Ukraina Aberration AAR

Gram Aberration na 1.08 normalny/wściekły

Wstęp
Historia nasza zaczęła się w 1409 roku. Gdy z Wilna przyszły wieści o szykowaniu się do nowej wojny – tym razem z jakimś odległym Zakonem Krzyżackim grupa naszych hetmanów pod wodzą Mykhaltso zbuntowała się i oderwała południowe ziemie ruskie od Litwy. Gdy przyszły wieści o porażce Polski i Litwy na polach Tanneberga radość nasza nie miała granic. Jednak Litwa nawet pokonana ciągle była silna. Uciekający przed Krzyżakami książęta litewscy zajęli część ziem i zepchnęli nas w stepy. Byli ciągle za silni dla naszego młodego państwa. Kolejne 10 lat zajęło Mykhaltsowi umocnienie władzy i stworzenie z luźnych watah chłopskich czegokolwiek przypominającego armię. W 1419 roku byliśmy gotowi.

Roz. 1
Wojny Kijowskie.
Rok 1419 rozpoczął się od powołania nowych urzędników w prowincjach należących do naszego państwa. Nie cieszyli się oni specjalną popularnością (kto lubi poborców podatków) jednak znacznie zwiększyły się nasze przychody. Próbowaliśmy również stworzyć sojusz militarny jednak nasi dyplomaci nie mieli odpowiedniej siły przebicia. Odmówił nam najpierw Twer a niedługo potem Finlandia – wspólnota wiary nic dla nich nie znaczyła. My byliśmy za mało znani. Nie mieliśmy żadnych zwycięstw militarnych ani dyplomatycznych. Nie mogliśmy się nawet powołać na tradycje kijowskie, bowiem miasto to pozostawało w rękach litewskiego uzurpatora. Jednak oni osłabli, podczas gdy my wzrośliśmy w siłę. Tu była nasza siła. W maju nasi dyplomaci zastukali do bram Kijowa niosąc akt wojny a niedługo po nich dotarły tam nasze wojska pod dowództwem samego Mykhaltsa. Oczyszczenie prowincji z litewskich wojsk zajęło tylko 4 dni. Nie ocalał żaden litwin, który nie ukrył się za murami miast lub zamków. Jednak to nie był koniec wojny. Nasza zwycięska armia podzieliła się i jedna jej część została, aby oblegać Kijów, a druga wyruszyła na północ zająć Białogród. Zwycięska bitwa znacznie umocniła naszą pozycję międzynarodową. W sierpniu córka naszego władcy poślubiła trzeciego syna księcia twerskiego co znacznie poprawiło stosunki między naszymi krajami. A wojna trwała. Nasza armia nie miała doświadczenia w zdobywaniu miast więc trochę to trwało. Pierwszy padł Kijów – w lutym 1420 roku, zaś Białogród dopiero w maju. Mieliśmy zajęty cały kraj, który kiedyś należał do naszych przodków... Jednak niedoświadczenie naszych dyplomatów znowu dało o sobie znać – podpisano rozejm w myśl którego musieliśmy oddać Kijów ich poprzednim władcom. Trudno, jeszcze tu wrócimy. Pierwsza wojna kijowska miała dla nas jednak ogromne znaczenie – powiększyliśmy nasze ziemie i zdobyliśmy uznanie w oczach sąsiadów. Dało to wymierny efekt już na początku następnego roku. Weszliśmy do sojuszu wojskowego z Twerem, Smoleńskiem i Czernigovem, a kilka dni później jeden z naszych wodzów poślubił księżniczkę smoleńską. Wzmocniło to znacznie naszą pozycję i zmniejszyło zagrożenie ze wschodu – ze strony Ordy. Kolejne lata minęły nam spokojnie – czekaliśmy na upływ rozejmu z Kijowem, który już nie podniósł się po porażce jaką poniósł. W 1425 roku wypowiedzieliśmy im wojnę nie prosząc jednak o pomoc ze strony sojuszu. Wojna skończyła się w grudniu 1426 roku pełną aneksją Kijowa. Nasi dyplomaci nie popełnili drugi raz tego samego błędu. W styczniu 1427 roku przenieśliśmy stolicę do Kijowa obejmując stary, należący do Jarosława Mądrego tron. Wraz z Kijowem zdobyliśmy tradycję prawosławnej stolicy Rosji, a włączenie do gospodarki tego bogatego miasta znacznie poprawiło naszą infrastrukturę (2 poziom) oraz handel (2 poziom). Nasze państwo rozwijało się coraz lepiej.

Czekam na komentarze

 

Sytuacja Ukrainy w 1419.

Europa w 1419.


Ukraina po 1 wojnie kijowskiej.

Ukraina po II wojnie kijowskiej.

 

Roz. 2
Rozgrywki sąsiedzkie
Po wchłonięciu Księstwa Kijowskiego nasi władcy mieli zamiar reformować państwo i przez długi czas cieszyć się pokojem.

Nie było im to jednak dane...

„O wydarzeniach najbliższych lat poinformują Państwa nasi komentatorzy:
DS – Dariusz Szpakowski
WS – Włodzimierz Szaranowicz

DS – Witamy Państwa bardzo serdecznie. Mamy rok 1429 a dokładnie 10 lipca.
WS – Tak.. zbliża się 19 rocznica pamiętnej klęski połączonych zespołów Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim pod Grunwaldem.
DS – I Zakon ponownie jest głównym rozgrywającym w tym spotkaniu.
WS – Jego drużyna też jest całkiem silna. Przede wszystkim Hanza, która wyrasta na podstawowego gracza terenu nadbałtyckiego, oraz silne wzmocnienie w postaci małych państw niemieckich – Hannover, Friesland, Kolonia i Szczecin. Po drugiej stronie boiska księstwa ruskie – kapitanem drużyny jest Smoleńsk, a w jego drużynie widzimy takie gwiazdy jak Czernigow, Twer i Ukraina, która wyraźnie zajmuje postawę defensywną.
DS – Oczywiście to nie koniec atrakcji.
WS – Tak, tuż po pierwszym gwizdku na stadionie pojawiły się kolejne drużyny. Brabant jako kapitan wyzwał Kolonię i po obu stronach stanęły ich sojusze (razem z Brabantem – Bawaria, Frankonia, Munster, Altmark, Kustrzyń, Hesja i Saksonia, skład drużyny Koloni jest już znany).
DS – Ale wróćmy do spotkania i przedstawmy co się dzieje – wojska Zakony obległy Mozyr i rozbijają kolejne ataki Smoleńsczan, zaś Ukraińcy zapędzili się aż na Litwę, którą co prawda na krótko, ale oblegli.
WS – Żeby państwo mogli to zobaczyć. W czasie odwrotu przez Białoruś zmasakrowali tam armię zakonną.
DS – W tym czasie Brabant zakończył spotkanie z Kolonią – jako zwycięzca – przyjął 200 talarów jako odszkodowanie, ale do meczu przyłączyły się dwie nowe grupy. Pierwsza to Burgundia (kapitan zespołu) i Savoy jako skrzydłowy wypowiedzieli wojnę Hanzie, zaś kilka dni po tym Riazań wypowiedział wojnę Twerowi.
WS – Oczywiście musimy dodać, że w drużynie Riazania stawiły się Finlandia i Suzdal, a po stronie Tweru - Smoleńsk, Czernigow i Ukraina.
DS – Kapitan zespołu Riazań bardzo szybko skończył grę – a właściwie można powiedzieć – zmienił barwy.
WS – Dokładnie – zmasakrowany przez Smoleńsk, który na granicy przepisów wpadł w jego pole karne rozbił obronę i zmusił do poddania.
DS – Tymczasem na pierwotnym boisku sytuacja układała się nieciekawie dla Księstw ruskich.
WS – Pojedynek Rosjan z Niemcami – to prawie święta wojna.
DS – Mozyr został zajęty przez wojska Zakonu, gdy wracające z wygranych pojedynków na terenach Krzyżowców ukraińskie wojska rozbiły jego flanki, otoczyły i zmasakrowały. Rozpoczęły również oblężenie, ale warunki atmosferyczne
WS – Zima
DS – sprawiły że musieli wycofać się na ziemie rodzinne. Zapraszamy na ciąg dalszy po przerwie. Chwileczkę – jeszcze tylko wiadomość z ostatniej chwili. Twer poddał walkowerem spotkanie z Finlandią, której jako nagroda przypadły Moskawa oraz 25 dukatów.

Raport Akademi Wywiadu na temat sytuacji w Europie.


...na chwilę obecną główne siły w Europie skupione zostały w rękach Grenady, Bretani, Burgundii, Savoyu, Bawarii i Węgier. Sporą potęgą dysponują również Finlandia, Hanza, Bizancjum i Złota Orda...

