Royaume de France

PolishEmpire · 29 Listopad 2011

Królestwo Francji.

Europa Universalis 3 DW 5.1
Poziom: Very Hard
Agresywność: Normal
Reszta - domyślnie.

________

Odcinek I

Był to już 19 rok panowania Karola VI z dynastii Walezjuszów. Był on bardzo zdolnym władcą, jednak w pewnym momencie życia padł na niego cień - jak podaje jeden z ówczesnych mu kronikarzy, Karol popadł w obłęd podczas podróży do Orleanu w roku pańskim 1392. Chory twierdził, że jest ze szkła i nie wolno go dotykać.

Królestwo Francji w roku 1399. Kraj rozbity na wiele państw - wasali, uznających władzę zwierzchnią króla, jednak mających dość szeroką autonomię.
Głównymi rywalami Francji są - naturalnie Anglia, od południa Aragonia, a od wschodu Burgundia.

Druga połowa XIV wieku to okres wojny stuletniej. Chwilowo trwał rozejm, jednak Karol podjął decyzję o ataku na Akwitanię do której rościł sobie prawa.

25 I 1400 roku król wydaje przywilej, który zwiększa znaczenie magnaterii w polityce.

Karol VI, który nosił tytuł Arcykatolickiego postanowił wydać dokument na mocy którego biblię czytać mogli tylko Księża oraz Szlachta.

17 III 1400 rodzi się dziedzic - Ludwik

19 IV 1400 zostaje podpisany sojusz z Austrią. Równocześnie dochodzi do małżeństwa siostry Karola z synem Króla Austrii.

Przez cały rok 1400 trwają przygotowania do wojny z Anglią. 5 Lutego 1401 wojska Francuskie wkraczają do Akwitanii i rozpoczynają oblężenie Bordaeux. Rozpoczyna się kolejny etap wojny stuletniej.

Anglię poparły Portugalia i Bretania, zaś Francję jej wasale oraz Austria. Dodatkowo Karol VI prowadził rozmowy z Królem Szkocji na temat udziału tego drugiego w wojnie.

Francuzi szybko uporali się z niewielkimi siłami Angielskimi w Gaskonii i Calais. 3 Kwietnia 1402 opanowali Gaskonię a rok później Calais. 14 X 1402 Anglicy desantują się w Normandii, gdzie zostają rozgromieni przez 2-krotnie liczniejszą armię francuską dowodzoną przez samego króla. Z Bretanią 28 XII 1402 zostaje podpisany biały pokój.
Anglicy pomimo iż zostali wyrzuceni z kontynentu, nieustannie próbowali desantować się w różnych regionach Francji, jednak bezskutecznie.

3 IV 1405 zostaje podpisany sojusz francusko-szkocki. Miesiąc później Szkoci atakują Anglię jednak ponoszą klęskę pod Yorkiem i wycofują się z wojny.

Król postanowił zreformować armię. Dzięki tej reformie armia francuska stała się jedną z najsilniejszych na kontynencie.

9 I 1406 król staje na czele wyprawy do Portugalii, w celu zmuszenia sojusznika Anglii do wycofania się z wojny.
W lutym armia francuska dociera pod Lizbonę i bierze ją szturmem. Tydzień później 12 II 1406 zostaje podpisany rozejm.

Armia francuska była najpotężniejszą na kontynencie, czego dowodem był szereg zwycięstw z wojskami angielskimi. Król pragnął wykorzystać swoją pozycję jako dowódcy tej potęgi i przeprowadził reformę, która scentralizowała system rządów we Francji. Doprowadziło to do oburzenia szlachty, jednak wszelkie bunty zostały szybko stłumione.

W kwietniu 1406 r. Austria podpisuje biały pokój z Anglią, zaś miesiąc później zrywa sojusz z Francją.

22 Lipca 1407 r. kraj obiega smutna wiadomość. Król Karol VI Walezjusz umiera przeżywszy zaledwie 39 lat. Władzę nad krajem w imieniu młodocianego królewicza przejęła rada regencyjna.

Pomimo śmierci Króla wojna z Anglią nadal trwa. Wyspiarze pomimo braku szans na odzyskanie swoich posiadłości ponawiają bezskuteczne desanty na terytorium Francji, oraz odmawiają oddania choćby jednego zamku.

Społeczeństwo Angielskie było coraz bardziej zmęczone wojną. W listopadzie 1410 roku po słabych zbiorach chłopi postanowili podnieść bunt. Wybuchła wojna chłopska.

W 1413 roku papieżem został Francuz, co znacznie polepszyło położenie Francji na arenie międzynarodowej.

Wreszcie, po 13 latach wojny Anglicy doszli do wniosku, że już nie są w stanie dalej walczyć i podpisali bardzo korzystny dla nich pokój. Francja zobowiązała się pozostawić Anglikom Calais (czyt. Kale), zaś Anglicy mieli oddać Francji Akwitanię. Rozejm miał potrwać pięć lat. Koniec wojny która toczyła się już z przerwami ponad 80 lat wydawał się być bliski.

CDN

---------- Post added at 18:11 ---------- Previous post was at 18:04 ----------

Wszelka konstruktywna krytyka mile widziana

PolishEmpire · 30 Listopad 2011

@MiXB
Dzięki za poprawienie mojego błędu odnośnie wymowy Calais po francusku oraz obszerną PW. Ogólnie to nie trawię francuskiego i nigdy się go nie uczyłem, więc raczej nie miałem możliwości, żeby się zapoznać z tym. A, że kiedyś, gdzieś obiło mi się o uszy to pomyślałem, że napiszę. No cóż, nie wyszło

---------- Post added at 20:34 ---------- Previous post was at 17:39 ----------

Odcinek II

Rada regencyjna kontynuowała politykę króla - postanowiono za wszelką cenę scalić Królestwo Francji i zapobiec samowoli wasali. 23 Czerwca 1414 roku nastąpiła pokojowa aneksja Orleanu.

Rządy rady regencyjnej trwały 7 lat. W dniu 15 urodzin książę Ludwik został koronowany jako Ludwik XI Walezjusz.

Jego żoną została jedna z córek Króla Bretanii, który nie miał jeszcze żadnego męskiego potomka.
Para szybko doczekała się potomka - był nim syn, któremu nadano imię po ojcu.

Walezjusze prowadzili zręczną dyplomację, której częścią były "strategiczne" mariaże. Skutkiem tego było wprowadzenie w 1418 na tron księcia Mantui kuzyna Ludwika, Franciszka II Walezjusza.

W roku 1420 umiera Król Bretanii Jan. Nie posiadał męskiego potomka, wobec tego Ludwik XI zgłosił pretensje do korony Bretońskiej. Jednak szlachta Bretońska ogłosiła królem Karola, pochodzącego z jednego z najbogatszych rodów Bretanii.

Ludwik zebrał armię i ruszył na Bretanię. 19 XI 1420 doszło do pierwszej bitwy, którą uznano za początek wojny o sukcesję. Siły Bretończyków nie miały szans w walce z liczebniejszym przeciwnikiem. W ciągu niespełna roku wojska Francuskie opanowują tereny niewielkiego Królestwa i w listopadzie 1421 dochodzi do koronacji Ludwika na króla Bretanii.

Po kolejnej próbie podniesienia podatków oraz większej centralizacji kraju dochodzi do buntu, który jednak zostaje szybko stłumiony.

W 1423 wygasa linia Walezjuszów Neapolitańskich. Unia Neapolu i Prowansji zostaje zerwana. Fakt ten postanowił wykorzystać Ludwik XI i uderzył (4 Czerwca 1423) na osłabioną Prowansję. W obronie tego małego państwa stanęły Czechy (cesarz) oraz Neapol, który nie mógł się pogodzić z utratą strefy wpływów w południowej Francji.

Miesiąc później niespodziewanie Aragończycy zaatakowali Francuzów od południa, przekraczając Pireneje ze swoją 20 tysięczną armią.

W tej sytuacji Ludwik postanowił jak najszybciej pokonać Prowansję, a dopiero później uderzyć na Aragonię.
Wraz z pomocą wojsk wasali szybko opanowuje i anektuje Prowansję 8 IV 1424 r.

Następnie przerzuciwszy siły na południe rozgromił wojska Aragońskie pod Montpellier. Wojska francuskie opanowały Roussillon i ruszyły przez Pireneje na południe. Aragończycy postanowili negocjować - w efekcie doszło do porozumienia na mocy którego Aragonia zrzekała się Roussillonu. Dzięki temu uzyskano bezpieczną granicę opartą na Pirenejach.

Pokój z 11 Maja 1425.

Kolejna aneksja wasala (17 IV 1427)

W latach 30 XV wieku na mocy edyktu króla Ludwika rozpoczęto osadnictwo Francuskie na terenach południowej Gaskonii, zamieszkiwanej przez Basków.

W 1436 roku zorganizowano ostatni turniej rycerski...

W roku 1436 doszło do wojny pomiędzy Portugalią, a Kastylią którą wygrała ta druga, okrawając znacząco terytorium zachodniego sąsiada, zaś pół roku później ten sam los spotkał Aragonię.

Europa zachodnia w 1437

W drugiej połowie lat 30 Burgundia toczyła liczne wojny ze swoimi sąsiadami. Doprowadziło to do znacznego zubożenia i osłabienia państwa. Sytuację tą postanowił wykorzystać Ludwik XI, atakując podstępnie, mimo wcześniejszych zapewnień o nieagresji Burgundię 9 Czerwca 1437 r.

Burgundczycy nie posiadali prawie w ogóle wojsk, więc Francuzi nie napotkali zbytniego oporu i po kolei przejmowali kolejne zamki. Jedna z większych bitew rozegrała się nieopodal Luksemburga i zakończyła się całkowitą porażką Burgundii

10 Października 1439 podpisano rozejm

Burgundczycy zrzekli się południowych Niderlandów, wraz z Antwerpią.

Mapa Europy zachodniej z roku 1439

Kolejna aneksja

Idea zjednoczonej Francji była już coraz bardziej realna. Nie licząc Awinionu pozostały 4 księstwa będące wasalami Francji, oraz Bretania będąca z nią w unii personalnej. Anglia posiadała jedynie maleńką enklawę na kontynencie, której utrata była już tylko kwestią czasu. Burgundia była już tylko cieniem swojej dawnej potęgi. Na południu rodziło się mocarstwo, które jednak odseparowane było od Francji Pirenejami, zaś na północy powstały Niderlandy.

Anglia podbiwszy Szkocję i Irlandię nie musiała się już nikogo obawiać, wystarczyło jedynie otoczyć się "drewnianym murem".

