Skandinavia Dommedag

Skandinavia Dommedag
1945 - ?

patch - 1.1
poziom trudności - Normalny
poziom AI – Normalny


[center:33d724d1dd]"C'est le commencement de la fin"
"To początek końca"[/center:33d724d1dd]
[center:33d724d1dd]Charles-Maurice de Talleyrand[/center:33d724d1dd]


Wstęp:

Norwegia w czasie II wojny światowej dzielnie ramię w ramię stawiała opór przeciw Hitlerowi, mając na uwadze wydarzenia sprzed 5 lat … z Narwiku, kiedy to ważyły się losy całego kraju w jednej wielkiej bitwie …



Narwik w ogniu – kwiecień 1940 roku.

Dwa miesiące dzielnie wraz z Aliantami broniliśmy się przeciw Hitlerowską machiną wojenną … jednakże te wspomnienia należą już do historii.

Sytuacja wygląda jasno … Stalin chce szybko i bezproblemowo zająć nasze ojczyste ziemie. Niewątpliwie zajęcie Norwegii mogłoby przysporzyć ogromnych problemów po stronie NATO, ale ten konflikt w porównaniu do tego, który wybuchł we wrześniu 1939 roku jest zupełnie inny. Atomowe arsenały obu kolosów (USA i ZSRR) mogą dokonać nie wyobrażalnych zniszczeń, zaprezentowane możliwości Amerykanów podczas ostatnich dni wojny z Japonią pokazały, że jednak możemy się czuć bezpiecznie, będąc w tym samym sojuszu …

Zachłanność Stalina wobec zagarnięcia całej Europy jest nazbyt widoczna … lada moment na Europę posypię się inwazja Armii Czerwonej ze wschodu … czekając na rozkaz "wodza".

Według głosów opozycji rządowej, że król Haakon powinien poczynić odpowiednie kroki, aby wycofać Norwegię z sojuszu Północnoatlantyckiego … dla bezpieczeństwa "ogółu narodu", chroniąc przed potencjalnym atakiem Stalina, dla którego Norwegia to absolutnie żadne wyzwanie.



Europa za czasu drugiej połowy roku 1945.

"Drugiej okupacji Norwegia może już nie przeżyć" – takie o to komentarze można przeczytać w skrajnie prawicowych gazetach, przekonujące społeczeństwo do tego, iż polityka prowadzona przez Haakona VII i rząd jest zła … od czasu wyzwolenia do teraz, w momencie ponownego zagrożenia bytu państwa Norweskiego.



Czy spryt, odwaga żołnierzy norweskich oraz sprzyjające warunki naturalne będą w stanie zatrzymać nadchodzącą czerwoną zarazę ?



Ojciec narodu norweskiego, pierwszy król wybrany tuż po odzyskaniu niepodległości w 1905 roku, ten, który kazał swoim generałom stawić opór w kwietniu 1940 roku naprzeciw żądaniom swoich ministrów … czy on może w stanie poprowadzić naród raz jeszcze do bohaterskiej obrony ?

Czas pokaże …

 

1) Z założenia rozgrywka ta miała być zupełnie inna/niezwiązana z grą NOR na zwykłym HoI2.
2) Save od "starej Norwegii" jeszcze jest, więc spokojnie.

A teraz zapraszam do "pierwszej" części AARa:

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



Rozdział I – "Niepewność"


[centerb4d109c66]"Czas jest naszym losem, czas jest naszą nadzieją, czas jest naszym zwątpieniem"

Paul Tillich[/centerb4d109c66]


Problematyka nadchodzącego konfliktu niestety przynosi negatywne skutki, dla społeczeństwa norweskiego nadszedł czas zwątpienia, wahania … brak pewności, co do dalszej przyszłości, gdy nadchodzą dni pełne lęku. Nie było by nic w tym dziwnego … oczywiście gdyby Norwegia nie musiała cierpieć przez 5 długich lat na wyzwolenie, od czasu przegranej pod Narwikiem, kiedy to Alianci w popłochu zostawili "swoich" sojuszników, aby ratować swoje ojczyzny przed niemiecką machinerią wojenną.

