Romanae renovatione - Historia rodu della Cazzo

Romanae renovatione - Historia rodu della Cazzo

​

*zasady AAR-a:
1. Moim celem jest zostanie cesarzem Italii
2. Gram na poziomie normalnym
3. Będę starał się role-playować zależnie od cech postaci, którą gram
4. Odcinki pojawiać będą się prawdopodobnie nieregularnie, ale mam nadzieję wrzucać przynajmniej
jeden na dwa dni​

Rozdział I - Dojście do władzy



Leżące w południowej Toskani Orvieto było dotąd dość spokojnym miejscem. Zniewolone chłopstwo pracowało na ziemiach swoich panów a mieszczanie płacili wysokie podatki skorumpowanym burmistrzom. W grudniu roku pańskiego 866 harmonia ta została "nieco" zakłócona. Zarządca służący dotychczas miejscowemu hrabiemu zorganizował spisek, w skutek którego przejął władzę w regionie. Hrabia został uwięziony, a następnie potajemnie stracony. Jego poplecznicy zostali pozbawieni majątków, które zostały przejęte przez nowych właścicieli. Tak właśnie zaczęło się panowanie Cesare della Cazzo.



Cesare jest bardzo dobrym zarządcą, ale jego umiejętności militarne nie są zbyt zachwycające. Z tego powodu w trakcie walk toczonych podczas przewrotu został ranny. Nie jest on ambitnym człowiekiem. Nie sięgnąłby prawdopodobnie po władzę, gdyby nie tyrania dotychczasowego hrabiego. Niestety (albo i stety) Cesare jest człowiekiem bardzo lubieżnym i chutliwym. W trakcie swojego krótkiego życia spłodził dziesiątki bękartów z miejskimi ladacznicami. Nie posiada on jednak żony ani dzieci z prawego łoża, co sprawia iż w razie jego ewentualnej śmierci władzę przejmie jego senior, książę Toskani Adalberto I Bonifazi.



Adalberto jest nadzwyczaj pobożny i sprawiedliwy. Na szczęście dla nowego właściciela Orvieto nie interweniował podczas gdy spiskowcy sięgnęli po władzę. Jego opinia na temat Cesare jest jednak dość niska.

-----------------------------------------------------------------------------------

Gdy sytuacja w hrabstwie nieco się ustabilizowała, Cesare postanowił iż musi się ożenić. Było by to dość niefortunne, gdyby jego dorobek życia miałby trafić do rodu Bonifazich a nowo powstała dynastia miałaby wymrzeć.
Hrabia wytypował kilka potencjalnych kandydatek do grzania jego łoża, aczkolwiek większość z nich nie posiadała zbyt wielkich umiejętności, a jedyna która do czegoś się nadawała nie grzeszyła urodą. Cesare stwierdził jednak, że warto się poświęcić biorąc pod uwagę, iż pilnie potrzebuje dziedzica.





W wyniku tego małżeństwa Cesare stracił nieco prestiżu, ponieważ Marotta nie posiadała zbyt wysokiej pozycji społecznej i nie pochodziła ze zbyt wielkiej dynastii. W dodatku hrabiego zniechęcał nieco fakt, iż jego wybranka nie stroniła od "kontaktów" z mężczyznami. Co prawda szansa na poczęcie dziecka była większa, lecz Cesare nie będzie mógł być pewny, czy nie jest to aby dziecko któregoś stajennego czy wasala. Nie jest ona także sprawiedliwą osobą a w dodatku ma skłonności do spiskowania.
"Lepszy rydz niż nic" stwierdził jednak Cesare gdy spotkał swoją nową żonę a następnie wziął się za płodzenie potomstwa.

W ciągu kilku najbliższych dni, Cesare nie próżnował i podniósł opodatkowanie miast aby podreperować budżet hrabstwa. Odkrył także, że jest pracowitym człowiekiem.



Co ciekawsze, Cesare odkrył także, że kocha swoją małżonkę. Co prawda fizycznie nie była dla oka zbyt przyjemna, to jej charakter bardzo pasował hrabiemu.

​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cóż, to by było na tyle jeżeli chodzi o pierwszy rozdział. Wiem, że tekst jest trochę drętwy a screeny w średniej jakości ale dopiero zaczynam i wszystko będę mógł poprawiać Prosiłbym o jakieś opinie i wskazówki.




