Rzeczpospolita by Micky91

To moje pierwsze AAR więc w razie jakichś błędów tudzież wszelkiego rodzaju pomyłek językowych oraz ogólnej nudy w czasie czytania proszę mi wybaczyć, dopiero się uczę no ale nie powinno być tak nudno, starałem się proszę o liczne komentarze.

Wypowiadam się tutaj jako szef prawicowej partii, Felicjan Sławoj-Składowski i będzie tak przez cały czas trwania 'kampanii' chyba, że uznam za stosowne to zmienić :>


1 stycznia, 1936 rok
Nazywam się Felicjan Sławoj-Składowski i moja partia startuje w wyborach parlamentarnych. Nie będę opowiadał o moim planie, nie będę nic o nim pisał... Przyszłość pokaże. Oto list, który otrzymał ode mnie prezydent Ignacy Mościcki:

Polska... Ach... Co to za kraj... Waleczny jak lew, z historią godną największych potęg... Lecz teraz... W tragicznej sytuacji... Muszę objąć władzę! To jedyna szansa dla Polski! A Pan musi mi w tym pomóc! Korfanty to chyba kompletny psychol... Fakt, w gospodarce może i jest dobry, ale sprawy polityki zagranicznej to chyba dla niego czarna magia! Jak on może mówić, że będzie obojętny na sprawy międzypaństwowe i nie będzie się mieszał w żadne konflikty?! Przecież Niemcy i ZSRR nas zniszczą!! Już lepszy byłby Zyndram-Kościałkowski... Ten przynajmniej ma jakieś normalne plany... Dołączenie do aliantów to byłoby dobre posunięcie, ale oni... Ich obchodzi tylko własny interes, gdybyśmy zostali zaatakowani, olaliby nas zapewne... Lub co gorsza wydali w ręce komunistów! Naród mnie potrzebuje. Ja mam plan. Szalony, lecz zarazem genialny... Ale nie czas teraz o tym pisać... Opowiem Ci o tym wkrótce, drogi prezydencie... Czy mógłbym Cię odwiedzić 10 stycznia?
Proszę o odpowiedź,
Felicjan Sławoj-Składowski

24 stycznia, 1936 rok
Ignacemu nie pasował podany przeze mnie termin, spotkaliśmy się więc dzisiaj.
- Dzień dobry, prezydencie.
- Dzień dobry, proszę usiąść.
- Dziękuję. A więc sytuacja ma się tak. W liście napisałem panu po co przychodzę...
- Tak, wiem. Przemyślałem to wszystko... A więc nie chce pan...
- Proszę mi mówić na 'ty'.
- A więc nie chce p... Przepraszam, a więc nie chcesz dołączyć do aliantów, nie chcesz również zostać obojętny... Co więc zamierzasz? Uważasz, że Niemcy i ZSRR to dla nas śmiertelne zagrożenie... Innego wyjścia przecież nie ma! Walka w samotności jest na pewno gorsza niż walka u boku np. aliantów...
- A czy ja powiedziałem, że będziemy samotni?
- Z kim więc będziemy współpracować a z kim walczyć? Jako prezydent muszę to wiedzieć!
Dalsza część rozmowy niech zostanie przeze mnie pominięta... Gdybyś, drogi czytelniku o wszystkim dowiedział się już teraz... Z pewnością nie czytałbyś już dalej, a przynajmniej nie z taką pasją i zaciekawieniem z jaką, mam nadzieję czytasz, gdybym już teraz wyjawił Ci mój plan... Wszystko w swoim czasie.

4 maja, 1936 rok
Dzisiaj wybory... Mościcki obiecywał zagłosować na mnie, ja również właśnie idę głosować. Dziś rozstrzygną się losy Polski...

5 maja, 1936 rok
Zwycięstwo!! Wygraliśmy! Wygrała cała Polska!



11 maja, 1936 rok
A więc stało się. Mój plan zaczyna wchodzić w życie. Prezydent Mościcki zawarł dzisiaj tajny pakt z Ribbentropem, który obiecał nie wtrącać się w „nasze sprawy” (o tym później) pod warunkiem pomocy militarnej oraz popierania polityki Niemiec przez Polskę.



