W objęciach Walkirii

Czteroczęsiowej Sagi o dziejach Pierścienia bądź tych na których wpływał część Pierwsza zwana:

W objęciach Walkirii


Uwertura

Gdy państwo Gibbichungów upadło pod ciosami najeźdźców z północy zwących się Frankami, Pierścień dostał się w ręce ich władców. Z racji że ich władca przyjął wcześniej chrześcijaństwo runeły święte miejsca starych Bogów zas pierścień choć swą mocą działał pozytywnie na rzecz swych nowych panów to jednak starał się zarazem pomścić na nich krzywdy swych prawdziwych panów. Dynastia Franków skarlała i zdegenerała się. Owi Meroweusze za sprawa Pierścienia zostali w końcu obaleni przez ród nadreński który przejął władzę nad ich włościami. W końcu Pierścień stracił nadzieje na to że stare czasy powróca i postanowił wspierac swych wykonawców pomsty. Uczynił z owych krzepkich nadreńskich mężów rodu Arminiusa nowymi panami świata. Jednego z nich wyniósł na szczyty potęgi nowego chrzescijańskiego świata. Ale gdy ten rozpoczął walki w Saxonii z czcicielami starych Bogów, pierścień poczół ich ciepło i począł dążyć do oswobodzenia się. Gdy wielki bohater walk z Karlem, Widukind zauważył na ręce swego wroga ten pierścień postanowił w decydującej chwili bitwy odzyskać go kosztem odsłonięcia flanki. Karl niestety wykorzystując wbrew woli, moc samego pierścienia wzmocnił ducha swycj wojów i uderzył w Sasów przynosząc ich zagładę. Widukind nie poddał się nigdy i co więcej udął sie do dalekiego kraju Danów by tam rozgłosić że potęga chrześcijan opiera się na starym Pierścieniu cór Renu, który był częścią pradawnego skarbu o któego posiadanie pobili się Bogowie z olbrzymami zas chęć posiadania Pierścienia dającego całkowita władzę nad światem spowodowała że Wotan był gotów zaryzykować istnieniem świata Bogów byleby go posiąść, przynosząc tym samym dzień upadku wszystkim.
Pierścień skupił cała swą moc by dokonać upadku dzieła które stąło się jego udziałem. Doprowadził do tego że syn Karla, Ludwig stał sie słabeuszem i marionetka w rękach swych synów i w końcu sam starł się z nimi na polu bitwy.
Owa potęga którą stworzył runęła. Niestety Germania stała sie już w większości chrzęscijańska. Pozostała Skandynawia gdzie począ Pierścień dążyć.
W końcu dotarł tam lecz było już za późno, ale widząc że ta część świata jeszcze mocno bliska jest Bogom którzy tak związali z nim przeciez swój los przed wiekami postanowił przynieść swą moc wielkiemu Duńskiemu wojownikowi Kanutowi. Stowrzył tenże wielkie państwo, lecz znó się Pierścień zawiódł. Wyczół że ślady po Bogach z każdym rokiem zanikaja coraz bardziej. Że zeszli już do świata umarłych i czekaja jedynie na dzień kiedy zgodnie z wieszczbą Woluspy będą mogli znowóż powstać i zapanowac na powrót nad światem.
Przez ten czas Pierścień zaś może im przygotowywać droge ku temu by łatwiej było tenże świat odzyskać.

Król Svend


Svend Estrdsson w roku 1066 czyli chwili przełomowej gdy Wilhelm normański rozpoczyna podbój państwa Anglo-Saxońskiego

Svend jest kolejnym juz władcą Danii po śmierci Kanuta Wielkiego.
W odróznieniu od swych poprzedników ten pozostał w ukryciu poganinem i nie odrzucał legendy o Pierścieniu a wręcz przeciwnie, zawierzał. Postanowił więc w chwili śmierci wielkiego króla okraść jego łoże grobowe by ocalić Pierścień. Nakłądając go na swą dłoń zaś przejął pełnią jego moc i rychło sam stął się królem.
Syna swego zaś ustanowił Xięciem Schleswig`u i Holstein`u, zarazem najpotężniejszym z wasali co ma duże znaczenie. Jego ród pochodził ze Szwecji zaś żona z Norwegii. Nie dziwi więc że z tymi dwoma królestwami posiadał on trały mocny sojusz. W 1066 pojął za druga żonę Stanisławę z Liubic, chca w ten sposób zbliżyć owo małe państewko słowiańskie pomiędzy Danią i Niemcami do siebie. Dodatkowo jego dwaj młodsi synowie zawarli małżeństwa z cżłonkiniami rodu Liubickiego. Niestety w roku 1067 władca Liubic zwalalizował się Cesarzowi co więcej przyjmując chrześcijaństwo więc Svend nie mógł juz nic absolutnie poradzić i należało sie już pogodzić z utratą tego miasta. Postanowił więc nie oddawać całęgo regionu w ręce Niemców i rozpoczął przygotowania do podboju Mecklemburgii i Pomorza Przedniego.