WS – Witamy po przerwie, gdy tylko mróz zelżał ukraińskie wojska ponownie uderzyły na Mozyr, rozbijając grupujące się tam oddziały Zakonu i ustanowiły oblężenie. Kilkakrotnie ponawiane kontrataki ze strony Zakonu i Hanzy były doszczętnie rozbijane, aż w końcu Ukraina odbiła tą smoleńską prowincję z rąk Zakonu.
DS – Tymczasem mamy informację, że w ukraińskim hufcu pojawił się nowy rozgrywający:

WS – Niedługo po jego pojawieniu się doszły nas wieści o ostatecznym zakończeniu bratobójczej, prawosławnej wojny – Smoleńsk oddał Riazań Suzdalowi.
DS – W tym czasie na głównym placu boju Ukraina masakrowała kolejne wysyłane przeciwko nim wojska Zakonu i Hanzy, aż do czasu gdy z meczu wycofał się osłabiony Twer oddając Zakonowi 154 dukaty. Jedyną siłą powstrzymującą napór Niemców na wschód została Ukraina. Miała ona jednak już dosyć – przedłużająca się wojna powodowała spadek zadowolenia w społeczeństwie, które zaczęło strzelać bramki samobójcze.
WS – 11 maja 1433 Ukraina dała się przekupić i odstąpiła od wojny za 245 dukatów. Pozostałe kraje nie miały szans z nawała niemiecką. 7 maja 1435 roku Hanza włączyła Czernigow do swojego składu, zaś wojna ze Smoleńskiem trwała aż do roku 1439, kiedy to Zakon Krzyżacki zajął Mozyr i Smoleńsk pozostawiając w rękach Smoleńsczan jedynie Kursk.
DS – Dziękujemy i do usłyszenia."

W następnej części opisze pozostałe "rozgrywki" i wydarzenia jakie miały miejsce w tych latach.

 

roz. III - wojny zjednoczeniowe (opowieść sierżanta zasłyszana w kijowskiej knajpie latem 1454 cz I)

"...w 1433 gdy nasz władca zabawiał się na północy ścigając piękne Litwinki tj. walcząc z zakonny najeźdźcą do naszej stolicy dotarły wieści o rozruchach w Złotej Ordzie. Ja sam wtedy jeszcze gówniarzem byłem, któremu nawet piwa nie dano by, a co dopiero o pianie na wąsach mówić. W każdym razie przy pierwszej okazji nasz ataman podpisał pokój z Krzyżakami i ruszył na południe szykować się do wojny. Ciągle jednak było coś nie tak. Wszyscyśmy myśleli, że jak w 1437 chanowie z Doniecka włączyli swoje ziemie do nas to wtedy ruszymy, ale nie. Nasz Pan czekał. W 1439 posłowie już otrzymywali polecenia o wypowiedzeniu wojny, gdy do pałacu wpadł posłaniec:
- Wojna - zakrzyknął - pić dajcie. Wiem to bo żem był już na służbie jako młody jurny kozak dostałem się do samej gwardii przybocznej.
Posłowi jakaś litościwa dusza podała kufel, który ledwie przechylił już cisnął w kąt okrytnie się krztusząc:
- Co to jest?
- Woda – odparła litościwa dusza
- Gdybym chciał się wykąpać to bym o wodę prosił – piwa dajcie.
Gdy już gardło przepłukał powiedział co się stało – Twer, nasz północny sojusznik zaatakował Moskwę, która jakiś czas temu zerwała z Finami i oswobodziła się, Jako, że Moskwa w zmowie jakowej z Bizancjum tedy jeno pomoc Sojuszników wojnę tę wyrównać zdoła. Aczkolwiek najbliżej Konstantynopola myśmy są zatem na nasze karki ta nawała spadnie.
Ataman Olhanskyi zasiadł w fotelu, który tronem zwano i pomyślał. Cisza się zrobiła, jeno gulgotanie dochodzące z rogu komnaty gdzie poseł garniec piwa mu darowany wykańczał. W końcu rzekł:
- Do boju – za Boga i Ojczyznę.
Gdy już ruszyliśmy nasze jednostki okazało się, że nasza flota słaba jest i ino kilka czajek nam zostało, a jako że nasz jedyny port w Jedysanie – Besarabią przez niektórych zwaną blokowany przez przeważające siły wroga. Ataman znowu się zamyślił i w końcu rzekł – Tu zaczekamy na wroga – jak mu skórę przetrzepiem to sam nam za pokój zapłaci.
Co powiedziawszy zrobił sam wracając na północ nowe siły zbierać. W owym 1439 roku tylko jeden desant bizantyjczycy wysadzili. Niestety tak niewielki że niektórzy z naszych się o wrogów pobili, Za to morale nam wzrosło niesamowicie, szczególnie jak dostaliśmy premie za ‘ odwagę na polu walki” {podniesienie utrzymania wojsk z 50% do 100%} – jak to miłościwie panujący nam ataman określił. Tak się z tego ucieszyliśmy, że prawie przegapiliśmy nastepną grupę do ścinania i mordowania jaką cesarz bizantyjski nam przysłał. Tym razem się postarał.

Konnicy przysłał tyle co myśmy mieli zaś piechurów prawie pięć razy więcej niż naszych. Bitwa w każdym razie wspaniała była.. I zakończyła się miłą masakrą.

Straty nasze wyniosły niemal czwartą część stanu, ale najbardziej nam żal tych Bizantyjczyków, którzy już z nami walczyć nie chcieli. Myśmy musieli zostać – taki rozkaz, a oni ruszyli na Kijów. Tam już za to czekał Pan nam Najmilej panujący z nowym zaciągiem.

Jego 9 tysięcy jazdy w pień wycięło Bizantyjską armię. W następnym roku na całej Ukrainie kruki dzięki nim wspaniale obrodziły. Nas spotkała jeszcze tylko jedna bitwa, w której pokonaliśmy połączone siły Bizancjum i Krety co okazało się na tyle silnym szokiem dla Cesarza, że niedługo po tym przysłał posłów, którzy pokój przynieśli.



Następny rok upłynął na mniej lub bardziej otwartych przygotowaniach do wojny. Cel mógł być tylko jeden. Tym razem Szpiedzy wykonali znakomitą robotę i przed rozpoczęciem wojny wszyscy otrzymali mapy terenów, gdzie będą mieli działać. Mam tą mapę jeszcze ze sobą - sam ataman z niej niejeden raz korzystał. Mata obejrzyjta ją sobie a ja w tym czasie pójdem tam gdzie nawet cysorz piechotką chadza.

 

„... Wróciłem. Lżej na... duszy to od razu chce się żyć. Niech no który po piwo skoczy bo w gardle od gadania schnie. Widzicie – sytuacja nie była za dobra. Mieliśmy dostęp tylko do 3 prowincji Złotej Ordy o ile nie wypowiedzielibyśmy wojny Armenii albo Gruzji, które zresztą w sojuszu były. Nasz władca więc pomyślał i związał się dyplomatycznie z Gruzją – jakaś wymiana dwórek z ich królem – nieziemska istota nam się dostała niestety... małżonka naszego władcy otruć ją kazała... Ale wracając do rzeczy po poprawie stosunków z Gruzją bardzo łatwo zgodzili się oni pozwolić nam na przemarsz wojsk przez swoje ziemie. Gdy więc byliśmy gotowi – wojna się zaczęła. Najpierw uderzyliśmy na Krym, ale tam już czekała na nas wraża armia

pomimo przewagi naszych wspaniale wyszkolonych wojsk to jednak Orda walczyła na swoim terenie i my zostaliśmy pokonani.
Na szczęście ci głupcy myśleli, że pokonali nasze wszystkie siły i ruszyli na Donieck wbijać na pale i mordować ludność w prowincji, która niedawno jeszcze była ich.. Tymczasem nasza druga armia obległa Krym, podczas gdy pierwsza wzmacniała się. W sierpniu nasze 14 tys. Wojska, które pamiętało porażkę krymską dostało szansę rewanżu. I wykorzystało ją. Zaatakowaliśmy 12000 wojów mongolskich w Doniecku. Żaden z nich nie przeżył. Tych co z pola bitwy umknęli ludność okoliczna dopadła – a jak wiadomo chłopi nie wybaczają.
Z donieckich stepów ruszyliśmy na Kaffę, która po długim oblężeniu padła 4 lipca 1944 roku. Odtąd dzień ten jest znany jako Dzień niepodległości. W międzyczasie doszły do nas wieści o zdobyciu przez drugą armię Krymu. Ataman skierował ich do Kercza. W okresie tym przyszła pierwsza – potraktowana przez całe wojsko jako żart propozycja pokoju z Ordy:
Proponowali nam 30 srebrników – jak Judaszowi...
Po zajęciu Kaffy przez kubańskie stepy weszliśmy do Kałmucji. Stały tu niewielkie siły Ordy, które zostały pokonane niemal z marszu. Widząc straty jakie stopniowo w tych potyczkach, z zimna i chorób ponosimy, Pan nasz wysłał mnie do kraju abym nowe zaciągi ogłosił. Prawić kazał, że każdy kto od wojska się nie uchyli z pańszczyzny zwolniony będzie. Odzew był niesamowity. Gdy Kałmuk padał do stolicy przyszły wieści o postępach naszych sojuszników na północy


