Sztandary Chwały 2 - MP AAR

Wklejam swojego pierwszego AARa z poprzedniej kompanii Sztandarów (tzn. Prolog). Od następnej sesji już będą normalne odcinki

​

Prolog
​

Stało się. Rewolucja ogarnęła całą Rosje. Na ten moment czekał Wasilij Robakov. Już od wczesnego dzieciństwa snuł plany obalenia obecnego porządku i wprowadzenia nowego, który pozwoli Rosji stać się największym, globalnym mocarstwem, bez różnic klasowych, gdzie każdy obywatel będzie równy. Wzniosłe hasła Robakova pozwoliły na pozyskiwanie co raz to większych mas społecznych, które pozwoliły obalić stary ład i rozprawić się z przeciwnikami wielkiej idei jaką jest komunizm. Każdy dla każdego stał się towarzyszem bez żadnych podziałów. Towarzysz Robakov wprowadziwszy nowy ład w całej Rosji przekształcił ją w nowy twór jakim stał się Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). Głównym celem Robakova od tej pory jest stworzenie globalnego tworu ZSRR, w którym będą panowały wzniosłe idee z Arkadii. Jednak zanim do tego dojdzie społeczeństwo będzie musiało wykrzesać z siebie siłę na zwycięstwo nad wrogami socjalizmu tj.: Niemcy, Włochy, Japonia i Stany Zjednoczone, w których panuje wyzysk oraz złodziejskie i zbrodnicze systemy.



Historię już właściwą rozpocznę od roku 1936. Po całkowitym przejściu władzy przez komunistów w państwie, Towarzysz Robakov rozpoczął systematyczny wzrost potęgi ZSRR na arenie międzynarodowej. Dzięki niezwykłej zdolności perswazji Robakova zostało zawiązanych wiele bardzo korzystnych dla ZSRR umów handlowych. W międzyczasie zostały także podjęte decyzje o nacjonalizacji wszystkich sektorów. Ma to zakończyć wyzysk obywateli.
W maju 1937 roku niepokojące wieści napłynęły z zachodu, gdzie do władzy doszedł niejaki Virtus, który mianował się Fuhrerem. Pierwszym jego krokiem i za pewne nie ostatnim stał się Anschluss Austrii. Planując najprawdopodobniej zbrodnicze zamiary został zawiązany Pakt Stalowy między III Rzeszą, Włochami i Japonią. Imperialistyczne poglądy tych państw zagrażają pokojowi na świecie.Towarzysz Robakov w odpowiedzi na to wprowadził Trzy letnią armię poborową, która ma zapewnić spokój na granicach ZSRR.

cdn. (już ze screenami)



p.s. proszę Assaluta, że jak ma coś umieszczać to niech pisze coś konstruktywnego niż jakiś szmatławiec, który obrzydzać będzie wrażenia z tego AARa. I proszę nie umieszczaj mapy świata. Praktycznie nic ona nie wnosi a ponadto zdradza co mogłem zrobić ja,a co chciałem przedstawić w AARze i ktoś mnie uprzedził i cały czar prysł.

 

​

Sytuacja międzynarodowa staje się co raz bardziej napięta. Związek Radziecki otoczony z każdej strony imperialistycznymi państwami, w których u władzy zasiada zbrodnicza masoneria, która dopuszcza się wyzysku i spustoszenie w swoich państwach. Towarzysz Robakov wyczuwając zbliżające się nieuchronnie niebezpieczeństwo oraz obowiązek uwolnienia z pod ucisku niewinne narody, włączając je w obręb Związku Radzieckiego, gdzie wśród innych Socjalistycznych Republik będą mogły wreszcie cieszyć się wolnością. Żeby zrealizować tą piękną idee Robakov musiał w pierwszej kolejności wprowadzić porządek w Związku Radzieckim i wyeliminować wszystkich potencjalnych wrogów ludu, którzy mogli by przeszkodzić w osiągnięciu już zaplanowanych celów.
W 2 stycznia 1937r. Towarzysz Robakov podejmuje decyzje o wielkiej czystce w Armii Czerwonej. Blisko roczna inwigilacja całego korpusu oficerskiego dała zamierzony efekt. Została wytypowana grupa kilku tysięcy oficerów, którzy zostali skazani na karę śmierci.

​

Gdy w państwie zapanował ład i harmonia, następnym celem Generalnego Sekretarza była rozbudowa przemysłu na niespotykaną dotąd skalę. W latach 1936-1940, wydajność przemysł radzieckiego wzrosła blisko 3-krotnie (ze 128PP do 331PP).
Będąc pod podziwem rozwoju technologicznego i przemysłowego kraju rad, przywódca III Rzeszy nijaki Fuhrer Virtutus oraz cesarz Japonii Asalutus próbowali podstępem przechwycić technologie zbrojeniowe. Na szczęście prężnie działający kontrwywiad zdążył przechwycić tajne depesze na temat tego nikczemnego planu, który następnie został udaremniony.

