Revontulet, czyli Wojna Zimowa - Finlandia AAR

Technikalia:
- Armageddon 1.2
- SKIF
- Własny scenariusz Wojna Zimowa (na podstawie Wikipedii)

[SIZE=+2]Revontulet, czyli Wojna Zimowa (1939-'40) ​

[/SIZE]

[SIZE=+1]Wstęp[/SIZE]


Herb Finlandii​

[SIZE=+1]Preludium do wojny zimowej[/SIZE]

[justify]Finlandia przed odzyskaniem niepodległości pod koniec lat 20 ubiegłego wieku, przez ponad cztery pokolenia żyła pod panowaniem Carskiej Rosji. Bolszewicy nigdy nie pogodzili się z utratą Wielkiego Księstwa Finlandii i od połowy lat 30 proponowali współpracę militarną, wraz z "niewielką korektą granic". Chodziło oczywiście o uzyskanie głównie przesmyku Karelskiego. Ówczesna granica fińsko-sowiecka przebiegała zaledwie 32 km na północ od Leningradu który był ważnym ośrodkiem przemysłu. Pomimo dążeń do "korekty granic" Sowieci w 1932 roku podpisali 10-cio letni układ o nieagresji. W 1938 Związek Radziecki powtórnie próbował namówić Finlandię do współpracy militarnej, tym razem przeciwko III Rzeszy, w zamian miało dojść do korekty granic na przesmyku, w wyniku której Finowie utraciliby pas silnych umocnień. Po rozbiorze Polski w październiku 1939 roku Stalin po raz ostatni zażądał przesmyku Karelskiego. Finlandia odmówiła i w ostatnich dniach listopada wojska Związku Radzieckiego bez wypowiedzenia wojny wkroczył na terytorium Finlandii, łamiąc tym samym pakt o nieagresji i ustalenia międzynarodowe.[/justify]

Rozmieszczenie sił fińskich pod koniec listopada​

[SIZE=+1]Główne założenia obrony[/SIZE]

[justify]Zgodnie z planami sztabu generalnego, główne siły fińskie miały zatrzymać na tzw. Linii Mannerheima główne siły Armii Czerwonej. Reszta wojsk rozlokowana wzdłuż wschodniej granicy miała prowadzić wojnę zaczepną z wojskami najeźdźcy. Przewaga liczebna i sprzętowa wojsk Stalina była bezapelacyjna, dlatego wojska fińskie miały prowadzić jak najbardziej elastyczną obronę opartą o kilka umocnionych punktów w okolicy których miały działać niewielkie oddziały narciarzy. Oddziały te miały korzystać z każdej sposobności do ataku. Działania zaczepne o każdej porze miały spowodować osłabienie morale nacierających wojsk. Niestety pewne było że na północy nie da się zatrzymać Sowietów zbyt długo...[/justify]

Karjalan armeija


Pohjois-Karjalan Ryhmä


Reserva


Suojeluskunnat
​

Stan ogólny wojsk lądowych na dzień 29. listopada:
- Dziesięć dywizji piechoty
- Jedno samodzielne zgrupowanie piechoty górskiej
- Dwie samodzielne brygady piechoty
- Siedem improwizowanych zgrupowań piechoty
- Pięć brygad gwardii obywatelskiej

Merivoimat​

Stan ogólny marynarki wojennej na dzień 29. listopada:
- Dwa krążowniki liniowe
- Dwie flotylle niszczycieli
- Jedna flotylla okrętów podwodnych

Ilmavoimat​

Stan ogólny lotnictwa wojskowego na dzień 29. listopada:
- Dwie eskadry myśliwców
- Dwie eskadry bombowców