CDN

PolishEmpire · 3 Grudzień 2011

Odcinek III

Anglia po przegranej wojnie z Francją przez pewien czas pozostawała na uboczu europejskiej polityki, zajmując się wojnami ze Szkocją i Irlandią. Kiedy, pod koniec lat 30 XV wieku objęła w posiadanie całe wyspy brytyjskie, jej władca Henryk V przypomniał sobie o klęsce, jaką Francja zadała Anglii będącej wówczas pod władaniem jego ojca. Król angielski ciągle tytułował się królem Akwitanii i Normandii. Wznowienie działań wojennych pomiędzy Francją a Anglią było więc nieuniknione...

Kiedy we Francji ledwo ucichły echa wojny z Burgundią, rycerstwu francuskiemu przyszło szykować się do nowej wojny. 4 Lipca 1440 Anglia wypowiedziała Francji wojnę.

Tym razem do wojny po stronie Anglii przystąpiły Holandia i Księstwo Kleve.
Po stronie francuskiej opowiedzieli się zaś jej wasale oraz Kastylia, która pół roku wcześniej ostrzegła Anglię przed wszczynaniem wojny z jakimkolwiek z sąsiadów iberyjczyków.

Francuzi szybko zajęli Calais, które poddało się po 29 dniowym oblężeniu. Następnie dwie armie francuskie uderzyły na Holandię. 2 Grudnia 1440 z marszu wojska zajęły Zelandię i ruszyły na Amsterdam. Wobec tego Holendrzy zdecydowali się podpisać pokój na francuskich warunkach

20 Lutego 1440

Holendrzy zobowiązali się zapłacić dużą sumę - 125 tysięcy franków oraz zrzekli się roszczeń do Francuskiej części Niderlandów.

Wojna z Anglią przypominała tą sprzed 30 lat. Anglicy nieustannie ponawiali nieudane desanty, tracąc przy tym znakomitych żołnierzy.
Ludwik XI nie doczekał końca wojny, gdyż zmarł 28 Listopada 1442 roku. Trzy dni później na tron wstąpił jego syn - Ludwik XII. Następcą tronu został jego pierworodny syn - Franciszek.

W 1444 roku doszło do zabójstwa szlachcica.

Przez pięć lat wojny nie doszło do żadnych przełomowych wydarzeń. Aż do kwietnia 1445 roku, kiedy to Kastylijczycy przeprowadzili udany desant i zajęli 80% terytorium Irlandii.

Anglicy woleli nie ryzykować utraty wyspy, więc przystali na propozycję pokojową Ludwika XII.

Anglia utraciła ostatni przyczółek na kontynencie. Król Angielski musiał zrzec się pretensji do Gaskonii, Normandii i Paryża.
Przez historyków data 13 Stycznia 1445 uznawana jest za koniec tzw. wojny stuletniej.

Pod koniec roku 1445 kraj obiegła smutna wiadomość - król Ludwik XII został Ekskomunikowany przez papieża kontrolowanego przez Hiszpanię.

Na skutek polityki króla dążącej do centralizacji władzy w kraju doszło do dużej rewolty. Buntownicy zajęli Prowansję, jednak wojska lojalne królowi szybko uporały się z buntownikami.

1446

Po odbiciu francuskich ziem będących pod władaniem Anglii, Ludwik XII postanowił rozszerzyć panowanie na ziemie, na których żyła ludność francuskojęzyczna. Tak narodziła się wśród władców francuskich idea jednoczenia ziem na których żyli Francuzi.

W XV wieku Francja była jednym z najbardziej rozwiniętych krajów, gdzie działali najlepsi myśliciele i naukowcy. Wywodzili się i działali oni szczególnie na południu kraju, w Langwedocji.

Francuzi utrzymywali przyjazne stosunki z Księstwem Moskiewskim. Władcy obu krajów byli ze sobą spokrewnieni, na skutek licznych mariaży.
Kiedy Ivan III zmarł, na tron Moskiewski wstąpił (1452) młodociany brat Ludwika, Henryk Walezjusz. Dzięki temu nastąpiło zbliżenie między tymi dwoma krajami.

Wielkie Księstwo Moskiewskie w 1452 roku.

Mapa Europy w roku 1453.

CDN

PolishEmpire · 6 Grudzień 2011

Odcinek IV
1453 - 1460

29 Sierpnia 1453 Francja zaatakowała Burgundię w celu pozyskania spornych ziem (Hainaut). Burgundia jednak była członkiem Świętego Cesarstwa Rzymskiego, więc w jej obronie stanął Cesarz, król Czech. Burgundia posiadała kilku wasali, którzy odpowiedzieli na jej wezwanie o pomoc. Sama Burgundia była państwem słabym, rozbitym na dwie części (Niderlandzką i Francuską).

Najgroźniejszym więc przeciwnikiem Francji były luksemburskie Czechy. Plan Ludwika XII zakładał jak najszybsze wyeliminowanie Burgundii, oraz przemarsz wojsk przez sprzyjające Francji, wrogie cesarzowi państwa niemieckie.

Do największej bitwy doszło pod Liege 24 Listopada 1453. Wojska francuskie dowodzone przez samego króla pokonały armię burgundzką, dowodzoną przez generała Ludwika-Henryka de Semur, a następnie dokonały rzezi wycofujących się niedobitków.

Dwa dni później wojnę Burgundii wypowiedziała Holandia.

Francuzi dość szybko zajęli terytorium Burgundii i zaproponowali łaskawy pokój:

Holandia po wojnie z Burgundią

Po wiktorii armia francuska ruszyła na Czechy (którzy jak donosił wywiad francuski większość wojsk wysłali do północnych Niemiec).

Czechy w roku 1454.

Zakon Krzyżacki w roku 1454, będący w sojuszu z Czechami.

3 Armie francuskie uderzyły na wojsko Cesarskie stacjonujące w Lesie Czeskim. Bitwę wygrali Francuzi, dzięki geniuszowi taktycznemu generała Jeana-Jacques'a de Boissieu.

15 stycznia 1457 roku zakon krzyżacki podpisuje rozejm z Królestwem Francji. Czesi zostają osamotnieni w walce.

Francuzi do końca 1457 roku podbili niemal cały obszar Królestwa Czeskiego. Czesi przystali na propozycję pokoju Francuzów - zakładała ona przyznanie niepodległości Polsce. Pokój został podpisany 1 Stycznia 1458 roku.

Obszar Królestwa Polskiego wyzwolonego przez Królestwo Francji, będącego pod zaborami Prusko (zakonno)-Czeskimi przez ponad 30 lat (ziemie Polskie stopniowo przechodziły pod władanie zaborców. Gniezno i Sieradz już na początku XV wieku, zaś Kraków i Lublin - około roku 1430).

Królem Polski został Henryk Zamoyski. Początkowo Francja liczyła na obsadzenie na tronie Polskim Walezjusza, jednak ostatecznie na tronie zasiadł "Piast". Stosunki polsko-francuskie były bardzo dobre, ich zwieńczeniem zaś było podpisanie sojuszu.

Pod koniec lat 50 XV wieku pojawiła się we Francji propozycja aby sprzedawać tytuły szlacheckie bogatym mieszczanom. Jednak Ludwik XII zabronił tego czynu, uznając iż Szlachectwo nie jest na sprzedaż.

Krótko po wydaniu dekretu dnia 8 Maja 1459 roku król zmarł, zaś na tron wstąpił jego syn - Franciszek I, który pomimo braku zdolności dowódczych miał poprowadzić Francję do kolejnych zwycięstw.

PolishEmpire · 11 Grudzień 2011

Aj, teraz dopiero zauważyłem, że zapomniałem o jednym screenie

---------- Post added 09-12-2011 at 18:07 ---------- Previous post was 07-12-2011 at 22:23 ----------

Odcinek V
1460-1473

Nowy król pragnął rozpocząć rządy idąc w ślady ojca - czyli od podbojów. Niemal cała Francja znajdowała się pod jego panowaniem. Jedyny kraj, który nie uznawał jego zwierzchności to Awinion. Był to łatwy cel, zważywszy na to, że Awinion od kilku lat był pogrążony w wojnach domowych i nie posiadał żadnych sojuszy.

11 Maja 1460 roku rozpoczęła się Francuska inwazja na Awinion

Po miesiącu oblężenia i przypuszczeniu szturmu miasto poddaje się. Awinion trafia w ręce Francji. Aneksja - 14 Czerwca 1460.

Królestwo Francuskie było państwem, w którym poddani mieli bardzo ograniczone prawa, co przynosiło spore korzyści.

1463 roku dotarła do Francji smutna wiadomość - księstwo Mantui, w którym rządził daleki kuzyn Franciszka I Walezego, zostało anektowane przez Mediolan, zaś sam krewny został uwięziony. Wiadomość ta rozwścieczyła Franciszka. Król podjął decyzję o podporządkowaniu sobie państewek włoskich siłą.

Italia w 1464.

Król zlecił swojemu doradcy, aby ten podrobił pewne dokumenty, dzięki którym mógłby zyskać prawo do tronu Mediolańskiego.

Praca doradcy trwała dość długo, jednak po roku starań udało się, król francuski dysponował dokumentami, które upoważniały go do przejęcia tronu w Mediolanie.

Francuzi zgrupowali wojska na granicy Sabaudii i Mediolanu i 4 stycznia 1465 roku ruszyli na Mediolan.

1 Marca 1465 miała miejsce bitwa pod Mediolanem

Trzykrotnie liczniejsze wojsko francuskie rozbiło Mediolańczyków i zadało im druzgocącą klęskę pod Cremoną, gdzie poległ sam książę Mediolanu.

Do końca czerwca cały teren księstwa Mediolanu został opanowany przez francuzów...

...zaś 9 Lipca 1466 doszło do uroczystej koronacji Franciszka I Walezego na króla Mediolanu.

Osadnicy francuscy z północy kraju na mocy dekretu króla zasiedlali mało ludne tereny południowo zachodniej Francji.

Dwa lata po zakończeniu wojny z Mediolanem Flandria została najechana przez Holendrów, którzy rościli sobie do niej prawa. Wojna rozpoczęła się 13 Listopada 1468.

Franciszkowi I działanie Holendrów wydawało się co najmniej śmieszne, gdyż nie mieli oni szans z o wiele liczebniejszą i lepiej wyszkoloną armią francuską. Królowie francuscy przez lata kreowali politykę życzliwej neutralności względem Holandii, po cichu licząc na owocną współpracę w przyszłości, jednak najwyraźniej Holendrzy mieli inne plany.

8 dni później Anglia i Burgundia przyłączyły się do wojny...

Francuzi jednak pomimo początkowego zaskoczenia i braku działań przeszli do ofensywy i po pokonaniu wojsk Burgundzkich, dzięki mediacji papieża podpisali pokój ze wschodnim sąsiadem (2 II 1469).

Pokój z Holandią został podpisany 14 Lipca 1469.

Oba kraje zrzekły się roszczeń do terytorium będących pod władaniem Francuskim, zapłaciły kontrybucje, oraz (w przypadku Burgundii) zrzekły się części swojego terytorium.

