Rosja Kaiserreich AAR 1936

Część pierwsza - Wprowadzenie

Rosja. Sam dźwięk tego słowa wywołuje u wielu ludzi różne reakcje. Od niedowierzania i lekceważenia po strach. Rosja rzadko się kojarzy nam z czymś przyjemnym, głównie na wskutek dobre znanej nam wszystkim historii XX wieku i wieków wcześniejszych. Rosja wieku XXI w. jest niestabilnym państwem szukającym drogi do odzyskania statusu mocarstwowości, utraconego wraz z upadkiem ZSRR. „Nasza” Rosja zmaga się z autorytaryzmem obozu rządzącego, spadającym wskaźnikiem narodzin, alkoholizmem, nierównościami społecznymi, i innymi ważnymi problemami które wymagają pilnej realizacji.


Chciałbym przedstawić jednak zupełnie inną Rosję, Rosję która powstaje w zupełnie innych okolicznościach, zmuszona jest radzić sobie z zupełnie innymi problemami. Oczywiście, nie tylko Rosja podlega tej modyfikacji, cały świat jest zmieniony przez serię wydarzeń podczas Pierwszej Wojny Światowej...


Wszystko zaczyna się w 1919 chociaż pierwsze oznaki różnic między liniami czasowymi zaczęły być widoczne już wcześniej. Oddajmy głos historykom:


Janusz Pajewski „Historia Pierwszej Wojny Światowej”


(...) Gdyby nie wiosenna ofensywa z marca 1919 r., Niemcy nie wytrzymały by tej wojny. Tylko dzięki poświęceniu niemieckich żołnierzy, bierności USA oraz wyeliminowaniu Rosji udało się przełamać front i okrążyć francuskie wojska w linii od St.Michel od Verdun. W przeciwnym razie, Niemcy czekałoby załamanie i Alianci najprawdopodobniej wygrali by tę wojnę lub przynajmniej zmusili by Kaisera do zawarcia traktatu pokojowego który niczego by nie rozwiązywał w strategicznym ujęciu. (...)


(...) Zwycięska ofensywa na froncie francuskim oraz całkowite zniszczenie wojsk włoskich na froncie weneckim umożliwiło Niemcom wtargnięcie w głąb Francji i Włoch oraz na zagrożenie kluczowym ośrodkom produkcyjnym obydwóch krajów. Pierwszego sierpnia poddał się rząd włoski, widząc wojska austriackie i niemieckie na przedpolach Rzymu, 14 sierpnia poddaje się rząd francuski zagrożony z kilku stron oraz przez wystąpienia robotnicze. (...)


Richard Pipes „Rewolucja Angielska”


(...)Rząd brytyjski upadł nagle i niespodziewanie, nic nie zapowiadało tego że imperium rządzące nieomalże kilkoma kontynentami, runie w tak szybki i nieoczekiwany sposób. Drobna kłótnia górników w kopalniach Południowej Walii spowodowała sześciotygodniowe strajki, które rozlały się po całym kraju. Dlaczego tak się stało? Dlaczego państwo które rządziło Indiami, Australią, Kanadą, nie było w stanie zapewnić minimum stabilności politycznej? (...)


Ludwik Bazylow „Historia Rosji”


(...) Niemiecka interwencja była nagła i nieprzewidywana. Kaiser Niemiec, Wilhelm II, który wg. wspomnień sztabowców, był zmienny i nie dający się przewidzieć. Wskutek namów jego doradców wojskowych, cesarz zdecydował się zaatakować bolszewicką Rosję w lipcu 1921 r. (...) Rozpoczęto przygotowywanie planów inwazji oraz wysłano posłów do najważniejszych białych generałów walczących z bolszewikami. Ci zaś zyskiwali nowy problem – w zamian za akceptację układu z Brześcia podpisanego przez komunistów, uzyskiwali decydującą pomoc wojskową w walce o władzę. Korniłow, główny wódz antybolszewickich wojsk, zdecydował się na przyjęcie pakietu niemieckiego 16 kwietnia, za nim podążyła tez reszta białych generałów, chociaż nie bez oporów. (...) Wojska białych zdobyły 12 lipca Moskwę, a nazajutrz, zgrupowanie Judenicza zdobyło Sankt Petersburg.


​

 

​

Część druga – Przegląd krajów ościennych
​

Chciałbym zacząć AARa od przeglądu sytuacji w granicach Rosji. Wojna domowa oraz interwencja niemiecka w sprawy Rosji wywołała z pozoru nieodwracalne zmiany na granicach dawnej Rosji. Powstały nowe państwa, spośród których wiele było śmiertelnie skłóconych bądź szykowało się na wybuch sporu. Wielkim cieniem kładły się też nieuchronny konflikt nienasyconej Japonii z Niemcami oraz bardzo prawdopodobny wybuch wojny z blokiem komunistycznym który deklarował odzyskanie ziem utraconych po I Wojnie Światowej.


Finlandia

​

Finlandia była państwem które odzyskało niepodległość na fali zdarzeń prowadzących do wojny domowej. Wskutek interwencji Niemiec, w 1918 r. Finlandia odzyskała niepodległość lecz w bardzo szybkim tempie, podążyła śladem innych państw i została monarchią. Król Fredrik Kaarle I, cieszył się dużym poparciem społecznym, lecz młodej monarchii zaczęły zagrażać siły odśrodkowe , które wyraziły się w ruchu Lapua. Ruch Lapua, z początku siła anty-komunistyczna, szybko zaczęła rościć sobie prawo do pełni władzy. W 1932 r. w wyniku buntu w Mäntsäli, król rozwiązuje parlament i oddaje im władzę.


Zjednoczone Księstwo Bałtyckie

​

Jest to twór dość sztuczny, powstały dzięki narzuceniu niemieckiej zależności Łotyszom i Estończykom. Jego pierwsze dni były ciężkie, zagrożenie bolszewickie na wschodzie, walki z nacjonalistami oraz chaos panujący w Rosji, sprawiały że państwo to wydawało się być kruchym tworem. Osadnictwo niemieckie cieszy się dużą popularnością, możliwe jest nawet wcielenie państwa do Rzeszy Niemieckiej. Jak na razie, Zjednoczone Królestwo Bałtyckie cieszy się autonomią, czy będzie to możliwe w przyszłości?


Białoruś

​

Tak samo jak Zjednoczone Księstwo Bałtyckie, Białoruś nie miała wieloletniej historii, liczonej w tysiącach albo i nawet setkach lat. Brat Wilhelma II, Henryk, koronowany jako Gienrich umarł w 1929 r. co pozwoliło jego synowi Waldemarowi na objęcie rządów. Rządy Waldemara są postrzegane jako niepopularne, wiele frakcji na czele z grupami nacjonalistycznymi i Kościołem Prawosławnym liczy po cichu na objęcie tronu przez młodszego brata, księcia Zygmunta. Konflikt między braćmi narasta i nic nie zapowiada jego rozwiązania.


Ukraina

​

Ukraina została wyzwolona w ramach pokoju brzeskiego. Początkowo rząd Ukrainy był socjal-demokratyczny, szybko jednak hetman Skoropadski obalił rząd i objął przywództwo nad Ukrainą. Wskutek negocjacji Austro-Węgier szybko doprowadzono do koronacji króla Wasyla Wyszywanego. Nowo powstałe państwo było pod kuratelą Austro-Węgier aż do 1927 r., gdy przez nieudaną renegocjację Ausgleichu przeszło pod nieformalną kontrolę Niemiec. Nadejście nowego suwerena wzmocniło pozycję Skoropadskiego. Pod jego rządami, Ukraina stała się spichlerzem dla bloku Mitteleuropy, zapewniając powstanie warstwy obszarników. Wywołało to sporą reakcję po stronie lewicy, która zaczęła się radykalizować.






Unia Kozacka

​

Na początku wojny domowej w Rosji, ustalono że unia kozacka miała być zintegrowana z Rosją. Szybko jednak ataman Piotr Krasnow zdobył pełnię władzy i wprowadził dyktaturę Kozaków. Utrzymanie się tego państwa było możliwe tylko dzięki poparciu Niemiec i słabości Rosji. Nikt nie wie co pokaże przyszłość, ale bardzo możliwym jest rozsadzenie państwa od wewnątrz wskutek konfliktów narodowościowych.


Ałasz-Orda

​

Grupie nacjonalistów kazachskich udało się zapewnić niepodległość swojemu krajowi w grudniu 1917 r. Od tego czasu kraj rozwija się, pomimo konfliktów narodowościowych między Kozakami, rosyjskimi osadnikami.


Mongolia

​

Mongolia, wolna od 1911 r. pozostawała w sferze wpływów rosyjskich aż do 1917 r, kiedy szalony baron Roman Ungern von Sternberg podbił Mongolię. Biali generałowie musieli się zgodzić na jego rządy, bojąc się o utrzymanie wpływów na Syberii. Szybko jednak baron podbił tereny przez które przechodził syberyjski kawałek linii kolejowej łączącej Daleki Wschód z Europą. Jak na razie rządy barona są niezagrożone...


Republika Fengtien

​

Republika Fengtien powstała jako państwo militarysty Zhanga Zuolinga. Ten w 1924 poddał się Japończykom nie chcąc dopuścić do przejęcia władzy przez proniemiecką dynastię Qingów. W tej chwili kraj w bardzo szybkim tempie rozwija się, dzięki japońskim inwestycjom.


