Słowiańska Dusza ,Słowiańska Krew- AAR Serbią (Słowianami)

To temat aar odcinek za półtorej godzinki.

No to start!
Nie to nie jest ARR humorystyczny!
Forma raczej przez pierwsze odcinki będzie przypominała pierwotne wersje z miniArra Warzkinsa.

Oto Michał Wojsław Książe Serbi. Od niego zacznie się zalewanie świata Wojsławicami.

Jako iż biskupem Dubrownika był Grek ,a tylko jedyna święta dynastia Wojsławiców może rządzić Serbią to Książe Michał zabrał mu tytuł biskupa. Wspaniała decyzja jakiej świat nie widział od czasów narodzin Chrystusa.

Jak każdy ARR mój też potrzebuje wojenki. Plemie Pieczyngów miało drobne kłopoty z Węgrami i braćmi-słowianami-Polakami. No to wspaniały książe słoneczko Serbii ruszyło z krucjątą prawosławną a w tym czasie Mały cesarz z Konstantynopola ruszył także ze swą potężną armią ukraść ziemie należące się od kilku minut Serbskiemu Księciowi

Po tej wojnie na Węgrzech wybucha wojna domowa. Południowe hrabstwa buntuje się przeciwko władzy Króla. Słońce Serbii wykorzystuje ten fakt do proponowania wasalizacji wszystkim południowym hrabstwom ,ale tylko jedno wie co czeka niezdecydowanych.

Jako iż Władmir drugi syn Księcia Serbii nie odziedziczy Księstwa dostaje od ojca swego hrabstwo na Wołoszczyźnie gdzie mieszkają Pogańscy Pieczyngowie.

W 1086 roku żałoba ogarnia Serbskie księstwo Słońce Serbii umiera. Na tron wstępuje Cosmin. Kilka dni po śmierci dziadka poślubia Mirosławe z dynasti Trimiprowiców.

Testament Słońca Serbii (teraz to chyba księżyca?) mówił wyraźnie ,,Ty i twoji potomkowie mają dąrzyć do zjednoczenia wszystkich ludów którzy władają mową podobnej do mowy twoich przodków i twoich potomków".Dosyć szybko nadarzyła się pierwsza okazja ku zdobyciu ziem słowiańskich. Pewne hrabstwo na zachodnich Węgrzech co nie uznawało władzy króla Arpada i kontrolowało wschodnią Słowacje zamieszkaną przez lud z podobną mową co Serbska i jako iż nasz książe myśli logicznie atakuje hrabstwo I jak zawsze do wojny po naszej stronie włącza się Cesarz Bizantyjski lecz Książe Serbski zgromadził wojska wcześniej na Węgrzech przez co wojska cesarskie dotarły zbyt późno ,a całe hrabstwo było we władaniach Serbów. Moje żądania co do Słowacji zostały oczywiście spełnione.

Po zdobyciu tego co potrzeba brat Cosmina jak starym zwyczajem dostaje we władania wschodnią Słowacje. Przez kilka miesięcy było wszystko w porządku dopóki nie okazało się ,że Wojsławicowie nie mogą sobie znaleść żon. A jako iż w hrabstwie były aż trzy młode kobiety w sam raz dla Wojsławiców a Teodor nie zgadzał się żeby któraś opuściła jego hrabstwo. Zabrałem mu tytuł hrabiego po czym wyjechał do wuja. I żałuje ,że mu w ogóle ten tytuł nadałem.

A tutaj bezsensowna wojna z byłym królem Węgierskim (Książe Słowacji zabrał mu tytuł.) Moje wojska ruszyły lecz twierdze przechodziły pod władanie kliki z Biznacjum. Wziąłem pokój bez niczego.



K O N I E C

 

Jak wiadomo z poprzedniego odcinka władcy Serbii chcą zjednoczyć Słowian. Tak i też Cosmin władca Serbi nasz wspaniały który znał się dobrze na dyplomacji i gospodarce.
Marszałek Griogrij wspaniały strateg który wśród dowództwa serbskiej armii wyróżniał się ponadprzeciętnym geniuszem strategicznym. Plan był prosty:
Armia pod dowództwem Marszałka miała zająć w przeciągu półtora roku ważne grody zachodniej Rusi które znajdowały się pod kontrolą dosyć dużego plemienia Abchazji.Zadania było dosyć proste bo miejscowa ludność wolała bratnich Serbów niż obcych Abchazów

Dzięki posiadaniu kilku ważnych grodów w wschodniej części Słowacji mogliśmy tam napełnić zapasy przez co cała wyprawa musiała okazać się sukcesem. Natomiast armia księcia Cosmina miała uzupełnić zapasy w mieście Sudak ,a potem na stolice króla Abchazów.

