Royaume de Jérusalem

Mam nadzieję, że spodoba się wam mój sposób pisania. Jeśli nie, to go zmienię.

Gram na modzie KoJ 0.37c (jeśli ktoś chce, mogę dać linka na forum paradoxu bądź bezpośredni do pobrania moda) na Divine Wind. Mamy tutaj parę fajnych decyzji, jednak można odczuć negatywne skutki przy wojnie z katolikami.


z cyklu Szczegółowy poczet królów Jerozolimy przy współpracy z Janem Matejką, opracowany przez Henryka Sienkiewicza, przeredagowany w roku 2013.

Baldwin VI de Valois
​

Zdolności militarne - 6
Zdolności administracyjne - 6
Zdolności dyplomatyczne - 6

Król Jerozolimy 1399 - 1411​

Baldwin był królem bardzo lękliwym, który wciąż bał się najazdu Mameluków bądź uzurpatora Janusa Lusignana. Był mało odporny na stres. Nadmiernie krytykował dyplomatów, parów, hrabiów. Był jednak neurotycznym ekstrawertykiem - towarzyskim lecz mało skromnym i w zupełności nie serdecznym a w dodatku nieodpornym na stres i drażliwym. Gdy był wolny od stresu odczuwał pozytywne emocje, które pomagały mu ciężko pracować, nocą i za dnia nad sprawą Królestwa Jerozolimskiego. Poszukiwał nowych doznań, często zmieniał swoje kochanki. Był jednak zdecydowany w swych działaniach. Był ugodowym altruistą, prostolinijnym królem, który darzył zaufaniem otaczających go ludzi.

Był sumienny we wszystkiej pracy, którą wykonywał jako król, kompetentnym i obowiązkowym, pedantycznym - kochającym porządek. Był także rozważny i ambitny, każdy swój krok dokładnie przemyśliwał.

Losowano cechy za pomocą tego sposobu http://www.historycy.org/index.php?showtopic=82733&st=165

​

Pierwszym zadaniem, stawianym przez króla było zawiązanie sojuszu z Zakonem Joannitów na wyspie Rodos. Baldwin nie był głupi, wiedział, że bez wsparcia jego państewko padnie łupem Mameluków. Udało mu się to wykonać i osobiście udał się na Rodos, by podpisać akt o wieczystym sojuszu. Odtąd, Rodos i Jerozolima miały współpracować we wspólnej walce.

​

10 grudnia 1399 roku król wezwał wszystkich chrześcijańskich rycerzy na dziesiątą krucjatę, mającą odbić Ziemię Świętą z rąk Mameluków. Jednocześnie zadeklarował, że Jerozolima jest państwem krzyżowców.
Na mocy przywileju jerozolimskiego arystokracja - ogół rycerstwa zagwarantowało sobie władzę w kraju i zmarginalizowanie roli stanów niższych. Władza na prowincji przeszła w ręce parów, decentralizując kraj. W zamian na rozkazy króla stawiło się 6000 konnych rycerzy i 4000 piechoty, złożonej z rycerzy, których nie było stać na konia, bądź chłopów czy mieszczan, którzy nie mogli sobie pozwolić na zakup koni. Celem krucjaty było odbicie z rąk mameluckich Lewantu. Na wschodzie hordy Timura walczyły z mahometanami. Nasz kraj szykował się aby zając swoje miejsce w historii. Deus vult! Jednocześnie przychylono się do prośby generałów i ulepszył ofensywne możliwości armii.

Jednocześnie, nasi dyplomaci rozsiani w Zachodniej Europie zawarli układy sojusznicze z Anglią, Francją, Kastylią i Neapolem przeciwko Mamelukom. Był to jeden z największych sukcesów jerozolimskiej dyplomacji.

​

W styczniu 1401 roku rycerstwo jerozolimskie pod wodzą Baldwina VI zaatakowało twierdzę w Sydonie. Z całego katolickiego świata, jedynie Anglią, Francja, Kastylia, Norwegia, Neapol wysłali rycerzy na pomoc walczącemu z niewiernymi Baldwinowi.

