Rumunia-1939 Imnul Biruinti Legionare

WPROWADZENIE

Poziom Normalny/Normalny
1939-????



Zgodnie z Traktatem Wersalskim Rumunia po I Wojnie Światowej znacznie powiększyła swoje terytorium. Niestety kolejni władcy nie byli wstanie wykorzystać szansy na szybki rozwój przemysłu, co doprowadziło do zacofania armii i infrastruktury państwa, oraz zubożenia społeczeństwa. Wtedy właśnie pojawił się Corneliu Zelea Codreanu i jego Legion Michała Archanioła. Ruch krytykujący wszystkie istniejące w Rumunii partie polityczne bardzo szybko zyskał popularność wśród obywateli, którzy chętnie zasilali jego szeregi. Legiony powstałe w 1927 roku posiadał zaledwie 5 ludzi jednak już 3 lata później do jego szeregów należało 5 mln Rumunów, a pozostałem 10 mln obywateli go popierało. Kiedy we wrześniu 1930 król Ferdynand zdelegalizował Legiony Michała Archanioła wybuchła burza. Ludzie wyszli z domów, aby wspólnie zaprotestować przeciwko władzy. Protesty zaowocowały szybkim przejęciem władzy przez Codrenau. Rządy Codrenau sprawiły, że w 1939 roku Rumunia posiadała jedną z najlepszych armii świata, jednak duże inwestycje w wojsko sprawiły, że przemysł wciąż był daleki od ideału.

 

To dobrze

[ Dodano: Sro Maj 04, 2005 10:34 pm ]
Pora na kolejną część AAR-a
Ta część jest troche mało fabularna ale postaram się nadrobić to w kolejnych odsłonach.

1 września o godzinie 4:46 wszyscy ministrowie zostali zawiadomieni depeszą w trybie pilnym o zebraniu, które odbędzie się o godzinie 8 rano. W zebraniu uczestniczyli:


W wysłanej depeszy nie było wiadomości, dlaczego ministrowie zostali zostali zmuszeni do tak wczesnego wstania z łóżek. Szef Rządu w związku z tym poinformował zebranych, że w z powodu Niemieckej inwazji na Polskę należy jak najszybciej rozpocząć działania w celu zniszczenia wrogów Narodu Rumuńskiego(Węgry, Bułgaria i ZSRR). Szef rządu i Dowódca wojsk lądowych przedstawili plan ataku na Węgry. Dodatkowo Minister MSZ powiedział, że po ostatniej rozmowie z Ribbentropem został zapewniony, że Niemcy nie sprzeciwią się żądnemu aktowi zbrojnemu Rumunii na terenach płw. Bałkańskiego. Szef Wywiadu zapewnił również, że nie spotkamy dużego oporu na terenach Węgier. Plan został przyjęty jednogłośnie. Plany wobec Bułgarii zostaną omówione na następnym zebraniu.
Kolejne ustalenia dotyczyły technologii:


i ewentualnej obrony przed ZSRR


8 września- Rumunia wypowiada wojnę Węgrom

plan ataku na Węgry

24 września- Niemcy anektują Polskę


4 października- Rumuńskie wojska wkraczają do Budapesztu

9 października- Węgry znikają z mapy świata


Uroczystości z okazji zwycięstwa nad Węgrami z udziałem wszystkich ministrów, oraz zostału zaplanowane na 15 października, natomiast najbliższe posiedzenie rady ministrów zostało zwołane na 13 dzień bm.

 

13 października odbyło się zapowiedziane zebranie rady ministrów. Cornelio Cordenau odczytał na nim listy, które otrzymał od 3 państw. Zapowiedziano w nim wizytę Adolfa Hitlera, Benito Mussoliniego i Okada Keisuke. Wizyta tych 3 przywódców z pewnością miała wywrzeć na Rumunii presję dotyczącą wstąpienia jej do Osi i podpisania Paktu Antykominternowskiego. Po burzliwych dyskusjach ministrowie postanowili przyłączyć Rumunię do III Rzeszy.