Król Abchazów miał tyle żołnierzy co mrówek w mrowisku lecz dzięki przewadze jakości wojska serbskie w przeciągu kilkunastu minut rozgromiły wojska Abchaza.
Jednak kilkaset kilometrów dalej miedzy Nowogrodem a Krakowem zdrajcą okazał się Marszałek Grigorij który namówił Księcia Cosmina na tak niebezpieczną wyprawe. Podstępem zdobył ziemie należace się rodowicie do Cosmina. Lecz książe dowiedziawszy się ,że kuzyn pozostaje wierny mu lecz nie zrzeknie się hrabstwa przebaczył mu ten złośliwy występek. W przyszłości władca nasz wspaniały miał odbić od plemion łotewskich miasto Połock i ogłosić się Księciem Połocka. Wojna spowodowała ogromne pożyczki w serbskich bankach lecz w ciągu paru lat dzięki talentowi Majordomusa i samego księcia zostały spłacone.

A w tym samym czasie Turcy Seldżucy prowadzili wojne z księstem Władimirowskim a także z Cesarzem bizantyjskim. Wojna mocarzy nie obchodziło zbytnio serbskiego dworu dopóki nie okazało się ,że ...

Zdobycie Konstantynopola ,a późniejszego jego odbicie przez wojska hrabstwa Epiru spowodowało wojnę domową w Imperium. Jak na złość serbskiemu władcy , książęta bałkańscy którzy z początku wręcz chcieli wspomóc Epir, a po dwóch latach zmienili zdanie nadodatek Turcy którzy teraz urzędowali niedaleko Moskwy podpisali pokój z Imperatorem. Lecz dobre wieści dla Księcia nadchodziły z Peloponezu i Włoch z kąd dla poparcie dla Epiru wyraziły hrabstwa peloponeskie i neapolitańskie. Księstwo było blisko oderwania od Biznacjum ,ale za Cosmina na pewno się to już nie stanie...

Władze w księstwie po śmierci przejmuje najstarszy syn Cosmina. Emerik. Był ambitny i bardzo chętny do urzeczywistnienia woli swojego pradziada. Ale w tym wszystkim przeszkadzało mu brak jakiegokolwiek pojęcia na temat zarządzania prowincjami ,a także o gospodarce. Podstawy taktyki miał wprawdzie dosyć dobrze opanowane lecz geniuszem w tej kwestii napewno nie był dzięki swym doradcom na szczęście Serbi mógł zrealizować swoje plany w przynajmiej małej części.

Do dzieci to on szczęścia także nie miał. Wszyscy synowie mu poumierali ,a najstarsza córka co dopiero za mąż wyszła i nadodatek nie zgodził się żeby jej dzieci były wychowywane w duchu słowiańskim. Więc książe postanowił ,że opłaci zabóje który miał zabić jego najstarszą córke która była w ciąży a także swojego wnuka. Trudna to była decyzja dla księcia ,ale dobrze wiedział ,że pradziad mu nigdy tego w królestwie niebieskim nie wybaczy. Nadodatek zmarła mu żona.

Po roku niestrudzony problemami utrzymania ciągłości lini dynastycznej ożenił się z grecką dworzanką. Ślub wzieła także druga co wieku córka która ożeniła się ze swoim dalekim kuzynem. Myśl ,że jego brat a potem bratanek który Słowianinem się za bardzo nie czuł (Był Alanem) skłoniła go do zdecydowanych kroków. Kuzyn władcy i marszałek w jednej osobie przedstawił plan zdobycia reszty Słowacji od Królestwa Arpadów ,a także ataku nadwołżański szejkanat turecki który graniczył jednym z ruskich hrabstw które uznawało zwierzchność cesarza biznacjum. Emerik jako dosyć mądry władca nie chciał popełnić błędu ojca i armią która miał zdobyć reszte słowackich grodów miał dowodzić osobiście podczas gdy kuzyn miał iść od strony południowych Węgier.

