Siła drzemie we Wschodzie - Ukraina AAAR by romo

Ukraina AAAR - Aberation After Action Replay

Wersja : 1.08 + Aberation 0.6.0
Poziom : Trudny/Słabeusz

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sytuacja Kraju

Sytuacja gospodarcza



Mapa geopolityczna





Zima roku 1419 była najbardziej sroga zimą jaką pamiętała uwczesna ludnośc Ukrainy. Nawet najstarsi ukraińscy chłopi nie przypominali sobie takich śnieżyc, zamieci i mrozów jakie panowały w państwie wielkiego władcy - Mykhaltsa. Ukraina była bardzo małym, rolniczym (75% produkcji to produkcja zbóż) krajem. Składała się z 4 prowincji: ziemi Podolskiej, Jedysanu, Krzemieńczuka i Połtawy, gdzie znajdowała się stolica Kraju wraz z pałacem wielkiego władcy Ukrainy.

Skarbiec naszego kraju nie pękał od początku w szwach, gdyż liczył on zaledwie 400 hrywien. W początkach roku 1419 jaśnie wielmożny władca Mykhaltso wydał dekret, na mocy którego rozpoczęto reformy w kraju. Powołano nowy urząd - poborcy podatkowego, który pobierał coroczne opłaty od ludności na potrzeby kraju. W całej swojej dobroci władca zwolnł z opłacania podatku chłopów pańszczyźnianych, gdyz ci ledwo wiązali koniec i końcem i dodatkowe opłaty mogły ich zniechęcić do osoby władcy i wywołać ewentualne powstania.

W tym samym roku utworzona pierwsze w historii Ukrainy wojsko, nazwane przez Mykhaltsa "Ukriańskaja Armija". Nasze wojsko była stsounkowo silne, składało się z około 16 tysięcy doborowych kozaków - wybitnych jeźdźców, jak i z 4 tysięcznej piechoty, w której skład wchodzili głównie chłopi. Król widząc potęgę swojego wojska snół z pewnością plany o potędze swojego kraju nie tylko na terenach Ukrainy, lecz na całym terenie Europy Wschodniej.

Sytuacja polityczna naszego kraju nie była zbyt ciekawa. Nasz kraj nie był jedynym krajem, który pretendował do roli "Wielkiej Ukrainy". Na północny-wschód od nas leżało niezwykle niebezpieczne i zdolne do każdego czynu Księstwo Kijowskie składające sie z ziemi kijowskiej i białogrodzkiej. Na wschodzie istniał przeogromny teren kontrolowany przez Złotą Ordę - kraj będący pozostałością Mongolskich podbojów z XIII wieku. Był to kraj bardzo zdecentralizowany, rozkładający się, gdzie co jakiś czas wybuchały na ogromną skalę powstania ludności. Ze strony Złotej Ordy nie oczekiwano jednak jakichkolwiek działań militarnych, widziano jednak potencjał ziem należących do tego dziwnego tworu, co jak się w przyszłości okaże doprowadzi do wielu, bardzo długich i ciężkich wojen.
Na północy istaniał silny sojusz pańśtw rosyjskich - Czernichowa, Smoleńska i TWeru, nazwany przez naszego władce "Imperium Zła". Pszyszłość naszego kraju wiązano bądź to z sojuszem z Polską ( ze względu na wspólnego wroga - niebezpiecznych Krzyżaków, którzy swoimi wyprawami wojennymi na ruś próbują podbić tereny, które powinny należeć do wielkiego Księstwa Ukrainy.Drugim potencjalnym państwem, z którym moglibyśmy się związać jest Biznacjum, prastary kraj z pogranicza europy i Azji, nasz Brat w Wierze. Jednak narazie Mykhaltso nie zamierzał przyłanczać się do jakiegokolwiek sojuszu, bo to wiązało by się z wieloma nieopłacalnymi i niepotrzebnymi wojnami, z odległymi krajami pokoroju Czech czy Karamanu.

