Ród Duninów czyli AAR o Księstwie Śląska

Simoners · 23 Czerwiec 2013

Odcinek 1- Wlost zaczyna działać

Nadszedł dzień 20 września 1066 Anno Domini. Nikt nie spodziewał się, że właśnie tego dnia na dworze Księcia Śląskiego- Wlosta I zostanie zapoczątkowana nowa era rodu Duninów. Z samego ranka wysłany został goniec który miał dostarczyć na dwór Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego propozycję aby Księżniczka Adelheid została wydana za władcę prowincji Dolny Śląsk oraz Górny Śląsk. Ślub oraz posiadanie męskiego potomka to były jedne z największych pragnień księcia. Chciał on aby dynastia została przedłużona, a jego syn miał szansę do zwiększenia autorytetu Śląska nie tylko w Królestwie Polski, ale także w Królestwie Czech i Cesarstwie.

Osiem dni później nadeszła odpowiedź od Cesarza w której wyrażał on wielkie zadowolenie z książęcej propozycji. Uradowany Wlost rozpoczął przygotowania do ślubu, z tej okazji zebrany został dodatkowy podatek. W końcu poddani także mogą chcieć wesprzeć swego władcę.

Zgoda na ślub była wielką motywacją dla Księcia. Od razu rozpoczął on od rozwijania swoich prowincji. Przede wszystkim we Wrocławiu i Głogowie powstały pierwsze miasteczka zamkowe oraz palisady je okrążające. Miały to być podwaliny pod wspaniałe stolice prowincji. Styl w jakim budowano był głównie wzorowany na Polsce, ale można znaleźć także elementy pasujące do stylów z Cesarstwa czy Czech.

Kiedy we Wrocławiu powstawały pierwsze nowe domostwa Król Polski Bolesław zwany Śmiałym postanowił wprowadzić Ograniczony Autorytet Koronny. Wlost jako książę podległy Bolesławowi zgodził się. Liczył iż król wynagrodzi go za to wsparcie.

Ustawa ta została wprowadzona 21 października Roku Pańskiego 1066.

Polityka "ugłaskiwania" dała owoce po miesiącu czasu. 25 listopada Wlost I został mianowany Seneszalem. Zmotywowało to księcia do działania. Rada Śląska składająca się z: Kanclerza, Marszałka, Zarządcy Majątku, Mistrza Szpiegów oraz Metropolity została zwołana 30 listopada. Każda z tychże osób otrzymała misję. Kanclerz miał poprawiać stosunki dyplomatyczne, Marszałek trenować wojsko, Zarządca rozwijać gospodarkę, Metropolita rozwijać kulturę, a Mistrz Szpiegów miał zdobyć technologie od sąsiadów. Został wysłany do Czech. Niestety 18 lutego 1067AD dostarczona została wiadomość iść mistrz szpiegów został wsadzony do więzienia po tym jak jego misja wyszła na światło dzienne. Trzeba było poszukać następcy.

Zaraz po mianowaniu nowego mistrza szpiegów książę udał się na polowania wraz ze swoim kompanem Gaudentym. Mnogość zwierzyny jaką upolowali przełożyła się na złoto. Gaudenty chciał równego podziału, ale Wlost uznał skoro polowali na jego ziemi to należy mu się więcej. Gaudenty się podporządkował, ale stosunki między nimi bardzo się pogorszyły.
W październiku książę ciężko zachorował. Bolała go głowa, ciekło mu z nosa i miał gorączkę. Żaden z lekarzy nie wiedział czym to może być spowodowane postanowiono więc rozpocząć modlitwy za księcia aby szybko powrócił do zdrowia. Przez dwa miesiące choroba trwała i dopiero pod koniec roku Wlost wyzdrowiał i był w stanie normalnie funkcjonować. Na jego szczęście przez 1,5 roku nic wielkiego się nie wydarzyło. Jedynie jego kanclerz oraz marszałek meldowali o sukcesach ich misji. W 1069 Biskup Janisław chciał namówić księcia aby przeszedł na pogańskie wierzenia zwane Fraticelii od razu wtrącono go do lochu. Najprawdopodobniej zostanie tam do końca swego życia. Natomiast w 1070 roku Król Bolesław Śmiały zaproponował aby Książę Śląska został zarządcą majątku, propozycja ta została od razu przyjęta i kilka tygodni później książę został wysłany do Krakowy aby rozwijać gospodarkę.