Kiedy Henryk I Walezy, Wielki Książę Moskiewski osiągnął odpowiedni wiek by władać krajem samodzielnie, wysłał poselstwo do Francji w celu podpisania sojuszu.

W roku 1470 sojusz podpisano.

Franciszek I umarł w roku 1472, zaś 1 stycznia 1473 na tron wstąpił nowy Król - Jan III

Wojna z Anglią trwała nadal...

CDN

---------- Post added 11-12-2011 at 13:43 ---------- Previous post was 09-12-2011 at 18:07 ----------

Małe pytanie: iść w merkantylizm czy też wolny handel?

PolishEmpire · 11 Grudzień 2011

Odcinek VI
1473-1478

Anglicy kilkakrotnie ponawiali próby desantu, które wszystkie kończyły się klęskami ich wojsk. Sardynia będąca dotąd pod kontrolą angielską została zajęta przez wojska Milanu będącego w unii personalnej z Królestwem Francji. Angielski król, wiedząc, że nie ma szans na odbicie ziem do których jego przodkowie i on sam rościli sobie prawa, postanowił przyjąć propozycję pokoju zaoferowaną przez Francję.

Na mocy pokoju Anglia zrzekała się wszelkich praw do ziem francuskich, przyznawała niepodległość Sardynii, oraz zobowiązała się wypłacić ogromne odszkodowanie. Pokój podpisano 5 stycznia 1473r.

W latach 70 XV wieku w Pikardii nastąpił znaczny rozwój w rolnictwie. Dzięki wykorzystaniu nowych technik pola rodziły obfitsze plony, a ludziom żyło się coraz lepiej. Król postanowił wykorzystać ten fakt i podwyższył podatki.

W roku 1473 doszło do wojny pomiędzy Wielkim Księstwem Moskiewskim rządzonym przez dynastię Walezjuszów, a republiką Nowogrodzką. Wojnę wygrali Moskale, podbijając znaczne tereny północnego sąsiada.

Pokój we Francji nie trwał długo. Już niespełna dwa tygodnie (16 stycznia 1473) po pokoju z Anglią, do Paryża przybył wysłannik z dworu moskiewskiego, z listem księcia Henryka Walezego, w którym prosił on o wsparcie w wojnie z Zakonem Krzyżackim.

Jan III natychmiast podjął decyzję o wysłaniu armii na wschód, w celu obrony krewnego przed agresją krzyżaków.

Już w czerwcu Francuzi dotarli do Warmii i rozpoczęli oblężenie.

W wojnie po stronie zakonu uczestniczyła również Hanza, do której należało wiele miast północnej europy.

Jan III pragnął osłabić jej wpływy, tak aby na terenie Niemiec nie istniało żadne większe państwo. Wojsko francuskie wkroczyło tam w połowie czerwca i rozpoczęło oblężenie głównych miast i twierdz.

Tymczasem na wschodzie Francuzi po zajęciu Warmii ruszyli na Królewiec i zajęli go 7 Września 1473.

21 Grudnia 1474 Moskwa podpisała pokój z zakonem.

Henryk I Walezy pragnął zyskać dostęp do morza, tak aby zapewnić Rosjanom dostęp do handlu bałtyckiego oraz umożliwić zyskać połączenie morskie (okolice Ingrii zamarzały zimą) z ojczyzną swoich przodków - Francją.

10 Sierpnia 1475 r. Hanza po podbiciu przez Francję przystaje na jej warunki pokoju:

Zaledwie tydzień później Francja pogrążyła się w żałobie z powodu śmierci dziedzica - królewicz Henryk zginął na polowaniu.

27 Września 1475 r. Francja podpisuje biały pokój z Zakonem Krzyżackim.

Niedługo po uzyskaniu niepodległości książę Sardynii postanowił złożyć hołd lenny Janowi III.

12 Maja 1476 urodził się dziedzic - Ludwik. Problem sukcesji został rozwiązany.

W XV wieku, kiedy nastawała nowa epoka - epoka renesansu Francja była jednym z pierwszych krajów, w których tworzyli artyści renesansowi. Centrum tego nowego nurtu stanowiła Langwedocja. To tam narodził się renesans. Król francuski objął mecenat nad francuskimi twórcami, znacznie przyczyniając się do rozwoju kultury.

Kultura francuska, jak i język francuski stopniowo wypierały regionalne języki i dialekty przyczyniając się do jednoczenia Francji pod kątem kulturowo-językowym.

Zaledwie po roku pokoju Francuzi przystąpili do kolejnej wojny. Tym razem w obronie Polski, która niedawno odzyskała niepodległość i znów zmuszona była jej bronić przed Czechami.

Czesi sprzymierzeni byli z Burgundią, toteż kiedy doszło do wojny wojska francuskie szybko zaatakowały wojska Burgundczyków i pokonali ich w kilku bitwach (największa bitwa - 24 Czerwca 1476 - Dijon)

27 Czerwca 1477 roku podpisano pokój z Burgundią:

Na Czechy ruszyły połączone wojska Mediolanu, Bretanii i książąt francuskich będących wasalami Jana III. Wojska Francji nie brały udziału w kampanii. Czesi po przegraniu kilku bitew zgodzili się na pokój (29 Stycznia 1478).

CDN

PolishEmpire · 15 Grudzień 2011

Odcinek VII
1478-1484

Jan III, z bożej łaski król Francji, Bretanii, Mediolanu etc.

Po zakończeniu wojny z Czechami Francja skierowała swoją uwagę na nowo powstałe kraje wyzwolone spod okupacji Hanzy i Wielkiej Brytanii - tj. Sardynię i Korsykę. Pierwsza wyspa dostała się w strefę wpływów już w roku 1475 i jej władca złożył hołd lenny Janowi III. Teraz przyszła pora na Korsykę. Jej mieszkańcy cieszyli się niepodległością zaledwie 3 lata, bowiem w roku 1478 książę korsykański składa hołd lenny Janowi III.

Armia francuska pozostawała bezkonkurencyjna na kontynencie, o czym zdołały się już przekonać Czechy i Burgundia. Trzonem wojska francuskiego pozostawała nadal ciężka konnica, jednak stopniowo zaczynała ona ustępować piechocie.

Rok 1480 przyniósł dwa znaczące wydarzenia w historii Europy. 10 Lutego 1480 roku powstała Wielka Brytania. Król Angielski Henryk VI Lancaster pogodził się z permanentną utratą swoich posiadłości na kontynencie, dlatego postanowił skupić się całkowicie na umacnianiu swojej władzy na wyspach. W 1479 odzyskał ostatnią norweską posiadłość w pobliżu Brytanii (Orkady), zreformował administrację oraz doprowadził do powstania Zjednoczonego Królestwa, w skład którego wchodziły Anglia, Szkocja i Irlandia.

Drugim i o wiele bardziej znaczącym wydarzeniem była podróż niejakiego Vasco da Gamy, który na czele wyprawy złożonej z 3 statków wyruszył w poszukiwaniu drogi morskiej do Indii. Pragnął płynąć wzdłuż wybrzeża Afryki południowej i następnie opłynąć ją od południa. Jednak kiedy osiągnął zwrotnik raka odkrywcy zboczyli z kursu i pchani przez wiatr wschodni po kilku tygodniach dryfowania osiągnęli nieznany dotąd ląd.

Do Hiszpanii wyprawa powróciła w grudniu 1480 roku na dwóch statkach wypełnionych po brzegi złotem i egzotycznymi roślinami i zwierzętami. Hiszpanie pragnęli zachować w tajemnicy owe odkrycie, jednak wieści dość szybko rozeszły się po Europie i w ciągu 2-3 lat nie było już tajemnicą, że na zachodzie znajduje się nieznany dotąd kontynent. Jednym z pierwszych badaczy nowego lądu był Amerigo Vespucci i to na jego cześć nazwano nowy kontynent Ameryką.

We Francji nie wykazywano zbytniego zainteresowania tym co działo się na południe od Pirenejów. Jan III podejmował jedynie działania mające na celu wzmocnienie południowej granicy Francji. W tym celu podjął decyzję o aneksji Foix (1481), które dzieliło go od Kastylii.

W roku 1482 Kastylia, Portugalia i Aragonia tworzące dotychczas unię personalną zostały połączone unią realną.
Powstał jeden wielki kraj, który po raz pierwszy od czasu Wizygotów zjednoczył całą Iberię. W skład Hiszpanii wchodziły oprócz Iberii Baleary, Tanger, Wyspy Kanaryjskie, Azory i Madeira.

We Francji znacząco zaniedbywano flotę, większość pieniędzy inwestowano w armię lądową, co jednak powodowało niezadowolenie wśród niektórych warstw społeczeństwa.

W drugiej połowie XV wieku Francja nadal była centrum intelektualnym europy i to tutaj działali najwięksi myśliciele renesansu.

Krótki okres pokoju we Francji przerwała kolejna wojna czesko-polska. Jan III postanowił i tym razem wesprzeć wschodniego sojusznika.

Wojna wybuchła 13 Lutego 1483. Czechy zostały wsparte przez Holandię, która po raz kolejny zaatakowała Francję pragnąc zdobyć bogate południowe Niderlandy.

Pierwsza bitwa rozegrała się 27 Marca 1483. 35-cio tysięczna armia Holenderska zaatakowała pod Brukselą 16-sto tysięczną armię francuską, która jednak została wsparta przez dwie 15-sto tysięczne armie stacjonujące nieopodal.
Bitwa była bardzo krwawa. Wojska francuskie pod dowództwem Jana de Vibiena pobiły mniej liczny oddział holenderski i zmusiły przeciwnika do wycofania się. Straty po stronie najeźdźcy wynosiły ok 25.000, zaś po stronie Francuzów - 10.000.

Za wycofującą się armią holenderską ruszył pościg, który dogonił zmęczonych holendrów pod Bredą, gdzie dokonała się masakra 5-cio tysięcznej armii holenderskiej. Francuzi nie brali jeńców.

Po tej wiktorii Holandia poddała się, również Czesi po licznych porażkach poniesionych od oręża polskiego skłonni byli do ugody. 5 Kwietnia 1484 podpisano pokój.

Czesi zrzekli się roszczeń do ziem polskich oraz anulowali stosunek wasalny z Turyngią.

Francuzi już od kilkudziesięciu lat prowadzili intensywną politykę mającą na celu wynarodowienie basków. W słabo zaludniony, lecz bogaty teren zamieszkiwany przez autochtonów sprowadzano Francuzów z stolicy. Polityka ta przyniosła sukces i w latach 80 XV wieku Francuzi stanowili większość na tym terenie (Labourd)

10 Czerwca 1484 roku zmarł Jan III Walezy. W chwili śmierci był władcą Mediolanu, Bretanii i Francji. Jego syn nie był jeszcze pełnoletni, więc władzę w kraju zdobyła rada regencyjna. Wszystkie tytuły ojca przeszły na syna, zaś możni francuscy doprowadzili do zjednoczenia wszystkich ziem będących pod berłem Ludwika XIII. Tak więc obszar księstwa Bretanii i Mediolanu został inkorporowany do Francji.