​

4 października 1938r. Towarzysz Robakov zaniepokoiwszy sytuacją międzynarodową (co raz bardziej zaborcza polityka III Rzeszy, Włoch oraz na dalekim wschodzie Japonii) nie pozostał obojętny i ogłosił powszechną mobilizację w celu obrony granic państwa wolności i równości społecznych.
Genialne zdolności dyplomatyczne Sekretarza Generalnego KZPR doprowadziły do uzyskania wielkich połaci terenów na zachodzie. Po agresji Fuhrera Virtutusa na Polskę i wcieleniu jej w granicę III Rzeszy, niezwłocznie Robakov wysłał ministra spraw zagranicznych Wiaczesława Mołotowa do Berlina w celu ustalenia nowej sytuacji między Niemcami, a ZSRR. Dzięki geniuszowi dyplomatycznemu udało się przekonać Fuhrera, żeby przekazał połowę terenów byłej Polski pod zarząd ZSRR. Została także podpisana zgoda na włączenie Litwy, Łotwy i Estonii w obręb granic Związku Radzieckiego.

​

Gdy pokój między Niemcami, a ZSRR był już faktem, Towarzysz Robakov mógł skierować swój wzrok w innym kierunku. Pierwsze spojrzenie padło na Afganistan, gdzie u władzy był nijaki Muhammed Zahir. Wobec okrucieństw i terroru jakiego dopuszczał się Zahir, nie można było dłużej stać bezczynnie. Robakov zorganizował pośpiesznie misje pokojową, która miała by obalić uzurpatora i oddać władzę w Afganistanie dla klasy robotniczej. 1 maja 1939r. 4 kurpsuy piechoty z niewielkim wsparciem artylerii przekroczyły granicę. Przy bardzo trudnych uwarunkowaniach terenowych wojną przeciągnęła się do 20 lipca. Niestety nie ujęto Muhammada Zahira, który zbiegł do Persji.

​

Następnym celem stała się Finlandia, która była ostoją rządów masonerii skandynawskiej. Towarzysz Robakov w imię światowej rewolucji i dobrobytu 22 lipca 1939r. wypowiada wojnę Finlandii, która nie stawiwszy większego oporu kapituluje 30 sierpnia.

​

Po wyzwoleniu Finlandii z rąk masonów, zostaje wysłana nota dyplomatyczna do rządu perskiego w celu wydania Muhammada Zahira i postawienia go pod Trybunał Sprawiedliwości i przeprowadzenie uczciwego procesu w związku ze zbrodniami jakich się dopuścił. Przywódca perski Reza Pahlavi bezczelnie odmawia wydania uzurpatora. Skutkiem tego było wkroczenie 31 sierpnia 1939r. wojsk radzieckich w głąb perskiego państwa. Cała operacja trwała do 2 listopada, a udział w niej wzięło 9 korpusów, w tym 3 zmechanizowane.

​

Następnym państwem, który miał dostąpić zaszczytu przeprowadzenia Wielkiej Rewolucji Komunistycznej była Turcja. Czas uciekał na nie korzyść Robakova. Zobaczywszy, że III Rzesza wypowiedziała wojnę Rumunii i następnym celem może być Turcja, trzeba było działać szybko. Po podporządkowaniu Persji, wszystkie wojska zostały przerzucone pośpiesznie pod granicę z Turcją, gdzie 1 grudnia 1939r. oficjalnie doszło do pierwszych potyczek i regularnej wojny. Linie obrony tureckiej zostały szybko przełamane, a wojska zmechanizowane szybko poruszają się w głąb kraju w celu zakończenia wojny w jak najszybszym czasie z powodu przystąpienia do wojny z byłym Imperium Osmańskim Włoch i Niemiec. Jest to pierwszy sprawdzian sił między Kominternem, a Osią. Turcja jest ważnym elementem strategicznym dla obu bloków, więc każdemu także zależy w jak najszybszym podporządkowaniu tego regionu.

​

17 grudnia 1939r. dochodzi do drugiej Wojny Zimowej między Finlandią, a ZSRR. Robakov sprowokowany przez karykaturalne przedstawienia jego podobizny w fińskiej prasie wypowiada wojnę, o której przebiegu dowiemy się wkrótce.

​

W obliczy coraz bardziej napiętej sytuacji między III Rzeszą, a Związkiem Radzieckim, Towarzysz Robakov zapobiegawczo wznosi linie umocnień wzdłuż linii rzek od Krymu, aż po Łotwę. Jest wielki wysiłek społeczeństwa rosyjskiego, który jednak może się przełożyć na duży atut w przyszłości.