Transamur

​

Nieudana japońska interwencja w rosyjską wojnę domową wywołała duże zamieszanie na Dalekim Wschodzie. Wycofujący się Japończycy osadzili w Transamurze swoją lojalną marionetkę, białego generała Kołczaka, który w 1924 r. próbował przejąć władzę w Rosji. Obecnie Japonia dużo inwestuje w swój rosyjski nabytek aczkolwiek napięcia między Japończykami a rdzennymi Rosjanami i tubylcami są bardzo duże.

 

Odcinek pierwszy - One Day That Shook Russia



​

Prezydent Kiereński, wyszedł z oficjalnej rezydencji prezydenckiej i skierował się w stronę samochodu. Prawie natychmiast podbiegli do niego doradcy, natarczywie żądający uwagi. Prezydent zignorował ich prośby, w końcu był tylko prezydentem i codzienne sprawy rządzenia zostawiał do rozpatrzenia premierowi Pawłowi Milukowowi. Nie interesowały go sprawy wojska, zaniedbanego przez kolejne demokratyczne rządy, miał w pogardzie sprawy codzienne, nie przejmował się polityką zagraniczną. Jego jedynym zmartwieniem było kiedy i gdzie otworzy się kolejną butelczynę z dużą zawartością alkoholu i jak szybko opróżni się ją do cna. Było to o tyle przyjemne że właśnie całkiem niedawno temu rozpoczął się Nowy Rok.



Premier w tym samym czasie rozmawiał przez telefon. Rozmawiał z nie byle kim bo samym marszałkiem Rosji Wranglem. Jego rozmowa była chaotyczna, niewiele można było z niej wywnioskować poza faktem że premier był bardzo wystraszony. Po skończeniu rozmowy odłożył słuchawkę i westchnął w duchu. Jego praca była i tak już ciężka, bez marszałka który zdradzał wyraźne polityczne ambicje. Nie chciał być najgorszym premierem Rosji ale zapaść jaka dokonała się na wielu niwach mówiła sama za siebie. W teorii za wszystkie sznurki pociągał Kiereński, jednakże jego skrajna nieudolność powodowała że cała odpowiedzialność za rządzenie spadała na Milukowa. Cierpiał on wiele bo Senat nie dawał mu żyć, w praktyce ciągłe gierki Senatu z Dumą powodowały paraliż państwowy. Milukow po kilku minutach w ciszy, wstał i skierował się ku drzwiom.


Przeydent w tym samym czasie wyszedł z auta i był blisko drzwi do Pałacu Prezydenckiego. Był już nieźle pijany ale nie przeszkadzało mu to, w takim stanie przyjmował delegacje, podpisywał ustawy a nawet dyrygował orkiestrą w przypływie fantazji. Kierował się ku drzwiom gdy podbiegł do niego oficer trzymając coś w ręku. Kiereński, osłabiony przez dużą dawkę alkoholu nie mógł dostrzec co to było. Oficer podbiegł i przystawił przedmiot który okazał się być pistoletem Tokarev TT. Jego doradca do spraw zagranicznych zauważył broń i próbował odepchnąć prezydenta ale było za późno. Oficer z krzykiem „Niech żyje Rosja!” strzelił.


Kula przeszyła na wylot prezydenta. Oficera szybko pojmano i uwięziono w niedalekim więzieniu bez wyroku sądu. Pomimo przetransportowania prezydenta do luksusowego państwowego szpitala dla VIPów w Moskwie prezydent zmarł po kilku godzinach w męczarniach. Kula przeszyła wątrobę i jak to ujął naczelny chirurg „Nie było szans na uratowanie pacjenta, mogliśmy tylko złagodzić jego potworny ból”


Rosja wchodziła w Nowy Rok rozkołysana jak nigdy dotąd. Czy uda się ocalić demokrację? To pytanie przyświecało wszystkim doradcom prezydenta którzy zgromadzili się wokół niego w ostatnich chwilach życia...

​

 

Odcinek Drugi - Insecure times



Stary rząd Kiereńskiego i Milukowa, sprzed zamachu

Zabójstwo Kiereńskiego nie wywróciło Rosji do góry nogami. Wbrew temu co przewidywał wywiad, władzy nie przejęli bolszewicy, ani też radykalni oficerowie marszałka Wrangla. Była to oznaka zakorzenienia się demokracji, słabej i wykolejonej ale jednak demokracji. Premierem został Irakli Cereteli, znany zaprzysięgły wróg Kiereńskiego. Ministrem spraw zagranicznych został Nikołaj Sukhanow, czołowy i wybijający się członek Piotrogradzkiego Sowietu tuż przed wojną domową. Był wybitnym przeciwnikiem Kiereńskiego, którego krytykował za kontynuację udziału Rosji w Wielkiej Wojnie. Ministrem gospodarki został Nikołaj Krestinski, bolszewik, skłócony na szczęście z partią wskutek rozłamu na tle Trockiego. Jego nominacja wzbudziła przerażenie w kręgach finansowych, które obawiały się powtórki z chaosu finansowego za rządów Lenina który próbował wprowadzić realny komunizm, ochrzczony przez następców w podziemiu komunizmem wojennym. Minister sprawiedliwości w nowym rządzie to Maria Spiridonowa, którą ogół nazywał "oszalałą kobieciną", tudzież "potworem w damskiej spódnicy". Spridonowa w pierwszym oświadczeniu zapowiedziała dokładne przyjrzenie się sprawie zabójstwa Kiereńskiego oraz zadeklarowała ukaranie sprawców. Szefem wywiadu został Aleksiej Rykow, człowiek odpowiedzialny w czasach krótkich rządów bolszewickich razem za zniszczenie rosyjskiej gospodarki. Specjaliści od spraw wywiadu obawiali się dalszych kompromitacji wywiadu pod nowym przywództwem, ośmieszonego już w stopniu wystarczającym przez dopuszczenie do zabójstwa prezydenta.

Pierwsze reakcje po utworzeniu rządu były negatywne, kadeci oraz prawicowi eserzy ogłosili koniec demokracji i powrót komunizmu. Cerkiew w ostrych słowach gromiła rząd wyzywając ministrów od diabłów a premiera od Szatana i Antychrysta. Słychać było głosy o konieczności wyruszenia na Moskwę w celu obalenia rządu i zastapienia go rządem "Narodowej Jedności". Wojsko nie zareagowało na prowokacje radykałów, lecz wielu oficerów w domach i knajpach piło zdrowie zamachowca który swym celnym strzałem zlikwidował nieudolnego prezydenta. Bolszewicy zareagowali ostrymi artykułami w gazecie partyjnej Prawdzie w których wyrażali solidarność z reżimami Komuny Francuskiej i Unii Brytyjskiej i odsądzali rząd od czci i wiary. Wrangel zachował milczenie, co było na rękę wszystkim zainteresowanym utrzymaniem rządów demokratycznych w Rosji.

Ustawienia polityki wewnętrznej i zagranicznej Rosji sprzed zamachu


Jak widać zamach moskiewski nie przeszkodził w otwieraniu się społeczeństwa


Zespoły badawcze pracujące nad projektami ku chwale Republiki

Jedną z pierwszych decyzji nowego rządu, było natychmiastowe ustalenie priorytetowych projektów badanych przez rządowe zespoły. Wasilij Degtjarew rozpoczął pracę nad nowym uzbrojeniem oddziałów. Był to pierwszy krok w celu unowocześnienia sił zbrojnych posiadających aż 119 dywizji, w większości niestety z czasów Wielkiej Wojny. Moskiewskie samochody samochodowe zostały poproszone o stworzenie prototypu maszyny obliczeniowej. Była to nietypowa decyzja i jednocześnie strzał w dziesiątkę bowiem tylko te zakłady miały odpowiednich mechaników do produkcji części. Alternatywą mogło być sprowadzenie części z zagranicy, niestety Rosja nie nawiązała z żadnym krajem współpracy w dziedzinie wymiany technologii co można było złożyć na karb izolacjonizmu Kiereńskiego i wojenek Dumy z Senatem. Oficerowie Moskiewiskiej Wojskowej Akademii zostali wyróżnieni przez rząd, opracowaniem i wdrożeniem w życie zupełnie nowego jak na Rosję, lecz starych dla świata (bo z Wielkiej Wojny) systemu szpitalnictwa. W czasie Wielkiej Wojny słabość szpitalnictwa polowego kosztowała wielu żołnierzy kalectwo lub nawet utratę życia. Wasilij G. Grabin miał się zająć opracowaniem nowej artylerii polowej, która byłaby bardziej pasująca do nowoczesnych warunków pola walki. Biuro Petlyakowa miało się zająć budową bombowca w celu nadgonienia rążących zaniedbań w dziedzinie lotnictwa wojskowego.

Jak ocenili to niemieccy specjaliści od techniki wojskowej w ambasadzie w Moskwie: "Nowy program jest świadectwem tego że rząd rosyjski kieruje się na wojenną ścieżkę. Nie jest w stanie pozwolić sobie na wojnę w celu odzyskania utraconych terytoriów dzisiaj ale za 5 lat sytuacja może być krańcowo inna. Jest to przełomowy moment, bowiem wydaje się nam że Rosja wkracza na ścieżkę imperialistyczną, ścieżkę na której nasze i Rosji interesy mogą się skrzyżować".

Borys Sturmer premier Rosji carskiej umiera 4 stycznia 1936 r.

Wydarzeniem które przeszło bez echa, była śmierć byłego premiera carskiej Rosji, Borysa Sturmera. Sturmer był oskarżany przez monarchistów rosyjskich, poważną i wpływową grupę o dopuszczenie do rewolucji lutowej i następne wydarzenia. "Gdyby car Mikołaj II był osobą bardziej zdecydowaną bronić swojej władzy, to zamiast Sturmera ustanowiłby kogoś innego" jak powiedział jeden z wysoko postawionych członków Koła Monarchistów Rosyjskich.