I Wojna Kijowska

Widząc niebezpieczeństwo grożące Ukainie ze strony Księstwa Kijowskiego z początkiem roku 1420 roku Mykhaltso wypowiedział wojne lokalnemu władcy Kijowskiemu. Siły były zrównoważone, nasze wojsko liczące 20 tys. ludzi, przeciwko 16 tysięcznym wojskom Kijowskim. Nasza armia wyruszyła szybkim marszem na kijów z zamiarem wypowiedzenia walnej bitwy wojskom wroga. Jak się jednak okazało armia kijowska opuściła w pośpiechu stolicę i udała się na teren naszego państwa - na Ziemię Podolską, gdzie rozpoczeła obleganie miasta. W przeciągu niespełna 8 miesięcy nasze wojska pod dowództwem samego władcy zdobyły miasto Kijów. W międzyczasie armia wroga, której nie udało się opanować Podola udała się droga okrężną do Białogrodu, gdzie zaczęła szkolić przeogromne ilości piechoty i kawalerii, co dało w sumie 38 tysięcy wojów. Nasze wojska udały się w listopadzie 1420 roku na teren Połtawy, by tam uzupełnić zapasy i po zimie lat 1420/1421 roku uderzyć na ogrmną armie kijowską. W czerwcu 1421 roku nasi zwiadowcy zlokalizowali wojsko wroga, które akurat zaczeło marsz na kontrolowany przez nas Kijów. Jaśnie oświecony umysł naszego pana przewidział ten ruch i wydał rozkaz, by cała armia została skierowana na Stolicę Księstwa Kijowskiego, by tam przywitać jako "gospodarze" armie wroga. Ten manewr udał się w 100%, Nasza 21 tysięczna armia z królem na czele wygrała bitwe na przedmieściach Kijowa, rozbijając całkowicie wrogie wojsko. Nie ostał się żaden kijowski woj. Historycy powiadają, że jeszcze przez wiele lat w okolicach murów Kijowa spotkać można było pozostałości Armii Kijowskiej rozbitej przez Ukraińską Armie. Po tym ogromnym zwycięstwie armia udała się do niebronionego białogrodu, gdzie po kilku miesiącach skapitulowali obrońcy miasta, korząc się przed potęgo naszych wojów. We wrześniu 1423 roku podpisano w kijowie bezwarunkowy akt kapitulacji Kijowa, uzgodniono nastepujące warunki : Księstwo Kijowskie oddawało po wsze czasy ziemię Białogrodzką, oraz płaciło 175 hrywien kontrybucji. Zwycięstwo Ukrainy odbiło się szerokim echem w całej Europie Wschodniej, ludzie mówili o ogrmnym heroizmie naszych wojów, szerząc przy okazji głosy o potędze Armii Ukaińskiej i ogromnych zdolnościach dowódczych władcy.