To na tyle na początek. Po długim czasie odkopałem tą grę i zagrałem kilka razy Śląskiem. Jeżeli wszystko pójdzie tak jak zawsze to widmo porażki będzie zawsze nade mną wisieć. Gram na poziomie trudności normalny.
Mam nadzieję, że nie jest najgorzej.

Simoners · 24 Czerwiec 2013

Wojny, zdrada, dziedzic

Nadszedł 1073 rok i zbliżał się termin porodu. Księżniczka Adelheid już od tygodnia przebywa w swej komnacie, kręci się przy niej mnóstwo służby, a grupa wartowników pilnuje wejść. Narodziny dziedzica są dla Wlosta bardzo ważne, nawet jak będzie to dziewczynka to dzięki niej przedłużona zostanie linia rodowa.
Poród zaczął się w nocy z 3 na 4 stycznia. Wszyscy wraz z metropolitą i księciem zgromadzili się w kaplicy aby modlić się o zdrowe dziecko i udany poród. Modlitwy trwały aż do momentu kiedy kur zapiał, wtedy też przybyła służąca i oznajmiła że dziecko jest zdrowe i wraz z matką czekają na ojca. Wlost podziękował wszystkim za modlitwę i poszedł do swej żony. Dziecko okazało się dziewczynką i książę nazwał ją Agnieszka, Adelheid nie protestowała.

Przez następny rok działo się niewiele. Książę pracował i wydawał różne mniej bądź bardziej ważne decyzje. W maju 1073 roku mistrz szpiegów Gaudenty przesłał dokumenty które miały pozwolić na rozwój podatków kościelnych na terenie księstwa. Po tym został z Cieszyna oddelegowany i wysłany do Lubusza.

W lipcu mimo swojej niechęci do jarmarków książę Wlost I postanowił aby na terenie Górnego Śląska odbył się jarmark. W jego trakcie doszło do małej wymiany zdań. Dawny metropolita Biskup Janisław, który siedzi w lochu ze względu na to iż przyjął heretyckie wierzenia i namawiał również księcia do tego uznał, że czarownice i wróżki nie mogą być na jarmarku. Książę wolał mieć po swojej stronie chłopów niż uwięzionego heretyka więc zostawił je(czarownice i wróżki) w spokoju. Dzięki jarmarkowi książę Wlost zyskał trochę w oczach okolicznej szlachty.

Już w trakcie trwania jarmarku doszło do wojny. Król Bolesław II Śmiały będący prawowitym władcą Jaćwieża rozpoczął 20 lipca 1074 roku działania wojenne mające na celu zajęcie tejże prowincji. W związku z tym zwerbowanych zostało około 120 rycerzy na terenie Księstwa Śląskiego. Musieli oni przejść całe Królestwo Polskie, a następnie toczyć bitwy na terenie wroga. Wojna trwała do 8 października 1075 kiedy to prowincja została zajęta, a armia przeciwnika rozbita w walnej bitwie na terenach Pińska. Wielkim wsparciem dla armii króla Bolesława były jednostki z Danii. Oczywiście król Duński miał swoje plany odnośnie terenów znajdujących się w pobliżu Królestwa Polski. Chodziło między innymi o Litwę, która przez ponad rok(28.91.1078-25.03.1079) broniła swej niezależności. Upadła jednak pod ciosami sojuszu Polsko-Duńskiego. W związku z wygraną Dania zyskała całą Litwę i nic nie wskazywało na to, że dalej nie będą podbijać.

Książę Wlost pod koniec lutego udał się do panny Katarzyny która zdawała się być bardzo zainteresowana przywódcą rodu Duninów. Na całe szczęście Adelheid o niczym nie wiedziała więc bez przeszkód mogło dojść do spotkania podczas którego książę spłodził dziecko, ale dowie się o tym dopiero za kilka miesięcy. Do czasu narodzin Szymona, Wlost spotykał się ze swoją kochanką jednak kiedy dziecko przyszło na świat książę musiał podjąć decyzję co zrobić z dzieckiem. Uznał, że skoro to chłopiec to może zostać jego prawowitym synem i członkiem dynastii. Uszczęśliwił tym Katarzynę, która miesiąc po porodzie została wydana za Berenguera. Nie można ryzykować starcia Księżniczki z kochanką.