Zjednoczone Księstwo Bałtyckie postanowiło się związać z Niemcami

Złe wieści napłynęły z niedalekiej zagranicy. Księstwo Bałtyckie, "operetkowa monarchia" jak nazywali ją Rosjanie zdecydowała się bliżej związać z Niemcami przez przyjęcie programu osiedlenia Niemców w czołowych prowincjach regionu 5 stycznia. Groźba aneksji wisząca nad tym kraikiem od początku jego istnienia teraz stała się coraz bardziej realna. Niemieckie korporacje oraz organizacje paramilitarne miały duży wpływ w tym państwie, teraz zaś uzyskiwały nieograniczoną władzę. Dla Rosji oznaczało to że główny rozgrywający w Europie - Niemcy uzyskają dogodną pozycję do ataku na Republikę. Nie można było też ignorować głosu rosyjskiej mniejszości, która była traktowana jako obywatele drugiej lub nawet trzeciej kategorii...

Szalony baron Roman von Ungern Sternberg zaskakuje Rosję

Baron w swym oświadczeniu dla zagranicy stwierdził krótko i autorytarnie (w swoim stylu notabene) że zamierza zjednoczyć całą Mongolię. Wywołało to napięcia w stosunkach chińsko-mongolskich a także konflikt z Kazachami. Rosja zachowała wobec sprawy neutralność, chociaż wielu rosyjskich patriotów z prawa i lewa boli przejęcie odcinka kolei transsyberyjskiej.
​

Totalizm staje się nową radykalną ideologią, czy zapanuje na świecie?

Oswald Mosley, znany działacz lewicy wezwał radykałów z Europy do spotkania w celu przedyskutowania nowej doktryny politycznej - totalizmu. Jak tłumaczył Bucharin w gazecie Prawda - "Totalizm to bolszewizm w gospodarce z zaawansowaną dyktaturą proletariatu w dziedzinie państwowości.". Trocki na wygnaniu ocenia totalizm jako nową formę biurokratycznej perwersji. Oprócz Mosleya i Bucharina zainteresowanie totalizmem zadeklarowali Valois, Beria i Mussolini.

18 stycznia wybrano nowy rząd. Na czele jego stanął Milukow. Jego praca będzie łatwiejsza, bowiem nie będzie musiał się martwić o poparcie Senatu, który uznał kandydata za ugodowego. Za rządem opowiedziała się koalicja eserów z mienszewikami oraz kadeci. Premier dokonał pewnych przetasowań, nowym ministrem gospodarki został Władimir Smirnoff, co uspokoiło rozedrgane środowiska finansowe. Jednocześnie zmieniono szefa wywiadu, którym został zagadkowy Jurij Rosenfeld. Zmiana premiera uspokoiła część środowisk które poczuły się zaniepokojone.

Na wygnaniu umiera król Imperium Brytyjskiego, Jerzy V

20 stycznia, umiera król Jerzy V, na wygnaniu w Kanadzie. Jest to duża strata dla Ententy, która nie może się otrząsnąć po rewolucjach socjalistycznych w swoich macierzach.

________________________

Mam nadzieję że ten odcinek spodoba się wszystkim.
​

​

​

​

​

​

​

​

 

Część trzecia - No future
​

Socjalistyczna Francja, albo Francja kontynentalna jak nazywali ją rozmaici „realiści” przeżywała najważniejsze wydarzenie ostatnich lat - wybory do rządu. Delegaci związków zawodowych, zgromadzeni z całej Francji wybierali nowy rząd znany pod francuską nazwą Comité de Salut Public albo w tłumaczeniu: „Komitet Bezpieczeństwa Publicznego”. O dominację w rządzie walczyły cztery frakcje – Sorelian, których ideologia jest marksistowską „ortodoksją” Francji. Ich nazwa wywodzi się od nazwiska Georga Soreliana, anarcho-syndykalistycznego myśliciela. Drugą ważną grupą są Travalieurs, Robotnicy, których pomysły na ustrój wywodzą się z pobliskiej Unii Brytanii. Dążą do zmniejszenia władzy Comite de Salut Public. Grupą poza Komitetem lecz nie dająca się zmarginalizować są Jakobini, groźna grupa stawiająca sobie za idoli Lenina oraz bohaterów Pierwszej Francuskiej Rewolucji. Ideałem tej grupy jest pozbycie się wpływów Anarchistów i Syndykalistów na rząd. Ostatnią licząca się grupą są Anarchiści, pod wpływem i nieformalnym przywództwem, wygnanego z Ukrainy Makhno. Celem Anarchistów jest znaczące zmniejszenie wpływów Komitetu i zwiększenie roli komun. Pozostałe grupy jak niedobitki radykalnych liberałów, którzy jeszcze nie wyemigrowali lub Reformiści są nieznaczące dla dalszego opisu sytuacji.

​

Oznacza to pójście armii Komuny Francuskiej drogą rewolucyjnej doktryny, drogą mechanizacji i szybkości. To jest wiadomość o poważnych skutkach dla odradzającej się Rosji. ​

​

Szefem wywiadu został Jakobin. Wg. komunologów oznacza to wzrost szansy na czystki i zakręcenie śruby w dziedzinie wolności osobistych.


​

Ministrem bezpieczeństwa publicznego został także Jakobin. Prawdopodobieństwo czystek w wojsku znacząco się zwiększyło..​

Nieoczekiwane zwycięstwo anarchistów, rząd stawia na spółdzielnie.​

Komuna Francuska stawia na internacjonalizm, możliwy powrót do hasła Marksa „Proletariusze wszystkich krajów łączcie się”.​

Ostatecznie nie uzyskano wyraźnej większości w Komitecie.

​

Wieści z Chin są zadowalające. Imperator Chin, Pu Yi zdecydował się nie przeprowadzać reform, na które oczekuje społeczeństwo. Oznacza to pogłębienie się przepaści między operetkowym dworem a zwykłymi ludźmi. Dla demokratycznej Rosji stawiającej na pierwszym miejscu umiłowanie osobistej wolności jest to dobra nowina, bowiem niezadowolenie społeczne otwiera szanse na przetasowania w Azji i na wyzwolenie ludów Chin spod tyranii XIX-wiecznej kompanii handlowej oraz zacofanej dyktatury Pu Yi..

​

Nowym królem Imperium Brytyjskiego, został Edward, książę Walii, na wygnaniu jak reszta rodziny królewskiej. Książe jest popularny w mediach i czyni wiele dla pozyskania mieszkańców Quebecu, który są nastawieni profrancusko. Przyszły król, zdecydował się ulec naciskom wybranych przez siebie doradców i wygłosił mowę w której obiecywał dać poparcie rządowi premiera Kinga. Zdziwiło to ekspertów od życia politycznego w krajach Ententy, bowiem Edward był nieugiętym zwolennikiem większej kontroli monarchy nad krajami Imperium.

​

Katastrofa ekonomiczna w Niemczech. Berlińska giełda zanotowała rekordowe spadki. Jak oceniają czołowi finansiści jest to koniec epoki prosperity na najbliższe kilka lat. Nie wiadomo w jakim stopniu kryzys dotknie Rosję, jedno jest jednak pewne – to wydarzenie na pewno da się odczuć przeciętnemu Rosjaninowi.

​

W międzyczasie odbyła się wizyta członków szwedzkiego rządu. Ministrowie spraw zagranicznych Szwecji i Rosji spotkali się przy jednym stole i w miłej i serdecznej atmosferze dyskutowali na temat Skandynawii. Wizyta zakończyła się sukcesem, dzięki temu że udało się wynegocjować niezwykle korzystne porozumienia w sferze kulturalnej.

​

Bitwa socjalistów z siłami porządkowymi Forda. Wieści z Ameryki są coraz bardziej przerażające. Grupa specjalistów z Instytutu Stosunków Międzynarodowych w St. Petersburgu kwestionuje zdolność utrzymania się USA w ciągu najbliższych lat. Przewidują dalsze osłabienie świeżo wywołanym kryzysem gospodarczym oraz rozpad na kilkanaście państewek. Zaiste, przyszłość Stanów Zjednoczonych napełnia obawą serca wszystkich zainteresowanych utrzymaniem się równowagi na świecie.

​

Mongolia sprzymierzyła się z Tybetem. Ten dość dziwny sojusz, został przypieczętowany podpisem zwariowanego barona Romana Ungern von Sternberga i tybetańskiego przywódcy, Dalajlamy. Wygląda na to że Mongolia próbuje wyjść z izolacji politycznej w jakiej znalazła się po Rosyjskiej Wojnie Domowej oraz znaleźć sojuszników w przyszłej walce o ziemię i surowce.

​

Pius XI, pierwszy „papież polityk” umiera 27 lutego 1936 r. Jest to duża strata dla Włoskiej Federacji, zmagającej się z swą konkurentką Socjalistyczną Republiką Włoch.

​

Iwan Pawłow, znany naukowiec pracujący nad odruchami warunkowymi umiera 28 lutego.

​

Kryzys dociera do Rosji! Tysiące robotników są zwalniane, całe kompleksy przemysłowe wstrzymują pracę. Kryzys nałożył się z niestabilnością polityczną, co gwarantuje ciężkie czasy dla koalicji rządzącej Rosją.

