Rzeczpospolita Krakowska - Mini AAR

AARów to z natury nie piszę, chyba że te z MP, ale Viki jest jedyną gra Paradoxu ciekawą na SP, wiec coś mnie podkusiło Na razie łącze formę pisaną z obrazkowo-pisaną, i chyba ta druga będzie lepsza, bo bardziej niż powieść (w ws tylu typowych AAR-ów na EUFI) chce raczej zdać relacje z gry, krótko i tresciwie

Rzeczpospolita Krakowska 1836-????


Uwarunkowania


W roku 1836 rejon Europy Środkowo-Wschodniej zdominowany był przez trzy potężne państwa: Rosję, Prusy i Austrię. Pomiędzy nimi wciśnięte było małe, niepozorne państewko – Rzeczpospolita Krakowska. Ten twór kongresu wiedeńskiego, wykrojony w 1815 roku z południowego skrawka Księstwa Warszawskiego obejmował poza stolicą Małopolski 224 okoliczne wsie oraz 4 pomniejsze miasteczka. Wg spisu ludność z 1815 roku Wolne Miasto Kraków zamieszkiwało 95 tys. mieszkańców z czego zdecydowaną większość stanowiła ludność etnicznie polska.


Kraków był znany w tej części Europy jako ostoja liberalizmu i demokracji, jednak w rzeczywistości był to protektorat trzech absolutystycznych monarchii Prus, Austrii i Rosji, które sprawowały wspólną pieczę nad tą ostoją polskości. Po upadku Królestwa Polskiego mieszkańcy zdawali sobie sprawę, że dni ich autonomii również mają się ku końcowi, na co wskazywały coraz liczniejsze interwencje państw ościennych w wewnętrzne sprawy Rzeczpospolitej Krakowskiej.






Gorąca debata polityczna w Wolnym Mieście Krakowie


W tym samym czasie sprawująca rządy Partia Konserwatywna w celu ugruntowania swojej pozycji rozszerzyła prawa wyborcze na wszystkich obywateli Wolnego Miasta Krakowa licząc na poparcie konserwatywnie nastawionej klasy robotniczej. W rzeczywistości posunięcie to stało się przyczyną licznych napięć społecznych i rosnącego radykalizmu szczególnie wśród liberalnie nastawionego duchowieństwa, które najmocniej odczuwało wysokie podatki. W konsekwencji brak stabilności politycznej przyczynił się do serii przedterminowych wyborów, które były areną wielkiej politycznej debaty podczas której ścierały się najróżniejsze poglądy. Sytuacja taka trwała do końca lat 30-tych i kontynuowana była w kolejnym dziesięcioleciu, na razie proces ten przebiegał w sposób pokojowy, ale w konsekwencji zwiększał świadomość polityczną przedstawicieli wszystkich klas Rzeczpospolitej Krakowskiej. W żadnym innym państwie europejskim przemiany społeczno-polityczne nie zachodziły tak szybko jak w Krakowie, który stał się katalizatorem dla wielkich zmian, które miały wkrótce objąć Stary Kontynent.



1) Dzięki ciągłym wyborom i wysokim podatkom udało się jednocześnie obniżyć wojowniczość (militancy) i podwyższyć świadomość polityczną (consciousness). Małego popa z żołnierzami zamieniłem w duchownych, teraz klasa średnia nie jest już zdominowana przez konsewatystów a przez anarcho-liberłów.
2) Wynajdując myśl polityczną i jednocześnie mając konserwatystów wyzerowałem plurality 5 eventami. Teraz spokojnie mogę je podwyższasz reformami i pozostałymi 10 eventami z tego techa. Nie mając przy tym obaw ze kiedyś znów będą rządzić konserwatyści. Teraz czas na liberałów...
3) Dochód dzienny nie wystarcza na inwestycje a potrzeba fabryk. W tej sytuacji koncentruje się na techach gospodarczych, wiedząc ze w tym polu Rosja jest zacofana, poza tym moja National Value, liberty, promuje techy niewojskowe. Co tylko zrobię sprzedam, ale nie schodzę poniżej 80% szansy zawarcia umowy bo mam za mało DI. Chyba ze ktoś lubi lubi loadować grę co próbę...
4) Po okryciu techow związanych z wydobyciem węgla można była dać maksa kasy na walkę z korupcją a dochód i tak jest 3 razy większy niż był. Samej ludności na razie nie przybyło za dużo...jedynie to co się urodziło w Krakowie Podatki obniżyłem bo więcej się drążyć nie da a duchowieństwo i tak ma juz max świadomość.


Szukając sojusznika


Konserwatyści świadomi zagrożenia dla niezależnego bytu Krakowa szczególnie ze strony Austrii poszukiwali protektora wśród wielkich mocarstw europejskich. Po długich konsultacjach zdecydowano się związać z nastawioną propolską Francją, jednak nagłe zaostrzenie się relacji pomiędzy Austrią i Rosją zaowocowało pozytywnym zwrotem w polityce rosyjskiej. W roku 1841 Kraków wszedł w sojusz z północno-wschodnim sąsiadem zabezpieczając tym samym na jakiś czas swój byt. Niepodległa Rzeczpospolita Krakowska była na rękę carowi nie tylko ze względu na korzystniejszą sytuację geopolityczną, ale przede wszystkim ze względów gospodarczych. Kraków był w Europie ważnym ośrodkiem wymiany handlowej a poza tym posiadał doskonałe zaplecze intelektualne, a jego liczne odkrycia w formie patentów trafiały za symboliczną opłatą do rosyjskiej gospodarki. Władca Wszechrosji zdawał sobie doskonale sprawę z wielkich zalet jakie niesie ze sobą liberalizm i demokracja, ale wiedział również, że u niego eksperyment taki przyniósł by wręcz odwrotne skutki niż ma to miejsce w stolicy Małopolski.

 

Wiosna Ludów


Zwycięstwo liberałów


Sprawujący władzę w Rzeczpospolitej Krakowskiej konserwatyści skupieni wokół kręgów arystokratycznych i wojskowych nie dostrzegali zachodzących przemian światopoglądowych wśród robotników zatrudnionych w kopalniach i manufakturach Wolnego Miasta. Warto zwrócić uwagę, że przemysł jako takowy nie istniał ze względu na silną konkurencję ze strony lepiej rozwiniętych, sąsiednich gospodarek Prus, Austrii i Rosji. Nie przeszkadzało to jednak działającym wśród robotników liberalnym agitatorom wywoływać nastrój niezadowolenia z powodu dotychczasowych konserwatywnych rządów. Polscy robotnicy wyrażali dezaprobatę dla władzy ze względu na na wysokie podatki a ludność żydowska i ukraińska podnosiła dodatkowo kwestię dyskryminacji religijnej i narodowościowej. Pod konie roku 1844 zgodnie z planem rozpisane zostały wybory na 5 lutego 1845roku. Ku wielkiemu zaskoczeniu europejskiej opinii publicznej pełnie władzy zdobyła Partia Liberalna. Wydarzenia mające miejsce w małym, 100 tys. państewku zaniepokoiły liczne rządy europejskie bojące się rozprzestrzeniania się liberalnej zarazy z Krakowa na inne państwa.


