Riukiu - zaginiony ląd

​

Początki formowania się państwa, kształcenia własnej kultury przypadają na okres panowania dysnastii Song w Chinach, które przyniosło wielki rozkwit południowych prowincji Chin, odwiedzanych przez mieszkańców Riukiu. Dzięki temu, na wyspy dotarły wcześniej nieznane technologie, najważniejszymi z nich była umiejętność wytwarzania metalowych narzędzi oraz technika uprawy ryżu. Osiągnięcie w budownictwie było pojawienie się niewielkich zamków - gusuku.

W międzyczasie w Japonii wybuchła wojna domowa, która sięgnęła również północne wyspy Riukiu. Była ta wojna o tyle ważna, że dzięki niej Riukiu, a właściwie Okinawa (największa wyspa archipelagu) zyskała pierwszego króla, którym miał być syn japońskiego wojownika Minamoto-no Tametom, którego ród doznał klęski od potężnego rodu Taira. Minamoto powrócił do Japonii by walczyć z wrogim rodem a tymczasem jego syn Shunten wyrósł na silnego władcę który podporządkował sobie wielu aji (lokalnych władców) tworząc w centralnej części wyspy królestwo Chūzan, ze stolicą w Shuri. W tym samym czasie powstawały dwa odrębne królestwa na wyspie - na południu Nanzan a na północy Hokuzan.

Podział Okinawy na trzy królestwa​

Przez 150 lat, trzy królestwa powoli rozwijały gospodarkę i administrację. Prym w tym wiodło królestwo Chūzan które pod rządami dynastii Tenson, a później Eiso wyrosło na najsilniejsze państwo na wyspie. Z powodu wygaśnięcia dynastii Eiso, na tron wstąpił jeden z najzamożnieszych i szanowanych mieszkańców Chūzan - Satto. Jego panowanie było przełomem dla królestwa. To on uznał zwierzchnictwo Chin, jak to robili inni wspaniali władcy m.in. Wietnamu czy też Korei. Dzięki temu Satto uzyskał od cesarza najpotężniejszego kraju tytuł króla, potwierdzenie praw do ziem królestwa oraz pozwolenie na wymianę handlową z Chinami. Tym posunięciem umocnił swoją pozycję wobec sąsiednich królestw, jednak przez to zobowiązany został do płacenia trybutu na rzecz Chin.

Satto​

Kolejnym wielkim dziełem króla Satto było zjednoczenie Riukiu. Król Nanzan - Taromai Ozato nie zostawiając po sobie potomka oddał swe królestwo w ręce Satto. Inaczej sprawa miała się z przyłączeniem Hokuzan. Aji tego państwa podzielili się na dwa obozy. Pierwszy na czele z
królem Hananchi Haniji proklamujący niepodległość, oraz drugi, będący za przyłączeniem do królestwa Chūzan-Nanzan. Wybuchła wojna domowa, która dzięki pomocy ze strony Satto wygrali zwolennicy utworzenie jednego królestwa. Straty były jednak wysokie, przyczyniła się do tego brutalność wojowników, którzy mordowali całe rodziny wliczając w to kobiety i dzieci. Spłonęło również wiele wspaniałych miast oraz zniszczono pola ryżu. Satto pomógł mieszkańcom wysyłając ryby, ryż oraz złoto na odbudowę miast. Ostatni podarunek nie spodobał się Aji gdyż król sięgną również*do ich skarbców i omal nie doszło do kolejnej wojny domowej, której uniknięto dzięki zdławieniu buntu nim jeszcze wybuchł, do czego przyczynili się najbardziej oddani królowi Aji, którzy przeniknęli do zdrajców i zanosili informacje o nich do swego pana. Spiskowcy zostali straceni, a ich miejsce zajęli wybrani przez pozostałych Aji ludzie.

Wojownicy Hokuzan​

 

Już dziesiąty rok miną od zjednoczenia królestwa, północna Okinawa zdążyła już odbudować się po ostatniej wojnie, lecz wielu mniejszych miast nie zdołano przywrócić do życia. Dużo Riukańczyków pozostało bez rodziny a tych, których miasta, wsie zostały spalone doszczętnie często przesiedlali się do większych miast, popularnością cieszyło się Ame, będące największym miastem zaraz po Shuri. Spowodowało to, że wiele ziemi na której dawniej uprawiano ryż, leżała odłogiem. Nowi Aji byli zbyt niedoświadczeni by skutecznie przeciwdziałać temu, zwrócili się więc na corocznym zjeździe Aji, o pomoc Satto. Król był jednak już zbyt wyniszczony chorobami by im pomóc, więc kazał się zwrócić do jego syna - Buneia Satto. Ōji(książe) Bunei był w ten czas jeszcze niedoświadczonym dyplomatą, na wieść o nieudolności swych podwładnych wpadł w gniew, nie szczędził w słowach. Gdyby nie wiadomość, że Satto umiera, mogłoby dojść nawet do rozlewu krwi, gdyż cierpliwość Aji była na wyczerpaniu.