​

 

Odcinek pierwszy​

Po niemieckiej napaści na Czechosłowację, Wielka Brytania i Francja była za słaba by zareagować na ten akt zbrodni Fuhrera Virtusa. Czechosłowacja musiała zostać oddana w ręce III Rzeszy, miało to jednak powstrzymać wybuch kolejnej straszliwej wojny. Wiosną 1939 do Niemieckiej OSI dołączyły takie mocarstwa jak Włochy oraz Japonia. Zagrożenie naruszenia pokoju na świecie wisiały na jednym włosku. Anglia zaczęła szykować się do wojny, której celem miało być przywrócenie ładu oraz porządku na świecie. Terytorium imperium było rozległe na cały świat. W razie wojny, prowadzenie wojny wymagało walki na kilku frontach. Indie były zagrożone przez Barbarzyńców ze wschodu, którzy podobno obdzierali ze skóry wszystkich jeńców. Afryka zaś z cennym kanałem Suezkim, przez który przepływało dziennie dziesiątki statków z surowcami z półwyspu Malajskiego oraz z zaopatrzeniem dla Armii Indii, była zagrożona przez chytrego wodza faszystowskiego - Vonree. 1 Maja w Europie wybuchła wojna. Bez wcześniejszego wypowiedzenia, Fuhrer Virtus dał rozkaz swoim wojskom ataku na sojusznika aliantów, Polskę. Sytuacja Wielkiej Brytanii na początku wojny wydawała się być dobra. Japonia nie dotarła jeszcze do granic Indii, Niemcy były skupione na Polsce oraz Francja była świetną tarczą przeciwko Niemieckiej bezpośredniej wojnie z Wielką Brytanią. Zagrożona została tylko Aleksandria. W Afryce półnicnej, 1 maja 1939 stacjonowało 6 korpusów z czego 2 pancerne, zgrupowanych w 2 armie.

​

Według doniesień wywiadu, stacji radarowych oraz lotów zwiadowczych w Afryce nie było ani jednego Włoskiego żołnierza. Zaskoczyło to wszystkich najwyższych dowódców Brytyjskiej Armii. Trzeba było podjąć decyzję oraz ustalić plan wojny. W Londynie odbyła się narada wojskowa, która ustaliła stanowisko Wielkiej Brytanii w tej wojnie, a także plany na najbliższe tygodnie wojny. Jak już wspomniano, wódz Vonree był chytry co wprowadzało, premiera Anglii Sir Tunia w wielką niewiadomą czy to podstęp czy rzeczywiście Włosi oddają Afrykę. Trzeba było działać. 23 maja 2 Brytyjskie korpusy, desantują się w niebronionym Trypolisie. Nie zginął ani jeden żołnierz czy cywil, nie napotkano okrętów RM ani samolotów Włoskich. Został zajęty największy port włoski w Afryce, działania faszystów w tym rejonie zostały drastycznie zminimalizowane. Z Aleksandrii ruszył korpus piechoty, który ma zając Tobruk i Bengazi a następnie połączyć się w Trypolisie z Royal Marines.

​

Kolejnym celem ofensywy Brytyjskiej armii jest Sycylia. 16 czerwca RAF atakuje Włoskie lotnictwo w Palermo. Jest to pierwsza walka Anglików w tej wojnie. Mimo straty kilkunastu Hurricanów, Włosi muszą wycofać swoje lotnictwo z Palermo, gdyż grozi im całkowite zniszczenie. Po długich i ciężkich bombardowaniach Sycylii 2 sierpnia, 1 korpus Królewskiej piechoty morskiej, ląduje na Sycylii.

4 sierpnia upada Palermo

​

6 sierpnia los wyspy jest już przesądzony. Do niewoli trafia 25tyś Włoskich żołnierzy, którzy od razu są przetransportowani do Aleksandrii, gdzie zostają nakarmieni, po miesiącach głodu i bezwzględnemu skazaniu ich na śmierć głodową jak i taktyczną przez Duce Vonree

