Visca El Barca! - kataloński AAR

- nie wiem jak przegapiłem aara EchoesMastera przeglądając ten dział, ale faktem jest że zauważyłem go dopiero biorąc się za wrzucanie gotowego kawałka aara. zresztą chyba go zarzucił (?). chyba się nie obrazi?
- gram trzeci raz w ogóle w CK - nie oczekujcie superpodbojów i wyśrubowywania państwa
- pewnie i tak nikomu się nie będzie chciało tego czytać, ale co tam ;>

Poczet książąt Katalonii rodu de Barcelona

Suniaro 897 - 950
Borrell I 925 - 992
Ramon I Borell 972 – 1018
Berenguer I Ramon Garbaty 1005 – 1035
Ramon II Berenguer Zdobywca 1023 – 1078

Ramon II Berenguer Zdobywca



Ród de Barcelona wywodził swe korzenie od nieulękłych rycerzy Karola Młota, którym to nadane zostały ziemie wokół Barcelony i misja tępienia mahometan na Półwyspie Iberyjskim. W początkach X wieku Suniaro de Barcelona obwołał się księciem Katalonii. Po pierwszych sukcesach o walce z Maurami nieco zapomniano, a ród zgnuśniał. Była to niestety rodzina skażona genetycznie, średnio co trzecie dziecko rodziło się z jakąś wadą fizyczną bądź rzadziej umysłową.
Ramon II od małego nie zgadzał się z powolną degeneracją swego rodu. Skłócony z ojcem Berenguerem I, nienawidzącym całego świata garbatym dziwakiem, marzył o podniesieniu idei krucjaty iberyjskiej. Ojciec po śmierci pierwszej żony Ramona, która urodziła mu ukochanego syna Pedro Ramona, wmanewrował go w małżeństwo z Almodis de la Marche, typowy niedorozwinięty produkt francuskiego książęcego chowu wsobnego. Osoba ta o umysłowości 8letniego dziecka urodziła mu dwóch synów i dwie córki. Poza krzywą szczęką najmłodszej z nich nie widać było u potomstwa widocznych schorzeń...
Po objęciu tronu Ramon II usilnie próbował zmontować koalicję ku walce z muzułmanami. Jednak władcy królestw północnej Hiszpanii zbywali księcia z pogardzanego rodu, choć sami często władali jedną czy dwiema prowincjami. Bardziej interesowały ich wzajemne podchody i roszczenia, niż rekonkwista.
Mając piąty krzyżyk na karku, zniechęcony Ramon II postanowił samotnie rzucić wyzwanie mahometanom. I tu zaczyna się na dobre ta kronika.



Na Boże Narodzenie 1066 ogłoszono powszechną mobilizację księstwa. W marcu blisko trzy tysiące ludzi zgromadziło się u bram Leridy po czym ruszyło na emirat Saragossy. W letniej kampanii opanowano hrabstwo Saragossy, po czym ruszono na Catalyud. Oblężenie tej twierdzy szło bardzo ciężko i zakończyło się dopiero wiosną 1068 roku. Lato i jesień Katalończycy spędzili uganiając się za podjazdami wysyłanymi przez wspierający Saragossę szejkanat Tanger – w końcu pokonano je definitywnie w bitwie pod Urgell po czym pozbawiony armii szejk poszedł na ugodę. Przełom lat 68/69 upłynął na szturmowaniu Tarragony, jej upadek nie zakończył jednak wojny. Nie rozwiązując armii książe uderzył na szejkanat Albarracin i do lata podbił tą ziemię, umacniając granice księstwa. Po zakończeniu wojny podbite ziemie podzielił między synów z drugiego małżeństwa – Ramona Berenguera Młodszego (Tarragona, Albaraccin) i Berenguera Ramona (Saragossa). Podpisano również sojusz z portugalskim księstwem Braganzy, nie angażując się jednak zbytnio w jego działania – długofalowo miał być skierowany przeciw potężnemu emiratowi Sewilli.
Rok 1070 upłynął na regeneracji sił i ratowaniu skarbca. Jednak niesiony suksesami książe już myślał o dalszej ekspansji, a jego wzrok kierował się na emirat Toledo. Na wiosnę 1071 znów całe księstwo stanęło pod broń, a książe zmusił wszystkie stany do sfinansowania kolejnej wojny. Wojska katalońskie ruszyły na ogołocony z wojska kraj wbijając broniącym się przed atakami Sewilli Maurom nóż w plecy. Na Nowy Rok upadło Castellon, wtedy też starsza córka Ramona, Agnes, doskonała dyplomatka, wzięła ślub z książęcym szpiegiem Bernatem de Besalu starszym. Mimo znacznej różnicy wieku inteligentni ponad otoczenie małżonkowie tworzyli doskonałą parę, zaś podatek z okazji ślubu wspomógł działania wojenne.
W kwietniu 1072 upadła Valencia i armia ruszyła pod Castellon dążąc ku starciu z powracającą z zakończonych pośpiesznym pokojem starć z Sewillą armią Toledo. Pod murami Castellon doszło do zaciętej bitwy, w której następca tronu Pedro Ramon wspiął się na szczyty bohaterstwa, lecz odniósł poważną ranę. Miesiąc później gdy ostatnie siły Toledo uderzyły po raz drugi z rozpaczliwą odsieczą, mimo zakazu ojca ruszył dowodzić swym regimentem i poległ trafiony strzałą. Żałoba zapanowała w całym księstwie.


Pedro Ramon de Barcelona walczy w pierwszej bitwie o Castellon

Cuenca upadła późną jesienią, zaś na wiosnę opanowano La Manchę. Kolejny emirat przestał istnieć. Valencia została włączona do królewszczyzny, zaś pozostałe zdobycze rozdane pomiędzy szlachtę z barcelońskiego dworu.
Kolejnym celem miał w zamyśle księcia być emirat Majorki, lecz upadł po błyskawicznej wojnie z emiratem Almerii i to te państwo wziął za cel Ramon Zdobywca, jak zaczynano go już nazywać.


niestety rzadko robie screeny. ciąg dalszy już jutro - dopisałbym koleje bardzo nieszczęsnych synów Ramona II już dziś, ale usypiam.

AAR zamknięty na prośbę autora - jeśli będzie kontynuowany topic otworzę. SamboR