Herb Svenda

Latem 1067roku 5000 woja Duńskiego ruszyło na Rugię by następnie po krótkim oblężeniu prznieść się na Pomorze. Tam napotkano na większe siły wroga.

Kampania przebiegała od początku pomyślnie

Problemem stała się dopiero dywersja Pomorzan wiosna 1068 roku. Svend nei za bardzo wiedział co robić wobec ataku z dwóch stron więc nie robił nic...
Ale gdy z pomoca przybyli Szwedzi udało się w końcu pobić Mecklemburgczyków i uderzyć z pełnią sił na Pomorzan...


Walki z Pomorzanami 1068/69

Zdobycie Gdańska zakończyło okres wojen o ziemie pomorskie.
Tak wielkiego sukcesu Dania nie pamiętała od czasów Kanuta Wielkiego...rychło państwo odzyskało dawną mocarstwową pozycję w świecie.


Dania roku 1069

Następne lata upłynęły królowi na uspakajaniu podbitych ludów, na korzystaniu ze zdobytego bogactwa i rozbudowywaniu własnych prowincji w Danii oraz budowie wspaniałego zamku królewskiego.
Sukcesy ojca w polityce nie wpływały na szczęscie rodzinne. Gdy urodziło mu się kolejne dziecko, tym razem z ową Słowioanka i do tego uznał prawa do dziedziczenia przez jedną ze swych córek z nieprawego łoża, xiąże Harald czyli dziedzic tronu postanowił że nalezy obalić ojca nim ten rozda całe królestwo tym którzy na to nie zasługują. Zarysował sie ostry konflikt w rodzie.

W końcu Xiąże dziedzic postanowił zbrojnie zawlczyc o swoje prawa. Nie chcęc byc traktowany jako równy swym młodszym braciom a jako primogenita wypowiedział posłuszeństwo ojcu. Armia jego opanowała szybko całą Jutlandię zaś wojska królewskie zebrały się na Fionii.

Nikt nie wiedział dlaczego Pierścień nie zapobiegł takiemu biegowi wydarzeń. Szeptano że zawiedzony tym iż zwycięski któl zgodził się na sprowadzenie misjonarzy chrześcijańskich na Pomorze postanowił go ukarać najdotkliwiej jak to mozliwe. W każdym bądź razie od tego wydarzenia siły Pierścienia będą jakby słabły. Będzie on zapadał w letarg odczówając coraz słabiej moc Bogów i pozostawiając losy swiata w rękach ludzi.

Obie armie stały naprzeciw siebie całe lato, ani ojciec ani syn nie mieli odwagi podnieśc na siebie nawzajem ręki. W końcu przyszedł czas rozmów. Syn ukorzył się przed ojcem dzięki czemu pozostał legalnym dziedzicem. Król Svend zas postanowił wyprawić się na nowa wojnę tym razem przeciw Bałtom.

W 1075 rozpęłtała się wojna domowa w Norwegii... Król Olaf pokłócił się ze swoim bratem Xięciem Magnusem Trodelagzkim. Olaf mając zaledwie jednego syna zdaje sobie sprawę z tego że jego śmierć może oznaczac przejęcie tronu przez brata. Magnus zaś chce pozbawić swego brata jedynego potomka i siłą ową korone przejąć możliwie jak najszybciej. Król Svend poparł buntowniczego brata królewskiego rozpętując wojnę z królestwem Norwegii.

Wydarzenia w Norwegii absolutnie nie zmieniaja planu króla Duńskiego któy rozpoczyna czym prędzej uderzenie na Prusów.


