Średniowieczne losy dynastii Babenbergów

Darker · 30 Październik 2006

[center:ea067e04d3],,Średniowieczne losy Dynastii Babenbergów”[/center:ea067e04d3]

Opracował August Casimir Jaszyński. Cesarskie wydawnictwo naukowe, Rzym 1988

[center:ea067e04d3]Rodział I[/center:ea067e04d3]

Początki dynastii Babenbergów sięgają IX w. Był to jeden z Bawarskich rodów możnowładczych. W 976 r. Leopold I przejął władze w Marchii Wschodniej jako niezależny od Bawarii margrabia. Rozwój terytorialny ich domeny rozpoczął się za panowania Henryka I. Otrzymał od Cesarza Henryka II tereny pomiędzy rzeką Kamp i Morava. Za jego panowania (996) po raz pierwszy została użyta nazwa Ostarrîchi. Kolejny władca, Adalbert dalej rozwijał Niemiecki osadnictwo. Z marchii uczynił bazę wypadową do walki z Węgrami.

Właściwa historia Austrii rozpoczęła się za panowania Ernsta I. Przyłączył on niewielkie tereny na wschodzie i północy, opierając granice o rzeki i wzgórza i hołdując hrabiego Passau. Nieocenionym źródłem wiedzy o jego panowaniu była kronika tzw. Wandalusa, prawdopodobnie polskiego mnicha.

[center:ea067e04d3]Kronika Marchii Wschodniej, spisana gęsim piórem przeze mnie, mnicha klasztornego.[/center:ea067e04d3]

Historie moją zacząłem spisywać od przesilenie zimowego roku pańskiego 1066. Rzeczy przedziwne działy się roku tego w Europie.

Sasi, Anglowie i Jutowie pod przywództwem Dunów, panujące z regionu zwanego Essexem gdzie siedział ich Król Harald. Pokonawszy Norwegów, został od tyłu zaatakowany przez bękarta Wilhelma z Normandii. Pod niejakim Hastings, Normańska konnica wybiła w pień jego i Saskich panów.

Na Cesarskim tronie siedział Henryk z Frankonii. Jego posiadłości ograniczone były od północy Saskim księstwem Billungów, od wschodu Czechami i Miśnią, od Południa Szwabami a od zachodu Lotaryngią.

Rozdział I

Dnia narodzenia pańskiego pan mój, Ernst Babenberg wydał najprzedniejszą ucztę ogłaszając że syn jego Leopold za żone 8 stycznia weźmie sobie Anne Jak. Świetnym to wydawało się posunięciem, gdyż miała ona tylko jednego brata a w przypadku jego śmierci dawała swoim dzieciom tytuł hrabiego.

Miesiąca stycznia piastować miałem syna margrabiego, Adalberta i Idę von Cham, córkę jednego z ważnych rodów wschodniej rzeszy. Wielka radość moje serce przepełniła, widząc jak oboje są gorliwi i religijni, bawiąc się w wieszanie Saracenów.

Następne miesiące upływały przepełnione codziennymi sprawami. Poborcy zbierali podatki dla margrabiego, który miał plan prześwietny : chciał te pieniądze pomnożyć budując w pierwszej kolejności leśnictwa. Przestrzegłem go, albowiem pachniało mi to zabronioną pod groźbą ekskomuniki lichwą.

Drugiego miesiąca roku 1068 Pan spełnił swoją zapowiedź budując leśnictwo w centrum Marchii. Zima i wiosna dla wschodniej Rzeszy doskonałe były, po miesiącach obcowania Leopolda i Anny nareszcie ich miłość zaowocowała synem. Został nazwany Ulrichem.

Jednak ze świata dochodziły nas wieści niepokojące. We Wschodnim Rzymie wybuchła rewolta. Władca Konstantynopola już dawno zrzekł się prawa do tronu dla dzieci swoich. Po śmierci jego miał wybrany zostać nowy Cesarz. Mimo szansy zdobycia władzy, Greccy Pryncypałowie woleli spokój i dobrobyt niż intrygi i wojny prowadzone przez Cesarza. Zbuntowali się przeciwko niemu, jedni po drugich tytułując się Cesarzami. Wojna rozpoczęła się krwawo, bowiem Cesarscy siepacze masakrę urządzili w Widyniu.

W następnych miesiącach Cesarstwo Niemiec, jako sojusznik Cesarza Rzymskiego wsparło je w batalii przeciw buntownikom.

Plemie Oborzytów, pogańskich słowian napadło na swoich braci nawróconych wcześniej na jedyną prawdziwą Wiare. Wynik za zgóry przesądzony trzeba uznać, albowiem siły pogan po trzykroć większe były.

W kraju nie działo się nazbyt wiele. Co czas jakiś przybywały do niego nowe style w architekturze i nowe techniki ze wszystkich sztuk wyzwolonych. Margrabia nakazał leśnictwo rozwinąć nad rzeką Moravą, jak to zrobił w samej Marchii.

Kolejnym potomkiem Leopolda był Siegfried, narodzony 11 stycznia roku pańskiego 1070.

Po roku kolejnym Syn Margrabiego, Adalbert wziął za żonę Klementynę, dworkę z Lotaryngii.

Prestiż Wschodniej Marchii wzrósł niezmiernie. Kolejne śluby gromadziły wielu możnych panów. Po czasie jakimś Ernst zgłosił dezyderat włączenia Salzburga do jego domeny. Biskupa siedzącego u stóp Bawarii Pan mój niepokoić nie raczył, gdyż bał się walki z potężnym Cesarzem Teutońskim.

Pieniędzy pan kazał się wyzbyć, inwestując w popularną w Italii fanaberię, manufakturę ceramiczną. Zaprawdę, nie wiem po co komu takie dyrdymały.

Plany Margrabiego Ernsta nie wszystkim na ręke były. Część możnych na pewien koncept się wzmogła : mieli oni Cesarzowi list posłać, w którym jakoby mieli podłe oszczerstwa o Babenbergach napisać. Jednakże Passawy hrabia, człowiek sprawiedliwy pojmał spiskowców i Marchii wydał.

Margrabia lepiej spiski poznawać się nauczył i już sam siatke złych możnych wykrył.

Wtedy plane swoje mi wyjawił. Plany to były tak odważne, że wypisać ich tu nie zdołam.
Kliknij aby rozwinąć...

Zaloguj

Średniowieczne losy dynastii Babenbergów

Darker Guest

Poleć forum

Zaloguj

Średniowieczne losy dynastii Babenbergów

Darker Guest

Poleć forum

Szybkie Linki