Francja po roku 1484:

CDN

Zapraszam do komentowania i oceniania.

PolishEmpire · 19 Grudzień 2011

Odcinek VIII
1484-1486

Opanowanie przez Francję tak wielkiego obszaru północnych Włoch wywołało w europie poruszenie. Habsburgowie, którzy poczuli się osaczeni (od południa przez Francuzów zaś od północy - przez sojusznika Francji Polskę) nawiązali stosunki dyplomatyczne z Hiszpanią rządzoną przez dynastię Trastamara. Doszło do zbliżenia pomiędzy Habsburgami a Hiszpanią, oraz do zawarcia królewskiego mariażu.

Kolejnym celem Francji była Genua...

4. Stycznia 1485 Ludwik XIII wstępuje na tron Francji w wieku zaledwie piętnastu lat.

Po inkorporowaniu księstwa Mediolanu do Królestwa Francji znaczną część społeczeństwa francuskiego stanowili włosi. Pomimo tego iż oba narody wchodziły niegdyś w skład Cesarstwa Rzymskiego i ich języki były do siebie zbliżone, po 1000 lat rozłąki więcej ich dzieliło niż łączyło. Ludwik XIII pragnął zbudować jednolite społeczeństwo, w którym ważną rolę odgrywaliby zarówno Francuzi jak i Włosi. Dlatego nadał włochom te same prawa co szlachcie francuskiej.

Ludwik XIII za radą możnych francuskich, oraz duchowieństwa na wezwanie sojusznika - króla Polski oraz Papieża postanawia dołączyć do krucjaty przeciw Turkom.

Ludwik chciał w ten sposób zaznaczyć, że to Francja stoi na czele chrześcijańskiej Europy i że wszystkie ważne sprawy dotyczące zachodniego chrześcijaństwa są podejmowane w obecności i za przyzwoleniem Francji.

Do Turcji Ludwik XIII postanowił wysłać 15-tysięczną armię pod dowództwem Jana de Vibiena. Wyprawa ruszyła drogą lądową 20 Marca 1485. Do armii francuskiej przyłączali się żołnierze z innych krajów - min. Austrii i Węgier.

W czerwcu wojska francuskie dotarły do granicy węgiersko-tureckiej i po kilku dniach odpoczynku ruszyły na południe, na Belgrad.

Imperium Osmańskie w roku 1485:

Po zaledwie 7 dniach oblężenia, 30 Sierpnia 1485 r. pada Belgrad.

Do walki przeciwko niewiernym dołączyli również Moskale. Po pokonaniu armii Osmańskiej na Bałkanach sprzymierzeni ruszyli na Stambuł. Sułtan salwował się ucieczką, jednak w mieście pozostał spory garnizon.

W grudniu rozpoczęło się oblężenie Stambułu. Kiedy wydawało się, że zwycięstwo chrześcijan jest bliskie, zmarł król Polski, zaś kiedy w kraju wybuchły zamieszki, jego syn Zygmunt II Zamoyski jago głowa sojuszu postanowił podpisać zdradziecki biały pokój z przeciwnikiem... I tak oto Bałkany oraz wszystkie ziemie będące pod kontrolą chrześcijan znów powróciły w ręce Saracenów.

Zdradziecki pokój podpisano 10 lutego 1486.

W roku 1486 do francuskiej armii, jako pierwszej w Europie weszły działa.

CDN

---------- Post added at 21:35 ---------- Previous post was at 21:18 ----------

Trochę krótko i niezbyt ciekawie, ale mam nadzieję, że następne odcinki będą już lepsze

PolishEmpire · 21 Grudzień 2011

A gdzie tak napisałem?

---------- Post added 21-12-2011 at 16:13 ---------- Previous post was 20-12-2011 at 19:44 ----------

Odcinek IX
1487-1491

Po pokoju z Osmanami spora część wojsk Francuskich znajdowała się daleko od kraju, mozolnie powracając do kraju. Wielu z rycerzy nie powróciło nigdy do kraju, a szlak ich przemarszu znaczyły liczne mogiły.

Zygmunt II Zamoyski prowadząc swoją imperialistyczną politykę, chciał uczynić z Polski mocarstwo, które samodzielnie będzie rozdawało karty w środkowo-wschodniej Europie. W tamtym rejonie najmocniejszym przeciwnikiem Polaków byli Krzyżacy, którzy zajmując rozległe tereny Litwy i Rusi stworzyli potężne imperium o znaczącym potencjale militarnym.

Zakon Krzyżacki w roku 1487

Krzyżacy już od jakiegoś czasu łapczywie spoglądali na swojego zachodniego sąsiada. Wojna wisiała no włosku. Polacy zaatakowali pierwsi.

Wojna wybuchła 8 Lutego 1487 r. Francuzi uhonorowali przymierze i stanęli do walki ze sprzymierzeńcami zakonu - potężnymi Niderlandami i Hanzą. Oba te państwa były potęgami jeśli chodzi o gospodarkę. Holandia posiadała najnowocześniejszą flotę i pod wieloma względami wyprzedzała Francję jeśli chodzi o technologię.
Do wojny po stronie Polskiej przyłączyło się również Wielkie Księstwo Moskiewskie. Fakt ten bardzo rozgniewał papieża, gdyż Henryk Walezy zasiadający na tronie moskiewskim przeszedł na prawosławie i razem z katolickimi Walezjuszami z Francji walczył z Zakonem Krzyżackim, który był przecież krzewicielem Katolicyzmu na wschodzie.

Do pierwszej wielkiej bitwy doszło pod Gandawą 29 Kwietnia 1487 r. Francuzi zostali zaatakowani przez Holendrów i ponieśli ogromne straty, jednak zwyciężyli zmuszając Holendrów do odwrotu.

Wojskami dowodził sam król, jednak nie miał on zbytniego doświadczenia w rzemiośle wojennym i to jego niezbyt trafnym rozkazom historycy przypisują tak ogromne straty.

Do drugiego starcia doszło 17 Kwietnia 1487 r. pod Antwerpią, wojskami francuskimi dowodził również Ludwik XIII, jednak tym razem nie miał tyle szczęścia i Francuzi zostali pokonani, a straty po stronie francuzów wyniosły ok. 30.000 ludzi.

Król po tej porażce oddał dowództwo nad armią generałowi Filipowi de Bethune. 22 Lipca 1487r. doszło do rewanżu - w bitwie pod Antwerpią wojska francuskie rozgromiły armię Holenderską mordując wszystkich wrogich rycerzy, nie biorąc żadnych jeńców.

Po tym zwycięstwie Holendrzy biały pokój z Polską. Francuzi wysłali potężną, 35-cio tysięczną armię na wchód aby wspomóc Polaków i Henryka, który przegrywał wojnę z Zakonem, gdyż większość wojsk rosyjskich zaangażowana była w walkę z Tatarami.

Sytuacja na wschodzie na początku roku 1488.

Do pierwszej bitwy pomiędzy Teutonami a Francuzami doszło 19 Maja 1488 pod Sandomierzem. Wojska Zakonu składające się przede wszystkim z Bojarów Ruskich zostały rozgromione.

Do kolejnej bitwy doszło 3 Października 1488 pod Toruniem, który znajdował się pod władaniem Krzyżaków. Połączone siły Polsko-Francuskie pokonały Niemców i zajęły miasto.

Francuzi wraz z Polakami ruszyli na Gdańsk i Królewiec. Krzyżacy znaleźli się pomiędzy młotem a kowadłem. Od wschodu Moskale zdobywali coraz to kolejne miasta, dokonując mordów i gwałtów na mieszkańcach, a od zachodu siły koalicji szybko sunęły na stolicę.

Klęska zakonu była nieunikniona...

Tymczasem niespodziewanie dynastia Walezjuszów "zdobyła" kolejny kraj - tym razem było to niewielkie wyspiarskie państewko greckie - Naksos. W roku 1490 Henryk Walezy "Moskiewski" zawarł umowę z lombardzkim księciem Naksos, który nie miał żadnego męskiego potomka. Syn Henryka, Franciszek poślubił córkę księcia Naksos Katarzynę. 3 miesiące po tym wydarzeniu w niewyjaśnionych okolicznościach zmarł jej ojciec i syn Henryka koronował się na księcia Naksos i zasiadł na tronie jako Francesco II de Valois.

W roku 1490 doszło do rozpadu potężnego państwa - Imperium Timura. Państwo to władało niepodzielnie na terenach Persji, Afganistanu, Palestyny, Wschodniej Turcji i Kaukazu.

Kłopoty koczowników rozpoczęły się już w roku 1485, kiedy to na wskutek wojny domowej, wyczerpania wcześniejszymi wojnami oraz skostniałego aparatu administracyjnego doszło do licznych buntów ludności, niemal w całym imperium.

Pięć lat później, w roku 1490 państwo potomków Timura było w rozsypce:

Jednak Timurowie pozostawili ogromny ślad po sobie. Będąc Sunnitami krwią i żelazem nawrócili Szyitów na Sunnizm i tak po ponad 100 latach rządów Timurów Szyizm został wytępiony i jedyna ludność wyznająca tą religię zamieszkiwała Bahraj, jednak i tam byli oni prześladowani przez Sunnickiego Szejka.

Francja była miejscem w którym tworzyli i żyli najwybitniejsi uczeni epoki. We Francji oraz w północnych Włoszech kwitł renesans, podczas gdy w pozostałych krajach, poza Niderlandami dopiero raczkował.

16 Marca 1491 roku Wielkie Księstwo Moskiewskie podpisało pokój z Zakonem Krzyżackim:

Krzyżacy zrzekli się wschodnich komturii: Wendenu, Połocka, Czernihowa i Zaporoża. Zrzekli się również roszczeń do terenów będących pod władzą Moskiewską oraz zerwali stosunki dyplomatyczne z Hanzą.

22 Maja 1491r. pokój z Zakonem podpisała Polska

Polska odzyskała tereny zamieszkiwane przez Polaków, a także zyskała dostęp do morza. Rozpoczął się złoty wiek Polski, która dzięki spławowi zboża poprzez Wisłę i handlowi z państwami zachodu stała się potęgą w środkowo-wschodniej Europie.

W Lipcu 1491r. doszło do sporu granicznego z Burgundią. Francuzi podsycali konflikt, roszcząc sobie prawa do Południowych Niderlandów znajdujących się w dalszym ciągu pod władzą Burgundii. Wojna była tylko kwestią czasu...

CDN

PolishEmpire · 25 Grudzień 2011

Ja nic nie mówiłem o żadnych editach, miałem właśnie na myśli czynności które można wykonać poprzez silnik gry.