​

Po oszołamiających sukcesach, Sir Tunio zapowiada na audycji radiowej, że na święta Bożego Narodzenia każdy żołnierz wróci do domu prosto z Rzymu i Berlina. Wraz z generalicją obmyślony jest kolejny cel ataku - Neapol. Po ciężkim ostrzale artyleryjskim z 6 nowo zbudowanych pancerników 22 sierpnia 1 elitarny korpus pancerny ląduje w Neapolu. Jak najszybciej 3 dywizje pancerne brną na wschód aby stworzyć linię fontu od Neapolu do wschodniego brzegu. 3 dni później 3 korpusy Brytyjskie lądują w Tarencie, mają one zabezpieczyć tyły 1 korpusu pancernego po czym dołączyć na linię frontu. Wszystkie sukcesy Brytyjskiej armii były zawdzięczane dotychczas nie ich sile, lecz słabemu wrogowi. Włosi byli świetnymi kucharzami, lecz słabymi żołnierzami. Lepsi byli od Brytyjczyków w robieniu pizzy niż walce na polu bitwy. Także, po pokonaniu Francuzów i Polaków, fuhrer Virtus zainteresował się sukcesami Anglików. Do Rzymu z rozkazu fuhrera dotarły samoloty, a masa dywizji Niemieckich maszerowała na południe Włoch. Następnego dnia bombowce Niemieckie atakują linie zaopatrzeniowe, port w Neapolu oraz konwoje Brytyjskie. W morze wypływa równocześnie flota Oś topiąc statki zaopatrzeniowe do Neapolu i Tarenta. Po kilku dniach Brytyjski pierwszy korpus nie otrzymuje zaopatrzenia. Problem z zaopatrzeniem jest również w Tarancie. 150tyś żołnierzy otrzymuje tylko 40% potrzebnego zaopatrzenia, co uniemożliwia im dojście do Neapolu i wsparcie linii frontu. Sir Tunio decyduję iż każdy żołnierz ma zostać natychmiast wycofany z Włoch. Była to słuszna decyzja, gdyż nie przewidywano tak silnego wsparcia i zaangażowania Niemców.

​

Podczas operacji żadna ze stron nie poniosła większych strat. Walki lądowe niemal się nie odbyły. Zaoszczędziły tego Niemieckie samoloty, które zmusiły Brytyjczyków do wycofania. Sir Tunio obiecuję narodowi zemstę...która nastąpi wkrótce

 

​

Wyścig o kontrole nad Azją Mniejszą został zwyciężony przez Towarzysza Robakova. Przy pomocy 2 dywizji czołgów średnich już po 2 tygodniach wojska radzieckie uzyskały kontrole nad Anatolią. 13 sierpnia oficjalnie doszło do złożenia broni przez Kemala Ataturka i podporządkowaniu się Kominternowi.

​

13 maja 1940r po bardzo ciężkich walkach, Finlandia zostaje wyzwolona i zostają przeprowadzone w pełni demokratyczne wybory, w których znaczną większością wygrywają komuniści.
Już 14 maja Armia Czerwona przekracza granicę ze Szwecją w celu zdobycia ważnych surowców strategicznych tj. wolfram i dostęp do fabryk łożysk kulkowych. Szwedzi widząc potęgę Krasnej Armii składają broń bez walki. Aktualnie trwa pochód ku Sodertajle, gdzie ukrywa się faszystowski rząd.
Towarzysz Robakov zaniepokojony koncentracją sił norweskich pod granicą, postanowił uprzedzić fakty i wypowiedzieć wojnę Norwegii, która nie była zupełnie przygotowana do obrony. Prawdopodobnie wojna w Skandynawii potrwa jeszcze maksymalnie tydzień.




12 maja podczas pobytu w Waszyngtonie Robakov podpisał umowę o zakupie licencji produkcyjnej na nowoczesne samoloty typu Grumman F4 Wildcast. W sumie rozpoczęto produkcje 12 nowoczesnych myśliwców, lecz ciągle mówi się o zwiększeniu tej liczby.

​

15 maja doszło w miejscowości Druskienniki na Litwie do spotkania Wielkiej Trójki: Towarzysza Robakova, Presidenta Alternativa i Sir Tunia. Celem konferencji była głównie kwestia Wielkiej Brytanii, która została w 90% zajęta już przez Wermacht. Pomniejszymi problemami była kwestia Japonii, która wypowiedziała wojnę Stanom Zjednoczonym.
Czy Związek Radziecki ugnie się namowom Tunia i Alternativa i zarzuci swoją pokojową politykę rozwoju i dobrobytu? Okaże się to na pewno niedługo.

Priorytetem na tą chwilę jest umocnienie linii Archontowicza, sławnego rosyjskiego dowódcy. Która ma zatrzymać każdą, nieważne jak liczną armie.

​

 

​

5 lipca 1940r. po zdobyciu Goteborga przez Armie Czerwoną, rząd szwedzki ogłosił kapitulacje i poddał się w ręce wyzwolicieli. W międzyczasie w Norwegii trwały walki. Po zdobyciu Narwika wróg ciągle był w defensywie. 21 lipca (nie napotykając na żaden opór po drodze) po wkroczeniu 1 dywizji piechoty do Oslo wojna skończyła się i tym samym cała Skandynawia jest pod wpływem Kraju Rad.
Chcąc zatrzymać rozprzestrzenianie się wpływów Japonii w Azji, Towarzysz Robakov podejmuje decyzje wysłania dywizji pancernej do Sinkiang w celu ubiegnięcia Cesarza Assalutusa w opanowaniu tego ważnego regionu. 3 sierpnia 15 korpus pancerny przekracza granice państwa Sinkiang. Konflikt ten miał zakończyć się bardzo szybko, jednak rzeczywistość okazałą się zupełnie inna. Trudne tereny górskie jakie miały do pokonania brygady pancerne stwarzały zaporę niemalże nie do pokonania. Jednak dopiero 16 września po opanowaniu stolicy doszło do zawieszenia broni i oficjalnego przyłączenia się Sheng Shicaia do Kominternu.

