Trebizond AAR - Ostatni Bastion Hellenów

PROLOG

Nazywam sie Titus Vuv Zen i urodzilem sie w Trapzonie, stolicy mojego kraju - Trebizondu. Przez wiele lat mój kraj opierał się najazdom muzułmańskich hord. Z przekazów rodzinnych wiem, że kiedyś Trapzon był częścią Wielkiego Cesarstwa Bizantyjskiego, które rozciągało sie od dalekich krajów włoskich kupców po stolicę kraju Mameluków. Był to kraj kwitnący, bogaty i wysoko rozwinięty. Upadła jednak potęga Bizancjum osamotnionego pomiędzy tureckimi najazdami a zazdrosnymi katolikami z dalekiego zachodu.

Dzisiaj pomimo wysokiej kultury hellenistycznej jaką otrzymaliśmy w spadku po Bizancjum, nasz kraj jest w ciężkiej sytuacji - otoczony przez islamskie sułtanaty, ma tylko kilku słabych prawosławnych sojuszników. Najpotężniejsi Turcy i Kara Koyunlu tylko czychają aby podbić oderwane od Bizancjum księstwa hellenistyczne - ostatnie bastiony tej kultury.

 

AGCEEP 1.37 deluxe
normal/normal
Random Events: Yes
Fantasy Events: Yes
Independent Wales: No



------------------------------------------------------------------
Trebizond - Ostatni Bastion Hellenów


ALEKSY IV KOMNEN



Rządzący od 1417 roku Aleksy IV z wspaniałej dynastii Komnenów dzięki swoim doskonałym umiejętnościom dyplomatycznym zdołał zawrzeć wręcz niemożliwy sojusz z muzułmanami z Ak Koyunlu - pod pretekstem walki przeciwko ich znienawidzonemu sąsiadowi - Kara. Aby utrzymać Trebizond przy życiu, król zdecydował się prowadzić ostrożną i pokojową politykę w oparciu o sojusz z Qara Yuluk Uthmanem (AkKoyunlu) oraz Aleksandrem I (Gruzja) oddającemu hołd trebizondyjskiemu monarsze. Czas pokoju jest potrzebny krainie w celu pilnego rozwoju gospodarczego.



Aleksy IV Komnen doskonale wiedział, że aby przetrwać trzeba postawić na rozwój armii. Stąd "Edykt o wojskowości" wydany 2 stycznia AD1419, który zapowiada polepszenie stanu armii jak i przyszłe inwestycje.



Najbliższe lata cesarz spędził na doglądaniu rozwoju gospodarczego i przygotowywaniu reform. W lipcu AD1419 rozwinęła się technologia morska. Kupcy we wrześniu otrzymali nowe powozy i pewną rządową ochronę - która w czasach zdradzieckich muzułmanów napadających ich na szlakach handlowych wielokroć powiększyła bezpieczeństwo karawanów(Early Reneissance 1). Cesarza najbardziej jednak zajmowała jedna myśl - coraz cześciej myślał o podboju. Wiedział, że pozycja Trebizondu jest jeszcze krucha i w każdej chwili może zostac zmieciony z powierzchni ziemi. Ale kiedy w maju AD1420 armia zyskała na sprawności bojowej (Late Medieval 1) król coraz bardziej łapczywie spoglądał za morze, na zwasalizowaną przez Gruzję krainę zwaną Abchazją. Bogata ona nie była, ale druga prowincja powiekszyła by szanse Trebizondu na wojnie.


Fragment przemówienia Aleksego IV Komnena do Narodu:

"Obywatele Trebizondu! Rozwój kraju, jak i jego bezpieczeństwo jest moim najważniejszym obowiązkiem. Moim, jak i Waszym. Dlatego ogłaszam wprowadzenie nowego systemu podatkowego. Systemu, który sprawiedliwie i sprawnie zbierać zacznie podatki. Systemu, który usprawni władzę w państwie. Wreszcie systemu, który jest pierwszym kamieniem milowym w drodze do pokonania nękającego nas świata islamu. Ogłaszam ustanowienie urzędu Poborcy Podatkowego!" (AD1420, 1 lipca)



Kraj się rozwijał - poborca podatkowy był bardziej skuteczny niż rządca. Nadzieję na pokój utrwalały "Pozwolenia" na przemarsz wojsk wydane mongołom z Imperium Timura w AD1421 oraz Imperium Ottomańskiemu w AD1423. Aleksy IV Komnen mógł na chwilę odetchnąć bowiem jedyne zagrożenie płynęło ze wschodu od sojuszu Kara Koyunlu i ich wasala Shirvan, który posiada armię dwudziesto tysięczną.

Tymczasem Qara Yuluk Uthman, dobry władca i znakomity dowódca, zaczął naciskać Aleksego, aby wspólnymi siłami zaatakować i rozbić armię Kara i raz na zawsze oddalić zagrożenie. Aleksy wiedział, że nawet cały sojusz nie da rady wysoko rozwiniętemu wojsku Kara, ani też pod dowódctwem Qar'y Yuluka - bowiem finansowani złotem z centrum handlu w Azerbejdżanie oraz z kopalń Kurdystanu, żołnierze Kara byli wiele lepsi. Aby pogodzić swój plan zdobycia Abchazji i ustrzeżenia czarnomorskiego świata hellenistycznego przed zemstą Kara Koyunlu, Aleksy zdecydował się na przemeblowanie sojuszu: jako wytrawny dyplomata wiedział, że aby się ochronić, to jedynym wyjściem jest zdrada Qar'y. Przedtem jednak w marcu AD1423 wysłał dyplomatę do Aleksandra I z zakazem uczestniczenia w jakimkolwiek konflikcie zbrojnym (Ban from Alliance). Mimo braku jednego z trzech byłych sojuszników Qara Yuluk Uthman wypowiada Kara Koyunlu wojnę na co Aleksy odpowiedział Czarną Bullą:

"(...)Ja, cesarz Trebizondu, Aleksy IV z dynastii Komnen, z Boskiego nadania władze posiadający, jako z powodu, że zbyt słabą armię posiadając, tak jako i się o życie poddanych troszcząc ODMAWIAM Kara wojnę wypowiadać, przez którą kraj Twój, najeźdzcy, krwią broczyć będzie(...)"

Qara Yuluk Uthman z wściekłości uciął posłowi głowę i wystawił w centrum Diyarbakr'ze, przyrzekając sobie więcej religijnym odmieńcom nie ufać. Aleksy mając już całkowity spokój, przygotowywał się do wojny z Abchazją (suwak żołdu na 100%) od czasu do czasu dowiadując się, jak Armia Ak Koyunlu pod dowódctwem Uthmana przegrywa bitwe za bitwą z lepiej wyszkolonymi aczkolwiek pozbawionymi dowódcy Karyjczykami.

WOJNA Z ABCHAZJĄ 1423-24

Abchazja, kraina górska położona po drugiej stronie Morza Czarnego była częścią ziem na wybrzeżu, do których Aleksy wysuwał pretensje. Oblężenie Sukhumi, stolicy Abchazji rozpoczęło się w czerwcu AD1423. Nim oddziały Armii Cesarskiej dotarły do prowincji, Księżniczka Shirvashidze zarządziła stworzenie armii obronnej. Dużo jednak nie wskórała w starciu z bardziej zdyscyplinowanymi żołnierzami Trebizondu:



Batalia trwała 7 dni od 27 lipca do 2 sierpnia i zakończyła sie całkowitym rozgromieniem sił abchazyjskich. Oblężenie kontynuowano aż do maja AD1424. Wtedy księżniczka wysłała posła, który jako kontrybucję wojenną zaproponował całkiem sporą ilość złota. Cesarz Aleksy nie przyjął jej jednak. Niemniej wojna została zakończona, kraj był pod kontrolą Trebizondu.


"(...)Jak kraj mały taki, tak zacną ilość złotych dukatów wypracować zdołał, także jako niewolnik pod okupacją pozostanie, wypracowując tyle złota dla chwały Trebizondu ile tylko Bóg pozwolić raczy(...)"

OSTATNIE LATA PANOWANIA ALEKSEGO IV KOMNENA

Cesarz Aleksy IV powrócił do Trapzonu i ponownie zajął się problemem muzułmanów ze wschodu.
Wojna z Ak Koyunlu przyniosła im same korzyści - odebrali Qar'ze Nuyssaybin i zmusili do oddania hołdu w ich stolicy - Tabrizie. Qara Yuluk został dodatkowo ranny na polu bitwy. Zapłacił sporą cenę i właśnie to martwiło cesarza - rozmiary jego porażki.



Mimo tego strachu, Aleksy wiedział, że póki Kara nie ma powodu do wojny, to tej wojny nie będzie. Pokój trwał i nie było żadnych alarmujących sygnałów, więc cesarz poświęcił się rozwojowi kraju. AD1426 był rokiem najciekawszym w tym okresie - do miasta przybył poseł wenecki z prośbą o "Pozwolenie". Aleksy zawsze dawał zgodę, chociażby ze względu na gwarantowany pokój ze strony państwa wysyłającego prośbę. Ale tutaj cesarz liczył na pewne zamiary Wenecji wobec Turcji, które mogłyby ją osłabić. Pod koniec roku polityka Aleksego nie spodobała się kilku arystokratom, którzy uknuli spisek, jednak w pore udało się go wykryć (action b-Execute the traitors). Kontynuował swoją politykę ostrożności - odnowił sojusz z Gruzją, co do której nieco się obawiał, że po ataku na Abchazję, zerwie ona stosunki wasalne, 11 marca AD1427 ugruntował stosunki z Bizancjum przeprowadzając królewski mariaż. Swoją drogą to radzili sobie doskonale nie tylko utrzymując Konstantynopol ale także zdobywając Izmir.

Aleksy IV miał wizję hellenistycznego świata wschodniej części Morza Czarnego zjednoczonego przez Trebizond. Jak mawiał - "Prawosławne kraje muszą zostać w sojuszu i wspólnie stawiać czoła problemom!". Trapzon, jako miasto przewodniczące, prędzej czy później zjednoczy wschodnie wybrzeże. A potem - całe morze... To marzenie cesarz Aleksy IV Komnen przekazał swemu synowi, Janowi przed swoją śmiercią 28 października AD1429.