Anarchistyczny zamach stanu


W Wolnym Mieście coraz częściej można było zasłyszeć plotki o planowanej interwencji państw ościennych a szczególnie ze strony sojuszniczej Rosji. Atmosfera strachu w połączeniu z zawodem jaki towarzyszył skorumpowanym rządom liberalnym podgrzewała atmosferę. Wśród skrajnych środowisk przekonanie o nieuchronnej interwencji zbrojnej wzmagało potrzebę przeprowadzenia szerokich reform, którego z kolei nie miały poparcia większościowi w Sejmie i Senacie. W dniu 27 listopada 1847 roku skrajnie liberalny odłam Partii Liberalnej pod przywództwem doktora nauk przyrodniczych Walentego Litwińskiego dokonał zamachu stanu wspierany przez dawnych weteranów z powstania listopadowego, którzy zamieszkali na ternie Krakowa po zdławieniu go przez Rosjan.




Po raz pierwszy raz gram państwem europejskim, ale stosuje się do zasad jakie obowiązują przy graniu państwami typu Urugwaj czy Meksyk, którymi już grałem Więc dobra partia, fabryki, RGO, reformy i oczywiście wysoki pluralizm. Tu można pomajstrować.

1) Zaczynamy od 1,9 po tym jak wyskoczyły konserwatywne eventy obniżające plurality. Teraz je podwyższamy dopuszczając liberałów do władzy i mamy +25. Kolejny krok to socjaliści, z którymi jest już ciężej na tym etapie gry, więc trzeba ich wepchać na siłę - o czym poniżej w pkt 3. Jak się nam to uda to mamy kolejne +25,a do tego rewolucja liberalna 20-10 = 10. Jak tylko zaczyna zwiększać się ten poziom poczujemy pozytywne efekty.
2) Czas na reformy socjalne, czyli kolejny wabik na emigrantów.
3) By móc dostać Reakcjonistów = budowa fabryk, Socjalistów = plurality, trzeba doprowadzić do powstania w naszym przypadku do dyktatury. Mając większość popów anarcho-libeałów w klasie sredniej dajemy = wealth. Wygrywają radykałowie, ale to wciąz demokracja, wiec dajemy suffrage i mamy juz dyktaturę. Dajemy landed i z jednopartyjnego z anarchistami mamy już prawo pełnego wyboru parti (wielopartyjny) kosztem 2 militancy (dlatego przez kilkanaście lat zbijałem je eventami wyborczymi). Bierzemy reakcjonistów i robimy fabryki a po nich socjalistów. Szybko zamieniamy na demokrację i zaczyna się migracja

Interwencja rosyjska, reakcjoniści u władzy i rządy dyktatorskie


Zamach dokonany przez anarcho-liberałów był nie do zaakceptowania przez Carską Rosję. Pretekstem do interwencji były prośby słane przez arystokrację krakowską obawiającą się dalszej radykalizacji nastrojów, utraty majątków a wraz z tym swego statusu. W cztery dni po przewrocie niewielki 3 tys odział piechoty wspierany przez jazdę w sile 500 konnych pomógł przywrócić porządek w Wolnym Mieście zapoczątkowując tym samym rządy dyktatorskie sprawowane przez wąskie 3 osobowe kolegium wyłonione z spośród właścicieli ziemskich. Na szczęście były to jednostki wybitnie uzdolnione ekonomicznie i dyplomatycznie, a przede wszystkim z wizją koniecznych przemian. Wiedząc, że tylko silna ekonomicznie Rzeczpospolita Krakowska ma rację bytu u boku Carskiej Rosji, postanowili rozpocząć proces uprzemysłowienia, którego zwieńczeniem miały być szerokie reformy polityczne i socjalne czyniące Wolne Miasto ziemią obiecaną dla europejskich emigrantów, którzy nie będą musieli już przemierzać oceanu za lepszym życiem.






Z fabrykami nie wybrzydzałem. Kupno części do maszyn jest na tym etapie prawie niemożliwe przy niskim miejscu rankingowym, więc skorzystałem z eventów, które dały 5+10+5. Jedną część przeznaczyłem na rozbudowę kolei a kolejne na fabryki, w które mam zamiar lokować nadmiar robotników.



Socjaliści na scenie politycznej


Kolegium po roku sprawowania władzy zwołało specjalne ciało ustawodawcze o charakterze opiniodawczym. Przedstawiciele Rady Przykolegialnej rekrutowali się inteligencji krakowskiej, która w tym czasie była pod silnymi, acz umiarkowanymi, wpływami socjalistycznymi. Przygotowany przez nią szereg projektów zakładał wprowadzenie licznych reform społecznych na niespotykana na świecie skalę. Na dzień 29 sierpnia 1852 rozpisano w pełni demokratyczne wybory kończąc tym samym kilkuletni okres destabilizacji politycznej.





Dochody trochę większe.

Do tego mam wzrost ludności. Dla porównania w X 1849 miałem 228 000.

Szkoda tylko że popy w Europie sie nie asymilują tak jak w Amerykach...więc możliwe, że Polacy stana się mniejszością, ale będą trzymac władzę

 

Początek boomu gospodarczego


Liczne reformy społeczne i polityczne uczyniły z Wolnego Miasta Krakowa główny cel migracji zarobkowej na kontynencie europejskim. Ogromny przypływ emigrantów sprawił iż krakowscy urzędnicy nie byli w stanie bezproblemowo weryfikować wniosków o pobyt stały na terenie Rzeczpospolitej. Polacy z zaborów, bezrolni z Irlandii, robotnicy z państewek niemieckich, weterani z Francji i wielu innych państw europejskich tłumnie trafiali do Krakowa. Tam czekały na nich praca w godziwych warunkach w licznych kopalniach węgla oraz w nowo wybudowanych fabrykach produkujących między innymi stal, cement i szkło. Wolne moce produkcyjne w połączeniu z ogromną falą nowych pracowników sprawiały iż dochody Wolnego Miasta rosły jak w żadnym innym państwie na świecie.








Krakowska Kompania Badawcza Alaska


Carska Rosja na początku lat 50-tych miała duże problemy z wypłacalnością i w celu poratowania budżetu postanowiła sprzedać swoje prawa do Alaski. Ze względu na strategiczny sojusz z Rzeczpospolita Krakowską prawo pierwokupu złożono właśnie jej. Władze Wolnego Miasta dostrzegły niezwykłą szansę na uzyskanie bazy surowcowej dla szybko rozwijającego się przemysłu i z wielkim entuzjazmem przyjęły rosyjską propozycję. Problem związany z brakiem gotówki na tą transakcję rozwiązano dzięki licznym dwustronnym umowom gospodarczym dotyczącym przekazania oraz wdrożenia przez stronę polską licznych patentów.


W roku 1858 po stopniowym wykupie posiadłości rosyjskich na kontynencie północnoamerykańskim utworzone zostało Gubernatorstwo Alaska zamieszkiwane w głównej mierze przez ludność rdzenną. Mimo licznych zachęt nie udało się przekonać ludności pochodzenia polskiego do wyemigrowania na ten kraniec świata i dopiero wprowadzone w roku 1867 specjalne zachęty finansowe uruchomiły falę migracji do kolonii. W roku 1868 ludność pochodzenia polskiego stanowiła już większość na terenie całej Alaski, którą uczyniono w tym samym roku Zamorskim Terytorium Alaska. Zmiana ta zrównywała tą dawną kolonie i jej mieszkańców z prawami jakie przysługiwały do tej pory tylko Wolnemu Miastu Kraków. Choć nic w wtedy na to nie wskazywało był to dopiero początek ekspansji kolonialnej tego małego państewka w Europie Środkowej.






