Rodos

Wstęp: To mój pierwszy AAR i prawdopodobnie będzie on słaby dlatego też jeśli ktoś jeszcze w ogóle wchodzi tutaj i czyta AARy z EU:Rome to proszę o wyrozumiałość i rady.
AAR będzie opowiadał o Królestwie Rodos (zmieniłem Rodos ustrój na Monarchię Despotyczną w pliku gry), które pragnie utrzymać niezależność, a nie jest to łatwe. Wielu mocarstwom zależy na uzależnieniu małego państewka. Od razu mówię, że może zdarzyć się różnie. Może być tak, że nie utrzymam państwa 20 lat, a może być tak, że po 100 latach zajmę całą Helladę i wybrzeża należące na początku do Imperium Seleucydów.

Rozdział I Król

W roku -280 władzę na wyspie Rodos przyjął Aristonomes Philonid, który został monarchą despotycznym bez większego sprzeciwu ludności. Aristomenes był człowiekiem charyzmatycznym, ale pozbawionym finezji. Również jego zdolności wojskowe nie były ponad przeciętne. Gdy obejmował urząd Bazyleusa miał 35 lat i marzenie o posiadaniu potomka. Nie był ambitnym człowiekiem.


Mapa Polityczna na początku panowania Aristomenesa I

Aristomenes I Philonid

Aristonomes z rodu Philonidów wspierał piechotę oraz pragnął, by mieszkańcy jego królestwa byli patriotami dzięki czemu Rodos byłoby nie do zdobycia bez większych strat. Również dzięki doradcą udało Mu się opracować taktykę, która umożliwiałaby lepsze blokowanie miast od strony morza. Aristomenes był sprytnym władcą.
Król Rodos wkrótce zaczął nawiązywać stosunki dyplomatyczne z innymi państwami. Pierwszym był Egipt, do którego wysłano prośbę o stworzenie szlaku handlowego na lini morskiej Rodos – Caria.
Kolejne ruchy polityczne Philonida to propozycje przymierza z Epirem i Spartą.
Egipt odpowiedział pozytywnie, lecz zarówno Epir jak i Sparta nie docenili Rodos i uważając państwo to za słabe i podupadłe odrzuciły ofertę. Egipt być może uczyniłby to samo, ale w tym regionie sprawował władzę, a uzależnienie gospodarcze Rodos było im na rękę.
Tymczasem Teleclus Philonid, jedyny poza Aristonomesem żyjący w Rodos Philonid, członek rodziny królewskiej, został generałem dwutysięcznej armii wyspy, która stacjonowała w mieście o nazwie Rhodos. Sam Aristonomenes mianował się Admirałem Floty Rodos. Było widoczne, że król wspiera swój ród nie chcąc mieć przy sobie ludzi, którzy mogli go zdradzić. Niestety, Teleclus i on byli jedynymi członkami wpływowego rodu przez co nie można było nimi obsadzić wielu stanowisk.



Dane o Państwie na początku panowania Aristonomesa.

