Tymczasem w arabskim świecie - Jemen AAR

MakiMaki · 5 Grudzień 2012

W pierwszym poście tego wątku chciałbym poruszyć sprawy techniczne tego AAR'a. Będę grać państwem Jemen na EU3: HttT. Wersja gry: Angielska. Poziom trudności to normalny, szczęśliwcy losowo. Grać będę bez wczytywania zapisów gry starszych niż miesiąc (czasu gry oczywiście ;p) od obecnego stanu gry. Dodatkowo każdy odcinek tego AAR'a będzie opisywać panowanie jednego króla lub innego władcy. Jest to mój pierwszy AAR, więc proszę o krytykę i poprawianie błędów ortograficznych, merytorycznych, interpunkcyjnych, składniowych tudzież skrótów myślowych. Odcinki będę starał się wstawiać regularnie co tydzień, chyba że coś wypadnie. Mam nadzieję, że się spodoba .

Spis Treści:
1. Prolog
2. Isma'il I Rasulid (1370 - 1406)
3. Saladin Ahmad Rasulid (1406 - 1430)

MakiMaki · 5 Grudzień 2012

1. Prolog

Opowiem wam o państwie, które rozpościerało się na krainach częściowo zapomnianych... Na krainach, gdzie dawniej tworzyły się obecnie najważniejsze religie, pierwsze państwa, pismo, systemy liczbowe. Opowiem wam o państwie, które leżało na samym końcu tej krainy zwanej Arabią. O potomkach królestwa Saby, o synach Noego... o państwie, które zwą Jemen. Państwo to, w swojej ponad tysięcznej historii, przechodziło różne rzeczy. Wojny i pokój, głód i bogactwo, kolonizację i rewolucję, secesję i jednoczenie. Kiedy powstało, nie było bogatym państwem. Ludzie trudnili się głównie uprawami. Jedynymi dobrymi towarami z Jemenu były kawa i przyprawy. Państwo to zamieszkiwało około 16 tysięcy ludzi, z czego około tysiąc było heretykami z wyspy Sokotra, wyznającymi Prawosławie. Stolica tego państwa mieściła się w mieście zwanym Sana.

(wykres przedstawiający religię, produkcję i strukturę etniczną Jemenu)

Ludność Jemeńska nie dyskryminowała heretyków, lecz pokojowo nawracała innowierców. Władcy nie nad interpretowali świętej księgi, jaką jest Koran.

(święta księga)

Ludność zaadaptowała pismo pochodzące od innych państw arabskich.

Jemen starał się zachować stosunki przyjacielskie z krajami sąsiadującymi, lecz obawiali się agresywnych szyitów z północny i wschodu kraju, czyli z Omanu i Nadżdu. Poza tym, Jemen graniczył z sunnickim Hedżazem. Utrzymywał też stosunki z Adalem po przeciwnej stronie morza czerwonego.

(mapka przedstawiająaca sytuację polityczną... btw. nie powinno być Sułtanat Jemeński zamiast Sułtanat Jemenu?)

Państwo żyło sobie swoim spokojnym tempem, do czasu, gdy wybitny władca, Isma'il I z dynastii Rasulidów, nie zapoczątkował gwałtownych reform, zmieniając przy tym tamtejszy świat.

PS. Wiem, że mało zawartości ale to prolog, czyż nie? Dodatkowo dajcie znać czy wolicie więcej tekstu, czy może więcej obrazków i, co najważniejsze, czy podoba wam się forma "opowiadania".

MakiMaki · 5 Grudzień 2012

2. Isma'il I Rasulid (1370 - 1406)

Rozdział pierwszy - Reformy Wewnętrzne:

Kiedy Isma'il I został intronizowany w 1370, poddani nie oczekiwali wielkich zmian. Mieszkańcy Jemenu odnosili się z dystansem do przepowiedni kapłanów głoszących, iż nowy władca będzie kimś wyjątkowym. Nic się jednak nie działo. Historycznym przełomem w panowaniu tego władcy było zwiększenie liczebności armii z dwóch tysięcy żołnierzy do czterech. Wprowadził on też również kawalerię w[SIZE=2] skład szyku woj[SIZE=2]skowego. Wł[SIZE=2]adca, jako honorowy [SIZE=2]człowiek zawsz[SIZE=2]e dowo[SIZE=2]dzi[SIZE=2]ł podczas bit[SIZE=2]ew.

