The Japanese Empire of Rising Sun

The Japanese Empire of Rising Sun

Poziom trudności - Wysoki
Agresywność - Agresywny
Mod - Super AI Bundle mod v. 1.3

---------------------------------

W latach 30 Japonia starała się zachować neutralność, ale wydarzenia z roku 1936 zmieniły to oblicze. W Niemczech do władzy doszedł Adolf Hitler, człowiek, który nie zamierzał budować demokracji. Po kilku miesiącach Japońskie władze szybko uzmysłowiły sobie, iż polityka niemiec staje się agresywna i wojna wisi na włosku. Japoński cesarz zdał sobie sprawe iż włączenie Japonii do wojny obarczone zostanie tylko sukcesami. Kiedy Niemcy rozpętają po raz drugi piekło w Europie, rząd Francji i Holandii za wszelką cenę będzie skupiał swoje wojska na terytorium Europy, zapominając o swoich koloniach w Azji. Stanie się to doskonałą okazją do przejęcia kontroli nad cennymi złożami ropy i kauczuku. Jednak aby prowadzić wojne potrzebne są przedewszystkim węgiel i stal, a Japoński przemysł nie jest wstanie przerzucić się na wysokie obroty przy obecnych złożach, dlatego najpierw oczy Japońskiej machiny wojennej skierują się na Chiny, zwłaszcza na Szanghaj, ogromną metropolię i ważny port morski. Obecne zaplecze baz morskich to aż 8 stoczni na wyspach japońskich oraz kolejne 7 na półwyspie koreańskim. Po zajęciu wybrzeża Chin zbodyto by kolejne 17 wielkich stoczni, dobrych miejsc do wypadów morskich dalej na zachód. Wojna z Chinami jest nieunikniona.

Początkiem 1936 roku Japonia posiada 39 dywizji piechoty, 9 dywizji kawalerii, 5 dywizji zmotoryzowanych i 3 dywizje policyjne. Cesarz nakazał rozwój piechoty morskiej, aby zaprawiła się w walkach do następnych lat, kiedy to zamierzano atakować kolonie Europejskie.

Marionetka Japonii - Mandżuria posiada 6 dywizji policyjnych i 4 dywizje kawalerii, posłużą one jako zaplecze do ataku na Chiny. Mandżuria sukcesywnie przekazuje Japonii ponad 80% swoich surowców naturalnych, reszta idzie na budowe linii fortyfikacyjnych wzdłuż granicy z Rosją. Stalin stanowi poważne zagrożenie dla Japońskich planów podboju Azji południowo-zachodniej, dlatego cesarz cały swój wysiłek dyplomatyczny kieruje w sprawy pokojowe ze Związkiem Radzieckim. Nie można zaryzykować ewentualnej wojny z Rosją, nie ma na to środków. Oczy Japońskiej machiny spoglądają również za horyzont wschodu, gdzie znajduje się USA. Agresja na Azję nie ujdzie oczom USA, które ma tutaj pełno swoich kolonii w tym Filipiny - ważne bazy morskie stojące na trasie dalszych podbojów. Zagrożenie ze strony floty amerykańskiej jest poważne. Siły, które muszą być skierowane na zachód nie będą mogły stawiać oporu na wschodzie. Ryzyko jest ogromne, ale USA to przedewszystkim demokracja, każda większa porażka ich floty pociągnie za sobą skutki polityczne. Początkiem stycznia cesarz nakazuje tymczasowe wycofanie 11 garnizonów z wysp Pacyfiku: Bonin, Mariane, Palau, Karoliny, Truk, Palikir, Marszala, Kwejalein, Bikini, Eniwetok, Taongi na potrzeby zorganiozowania 2 grup armii. Celem rozwoju w następnych latach jest przedewszystkim piechota, w szczególności piechota morska - jednostki szkolone do ataku desantowego z morza, bardzo potrzebne do zdobywania przyszłych kolonii.