​

Nowym papieżem został Achille Lienart. Nie spełniły się plotki o interwencji Austrii w konklawe. Przybrał imię Jana XXIII, chcąc nawiązać do długowieczności papiestwa. Nowy papież jest demokratą, szczerze przekonanym o możliwości istnienia demokracji na Półwyspie Apenińskim. Nie uchroniło to jednak go od konfliktu z włoskimi radykalnymi socjalistami, którzy ogłosili przejęcie całej własności kościelnej w państwie. Sytuacja we Włoszech jest coraz bardziej napięta, możliwa jest wojna między obydwoma państwami.

​

Pozytywne wieści napływają także z Australazji. Po śmierci Stanleya Bruce'a gubernatora Australazji Earl Page'owi udało się doprowadzić do zorganizowania wyborów. Jest to oznaka że kraje Ententy nie dadzą sobie narzucić autorytarnych rządów oraz że Rosja nastawiona na krzewienie demokracji ma czego szukać w tym bloku.

 

Odcinek czwarty - Birth of a new state

15 marca odbyła się planowana od grudnia ubiegłego roku wizyta ministra spraw zagranicznych Niemiec, Fredericha-Wernera von der Schulenberga. Tematem spotkania był relacje niemiecko-rosyjskie oraz relacje Rosji z krajami Mittleeuropy nad którymi Niemcy sprawowały „przyjacielską kontrolę”. Całość wyprawy ministra okazała się być średnio skuteczna. Minister spraw zagranicznych Rosji, Nikołaj Sukchanow zapowiedział że Rosja przyjmuje politykę nie-interwencji w sprawy krajów Mittleeuropy co uspokoiło Niemców zmagających się z skutkami Wielkiej Depresji, jak dość szybko ochrzczono kryzys z lutego 1936 r. Nie zadowoliło to ministra Schulenberga który pragnął zawarcia 15-letniego paktu o nieagresji między Niemcami i krajami Mittleeuropy a Rosją.


​

Rząd Boliwii odrzucił propozycję unii z Peru. Wywołało to duże niezadowolenie u Peruwiańczyków, którzy spodziewali się zgody na przejęcie Boliwii. Boliwia zmaga się z kryzysem i coraz bardziej widoczne jest załamanie się władzy Jose Tejada Sorzano.





​

​

16 marca, w Moskwie zanotowano kolejną partnerską wizytę. Tym razem, do stolicy przybył Zaurbek Raibajew, minister spraw zagranicznych Ałasz-Ordy. W czasie spotkania starano się wynegocjować traktat dotyczący wzajemnego uznania granic, niestety rosyjski MSZ twardo ustaje przy oddaniu kluczowych miejscowości i regionów jak Aktyubińsk lub miasto Astrachań.


​

Komuna Francuska decyduje się na wielki Kongres Trzeciej Międzynarodówki na wzgórzu Montmarre, gdzie stałą bazylika Sacre-Coeur, zbudowana przez francuskich przemysłowców a zburzona przez władze Paryża po Drugiej Rewolucji. Liczby podane w oficjalnych komunikatach napawają uznaniem dla potęgi organizacyjnej Komuny. Wszystko wskazuje na to że będzie to główne wydarzenie tego roku. Z Rosji wyleci delegacja obserwatorów, na czele z Bukcharinem. Swój udział zapowiedzieli także mienszewicy, lewicowi eserzy oraz nieoficjalna delegacja prawicowych-eserów. Wielu Rosjan zastanawiało się co dzieje się z Trockim, który od upadku bolszewickiego reżimu żył w ukryciu. Nikt nie znał nawet jego aktualnego miejsca pobytu, wliczając w to służby specjalne Rosji które marzyły o pochwyceniu go i postawieniu przed sądem. Jego stanowisko na temat obecnej Trzeciej Międzynarodówki byłoby bardzo ciekawe i warte wysłuchania...
​

​

Kryzys w Królestwie Litwy, ruchy narodowy „Mówmy po litewsku” wymusił na rządzie ustępstwa. Można to uznać za początek nowej ery na Litwie, gdzie nacjonalizm stanie się wartością najważniejszą. Nie zapowiadało to dobrych relacji z sąsiadami a dla Rosji oznacza to wejście Europy środkowej, głównego pola ekspansji gospodarczej i źródła stabilności w epokę konfliktów narodowościowych które będą rozdzierać ten region tak jak na początku XX wieku rozdzierały one Bałkany. Kilka dni później z Wilna dochodzą głosy o odrzuceniu ustawy nacjonalizującej część przemysłu i ograniczającej prawa nie-Litwinów do inwestycji w litewską gospodarkę. Rząd starał się panować nad tendencjami nacjonalistycznymi, lecz coraz bardziej było widać że Litwa zmierza ku przepaści.


​

Autorytarne państewko Piotra Krasnowa, Unia Don-Kubania stara się o dobre relacje z Rosją. To zmilitaryzowane, feudalne państewko wystosowało delegację na rozmowy z Rosją. Celem rozmów było podpisanie umów handlowych gwarantujących utrzymanie gospodarki osłabionej kryzysem. Rosjanie zgodzili się na nowe umowy, chociaż opinia publiczna Rosji jest zainteresowana zjednoczeniem obydwóch krajów. Do uszu Rosjan dochodzą także sygnały o prześladowaniu rosyjskich chłopów, poszkodowanych przy przydziałach ziemi, której większość należy do uprzywilejowanej kasty Kozaków. Nie jest tajemnicą też to że Rosjanie pracujący w nielicznych fabrykach z utęsknieniem patrzą na macierzysty kraj. Policja kozacka ma ręce pełne roboty w zatrzymywaniu i rozbijaniu kolejnych nielegalnych związków zawodowych zakładanych przez robotników.


​

21 marca przybywa delegacja Serbii. Serbowie liczyli na poparcie Rosji, lecz musieli zadowolić się tylko ogólnikowymi deklaracjami.

​

7 kwietnia miało miejsce bardzo ważne wydarzenie w historii Rosji. Uchwalono ustawę w Dumie dzięki której niedziałające ziemstwa miały odzyskać pełnię władzy nad wsią. Wieś od czasów rewolucji bolszewickiej wymykała się z rąk kolejnych rządzących. Bolszewicy nie zdążyli sobie podporządkować wsi, aczkolwiek znane są plany kolektywizacji napisane przez komisarza do spraw rolnictwa. Za czasów Kiereńskiego, wieś była zostawiona sama sobie i z wyjątkiem organizacji doskonale działającej oświaty wiejskiej nic się nie działo. Teraz zaś, rząd Milukowa ma szansę przywrócić rządy prawa i władztwo terytorialne nad wsią, które należało do gminnych wspólnot. Mienszewicy, lewicowi eserzy oraz bolszewicy nie skłóceni z tymi ugrupowaniami postulowali uznanie sowietów które jeszcze się nie rozpadły lub nie zostały sparaliżowane przez antykomunistyczną działalność policji, lecz większość Dumy odrzuciła ich wniosek. Jak ocenił to publicysta i filozof Wiaczesław Iwanow: „Rosja wstępuje na drogę normalności. Po autorytaryzmie Kiereńskiego czas na powiew demokracji i wolności”.


​

Tego samego dnia, wysłano list z kancelarii cesarskiej do króla Litwy. W liście tym zawarte są słowa poparcia dla litewskich dążeń narodowościowych. Jest to kolejny przykład że Niemcy patrzą krótkoterminowo na region Europy Wschodniej i są zainteresowani podsycaniem narodowych waśni za cenę spokoju i stabilizacji. Rząd Rosji który chce pokoju i rozkwitu demokracji musi wyciągnąć naukę z postępowania imperialnych Niemiec.


​

11 kwietnia Mittleafrika, postanowiła podjąć próbę przejęcia ziem Portugalii. Co zaskoczyło znawców sytuacji międzynarodowej, Mittleafrika postanowiła poprosić Niemcy o negocjacje w sprawie portugalskich kolonii. 4 dni później, Niemcy, zaabsorbowane kryzysem postanowiły nie dopuścić do wzrostu potęgi Hermana Goeringa i zapowiedziały że nie zgodzą się na przejęcie administracji koloniami portugalskimi przez Mittleafrikę. Ten krok jest znakiem zmniejszenia się wpływów kół wojskowych w Niemczech które były postrzegane jako „imperialistyczne” od początków XX wieku.


​

Wizyta rumuńskiego ministra spraw zagranicznych, nie przynosi zadowalających rezultatów.


​

​

Wybuchła wojna między Xibei San Ma a Mongolią i Tybetem. Oficjalnym powodem wojny jest wspieranie mniejszości mongolskiej przez reżim barona von Sternberga. Rząd rosyjski z niepokojem spogląda na dawne Chiny zachodnie, które stają się areną zmagań szalonego barona z sąsiadami. Rosną obawy o to że następnym celem będzie Rosja, wygrzebująca się z zacofania i chaosu lat porewolucyjnych.

​

​

14 kwietnia zawarto porozumienie między Kanadą a Włoską Federacją. Treść porozumienia została opublikowana aczkolwiek niektórzy specjaliści nauk politycznych dopatrują się tajnych protokołów w myśl których wraz z atakiem Socjalistycznych Włoch na północ Kanada ma przyjść z pomocą i wypowiedzieć wojnę agresorom. Abstrahując od tajnych protokołów, oświadczenie oznacza że Kanada coraz bardziej nastawia się na wojnę w Europie. Jest to poważny sygnał dla Rosji która chce pokoju i stabilności...


​

Tego samego dnia, zakończono pracę nad wczesną polową artylerią. Jest to ważny krok w dziedzinie przywrócenia zdolności bojowych wojsk rosyjskich, lecz na przezbrojenie oddziały będą musiały długo czekać, bowiem większość nakładów idzie na produkcję dóbr konsumpcyjnych niezbędnych dla rynku.