Po upadku Kałmucji ruszyliśmy na Wołgograd z niewielkim 5000 hufcem jazdy. Nasz Ataman objął tam komendę nad zebranymi oddziałami z Finlandii i Suzdala i w przeciągu trzech miesięcy zdobył wszystkie twierdze w tej prowincji. Następnie mając pod komendą połączone siły udał się do Samary i ją również zdobył. W tym czasie Wołgograd został oblężony przez nowo sformowane jednostki Tatarów. Z uwagi na ich liczebność trzeba je było rozbić, aby nie było problemów z podpisaniem korzystnego układu pokojowego po zakończeniu działań. W tym celu ja sprowadziłem nowo zaciągnięte oddziały z Kijowa, z Kercza druga armia po zajęciu tej fortecy wyruszyła, zaś trzecia armia, pod osobistym dowództwem króla pustoszyła Uralsk nie pozwalając nowych zaciągów tam czynić. Z trzech stron uderzyły nasze wojska na Tatarzyna. Nie miał on żadnych szans. Nasze armie połączyły się a następnie ruszyły na Uralsk, aby skończyć z ostatnim bastionem wroga. W czasie oblężenia pojawił się nowy przywódca – namaszczony przez Ataman na swojego następcę Michaił Olelkowicz.

W lipcu już pod jego wodzowską komendą zajęliśmy Uralsk, a w sierpniu roku pańskiego 1447 podpisaliśmy pokój, na mocy którego niemal wszystkie ziemie rdzennie ruskie dostały się nam.

Na tym się jednak wojny nie skończyły.
W listopadzie 1447 roku zmarł miłościwie nam panujący ataman Olhanskyi, a władzę po nim przejął najlepszy dowódca jak step długi i szeroki Michaił Olelkowicz

On dwa lata odczekał, aż nowe ziemie scalą się w jedno, przeprowadził reformę centralizacyjną i po tym wypowiedział wojnę Armenii. Gruzja oczywiście dołączyła, ale to i tak niczego nie zmieniło. Przez następne pięć lat zdobywaliśmy jedną twierdzę po drugiej, rozbijaliśmy kolejne wysyłane przeciwko nam armie po to, żeby po skończonej wojnie uzyskać nadania nowych ziem. I udało się nam- najpierw – w 1453 skapitulowała Gruzja oddając nam Azow i Kubań oraz zgadzając się zostać naszym wasalem. Miesiąc później dołączyła do naszego sojuszu, ale wtedy było już po wojnie. Armenia padła w kwietniu 1454 roku – 3 miesiące temu i zgodziła się oddać nam Lugańsk i Bogutjar oraz, tak jak Gruzja została naszym wasalem.

Teraz – zgodnie ze słowami naszego władcy – powinna nadejść era pokoju i dobrobytu. Wasze zdrowie panowie szlachta...”

w następnej części hetmański biuletyn przedstawiający aktualne mapy świata, a także statystyki dotyczące dochodów i wojsk

 

Hetmański biuletyn


Ukraina (UKR) :


W chwili obecnej nasze państwo składa się z 17 prowincji

Liczba prowincji posiadająca następujące budowle (w trakcie tworzenia)
Poborcy podatków --- 12(3)
bardzo małe fortyfikacje --- 16
małe fortyfikacje --- 1
Dyplomacja ukraińska
Sojusz wojskowy z Suzdal, Finlandią i Gruzją . Termin wygaśnięcia – kwiecień 1464.

Królewskie mariaże:
Suzdal – do grudnia 1467
Finlandia – do grudnia 1467
Smoleńsk – do lutego 1471
Twer – do lutego 1471


Wasale:
Gruzja – od sierpnia 1453.
Armenia. – od kwietnia 1454.

Ukraina jest postrzegana jako pokojowy naród.
Polityka wewnętrzna
Arystokracja jest silna na Ukrainie, Wielkie rody starają się kontrolować wszystkie sprawy.
Ukraina jest silnie scentralizowana.
Ukraina jest krajem zacofanym technologicznie.
ochrona rynku wewnętrznego dominuje na Ukrainie. Pąństwo lub gildie kupieckie mają wpływ na wszystkie ceny i inne sprawy rynkowe.

Ekonomia
Ukraińska obecność nie zaznacza się w żadnym centrum handlu.
Roczny dochód Ukrainy osiągnął 246.497 ducatów. Onflacja wynosi 0,00 %
Ukraińska ekonomia skupia się na produkcji I wykorzystaniu następujących dóbr.
Metale szlachetne (50 tons)
Ryby (116.7 tons)
Wino (116.7 tons)
Wełna (600 tons)
Zboże (817.6 tons)
Sól (250 tons)
Żelazo (116.7 tons)

Ludność

3 prowincje – około 13% populacji wyznaje sunnityzm.
1 prowincja – około 1% populacji wyznaje buddyzm..
13 prowincji – około 84% populacji wyznaje [rawosławie.

Z 54794 mieszkańców Kijów na Ukrainie jest największym miastem w naszym kraju.

Ranking geopolityczny:
Jako kombinacja produkcji, technologii wojskowych, rozmiaru armii, marynarki, populacji, terytoriów, skarbu, liczby kupców w COT, rozbudowy infrastruktury I wartości monarchy.

1. The Kaliphate(267) - 74%
2. Byzantium(277) - 95%
3. Eire(280) - 89%
4. China(317) - 58%
5. Hanseatic League(328) - 79%
6. Genoa(358) - 89%
7. Burgundy(365) - 84%
8. Granada(369) - 68%
9. Hungary(372) - 95%
10. Sicily(384) - 89%
11. Union of Kalmar(393) - 95%
12. Timurid Empire(396) - 0%
13. Brittany(402) - 84%
14. Ukraine(403) - 100%
15. Bavaria(458) - 32%
16. Tuscany(475) - 74%
17. Finland(489) - 79%
18. Bengal(504) - 74%
19. Algiers(511) - 100%
20. Nogai(511) - 84%
30. Poland(583) - 89%
32. Teutonic Order(596) - 79%


Dla zainteresowanych pełna wersja pod adresem:

http://www.lesov.com/tmp/worldfactbook3184.htm.gz

Sytuacja polityczna:

 