Przybycie Aji

Od ojca, Bunei usłyszał, by żył w pokoju, nie przyczyniał się do rozlewu krwi - nie dopuścił do kolejnych bratobójczych walk. "Król nie żyje" - w ciągu jednego dnia ta wieść ogarnęła całą Okinawę której mieszkańcy pogrążyli się w kilkudniowej żałobie podczas której odprawiano Agari Umaai - pielgrzymki do świętych sanktuariów w Shuri, Ōzato, Sashiki, Chinen i Tamagakusu, uznawanych za miejsca, skąd kraj i lud Riukiu wziął swój początek. Ciało króla złożono w rodzinnej hafubace przy sanktuarium w Shuri.


Hafubaka rodziny Satto

Na uroczystości przybyli wszyscy Aji, Uēkata(dwór królewski) i przyjaciele rodziny. Prócz nich, zjawiło się dwunastu Aji z wysp Amami, którzy zostali po raz pierwszy zaproszeni na Okinawę. 10 dni po śmierci Satto, przywódcą oficjalnie ostał mianowany Bunei. Wszyscy Aji zobowiązani zostali do złożeniu hołdu królowi i przysiąc posłuszeństwo. Jednak przed tym, nieoczekiwanie "dwunastu z Amami" wystąpiło z prośbą do Buneia o przyjęcie również od nich hołdu. Tłumaczyli to tym, że chcieliby by ich wyspy również tak rozkwitały jak Okinawa, a do tego potrzebowali nowych technologi, a przede wszystkim handlu. Król zgodził się przyłączyć północne wyspy do królestwa pod warunkiem, że Amamscy Aji wyślą 100 osadników do północnej Okinawy oraz wyposażą ich tak, by ci mogli rozpocząć uprawę ziemi porzuconej po wojnie. Aji zgodzili się na warunki.


Królestwo Riukiu po dołączeniu wysp Amami

Posiadanie statusu poddanego Chin miało wyłącznie symboliczny wymiar. Chiny nigdy nie ingerowały w politykę wewnętrzną Riukiu, płacono tylko trybut. Był to bardzo korzystny kontrakt dla Riukiu, bo bez niego państwo w ogóle nie mogłoby się rozwijać.
Dla potwierdzenia swego panowania na wyspach oraz zatrzymania innych przywilejów takich jak możliwość handlu z Chinami, Bunei udał się złożyć cześć cesarzowi, który bez żadnych przeszkód przyjął hołd Buneia.


Dwór cesarza​

 

Za panowania ojca Buneia, handel z Chinami opierał się na corocznej wymianie towarów. Wymiana ta przynosiła tylko niewielkie zyski dla królestwa, niewystarczające do tego by Riukiu zdarło z siebie łatkę zacofanej prowincji bez przyszłości. Podczas kilkunastu zebrań Aji ustalono, że potrzeba wysłać kupców na stałe do głównego ośrodka handlu cesarstwa - miasta Nanjing. Buneiowi nie podobały się*rady Aji ponieważ wprowadzenie kupców do Nanjing było bardzo kosztowne i ryzykowne - gdyby kupcom się nie powiodło, lata oszczędności poszłyby na marne. Pod naciskiem Aji, Bunei ugiął się i przystał na ich pomysł.