12 maja, 1936 rok
Rząd został uchwalony, dziś odbyło się spotkanie, przybyli ministrzy oraz kilka ważniejszych zaproszonych osobistości, marszałek Śmigły-Rydz, prezydent Mościcki oraz świeżo mianowany marszałek Anders. Oto urywek naszej rozmowy:
- Panowie, jak wiecie nastały ciężkie czasy, najprawdopodobniej zbliża się okres wojen i buntów, walk, śmierci... Być może kolejnej Wojny Światowej. Stalin i Hitler rosną w siłę, a obydwaj niechętnie widzą Polskę na mapach. Jeśli nic nie zrobimy nasze dzieci, tak jak i dziadkowie będą mówić po niemiecku! – powiedziałem
- Potwierdzam. Felicjan opowiadał mi o swoim planie. Polska ma szansę wyjść z tego okresu zwycięsko, wielka i potężna, o wiele większa niż obecnie. A co najważniejsze, w ogóle może przetrwać! – odrzekł prezydent, cieszę się, że to powiedział
- Jaki to jest plan? Chcę wiedzieć. Proszę powiedzieć. – rozległy się głosy na sali
- Nie mogę teraz o tym powiedzieć, wy zajmijcie się swoimi ministerstwami, ja zajmę się tym, co do mnie należy. Nowomianowany rząd nie powinien wszystkiego wiedzieć. W końcu w każdej chwili szef danego resortu może się zmienić... Nie wszystkim tu obecnym mogę zaufać.
- A kto z nas tutaj zgromadzonych jest niegodny zaufania?? – spytał Kwiatkowski
- Uderz w stół, a nożyce się odezwą – odciął Anders, który pewnie wolałby, by mu ufano, jak rzeczywiście było, gdyż nie chciał pewnie stracić marszałkowskiego stołka.
- Zaraz zaraz, prezydent powiedział, że Polska może wyjść o wiele większa i potężniejsza niż obecnie! Czy to oznacza, że mamy zamiar prowadzić działania wojenne? No bo w jaki inny sposób zamierza pan powiększyć terytorium? – zdziwił się Pełczyński-Grzegorz
- Tak, wojny są w moim planie.
- WOJNY?! W liczbie mnogiej?? Czy pan postradał zmysły? Z kim mamy wojować? W ogóle to ile tych wojen ma być? – rzekł wyraźnie zdenerwowany Józef Beck
- Jak już powiedziałem, proszę się zająć swoim ministerstwem
- Ja jestem ministrem spraw zagranicznych! To MNIE to najbardziej dotyczy!
- A więc staraj się utrzymać jak najlepsze stosunki międzypaństwowe, gdy przyjdzie Ci coś zrobić, poinformuję Cię o tym. Och, która to już godzina? Na mnie już czas, muszę się spotkać z prezydentem Synciangu. Do zobaczenia - powiedziałem i wyszedłem.

C.D.N.

 

1 lipca, 1936 rok
Chyba nadszedł czas, by wyjawić Wam część mego planu...
Dziś spotkałem się z marszałkiem Śmigłym, by omówić z nim „kilka spraw”.
- Dzień dobry, marszałku
- Dzień dobry
- Chciałbym panu opowiedzieć kilka rzeczy... Między innymi o co chodziło mi na spotkaniu gdy była mowa o...
- ...Wojnach!
- Dokładnie. Domyślasz się z kim będziemy wojować?
- Hm... Chyba nie Niemcy, ZSRR też nie, Litwy nie zaatakujemy, bo wtrąci się ZSRR, Czechosłowacja utrzymuje dobre stosunki z Aliantami i atak na nią byłby szaleństwem... Krótko mówiąc – nie mam zielonego pojęcia. Chyba nie masz zamiaru wybierać się za morze?
- Nie, nie mam zamiaru.
- A więc kto?
- Opuściłeś jeden kraj z którym sąsiadujemy.
- Eee... [marszałek spogląda na mapę wiszącą na ścianie i przygląda się jej chwilę] Nie widzę.
-Spójrz w okolice Lwowa
- [Spogląda ponownie, zastanawia się chwilkę] Rumunia!
- Bardzo dobrze. Jak wiesz tamtejszy dyktaturalny prezydent jest oskarżany przez społeczeństwo o wiele zbrodni, już kilka dni temu Polska rozpoczęła oficjalne śledztwo w tej sprawie.
- A co ma śledztwo do wojen i powiększania terytoriów?
- No, to byłoby na dzisiaj tyle, zameldujcie się u mnie dokładnie za dwa tygodnie o tej samej porze wraz z marszałkiem Andersem, porozmawiaj z nim i opowiedz mu wszystko to, co ja tobie dziś powiedziałem. Odmaszerować!

15 lipca, 1936 rok
Dziś spotkałem się z marszałkami Śmigłym-Rydzem oraz Andersem
- Witam panowie, Edwardzie, czy pan Anders jest już o wszystkim poinformowany?
- Oczywiście
- A zatem przejdę od razu do sedna. Marszałku Andersie, dostaniesz do dyspozycji 20 dywizji piechoty oraz 3 dywizje konne i wyruszysz armią przy granicy od Grodna aż po sam Lwów.
- Eee... Po co?
- Rumunia należy do strefy wpływów Niemieckich i Sowieckich. Naruszenie tej strefy wpływów może grozić wypowiedzeniem wojny przez te państwa.
- Czyli to ma być swego rodzaju groźba dla Sowietów by się nie wtrącali? A co z Niemcami? – spytał Śmigły-Rydz
- Podpisaliśmy już z nimi pakt. Nie wtrącą się, ale musimy im pomóc militarnie w razie potrzeby.
- Pomóc militarnie? Czy pan chce nas wplątać w wojnę z aliantami?! – odrzekł wyraźnie zaniepokojony Anders

Tutaj muszę kawałek rozmowy zamazać

- W każdym bądź razie ty, Edwardzie weźmiesz resztę armii i wkroczysz do Rumunii jako siły ekspedycyjne potrzebne do opanowania buntu na czas trwania śledztwa, Anders dołączy do Ciebie, gdy tylko zakończy przemarsz.
- ...a gdy „śledztwo” zostanie zakończone wypowiemy im wojnę by zgładzić dyktatora i przejmiemy kraj?
- Właśnie tak. Odmaszerować!

14 sierpnia, 1936 rok
Dostałem dziś raport marszałka Andersa. Napisał, że wszystko jest już gotowe i na mój znak mogą rozpocząć operację. Radzi jednak, by odczekać jeszcze kilka dni, żołnierze muszą się przygotować do tego, co ich czeka.






AAR wyczyszczony oraz zamknięty.

Tomo55