 

JAN KOMNEN

Syn Aleksego IV był sprawnym dyplomatą i dobrym administratorem. Szanował ojcowski nakaz inwestowania w wojsko co potwierdził w roku AD1439 realizując następny krok "Edytku o wojskowości" (+1 Land). Cesarz Jan zajął się przede wszystkim gospodarką jednak nie przypuszczał jak bardzo jego panowanie będzie się potomnym kojarzyć z wojną, ale też i zwycięstwem.
Kiedy obejmował tron pod koniec AD1429 roku Trapzon był miastem, które drżało przed zagrożeniem z trzech stron, jednak wizja Aleksego była silniejsza. "Pierwszy krok podjął Twój ojciec...." szeptał Janowi stanowczy głos co noc. Młody Cesarz nawet nie zdawał sobie sprawy, że ten sen stał się dla niego obsesją. Sen, w którym władca Kara składa mu hołd...
Dlatego Cesarz Jan tak bardzo doglądał rozwoju gospodarczego kraju - rozwijał miasto, kładł nowe drogi, i trzymał mocno w garści szlachtę, której to się straszliwie nie podobało. Widząc ostatnią szansę w zabójstwie cesarza postanowili wprowadzić intrygę w życie. Głównym inicjatorem był Theodoros Stakis, nieuczciwy arystokrata, któremu do majątku zaczął dobierać się Urząd Poborcy Podatkowego stworzony przez jego ojca. Nie pamiętam jak to się stało, ale spisek się wydał i w marcu AD1432 zdrajcę powieszono. Naczelna Rada długo dyskutowała czy jego majątek należy się Cesarstwu czy jego potomnym. Oszczędzono jednak jego rodzinę (action b-Behead him and leave his estate to his heirs).
Rok AD1434 był przełomowy dla ekonomii kraju - miasto przekroczyło liczbę 10 tys. mieszkańców. Wzrosły dochody z podatku, a produkcję dóbr uregulowano kodeksem (Infra2). Mieszkańcy okupowanej od ponad dekady Abchazji cały czas pracowali na nas. Istniała nawet legenda, jakoby Aleksy IV nakazał zapełnić abchazyjskim złotem połowę królewskich lochów - dlatego Cesarz Jan nie śpieszy się zbytnio z rozwiązaniem tej kwestii. Kiedy jednak za południową granicą wybuchła potężna wojna Kara z Timuridem, Cesarz Jan stał się nerwowy i nikt nie wiedział czemu. A On był przekonany, że jego sen się spełnia...
Na początku AD1435 do Trapzonu przybył poseł Czarnych Turków Qaz'Alibeh ibn Iskandar ibn Ulukdar. Prosił w imieniu swojego władcy, Qar'y Iskandara o "Pozwolenie". I tu Cesarz Jan zmienił tradycję swojego ojca odmawiając posłowi zgody. Natomiast odsyłając go do Tabrizu kazał przekazać Qar'ze Iskandarowi i jego potomnym, co następuje:

"Cesarstwo dążyć do zagłady Kara Koyunlu będzie, jako, że religia nasza i wasza skazane na wieczną walkę, nigdy nie umożliwią pokojowego istnienia Narodu Cesarstwa zagrożonego waszym okrucieństwem"

Od tej chwili Trebizond i Kara w nienawiści trwać będą, aż do całkowitego zwycięstwa jednej strony. W końcu też Cesarz Jan uznał, że okup wypracowany przez Abchazyjczyków jest wystarczający i 7 maja AD1435 uwolnił ich kraj spod trapzońskiej władzy. Cesarstwo było znacznie wzmocnione gospodarczo i ze zreformowaną Armią Cesarską oraz pełnym skarbcem, ufnie spoglądano w przyszłość Hellenów, którzy już niedługo będą musieli przejść długą i krwawą próbę...



WOJNA Z CANDAREM 1435-42

13 maja AD1435 cesarza doszła hiobowa wieść - plany ataku na osłabione Kara upadły, gdyż Książę Kastamonu, Isfandiyar wypowiedział Trebizondowi wojnę! W pierwszy rok wojny wojska Candaru miały przewagę, trwało oblężenie Trapzonu, którego Armia Cesarska została zepchnięta do granic Gruzji. Dowódcy planowali kontrofensywę wsparci o nowy zaciąg, który przedarł się przez pozycje wroga. Bitwa pod Trapzonem zakończyła się 4 lipca AD1436 zwycięstwem Armii, która inicjatywy nie oddała już do końca wojny. Prąc do przodu wybijała słabsze oddziały, aby dotrzeć pod Kastamonu i rozbić wojska Candaru zgrupowane pod stolicą. Bitwa rozegrana 1-17 luty AD1437 - zwycięska dla Cesarstwa - nie pozostawiła wątpliwości kto będzie składać hołd... Oblężenie zakończono na początku AD1438, a pokój podpisano po 4 letniej okupacji - Isfandiyar został wasalem Cesarza Jana Komnena.





WOJNA Z KARA KOYUNLU 1442-48

Nadal bogaty Skarbiec Trebizondu, wsparty również kastamońskim złotem dawał pewne pole manewru Cesarzowi Janowi. Wróciwszy do Pałacu Cesarskiego dowiedział się o następnej wojnie Kara - ponownie najechał ją potomek Timurida. Cesarz zaszył się w Pałacu na 2 tygodnie. Decyzja, którą podejmie będzie bardzo brzemienna w skutki. "Czy to jest znak? O Niebiosa! Obdarzcie mnie mądrością!" - szeptał Cesarz Jan w swojej kaplicy...

"Bogurodzica-a-a..." dźwięki odbijały się od murów Yerewan'a, stolicy prowincji Armenii. Właśnie złamano słaby opór Turków i siedemnaście tysięcy żołnierzy Armii Sprzymierzonych oblega to miasto od lipca AD1443. Ponadto zwiadowcy donoszą o całkowitej ich klęsce na wschodzie - Tabriz oblegany jest przez Timurydów. W grudniu, po roku walk, zostało zdobyte miasto Ezerum na południu. Trzy miesiące później padł Yerewan i wojna stanęła w miejscu. Kiedy jednak 17 czerwca AD1444 Kara podpisali pokój z Timuridami za południowe ziemie z miastem Kirkuk - rozpoczęła się ofensywa zimowa - najbardziej nieudana część kampanii. Uwolniony Tabriz szybko zaczął formować jednostki, które znakomicie broniły się w górach Azerbaijanu:





Na dodatek pod koniec AD1444 wybuchła rewolta w Ezerum'ie, która utrudniała dodatkowo sytuację. Oblężenie Tabrizu rozpoczęło się w styczniu AD1445, a w czerwcu wysłano oddział Armii mający rozbić rebelię w Nuyssayben. Porażka z buntownikami rozzezłościła Cesarza Jana - tym bardziej, że w październiku prowincja ta stała się opanowana i na powrót było możliwe formowanie jednostek tureckich. Cesarz skierował całą Armię (poza oddziałem utrzymującym blokadę) z zadaniem odzyskania miasta Ezerum. Opanowanie sytuacji trwało do grudnia AD1446 kiedy zdobyto Tabriz. Wojna trwała już długo i w kraju narastały niepokoje ('Assassination of a noble' -3stab.)
Cesarz Jan bardzo chciał zniszczyć Kara Koyunlu już teraz. Dukaty płynęły z kontrolowanego przez Trebizond centrum handlu w Tabrizie, jednak nieoczekiwanie Jan Komnen musiał zawrzeć pokój z Turkami wcześniej niż planował('Disintegration of the Timurid Empire' Kara dostali 10k wojska z eventu). Podpisano go 1 kwietnia AD1448 - władca Kara, Jahan Shah, złożył hołd Cesarstwu Trebizondyskiemu. Cesarz Jan był szczęśliwy - jego proroctwo się wypełniło. Trapzon jest już wolny! I dodatkowo poszerzył granice o bogatą krainę - Armenię. Zorganizowano huczną uroczystość, gdzie oprócz Jahana Shah'a, hołd potwierdzili także Abu'l Hasan Ismail, Książę Kastamonu oraz Jerzy VII, Król Gruzji. Odbiło się to echem w ówczesnym świecie, Trebizond zyskał na prestiżu i szacunku (event 'Great Reputation').



WOJNA Z SHIRVAN 1450-52

Cesarz Jan, wojujący od 1435 roku bez przerwy, w końcu spełnił proroctwo i nakaz ojca. Pora dać odpocząć narodowi. Zanim jednak euforia Cesarza opadła, niektóre rzeczy zbyt szybko się potoczyły bez żadnej kontroli ze strony władcy...
Otóż 11 maja AD1450 Gruzja wypowiada wojnę wasalowi Kara - księstwu Shirvan. Armia Cesarska natychmiast wyruszyła na oblężenie Baku. Cóż jednak za przewrotny los? Krym - państwo oderwane od Wielkiej Złotej Ordy zapragnęło rozszerzyć swoje wpływy w naszym regionie. Nowy przeciwnik był potężny jak Kara Koyunlu niegdyś - Trapzonu nie stać było na wojnę, tym bardziej, że kraj był jeszcze wyczerpany. Dlatego Cesarz z ciężkim sercem odmówił pomocy Gruzinom. W kwietniu AD1452 zdobyto Baku, a w ramach traktatu pokojowego pasterze z Shirvan'a złożyli na ręce Cesarza dużą kontrybucję w złocie [124 $].



OSTATNIE LATA PANOWANIA JANA KOMNENA

Dla Cesarstwa nastąpiły lata pokoju i rozwoju. Odnowiono w AD1452 mariaż z Bizancjum. Złoto z Armenii potężnie podbudowało inwestycje, a wynajęty włoski inżynier rozbudował fortecę Yerewan'a ('Italian Engineer Available'action_b-'Hire'). Jednak postępująca inflacja [0,20/rok] prędzej czy później będzie zmorą dla gospodarki kraju. Tak, więc Cesarz Jan, dobiwszy do wieku swego ojca, kontynuując łańcuch pokoleń i swojemu synowi przekaże Proroctwo Komnenów - także i on będzie musiał je wypełnić zdobywając nowe ziemie dla Cesarstwa.



