Res gestae Carolingensis

CK patch 1.03b
Mod wczesnośredniowieczny
+ grafiki ściągnięte ze strony Paradoxu

Res gestae Carolingensis​

Na polecenie Lotara Cesarza Rzymskiego, króla Lotaryngii, Italii, władcę Franków,zacząłem pisać to dzieło, by przekazać potomnym wielki czyny Lotara i jego słynnych przodków.
Różnie ludzie mówią o przodkach naszego cesarza. Jedni uważają, że pochodzili oni spośródrzymskich senatorów, inni iż wywodzili się od brata króla Franków Meroweusza.Po długich badaniach mogę stwierdzić, że dynastia z której wywodzi się nasz władca swój początek bierze od króla Sigeberta który władał Frankami w Kolonii. Został on zabity na polecenie króla Franków Chlodwiga, który podstepnie namówił dotego czynu jego syna Cloderica. Księcia tego Chlodwig następnie zwabił na swój dwór, gdzie go uwięził a następnie zabił. Z całej rodziny ostał się tylko mały syn Cloderica Munderic. O kolejnych przedstawicielach rodu Mummolinie i Bodogiselu niewiele mi wiadomo. Dowiedziałem się jedynie, że sprawowali na dworach królów z rodu Merowinga ważne urzędy.

​

Pierwszym przodkiem cesarza który na trwale zapisał się w pamięci ludzi był święty Arnulf. Był on biskupem Metzu, a jak ludzie powiadają podobno za życia czynił cuda. Na wieść o jego cudownych zdolnościach do metzu zaczęli przybywac pielgrzymi, a król Franków Chlotar chciał mu nawet powierzyć urząd majordomusa. Arnulf od dostatniego życia w pałacu królewskim wolał jednak skromne życie w klasztorze.

​

Popularność Arnulfa wykorzystał jego syn Ansegisel. Pojął za żonę Beggę córkę majordoma Austrazji Pepina. To małżeństwo wzmocniło pozycję Ansegisela, a na dworze panowało przekonanie , że wkrótce zostanie on majordomem. Do tego jednak nie doszło, gdyż Ansegisel został zabity przez swoich konkurentów do tego urzędu. Jego syn Pepin został otoczony przez króla Franków Dagoberta ojcowską opieką. Pepin uzyskał to co nie udało się jogo ojcu został majordomem. Dzięki jego mądrym radom królestwo Franków zostało zjednoczone.

​

Po śmierci Pepina królestwo znowu jednak się rozpadło. Każdy z krółów obrał sobie za majordoma jednego z synów Pepina.Majordomem Burgundii został Drogon, majordomem Neustrii Grimoald, zaś majordomem Austrazji Charles. Czwarty z braci otrzymał w zarząd ziemie leżące w Burgundii. Od niego wywodzi się tamtejsza gałąź rodu. Sposród braci najbardziej wyróżniał się Charles. Dzięki jego staraniom Frankowie znów zostali zjednoczeni. Charles był również doskonałym dowódcą. W czasie jego rządów Akwitanię najechali Arabowie. Charles zebrał wojska królestwa i rozbił najeźdźców w bitwie pod Poitiers. Na cześć tego zwycięstwa otrzymał od żołnierzy przydomek Martel.

​

Zwycięstwo Charlesa pod Poitiers jeszce wzmocniło pozycję rodu która na cześć zwycięzcy zaczęto nazywać rodem Karolingów. Charles zarządzał całym, królestwem, obronił go przed arabską nawałą , a gnuśni królowie z rodu Merowingów w uciekli w tym czasie do zachodnich części kraju. Królowie ci swój tytuł zawdzięczali swemu przodkowi Chlodwigowi, który był najwybitniejszym przedstawicielem swego rodu. Jego potomkowiezamiast rządzić państwem toczyli życie na rodzinnych kłótniach. Wyprawiali również wieli innych bezeceństw których w tej księdze opisywać nie będę. Ich czyny nie uchodziły uwadze kolejnych papieży, którzy upominali krnabrnych Merowingów, jednak ich napomnienia nie robiły na królach większego wrażenia, gdyż ich poddani wierzyli, że jedynie dzięki ich władzy państwo Franków może istnieć.
Sytuację tę zmieniło zwycięstwo Charlesa pod Poitiers. Oto pojawił się ktoś kto potrafi nie tylko sprawnie rządzić krajem, ale także prowadzić wojska do zwycięstwa w wojnie. Część możnych przestała słuchać starych królów, a obiecała wierność majordomowi z rodu Karolingów. Ten jednak nie zgodził się na objęcie tronu do końca życia zadowalając się tytułem majordoma. Jego syn Pepin kontynuował politykę ojca . Jednak królowie z rodu Merowingów coraz bardziej się staczali, zapominając o swoim państwie i poddanych. W efekcie papież obłożył ich klatwą, a Pepin ostatniego z nich odesłał do klasztoru. Następnie Pepin uległ namową możnych i papieża i pozwolił się koronować na króla Franków.