By zamienić Alaskę z koloni w prowincje państwową (statehood) trzeba mieć w jednej z prowincji Alaski w większości ludność z kulturą narodową. By to zrobić trzeba jakoś zmusić ich do emigracji. Niestety nie tylko Polacy emigrują więc trudno uzyskać ten efekt w sposób konwencjonalny. By pobudzić migrację , zamieniłem jednego polskiego popa w craftsmanów, ale jednocześnie nie dając im gdzie pracować. Bezrobotne popy szukają pracy w innych zakątkach państwa, ale trzeba usunąć jeszcze jedną z reform socjalnych - zasiłki dla bezrobotnych, które ponoć ograniczają ruchliwość bezrobotnych popów. Jak widać na screenie do Alaski wyemigrowało mnóstwo craftsmanów, których trzeba potem zamienić na robotników.


Czas wielkich przemian


W latach 50-tych w Krakowie doszło do wielu przemian gospodarczo-społecznych. Dotychczas uprzywilejowane warstwy takie jak duchowieństwo i arystokracja traciły na znaczeniu. Na ich miejscu pojawiła się silna i prężna nowa klasa średnia i wyższa reprezentowana przez urzędników oraz licznie osiedlających się w Krakowie inwestorów zagranicznych. Ci pierwsi w zdecydowany sposób przyczynili się do wzrostu efektywności w przemyśle oraz wzmocnili zaplecze intelektualne Krakowa, dzięki czemu zanotowano ogromny skok w liczbie rejestrowanych patentów. Nowo powstała klasa kapitalistów stawiała z kolei nowe fabryki oraz pokrywała Alaskę siecią kolei taką samą jaką państwo wybudowało w Krakowie.





Powstanie Krakowskich Sił Zbrojnych


Wojna krymska pokazała dobitnie słabość armii rosyjskiej. Kręgi polityczne Krakowa zgadzały się iż powolna machina wojskowa Rosji potrzebuje dużo czasu nim przejdzie na pełne obroty, jednak czasu tego nie miała granicząca z Austrią i Prusami Rzeczpospolita. W związku z tym postanowiono utworzyć za zgodą Rosji 12 dywizji piechoty a dodatkowo cały obszar Wolnego Miasta zamienić w jedną wielką fortecę. W ciągu następnych kilku lat już bez pytania się o zgodę Rosji powołano kolejne 5 dywizji.




Polskie popy trzeba przeznaczyć na clerksów i oficerów, (kultura kapitalistów nie ma znaczenia) z kolei popy z innymi kulturami świetnie nadają się na żołnierzy. U mnie do wojska idą Irlandczycy By to osiągnąć potrzebna jest partia z pełnym obywatelstwem + pro militarna czyli w moim przypadku nadaje się jedynie Agrarian Party. Na razie wygrywają u mnie zależnie od potrzeby socjaliści/liberałowie, jednak ciężej jest znów dostać Agrarian Party, ale na szczęście dzięki populizmowi jest to możliwe (można mieć praktycznie każdą partie - wszytko zależy od eventów wyborczych), bo w przypadku establishmentu do końca miałbym samych liberałów/socjalistów.


Wojna Krakowska


W kwietniu 1868 roku w Rosji doszło do wewnętrznych walk na szczytach władzy. Ścierały się ze sobą dwa ugrupowania z czego tylko jedno było za utrzymaniem bliskich relacji z Krakowem. Brak klarownego stanowiska Rosji w sprawie Rzeczpospolitej Krakowskiej postanowiła wykosztować Austria. W kilka dni po wygaśnięciu układu sojuszniczego między Rosją a Krakowem siły Habsburskie ruszyły z impetem na Wolne Miasto. Był to początek największej klęski militarnej Austrii od czasów napoleońskich. Cała Europa z podziwem i wielkim zdumieniem czytała relacje z kolejnych tygodni konfliktu, którego końca nie było widać. Tytuły w stylu „Dawid upokorzył Goliata” czy „Austria - kolos na glinianych nogach” często gościły na lamach gazet. Armia Wolnego Miasta w sile 17 dywizji regularnych oraz 8 dywizji rezerwistów wykrwawiła siły napastnika, który nie mogąc pogodzić się z tak upokarzająca klęską słał w zaparte kolejne tysiące żołnierzy na śmierć. Nie będąc w stanie przebić się przez umocnienia bronione przez Armie Narodów jak mawiano o żołnierzach Krakowskich Sił Zbrojnych, Austria wystąpiła o pokój. W wojnie tej ramię w ramię walczyli za swoją nową ojczyznę Polacy, Niemcy, Francuzi, Irlandczycy Włosi, Bułgarzy, Rosjanie i wiele innych narodów dla których Kraków stał się nową Ojczyzną, której nikomu nie oddadzą bez walki.

 

Podbój Czarnego Lądu


Wolne Miasto rozwijało się niezwykle dynamicznie, ale nie dysponowało odpowiednim zapleczem surowcowym, które mogłoby utrzymać przemysł na pełnych obrotach. Po wielkim sukcesie jakim okazał się kolonizacja Alaski władze Krakowa łakomie spoglądać zaczęły ku innym zakątkom globu, które tylko czekały aż złupi je ręka białego człowieka... W roku 1872 wykupiono od Francuzów dwa niewielkie punkty handlowe - Konakry i Brazzaville. Podobnie jak wcześniej przy transakcjach dokonywanych z Rosją płacono licznymi patentami, które miały wesprzeć francuską gospodarkę. Paryż z jednej strony zyskiwał „know how”, płacąc jedynie niewielkim i bezwartościowym, jak się wtedy zdawało, skrawkiem tej nieprzychylnej Europejczykom ziemi. Z drugiej strony był to gest skierowany w stronę Rosji, sojuszniczki Krakowa, która była doskonałym sprzymierzeńcem w przypadku wojny z Prusami lub Austrią.




W przypadku Krakowa nie mam dostępu do morza (znaczy się stolica nie ma), wiec sam claimsow nie założę, chyba że dysponować będę już jakimś punktem zaczepienia i będę mógł kolonizować stykające się ze sobą prowincje Claimsy są dużo tańsze od landów więc trzeba pilnować aż AI skolonizuje obszar i szybko kupić nim zamieni je wraz z innymi claimsami w landy. Warto pamiętać przy wymianie techów, że jedynie wymiana tech>claims, land, tech w stosunku 1:1 nie kosztuje nas 10 pkt prestiżu. Np. dając 3 techy za kasę mamy -30 prestiżu.


Dla Krakowa Konakry i Brazzaville stały się bramą ku sercu Afryki, z której czasem zaczęła płynąć rzeka drewna, owoców, gumy, bawełny, zboża i wielu innych surowców niezbędnych dla pomyślnego rozwoju. Taka była rola koloni afrykańskich.




Jak widac robi sie ciasno. FRA i ENG mają wyższe miejsce więc mogą mi się wpychać w kolonie a ja im nie :/


Sytuacja zupełnie inaczej wygląda w Ameryce Północnej, gdzie odkryto złoto w dystrykcie Sitka.
Wydarzenie to odbiło się znacznie na emigracji do Krakowa, gdyż Alaska ciesząca się wszelkimi prawami politycznymi i socjalnymi metropolii, miała coś czego w Krakowie nigdy nie było lub czego zaczynało powoli brakować – złota i przestrzeni... Z tego właśnie względu władze postanowiły na razie nie reagować i skoncentrować się na problemach lokalnych.




To gdzie będą osiedlać się emigranci zależy od wielu czynników, które po zsumowaniu dają jakiś wskaźnik określający atrakcyjność danej prowincji. Alaska i Kraków miały mniej więcej tą sama wartość, ale Kraków wygrywał w rywalizacji (pewnie dzięki life raiting = 50), ale gdy pojawiło się złoto w Sitka wartość rynkowa alaski jako całości wzrosła i do Krakowa emigranci wpadają już tylko okazjonalnie. Na razie niech zwiększają populacje Polaków, a jak będzie potrzeba więcej ludzi w Krakowie to sprzedać można Sitke Rosji i wszystko wróci do dawnego stanu .