---------- Post added 25-12-2011 at 19:11 ---------- Previous post was 23-12-2011 at 23:59 ----------

Odcinek X
1491-1499

Ludwik XIII w roku 1491 postanowił sobie dwa cele. Pierwszym było pobicie Burgundii i odebranie jej południowych Niderlandów. Drugim zaś aneksja włoskiego miasta państwa - Genuy. Przygotowania do wojny trwały pół roku. Byli to z pozoru niegroźni przeciwnicy, jednak posiadali silnych sprzymierzeńców, więc wojna wydawała się tylko z pozoru łatwą.

17 Lipca 1491 Francja wypowiedziała wojnę zarówno Burgundii jak i Genui. W tym samym dniu wojska francuskie uderzyły na Ligurię. Genua padła z marszu i formalnie została zaanektowana 22 Września 1491.

Wojna z Habsburgami wydawała się układać pomyślnie. Pierwszą z bitew wygrali Francuzi (bitwa pod Weroną - 22 Listopad 1491):

Jednak Habsburgowie rzucili do walki większą liczbę wojsk i od północy wdarli się do Italii, szybko zajęli Weronę i przystąpili do oblężenia Mantui. Pobici Francuzi szybko wycofali się na teren królestwa Ferrary.

Francuzi szybko zajęli Burgundię i już 4 Grudnia 1491 podpisali pokój:

Francuzom bardzo zależało na zakończeniu walk na północy i jak najszybszym uderzeniu na Austriaków, którzy coraz pewniej radzili sobie we Włoszech.

23 Lutego 1492 pod Parmą Francuzi otoczyli 10-cio tysięczny oddział kawalerii Austriackiej i pokonawszy zmusili do ucieczki. Był to punkt zwrotny w walkach z Austriakami.

W kwietniu 1492 doszło do ostatniej bitwy tej wojną - bitwy pod Weroną, gdzie Habsburgowie ponieśli klęskę i zaproponowali biały pokój, który miłosierny Ludwik XIII przyjął.

________

1 Maja 1492 Ludwik XIII zreformował dotychczasowy, mało efektywny system rządów, oparty na skostniałym systemie feudalnym. Król pragnął scentralizować kraj i uczynić go potężniejszym. Przyjął tytuł Imperatora, króla-królów, czym wywyższył się ponad innych monarchów Europy. Co ciekawe podobny ruch uczynił jego kuzyn - Henryk I Car Moskiewski.

10 Października 1492 Ludwik XIII zawarł sojusz z królem Cypru, który był Francuzem i liczył na protekcję ze strony pobratymców przed coraz bardziej groźnymi Osmanami.

W połowie lat 90 XV wieku doszło do ochłodzenia stosunków na linii Paryż-Warszawa. Polacy nagminnie rozpętywali nowe wojny w Europie środowej i ściągali do pomocy Francuzów licząc na to, że oni wygrają za nich wojnę. Ludwik przejrzał ich niecne zamiary i postanowił złamać sojusz, nie przystępując do kolejnej wojny Polski z Zakonem.

Jednak wsparcia Polsce udzieliła Moskwa, zaś od północy na Zakon ruszyli Szwedzi, którzy po opanowaniu Skandynawii zapragnęli opanować pomorze szczecińskie.

Zakon był w fatalnym położeniu. Zdawało się, że to koniec.

Tymczasem we Francji Lotaryngia pod wodzą ambitnego władcy - Karola III podbiła Burgundię właściwa, pozostawiając we władaniu Króla Burgundii jedynie miasto Akwizgran (Aachen).

Ludwik XIII zgłosił swoje pretensje do tych terenów. Doszło do incydentów granicznych, które dały królowi Casus Belli.

26 Grudnia 1497r. wybucha wojna z Lotaryngią

Tego samego dnia Ludwik XIII wypowiedział wojnę Sabaudii, której władca nie zezwolił na przemarsz wojsk Francuskich z Italii do Francji.

Tak więc u progu 1498 roku Francja znalazła się w stanie wojny z Austrią, Lotaryngią, Szwajcarią, Sabaudią i Ferrarą.
Wojska francuskie na froncie włoskim szybko poradziły sobie z Ferrarą i rozpoczęły oblężenie miast włoskich:

Wobec tego Król Ferrary postanowił przyjąć propozycję pokoju, który podpisano 23 Marca 1498

Pokój był stosunkowo "łagodny" dla Ferrary. Cesarz Francuski zażądał jedynie niewielkiej kontrybucji oraz zerwania stosunków z wrogami Francji.

Austriacy zostali pobici w kilku bitwach - min. bitwą pod Modeną w roku 1498. Po serii porażek wycofali się z wojny przyjmując biały pokój 1. Października 1498

W tym samym roku podpisano pokój z Sabaudią, która kilka miesięcy wcześniej została opanowana przez francuzów:

Na mocy tego pokoju Sabaudia została podzielona na dwie części - północną ze stolicą w Turynie i południową ze stolicą w Nicei.

21 Grudnia 1498 r. podpisano pokój z Szwajcarią:

Szwajcarzy jako suwerenowie Lotaryngii oddawali Burgundię w ręce Francuzów, zobowiązali się zerwać stosunki z Tyrolem i Ferrarą oraz zapłacić niewielkie kontrybucje.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Następny odcinek będzie podsumowaniem XV wieku. Pojawią się wieści ze świata, mapki, oraz krótkie omówienie historii poszczególnych krajów

PolishEmpire · 28 Grudzień 2011

Odcinek XI
1500

Mapa Francji po zakończeniu wojen ze Szwajcarią o Sabaudią (rok 1500).

Dzięki pokojowi z 1498r. Francja została połączona drogą lądową z francuskimi posiadłościami z Italii. Znacznie usprawniło to komunikację oraz transport wojsk, gdyż wcześniej zależało to od nastrojów na linii Paryż - Turyn. Dodatkowo Francja musiała uiszczać opłatę roczną za możliwość przemarszu wojsk przez obszar Sabaudii.

Wielkie dynastie:

Walezjusze sprawowali władzę w trzech krajach (nie licząc księstw w obrębie Cesarstwa Francuskiego).
Były to kolejno Francja, Wielkie Księstwo Moskiewskie oraz Księstwo Naksos. Dwóch spośród tych władców było wyznawcami Prawosławia - tak więc dom Walezjuszów nie był jednorodny pod względem wyznania.

Drugą dynastią pod względem podległego obszaru była dynastia Trastamara. Jej członkowie sprawowali rządy nad dwiema ówczesnymi potęgami - Hiszpanią i Węgrami. Królowie tej dynastii mianowali siebie królami "Arcy-katolickimi".

Mapy poszczególnych państw - sytuacja na świecie w roku 1500:

Hiszpanie po zakończeniu rekonkwisty przeszli do natarcia i stopniowo zaczęli zajmować Marokańskie miasta i porty leżące nad brzegiem Oceanu Atlantyckiego. Na tych obszarach przebiegała bardzo szybka Chrystianizacja ludności Berberyjskiej i Arabskiej.

Hiszpania była również jak do tej pory jedynym krajem, który na tak szeroką skalę rozpoczął kolonizację Nowego Świata. W skład hiszpańskich posiadłości zamorskich wschodziły min.: Azory, Brazylia, Wyspy Zielonego Przylądka, Fernando Po oraz kilka wysp na Karaibach.

Mapa kulturowa Hiszpanii

Królestwo Hiszpanii podobnie jak Cesarstwo Francji niemal przez cały XV wiek prowadziło politykę wynaradawiania Basków. W roku 1500 żyło już zaledwie kilku starszych ludzi, którzy znali ten język.

Sułtanat Maroka był potężnym państwem. To muzułmańskie królestwo rozciągało się wzdłuż niemal całego południowego wybrzeża morza śródziemnego. Granice Maroka odpierały się z zachodu o Ocean Atlantycki, od wschodu o rzekę Nil, zaś od południa o Saharę, która była zbyt niegościnnym miejscem nawet dla dzieci pustyni jakimi byli Berberowie i Arabowie.

Na Bałkanach i w Azji Mniejszej rozwijało się Imperium Osmańskie. Turcy po zajęciu Konstantynopola w 1432 roku ruszyli na zachód i rozpoczęli szereg wojen z Madziarami, które dotychczas nie przyniosły żadnego rozstrzygnięcia.
Jednak ostatnia ofensywa podjęta w 1499 r. przyniosła pewne postępy i Turcy stopniowo poczęli zajmować przygraniczne twierdze, jednakże wojna nadal pozostawała nierozstrzygnięta.

Ostatnim śladem dawnej potęgi Greków było Cesarstwo Trapezuntu. W jego skład wschodziły miasta na południowym wybrzeżu Krymu oraz Pont, na który coraz bardziej łapczywie spoglądała Turcja.

Mapa kulturowa tego obszaru prezentowała się równie okazale. Cypr, na którym rządziła francuska dynastia de Lusignan był państwem katolickim, zamieszkiwanym przez zromanizowanych greków oraz francuzów ściągniętych przez króla w XV wieku. Podobnie sytuacja prezentowała się na Peloponezie, gdzie stolicę kraju również zamieszkiwali włosi, zaś pozostałe miasta katoliccy grecy.

Dalej na północy rozciągało się Wielkie Księstwo Moskiewskie, które stopniowo wchłaniało niegdyś potężną Złotą Ordę. Nowogród istniał jeszcze tylko dlatego, że Moskale byli za bardzo pochłonięci uganianiem się za tatarami po stepach i na jakiś czas odłożyli eksterminację północnego sąsiada.

Szwecja z kolei rządzona przez królową Ulrike Eleonorę I Bondę rozwijała się wspaniale. Szwedzi zjednoczyli całą Skandynawię i na jakiś czas wycofali się z polityki międzynarodowej liżąc rany po wieloletnich wojnach domowych.

Północne Niemcy w dalszym ciągu były rozbite na kilkanaście księstw, jednak stopniowo poczęły się z nich wyłaniać potężniejsze kraje takie jak Hanza, która będąc związkiem miast bałtyckich szybko stałą się potęgą Handlową i bardzo szybko powiększała swoje terytorium o kolejne miasta niemieckie.

Na uwagę zasługują również Holendrzy, którzy zjednoczywszy północne Niderlandy ogłosili powstanie Królestwa Zjednoczonych Prowincji.

Południowe Niemcy to przede wszystkim Austria i Szwajcaria. Habsburgowie mieli we władaniu oprócz Austrii również Brandenburgię, która była połączona z Austrią unią personalną poprzez Józefa I.

Włochy od XV wieku znajdowały się w strefie wpływów Francji, która zająwszy północną część półwyspu coraz łapczywiej zaczęła spoglądać na południe. Korsyka i Sardynia były wasalami Cesarstwa Francuskiego. Ferrara, której władca miał imperialne zapędy pod koniec XV wieku pozyskała drogą wojny obszar Królestwa Chorwacji.