 

Przed wyprawą węgierską książe Emerik chciał rozwiązać problem trapiący go od kilku lat. W Hrabstwie abchaskim jak wiadomo rządził jego daleki kuzyn lecz syn jego nie miał zbyt wspólnego z urządującym w Serbii Emerikiem. Jak donosili kupcy z tamtejszych okolic syn hrabiego niezbyt czuł się Słowianem a co dopiero Serbem ,bardziej znał język i kulture miejscowej ludności niż swoich przodków. Więc decyzja mogła być tylko jedna.

​

Natomiast w samej Serbii część wojsk książęcych zbierała się w okolicach Belgradu ,a natomiast druga pod dowództwem samego księcia w słowackich grodach. Zadanie wydawało się dosyć proste. Wojska rusko-serbskiej uderzyły na środkową Słowacje i po kilku dniach walki węgierskie oddziały rozleciały się w drobny mak. Natomiast na południu wojska hrabegio Marko Wojsławica po kilku miesiącach oblężeń zdobyły co ważniejsze grody po czym udały się w strone Pożonia gdzie czekały na nich węgierskie oddziały na czele z samym królem Węgier. Jednak król zbyt dobrym dowódcą nie był i wojska węgierskie mimo iż mniej liczne zostały pokonane szybciej niż ktokolwiek by się spodziewał. A w tym czasie po zdobyciu środkowej Słowacji wojska Emerika zaczeły maszerować w strone Trenczyna. Po zdobyciu Pożonia przez wojska hrabiego król Węgier zaproponował nam całą Słowacje nie licząc kilku grodów którzy zdobyli Polacy*



A w Cesarstwie Bizantyjskim nadal trwała zacięta wojna domowa. Cesarz miał poważny problem bo buntowali się głównie wasale którzy byli niedaleko Miasta Konstantyna. Więc miasto kilka razy padało pod naporem buntowników lecz cesarz zawsze sytuacje opanowywał.

Natomiast grecy książeta władający w reszcie części Serbii też byli niezadowoleni jak kilka lat temu z polityki cesarza lecz nic nie zrobili i tym razem też się na to nie zanosiło więc odzyskanie reszty ziem serbskich graniczyło z cudem.

Kolejna okazja na odłączenie się od Biznacjum nadarzyła się 25 marca 1142 roku gdy książe Nikomedi sojusznik naszego księstwa wypowiedział wojne cesarzowi. Nasz książe odmówił mu wpsarcia tłumacząc to ,że nie jest jeszcze gotowy do konfrontacji militarnej z Biznacjum i prawdopodobnie nigdy nie będzie więc Emerik jak anrazie szuka innej drogi do oderwania się kraju od Imperium ,a Nikomedia rok później już nie istniała

Podczas gdy wojna domowa szła po Biznacjum jak ogień do zamku w Skopje przybyli posłowie z dalekiego kraju Francji z propozycją sojuszu ,a kilka dni później także dyplomaci z Księstwa Kapadocja które oderwało się od Biznacjum na początku stulecia. Emerik był zadowolony ,że teraz wrazie wojny z cesarzem Bizancjum ma bardzo mocnych przyjaciół.



Przez 1145 rok po śmierci żony Emerik szukał nowej żony dla siebie i pierwszej żony dla następcy tronu Sratazimira. Nasz władca dosyć szybko znalazł żone podczas gdy Sratazimir nie mógł co go smucio i denerwowało przez co popadł w depresje. A nasz książę dostał także kolejny powód do zebrania dodatkowych podatków.


A nasz wasal hrabia Kotoru o dziwo wspomógł cesarza wypowiadając wojne buntującemu się księstwu Abydosowi więc i niestety automatycznie my lecz nasze wojska nie wzieły udziału w ataku ponieważ paru miesiącach całe księstwo było podebezpośrednioą władzą cesarza

 

W 1151 roku pańskiego umiera księże Emerik. Władca wspaniały dzięki któremu Serbia jest najmocniejszym księstwem w całym imperium bizantyjskim. Nowym władcą został Srazitimir najmłodszy i jedyny żyjący syn zmarłego Emerika. Dla współczesnych mu był katastrofą na serbskim tronie, ale jak się później okazał miał zostać jednym z tych którzy przyczynią się do powstania cesarstwa Słowian.