Kolejna dyskusja dotyczyła ZSRR i Bułgarii. Atak na Bułgarię został przewidziany na 20 października. A ataku wezmą udział Korpusy 2,3 i 4, oraz Korpus Leguine Mihai Archangelo składające się łącznie z 10 dywizji piechoty. Jedna dywizja wojska zostanie na terenach węgierskich, a pozostałe zostaną przesunięte na granice Rosyjsko-Rumuńską. Na granicy będzie stało łącznie 18 dywizji. Po zakończeniu operacji w Bułgarii 4 korpus i korpus Mihai Archangelo zostaną przesunięte do rezerw.

Minister zbrojeń zgłosił przyjętą później przez radę propozycje budowy wojsk garnizonowych. Ministrowie zostali również zapewnieni, że pracę nad nowymi technologiami posuwają się szybciej niż się spodziewano, tempo z jakim posuwają się buodwy fortyfikacji na berdsarbii sa w pełni satysfakcjonujące i powinny zakończyć się 2 maja, a modernizacja uzbrojenia również posuwa się bez opóźnień.

15 paździenika był szczególnym dniem w historii Rumunii. Główna ulica została zablokowana, a pozostałe były nieprzejezdne dla tych, którzy przyjechali podziwiać paradę w ostatniej chwili. Wypełnione po brzegi ulicę oglądały paradę z udziałem żołnierzy. Duże zainteresowanie wzbudziło pojawienie się szefów rządów Japonii, Niemiec i Włoch. Przez ponad 2 godziny ulicami maszerowała piechota i artyleria w rytmie marsza. Nawet przedstawiciele zagranicznych państw niedowierzali temu, co Cordenau zrobił z armią w ciągu zaledwie kilku lat. Po marszu na mównice wszedł sam, Cordenau. Jego słowa

Wywołały aplauz na całym placu i głównej ulicy. Kolejne przemówienia przywódców zagranicznych państw również zostały ciepło przyjęte przez obywateli Rumunii.

Po oficjalnych paradach ludzie bawili się do samego rana na zorganizowanych przez państwo festynach w całym kraju. Rząd natomiast przeszedł do pałacu gdzie wśród pysznych trunków i pięknych kobiet mógł omówić sprawy dotyczące sojuszu . O godzinie 21 wszystkie ulice zamarły. Na wszystkich telebimach można było usłyszeć relację, w której Corneliu Cordenau podpisał dokument potwierdzający sojusz z III Rzeszą i Pakt Antkominternowski. Po podpisaniu wszystkich dokumentów wybuchły fajerwerki a 15 października został oficjalnie ogłoszpny Świętem Narodowym. Na prywatnym spotkaniu z Ministrami Hitler zapewnił o tym, że płw. bałkański zostanie Rumuńską strefą wpływów, oraz ze wesprze Rumunie w działaniach militarnych przeciwko Jugosławii w zamian za dostawy ropy.

20 październik- Rumunia wypowiada wojnę Bułgarii

Zgodnie z planem przed zimą prowincje Vraca, Pleven i Varna

29 listopad- koniec kampanii jesiennej

Wbrew obawom ministrów plan został wykonany w 100%

 

Macie chore mózgi, a teraz pora na kolejną 4 już część AAR-a
------------------------------------------------------------------------------------------
1 styczeń- zakończenie budowy pierwszej części fortyfikacji w Berdsarbii.

2 luty- Zebranie rady ministrów. Na radzie przedstawiono plan wg którego Rumunia zaatakuje Bułgarię. Atak zostanie rozpocznie się 8 lutego o godzinie 7. W ataku na prowincję Polovadov wezmą udział 4 dodatkowe dywizje piechoty, które brały udział a ataku na Węgry.