Za sukces polityki wobec króla Polski można uznać zaręczyny Agnieszki z księciem Polski Stanisławem. Do ślubu miało dojść kiedy obydwoje osiągną 16 lat.

Szymon nie miał nawet roku kiedy księżniczka Adelheid zaczęła knuć przeciw niemu. Na jej nieszczęście spisek został odkryty, a ona osadzona w lochu gdzie umiera 12.10.1080 roku.

Simoners · 25 Czerwiec 2013

Wlost I

Na terenach Księstwa Śląska nie odbywały się żadne ceremonie pogrzebowe, nikt nie płakał. Adelheid została zapamiętana jako kobieta która za wszelką cenę chciała pozbyć się męskiego dziedzica. Chciała aby to jej dziecko zasiadło na tronie. Nie mogła wiedzieć, że dla jej córki przeznaczone było inne o wiele lepsze życie. W miesiąc po śmierci Adelheid zaczęto poszukiwania żony dla Wlosta. Wybór padł na 31 letnią szkocką księżniczkę Gruoch. Ślubu udzielił metropolita Wrocławski-Siemowit w niewielkim kościółku w centrum Wrocławia. Zabawy z tej okazji trwały do rana, jedni jedli, inni pili, a jeszcze inni tańczyli. Dla nikogo nie brakowało strawy, napitku i miejsca. Niestety następnego dnia trzeba było wrócić do ciężkiego życia. Szczególnie źle mieli się chłopi. Zauważył to Wlost, niestety nie mógł na razie ryzykować bunty szlachty więc starał się po cichu wspierać chłopów, aby ci nie byli tak wyzyskiwani. Czy to przez szlachtę, czy to przez kościół.

Księstwo powoli się rozwijało. Powstawały nowe wioski, rodziło się więcej dzieci, a także udało poprawić się poziom życia mieszkańców. Mimo to lata 1080-1097 cechują się częstymi wojnami. Każde z państw stara się zdobyć jakieś nowe ziemie i nie patrzy na konsekwencje. Królestwo Polski miało bardzo łatwe drogi ekspansji. Na północ pogańskie Księstwo Pomorze Gdańskie, plemię Prusów oraz Warmia, a na wschodzie Jaćwingowie i Litwini. W końcu któreś z tych plemion musiało zostać podbite.
Pierwsza z tych wojen rozpoczęła się 12 grudnia 1081 roku. Hrabstwo Słupsk odłączyło się od Księstwa Pomorze Gdańskie, a przynajmniej miało taki zamiar. Na nieszczęście hrabiego na tereny te czyhało Święte Cesarstwo Rzymskie narodu Niemieckiego oraz Królestwo Polski. W związku z tym małe hrabstwo musiało stawić czoło księstwu, królestwu i cesarstwu. Książę Wlost I zauważył w tej wojnie swoją szansę na poprawienie się w oczach króla Bolesława Śmiałego, wypowiedział więc 13 grudnia wojnę Hrabstwu Słupska za oficjalny powód podając chęć obrony katolików z tamtych terenów. Dodatkowo zapewnił, że każdy katolik z ogarniętego wojną Słupska może osiedlić się na terenie zarządzanym przez ród Duninów. Nawet poganie mieli taką okazję jeżeli tylko przyjmą jedyną i słuszną wiarę. Z takiej możliwości skorzystało tylko 100 osób co jest dosyć dobrym wynikiem na ogromną odległość jaka dzieli Słupsk od Wrocławia czy Głogowa.
Pierwszą bitwą w której ślązacy wzięli udział to była Bitwa o Sławno. Wraz z chorągwiami cesarskimi liczącymi ponad 2200 rycerzy stanęły chorągwie Śląskie liczące 376 mężów. Po przeciwnej stronie stało 132 pogańskich wojowników gotowych do walki o swoje wierzenia. Niestety ich odwaga zdała się na nic. Wojska na prawej flance prowadzone przez księcia Wlosta oraz jego świtę bardzo szybko rozbiły bardzo niewielką flankę przeciwnika. Cesarz nie chcąc stracić zbyt wielu mężów pozostawił dokończenie pracy chorągwi Śląskiej ponosząc straty w wysokości 30 rycerzy Śląskich oraz 10 rycerzy cesarskich nie mogły równać się z całkowitym unicestwieniem przeciwnika. Nie brano jeńców. Kiedy przy życiu pozostała ostatnia 10 wojowników Słupskich wzięto ich do niewoli i wysłano do cesarza, ten dał im wybór: przyjęcie katolicyzmu, albo śmierć. Wszyscy wybrali śmierć. Przez następne tygodnie oblężenia każdy z nich był najpierw torturowany w wymyślny sposób, a potem zabijany jak najboleśniejszym sposobem. Wlost postanowił się wycofać na swoje ziemie i tam poczekać na to co się wydarzy.