Rząd Japonii w 1936

Flota morska Japonii początkiem 1936r.:

Dwie floty wsparcia taktycznego:
- 6 pancerników klasy Nagato Wielkiego Admirała Yammamoto
- 3 pancerniki klasy Kongo Wielkiego Admirała Nagano

Cztery floty uderzeniowe:
- pierwsza flota (8 krążowników klasy Tone - Admirała Kato)
- druga flota (9 krążowników klasy Kuma - Admirała Kaga)
- trzecia flota (8 krążowników klasy Kuma - Admirała Nomuna)
- czwarta flota (3 lotniskowce: Ryujo, Hosho, Kaga - Vice Admirała Kato)

Trzy floty szybkiego reagowania:
- grupa taktyczna (5 krążowników klasy Kurama - Admirała Nagumo)
- grupa wsparica uderzeniowego (4 krążowniki klasy Tone - Admirała Ozawa)
- grupa rozpoznawcza (2 krążowniki klasy Agano - Vice Admirała Godo)

Jedna flota okrętów podwodnych:
- 5 OP klasy "B1" Admirała Sakonji
- Doświadczalny OP klasy "Kaida6" Kontradmirała Ito

Pięć flotylli niszczycieli:
- 8 N klasy Fubuki Admirała Osami
- 8 N klasy Fubuki Admirała Koga
- 8 N klasy Fubuki Admirała Hyakutake
- 8 N klasy Fubuki Admirała Nakamura
- 7 N klasy Wakatake Admirała Takasu

- pierwszy zespół desantowy (8 transportowców desantowych)

Około 600 transportowców w tym zbiornikowce
62 niszczyciele eskortowe

W budowie:
- 2 lotniskowce: Akagi i Soryu
- pancernik kalsy Kongo
- 2 krążowniki klasy Tone
- 2 krążowniki klasy Agano
- 2 niszczyciele klasy Fubuki
- 10 niszczycieli eskortowych
- 2 okręty podwodne klasy B1


Flota powietrzna Japonii pocztątkiem 1936r.:

Pierwsza flota bombowa:
- 5 dywizjonów bombowców taktycznych

Pierwsza flota morska:
- 1 dywizjon bombowców morskich
- 1 dywizjon samolotów torpedowych


Armia Japońska początkiem 1936r.:

Główne siły, zorganizowane w 8 grup armii:
- 1 Armia Marszałka Sugiyama (5 dywizji piechoty)
- 2 Armia Marszałka Hata (5 dywizji piechoty)
- 3 Armia Marszałka Terauchi (5 dywizji piechoty)
- 4 Armia Marszałka Higashikuni (5 dywizji piechoty)
- 5 Armia Generała Abe (3 dywizje piechoty)
- 6 Armia Generała Tojo (5 dywizji piechoty)
- 7 Armia Generała Hanada (5 dywizji piechoty)
- 8 Armia Generała Shi (4 dywizje piechoty)

Pozostałe siły:
- Gwardia Cesarska Generała Anami (5 dywizji piechoty zmotoryzowanej)
- Pierwszy Szwadron Kawalerii Generała Ando (4 dywizje kawalerii)
- Drugi Szwadron Kawalerii Generała Shima (5 dywizji kawalerii)
- Koprus policyjny Generała Kasahara (3 dywizje policyjne)

Przez rok 1936 armia Japońska była przegrupowywana i ustawiana wzdłuż granicy z Chinami. 16 lutego ukończono budowe okrętu podwodnego klasy B1. 2 czerwca ukończono 10 niszczycieli ekortowych. 17 września ukończono kolejny okręt podwodny i zamówiono jeszcze jeden.