​

Miesiąc później, do Jerozolimy przybył Arn Magnusson wraz z tysiącem ludzi, którzy rozbili się obozem w Jerozolimy i zaczęło formowanie regimentu jazdy rycerskiej. Norwegowie przybyli!

Katoliccy kupcy z całego Egiptu obawiając się krwawej zemsty mameluckiej przybyli do Jerozolimy, gdzie grupa tych najzamożniejszych założyła w marcu 1401 roku Centrum Handlu.

​

25 stycznia wpłynęły hanzeatyckie kogi, które przewoziły ludzi chętnych do udziału w krucjacie. Tym razem to Piotr Dunin przewoził gorliwych Polaków, którzy rychło mieli obalić władzę mamelucką w Lewancie. W międzyczasie blisko tysiąc dzielnych Norwegów i dwa tysiące Niemców zostało zaskoczone i zmasakrowane przez czternaście tysięcy Mameluków. Baldwin nie zdążył, przybył dzień po tym i pod Jerozolimą doszło do masakrycznej walki. 11 tysiące piechoty i 7 tysięcy konnicy krzyżowców starło się z 8 tysiącami konnicy i 24 tysiącami piechoty muzułmańskiej. Z czasem, bitwa przeniosła się nad Morze Martwe, gdzie muzułmanie zostali krwawo pokonani. Słona woda uniosła trupy poległych i ich wszystkie rzeczy. Zginęło blisko sześć tysięcy niewiernych i cztery i pół tysiąca chrześcijan. Trwał wielki pościg - Gaza, Synaj, Damietta i Negev - tam rozgrywały się krwawe bitwy, wszystkie wygrane przez Jerozolimę. Z nowych rekrutów stworzono dwutysięczne armie, które obległy Aleppo, Damaszek, Bejrut i Sydon. Do Baldwina nadeszła radosna wieść - jego żona, Eleonora Jerozolimska narodziła syna, Godfreya, 14 czerwca 1401 roku

​

W międzyczasie, Holender Baldwin Arenberg trzykrotnie rozbijał mamelucką flotę w Zatoce Aleksandryjskiej.

​

17 sierpnia 1401 roku, po 164 dniach oblężenia przypuszczono szturm na twierdzę w Beirucie. Krzyżowcy wpadli do głodującego miasta i zabijali każdego niewiernego, który upierał się przy pozostaniu przy swojej wierze. Teraz, Baldwin ruszył na odsiecz obleganej Jerozolimie. Po odcięciu oblężenia i pokonaniu oblegających, do miasta dotarli świeży rekruci, spośród których sformowano trzy tysiące piechoty. Resztę przyjęto w struktury obecnych armii. 14 września poddaje się Sydon, któremu nie uczyniono rzezi w zamian za poddanie się. 147 dni głodu i plądrowania zrobiło swoje. 9 dni później poddaje się Damaszek, który wytrzymywał 238 dni mordercze oblężenie. Po 202 dniach oblężenia, 11 listopada pada Aleppo - ostatnia twierdza mamelucka w Lewancie. W czasie tych oblężeń Anglicy opanowali Darnah w Libii, Asyut i Kair, Zakon Joannitów zdobył twierdzę w Almahalah i Damieccie, zaś my po raz czwarty pokonaliśmy flotę Mameluków. 6 lutego 1403 roku znowu zaatakowali i zdobyliśmy jedną galerę mamelucką.

​

Baldwin cieszył się niezmiernie. Padły twierdze niewiernych w Lewancie, urodził mu się syn, którego uznał za znak od Boga, że dobrze postąpił, pokonał pięć razy flotę Mameluków, zdobył osobiście Hawran, w dwadzieścia dni, szturmem, który sam poprowadził. Wkrótce wszyscy ważniejsi ludzie znali jego wyczyny (cecha charakteru). 12 czerwca 1403 podpisano pokój, na mocy którego Jerozolima zyskiwała całe wybrzeże Lewantu, zaś Zakon Joannitów Deltę Nilu by podczas następnej krucjaty ruszyć marszem na Kair.

​

Kultura arabska przeżywała w granicach Królestwa rozkwit. Zgodnie z wolą królewską, misjonarze zostali wysłani do Aleppo i Damaszku. Mieli nawracać słowem, nie mieczem.
W styczniu 1405 roku hordy Timura przekroczyły granice Królestwa Jerozolimy i napadły na przygraniczne miejscowości. Niewielkie grupki nomadów plądrowały wsie i doszły nawet do ufortyfikowanych miast.

