Vox Duce, vox Dei - Italia AAR

Technikalia: HoI2 DD Arma 1.2 + DAIM + eventy historyczne mini-mod + SKIF + IPSS + IEGIP + UMPA + New Nations Mod + kilka innych modyfikacji

Vox Duce, vox Dei - Italia AAR

PROLOG​

Po ponad tysiącletnim oczekiwaniu w 1870 r. dobiegło końca jednoczenie Półwyspu Apenińskiego pod berłem dynastii sabaudzkiej. Nowo powstałe Królestwo Włoch chciało uzyskać prestiż państwa, z którym każdy musi się liczyć. Najprostszą do tego drogą było zdobycie kolonii, jednakże w tym czasie na mapie świata pozostały już tylko nieliczne ziemie czekające na swoich nowych właścicieli. Nieudana próba podporządkowania sobie Tunezji, storpedowana przez Anglię i Francję, zachęciła rząd włoski do zbliżenia się do Niemiec i Austro-Węgier, co zaowocowało podpisaniem w 1882 r. Paktu Trójprzymierza pomiędzy tymi państwami. Nie oznaczało to jednak końca kolonialnych ambicji Włoch. W 1885 r. za przyzwoleniem Wielkiej Brytanii Włosi zajęli egipski port Massawa, leżący w Erytrei, po czym opanowali resztę tego kraju oraz płd. Somalię i wkroczyli do Abisynii. Ekspansja ta zakończyła się wraz z klęską armii włoskiej w bitwie pod Adwą, gdzie została ona pokonana przez Etiopczyków broniących suwerenności swej ojczyzny. W 1901 r. Królestwo Włoch otrzymało swój sektor w chińskim mieście Tianjin, jednak te niewielkie sukcesy nie zadowoliły włoskich nacjonalistów, którzy pod hasłem Mare Nostrum chcieli zawładnąć nad całym basenem Morza Śródziemnego i przywrócić potęgę Imperium Rzymskiego. Ich żądania zostały częściowo spełnione, gdy w 1912 r. Włosi opanowali należące do Turcji wyspy Dodekanezu oraz Libię. Gdy w 1914 r. wybuchła Wielka Wojna, początkowo Italia zachowała neutralność, jednak w 1915 r. skuszona przez Ententę perspektywami zdobycia Dolnej Adygi i wschodnich wybrzeży Adriatyku, wstąpiła w jej szeregi. Zacięte walki na pograniczu włosko-austriackim trwały aż do końca wojny i dopiero rozpad Austro-Węgier otworzył drogę dla ostatniej ofensywy, która zakończyła się sukcesem.

Włoski plakat propagandowy z okresu Wielkiej Wojny​

Okazało się jednak, że było to pyrrusowe zwycięstwo, gdyż korzyści terytorialne Włoch były znikome, a zginęło w czasie wojny blisko 1,2 miliona Włochów. Po zakończeniu wojny kraj wszedł w kryzys ekonomiczny, a wielu zdemobilizowanych żołnierzy nie miało pracy. Te problemy wewnętrzne, a także niedotrzymanie przez Ententę obietnice przyłączenia Dalmacji i Albanii do Włoch spowodowały falę niezadowolenia i wzrost popularności Narodowej Partii Faszystowskiej i jej przywódcy Benito Mussoliniego. Doprowadziło to do fali strajków i słynnego Marszu na Rzym, w wyniku którego faszyści przejęli władzę w kraju i szybko wprowadzili rządy totalitarne.

Marsz na Rzym​

Jednym z większych sukcesów Il Duce było zyskanie szerokiego poparcia wśród społeczeństwa, a także zakończenie trwającego od 1870 r. kryzysu w stosunkach z Papieżem przez podpisanie w 1929 r. Traktatu Laterańskiego, na mocy którego powstało państwo Watykańskie. W kolejnych latach Królestwo Włoch rosło w siłę, czego symbolem stał się nowoczesny liniowiec Rex.

Duma Królestwa Włoch - nowoczesny liniowiec Rex​

Na przełomie 1935 i 1936 r. kraj znów stanął u progu nowej ery w swej historii: armia włoska z terenów Erytrei i Somali Włoskiego wkroczyła na terytorium Etiopii, a zacieśniane od 1933 r. stosunki z III Rzeszą zaowocowały podpisaniem Paktu Rzymskiego, na mocy którego oba kraje stały się sojusznikami i zobowiązały się do wzajemnej wymiany osiągnięć naukowych, by razem utworzyć siłę, która zaprowadzi nowy porządek na świecie. Czy ten plan się uda?

Podpisanie Paktu Rzymskiego przez Adolfa Hitlera i Benito Mussoliniego​

 

Vox Duce, vox Dei - Italia AAR

Odcinek I: Narodziny Imperium (I 1936 - VII 1936)​

Gdy w Palazzo Venezia Hitler wraz z Mussolinim podpisywali Pakt Rzymski, w Etiopii właśnie rozpoczynała się wielka ofensywa wojsk włoskich. Granice Abisynii z terenów kolonii włoskich przekroczyło 8 dywizji, które miały „wnieść pokój i cywilizację do barbarzyńskiego kraju”. Wojska cesarza Hajle Sellasje były z góry skazane na porażkę, gdyż ich głównym wyposażeniem były dzidy i włócznie. Armia włoska szybko wdarła się w głąb kraju, przełamując wszelki opór, jaki napotkała na swej drodze. W ten sposób Włosi szybko dotarli w pobliże Adis Ababy i o świcie 2 lutego rozpoczęli szturm na miasto, który zakończył się sukcesempo siedmiu godzinach walk.