​

Synem tegoż Pepina był Charlemagne. Od najmłodszych lat był on przygotowywany do objecia tronu. Gdy to nastapiło stał się jednym z najświetniejszych przedstawicieli swojego rodu. W licznych wojnach pobił Longobardów, Bawarów, Awarów i Sasów. Ziemie pobitych narodów włączył do swego państwa. Większość z podbitych przez niego pogan została ochrzczona. Jego postępowanie zostało nagrodzone przez papieża, który koronował go na cesarza. Stolicą swego państwa Charlemagne uczynił Akwizgran, gdzie wybudował wspaniały kościół i pałac królewski. Ufundował tam również klasztor i powierzył mu spisywanie historii Franków.

​

Dzieło swego ojca kontynuował jego syn Louis. Był on jedynym spośród wielu synów cesarza który go przeżył, więc jemu przypadło rządzić państwem. Jego to dziećmi są mój pan Lotar i jego bracia. Władca ten był bardzo pobożny, a znany był z tego, ze dzień zaczynał i kończył mszą świętą. Gdy zmarł we wszystkich kościołach cesarstwa uderzono na znak żałoby w dzwony.

​

 

A teraz zupełnie z innej beczki - czyli wstępu część druga.

Odcinek specjalny nr. 1 Co słychać w wielkim świecie.​

Ponieważ gram w nowy scenariusz rozgrywający się w 843 roku, uznałem, że należy przybliżyć wam geografię tamtych czasów, stąd pomysł na ten odcinek. Później w odcinkach specjalnych bedę przedstawiał zmiany jakie zaszły w świecie gry. Państwa podzieliłem według religii.​

1.W 843 roku niewiele było państw chrześcijańskich. dzielą się one na :
Kraje katolickie: Cesarstwo Rzymskie, państwo Franków Zachodnich, państwo Franków Wschodnich, Benewent, Wenecja Chorwacja (screen 1), Wielkie Morawy, Panonia ( screen 8) , Asturia ( screen 6), Anglia, Szkocja, Piktowie, księstwa walijskie, Irlandia (screen 2).

​

oraz kraje prawosławne Bizancjum, Chorwacja, Gruzja, Armenia, Abchazja (screen 3), Nubia (screen 5).

​

2.Druga grupą religijną są wyznawcy islamu zaliczamy do nich nastepujące panstwa: Kalifat Abbasydów (screen 4 i 5), państwa Aghlabidów, Rustanidów, Idryssydów oraz Kordowę (screen 6).

​

3.Zdecydowanie najwięcej państw reprezentuje trzecią grupę - pogan są to Szwecja, Norwegia, Dania, Haithabu, plemiona fińskie, Laponia, Obodrzyce, Wieleci, plemiona polskie, plemiona bałtyjskie, (screen 7 i 8) plemiona ruskie (screen 7, 8 i 9), plemiona, ugrofińskie (screen 9), Wegrzy, Bułgarzy (screen 8) i Ujgurzy

​

4.Oprócz tych wymienionych w grze występują również wyznawcy judaizmu którzy zamieszkują Kaganat Chazarski (screen 9).

Coś w tym stylu, głównymi bohaterami kolejnych odcinków bedą kolejni cesarze, ale chciałbym równiez jak w tym odcinku przedstawić historię świata. (Obecnie ugrałem na tyle, ze zabieram sie za kolejny odcinek, a w "moim świecie" dzieją się zaskakujące zmiany:grin:. )

Mod jest już ukończony, teraz jeszcze muszę się zorientować czy wszystko działa jak trzeba. Ten ARR jest zapisem pierwszej gry na tym modzie.