CDN

PolishEmpire · 29 Grudzień 2011

Poprawione

---------- Post added 29-12-2011 at 14:38 ---------- Previous post was 28-12-2011 at 19:34 ----------

Odcinek XII
1500-1503

6 Grudnia 1500 roku po 15 latach rządów zmarł Cesarz Ludwik XIII.

Władzę po nim przejął jego syn Gaston I. Nie był on tak uzdolnionym człowiekiem jak jego ojciec. Gaston nie grzeszył inteligencją, ani umiejętnościami taktycznymi. Nieustannie oddawał się przyjemnościom do których należały liczne polowania
i romanse.

Gaston podtrzymał roszczenia swoich przodków do ziem znajdujących się pod władaniem niegdyś potężnego królestwa Burgundii. W rękach Burgundii znajdowało się już właściwie tylko jedno miasto z niewielkim przyległym obszarem ziem.

Gaston chciał podbić Akwizgran, jednak odłożył te plany na później, gdyż kraj nie był gotowy na kolejną wielką wojnę z Habsburgami, którzy byli już niemal dziedzicznymi władcami Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

Czasy Gastona to również niezbyt przyjemny okres dla skarbu królewskiego. Francja przez ostatnie kilkadziesiąt lat nieustannie toczyła wojny i przyłączała nowe tereny. Ten nadmierny rozrost państwa prowadził do destabilizacji.

Tymczasem kiedy nastała zima pierworodny syn Gastona, Karol zachorował na tajemniczą chorobę i po kilku tygodniach gorączki zmarł.

Sukcesja w Cesarstwie była zagrożona. Gaston popadł w rozpacz po utracie ukochanego syna. Jego żal ukoiła pokojówka, która dała mu syna - Ludwika bękarta.

W XV wieku dała o sobie znać polityka osadnicza prowadzona przez władców francuskich od czasów dziadka Gastona - Jana III. W obszarze przygranicznym, na południu Francji, gdzie od wieków mieszkali Katalończycy osiedlano Francuzów ze stolicy. na początku XV wieku liczba francuzów przewyższała już ponad dwukrotnie liczbę "tubylców".

W 1500 roku wybuchła wojna Turecko-Węgierska. Turcy w ciągu niespełna dwóch lat rozbili armię węgierską w bitwie pod Sarajewem.

Węgrzy zgodzili się na pokój zaproponowany przez Turcję, który został podpisany 28 Września 1501 r.

Poza stosunkowo nielicznymi stratami terytorialnymi Węgrzy zobowiązali się zapłacić znaczący trybut Turkom.

Gaston I chciał podporządkować sobie Sabaudię, która od kilku lat znajdowała się w rozkładzie spowodowanym licznymi uzurpacjami oraz buntami. Upadek Sabaudii rozpoczął się z chwilą podziału na dwie części dokonanego po pokoju z Francją w roku 1498.

W 1503 r. zlecił swoim szpiegom podrobienie kilku dokumentów, dzięki czemu zyskał dość niejasne prawo do tronu Sabaudzkiego.

11 Października 1503 na czele wojsk Francuskich wkroczył do Turynu i koronował się na króla Sabaudii.
Wybuchła dość krótka wojna pomiędzy mieszkańcami Sabaudii nieuznającymi władzy Gastona i Habsburgami a Francją:

Jednak po dwóch miesiącach podpisano pokój i Habsburgowie zaniechali dalszych działań wojennych.

Pokój podpisano 27 Grudnia 1503 roku.
Ostatnim dekretem króla było powołanie aktu szkolnictwa, dzięki czemu w znacznym stopniu usprawniono szkolnictwo.

Od tej pory przy kościołach powstawały publiczne szkoły do których uczęszczać mogli również dzieci chłopów.

CDN

PolishEmpire · 5 Styczeń 2012

Odcinek XIII
1504-1513

Rok 1504 rozpoczął się dla Cesarstwa kolejną wojną. Tym razem do boju Francja została wezwana przez wschodniego sojusznika - Moskwę. Pięćdziesięciodwuletni Henryk po pokonaniu koczowniczych tatarów pragnął rozprawić się z Nowogrodem. Do Paryża poseł Moskiewski przybył 2 stycznia 1504 roku, prosząc o pomoc w wojnie.

Gaston I postanowił tradycyjnie przyłączyć się do wojny, jednak nie zamierzał wysyłać żadnych wojsk na wschód - postanowił ograniczyć się jedynie do pomocy materialnej. Imperatora bardzo dziwiło nieustanne proszenie o pomoc przez swojego odległego sojusznika, który przecież był już i tak bardzo potężny i w zasadzie dorównywał potędze wojsku francuskiemu.

Wojna trwała bardzo krótko. Po kilku tygodniach walk wojsko moskiewskie rozpoczęło oblężenie Nowogrodu, które trwało niecałe 10 miesięcy.

Nowogród był w tym czasie największym i najbogatszym miastem Rusi, liczba mieszkańców tego miasta dochodziła niemalże do 100 tysięcy. Jednak po oblężeniu, kiedy miasto poddało się 16 października 1504r. wojsko moskiewskie w skład którego wchodzili (oprócz Rosjan) dzicy Tatarzy i kozacy na rozkaz Henryka I splądrowało miasto i dokonało rzezi mieszkańców.

Posadnik Nowogrodzki dostał się do niewoli. Car Henryk I wymusił na nim podpisanie pokoju w wyniku którego Nowogród Wielki odtąd przechodził pod panowanie Moskiewskie.

Pokój podpisano 16 Października 1504 r. Odtąd stolicą Republiki Nowogrodzkiej był Archangielsk.

W roku 1504 nastąpił również hiszpański podbój Meksyku. W niespełna dwa lata ekspedycja hiszpańska podbiła państwo Majów i Zapoteków. Odtąd Meksyk miał stać się "drugą Hiszpanią" do której zaczęli napływać osadnicy z kontynentu.
Jak dotąd jedynie Hiszpanie zajęci byli podbojem nowego świata.

10 Października 1505 roku na mocy idei jednoczenia pod jednym berłem ziem zamieszkiwanych przez Francuzów Cypr został kolejnym lennem Cesarstwa Francji.

Dzięki temu oddalono widmo podboju Cypru przez barbarzyńskich Turków, którzy zdobywali z roku na rok kolejne tereny.

W 1506 r. doszło do sporu granicznego pomiędzy Francją a Ferrarą.

Dało to długo wyczekiwany powód do wojny, z którego skorzystał Gaston. Jako iż Królestwo Ferrary posiadało liczne sojusze (min. Burgundia, Austria, Związek szwajcarski i Węgry) Gaston postanowił wypowiedzieć wojnę dwóm różnym krajom należącym do tego sojuszu biorąc pod uwagę różne preteksty.

17 Lutego 1506 roku Francja wypowiedziała wojnę Burgundii i tego samego dnia również Ferrarze.
Plan Cesarza zakładał szybkie pokonanie Burgundii, a następnie uderzenie z Italii na Austrię.

Pierwszą część planu zrealizowano bardzo szybko, bo już 24 Marca 1506r. Akwizgran - jedyne miasto-stolica Burgundii zostało włączone do Cesarstwa Francuskiego.

14 Maja 1506 r. doszło do bitwy pod Brescią.

Wiele liczniejsze wojska francuskie pokonały armię Szwajcarską i ruszyły za wycofującym się przeciwnikiem w Alpy.

Szwajcarzy szybko zostali pokonani i zgodzili się na pokój. Szwajcarzy zrzekli się zwierzchniej władzy nad Lotaryngią i Alzacją.

Kolejne zwycięstwo odniesiono 1 Lutego 1507 roku w bitwie pod Treviso, która otwarła Francuzom drogę do Austrii. Zwycięskie wojska Francuskie ruszyły wgłąb państwa Habsburgów i w kilka tygodni dotarły pod Wiedeń. Jednak na skutek złej komunikacji i braku zaopatrzenia stan liczebny armii szybko znacząco zmniejszył się i Francuzi 29 Grudnia 1507 roku w bitwie pod Wiedniem zostali rozgromieni.

Wobec tego dyplomacja francuska rozpoczęła zabiegi o podpisanie pokoju. Habsburgowie przystali na propozycję francuską:

Francuzi przyznali się do porażki, co znacząco podkopało prestiż Gastona.

Tymczasem w pokonanej Szwajcarii doszło do jednego z najważniejszych wydarzeń renesansowej Europy...

Luteranizm szybko rozlał się po całej Szwajcarii, która jako pierwszy kraj zerwała z Katolicyzmem i popadła w herezję. Po Szwajcarii przyszła kolej na resztę Europy. Luteranizm rozlał się niczym zaraza po Europie.

12 Lutego 1508 roku doszło do Sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego. Wielki Mistrz Zakonu został Luteraninem i dokonawszy zeświecczenia Zakonu koronował się na Króla Prus.

Reformacja dotarła również do Francji, gdzie wielu mieszczan Awiniońskich zostało Luteranami.

Gaston na początku swego panowania nie przejmował się zbytnio nową herezją i nie zaprzątał nią swoich myśli. Jego oczy zwrócone były w stronę Nowego Świata...

Francja jako trzeci kraj Europy Zachodniej rozpoczęła kolonizację Ameryk.

Na czele francuskiej wyprawy do nowego świata stanął Alphonse de Saint Esprit, który wypłynął z Bordeaux na statku "Burgundia" na zachód w nieznane. Wyprawa wyruszyła 10 Lipca 1508 roku.

Tymczasem wielkie miasto tzw. Niderlandów Francuskich - Antwerpia od kilkudziesięciu lat stopniowo poddawane było "frankizacji" - tj. z całego Cesarstwa ściągano francuskojęzycznych mieszczan i chłopów i osadzano ich w Antwerpii. Z czasem najbogatsze miasto Francji i Europy stało się miastem francuskojęzycznym.

11 Października 1511 roku doszło do krótkiej wojny pomiędzy Ferrarą i Papiestwem. Ferrara chciała zdobyć Rzym i zdobyć panowanie nad Italią południową, jednak od lat Państwo Papieskie znajdowało się w sferze wpływów Francji, więc Francuzi natychmiast przyszli papieżowi z pomocom i szybko spacyfikowali Ferraryjczyków.

Pokój z 3 Kwietnia 1512.

Tymczasem król był wyraźnie zaniepokojony losem wyprawy de Saint Esprita, który już od ponad 3 lat znajdował się w podróży i jeszcze nie powrócił do Francji z bogactwami Nowego Świata.

Jednak wyprawa, wbrew obawom Cesarza powiodła się i statek powrócił do portu w Bordeaux wiosną 1512 roku. Gaston bardzo ucieszył się na te wieści i już planował wysłać kolejną wyprawę. Tym razem na zachód ruszyła o wiele liczniejsza ekspedycja, która tym razem miała za zadanie założenie osady. Pierwsza francuska osada w Nowym Świecie powstała 14 kwietnia 1513 roku na wschodniej części wyspy Fundlandia.