Z pamiętnika mieszkanki jednego z miasteczek pod Oslo (opublikowane w gazecie Aftenposten):

"Niekończąca się kolumna nieszczęśników posuwała się obok nas. To był najbardziej wstrząsający widok ze wszystkich moich dotychczasowych wojennych przeżyć. Kobiety, dzieci, starcy. Śmiertelnie zmęczone twarze bez cienia nadziei, oczy spuchnięte od dymu i łez, twarze pokryte sadzą, obraz pełnego wycieńczenia, rozpaczy i zwątpienia. Policjanci z karabinami pod pachą postępowali obok. (...) W tym obrazie nędzy szczególnie przytłaczało to, że tym razem, inaczej niż zawsze, nie byli to bardzo biedni, tak czy inaczej już pożałowania godni ludzie, lecz osoby z naszej warstwy społecznej, bogaci ludzie, przed dwoma dniami jeszcze "zadbane" dzieci. (...)"

Pozostawieni sami sobie … obraz "piekła hitlerowskiego" przez prawie cały okres wojny przewijał się w całej Norwegii … od Oslo do Finnmarku, czy mogło być inaczej ? Grzechem było by stwierdzić, iż "przecież mogliśmy dołączyć do Hitlera ! Nordycy i aryjczycy przeciw kapitalistom i innym wyzyskiwaczom tego świata ".

Oczywistą sprawą jest, że nie możemy dopuścić do podobnych wydarzeń sprzed 5 lat, w tym momencie niestety (w pewnym mniemaniu, podobnie jak w 1940 roku) musimy stawić opór ... może samotnie a może nie ... przeciwko Stalinowi. Sprzymierzeńcem w konfrontacji z Armią Czerwoną może być same społeczeństwo, odpowiednio ukierunkowane … uświadomione w tym, że trzeba zrobić wszystko, aby nie dopuścić do powtórki z historii. Tu nie wystarczą świetnie wyszkolone i wyekwipowane dywizje … ale najpierw trzeba będzie osiągnąć porozumienie w rządzie, zjednoczeni w jedności … w słusznej sprawie będzie trzeba wspólnie działać … wezwać rodaków do "ogólnonarodowej krucjaty w imię niepodległości".



Norweski sejm, Oslo – koniec września 1945 roku, jeden z niewielu ocalałych budynków w samej stolicy po hitlerowskiej okupacji.

Król Haakon ostatnio wziął się mocno do pracy, podejmując w ostatnich dniach decyzję o zorganizowaniu pilnego spotkania rady ministrów w celu omówienia podstawowych spraw dotyczących przyszłości suwerennego państwa norweskiego.

"Ci, którzy nie chcą, nie potrafią, nie mają do tego predyspozycji lub wydaje im się, że nic nie są w stanie zrobić … niech zrezygnują z posad na miejsce ludzi, którzy chcą działać ! Pozwólcie im na to ! " – kończył wypowiedź król Haakon, mówiąc donośnym głosem do ministrów zebranych w pałacu królewskim w Oslo.

Ci którzy, myśleli, że rząd znajdujący się na uchodźdztwie w Londynie po powrocie do kraju … może coś zdziałać jednak się przeliczyli.

Król Haakon za porozumieniem stron dokonał zmian personalnych na "stołkach" departamentów ministerstw. Zmiany posad ministrów objęły:

- Resort spraw zagranicznych
- Resort zbrojeniowy
- Posadę szefa sztabu
- Posadę dowódcy sił lądowych



Rząd norweski przed …



… i po zmianach.



Otto Ruge, przedwojenny i (jeśli tak to można ująć) po wojenny szef sztabu, teraz powracając do funkcji wyznaczonej mu przez króla Haakona, w pełnej wierze i ufności za to, co pokazał podczas niemieckiego ataku, wspólna walka z sojusznikami o Narwik i wykazane podczas niej doświadczenie pokazało, że tylko ten człowiek może a raczej MUSI ponownie objąć stanowiska "naczelnego wodza sił norweskich", nie licząc tego, że honorowo poddał się Niemcom po klęsce w Narwiku, w odróżnieniu od połowy sztabu, który albo się ewakuował albo to poszedł na współpracę z okupantem (nie licząc tych, którzy postanowili walczyć w partyzantce, jednej z najlepiej zorganizowanych w Europie podczas "tamtego" konfliktu).