A i tu mnie masz :lol2: . Dokładnie ARR ma reklamować moda i zachęcić do jego ściągania. Mod jest na patchu 1.03b. (bo tylko na niego działa NTLP, kiedyś był NTLP na patcha 1.05, ale obecnie link do niego nie działa), a ja wprowadziłem w plikach patcha kilka zmian, dałem kilka eventów, chciałbym właśnie to wszystko zaprezentować w ARRze.

 

Część I
Cesarz Lotar​

Cesarz Lotar był najstarszym synem cesarza Louisa. Już od najmłodszych lat przygotowywany był do przejęcie władzy w państwie. Ponieważ jednak obowiązujące wśród Frankó prawo mówiło, żekażdemu z synów przypada część ziem ojca, Lotar otrzymał jedynie tytuł cesarski i trzecią część spadku po ojcu.

​

Bracia jeszcze za życia ojca toczyli między sobą spory o terytorium którym mieli zarządzać. W wyniku tych starć drugi po Lotarze syn cesarza Louisa Pepin został zabity. Do ostatecznego podziału ziem doszło w 843 roku w Verdun. Na spotkaniu tym ustalono, że Lotar otrzyma Italię, Burgundię, Lotaryngię, Louis Bawarię, Saksonię, Alemanię, Frankonię, Charles zaś Akwitanię i Francję. Ponadto zdecydowano, iż Lotar nada jakieś księstwo synowi zabitego Pepina.

​

Stolicą państwa Lotara była główna siedziba jego ojca i dziada Akwizgran. Lotar ożenił się z Ermesindą z rodu Etychonidów, siostrą hrabiego Sundgau z którą miał siedmioro dzieci. Najstarszym ich dzieckiem był syn Louis który, na dworze ojca piastował stanowisko marszałka. Oprócz Louisa cesarz miał jeszcze syna Lotara, oraz córki: Hiltrudis, Ermengardis, Bertę, Giselę i Hrotrudis.

​

Oprócz marszałka Louisa na dworze cesarskim ważnymi osobistościami byli: Kanclerz Hugues (który był stryjem cesarza - nieślubnym synem cesarza Charlemagne); Metropolita Charles (młodszy syn zabitego brata cesarza Pepina); Majordomus Ringardis; Mistrzyni szpiegów Cunigundis

​

Lotar był bardzo niezadowolony z podziału terytoriów po ojcu. Uważał, że stare prawo frankijskie należy zmienić. Gdy tylko poczół się pewniej na tronie zaraz wprowadził nowe zasady dziedziczenia tronu. W ich myśl całość państwa miał dziedziczyć najstarszy syn i jego potomkowie, natomiast pozostali bracia mieli otrzymać wyznaczone przez nowego władcę dzielnice.

Po dokonaniu zmian w dziedziczeniu cesarz zaczął rozglądać się za odpowiednią żoną dla swego najstarszego syna. Ostatecznie jego wybór padł na siostrę Cesarza Bizantyjskiego Annę. Ponieważ regencję podczas małoletności cesarza sprawował w Bizancjum król Nubii (ożenił się z cesarzową wdową) kanclerz Hugues udał się na dwór nubijski z prośbą o rękę cesarzówny. Król Nubii Georgios chętnie się zgodził na to małżeństwo, gdyż liczył iż umocni ono jego pozycję podczas regencji.

​

W czasie, gdy kanclerz Hugues przebywał w Nubii doszło do niecodziennego wydarzenia. We Fryzji pojawili się wikingowie. Początkowo mieszkańcy mysleli, ze to delegacja przybyła do ich księcia Rorika od jego brata króla Haithabu, ale szybko okazało się, ze jest inaczej. Gdy tylko statki przybiły do brzegów wysiedli z nich groźnie wyglądajacy wojownicy, którzy zabrali się za palenie okolicznych wsi. Tego roku wikingowie atakowali jeszcze wiele razy, niektóre grupki barbarzńców udało się, starostom królewskim przekupić by nie pladrowali ziem, jednak duża ich część terytoriów cesarstwa została zniszczona.

​

Wesele następcy tronu zebrało w Akwizgranie wszystkich wasali cesarza i stało się doskonałą okazją do odnowienia przysięgi lennej składanej przez wasali.