roz. IV – lata 1455-1474 czyli młodość Michałka

5 kwietnia 1455 – w tym samym dniu co Polska wypowiedziała Ukrainie wojnę – w rodzinie Glińskich przyszło na świat dziecko. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie to, że było nieprzeciętnie piękne – złote loczki, ciche uśmiechnięte o głębokich błękitnych oczach, w których można się było utopić
- Ma je po ojcu – miała ponoć powiedzieć jejmość Glińska w chwili słabości, po czym zarumieniona spojrzała wzrokiem pełnym miłości w piwne oczy męża. Jako że głowa rodu – Igor Gliński w chwili narodzin był na wojnie – matka nadała mu imię Michałko. Był on piątym, i ostatnim, najmłodszym synem w tej licznej familii. Ojca nie ujrzał aż do swoich 4 urodzin, kiedy to po podpisaniu pokoju z Mołdawią (11 października 1455) oraz zhołdowaniu Podlasia (2 grudnia 1459) jego ojciec otrzymał w końcu upragnioną przepustkę na święta. Michałko w tym czasie był chowany na typowego maminego chłopca – przybycie wielkiego, nieznajomego brutala w stopniu starszego sierżanta na zawsze miało to zmienić. W pierwszej kolejności trzech jego najstarszych braci, jako, że ojciec uznał, że są wystarczająco dorośli wyruszyło do Akademii Zaporoskiej, gdzie szkolono przyszłą elitę dowódczą, czwarty syn został przeznaczony do stanu kapłańskiego i wtedy oczy ojca zwróciły się na najmłodsze dziecko, które stało schowane za spódnicą matki. Jedno co wielkoludowi trzeba było przyznać to to, że od razu pokochał swoją najmłodszą latorośl.
- Podejdź tu chłopcze, nie bój się. – powiedział - Michałek nieśmiało wysunął się zza ochronnej postaci matki – powiedz mi chłopie kim ty chciałbyś być jak dorośniesz?
- Atamanem – odpowiedziało rezolutne dziecko.
- Wysoko mierzysz jak na tak małego człowieczka – co powiedziawszy porwał chłopca i podniósł go wysoko i podrzucił w górę – jak ci jest w domu?
- W domu dobrze, ale jak wyjdę to się inne dzieci ze mnie śmieją.
- Czemu?
- Bo jestem taki mały.
- Jakoś temu zaradzimy. Widzisz chłopcze jak się będą ciebie bali to się już nie będą śmiali – prawda stara jak świat mój mały rycerzu – powiedział ojciec po raz pierwszy nadając synowi imię pod którym stał się on później postrachem całej Europy środkowej i sporej części Azji.
Jak powiedział tak zrobił. Przed wyjazdem służbowym do Lwowa (który padł 12 czerwca 1460) a potem wraz z ukraińską armią wyruszył w podróż po Polsce:
Kraków (wycieczka z przewodnikiem po Wawelu 10 września 1461)
Gniezno (pielgrzymka do grobu św. Wojciecha 25 marca 1462) oraz Poznań ( każdy szanujący się Kozak powinien przynajmniej jedną osobliwość architektoniczno kulturową zobaczyć – np. trykające koziołki - 13 lutego 1463). Po tym wydarzeniu stały się dwie rzeczy. Po pierwsze Polacy zgodzili się uznać Ukrainę za Wladcę dodatkowo oddając im Ruś Czerwoną, a po drugie przez długi czas nie było już w Europie środkowej nikogo kto chciałby witać u siebie zorganizowane grupy turystyczne z Ukrainy.
W tym czasie młodym Michałkiem zajmował się stary sługa rodziny – niewolnik odbity Ordzie – ale gdy próbowano go uwolnić mamrotał coś o jakimś długu krwi i został. Z małym Michałkiem zostali przyjaciółmi, więc poznał on jego historię. Pochodził z dalekiego kraju na wschodzie – zwanego Chinami – był tam mnichem w jakimś klasztorze – szałolink – czy jakoś tak i zajmował się tam doskonaleniem równowagi ducha i ciała. Jako mnich nie wykorzystywał zdobytych umiejętności, ale nie miał oporów, żeby uczyć młodego ucznia.
Oprócz walki bez użycia broni, młody Michałek znakomicie nauczył się władać szpadą (używany powszechnie miecz był nieco dla niego za ciężki – ważył tyle co on) oraz poprosił innego byłego jeńca – Kałmuka żeby nauczył go jeździć konno – co ten uczynił. Efekt był olśniewający. Gdy ojciec chłopca wrócił z wojny nikt już się Michałka nie śmiał. Szerokim łukiem omijali go wszyscy którzy kiedykolwiek zaczepili go. Nie, żeby żywił do kogoś urazę – po prostu nie lubił gdy musi być okrutny i jak już musiał coś udowodnić to robił to tak, żeby nie musieć powtarzać. Chłopiec, na którego trafiła lekcja pokazowa nawet mu wybaczył... jak tylko zrosły mu się wszystkie kości... ale zębów już nie odzyskał, ani słuchu do końca. Ponieważ był co najmniej dwukrotnie większy od Michałka nikt nie miał już wątpliwości, że zaczepianie malca nie jest specjalnie dobrym pomysłem.
Po powrocie ojciec przeegzaminował chłopca, który tymczasem zdążył ukończyć 8 rok życia i przekazał go pod dalszą opiekę guwernera z zastrzeżeniem, żeby do nauki dołączył elementy taktyki. Następne 4 lata spędził Michałek ucząc się walczyć, jazdy konnej, zarządzania, taktyki. Ponieważ był bystry i inteligentny, okazał się pojętnym uczniem i wkrótce wyprzedził swoich nauczycieli we wszystkich dziedzinach. Nadal był drobny, ale teraz nawet nieznajomi widząc jego spojrzenie schodzili mu z drogi.
W czasie tych lat nadszedł dla Ukrainy upragniony pokój, w czasie którego wiele rzeczy się zmieniło. Na tronie po śmierci Olelkowicza, spowodowanej jak się zdaje ciężką raną zadaną przez polskiego chłopa pod Lwowem, zasiadł wielki wódz tej wojny – Feliks Biliski. Okazał się on niezwykle utalentowanym władcą. W pierwszym roku panowania pokojowo zaanektował naszego wasala – Gruzję, rozbudował sieć poborców podatków, wspomógł cerkiew finansowo w celu nawrócenia na prawdziwą wiarę prowincji Kałmuk i Kubań, nie licząc wielu drobnych sukcesów składających się na dobre panowanie. Jedynie katolickiej Rusi zdobytej na Polakach.
Tak nadszedł rok 1467, kiedy Michałko ukończył 12 lat. Znając jego umiejętności wysłał go ojciec z kilkoma ludźmi do swojego starego przyjaciela – kapitana Bierowa, z którym zaczynali służbę. Ponieważ stacjonował on na Kaukazie, który akurat był w stanie lekkiego wrzenia władca wysłał tam około 2000 posiłków. W październiku, gdy docierali już na przedmieścia byłej stolicy gruzińskiej natrafili na armię buntowników, ruszających na miasto. Gdy tylko zobaczyli nadciągające posiłki zmienili kierunek marszu. Starzy wiarusi ukraińscy tylko zacisnęli miecze w rękach, a w oczach błysnęła im leciutka mgiełka śmierci. Było ich w końcu tylko 2000 a przeciwko sobie mieli kilkanaście tysięcy motłochu, który znał te ziemie, który uznawał je za swoje, który to w końcu był gotowy za nie zginąć. I zginął. Kozaccy weterani lekko tylko się cofnęli pod naporem setek przeciwników, ale ich linia nie pękła. Powstrzymali przypływ, który już po chwili zapienił się lekką czerwoną pianą na ich mieczach. Setki buntowników padały pociągając za sobą to kilku, to kilkunastu kozaków. W końcu musieli ich pokonać. I wtedy pojawił się młody Gliński. Jednym spojrzeniem ocenił, które miejsce jest najbardziej zagrożone i błyskawicznie skierował się w to miejsce. O ile Kozacy byli jak mur, to on przypominał lawinę. Wciął się w napierające na niego siły walcząc z morderczą, nieludzką sprawnością. Styl jego walki bardzo się różnił od stylu innych uczestników walki. Używał szabli, lekko zakrzywionej i wyostrzonej tak, że można się nią było golić. Nie zabijał swoich przeciwników. Nie musiał. Okaleczał ich tak, że momentalnie stawali się niezdolni do dalszej walki – przecinał gardła, ścięgna, a wszystko to delikatnymi ruchami nadgarstka. W jego wykonaniu nie było szerokich wymachów koniecznych, aby miecz czy topór nabrały prędkości potrzebnej do zabicia wroga. W obronie był równie straszny. Nie zostawiał ani fragmentu obszaru, gdzie mogłyby się wcisnąć widły, kosa czy włócznia. Każdy kto stawał przed nim po chwili leżał martwy lub umierający na ziemi. Ponieważ jego ulubionym celem – w końcu walczył z końskiego grzbietu była szyja – już po krótkiej chwili zaczął przypominać rzeźnika. Pokryty krwią od stóp do głowy siał panikę wśród buntowników. To przed nim uciekł pierwszy, a gdy tylko jeden to zrobił reszta też momentalnie zaczęła uciekać. Zwycięstwo było całkowite.
Taki był chrzest bojowy Michałka. To wydarzenie szerokim echem odbiło się w społeczeństwie i pomogło małemu rycerzowi – jak powszechnie zaczęto go nazywać – w karierze wojskowej. Powoli wspinał się po szczeblach kariery aż nastał rok 1474.
Koniec cz. 1

 

Hetmański biuletyn


Ukraina (UKR) :


W chwili obecnej nasze państwo składa się z 21 prowincji

Liczba prowincji posiadająca następujące budowle (w trakcie tworzenia)
Poborcy podatków --- 20(0)
bardzo małe fortyfikacje --- 20
małe fortyfikacje --- 1
Dyplomacja ukraińska
Sojusz wojskowy z Suzdal, Finlandią Armenią i Smoleńskiem. Termin wygaśnięcia – luty 1483.

Królewskie mariaże:
Suzdal – do grudnia 1492
Finlandia – do grudnia 1492
Smoleńsk – do marca 1496
Twer – do marca 1496


Wasale:
Armenia. – od kwietnia 1454.
Podlasie – od grudnia 1459
Polska – od lutego 1463
Polityka wewnętrzna
Arystokracja jest silna na Ukrainie, Wielkie rody starają się kontrolować wszystkie sprawy.
Ukraina jest silnie scentralizowana.
Ochrona rynku wewnętrznego dominuje na Ukrainie. Państwo lub gildie kupieckie mają wpływ na wszystkie ceny i inne sprawy rynkowe.

Ekonomia
Ukraińska obecność nie zaznacza się w żadnym centrum handlu.
Roczny dochód Ukrainy osiągnął 595.564 dukatów. Inflacja wynosi 0,00 %
Ukraińska ekonomia skupia się na produkcji i wykorzystaniu następujących dóbr.
Metale szlachetne (50 tons)
Ryby (116.7 tons)
Wino (250 tons)
Wełna (850 tons)
Zboże (967.5 tons)
Sól (250 tons)
Żelazo (116.7 tons)

Ludność
około 2 procent wyznaje szyizm.
około 8 % populacji wyznaje sunnityzm.
około 5% populacji wyznaje katolicyzm..
około 84% populacji wyznaje prawosławie.

