Sei, Kaiser Wilhelm, hier. Lang’ deines Volkes Zier- Niemcy AAR od 1914

Berlin
Sobota, 27 czerwca 1914 r.

Tego dnia pogoda zapowiadała się świetnie. Od białego rana w Berlinie świeciło rażące słońce. Od godziny 6 przyszły ciepłe wiatry, już z samego rana kiedy cesarz Wilhelm II wstał i jak co ranek brał kąpiel, warunki w żaden sposób nie sprzyjały pracy. Cesarz postanowił wziąć sobie wolny weekend i to samo poradził wszystkim swoim pracownikom i urzędnikom państwowym. Po śniadaniu wraz z kanclerzem Bethmannem-Hollwegiem udali się do ogrodów.


Kanclerz Theobald von Bethmann-Hollweg


Cesarz Wilhelm II von Hohenzollern

-Piękny dzień. Zgodzisz się ze mną, Theobaldzie?

-Tak, Wasza Wysokość. A właściwie to dlaczego Wasza Miłość chciała się ze mną spotkać?

-Muszę się ciebie poradzić, mój drogi. Martwi mnie sprawa południa. No wiesz, Austria, Serbia, Włochy…

-Nie rozumiem.

-Tydzień temu zderzyły się w Austrii sterowce…

-No tak, ale to była katastrofa lotnicza. Co do tego mają Serbia czy Włochy?

-Ach no chyba nic. Wybacz, trochę się nie wyspałem. W każdym razie, popatrz na Serbów. Europa jest kontynentem królów i cesarzy, a serbski rząd jest nieco…no…nacjonalistyczny. Ich konflikt z Austrią narasta z dnia na dzień. Austriacy są w posiadaniu wielu terenów południowosłowiańskich, a Serbom jak najbardziej zależy na zjednoczeniu południowej słowiańszczyzny…

-Ale Wasza Wysokość, moim zdaniem nie ma się co obawiać. To sprawa lokalna. Czy Wasza Wysokość obawia się, że Serbia gotowa jest wypowiedzieć wojnę Austrii?

-Popatrz. Serbowie sami są za słabi. W konfrontacji z wielkim mocarstwem po prostu upadną. Nie mogą działać sami. Potrzebują wsparcia. A najbliżej im będzie do Rosji. Ale pomyśl. Uważamy Austriaków za naszych braci. Popierają nas więc my musimy poprzeć ich, a tym bardziej że Austria musi okazać się silna i nieuległa w walce ze słowiańszczyzną, ale jeśli zdobędą poparcie Rosji, Rosja gotowa jest zaatakować Austro-Węgry, bynajmniej dlatego, żeby ci nie zdominowali Bałkanów. A wtedy nastąpi casus foederis i…

-Wojna z Rosją? Ależ Wasza Wysokość…

-Ja także tego nie chcę, Theobaldzie. No ale miejmy nadzieję, że do niczego takiego nie dojdzie.
Po tej rozmowie wrócili do pałacu, reszta dnia minęła zwyczajnie. Cesarz odczuwał jednak jakieś wyjątkowe, nienaturalne zmęczenie i położył się spać o wiele wcześniej niż zazwyczaj. Czy tamtego dnia ktoś mógł przewidzieć co wydarzy się dzień później? Do jakiego tragicznego wydarzenia dojdzie? Zegary wybiły północ. Nadeszła godzina…

Wyczyszczone i zamknięte [N]