​

Lotar przez prawie całe swoje panowanie żył w spokoju z sąsiadami. Nie ingerował w ich sparway wewnetrzne i utrzymywał z nimi przyjacielskie stosunki. Całą swoją energię poświęcił rozbudowie swego państwa. W jego stolicy Akwizgranie wzniósł między innymi: teatr, akademię wojskową i konwent templariuszy.

​

Jednak Lotarowi nie było dane cieszyć się pokojem do końca swych dni. Wciąż trwały bowiem ataki wikingów na ziemie cesarstwa. Te ataki nie ominęły oczywiście także i innych części Europy. Doszło nawet do tego, że Władca Norwegii wypowiedział wojnę Królestwu Chorwacji. Władcą tego państwa był Vojnomir syn najstarszej córki Lotara Hiltrudis. Norwegowie okazali sie zasilni dla cesarskiego wnuka i zajęli całe jego państwo. Vojnomir udał sie na dwór swego dziada prosić o pomoc w walce z najęźdźcą. Widząc rosnącą potęgę skandynawów cesarz jedyny raz odstąpił od swojej polityki pokojowej i wypowiedział wojnę wikingom.

​

Cesarz późnym latem 860 roku zebrał swoje wojska i wyruszył do Chorwacji. Mimo podeszłego wieku postanowił osobiście dowodzić tą wyprawą. Armia cesarska natrafiła tylko na niewielki opór ze strony wikingów, gdyż część z nich odpłynęła już z powrotem do Norwegii. W czasie wyprawy nie było zbyt wielu bitew, zdarzyło sie tylko kilka niewielkich potyczek, jednak dość dużo czasu zajeło cesarskim wojskom zdobywanie umocnionych przez wikingów grodów. W czasie oblężenia Hercegowiny cesarz nagle źle się poczuł. Pomoc cesarskich medyków na niewiele się zdała i Lotar zmarł

​

Oj wdziera się wdziera wprawdzie narazie standardowo, ale jednak, o tym już niedługo. Cóż jeśli dobrze pamietam najpotężniejszą fostecą jaką zostawiłem jest mały zamek, kilka prowincji ma grody, a pozostałe nie mają żadnych umocnień. Jednak mimo braku grodów, by zająć prowincję należy ją oblegać.

Jak wspomniał Sauron25 stosowne informacje na ten temat były podane na forum. Jedyną zmianę jaką wprowadziłem jest plemię Lubuszan zajmujące teren Lubusza. Jest ono niezależne podobnie jak plemię Sieradzan w Sieradzu (wiem na screenie kolor jest ten sam co u Goplan, ale to zostało juz zmienione)

Na razie testuję moda jeśli wszystko będzie OK to bedzi on dostępny pod koniec przyszłego tygodnia.

 

Co tam słychać w wielkim świecie.
Odcinek specjalny nr. 2​

Początkowo chciałem dawać odcinek specjalny co sto lat, jednak zmian terytorialnych nazbierało się tyle, ze mogę dać go już teraz.

1. Pierwszą wojną w mojej grze była ta stoczona przez Morawian i ruskie plemię Polan. Wojnę rozpoczęli Morawianie, którzy byli w sojuszu z Beneventem i pod przykrywką chrystianizacji pogan chcieli zagarnąć ziemie sasiada. jednak dość szybko okazało się, że nawet połączone siły Moraw i Benewentu nie dały rady Polanom. Rusini zrobili pogrom Morawianom zostały dwie prowincje, Benewent odbił zaś z rąk Polan jedną z prowincji Morawian, reszt terytorium morawskiego znalało się pod panowaniem ruskim.

​

2. Do wojny z Polanami po stronie Morawian właczyła się Wenecja. Wojska republiki okazały się na tyle silne, że sytuacja się odwróciła, Polanie wycoftwali się, a Wenecjanie parli naprzód. Po podpisaniu pokoju okazało się, że Polanom zostały dwie prowincje. Reszta ziem zarówno Polan dostała się Wenecji.

​

3. Przystąpienie Benewentu do wojny przeciw Polanom miało dla tego państwa przkre konsekwencje. Wprawdzie longobardom udało się zdobyć na przeciwniku jedną prowincję, ale zato w ich własnym kraju nastapiły bunty przeciw księciu. W efekcie z całego kraju Benewent utrzymał tylko ... dwie prowincje.