Gruzini podpisali pokój z Krymem płacąc minimalną kontrybucję, i zaraz po tym podbili Shirvan w październiku AD1454. Jak bardzo brzemienna w skutki była to decyzja, przekonali się oni już niedługo. Stała się wtedy rzecz najmniej spodziewana - Czarni Turkowie wykorzystali rozbicie sojuszu trapzońsko-gruzińskiego i uderzyli na słabe państwo Gruzji. Dopiero teraz Cesarz Jan obudził się z letargu. Doszła bowiem do niego wiadomość, że jedna wojna sprawy nie zakończyła. Cesarstwu dalej grozi niebezpieczeństwo i sojusz musi znowu być silny. Mimo wszystko władca mógł się tylko przyglądać klęsce Gruzinów.
Cesarz stał i patrzył na północ - Krym został mocno okrojony przez Złotą Ordę. Dzięki tej wojnie niepodległość 1 lipca AD1456 ogłosili Abchazyjczycy. Wysłano posła z propozycją wstąpienia do Sojuszu Prawosławia - zgoda Abchazji ucieszyła króla, a w styczniu AD1457 doszło do mariażu pomiędzy rodzinami szlacheckimi obu krajów.
Wojna jednak nie ustawała - pod koniec AD1456 zaanektowany został przez Imperium Ottomańskie wasal Trebizondu, Candar, a kolejną wojnę wypowiedzieli Gruzinom chanowie ze Złotej Ordy. Otoczeni ze wszystkich stron musieli przystać na żądania Kara - odebrano im ten nieszczęśliwy Daghestan dnia 28 grudnia AD1456.
Równo rok po tym wydarzeniu zmarł zasłużony Cesarz Jan Komnen. Proroctwo Komnenów czeka na realizację...

 

DAWID KOMNEN

Nowy Cesarz Dawid Komnen wstąpił na tron 1 stycznia 1458 roku. Oczekiwano po nim przede wszystkim ustabilizowania sytuacji i obronę Sojuszu Prawosławia. Mimo zainteresowania sytuacją na północy (powstanie Krymu i Abchazji), Proroctwo Komnenów kierowało jego uwagę bardziej na południowych islamskich sąsiadów. Po zdobyciu Daghestanu Kara Koyunlu ponownie stali się groźni i pytaniem nie było CZY wojna wybuchnie, lecz KIEDY. Zwłaszcza, gdy złotonośna Armenia leżała po ostatniej wojnie w granicach Cesarstwa. Imperium Ottomańskie cały czas skupiało się na swoich zachodnich granicach (Węgry, Serbia) oraz na wybijaniu rebeliantów w kraju Mameluków (event 'Plague of the 1460s'). Gruzini walczący z mongołami pogrążali się coraz bardziej, a drugi z sojuszników Trapzonu - Abchazja - jeszcze niezbyt pewnie stał na nogach. Zgodnie z postulatem obrony sojuszu, Cesarz Dawid zarządził dotację dla Abchazji(2xList osobisty) i zaproponował pożyczkę Gruzinom, którzy jednak z niej nie skorzystali. Niestety, restauracja sojuszu została przerwana przez posła Kara, który przekazał Cesarzowi wiadomość o WOJNIE, wypowiedzianej przez Czarnych Turków.



II WOJNA Z KARA KOYUNLU 1458-61

27 kwiecień AD1458 był dniem przybycia tureckiego posła. W kraju ogólna mobilizacja, zebrano około czternastu tysięcy żołnierzy, którzy mieli za zadanie nie wpuścić do kraju wojsk tureckich. Stacjonowali w dobrze ufortyfikowanej Armenii (lvl 2+góry). Obrona prowincji trwała od czerwca do listopada, kiedy to dowódca Armii Cesarskiej - Demetzis (2221) - zmienił taktykę wojenną. Pozwolił Turkom oblegać Yerewan, a sam wyruszył na podbój wroga. W styczniu AD1460 padło Baku, a w czerwcu Tabriz. Przy takim obrocie sprawy, w razie zdobycia Ezerum, Kara czeka klęska totalna.



W prowincji tej jednakże stacjonowała spora jednostka wroga (6k).

Z przemówienia Demetzisa do żołnierzy:
"Jeszcze nigdy jedna bitwa nie decydowała o losie krajów, jednakże nigdy nie byliśmy tak blisko, nigdy jeszcze nie byliśmy tak silni jak jesteśmy teraz! Turkowie przegrywają, wielu zginęło podczas oblężenia Yerewan'a, Proroctwo Komnenów się wypełnia! To jest dzień naszej WIKTORII !!!"

Walki pod Ezerum trwały cały grudzień AD1460. Po początkowej klęsce Turcy ściągnęli resztę armii spod zdobytego Yerewana. Wiadomość ta bardzo podkopała morale Armii Cesarskiej i musiała się ona wycofać z prowincji. Cesarz Dawid mógł skończyć już wojnę, zanim Armia Cesarska poniesie większe straty, ale uparł się na zdobycie Nuyssaybenu - prowincja posiadała złoża bogatego surowca [miedź]. Przez kilka tygodni w Pałacu trwała zarżarta dysputa, wojskowi nalegali, a lud cierpiał - Cesarz Dawid nie ugiął się. Proroctwo Komnenów musi się wypełnić! Walki kontynuowano i dopiero 2 marca AD1461 obrona została przerwana i rozpoczęto oblężenie. Droga na Trapzon była otwarta, lecz to nie Czarni Turkowie rozpoczęli atak na stolicę - Uluk Hasan, władca Ak Koyunlu zawiązał sojusz z Kara i na czele 20k wojska bezcześcił Trebizond. Wojna stała się bardzo niebezpieczna...
Losy wojny odwróciły się na szczęście, kiedy na pomoc przybyli Abchazyjczycy, potwierdzając dobrą wolę współpracy, i starali się podbić Diyarbakr, podczas gdy Uluk Hasan oblegał Trapzon. Jednak słaba armia nie poradziła sobie z niewielkim oddziałem 5k, wycofali się więc pod Yerewan.
Kiedy Nuyssayben padł w listopadzie AD1461, cóż to za szczęście zapanowało na dworze cesarskim! Kara pokonani! Pokój podpisano 14 grudnia i okrojono Kara Koyunlu całkowicie - Nuyssayben odtąd należał do Cesarstwa, a Daghestan przywrócono we władanie księciom Shirvan. Kara zapłaciła również odszkodowanie w złocie. Niektórzy narzekali, że Cesarz nie zmusił Jahara Shah'a do ponownego złożenia hołdu, jednak skoro poprzednio nie zatrzymało to przed atakiem to teraz lepiej mieć ich w garści.



PRZEMIANY POLITYCZNE I GOSPODARCZE

W lipcu AD1460 Gruzja rozpadła się - mongołowie zdobyli Kutaisi, a rebelienaci ze stolicy utworzyli tam nowe państewko, Kakheti. Było ono zależne od Trapzonu i jak Gruzja należało do Sojuszu. Abchazja po wojnie posiadała dwadzieścia tysięcy żołnierzy, co w połączeniu z górskimi umocnieniami powinno skutecznie odstraszyć mongołów od ataku.
W kraju odbudowywano zniszczenia po wojnie. Z braku dostaw żywności do kopalń wybuchła na rok w Armenii rewolta, a na dworze cesarskim przyjęto filozofa, co troche wzburzyło bardziej konserwatywne warstwy ('Uncoopeative Philozopher'action_b-'Remain free').
Cesarz Dawid odziedziczył talenty administracyjne po ojcu i także przysłużył się gospodarce kraju - AD1465 wysłał kontyngent handlowy do Centrum w Kerczu. Kupcy stawali się bogatsi, co popierał też Cesarz Dawid ('Reining in the Merchant Princes'action_a-'L'etat c'est Moi'). Kraj rozwijał się w szybkim tempie, jednak Cesarza martwiło zamieszanie w Kakheti, gdzie już drugi raz upadł rząd. 18 lutego AD1466 Cesarstwo okryło się żałobą, kiedy dowódca Armii Cesarskiej, Demetzis, odszedł ze świata żywych. Zorganizowano wielką uroczystość pogrzebową na miarę bohatera wojny z Turkami. Cesarz do końca życia zajmował się handlem widząc w nim ratunek przed inflacją, jednak zgodnie z kierunkiem rozwoju narzuconym przez Cesarza Aleksego IV, inwestowano głównie w armię, a AD1459 zmieniono doktrynę wojskową na bardziej ofensywną (+1).
Cesarz Dawid czuł, że zbliża się jego koniec. Wiedział, że Proroctwo Komnenów, jeszcze niespełnione, przejdzie na następnego władcę Cesarstwa. Obecnej, tak komfortowej sytuacji na południu jeszcze nigdy nie było. Odstraszać może wielkość armii islamskiej - 36k. Dużo, ale Cesarstwo jest większe niż oba muzułmańskie kraje razem wzięte. Wyraźnie Trapzon wchodzi w nową dla siebie epokę - czasy rozszerzenia polityki na całe Morze Czarne. Zniszczenie Kara Koyunlu i tym samym zdobycie Centrum Handlu w Tabrizie przypieczętuje kartę z nowymi zadaniami. Cesarz patrzył na północ, gdzie już dawno rozpięto opiekuńcze skrzydła. Niedługo i Kakheti, i Abchazja staną się częścią Cesarstwa, które, znacznie mocniejsze, ale osamotnione, zyska nowych wrogów w postaci Złotej Ordy, Mameluków oraz Imperium Ottomańskiego. Pokonanie ich jest ostatnim krokiem w wypełnieniu Proroctwa...

 

Fragment księgi "Dzieje rodu Vuv Zen":

"(...)Razem z Cesarzem Dawidem zmarł wiekowy kronikarz rodu Komnenich i nasz wielki przodek - Titus Vuv Zen. Jego zasługi dla przyszłych pokoleń zostały wynagrodzone - rodzina otrzymała tytuł szlachecki, a kolejni potomkowie Vuv Zen'ów na wieczność zatrzymali posadę Cesarskich Kronikarzy jak i zaszczyt częstego przebywania z Cesarzem (...)"