Kampania na Prusiech

Po szybkim rozbiciu Prusów i Sambów powrócił rychło na fionię by obserwować jadnakże wydarzenia w Norwegii.
Na wiosnę 1076 roku, król Svend czując że powoli zbliża się ku końcowi swej drogi życia decyduje się nadać ziemię swym młodszym synom by ich najstarszy brat nie pozbawił ich ich praw w razie przedwczesnej śmierci ojca.
Tym sposobem:
jeden z najmłodszych synów Knut Magnus Svendsson, któy stałs ie rychło ulubieńcem ojca ze względu na swoje wielkie zdolności rycerskie otrzymał ziemie Mecklemburską.

Xiąże Knut Mecklemburski

Pięciu starszych synów wyraziło w pełni oburzenie wobec postępowania ojca. Ale oni nie dostali ziemii gdyż spełniali na dworze ważne funkcje i ich utrata mogła by przynieśc monarchii straty. Faktycznie Knut się nie popisał jako władca gdyż szybko rozpoczął nadawać lenna miejscowemu rycerstwu wypierając jakby samych Duńczyków z włądzy nad regionem ale chcąc w ten sposób przybliżyć się do miejscowej ludnosci (wiedział że tylko ona może go ochronić rpzed braćmi).

W 1077 duża liczba wojów króla Norwegii rozpoczeła oblężenie zamku w Helsingborgu. Był to początek otwartych zmagań duńsko-norweskich.

Xiąże Trondelagu oraz Hrabia Agaderu szybko wyprosili u króla Svenda pomoc dla siebie. Prędko 4000 woja stanęło naprzeciw 3000 armii króla Olafa. Po kilku potyczkach straży przednich Olaf wycofał się do Norwegii.
Svend postanowił iśc jego tropem...

Kampania norweska Svenda Iego

W marcu 1078 hrabia Jutlandii wykorzystując niezadowolenie rycerstwa duńskiego z ciągłych walk któe toczy król ogłosił wyzwolenie się i poparł Xięcia dziedzica mimo że ten ogłosił wierność swemu ojcu. Król nakazał synowi by ten zebrał wojska i pobił Thruguta Ulfssona, władcę Jutlandii. Wezwano tez do wstawienia się Hadeknuta Hvide, hrabiego Zelandii.

W czerwcu z pomocą przyszedł tez król Szwedzki zdecydowanie popierający Svenda i nie chcacy podobnych sytuacji u siebie, efektem był pogrom:

Alborg

Ziemie zbuntowanego hrabiego weszły do domeny królewskiej. Jednocześnie król prowadził kampanie w Norwegii nie do końca wiedząc co zrobic ze zwycięstwem gdyz nakresliła się dośc poważna sytuacja...
W razie zagarnięcia korony Olafa dla siebie będzie miał tylko południową część Norwegii. Na północy powstanie niezależne Xięstwo któe będzie miało aspiracje do odzyskania korony królewskiej oraz południowej części kraju. Z kolei zbuntowny Xiąże Szetland oblega Bergen i mioże dla siebie zagarnąć to miasto w razie gdyby nie zdążono tam dojśc wcześniej by je zdobyć. A to duże ważne norweskie miasto.
Szykowały by się więc dwie nowe wojny co najmniej w efekcie zwycięskiej jednej.
Stary król chciał jednak coś począć ze swoimi synami a że wszystkich razem miał aż dziesięciu to trzeba było podbijać. Problemem Dani jest jej system dziedziczenia, mianowicie rodowa elekcja semisalicka. Nie pozwala on na zachowanie przewagi najstarszego z braci nad młodszymi. A że jest ich az dziewięciu to zapowiada się całkowity paraliż władzy w chwili śmierci króla. Świetnie zdaje sobie on z tego sprawę.
16 XI 1078 roku król Svend po umówieniu sie z władcą Szetlandów że zrzeknie się roszczeń norweskich do tych wysp przyjmuje tytuł króla Norwegii. Powstaje wielkie państwo skandynawskie zaś Svend zyskuje przydomek Wojownik.


Dania po przyjęciu przez Svenda I Wojownika korony królestwa Norwegii

Xiąże Svend Svendson jeden z synów królewskich otrzymał tytuł Xięcia Skanii choć właściwie przejął we władze Norwegię. Problemem stął sie rychło bunt Xięstwa Bergen które kolegialnie na zgromadzeniu szlachty odmówiło wierności uzurpatorskiemu królowi.
Gdy król ogłosił wprowadzenie promogenitury salickiej, Xięstwo Akershus rychło także wypowiedziało posłuszeństwo. Połowa południowej Norwegii stanęła przeciw Svendowi.