Oficjalny rozkład wojsk w przedstawionym schemacie królowi Haakonowi przez szefa sztabu Otto Ruge. Zarys strategiczny dotyczy tylko wojsk lądowych, natomiast wszystkie informację odnośnie Królewskiej Floty zostaną wkrótce przedłożone zwierzchnikowi wszystkich sił zbrojnych … czyli Haakonowi VII.

 

Rozdział II – "Dziwne czasy"


[center916dc0d1b]"Czasy się odmieniają … z czasami i ludzie"[/center916dc0d1b]

[center916dc0d1b]przysłowie[/center916dc0d1b]


Niedawne zmiany w rządzie miały pozytywny skutek, dzięki "nowym ludziom" dokonano skutecznego i przejrzystego przeglądu lądowych sił zbrojnych. Pozwoliło to wyższym rangą oficerom w sztabie na rozpoczęcie analiz, co do ogólnego położenia (i czynników mogących odnosić się do miejsca stacjonowania danych jednostek w czasie nadchodzących wydarzeń), dostępnego "asortymentu" wojskowego oraz zaplecza na owe uposażenie (generalnie logistyka) a także wyznaczenie wstępnej strategii …



Pamiątkowe zdjęcie przedstawiające wszystkich ludz z kwatery głównej ... oficerów i inny personel ze sztabu generalnego w Oslo – październik 1945 roku.

Jednakże wraz z zakończeniem prac nad zestawieniem wszystkich informacji itp. na temat sił lądowych, polecono panom z sztabu generalnego by zwrócili teraz uwagę na Królewską Flotę, która w większości, stanowi statki wydzierżawione nam przez Wielką Brytanię podczas wojny z Niemcami (poniżej prezentowane są informację dotyczące statków przekazanych Norwegii, informacje pochodzą z norweskiego departamentu floty oraz brytyjskich archiwów).

kutry torpedowe US typ Town (ilość - 5) [Bath † 19.VIII.1941 przez U 204, Lincoln, Mansfield, Newport, St. Albans]
kutry torpedowe UK typ S (ilość - 2) [Stord, Svenner † 11.III.1944 przez Möwe, Falke, Kondor i T 28]
kutry torpedowe UK typ Hunt III (ilość - 2) [Eskdale † 14.IV.1943 przez S 65, S 90 i S 112, Glaisdale]

okręty podwodne UK typ U & V (ilość - 3) [Ula, Uredd † 10.II.1943, Utsira]

korwety typ UK Flower (ilość - 6) [Andenes, Montbretia † 18.XI.1942 przez U 624, Nordkyn, Potentilla, Rose † 27.X.1944, Soroy]
korweta typ UK Castle (ilość - 1) [Tungsberg † 12.XII.1944 mina]
korwety typ UK Isles (ilość - 5) [Jeloy, Karmoy, Oksoy, Tromoy I, Tromoy II]

trawlery typ UK MMS II (ilość - 2) [Orkla, Vefsna]
trawlery typ US YMS (ilość - 4) [NYMS-379, NYMS-380, NYMS-381, NYMS-382 † 7.V.1945 przez U 1023]

ścigacze typ US РС-461 (ilość - 1)
ścigacze typ US SC 110 (ilość - 3)

ścigacze typ UK Vosper 61 ft (ilość - 4)
ścigacze typ UK Thornycroft 75 ft (ilość - 5)
ścigacze typ UK Fairmile D (ilość - 21)

W kwietniu 1940 roku Flota Królewska uległa niemalże całkowitemu zatopieniu przez Kriegsmarine, nieliczne okręty zdołały się przedrzeć przez Morze Północne i Morze Norweskie do Wielkiej Brytanii (poniżej zamieszczone notatki i różnego typu wzmianki z dzienników pokładowych statków, które szczęśliwie zakotwiczyły w Wielkiej Brytanii, wszystkie adnotacje pochodzą z norweskich archiwów departamentu floty).

Główne jednostki (okręt i data ewakuacji):

torpedowiec Sleipner 26.IV.1940
torpedowiec Draug 9.IV.1940

okręt podwodny B1 czerwiec 1940 (brak dokładnej daty).

Pomniejsze jednostki:

okręty ochrony rybołówstwa Nordkapp, Fridtjof Nansen i Heimdal kwiecień 1940 (brak dokładnych dat).