​

​

Święto robotników zostaje uczczone w Rosji wielkim strajkiem robotników. Robotnicy z smoleńskiej fabryki samolotów zapowiedzieli że będą strajkować dopóki rząd nie spełni ich żądań. Ze strony rządu padły deklaracje o chęci przedyskutowania oraz jednocześnie wysłano szpiegów policyjnych w celu zbadania pogłosek o inspiracji przez wrogie wywiady oraz plotki o możliwym powstaniu bolszewickim. ​

​

 

Odcinek piąty - Red Dawn



​

3 maja został otworzony kongres Trzeciej Międzynarodówki. Było to wydarzenie roku, kilkanaście oficjalnych delegacji z całego świata, oraz kilkadziesiąt nieoficjalnych. Swój udział w obradach Międzynarodówki zapowiedzieli Gruzini, Włosi z Republiki, Meksykanie, Anglicy z Unii Brytyjskiej. Z delegacji nieoficjalnych, warto wymienić Amerykan, którzy mają wielkie szanse na zwycięstwo w nadchodzących wyborach oraz Niemców z marginalnej frakcji SPD. Z Rosji udział swój zapowiedział Bukcharin, stojący na czele bolszewików oraz lider mieszewików Aleksiej Rykow. Delegacja eserów jest nieliczna i skłócona z kierownictwem które uważa że wyjazd na kongres Trzeciej Międzynarodówki jest zdradą ideałów partii, a co więcej jest kooperacją z wrogami Rosji, tymi samymi którzy w 1917 doprowadzili ją do faktycznego stanu ruiny.

​

Pierwszą uchwałą Kongresu było postanowienie obalenia rządów kapitalistycznych. W odpowiedzi na te słowa, delegacja eserów opuściła salę a reszta rosyjskich partii przyłączyła się do chóru popierającego głównego mówcę, towarzysza Guerina. Uchwała wywołała wielkie oburzenie w Niemczech, które są zaporą przeciw ogólnoeuropejskiej rewolucji oraz nieco mniejsze w Rosji, doświadczonej przez szalone pomysły bolszewików. Kadeci rozważają nawet nakaz zdelegalizowania partii komunistycznych, lecz nie wiadomo jeszcze czy zostanie on wprowadzony w życie, głównie ze względu na kluczowe dla przetrwania rządu głosy mienszewików i lewicowych eserów.

​

Syndykalizm w Królestwie Hiszpanii spotkał się z poparciem dwóch najważniejszych mocarstw syndykalistycznych. Komuna Francuska oraz Unia Brytyjska poprzysięgły wspierać socjalizm i syndykalizm na Półwyspie Iberyjskim do końca. W tej romantycznej zapowiedzi kryje się poważny problem destabilizacji Hiszpanii zwłaszcza że środowiska karlistowskie odgrażają się że powywieszają komunistów na gałęziach drzew. Oznacza to także że Komuna Francuska przyjmuje bardzo agresywne stanowisko, podobne do tego które mieli Niemcy po końcu Wojny Światowej.

​

Meksyk oraz wspomniane wcześniej mocarstwa bloku socjalistyczno-syndykalistycznego zdecydowały się także wesprzeć Amerykan w walce. Oficjalnie walka ma się ograniczać do zdobywania głosów, nieoficjalnie mówi się o pomocy wojskowej, liczonej w setki milionów franków i funtów. USA są w stanie agonalnym, i wspomaganie rewolucjonistów na pewno im nie pomoże, a jak oceniają specjaliści przyczyni się do jeszcze większych wstrząsów w Chicago oraz kontrreakcji w Kalifornii, Teksasie i pozostałych stanach.

​

Kongres miał także za zadanie wyznaczyć kierunki działań socjalistycznych państw, tak aby osiągnąć sukcesy w teatrach działań. Jednym z takich ogólnikowych teatrów działań jest Ameryka Łacińska, w której wzrasta niezadowolenie z rządów rozmaitych junt i dyktatur.

​

Szczególna rola została wyznaczona kwestii kobiecej. Jak wiadomo kobiety w wielu krajach nie mogą głosować a w krajach Bliskiego Wschodu i Indii podlegają rozmaitym wykluczeniom ze społeczeństwa. Na wniosek feministek przegłosowano uchwałę w której zwraca się specjalną uwagę na losy kobiet. Oczywiście że dumne ustawy i uchwały pomogą afrykańskim lub arabskim kobietom, szczęśliwie rosyjskie kobiety dzięki Kiereńskiemu cieszą się pełnią praw tak samo jak mężczyźni.

​

Wielu delegatów i obserwatorów pochodziło z państw w których socjaliści nigdy nie przejęli władzy lub zostali obaleni tak jak w Rosji. W związku z tym, oraz bojowymi nastrojami w łonie delegacji oficjalnych postanowiono potępić „Biały Terror” będący dziełem kapitalistów oraz ich socjal-demokratycznych psów. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rosji zapewniło że w Rosji nie ma żadnego terroru i nawet partie dążące do obalenia kraju mogą swobodnie istnieć (chociaż nie bez nadzoru policyjnego i nękania przez kontr-wywiad). Komuna Francuska przemilczała oświadczenie chociaż w kraju cieszyło się szerokim poważaniem wśród konserwatystów i liberałów którzy podkreślali że rząd stanął skutecznie w obronie wizerunku Rosji, pogardzanej wśród lewackiej elity Europy.

​

Swoje pięć minut miała także kwestia zjednoczenia Włoch. Francuzi zapewnili syndykalistycznych Włochów o poparciu w razie konfliktu z socjal-demokratyczną Północą. W tej chwili granica między dwoma krajami a także granica francusko-włoska jest szczelnym murem przez który nawet mysz się nie prześlizgnie. Z takimi przeszkodami, ciężko przypuszczać żeby zjednoczenie z Południa nastąpiło szybko.

​

Inną ciekawą kwestią poruszoną na Kongresie jest rola Międzynarodówki w czasach kryzysu. Jak oceniają socjologowie, w czasie kryzysów ekonomicznych wzrasta podatność ludzi na radykalne recepty. W Rosji jest to podparte badaniami policjantów którzy zanotowali znaczący wzrost popularności bolszewików. Kontr-wywiad natomiast raportuje to zjawisko z drugiej strony, mianowicie wielu oficerów zapisuje się do prawicowych bojówek stowarzyszonych dość często z kręgami gen. Wrangla.

​

Jednym z bardziej namacalnych efektów Kongresu jest wysłanie francuskich i brytyjskich oficerów do Bengalu gdzie będą szkolić wojska w zakresie nowoczesnego pola walki i najnowszych metod prowadzenia wojny. Sam Bengal ma konkurentów w Indiach, graniczy z Federacją Książęca i Delhi wspieranym przez Ententę. W każdym razie, zapowiada to wzmocnienie się napięć w rejonie dawnych Indii Brytyjskich.

​

Kongres zakończył się 19 maja w miłej i serdecznej atmosferze. Wśród kawioru i bynajmniej nie taniego szampana panowie lewicowcy „podbijali” Europę oraz resztę świata,kreślili na nowo granice, wyzwalali ludy spod kolonialnej i kapitalistycznej opresji. Jak określił to anonimowy obserwator z Rosji: „Było to wielkie święto mitomaństwa, każdy projekt miał szansę na bycie przyjętym, nawet jeśli był on czystą fantazją składającego go. Gdyby Międzynarodówka zdecydowała się wcielić Niemcy na mocy uchwały do Francji to nie zdziwiłoby mnie to”. Inni z kolei dziennikarz tak opowiadał o Kongresie: „Wszędzie było mnóstwo świetnego i co najważniejsze – drogiego jedzenia. Ciekaw jestem czy proletariat Francji, Brytanii wie jak się bawią jego przedstawiciele”. Sami przedstawiciele Komuny Francuskiej uznają przeprowadzenie Kongresu za sukces.

​

Kolejna wizyta ministra spraw zagranicznych Unii Don-Kubańskiej. Tematem rozmowy jest poprawienie partnerskich stosunków między Rosją a Don-Kubaniem. Wizyty nie można określić za udaną, wizytę oprotestowały środowiska prawicowe które domagają się przywrócenia pełni praw Rosji w tym regionie oraz lewicowcy którzy wskazują na mentalne zacofanie don-kubańskich kozaków objawiające się w prześladowaniu nielicznego proletariatu oraz rosyjskich chłopów.

​

Xavier de Borbon-Parma, książe karlistowski opracował i wdrożył ideę, katolickiego ekonomicznego bloku. Taki blok miał by być przeciwwagą dla „bezbożnej” Międzynarodówki oraz dla przesiąkniętych protestantyzmem i junkierstwem Mittleeuropy. Blok składa się z Irlandii, Włoskiej Federacji która najwyraźniej szuka dodatkowych sojuszy oraz Portugalii. Austria jako jedyny kraj odmówiła.

​

7 czerwca ukończono plany uzbrojenia i organizacji dywizji na rok 1936. Jak na razie nie zostanie on wprowadzony w życie, bowiem państwo rosyjskie zmaga się z skutkami kryzysu, zarówno tymi ekonomicznymi jak i społecznymi. Duża niestabilność polityczna oraz kryzys władzy sprawiają że nie można myśleć w tej chwili o zbrojeniach. Nowym projektem opracowywanym przez tę Wasylija A. Degtjarewa jest dywizja kawaleryjska. Sztabowcy spodziewają się dojść do nowych metod przewozu wojska poprzez zwiększanie mobilności i siły kawalerii.