​

Jeszcze 17 sierpnia Robakov wysyła oficjalną notę, w której żąda podporządkowania się Tybetu względem ZSRR. Po bezczelnym odrzuceniu tej propozycji wojna oficjalnie została wypowiedziana. W obliczu braku bezpośredniego połączenia lądowego z Tybetem, poproszono Sir Tunia o przemarsz przez obszary brytyjskie w Azji. Po zaakceptowaniu tej propozycji 10 Korpus Pancerny przekracza granicę brytyjską, lecz zanim jednostki te dotarły do granicy z Tybetem kompletnie straciły zorganizowanie i zostały zmuszone do odwrotu.
Zakończona została wielka 3 letnia inwestycja, która zakładała wokół jeziora Bajkał wybudowanie wielkiego przemysłu, który na ten moment wynosi 40 jednostek przemysłowych.
Podpisane zostały kolejne umowy z USA na temat zakupu licencji produkcyjnych na różnego rodzaju nowoczesne jednostki wojskowe. Reszta informacji zostaje zatajniona.

​

 

Słońce wstaje nad Azją
Japonia od 1936 roku prowadziła politykę pokoju i rozkwitu. Postawiono na budowę nowych fabryk oraz technologii gospodarczych. Wycofano całą armie z Mandżurii do Korei. W 1937 zachłanny władca Mandżurii spowodował konflikt z Chinami. Japonia nie miała zamiaru bronić Mandżurii która sama się pchnęła w niezłe bajoro. W międzyczasie słano noty protestacyjne do Chin oraz żądana ich poddania się woli CESARZA.




15 października Chiny i inni watażkowie przelali czarę goryczy swoim zachowaniem oraz zaanektowaniem Mandżuko. Szpiedzy cesarscy przywieźli poufne informacje, że za ruchami chińskich generałów stoją władze aliantów oraz USA. Także komuniści wpychali swoje 3 grosze. Wobec takiego stanu rzeczy nad Chińskie wybrzeże nadciągnęło japońskie tsunami. Chińczycy zamroczeni opium i zwycięstwem dyslokowali większość swoich sił w nowo zdobytej Mandżurii. Wobec śmiałego ataku wojsk cesarskich została ona szybko odcięta, a siły tam się znajdujące zmiecione z powierzchni ziemi wobec braku rozkazów i zapasów.





Kolejnym krajem, który spiskował przeciw Japonii oraz idei Azja dla Azjatów był Syjam. Tam także wysłano w grudniu 1939 siły pokojowe na rozkaz Cesarza. W międzyczasie skończono w Japonii rozbudowę przemysłu oraz częściowo floty. Flota składała się głównie z lotniskowców oraz niszczycieli. Ale nie zapominano o innych rodzajach floty. Zbudowano także 2 dywizjony ciężkich myśliwców, które pokazały swoją klasę w późniejszym etapie wojny raz za razem przechwytując i niszcząc amerykańskie samoloty strategiczne. Wielkim wyzwaniem dla przemysłu była budowa niezliczonej ilości niszczycieli (ok. 50). Podczas numeracji ich burt, malarze wypili za dużo sake i przy niektórych zamiast np. 53 pisali 153 co podczas bitwy o Anglie doprowadziło do śmiechu władze w Japonii a do przerażenia alianckie, gdyż ich ambasador w Lisbonie spytał się swojego odpowiednika Japońskiego jak to możliwe!
14 czerwca 1940 roku wybuchła dla Japonii wielka wojna obronna o Pacyfik i Azje. Wobec klęski wojsk brytyjskich na wyspach i stracie ważnych miast i rejonów, jej była kolonia – USA wypowiedziała wojne osi, w tym i neutralnej Japonii. Japoński wywiad od dawna przewidywał taki stan rzeczy między innymi obserwując silną militaryzacje wysp amerykańskich na Pacyfiku. Japonia przystąpiła do wojny w pełni gotowa, rozpoczynając desanty na Indonezje , Filipiny oraz Guam.








Słońce nad Europą!!