​

4. Kolejnym regionem na którym wybuchł konflikt zbrojny stał się Półwysep Iberyjski. Królestwo Asturii i Galicii zostało zaatakowane przez arabskich Idryssydów. Efekt chrześcijanie ponieśli całkowitą klęskę, a gdy już leżeli na deskach wojnę wypowiedzielim im jeszcze: Rustamidzi, Aghlabidzi i Kordowa. Każde z tych muzułmqńskich państw urwało to siebie jakąś prowincję, a Asturia znikła z mapy.

​

5. Kolejna wojna wybuchła na Bałkanach. Chrześcijańka Chorwacja zaataakowała Bułgarię. Poczatkowo szło im całkiem dobrze zdobyli nawet kilka prowincji, ale później do wojny włączyli się Wegrzy i Chorwaci zaczęli się cofać. Nie udało sie im utrzymać, zadnych zdobyczy terytorialnych, a stracili Sisak. Chorwatom udało się zawrzeć pokój, ale wtedy najechali ich Norwegowie i Chorwacja przestała istnieć.

​

6. Ostatnia wojna wybuchła w 857 roku (trzy lata przed śmiercią cesarza Lotara). Kalifat Abbasydzki zaatakował Cesarstwo Bizantyjskie. Mimo początkowych sukcesów bizantyjskich (ekspedycja bizantyjska zajęła kilka prowincji w Palestynie), szybko okazało się, że Abbasydzi dysponują wiekszymi siłami. Gdy zmarł cesarz Lotar zdobyli właśnie Konstantynopol...

​

 

Część II Cesarz Louis Secundus​

Przejęcie rządów Louisowi przypadło w dość trudnym okresie. Cesarstwo prowadziło właśnie wojnę na terenie Chorwacji, a Louis wraz z ojcem oblegali Hercegowinę. Mimo śmierci cesarza nie odstąpiono od oblężenia. prowadzono je nadal, aż udało się odbić miasto z rąk Norwegów.

​

Po zdobyciu miasta Hercegowiny Louis odesłał część wojsk z prochami cesarza do Akwizgranu, sam zaś kontynuował wojnę na Bałkanach. Potrwała ona jeszcze kilka tygodni dopiero, gdy ostatecznie wyparto z tamtąd Norwegów powrócił do stolicy. W czasie, nieobecności Louisa rozpoczęto przygotowania do koronacji cesarskiej. Nastąpiła ona 30 maja 860 roku.

​

Uroczystości trwały cztery dni. Pierwszego dokonano uroczystej koronacji Lotara na cesarza. Drugiego dnia oświadczono publicznie, że brat cesarza Lotar z godnie z prawem dziedziczenia otzrymuje z rąk władcy tytuły: hrabiego Geldrii, Utrechtu oraz księcia Brabancji. Jednocześnie Lotar otrzymał również prawo głosu w radzie cesarstwa.

​

Trzeciego dnia uroczystości Vojnomir z Chorwacji siostrzeniec nowego cesarza otrzymał z jego rąk w lenno księstwo Chorwacji. Louis uroczyście przyżekł, że dołoży wszelkich starań, by odebrać pogańskim Węgrom i Bułgarom te terytoria które oni zagarnęli. Jednocześnie Vojnomir złożył hołd Louisowi który koronował się na króla Chorwacji.

​

Czwartego dnia nowy cesarz wydał wielką ucztę na której wszyscy cesarscy wasale odnowili uroczyście przysięgę lenną. Louis obwieścił, że wszyscy spośród doradców jego ojca zachowają swoje urzędy. Na zwolnione przez niego stanowisko marszałka mianował zaś stryja ojca Huguesa. Tego dnia dokonano równierz uroczystej koronacji żony Lotara cesarzowej Anny. Była ona córką cesarza Bizancjum Teofila i siostrą obecnie rządzącego Wschodnim Cesarstwem Michaela. Cesarz ogłosił również, że dla wszystkich stanów obniża podatki.

​

Po koronacji cesarskiej cesarstwo wróciło do zwykłergo zycia. Latem znowu przybyli wikingowie, którzy jak zawsze spalili wiele wiosek, jednka tym razem uczynilki większe spustoszenie niż zazwyczaj.