--------------------------------------------------------------------------------------------

KONSTANTINOS II KOMNEN

Konstantinos II był przyrodnim bratem Dawida. Od dziecka przepowiadano mu wspaniałą przyszłość, jako, że odważny, ale rozsądny i przedsiębiorczy, Konstantinos został wspaniałym Cesarzem po śmierci swego o wiele starszego brata.
Nowy Cesarz jako trzeci z kolei zdolny administrator, wyprowadził Trapzon na szersze wody w handlu posyłając kupców do tak odległej krainy jaką jest Tago w Iberii oraz Flandria na Niderlandach. AD1471 przestał obowiązywać stosunek wasalny Kakheti do Cesarstwa. Kiedy AD1472 dostrzeżono meteor, zaczęto przepowiadać złe lata dla Trapzonu. Lekko spanikowanej ludności Cesarz chciał pokazać, że państwo jest bezpieczne (LT3) i uspokoić ich budując fortecę w stolicy('Fortification' +1 Trapzon). Cesarz nie wierzył w zabobony i był pewny siły Cesarstwa. Kiedy na skutek buntów od Państwa Mameluków odłączył się Dulkadir [Aleppo], potężne miasto to zostało zaatakowane przez Ak Koyunlu (Białych Turków). Pod bokiem Konstantinosa II utworzył się silny sojusz - Kara Koyunlu, Ak Koyunlu, Krym i Astrachań. Cesarz nie miał wątpliwości, że jest on wymierzony w Trazpon. Proroctwo zostało zagrożone, jednak szybko nadeszła okazja aby raz na zawsze, zgodnie z Deklaracją Jana Komnena, doszczętnie pogrążyć Kara. Otóż AD1476, 4 kwietnia Bizancjum wypowiada wojnę Krymowi. Sojusz muzułmanów rozpada się i na taką właśnie okazję czekał Cesarz - czternaście dni później Cesarstwo było już w stanie wojny z Kara Koyunlu...



III WOJNA Z KARA KOYUNLU 1476-82

Armia Cesarska na czele Konstantinosa II [3320] liczyła trzynaście tysięcy świetnie wyszkolonych żołnierzy. Po początkowym odparciu sił wroga pod Yerewan'em, przystąpiono w lipcu do oblężenia Tabrizu, jednak na skutek szaleńczych manewrów wojsk Kara musiano wycofać się w grudniu. Działania wojenne kontynuowano w postaci regularnych ataków z prowincji Armenii oraz Nuyssaybenu. Wszystkie jednak kończyły się porażką. Na dodatek Cesarz został ranny 15 lutego AD1477 i zmuszony został pozostawić armię.





W marcu AD1479 przełamano opór wroga, którego dowódcy w tym czasie regularnie powiększały siły oblężeniowe pod Yerewan'em. Natychmiastowy powrót w trzech bitwach rozegranych pomiędzy 5 kwietnia AD1479, a 25 czerwca - ich rezultatem było ponowne wycofanie się spod Tabrizu.



Cesarzowi nie była na rękę długość trwania konfliktu. Poważnym problemem stawała się coraz bardziej inflacja, która w czasie wojny wzrastała jeszcze szybciej. Podjęto kolejne działania ofensywne uzupełnieniami z Trapzonu, które nieprzerwanie płynęły na front. Wreszcie, od maja AD1481 powoli uwidaczniała się przewaga Armii Cesarkiej. We wrześniu przerwano ostatecznie obronę Tabrizu i rozpoczęto oblężenie, raz po raz przerywane na walki z nie zorganizowanymi już resztkami sił Kara Koyunlu. Wojna zbliżała się wielkimi krokami ku końcowi, jednak niektórzy chłopi nie wytrzymywali obciążenia - w październiku wybuchła w Trapzonie rewolta.

Fragment przemówienia Konstantinosa II do narodu:
"Dwudziesty czwarty lipca AD1482 od dziś dniem święta narodowego po wsze czasy zwać się będzie. Pokonani Turkowie nam swoje bogactwa oddają i wiernie służyć Cesarstwu deklarują - tako i Ja, Cesarz Trebizondu, naród turecki pod opiekę Cesarstwa przyjmujem, lecz meczety Tabrizu na cerkwie przebudować każę(...)"


SYTUACJA PO WOJNIE

Armia Cesarska powracająca do Trapzonu musiała podołać jeszcze jednemu zadaniu - unieszkodliwienia rebeliantów, co poszło im jednak niesamowicie gładko.
Ostateczne pokonanie Kara Koyunlu wypełniło dumą serce Cesarza Konstantinosa II. Trapzon stał się już potęgą w swoim regionie - kopalnie złota w Yerewan'e oraz centrum handlowe w Tabrizie dostarczały masy pieniędzy, dzięki którym państwo rozwijało się szybko. Jedynym problemem, ale poważnym i z tego zdawał sobie sprawę Cesarz Konstantinos, była inflacja - już blisko 16%. Prowincja Kolkhis, w posiadaniu Złotej Ordy, była następna na liście podbojów Konstantinosa II. Jednak obawa przed galopującą inflacją skutecznie powstrzymała Cesarza do końca jego dni. Na szczęście aneksja Kara odbiła się echem po dworach sąsiednich krajów, którzy nabierając szacunku do Cesarstwa ('Great Reputation') upewniały Konstantinosa II o nadchodzących spokojnych latach i w związku z tym, możliwości poświęcenia się gospodarce kraju.


WALKA Z INFLACJĄ ORAZ NAKREŚLANIE NOWYCH ZADAŃ

Cesarz Konstantinos II musiał zwiększyć dochody, aby złoto z Armenii przestało być znaczącą częścią państwowych dochodów, gdyż inflacja rośnie właśnie z tego powodu. Uciekający w handel poprzedni Cesarz, Dawid Komnen, zdołał obniżyć jej wzrost o 0,03% rocznie. Obecne działania i zdobycie centrum handlu obniżyły jej wzrost o dalsze 0,04%. Niestety dalsza ekspansja handlowa na zachód jest tymczasowo nieopłacalna z uwagi na dużą konkurencję kupiecką. Dlatego Cesarz zmienił kierunek inwestycji na handel.
AD1489 Cesarz podjął działania w celu sukcesywnego ujednolicenia prawa(+1centra) wyraźnie odcinając się od "Edyktu o wojskowości" zapoczątkowanego przez Cesarza Aleksego IV i realizowanego właśnie do teraz.

"Przyszedł czas na wzmacnianie gospodarki, czas na zwiększanie wpływów. Musimy być przygotowani na dalszą część Proroctwa Komnenów(...)"

Pod koniec AD1489 Cesarz odnowił mariaże między Trapzonem a Abchazją oraz Bizancjum.
Ordynacja handlowa w stolicy poprawiła jej stopę podatkową(event'Internal Trade Ordinance'+1 w Trapzonie). AD1490 w maju Cesarz obserwował wydarzenia w Sąsiednim Ak Koyunlu, gdzie wybuchła wojna domowa. Z powodu sojuszu z Imperium Ottomańskim, Cesarz porzucił plany oderwania Aleppo. W latach 1491/92 w kraju zaczęto dyskutować nad strategią Cesarza. Wybuchł kryzys na dworze, gdzie arystokracja trapzońska wydała manifest bojąc się o stratę świerzo uzyskanych przywilejów wojskowych (event'Defortification Effort'+1arys.) na rzecz rosnących w siłę kupców. Oświadczenie Cesarza o dalszych inwestycjach w wojsko uspokoiło sytuację, a w dodatku spowodowało masowy napływ ochotników (event'Enthusiasm in army'+5tys.)
Cesarz rozwijał gospodarkę, gdyż niedługo Trapzon będzie zbyt duży, aby uniknąć konfliktu z Ottomanami. A na północy leżały ziemie, do których Komnenowie uzurpowali sobie prawo. Bez wątpienia polityka Cesarstwa przesunęła się na zachód. Niestabilna sytuacja w państwie Timura pozwoliła skupić się na znacznie groźniejszych Ottomanach. Najważniejszym postulatem było nie dopuścić do zbytniego rozszerzenia się ich imperium...

 

DAWID III KOMNEN

Dawid III zaczął niezbyt pewnie. Po aneksji wasala Cesarstwa AD1492, Księstwa Shirvan, przez Kakheti, władzę w sojuszu przejęła Abchazja. AD1495 trapzoński dwór opanował kryzys polityczny (event). Bo jak to, żeby tak potężnemu państwu pod bokiem jego marionetki ze strefy wpływów pozwalały sobie na własną politykę zagraniczną? Konstantinos II pod koniec panowania trochę odpuścił skupiając się za bardzo na gospodarce - po Candarze, następnym krajem o tym samym losie został Shirvan. Nie można pozwalać sobie na tak łatwe odpuszczanie sprawy, tym bardziej, że Trapzon nie jest już truchlejącym państewkiem, ale mocnym przeciwnikiem.
W tym samym roku wojnę naszym przyjaciołom z Bizancjum wypowiadają Ottomanowie. Powoli zbliża się ten czas, kiedy wspólnymi siłami obalimy strach przed ich mocą...