W rok po rozpoczęciu przez aliantów wojny w europie, posiadali oni jedynie Irlandie Północną oraz kawałek Szkocji wraz z bazą Scapa Flow. Ich rząd uciekł do Kalkuty (zdobytej przez Japończyków później, oraz Bombaju). W tym samym czasie do baz marynarki wojennej w Kilonii zawitała największa flota wojenna na świecie à marynarka CESARSTWA JAPOŃSKIEGO.
Wraz z podbiciem Anglii, Wali oraz Szkocji, wojska niemieckie zostały tam także uwięzione przez flotę aliantów. Zadaniem floty cesarskiej było zapewnienie ewakuacji wojsk niemieckich wraz ze sprzętem, zaopatrzeniem oraz dokumentami i zrabowanymi dobrami (miedzy innymi zdobyto reaktory atomowe). Flota Japońska zapewniła sobie dominację na Atlantyku oraz morzu Północnym w 3 ważnych kampaniach, które miały miejsce we wrześniu w przeciągu 3 tygodnii. USA oraz Wlk. Brytania zapewniły sobie jednak pełną dominację w powietrzu dzięki samolotom typu Wildcat, które roznosiły wszystko.........prócz statków które roznosiły je.

1. Kampania – przybycie floty japońskiej pełne zaskoczenie dla aliantów na morzu północnym



2. Kampania – walka o kanał La Manche i uwolnienie statków niemieckich. Wykrwawienie obu flot ale dużo większe straty alianckie




3.Kampania – pożegnanie z Europą, zniszczenie sił patrolowych USA wokół Anglii. Ewakuacja Niemiec zakończona PEŁNYM SUKCESEM. (w międzyczasie klęska ubotów angielskich koło Singapuru)





Mapa świata z 1940 roku, koło 2 miesięcy po opuszczeniu Wlk. Brytani przez niemcy, oraz powrotu floty Japońskiej na pacyfik oraz do Indii.

 

​

Jest rok 1941. Na granicy sowiecko-niemieckiej narasta nerwowa atmosfera. Według danych zebranych od szpiegów III Rzesza wraz z Włochami gromadzą ogromne siły liczące kilkadziesiąt dywizji i ciągle ich stan rośnie.
Towarzysz Robakov zaniepokojony posunięciami Virtusa oraz von Reego wzmacnia obronę linii Archantowicza, która wynosi obecnie blisko 50 korpusów.
Kolejnym posunięciem Robakova jest umocnienie obrony na Kanale Bosfor, gdzie rozlokowano 9 korpusów (w tym 2 elitarnej piechoty górskiej oraz 2 korpusy pancerne). Mają one za zadanie ochronę sojuszniczego państwa Tureckiego, przed którego granicami rozlokowywane zostają siły faszystowskie.
Kolejnym rejonem, który ze względów strategicznych zostaje wzmocniony wojskami Armii Czerwonej jest Skandynawia. W okolice Malmo zostało wysłany 1 korpus piechoty, którego zadaniem będzie zatrzymanie potencjalnego natarcia wojsk z terenów duńskich na Szwecję.
Szybkiej rozbudowie podlega sowieckie lotnictwo, które dzięki zakupie nowych nowoczesnych licencji szybko modernizuje ten ważny filar siły militarnej każdego państwa. Obecnie w fazie produkcji pozostaje 8 nowoczesnych samolotów szturmowych Douglas A-26 Invader oraz 9 bombowców taktycznych Martin B-26 Maruder.
Flota sowiecka na polecenie Towarzysza Robakova także zostaje rozbudowywana. W każdej stoczni co miesiąc zostaje wodowane kilka nowych okrętów.
Wielki wysiłek jaki w ofierze składają mieszkańcy Związku Radzieckiego nie zostanie zapomniany i nie pójdzie na marne. Wszystko to abyśmy my oraz przyszłe pokolenia mogli żyć lepiej.

​

 

Od września 1940 do grudnia 1940 roku trwał nieprzerwany pochód armii Japońskiej ku Indiom. Mieszkańcy tego kraju wyrzucili wcześniej wszystkie garnizony brytyjskie z kontynentu i witają serdecznie wyzwolicielską armię japońską.

Bohaterskie oddziały Japońskie bez przeszkód wyzwalały kolejne prowincje Indii. Wróg ograniczył sie jedynie do nalotów, głównie na wioski i drogi zabijając niewinnych cywili i niszcząc ich zaopatrzenie. Państwa Osi na obecnym etapie wojny już się dogadały że Alianci odpowiedzą w Norymberdze za te zbrodnie wojenne.

Główna baza aliantów w Indiach to Cejlon, który jest broniony przez wiele rodzajów sił w tym i korpusy pancerne.
W styczniu 1941 stało się jednak coś co przerwało niepohamowany marsz armii cesarskiej.
W ostatnim porcie należącym do Aliantów - Karachi w Pakistanie przybyły jednostki angielskie, które zostały zwolnione z frontu angielskiego poprzez odbicie tych wysp przez USA. Jednakże nie wydaje się by wytrzymały one tam długo z powodu problemów z zaopatrzeniem.

