Unia Kalmarska- Dania AAR.

Proszę o wyrozumiałość, bo są to jednocześnie:
1. Mój pierwszy AAR
2. Moja pierwsza gra w EUII bez kodów.
Także będzie według Was zapewne fatalnej jakości. Mimo wszystko proszę przeczytać i pomóc w ulepszaniu.

I. Początki za panowania Eryka Pomorskiego.

Anno domini MCCCXCVII z inicjatywy Małgorzaty I, królowej Duńskiej zawiązano w Kalmarze unię Duńsko-Norwesko-Szwedzką, nie potwierdzono jej jednak żadnym dokumentem. Najmniejsze z tych państw stało się najważniejszym, zaś władczyni Danii stała się panią Skandynawii. W tym samym roku adoptowała ona Eryka z dynastii Gryfitów, swojego krewnego i uczyniła go swoim współrządcą i następcą (jej syn Olaf zmarł w roku MCCCLXXXVII, w wieku XVII lat). Po piętnastu latach rządów królowa Skandynawii zmarła. Na tron wstąpił Eryk. Unia zaczęła chylić się ku upadkowi...

Eryk Pomorski​

Eryk w dniu koronacji postawił sobie jasny cel- zapobiec temu.
Dzieło to zaczyna się na dobre w MCDXIX AD, od rozesłania w każdą prowincję Danii poborcę podatków, w miejsce istniejących tam rządców. Przynosi to efekty i do skarbu państwa zaczynają napływać coraz większe sumy.
Gdy ukisił już troche pieniędzy zdecydował, że Dania musi upomnieć się o tereny, o które walczyli jej wcześniejsi królowie. Dokładniej- póki co Schelswig-Holstein.
Z niewiadomych powodów wolał to zrobić droga pokojową. Niestety, książę tego państwa niezbyt przepadał za Erykiem i aby go przekonać do siebie Gryfita musiał stracić część skarbu państwa na upominki. W jakiś czas później zawarto królewski mariaż. Niestety, nie miał z tym państwem sojuszu, co utrudniało wasalizację.
Na szczęście i nieszczęście nadarzyła się po temu sposobność- na upadający związek trzech krajów spadł kolejny grom- Szwedzi zaatakowali Norwegię. Bez konsultacji z Erykiem.
"Cóż za bezczelność!"- oburzał się monarcha Danii. Zresztą słusznie. Atak Szwecji na Norwegię był powodowany zapewne tym, że mieszkańcy tego kraju nie wspomogli Szwedów w wojnie z Nowogrodem, co zakończyło się ich wystąpieniem z sojuszu. Eryk oczywiście nie wspomógł Szwedów w tej kampanii, ale też nie zaatakował w zamian Szwecji. "Tak czy siak jestem królem wszystkich tych państw. Nawet jeśli Szwedzi okroją Norwegię będą to moje posiadłości" myślał.
Jednak sojuszu z księswem Holsteinu z niewiadomych powodów nie zawarł.
Korzystając z osłabienia Unii, a co za tym idzie państwa szlachta od czasu do czasu wysuwała jakieś rządania, jednak król był zagorzałym zwolennikiem skandynawskiej równowagi w parlamencie i żadnego z nich nie przyjął.
Później, jak wiadomo król wyruszył do Ziemi Świętej (lata MCDXXIV-MCDXXV), szukając tam zapewne odpowiedzi na pytania dotyczące królestwa. Widać je znalazł, bo w cztery lata po powrocie zdecydował się na wydanie edyktu merkantylistycznego (był zwolennikiem tego prądu w sprawach handlowych). Była to decyzja arcytrafna, gdyż dochody państwa na miesiąc znacznie wzrosły. Odbiło się to jednak niekorzystnym echem na stosunkach ze Szwecją (która wykazywała od początku wojny z Norwegią tendencja separatystyczne), Meklemburgią, Pomorzem (krajem, który był ojczyzną Eryka, i ktory to kraj pragnął on włączyć do Danii (bądź Danię do Pomorza)), Krzyżakami (z którymi konkurował o wpłyewy na Bałtyku), Anglią i Francją, Po za pogorszeniem relacji ze swoją ojczyzną monarcha specjalnie się tym nie przejął.
Przejął się natomiast w roku następnym, MCDXXX, lecz nie sprawami państwowymi, a osobistymi, zmarła bowiem w klasztorze królowa Filipa z Lancasterów, jego żona. I mimo iż małżonkowie żyli w separacji ( przedtem, w czasie kłótni została przez męża oskarżona o wspomaganie Szwecji i jej tendencji separatystycznych) ogłoszona została żałoba narodowa. Kraj Trzech Koron, jako jedyny w unii jej nie przyjął i tym samym zdementował plotki o jakiejkolwiek współpracy, ewidentnie naomiast pogorszyło to i tak złe stosunki obu narodów.
Czas mijał, Eryk unowocześniał i rozwijał Danię, aż nadszedł rok MCDXXXIV. Szwedzi bo długotrwałych bojach pokonali wreszcie Norwegię i za pokój zarządali od tego kraju wszystkich jego prowincji kontynentalnych oprócz Akhershus i Berengshus. Po za tym norwegom zostały wyspy: Owcze, Islandia i część Grenlandii.
"Obym tylko znalazł jakowyś Casus Belli, to Boże zlituj się nad Szwecją!"- wypowiedział w Kopenhadze na zebraniu Folkethingu Eryk z pianą wściekłości na ustach. Nie myślał, że ekspansja szwedów będzie aż tak olbrzymia.
Wściekłość gryfity pomnożyło otwarte powstanie Szwecji przeciw władzy duńskiej- na jego czele stanął regent tamtego kraju, sprawujący władze w imieniu króla Danii- Engelbrekt Engelbrektsson. Został jednak pokonany i zastąpiony.
Przygnębiona ciągle wybuchającymi buntami i przegraną w wojnie ze Szwecją Norwegia poprosiła natomiast Eryka o bezpośrednie włączenie do Korony Duńskiej.

Norwegia żądająca aneksji​

Eryk przystał na to, a ze Szwecją postanowił rozprawić się zbrojnie, jednak przedtem trzeba było zastąpić rządców prowincji norweskich poborcami podatków, a także skolonizować Wyspy Owcze, Islandię i Grenlandię, którymi Norwegia się zbytnio nie interesowała...


Dania po wchłonięciu Norwegii, a także jej roszczenia wobec innych.

Cdn.
Dłu7ga przerwa-przeczyszczam, zamykam, jak coś to PW
Ser