W lutym -280 roku zarówno Pergamon, Bitynią i Liga Achejska zawarły Przymierze Czterech z Rodos na czele. 19 lutego tego samego roku Rodos dołączyło do wojny Pontu z Bitynią po stronie tego drugiego państwa. Bitynia posiadała pięć tysięcy żołnierzy zaś armia Philonida liczyła dwa tysiące plus dziesięć statków (jedna tirema = 10 statków).
Niestety, do Bityni można było się dostać drogą morską lub lądową, a do morskiej trzeba byłoby jeszcze drugie dziesięć statków. Dlatego też król Aristonomenes I musiał zyskać prawa przemarszu od Egiptu i Imperium Seleucydów. Udało Mu się to.
Gdy dotarł do Bitynii okazało się, że Bitwa o Nicaeę została wygrana przez Bityńczyków i, że w niej to pięciotysięczna armia pokonała o tysiąc liczniejszą armię Pontu. Pont jednak mimo porażki nadal był groźny. Na wschodzie posiadał około trzech tysięcy zbrojnych, nikt nie wiedział czy wróg może mieć więcej żołnierzy. Teleclus ruszył na Pont wraz z całą Rodyjską armią.
Porażka pod Gangrą kosztowała Teleclus 800 żołnierzy. Okazało się też, że armia Pontyjska liczy jeszcze poza trzema tysiącami siedem. W sumie byo dziesięć tysięcy wojowników pragnących podbić Bitynię i Rodos.
Ehnon Proctid dostał wkrótce pod dowództwo drugą dwutysięczną armię. Miał on wspomóc Teleclusa, który obozował w Bitynii, nieopodal miasta Nicae. Nie doszło jednak do tego, bo niespodziewanie Aristonomenes rozkazał pozostać w kraju bowiem doszły go wieści o 15 tysiącach Pontyjczyków, którzy ruszyli na Bitynię mającą wojowników dwukrotnie mniej i nawet z pomocą Rodos skazaną na zagładę. W stolicy musiał być jakieś wojska, które, by mogły wspomóc obrońców w razie oblężenia.
Pogłoski były nieprawdziwe. Armia Rodos i Bitynii liczyła w sumie około 10 tysięcy żołnierzy zaś oddziały Pontu o tysiąc mniej. W bitwie o stolicę Bitynii, Nicaeę, Teleclus przejął dowództwo i pokonał armię. Po stronie Teleclusa zginęło tysiąc ludzi zaś u przeciwników o ponad trzystu więcej. Niedługo po wygranej Ehnon Proctid dostał rozkaz do wymarszu i popłynięcia do Carii, a z niej wyruszenia do Bitynii.
Cztery tysiące zbrojnych wycofało się do Phyrgii skąd miało zaatakować od tył tereny Pontyjskie, o które walczono już ponad rok. Armia Pontu tymczasem ruszyła do Bitynii niespodziewając się zasadzki. Zasadzka się nie udała, wojska Pontyjskie rozgromiły Bityńską armię bez wsparcia Rodos. Jednakże siły Rodos i resztki Bityńskich oddziałów mogły oblężyć Gangrę. Theodoros Sosiclid wraz z kolejnymi dwoma tysiącami ludzi został wysłany pod Gangrę, która dalej trzymała się i nie zamierzała poddać.
21 marca -278 dokonano aneksji Bitynii, a osamotnione Rodos zawarło Biały Pokój wycofując swoje wojska na wyspę.

Najważniejsze Wydarzenia:
-280 – Aristomenes Philonid ogłasza się pierwszym królem Rodos, zmiana utroju Rodos na Monarchię Despotyczną
-280 – 278 – Wojna Pontu z Bitynią i Rodos. Trzy Bitwy o Niceę, dwie o Gangrę i ostateczna aneksja Bitynii.
-280 – Początek serii wojen Tylis z Macedonią i Ilirią.

 