Xiąże Svend, władca Norwegii

Nawet jak by podliczyć straty terytorialne korony norweskiej w wyniku buntu Xiążąt to i tak należy uznac kampanie Svenda Iego za wielkie zwycięstwo i wspaniały sukces prestiżowy. Dwie korony i prawa do włądania całą Norwegią.
To wystarczająca legitymacja siły, szczególnie w stosunku ze Szwecją.
Wkrótce kolejny z synów królewskich Thorgils dostął xięstwo pomorskie.


Thorgils Pomorski

Rozdanie aż dwóch tytułów xiążęcych poprawiło nico nastroje w państwie któe jednak ostatnia wojna bardzo napsuła. Teraz trzeba odeprzeć inwazję xiążąt norweskich co wcale nie jest łatwe. Bowiem mają wiecej sił niż wielki duński król...
Dzięki pomocy z Pomorza udąło się zmusił owych buntowników do zawarcie pokoju. Król Svend pogodziłsię ze stratami terytorialnymi byleby dostać wolną rękę w dziąłaniach wewnętrznych czyli utrzymaniu nowo wprowadzonego systemu dziedziczenia. Oczywiście pełną zgodę wyraził na to Xiąże dziedzic któemu dodatkowo król nadął pełna niezależność w działaniach we swoim Xięstwie. Problemem stali się jednakże Szwedzi któzy zaatakowali Viken, czyli wasalne chrabstwo Xięcia norwegii (Skanii) w efekcie król Svend musiał zaatakowac największego sojusznika. Ta fatalna wojna stała sie symbolem bolączki jaka jest system feudalny średniowiecznej Danii.
System ten nadaje wasalom zbyt dużo swobody co wykazało się tez w chwili gdy Xiąże Pmorza sprowadził Krzyżaków bez konsultacji z królem i po prostu nadał im jedną z prowincji swych ziem.
Istotna jest jednak wojna ze Szwecją, przeciwnik okazało się że wobec zmęczonej wojnami Daniii jest bardzo silny. Do tego nei małe znaczenie ma poniejszenie domeny królewskiej postępujące wraz z uposażaniem swych synów przez monarche.
2 V 1083 rozgrywa się bitwa królów która decyduje o uzyskaniu w wojnie przewagi przez wojska Svenda

Bitwa pod Guttebjorg`iem

Król Erik popełnił kluczowy błąd rozdzielając swe siły by część walczyła z Duńczykami a część z Norewgami. Tro pozwoliło Svendowi uzyskać przewage liczebną. Svend rozpoczął oblężenie fortecy Hallandzkiej, kluczowej w prowincji jednak Erik wykazał się wielkim sprytem i zebrał szybko jeszcze większą armie po czym zaatakował z zaskoczenia Svenda.

Druga bitwa pod Guttebjorgiem 1083

Tym razem starcie zakończyło się katastrofą. Svend cudem uszedł z pola bitwy i został bez armii zaś na Skanię właściwą ruszyła wielka siła Szwedów. Wobec takiej katastrofy król postanowił skożystać z Krzyżaków któzy się znaleźli w jego królestwie i najął ich z własnej woli byleby miec kogoś w polu. Wymógł tez na Xięciu Mecklemburgii przesłanie wszelkich posiadanych przez siebie i swoich wasali sił. Taż nowa armia kompletnie rozbiła Szwedów.

Bitwa pod Kristiansand 1084

Król Szwedzki powołał wówczas pod broń wszelkich hrabiów z całej Gotlandii i Szwecji by stawili się i ruszyli na zagrożenie jakim stął się wzmocniony Svend...dosżło do walnej bitwy:

Halland 1084

W wielkim roztrzygnięciu niemałą rolę odegrali rycerze Zakonni któzy wspaniałą szarżą pobili prywmitywne oddziały hrabiów szwedzkich.

Niestety nie powstrzymało to króla Szwecji od zaanektowania Xięstwa Skanii czyli Norwegii. Ten sztuczny twór przestał istniec i stał się bezpośrednio częscią domeny króla Szwecji. Była to prawdziwa katastrofa dla Svenda.

Kolejna bitwa o Halland zakończyła się remisem niemniej armia Duńska znów przestała istnieć.