​

W Australazji wybory wygrywa Earl Page, przywódca nowo powstałej Konserwatywnej Partii. Jest to oznaka powrotu demokracji do Australazji.

​

W Polsce marsz na Myślenice, pozostające pod władaniem Galicji. Adam Doboszyński, postanowił wszcząć alarm dla swojej organizacji „Patrioci dla ratowania Polski” i przekroczył granicę polsko-galicyjską. Marsz zakończył się kilkunastogodzinnymi walkami z policją i wojskiem oraz kilkudziesięcioma zabitymi i ponad 100 osobami rannymi.

​

Znany pisarz, Maksym Gorky umiera 19 czerwca. Oponent Kiereńskiego, zwolennik Bukcharina, krytykował pierwszego za niekorzystne przemiany w Rosji. Niektórzy bolszewicy podejrzewają o śmierć rząd, lecz ten nie miał interesu w pozbywaniu się Gorkiego.

​

Zakłady samochodowe skończyły 26 czerwca prace nad maszyną do spisów ludności. Nakazano natychmiastowe rozpoczęcie badań nad.prostą maszyną obliczeniową.

​

1 lipca zakończono badania nad modelami bombowców z lat trzydziestych. Teraz Rosja przynajmniej w projektach niczym nie ustępuje światowym potęgom. Rozpoczęto pracę nad myśliwcami eskortującymi.

 

Prawda ale i Nieprawda Otto
1) Wybrano Jana XXIII
2) Kajzerowy Jan XXIII to nie Jan XIII z naszej historii.

Nasz Jan XXIII to Angelo Giuseppe Roncalli a Kajzerowy to francuski kardynał Achille Liénart. Achille Liénart był znany z ewangelizacji wśród robotników i złożył "stowarzyszenie księży robotników". Sam w sobie był bardzo ciekawą postacią, z jednej strony był zwolennikiem rewolucji narodowej Petiena z drugiej zaś był gorącym krytykiem bezbożnej III Rzeszy. Achille Liénart nigdy nie został papieżem (pierwszym od 500 lat nie Włochem był dopiero Wojtyła).

Zaś Angelo Giuseppe Roncalli (czyli nasz) podczas wojny zasłynął fałszując świadectwa chrztu dla węgierskich żydów.

 

Odcinek Szósty - Terrible news

14 lipca podjęto jedną z ważniejszych decyzji w historii administracji rosyjskiej – zdecydowano się na przeniesienie stolicy z Moskwy do Sankt Petersburga. Oficjalnie podawanym motywem jest chęć powrotu do tradycyjnej stolicy państwa rosyjskiego oraz nawiązanie do historycznej Rosji, nieoficjalnych powodów jest jednak wiele. Od jak niektórzy zagraniczni dziennikarze wysnuwają „tendencji do gloryfikowania carskiego reżimu” do zwykłego przystosowania budynków Sankt Petersburga do pełnienia reprezentacyjnych i użytkowych funkcji. Jak napisał w cotygodniowym felietonie pewien znany publicysta - “Rosja pokazuje że walczy z kryzysem przenosząc stolicę i podnosząc zapotrzebowanie na towary luksusowe. Przenosiny stolicy oznaczają wydatki na towary luksusowe dla parlamentarzystów, urzędników więc to też jest korzyść dla Rosji” Jest to dość złośliwy głos w dyskusji ale nie można odmówić racji tym którzy uważają że zmiana stolicy to tylko cios propagandowy, a przeciętni Rosjanie nie skorzystają na tej sprawie.

​

Polski rząd, zdecydował się na wysłanie patroli wojskowych na wieś. Zrewoltowane bandy chłopskie, dość często zaagitowane przez księży na rzecz nacjonalistów lub przez podziemnych agitatorów radykalnych partii socjalistycznych atakują pańskie folwarki i niszczą zabudowania oraz rozdzielają ziemię. W miastach sytuacja jest niewiele lepsza, wielu bezrobotnych ucieka się do szerzenia fermentu rewolucyjnego Obserwatorzy życia publicznego, publicyści wątpią w powodzenie tej misji wojskowej, rząd zachowuje jednak optymizm.

​

W Japonii protesty robotnicze przerodziły się w falę strajków, które ogarnęły cały kraj. Część prawicowych polityków widząc podobieństwa do Rewolucji Brytyjskiej z 1925 r. zażądała wysłania wojska przeciw strajkującym i zmuszenia ich do przerwania działalności strajkowej. Rząd Inukaia zgodził się ogłosić stan wyjątkowy co w przekonaniu polityków związanych z obozem rządzącym ma uspokoić sytuację i nie dopuścić do dalszych zamieszek lub przejścia strajków w rewolucję wymierzoną w młodą japońską demokrację.

​

W Szwecji wydano 3 sierpnia oświadczenie w którym rząd stanowczo zaprzeczył manipulacjom przy nadchodzących wyborach do parlamentu. Oświadczenie to uspokoiło środowiska demokratyczne, chociaż uderzający jest brak oświadczenia z kancelarii królewskiej króla Gustawa V. Bardzo wielu wyborców zastanawia się kto wygra wybory. Konserwatyści cieszą się niewielkim poparciem, i bez fałszowania głosów nie są w stanie zdobyć większości.

​

W Polsce koła rządzące próbują po raz kolejny od ustanowienia Królestwa Polski ustanowić króla. Kandydatów jest kilku lecz wśród Rady Regencyjnej nie ma jednomyślności, a co gorsza wybuchają publiczne spory. Alternatywą dla obwołania króla jest pozostawienie regencji co nie jest złym pomysłem jeśli nowy król miałby dzielić społeczeństwo zamiast jednoczyć.

​

Orda Ałajska zdecydowała się w nieoficjalnych, nie przekazanych do prasy postanowieniach rządu wspierać rodzimych Rosjan którzy dominują ekonomicznie w państwie. Jest to dla Rosji sygnał że ocieplenie jest możliwe, pomimo tego że Rosja nie uznaje przebiegu wspólnej granicy.

​

7 sierpnia Rada Regencyjna po długim namyśle wydaje oficjalny komunikat – regencja w Polsce zostaje! Ten prawdopodobny krok wobec zaostrzenia się nastrojów w łonie Rady oznacza że arcybiskup Kakowski będzie nadal kierował Radą regencyjną jako regent. Polacy przyjmują z ulgą postanowienia Rady, oznaczające koniec długotrwałych sporów na temat wyboru króla, chociaż środowiska monarchistów są niezadowolone z decyzji i ją oprotestowują.

​

Koreański rząd na emigracji szykuje się do walki o niepodległość. Korea, okupowana od 1910 r. zmaga się z japonizacją oraz ekonomicznych uprzywilejowaniem japońskich koncernów w własnym kraju. Nieudane powstania w 1919 r. oraz w 1929 r. spowodowały zwiększenie represji spadających na kraj. Rząd japoński obawiający się rewolucji w domu oraz w Korei zaciska knebel na ustach Koreańczyków. Emigracyjny rząd Korei zwrócił się z prośbą o wsparcie do Australazji, która bardzo chętnie wspomogła bojowników o wolność.

​

16 sierpnia spiskowcy należący do kręgu wyższych oficerów zabili premiera Inukaia. Kierowali się oni jak później powiedziała żandarmeria wojskowa „szeroko rozumianym patriotyzmem i lojalnością do kraju i cesarza”. Nie jest tajemnicą że Japonia przeżywała i przeżywa trudności, lecz to zabójstwo może doprowadzić do dalszego politycznego rozchwiania kraju. Jak na razie zwyciężyły rządy demokratyczne, poparte przez samego cesarza Hirohito który zainterweniował po śmierci premiera. Oficerowie po tym wystąpieniu J.C.M nie będą więcej występować przeciwko rządowi. Dla Rosji oznacza to że Japonia nie będzie najprawdopodobniej agresywnym sąsiadem lecz pokojowo nastawionym partnerem z którym będzie można rozwiązać sprawę Primorska lub kwestię podziału sfery wpływów w Chinach.

​

Dwa dni później skończono pracę nad nowym modelem czołgów. Model ten nie zostanie wprowadzony do masowej produkcji jak na razie, bowiem ważniejsze jest przeznaczenie nakładów na ustabilizowanie gospodarki i społeczeństwa oraz zwiększenie liczby rekrutów w wojsku, które cierpi na niską liczbę żołnierzy i personelu walczącego. Wiele dywizji w praktyce nie istnieje, a schematy mobilizacyjne praktycznie są nie do wdrożenia. Zdecydowano się na wdrożenie w życie rewolucyjnej jak na Rosję technologii lotniskowców. Jak na razie są opracowywane pierwsze podstawowe modele.

​

Jednocześnie, ministerstwo spraw zagranicznych Rosji odnotowało kolejną wizytę przedstawicieli Unii Don-Kubania. Tematem wizyty była współpraca gospodarcza oraz rozwiązanie problemów związanych z handlem nadgranicznym.

​

30 sierpnia odbyła się wizyta delegacji szwedzkiej w Rosji. Wizyta dotyczyła spraw handlowych oraz ogólnego pogłębiania korzystnych relacji między Rosją a Szwecją.

​

5 września z Szwecji nadchodzą wyniki wyborów, które są przerażające. Wybory wygrała radykalna lewica na czele z Zethem Hoglundem. Wszyscy są zaskoczeni wynikiem wyborów, spodziewano się zwycięstwa liberałów lub umiarkowanej lewicy. Nikt z obserwujących nie jest w stanie wytłumaczyć dlaczego Szwedzi zwrócili się masowo ku totalitarnym partiom. Być może zadecydowało o tym rozczarowanie Szwedów rządami konserwatystów i nieudolność lewicy i liberałów którzy bojąc się o kraj nie występowali przeciwko niedemokratycznym praktykom rządu. W każdym razie oznacza to niewesołe czasy dla sąsiadów, którzy mogą się obawiać wspierania partii komunistycznych i syndykalistycznych. Rosja zaś traci pewnego sojusznika w Skandynawii.

