Saga o Sælingrach.

Saga o Sælingrach
Odcinek I
Początek

​

Mówi się że w okolicy którą władał obecnie Ivar Sælingr, zamieszkiwali mnisi z Irlandii, jednak stan ten szybko się zmienił po jego przybyciu w niewyjaśnionych okolicznościach po przybyciu dzielnych osadników z Norwegii, zostawiając nieoczekiwanie skromne skarby którymi to chętnie się zajęli, spełniając zapewne ostatnią wolę mnichów przed opuszczeniem wyspy. Inna wersja mówi że Ivar splądrował świątynie i wybił każdego kto sprzeciwiał się temu, a resztę sprzedał jako niewolników, kto by jednak słuchał gadania wioskowych głupców z Irlandii? Minął już jednak rok od tego wydarzenia, osada którą Ivar zarządzał prężnie się rozwijała, jak na warunki w których się oczywiście znajdowała. Kim był jednak nasz dzielny Norweg?


Otóż.. nie wiadomo. Nie wiadomo czy był synem wieśniaków, czy może i samego Odyna, wzmianki o tym się po prostu nie zachowały, a sam Ivar o rodzicach nigdy nie wspomina, do dziś jednak wszyscy wspominają o ,,sile dziesięciu mężczyzn w jednym" mogącej się równać z samym Thorem, co daje pewne przesłanki by sądzić że faktycznie był synem Odyna i nieznanej ziemskiej kobiety. Jednak to nie siła sprawiała że zwierzęta uciekały w popłochu a kobiety zalewały się łzami, a fakt że był prze okrutnie paskudnym człekiem, tak i wewnątrz jak i zewnątrz, lubieżnością, cynizmem, okrucieństwem i kłamliwością żaden z mężczyzn na wyspie nie mógł mu się równać. Co gorsza dla swych wrogów, we wszelakich swych uczynkach był wyjątkowo cierpliwy, potrafił miesiącami czekać aby krzywdę swym bliźnim zadać. Wiadomo także że nie było mu równych w walce wszelakim orężem, co więcej zdolności jego w walce równają się zdolnościom taktycznym.

Mimo jego niewątpliwych zdolności, ponad 40 letni wiking powołał radę z najznamienitszych dostępnych mu ludzi.

Co ciekawe, za żonę mimo sporej ilości wiosen za sobą, nie pojął sobie za żony żadnej kobiety, choć nie stronił od konkubin.




------------------------------------------------
Od autora:
Witajcie drodzy czytelnicy, to co widzicie to bardziej prolog, niż odcinek pierwszy, mam co prawda rozegrane już do 880 roku, jednak chciałem najpierw zaznajomić się z Waszymi opiniami. Chciałbym się spytać czy wolicie abym się rozpisywał o każdym wydarzeniu czy może opisywał jedynie te najważniejsze, w jednym odcinku zawierając kilkanaście lat rozgrywki?

 

Najważniejsze-jak bedziesz pokazywał kazdy event , to sam się zniechęcisz po 3 odcinku .

Nawet fajen te konkubiny (po wzgledem statów)

 

Cóż, rekompensują one całkiem słabą radę, chociaż jak zobaczysz w tym odcinku, jedynie jedno dziecko przejmie cechę genetyczną matki i będzie to niestety córka. :C

 

Saga o Sælingrach

Odcinek II
Kongen av Island
​

W ciągu kilku miesięcy Ivar nieco zawiedziony umiejętnościami rady w sprawach zarządzania i nauki własnej rady, postanowił że sam poprawi swoje umiejętności w tych dziedzinach choć trochę, co okazało się dużo łatwiejsze niż sądził. Pewnego dnia rozmyślając nad uprawą roli stwierdził że mimo faktu że jest jarlem zachodniej części wyspy już od ponad roku, nic o tej ziemi nie wie i dobrym pomysłem będzie wysłanie swych ludzi aby dokładnie zbadali wyspę i skrupulatnie spisali jej dobra, a nuż moi ludzie znajdą coś bardziej wartościowego przy okazji?

Jak pomyślał, tak zrobił nasz dzielny Saelingr, jednak jemu samemu doskwierała nuda, cóż mógł zrobić prawdziwy mężczyzna jakim był niewątpliwie? Tak! Polowanie z sokołem jak sądził będzie doskonałym pomysłem, w końcu ile można w łożu spędzać czasu ze swymi konkubinami? Jednakże, jak później się okazało polowanie niezbyt się udało, młody sokół został źle wyszkolony i rzucił się na jednego z jego psów i trzeba było go zabić. To jednak nie zniechęciło tego krzepkiego jarla i postanowił udać się na polowanie samemu, zawsze to jakaś rozrywka, w końcu czemu ma się załamywać z takiego powodu?