Obecnie skład Norweskiej Floty Królewskiej przedstawia się następująco:

pancernik obrony wybrzeża - KNM Tordenskjold
pancernik obrony wybrzeża - KNM Harald Haarfagre
niszczyciel – KNM Orn
okręt podwodny – U 1



Pancernik wybrzeżny (obrony wybrzeża) Tordenskjold w całej swej okazałości a także …



… pancernik wybrzeżny (obrony wybrzeża) …



… Harald Haarfagre na pocztówkach wysyłanych przez marynarzy służących na okręcie (poniżej "wspólna" historia obu jednostek).

16 maja 1898 roku Tordenskjold znalazł się na wodach norweskich. Rok 1898 upłynął dla jego załogi na żmudnym szkoleniu i poznawaniu nowego sprzętu. Wraz z bliźniaczym pancernikiem Harald Haarfagre stworzył eskadrę szkolną. W 1899 roku pancernik odbył zagraniczny szkoleniowy rejs do Jekatrinahavn. W następnym roku wraz z Harald Haarfagre odwiedził Kilonię i Marstrand (koło Goteborga). Kolejny zagraniczny rejs szkoleniowy Tordenskjold odbył wraz z nowym pancernikiem Eidsvold w roku 1901. Wówczas okręty odwiedziły Marstrand i Nyborg. Jesienią 1904 rolu oba okręty odbyły dwa rejsy szkoleniowe. Podczas pierwszego odwiedziły Inverness, natomiast podczas drugiego wpłynęły do Hamburga. W tym samym roku Tordenskjold popłynął jeszcze w rejs szkoleniowy do Plymouth i do Cherbourga. Zimą 1905 roku pancernik odbył rejs zagraniczny do Kopenhagi, później do Brestu oraz do Gibraltaru. Kolejnymi etapami podróży były leżące nad Morzem Śródziemnym porty w Marsylii i Algierze. Ostatnim miejscem kurtuazyjnej wizyty był portugalski port w Lizbonie. W 1909 roku złożył kurtuazyjną wizytę w holenderskim porcie Den Helder.

Zimą przełomu 1917 i 1918 roku odbywał szkoleniowe rejsy po własnych wodach terytorialnych wraz z okrętem szkolnym Fridhjof oraz pancernikiem Harald Haarfagre. W 1920 roku Tordenskjold wyruszył w kolejny rejs szkolny do portu w Amsterdamie, Rotterdamie i na końcu do Antwerpii. Kolejne rejsy szkoleniowe tym razem na Bałtyk okręt odbył w 1923 roku odwiedzając Sztokholm, Helsinki (wówczas Helsingfors), Rygę i Goteborg.

W następnym roku wszedł do portów w Breście, Lizbonie, Ferolu, Santander i Sheerness.

Wodowanie pancernika Harald Haarfagre odbyło się 4 stycznia 1897 roku (niedługo potem 18 marca 1897 roku zwodowano także pancernik Tordenskjold). Po ukończeniu prac wyposażeniowych oraz próbach morskich, okręty przybyły do Norwegii kolejno 25 grudnia 1897 i 16 maja 1898 roku.

 

Rozdział III - "Czy to jest ten dzień ? "


[center:5bf06d531d]"To nie jest koniec
to nawet nie jest początek końca
to dopiero koniec początku ! "[/center:5bf06d531d]

[center:5bf06d531d]Winston Leonard Spencer Churchill[/center:5bf06d531d]


2 październik 45' – Dzień ten może nas w pewnym sensie napawać optymizmem, ale z drugiej strony … przerażeniem. W godzinach rannych dwa amerykańskie samoloty B-29 "Superfortress" zrzuciły śmiercionośny ładunek nad terytorium Związku Radzieckiego.

Z całą premedytacją i świadomością w swoich działaniach, USA uderzyło w serce komunizmu oraz stolicę Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich … Moskwę oraz port rzeczny nad Wołgą … Kujbyszew (Samara). Niewiadomo ile atak pochłonął ofiar a ile tym bardziej w następstwie tego "uderzenia" zostało rannych mieszkańców w rejonie Moskwy i Kujbyszewa.