​

Jesienią wśród wieśniaków szalał jak zwykle dur brzuszny, a zimą zapalenie płuc. dwór królewski żył intrygami oraz planowanymi mariażami cesarskich dzieci. Oczkiem w głowie wszystkich był jedyny syn cesarskiej pary Lotar (nazwany tak na cześć dziadka). Lotar był bardzo zdolnym dzieckiem i wydawało się, ze wyrośnie z niego doskonały władca. Przez ojca został powierzony marszałkowi, by nauczył go umiejętnosci dowodzenia wojskiem. Jednak gdy do uszu ojca dotarły wieści, że jego syn uwielbia bezsensowne gonitwy po lasach postanowił skłonić go do zainteresowania się sztuką zarządzania państwem.

​

Lotara nie interesowały jednak książki, w dalszym ciągu szalał po lasach. W końcu ukończył swoje szkolenie wojskowe i z rąk swego ojca otrzymał stanowisko marszałka. Ojciec znalazł mu również odpowiednią dla jego stanu żonę była nią córka króla Anglii Aethelbalda Elgiva.

​

Lotar jednak dalej nie chciał się ustatkować. Nie pomagały, ani nakazy ojca, ani prośby matki. W 875 roku wasal księcia Chorwacji hrabia Splitu wypowiedział swemu seniorowi wojnę. Cesarz do walki z nimwysłał oddział wojska pod wodzą Lotara. Ten szybko rozprawił się z buntownikami i zdobył prowincję, po czym oddał ją swemu kuzynowi księciu Chorwacji Vojnomirowi.

​

Gdy Lotar wrócił z wyprawy do Chorwacji z powrotem na dwór, jego ojciec powierzył mu część obowiązków związanych z zarządzaniem państwem. Początkowo wydawało się, że pełen energii Lotar łatwo sobie z nimi da radę. Jednak dość szybko okazało się, jednak że samo wykształcenie wojskowe nie wystarczy do władania cesarstwem. Te niepowodzenia, oraz presja otoczenia by dał wreszcie cesarzowi wnuka doprowadziły do tego, że zestresowany następca tronu zaczął coraz częściej zaglądać do kielicha z winem.

​

Nadzieję dworu na to, że Lotar wyrwie się z tej niemocy rozbudziła wiadomość, że jego żona oczekuje dziecka. Początkowo Lotar powrócił do pełnienia swoich obowiązków z dawną energią, jednak ten początkowy entuzjazm dość szybko opadł, zaś gdy okazało się, ze Elgiva urodziła córkę Lotar popadł w depresję. Niedługo po urodzeniu się dziewczynki cesarzowa Anna zmarła. Rozczarowany brakiem męskiego potomka i rozgoryczony śmiercią żony cesarz Lotar szukał pocieszenia wśród dwórek. Owocem jego zwwiązku z jedną z nich stał się syn Renaud.

​

Louis widząc niebezpieczeństwo wygasnięcia jego rodu, postanowił powtórnie się ożenić. Jego wybór padł na córkę księcia Marchi Hiszpańskiej Bernarda, Riquildę. Jednak młoda żona, nie iedała mu żadnego potomstwa. Późną jesienią 884 roku cesarz zachorował na zapalenie płuc, z którego już nie udało się go wyleczyć. Louis zmarł po świętach Bożego Narodzenia 27 grudnia 884 roku, po 24 latach panowania.

​

Następcą cesarza Louisa był jego jedyny syn, jednak, gdy kanclerz dworski przybył do jego komnaty z cesarskim pierścieniem i informacją o smierci jego ojca, okazało się, że jest ona pusta. Natychmiast rozpoczęto poszukiwania Lotara, początkowo myślano, że jak zwykle udał się on do jednej z akwizgrańskich gospod, gdzie bardzo lubił uczęszczać. Jednak po dwu dniach poszukiwań wieczorem 29 grudnia, jedna ze służek znalazła go na poddaszu jednego z budynków dworskich. Lotar powiesił się na belce podtrzymujacej strop...

​

Mój ARR ma dwa rodzaje odcinków. W jednych zamieszczam, opis rzadów poszczególnych cesarzy z rodu Karolingów (gram Cesarstwem Rzymskim ), w drugich zaś będzie się pojawiał opis zmian terytorialnych do których doszło w czasie panowania danego władcy, oraz omówienie wojen toczących się w średnio wiecznym swiecie. Także każdemu z władców zostanie poświęcony jeden odcinek. Ten jest wyjatkowy, gdyż znalazło się wnim miejsce dla dwu cesarzy. Louisa II i Lotara II. Wprawdzie panowanie Lotara II trwało tylko dwa dni, a on sam nie został nigdy koronowany, jednak oficjalnie zostaje uznawany za cesarza. Swoją drogą gra mnie zaskoczyła. Gram już w CK cztery lata, rozegrałem cgyba setki gier, ale taki event jeszcze mi nigdy nie wyskoczył, ba nie wiedziałem nawet, ze taki istnieje :king: . Co do wojny światowej to toczy się jedna, ale o tym w następnym odcinku.