Z 63840 mieszkańców Kijów na Ukrainie jest największym miastem w naszym kraju.

Ranking geopolityczny:
Jako kombinacja produkcji, technologii wojskowych, rozmiaru armii, marynarki, populacji, terytoriów, skarbu, liczby kupców w COT, rozbudowy infrastruktury I wartości monarchy.

1. The Kaliphate(189) - 89%
2. China(227) - 89%
3. Hungary(240) - 89%
4. Eire(270) - 78%
5. Byzantium(281) - 56%
6. Ukraine(282) - 100%
7. Granada(303) - 33%
8. Burgundy(316) - 100%
9. Union of Kalmar(344) - 44%
10. Hanseatic League(347) - 56%
11. Bavaria(361) - 56%
12. Genoa(394) - 78%
13. Sicily(399) - 33%
14. Teutonic Order(401) - 78%
15. Mameluks(408) - 78%
16. Delhi(421) - 33%
17. Finland(439) - 56%
18. Bengal(444) - 33%
19. Nogai(471) - 44%
20. Savoy(476) - 22%
21. Tuscany(476) - 89%
22. Timurid Empire(478) - 11%
23. Algiers(480) - 89%
24. Benin(507) - 89%
25. Dai Viet(507) - 78%
26. Kingdom of Jerusalem(529) - 44%
27. Inca Empire(533) - 56%
28. Nippon(536) - 67%
29. Stettin(546) - 22%
30. Hyderabad(546) - 22%
31. Suzdal(553) - 67%
32. Guyenne(553) - 89%
33. Ayutthaya(555) - 67%
34. Scotland(559) - 44%
35. Songhai(570) - 78%
36. Brittany(573) - 0%
37. Armenia(577) - 33%
38. Poland(579) - 33%
39. Zimbabwe(581) - 67%
40. Bima(590) - 56%



Najlepsze technologie wojskowe (landtech + navytech)
Kingdom of Jerusalem(7) Stettin(6) Burgundy(6) Ukraine(6) Sicily(6) Denmark(6) Union of Kalmar(5) Navarra(5) (5) Guyenne(5) Poland(5) Wallachia(5) Savoy(5) Hungary(5) Morocco(5) (5) (5) Papal States(5) Genoa(5) Tunisia(5) Eire(5) Teutonic Order(5) Brittany(5) Hanseatic League(5) (5) Granada(5) Armenia(5) Tuscany(5) Bavaria(5) Finland(5)
Najlepsze technologie pokojowe (trade + infra)
Papal States(5) Denmark(5) (5) Stettin(5) Teutonic Order(4) Kingdom of Jerusalem(4) Bukhara(4) Savoy(4) Scotland(4) Navarra(4) Poland(4) Dulkadir(4) Nubia(4) Moldavia(4) (4) Astrakhan(4) Ayutthaya(4) Burgundy(4) (4) Timurid Empire(4) Tuscany(4) Bima(4) Hungary(4) Morocco(4) Granada(4) Arakan(4) Armenia(4) Suzdal(4) Algiers(4) Ukraine(4) (4) Dai Viet(4) Byzantium(4) Tunisia(4) Baluchistan(4) Bavaria(4) Malacca(4) Brittany(4) Pegu(4) Finland(4) Golden Horde(4) Tver(4) The Kaliphate(4) Candar(4) Bengal(4) Union of Kalmar(4) Genoa(4) Mameluks(4) Hanseatic League(4) Sicily(4) Eire(4) (4) Wallachia(4) Nogai(4) Bourbonnais(4) Kazan(4) Guyenne(4) Serbia(4)
Największe armie
China(283044) Burgundy(190582) Bavaria(133643) Eire(93442) Delhi(87375) Nogai(82981) The Kaliphate(78550) Genoa(77278) Tuscany(76267) Savoy(75368) Teutonic Order(61312) Nippon(59799) Hungary(58424) Timurid Empire(54063) Stettin(52176) Finland(51311) Granada(49579) Bengal(45717) Bourbonnais(43679) (40315) Armenia(38593) Baluchistan(37610) Sicily(37394) Ukraine(37008) Union of Kalmar(35851) Atjeh(33449) Algiers(32972) Brunei(31634) Mameluks(31387) Tibet(30137)
Największe floty
China(83) Sicily(65) The Kaliphate(47) Hanseatic League(47) Byzantium(46) Hungary(39) Mameluks(38) Granada(34) Union of Kalmar(28) Eire(28) (22) (...) Ukraine(11)

Najludniejsze
China(1484263) Hanseatic League(607956) The Kaliphate(488208) Delhi(424060) Bavaria(371962) Byzantium(366653) Burgundy(347960) Hungary(288185) Ukraine(282177) Sicily(264218) Genoa(264053) Granada(262152) Bengal(242166) Benin(216736) Savoy(202383) Mameluks(185935) Teutonic Order(185175) Union of Kalmar(184866)
Największe terytorialnie
China(40) The Kaliphate(31) Eire(23) Ukraine(21) Hungary(20) Hanseatic League(20) Granada(17) Union of Kalmar(17) Delhi(16) Byzantium(16) Timurid Empire(16) Bavaria(16) Nogai(15) Inca Empire(14) Burgundy(14) Teutonic Order(13) Scotland(11) Bengal(10) Chagatai Khanate(10) Finland(10)
Nawiększy skarbiec
Ukraine(595) Nippon(576) Songhai(516) Kongo(442) Inca Empire(306) Kingdom of Jerusalem(296) Armenia(288) Burgundy(288) Suzdal(287) Hungary(285) Byzantium(235) Poland(210) Astrakhan(205) Golden Horde(204) China(203) Dai Viet(202) Eire(192)

Najlepszy monarcha w 1474
Albrecht IV Mądry z Bawarii
Drugi jest F. Biliskyi z Ukrainy
Trzeci jest Stefan III cel Mare z Mołdawii

Dla zainteresowanych pełna wersja pod adresem:


http://www.lesov.com/tmp/worldfactbook4681.htm.gz

Sytuacja polityczna:



Na bliskim wschodzzie co chyba w aberration normalne pierwsze skrzypce gra już Kalifat, na razie dość mocne jest Bizancjum, ale nie wiadomo jak długo to potrwa.



Główne wydarzenie - zjednoczone Skandynawia i Iberia, na pewno bardzo mocne Węgry (zajęcie Czech) silna Hanza ( w sojuszu z Zakonem) oraz Bawaria. Nie można zapominać o Burgundii w sojuszu z Sabaudią



Wschód - sojusz Ukrainy z Finlandią, Suzdalem (Włodzimierzem), Smoleńskiem i Armenią i nie ma mocnych :twisted:

 

Mam gotową następną część - sorki za brak screenów, ale wysiadł mi windows i straciłem wszystkie - na szczęście mam zachowanego sava więc AAR będzie kontynuowany