Nie sposób sobie wyobrazić ogromu zniszczeń … w ciągu kilku sekund mogło zginąć setki tysięcy Rosjan. Czy w jakikolwiek sposób może to zmusić sowietów do jakiś ustępstw względem "zachodu" ? Sama potęga ZSRR może sprawiać, iż bez typowego "aktu zemsty" względem zachodu się nie obejdzie, (kto wie czy posunięcie sztabu amerykańskiego nie było największym błędem tej wojny … błędem, który sprawi, iż Europę zaleję "czerwona zaraza").



Ta oto "maszyna" dokonała dzieła zniszczenia zrzucając nad Moskwą i Kujbyszewem śmiercionośny ładunek …



Obraz zagłady w Moskwie … tuż po zrzuceniu bomby.



Komunikat o ataku atomowym w Moskwie …



… i Kujbyszewie.

Natomiast brak jest jakichkolwiek informacji odnośnie "wodza" Związku Radzieckiego … Józefa Stalina, nie wiadomo, co się dzieje z najważniejszą osobą w całym radzieckim sojuszu. Jednakże nie od dziś wiadomo, że w Moskwie były budowane schrony atomowe i być może w jednym z nich zdołał się ukryć Stalin.

4 październik 45' – Naczelne dowództwo Królewskich Sił Zbrojnych Norwegii podjęło decyzje o stopniowo organizowanej, powszechnej mobilizacji w całym kraju, w obawie przed nadchodzącymi od północy radzieckimi żołnierzami.

Opracowano także strategię obrony we wstępnej fazie "agresji" sowietów. Kluczowym punktem w walce ze Stalinem będzie właśnie … Narwik.



Czyżby ponownie od jednego miasta zależał los całego kraju ?



Wspomnienie walk jakże heroicznych o Narwik, w których brano chwalebny udział, stało się źródłem niewyczerpanych sił, które pozwoliły utrzymać w dumnej niepodległości walcząc w kraju, na obczyźnie … za ojczyznę, oddając najwyższą ofiarę … życie.

Nawet dziś można zobaczyć żywe symbole walki o niepodległość, pamiątki z tamtych czasów … jakże bliskich czasów … są widoczne. Ruiny budynków nie do końca odbudowanych czy też poddanych rozbiórce nadal można gdzieniegdzie zobaczyć, nie wspominając już o zatopionych okrętach … naszych, angielskich czy niemieckich …



Pozostałości grobów żołnierzy niemieckich mogą teraz zastąpić groby czerwonoarmistów …



Czerwoni nadchodzą …

 

Rozdział IV - "W pogoni za wolnością … "


[center:b62df7075f]" Człowiek jest skazany na wolność. "[/center:b62df7075f]

[center:b62df7075f]Jean-Paul Sartre[/center:b62df7075f]

5 październik 45' – W dniu dzisiejszym został wydany rozkaz do wszystkich jednostek pełniących służbę w obrębie terytorium kraju o natychmiastowym wymarszu w rejon Narwiku. Tak jak przewidywał to plan naczelnego dowództwa, główny opór wobec sowietów będzie stawiany właśnie w tym miejscu …



"Wszystkie drogi prowadzą do Narwiku" – można by rzec, teraz, gdy ponownie ważą się losy państwowości … kraj stanął nad przepaścią "czerwonej zagłady".



W samym Narwiku została zmobilizowana III. Armekorps pod dowództwem generała Fleischera – jednego z bohaterów "Norwegii walczącej" … walczącej ramię w ramię z Aliantami.

"Armia Fleischera" na stanie ma 3 dywizje piechoty, w tym 2 dywizje przygotowane i wyekwipowane w ostatnim czasie na terenie przyszłego "pola bitwy". Mobilizacja jest przeprowadzana nadal, wszystkie dostępne środki materialne (zaopatrzenie itp.) oraz ludzie do obrony państwa. Być może nie obejdzie się od przymusowej konfiskaty mienia osobistego w "celach wyższych".



Narwik naszą ostoją …



… i nadzieją.