W międzyczasie rana którą nabył jakiś czas temu zasklepiła się, zostawiając ciekawą ranę na twarzy dzielnego wikinga z czego był dumny, w końcu jakim wojownikiem by był bez ran?

Czas mijał w Reykjavik spokojnie o dziwo jak na wikingów, ludzie zaczęli się niepokoić czemu jarl nie wysyła swych łodzi by palić i grabić słabych mieszkańców Wysp Brytyjskich, zaczęto nawet mówić że jarl jest tchórzem, czego Ivar Saelingr zdzierżyć nie mógł, 10 lutego 869 roku zebrał więc wszystkich wojów z okolicy i wybrał się na swych statkach ku przygodzie, grabieżom i gwałtom ku uciesze wszystkich zebranych, choć z pewnością nie ku radości królowi Dunmarthowi II. Po wylądowaniu u wybrzeży Kornwalii, dowiedzieli się że w międzyczasie trwa wojna pomiędzy królem a hrabstwem Devon. Niczego nie spodziewająca się drużyna tego pierwszego został wycięta w pień czekając na bitwę z mniej licznymi żołnierzami z hrabstwa Devon. Ci w trakcie bitwy przyłączyli się do naszych dzielnych najeźdźców zapewne licząc na łatwą wygraną i pokonali skromne siły wroga. Po wszystkim czas było zacząć oblegać zamki durnia który zwał sam siebie ,,królem", co przyszło wikingom bardzo szybko, ze względu na braki w umiejętnościach Dunmarha II. Obładowani kosztownościami powrócili nasi wojacy 29 czerwca 870 roku do Islandii przywożąc złoto i chwałę. Co więcej, po powrocie okazało się że wszystkie konkubiny są w ciąży, co dodatkowo ucieszyło naszego jarla, czuł że trafią mu się godni mu potomkowie!*


W międzyczasie Ivar nauczył się wiele z ksiąg rzymskich na temat inżynierii głównie, nasz pojętny wiking poczuł że wiele się nauczył i w końcu jest na poziomie tych durniów z rady, czemu więc ich trzymał? Nikt tego nie wie.

Po miesiącach czekania na poród, Ivarowi wbrew oczekiwaniom urodziły się.. trzy córki, jak później się okazało, jedna z nich jest wyjątkowo bystra niczym swoja matka, reszta zapowiadała się marnie, szczególnie że była ona chorowita jako dziecko, co go mocno zmartwiło, może wszechojciec karze go za brak ofiar, bądź działania? Postanowił więc że czas pokazać bogom swoją siłę, zaatakował on więc swego sąsiada Gadara Svavarssona i w kilku prostych bitwach pokazał swoją wyższość bojową nad wrogiem! Jednakże, w czasie podboju wschodniej części Islandii nasz wojak zaraził się.. syfilisem, chorobą paskudną ze względu na brak możliwości leczenia w tym czasie. Ivar czuł że mógł jednak odpuścić tym brudnym chłopkom, jednak chuć zwyciężyła. 872 roku, Ivar przejął władzę nad całą wyspą, brakowało mu jednak pieniędzy by zostać królem Islandii.


Po raz kolejny jego konkubina Gerdr zaszła w ciążę, jak się okazało, była to córeczka i wymarzony syn! Nie posiadając się z radości nasz Ivar poślubił Gerdr, po czym ruszył ku wybrzeżom Francji, atakując słabych Bretończyków przez 6 lat, napełniając przy tym swój skarbiec bogactwami niezbędnymi do ogłoszenia się Królem Islandii, w tym czasie narodziło mu się kilkoro dzieci.


Po najazdach na ziemie Bretonów, Ivar postanowił zorganizować Blót, składanie bogom ofiar, co jednak okazało się później znamienne dla skarbca państwa, brak ofiar w lochach**, trzeba było zrekompensować bogom ofiarami ze niewolników, co niestety kosztowało o wiele za dużo, nasz Ivar musiał udać się znów do Bretonii w celu załatania skarbca królestwa.

Wyprawa do Bretonii okazała się niestety dla Ivara.. ostatnią, w czasie oblężenia zmarł on jak się mówi powszechnie w czasie bitwy, jednak później stwierdzono, zmarł on na postępujący coraz bardziej u Króla Islandii syfilis. Jaki los czeka Islandię? O tym w następnych odcinkach.


-------------------------------
*niestety, do potomków męskich nasz Ivar nie miał zbytniego szczęścia
** w czasie najazdów na Bretanie miałem w więzieniu 6 letniego chłopaka, sądziłem że można go złożyć w ofierze, a tu taka niespodzianka

Zapraszam ludzie do komentowania, sugestie mile wskazane!​

 

AAR mi się podoba. Jeśli chodzi o opisywanie wszystkich eventów, to da się. Ale po co? Wybieraj najważniejsze.
I, nie żebym się czepiał, popracuj trochę nad składnią. Trochę ciężko się czyta. Pozdrawiam!
I dotrwaj do końca!

