Repubblica di Venezia - Mój pierwszy AAR

Siema, jest to mój pierwszy AAR. Z pomocą tego AARu mam zamiar pierwszy raz przeżyć ciągiem cały okres eu2(nigdy mi się to nie udało ^_^\').

Dane:

ExtraWATK

Poziom trudności - Normalny
Agresywność AI - Słaby
Mgła Wojny - Włączona
Dynamiczne Misje - Wyłączone



Część I - Pierwsze kroki ku dominacji we Włoszech



W 1419r. Tommaso Mocenigo zakończył wojnę Węgierską, dzięki Tureckiemu Sułtanowi, który jako następny cel obrał Węgry. Wywołany nacisk sprzyjał Republice. Na mocy pokoju zawartego w Zagrzebiu, Wenecka Republika otrzymała Dalmatię. Wraz ze zwycięstwem, Tommaso przeprowadził reformy w państwie. Kraj dążył w dobrym kierunku.


Tommaso Mocenigo

W 1423r. przywódcą kraju został Francesco Foscari. Początkowo prowadził pokojowo swój naród, wykupił od Milanu prowincję graniczącą z Wenecją, poprawił stosunki z Europą, zawiązał sojusz wojskowy, w skład którego wchodziła Toskania oraz chrześcijańskie Bizancjum. Od momentu zawiązania sojuszu, doszło do licznych zgrzytów między sojuszem Weneckim(Wenecja, Toskania i Bizancjum) a Milańskim(Milan, Modena, Szwajcaria i Mantua). Oszczędzając na czym tylko się da Foscari, uzbierał fundusze na szykującą się wojnę. Wróg miał przewagę technologiczną, lecz posiadał niewielkie armie, źle wyszkolone i nieprzygotowane do bitwy. Rozpoczęła się wojna, zaskoczone oddziały milańskiego sojuszu poniosły szereg klęsk. W mgnieniu oka padły wszystkie fortece Modeny i Mantui. Modena została zmuszona do zrzeczenia się kontroli nad jedną z prowincji, zapłacenia odszkodowania wojennego oraz została Weneckim wasalem. Modena jako Wenecki wasal, przeszła na Wenecką stronę. Kontratak Milanu był nagły i zadał wielkie straty Wenecji. Milan z pomocą Szwajcarii przekroczyli granice, rozpoczęli oblężanie. Klęski ponoszone przez Wenecję i Toskanię zmusiły ich do negocjacji. Dzięki wciąż kontrolowanej Mantui i zdolnością dyplomatycznych władcy, udało się dojść do porozumienia. Status Quo zadowalał obie strony. Parę miesięcy później, Siena, widząc swoją słabą pozycję na Włoskiej arenie, postanowiła szybko działać, celem miała być wyczerpana wojną Toskania. Król Sieny, nie wiedząc o Weneckim sojuszu, rozpoczął wojnę. Szybka interwencja Wenecka doprowadziła w krótkim czasie do aneksji zbrojnej Sieny. Francesco Foscari, podczas swego panowania, kontynuował reformy przeprowadzane przez jego poprzednika. Teraz Republika Wenecka stała się dominującym krajem we Włoszech.

Foscari był bardzo szanowanym władcą. Nigdy nie zapominano o jego zwycięstwie. Jego osiągnięcia dały początek ambicją o podbojach następnych władców.


Francesco Foscari


Wenecja 2 lata po śmierci Francesco Foscariego​

Koniec części pierwszej​

 

Repubblica di Venezia

Część II - Sen o Genui (1457-1474)

Kraj wyczerpany wojną, stracił swoją dobrą pozycję w centrach handlowych, nieco wyludniały miasta, zuboższały prowincje, technologia nie była na odpowiednio wysokim poziomie - nadszedł czas na zmiany, czas pokoju. Pasquale Malipiero (1457-1462) przeprowadził kolejną fale licznych reform, która za sobą pociągnęła niezadowolenie wśród obywateli, doszło do paru niegroźnych buntów. Sytuacja w państwie powoli ustabilizowała się, po upływie paru lat Weneccy kupcy znów stali się największą konkurencją dla europy. Zawiązał nowy sojusz wojskowy, z Sabudią i Tyrolem, znacznie poprawił stosunki z Francją i Polską. Pasquale Malipiero miał na celu poprawić gospodarkę państwową, udało mu się to, wybudował liczne urzędy poborców podatkowych. u schyłku swojego panowania rozpoczął zbieranie oszczędności na budowę manufaktury. Malipiero został zasztyletowany podczas jednej ze swych podróży do Genui w celu rozluźnienia napięcia między Milanem a Wenecją. Prawdopodobnym zleceniodawcą był Ereol(Magnat, na wysokim stanowisku w Mantui).