Jednak nie znaleziono w pobliżu osady żadnych ilości złota, z których miała słynąć Ameryka. Jednak nie zniechęcało to pionierów do osadnictwa i coraz większa liczba kolonistów przybywała na nowe tereny. Nową kolonię nazwano Kanadą .

CDN.

---------- Post added 05-01-2012 at 10:42 ---------- Previous post was 04-01-2012 at 20:33 ----------

Btw. fajnie nazywa się ten reformator z eventu. Maksym Matczyński - Polacy to się już wszędzie wcisną

PolishEmpire · 17 Styczeń 2012

Odcinek XIV
1513-1523

Pierwsi francuscy koloniści w nowym świecie już po kilku dniach swojej obecności napotkali tubylców. Dzicy mieli przewagę liczebną, zaś kolonistom doskwierał głód i brakowało im pożywienia. Dzięki gubernatorowi kolonii Bernardowi Allou i jego pomysłowości koloniści doszli do porozumienia z tubylcami. W zamian za niemalże bezwartościowe świecidełka Francuzi kupowali od Indian ziemię i pożywienie. Współpraca z Indianami zapowiadała się obiecująco.

Koloniści przybywali do nowej kolonii głównie z nadzieją na odnalezienie złota, którego tak wiele przywozili do europy Hiszpanie. Dlatego w rzece znajdującej się nieopodal osady rozpoczęli poszukiwania - do niewielkich misek nabierali żwiru i filtrowali wodę wypatrując szlachetnego kruszcu. Niestety bezskutecznie...

Szybko się okazało, że nowy świat, a przynajmniej ta jego część nie jest rajem, tak jak to opisywali pierwsi odkrywcy. Nowa Fundlandia była bardzo uboga w zasoby naturalne i dość niegościnna. Za to koloniści zwrócili uwagę na ocean, w którym aż roiło się od ryb. To właśnie ryby stały się głównym bogactwem tego regionu.

Tymczasem 5 Czerwca 1514 roku zmarł Gaston I panujący lat 14.

W całym kraju doszło do licznych buntów ludności. Po pierwsze buntowali się protestanci, którzy chcieli mieć takie same prawa jak Katolicka większość, po drugie zaś część luterańskiej szlachty poparła uzurpatora - Marca d'Ambleteuse'a, który ogłosił się królem rozpoczął zbieranie armii w Parmie.

Jednak magnaci sprawujący rządy regencyjne szybko wysłali 16-sto tysięczny oddział by zdławić bunt.
d'Ambleteuse'a powieszono, zaś jego zwłoki poćwiartowano i wrzucono do morza.

Taki los miał czekać wszystkich, którzy śmieli się podnieść rękę na tron Walezjuszów.

Tymczasem we Francji coraz częściej dochodziło do otwartych buntów protestantów przeciwko katolickiej monarchii. We Francji rozpoczęły się zamieszki, na ulicach miast toczyły się regularne bitwy pomiędzy katolikami a heretykami.

Rada regencyjna postanowiła za wszelką cenę zgnieść buntowników.

Do podobnych starć doszło w Dijon.

Tymczasem na zachodzie Francuzi kolonizowali kontynent. W 1516 roku Henri Burda założył u ujścia rzeki św. Wawrzyńca miasto Quebec, które stało się stolicą kolonii francuskich w nowym świecie.

1 Sierpnia 1516 roku w dniu swoich piętnastych urodzin na tron Francji wstąpił Ludwik Walezy jako Ludwik XIV.

Nowy władca był bardzo dobrze wykształcony i wspaniale znał się na sztuce rządzenia.
Kontynuował politykę swoich poprzedników i dążył do centralizacji Francji.

W grudniu 1516 roku przyszedł na świat jego syn pierworodny Ludwik Franciszek.

4 Stycznia 1517 roku Ludwik XIV anektował kolejne lenne księstwo Francuskie (Armagnac).

Coraz więcej ludzi ciągnęło za ocean. W styczniu 1518 roku liczba ludności Quebecu wynosiła już blisko pół tysiąca osób.

Tymczasem kraj ogarniały bunty, Francja pogrążona była w wojnie domowej pomiędzy protestantami (luteranami) a Katolikami. W kraju szerzyła się korupcja. Ludwik XIV uznał, że dotychczasowy ustrój rządów jest nieefektywny i postanowił go zreformować na wzór Holandii, z tym, że pragnął, aby więcej władzy pozostawało w rękach króla.

I tak skończył się krótki epizod Cesarstwa Francji. Ludwik zaprzestał tytułowania się cesarzem, pozostał przy "Arcykatolickim Królu".

Tymczasem w Niemczech powstał rozłam w obrębie protestantyzmu. Powstała nowa ideologia zwana Kalwinizmem, która szybko rozprzestrzeniła się po południowych Niemczech i szybko dotarła do Holandii. We Francji nie zyskała zbytniej popularności.

W tym samym czasie założono kolejną francuską kolonię - tym razem na Karaibach. Klimat tam był znacznie bardziej sprzyjający rolnictwu. Wkrótce założono tam olbrzymie plantacje trzciny cukrowej i sprowadzono czarnoskórych niewolników.

W 1520 r. w Paryżu, który już w tym czasie był jedną z największych stolic Europy z okazji urodzin Króla odbył się znakomity bal.

Rok 1520 to również czas, kiedy dzięki rozwojowi drukarń nastąpił postęp w nauce. Nawet stosunkowo ubodzy ludzie zyskali dostęp do książek, które do niedawna były niemalże nieosiągalne dla zwykłego zjadacza chleba.

Jednak wracając do roku 1518 - dwa lata przed słynnym balem w Paryżu zmarł Henryk I Moskiewski. To on doprowadził Moskwę do potęgi. Dzięki niemu Wielkie Księstwo Moskiewskie dołączyło do grona mocarstw. W Rosji Henryk czczony był niemalże jak święty. Jego syn Jurij II wstąpił na tron kilka tygodni po śmierci ojca i 25 Października 1518 roku koronował się na Cara Wszechrusi.

Również w roku 1518 Habsburgowie przejęli tron Czech i stali się jedną z najpotężniejszych dynastii Europy. W ich rękach znajdowały się korony między innymi Austrii, Czech i elektoratu Brandenburgii. Dodatkowo już niemalże od wieku Habsburgowie byli dziedzicznymi cesarzami rzeszy niemieckiej.

Tymczasem we Francji Ludwik XIV wydał akt edukacji, dzięki czemu na uniwersytecie paryskim, który zyskał za jego czasów renomę jednego z najlepszych uniwersytetów Europy szkoliło się więcej uczniów, którzy stawali się elitą królestwa francuskiego.

Kontrreformacja

8 Sierpnia 1523 zakończył się Sobór w Nikozji, gdzie powołano Kontrreformację. Powstało oficjalne stanowisko Kościoła Katolickiego wobec protestantyzmu - należało go zwalczać.

Francja bardzo szybko przyjęła postanowienia soboru nikozyjskiego i szybko powołano inkwizycję. We Francji zapłonęły stosy.

PolishEmpire · 25 Styczeń 2012

Odcinek XV
1523-1534

Lata 1523-1524 były okresem licznych regularnych bitew i wojen pomiędzy katolikami, a luteranami. Luteranie w chwili wprowadzenia kontrreformacji stanowili ok 1/4 populacji miast Francji. Ludwik XIV będąc katolikiem i zwolennikiem kontrreformacji przeznaczył wiele pieniędzy - min. z własnego skarbca na żołd dla dodatkowych żołnierzy i najemników, by ci rozprawili się z buntownikami.

W 1525 roku zmarł władca Królestwa Neapolitańskiego, Durrazo II. Był on spokrewniony z Ludwikiem, a jako iż nie miał męskiego potomka, Ludwik zgłosił pretensje do tronu, który jemu się należał. Jednak możni neapolitańscy sprzeciwili się temu i wybrali sobie własnego króla. Ludwik XIV zebrał armię na granicy i szykował się do wojny.

Włochy w 1525 roku.

Pod kontrolą neapolitańczyków był niemal cały półwysep apeniński. Jedynymi wolnymi krajami były Toskania, Państwo Papieskie i Ferrara. Urbino było państwem podległym wobec Neapolu. Dodatkowo Neapol posiadał wyspę Korfu, oraz władca tegoż państwa był zwierzchnikiem księstwa Achai.

9 Czerwca 1525 roku rozpoczyna się inwazja francuska.

7 Sierpnia 1525 roku ma miejsce jedna z największych bitew tej wojny.

Pod Pizą spotkały się wojska Francuskie i Neapolitańskie. Ci pierwsi mając ogromną przewagę zmusili do odwrotu włochów. Do końca 1525 roku Francuzi opanowali niemal cały półwysep Apeniński. Neapolitańczycy wycofali się na Sycylię. Francuzi nie posiadając floty nie byli w stanie opanować tego ostatniego bastionu ich oporu.

6 Stycznia 1526 roku po 40 dniach oblężenia padł Neapol.

7 Maja 1526 roku podpisano pokój z Urbino, które od tej pory stawało się wasalem królestwa francuskiego.

Od tego momentu nastąpiła całkowita stagnacja w wojnie francusko-neapolitańskiej. Nie mając zbyt licznej floty ci pierwsi nie byli w stanie przedostać się na sycylię, gdzie ukrył się król wraz ze swoim 10-cio tysięcznym wojskiem. Ludwik XIV zaproponował mu pokój jednak Durazzo III nie miał zamiaru rezygnować z tronu.

Wobec tego Francuzi podjęli próbę zbudowania ogromnej floty, tak aby najpierw pokonać flotę neapolitańską, a następnie umożliwić przedostanie się wojsk na Sycylię.

Statki produkowano szczególnie na północy kraju, we Flandrii. Jednak budowa dwudziesto-metrowych kolosów była żmudna i wymagała sporo czasu...

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Tymczasem migracje do nowego świata trwały w najlepsze. Szczególnie rozwijały się osady na kontynencie, niedaleko miasta - stolicy regionu, Quebec.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Minęły 4 lata, flota była już niemal gotowa, gdy nagle w nocy z 23/24 Listopada 1530 roku Ludwik XIV zmarł.

W chwili śmierci Ludwika jego syn, Ludwik-Franciszek miał 14 lat, tak więc według prawa francuskiego nie mógł rządził samodzielnie. Tak więc rządy w kraju przejęła jego matka, wraz z możnymi.

Rada regencyjna szybko uporała się z buntownikami, których przywódca rościł sobie prawo do tronu francuskiego.

Niecały rok później, 10 Września 1531 roku w dniu 15 urodzin Ludwika-Franciszka odbyła się jego koronacja.