WOJNA ZE ZŁOTĄ ORDĄ 1496-99 ORAZ KONFLIKT KRYMSKI

Cesarz Dawid III, aby udobruchać arystokrację, rozpoczął działania na północy - dnia 9 lipca AD1496 podjął decyzję o odbiciu części rdzennych ziem Trapzonu. Pułkownik Kolonos [4230] z miejsca rozpoczął oblężenie Kolkhisu - nad-czernomorskich posiadłości Złotej Ordy. Wojna na dobre się jeszcze nie zaczęła, a miesiąc później do Pałacu Cesarskiego przybył poseł krymski oznajmiając wolę Chana Krymu Hajji'ego I o stanie wojny pomiędzy krajami. Z tego względu Cesarz polecił zorganizować dodatkowy zaciąg na tyłach kraju.
Sojusz rozpoczął działania ofensywne na terenie Złotej Ordy (prowincje Kouban, Kalmuk oraz Azov) walki odbywały się też w Abchazji. W konflikcie z Krymem Trapzon mógł polegać tylko na sobie, gdyż sojusz rozpadł się (ponownie zawiązano go z tylko Abchazja). Od AD1496 ropoczęto oblężenia Kouban i Azov, które co rusz były atakowane przez oddziały wrogiego sojuszu Złotej Ordy, Sybiru oraz Astrakhania. Wojsko sybirskie dotarło nawet do Sukhumi, lecz połączone siły Trapzonu i Abchazji skutecznie przegoniły ich spod murów stolicy sojusznika Cesarstwa. Dnia 3 października AD1497 zdobyto Kolkhis i od tego czasu pułkownik Kolonos miał do dyspozycji cały potencjał militarny Trapzonu. Parcie do przodu Armii Prawosławnych zatrzymały na chwilę pod Stavropolem (prowincja Kouban) wojska muzułmańskie złożone z oddziałów wszystkich sojuszników - bitwa kilkuetapowa rozegrana została na początku AD1498. Kiedy jednak zdobyto tę prowincję i rozpoczęto oblężenie wyżej położonego miasta Ulge (prowincja Kalmuk) było wiadomo, że wojna jest już bliska zakończenia. Jednak głęboko w kraju wybuchła rebelia Turków w Tabrizie. Odbicie jej nastąpiło dopiero rok po podpisaniu pokoju, którego propozycję ze strony Złotej Ordy zaakceptował Cesarz Dawid III dnia 22 lipca AD1499.
Konflikt krymski zakończono na korzyść Trapzonu we wrześniu AD1499 - jedyną rozegraną bitwą było starcie pod stolicą Cesarstwa, zwyciężone przez oddział (stratos) Armii Cesarskiej AD1497.


ROZWÓJ GOSPODARCZY i POWSTANIE PERSJI

Na mocy pokoju Trebizond otrzymał Kolkhis [wino], Abchazja prowincję Kouban, a wszyscy trzej sojusznicy otrzymali kontrybucję w złocie [ok.115$]. Dodatkowo Trapzon został wynagrodzony złotem z Krymu [50$].
Cesarz Dawid III zaczął interesować się dodatkowo dalej położonymi prowincjami prawosławnymi - Cypr został anektowany przez Wenecję AD1499. Pod koniec tego też roku Biznacjum zawarło układ pokojowy z Ottomanami płacąc kontrybucję bez strat terytorialnych. Kakheti zaniepokojone nie zaproszeniem ich do sojuszu zawarli mariaż z Abchazją.
Cesarz miał wreszcie okazję wykazać się swoimi dobrymi zdolnościami administracyjnymi. Przyglądając się klęsce Ordy w wojnie z Rosją wysłał duży [5x] kontyngent handlowy do nowo otwartego centrum w Andaluzji, które przynosiło spore zyski. AD1507 zwodowano pierwszą flotę trapzońską, liczącą 5 galer:



Cesarza interesowały też przygraniczne ziemie prawosławne, Aleppo oraz Adana. Ta druga oderwała się od Państwa Mameluków tworząc nowy rząd kraju Ramazan. Nowy dowódca, Kantazukos (3330) radził obserwować poczynania Ottomanów, którzy rozszerzyli swoje wpływy wasalizując Krym (z eventu). AD1503 powstała Persja, nowy groźny przeciwnik Trapzonu, jednak przedzielona wpół przez Mazandaran nie stanowiła narazie niebezpieczeństwa. Tym bardziej, że od AD1509 byli w stanie wojny z Ottomanami, którzy mając "Pozwolenie" od Cesarza przez trapzońskie ziemie maszerowali niszczyć świerzo powstały kraj. "Wojna wrogów zawsze na naszą korzyść działa" - mawiał poprzedni Cesarz, Konstantinos II.


NIEZADOWOLENIE WŚRÓD SPOŁECZEŃSTWA

Licząc od AD1503 aż do AD1512 różne warstwy społeczeństwa przyprawiały o ból głowy Cesarza Dawida III. Najpierw, mimo rozszerzenia handlu i ciągłych inwestycji niezadowolenie wyrazili kupcy (event'Unhappines among the merchants'trade w dół). Cztery lata później z powodu ciężkiej pracy zbuntowali się górnicy z kopalni miedzi w Nuyssayben ('Unhappines among the peasantry' -2stab i bunt). AD1509 przejęto ziemie i zlikwidowano zakon, który wg Cesarza podburzał ludzi przeciwko władzy ('Cessation of church functions to nobility'). Wywołało to niezadowolenie wśrod kleru (event'Unhappines among the clergy' -1stab)
Zmarł AD1505 pułkownik Kolonos - bohater wojny z tatarami. W testamencie ofiarował on swój majątek na rzecz rozwoju armii, co szybko przyniosło efekt w postaci nowych technik wykuwania stali (LT4).


ŚWIADECTWO KOMNENÓW

Cesarz Dawid III umierając tradycyjnie przekazał prawdę o Proroctwie Komnenów swemu następcy, Aleksemu V:

"Proroctwo Komnenów to wielka i jakże przemożna prawda, pociągająca do potężnego wysiłku całość narodu Hellenów. Czasy jednak wiarę zmieniły, i tako ludzie przez lata na zwycięskich wojnach dorastając, potężny Trebizond sobie uświadomiły. Dlatego musisz prawdę rozszerzyć, zmian dokonać, i jako sen Twojego imiennika spełniwszy, dać świadectwo mu musisz. Tako Ty, jak i całość narodu, który jeszcze wiek temu wiarą w Prawdę zwycięstwa odnosił..."

...i ucichł. Niewątpliwie młody Cesarz Aleksy V ma przed sobą wielce trudne zadanie. Trapzon osiągnął już tutaj wszystko. Aby potęgę powiększyć, należy stawić czoła znacznie silniejszym wrogom, niż do tej pory było nam dane...

 

oto i cotygodniowa aktualka - DZIEKI WIELKIE za 1000 odsłon !!!! ;D

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ALEXIOS V KOMNEN

Czas rządów Alexiosa V to pierwsza wielka próba Trapzonu. Przejęty słowami ojca wierzył głęboko w potęgę Cesarstwa. Na samym początku władania Cesarz zrobił przegląd gospodarki kraju:



Za jego rządów Trapzon został mocno obity, aczkolwiek wyszedł ze wszystkiego zwycięsko. Wszystko zaczęło się od ankesji Ramazanu AD1508 przez Ottomanów. Cesarstwo poczuło się zagrożone, a faktem jest, że i Trapzon miał wobec Adany swoje plany. Misja byłaby jednak niebezpieczna i konflikt z Ottomanami mógłby z tego powodu wybuchnąć wcześniej, czego ówczesny Cesarz, Dawid III, nie chciał.
Pod koniec AD1514 wygasł mariaż łączący Trapzon i Konstantynopol. W głowie Alexiosa V zrodził się nieoczekiwany plan podbicia Bizancjum, do którego też stolicy Cesarstwo miało bezpośrednie prawo jako usamodzielniona niegdyś część Wielkiego Konstantynopola...


WOJNA Z BIZANCJUM 1515-22

Kwestia żądań wobec wschodnich ziem nigdy nie była poruszana. W oczach wielkiego reformatora Trapzonu Alexiosa IV, Bizancjum było przyjacielem, jednak ze względów politycznych nigdy nie mogło znaleźć się w Sojuszu Prawosławia. Planowano w późniejszych latach pokojowe zwasalizowanie, jednak zawsze widmo wojny z Ottomanami skutecznie odciągało od konkretnych kroków. Tym razem jednak wizja Cesarza Alexiosa V szybko przyniosła profity.
Wojnę wypowiedziano 26 lutego AD1515. Nowopowstała flota Trebizondu, zabrawszy na pokład sześć tysięcy konnicy pod dowódctwem Kantazukosa, wyruszyła w morze. W maju doszło do starcia sił morskich:



W czerwcu natomiast Armia Cesarska nie miała problemów z wykończeniem wojsk bizantyjskich, po czym rozpoczęto oblężenie. Do wojny pod koniec AD1515 dołączyli się Ottomanowie, dosyłając siły pod Konstantynopol oraz samodzielnie oblegając potężną (lvl 3) fortecę Nafplionu. Kiedy stolica została zdobyta osobiście przez Cesarza Alexiosa V, flota przetransportowała Armię pod mury Nafplionu. Przeciągające się oblężenie i nędzne zaopatrzenie zniechęciło Alexiosa V i wojska zostały wycofane do Trapzonu. Tracja została zdobyta w marcu AD1517:



Wkrótce wyszły zamiary Cesarza: Morea została częścią Imperium Ottomańskiego, a wtedy bez skurpułów Cesarz AD1522 włączył Trację do Trebizondu, ostatecznie przyczyniając się do kresu wspaniałego niegdyś kraju. Alexios V nie przyjął dziedzicznego tytułu Cesarza Bizantyjskiego, a jego przemowa wyjaśnia czemu stolica została w Trapzonie:

"Cesarstwo Trebizondyjskie odnosiło zwycięstwa nad wrogimi narodami, zwycięstwo jest naszym udziałem również w wojnach z narodami bratnimi. Trapzon jest wielki!!! Jesteśmy tymi, którzy wiary broniąc, hordom najeźdźców się opierając, stworzyli potężne państwo. Nasz helleński bastion, chroniący nasz mały naród. Istniejemy tylko dlatego, iż wiemy, kim jesteśmy. Słabi giną, Silni zwyciężają. Niech żyje Cesarstwo Trebizondu!!! I tak też trwać będzie, po wieki wieków..."