Szybki marsz na Kijów by zdążyć przed Armią Kijowską



Pokój





Wielka Wojna Ruska

O sukcesach Ukrainy dowiedzili się z pewnością także włady Tweru, Smoleńska i Czernichowa, którzy jak się poźniej okazało byli kolejnym celem agresywnej polityki Mykhaltsa. Po powołaniu dodatkowego wojska w kwietniu 1425 roku wypowiedziano wojnę Księstwu Czernichowskiemu, do którego dołączyło Księstwo Smoleńskie i Twerskie. Nasze wojsko w sile 27 wojów zatakowało 10 tysięczny garnizon broniący dostepu do bram Czernichowa. Dokonano prawdziwej rzezi. W przeciągu roku zdobyto Czernichów. Następnie udano się do Białogrodu, by tam uzupełnić straty poniesione głównie w wyniku srogiej rosyjskiej zimy. Po przegrupowaniu sił nasza armia uderzyła na wojska znajdujące się na terenie Księstwa Smoleńskiego, gdzie po kilku potyczkach rozbiłą główne siły wroga. Naszą armię podzielono na dwie grupy. Pierwsza zaczeła oblegać Ziemię Mozyrską, a druga Smoleńsk. Po parunastu miesiącach udało się zdobyć dwie z trzech prowincji Księstwa Smoleńskiego. Po tych sukcesach nasze armie powróciły na rodzime ziemie, gdzie zostały przegrupowane i wzmocnione. Postanowiono w początku roku 1427 zacząć oblegać ostatnią prowincję Smoleńską - Kursk. W 1428 roku zdobyto także i tą prowincję. Powrócono na teraz Ukrainy, gdzie po uzupłenieniach w Armii wymaszerowano na ostatnią (najdłuższą i najcięższą) część długiej wojenki. Przez kolejne 3 lata walczono na odległych twerskich ziemiach, gdzie mimo dużej liczby wrogich wojsk i srogich zim zdobyto całe terytorium Tweru. W między czasie nastapiła zmiana monarchy w naszym kraju. Miejsce sławnego i genialnego dowódcy jakim był bez wątpienia Mykhaltso powołano na ten urząd Iliesa Olhanskiego, który jak się okazało także był obeznany w trudnej sztuce wojennej. To własnie on doprowadził do ostatecznej kapitulacji twierdzy Twerskiej. Wygraliśmy wojnę mimo trzykrotnej przewagi liczebnej wrogów, co rokowało dobrą przyszłość Ukrainy.


WOJNA !!!




W Kwietniu 1434 roku podpisano pokój z wszystkimi trzema Księstwami w którym uzyskano :


- od Tweru : ziemię Tułską i Moskiewską, 75 hrywien, oraz złożenie chołdu wasalnego przez władcę Tweru
- Od Księstwa Smoleńskiego : 100 hrywien, ziemię Smoleńską oraz Mozyrską. Ponadto Książe Smoleński ukorzył się przez władcą Wielkiej Ukrainy
- Księstwo Czernihowskie okazało się być bardzo strategiczną prowincją. Ponadto władca Czernihowski nie chciał ukorzyć się przed naszym panem, za co został w trybie natychmiastowym nabity na pal, co miało być przestroga dla innych władców , by ci nie kwestionowali decyzji naszego Księcia Iliesa Olhanskiego. Ostatecznie ziemia Czernihowska została wzłączona do Księstwa Ukaińskiego.


Ostatnia wielka bitwa tej wojny




Dzięki wysokim kontrybucjom wojennym udało się podreperować stan budżetu państwa. Za 250 hrywien nasz Pan postanowił powołać 5 poborców podatkowych w nowopodbitych prowincjach. Wojna z lat 1425-1434 kosztowala życie wielu dzielnych żołnierzy, jednak przyniosła ogromne korzyści dla kraju. Z pozycji małego księstewka awansowalismy do rangi Lokalnego Hegemona. W 1434 roku utworzono także, dzięki dobrym relacjom z Księstwem Smoleńskim i Twerem w miarę silny sojusz, w którym wspólnie możemy pokonać wielu wrogów. Władcę Ukrainy cieszą także wiadomości z Europy Środkowo-Wschodniej gdzie Polska podbila Śląsk, Budziak, zhołdowała Mołdawie, Gdańsk i Kostrzyń i opiera się Krzyżackim zapędom terytorialnym.


Podsumowania i wnioski

Władcy ukrainy w latach 1419 - 1434 starali się reformować nasze państwo, by te nie odstawało zbytnio od zachodnich sasiadów. Dzięki powoływaniu nowych urzędników i reformom wewnętrznym Ukraina stawała sie państwem bardziej zcentralizowanym. W obecnym momencie nasz Pan i Władca z radością patrzy w przyszłość. Skoro w 15 lat powiększyliśmy nasze terytorium o 150 % to co dopiero będzie za 100 czy 200 lat. Nasi stratedzy wypracowali kilka planów przyszłościowych, część z nich wiąże nasza przyszłość z naszym Bratem w Wierze Władcą prastarego Państwa Bizyantyjskiego Ioannes VI zwanego w swoim kraju "wielkim Piterusem". Druga grupa strategów wiąże naszą przyszłość z cywilizacją zachodu i sojuszem z Królestwem Polskim w celu doszczętnego zniszczenia państwa Krzyżackiego.