Wstawiłbym screeny, ale limit się wyczerpał.

Szybko zajęto twierdzę timurską Dayr Az Zor i podpisano pokój, na mocy którego Timurydzi przyznawali się do porażki.

Już w czerwcu 1405 roku mieszkańcy Damaszku nawrócili się na prawdziwą wiarę. Tam, gdzie apostoł Paweł odzyskał głos a pierwsi chrześcijanie rozkrzewiali dobrą nowinę, na nowo powróciło chrześcijaństwo. Deus vult! W tymże dniu zastosowano doktrynę przymusu chodzenia do kościoła. W ten sposób wszyscy mieli zostać gorliwymi katolikami.

15 marca 1407 roku król cypryjski, pretendent do tronu Jerozolimy Janus de Lusignan wysunął roszczenia do prowincji Judei i wypowiedział wojnę Jerozolimie. Po stronie krzyżowców stanęła Anglia i Kastylia a po stronie cypryjskiego uzurpatora Wenecja i Naksos.

3 lipca po zdobyciu Nikozji, Janus de Lusignan złożył hołd lenny Baldwinowi de Valois. W tym samym czasie, gdy armia Mameluków była w Syrii, broniąc się przed Timuridami w Egipcie wybuchła wojna chłopska. Gdyby nie rozejm, Baldwin by zaatakował wroga, jednak wolał przeczekać aż do końca, by wbić im nóż w plecy.

W czerwcu 1409 roku Baldwin VI de Valois poślubił córkę Ludwika II de Valois, króla Neapolu. Dwa lata później wspiera Neapol pogrążony w buntach narodowościowych.

1 września 1411 umiera Baldwin VI de Valois na zapalenie płuc. Wszystko przez to, że całe noce słuchał śpiewów słowików i nabawił się paskudnej choroby. Almaric de Valois, jego brat objął regencję nad 9-letnim Godfreyem de Valois.

Mapa:

http://i.imgur.com/lr8XUxI.jpg​

 

Powiem tak. Masz wysoko postawioną poprzeczkę przez Vantikira, ale pierwszy odcinek pokazuje wysoki poziom Leci rep na zachętę, pisz dalej

Nie musisz robić systemem 1 odcinek=1władca, bo często się właśnie kończą screeny. Mogłeś podzielić ten odcinek na dwa i nikt by się nie zbulwersował, taka rada na przyszłość

Powodzenia!

 

Moja ulubiona Jerozolima! Masz we mnie stałego czytelnika.

 

Irlandia i włochy się jednoczą ale za to jest burdel we Francji i Iberii

 

Burdel w Iberii i Francji? Praktycznie nic przez te 10 lat się nie zmieniło nawet jest "ładniej" bo Kastylia już podbija
A fakt, że Neapolowi się pofarciło z tym podbojem niezwykle mocno, bo przez 10 lat już prawie zjednoczyć Włochy... ciekawie ciekawie
A Delta już chyba nie jest Joannitów patrząc po mapie?

 

W delcie wybuchł bunt - 12 tysięcy patriotów pokonało dwutysięczną armię Joannitów. Ja nie miałem dojścia do Delty. Neapol opanował całą Italię z wyjątkiem Wenecji, jednak wybuchały w nim dwudziestotysięczne bunty, które pogrążyły ten kraj w kryzysie.

- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

Co do Vantikira - to właśnie on pobudził mnie do gry Jerozolimą. I miło odpocząć od niezwykle powolnego DeI.

 

z cyklu Szczegółowy poczet królów Jerozolimy przy współpracy z Janem Matejką, opracowany przez Henryka Sienkiewicza, przeredagowany w roku 2013.