​

Premier kraju Zeth Hoghlund ogłosił politykę swojego rządu. Ma ona polegać na zbrojeniach niezbędnych do odparcia agresji krajów kapitalistycznych. To oświadczenie jest wymierzone przede wszystkim w Niemcy ale częściowo tyczy się także Rosji, która może wprowadzić swe wojska na Półwysep Skandynawski za zgodą Finlandii lub w razie rozbudowy sił morskich. W każdym razie oznacza to zadzierzgnięcie współpracy między Szwecją a narodami bloku syndykalistycznego.

​

17 września wybuchła afera korupcyjna związana z minister sprawiedliwości Spiridonową. Została ona oskarżona o upolitycznianie prokuratury oraz o preferowanie sędziów związanych z ugrupowaniami lewicowymi. Konserwatyści oraz prasa prawicowa ochrzcili to aferą sędziowską. Możliwe są przetasowania w rządzie ale jak na razie premier zapowiedział wsparcie dla minister.

​

Prezydent Hoover zdecydował się na bardzo odważny i chyba nie do końca przemyślany krok. Podjęto decyzję o utworzeniu rządu jedności narodowej, na którego czele ma stanąć generał Mac Arthur. Mac Arthur któremu nie można odmówić patriotyzmu i przywiązania do ojczyzny, obejmie funkcję prezydenta a Mengert zostanie vice prezydentem. To posunięcie oznacza rozprawienie się z bandytami spod znaku bolszewizmu i nacjonalistycznej utopii. Cały świat z niepokojem śledzi wydarzenia w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

​

25 września skończono pracę nad nowym typem uzbrojenia i organizacji kawalerii. Postanowiono rozwijać teoretyczną fizykę jądrową przez zwiększenie nakładów oraz przesunięcie części uwolnionych środków na nauki ścisłe.

​

2 października wprowadzono Akt Bezpieczeństwa Kryzysowego. Przewiduje on delegalizacje i aresztowania czołowych działaczy Zjednoczonych Syndykatów Ameryki oraz „Ameryka Pierwsza!”. Oznacza to praktycznie rzecz biorąc starcia z bojówkami obydwóch organizacji społeczno-politycznych bowiem obie organizacje nie zamierzają poddać się bez walki.
​

 

Odcinek siódmy - End of the world as we know?




​

10 października nastąpił kolejny strajk. Zgodzono się na ustępstwa wobec robotników moskiewskich zakładów zbrojeniowych. Rząd nieoficjalnie jest zdziwiony dużą liczbą protestów robotniczych ale nie spodziewa się załagodzenia sytuacji w związku z planowaną polityką wobec wszystkich przedsiębiorców, począwszy od drobnej firmy do potężnych korporacji rozciągających się na całą Rosję.

​

16 października postanowiono w USA rozbić obydwie ekstremistyczne organizacje - „Amerykę Pierwszą!” i Zjednoczone Syndykaty Ameryki. W uzasadnieniu wydanym przez rząd można znaleźć słowa o niszczycielskim i totalitarnym charakterze obydwóch „partii” oraz o konieczności ratowania Ameryki przed komunizmem mogącym znacząco przekształcić stosunki klasowe na wsi i w miastach i nacjonalizmem który zniszczy prawa pojedynczych stanów.

​

Półwysep Skandynawski tonie w odmętach lewackiej ideologii. Po Szwecji, tym razem Norwegia została upatrzona na cel bloku syndykalistycznego. Unia Brytyjska wystąpiła z propozycją współpracy między narodami. Norwegowie, chętnie przyjęli propozycję licząc na ocieplenie stosunków między Szwecją a także Unią Brytyjską. Rosji zostaje jeden partner w Skandynawii – Finlandia. Na nieszczęście Finlandia jest krajem mocno autorytarnym i możliwy jest wybuch wojny między nią a jej zachodnim sąsiadem lub nawet z Rosją o tereny Karelii.

​

27 października zanotowano pierwsze pozytywne wydarzenie związane z ziemstwami – jedno z ziemstw zorganizowało zbiórkę funduszy i zorganizowało budowę szpitala dla swoich mieszkańców. Rzecznik rządu wyraża zadowolenie z sytuacji i liczy na więcej efektów działalności ziemstw.

​

Wieści z USA są coraz gorsze – 28 października rząd rozpoczął narady nad wprowadzeniem stanu wyjątkowy. Oznacza to znaczące pogorszenie się sytuacji w Stanach Zjednoczonych i przejście kraju w stan faktycznej anarchii. Wiadomo że na południu nikt nie zamierza się usłuchać postanowień prezydenta Mac Arthura, w okręgach przemysłowych Chicago jest tak samo. Rząd będzie miał wielki orzech do zgryzienia jeśli chce kontynuować politykę akcji zbrojnej przeciwko kontestującym porządek grupom. Z drugiej strony konflikt wydaje się być nieunikniony.

​

2 listopada nadchodzą wieści z Unii Brytyjskiej – Federacjoniści dzielą się wpływami w rządzie z Maksymalistami. Ten dziwny sojusz zostanie wkrótce przypieczętowany nowym podziałem stanowisk, wg. którego Federacjoniści będą komisarzami a pozycję Generalnego Sekretarza zajmie Maksymalista. Faktycznie oznacza on rozdwojenie jaźni u brytyjskich socjalistów u których zwolennicy decentralizacji połączyli się w zgodzie z politykami preferującymi scentralizowanie państwa. Jest to niecodzienny wynik wyborów do Kongresu Związków.

​

6 listopada jest początkiem Drugiej Wojny Domowej w Stanach Zjednoczonych. W wyniku ciągłego nękania represjami ze strony wojska i FBI, dawny gubernator Luizjany Huey Long postanowił przejąć kontrolę nad stanami Południa. W płomiennym przemówieniu radiowym (które są zresztą uznane za typowe dla niego) wezwał zwolenników „nowego podziału społecznego” do przeciwstawieniu się Gwardii Narodowej oraz policji wprowadzającej stan wojenny. Szefem rządu został umiarkowany polityk Charles Lidenbergh, kochany przez tłumy. W odpowiedzi na mowę Longa, gubernator Kalifornii Frank Merriam ogłosił powstanie nowego kraju – Pacyficznych Stanów Zjednoczonych Ameryki. Ta deklaracja została uznana przez rząd Stanów Zjednoczonych za faktyczną secesję Zachodniego Wybrzeża. Zachodnie Wybrzeże w przeciwieństwie do okręgów przemysłowych Północnego-Zachodu i rolniczych regionów Południa miało prosperującą gospodarkę , głównie dzięki handlowi z Japonią i jej marionetkami. i Australazją. W związku z tym, posunięcia Prezydenta MacArthura skupiające się na wyeliminowaniu radykałów z życia publicznego nie miały dużego poparcia w Kalifornii i innych nadmorskich stanach. Trzecim ostatecznym ruchem który dobił USA, była decyzja Jacka Reeda który na wiecu w Chicago ogłosił USA martwym państwem i zadeklarował powstanie pierwszego amerykańskiego państwa robotników. Atmosfera w Chicago przypominała najgorsze chwile w czasie panowania Rządu Tymczasowego lecz z napadami na wojsko i Gwardię Narodową skończyła się era spokoju. Nowo wybrany Komitet Ludu Amerykańskiego postanowił w wydanej 7 listopada rezolucji walczyć o wyzwolenie proletariatu do końca istnienia zorganizowanej władzy robotniczej na terenach stanu Illinois. Wszystko to oznacza że USA wpadły w stan wojny domowej, z której wyciągnąć je może tylko geniusz wojskowy lub cudza interwencja. Jak na razie Kanada nie opowiedziała się za rządem, a Meksyk może wstąpić w wojskowy sojusz z Zjednoczonymi Syndykatami Ameryki.

​

Słabość rządu centralnego Stanów Zjednoczonych Ameryki wykorzystała Japonia która zajęła sporną wyspę Guam. Wygląda na to że japoński imperializm odżywa na nowo, tym razem pod sztandarami demokracji.

​

Tego samego dnia (7 listopada) wybrano nowy rząd Zjednoczonych Syndykatów Ameryki – na czele rządu stanął komisarz Norman Thomas, umiarkowany polityk dążący do poprawienia losu robotników łagodnymi, nie bolszewickimi metodami. Czas pokaże czy nie zostanie on przekrzyczany przez bardziej radykalne frakcje w Zjednoczonych Syndykatach.

​

Wydarzenia w Stanach odbiły się słabym echem w Rosji. Zachęceni wystąpieniem robotników działacze bolszewiccy postanowili wywołać wielki bunt chłopski w guberni kazańskiej. Na szczęście szybka i sprawna reakcja władz ziemskich i gubernatora sprawiła że powstanie spaliło na panewce. Raz jeszcze udowodniono że Rosja nie da sobie narzucić tyranii bolszewickiej.

​

Następnego dnia, wybrano po krótkich rozmowach rząd Pacyficznych Stanów Zjednoczonych Ameryki. Na jego czele stanął co jest naturalne i oczywiste, gubernator Kalifornii Frank Merriam.