Jeszcze Polska nie zginęła?


W latach 70-tych i 80-tych nastąpiła stała poprawa relacji rosyjsko-polskich. Kraków dzięki swemu bogactwu, koloniom i odniesionemu nad Austria zwycięstwu w wojnie krakowskiej zyskał uznanie na arenie międzynarodowej. Dla Carskiej Rosji był też sprawdzonym sojusznikiem, który stanowił doskonała strefę buforową między Imperium a Prusami i Austrią. Do dziś nie wiadomo, która ze stron wyszła z inicjatywą scedowania części ziem dawnego Królestwa Polskiego na rzecz Krakowa, ale bez wątpienia obie strony na tym zyskiwały. Rosja pozbywała się kłopotliwego balastu w postaci niestabilnych prowincji, a jednocześnie zobowiązywała Kraków do ufortyfikowania całego przekazanego obszaru, wystawienia dodatkowych 40 dywizji piechoty oraz do nieużywania nazwy „Polska” w jakiejkolwiek formie w dokumentach, oficjalnym nazewnictwie itp. Dla obywateli Wolnego Miasta ostatni punkt był zwykła formalnością, gdyż ostatnią rzecz o jakiej myśleli było rozpętanie wojny w celu odrodzenia wizji tak im odległej jak niepodległa Polska. W pomyślnie rozwijającym się Krakowie nie było miejsca dla rewizjonizmu i sytuacja pewnie nie zmieniłaby się długo gdyby nie wydarzenia w Austrii i Prusach.




Pewnie będą pytania dlaczego nie kupiłem całej Kongresówki. Z zakupem Warszawy czy Siedlec jest mały problem Są to prowy najludniejsze a po drugie większość w nich stanowi ludność rosyjska, dlatego będą kosztować mnie dużo więcej.


Decyzja Rosji względem Krakowa rozbudziła nastroje nacjonalistyczne wśród ludności polskiej w pozostałych zaborach. Mieszkający tam Polacy zaczęli domagać się udziału w życiu publicznym, edukacji w ojczystym języku i zaprzestania prześladowań. Na ulice Poznania, Torunia, Lwowa, Przemyśla i wielu dawnych polskich miast wyszły pokojowe demonstracje wzywające rządzących do poszanowania ich praw. Reakcja zaborców była szybka, zdecydowana i krwawa. Tysiące uciekinierów trafiło do Wolnego Miasta, gdzie dzieliło się swymi przerażającymi przeżyciami z obywatelami Krakowa... Polakami... rodakami... Nastroje w społeczeństwie zmieniły się radykalnie, Partia Liberalna oraz Socjalistyczna zostały odsunięte od władzy, a większość w Sejmie zdobyła Partia Konserwatywna, która szła do wyborów z biało-czerwonymi sztandarami. Radykalizacja nastrojów szybko przeszła w czyny. Liczbę dywizji zwiększono z 17 dywizji do 68 dywizji (z czego wiele wzmocniono brygadami inżynieryjnymi lub artyleryjskimi), a siły rezerwistów to 49 dywizji. Wolne Miasto stało się trzecia siłą zbrojną na świecie. Europa była w szoku a świat ujrzał nowe oblicze epoki industrialnej... w roku 1892 Siły Zbrojne Krakowa rozlokowały się w wzdłuż granicy z Austrią.


Rozwój gospodarzy Wolnego Miasta do roku 1892


Prywatni inwestorzy wybudowali w Krakowie dodatkowych 8 fabryk, dzięki czemu łącznie jest ich 14 w Krakowie oraz 2 na Alasce. Niestety tempo ich inwestycji jest zbyt powolne w porówaniu z napływem ludności. W tej sytuacji państwo zmuszone było zainwestowac środki budżetowe w rozbudowę już istniejących zakładów produkcyjnych.





Kapitalizm na Alasce.





Przypływ ludności przed odkryciem złota w Sitka.







Kraków z 1883.




Kraków w roku 1892 tuż przed wojną z Austrią. Widać rozbudowę fortyfikacji we wszystkich prowincjach.

 

Interludium (1/3) - Armia Wawel.

Po nieudanych misjach żądań terytorialnych Krakowa wobec Austrowęgier, ponawianych co 2 tygodnie od początku grudnia, sejmowe obrady zostały utajnione 16 stycznia. Nikt do końca nie wiedział, dlaczego. Kiedy 6 lutego pojawiły się obwieszczenia o stanie wyższej gotowości i dyslokacji 80% armii na południu RK, wiedziano już, o co chodzi.


Zmilitaryzowany Kraków - Ruszcza, stary kościół, 16 lutego '92, godz. 19.10. Sztab Generalny Armii Wawel:

http://www.krakow4u.pl/kosciol_zdjecie.php?id=534&p=d&idg=42

Podczas kolacji w obozie było gwarno. Wszyscy rozmawiali o ataku i nie tylko.
Był też prezydent, p. Przemysław Mończyk.

----------------------------------------------------------------------------------------------------
21.20.



Gen. Grzegorz Janota - Meyzner: - Siadać!

Wszyscy usiedli na dywanach. Był to koniec kolacji. Ale i koniec ociągania się...


[

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

22.30. Wszyscy odśpiewują hymny i pieśni wojskowe. Harcerze z tłumaczami starają się nauczyć różnych pieśni wojennych z różnych kultur. Trochę śmiesznie wychodził Bułgarom "Mazurek Dąbrowskiego", Polakom zaś "Amhrán na bhFiann".

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Modlitwa końcowa. Wszyscy (gromko, ze wzruszeniem): - Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki....

 

Kierunek - Wiedeń

Datę ataku wyznaczono na dzień 30 kwietnia 1892 roku. Zgodnie z planem strategicznym główne uderzenie w sile 29 najbitniejszych i najlepiej wyekwipowanych dywizji skierowane miało być na Wiedeń. Atak ten wspierać miały na flankach 24 dywizje, które miały poruszać się równolegle do głównego kierunku uderzenia. Z kolei 14 dywizji stacjonujących w Kielcach, Radomiu oraz Lublinie miało w początkowym etapie wojny pozostać na swoich pozycjach i dopiero w momencie przełamania frontu na zachodzie, ruszyć w kierunku Słowacji i Węgier, gdzie spodziewano się wsparcia miejscowej ludności.







Główną siłę uderzeniową stanowiła Armia Kraków, której poszczególne dywizje wspierane były przez brygady inżynieryjne oraz artyleryjskie. Po ponad dwumiesięcznych walkach na terenie Słowacji w dniu 16 lipca 1892 roku żołnierze Krakowskich Sił Zbrojnych dotarli pod Wiedeń, rozpoczynając tym samym długie, niemal dwumiesięczne walki o miasto zakończone generalnym szturmem 1 września 1892 roku. W ten o to sposób 209 lat po słynnej odsieczy wiedeńskiej, Polacy znów stanęli w glorii chwały pod stolicą Imperium Habsburgów, jednak tym razem jako zdobywcy.



Ku zaskoczeniu Naczelnego Dowództwa wojska austriackie oraz sojusznicze siły Federacji Południowoniemieckiej wciąż stawiały silny opór i ani myślały o poddaniu się. Opór był jednak daremny tym bardziej, że na terenach niezamieszkiwanych przez Niemców żołnierze Wolnego Miasta mogli zawsze liczyć na wsparcie miejscowej ludności, która widziała w nich wyzwolicieli. Nadzieje jej zostały jednak brutalnie rozwianie w dniu 5 marca 1893 roku, kiedy to podpisano pokój.