Regent Almaric VI de Valois
​

Zdolności militarne - 3
Zdolności administracyjne - 4
Zdolności dyplomatyczne - 8


Regent Królestwa Jerozolimy 1411 - 1417
Par Królestwa Jerozolimy 1417 - 1435
Namiestnik Królewski 1417 - 1435

Almaric przyszedł na świat jako trzeci syn Gwidona de Valois i Elisabeth d'Harcout w roku 1376. Starsi bracia naturalnie mieli oczywiste pierwszeństwo w kolejce do tronu, więc Almaric nie żywił większych nadziei na pozyskanie tronu. Nawet tego nie chciał - widział bowiem jak ciężka to praca i jak jego najstarszy brat Baldwin umarł z przepracowania. Przyrzekł sobie wtedy, co też rozkazał spisać na oficjalnym dokumencie, że nigdy nie będzie chciał zagarnąć bądź odziedziczyć żadnego z tronów królewskich ani godności książęcych. W młodości podróżował po różnych dworach Europy, poznawał prawo i teologię, siedem sztuk wyzwolonych, zaznajomił się z astronomią i matematyką. Powrócił do Jerozolimy w 1410 roku, gdy zmarła jego sędziwa matka. Rok później został wręcz przymuszony do objęcia regencji nad małoletnim Godfreyem. Na początku swoich rządów zaczął uzdrawiać skarbowość, dochody uzyskiwane z różnych źródeł pozwoliły na zorganizowanie sześciotysięcznej armii, która miała w przyszłości ostrzec kraj przed nomadami.

Almaric niczego się nie lękał, potrafił pracować w stresie, był na to odporny. Ciężko pracował umysłem, nie był zbyt towarzyski ani gadatliwy. Był skromny, znany był z tego, że nie pija alkoholu, jedynie wodę. Był drażliwym pracoholikiem, altruistą, który najbardziej w świecie dbał o swych bratanków - przyszłego króla Godfreya i jego brata Guya, który sam siebie nazywał Joffreyem.

Był sumienny we wszelkiej swojej pracy, odznaczał się kompetencją i obowiązkowością. Był rozważny i ambitny.

​

Zapoczątkował w Królestwie Jerozolimskim politykę dynastyczną - wydał córkę brata Margaery za władcę prawosławnego Ramazanu (jego niezrozumiałe imię tłumaczono na Renly), jednak ten zmarł przed pokładzinami zamordowany przez Turków. Ramazan przestał istnieć. Margaery wróciła i została wydana za następcę Bizancjum, jednak ten zmarł w trakcie wesela. Ostatecznie, Margaery zwana Żoną Królów, bądź Dziewicą została wysłana na dwór Kastylijski by poślubić 12-letniego następcę tronu. Żonami władców Francji i Neapolu zostały jej siostry - Isabella i Charlotte.

​

19 września 1412 roku regent wydał przywilej celny, na prośbę kupców zaniepokojonych merkantylistyczną polityką państwa. Zakładał on m.in. redukcję ingerencji państwa w cła ustanawiane na kupców zachodnich w Jerozolimie oraz konieczność konsultowania polityki handlowej z nowopowstałym Związkiem Kupców Jerozolimskich.

​

W roku 1414 wzniesiono twierdzę Krak de Chevaliers, w Bejrucie, którą obsadzono Joannitami.

​

Dwa lata później nadeszły straszne wieści, armia stacjonująca w Antiochii została pokonana. Udało jej się uciec, lecz nomadzi zarządzili pościg. Ali Khalil w liście do regenta poprzysiągł, że wystrzeli w stronę Jerozolimy głowę Almaryka de Luynes. Udało mu się doścignąć go i pod Krak de Chevaliers rozegrała się kolejna bitwa, w której krzyżowcy znowu ponieśli klęskę. Tego samego dnia, dwudziestotysięczna armia pokonała siły dowodzone przez samego Sułtana Timuridów. Niestety, nasz dowódca zginął, trafiony bełtem w głowę. Następnie udało się doścignąć Ali Khalila i w dwóch bitwach rozbić jego armię a jego głowę zatknąć na pice i wprowadzić do Jerozolimy. W ciągu następnego roku stoczono dziewięć zwycięskich bitew - trzy pod Damaszkiem, trzy pod Dayr Az Zor, dwie pod Hammah i jedną pod bizantyńskim Musem.