Cele naszego państwa na najbliższą przyszłość to:
- ostateczna wygrana z Księstwem Kijowskim
- podbicie ziem północnych należących do Księstwa Suzdalu, które prowadzi ogesywną politykę zagraniczną ( ostatnio zaanektowało Księstwo Riazańskie co bardzo zaniepokoiło naszego władcę)
- zyskanie "Przestrzeni Życiowej" na wschodzie, na stepach , na których żyją prymitywne ludy pomongolskie, do których nasze państwo rości sobie pretensje terytorialne.

Sytuacja polityczna pod koniec rozgrywki (zawiązany sojusz)

 

sorry, że tak długo nie pisałem, ale miałem długie problemy z komputerem. Teraz w miarę systematycznie będę pisał kolejne części.

--------------------------------------------------------------------------------

AAAR część II ( lata 1434 - 1456 )


Głęboka defensywa

Rok Pański 1435 rozpoczął się jak zawsze srogą, mroźną zimą Na początku wydawało się, iż będzie to kolejny rok pokoju na terenach Księstwa Ukrainy, jednak nic nie przepowiadało olbrzymich trudności, w jakich znaleźć się miało nasze państwa w przeciągu najbliższych lat.

W roku 1434 po śmierci naszego olbrzymiego przyjaciela króla Polski Władysława Jagiełły na tron wstąpił jego syn Władysław III, który koronę królewską podjął w wieku zaledwie 10 lat. Młodzianin ten nie był sam w stanie sam rządzić krajem, więc pomagał mu w tym nikczemny Biskup Krakowski Zbigniew Oleśnicki, podły uzurpator i ksenofob, który uważał katolicyzm za jedyną wiarę ludzkości.

Nasze państwa do roku 1435 były w dobrych stosunkach, jednak rządy Biskupa Oleśnickiego w Polsce doprowadziły do ochłodzenia relacji między Polską a Ukrainą.



W połowie roku 1435 roku nastąpiło niespodziewane wydarzenie, które historycy nazwali "początkiem końca Rzeczypospolitej Polskiej". W połowie roku 1435 nasze hołdujące pokojowi państwo zostało najechane przez siły Polski, Gdańska, Podlasia i Kostrzyna. W stolicy kraju powołano radę wojów z księciem Olhańskim na czele.

Postanowiono w całej swej dobroci nie karać zbytnio Polski za ten haniebny czyn, gdyż widziano w tym kraju wielkie nadzieje związane z walką z naszym wspólnym wrogiem - Zakonem Krzyżackim.
Wszakże nie wolno karać całego państwa za czyn jednej osoby ( Biskupa Oleśnickiego - dop. red. ). Postanowiono prowadzić wojnę w trybie defensywnym, broniąc jedynie naszych terenów i nie zapuszczając się zbytnio na tereny Rzeczypospolitej. Siły były mniej więcej wyrównane z przewaga na korzyść Polski. Nasz sojusz z Księstwem Tweru i Księstwem Smoleńskim musiał przeciwstawić się wojskom Polski, Gdańska, Kostrzyna, Księstwa Podlaskiego i Wołoskiego. Postanowiono bronić zaciekle naszych rodowych ziem, co jak się później okazało udało się niemal ze stuprocentową skutecznością.
Główne walki toczyły się na terenach Podola, gdzie Twierdza Kamieniecka 3 razy przechodziła z rąk do rąk. Na terenach Podola poległo wiele dusz, zarówno katolickich jak i prawosławnych. Widząc te bratobójcze walki Patriarcha Połtawy ogłosił 1 stycznia dniem modlitw za dusze poległych wojów. Wiele krwi chrześcijańskiej musiało się przelać w tej niepotrzebnej wojnie nim biskup Oleśnicki zrozumiał to, iż z narodem ukraińskim nie da się wygrać wojny. Wojny, która doprowadziła do ruiny zarówno skarbiec Polski jak i Ukraiński.
Dzięki geniuszowi wojennemu atamana Olhańskiego jak i sprzyjającym warunkom atmosferycznym takim jak długie i mroźne zimy udało się w przeciągu 2 lat wypędzić agresorów z naszych terenów i podpisać pokój z Rzeczypospolitą Polską, która płaciła 70 hrywien reparacji wojennych.