Mały słowniczek fińsko-polski :mrgreen:
Armeija - Armia
Armeijakunta - Korpus Armijny
Eskadroona - Eskadra
Etelä - Południe
Hävittäjä - Myśliwiec
Ilmavoimat - Lotnictwo Wojskowe
Merivoimat - Marynarka Wojenna
Pohjoinen - Północ
Pommikone -Bombowiec
Prikaati - Brygada
Revontulet - Zorza Polarna
Ryhmä - Grupa
Rykmentti - Regiment (Pułk)
Suojeluskunnat - Gwardia Obywatelska

 

[SIZE=+2]Revontulet, czyli Wojna Zimowa (1939-'40) ​

[/SIZE]

[SIZE=+1]Odcinek I[/SIZE]

​

[justify]Sowieci ruszyli do szturmu około godziny pierwszej w nocy dnia 30 listopada. Impet pierwszego ataku Armii Czerwonej przypadł na jednostki Pohjois-Karjalan Ryhmä. Główne walki toczyły się wokół miasta Kajani. Pomimo twardej obrony Sowieci około godziny 7:00 zmusili Północno-karelską grupę do odwrotu w kierunku miasta Kuopio. W czasie walk o Kajaani w południowej części Finlandii na lotnisku w okolicy miasta Tampere zreorganizowano wojska lotnicze. Z dwóch wcześniejszych pułków (północnego i południowego), utworzona dwa inne regimenty I Rikmentti (myśliwski) i II Rikkmentti (bombowy), około godziny szóstej samoloty były już gotowe do akcji, wysłano je w stronę Kajaani gdzie miały wspierać broniące się siły. Niestety w połowie drogi do celu nadeszła wiadomość o przegranej i bombowce zawróciły na lotnisko w Tampere, myśliwce zaś dalej kontynuowały lot, mając na celu osłanianie odwrotu. Z powodu utraty pozycji pod Kajaani również Lapin Ryhmä musiała opuścić swoje pozycje z powodu groźby oskrzydlenia, nie nawiązując w ogóle kontaktu z wrogiem. Lapońska Grupa została wysłana w kierunku Rovaniemi[/justify]

Bitwa w okolicach Kajaani​

[justify]Jeszcze w czasie walk w rejonie Kajaani, Reserva Armeijakunta mkenraalmajuri Siilasuvo wyrusza do Joensuu, w celu wsparcia obrony miasta które stanowi osłonę od strony północnej dla wschodniej części linii Mannerheim'a. Wojska są spodziewane na miejscu około godziny siedemnastej dziesiątego grudnia. Joensuu Ryhmä w sile zaledwie brygady piechoty będzie musiała jak najdłużej utrzymywać rejon miasta zgodnie z doktryną elastycznej obrony. Sowieci szybko zdali sobie sprawę ze znaczenia miasta i już około południa trzydziestego listopada ruszyli do natarcia. Początkowo Finowie zatrzymali ponad dwukrotnie liczniejsze siły sowieckie. Mimo ofiarności żołnierzy Sowieci tuż po północy rozpoczęli bardziej skoordynowane ataki i nad ranem Grupa Joenesuu musiała opuszczać swoje pozycje.[/justify]

Bitwa o rejon Joensuu​

Długa zimowa noc powoli ustępowała pola słabym promieniom słonecznym. Pomimo tego że dopiero wschodziło słońce wszyscy byli na nogach już od dobrych paru godzin. Wszyscy szli do swoich przydziałów brodząc w śniegu po połowy łydek. Wszyscy w białych płaszczach maskujących. Była wojna i każdego obowiązywał ten sam strój maskujący. Od sotamies do samego kenraaliluutnantti Hägglund'a dowódcy 6. Divisioona, wchodzącej w skład rezerwy. Siły 6. dywizji znajdowały się kilkanaście kilometrów na północ od głównej linii umocnień - zwanej linią marszałka Mannerheim'a. Jednak pomimo to wszystkie wozy i ciężarówki (nieliczne), były w pełni gotowe do wysłania natychmiast dwóch batalionów piechoty do walki. Prowizoryczne stajnie były przykryte białym płótnem przysypanym świeżym nocnym śniegiem. Było prawie pewne że sowieckie lotnictwo nie znajdzie ani sztabu, ani dywizji. Sam kenraaliluutnantti Hägglund już siedział na krześle i przeglądał poranne meldunki z wszystkich stanowisk dywizji. Gdy nagle do pokoju wpadł adiutant
- Panie generale! Meldunek ze sztabu generalnego od SAMEGO MARSZAŁKA!
- Dawajcie to od razu!
Generał porwał kopertę z rąk adiutanta i zaczął czytać