Czas kompromisów

Prezydent Stanisław Mończyk doskonale znał się na zawiłościach wielkiej polityki, podobnie jak elity polityczne Krakowa, które od dziesięcioleci musiały lawirować pomiędzy wielkimi tego świata. Wszyscy oni doskonale zdawali sobie sprawę, że czasy walki za „Wolność Naszą i Waszą” przeszły w zapomnienie. Kraków mimo iż wygrał wojnę wciąż walczył o pokój, jednak nie na polach bitew tylko w zaciszu gabinetów. Dzień przed podpisaniem układu pokojowego, na Wawelu, odbyło się tajne posiedzenie prezydenta z rządem oraz przedstawicielami sztabu.

Stanisław Mończyk: Panowie…- rozpoczął swoje przemówienie, po czym wziął głęboki i kontynuował swoją wypowiedź.

Stanisław Mończyk: Zdajecie sobie doskonale sprawę, iż decyzje które tu dziś zapadną będą trudne, a na pewno sprzeczne z waszymi przekonaniami i sumieniami. Ideały wpajane wam przez rodziców i dziadków nie przystają jednak do dzisiejszej sytuacji politycznej. Afrykańska dżungla to nic w porównaniu do europejskich salonów, na których toczy się nieustanna walka o równowagę. W tej chwili decyzje, które tu zapadną mogą ją bezwzględnie zakłócić. Z informacji uzyskanych od ambasadora Rosji Piotra Fiedorowicza wiemy, iż dalsze przyjazne relacje z Rosją zależą od naszej powściągliwości. To samo tyczy się sygnałów z innych dworów europejskich. Pan minister spraw zagranicznych Zbigniew Dembowski przedstawi wam w zarysie żądania jakie wystosujemy wobec Austrii.

Zbigniew Dembowski: Wiem, że to co teraz powiem wielu z was wzburzy, jednak znam was i wierzę, że jesteście świadomi odpowiedzialności jaka na was ciąży. Musimy być bardzo ostrożni i za wszelką cenę unikać oskarżeń o rewizjonizm i próby destabilizacji sytuacji politycznej w Europie. Z tego względu żądamy od Austrii nie zwrotu ziem dawnego Królestwa Polskiego, tylko ziem etnicznie polskich, których ludność wycierpiała wiele w ostatnich latach z powodu prześladowań. Kategorycznie odetniemy się od wszelkich ruch narodowowyzwoleńczych na ternie Austrii oraz uznamy jej integralność terytorialną - minister spojrzał na twarze zgromadzonych, jedni spuścili wzrok, inni bladzi na twarzy siedzieli krążąc myślami gdzie indziej.

Dembowski kontynuował: Dodatkowo wszelkie instytucje kulturalne na terenie Krakowa, należące do mniejszości narodowych zamieszkujących Cesarstwo zostaną zamknięte a ich przedstawiciele wydaleni, jeśli będą prowadzić działalność niezgodną ze swoim statutem.

Stanisław Mończyk: Pismo takiej treści zostanie…

Generał Teofil Wiśniowski głównodowodzący Armii Kraków: Czy wyście poszaleli!? Oni ich wszystkich zabiją, cale wsie zrównają z ziemia za to, że na każdym kroku wspierali naszych żołnierzy, Naszych Żołnierzy!! A teraz zostawiacie ich tam samych? To jest…

Zamilkł. Stanął na baczność przed prezydentem i stojącym obok ministrem Dembowskim, po policzku spływała mu łza, zasalutował, wykonał w tył zwrot i równym krokiem opuścił zgromadzonych w sali. Członkowie gabinetu wstali, podeszli do wielkiego dębowego stołu, na którym leżał traktat pokojowy i złożyli swoje podpisy, wychodząc następnie jeden po drugim. Wszystko to odbyło się w grobowej ciszy, którą przerwał odgrywany od setek lat hejnał...

Reformy roku 1894

Po wojnie z Austrią w latach 1892-1893 Sejm uchwalił szereg ustaw między innymi dotycząca nowego podziału administracyjnego. Ziemie Rzeczpospolitej podzielone zostały na województwa: Krakowskie, Galicyjskie i Śląskie oraz Zamorskie Terytorium Alaska. Mieszkańcy tych ziem dysponowali pełnią praw politycznych oraz socjalnych. Z kolei z posiadłości kolonialnych w Afryce wyodrębniono Afrykę Równikową oraz Afrykę Zachodnią. Władzę nad każdym z tych obszarów sprawował gubernator powoływany przez rząd przy wsparciu lokalnej arystokracji skupionej w Zgromadzeniach Afryki Równikowej oraz Afryki Zachodniej.




[FONT=&quot][/FONT]

Kraków w 1894 roku:
-liczy 38 060 000 mieszkańców co daje mu - 10 miejsce;
-dysponuje 68 dywizjami co daje 5 miejsce;
-53 dywizje gotowe do mobilizacji;
-potencjał mobilizacyjny 398 (manpower) daje 2 miejsce za Rosją;
-piśmienność 4 miejsce;
-eksport 9 miejsce 562,82$;
-przemysł 5 miejsce 1546;

-------------------------------------------------------
Teraz niby czas na Niemcy, ale jakieś małe są... Chyba już nie połączą się obie Federacje z Niemcami. Może sztucznie je połączyć? Wielkie Cesarstwo vs Kraków to byłoby coś, wplątać do tego Rosje, Anglie, Francje i pewnie dalbym rade Bić Niemcy małe? czy je zunifikowac sztucznie (editem, eventami) i dopiero potem postarać się je zlac ?

 

KRAKÓW LATA 1894-1910

Cisza przed burzą – lata 1894-1910



Nowe wyzwania

Zwycięstwo odniesione przez Rzeczpospolitą nad Austrią miało ogromny wpływ na dalsze losy nie tylko Europy, ale i świata. Na globalnej scenie politycznej pojawił się nowy, potężny gracz. Mocarstwową pozycję Krakowa podważał jednak brak floty. Państwo uzależnione od surowców z licznych koloni afrykańskich oraz Alaski w przypadku konfliktu z krajem dysponującym flotą morską stało na przegranej pozycji. W zaistniałej sytuacji wzrok polityków skierował się ku Bałtykowi…. Władzę zdawały sobie jednak sprawę z faktu, iż konflikt w Niemcami będzie o wiele większym wyzwaniem niż niedawne starcie z Imperium Habsburgów. Kraj potrzebował wielu lat by przygotować się do tej konfrontacji. W roku 1896 przygotowano specjalny raport pod tytułem „Okno na świat”. Dokument ten był głęboka analizą sytuacji politycznej, gospodarczej i wojskowej Rzeczpospolitej w perspektywie zbliżającego się konfliktu z Niemcami. Spośród wielu stron maszynopisu, najwięcej o stojących przed Rzeczpospolita wyzwaniach, mówi nam kilka poniższych fragmentów:

Ekspansja kolonialna

U progu XX wieku Azja i Afryka zostały podzielone pomiędzy największe potęgi, a rywalizacja o ostatnie skrawki nieskolonizowanych terytoriów zaostrzyła się. Problem można było rozwiązać dwojako – zbrojnie lub dyplomatycznie – Rzeczpospolita zawsze wolała to drugie rozwiązanie. W październiku 1899 roku władzę Krakowa wykupiły od Francji mały pustynny skrawek ziemi – Taodenni. Teren ten na mocy dekretu gubernatora Klemensa Stawickiego został przyłączony do Gao i Timbuktu, a następnie podniesiony do rangi 7-ego stanu Afryki Zachodniej. Władze stawiają sobie ambitny cel wykupienia spornych terytoriów również od Wielkiej Brytanii i przyłączenia ich do Afryki Środkowej.