Roz. IV
Michałko – wiek dojrzały
Następne kilka lat Michałko nabierał praktycznego doświadczenia w kierowaniu ludźmi. Od czasu do czasu był przenoszony do innych garnizonów – z reguły w rejony, gdzie podejrzewano miejscową ludność o bunty.
Jednocześnie poza karierą wojskową młody Gliński coraz częściej był doceniany jako główny doradca władcy ukraińskiego – Feliksa Biliskiego. To jego rady pozwoliły zmniejszyć ucisk pańszczyźniany, poprawić jakość wojska oraz wzmocnić władzę centralną. Do pełni szczęścia brakowało mu już tylko jednego – tytułu atamana. Jednak i ten miał osiągnąć.
W 1479 wzmocniona Ukraina wypowiedziała wojnę odwiecznemu wrogowi Rusi – Niemcom ze Związku Hanzeatyckiego. Oczywiście po obu stronach konfliktu wschodniego – jak go później zaczęto nazywać – stanęli sojusznicy – po stronie Hanzy Zakon Krzyżacki, a po stronie Ukrainy Finlandia Suzdal i Smoleńsk. Michałko w pierwszej fazie wojny miał miejsce jako doradca głównodowodzącego – Biliskiego, samodzielną komendę i tytuł atamana otrzymał dopiero w 1481 roku – jak nieumiejętność dowodzenia starych, zasłużonych w poprzednich wojnach hetmanów, doprowadziła do osiągnięcia przewagi przez Zakon.
Pierwsza faza wojny to pograniczne potyczki z Hanzą oraz atak dwóch potężnych armii krzyżackich na ziemie sojuszu prawosławnego. Pierwsza z nich uderzyła na Smoleńsk i po szybkim rozbiciu smoleńskich sił rozpoczęła zdobywanie tego ważnego strategicznie grodu.
Druga armia krzyżacka uderzyła na ciężko wywalczone od polski ziemie – Ruś Czerwoną. Ponieważ stratedzy ukraińscy nie spodziewali się takiego obrotu sprawy – byli zupełnie nieprzygotowani na obronę przed przeważającymi siłami zbrojnych mnichów. W takiej sytuacji głównodowodzący uderzył całą dostępną siła na Czernigov rozbijając armię zaciężną Niemców, a w kraju zostawił młodego Glińskiego z rozkazem mobilizacji armii. W kwietniu 1480 roku wraz z oblężeniem Czernigova z północy przyszły wieści o upadku Smoleńska. Część nowo powstałej armii natychmiast ruszyła na północ i wprowadzając w zasadzkę pokonała stacjonujące tam wojska. Rozpoczeło się oblężenie. W maju przyszły wieści o upadku Czernigova, który dostał się w nasze ręce. Kolejna Ukraińska armia pomaszerowała na Mozyrz, który obległa. W tym czasie dotarły do stolicy niepokojące wieści. Najpierw Smoleńsk nie czekając na ukraińską pomoc poddał się najeźdźcy składając mu hołd poddańczy. Niedługo potem przyszły jeszcze gorsze wieści – po bohaterskiej obronie padł Lwów – atakujący nie oszczędzili ani jednego obrońcy – wszyscy poszli pod nóż.
Pojawiły się także dobre wiadomości – padł Mozyrz – a jego ludność przywitała ukraińskie hufce jak wyzwolicieli. Z północy dotarły informacje o udanych szturmach sojuszników – Suzdal zdobył Nowogród, a Finowie zajęli Ingermanland. W grudniu, niedługo po zdobyciu prowincji, na sam koniec roku 1480 armia oblegająca Kursk została zaatakowana przez Krzyżaków. Zdziesiątkowana przez pogodę, zarazy i brak żywności została zmuszona do wycofania się. W styczniu gdy przybyła ona do Białogrodu czekał tam na nią nowy dowódca – Michał Gliński wraz z posiłkami. Szybko przeorganizował wojsko i wydał bitwę nacierającym Krzyżaków. Była to jego pierwsza bitwa jako ataman i od razu zwycięstwo. W ciągu następnego półrocza – zbierając nadciągające posiłki i włączając je do armii kilkakrotnie ścierał się z wojskami Zakonu, ale w tym czasie miały miejsce tylko 3 duże bitwy – wszystkie oczywiści wygrane.
W sierpniu, po zebraniu dostatecznie dużej drużyny ruszył Gliński na północ i dzięki odważnym manewrom rozbił obronę Krzyżacką najpierw w Mozyrzu, a następnie pod Kurskiem skąd ruszył oblegać Smoleńsk.
W tym samym czasie w szturmie na mury Lwowa został ciężko ranny Bieliski, co definitywnie zakończyło jego karierę dowódczą. W tym samym miesiącu co padł Lwów – w październiku Bieliski zawarł pokój z Zakonem przyjmując dwie nowe prawosławne prowincje – Kursk i Mozyrz.
Kilka dni po uroczystości zwycięstwa ponownie otworzyły mu się rany bitewne i kolejny wielki władca wielkiego narodu odszedł do wieczności.
2 listopada 1481 roku w kilka dni po pogrzebie władcy zebrała się Rada Hetmańska aby wybrać następcę. W obliczu trwającej wojny mógł nim zostać tylko jeden człowiek – Gliński. Został wybrany jednogłośnie.

Pierwsze lata panowania.

Ledwie został władcą Ukrainy Gliński intensywnie zabrał się do pracy. Już w styczniu – a więc 2 miesiące po rozpoczęciu rządów – podpisał pokój z Hanzą. Okazał się on niezwykle korzystny dla sojuszu. Czernigov został włączony do Ukrainy, Nowogród z bogatym centrum handlu do Suzdalu, zaś Ingermanland do stał się Finom. Kolejnym krokiem było wzmocnienie sojuszu – wszyscy byli zgodni, że miejsce Smoleńska musi ktoś zająć. Miejsce to przypadło Twerowi.
W lutym z okazji rozszerzenia paktu wschodniego – zwanego również prawosławnym odbył się w Moskwie zjazd sprzymierzonych monarchów. Oprócz zabaw i festiwali władcy poczynili również inne ustalenia. Zgodzili się, że obecność Zakonu we wschodniej Europie jest niepożądana i ciągłym zagrożeniem dla rozwoju jedynej prawdziwej wiary – prawosławia. W tej chwili mieli z Zakonem podpisany rozejm, ale przyszłość miała przynieść kolejne wojny.
Bezpośrednio z Moskwy ruszył Gliński na południe – w góry Kaukazu. W niewielkiej gruzińskiej mieścinie zwanej Tbilisi odbyło się spotkanie z władcą Armenii. To niewielkie państewko, będące wasalem Ukrainy czuło się coraz mniej bezpieczne egzystując na pograniczu trzech potęg – Ukrainy, Bizancjum i Kalifatu. Gdyby nie bogate w złoto góry, nikt najprawdopodobniej by się nim nie zainteresował. Było jednak inaczej. W kwietniu 1482 roku na mocy układów zwanych później armeńskimi lub złotymi Armenia została włączona do Ukrainy, zaś jej władca otrzymał w dziedzictwo w swoim rodzie tytuł Atamana Kaukazu.

 

Następna część gotowa - niestety ciągle bez screenów.