Kolejna część inwazji na Bułgarię

 

Po niespełna roku przerwy wracam do prowadzenia AAR-a. Save mi zginął dlatego gre odtworzyłem już na dodatku Doomsday. Poziom trudności bez zmian. Dzisiaj krótko, następnym razem postaram się robić dłuższe odcinki.
-------------------------------------------------------------


26 lutego odbyło się spotkanie rady ministrów, na którym omówiono kwestię państwa Jugosłowiańskiego.
Godzina 23:54
Corneliu Codreanu: No dobra panowie. Bułgaria w końcu pokonana jednak póki, co wciąż nie możemy czuć się spokojnie. Groźba ofensywy ZSRR jest jeszcze bardziej niebezpieczna ze względu na ewentualną możliwość włączenia się w nią Jugosławii. W tej chwili przy granicy ZSRR mamy około 18 dywizji w tym 7 doborowych Legionów Michała Archanioła, natomiast niezbędne minimum do obrony przed Jugosławią to 18 dywizji!!! W walce przeciwko ZSRR będziemy potrzebować każdego żołnierza, dlatego musimy zgromadzić przy granicy jak najwięcej wojska. Mając to na uwadze poprosiłem 2 tygodnie temu pana Platona Chirnoaga o przygotowanie planu inwazji na Jugosławię. Zanim jednak obejrzymy plan ataku proszę o raport na temat sił zbrojny Jugosławii.
Eugen Cristescu: Jugosławia posiada około 25 dywizji przestarzałej piechoty. Ich lotnictwo o ile można tak powiedzieć po prostu nie istnieje. Myślę, że 18 naszych dywizji wraz ze wsparciem niemieckim powinno uporać się z nimi w ciągu 1 miesiąca.
Platon Chornoaga: Plan ataku wygląda tak:

Kolor
czarny to pierwsza faza operacji
czerowny to druga faza
pomarańczowy to trzecia faza
różowy to czwarta faza
szary to kierunek ataku wojsk niemieckich
linia przerywana to wsparcie
żółty kolor to końcowa faza operacji, w której dywizje znajdujące się na wschodzie Jugosławii będą stopniowo posuwały się w głąb kraju wraz ze wsparciem dywizji znajdujących się na obrzeżach.
Dywizje znajdujące się na północnym zachodzie Jugosławii włączą się do Niemieckiego ataku.
Corneliu Codreanu: Kto ma uwagi dotyczące.........

Rada ministrów jednogłośnie przyjęła plan ofensywy, która ma się rozpocząć 1 marca o godzinie 6.

Kiedy dostałem przeniesienie z Bessarabii na granice z Jugosławią bardzo się ucieszyłem. Od kilku miesięcy Stalin wciąż grozi wojną o Bessarbie natomiast Jugosławia? Z nią nie ma żadnych problemów. Miejsce w którym stacjonowałem nazywane było przez Bułgarów Gorna Dzhumaya.
Wszystko zmieniło się 27 lutego. Rano w kasynie odczytany został rozkaz feldmarszałka jakiegoś tam, który rozkazał wszystkim żołnierzom od szeregowców do oficerów nosić pełny rynsztunek. Wieczorem po całym dniu ćwiczeń doszła mnie plotka jakoby Jugosławia zdradziła nas i wstąpiła do Kominternu! Mimo gróźb naszego rządu nie opamiętali się i zagrozili naszemu państwu wojną z całym Kominternem! Idioci!
Następnego dnia otrzymaliśmy dodatkowe racje żywnościowe. To było oczywistym sygnałem, że wkrótce rozpocznie się ofensywa na czerwonych. I dobrze! Niech wiedzą, że z takim Imperium jakim jest Rumunia nie można zaczynać!
29 lutego o godzinie 22 odbyła się odprawa. Atak został zaplanowany na 6 rano.
"Pamiętnik nieznanego żołnierza"



1 marzec – Rumunia oficjalnie wypowiada wojnę Jugosławii.

 

Genrał Avamarescu ogląda podległe mu dywizje, które 1 marca jako pierwsze przekroczą jugosławiańską granice

1 marca o godzinie 6 rano pierwsze oddziały armii rumuńskiej wkroczyły do Jugosławii.