Te 70 dukatów w znacznym stopniu podrepererowało nasz budżet, który w dniu zakończenia wojny wynosił 300 hrywien. Rozpoczął się okres stabilizacji kraju....

Jednak ku zdziwieniu wszystkich pokój między obydwoma narodami trwał tylko 5 krótkich lat. 23 Lipca 1441 roku Biskup Krakowski Zbigniew Oleśnicki nakazał wojskom Polskim po raz drugi zaatakować nasze rodowe ziemie. Do jego podstępnego ataku dołączyły od razu wojska sojusznicze z Kostrzyna, Gdańska i Podlasia.
Ludność Wołoszczyzny - sojusznika Polski nie zaakceptowała decyzji Polski i nie przyłączyła się do tego haniebnego uderzenia. Widząc to nasz wielki wódz Olhański wysłał potajemnie posłów na dwój Hospodara Wołoskiego Vlada II zwanego nie wiadomo skąd "Draculą". W wyniku tajnych negocjacji Księstwo Mołdawskie dołączyło do naszego sojuszu. Podpisano historyczną umowę na mocy, której Hospodar Wołoski oddaje pod komendę dowódcy ukraińskiego całe swoje wojsko w liczbie 15 tysięcy wojów. W zamian Księstwo ukraińskie odda część ewentualnych kontrybucji bądź to w postaci hrywien, bądź zdobycznych ziem.


Okrutna wojna



Wojna była straszna i wyniszczyła w równym stopniu wszystkie strony konfliktu. Wiele krwi kozackiej zostało przelane dla obrony naszych ziem. Przeciwnik mimo przewagi liczebnej nie zdobył jednak żadnych terytoriów. Ponadto dzielne wojska Wołoskie zdobyły Czarnomorską twierdze Budziak, do której Wołoszczyzna od dawna rościła sobie pretensje.
W międzyczasie dochodziło do licznych starć na granicy Rzeczypospolitej i Księstwa ukraińskiego. Wiele razy nasze mniej liczebne wojska wygrywały starcia z wrogami. Nikt jednak nie spodziewał się tego, co miały przynieść najbliższe lata.

Śmierć władcy w boju


20 Kwietnia 1444 w czasie obrony twierdzy Kamienieckiej przez najeźdźcami Polskimi zginął w walce nasz wielki wódz Olhański. Zginął w nierównej walce z doborowymi Polskimi piechurami w momencie, gdy 14 tysięcy naszych wojów broniło się zaciekle przed nawałem wojsk złożonych z 25 tysięcy piechurów i 7 tysięcy konnych. Walka była bardzo wyrównana. Mimo przewagi liczebnej agresorzy nie mogli wygrać z dzielnymi wojskami ukraińskimi, które szły do boju pełni poświęcenia i odwagi. Braki w ludziach nadrabiano heroiczną postawą i geniuszem władcy. Dopiero, gdy atamana dosięgła polska strzała wojska Ukraińskie zaczęły ustępować pod naporem najeźdźców. Postanowiono wycofać się do stolicy by przegrupować swoje siły.