Rozdział II Konflikty w Helladzie

Po porażce Bitynii król Rodos zainteresował się dwoma wojnami toczącymi się nieopodal jego państewka. Wojna Imperium z Egiptem stała, można, by napisać, w miejscu. Seleucydzi zwyciężali na jednym froncie zaś Egipcjanie na drugim.
Druga wojna toczyła się pomiędzy Tylis, a Macedonią i Ilirią. Trwała już ponad trzy lata. Trzy lata wojen wykończyly Tylis, które przegrywało niemal w każdej bitwie. Macedonia jednak musiała przerzucić na północ wszystkie swoje oddziały i pozostała odsłonięta...
Plany Aristomedesa zostały przełożone na później dzięki wielkiemu Konflikt Bosporańskiemu, w którym udział brało aż sześć krajów. Po jednej stronie byli to Roksolanie i Kolchida zaś po drugiej Rodos, Pergamon, Pont i Królestwo Bosporańskie. Wojska (około 4.5 tysiąca) udały się do wschodniej twierdzy Pontu, Trapezusu. Warto wspomnieć, że po roku spokoju kontakty z Pontem uległy znacznej poprawie.
Armia miała przed sobą wiele tygodni marszu. Wielu ludzi w czasie drogi zachorowało i zmarło. Niestety, w połowie drogi okazało się, że Pont i Królestwo Bosporańskie rozgromiły wrogów, a Rodyjscy wojownicy mogli powrócić na wyspę. Tak się też stało. W Rodos zapanowała chwila spokoju, przerwana jednak dość szybko.
Wojna z Macedonią rozpoczęła się niespodziewanie. Macedończycy wysłali małą flotę z dnia na dzień, by wraz z wojskiem (prawdopodobnie 3 tysiące zbrojnych) zajęto i rozgromiono Rodos. Okazało się, że Rodos jest jednak przygotowane i po zwycięstwie w bitwie morskiej szybko przerzuciło 4.5 tysiąca żołnierzy do Macedonii. Kraina Euboea została zajęta przez wojska Rodyjskie, dokładnie po dwóch latach ciężkich bojów. W czasie walk zasłynęły nowoczesne machiny oblężnicze z Rodos. Później flota Aristomenesa I zablokowała postępy wojsk Macedońskich i pierwsza faza wygranej stała się faktem. Nie wiadomo jednak co się stało z resztą Macedońskiej floty, która była niemal na pewno większa. Być może Tylis okazało się silne na morzu i to właśnie w walkach z tym państwem Macedończycy stracili tak wiele.
W -274 roku po wielkim zwycięstwie trzech generałów Macedończycy podpisali pakt o zakończeniu wojny w Atenach. Euboea wpadła w ręce Rodoskiego państwa. Aeimias Alcetid, doskonały zarządca, został namiestnikiem tamtejszych ziem. Euboea stanowiła znacznie lepsze miejsce wypadowe od wyspy Rodos jednakże nie była jeszcze całkowicie kontynentalnym terenem, a wyspami położonymi nieopodal kontynentu. Ten kto posiadał flotę, mógł z łatwością nie dopuścić do wtargnięcia wojsk do tej krainy, ale niestety działało to też odwrotnie.


Generałowie, którzy doprowadzili do zwycięstwa nad Macedońską armią.

Nie miał jednak czasu o tym myśleć. Wielka Wojna Helleńska dalej trwała pomimo zawieszenia broni przez Dacje. Królestwo Bosporańskie, Liga Achejska, Pergamon i Pont przegrywały walki w Ilirii, ale nadal nie można było powiedzieć, że Iliria zwycięża. Rodos zamierzało się włączyć do walk, nie miało jednak na tyle dużej floty, by móc tam dopłynąć w miare szybko. Wojska Rodyjskie poza oddziałami stratega Ephona wyruszyły przez Macedonię do Ilirii. 18 października -274 roku czterotysięczna armia wyruszyła z Macedonii do Taulanti, jednej z Ilirskich prowincji. W tym samym czasie Ephon Proctid wyruszył przez morza do Ilirii mając za zadanie zaskoczyć Ilirskie oddziały.
Podczas, gdy wojska rozpoczęły plądrowanie Taulanti, a flota przemierzała "Morze Helleńskie" (część morza Śródziemnego) Macedonia wdała się w konflikt z Kartaginą. Kartagina po pokonaniu Epiru miała prowincje w Helladzie, więc można było tą potyczkę nazwać wojną o dominacje w Helladzie.
Tymczasem w Taulanti wielka armia Ilirska rozgromiła siły Rodyjskie. W tej bitwie polegli wszyscy żołnierze. Po kilku walkach na północy kraju Iliria i Rodos zawarły biały pokój.
Wojna Macedońsko-Kartagińska przybrała niespodziewany obrót sprawy. Thessaly zostało opanowane pod koniec -272 roku, a na dodatek buntownicy z Macedonii niezadowoleni z kolejne przegrywanej wojny, która odbija się na gospodarce kraju, zaczęli pustoszyć Aragolis. Fakt ten był o tyle niepokojący, że siły Macedonii nie mogły nic na to poradzić bowiem od prowincji oddzielała ich wielka armia Kartaginy.
Aristomenes miał jednak własne problemy. Stosunki z Pontem i innymi wschodnimi państwami zaczęły się ponownie pogarszać...


Mapa polityczna po wojnie z Macedończykami.

Obrazków mało, bo niestety tak się zagrałem, że screenów zapomniałem zrobić Ale następne odcinki będą bardziej obfite w grafikę. Postaram się też jeszcze bardziej poprawić tekst.

@Micha gram na EU:Rzym VV z najnowszymi patchami