W oficjalnym oświadczeniu wysłanym do rządu Jugosłowiańskiego, Niemiec, oraz państw alianckich Corneliu Codreanu podał powód wypowiedzenia wojny:

„.... Powodem, który zmusił nasze państwo do działań militarnych przeciwko Jugosławii nie jest chęć narzucania swojej władzy państwom bałkańskim ani w ogóle żadnym innym państwom. Powód jest wręcz zupełnie odwrotny. Nasze państwo chce zapewnić wolność wszystkim nacjom zamieszkującym półwysep bałkański.
Ostatnimi czasy rząd, z którymi wiązaliśmy duże nadzieje na poprawę sytuacji w Jugosławii zupełnie nas zawiódł. Nie tylko pogorszył on sytuację gospodarczą w swoim kraju, ale również knuł plany jak przejąć władze na Bałkanach przy pomocy swoich silniejszych sojuszników. Mimo naszych upomnień bandycki rząd Jugosławii nie opamiętał się [...] Rumunia nie ma na celu narzucania swojej władzy terrorem. Naszym celem jest budowa nowej Europy. Europy wolnych narodów, w której każdy będzie mógł godnie żyć. Wizja ta stała się realna dzięki wielkiemu człowiekowi, który pierwszy zaczął ją wcielać w życie....... Adolfowi Hitlerowi”

Oświadczenie to nie spodobało się tyranom z Ligi Narodów. Tego samego dnia pierwsze dywizjony alianckiego lotnictwa pojawiły się na Jugosławią.

Ofensywa na Jugosławię rozpoczęła się zgodnie z planem. O godzinie 6 Divizia 4 Munte wkroczyła do Macedonii, ruszając w kierunku miasta Stip.





Z pamiętnika szeregowca(autor nieznany):
O godzinie 6 nasza kompania ruszyła w kierunku Berova, miasta znajdującego się niedaleko od granicy. Wywiad nie przewidywał dużego skupiska wojsk w tamtym rejonie, gdyż większość jednostek od razu wycofało się na linię Kumanovo-Stip-Strumica. Nieoficjalnie mówi się, że Jugosłowianie nie wiążą dużych nadziei z obroną Macedonii.

W Berovie znaleźliśmy się w ciągu kilku godzin. W mieście nie napotkaliśmy dużego oporu. Wielu żołnierzy broniących te tereny to Macedończycy, którzy dobrowolnie oddali się do niewoli.


Zakon Michała Archanioła, patrona Rumunii. Mimo intensywnych bombardowań alianckich kierowanych na Berovo został nietknięty przez wojnę.


Około godziny 20:00 dostaliśmy informację, że cały obszar został opanowany


Tego samego dnia Divizia 5 Munte i Corp 17 Armata zaatakowały Nis. Dzięki wsparciu udało się uzyskać przewagę liczebną w walce z przeciwnikiem liczącym siłę 3 dywizji. Bitwa trwała całą noc i zakończyła się kolejnym zwycięstwem.





Dzień ten niestety nie obył się bez porażki. Pierwszą porażka w tej wojnie została zadana nie z rąk Jugosławii, ale lotnictwa Brytyjskiego, które kompletnie zniszczyło naszą flotę w Constancie. Wobec tego zostaliśmy zmuszeni do odbudowy jej.


Wobec zaistniałej sytuacji Naczelny Dowódca Marynarki Hiora Macellariu jeszcze tego samego dnia na posiedzeniu rady ministrów zgłosił potrzbę budowy 30 nowych statków w celu odbudowania floty strzeżącej morza Czarnego ale i budowę floty pilnującej morza Śródziemnego. Rada ministrów zgodziła się i tego samego dnia rozpoczęto 1 faze budowy floty. Stocznie rozpoczeły produkcję 15 statków.

Do produkowanych już


Dołączyło


Rada Ministrów podjeła również decyzję o unowocześnianiu armii. Piechota piesza staje się coraz bardziej przestarzała wobec czego rząd podjął decyzję o rozpoczęciu badań umożliwiających zwiększenie prędkości z jaką porusza się armia. Nie jest to możliwe bez unowocześnienia systemu zaopatrzeniowego dla armii.



Ofensywa na Jugosławię była pierwszą ofensywę w trakcie, której żołnierze mogli poczytać „Gazetę Frontową”, która pozwalała im, na choć chwilę zapomnienia o tęsknocie za ojczyzną. Żołnierze mogli się z niej dowiedzieć o informacjach z kraju, przeczytać relację z największych bitew. Oprócz tego znajdowały się w niej specjalne rubryki tematyczne dotyczące historii, militariów itd. Szerząca się za sprawą Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich oraz ich sojuszników Wielką Brytanie i Francję jakoby Rumunia nie miała odpowiedniej ilości zaopatrzenia dla żołnierzy w końcu mogły zostać zdementowane. Rumunia posiada znacznie więcej wszystkich surowców niż jest to potrzebne.