Pasquale Malipiero

Władze po Malipiero sprawował Cristoforo Moro. Wykształcony, mądry, rozsądny, nowy władca przywiązywał dużą uwagę do handlu. Kupcy osiągali coraz większe zyski z handlu, byli rozsyłani po całej zachodniej i centralnej europie. Ogromne sumy wpływały do skarbca, budżet państwowy się powiększył. Technologia militarna została wyrównana do poziomu zachodniej europy, poziom infrastruktury, a zwłaszcza handlu przewyższały średniowieczną Europe. Cristoforo chciał kontrolować cały handel w europie. Od dawna planował już podbój Genui, przyniosło by to wielkie zyski Republice, lecz koszt zrealizowania podboju był naprawdę wysoki. Cristoforo podjął trudną decyzję, przygotowania do wojny się zakończyły. Gotowi do wojny Wenecjanie czekali jedynie na odpowiedni moment. Nastąpił on w 21 kwietnia 1468r, kupcy w centrum handlowym w Genui zostali wybici do nogi.

1 Maja 1468r. wojska Weneckie przekroczyły granice. 20.000 Armia wyruszyła w kierunku Milańskiego wasala, doszło do wielkiej bitwy. 60.000 Włochów spotkało się na polu bitwy, dzięki doskonałym Weneckim generałom i siłą serc Wenecjan, liczebna i technologiczna przewaga wroga poszła na marne. Była to jedna z największych zwycięstw w dziejach historii Wenecjan, przystąpiono do oblegania miasta. 10 Czerwca wojska Tyrolskie wkroczyły do Graubuenden, pokonały niewielkie siły Milańskie i rozpoczęły oblężanie. Król Milanu widząc porażki na lądzie postanowił spróbować sił na morzu, wysłał 2 armię do oblężania - jedną na Naxos, a drugą na Kretę. Wenecjanie powoli zdobywali fortece po fortecy, gdy zajęli wszystkie prowincje we Włoszech wyruszyli na podbój Milańskich wysp oraz Kaffy. W między czasie Cristoforo zdobył sprzymierzeńców - Albańczyków. Wenecka flota wraz z Albańską flotą zniszczyli całkowicie Milańskie siły morskie. Cristoforo objął tron jako stary człowiek, jego dni dobiegały końca. Zmarł on w 1471r, wybrano nowego władce - Nicola Trona, z pomocą Albańczyków odbił on fortece w Naxos i na Krecie. Stoczył wiele bitw lądowych, głównie na Lesbos, w których sam dowodził. Po 2 latach oblegania, zdobył fortece w Lesbos i wyruszył do Kaffy. Podczas bitwy o Kaffę zginął, jego armia poniosła klęskę. Powołano kolejnego władce - Nicolo Marcellego. Za 3 podejściem w końcu zwyciężył z niepokonaną kaffiańską armią. Po roku oblężania, zdobył Kaffę, w której podpisano 2 lutego 1474r. pokój, na mocy którego Milan musiał zapłacić 94 odszkodowania wojennego, przydzielono Parmę, Genuę, Kaffę oraz Lesbos do Republiki Weneckiej oraz przydzielono Graubuenden do Tyrolu. Czasy świetności Milanu dobiegły końca, stał się on marnym cieniem dawnego królestwa.



Wenecja po II wojnie Włoskiej


Koniec części drugiej​

-----------------------------------------

Ja to strasznie spieprzyłem, jest tak dużo szczegółów jak pamiętam, a chodzi o to że ta gra jest stara, dopiero ok. 1520r. tak mi się AARa zachciało. I nie pamiętam tak dokładnie co robiłem, ważne że screeny mam ^^... a tak na marginesie to już mam 1670r^^.


AAR oczyszczony i zamknięty. W razie chęci kontynuacji proszę zgłosić się do moderatora.
Pozdrawiam, Maciej.