Desant ten zaskoczył sztab armii Japońskiej, jednakże była ona przygotowana mentalnie na taki obrót spraw. Japońska flota bazowała już w Indiach gotowa na podjęcie szybkiej akcji. Sztabowcy japońscy szybko doszli do wniosku że jedyną możliwą drogą posiłków dla anglików jest Morze Czerwone i zatoka Adeńska, dlatego wraz z piratami somalijskimi uderzyli tam zadając poważne straty flocie amerykańskiej oraz brytyjskiej, przy minimalnych stratach własnych.

Dzięki informacjom wywiadowczym z niemiec i włoch, japońscy admirałowie dostają także informacje o wzmożonej aktywności floty Brytyjskiej na terenie morza śródziemnego. Wobec straty Suezu przez włochy oznacza to tylko jedno...więcej łupów dla piratów somalijskich i trupów dla aliantów na wodach oceanu indyjskiego.

 

CZĘŚĆ I (podzielone ze względu na ilość screenów i teatry wojny)



Front Indyjski i Afrykański

Operacja Fakir
Wraz z pojawieniem się wojsk angielsko-amerykańskich w Pakistanie, wojska Japońskie wraz z indyjskim wsparciem rozpoczęły zmasowaną ofensywę na port w Karachi i okoliczne prowincje. Na tym krótkim odcinku frontu miały miejsce zarówno ataki ze strony japońskiej jak i kontrataki brytyjsko-amerykańskie. Japonia nie posiadała żadnych pojazdów pancernych, lecz duch ich żołnierza był odziany w stal i radził sobie z pancernym walcem bez problemu. Po 4 dniach walki alianci zostali zmuszeni do odwrotu. Na froncie indyjsko – pakistańskim zapanował pat jak za 1 wojny światowej. Żadna ze stron nie mogła przełamać drugiej. Ataki aliantów ograniczyły się do bombardowania prowincji i ludności, a japońskie do ataków na port, statki i zwalczania lotnictwa wroga. Mogło się wydawać że taka sytuacja będzie trwała do końca wojny……jednak w maju nadeszło wybawienie dla Japonii a zguba dla aliantów.






15 lutego nastąpił zmasowany atak na port w Karachi by odciąć dostawy dla anglików. Wyszli oni swoją flotą w morze i nastąpiła bitwa morska, która jak poprzednie okazała się porażką Anglii i USA. W skutek wygranej bitwy morskiej nastąpiła całkowita blokada Pakistanu i Cejlonu od strony Madagaskaru, Mozambiku, Iraku i Morza Czerwonego. Na tym ostatnim odcinku doszło do potyczki floty Japońskiej z Francuską, która spoczęła na dnie morza. Za 50 lat będą miały miejsce tam wycieczki emerytów z Niemiec, by nurkować we wrakach floty aliantów.












Także trzecia siła armii Japonii – lotnictwo- odniosła pokaźne zwycięstwo w Indiach uziemiając większość samolotów angielskich i amerykańskich.




W międzyczasie wojska Japońskie przeprowadziły desant na Socotre oraz Etiopie, wyzwalając tereny włoskie, etiopskie i somalijskie.



CDN

---------- Post added at 20:39 ---------- Previous post was at 14:38 ----------

CZĘŚĆ II ostatnia (podzielone ze względu na ilość screenów i teatry wojny)

Front Pacyficzny i Amerykański

Boski Wiatr i Kamikadze
30 kwietnia 1941 Cesarz spokojnie doglądał przygotowania do inwazji na zachodnie wybrzeże USA i Kanady gdy nagle na radarze koło 3 prowincji morskich do Eintwok zobaczył coś co mało nie przyprawiło go o zawał serca……………………….. na radarze jak mrowie wyświetlały się informacje o obiektach nawodnych i powietrznych wroga.

Jak się okazało dowódca garnizonu na Eintwok, nie wysyłał meldunków do sztabu, że jego logistyka jest non-stop bombardowana przez samoloty wroga. Nie chciał nie niepokoić sztabu swoimi „małymi” problemami. Wyspa ta stanowi klucz do serca Japonii. Oprócz lotniska i portu znajduje się na niej baza radarowa 10 poziomu.