Przygotowania do wojny.
Na początku 1483 roku Ataman Michałko – jak pieszczotliwie nazywali go poddani – postanowił zająć się sprawami gospodarczymi. Wiedział, że podstawą silnej armii jest silna gospodarka – im silniejsza podstawa tym mocniejsza budowla. Na spotkaniu z doradcami dowiedział się, że wpływy miesięczne z podatków, produkcji i handlu wynoszą około 46 dukatów, co – jak powiadomili go twórcy biuletynu hetmańskiego – stanowiło drugą wielkość na świecie. Na pytanie – jak powiększyć te dochody w jak najkrótszym czasie – odpowiedź była jedna – powinniśmy mieć jakieś centrum handlu międzynarodowego. Michałko usiadł i zaczął rozmyślać. W najbliższej odległości od Ukrainy centrum handlu znajdowało się w Astrachaniu. Cel wydawał się oczywisty. Zebrał najbliższych współpracowników i opracowali plan wojny z tym niewielkim – islamskim krajem. Plan otrzymał kryptonim błyskawica i miał na celu zajęcie i aneksję kraju w jak najkrótszym czasie – tak, żeby tradycyjni wrogowie Ukrainy – Krzyżacy, nie mieli czasu zareagować i odpowiedzieć.
Plan został wykonany w 1484, a jego efekty zaskoczyły nawet Michałka. Cała wojna trwała około jednego miesiąca. Wyszkolenie i przewaga technologiczna wojsk kozackich była tak duża, że Astrachań został zajęty niemal z marszu. Wypowiedziana w kwietniu wojna zakończyła się hołdem poddańczym astrachańskiego kalifa. W następnym miesiącu Gliński wydał dekrety dotyczące handlu i przeniósł centrum handlowe z Astrachania do Kijowa. Jednocześnie cerkiew kijowska otrzymała potężne wsparcie finansowe na zorganizowanie wyprawy misyjnej do delty Wołgi.
Kolejne lata mijały w pokoju. Od czasu do czasu jakieś luźne watahy kozackie wybierały się na wyprawy łupieżcze poza granice Ukrainy. W swoim kraju kozacy byli przykładnymi obywatelami – za granicą mogli robić co im się tylko podoba. Oficjalne stanowisko władzy było takie, że są to bandy, z którymi cały aparat państwowy łącznie z wojskiem walczy. Rzeczywistość była jednak całkowicie odmienna. Owe bandy często składały się z regularnego wojska, które napadami na sąsiednie kraje „dorabiało” sobie do żołdu. Takie postępowanie miało określone skutki na arenie międzynarodowej. Ich przykładem może być rok 1486, kiedy jedna z większych „band” wyprawiła się do Tracji, gdzie kpiąc sobie z całej potęgi Imperium Bizantyjskiego złupiła i spaliła część Konstantynopola. Łupy z tej wyprawy były tak ogromne, że żaden z kozaków biorących udział w tej wyprawie nie musiał już nigdy sięgać do szabli. Oczywiście napięcie między Bizancjum i Ukrainą sięgnęło zenitu, a dyplomaci – zwłaszcza Bizantyjscy – dwoili się i troili – aby uniknąć wojny jaka groziła ich państwu po nieopatrznie wystosowanym liście aktualnie panującego im władcy.
Na ich szczęście Michałko akurat zajmował się sprawami północy i wschodu. Jego dobrze rozbudowana siatka szpiegowska donosiła, że Krzyżacy szykują się do jakiegoś większego ruchu. Dla zabezpieczenia granic ustanowił stały 13-to tysięczny garnizon w Lwowie, jak również rozpoczął fortyfikację pogranicza z Zakonem.
Rozmowy dyplomatyczne z braćmi w wierze doprowadziły do tzw. Ugody Moskiewskiej. W marcu 1487 roku na Kremlu władca Tweru złożył hołd najwyższemu atamanowi Ukrainy. W zamian za udziały w podatkach Ukraina zgodziła się bronić swojego wasala przed każdym wrogiem – zarówno zewnętrznym jak i wewnętrznym. W niedługim czasie miało się to okazać zbawienne...
Na początku 1489 Michałko Gliński wydał nowe edykty atamańskie, które wzmacniały rząd centralny. Jak zwykle wzbudziło to falę niezadowolenia, ale szybko okazało się, że nowe prawo i mocniejsza władza to nie zawsze znaczy gorzej dla zwykłego człowieka.
W tym samym roku okazało się wreszcie co było szykowane w Zakonie Krzyżackim przez ostatnie lata. W porozumieniu z papieżem i pod jego egidą ogłoszono nową krucjatę. Tym razem jej celem nie byli jednak niewierni, ale prawosławne księstwa rosyjskie. Odzew Ukrainy był natychmiastowy. Wydano specjalną uchwałę podpisaną prze wszystkich atamanów klanowych – taka jedność zdarzyła się w historii młodego państwa po raz pierwszy – dotyczącą obrony ziem ruskich przed katolicką agresją. Natychmiast zaczęto mobilizować rezerwy kozackie, nie było to jednak aż tak bardzo zaawansowane jak mobilizacja w Zakonie, do którego masowo ciągnęli ochotnicy z całej Europy. Od razu – początkowo bez wypowiedzenia wojny – rozpoczęły się drobne potyczki, prowokacje na pograniczu krzyżacko-twerskim. Zakonni mistrzowie myśleli, że Ukraina kolejnego wasala – po Polsce i Podlasiu, które aktualnie było pacyfikowane przez rycerzy z krzyżami na płaszczach – pozostawi na ich pastwę samej się tylko przyglądając. Gorzej pomylić się nie mogli.
W styczniu reagując na wtargnięcie sporego oddziału ochotników krzyżackich i spalenie kilku wsi pod Moskwą Twer wypowiedział Zakonowi wojnę. Ukraina, Suzdal i Finlandia natychmiast się do niej przyłączyły. Dwie potężne armie Zakonu ruszyły aby zgnieść prawosławie. Jedna uderzyła na północ, gdzie w ośnieżonych lasach twersko-suzdalskich puszcz bez większych problemów poradziły sobie z nią oddziały ukraińskich sojuszników. Druga uderzyła na Ruś Czerwoną. Pod Lwowem rozegrała się bitwa, w której padło 9000 bohaterskich kozaków. Była to pierwsza od prawie 50 lat porażka wojsk ukraińskich. Główną jej przyczyną – poza ogromną przewagą sił krzyżackich ( ponad 4 do 1) było kompletne nieprzygotowanie – dowódcy nie zostali poinformowani o wybuchu wojny. Wiedziała o tym tylko grupa atamanów, która w momencie wypowiedzenia wojny znajdowała się z wizytą w Moskwie i w chwili, gdy Krzyżacy masakrowali siły Ukraińskie na Rusi Czerwonej zbliżała się właśnie do Kijowa zbierając po drodze wojska i ogłaszając nowe zaciągi.
Zebrana armia była największą w historii Ukrainy. Podzielił ją Gliński na trzy części – z pierwszą – największą pod własną komendą – ruszył na Lwów, skąd dotarły pierwsze informacje o masakrze – z 13-tu tysięcy niecałe 4 udało się ocalić z rzezi, druga ruszyła na Smoleńsk, a trzecia wyruszyła na północ na pomoc Finlandii podstępnie zaatakowanej od tyłu przez Unię Kalmarską.

Wojna i jej przebieg w następnej części...

 

Wojna z Mordorem... tj Zakonem

Po powrocie do Kijowa Gliński natychmiast zorganizował mobilizację. W czasie jak nadciągały nowe jednostki do kijowa, Lwów

miasto, o którym już wcześniej podejrzewano, że będzie pierwszym celem krzyżackiej armii, więc jego umocnienia należały do najlepszych w kraju, toczyły się zażarte boje. Takich mas wojska nie widziało jeszcze żadne miasto świata

Krzyżacy stosowali najnowocześniejsze techniki oblężnicze, Ich katapulty miotały głazy i ognie greckie dniem i nocą

Obrońcy, chociaż wycieńczeni

bronili swojego miasta wiedząc, że z ręki wroga spotka ich tylko śmierć. Oczekiwali aż nadejdzie pomoc.

Zebrane pod Kijowem wojska o poranku wyruszyły z miasta

Na przedpolach stolicy armia się przegrupowała i podzieliła na dwie części. Jedna, którą dowodził osobiście Michał Gliński

wyruszyła, aby pomścić porażkę pod Lwowem.

Druga część ruszyła w głąb ziem Zakonu. W pierwszej kolejności miała zająć Smoleńsk. Graniczną twierdzę panującą nad ziemiami, do których prawo mieli wolni obywatele Ukrainy. Krzyżacy rozbudowali tą twierdzę jak żadną inną. Równać się z nią mogła tylko ich stolica.

Terrorem i strachem niepodzielnie panowała nad otaczającymi ją terenami. Władało nią dziewięciu komturów.

Jeden straszniejszy od drugiego. Nic jednak nie mogło powstrzymać czystych serc Kozaków. Twierdza padła, a siedmiu mistrzów Zakonu stracono za zbrodnie, jakich się dopuścili.
W tym samym czasie armia Glińskiego zbliżała się do Lwowa. Zanim tam jednak dotarła, nadeszły informacje, że Krzyżacy zajęli dolną twierdzę

i spustoszyli ją zabijając wszystko, co żywe. Wieści te mobilizująco wpłynęły na armię, która nie bacząc na zmęczenie za to mocno zdeterminowana, żeby skończyć z plugastwem ruszyła na Lwów. Pięknego sierpniowego dnia zmęczeni, ale szczęśliwi Kozacy ujrzeli, że miasto ciągle się broni.

Niedługo po wschodzie słońca ruszyli do ataku

Nic ich nie mogło powstrzymać. Obecny pod murami miasta Wielki Mistrz Krzyżacki

ze zdumieniem patrzył jak zaciężna kawaleria przysłana z zachodu jest pokonywana przez oddziały ukraińskie

Wielu Kozaków wykazało się niecodzienną odwagą

walcząc częstokroć samotnie przeciwko dużo silniejszym przeciwnikom.
Bitwa jednak okazała się wygrana dla Glińskiego i jego ludzi. Pod wieczór mogli oni spokojnie stanąć na lwowskich łąkach spoglądając na horyzont na uciekające niedobitki wielkiej – niemal 50-tysięcznej armii krzyżackiej.

Ta bitwa rozkruszyła potęgę Zakonu w regionie. Najpierw padły Smoleńsk, Potem Połock i Białoruś. Mimo to wielki Mistrz stawiał twarde żądania pokoju – a nawet chciał odszkodowania za zniszczoną armię. W końcu Gliński razem z armią musiał udać się do Rygi do stolicy Zakonu. Nie został jednak miło przyjęty

Pomimo wszystko Ryga jednak padła i w 1494 roku podpisano kolejny pokój z Zakonem – tym razem w całości na warunkach Michała Glińskiego. Do Ukrainy przyłączono tereny Smoleńska, Witebska i Białorusi – tereny zamieszkane przez ludność tej samej wiary i mowy, co większość ziem rozległej Ukrainy.

PS. W ciągu najbliższych paru dni przedstawię sytuację geopolityczną świata w roku 1496 ( kolejne wydanie Biuletynu Hetmańskiego)

re Darker - jak widać na zachód jednak ruszyłem :twisted:

 

Hetmański biuletyn z roku 1496


Ukraina (UKR) :


W chwili obecnej nasze państwo składa się z 29 prowincji

Liczba prowincji posiadająca następujące budowle (w trakcie tworzenia)
Poborcy podatków --- 25(3)
bardzo małe fortyfikacje --- 26
małe fortyfikacje --- 3
Dyplomacja ukraińska
Sojusz wojskowy z Suzdal, Finlandią i Twer. Termin wygaśnięcia – luty 1506.

Królewskie mariaże:
Suzdal – do grudnia 1517
Finlandia – do grudnia 1517

Wasale:
Twer – od marca 1487

BB- 9.796
Polityka wewnętrzna
Arystokracja jest silna na Ukrainie, Wielkie rody starają się kontrolować wszystkie sprawy.
Ukraina jest silnie scentralizowana.
Ochrona rynku wewnętrznego dominuje na Ukrainie. Państwo lub gildie kupieckie mają wpływ na wszystkie ceny i inne sprawy rynkowe.

