Wenecji, dał żołnierzom cel dla którego powinni walczyć - nie dla pieniędzy, tylko dla idei.
Zwycięstwo w wojnie z Węgrami było bardzo ważne dla Moceniego - tylko wielki sukces wojskowy mógł uspokoić społeczeństwo. Pomyślnie dla doży wojska Weneckie odnosił coraz to większe zwycięstwa: pierwsze już w kwietniu, kiedy to wojska weneckie wygrały bitwę z 13 tysiącami najprzedniejszego węgierskiego rycerstwa. Późniejsza kontrofensywa Madziarów również okazała się klęską: droga do Węgier stanęła otworem.

Jedna z wielu walk stoczona z Węgrami.
​

Kolejny przełom nastąpił w grudniu 1419 roku, kiedy to Rzeczpospolita zaatakowała Madziarów od północy. Zygmunt musiał za wszelką cenę podpisać pokój z Republiką, aby móc przerzucić sił z południa na nowy front. W końcu podpisano 19 stycznia 1420 roku w Zagrzebiu traktat pokojowy na mocy którego Wenecja otrzymała cały teren Dalmacji, razem z jej północną częścią. Dodatkowo Węgry zapłaciły 63 tysiące dukatów kontrybucji. Było to pierwsze i jakże walne zwycięstwo nowej Weneckiej Republiki...

​

 

Rozdział drugi: Początek​

​

To nie jest koniec,
to nawet nie jest początek końca,
to dopiero koniec początku!​

Winston Churchill ​

Przyjmuje się, że wszystko ma swój początek i koniec. Każde rozpoczęte działanie zmierza cały czas do pewnego celu. Czasem ten cel obierają sobie ludzie, czasem jest on nieunikniony, czasem niewidoczny. Cokolwiek nie rozpoczniemy, kiedyś musi się to skończyć. Takie jest prawo przemijania. Nigdy nie można być pewnym nieprzemijalności rzeczy. Dla ludzi celem jest zbawienie, bogactwo, władza. Dążenie do niego pochłania wszystkich; poświęcają się dla niego bezgranicznie. Tylko nasuwa się jedno pytanie: czy po osiągnięciu tego celu następuje koniec, czy tylko nowy początek?

"[...]<<Oddajcie więc Cezarowi to,
co należy do Cezara, a Bogu to,
co należy do Boga>>."
Mt 3, 1-2​

​

Parę dni po pamiętnym głosowaniu zdarzyło się kolejne ważne wydarzenie: zaginął wszelki słuch o generale T. Savargonie. Niektórzy mówili, ze zmarł na jakąś chorobę przywleczoną przez Madziarów, inni, że uciekł z Wenecji i schronił się w Austrii. Całą prawdę znała tylko piątka osób, w tym Tommaso Mocenigo i Barteli Galbaio, który nadal był przeciwny zabijaniu innych, ale robił to już bez skrupułów.



Wojny husyckie i ekspansja turecka

Kryzys Kościoła (podczas niewoli awiniońskiej i komplikacjach soboru z Pizy), podobnie jak w poprzednich wiekach, doprowadził do pojawienia się nowych idei religijnych. Wierni poszukiwali indywidualnego kontaktu z Bogiem poprzez modlitwę, pielgrzymki czy przystępowanie do bractw religijnych. Czarna śmierć pogłębiła fanatyzm katolików. W tym właśnie okresie, w Czechach, naukę głosił Jan Hus; stworzył własny program reformy Kościoła i obrony czeskich interesów narodowych, który zyskał szeroką popularność wśród mieszczan, chłopstwa i drobnego rycerstwa. Wezwano go na sobór w Konstancji, gdzie mimo listu żelaznego** wystawionego przez Zygmunta Luksemburczyka, Hus został spalony na stosie (1415r.).
Męczeńska śmierć Husa stała się powodem do wybuchu powstania w Pradze, które ogarnęło całe Czechy i stało się początkiem wojen husyckich. Z powodu potępienia nauk Husa, jak i jego wyznawców przez papieża Jana XXIII wiele krajów zorganizowało "krucjatę" przeciwko Taboryckiej Republice***. Husyci stosując nowy rodzaj prowadzenia walk (przy użyciu "taboru") zdołali stawić czoła wszystkim przeciwnikom. Granicząca Austria i Węgry stały się zagrożone. Walki trwały wiele lat, aż do pokoju w 1423 roku. Tereny Czech, Austrii, Bawarii (opowiedziała się po stronie husytów) i Węgier zostały spustoszone. Najbardziej ucierpiał teren południowych Czech - zginęła ponad 1/4 ludności.

Wojny toczone przez Węgry i sojuszników. Na zielono zaznaczeni sojusznicy, na czerwono przeciwnicy Zygmunta Luksemburskiego.
​

Sułtan turecki Murad II, po wojnie domowej, w której pokonał swoich konkurentów, objął tron w muzułmańskim imperium. Zauważył słabość Węgrów, którzy teraz uwikłani byli w wojnę z husytami, i po raz kolejny zaatakował Zygmunta Luksemburskiego. Złamał tym samym postanowienia poprzedniego pokoju (podpisanego na 10 lat). Wojska tureckie odniosły szereg zwycięstw (między innymi pod Segedynem i Widyniem). Sułtan jako jeden z pierwszych zaczął stosować broń palną, a konkretnie armaty do kruszenia murów węgierskich twierdz. W końcu podpisano pokój w Sofii na mocy którego Węgry straciły dużą część swojego terytorium na rzecz Bośni, Wołoszczyzny i Albanii.

Utracone terytoria przez Węgry














​

* wojna Węgrów z Turcją, Albanią i Wołoszczyzną.
** "list żelazny" wystawiony przez Zygmunta gwarantował bezpieczeństwo Husa.
*** Taborytami nazywano największych fanatyków wyznających nauki Jana Husa.
**** określenie dworu sułtańskiego.
***** nie wolno człowiekowi kupować bydlęcia, dopóki nie przygotuje mu paszy.
Długa cisza-oczyszczony i zamkniety w celu kontynuowania PW
Serek