Szturm na Adis Ababę​

Wojna oficjalnie zakończyła się 21 lutego, gdy armia gen. Rodolio Grazianiego wkroczyła do stolicy Etiopii, a ten ogłosił powstanie Włoskiej Afryki Wschodniej, natomiast cesarz Hajle Sellasje uciekł do Wielkiej Brytanii, gdzie założył rząd na uchodźstwie.

Włoska Afryka Wschodnia​

Reakcja Ligi Narodów była zaskakująco łagodna, na Włochy zostały jedynie nałożone niewielkie sankcje, których jedynym efektem było jeszcze większe zbliżenie Italii do III Rzeszy, która w tym samym czasie dokonała remilitaryzacji uprzemysłowionej Nadrenii. Tymczasem w Rzymie zapadła decyzja o uchwaleniu nowego budżetu zbrojeniowego, dzięki czemu w stoczniach genueńskich rozpoczęto budowę trzech nowoczesnych pancerników, jak również 17 stycznia zwodowano nowy lekki krążownik RM Eugenio di Savoia.

Plan rozbudowy Regia Marina​

W tych dniach pojawiły również się pierwsze owoce Paktu Rzymskiego: pomiędzy portami włoskimi, a niemieckimi zaczęły regularnie kursować statki dostarczające niemiecki węgiel sojusznikowi, jak również rozpoczęła się wymiana nowinek technologicznych pomiędzy oboma państwami.

Współpraca sojusznicza na polu technologicznym​

17 lipca tykająca bomba zegarowa, jaką była Hiszpania, wybuchła. Rządy lewicowego Frontu Ludowego, który po wygranych wyborach z 17 lutego przystąpił do odbierania majątków ziemskich Kościołowi, co spowodowało nasilenie konfliktu między hiszpańską lewicą, a prawicą. Iskrą na beczkę prochu stało się zabójstwo lidera prawicowej Falangi José Calvo Sotelo, które wywołało otwartą wojnę pomiędzy oboma stronami. Buntownicy pod dowództwem gen. Francisco Franco opanowali szybko kolonie hiszpańskie, Sewillę, Madryt i północną Hiszpanię, natomiast wierna rządowi pozostała Barcelona, Kraj Basków, jak również płd.-wsch. Hiszpania. W odpowiedzi na destabilizację w regionie, Królestwo Włoch zdecydowało się wysłać wsparcie dla frankistów, jak również 1. Flotę składającą się z dwóch lekkich krążowników, dwóch niszczycieli i dwóch okrętów podwodnych pod dowództwem kontradmirała Mascherpa, która miała zagwarantować bezpieczeństwo statków państw neutralnych przepływających w pobliżu wybrzeży hiszpańskich.

Włochy wsparły materialnie Nacjonalistów, czego nie uczyniły Niemcy


1. Flota strzegąca statków neutralnych​

Początkowo patrol przebiegał bez zakłóceń, jednak 29 lipca wszystko się zmieniło. Nagle ok. godz. 18 zespół włoski został niespodziewanie i zdradziecko zaatakowany przez nierozpoznane okręty podwodne. W wyniku ataku uszkodzony został krążownik Duca d'Acosta, jednak dzięki znakomitej dyscyplinie panującej wśród załóg udało się szybko zażegnać niebezpieczeństwo utraty cennych jednostek. Pozostałe okręty szybko ruszyły w pościg za napastnikami, w efekcie którego udało się zmusić okręt podwodny do wynurzenia. Okazało się, że była to jednostka wierna hiszpańskim Republikanom. Jej załoga została zmuszona do opuszczenia okrętu, który został następnie zatopiony. Gdy wieść o incydencie dotarła do Rzymu, wywołała tam zdecydowaną reakcję. Minister Spraw Zagranicznych hrabia Galeazzo Ciano po długich naradach z innymi członkami rządu zdecydował się wysłać rządowi hiszpańskiemu ultimatum, w którym zażądano internowania całej hiszpańskiej floty w portach włoskich i zgody Hiszpanów na wkroczenie Włoskich Sił Stabilizacyjnych, co według strony włoskiej było jedynym sposobem, by zapobiec samowoli hiszpańskiej floty. W przeciwnym wypadku armia włoska miała sama „zaprowadzić porządek w Hiszpanii”. Termin ultimatum ustalono na północ 1 sierpnia. Co w tej sytuacji uczyni rząd hiszpański?

Krążowniki włoskie Eugenio de Savoia i Duca d'Acosta w czasie patrolu

Jako że od ostatniego odcinka mięło już ponad 30 dni, AAR wyczyściłem i zamykam. Gdyby Autor chciał AAR kontynuować, to proszony jest o kontakt z administracją forum.

Pozdrawiam
Severian​