Halland 1085


16 VI 1086 umiera król, niech zyje król Harald!

 

Król Harald I (1086-1091)

http://de.youtube.com/watch?v=3pTUvB9uExI&feature=related

Nowy król juz w dniu koronacji która zresztą odbyła się an koniu w trakcie walk o zamek króla szwedzkiego, znalazł się w trudnej sytuacji. Utrata poważnej części terytorium w ostatnich latach panowania jego ojca. Wojna z potężnym niegdyz największym sojusznikiem. Niechęć większości Danów do kontynuowania wojny.


Król Harald I w dniu koronacji

JKM Harald w chwili stania się królem nie posiada już zony, jego współmałżonka zmarła parę lat wcześniej. Natychmiast postanowiono w imieniu dynastii rozpocząć poszukiwania odpowiedniej kandydatki. Co pradwa król miał już trzech synów. Ale nic nie zaszkodzi miec ich więcej...
Najstarszy z nich i zarazem dziedzic tronu to Svend, hrabia Holstein`u. Małżonka została Berata Skleros z Belgradu. Cóka Xięcia Serbii. Ten egzotyczny melanż jest ukłonem w strone pańśtw prawosławnych w strefe których Dania weszła ostatnimi laty dochodząc terytorialnie do tejże strefy.
Włości króla Haralda w chwili objęcia tronu zajmują takiz to obszar:

Ziemie Haralda w roku koronacji

Na jesień 1086 Xiąże Telemarku (Bergen) dobrowolnie zaoferował się by Harald zgodził się być jego seniorem. Odzyskanie południowej Norwegii to prezent jakiego nei mógł król odmówić szczególnie po dwóch poważnych porażkach militarnych nad jeziorem Vetter.
http://de.youtube.com/watch?v=8z93V33e4pY

Król Harald wędrując po rozbiciu jego sił w drugiej bitwie nad jeziorem Vetter w zamieci snieżnej dotarł do chaty. Chata wspierała się na jesionie w któego wbity był miecz, w środku chaty znajdowała się tez kobieta. Harald rychło postanowił prosić ją o pomoc. Nie była sama...był tam tez jej mąż...hrabia Orm z Vestmanlandu. Ona zas zwała się Sigrid. Jej piękno wstrząsnęło Haraldem i rychło poczół gorąc w swem sercu lecz z racji że był gościem nie potrafił nic więcej ponad słowo uczynić. Pomimo to gdy pan domu doń powrócił i ujżał Duńczyka w swej chacie ogłosił że jesli jutro rano on się obudzi a ten nadal będzie w chacie wówczas wyzwie go na pojedynek.
Mąż pewny siebie jakim był Harald nie uląkł się, spędził piękną noc z oblubienicą i wczesnym porankiem gdy pan domu się przebudził stał już gotów do boju.
Odin mimo umiłowania Haralda musiał powziąć decyzję o przekazaniu zwycięstwa Ormowi, gdyż to prawa jego domu pogwałcone zostały...


Śmierć Haralda Iego

http://de.youtube.com/watch?v=nWMwndlr70k&feature=related
Krótkie panowanie syna Svenda wojownika zakończyło się więc tragedią. Jednakże nieumiejętność tegoż do przerowadzenia zwycięsko wojny z wrogiem być może zostanie zastąpiona przez zdolniejszego władcę...

 

Król Svend II Bogobojny (1091-1113)

Svend II w chwili objęcia tronu władał już nieco rozleglejszymi obszarami niż jego ojciec.

Dania w chwili koronacji Svenda IIego


Svend II Bogobojny

Młody król ma juz kilku synów więc losy dynastii zdają się być zabazpieczone. Co więcej jego żona jest Szwedką co daje szanse na jakąś możliwośc zakończenia wieloletniej wojny ze Szwecją na zasadzie przy najmniej status quo (oddanie korony norweskiej nie wchodzi w grę).
20 VIII 1091 rozegrała się pierwsza wielka bitwa od czasów Svenda Iego. Walne zwycięstwo w otwartym polu oznajmiło Szwedom że nowy król ma zupełnie inne zasady i styl walki niż jego ojciec.