Rozwój gospodarczy Rzeczpospolitej

Szybkie uprzemysłownie województwa Śląskiego oraz Galicyjskiego było dla władz centralnych zadaniem priorytetowym. Odpowiednia polityka wspierania inwestorów na wspomnianych terenach szybko przyniosła efekty w postaci nowo wybudowanych fabryk.



Tempo inwestycji prywatnych było jednak w powszechnej opinii zbyt wolne. Przede wszystkim nie zapewniało odpowiedniej liczby miejsc pracy dla rosnącej w szybkim tempie ludności. Po drugie tempo to nie gwarantowało dogonienia produkcji przemysłowej największych potęg gospodarczych świata, a taki ambitny cel miała Rzeczpospolita. Państwo postawiło w tej sytuacji wspierać sektor prywatny i inwestować środki publiczne w najbardziej dochodowe albo najbardziej strategiczne dla kraju gałęzie przemysłu.



Ludność Rzeczpospolitej wzrosła w ciągu 16 lat prawie dwukrotnie a dochód trzykrotnie. Kraj rozwijał się w zawrotnym tempie. Rozwijał się przemysł samochodowy oraz lotniczy a kolonie afrykańskie przeżyły prawdziwy skok cywilizacyjny przechodząc z tradycyjnych form transportu w epokę szybkich kolei.



Plan „Okno na świat”

W roku 1910 cele postawione sobie 14 lat wcześniej zostały zrealizowane z nawiązką. Kraj był gotowy do wojny, jednak chcieć a móc to za mało. Wojen nie wypowiada się bez powodu, choćby najgłupszego i najbardziej niedorzecznego, a takiego brakowało władzom Rzeczpospolitej. Sytuacja zmieniła się diametralnie jesienią 1910 roku, kiedy z terenów Wielkopolski zaczęły dochodzić niepokojące wieści. Wydarzenie poznańskie z listopada 1910 roku oraz uwikłanie Rzeszy w wojnę z Francją stały się katalizatorem wydarzeń, które na zawsze zmieniły losy Krakowa, Europy i świata…

Na dzień przed rozpoczęciem wojny założenia strategiczne wyglądały następująco:

Dywizje stacjonujące w Europie podzielone zostały na 3 grupy. Pierwszą stanowiły oddziały garnizonowe wzdłuż granicy rosyjsko-austriackiej. Na terenach równinnych w sile 2 dywizji a w przypadku fortyfikacji górskich 1 dywizji. Siły te stanowiły zabezpieczenie na wypadek niespodziewanego ataku ze strony Rosji lub Austrii. Choć stan ich zredukowano do 10% pełnego stanu osobowego dzięki silnej linii umocnień miały wystarczająco dużo czasu by wytrzymać do nadejścia posiłków.

Druga grupę stanowiły dywizje garnizonowo-frontowe dysponujące 50% stanem osobowym. Wzdłuż granicy z Niemcami na każdą prowincję przypadało od 2 do 4 dywizji.

Trzecia grupa to trzon sił uderzeniowych skoncentrowany w obwodzie skierniewickim w sile 37 doskonale wyposażonych dywizji.

Siły kolonialne liczyły 11 dywizji a oddziały Terytorium Alaski 8 dywizji wspomaganych brygadami artylerii.

Łącznie do walki wystawiono 75 dywizji regularnych, które mogły liczyć na wsparcie 85 dywizji rezerwy.





​

 

[FONT=&quot]KRAKÓW LATA 1910-1923[/FONT]


[FONT=&quot]WYDARZENIA POZNAŃSKIE[/FONT]

[FONT=&quot]Wielką wojnę pomiędzy Rzeczpospolitą a Rzeszą Niemiecką z lat 1910-1912 poprzedziły tzw. wydarzenia poznańskie. Wrzenie na ziemiach Wielkopolski rozpoczęło się 10 listopada, kiedy to parlament niemiecki odrzucił ustawę o języku polski, mającą zapewnić mieszkańcom prawo do nauczania w języku polskim i używania go jako drugiego, równoprawnego języka, w urzędach niemieckich na obszarze Wielkopolski, Śląska i Pomorza. Odrzucenie tego projektu zradykalizowało nastroje wśród Polaków. Na ulice Poznania i innych polskich miast w dniu 15 listopada wyszły wielotysięczne demonstracje, a największa z nich w Poznaniu. Nie było to jednak tłum zdesperowanych mieszczan, ale wielkie manifestacje ludzi świadomych swoich praw i pamiętających o swoim polskim pochodzeniu. Sprawna organizacja była zasługą polskich organizacji polityczno-społecznych, tych legalnych ja i nielegalnych, które działy niezwykle sprawnie dzięki ogromnym, tajnym dotacjom od rządu Rzeczpospolitej. Władzę niemieckie przerażone rozwojem wypadków i z obawy przed utratą kontroli na sytuacją zagregowały w sposób najgorszy z możliwych…

[/FONT][FONT=&quot]Poznań, 15 listopada. [/FONT] [FONT=&quot]

Godzina 9:45, Stary Rynek w Poznaniu[/FONT]

[FONT=&quot]Manifestacja dociera na rynek poznański, gdzie czeka na nich ze swoim przemówieniem Ignacy Paderewski. [/FONT] [FONT=&quot]

Godzina 10:00, Stary Rynek w Poznaniu[/FONT]

[FONT=&quot]Ignacy Paderewski, mieszkający na stałe w Krakowie, rozpoczyna płomienne przemówienie do zebranych Polaków. [/FONT] [FONT=&quot]

„Rodacy…”[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
Godzina 10:25, Stary Rynek w Poznaniu[/FONT] [FONT=&quot]

Na plac rynkowy wkracza odział pułkownika Brunera, pada żądanie przerwania nielegalnej demonstracji. Z szeregu niemieckich żołnierzy padają strzały… manifestacja rozbita… zabitych zostało 23 cywilów… Berlin wydaje komunikat: „Sytuacja w Wielkopolsce opanowana .”[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
Godzina 12:10, Katedra Poznańska,[/FONT] [FONT=&quot]

Przedstawiciele organizacji polskich w zaborze niemieckim powołują Polski Komitet Narodowy. Wzywają mieszkańców do walki a Rzeczpospolitą do udzielenia wsparcia politycznego i wojskowego. [/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
Godzina 12:40,[/FONT] [FONT=&quot]

Polskie oddziały paramilitarne tworzone rzez wiele lat dzięki wsparciu z Krakowa rozpoczynają walki z Niemcami na ulicach Poznania. Walki rozlewają się na obszar całej Wielkopolski, Śląska i Pomorza. [/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
Godzina 14:00, Kraków[/FONT] [FONT=&quot]

Wieści z Wielkopolski dochodzą do Rzeczpospolitej. Wielka manifestacja w Krakowie, domagająca się interwencji zbrojnej. Podobne wystąpienia mają miejsca w innych miastach. [/FONT] [FONT=&quot]

Godzina 15:00, Wielkopolska[/FONT] [FONT=&quot]

Samolot z ministrem spraw zagranicznych Bronisławem Bronickim zestrzelony nad terytorium Niemiec. Delegacja leciała kierunku Berlina w celu zażegnani sporu metodami dyplomatycznymi. Niemcy obarczają winą „miejscowych wichrzycieli i bandytów”.[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
Godzina 15:25, Kraków[/FONT]

[FONT=&quot]Ogłoszono mobilizację!!![/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
16 listopada 1910 roku, godzina 5:45

[/FONT] [FONT=&quot]Odziały polskie przekraczają granicę Rzeszy.