- Akki, natychmiast nadaj depesze do wszystkich pułków wyruszamy w stronę Mikkeli!


Nota dyplomatyczna wysłana do rządu Szwedzkiego dnia trzeciego grudnia

[justify]W tym samym czasie wysłano depeszę do dowództwa Suojeluskunnat, celem dyslokowania sił ww. formacji w kierunku Oulu (dwie brygady) i Viipuri (trzy brygady). Rozmieszczenie sił miało trwać do jedenastego grudnia włącznie. To nie był jednak koniec wzmocnień sił, już piątego grudnia przybył 2. Pułk Szwedzki, pierwszy z trzech pułków obiecanych przez Szwecję. Pułki te będą składać się z ochotników służących w szwedzkiej armii. Wyposażone będą do walki w warunkach zimowych. Dowództwo nad nimi będą jednak sprawować wysocy oficerowie fińscy (od pułkowników wzwyż, włącznie ze sztabem).[/justify]

Drugi Pułk Szwedzki​

Po południu dnia siódmego września Lapin Ryhmä wkracza do miasta Rovaniemi, po krótkim odpoczynku nad ranem następnego dnia rusza w kierunku miasta Oulu, które jest fortyfikowane. Po załamaniu się obrony na północy pewne jest że prędzej czy później Armia Czerwona stanie u bram miasta. Nad ranem ósmego grudnia Sowieci rozpoczęli atak na linię Mannerheima, a właściwie pierwszy z serii ataków które miały miejsce w ciągu trzech następnych dni

Bitwa o linię Manerheima​

[justify]Walnie do zwycięstwa przyczyniły się trzy brygady Gwardii Obywatelskiej które przybyły ostatniego dnia bitwy. Bitwa na linii Mannerheim'a była pierwszym zwycięstwem wojsk fińskich nad Sowietami w tej wojnie. Porażki poniesione na początku wojny wyraźnie nadwątliły morale społeczeństwa,które pomimo waleczności żołnierzy coraz mniej wierzyło w zwycięstwo. Ostatnie zwycięstwo pokazało, że żołnierz fiński potrafi walczyć i zwyciężać pomimo wielokrotnej przewagi liczebnej agresora. Trzeba jednak pamiętać że każde zwycięstwo jest zbudowane na trochę innych podwalinach. Pierwsze zwycięstwo zostało zbudowane na fundamencie betonowych bunkrów. W czasie walk na przesmyku karelskim przez cały dzień ósmego grudnia Sowiecka Flota Bałtycka prowadziła ostrzał prawego skrzydła pozycji fińskich. Ostrzał ten poważnie zagroził trwałości fortyfikacji i około godziny jedenastej Merivoimat nawiązała kontakt ogniowy z flotą bałtycką.[/justify]

Początek bitwy morskiej u wybrzeży przesmyku karelskiego​

Flota fińska miała za zadanie związanie ogniem jak najbardziej okrętów sowieckich, tak aby wojska na linii Mannerheim'a miały czas na odparcie ataku i skierowanie niektórych dział na pomoc flocie. Sowieci mieli przewagę w sile ognia, pomimo to batalia trwała aż cztery godziny. Nie został zatopiony żaden statek, jednak udało się uszkodzić sowieckie pancerniki i przegonić je z pozycji bojowych, jednak i sama flota fińska musiała uchodzić do portu w Helsinkach z powodu poważnych uszkodzeń jednego z dwóch krążowników liniowych.