Gdy armia wróciła do domu, a rycerze zostali odesłani książę mógł zająć się ważniejszymi sprawami. Niestety żadnych takich nie było i jedyne co mógł robić to czekać na wieści z wojny. Te nadeszły w marcu. Goniec poinformował, że wojna została zakończona 20 lutego 2082 roku i na mocy pokoju Hrabstwo Słupsk zostało włączone do Księstwa Pomorze Gdańskie. Polska i Cesarstwo musiały jak na razie obejść się smakiem. Nikt nie spodziewał się, że możliwa jest kolejna wojna i to w tym samym rok, ale król ma władzę to też robi co chce. Zanim jednak doszło do kolejnej wojny na świat przyszedł kolejny Dunin. Tym razem nadano mu imię Wlost tak samo jak ojcu. Był on 2 w kolejce do objęcia książęcej spuścizny. 5 października Bolesław Śmiały uznał, że chce zdobyć dla siebie całe Pomorze Gdańskie i pod pretekstem ochrony katolicyzmu na tych terneach ruszył ku Słupskowi i Gdańskowi. Wojna ta trwała ponad rok do 8.11.1083 roku i zakończyła się pełnym sukcesem wojsk królewskich. Bolesław będąc w świetnym nastroju uznał, że nadszedł czas nagrodzenia Wlosta. W związku z tym nadany został Wlostowi I władcy Dolnego i Górnego Śląska oraz Księcia Śląskiego tytuł Księcia Pomorza Gdańskiego, ale bez żadnej ziemi. Było to zastanawiające i raczej bardziej zdenerwowało niż rozweseliło księcia. Wolał jednak nie ryzykować mówienia na głos tego co myśli i pogodził się z faktem dokonanym.

Rok po zakończeniu wojny na Pomorzu oczy króla Polski zostały skierowane na plemię Prusów oraz Mekelenburgię. 7 święta wojna o Pomorze Gdańskie zakończyła się wygraną Polski oraz Danii. Wojna ta trwała do listopada 1085 roku. Wojna z Mekelenburgią która prowadziła wojnę religijną przeciw Polsce również zakończyła się sukcesem, ale koniec kampanii miał miejsce dopiero we wrześniu 1088 roku. W każdej z tych wojen śląskie wojsko walczyło.
W 1085 roku chcąc wynagrodzić Wlostowi swe oddanie pod jego władanie oddane zostało Hrabstwo Opole. Wielka radość na dworze we Wrocławiu, wszyscy wiedzieli że dzięki temu więcej Ślązaków jest razem. Do pełni szczęścia brakowało jeszcze tylko Cieszyna oraz Lubusza. W Cieszynie większość obywateli była pochodzenia śląskiego i należała do takiej kultury, w Lubuszu natomiast mniejszość Śląska nie czuła się komfortowo pod rządami księcia Wielkopolskiego. Ostatnim sukcesem dyplomacji Śląskiej było wydanie księcia Szymona za księżniczkę Grzymisławę

Pod koniec swego życia stan psychiczny i fizyczny Wlosta ciągle się pogarszał. W wieku 50 lat stwierdził, że jego życie jest strasznie do bani i nie am zamierza dłużej żyć, a dwa lata później poważnie zachorował i umarł. Dnia 25.03.1097 roku Wlost I odszedł do Pana. Pozostawił po sobie Śląsk który ma świetlane perspektywy. Czy bękart Szymon będzie w stanie poradzić sobie z zarządzaniem? Tego nie wiedział nikt.