Po kilku miesiącach rządów Ludwik-Franciszek wydał ustawę o monopolach.

Tym samym odżegnywał się od polityki swoich przodków opierającej się na merkantylizmie, na rzecz wolnego handlu.

Flota Francuska wypłynęła z portu w Antwerpii 10 Kwietnia 1534 roku. Po kilku tygodniach żeglugi dotarła do portu w Prowansji. Tam załadowano na statki żołnierzy i ruszono na Sycylię. 1 Czerwca 1534 roku flota francuska pokonała flotę neapolitańską w bitwie w cieśninie sycylijskiej. Następnego dnia Francuzi zeszli na ląd i z marszu zajęli całą Sycylię. Durazzo III dostał się do niewoli francuzkiej i został osadzony w lochu, gdzie zmarł śmiercią głodową.

27 Września 1534 roku, w Neapolu Ludwik-Franciszek I koronował się na Króla Królestwa Neapolitańskiego, tym samym kończąc 9-cio letnią wojnę o sukcesję.

CDN

PolishEmpire · 1 Luty 2012

Odcinek XVI
1534-1542

Po połączeni Neapolu i Francji unią personalną niemal całe włochy znajdowały się pod władzą Ludwika Franciszka I. Wyjątek stanowiło księstwo Ferrary, które w roku 1538 dostało się w strefę wpływów Habsburgów, oraz Księstwo Toskanii, które dotychczas niepodległe (wyzwolone spod władzy Ferrary w 1512 roku) musiało stawić czoła Neapolowi, z którym od kilku lat znajdowało się w stanie wojny.

Również administracja nie nadążała z kontrolą tak dużego terytorium. Pod władzą Walezjuszów znajdował się teren o powierzchni prawie 1 mln km[SUP]2[/SUP].

[/img]

Państwo bardzo szybko wyszło z kłopotów finansowych z poprzednich dziesięcioleci. Szlachta, która wcześniej pożyczyła królowi Gastonowi I pieniądze, teraz chciała je odzyskać. Jednak Ludwik Franciszek nawet nie chciał o tym słyszeć. Co więcej tym szlachcicom, którzy najgłośniej domagali się swoich pieniędzy miłosierny władca odebrał majątek i część z nich zesłał na wyspę św. Jana (rok 1540).

4 Września 1540 niespodziewanie Cesarstwo Trapezuntu - jedyna część imperium bizantyjskiego, która ocalała wojny z Turkami, wypowiedziało wojnę Imperium Ottomańskiemu. Trapezunt co prawda w ostatnich latach rozwinął się terytorialnie (podbój Kaffy - południowej części Krymu, oraz Krety), jednak w starciu z potężnymi Turkami nie miał szans. Grecy zostali wsparci przez Rosjan, którzy jednak również podobnie do reszty świata byli zaskoczeni tą wojną. Na dodatek w Carstwie panowało bezkrólewie, rządy w imieniu Carewicza Michała Walezego sprawowała rada regencyjna.

Imperium Osmańskie, które zajęte było wojną z Syrią i Irakiem szybko przerzuciło część wojsk na północ i niemalże z marszu Turcy zajęli Trapezunt dokonując masakry chrześcijańskiej ludności miasta.

Wyrżnięto prawie 20% ludności miasta, drugie tyle popadło w niewolę (jasyr). Cesarz Jan w ostatniej chwili uratował się i wraz z rodziną i świtą uciekł statkiem na Krym.

Armia Turecka zaprawiona w bojach z arabami szybko uderzyła na Rosję z dwóch stron: od strony mołdawii i poprzez Kaukaz.

Turcy dość szybko zostali zatrzymani i zmuszeni do odwrotu po przegranej bitwie pod Zaporożem. Jednak samo ich wtargnięcie na obszar Rosji spowodowało wiele szkód. Muzułmanie uprowadzili wiele kobiet i dzieci, zaś okoliczne ukraińskie wioski spalili.

Na kaukazie sytuacja przedstawiała się odmiennie. Tam armia ottomańska szybko pokonała Rosjan i wdarła się wgłąb imperium aż po Astrachań. Część armii przekroczyła nawet Wołgę, jednak została odcięta przez kozaków i wyrżnięta w pień.

Rok 1540 w tej wojnie należał jednak do Turków, którzy odnieśli więcej zwycięstw. Jednak w lutym 1541 r. Rosjanie przejęli inicjatywie na zachodzie i zmusili do odwrotu Turków za Dniestr. W maju 1541 r. konna armia kozaków krymskich dowodzona przez Sergieja Godunowa posuwając się wzdłuż brzegów morza martwego dotarła aż do Istambułu, paląc po drodze okoliczne wioski.

Jednak po kilku tygodniach grasowania za linią wroga kozacy wycofali się przywożąc do Rosji bogate łupy.

Tymczasem 13 Listopada 1542 roku Cesarz Trapezuntu podpisał zdradziecki pokój z Turkami w imieniu Rosji i własnym.

Zobowiązywał się zapłacić Turkom odszkodowanie, wypuścić jeńców, oraz oddać całe rosyjskie Zaporoże. Jako iż w Carstwie Rosyjskim panowało bezkrólewie rada regencyjna zaakceptowała warunki pokoju licząc na szybki rewanż na niewiernych.

Tymczasem we Francji wybuchł bunt. Możnowładcy zbuntowali się przeciwko polityce króla, który skupiał władzę wokół siebie i kładł nacisk na centralizację. Buntownicy wystawili armię liczącą 21 tyś. wojsk. Jednak nie była ona zbyt dobrze wyszkolona i zmotywowana, toteż szybko uległa liczniejszej armii królewskiej.

Na początku lat 40, Maroko najechało i podbiło Egipt rządzony przez Mameluków. Pokonani Mamelucy nie utracili jednak władzy nad całym państwem i przenieśli się na południe, gdzie założyli nieopodal Etiopii, w rogu afryki swoje państwo. Maroko tym samym zdobyło panowanie niemalże nad całym południowym brzegiem morza śródziemnego i zostało drugą po Turcji potęgą muzułmańską.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

CDN

PolishEmpire · 4 Luty 2012

Odcinek XVII
1543-1547

[video=youtube;ygNuRpwZqRU]http://www.youtube.com/watch?v=ygNuRpwZqRU[/video]

Francuzi po objęciu kontroli nad wybrzeżem Ameryki Północnej poczęli zapuszczać się coraz głębiej i głębiej, kierując się głównie wzdłuż rzeki św. Wawrzyńca. Coureur des bois, czyli "gońcy leśni" zapuszczali się na tamte tereny by handlować z Indianami cennymi futrami. Kiedy na południu kluczową rolę odgrywała bawełna i trzcina cukrowa, na północy ich odpowiednikiem były futra. Francuscy traperzy mieli niemalże na ten towar monopol, zaś Quebec, w którym znajdowało się olbrzymie centrum handlowe, bardzo bogaciło się na tym handlu. Jednak Francuzi chcieli zyskać dostęp do terenów łowieckich będących pod kontrolą konfederacji irokezów i posiadać je na wyłączność. Dzięki temu nie musieliby tracić pieniędzy na pośrednictwie indiańskim.
Dodatkowo na kontynencie amerykańskim nieustannie trwała rywalizacja pomiędzy anglikami a francuzami. Kiedy ci pierwsi zaczęli pojawiać się w okolicy wielkich jezior koloniści z nowej Francji przejęli inicjatywę.

Do Nowej Francji przybyły oddziały z Europy w sile 11 tysięcy żołnierzy.

Na krótko przed wymarszem wojsk król uchwalił akt antypiracki, dołączając do ligi państw europejskich, które zobowiązywały się działać przeciwko piractwu. Do ligi nie weszła tylko Wielka Brytania, która wspierała korsarstwo.

Dowódcą 11-sto tysięcznej ekspedycji został Pascal de Siorac. Był on generałem zaprawionym w bojach we Włoszech, jednak nie miał doświadczenia w walce z Indianami. Wielka armia wkroczyła na tereny Irokezów 2 Grudnia 1543 r. Francuzi szli wzdłuż rzeki św. Wawrzyńca i przyłączali kolejne obszary do Nowej Francji. Jednak po drodze nie napotykali żadnych Indian. Wioski na które się natykali byli zazwyczaj puste.

Tradycyjny długi dom irokezów

10 Lutego francuzi dotarli do dużej osady irokezów - Ontario, którą szybko zdobyli.

Jednak Indianie ciągle wycofywali się, nie przyjmując żadnej bitwy. Pascal de Siorac liczył na rozstrzygającą, wielką bitwę z dzikimi, po której położy dziesiątki tysięcy Indian, tymczasem jego wojska maszerowały po oblodzonym pustkowi. Na szczęście w tamtym roku zima była stosunkowo lekka i śniegu nie było zbyt wiele.

Po kilku tygodniach marszu oczom francuzów ukazał się niezwykły widok.

Po przekroczeniu rzeki Niagara Francuzi rozproszyli się. Część z nich zawróciła, zaś reszta kontynuowała podbijanie terytorium Irokezów.

Pewność siebie zgubiła francuzów. Zlekceważywszy przeciwnika oddziały liczące po 1000 żołnierzy przemierzały obszar wielkich jezior. 27 Lipca 1545 roku, oddział dowodzony przez Jeana Calvé wpadł w pułapkę, został otoczony w niewielkim kanionie. Doszło do masakry, w której zginęło 1000 francuzów.

Po rozgromieniu francuzów Indianie znów wyparowali. Tymczasem reszta wojsk do końca 1546 roku zdołała podbić cały obszar państwa Irokezów.

15 Lipca 1546 r. pada Ontario, dotychczas będące pod kontrolą francuską. Osada zostaje zdobyta przez Irokezów. Indianie wymordowali cały garnizon. Francuzi na wieść o tym wpadli w szał, Pascal de Siorac na czele wojsk pognał na Ontario licząc, że zastanie tam jeszcze indian.

20 lipca doszło do bitwy pomiędzy wojskami francuskimi a irokezami.

Indianie zostali pokonani, a w bitwie zginął ich wódz - Biały wilk.

Reszta irokezów podjęła walkę partyzancką i aż do kwietnia 1547 r. pozostawała niewykryta. Dopiero rankiem 22 Kwietnia 1547 natknął się na nich patrol francuski.

Irokezi zostali pokonani, zaś datę tę (22 kwietnia) uważa się za koniec wojny.

Po wojnie obszar Nowej Francji został podwojony. Francuzi całkowicie zdominowali handel futrami i zyskali nowe tereny, na których rozpoczęto intensywne osadnictwo.

CDN.

PS

Nie wiem czy ten soundtrack wam się spodoba w tym miejscu, ale jakoś tak mi spasował do tego odcinka i już od jakiegoś czasu miałem zamiar coś takiego zrobić Jaki efekt? Podoba Wam się?