Cesarz Bunei

Ludzi doświadoczonych w handlu na wyspie nie brakowało. Przez riukiańskie wyspy przechodziły morskie szlaki handlowe z krajów północy (Cesarstwa, Korei, Japonii) do państw południowych, dzięki czemu na wyspy często witały statki handlowe by się zaopatrzyć na dalszą podróż ale również przy okazji pohandlować z miejscowymi kupcami. Bunei kompletnie nie znał się na handlu, oddał więc misję dotarcia do Nanjing zaufanym Aji którzy zdecydowali się na próbę szybkiego 'podboju' Chin, na co Bunei wyraził zgodę. Wysłano więc 5 kupców wraz ze statkiem z trybutem dla cesarza. Kupcy odnieśli sukces, riukiańskie produkty zyskały spore zainteresowanie. Zaskoczony sukcesem Bunei, postanowił po 3 latach wysłać kolejnych kupców którzy także odnieśli sukces. Tym sposobem Riukiańscy kupcy w przeciągu 4 lat podbili chińskie centrum handlu, mając największą liczbę kupców zaraz po Chinach. Wielu władców i kupców zastanawiało dlaczego Cesarz pozwala sobie na to, żeby inny kraj posiadał tak liczną flotę handlarzy w jego państwie a zarazem zagrażał chińskim kupcom. Zagadki tej przez kilkanaście najbliższych lat miał nikt nie rozgryźć chociaż rozwiązanie było banalne - Cesarz i Bunei podpisali potajemnie umowę. Lecz tu się rodzi kolejne pytanie - czym Bunei przekupił największego cesarza świata? Siarka - to ten surowiec pozwolił na zawarcie umowy, a pochodził on z jednej z wysp(Miyako) południowej części archipelagu nie będącej pod panowaniem Króla, lecz będąca zarządzana przez zaprzyjaźnionego Aji, który za niewielką sumę pieniędzy pozwalał na wydobycie siarki, której pokłady na wyspie były ogromne. Lecz sama siarka oczywiście by nie wystarczyła, potrzebne były jeszcze umiejętności dyplomatyczne, które Bunei zdobył przez kilkanaście lat swoich rządów. Już po pierwszym sukcesie kupców wiedział, że Cesarzowi się*to nie spodoba, więc już wtedy wybrał się do niego na rozmowę. Cesarz gościł przybysza ponad miesiąc, podczas którego Bunei zaimponował mu swoimi zdolnościami dyplomatycznymi, pochlebstwami oraz podarunkiem w postaci pięknej szaty ozdabianej różnymi minerałami z wysp.Rozmowy zakończyły się sukcesem - Cesarz obiecał nie ingerować w handel riukiańskich kupców w zamian za coroczne dostawy siarki wraz z trybutem.


Centrum handlowe w Nanjing

Riukiańscy rzemieślnicy zostali zmuszeni przez chciwych Aji do zwiększenia produkcji by otrzymać towary na eksport do Chin. Nie byli na to przygotowani i jak dotąd nie byli do niczego przymuszani, cieszyli się dużą niezależnością co wywołało oburzenie wśród nich. Pojedynczy rzemieślnicy byli bezradni, więc zaczęli się gromadzić w Rōdō, czyli grupy rzemieślników tej samej profesji. Widząc zagrożenie w jednoczących się rzemieślnikach, Aji siłą zmusili ich do rozwiązania Rōdō. To już przelało czarę goryczy. Rzemieślnicy zbuntowali się i przestali wyrabiać towary, w odwecie Aji nasyłali na nich swoich ludzi grożąc zagarnięciem ich majątków, domów, ziemi. Bunei kierując się*słowami ojca postanowił*za wszelką cenę nie dopuścić do walk. Wezwał więc Aji oraz przedstawicieli rzemieślników, po raz pierwszy arystokracja stanęła na równi z mieszczaństwem. Bunei zaskoczył wszystkich. Nie dając żadnej ze stron głosu, postawił ultimatum. Zarządzał*od Aji natychmiastowego zaprzestania atakowania rzemieślników, w innym wypadku odebrałby im prawa do handlu z Cesarstwem. Natomiast od rzemieślników w zamian za zagwarantowanie im nietykalności oraz zalegalizowania Rōdō zażądał zwiększenia produkcji. Wspaniały pomysł Buneia spodobał się obu stronom, Aji uzyskali zwiększenie produkcji a rzemieślnicy niezależność i Rōdō.


Skutki porozumienia arystokracji z rzemieślnikami.
​

---------- Post added at 16:49 ---------- Previous post was at 16:46 ----------

Ma ktoś*pomysł, dlaczego pojawiają mi się*te gwiazdki w miejsca spacji, i muszę je za każdym razem kasować?

 

1401-1402

Handel w Chinach kwitł, oraz przynosił pierwsze plony w postaci pełnego statku, który wypożyczony przez kupców został wysłany do stolicy Riukiu. Były to towary głównie luksusowe, specjalne zamówione przez Aji. Z tej okazji odprawiono na królewskim dworze huczne przyjęcie, które miało na celu ukazać siłę i rozkwit królestwa ale i również na którym Aji wraz z Buneiem mieli debatować o ważnych dla Riuku sprawach.



Pierwszym tematem jaki omówiono była potrzeba wybudowania własnych statków do transportu towarów, ale i do ochrony przed piratami. Na oferujących swoje usługi marynarzom w Nanjing nie można było polegać bez końca, posiadali słabą renomę spowodowaną częstymi kradzieżami towarów. Bunei na prośbę Aji zgodził się wybudować dwa statki handlowe. Aji prosili chociaż o jeden statek do ochrony, lecz na to król zgodzić się nie mógł bo nie pozwalał na to stan królewskiego skarbca, który ledwo wystarczał na wybudowanie statków handlowych.Do budowy statku Bunei musiał*zatrudnić chińskiego inżyniera Hasahi Mayare, który miał kierować całym przedsięwzięciem i nauczać riukańskich rzemieślników. Budowa trwała osiem miesięcy, wyczyściła skarbiec, lecz kunszt z jakim wykonano statki miał budzić podziw nawet w samym Nanjing.