 

Co tam słychać w wielkim świecie
Odcinek specjalny nr.3 ​

W czasie panowania Louisa II w Europie oprócz wojny prowadzonej przez Cesarstwo Rzymskie z Norwegią, doszło do kilku wojen. Większość z nich miała charakter niewielkich potyczek, ale jedna z nich miała wymiar globalny.

1. Wojna Franków Wschodnich z Norwegią. Wojna ta niejako wynikała z konfliktu cesarsko - norweskiego, gdyż Frankowie Wschodni jako cojusznicy Cesarza wypowiedzieli wojnę jego wrogowi. Starcie to zakończyło się w 863 roku całkowitym zajęciem przez państwo frankijskie Norwegii.

​

2. Druga wojna wybuchła w 869 roku i trwała dwa lata. Rozpoczęło ją zajmujęce hrabstwo opawskie polskie plemię Golęszyców. Zaatakowali oni pozostałości Moraw. Dość szybko zajęli Ołomuniec, po czym zaatakowali stolicę Moraw Pożoń. Wtedy do wojny po stronie Moraw dołączyło się państwo Benewentu. zajęli oni Ołomuniec i Opawę. Nim jednak doszło do zajęcia tej ostatniej, Goleszyce zdobyli Pożoń likwidując państwo Morawskie. Do konfliktu tego włączyły się jeszcze Czechy które odbiły z rak Benewentu Ostrawę z Opawą. Po podpisaniu pokoju sytuacja w regionie wygląda tak.

​

3. Kolejną wojnę wywołało ruskie plemię Drewlan które zaatakowało Panonię. Sojusznikiem Drewlan w tej wojnie byli polscy Mazowszanie. Panonia okazała się jednak silniejsza od tego sojuszu i całkowicie wchłoneła Drewlan. Mazowszanom ostał się tylko Mińsk, który zajęli pod koniec wojny. Swoje narodowe prowincje zaś utracili.

​

4. Czas na Wielką Wojnę. Pisałem już o niej w poprzednim odcinku specjalnym. Wybuchła ona w 857 roku i toczyła się między Bizancjum, a Kalifatem Abbasydów. Z początku myślałem, ze będzie jak zwykle - muzułmanie przyjdą i zlikwidują Bizancjum. wię szykowałem się do wojny - miałem taki piekny plan . Niestety nic z tego nie wyszło, a sytuacja na froncie zmieniała się co kilka lat. Starczy powiedzieć, że bo wojnie tej będę pisać w kolejnym odcinku specjalnym. Znaczy się wybuchła w 857 roku a końca nie widać. Widział ktoś 30 - letnią wojnę w CK bo ja do tej pory jeszcze nie. Wojna miała kilka etapów:
a. szybkie sukcesy arabów, aż do zajęcia Konstantynopola
b. poczatek buntów w państwie Abbasydzkim zbuntowało się pieć księstw.
c. gdy Abbasydzi byli zaęci buntownikami, bizantyjczycy odbili spore części państwa w tym Konstantynopol.
d. ofensywa bizantyjska w Syrii. Zamiast osbijać dalsze prowincje Cesarz wraz z wasalami atakuje ziemie rdzennie arabskie zajmuje Bagdad dochodzi, aż do zatoki perskiej...
e. poczatek buntów wasali bizantyjskich
W 884 roku sytuacja na froncie wschodnim :wink: wygląda tak:

1.

​

2.

​

5. Wojna między sojusze Hellady i Tracji a Bułgarami. Wybuchła w 880 roku. Grecy zadziwiajaco łatwo poradzili sobie z pogańskimi Bułgarami zabieraqjąc im spore tereny. (Screen nr 1.)

W standardowym CK Bizancjum zawyczaj leją Turcy. Umnie Bizancjum nie tylko jest lane, ale także samo potrafi nieźle przyłożyć.