​

12 lat po objęciu władzy zaczeły się kłopoty. W Bośni wybucha powstanie duchowieństwa i popierających ich rycerzy (co było w Biznacjum?). Powód był prosty, od czasów księcia Michała duchowieństwao i rycerstwo traciło władze na rzecz chłopów i mieszczan, a kolejne dekrety księcia zmniejszyły ich władze tylko do cerkwi i zamków. Po 9 latach od powstania kolejne niższe warstwy rycerstwa i duchowieństwa bośniackiego zaczeły buntować się przeciwko władzy naszego umiłowanego księcia. Skoniczyło się to podobnie jak wcześniej.

​

W 1174 roku po 25 latach rządów przez które kompletnie nic się nie działo nie licząc stłumienia dwóch powstań jedno małe wydarzenie mało spowodować wybuch wojny domowej na terenie księstwa serbskiego. Serbski zamachowca otruł syna bratanka naszego księcia. Lecz przez nieuczciwego księdza (zamachowiec był katolikiem) Hrabia dowiedział się o tym straszliwym uczynku i poinformował o tym wszystkich wasali serbskich.

​

Kolejnym ważnym problem władcy byli Grecy. Coraz częściej w Dubrowniku i okolicznych miastach było słuchać język grecki. Mimo iż był to język inteligencji i sporej części warstw społecznych lecz to nie dzięki nim lecz emigrantom z zachodniej Grecji którzy chcieli poszukać lepszego domu. A portowe miasto Dubrownik od kiedy została siedzibą książąt serbskich jest idealnym miejscem z dala od wojen w Biznacjum.

​

Kolejnym celem Stratizmira była cheć zagrnięcia portowego miasta Kotor rządzonego przez lokalnych zhellenizowanych Wojsławiców którzy z obecnym księciem prócz nazwiska to nie mają nic wspólnego.

​

Wojna domowa w Serbii:
Przez długo letnie rządy księcia Stratizmira w Serbii były dwie wojny domowe. Wojny słowackie i wojna abchasko-węgierska. Pierwsza z nich toczyła się przez prawie dwa lata na terenie Słowacji. Zaczeła się od buntu Hrabiego wschodniej Słowacji. wojska książęca po kilku miesiącach oblężania paru ważnych grodów hrabia uznał ,że ta walka jest przegrana i oddał reszte grodów pod bezpośrednie władania księcia. Po kilku miesiącach kolejny idiota ze Słowacji który kontrolował Wschodnią i środkową Słowacje wypowiedział posłuszeństwo. Tym razem po kilku drobnych starciach i dosyć szybkim zdobyciu Orawy i Trenczyna najważniejszych grodów słowackich kolejny hrabia musiał uznać wspaniałość serbskiego księcia. Natomiast w 1183 spisek spolonizowanego hrabiego węgierskiego i kuzyna Sratizmira który rządził w Abchazji skoniczył się z powodu głupoty hrabiego węgierskiego który zatakował nasze księstwo odrazu po zawiązaniu spisku w 1183 roku nie czekając na hrabiego abchaskiego który zbuntował się w 1190 roku.

​

W międzyczasie książe wysłał kolejnych pięciu zamachowców tym razem już do nie do hrabiego, ale księcia Strymonu. Po zamordowaniu dwóch następców tronu ksiąze wiedział dobrze kto to zrobił lecz i tak w 1184 roku wydał swoją najstraszą córke księciowi a dwa lata później drugą swoją córke skarbnikowi który także wywodził się do księcia Michała. Tak oto książę Strymonu zapewnił sobie tron serbski po śmierci Sratzimira, ale jego ród miał wygasnąć.

​

 

Sratizmir jak do tej pory najdłużej żyjący władca Serbii. Lecz w ciągu ostatnich kilku lat panowania wydarzyło się dużo więcej niż przez poprzednie kilkadziesiąt. Podczas gdy wojna domowa w Biznacjum trwa nadal i powoli rozbiera wielkie nigdyś Imperium na małe drobne księstewka ,hrabstwa a czasami nawet Królestwa. Z tego też powodu w mieście Skopje i okolicach zaczeli napływać masowo emigranci którzy z czasem stali się większość w samym Skopje i stanowili sporą część ludności w innych miastach. Ludność słowiańska miała jednak przewage na wsi.