Kolejnym problemem do rozwiązania była potrzeba reform. Nagły rozwój spowodował zamieszanie w kraju, król zaczą tracić kontrolę nad swymi podwładnymi, nad ściąganiem podatków i innymi kluczowymi sprawami w rządzeniu krajem. Postanowił więc zatrudnić urzędników i stworzyć instytucje które miały pomagać mu w sprawowaniu rządów i odciążyć władcę by mógł zająć się*sprawami wymagającymi najwyższej uwagi. Wzorem dla tych zmian miały być sprawdzone i dobrze się*sprawujące chińskie struktury administracyjne. Urzędnicy również byli sprowadzeni z Chin, za co Bunei musiał oddać w zamian Cesarzowi dużą część towarów, zgromadzonych w kupieckich magazynach w Nanjing. Nie było pewne jaki skutek będą miały te reformy, lecz dowiedzieć się Bunei tego miał już w najbliższych latach po ich wprowadzeniu.*



Po pokonaniu tych trudności jedynym zmartwieniem Buneia pozostawał skarbiec królestwa. Na to jednak nie mógł nic poradzić i tylko czekać, na dostawy towarów i pieniędzy od kupców z Nanjing. Pozostawało mu tylko zacisnąć pasa, chwilowo zaprzestać inwestycji i dać szansę wprowadzonym reformom.

​

 

1404-1414

Latem, roku 1404 na wyspy Riukiu doszła wieść o tym, że w Japonii doszło do wojny 4 wielkich klanów. Wojna toczyła się*już od pół roku, lecz wieść o niej doszła dopiero wraz z przybyciem statków handlowych z Nanjing. Powodem rozpoczęcia tej wojny domowej był pewien incydent który zaszedł*podczas spotkania rodów Fujiwara i Taira. Podobno, kilku z członków klanu Taira dopuściło się morderstwa na jedynym synu przywódcy klanu Fujiwara. W zemście Fujiwara wkroczyło na ziemię*klanu Taira, gdzie plądrowali i niszczyli majątki klanu jak i pomniejszej arystokracji. Do wojny dołączyły również klany Tachibana i Minamoto. Minamoto jako przyjaciel Mashiego Fujiwary(przywódcy klanu Fujiwara) wypowiedział wojnę Tairze. Reakcją klanu Tachibana na posunięcie Minamoto było przyłączenie się do wojny u boku Tairy.



W królestwie Riukiu było za to bardzo spokojnie. Nowe reformy zaczęły przynosić pozytywne skutki, między innymi zwiększenie produktywności rzemieślników na których towary było zapotrzebowanie w Chinach, towary które już wyrobiły sobie renomę w Nanjing.



Również i uprawy ryżu obrodziły ponad normę. Lecz czy to wynik reform, czy też może sprzyjającej pogody nie wiadomo. Być może, że oba te czynniki przyczyniły się*do tego. Pewne jest jednak to, że zasiliło to skarbiec państwa trzydziestoma dukatami.




Nie dość, że gospodarka kwitła w najlepsze a o politycznych sporach na wyspach nie słyszano od dawna, nadeszła jeszcze wspaniała nowina wprost z królewskiego dworu - urodził się potomek Buneia któremu nadał imię Tei.



W tym sielankowym nastroju królestwo żyło ponad 10 lat. Jedynym problemem z jakim się w ten czas musiał*zmierzyć Bunei było niezadowolenie niektórych arystokratów, szczególnie tych młodszych którzy zostali wysłani z królewskiego dworu i dworów Aji do Chin, by się dam kształcić. Zdobyta przez nich wiedza objawiała się potrzebą wprowadzania innowacji w swej ojczyźnie. Początkowo Bunei niezbyt optymistycznie przyjmował ich prośby, jednak w końcu po wielu rozmowach zgodził się na nie, lecz miał je wprowadzić dopiero gdy stan skarbca na to pozwoli.



Warto wspomnieć, że aktualnie w skarbcu znajdowało się*110 dukatów.



Tymczasem w Japonii klan Taira, niemal w całości oblężony przez wojska Fujiwary, oddając im prefektury Owari i Totomi. Między klanami Tachibana i Minamoto jak dotąd nie doszło do żadnych poważniejszych starć, zdażały się tylko małe przygraniczne potyczki i nic poza tym. Pozostawały one jadnak nadal w stanie wojny, a Fujiwara korzystając z pokoju zawartego z Tairą, potajemnie wysłał kilka swoich oddziałów by te wsparły klan Minamoto w walce w jak dotąd nierozstrzygniętym konflikcie.

​