3 marca rozpoczęto kolejną część ofensywy, kiedy nowo zdobyte prowincje zostały w zupełności opanowane. Corp Munte uderzył ze stolicy Bułgarii na Pristinę w celu zdobycia kolejnej części Jugosławii, ale i odcięcia od dostaw zaopatrzenia wojsk znajdujących się na w okolicach miasta Skopje.




Pristina została zdobyta 4 marca. W tym samym czasie wojska wroga znajdujące się w Skopje dokonały desperackiego ataku ostatniej szansy. Jak skończył się ich atak?



Wróg znajdujący się przed nami zdając sobie sprawę, że jest już skończony zaatakował nasze wojska stacjonujące we wschodniej części Macedonii. W ciągu godziny atak został odparty, a nasze jednostki korzystające z okazji kontratakowały przesuwając się w kierunku rzeki Vardar.


Zaopatrzenie transportowane przez Vardar

Obrona rzeki nie przbiegła po myśli jugosławiańskich dowódców. Zaciekły opór stawiany był jedynie w okolicach Skopje. Im dalej na południe tym opór był coraz mniejszy. Widocznie terror dowódców nieprzyjaciela już tam nie sięgał, gdyż żołnierze przeciwnika albo od razu poddawali się albo byli szybko i skutecznie pacyfikowani. Jednostki po przejściu przez rzekę szybko się przegrupowali i zaatakowali Skopje od południa, gdyż walki w tamtym rejonie wciąż trwały[..]

Południowy atak nastąpił po kilku godzinach. W tym samym czasie dotarło wsparcie z Pristiny. Walki o Skopje trwały zaledwie 3 godziny. Po zwycięstwie rozpoczęliśmy przygotowania do podróży w kierunku Pristiny, gdyż tamtejsze oddziały..........
Wspomnienia Grigore Petrescu

W czasie gdy bohaterskie oddziały walczyły o Skopje, tchórzowskie bojówki Jugosłowiańskie zostały wygnane z Zren-Janin przez Corp 1, 7, 10, 13, 15, 17 Armata w łącznej sile 6 dywizji



10 marca Corp Munte znajdujący się w Pristinie zaatakował Novi Pzar. Zdobycie tego terenu miało bardzo ważnie znaczenie strategiczne, gdyż pozwalało na atak na stolicę Jugosławii aż z trzech stron. Opór nie był duży i po 24 godzinach walk nasze dywizję zwyciężyły. Droga do Belgradu została otwarta.


Byli żołnierze jugosławiańscy eskortowani do obozu dla internowanych, gdzie po raz pierwszy od kilku tygodni dostaną ciepły posiłek

Wojna to nie same zwycięstwa. Doświadczyły tego nasze dywizje atakujące Bjelovarze. Opór wroga okazał się silniejszy niż się spodziewano i ostatecznie 15 marca zostaliśmy zmuszeni do wycofania się.



W ramach akcji odwetowej za porażkę w Bjelovarze nasze wojsko zaatakowało Belgrad. Stolica okazała się jednak łatwym do zdobycia celem. Stolicy Jugosławii broniły jedynie 3 dywizje, a nie spodziewane 6 dywizji.



Po zaledwie 4 godzinach walk



Mieszkańcy Belgradu tłumnie wyszli na ulice aby przywitać przjeżdżających przez miasto wyzwolicieli.


Ostateczne zwycięstwo po zdobyciu Belgradu stało się już tylko formalnością. Z Belgradu nasze wojska ruszyły do Sarajewa, gdzie spotkały się z armia niemiecko-rumuńską nacierającą od zachodu.

25 marca dokonano oficjalnie aneksji Jugosławii.


Po oficjalnej aneksji lotnictwo alianckie znikneło tak szybko i niespodziewanie jak się pojawiło. Świadczy to tylko naiwności byłego rządu Jugosławii, który podobnie jak rząd polski został oszukany przez "Wielką" Brytanie, Francje i ich sojuszników.