Floty morskie świata 1937
Floty powietrzne świata 1937
Armie świata 1937

Rok 1937 zaczął przynosić pierwsze dobre nowiny. Stan gospodarki podniósł się o 30%. 2 marca zbudowano niszczyciel klasy Fubuki i przydzielono go do flotylli admirała Osami. 20 marca ukończono kolejny OP klasy B1. Z pierwszej flotylli okrętów podwodnych wydzielono drugą pod dowództwem admirała Toyoda. Obie liczą po 4 OP. Marynarka zamówiła kolejny transportowiec desantowy. 30 marca zostaje zdeklarowany rząd Burmy, stanowi to ciekawostkę polityczną, gdyż tym samym nowy rząd stoi na drodze podboju Azji. Nie obyło się też bez złych wiadmości: Chiny umacniły swoją pozycję na zachodzie. Cesarz jest zaniepokojny obecną sytuacją, Chiny zabezpieczyły się na wypadek wojny, podbijając Sinciang zdobyli miasta wysoko w górach, które staną się twierdzami. Obawiając się dalszych zmian na arenie politycznej, w maju 1937 roku cesarz nakazuje przygotować wstępny plan inwazji na Chiny, zakładający atak na Pekin i uderzenie na południe aż do rzeki Żółtej. Drugim uderzniem na być morski desant na Szanghaj, ważny port i miasto. Cesarz wydaje upoważnienia do kierowania siłami morskimi dla Fujita Hisanomi, powietrznymi dla Hata Shunroku i lądowymi dla Kanin Kotohito. Trzeba jeszcze znaleść pretekst, aby wybuch wojny nie przerodził się w wojnę domową. Misję tą dostaje wywiad. Przygotowania trwają. W Szanghaju w pierwszym rzucie ma wylądować 5 armia, tuz za nią 8 armia. Po przejęciu miasta, wyląduje w nim pierwszy i drugi szwadron kawalerii. Na północy uderzenie ma rozpocząć 1, 2, 3 i 4 armia. Flanki natarcia ma zabezpieczać 6 i 7 armia. W odwodzie ma pozostać gwardia cesarska i 4 dywizje mandżurskiej piechoty. Zabezpieczenie desantu morskiego mają zapewnić dwie floty wsparcia taktycznego. Drogi morskie zablokować mają wszyskie floty uderzeniowe oprócz lotniskowców. Dwie floty okrętów podwodnych mają patrolować tereny cieśniny Tajwańskiej.


7 lipca 1937

Na moście Luogu 15 kilometrów na południowy-zachód od Beijingu dochodzi do długo oczekiwanego incydentu: Japoński garnizon domaga się przeszukania miasta Wanping w celu odnalezienia dezertera. Zabiegi dyplomatyczne nie przynoszą rezultatu, więc o 10 rano japoński garnizon próbuje przekroczyć most. Chiński garnizon miasta odpowiada ogniem. Po którtkiej, ale ostrej wymianie ognia japończycy nacierają na miasto.

Most Luogu, miejsce pretekstu do wojny

Japoński lotniskowiec Kaga w porcie Fukuoka, w tle siły inwazyjne płynące na Szanghaj

O rozpoczęciu ataku zostaje poinformowany cesarz. Na sali narad wstaje i donośnym głosem mówi:
- słońce wojny wstało, od was zależy jak daleko sięgną jego promienie...

 

8 lipca 1937
Zespół wsparcia taktycznego dociera do wybrzeża Szanghaju i rozpoczyna ostrzał. Zespół uderzeniowy zajmuje pozycje na południowej części moża Żółtego, czeka na chińską flotę, która zapewne będzie chciała uciec z portów północnych na południe. 11 czerwca zespół desantowy dociera do zatoki Szanghajskiej i przygotowuje się do desantu. Spodziewany jest minimalny opór.

13 lipca, godz. 21:40 - Cieśnina Tajwańska
Flota okrętów podwodnych w cieśninie Tajwańskiej dostrzega Chiński zespół uderzeniowy złożony z kilku krążowników w obstawie niszczycieli zmierzający na północ. Stado ośmiu OP zatacza półokrąg i czeka na okręty przeciwnika. Około godziny 22:00 pierwsza torpeda dosięga niszczyciel wysunięty na północ od formacji. Pozostałe okręty wypuszczają jednocześnie torpedy. Mimo manewrów, chiński zespół uderzeniowy wpada na torpedy. Na dno idą 4 niszczyciele i krążownik. Pozostałe okręty formacji robią zwrot o 180 stopni na zachód, próbując zawrócić, lecz dosięga je druga fala torped. Dwa krążowniki dostają bezpośrednie trafienie w prawą burtę i natychmiast idą na dno. Pozostałym okrętom udaje się uciec, ale jeden z nich w wyniku paniki robi zwrot. Jedna z łodzi rozpoczyna pościg za okrętem. Udaje jej się zatopić uciekający niszczyciel, ale dostaje serią bomb głębinowych, co poważnie uszkadza kadłub. Z 11 chińskich okrętów ocalał OP idący z tyłu oraz dwa ciężko uszkodzone krążowniki. Jedna z flotylli z uszkodzonym okrętem wycofuje się do macierzystego portu. Druga kontynuje patrol.