Niespodziewanie jednak dla całej sytuacji 26 maja 1444 roku przybyli do stolicy Księstwa Ukraińskiego posłańcy polscy, błagający o pokój. Parę tygodni wcześniej wojska czeskie rozpoczęły zmasowany atak na teren Polski. Jako iż posłowie polscy ukorzyli się przed tymczasowo zarządzającą "rada starszych" ustalono następujące warunki pokojowe:

- Polska płaci 106 hrywien reparacji wojennych
- Polska oddaje w wieczyste posiadanie ziemię Budziak wraz z twierdza na rzecz hospodara wołoskiego Vlada II oraz zapewnia, iż w przyszłości nie będzie rościć sobie do tejże ziemi żadnych praw.

Ponadto zawarto Królewski mariaż między obydwoma dworami, co miało być gwarantem nienaruszalności granic tak Polski jak i Ukrainy.

Azjatycki potwór

Od wielu lat do uszu naszych przywódców dochodziły głosy o ogromnym państwie azjatyckim zwanym Wielkim Kalifatem. Do roku 1440 nie mieliśmy styczności z tym dziwnym krajem, jednak od tegoż to roku zaczęto zauważać zagrożenie płynące ze strony tego islamskiego mocarstwa. W roku 1440 Kalifat wypowiedział wojnę ostatniemu chrześcijańskiemu państwu na półwyspie Synaj. Rozpoczęła się wojna Kalifatu z Królestwem Jerozolimskim - ostatnim bastionem ludzi cywilizowanych.


Koniec Królestwa Jerozolimskiego



Wojnę tą można by porównać do starcia Dawida z Goliatem. Tu jednak wynik był z góry przesądzony, Królestwo Jerozolimskie upadło, mimo wsparcia rycerstwa z całej Europy, zarówno zachodniej jak i wschodniej. Po tej klęsce nasi stratedzy zaczęli mieć obawy, co do dalszego kierunku ekspansji Islamu, którą prowadzi Kalifat. Co prawda nasze państwo nie graniczyło bezpośrednio z tym mocarstwem, jednak Kalifat był w bardzo silnym sojuszu z krajem graniczącym z naszymi wschodnimi rubieżami - Złota Ordą - pozostałością po podbojach Mongołów.

Odbudowa i.....

Po zakończeniu wojny z Polską w 1444 rozpoczęto modernizacje kraju. Sukcesywnie wysyłano naszych kupców, głównie do Centrum Handlu w Nowogrodzie oraz do zaprzyjaźnionego z naszym krajem Bizancjum. Do tamtejszego centrum w Konstantynopolu. Ukraina zaczęła gwałtowny rozwój ekonomiczny i gospodarczy. Coraz więcej państw europejskich zaczęła darzyć nas szacunkiem, podziwiano nasze wojska oraz gospodarkę.

Sytuacja międzynarodowa przed wojną ze Złota Ordą


W roku 1445 przewidując zbliżającą się wojnę ze Złotą Ordą i jej sojusznikami, czyli Kalifatem, Kazaniem i Adenem zaproszono do naszego sojuszu nowe państwo - Riazań - średniej wielkości kraj, dysponujący w miarę liczną i regularną armią, co miało w przyszłości okazać się znaczącą siłą w walce z nienasyconą Hydrą ze wschodu.

Wiosna roku 1446 była dziwną wiosną. Na całym terenie Złotej Ordy wystąpiły bunty ludności prawosławnej przeciwko mongolskim okupantom. Pragnąc dobra ludności tam żyjącej rada starszych, czyli tymczasowo rządzący organ w kraju, który rządzi Ukrainą do wyboru nowego władcy podjęła decyzję o rozpoczęciu wojny z Złotą Ordą i jej sojusznikami.