​

Jak narazie do tej pory rządy Sratizmira to same klęski. Same bunty hrabiów, a nawet ludności w Serbii właściwej. Lecz niezbyt pięknego lata 1194 roku do pałacu w Dubrowniku przybył uprzejmy kupiec który poinformował, że Księstwo Widyńskie wypowiedziało wojne Cesarzowi. Reakcja księcia była natychmiastowa. Kazał szybko zmobilizować wojska i po dwóch miesiącach armia była gotowa ruszyć w strone pierwszego celu: Niszu. Po zdobyciu miasta wojska serbskie skierowały się w strone Widyniu gdzie zastały wojska bizantyjskie. Lecz książe Widyński podjał ostatnią decyzje:
Całe jego państwo przychodzi pod panowanie Serbów.

​

W ten sposób władca Widyniu przyczynił się do pierwszego kroku w strone Cesarstwa Słowian. Serbia została w większości zjednoczona. Belgrad nadal pozostawał w łapach greckich. Koronacja odbyła się w Dubrowniku lecz król przeniósł się do pałacu w Bośni. Nie było ważnych gości serbski władca w świecie był nielubiany przez co mocno oberwała Serbia.

​

Dwa lata później Królestwa atakuje Księstwo Halickie i Królewstwo Chorwacji wypowiedziały wojny chcąc zabrać miasto Śrem w przypadku Chorwacji, Halicz ziemie ruskie które król nasz wspaniały posiadał od dawien dawna. Stary władca nawet nie chciał mobilizować armii. Więc dosyć szybko włądcy owych państw widząc ,że Serbowie żadnego oporu nie stawiają wysłali posłów z Halicza i Zadaru.

​

Klika miesięcy przed swoją śmiercią Sratizmir wysyła posłanica do Halicza z propozycją zostania serbskim wasalem. O dziwo po kilku dniach z Halicza przyszła odpowiedź...

​

W pałacu królewskim zapanowała wielka radość. Szacowano iż około 20 000 nowych wojowników będzie mogło zginąć za idee głoszone przez Serbskich władców.

​

 

PO śmierci pierwszego króla Serbii władze obejmuje bratanek króla Besar Adrianos. Władca ambitny lecz przez całe swoje panowanie skupiał się na gospodarce i umocnieniu obecnych pozycji królestwa które są dosyć słabe. Jedyną ważną rzeczą jaką zrobił było zatakowanie razem z Niemcami Królestwa Czech i odebranie kilku miast na pograniczu czesko-słowackim. Jako, że wspierał duchowieństwo w przeciwieństwie do poprzednich serbskich władców został beatyfikowany.

​

Kilka dni przed swoją śmiercią ciężko schorowany Besar oddaje władze ostatniemu Wojsławicowi który posiada jakieś ziemie. Jest to hrabia Kotoru; Vitomir. Miał wszystko co jest potrzebne do wojny: gospodarke i wojsko. Nie zastanawiał się zbyt długo kto ma być pierwszym celem serbskich wojsk. Król węgierski który jest z pochodzenia Niemcem i jak narazie świetnie udaje mu się germanizacja posiadał tytuł Księcia Słowacji. W ciągu roku zmobilizowano około 10 000 wojaków z czego połowa pochodziła z Słowacji i Rusi, a 1200 było Pieczyngami. Pierwszymi bitwami jakie stoczyły wojska serbskie była Bitwa pod Budą i Trenczynem:

​

Obie bitwy oczywiście wygrane, ale o zwycięstwie ostatecznie przesądziła bitwa pod Pożoniem gdzie dzięki Pieczyngom udało się ją wygrać bardzo łatwo mimo dużej liczby wojsk przeciwnika.


Po tej bitwie Król węgierski zgodził się na pokój proponowany przez naszego Króla. Kolejnym celem Vitomira były ziemie na Kubaniu należące do Kalifatu z Mezopotami (nie wiem jak się pisze Abbsydów). W 1218 roku po zebraniu wojsk w Abchazji i nad brzegiem Donu dwie armie wyruszyły z wymienionych terenów. Nieliczne grupki Kumanów i Alanów próbowały stawiać bezsensowny opór. Po zdobyciu całego Kubania do Bagdadu został wysłany posłaniec który wrócił z dobrą wieścią: Rozejm.
Hrabia który władał ziemiami przy Donie dosyć szybko zrozumiał, że ma do wyboru jedną opcje. Zgodził się na wasalizacje po czym armie Serbskie ruszył w strone Południowej Rusi gdzie Księstwem Donu władał kumański władca. Po trzech miesiącach księciem już nie był a Hrabia Doński dostał tytuł Księcia Ujścia Donu.