Sztab wraz z Cesarzem widząc zagrożenie dla Imperium natychmiast kazało przebazować flotę z morza Czerwonego i Indii do Japonii. W Japonii stacjonowała silna nowo uformowana flota, ale bez lotniskowców. Składało się na nią koło 20 – 30 niszczycieli klasy VI, pancerników klasy VI i lekkich krążowników klasy VI. W przededniu amerykańskiej inwazji, zbudowano także nowe Cagi, do jeszcze nie powstałych lotniskowców co zwiększyło siłę lotnictwa. Japońscy inżynierowie odkryli także cudowne połączenie 3 elementów mianowicie samolotu wypełnionego trotylem + pilota + sake i stworzono KAMIKADZE. 5 takich formacji czekało na gotowość do akcji. (w trakcie bitwy o eintwok użyto tylko 1 kamikadze, który poważnie podrapał główne statki à kamikadze zadają obrażenia od siły dużym statkom, działają jak rakiety i dają też do nich practicala).

W międzyczasie w Indiach zaczęli szaleć Anglicy, którzy zaatakowali PANCERNIKAMI , ubotami i innymi śmiecami flotę 5 DD niszczącą uboty. Cesarz nie mógł patrzeć na tak barbarzyńskie działanie herbaciarzy i dosłał tam 12 CL i CA, które ……zmiotły flotę wroga. (w międzyczasie stracono 5DD koło Karachi)



Zanim główna flota dopłynęła do Eintwok stracono 3 korpusy garnizonowe, dalej się broniły 3 dywizje gwardii narodowej Cesarza. Bez przerwy trwały walki powietrzne o niebo nad Eintwok i okoliczną wyspę Kawalajnen. Bojąc się upadku wyspy na dwa dni przez dotarciem głównej floty wysłano do boju składającą się z 15 najnowocześniejszych statków flotyllę, która przy małych stratach własnych powstrzymała na chwilę desant i dała odetchnąć obrońcom. Stracono niektóre statki, ale większości udało się dostać do portu.



Podczas ataku na Eintwok amerykańskich i kanadyjskich obywateli ogarnęła panika poprzez działania armii cesarskiej na Alasce.




Gdy już główna flota Japońska dotarła do Eintwok, sytuacja dalej nie była dobra. Amerykanie posiadali przewagę koło 20 statków. Cesarz zdecydował w tym momencie o dosłaniu do walki 20 nowoczesnych niszczycieli i lekkich krążowników z matecznika. Decyzja ta w połączeniu z kamikadze okazała się BOSKA i flota amerykańska, wraz z armią inwazyjną spoczęła na dnie Pacyfiku! Miała też miejsce gigantyczna bitwa powietrzna około 60 różnych jednostek powietrznych wzbiło się w powietrze, tu także amerykanie ponieśli klęskę.

W czasie tej krwawej bitwy zarówno Japończyków jak i Amerykanów ogarnął smutek. Wpierw na dno poszedł statek klasy BC -> duma marynarki Japońskiej, według GUSu spowodowało to wzrost niezadowolenia w Japonii o 2 a spadek w USA o 2. Następnie jednak na dno poszła chluba US Navy i słupki się odwróciły. Niezadowolenie w Japonii 0 a w USA minimum 2.







początek roku 1941 okazał się wybawczy dla państw Osi. Anglicy w odwrocie w Indiach, amerykańska flota i wojsko na dnie. Linia Robakowa i Archontowicza przerwana, desant ruskich na Berlin powstrzymany. Włoska armia zdobywa Istambuł. To wszystko można uznać za początek końca wojny….





A tu coś miłego dla oka. Wszystkie lotniskowce jakie poszły na dno w grze........jest ich tylko 8.......albo aż? ale wszystkie w jednym kraju

ps: zgadnijcie oco chodzi z tym LOL

 

No i koniec gry nastał wraz z drugim desantem Niemiec na Anglię, pokonaniem aliantów w Indiach i ciężką sytuacja ZSRR w ZSRR
tu jest save z normalnego zakończenia! https://rapidshare.com/files/2184945274/soviet.rar

No ale że troche czasu i chęci było to pograliśmy dłużej i:
włochy padły
moskwa okrązona
anglicy desantuja sie w hamburgu a ruscy w szczecinie
Berlin stoi
Japończycy zdobywają Władywostok, Jakuck, Afganistan, Persję i prą na zachód.....
https://rapidshare.com/files/79297328/moskwapada.rar


ps: robak zrób tabele z obu savów

 

A Niemcy
- wchodzą już do Włoch do strony Francji,
- robią taktyczny odwrót spod Moskwy,
- dobijają Angielski desant w Hamburgu,
- zniszczyli sowiecki desant w Szczecinie,
- Berlin kilkakrotnie obroniony przed zdobyciem (starczyły 1-3 dywizje, a nie ponad 145 jak sowieckich w Moskwie),
- Japończycy prą do przodu,
- zostało mi jeszcze ustabilizować sytuację na Bałkanach, ale to pikuś bo moje wojsko jest już we Włoszech.