Chiński zespół uderzeniowy w cieśninie Tajwańskiej około godziny 21:30

13 lipca, godz. 12:00 - Szanghaj
Ósma i piąta armia ladują w Szanghaju. Napotykają słaby opór kawalerii i po kilkugodzinnych walkach zajmują miasto. Ósma armia rozpoczyna marsz na zachód, piąta armia okopuje się w mieście. 17 czerwca do portu przybywa pierwszy szwadron kawalerii, następnego dnia kolejny.

17 lipca, godz. 22:00 - front północny
Trzy armie pod dowództwem marszałka Tojo podchodzą pod Pekin i rozpoczynają szturm miasta z marszu. Po dwudniowych walkach miasto pada, a siły japońskie kierują się na południe, w celu wykonania klasycznego manewru okrążającego.

16 lipca w stoczni Tokijskiej ukończono kolejny niszczyciel. Zostaje przydzielony do flotylli admirała Kaga. Wieczorem 23 lipca ósma armia wchodzi do Nanjingu i po krótkiej potyczce z resztkami garnizonu z Szanghaju przejmuje kontrolę na okolicą. Pierwszy szwadron kawalerii wyrusza z Szanghaju na północny-zachód, w celu wykonania drugiej fazy operacji, tuż za nim rusza ósma armia. 29 lipca japońska armia na północy pokonuje kolejne kilometry i wychodzi na dalekie tyły chińskich oddziałów. Na froncie północnym powstaje głębokie wybrzuszenie. 3 sierpnia zabłąkany oddział chińskiej żandarmerii wpada na maszerującą na porzodzie pierwszą armię, która dosłownie zmiata oddział z powierzchni. Resztki wycofują się w kierunku wybrzeża. W końcu 11 sierpnia po rozbiciu sześciu dywizji, armia japońska dochodzi do rzeki Żółtej i kontroluje prowincje Xinxiang. 12 sierpnia spektakularny atak marszałka Sugiyama na najdalej wysuniętym odcinku frontu północnego załamał się i jego armia wraz z kawalerią mandżurską rozpoczyna ciężkie walki. 14 sierpnia po fali bombowców taktycznych, pierwszy szwadron kawalerii uderza na równinę Zhengzhou pomiędzy rzeką Jangcy i Żółtą, jedyną pozostałą trasą, którą mogą wycofać się okrążone na dużej przestrzeni oddziały chińskie. Silny opór stawia im pozostałość Szanghajskiego garnizonu. 16 sierpnia po zaciekłej walce na północnym froncie armia marszałka Sugiyama przełamuje opór wroga i zajmuje spory obszar terenu. Wieczorem 18 sierpnia na południu, dopiero po przybyciu ósmej armii następuje przełamanie frontu i powstanie pierścienia okrążenia. 21 sierpnia chińczycy wysadzają zapory w głębi rzeki Żółtej. Doprowadza to do straszliwej katastrofy. 3, 7 i 8 armia muszą wycofać się ze zdobytych pozycji i przegrupować się. Tracą sporo żołnierzy. Cesarz wydaje dyrektywę do opracowania nowego uderzenia i reorganizacji armii.

Pozycja frontu północnego 25 sierpnia 1937

Pozycja frontu południowego 25 sierpnia 1937

 

10 sierpnia w prowincji Hocht, rebelianci chińscy, którzy chcą walczyć po stronie Japonii deklarują niepodległość bez uprzedniego poinformowania cesarza. Sztab narazie ignoruje tę widomość, ponieważ ma ważniejsze sprawy na głowie, trzeba jak najszybciej uzupełnić straty na centralnym odcinku frontu, gdzie po zniszczenu zapór fala powodziowa zabiła wielu żołnierzy. Chińczycy z pewnością będa chcieli odbić centralny odcinek, aby mieć czym dostarczać zaopatrzenie na wschód. Marszałek Terauchi, dowódca frontu północnego planuje ponowne uderzenie na południe w celu zajęcia poprzednich pozycji, ale trzeba poczekać, aż wody ustąpią i odbuduje się główne mosty.