Straty we flocie fińskiej​

[justify]Kiedy milkły sowieckie działa na przesmyku karelskim 6. Divisioona była już w okolicy miasta Mikkeli. Gdzie miała się połączyć z siłami Joneseu Ryhmä, nad ranem dziesiątego grudnia do sił Grupy Joneseu włączono 6. Divisioona, a cały związek taktyczny oddano pod dowództwo kenraaliluutnantti Nenonen'a. Grupa ta miała osłaniać tyły Karajan armeija. Wsparcie dla niej miał stanowić 2. Rykmentti Ruosi który przybył na pozycje około południa. Pięć godzin później podjęto drugą próbę obrony Joneseu. [/justify]

"Druga" bitwa pod Joseneu​

"Druga" bitwa o Joneseu przebiegała ze zmiennym szczęściem dla obu stron. Początkowo Sowieci zdecydowanie nacierali na pozycje fińskie i do końca jedenastego grudnia osiągnęli spore postępy. Jednak masa niewielkich kontrataków wykonywanych w nocy 11/12 grudnia załamała atak Sowietów i przez cały dzień dwunastego grudnia udało się odzyskać prawie cały okręg Joseneu. Fortuna mimo to i tym razem zmieniła stronę i w nocy z 12/13 grudnia Sowieci ruszyli do szturmu. Wojska fińskie rozpoczęły odwrót o godzinie 7:00 trzynastego grudnia.

Jeden z wielu kontrataków fińskich z nocy z 11/12 grudnia
[justify]Fiński pluton narciarzy bezszelestnie przemykał przez gęsty las iglasty wyszukując kolejnych grup żołnierzy Armii Czerwonej. Teraz w nocy nie było widać ich w tych idiotycznych zielonych mundurach, pomimo to fińscy narciarze jak wilki o doskonałym węchu zmierzali ku ofierze. Pochmurna noc była udogodnieniem dla atakujących. Pomimo ciemności bez trudu udało się namierzyć grupę wroga. Dwóch zwiadowców bezszelestnie wysunęło się na czoło grupy i pomknęło w stronę pobliskiej polany, aby poszukać "ofiar". W jednym z przedwojennych numerów "National Geographic" napisano o fińskich narciarzach "(...) kiedy fiński narciarz zakłada narty na nogi staje się bielszy niż śnieg i szybszy niż wiatr(...). Ci młodzi chłopcy w wieku ledwie dwudziestu lat byli uosobieniem tych słów. Młodzi, silni i waleczni... Po chwili zwiadowcy dopadli skraju polany. Ukryci w krzakach obserwowali około kompanię czerwonoarmistów biwakujących na polanie. Dwa tuziny namiotów przykrytych odrobiną śniegu wyglądały z oddali jak wielkie krzaki. Zwiadowcy bezszelestnie opuścili skraj polany i wrócili do reszty oddziału. Po krótkiej naradzie zdecydowano się otoczyć półksiężycem polanę... około pięćdziesięciu żołnierzy zajęło pozycje strzeleckie na skraju polany. Kilku z nich miało przy sobie tzw. "koktajle mołotowa"*, dwa rkm-y wystarczyły. Idioci byli tak pewni siebie że na warcie było parunastu żołnierzy, zbitych z zimna w kilka grup. Ledwie słyszalny szczęk fińskich mosinów i już pięćdziesiąt fińskich lwów łowiło swoje cele. "Grenadierzy" zajęli pozycje akurat do rzutu koktajlami w stronę namiotów. Mijały nieznośne sekundy, aż w końcu pierwszy "mołociak" poszedł w stronę namiotów. Po chwili rozpoczęło się piekło... Dwa rkm-y i pięćdziesiąt mosinów siekało każdy namiot na polanie, która wypełniła się mieszanką krzyków i przekleństw po rosyjsku. Dopiero po mniej więcej minucie pierwsi Rosjanie rozpoczęli pierwsze próby odparcia napastników. Ogień był jednak zbyt słaby i zbyt niecelny, aby być groźnym. Sekunda po sekundzie zaczęto uciszać kolejnych Sowietów. Aż w końcu po pięciu minutach które wydawały się wiecznością wszystko ucichło. Po paru kolejnych minutach pierwsi Finowie z bagnetami na mosinach zaczęli wkraczać w pobojowisko.[/justify]