Aczkolwiek mając tak sprawnych dowódców jak … Ruge, Fleischer … wszystko jest możliwe, bo przecież walczyć … trzeba z głową. Pamiętając (i przemawiający na naszą korzyść) przykład z historii naszych "sąsiadów" odnośnie Wojny Zimowej, głupota i brak doświadczenia dowódców radzieckich spowodowało, iż ich wojska szły na pewną śmierć … w przekonaniu, że w ciągu paru dni pokonają bez walki słabego wroga. Ten przykład należałoby powielić … a i okazja się nadarzy już wkrótce …



Póki co … czekamy …

 

Rozdział V - "Trwoga "


[center:6484482eb3]" Kto żyje w strachu, nigdy nie będzie wolny. "[/center:6484482eb3]

[center:6484482eb3]Horacy[/center:6484482eb3]

6 październik 45' – Sytuacja w Europie jest co najmniej … dramatyczna, dywizje sowieckie prą nieprzerwanie na zachód, przy czym wojska NATO próbują jak najdłużej zatrzymać ten niebywały "czerwony blitzkrieg". Niestety warunki naturalne mające sprzyjać defensywnej postawie dywizjom NATO – czyli w pierwszym rzucie to przede wszystkim Łaba, w dolnej części została sforsowana, w brytyjskiej strefie okupacyjnej wzrasta zniechęcenie do walki, połączone siły brytyjsko – francusko – nowozelandzkie wg. meldunków oraz przewidywań analityków długo nie utrzymają jednego z ważniejszych pod względem strategicznym "punktów" w północnych Niemczech – Lubeka, bezpośrednio narażona na działania radzieckiego lotnictwa i (opcjonalnie) marynarki wojennej ZSRR.



Lubeka miała być odskocznią dla połączonych sił pod dowództwem brytyjskim (w tym rejonie) do kontrofensywy w wyniku, której miał zostać zajęty Rostock, z którego dochodziło do falowych nalotów na siły NATO.



Europa - Sytuacja polityczna na dzień 6 października 1945 roku.

Także dla nas … w tym samym dniu przyszły złe wieści. Sowieckie samoloty ostrzelały naszych marynarzy i dokonała nalotu na naszą flotę w porcie w Oslo. Radzieckie lotnictwo zryły bombami doki w Oslo, a wszelkie maszyny służące do przeładunku transportów morskich zostały mocno uszkodzone.

Natychmiast po tym napłynęły meldunki o "chmarach" lecących nad Oslo bombowców, zarządzono alarm, jednak owy alarm nie objął także flotylli znajdującej się w porcie. Spodziewany atak na okręg przemysłowy w stolicy Norwegii nie doszedł do skutku, a głównym celem samolotów z wymalowanymi czerwonymi gwiazdami było całkowite zatopienie naszej floty.



Niestety okrętowe działka przeciwlotnicze z Tordenskjolda czy Orna nie były w stanie zwalczyć lecących bez osłony (wcześniej dowództwo radzieckich sił lotniczych odbierając raporty wywiadu radzieckiego o tym, że nie posiadamy własnych samolotów) eskadr bombowych Ił-4. Jednakże w chwili, gdy ostatnia fala miała zrzucić śmiercionośny ładunek, odezwały się działa z głębi miasta, które zmusiło do zawrócenia w stronę swoich lotnisk. Każdy samolot miał prawie 2500kg ładunku do zrzucenia, wg. naszych analityków do tego nie doszło właśnie dzięki naszym (a właściwie pozostałościom po Niemcach) 88mm działom, oraz w (dość nie fortunnie wydanym) odpowiednim momencie rozkazie o wypłynięciu z portu, aby utrudnić bombardowanie. Statki nie były w chwili ataku z pełnym personelem na pokładach, co jednak w pewnym stopniu opóźniło ucieczkę.

Zaskoczenie było dość wyraźnie widoczne w chwili jak i po ataku.

Na chwile obecną statki maja się kierować ku portom w zachodniej części Wielkiej Brytanii. Trwa ustalanie strat, ale wstępnie można już podać do wiadomości następujący raport:

KNM Tordenskjold – wyczerpanie połowy zaopatrzenia, brak jakichkolwiek uszkodzeń.
KNM Harald Haarfagre – mocno uszkodzone śródokręcie, ugaszone pożary wynikłe z bombardowań pochłonęły duże połacie okrętu.
KNM Orn – okręt praktycznie nadaje się do pocięcia na złom, oczekujemy na wparcie ze strony brytyjskiej, aby doprowadzić okręt do stanu użyteczności.
U 1 – wyczerpanie połowy zaopatrzenia, brak jakichkolwiek uszkodzeń.