[/FONT]
[FONT=&quot]WOJNA!!![/FONT]


[FONT=&quot]Siły Rzeczpospolitej walczące w Europie miały za zadanie zdobyć jak najszybciej stolicę Rzeszy, jednak przed ostatecznym szturmem należało opanować w całości tereny na wschód od Odry. Dopiero wypełnienie tego warunku pozwalało na skoncentrowanie pełni sił na zachodnim odcinku frontu. [/FONT]

[FONT=&quot]W międzyczasie siły kolonialne miały prowadzić jedynie działania obronne, z wyjątkiem opanowania niemieckiej koloni Kabinda nad Zatoką Gwinejską.[/FONT]

[FONT=&quot]Postępy na zachodzie opóźniały się z powodu bardzo intensywnych działań partyzanckich ludności niemieckiej oraz desanty włoskie na tereny nadmorskie od Szczecina aż po Elbląg. [/FONT]
[FONT=&quot]Walki w początkowej fazie wojny nie były zbyt ciężkie, jednak wraz z zbliżaniem się do Berlina dochodziło do coraz większych bitew, które z czasem angażowały ogromne siły po obustronnych frontu. [/FONT]

[FONT=&quot]Przeciw Niemcom wystąpiła również Francja, jednak działania jej ograniczały się do stania wzdłuż granicy niemiecko-francuskiej. [/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
Na mocy traktatu pokojowego Rzeczpospolita otrzymała:[/FONT]

[FONT=&quot]Katowice i Gliwice, przyłączone do województwa Śląskiego,[/FONT]
[FONT=&quot]Poznań, Bydgoszcz i Gniezno, z których utworzono województwo Wielkopolskie,[/FONT]
[FONT=&quot]Gdańsk, Toruń i Elbląg , z których powstało województwo Pomorskie.[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
POSIADŁOŚCI KOLONIALNE[/FONT]

[FONT=&quot]Na początku lat 20-tych Rzeczpospolita zakupiła od Zjednoczonego Królestwa kilka spornych terytoriów w Afryce, a następnie przyłączyła je do Afryki Środkowej. Dodatkowo zakupiono kilka koloni na Borneo, dzięki czemu udało się pozyskać nowe źródła siarki, a jak sie wkrótce okazało bogate w ropę tereny…[/FONT]

[FONT=&quot]Te ogromny obszar wymaga jednak ogromnych nakładów na obronę. Z obawy przed atakiem ze strony Francji, Niemiec lub Woch fortyfikuje się granice z tymi państwami a stacjonujące tam siły zwiększono do 56 dywizji. [/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
PRZYŁĄCZENIE NOWYCH ZIEM DO RZECZPOSPOLITEJ[/FONT]

[FONT=&quot]Zaraz po wojnie z Rzeszą udało się zakupić za ogromna sumę prowincje: Warszawa, Siedlce i Łomżę.[/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
BUDOWA FLOTY[/FONT]

[FONT=&quot]Po zwycięskiej wojnie z Niemcami rząd rozpoczął wielki program budowy floty. Stocznie opuszczają dziesiątki okrętów podwodnych i transportowych, a w biurach projektantów w Gdańsku powstają projekty okrętów napędzanych na ropę. [/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
ROZBUDOWA ARMII[/FONT]

[FONT=&quot]Rzeczpospolita dysponuje drugą pod względem wielkości armią świata, która zawsze może liczyć na wsparcie 112 dywizji rezerwy. [/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
ROZWÓJ GOSPODARCZY RZECZPOSPOLITEJ[/FONT]

[FONT=&quot]Kraj przoduje w najbardziej prestiżowych gałęziach produkcji. [/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]
Imponująca liczba mieszkańców i drugi eksport na świecie. [/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]

[FONT=&quot][/FONT]

 

KRAKÓW 1925

Proklamacja powstania II Rzeczpospolitej Polskiej

W dniu 1 lipca 1925 roku Parlament Rzeczpospolitej Krakowskiej jednogłośnie proklamował powstanie II Rzeczpospolitej Polskiej. Momentem kulminacyjnym było przemówienie prezydenta Tadeusza O’Briena, potomka pierwszych irlandzkich emigrantów, którzy przybyli do Krakowa na początku lat 50-tych ubiegłego wieku. Swojemu pierworodnemu, narodzonemu już w nowej ojczyźnie, nadali imię wielkiego bohatera polskiej walki o niepodległość – Tadeusza Kościuszki. Warto wspomnieć, iż jego bracia nosili imiona Józef i Kazimierz.

Prezydent wspaniałą przemową ścisnął serca zgromadzonych w parlamencie posłów i senatorów oraz 130 milionów obywateli Rzeczpospolitej, którzy mogli wysłuchać go za pośrednictwem transmisji radiowej, która docierała do wszystkich zakątków kraju. Od skutych wieczną zmarzliną pustkowi Alaski, po pustynie Sahary i dżungle Borneo. Wszyscy słuchali jego przemówienia z prawdziwym entuzjazmem i nie skrywanym podziwem, gdyż na podstawie losów O’Briena można byłoby spisać losy Krakowa.

Tłum zgromadzony przed Parlamentem w Krakowie



Historia Tadeusza O'Briena

Jego rodzice byli jedną z pierwszych irlandzkich rodzin, która przybyła do Krakowa w roku 1850. Tadeusz urodził się w 1851. Dzięki doskonałemu systemowi edukacji potrafił czytać i pisać co jak na syna przedstawicieli klasy robotniczej było niezwykłym osiągnięciem. Tu trzeba wspomnieć iż dostęp bezpłatnej edukacji w języku polskim był priorytetem dla Krakowa w celu ułatwienia asymilacji tysięcy imigrantów. W wieku lat 13 rozpoczął pracę w hucie szkła, gdzie pracował po 10 godzin na dobę, czyli maksymalny dopuszczalny w tamtym czasie limit dla dzieci do lat 16. Miał jednak dużo większe ambicje, które mógł realizować dzięki nauce w szkole wieczorowej, dotowanej przez państwo.

Zdjęcie batalionu O’briena przed wyruszeniem w rejon Nowej Góry



W 1868 wybuchła wojna z Austrią. W wieku lat 17-nastu, bez chwili wahania zaciągnął się na ochotnika do 3 Pułku Piechoty 4 Dywizji im. Księcia Józefa Poniatowskiego. Brał czynny udział w walkach koło Nowej Góry, gdzie jego pułk odpierał zmasowane uderzenie całej dywizji austriackiej. Został ciężko ranny 4 godziny przed zawieszeniem broni. Po tych wydarzeniach dalsze swoje losy postanowił związać z rodząca się armią krakowską i poprzysiągł, że kiedyś nasika do Dunaju z Mostu Księcia Rudolfa…

Oddział kolonialny sierżanta O'Biriena złożony z tubylców



W roku 1874 został oddelegowany w stopniu sierżanta do wojskowej ekspedycji kolonialnej, której celem było wsparcie wodza Muamba z plemienia Fulbe w walce z uzurpującym sobie tytuł młodszym bratem. Polskie władze kolonialne stosowały sprawdzoną przez Brytyjczyków zasadę dziel i rządz.