SYTUACJA W KRAJU

W kraju na pierwszy plan wyszły wydarzenia związane z religią. Cesarz zdecydował o nowym podatku, z którego zamierzał sfinansować misje prawosłąwne na terenach muzułmańskich, środki starano się otrzymać również poprzez konfiskatę majątków kościelnych - pozbawieni strony materialnej zakonnicy zmuszeni byli wspomóc akcję, do której wcześniej niechętnie się odnosili (event Cessation of Church functions to Nobility). Obdarzeni większymi prawami urzędnicy podatkowi dali się we znaki ludności (event'Death&Taxes' opcja b'Taxes'). Akcja przyniosła jednak skutek - AD1516 na prawosławie zdołano nawrócić górniczy region Nuyssayben (event'Convertion of Heretics').
Bystrzy informatorzy Cesarza donieśli mu o przejęciu prowincji Aleppo spowrotem do Państwa Mameluków. Pragnący zjednoczyć najbliższe ziemie prawosławne Cesarz posiadał kolejny cel...


KONFLIKT KAUKAZKI ORAZ INWAZJA MAZANDARANU

Cesarz Aleksy V po wojnie postanowił poświęcić się dalszemu obniżaniu inflacji. Jednakże aneksja państwa o tak szerokiej sławie doprowadziła do kolejnego etapu krwi i śmierci - ośmiu lat ciężkich walk.
Wypowiedzenie wojny Trapzonowi przez niedawnego sojusznika, Kakheti, było przyjęte na zimno. Nikt nie podważał niebezpodstawnego przekonania o rychłej klęsce niepokornego sąsiada. Stało się jednak coś, co może pogrążyć Cesarstwo w przyszłości... Wojnę wypowiedzieli nam Mamelukowie, pociągając również za sobą swoich sojuszników - Tunezję i Mazandaran.
Armia Cesarska zajęta wybijaniem oddziałów kakheckich dowiedziała się o tym 6 maja AD1524. Zawarto natychmiastowy pokój z Kakheti (kontrybucja w złocie) i przesunięto oddziały na południe do Azerbaijanu. Tego jednak co się stało w nawet najgorszym śnie Alexios V nie przewidział: potężna armia Mazandaranu przekroczyła granicę i rozlała się po Cesarstwie. Tunezyjczycy oblegali zachodnią prowincję z Konstantynopolem, a Mamelukowie dołączali posiłki pod Tabriz. Kraj został zalany przez obce wojska, które wielokrotnie przewyższały liczebność Armii Cesarskiej. Cesarz Alexios V wziął w dłoń swój złoty miecz, którym Konstantinos II pokonał Czarnych Turków i wyruszył na czele armii wybawiać swój kraj. Wojna trwała 6 lat i wyniszczyła całe terytorium Trebizondu.







Azerbaijan przechodził z rąk do rąk, jednak Armia Cesarska nie skupiała się tylko na tym. Na początku podpisano biały pokój z Tunezyjczykami, następnie próbowano przegonić muzułmanów z terytorium Cesarstwa - nie przynosiło to jednak skutku. Wówczas przystąpiono do ataku na Mameluków - zdobyto dwie twierdze, Aleppo i Damascus. Alexiosowi V zajęło 3 lata aby sytuację opanować i rozpocząć całkowitą kontrofensywę. Przełom nastąpił AD1527 - muzułmanie ponosili same porażki, a skala zwycięstwa szybko rosła po naszej stronie. Mimo wszystko Cesarz w ferworze walki nie uniknął błędów. Przeciągnął wojnę zbyt długo chcąc oderwać od Mazandaranu zdobyty od Abchazji Dagestan, już prawosławny. Udało się tylko otrzymać marną kontrybucję w złocie w lutym AD1530 od Mazandaranu. Wojna z Mamelukami trwała do października, ale były to głownie negocjacje - w wyniku rezolucji Trapzon oderwał Aleppo, ostatnią prawosławną prownicję na południu.
Wojna była przede wszystkim droga dla Trapzonu, korzyści są niewspółmiernie niskie do poniesionych kosztów. Inflacja osiągnęła zabójczy poziom 25%. Alexios V był podłamany takim obrotem sprawy - Cesarstwo było w tyle za Imperium Ottomańskim. Teraz koniecznie trzeba poświęcić się gospodarce i zmniejszyć inflację. W czasie wojny przeciw częstym oblężeniom zatrudniono włoskiego inżyniera fortyfikacji (event). Arystokracja Trapzońska widząc trudności wojny zrzuciła się na dodatkowy oddział po apelu Cesarza (event'Gift to the state' +100). AD1528 w stolicy powstał ruch dyplomatyczny mający na celu zapewnienie pokoju na zachodzie - efektem było podniesienie stosunków z Turcją (event'Diplomatic Move'+100 z OE).


OSTATNIA DEKADA ALEXIOSA V

Cesarz Alexios V był Cesarzem Okresu Próby. Niektórzy myśleli, że Trapzon jest potężny, wojna jednak pokazała, iż wojsko znowu jest słabsze niż się oczekuje, a inflacja nie jest problemem, ale trądem toczącym cesarską gospodarkę. W odbudowę Cesarstwa po wojnie zaangażowało się wiele warstw społeczeństwa. Ci, którzy mogli, składali dary (event'Gift to the State +200), inni pomagali przy pracach (event'Fortification Effort'+1 Aleppo).
Alexios V myślał już nad swoim dziedzictwem. Zapragnął, aby potomni zapamiętali go jako obrońcę religii jednocząc ją pod jednym sztandarem Trebizondu. Krótki konflikt AD1537 z Kakheti zakończony aneksją księstewka był końcem drogi przebytej przez Alexiosa V. Świadectwo Komnenów powstało - kraj na nowo żyje swoją prawdziwą drogą - Drogą Proroctwa... Jego duch na powrót przeniknął serca Hellenów.

 

THEODOROS I KOMNEN

Nowy Cesarz poprzysiągł narodowi czasy pokoju, odbudowy i szybkiego rozwoju, który Cesarstwu był potrzebny jak woda łaknącemu. Imperium Ottomańskie posiada znacznie mocniejszą armię i w razie konfliktu Trapzon nie będzie miał żadnych szans (LT11:LT5). Theodoros I kontynuował dzieło swoich poprzedników w kwestii rozszerzania i inwestycji w handlu. Zanim jednak podjął szersze działania - jego pokojowe nastawienie zostało zlekceważone przez Mameluków dnia 20 stycznia AD1541...


II WOJNA Z MAMELUKAMI 1541-46

Wypowiedzenie wojny przez Mameluków zachwiało trochę równowagą obywateli, gdyż uwierzyli oni w spokój. W myślach stanęła im poprzednia wojna, która dokonała dużych spustoszeń w kraju.
Na szczęście kolejny konflikt był najlżejszy ze wszystkich w historii Cesarstwa. Jedynie raz Mamelukowie przekroczyli granicę oblegając Aleppo, jednak szybko zostali stamtąd przegonieni przez kawalerię dowodzoną przez Al-Quaznik'a [3240]. Sojusznikami Mameluków byli ponownie Mazandarańczycy, których to kraju zachodnie krainy zostały spustoszone przez Armię Cesarską. Zwłaszcza miasto Mosul odniosło wielkie szkody w związku z wielokrotnym oblężeniem. Zdobyto je AD1546.





Cesarz był zadowolony ze zwycięstwa, chociaż jako kontrybucje wojenne wynegocjował jedynie złoto - ze względu na pokojową politykę niedrażnienia sąsiadów zrezygnował z oderwania prowincji Kirkuk od Mazandaranu. Pokój z Mamelukami podpisano bardzo szybko - już AD1542. Konflikt z Mazandaranem ciągnął się jeszcze cztery lata - zakończono go pokojem w Mosulu dnia 28 kwietnia AD1546.


WYDARZENIA W KRAJU

Podczas wojny w Trebizondzie następował rozwój. Inwestowano w handel, a Cesarz wydał Edykt o Nauce (+1 innov.) zaplanowanego na dwadzieścia lat oraz traktującego o przyszłej strategii Cesarza w tej dziedzinie i jej roli w życiu gospodarczym kraju. Jedynie AD1543 Trapzonem wstrząsnęła wiadomość o zarazie w Aleppo, która zabiła tysiące ludzi, a rzekomo była ona pozostałością po splądrowaniu prowincji przez Mameluków (event'Plague' -1stab.& -1000 w Aleppo).


CZASY POKOJU ZA PANOWANIA THEODOROSA I

Cesarz po wojnie mógł wreszcie wcielać w życie swoje plany. Wybudował w Trapzonie osiedle dla przybywających do stolicy imigrantów (event'Capital Atrraction'+325( :twisted: ) w Trapzonie). Mimo wyraźnego poparcia dla kupców, Cesarz Theodoros I wprowadził wojskowy dodatek dla szlachty, za udział w konfliktach zbrojnych aby chętniej stawiali się oni na wojnę (event'Defortification Effort'opcja_b'Damn it I still need them!'+1arys.[tańsza kawaleria była mi potrzebna]).
W czerwcu AD1552 nastąpiła przez wielu oczekiwana chwila. Inwestycje w handel przyniosły efekt w postaci zwiększenia zysków, jak i pierwszych monopoli w centrum w Tabrizie (trade:lvl 3). Naród helleński poczuł, że wychodzi na prostą (event'Goodwill Towards All'+1stab.& -2ryzyko). Aby zdobyć monopole za morzem kupcy przekonali Cesarza AD1557 aby zainwestował w technologię morską - efektem były coraz większe i wytrzymalsze galery (naval:lvl 3). Coraz lepszą koniunkturę odczuli także arystokraci - w sierpniu tegoż samego roku zarządali od Cesarza obniżenia podatków od ich działalności, na co Theodoros I naturalnie się nie zgodził (event'Nobles Demand Increased Pensions' -2staba).
Zwiększenie zysków pozwoliło na zmianę kierunku inwestycji. Rozpoczęto intensywne ulepszanie armii, która przecież była gwarantem bezpieczeństwa Kraju Hellenów. AD1558 inwestycje przyniosły pierwsze efekty, kiedy w armii wprowadzono nowe rozwiązania systemów zaopatrzenia (land:lvl 6).
AD1559 Cesarz poparł akcję zakładania nowych osiedli (event'New Land Claimed'), a AD1561 wysiłki kupców trapzońskich wreszcie się opłaciły - zdobyto monopol w nowym centrum handlowym w Londynie.