 

Ach tak, szczerze mówiąc składnię zawdzięczamy mojemu całkowitemu nie pisaniu czegokolwiek przez spoooory okres czasu, jednak dzięki za sugestię, mam nadzieję że z odcinka na odcinek będzie ona lepsza. A także dziękuje za opinie, miałem wrażenie że nikt tego nie czyta.
Tymczasem, Hrorekr osiągnął w mojej grze już pełnoletność i mogę powiedzieć że jest przeciwieństwem swego ojca.

 

Haha czasem wygląda na to, że nikt nie czyta, ale oczywiście tak nie jest.
Spójrz na ilość odwiedzin Ja sam się dziwię, że mój tasiemiec o Lutycji ma już ponad 80 tys. wyświetleń
Pracuj, a będziesz coraz lepszy.

 

Najważniejsze, że nie jest to kolejna kampania pod polską banderą.
Powodzenia w podbijaniu wysp.
Tylko popraw ten pierwszy akapit w pierwszym odcinku.

 

Szczerze mówiąc to na Wyspy Brytyjskie nie chce się pchać, już jest tam kilka królestw, co najwyżej spróbuje sił z Irlandią. Wolał bym jednak poprowadzić swoją kompanie ambitniej, kto wie. :-D

 

Na Maroko!

 

Z muzułmanami napewno się spotkam w tej rozgrywce. :-D

 

Złupic Bizancjum , porwac córkę cesarza i wziąśc sobie ja jako konkubinę Marzenie każdego wikinga.

Ciekaw jestem czy Norwegia nie upomni się o swoje (tylko nic nie pisz - wolę miec niespodziankę)

 

A może stworzyć normańskie cesarstwo Iberii?
Toż to prawdziwa gratka

 

Zobaczymy. Chcecie teraz odcinek? Rozegrałem aż do 914 roku. :-D

 

No pewno, że chcemy

 

Wyślij syna do Gwardii Wareskiej mówili, będzie fajnie mówili. ;n; A tymczasem zabieram się za pisanie. Odcinek będzie zapewne jutro.

 

Hahaha, "mówili, że będzie fajnie"

 

Super następca XD musiało być baaaaardzo fajnie

 

Widzę że się Skandynawia jednoczy, ale ma spore szanse na rozpadnięcie się, bo pewnie gavelkinda ma król Szwecji.

 

Tylko się nie nawracaj... Grasz przeca wikingami z Islandii, broń cię Thor i Odyn przed przyjmowaniem katolicyzmów i innych badziewi. Ciekawy AAR swoją drogą, będę zaglądał

 

Stara wiara ponad wszystko Matheos, choćbym miał się zmierzyć z krucjatą na moje ziemie.

 

Bizantyjczycy tak szyderczo upokarzający Wikinga? Może czas na jakieś nordyckie rządy w Miklagarðrze?

 

Cóż, uważam teraz za sprawę honorową aby podbić/splądrować Miklagard, żaden Bizantyjski pies nie będzie mego potomka tak okaleczał. Jednakże może trochę minąć zanim będę miał szanse faktycznie zagrozić stolicy Bizancjum. Chociaż mam już pewien plan, jeśli się uda, będziemy o krok bliżej spalenia Konstantynopola. A tymczasem niech mnie Odyn weźmie pod swą opiekę w czasie pisania, bo mam naprawdę spory materiał na 3 odcinek którego nie chcę spartolić.

 

Saga o Salingrach
Odcinek III
Umarł król, niech żyje król!​

Śmierć Ivara Saelingra, pierwszego króla Islandii zasmuciła, choć nie zszokowała nikogo, w końcu wszyscy sądzili że tak wielki wojownik jak on może zginąć jedynie w czasie rajdu na cudze ziemie, co skrzętnie jego woje potwierdzali, w końcu kto by i tak uwierzył że króla powalił syfilis nie wrogie ostrze? Jednak co ważniejsze, w królestwie Islandii miał zacząć rządzić młody, ośmioletni w tym czasie Hrorekr musiał zacząć rządzić państwem pozostawionym przez swego ojca, co nieco przerastało naszego młodego włodarza, jednak na pomoc ruszyła konkubina jego ojca, zaproponowała że do czasu osiągnięcia pełnoletności to ona w imieniu młodego króla będzie sprawować władzę, jednak szybko się okazało że kto inny będzie jednak regentem w jego królestwie, co nieco go zdziwiło, nie miał pojęcia że międzyczasie rozgrywała się walka o wpływy po śmierci Ivara. Nowy regent szybko zdobył uznanie młodego Hrorekra, na tyle wielkie że dał się przekonać do zaręczyn z Rikissą, córką wodza Hrane z More, znanej ze swojej niezwykłej jak na kobietę siły, co więcej jego już dorosłe siostry Gyda i Pyra zostały dzięki namowom regenta na ożenek, Gyda została żoną wodza Refra, a Pyra została żoną króla Einarra.