Atakowana Królewska Flota Norwegii w potrzasku …



… a niebo spowiły "czerwone gwiazdy" na norweskim niebie.

 

Rozdział VI - "Przedwczesny nóż w plecy ? "


[center:393eb0180c]" Nawet z tonącego okrętu … wysiada się w pewnej kolejności. "[/center:393eb0180c]

[center:393eb0180c]przysłowie[/center:393eb0180c]

7 październik 45' – Niestety stało się to, czego nikt się nie przypuszczał, Królewska Flota Norwegii, została praktycznie pozbawiona szansy na jakikolwiek udział w walkach z sowietami. Zmuszona do ewakuacji z portu w Oslo w stronę wysp brytyjskich przez radzieckie lotnictwo nie mogła z oczywistych względów stanąć do walki przeciw "mocarnym" siłom Związku Radzieckiego w rejonie wód terytorialnych Norwegii, dlatego też admirał Riiser-Larsen nakazał (po uprzedniej rozmowie z admiralicją Royal Navy) wpłynąć na północne wody przybrzeżne Wielkiej Brytanii, gdzie oczekiwaliby na wpłynięcie do bazy morskiej w Scapa Flow, min. w celu zreorganizowania floty dla ewentualnego wsparcia Royal Navy w działaniach sił morskich sprzymierzonych. Być może dzięki dość znaczącej przewadze w ilości posiadanych okrętów wojennych przez siły NATO uda się dokonać jakiegoś przełomu w tej jak na razie "jednostronnej" wojnie.

Sam w sobie atak radzieckich bombowców może być odbierany za próbę oczyszczenia sobie drogi do bezpośredniego zajęcia Oslo. Aczkolwiek nie wiadomo skąd nastąpiłby przypuszczalny desant …



… czy z basenu Morza Bałtyckiego gdzie bezwarunkowo panuje Radziecka Flota Bałtyku, która bądź co bądź nie może rozwinąć całkowicie skrzydeł gdyż jest blokowana przez Cieśniny Duńskie …



… czy może z rejonu Morza Barentsa. Te bardziej otwarte na działania floty NATO wody blisko Związku Radzieckiego mogą stać się w bliskiej przyszłości areną zmagań ... kontruderzenie w celu zaskoczenia dowództwa sił sowieckich oraz jakiekolwiek odciążenia frontu europejskiego …



Bomby nie tylko spadały na statki … okoliczne domostwa na nabrzeżach Oslofjordu także zostało "zorane" lejami po radzieckich bombach.



Pozostawienie Królewskiej Floty Norwegii w Oslo byłoby samobójstwem i nie potrzebną stratą flotylli, która może się okazać, że jeszcze się przyda podczas tej przerażającej wojny. Bez jakiejkolwiek osłony myśliwców … pozostawiona bez większych nadziei najprawdopodobniej została by zatopiona w całości. Ostatecznie można by się pokusić o stwierdzenie, że okręty nie wycofując się do Anglii, naraziłyby nie tylko siebie, ale także i samo miasto narażając na dodatkowe zniszczenia, oczywiście jest to nieuniknione na wojnie, ale póki sowieci są daleko na północy trzeba się wystrzegać takich działań. W każdym bądź razie był to dla nas dość wyraźny sygnał do tego, że nie wystarczy ulokować się na dogodnych do obrony pozycjach i tam czekać na wroga, ale też popatrzeć w niebo. Przykład kampanii z roku 1940 niestety niczego nas nie nauczył …



Stan Królewskiej Floty Norwegii na dzień 7 października 1945.



Admirał Riiser-Larsen będzie musiał podjąć głębszą współpracę z Brytyjczykami w celu współdziałania przeciw flocie radzieckiej, kto wie czy ta wielka Royal Navy jako trzon sił morskich NATO nie wkroczy na Bałtyk i nie dokona ostatecznej rozprawy z marynarką wojenną Związku Radzieckiego póki oni nie zrobią tego pierwsi, czas tutaj ma olbrzymie znaczenie. Osiągnięcie hegemonii na morzu może być preludium do tego, kto zdobędzie możliwość mobilnego desantowania …



Posprzątane
T55