​

Gdy wojska księcia wróciły do Bośni i Serbii na miejscu okazało się, że kompania skandynawów chce się przyłączyć do serbskiego króla za troche dukatów . Król bez zastanowienia przyjął propozycje i w głowie marszałka zrodził się plan ataku na Chorwacje.


Ku nieszczęściu Serbii dwie z trzech armii przegrały bitwy graniczne. Waregowie ale i wojska króla wycofały się do Bośni po czym połączone armie uderzyły na Hercegowine. Na północy przybyły pułki ruskie które zmiotły okoliczne wojska chorwackie po czym zdobywając kilka miast skierowały się w strone stolicy Chorwacji. Po dwóch latach oblężeń królowi chorwackiemu który został prawie że bez wasali oddał Serbii większość terenów swojego kraju lecz zachował królewską korone.
Natomiast na Kubaniu w trakcie wojny Księstwo Donu którym został obdarowany jeden z zasłużonych dworzan odziedziczył książe moskiewski. A część ziem w trakcie wojny z ,,Bestiami ze Wschodu,, wzieło sobie Biznacjum wykorzystując pretekst, że żona księcia Donu wypowiedziała mu wojne czyli i nam a więc także Cesarzowi. "Bestie ze Wschodu,, widząć, że mobilność wojsk bizantyjskich i ruskich jest dużo większa od nich i na samym rabunku nie mogą się wyżywić z powodu stosowania taktyki spalonej ziemi (****** polezili na Nowogród w tym czasie Ruscy z Bizancjum im ziemie zabrali) cofneli się w strone swoich ojczystych ziem.
A tym czasem na północ od Mezopotami wojska tureckie zajeły Księstwo Al Jazzira ( tej telewizji) i Księstwa Strymonu które otrzymują zwierzchność Króla Serbskiego od czasów Berasa. I zmierzają ku Filipopolie.

Rozpoczyna się słowiańska krucjata.

 

Jako, że wojska Sułtana tureckiego zmierzały ku ziemiom Księstwa Strymonu król serbski Witomir musiał zareagować. Dosyć szybko wysłał poselstwa na Słowacje i do Halicza żeby miejscowi książeta zmobilizowali armie i połączyli swoje siły niedaleko Lwowa i skierowali się potem do Bośni. W tym samym czasie wojska z Serbii i części podbitej Chorwacji, a także Księstwa Widyniu przybyły do miasta Nisz po czym miały wyruszyć w strone obleganego Filipopola lecz okazało się po przybyciu, że wojska tureckie wycofały się w nieznaną strone. W tym samym miesiącu do wojsk królewskich dołączyły posiłki z północy. Król zdecydował jednak, że wojska rusko-słowackie zdobędą posiadłości Sułtanatu na północ od Moskwy, a wojska królewskie zdobędą posiadłości północno-perskie Sułtana. Wojska sułtańskie stawiały opór tylko niedaleko Rostowa lecz mimo podobnej liczebności wojsk rycerstwo ruskie rozgoromiło ich we dwóch bitwach ponosząc bardzo małe straty. I tak w ciągu dwóch lat państwo Seldżuków straciło ziemie ruskie którymi władało bezpośrednio, ale na ich szczęście nie naruszone zostały miejscowe szejkanaty. Stracili także teren pod górami kaukaskimi. Nasze królestwo straciło biskupostwo na Kubaniu. Sułtan widząc, że ma marne szanse zgodził się na rozejm. Każda ze stron miała zachować swoje zdobycze.

​

[/SIZE]​

Wojska ruskie odbijają rdzenne ziemie.

Książe Strymonu który od pewnego czasu władał swoimi ziemiami bardzo słabo i miał depresje która spowodowało wypowiedzenie wojny Turkom. Po roku Seldżucy opanowali ziemie księcia a król serbski nie mógł nic zróbić z powodu niedawno prowadzonej wojny która wyczerpała budżet.