DZIEDZICTWO THEODOROSA I SPOKOJNEGO

Cesarz Theodoros I uspokoił naród, dał nadzieję i zreformował gospodarkę. Ze względu na pokojowe nastawienie potomni nadali mu przydomek 'Spokojny'. Jego brat - przyszły Cesarz Vassilij I był jego przeciwieństwem. Znał się doskonale na rzemiośle wojennym. Wreszcie przyszłą jego kolej, aby budować potęgę helleńską. Jego marsowe oblicze wróżyło agresywność i przypominało o wielkiej wierze w Proroctwo...

 

daje go wczesniej, bo taki krotki jest ze wzg na dlugosc panowania cesarza
_______________________________________________________________________________

VASSILIJ I KOMNEN

Cesarz Vassilij I panował jedynie osiem lat. Głównym celem jego polityki było rozwinięcie Armii Cesarskiej. Cesarz myślał również o podbojach dlatego na początku rządów polecił wykonać rekonesans na granicach:





Wtedy powiadomiono Cesarza o opozycji walczącej z dynstiami kilku krajów sąsiednich. Zadecydowano o wsparciu dla nich, ruch ten może doprowadzić do osłabienia przeciwników opozycjonistów - na co liczył też Cesarz Vassilij (event'Support the Dissidents Abroad' opcja_a:'Support').


POLITYKA WOJSKOWA VASSILIJ'A I

Zgodnie z wojskową polityką Cesarza mianował on dwóch nowych dowódców: Iannikosa ze znamienitego trebizondyjskiego rodu Strekos [3340] oraz Ivana Shuiski'ego [3321]. Sam Cesarz Vassilij I [5242] także dobył słynny cesarski Złoty Miecz Trapzonu, którym posługują się jedynie Cesarze-Dowódcy.
Inwestycje skierowano tylko i wyłącznie na armię. Nowe podatki z tym związane w niektórych prowincjach zostały źle odebrane. AD1564 wybuchł bunt w Aleppo (event'Death&Taxes' opcja_b'tax'). Kontynuowano jednak reformę - wkrótce były widoczne pierwsze efekty: w październiku AD1564 rozpoczęto Wielkie Manewry (land:lvl 7), które były pierwszą turą przygotowań do wyposażenia armii w nową broń, wzorowaną na ottomańskiej. Drugą turą były szkolenia taktyczne AD1566 wraz z pierwszymi egzemplarzami tej ziejącej ogniem broni zwanej arkebuzem (land:lvl 8). Wielka Reforma została zakończona wraz z czwartym miesiącem AD1567 - cała Armia Cesarska była wyposażona w nową broń oraz przygotowana i przeszkolona w jej użytku (land:lvl 9).


POLITYKA ZAGRANICZNA VASSILIJ'A I

Cesarz Vassilij I AD1566 odnowił Sojusz Prawosławia z Abchazją, gdzie rządzili potomkowie Shivarshidse'ów. Byli żadną konkurencją dla Cesarstwa i Cesarz podjął kolejną próbę wasalizacji - niestety opierali się oni wpływom Trapzonu bardzo skutecznie, byli posłuszni i nie było na razie celu w aneksji zbrojnej tego przyjaznego kraju.
Marzenia Vassilij'a I o podbojach mogły się teraz ziścić. Wielka Reforma Wojskowa przeprowadzona przez niego zwiększyła szanse Trebizondu w konflikcie z krajami zachodnimi.

"A więc może spróbować ekspansji na zachód? Czy aby jesteśmy wystarczająco mocni?.....
................Kerch od zawsze należał do nas. Nadeszła szansa aby w końcu pod prawdziwe skrzydła Cesarzy Trebizondyjskich wziąć to miasto..." - opowiadał mi Cesarz

Rozpoczęto przygotowania do wojny. Rekrutowano młodych i uczono ich jak posługiwać się nową bronią. Zwoływano narady wojskowe. Wtedy także, aby nie popełnić strasznego błędu, wysłano dyplomatów, aby dowiedzieli się o aktualnych sojuszach Francuzów, którzy zajmowali Kerch. Cóż się jednak okazało? Francuzi byli członkami potężnego sojuszu z Rosją i Portugalią. Niestety! Marzenia Cesarza zostały rozwiane! Nie mógł sobie pozwolić na konflikt mimo wysokich umiejętności kadry dowódczej ani przebytej reformy. Oprócz tego dyplomacja trapzońska od lat zabiegała o przyjazne stosunki z Rosją, która jako prawosławna, mogła wyrazić chęć zawiązania wspólnego sojuszu wymierzonego przeciw Imperium Ottomańskiemu. Zawarto nawet mariaż i ten cel jest już blisko... Rozzłoszczony i zawiedziony Cesarz Vassilij rozpoczął demolkę sali obrad. Z trudem go powstrzymano...


DZIEDZICTWO VASSILIJ'A I

Cesarz Vassilij I zmarł AD1570. W kronikach zapisał się jednak jako rozsądny władca, wielki reformator wojskowy. Wśród jego Potomnych będzie żyć dziedzictwo - zdobycie Kerch'u. O tym będą myśleć anstępni Cesarze. Albowiem - każdy Cesarz dokłada swój cel do Świadectwa...

 

Wielki powrot!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
nowe odcinki już wkrótce!!!!!!!!!!
W koncu moglem wrocic do historii rodu Komnenow i ich panstwa - zapeniam ze wiele ciekawych zwrotow akcji zdarzylo sie na drodze Cesarstwa do hegemonii.
Podrawiam

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

DAWID IV KOMNEN

Wraz ze śmiercią Cesarza Vassilij'a I upadła wizja nowych podbojów. Nowy Cesarz
David IV jako utalentowany administrator postanowił skupić się na uporządkowaniu kraju wewnątrz. Także zamiast wydawać pieniądze na wojnę, inwestowano z handel - tą nową dziedzine gospodarki, która już od kilkudziesięciu lat była głównym źródłem dochodów, a także nadal rozwijano armię - już w kwietniu AD1570 doprowadzono do końca następne reformy (10LT).



WYDARZENIA GOSPODARCZE

W lipcu AD1571 zakończono budowę nowych umocnień w Konstantynopolu (lvl 2,event). To wielkie przedsięwzięcie miało także duży wpływ na rozwój techniki wojskowej (czerwiec AD1574 - 11LT). Rozwijane było również górnictwo - AD 1574 odkryto nowe złoża złota w Yerewan ('New Vein Discovered'). Handlowy boom w Trapzonie przerastał możliwości kraju - od kiedy Wenecja nałożyła embargo wielu kupcom ograniczyło to możliwości rozwoju i na początku grudnia AD1578 złożyli oni swoje pretensje na ręce Cesarza ('Unhappines among merchants'). A konflikt narastał - AD1583 na dwór cesarski doszły wieści o złym traktowaniu kupców trapzońskich na terytorium Wenecji. Oficjalna odpowiedź Cesarza nie była łągodząca('Merchant harassed' b: escalait conflict'). Okoliczności te świadczyły o głebokim kryzysie dyplomatycznym pomiędzy tymi państwami. Cesarz David IV zmienił natomiast kierunek inwestycji - po wyłożeniu pieniędzy na budowe browaru w okolicach Tbilisi i przesunięciu polityki gospodarczej na infrastrukturę w kraju wybuchły kolejne kupieckie protesty. W stolicy natomiast powstawały kolejne teatry ('Capital attraction')

WYDARZENIA POLITYCZNE

Najważniejszym celem polityki zagranicznej było podbicie Abchazji. Kraj ten już dawno powinien był zostać wchłonięty przez znacznie potężniejszy Trebizond, jednak ze względu na pomoc Abchazyjczyków w wojnach z Turkomanami przyjęto, iż odbędzie się to w sposób dyplomatyczny. Potomkowie Shivarshidse'ów nie byli jednak skłonni podporządkować się całkowicie Komnenom. Stosunek wasalny nie był więc najlepszym rozwiązaniem aczkolwiek w pewnych okresach miał miejsce. Albowiem na początku AD1578 odbyła się uroczystość odnowienia hołdu przez Księcia Mihail'ego Shivarshidse obecnemu Cesarzowi. Zapewne do czasu złożenia propozycji aneksji...
W lipcu tegoż roku nastąpiło również inne wielkie wydarzenie - Persja wypowiada wojnę Ottomanom! Cóż jednak za płonne nadzieje to były - Trebizond rozdzielał te kraje na całej długości, mimo to Ottomanowie posiadając od Cesarza pozwolenie na przemarsz ani kroku jednego w stronę Persów nie zrobili.

WOJNA Z PERSJĄ 1587-1591

Zrobił natomiast Cesarz David IV - mały konflikt kupiecki w Tabrizie zaowocował przekroczeniem granic przez Armię Cesarską. Traktowany bardziej jako pole eksperymentu przeciągnął się w czasie jednak po szybkim podbiciu stolicy Persji, zakończył się pokojem 27.03.1591



DZIWNE ZNAKI NA NIEBIE I ZIEMI...

Po wojnie na dworze cesarkim pojawił sie posłaniec z Rosji z propozycją królewskiego mariażu. Był to moment przełomowy - oznaczał pozyskanie wyjątkowo potężnego sojusznika w walce z Ottomanami. Następnym było stworzenie nowych urzędów usprawniających zarządzanie i samopoczucie obywateli (infra lvl4 Nadal w środowiskach kupieckich panował pogląd, iż polityka hanlowa Cesarstwa jest niewystarczająca. Kolejne fale strajków ('Poor government politics') mieszały się ze spektakularnymi odkryciami ('Unexpected invention' akademia w Yerewan). Więc kiedy Abchazja zerwała stosunki wasalne, Cesarz nabrał przekonania, iż najwyższy czas zająć się polityką zewnętrzną. Skandal na dworze w Wenecji był punktem zapalnym do wojny...