29 sierpnia w Szynciangu 15 chińskich dywizji próbuje zaskoczyć oddziały japońskie i utworzyć nowe połączenie z ziemiami wschodnimi, ale napotykają na cztery armie i po kilkunatu godzinach walki wycofują się.


3 września siły japońskie ponownie wyruszają na południe w celu zablokowania połączenia lądowego. Na północy gwardia cesarska rozpoczyna wymarsz w kieruku Tjaningu. Na południu drugi szwadron kawalerii rusza na Huanian. Rozpoczyna się operacja "Urus" - likwidacja chińskich oddziałów będących w okrążeniu.


Przez cały sierpień flota nie zgłasza żadnego kontaktu z wrogiem na morzach. Przypuszczenia o flocie chińskiej w północnych portach okazuje się nieprawdziwa po serii zwiadów lotniczych. Flota uderzeniowa i flota wsparcia taktycznego zostają oddelegowane do portów japońskich w celu odpoczynku i zejścia na ląd. Naczelny dowódca przemysłu Machida Chuii jest ucieszony obecną sytuacją. Po zajęciu wybrzeża północnego zdobędzie się troche zapasów chińskiej stali i węgla, niezbędnych do dalszych zamówień ze strony marynarki i lotnictwa. Koncern Mitsubishi opracowuje właśnie nowy rodzaj samolotów myśliwskich - "Zero". Zakłady Aichi bombowce morskie "Val", a fabryki firmy Nakajima samoloty torpedowe - "Kate". 6 września pierwszy poważny partyzancki atak w Keijo daje się we znaki przemysłowi. Generalicja wysyła tam dywizję milicji z korpusu policyjnego w celu zapewnienia bezpieczeństwa fabrykom.

Armia Mandżurska zostaje reorganizowana:
- 6 dywizji policyjnych tworzą oddziały przeciwpartyzanckie, rozsypane po całym okupowanym terenie
- 6 dywizji piechoty tworzą pierwszą armię Mandżurską
- 4 dywizje kawalerii tworzą pierwszy korpus kawalerii Mandżurskiej

Ostatnie dwie formacje od września walczą u boku japońskich oddziałów jako odwody i zabezpieczenia flank natarć. 9 września gwardia cesarska zajmuje bez walk Tjaning i kontynuje natarcie na południe. Dzień później drugi szwadron kawalerii uderza na Huanian i napotyka silny opór 2 dywizji chińskich w tym pancernej. Obawiając się poważnych strat 11 września szwadron wycofuje się. 18 września gwardia przeprawia się przez rzekę Żółtą ale napotyka przygotowane do obrony odziały 3 dywizji chińskiej armii. Po kilku bezskutecznych próbach sforsowania pozycji wroga, gwardia wycofuje się. Cesarz jest wściekły, front zaczyna przypominać wojnę pozycyjną. Jednak 22 września zaczyna się dziać coś, co zmienia sytuację na froncie. O godzinie 22:07 jeden z okrętów podwodnych będący na patrolu w cieśninie Tajwańskiej dotrzega konwój zmierzający na północ. O 22:15 rozpoznaje bandery Chiń i zawiadamia pozostałe okręty. O 22:35 cztery okręty podwodne formują linię 1,5km na północ od konwoju i czekają. Około 22:48 rozpoczyna się atak. OP wystrzeliwują 6 torped. Cztery z nich trafiają do celu, posyłając na dno zaatakowane statki. W obawie przed niszczycielami, zespół OP wycofuje się. O 23:00 flota wysyła wiadomość do generalicji. Wiadomość trafia do cesarza jeszcze tego samego dnia. Sytuacja staje się jasna - chińczycy wysyłają zaopatrzenie na północ drogą morską. Ponieważ wiedzą, ze Japonia ma przewage na morzu, widać u nich desperację. Wniosek jest oczywisty, zaczyna brakować amunicji oddziałom będacym w okrążeniu. O godzinie 1:05 zostaje wydany rozkaz do wszystkich flot:

"Natychmiast wyruszyć na cieśninę Tajwańską, utworzyć blokadę na potencjalnych trasach chińskich konwojów oraz obstawić wejścia do portów północnych"

Jest to zła wiadomość dla marynarzy, 20 dni urlopu kończy się.