Gen dyw. Tadeusz O’Brien wręcza sztandar 1 Pułkowi Strzelców Krakowskich



Na początku lat 90-tych sytuacja miedzy Polską a Austrią była niezwykle napięta, a Tadeusz O’Brien w stopniu generała dywizji został oddelegowany do Armii Kraków. W 1892 wybuchła wojna z Austrią. Na czele swojej dywizji przebył cały szlak bojowy aż po Wiedeń, gdzie 2 dni przed zawszeniem broni po raz drugi w swojej wojskowej karierze został ranny, tym razem w pośladek. Był z tego najwyraźniej zadowolony, gdyż dawało mu to pole do niewybrednych żartów w towarzystwie kobiet... Ten stary kawaler, który poświęcił całe życie państwu ożenił się w roku 1893 z Marią Dimitrow z mieszanego niemiecko-bułgarskiego małżeństwa. Czwórka ich dzieci związała się z kolei z partnerami pochodzenia polskiego. To doskonale pokazuje jakim tyglem narodów był Kraków.

Punktem kulminacyjnym w jego karierze wojskowej było naczelne dowództwo podczas wojny z Niemcami w latach 1910-1912. W roku 1918 został wybrany na prezydenta zdobywając 68% głosów, by 5 lat później wygrać reelekcję.

Polska znów na mapie Świata



Nowy ład w Europie

Świat szybko przyjął do wiadomości to co się wydarzyło w Krakowie. Rosja uwikłana w wojnę domową miedzy rojalistami a komunistami nie zareagowała, podobnie słaba Austria. Zupełnie inne nastroje zapanowały w Niemczech, gdzie w Berlinie spotkali się przedstawicieli Niemiec oraz Związku Północnoniemieckiego i Południowoniemieckiego. Po przegranej wojnie z lat 1910-1912 wzrosły nastroje nacjonalistyczne i pro zjednoczeniowe. W dziesięć dniu po powstaniu II Rzeczpospolitej w Berlinie ogłoszono powstanie Cesarstwa Niemieckiego poprzez polaczenie 3 dotychczas niezależnych państw.

--------
taki krótki wstęp przed tym co będzie później, skoczne dziś lub jutro i będę wolny !!

 

Polska idzie na wojnę

W wyniku proklamowania II Rzeczpospolitej Polskiej doszło do Zjednoczenia Niemiec. Posunięcie to nikogo w Polsce nie zdziwiło, a dodatkowo dało pretekst do przestawienia gospodarki na potrzeby armii. Siły Wojska Polskiego rosły z roku na rok. Kolejne roczniki powoływano do wojska



a armia i flota dawały im najlepszy sprzęt.





W roku 1935 Polska dysponowała 182 dywizjami oraz 95 jednostkami nawodnymi z czego 25 stanowiły okręty podwodne a resztę transportowce. W roku 1933 Wojsko Polskie liczyło 350 dywizji regularnych oraz a Marynarka Polska dysponowała 223 jednostkami nawodnymi w tym 153 nowoczesnymi okrętami wojennymi.

Jedyny problem związany z modernizacją armii dotyczył olbrzymiego wzrostu zapotrzebowania na ropę. Jeśli doliczyć do tego konsumpcję prywatną, coraz liczniejszej klasy średniej, którą stać było na własne auto, okazało się, że Polska jest uzależniona od zewnętrznych źródeł ropy.

Incydent w Zatoce Perskiej i wojna z Abu Dhabi

W dniu 14 lipca 1925 roku polski statek transportowy został zatrzymany przez władze Abu Dhabi pod zarzutem handlu bronią. To czy była tam broń czy nie było najmniej w tej sprawie istotne. W 2 godziny po zatrzymaniu polskich marynarzy wydane zostało ultimatum dające władzom w Dubaju 24 godziny na zwolnienie marynarzy. Lokalne władze wierząc w poparcie ze strony Niemiec i innych wielkich mocarstw nie ugięły się. Kilkanaście dni później na wodach Zatoki Perskiej pojawiła się Flota Indyjska, a na pokładach jej okrętów przebywało 12 dywizji piechoty morskiej wspieranej przez tyle samo brygad artylerii. Po 3-dniowych walkach terytorium Abu Dhabi włączono do Polski. Rząd UK wydał oświadczenie, że czyn ten przyczyni się z pewnością do zwieszenia bezpieczeństwa żeglugi w rejonie.



Wykup korytarza saharyjskiego i wojna Trypolisem

W watach 20-tych i 30-tych władze Polski starły się połączyć 3 rozdzielone do tej pory kolonie w Afryce. Dzięki wykupowi ziem od UK i Francji oraz podbiciu ziem Trypolisu udał się tego dokonać w grudniu 1935 roku. W dalszych planach Warszawa chciałby uzyskać dostęp do Morza Śródziemnego od strony Afryki. Dysponując portem na Morzu Czarnym oraz portem w Libii można by usprawnić i przyspieszyć transport między metropolią a afrykańskimi koloniami.



Komuniści u władzy w Rosji i wojna polsko-bolszewicka

W roku 1928 komuniści ostateczni doszli do władzy w Rosji. Car z rodziną został zdetronizowany i osadzony w areszcie. Z kolei nowe władze bolszewickie postanowiły rozprzestrzenić rewolucje na Azję. Pierwszą ofiarą padła Japonia, która pod koniec 1932 roku znalazła się w rozpaczliwej sytuacji. W listopadzie do Warszawy przybyła delegacja rządu Cesarstwa Japonii oraz przedstawicieli procarskiej opozycji, która liczyła na powrót Romanowów na tron Rosji. Polska za udział w wojnie mogła liczyć na niewielką korektę granicy wschodniej między innymi w postaci Wileńszczyzny. 14 Października 1932 roku Polska wypowiedział wojnę Bolszewickiej Rosji. W sierpniu 1933 roku wojska polskie dotarły do pasma górskiego Ural, geograficznej granicy Azji i Europy, gdzie spotkano się z oddziałami japońskimi, które dzięki polskiej interwencji odzyskały Koreę i Mandżurię i wdarły się na Syberię.
W roku 1934 do wojny włączyła się Turcja, która po latach 300 latach klęsk z Rosją miała godzinę swojego triumfu. Jako że rodzina carska w trakcie działań wojennych została stracona a kraj pogrążył się w anarchii i nie było z kim prowadzić rozmów pokojowych, Polska ograniczyła się do wchłonięcia swoich historycznych ziem z XVII wieku.
W grudniu 1933 do Polski przyłączono Mołdawię.





Wojna z Niemcami

Przyczyną wojny były nie jaki Adolf Hitler, który rzucał hasła odzyskania ziem wschodnich i dumy utraconej na polach bitew w latach 1910-1912. W 1933 został kanclerzem a w 1934 objął stery państwa jako Fuhrer.

Polska nie mogła czekać na efekty jego demagogi i przewodziła atak prewencyjny.






----------------------------------------------------------------------------------------------

Ciężko się gra, gdy wyzwania znikły, a wojny to tylko spacerek, ale jakoś udało mi się skończyć. Choć co by nie mówić, to najciekawsze są początki bo potem jest zbyt łatwo Teraz można było podbić wszystko Mieć największa flotę i armie ale komu chce się klikać ? O tej wojnie z GER to mi sie pisać nawet nie chciało, efekty widać Polska I potęgą świata

1) Niemcy zjednoczyłem ręcznie
2) Sowietów też zrobiłem ręcznie i dałem im 300 moba i 300 dywizji regularnych...niewiele to pomogło



AAR zamknięty i wyczyszczony. W razie czego mogę otworzyć - prosze pisać na PW.

Cris