BRAK SCREENA​

24 października 1416 roku pojawiła się kometa, którą lud odebrał jako oznakę dezaprobaty dla rządów regenta, zaś sam regent ujrzał w tym niezwykłe zjawisko - czerwoną kometę, która za dnia i nocy, przez miesiąc była na nieboskłonie. Stwierdził, że to jest omen.

​

17 czerwca 1417 roku Godfrey II de Valois osiągnął 16-ty rok życia i objął osobiste rządy. Na następcę wyznaczył swojego 12-letniego brata Guya "Joffrey" de Valois.


Opowieść fabularna z cyklu Wybrane Wydarzenie.

​

Hugues był wysokim i szczupłym mężczyzną. Jego zielone oczy przenikały człowieka do szpiku i wprawiały w zakłopotanie. Siedział przy stole razem z innymi przedstawicielami rodu Sorel. On był głową rodu.
Trwał bankiet, minstrel śpiewał Deszcze Castamere.
- A więc, żądacie spełnienia tych żądań? - nerwowo rzekł regent
- Tak tych. - spokojnie powiedział Hugues wbijając swój wzrok w oczy króla.
- Kim ty dla mnie jesteś? - rzekł dumny regent
Oj głupcze, Sorelowie zawsze płacą swoje długi.
- Najbogatszym człowiekiem Jerozolimy, który może zdjąć z tronu ciebie i twojego bratanka.
- Jesteś lwem, to twój znak rodowy. Wy i jerozolimscy Walezjusze różnicie się tylko maścią. To my mamy pazury, które was pokonają
- Posłuchaj lepiej piosenki. Jesteś teraz niczym lord Castamere
- Lew zawsze ma pazury
A moje długie i ostre są, mój panie,
Tak długie i ostre jak twe.
I tak prawił, i tak prawił
Ten lord Castamere
Lecz teraz na dworze jego łka deszcz
Którego nikt nie słyszy
Tak, teraz na dworze jego łka deszcz
I brak żywej duszy, by go słyszeć - śpiewał minstrel
- Dość! Zginiesz za zdradę!
- A żebyś się nie pomylił. Sorelowie zawsze płacą swoje długi. Jeżeli przystaniesz na naszą propozycję, będziemy twoim dłużnikiem.
- Zgoda. Zrobię to dla was, ale pod jednym warunkiem. Załatwicie mi tytuł Królewskiego Namiestnika i tytuł parowski
- Zgoda.

O co chodziło? Dowiecie się w następnym odcinku Wybranych Wydarzeń, za dwa odcinki.

Witam z powrotem. Zmieniam sposób pisania - do każdego odcinka zamieszczę krótki opis jakiegoś fabularnego wydarzenia, opisu jakiegoś rodu jerozolimskiego bądź ciekawostek ze świata.

 

Więcej GoT niż Jerozolimy ciekawe o co chodzi... Leci rep

 

Muszę zmartwić czytelników - dopiero za kilka dni pojawi się odcinek - nasz król może okazać się długowieczny a czasy obfitujące w najciekawsze wydarzenia.

 

To nie rób systemów 1 odcinek-1 władca Będzie więcej informacji dla nas

 

I tak tak prędko nie wstawię odcinka - testuję EU IV

 

Rozegrałem AARa do ok. 1600 roku ale jest problem - straciłem screeny. Kontynuować AARa bez screenów a z samymi opisami i obrazkami? Bo jeśli chcecie, to bez problemu tak zrobię.

 

A nie dałbyś rady wczytać sejwa z 1435 i rozegrać od nowa?
Bo te 165 lat to trochę dużo tekstu by było.

To nie EU4 z trybem ironman :lol:

 

Zrób tak

 

Wiecie co, wolałbym to wszystko opisywać, tak jak jest to opisane w Poczecie królów i książąt polskich Jana Matejki (mam takowy egzemplarz z 1998 roku). Jeśli to nie przeszkadza.

 

To Twój AAR, rób jak chcesz

 

Wolę pokierować się głosem ludu.

 

Zrób tak, jak jest napisane w dwóch powyższych cytatach.

 

Może wypuszczę "testowy" odcinek i ocenicie sami?

 

Wypuszczaj, to się zobaczy

 

Wypuszczę odcinek jutro i znikam na jakieś dwa tygodnie, by pisać moda pod EU4.