[/CENTER]

 

Romanae renovatione - Historia rodu della Cazzo

Rozdział II

​

W maju roku pańskiego 868 rana otrzymana przez Cesare'a w trakcie rebelii wreszcie się zagoiła pozostawiając na jego twarzy bliznę. Dzięki niej sprawiał wrażenie zaprawionego w boju wojownika, co zwiększyło jego prestiż i szacunek wśród poddanych.
W międzyczasie w Italii nieco zawrzało i rozpoczęło się kilka pomniejszych wojen między lordami.

​

Co prawda wojna o to kto zostanie księciem Spoleto niezbyt obchodziła Cesare, to jego senior, książę Toskani ruszył na pomoc swojemu sojusznikowi, władcy Spoleto. Cesare oczywiście nie zamierzał brać udziału w walkach.

​

Podczas gdy wasale Włoch toczyli ze sobą wojnę, królowi udało się pozyskać księstwo Bari od bezbożnych muzułmanów.

​

Ośmielony swoim sukcesem w Sycylii, król Włoch postanowił zwiększyć autorytet korony. Jako jego wasal de jure, Cesare miał prawo głosowania w tej kwestii. Odmówił on poparcia nowego prawa, ponieważ utrudniłoby mu to zdobywanie kolejnych prowincji w Toskani.

(uwaga, szerokie zdjęcie)

Spoiler

16 Sierpnia 868 roku nomadzkie plemiona Madziarskie pod wodzą Almosa osiedliły się na podbitych terenach należących dotychczas do prawosławnej Bułgarii. Dodatkowo pogańskie Czechy i Śląsk rozpoczęły wojnę o niepodległość przeciwko państwu Wielkomorawskiemu.
​

​

15 listopada Cesare otrzymał od swojej ukochanej dobre wieści. Marotta zaszła w ciążę, a co z tym idzie hrabia będzie miał wyczekiwanego spadkobiercę. Cesare poszedł do kościoła aby podziękować Bogu i prosić o to aby dziecko nie odziedziczyło wyglądu po matce.

​

W czerwcu roku 869 roku w Italii wybuchło powstanie mające na celu zmianę praw dziedziczenia we Włoszech. Wśród rebeliantów znalazł się m.in książę Spoleto i Lombardii.
Senior Cesare'a pozostał jednak wierny koronie i nie dołączył do buntu.

​

16 czerwca urodziło się długo wyczekiwane dziecko. Ku rozczarowaniu Cesare'a okazało się ono być dziewczynką. Nadał on jej imię matki - Marotta. Na szczęście modlitwy zostały wysłuchane, gdyż mała Marotta wygląda jak ojciec. No może nie ma brody.

​

W listopadzie 869 hrabia Sieny (którą Cesare bardzo chciał od niego przejąć) założył frakcję, której celem było ustanowienie prawa senioratu w Toskani. Powodzenie tej frakcji pokrzyżowałoby plany Cesare'a co do przejęcia księstwa w przyszłości, ponieważ nastąpiłyby problemy z sukcesją. Dlatego kilka dni po założeniu frakcji hrabiego Berarda Cesare wystąpił z ultimatum dla księcia. Albo wprowadzone zostanie prawo pierworództwa, wg. którego dziedziczy tylko najstarsze dziecko, lub Orvieto wypowie wojnę Toskani. Warunki te były oczywiście korzystne dla księcia, do tego był on wyczerpany w wyniku wojny więc zaakceptował ultimatum.

​

Wciąż pozostawała jednak frakcja hrabiego Sieny, która może zaszkodzić zarówno Cesarowi jak i (przede wszystkim) jego seniorowi. Co jednak wydarzy się w przyszłości?
Tego dowiecie się w rozdziale 3.

 

Czcionka z I odcinka jest okropna.

 

Ale zaroiło się AAR'ów z CK2. A na serio to życzę długiego złota dynastii oraz zapraszam we wolnym czasie do przeczytania moich wypocin.

 

Rodzina z kutasa (bo to znaczy della Cazzo). Nie ma to jak dumne nazwisko rodowe. xD

 

nie wiem po co ta primogenitura ..czyźbyś chciał "wykosic" całą rodzinę Twojego seniora ?