​

W tym samym dniu do głosu dochodzą mieszkańcy Hawajów, którzy zadecydowali się odłączyć od Stanów Zjednoczonych widząc upadek rządu oraz całkowity brak kontroli nad Zachodnim Wybrzeżem. Co dziwniejsze, nie zdecydowali się na przyłączenie do Pacyficznych Stanów Zjednoczonych Ameryki lecz postanowili utworzyć własne państwo. Jest to nieco zaskakujące bowiem Hawaje są za słabe żeby poradzić sobie z rosnącymi wpływami Japonii która może okazać się grabarzem amerykańskiej suwerenności na terenie Pacyfiku. Jak na razie władze USA nie komentują oddzielenia się Hawajów, a nawet jeśli skomentują to i tak nie mają sił na przywrócenie władztwa w tym rejonie.

​

Unia Don-Kubania wysłała delegację w sprawie polepszenia stosunków z Rosją. Wizyta przebiegła pomyślnie ale nie udało się osiągnąć wielkiego sukcesu w kwestiach polityki gospodarczej lub ułatwień w handlu międzynarodowym.

​

Kanada się szykuje do przechwycenia Nowej Anglii, regionu Stanów Zjednoczonych. Postanowiono odkurzyć plany obrony na wypadek załamania się władzy centralnej w Stanach Zjednoczonych. Wychodzi na to że USA rozpadają się szybciej niż Rosja w odmętach wojny domowej.

​

10 listopada Kanada szybką i zdecydowaną akcją przejmuje Kanał Panamski. Chcąc nie dopuścić do załamania się handlu pacyficzno-atlantyckiego Kanada obsadza swoimi wojskami kanał. Ze strony gubernatora Kanału krok zostaje przyjęty z ulgą, chociaż zastrzegł on że Kanada wykonuje tymczasową posługę w Kanale.

​

Pozytywnym skutkiem Drugiej Wojny Domowej w Stanach Zjednoczonych jest to że Filipiny odzyskały niepodległość. Na skutek wycofania się misji wojskowej, która jest potrzebna w kraju, Filipiny stały się wolnym krajem. Teraz miliony Filipińczyków świętują odzyskanie niepodległości. Przed nimi stoi jednak poważne wyzwanie: Japonia szuka nowych ziem pod eksploatację. Ratunkiem może być ucieczka pod skrzydła Ententy lecz nikt nie wie czy Ententa ma siły na bronienie niepodległości krajów azjatyckich.

​

Jednocześnie też Japonia zaprosiła rząd koreański na uchodźstwie do rozmów o przyszłości Korei będącej pod rządami gubernatorów mianowanych z Tokio. Jest to duży krok naprzód i może się wydawać że przyniesie to wolność Koreańczykom, którzy są poddawani brutalnym represjom od 1910 r.

 

Odcinek ósmy - Business as usual

15 listopada przybywają wieści z Allgemeine Ostasiatische Gesellschaft zwanej także po polsku Wschodnio Azjatycką Kompanią. Kompania zerwała lenny stosunek wobec swojego pana, Niemiec i postanowiła przyjąć więcej Chińczyków na stanowiska kierownicze. Oznacza to marginalne zwiększenie wolności dla uciskanych robotników i wieśniaków chińskich, lecz nie zmienia to faktu że ogólnie rzecz biorąc Chiny znajdują się pod dyktatem niemiecko-japońskim. Tylko interwencja trzeciej siły jest coś w stanie zmienić. Jak na razie, USA są w stanie rozkładu, Kanada dąży do odzyskania terenów Wielkiej Brytanii a pozostałe państwa nie liczą się. Czyżby ciężar wyzwolenia spadał na Rosję?

​

Tego samego dnia, rząd Pacyficznych Stanów Zjednoczonej Ameryki zdecydował się wypowiedzieć wojnę USA. Oznacza to wbicie noża w plecy walczącej amerykańskiej armiii, która nie będzie w stanie walczyć przeciwko trzem wrogom naraz. Jak potwierdzają specjaliści od polityki międzynarodowej i wojskowości opierając się na danych od dziennikarzy na froncie, armia Stanów Zjednoczonych nie jest na tyle liczna by walczyć na trzech, rozległych frontach. Niewielkim pocieszeniem jest fakt że Zjednoczone Syndykaty Ameryki oraz Państwo Amerykańskiej Unii, jak się nazywa państewko gubernatora Longa walczą między sobą na śmierć i życie.

​

Liberia, protektorat amerykański przeszedł pod kontrolę Mittelafryki, kolonii niemieckiej. Na wskutek całkowitego upadku USA, Liberia zdecydowała się znaleźć nowego opiekuna który będzie chronił jej niezależności przed obcymi. W praktyce oznacza to przejęcie kontroli nad krajem przez Hermana Goeringa oraz upadek marzeń o szczęśliwym, nowoczesnym państwem łączącym wszystkich Afrykańczyków oraz potomków niewolników z Afryki.

​

Dwa dni później, na specjalnej naradzie rządu zostaje potwierdzona Nowa Ekonomiczna Polityka. Ma ona na celu rozwinięcie skrzydeł przez firmy i korporacje działające na terenie Rosji, począwszy od niewielkich przedsiębiorstw rodzinnych do wielkich korporacji zajmujących się wysokozaawansowanym przemysłem. Pakiet ustaw ma zwalczać bezrobocie i zachęcać do podjęcia własnej działalności. Wydaje się że nadchodzi złota era dla fabrykantów i przedsiębiorców, dla których rząd usuwa bariery i podejmuje działalność pro-kapitalistyczną.

​

Następnego dnia, zapewne pod wpływem ustaw dochodzi do strajku. Szybko zostaje on załagodzony i uśmierzony.

​

Jednocześnie przybywa delegacja Ordy Ałajskiej. Wizyta ma związek z wzrastającymi napięciami turkiestańsko-ałajskimi. Bardzo możliwy jest wybuch wojny. Rosja nie ma niestety sprawnych i gotowych do interwencji sił wojskowych aby rozsądzić obydwie strony co neguje możliwość przysłużenia się sprawie pokoju. Po opuszczeniu macierzystego kraju przez dyplomatów docierają do nich złe wieści: Turkiestański Kalifat decyduje się zaatakować Ordę w celu ochrony Turkmenów przed prześladowaniem ze strony ałtajskiego rządu.

​

W tym samym czasie Kanada wprowadza wojsko do Alaski. Gubernator przyjmuje ten krok z nieudawaną ulgą. Jak na razie zostaną zachowane prawo oraz urzędnicy, włączając w to gubernatora.

​

Jednocześnie, grono rządzące Stanami Zjednoczonymi Ameryki dochodzi do wniosku że lepiej jest jednak uznać niepodległość Pacyficznych Stanów Zjednoczonych Ameryki i decyduje się na zawarcie pokoju. Negocjacje z PSA wychodzą na tyle korzystnie że obydwa kraje postanawiają zjednoczyć się w walce z komunistycznym i nacjonalistycznym zagrożeniem. Oznacza to że zlikwidowany zostaje jeden front a wojska amerykańskie są uwolnione od walki z Kalifornijczykami.

​

Ten dzień nie był także zmarnowany na Dalekim Wschodzie – trwające tam negocjacje przyniosły wyczekiwane przez wszystkich rozwiązanie – Japonia wycofuje się z Korei i gwarantuje Koreańczykom wolność. Korea stała się wolna i postanowiła w pierwszym akcie przystąpić do japońskiego sojuszu wojskowego. Jest to wielki krok na drodze do stabilizacji Azji.

​

Jednakowoż w miastach Legacji zdecydowano się na przyznanie pozycji urzędniczych bossom podziemia zamieszanych w nielegalne interesy. Następstwa tego są łatwe do przewidzenia, mianowicie oznacza to większy chaos w legacji.

​

20 listopada Transamur wysłał groźnie brzmiące ultimatum, w którym domaga się ziem wschodniej Syberii dla siebie. Kołczak, widząc porażkę puczu z 1924 r. postanowił ograniczyć swe żądania. Rosyjski rząd odrzucił żądania, stwierdzając że nie boi się „operetkowej dyktatury”, szalonego mitomana który ciemięży ludność rosyjską w swoim państwie na polecenie Japończyków.

​

30 listopada zanotowano odwiedziny serbskich oficjeli wysokiego szczebla. Wizyta zakończyła się umiarkowanym sukcesem, nie podjęto żadnych przełomowych działań.

​

6 grudnia przybyła niemiecka delegacja – tematem wizyty była współpraca gospodarcza która mogłaby zostać pogłębiona między obydwoma narodami.

​

10 grudnia brazylijskie związki zawodowe przejęły w Rewolucji Encosta władzę nad krajem. Jest to znak że syndykalizm staje się coraz groźniejszą ideologią na świecie, a zwłaszcza w Ameryce Południowej.

​

14 grudnia w Japonii wygrywają demokraci. Luźna unia ugrupowań które powstały po potęznym wstrząsie sceny politycznej w Japonii kilka miesięcy temu wygrała te wybory.

​

Nowy rok zostaje przywitany zmianami w polityce – wygrywa większa otwartość, wytworzona pod wpływem nowych demokratycznych rządów w Rosji.

​

2 stycznia otwarto nową linię kolejową w Mogoczy na Syberii.

​

Tego samego dnia zanotowano wizytę Serbów i Rumunów. Wizyty przyniosły wiele dobrego w zakresie poprawienia serdecznych relacji łączących narody zespojone wspólną wiarą.










​

Miesiąc minął niczym wspomnienia lata
moderator Ci więc figla spłata
temat Ci zamknie i opieczętuje
spam wyczyści chociaż w sercu żałuje
że Aara tego nie ma kontynuacji
bo jest on pełen gracji.

Pozdrawiam Medievista