Skania 1091

Ciekawe było przekazanie dowództwa najwaleczniejszemu z rycerzy. Świadczy to o wielkim talencie i skromności kształconego w klasztorze króla.
W efekcie 26 IV 1092 gdy król Szwecji zrozumiał że kontynuacja wojny nie ma już sensu zgodził się na:

W miesiąc później, Hafrid- najmłodsza z córek Erika Szwedzkiego została zaręczona z Svendem II. Stała się rychło królową Danii co ma zblizyć na nowo dwa królestwa do siebie.
W 1094 Svendowi udało sie zawrzeć sojusz z Cesarzem, był to największy sukces duplomatyczny Danii jaki tylko jest do osiągnęcia. Svend II tak zabezpieczony postanawił podjąć się wielkiego dzieła które mogło by przynieść mu wielkie zyski sławę i później siłę do walki ze Szwedami lub innym przeciwnikiem. Podój Inflant...
Pierwszy atak 1095 roku skierował sie na plemię Estów. Postanowiono ich ziemie wykorzystać jako bazę wypadową do podboju całego regionu.

Kampania inflancka 1095

Bitwa o Rewel 1095

Największym starciem i decydującym zarazem, była bitwa o Rewel, przewaga liczebna Inflantczyków była zdecydowana. Bitwa zakończyła się remisem w efekcie wojska duńskie były w stanie tylko przemaszerowac przez Inflanty zaś nie były w stanie oblegać większych miast. Wkrótce dotarła do króla informacja o tym że Cesarz zdecydował się odebrać Danii Pomorze i wypowiedział Svendowi wojnę. W takiej sytuacji należało czym prędzej zawrzeć pokój z Inflantami. Na małym skrawku ziemii któa została zajęta osadzono jako hrabiego pierwszego ale z nieprawego łoża, syna Svenda II czyli Nielsa. Król wysłał Xięcia Norwegii do Brandenburgii by zmusił Niemców do zawarcia pokoju, doszło do krwawej bitwy pod Spandau

Spandau 1095

Następnie rozpoczęto marsz w głąb Rzeszy w celu spotkania się z samym Cesarzem w polu na jego terytorium. Ta zuchwała wyprawa zmusiła Cesarza do ustapienia i zawarcia pokoju ze Svendem (szczególnie że zawarł właśnie sojusz z Francją). Działania dyplowatyczne duńskiego króla zaskoczyły Europę.
Kolejne lata to okres wielkich inwestycji. Tak roztropny i mądry władca jak Svend II wiedział że powiększenie bogactwa kraju nie musi wiązac się tylko z wojnami ale że można rozwijać ten kraj wewnętrznie. Buduje on drogi, posterunki, manufaktury ceramiczne oraz zamki w całym kraju.
W 1104 roku 11 tysięcy woja duńskiego ruszyło pod dowództwem króla do Inflant. Tak wielkiej armii Dania jeszcze nigdy nie posiadała. Król tym bardziej pewny jest swego i zamierza podbić całe Inflanty niemal z marszu. Gdy przybyła armia królewska juz pod Rewel przyszły wieści o wybuchu wojny ze Szwecją i ataku wroga na Skanię. Natychmiast wycofano się z Inflant i ruszono do Skandynawii. Ogromne siły szwedzkie zdesantowały się na bezbronnej Jutlandii. Trzeba było dopiero armii z Zeelandi oraz z Norwegii by móc zacząć się bronić. Ogromna bitwa o Skanię zakończyła się skucesem ale w efekcie podrózy walk oraz chorób stracono prawie wszystkich ludzi których Svend II wziął z soba do Estonii. Zapowiadała sie kolejna wojna na wykrwaienie, bez końca i bez sensu...

początek walk ze Szwedami

Armia norweska, okazało się rychło że odniosła największe sukcesy i zajęła prawie wszystkie zamki szwedzkie. Wojska pomorskie i mecklemburskie zaś biły się ciągle z przeciwnikiem na terytorium Danii aż w końcu wróg skierował się do Skanii i przeniósł teatr działań wojennych ostatecznie do siebie.

Faza „szwedzka”

W końcu Xiąże Ale z Telemarku, najwierniejszy wasal który faktycznie przyczynił się do takiego a nie innego wyniku wojny zajął Uppsalę...stolicę Szwecji.
24 VIII 1105 roku Svend II koronuję się na króla Szwecji i tym samym łączy swą osoba trzy niegdyś oddzielne królestwa.