[/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE]

W międzyczasie Sułtan orzekł, iż trzeba zawrzeć umowy sojusznicze z sąsiadami. W tym celu wysłał dyplomatów na dwór Omanu i Nadżdu. Sułtan Omanu z chęcią przyjął ich propozycję, natomiast zacofany dwór Nadżdu nie chciał nawet o sojuszu z sunnitami słyszeć. Kiedy dyplomaci szukali kompromisu, na dworze pojawił się wysłannik innego państwa, Adalu. Prosił o przyjęcie do sojuszu wojskowego, gdyż obawiał się rosnącej potęgi Etiopii, która nie tolerowała sunnitów. Sułtan zaakceptował ich propozycję. W między czasie władza Hedżazu wyśmiał starania dyplomatyczne Jemenu, oskarżając Isma'ila o słabość.

W międzyczasie na Sokotre zostali wysłani nauczyciele, którzy tłumaczą na tej wyspie Koran miejscowej ludności. Władca chciał zasymilowanego narodu pod wszystkimi względami, lecz zamierzał robić to pokojowo. Wiedział, iż przemocą nic nie wskóra.

Poczyniwszy te kroki, Sułtan chciał zreformować kraj od wewnątrz, począwszy od administracji. Wprowadził prawo, które głosiło iż nic nie może być zrobione bez jego zgody. W ten sposób chciał scentralizować władzę w Sanie. Wprowadziło to zamęt w społeczeństwie i państwo przez kilka lat było zdestabilizowane, lecz po kilku następnych latach sytuacja uspokoiła się.

Rozdział drugi - Wojna z Etiopią:

Kiedy Sułtan trudnił się administracją wewnętrzną, Etiopia wypowiedziała wojnę Adalowi. Jemen uszanował sojusz wojskowy, przeprowadził mobilizację wojsk i wyruszył na odsiecz do Afryki. Tam w bitwie pod Tajurą wojska sułtana złączone z wojskami Adalu pod przywództwem Adalskiego generała Sa'ad al-Din Walashma rozgromili siły Etiopii. Isma'il I aby uniknąć kłopotów etnicznych, narzucił tylko układ wasalny Etiopii, który zobowiązuje ją do płacenia rocznego trybutu w wysokości połowy dochodów.

Dalsze reformy zahamowała nagła śmierć władcy. Jego dzieło będzie kontynuować, nie tak uzdolniony jak ojciec, ale nadal nadający się do tej roli, syn Saladin Ahmad.

MakiMaki · 7 Grudzień 2012

3. Saladin Ahmad Rasulid (1406 - 1430)

Saladin Ahmad jako sułtan kontynuował reformy ojca. Starał się przy tym zachować najważniejsze wartości moralne przekazane przez przodków. Jednakże jego polityka, a raczej retoryka. Jego zmiany po raz pierwszy w historii Jemenu spowodowały masowe niezadowolenie i w rezultacie, bunt. Bunt tenzostał krwawo stłumiony.

Po tych tragicznych wydarzeniach nastały chwile spokoju. Ludność na Sokotrze nawróciła się na naszą wiarę. Spowodowało to również eksplozję gospodarczą na tej wyspie. Dodatkowo jemeńczycy dowiedzieli się z dalekich krain jak lepiej uprawiać ziemię. Ludność bogaciła się, zbierali dobre plony, pr[SIZE=2]odukcja rosła na potęgę, a hand[SIZE=2]el kwitł. Wydarzenia te nazwano Pierwszą Rewolucją [SIZE=2]Agrarną.

[/SIZE][/SIZE][/SIZE]

Tak... to były dobre czasy dla jemeńczyków. Na domiar tego wódz Jalarydów zmarł bezpotomnie. Nasze rody były złączone związkiem małżeńskim Sułtana i córki Wodza. Tron więc przypadał dla Jemenu. Rada plemienna Jalarydów ogłosiła jednogłośnie, iż została utworzona unia personalna Jemeńsko - Jalarydzka.