- Zabrać broń, granaty i amunicję tyle ile uniesiecie, resztę na kupę i spalić
- Kersantti, a co z rannymi?
- Zabić...
- Kersantti ale jak to? To się nie godzi, jesteśmy żołnierzami, a nie mordercami
- To nie my zaczęliśmy wojnę, pozatym nawet jeślibyśmy chcieli nie możemy im pomóc. Lepiej żeby zginęli teraz niż żeby mieli zamarznąć... Wykonać!

Grupa Mannerheima​

[justify]Jeszcze w czasie trwania bitwy dnia jedenastego grudnia marszałek Manerheim objął dowództwo nad grupą wojsk wydzielonych z Kajani armeija. Grupa ta miała prowadzić działania obronne w okolicy Kuopio. Dzień przed i po sformowaniu tejże grupy w Helsinkach wyładowano dwa pozostałe szwedzkie regimenty które zostały wysłane w stronę Mikkeli do sztabu już przygotowanej Ruosti Rikmentti.[/justify]

Szwedzkie pułki rozładowane w Helsinkach w dniach 10. i 12. grudnia​

Sama dywizja została ostatecznie sformowana tuż przed północą piętnastego grudnia.

Szwedzka dywizja​

Podsumowanie walk:
[justify]W czasie pierwszych 16 dni obrony Finowie wygrali w jednej bitwie, a przegrali w dwóch. Obrona pierwszej linii w północnej i środkowej części wschodniej granicy została rozbita i szykowano się do obrony w głębi kraju. Sukcesem jest jednak utrzymanie południowego pasa umocnień. Ostatecznie zdecydowano się nie odbijać Joneseu. Obrona miasta byłaby tylko stratą żołnierzy i czasu. Zdecydowano się na serię szarpanych ataków w stronę miasta, tak aby uniemożliwić nacierającym Rosjanom na atak w kierunku Sortavali ze wschodu i północy.[/justify]

Armia fińska w dniu piętnastego grudnia​

* Szydercza nazwa odnosząca się do obietnicy Wiaczesława Mołotova. Sam Mołotov obiecał Stalinowi, że w urodziny Stalina obaj wypiją koktajl w Helsinkach

Mały słowniczek fińsko-polski :mrgreen:
Armeija - Armia
Armeijakunta - Korpus Armijny
Eskadroona - Eskadra
Etelä - Południe
Hävittäjä - Myśliwiec
Ilmavoimat - Lotnictwo Wojskowe
Kenraaliluutnantti - lt. general
Kersantti - Sierżant
Merivoimat - Marynarka Wojenna
Mkenraalmajuri - mj. general
Pohjoinen - Północ
Pommikone -Bombowiec
Prikaati - Brygada
Revontulet - Zorza Polarna
Ruosti - Szwecja
Ryhmä - Grupa
Rykmentti - Regiment (Pułk)
Sotamies - Szeregowiec
Suojeluskunnat - Gwardia Obywatelska

 

[SIZE=+2]Revontulet, czyli Wojna Zimowa (1939-'40) ​

[/SIZE]

[SIZE=+1]Odcinek II[/SIZE]

​

Tuż po północy dnia szesnastego grudnia do sztabu Ruosti Divisoona dociera rozkaz o natychmiastowym przegrupowaniu Szwedów w kierunku miasta Jyväskylä, położonego nad malowniczym jeziorem Päijänne (trzecim jeziorze co do wielkości w Finlandii). Dywizja ta ma przygotować linie obronne dla zmierzającej w kierunku miasta pokonanej, lecz nie rozbitej Reserva Armeijakunty. Dwa dni później do Mikkeli dociera Mannerheim Ryhmä która ma wesprzeć obronę "tyłów" linii umocnień na przesmyku. Grupa ta liczy zaledwie trzy niepełne pułki piechoty.