Ekonomia
Na międzynarodowym rynku handlowym działa 1 kupiec
Roczny dochód Ukrainy osiągnął 758.713 dukatów. Inflacja wynosi 0,00 %
Posiadamy jedno centrum handlu

Ukraińska ekonomia skupia się na produkcji i wykorzystaniu następujących dóbr.
Metale szlachetne (100 tony)
Ryby (133,3 tony)
Materiały okrętowe (133.3 tony)
Wino (250 ton)
Wełna (1133,3 tony)
Zboże (1367,4 ton)
Sól (266,6 ton)
Żelazo (266,6 ton)

Ludność
około 1 % populacji wyznaje szyizm.
około 11 % populacji wyznaje sunnityzm.
około 86% populacji wyznaje prawosławie.

Z 78300 mieszkańców Kijów na Ukrainie jest największym miastem w naszym kraju.

Ranking geopolityczny:
Jako kombinacja produkcji, technologii wojskowych, rozmiaru armii, marynarki, populacji, terytoriów, skarbu, liczby kupców w COT, rozbudowy infrastruktury i wartości monarchy.

1. Kaliphate(189) - 17%
2. Węgry(193) - 58%
3. Granada(206) - 58%
4. Chiny(215) - 67%
5. Ukraina(216) - 100%
6. Eire(227) - 75%
7. Byzantium(245) - 92%
8. Hanseatic League(284) - 50%
9. Bavaria(297) - 25%
10. Burgundy(314) - 75%
11. Genoa(316) - 67%
12. Union of Kalmar(324) - 58%
13. Sicily(328) - 58%
14. Delhi(338) - 33%
15. Dai Viet(402) - 58%
16. Bengal(412) - 33%
17. Tuscany(413) - 67%
18. Nogai(427) - 67%
19. Scotland(432) - 58%
20. Brittany(449) - 58%
21. Finland(453) - 50%
22. Benin(454) - 58%
23. Songhai(465) - 67%
24. Suzdal(468) - 83%
25. Mali(474) - 58%
26. Ethiopia(482) - 50%
27. Nippon(485) - 42%
28. Algiers(493) - 58%
29. Inca Empire(494) - 50%
30. Stettin(494) - 25%
31. Hyderabad(499) - 42%
32. Zanj(509) - 50%
33. Teutonic Order(513) - 17%
34. Poland(518) - 33%
35. Bima(520) - 33%
36. Guyenne(520) - 58%
37. Ayutthaya(524) - 58%
38. Tunisia(527) - 50%
39. Zimbabwe(542) - 67%
40. Timurid Empire(547) - 0%
41. Kingdom of Jerusalem(549) - 42%
42. Bourbonnais(559) - 67%
43. Atjeh(568) - 50%
44. Serbia(569) - 17%
45. Mataram(572) - 50%
46. Kongo(574) - 50%
47. Moldavia(575) - 67%
48. Malacca(579) - 58%
49. Denmark(580) - 25%
50. Aztec Empire(584) - 50%



Najlepsze technologie wojskowe (landtech + navytech)
Ukraine(10) Stettin(8) Kingdom of Jerusalem(8) Morocco(8) Sicily(8) Genoa(7) Hungary(7) Tunisia(7) Eire(7) Denmark(7) Hanseatic League(7) (7) Bavaria(7) Guyenne(6) Scotland(6) Bima(6) Navarra(6) Granada(6) Wallachia(6) Byzantium(6) Tuscany(6) Poland(6) Union of Kalmar(6) Burgundy(6) (6) Brittany(5) Moldavia(5) The Kaliphate(5) Algiers(5) Tver(5) Bourbonnais(5) Kazan(5) Serbia(5) (5) Suzdal(5) Iceland(5) Teutonic Order(5) Finland(5)
Najlepsze technologie pokojowe (trade + infra)
Morocco(5) Kingdom of Jerusalem(5) (5) Tuscany(5) Wallachia(5) Navarra(5) Poland(5) Sicily(5) Moldavia(5) Bavaria(5) Denmark(5) Ukraine(5) Hanseatic League(5) Bourbonnais(5) Brittany(5) Bima(5) Stettin(5) Teutonic Order(4) Bukhara(4) Vientiane(4) Scotland(4) Pegu(4) Finland(4) Burgundy(4) (4) Timurid Empire(4) Taungu(4) Hungary(4) Songhai(4) Algiers(4) Chagatai Khanate(4) Byzantium(4) Tunisia(4) Malacca(4) Atjeh(4) Ethiopia(4) Golden Horde(4) Tver(4) The Kaliphate(4) Cambodia(4) Bengal(4) Union of Kalmar(4) Mali(4) Genoa(4) Eire(4) Nogai(4) Kazan(4) Guyenne(4) Serbia(4) Nubia(4) Ayutthaya(4) (4) Mysore(4) Granada(4) Arakan(4) Suzdal(4) Dai Viet(4) Baluchistan(4) Brunei(4) Iceland(4
Największe armie
China(342857) Burgundy(259701) Byzantium(134484) The Kaliphate(110652) Eire(101300) Nogai(95756) Delhi(83410) Tuscany(76550) Benin(70471) Bavaria(68407) Nippon(58754) Bourbonnais(51197) Guyenne(49594) Genoa(46094) Hungary(45294) Stettin(44728) Granada(44422) Scotland(44388) Songhai(41461) Hyderabad(39438) Tunisia(39079) Dai Viet(38994) Ukraine(38684) Finland(36529)
Największe floty
China(83) Sicily(79) Byzantium(66) The Kaliphate(64) Hanseatic League(61) Hungary(39) Granada(31) Eire(31) (22) Union of Kalmar(21) Teutonic Order(20) Genoa(18) Malacca(18) Brittany(17) Atjeh(16) Mataram(15) Zanj(15) Benin(13) Brunei(13) Ukraine(11) Bavaria(10) Kingdom of Jerusalem(9)

Najludniejsze
China(1660765) The Kaliphate(883010) Burgundy(656695) Bavaria(590417) Hanseatic League(544057) Delhi(469954) Ukraine(443786) Byzantium(443452) Tuscany(342647) Hungary(329906) Benin(304682) Granada(303630) Sicily(282637) Bengal(259759) Suzdal(242291) Nippon(220292) Union of Kalmar(208286) Genoa(198669) Hyderabad(175376) Scotland(169951) Timurid Empire(166987) Teutonic Order(153320) Nogai(147979) Brittany(142228) Eire(127250) Finland(102221)
Największe terytorialnie
The Kaliphate(44) China(41) Ukraine(29) Burgundy(23) Eire(21) Bavaria(20) Hungary(20) Union of Kalmar(18) Granada(17) Brittany(17) Nogai(17) Delhi(17) Byzantium(16) Hanseatic League(15) Inca Empire(14) Timurid Empire(14) Scotland(11) Benin(11) Bengal(11) Finland(11) Chagatai Khanate(10) Aztec Empire(9) Teutonic Order(9) Sicily(9) Zanj(9)
Nawiększy skarbiec
Inca Empire(2314) Kongo(1045) Granada(919) Ukraine(758) Ethiopia(725) Poland(638) Songhai(529) Nippon(514) Iroqouis(502) Huron(473) Eire(389) Union of Kalmar(353) Suzdal(346) Mali(323) Delhi(293) Nogai(283) Hungary(267) Hanseatic League(267) Bengal(248) Zanj(245) The Kaliphate(224) Dai Viet(212) Sicily(211) China(210) Vientiane(210) Scotland(205) Algiers(204) Genoa(203) Kingdom of Jerusalem(200)


Najlepszy monarcha w 1496

Albrecht IV Mądry z Bawarii
Drugi jest Michaił Gliński z Ukrainy


Kilka screenów przedstawiających obraz polityczny świata:


Ukraina po ostatnich wojnach z Zakonem powoli zaczyna dominować w świecie prawosławia - a na pewno na terenach wschodnich.


Wschód Europy Sojusz Ukrainy, Suzdalu, Tweru (może tego nie widać, ale Twer jest samodzielnym państwem


Arabskie (a może powinienem powiedzieć kalifackie) południe - najpotężniejsze państwo świata (jakby to Piter napisał kolos na glinianych nogach)


Europa z zaznaczoną specjalnie dla arnvinda (kiedyś się mocno o to państwo dopytywał) Islandią, która wyzwoliła się spod panowania Irlandii
Najważniejsze wydażenia - wzmocnienie Burgundii kosztem Sabaudii, potężniejąca Bawaria i Granada silne Węgry i Hanza,coraz bardziej osłabione Bizancjum, nieciekawa sytuacja Unii Kalmarskiej

Na razie tyle - oczekuję komentarzy
Pozdrowienia dla wszytkich piszących (A)AAR-y i czytających je

________________________________________________________________________________________

OT skasowano - AAR zamknięty - w celu kontynuowania proszę zgłosić się do administracji forum.
Raferti