Jednakże ich raj nie mógł trwać wiecznie. Po serii szczęśliwych wydarzeń nadeszły te mniej, rzekłbym tragiczne dla wielu tysięcy ludzi. Nie tylko dla jemeńczyków, ale i dla mameluków, adalczyków, etiopczyków i omańczyków. Wszystko to zaczęło się tragicznym zdarzeniem. Przyszły Sułtan, syn Saladina Ahmada, al-Mutahhar zachorował na bardzo ciężką chorobę. Jego stan zdrowia pogarszał się z każdym dniem. Sułtan w rozpaczy ściągnął z całej Arabii najlepszych specjalistów. Zapłacił im sporą kwotę w wysokości 20 dukatów. Niestety, nie udało im się uratować jego syna.

Na domiar złego, potężne imperium Timuridów rozpadło się, więc Mamelukowie przy braku odpowiednich dla siebie przeciwników stali się hegemonem Arabii. Stopniowo narzucali swe władze poszczególnym plemionom na półwyspie. Zmniejszyli powierzchnię Hedżazu o połowę i zmusili ich do podpisania traktatu wasalnego.

(mapa przedstawiająca sytuację polityczną w Azji środkowo-zachodniej)

Następnym posunięciem Mameluków była aneksja Hedżazu. Teraz, Jemen bezpośrednio graniczył z Państwem Mameluckim, co zagrażało konfliktem zbrojnym. Sułtan w obawie przed tym, udał się do kapłanów by ci przepowiedzieli mu przyszłość. Mówili o wyspie, o powstaniu i o rozpadzie. Sułtan nie zrozumiał ich przepowiedni. Usiadłwszy na swym tronie [SIZE=2]rozmyślał nad przepowiednią, do komnaty w[SIZE=2]biegł [SIZE=2]dowódca kompanii zwiadowczej[SIZE=2]. Wypowiedział dwa słowa: "Mamelucy... atakują..." po czym [SIZE=2]padł [SIZE=2]z wycie[SIZE=2]nczen[SIZE=2]ia. [/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE][/SIZE]Dzień później do Sany dotarły delegacje Algierii i Osmanów ze złotem dla nas. Mówili, iż ich państwa będą dyskretnie wspierać Jemen w walce przeciw Mamelukom. Obojętnie nie stały też Rada Starszych Jalarydów, która zgodziła się Wodzowi (Sułtanowi) Jalarydów włączyć ich państwo do wojny. Mogliśmy też liczyć na Oman, Adal i Etiopię. Uszanowali oni nasz sojusz wojskowy i wstawili się z nami do walki.

Sułtan, podczas gdy szykował się do kampanii zbrojnej dowiedział się o cudownym zdarzeniu. Jest potomek! Chłopiec! Nazwał go 'Ali, pocałował w czoło i odjechał na koniu z orszakiem zbrojnym.

Mamelukowie w tym czasie podbijali ziemie należące do Jalarydów. Saladin Ahmad rozpoczął więc kampanię wyzwoleńczą dla nich i dla Hedżazu. Kiedy dojechał do twierdy Asir, garnizon złożony głównie z zniewolonej ludności Hedżazu nie stawiał oporu. Sułtan głosząc, iż zamierza wywalczyć dla Hedżazu wolność zyskał poparcie tamtejszej ludności. Obdarowali go żywnością na dalszą podróż. Następne na drodze było miejsce urodzenia Mahometa, święte miasto... Mekka. Doszło tam do pierwszej bitwy. Bitwę wygrali z łatwością, a wojska mameluckie zabili z takim samym okrucieństwem, z jakim Mamelucy zabijali jeńców wojennych.

Niestety radość nie trwała długo. Mamelucy nie popełnili tego samego błędu. Tym razem Mekka była obsadzona ich własnymi wojownikami. Wojska Jemenu myśląc o odpoczynku śmiało zaczeło zbliżać się do twierdzy. Jednak zamiast odpoczynku, zostali obsypani gradem strzał. Niestety, jednym z zabitych był Sułtan. Jako, iż potomek nie był jeszcze na tyle dorosły by dowodzić państwem, rządy przejeła Rada Regencyjna składająca się z najwyższych urzędników. Na domiar złego, Jalarydzi nie chcieli kontynuować naszej unii personalnej. Zerwali ją, lecz pozostaliśmy w sojuszniczych stosunkach.

PS Mam nadzieję, że narobiłem wam apetytu tą wojną . Grę mam rozegraną na następnie 50 lat, więc moge was zapewnić, że Jemen szybko nie upadnie .