 

Ta primogenitura się przyda kiedy już zdobędę Toskanię. Wtedy nie będę musiał już zmieniać w niej praw dziedziczenia. Będzie prościej

OMG, teraz dopiero sobie to przetłumaczyłem. Trochę tak przypadkowo wyszło

 

Romanae renovatione - Historia rodu della Cazzo
Rozdział III

------------------------------------------------------------------------
​

27 lutego roku pańskiego 871

Gdy Cesare spędzał czas z niedawno narodzoną córką, dotarł do niego list. Hrabia mógł poszczycić się umiejętnością czytania, która była dość rzadka wśród europejskich władców. W liście było napisane, iż książę Adalberto Toskański jest od teraz także władcą Lacjum. Jego ruch wywołał pewne kontrowersje, ponieważ duża część Lacjum należała do ojca świętego. Cesare był od teraz de jure i de facto wasalem księstwa Lacjum. Mogło to jednak spowodować pewne tarcia i konflikty z papiestwem, gdyż Adalberto mógłby spróbować odzyskać fragment księstwa władany przez papieża lub gdyby papież chciałby zrobić to samo w kwestii ziem należących do księcia Toskani lub co gorsza ziem hrabiego Orvieto. Zagrożona była też niewielka baronia, która również należała do rodziny della Cazzo. Znajdowała się ona niedaleko Rzymu, na terenach Państwa Papieskiego, lecz władana była przez poddanych króla Italii.

Sytuacja w Toskani i Lacjum była dodatkowo skomplikowana, gdyż hrabia Sieny wypowiedział w grudniu 870 roku wojnę o zmianę praw dziedziczenia w księstwie. Na szczęście dla księcia nikt nie poparł planów buntowniczego lorda, a armia rebeliantów odniosła jedynie jedno, niemal pyrrusowe zwycięstwo.

------------------------------------------------------------------------​

9 lipca roku pańskiego 871

Z początku Cesare postanowił nie ingerować w toczący się konflikt. Nie zamierzał narażać swoich sił na wyniszczenie, w dodatku nie chciał ryzykować znalezienia się po przegrywającej stronie. Gdy jednak szale zwycięstwa zaczęły przechylać się na stronę księcia, Cesare powołał swoich wojów i rycerzy ze swoich posiadłości i zaczął grać "dobrego i wiernego wasala".

​

Zaraz po zebraniu się wojsk w Orvieto, Cesare wybrał kilku przywódców spośród swoich dworzan. Nie był on zbyt dobrym wojownikiem ani dowódcą wojsk, więc cała jego kampania mogłaby skończyć się tragicznie gdyby sam objął dowodzenie. Po radzie wojennej armia została skierowana prosto do Sieny aby oblegać miasto. Wojska buntowników były już całkowicie rozbite, więc nie istniało z ich strony żadne zagrożenie.

------------------------------------------------------------------------​

23 marca roku pańskiego 872

​

Wysłany przed laty do Sieny kanclerz Cesare'a zdołał wreszcie wyprodukować roszczenia na to hrabstwo. Cesare ucieszył się bardzo, gdyż jeżeli rebelia upadnie, książę może odebrać ziemię dotychczasowemu hrabiemu Sieny i przekazać je nowemu właścicielowi. Prawdopodobnie komuś kto posiada odpowiednie roszczenia. Gdy Cesare przyjrzał się jednak lepiej otrzymanym dokumentom, okazało się iż dają mu one prawa do biskupstwa Orbetello [*BUG? WTF]! Zdenerwował się on, ale ze względu na wierną służbę kanclerza postanowił nie karać go za tą wielką pomyłkę.

------------------------------------------------------------------------​

11 czerwca roku pańskiego 872

Lato roku 872 przyniosło wyczekiwany przełom w wojnie. Wojskom Cesare udało się zdobyć mury Sieny, co z pewnością zaowocuje aprobatą księcia. Zaowocowałoby. Ale niestety nie zaowocuje, gdyż księciu umarło się rzekomo z powodów naturalnych. Władzę przejął jego małoletni syn Adalberto II Bonifazi. Zmiana władcy bardzo odpowiadała Cesare'owi gdyż mógł starać się o tytuł regenta. W dodatku ośmioletnie dziecko nie było w stanie kontrolować swoich wasali tak dobrze jak ojciec. Cesare natychmiast wyruszył w podróż aby złożyć hołd nowemu seniorowi, i aby przekazać mu zakutego w łańcuchy hrabiego Sieny.