Królestwo Danii Norwegii i Szwecji w chwili koronacji Svenda II na króla Szwecji

To był wielki dzień ale i należało szybko myśleć o przyszłości. Powstał pewien plan. Mianowicie należy reaktywowac pewne Xięstwa obsadzając je niepełnoletnimi synami królewskimi. Wówczas zwiąże się ziemie z rodem, załągodzi konflikt z dotychczasowymi wasalami gdyż pokarze im sie że lepiej nie ryzykowac z królem oraż że ten nie zamierza nic zmieniac mimo wzrostu swej potęgi oraz w końcu po prstu dać nowym poddanym znak że mogą decydowac o losach swoich ziem swobodnie zaś owi Xiążęta pełnią funkcję jakoby reprezentacyjną króla Danii który w wewnętrzne sprawy Szwecji ingerować nie będzie ( na razie).
Najpierw Xiąże Skani (Svend Knytling) otrzymał prowincję Memel. Jest to skromne nadanie mające Xięśtwu nadac faktycznie większa rolę aniżeli nominalną. Młody 14sto letni Hans drugi (nei licząc tego z nieprawego łoża) syn królewski otrzymuje Kurlandię oraz tytuł Xięcia Gotlandii.
Syn z nieprawego łoża zaś ma po śmierci Xięcia Ale Telemarskiego otrzymać jego Xięśtwo (jest mężem najstarszej cóki tamtego a tenże nie ma syna). Kolejny z synów- Bo, otrzymuje Xięstwo Vestergottlandu oraz hrabstwa Vestergottlandu oraz Dal. Najmłodszy z synów- Poul otrzymuje tytuł Xięcia Bergslagenu oraz hrabstwa Akerhus i Oppland.
Wkróce potem odbył sie ślub...18sto letniego Haralda, pierworodnego syna królewskiego oraz Umfreddy 34letniej pierworodnej Roberta, króla Anglii- który nie ma dziedzica męskiego. Jeślu udało by się mieć tej parze syna...dosżło by do bezprecedensowej sytuacji która przebiła by nawet tą z czasów Kanuta Wielkiego. Połączone zostały by trzy królestwa Skandynawskie z Anglią.

W latach 1108-1109 Księstwo Trondelagu uległo najazdowi Lapończyków. Zostali oni wyparci ze swoich siedzib przez Finów których zaś wyparli Słowianie uciekający przed Kumanami którzy stworzyli prawdziwe imperium w Europie Wschodniej. W 1110 król Svend II postanowił zaanektowac jedno małe pańśtewko lapońskie które powstało po rozgrominym wielkim niegdyś Xięstwie Norwegów.

Wojna z Hademarkiem 1110

Prowincję przyłączono do Xięstwa Bergslagenu. W roku 1112 król Svend na czeli ponad 4000 oddziału rozpoczyna wojnę z Laponami któzy najechali Norwegię. Rozpoczyna sie kampania któej celem jest zajęcie całego półwyspu Skandynawskiego.

Kampania roku 1112ego

Król Svend natychmiast podbite ziemie uczynił domeną swego młodszego brata Mikkela, ostatniego z rodzeństwa który pozostał przy zyciu.
Inge, syn Gnupy młodszego brata króla otrzymał xięstwo Jemtlandu.

W trakcie marszu na ostatnie pozycje wroga staje się jednak cos strasznego...



Nowy król zaś ledwo przeżył tragedię jaką była śmierć jego pierworodnego, kandydata na tron Angielski- Tordena...rola normańskiej żony królewskiej zmalała więc do zera wobec przyśpieszonego przejęcia tronu przez Haralda...

 

Harald II Szalony (1113-1117)


Harald II Szalony w dniu koronacji (na tydzień przed ujawieniem się choroby)


Ziemie państwa Haralda II w chwili jego koronacji

W roku 1114 w imieniu niezdolnego do czegokolwiek króla, marszałek Danii podjął siię dwóch wypraw na grasujących jeszcze po kraju Lapończyków i Finów. Odniósł dwa znaczące sukcesy nad tymi bandami i przywrócił ład w królestwie. Sam król zaś ogarnięty paniką tego że z racji że nie ma syna to każdy może chcieć go zabić i przejąć władzę nad państwem- najął 1000 Schweizerskich pikinierów i usadowił ich na zamku na Fionii, z któego jego przodkowie rezydowali. Zamku któego nazwę kazał przemienić na Haraldumborg. W 1115 Knut Stenkilsetten władca Kalmar Laen ogłosił się niezaleznym od króla Szaleńca. Natychmiast wysłano przeciw buntownikowi wojska z Samej stolicy. W tym tez roku Niels Knytling, hrabia Estonii otrzymał na prośbe własną całkowite wyzwolenie sie ze stosunku lennego z królem Danii. W efekcie tej uległości hrabia Sudermanii też ogłosił sie wolnym. Wojska wierne królowi rychło starły się z pierwszym z buntowników.