 

24 września blokada morska zaczyna przynosić efekty. Cztery flotylle niszczycieli patrolujące cieśnine Tajwańską zatapiają 24 transportowce. 23 września kolejne dziesięć. 30 września grupa uderzeniowa zbiera i swoje łupy, zatapiając na morzu południowo Żółtym trzynaście transportowców. 2 października niszczyciele dopadają kolejne sześć statków. Dwa dni później kolejne czterdzieści. 5 października gwardia cesarska po ponownym szturmie pozycji chińskich w prowinci Jinian przebija się przez linię frontu i zajmuje spory obszar terenu. 7 października na dno idą kolejne 8 transportowców, następnego dnia pięć. 9 października pierwszy szwadron kawalerii próbuje ponownie przejąć inicjatywe na południu, ale po raz kolejny wycofuje się po dwudniowych walkach. 14 października gwardia cesarska wkracza do Qindago i po kilku niewielkich potyczkach zajmuje prownicje. 21 października zostaje ukończony nowy transportowiec desantowy. 30 października stocznie kończą budowe dwóch krążowników, zostaja przydzielone do grupy rozpoznawczej, nad którą dowództwo obejmuje admirał Takagi. 5 listopada operacja "Urus" dobiega końca. Resztki chińskich oddziałów będących w okrążeniu poddaje sie. Do połowy listopada trwa przegrupowywanie armii.


Pozycja frontu południowego 20 listopada 1937


Pozycja frontu północnego 20 listopada 1937

Do końca 1937 roku nie wydarza się nic szczególnego, prócz organizacji ataku do operacji "Kastrol", będącą próbą utworzenia głębokiego frontu. 2 stycznia 1938 roku zostają ukończone dwa lotniskowce: Soryu i Akagi. Zostaje reorganizowana flota uderzeniowa lotniskowców. Czwarta flota uderzeniowa Vice Admirała Kato dysponuje lotniskowcami: Akagi, Hosho i Kaga, natomiast pozostałe: Ryujo i Soryu tworzą piątą flotę uderzeniową, a dowództwo nad nimi obejmuje Vice Admirał Shimada. Nowa flota kotwiczy narazie na wyspach Japońskich. Marynarka zamawia transportowiec desantowy.

Sytuacja dalekiego frontu północnego, Nowa państwo Inner Mongolia dysponujące 2 dywizjami pilnuje najdalszych granic północnych

Mimo sprzeciwu samego cesarza, naczelny dowódca frontu północnego Marszałek Terauchi odkłada operacje "Kastrol" na czas niekreślony z powodu złych warunków atmosferycznych nad terenem planowanej bitwy. W związku z zaistniałą sytuacją, aby nie dać odetchnąć armii chińskiej naczelne dowódzctwo planuje dwie operacje w Chinach. Pierwsza to zajęcie prowincji Datong na północy, a druga to ofensywa na południu o kryptonimie "Vertox", będąca chytrym planem odcięcia około 10 dywizji chińskich od zachodu oraz zajęcie kolejnych portów.


Ofensywa na Datong


Operacja "Vertox"

Marszałek Terauchi obejmuje dowództwo nad frontem południowym. Nad frontem północnym piecze sprawuje Marszałek Higashikuni. Atak na Datong ma wykonać prawie cały front północny w sile 4,5,6 armii oraz pierwszej armii Mandżurskiej. Operacje "Vertox" na wykonać 1,2,3 i 7 armia. Przez cały miesiąc luty trwa staranna organizacja ataku. Datong ma paść nie później niż środkiem marca. Do starcia dochodzi 11 marca i po zaledwie jednodniowych walkach japońskie siły uzyskują kontrolę nad okolicą. Na południu Marszałek Terauchi ogłasza termin ataku na 6 kwietnia.


Sytuacja frontu północnego na dzień 20 marca 1938

Marszałek Higashikuni szykuje kolejny atak, tym razem na Handan w celu ustabilizowania frontu północnego. Do ataku wyznaczone są 4,6,8 armia oraz Gwardia Cesarska.


Plan stabilizacji frontu północnego

 

Mam złą informacje. Spotkała mnie niespodziewana awaria dysku, dlatego sejv z gry poszedł w zapomnienie...