Wojna zaczęła się 1 kwietnia 1446 roku. Cały nasz sojusz zwany "wchodnim" dołączył do wojny, nawet hospodar wołoski pragnąc odwdzięczyć się naszemu krajowi za pomoc udzieloną mu kilka lat wcześniej wysłał 15 tysięczny korpus ekspedycyjny w nieznane im tereny Złotej Ordy.

Rozpoczęła się straszliwa i krwawa wojna. Trupy muzułmańskie ścielały się nad wyraz gęsto. Nasz plan był prosty, zająć jak najwięcej ziem - głownie nad wybrzeżem Morza Czarnego, doprowadzić do pokoju biorąc w zamian kilka bogatszych prowincji. Plan był na pierwszy rzut oka prosty, jednak "drugi rzut" ukazywał pewne utrudnienia.
Dysproporcje między liczebnością wojsk były ogromne, blisko 120 tysięczna Armia Kalifatu wkroczyła na terytorium Złotej Ordy i zaczęła kierować się w stronę. Armia Ukraińska liczyła w tamtym okresie około 40 tysięcy wojów, głownie piechurów. Jazda kozacka stanowiła jedynie 5 tysięczny oddział. Ponadto w ataku na Złotą Orde uczestniczyło 15 tysięcy Wołochów, 15 tysięcy piechurów Riazańskich i po 10 tysięcy wojsk ze Smoleńska i Tweru. Nastąpił szereg starć na granicy, głownie na terenach Złotej Ordy i wschodniej Ukrainy


Dysproporcje między walczącymi krajami


Zaczęły się oblężenia prowincji należących do Złotej Ordy. Planowano zdobywać twierdze w miesiącach letnich, gdyż obawiano się srogiej zimy. Nasza armie dzielnie wspomagały wojska sojusznicze. W przeciągu 4 lat zdobyto 7-8 prowincji wroga, stoczono 12 wielkich bitew, w których po obydwu stronach walczyło w sumie od 30 do 60 tysięcy żołnierzy. Nasza "Ukainskaja Armija" zwyciężyła w 10 starciach głównie z wojskami Kalifatu. W czasie trwania tej okrutnej wojny ujawnił się olbrzymi talent dowódczy - Michajło Olejkowycz. 1 stycznia 1447 roku objął on dowództwo nad wszystkimi siłami Ukraińskimi. Na fali jego zwycięstw Rada Starszych postanowiła w błyskawicznym tempie powierzyć Olejkowyczowi kierowanie krajem. Młody dowódca przyjął ta decyzję z ogromną radością. Był nad wyraz pewny siebie, gdyż znał swoją wartość, wiedział, iż jeśli poradził sobie z przeważającymi siłami Kalifatu i Złotej Ordy to poradzi sobie z rządzeniem krajem takim jak Ukraina.
Konflikt trwał aż do roku 1450. Wojna ta kosztowała życie wiele istnień ludzkich, w kraju zaczęto słyszeć głosy jakoby wojna ta była wojną niepotrzebną, widać było lekkie niezadowolenie ludzi z zaistniałej sytuacji. 18 Kwietnia 1449 roku większość naszych miast wystosowała do władcy projekt ustawy dającej miastom większe przywileje.
Olejkowycz jednak nie poparł ich żądań, nie nadano nowych przywilejów miastom, co wywołało bunt ludności w Mozyrze. Nasz władca dobrze wiedział, iż liczy się dobro całego państwa a nie poszczególnych miast.

Do podpisania pokoju ze Złota Ordą zmusił władcę coraz mniejszy skarbiec. Powoływano, co rusz nowe jednostki, co kosztowało wiele wyrzeczeń i straconych hrywien. Ostatecznie 20 kwietnia 1450 roku, niemal 4 lata po rozpoczęciu konfliktu podpisano porozumienie pokojowe między naszymi sojuszami.