Marszłek Car von Mannerheim siedział w twardym sosnowym krześle w swojej polowej kwaterze w mieście Mikkeli. Mikkeli było malowniczym miasteczkiem założonym w pierwszej połowie XIX wieku przez cara Mikołaja I. Obecnie mieścił się tam ważny węzeł komunikacyjny i "serce" głębokich tyłów głównej linii obronnej. Marszałek siedział nad mapami rozłożonymi na niewielkim stole. Ważne było w tym momencie przygotowanie improwizowanych linii obrony, które miały za zadanie odparcie ataku Armii czerwonej, choć pewne było że tuż po wkroczeniu wojsk sowieckich do Joneseuu natychmiast wyda rozkaz do kontrataku. Nigdy jednak nie było wiadomo czy Sowieci wykażą się dotrą niespotykanym zmysłem taktycznym i natychmiast ruszą na Mikkeli, albo na wschodni odcinek południowej linii obronnej. Było zbyt wiele niewiadomych i zbyt niewielu żołnierzy żeby być pewnym zwycięstwa. Fortuna była kapryśną "kochanką" i już niedługo wszyscy mieli się przekonać jak bardzo...


Około godziny dziesiątej Szwedzi docierają do Jyväskylä i rozpoczynają okopywanie się wokół miasta, szykując również pozycje dla wycofującej się Reserva Armeijakunty której pierwsze elementy znajdowały się w "szwedzkiej" strefie wpływów. Oceniano, że na święta Bożego Narodzenia w mieście i jego okolicach będą stacjonowały: dywizja, dwie brygady, oraz trzy samodzielne regimenty wchodzące w skład Ruosti Divisioona. Wojska te będą stanowiły główną siłę w kontratakach w kierunku Kajaani i Joneseuu. Niewielka ilość dróg była łatwa do obrony, a ogromne połacie lasu uniemożliwiały wykorzsytanie ciężkiej artylerii i czołgów, czyli głównej siły uderzeniowej Armii Czerwonej. Aż do dnia dwudziestego czwartego grudnia wszystkie wojska zajęły ustalone pozycje. Lapin Ryhmä zakończyła odwrót z Laponii do Oulu, a Korpus Rezerwowy dotarł do Jyväskylä. Wszystkie jednostki jak front długi is szeroki rozpoczęły okopywanie przed nadciągającą Armią Czerwoną.

Front z dnia 24 grudnia​

Tuż przed zachodem słońca dnia dwudziestego czwartego grudnia (czyli około godziny piętnastej), Sowieci wkroczyli do Kajaani. Wszystkie jednostki od Oulu, aż po Jyväskylä zostały wysłane na pozycje wyjściowe. Następnego dnia przed wschodem słońca miał się rozpocząć atak osłaniany i wspierany przez całe lotnictwo fińskie. Atak rozpoczął się o godzinie ósmej...

Atak bombowców na pozycje Sowietów w Kajaani


Bitwa o Kajaani​

Tuż przed południem dwudziestego szóstego grudnia Finowie wyparli Sowietów z Kajaani. Sowieci pomimo braku jakichkolwiek większych pozycji obronnych stawili zaciekły opór...