WOJNA Z WENECJĄ 1598-1612

Dnia 25 października wypowiedziano wojnę Wenecji, której głównym sojusznikiem była Sycylia. Oba kraje były potęgami morskimi, lecz wg zamierzeń Cesarza wojna będzie odbywac się głównie na lądzie. Z pomocą Abchazyjczyków od razu uderzono na Kerch - centrum handlowe z wielowiekową tradycją, gdzie od równie długiego czasu mieszkali Grecy. Jednak zbyt małe siły w Tracji i brak kontyngentu w Aleppo sprawił, iż misterny plan Cesarza runął w gruzy. Okazało się, że Trebizond posiada zbyt małe siły aby kontrolowac sytuację na trzech frontach...
Już 9 lipca AD1599 straciliśmy Aleppo. Cesarz nie mógł na to pozwolić - a kontyngent mający nieść pomoc obleganemu Konstantynopolowi zajął się odbijaniem tej prowincji z rąk wroga. Tracja została stracona pod koniec AD1600, i co się później okazało - będzie ona kluczem do zwycięstwa w tej wojnie. Cesarz został zmuszony zaciągnąć pożyczki na utrzymanie Wenecjan z dala od Aleppo i od Kerchu - ale tu z mieszanym skutkiem. Kontrolowanie basenu Morza Czarnego prze wrogie siły sojuszników blokowało działania wojenne Trebizondyjczyków. Na lądzie Armia Cesarska musiała uganiać się za kolejnymi desantami wojsk weneckich i sycylijskich, więc Cesarz musiał bardzo rozbudować flotę, aby interwencje sił morskich zatrzymały tę nawałnice i pozwoliły skupić się na odzyskaniu Tracji...

ŚMIERĆ DAVIDA IV

Niestety - w roku 1603 zmarł Cesarz i jego następca zmierzy się z problemem tej wojny. Dziedzictwo Vassilij'a I odżyło na nowo

 

[glow=red:594cfef24d]Jeeeeeaaa!! Nawałnica powrotu trwa!!![/glow:594cfef24d]
Teraz musze naprawic agceep zeby grac dalej...
pozdrawiam i milego czytania zycze :jupi:


ALEXIOS VI KOMNEN

Śmierć Cesarza Davida IV poprzedziło niezwykłe zjawisko na nieboskłonie: otóż pod koniec AD1602 zaobserwowano świetlistą kulę gdzieś na zachodzie. Różne były interpretacje zjawiska, naród jednak, łącząc to z utratą Kerchu, był pewien: oto nadchodzi zagłada z zachodu. Sędziwy David IV próbował uspokoić lud, nieskutecznie. Co się później okazało jego śmierć - tak przykre wydarzenie - sprawiła, że ludzie zapomnieli o wojnie, o problemach. W tym dogodnym momencie jego następca, Wielki Książę Kurdystanu i Zarządca Tabrizu, rodzony brat zmarłego - Alexios VI wygłosił orędzie do narodu:

(...)Cóżby inaczej rzec, cóżby inaczej postępować... Nieistotnym fakt przewagi wroga dla pogrążonych w żalu. Jego Dziedzictwo- mądrość, dobroć, sprawność w działaniu na rzecz Państwa, na rzecz Narodu - Oto jego Wola, abyśmy Trebizond ku przyszłości prowadzili. Umarł Cesarz. Niech żyje Jego Cel!!!

Historia Cesarstwa bywała miejscami niepewna, ale tylko dzięki jednej rzeczy przetrwaliśmy - wierze w naród i Cesarza. Alexios VI okazał sie nie tylko dobrym mówcą, ale także znakomitym wojskowym, dzięki któremu działania wojenne zaczęły przynosić skutek. Uspokoił sytuację na froncie północnym i opracował misterny plan Wielkiego Desantu na Trację. Tylko dzięki sprzyjającym wiatrom i chaosie pośród wrogich eskadr przeprowadzony na przełomie września i października AD1604 zakończył się powodzeniem.



Od teraz głównym celem działań będzie niedopuszczenie wroga na wody Morza Czarnego. Dodatkowo wysłano transport armat pod mury Konstantynopola. Niestety - brak zainteresowania technologiami morskimi doprowadził do porażki w największej bitwie morskiej w dziejach Trebizondu. W dniach 14-23 marca AD1605 Flota Trapzońska uległa nieco mniejszym siłom Wenecji. Zniszczeniu uległ transport drogich przecież armat, a pod murami Kerchu wrogowie rozbili obóz. Nadal również małe oddziały sojuszników plądrowały wnętze kraju. Alexios VI zdawał sobie sprawę ze słabej kondycji finansowej kraju. Kiedy wyszło na jaw, iż Cesarz zarządził dodrukowywanie pieniędzy, wybuchł skandal('Scandal at the court'). Unikanie jak ognia podwyższania i tak zabójczo wysokiej inflacji było priorytetem wagi państwowej i zostało surowo odebrane w społeczeństwie. Nie było jednak innego wyjścia - Wenecjanie spowrotem odbili Kerch...
Z jakże ciężkim sercem podejmował Alexios VI ta decyzję - nowe oddziały były jednak bezsprzecznie potrzebne. AD1607 był to czas kontrataku na Kerch i umacaniania pozycji w Tracji





Wygrana bitwa nie oznaczała jeszcze postępu, dlatego Alexios VI osobiście chciał dopilnować zdobycia Kerchu. W końcu przeprowadzono pierwszy szturm (luty AD1608). Brak natychmiastowych efektów i duże pieniądze łożone na tę wojnę zniecirpliwiły nie tylko naród, ale i sam dwór, gdzie pojawili się rewolucjoniści pragnący obalić Cesarza i zakończyć tę długą i bezskuteczną wojnę('Scandal at the court'). Cesarz wydał wyroki śmierci, ale nie opuszczał prowincji do końca. Zdawał sobie sprawę jak ważne to jest, i jak bardzo przybliży to Cesarstwo do zwycięstwa....

SPEŁNIENIE DZIEDZICTWA

Trzydzieści tysięcy ludzi, wszędzie ogień, krew i huk. Totalny chaos, ale jeden cel: mury Kerchu. Padający jeźdzcy, jęki rannych,a w środku Cesarz wydający rozkazy...
"Lewa!Prawa! Ognia!!!!"
Czterdzieści katapult, jak jedno, wyrzuciły w stronę miasta wielkie kule ognia.
Jeszcze dwa regimenty, już widzę szczyt.......
O Matko Przenajświętsza....
jakie ono jest piękne....

Światło...Brama Kerchu otwarta!

Drugi szturm przeprowadzony w styczniu AD1609 okazał się skuteczny, a Tracja nareszcie została odbita! Radość!! Szczęście!! Alexios VI, niesiony dopingiem tysięcy gardeł, nakazał odwrót na Bosfor. Podpisano pokój z Sycylią, status quo, teraz Morze Czarne należy do Nas!

OSTATNI ZAKRĘT

Było to jednak tylko złudzenie. Tymczasowy brak sił morskich Wenecji, został po ich klęsce w Kerchu jak najszybciej uzupełniony, a Alexios VI w takiej sytuacji powrócił do Trapzonu. Dimitros Matukos, dowódca Armii Tracji, zameldował o blokadzie portu przez duże siły wroga i tym samym odcięcie prowincji od świata. Dodatkowo przez zabezpieczoną cieśninę na basen Morza Czarnego wpływały w kierunku Kerchu kolejne eskadry weneckie z siłami oblężniczymi. Wydawało się, iż zwycięstwo nadal jest tylko snem, i to w dodatku w jednej już głowie Cesarza Alexiosa VI. Z Turcji nadeszły informacje o ślubie Sułtana, więc tymczasowo zagrożenie z ich strony wydaje się bardzo niskie. Cesarz dosłał nowe siły pod Aleppo i sam wypłynął do Tracji. Czekał na odpowiedni moment do ataku....



POKÓJ

Tę bitwę z pewnością można nazwać Cudem nad Bosforem. Zwycięstwo!!! Ach jakże upragniony dzień nastał w Cesarstwie! Rezygnacja Wenecjan była nieprawdopodobna. Na wieści o zwycięstwie nastąpiła wielka fala pomocy dla wojska('Reforma armii' +500). Mimo wciąż oblegających Kerch wojsk weneckich i starć w rejonie Aleppo jeszcze w listopadzie, pod koniec tego miesiąca, dnia 25 AD1612 PODPISANO POKÓJ !!!!!!!!!!!
Kerch wrócił pod jedynie prawdziwe skrzydła Państwa Hellenów. Dziedzictwo Vassilij'a I zostało spełnione.

SYTUACJA PO WOJNIE. SOJUSZ Z ROSJĄ

Pierwszym krokiem było zaprzestanie drukowania pieniędzy i wprowadzenie oszczędności. Należało spłacić jeszcze jedną pożyczkę. Sytuacja była krucha toteż rozwiązanie sojuszu z Abchazją i związanie się nim z potężną Rosją było wielkim posunięciem Cesarza Alexiosa VI - niestety prawie od zaraz Trapzon został wciągnięty w konflikt z Krymem. Na szczęście był on niegroźny, zasięg miał lokalny, a na traktacie pokojowym wynegocjowano złoto - tak potzrebne w okresie odbudowy kraju.



Wzrost bezpieczeństwa ze strony Ottomanów zaowocował szybkim powrotem do równowagi po tak wyczerpującej wojnie. Od Wenecji, jeszcze w czasie konfliktu z Cesarstwem oderwał się Cypr - prowincja prawosławna, zamieszkana przez ostatnich Hellenów. Cesarz nie mógł przepuścić takiej okazji - wypowiedziano państewku wojnę i w lipcu AD1615 rozpoczęto oblężenie Nikozji.

PRZEPOWIEDNIA

Cesarz Alexios VI zmarł zaraz po rozpoczęciu oblężenia. Pośród społeczeństwa zrodziła się legenda - Alexios VI był trzecim Cesarzem o tym imieniu, który dokonał wielkich czynów, zmienił politykę Trebizondu. Ród Komnenich, bezwątpienia znakomity, powiększył swój dorobek, ale Dziedzictwo spełni się tylko w momencie pokonania Ottomanów...
________________________________________________________________________________________

OT skasowano - AAR zamknięty - w celu kontynuowania proszę zgłosić się do administracji forum.
Raferti