Lata mijały, młody król rósł jak na drożdżach, w końcu po 8 latach mógł samodzielnie sprawować rządy w Królestwie Islandii.


Co ciekawe, był on przeciwieństwem swojego ojca, uczynny, pełen dobroci, hojny, jedynie fakt że był osobą łatwo wpadającą w gniew przypominał w pewien sposób że jest synem swojego ojca. Pozostałe cechy jednak jasno wskazywały że był on osobą o dobrych manierach, idealnie wręcz wpasowującą się na dwory Europy Zachodniej. Jednakże, był on wikingiem, o czym nie mógł zapomnieć a fakt że był on marnym wręcz wojownikiem wcale mu nie pomagał, gdyż wielu zaprawionych w bojach wikingów twierdziło że nie może być dobrym królem, jeśli nie będzie mógł prowadzić wypraw łupieżczych na wroga. Jednakże genialne wręcz zdolności dyplomatyczne naszego młodego króla załagodziły rodzący się w państwie konflikt. Czy na długo?

Władzę nad wschodnią częścią wyspy przejął po swym ojcu Emund, kropla w kroplę podobny do swojego wielkiego ojca Ivara, Emund był blisko 8 lat młodszy od Hrorekra i to on wdał się w swojego ojca, mawiano że to on powinien być władcą Islandii, jednak Emund takich ambicji nie posiadał, był w dobrej komitywie ze swym bratem, oboje byli zadowoleni z tego co posiadali, stan ten długo jednak się nie utrzymał, Emund zmarł zostawiając ziemie swojej jedynej córce, co oczywiście nasz młody król skrzętnie wykorzystał, wspólnie z spiskowcami przejął on jej ziemie po tajemniczym wypadku w którym to spadła z wysokości.
Czuł jednak Hrorekr że bogom się to nie spodoba, jednak póki co nie przejmował się tym, złoto które odziedziczył pozwoliło rozbudować Reykjavik. Za te pieniądze także postawił swemu ojcu kamień runiczny, mając nadzieję że zasiadając w Walhalli spojrzy na niego lepszym okiem.


W ciągu kilkunastu lat nasz król pomógł swoim rodakom z Skandynawii przejmować powoli władzę nad Wyspami Brytyjskimi, wielokrotnie udowadniając że nie jest tchórzem za jakiego niektórzy go uważali. Oprócz tego sam kierował wielokrotnie wyprawami, głównie na północne wybrzeża Francji i Fryzji, w czasie jednej ze swych wypraw dzielni najeźdźcy z północy totalnie zniszczyli miasto w prowincji Celle, co więcej w czasie swych najazdów w jego posiadanie dostało mu się wielu jeńców za których wziął wiele sztuk złota okupu, a także niezwykły topór który dawał swemu posiadaczowi siłę! Być może to sam Odyn posłał ten oręż naszemu dzielnemu wojowi, choć wśród chrześcijańskich thralli mówiło się że to topór którym rzymski żołnierz ściął głowę Maciejowi Apostołowi, kim byli jednak ci durnie żeby mówić co to za topór?!


Jego żona Rikissa dała naszemu wielkiemu królowi w międzyczasie liczne potomstwo, które wyrosło na ludzi godnych bycia potomkami Ivara Saelingra, pierwszego króla Islandii!
Wszechojciec jednak wkrótce ukarał dumę, pierworodny naszego króla został pozbawiony męskości i wzroku! Król gdy dowiedział się w jakim stanie jego ukochany syn wrócił z Miklagardu chciał zebrać wszystkie łodzie w królestwie aby popłynąć na wojnę z samym Cesarstwem Bizantyjskim, jednakże od tego zamiaru odwiodła go żona, błagała aby nie płynął gdyż to czyste szaleństwo. Przejęty łzami swojej żony Hrorekr postanowił jednak, że żaden z Saelingrów nie postawi nogi w Miklagardzie póki on żyje, do czasu aż nie powiedzie on lub jego potomkowie rajdu na to przeklęte przez Odyna miasto.


Cóż uczyni król Hrorekr w przyszłych latach? Czy chęć zemsty powiedzie go do Miklagardu? O tym dowiemy się w następnych odcinkach.

--------------------------------------------
Witam! Przepraszam za obsuwę lekką z odcinkiem, przyczyny losowe.
Zapraszam jak zwykle do komentowania!

 

Jest nieźle
Ale bardzo proszę: mniej przecinków, więcej kropek.
Będzie się wygodniej czytało
Pozdrawiam.