Tyraliera fińskich strzelców bezszelestnie kierowała się w kierunku pozycji czerwonoarmistów znajdującej się niedaleko drogi w kierunku Kajaani. Około trzydziestu żołnierzy im bardziej zbliżało się do drogi i skraju lasu, tym bardziej zwierało swoje szeregi i w momencie dotarcia do skraju lasu utworzyli kolumnę. Ylikersantti pomimo braku jakichkolwiek oznak wrogich wojsk w okolicy kazał przeprowadzić połowę oddziału w celu zbadania drugiej strony drogi. Po kilku minutach oddział poruszał się w kierunku Kajaani. Po około godzinie spokojnego marszu przednia straż zameldowała o starej zagrodzie która wyglądała na opuszczoną. Po zbadaniu okolicznych terenów okazało się, że jest to jedyna droga którą mogą przejechać pojazdy w promieniu sześciu kilometrów. Prędzej czy później Rosjanie musieli tędy przejechać, aby wesprzeć odosobnioną kompanię. Starszy sierżant postanowił przygotować zasadzkę w okolicy zagrody i w jej pobliżu. Kiedy nadchodził zmierzch wszyscy Finowie znajdowali się już na pozycjach, gotowi do walki.
Około północy zwiadowcy donieśli o nadciągającej kolumnie w sile około sześćdziesięciu ludzi i dwóch czołgów T-28. Pewne było, że dojdzie do walki, jednak starcie w całkowitej ciemności było nadzwyczaj niebezpieczne. Około pierwszej w nocy czołgi wjechały na drogę w okolicy zagrody, nie było przy nich jednak żadnych żołnierzy oprócz niewielkich desantów na pancerzach.
- Cholera jasna gdzie się podziała reszta spacerowiczów, Akki miejcie się na baczności, powiedz grenadierom że mają być gotowi do ataku niech rzucają w gąsienice...
- Tak je...

Akki osunął się na ziemię. Czołgi i desanty piechoty rozpoczęły ślepy ostrzał zagrody z odległości około czterdziestu metrów. Huraganowy ogień przygwoździł Finów do podłogi. Grenadierzy po drugiej stronie drogi jednak nie stracili głowy i obrzucili czołgi granatami które oprócz zniszczenia gąsienic i wybicia desantów niewiele zdziałały. Sierżant powoli przeczołgał się po ziemi aby zorientować się w sytuacji. Czołgi dalej prowadziły silny ogień i nie pozwalały grenadierom zbliżyć się do włazów. Dziwne było ze reszta żołnierzy nie ruszyła na pomoc.
- Gdzie się podziała reszta? Hanuu! Gdzie jest oddział z lasu?
- Nie wiem Ylikersantti! Sowieci nas otoczyli są na tyłach zagrody!
- Cholera nie damy rady...

Kilkanaście minut później wśród ciszy lasów północy rozbłysła Revontulet oświetlająca puste oczy starszego sierżanta

Dwódziestego szóstego grudnia około południa, Finowie zmuszają czerwonoarmistów do odwrotu!​

Dwudziestego siódmego grudnia Armia Czerwona wkracza do Petsamo, kontynuując swój marsz w kierunku Oulu. Do końca roku obie strony nie odnoszą żadnych większych korzyści

Front tuż przed rokiem '40​

Mały słowniczek fińsko-polski :mrgreen:
Armeija - Armia
Armeijakunta - Korpus Armijny
Eskadroona - Eskadra
Etelä - Południe
Hävittäjä - Myśliwiec
Ilmavoimat - Lotnictwo Wojskowe
Kenraaliluutnantti - lt. general
Kersantti - Sierżant
Merivoimat - Marynarka Wojenna
Mkenraalmajuri - mj. general
Pohjoinen - Północ
Pommikone -Bombowiec
Prikaati - Brygada
Revontulet - Zorza Polarna
Ruosti - Szwecja
Ryhmä - Grupa
Rykmentti - Regiment (Pułk)
Sotamies - Szeregowiec
Suojeluskunnat - Gwardia Obywatelska
Ylikersantti - Starszy Sierżant


Zamknięty i wyczyszczony. W sprawie otwarcia proszę kontaktować się z HoI Officium

Pozdrawiam Radek