​

------------------------------------------------------------------------​

[To by było na tyle. Dzisiaj dość krótko, ponieważ nie miałem za dużo czasu. Czekam na kolejne opinie.
Edit. Następnie rozdziały pojawią się najwcześniej w piątek]

 

Romanae renovatione - Historia rodu della Cazzo
Rozdział IV
----------------------------------------------------------------------------------


17 listopada roku pańskiego 872

Choć Cesare nie zdołał zdobyć roszczenia do Sieny, to jego kanclerzowi udało się zdobyć dokumenty dające mu prawo do ziem należących do biskupa Goffreda z Orbeletto. Ziemie te, podobnie jak Orvieto należały de jure do księstwa Lacjum. Gdyby Cesare'owi udałoby się zjednoczyć oba hrabstwa pod swoim sztandarem, w przyszłości mógłby starać się o pozyskanie tytułu książęcego. Póki co, postanowił iż pora wykorzystać zdobyte dokumenty i wypowiedzieć wojnę biskupowi.



Zaraz po tym jak została wysłana wiadomość do biskupa, Cesare zwołał swoją armię i zebrał ją w Orvieto. Następnie skierował ją prosto na tereny biskupstwa, licząc na to iż armia Orbetello nie będzie jeszcze przygotowana na odparcie ataku. Nie wziął on jednak pod uwagę, iż jego armia została zorganizowana w pośpiechu oraz jest nieco osłabiona po obleganiu Sieny.



----------------------------------------------------------------------------------

31 grudnia roku pańskiego 872 - bitwa pod Orbetello



Dowódcy armii Cesare, ufni w siłę swojej lekkiej konnicy postanowili wysłać ją jako pierwszą do ataku na najbardziej wysunięte oddziały piechoty Orbetello. Atakujący mieli po swojej stronie znaczącą przewagę liczebną - 668 do 399 wojowników. Piechocie biskupa Goffredo udało się jednak odeprzeć szarżujące rycerstwo. Cesare zaniepokoił się tym dość mocno i rozkazał zaatakować jego głównej armii złożonej głównie z piechoty. Gdy jego siły starły się wreszcie z centralną częścią wojsk Orbetello, biskup rzucił swoje oddziały wysunięte na boki - które jeszcze moment temu bohatersko oparły się szarży kawalerii - do ataku na flanki piechoty przeciwnika. Gdy wojownicy Cesare zdali sobie sprawę, że są atakowani z kilku stron, zaczęli uciekać w przerażeniu.



Hrabia Orvieto odniósł druzgoczącą porażkę w swojej pierwszej większej bitwie. Na szczęście po tym jak podniósł podatki płacone przez mieszczan, jego skarbiec był pełen złota. Wynajął liczącą 1500 wojów kompanię najemników. Wobec takiej siły, Orbetello nie miało już większych szans.



----------------------------------------------------------------------------------

21 marca roku pańskiego 873 najemnicy zwyciężyli wreszcie nad biskupem w bitwie pod Grosseto. Następnie przystąpili do oblężenia zamków znajdujących się na terenie biskupstwa.




----------------------------------------------------------------------------------

We wrześniu roku 873, żona Cesare - Marotta zachorowała na gruźlicę. Na szczęście udało jej się szybko wyzdrowieć.

----------------------------------------------------------------------------------

24 czerwca roku pańskiego 874 wojna z Goffredem wreszcie się zakończyła. Biskup został pozbawiony swoich włości, a Cesare zyskał kontrolę nad biskupstwem.




​

 

Sfailowałeś z nazwiskiem
ale AAR naprawdę fajny, również dlatego, że uwielbiam włoskie klimaty :3

 

Dzięki Następne rozdziały wrzucę za kilka dni bo na razie nie mam czasu

EDIT. Przez najbliższe kilka dni nic nie mogę napisać, jestem troszku zajęty robieniem moda do CK2