Po wojnie w Dubrowniku coraz częściej było słychać język serbski. Dobra sytuacja w Biznacjum które zmusiło do wycofania się w kierunku wschodnim wojsk "Diabła", utrzymanie zdobyczy nad Wołgą, a także przyłączenie części oderwanych terenów oddaliło od Imperium zagrożenia więc życie w Grecji i zachodniej Anatolii wracało do normy. Kolejnym powodem dla którego Grecy wyjeżdżali w rodzinne strony były wyższe podatki dla kupców i wielkich właścieli ziemskich którymi była większość Greków.

​

Po kilku spokojnych latach w całym chrześcijańskim świecie zaczeły się lata kolejnych wojen z poganami tym razem bestie ze wschodu przybyły zemścić się za poprzednią klęske odniosieoną w starciu z księstwami ruskimi i Imperium Bizantyjskim.
Z początku zajeli tereny na wschód od Morza Kaspijskiego lecz wojska hrabiów bizantyjskich podUralskich rozbiły malutkie siły pogan po wschodniej stronie podczas gdy główne siły wroga znajdowały się po zachodniej stronie. Mongołowie zajeli jedno z hrabstw które Król Witomir podbił podczas wojny z Seldżukami lecz wojna z Biznacjum i szejkanatami środkowej Persji zmusiły od odstępienia podbijania reszty ziem słowiańskich w tym rejonie.

Podczas gdy nad Morzem Kaspijskim szalała wojna z niewiernymi i z samym morzem do pałacu w Bośni przybyli dyplomaci z Krakowa. Król polski Karol I Piast który niedawno stracił zachodnią część krainy zwanej Śląskiem prosił króla Witomira o zawarcie sojuszu. W ten sposób Polacy chcieli pozbyć się niemieckiego zagrożenie które gnębiło ich od 966roku a z którym Królestwo Serbii miało sojusz. W ten sposób Król Polski był zabezpieczony z każdej strony nie licząc pogan w Inflantach.

Na początku roku pańskiego 1248 kolejne hordy bestii przybyły nad Wołge. Tym razem zmienili strategie działania. Po roku uderzyli na północną i środkową Ruś nie licząc miejscowych hrabst serbskich. Imperium Bizantyjskie nie zostało zatakowane żeby wspomóc siły na południu obawiano się powtórki z wcześniejszych lat gdzie taktyka spalonej ziemi i partyzanckiej wojny sprawdziła się i Mongołowie musieli się wycofać. Tym razem z początku nastawieni pokojowo wojne zaczeli nagli i na efekty przyjdzie poczekać...

​

 

Serbia właściwa ( Podbicie Chorwacji w następnym odcinku)


Ruś Zachodnia



Mam jeszcze Kubań i troche ziem ruskich na wschodzie ale się dużo tam dzieje.

 

Pribina Wojsław

W 1250 roku umiera król Witomir. Za władzy Witomira Serbia straciła sporą cześć Kubania, Grecji i Armeni. Lecz na szczęście Pribina zostawił sporo złota w skarbcu, a także mocnych sojuszników znad Wisły.
Pierwszym ważnym krokiem nowego króla było wchłonięcie resztek Królestwa Chorwacji. Armia chorwacka prócz kilku małych bitew z niewielkimi oddziałami serbskimi schowała się do największych twierdz. Lecz nawet one nie powstrzymały walecznych słowian z Serbii.
Po zwycięstwie nad Chorwacją rozpoczął się okres 10-letniego spokoju gdy w całym królestwie nie wydarzyło się nic ciekawego. Dopiero bunt w Splicie uświadomił naczelnemu skarbnikowi w Bośni, że trzeba coś zrobić. Obniżka podatków dla wszystkich warstw społecznych pomogła.

​

Dopiero w 1263 roku Pribina obudził się w sprawie dyplomacji. Do księcia moskiewskiego i riazańskiego posłał posłanców z listami propozycji wasalizacji. Moskwa się zgodziła lecz Riazań stanowczo odmówił. Także hrabstwo zagrebskie dostało propozycje nie do odrzucenia lecz i tak odmówili.

​

W tym samym roku umiera także skarbnik Dragos. Wybitny ekonomista dzięki któremu w Serbii powstają nowe fortyfikacje. Ale dzięki niemu na dworze nadal jest kilka osób wykształconych bardzo dobrze w kwestii ekonomi

​

Krótko. Ale następny odcinek obiecuje będzie lepszy.;-)

AAR wyczyszczony i zamknięty. W przypadku chęci kontynuacji proszę zgłosić się do administracji.
Zoor