Na mocy rezolucji pokojowej:
- Złota Orda zrzekała się na korzyść Ukrainy praw do następujących ziem: Krymu, Kerczu, Bogujtaru, ziemi Azowskiej i Donieckiej
- Złota Orda zrzekała się prowincji Woroneż na korzyść Księstwa Smoleńskiego

Mapa polityczna po wojnie z muzułmanami


Ostateczne rozwiązanie kwestii Kijowskiej (Wojna Północna)

Od dawna nasi władcy dążyli do opanowania ziemi Kijowskiej. Po I Wojnie Kijowskiej zarówno Ukraina jak i Księstwo Kijowskie nie prowadziły żadnych działań dyplomatycznych. W połowie roku 1446 Księstwo Kijowskie dołączyło do "Sojuszu północnego”, czyli do Suzdalu i Finlandii.

Wojna dwóch sojuszy: „północnego” i „wschodniego”



W roku 1451 Suzdal wypowiedział nam wojnę. Władca Ukrainy Olejkowycz poprosił o pomoc sojuszników, wszyscy dołączyli do wojny bez wahania. Rozpoczęły się starcia na granicy północnej. Wojska Suzdalu rozpoczęły oblężenie Moskwy, a nasz sojusznik Riazań po roku oblężenia zdobył Niżnyj Nowogrod. Wynik walk na froncie północnym był więc patowy. Jednak to,co działo się na terenach Kijowszczyzny przejdzie do historii jako największy triumf wojsk Ukraińskich. 30 tysięcy doborowych kozaków pod dowództwem samego władcy rozgromiło 53 tysiące zaciężnych Kijowskich wojów pod murami Kijowa. Po blisko rocznym oblężeniu zdobyto ostatecznie Kijów. Podpisano separatystyczny pokój z Księstwem Kijowskim na mocy którego Książe Kijowski składa hołd władcy Ukrainy. W miesiąc po triumfie pod Kijowem podpisano pokój kończący wojnę dwóch sojuszy: „północnego” i „wschodniego”.

Ukraińska Prosperita

Po zakończeniu wszelkiego rodzaju wojen rozpoczęły się w kraju inwestycje. Poprawiano systematycznie relacje z krajami sąsiednimi. Postanowiono organizować, co kilka lat spotkania przywódców krajów sojuszniczych.
Pierwsze takie spotkanie zorganizowano w Smoleńsku w kwietniu 1453 roku. Na tymże spotkaniu ustalono dwie rzeczy:
- Teren Księstwa Smoleńskiego zostaje włączony bezpośrednio do Wielkiego Państwa Ukraińskiego
- Do sojuszu zostaje zaproszony Książe Kijowski.

Decyzje te spowodowały wzrost potencjału naszego państwa. Władca
Ukraiński został liderem jednego z najsilniejszych sojuszy Europy Wschodniej ( Sojusz Ukrainy, Tweru, Księstwa Kijowskiego i Mołdawii )


Podsumowanie i wnioski
Kraj rozwija się prężnie. Mam dosyć silny sojusz, powinienem sobie poradzić z najbliższymi konfliktami.

Mój cel na najbliższe lata
- anektowanie Riazania i Księstwa Kijowskiego ( przeniesienie stolicy do Kijowa )
- zdobycie centrum Handlu w Noworgodzie Wielkim ( może być ciężko, bo jak narazie Hanza jest w silnym sojuszu z Zakonem, dużymi Czechami ( czesi nie upadli i klepią równo Bawarie jak i Węgry),
- ostateczne zwycięstwo nad Złota Ordą

Wielki sojusz Czech, Hanzy, Zakonu ….



Wszędzie zbudowałem poborców podatków, na granicach staram się w miarę systematycznie zwiększać potencjał obronny tworząc coraz to silniejsze twierdze

Sytuacja międzynarodowa pod koniec rozgrywki


O kolejnych wydarzeniach i wojnach m.in. z Zakonem w następnym odcinku AAAR-u

________________________________________________________________________________________

OT skasowano - AAR zamknięty - w celu kontynuowania proszę zgłosić się do administracji forum.
Raferti