Kalmar Laen 1115

Pomimo to sytuacja stała się krytyczna, w kraju praktycznie rozpętała się wojna domowa i król w końcu musiał się liczyć z tym że nawet Ci co go dotychczas popierali chcą mieć zysk z tego że nie staneli przeciw niemu...a mogli...

Efektem jest odtworzeniem systemu wolnej elekcji który funkcjonował w Danii przed Svendem Iszym oraz w Szwecji aż do połączenia niedawnego z Danią i Norwegią.

Reakcją jednakże był wybuch juz całkowicie wojny domowej, Hans- młodszy brat Haralda któemu przypadł by tron zgodnie z dotychczasowym prawem sukcesyjnym nagle stracił to prawo. Stął się więc największym wrogiem chorego króla.
Za nim poszedł Vestergoettland i Haelsingland. Sytuacja stała się poważna.

Pierwsza faza wojny domowej 1115-1117

Sam król zaś nei potrafi już nic więcej uczynić. Wszystko stało mu się obojętne. Utrata całej Szwecji stała się realna w tym momencie całkowicie. Król zas skupia cały swój wysiłek na ujeżdżaniu drewnianego konika, zawijaniu się w beciki, lataniu nago po plaży i podszczypywaniu dworzan. Miarka się przebrała jak okazało się że choroba zaczęła postępować w innej sferze obyczajowej. Zaczął ubierac ise w kobiece stroje lub takie które miały przypominaj zwierzęta i zachęcał tak dworzan jak i dworzanki do stosunków z sobą. Gdy nikt nie chciał się zgodzić zaczął się masturbować aż poleciała z narządu krew. Cały dwór musiał na to patrzeć pod karą śmierci za zdradę. Zaczęło sie pełne szaleństwo króla. W końcu zaczął gwałcić psy, konie, krowy, co się dało. Zaczął się wyprawiac po za zamek do lokalnych miasteczek z grupą zaufanych Schweizerskich i Austriackich rycerzy z którymi zabawiał się kosztem chłopów i chłopek....oraz mieszczan(ek).
Rychło wszyscy zaczeli mieć dosyć takiego króla. Ale ten nie ma następcy a co więcej wprowadził wolna elekcję. Nie wiadomo więc kto miałby go zastąpić w razie czego... Wyłoniła się wówczas przed oczywa zebranej w Kopenhadze szlachty cała beznadzieja sytuacji. Rycerstwo Szwecji nei pojawiło się tam prawie wcale ze względu na to że właśnie oficjalnie stanęło już przeciw Haraldowi. Z Norwegii przybyli prawie wszyscy i wszyscy z Danii oraz Pomorza i Mecklemburgii. Pojawił się nawet Niels którego syn niedługo przejmie Xięstwo Telemarku. Postanowiono odciąć króla od sprawowania władzy...tylko jak?

Sam król zas uzyskał na pewien czas jakby stan głębszej świadomości, przeraził się tez że pójdzie do piekła i postanowił odpokutować nadać kościołowi wiele ziemi. Uzyskał więc wsparcie papieża i całego kleru.Po raz pierwszy monarcha duński tak mocno się związał z kościołem, ale okazało się to całkiem skuteczne, gdyz od tej pory nikt nei odwazył się juz więcej buntowac przeciw Haraldowi.

Sojusz z 1116

Król mógł w sumie zająć się teraz odzyskiwaniem utraconych terenó. Prblem w tym że był w stanie tylko ocalić to co mu zostało, na odzyskanie juz utraconych ziem na razie nie ma szans...
Za swego następce uznał Poula, Xięcia Bergslagen. Pominął więc król swych dwóch starszych od Poula braci. Oczywiście to mogło zwiastowac kolejny konflikt w przyszłości ale an to juz schorowany Harald nie wpadł. Największe prawa ma oczywiście pierworodny (z prawego łoża) ale ten jest przywódca buntownyków i do tego włada bardzo małym Xięstewkiem. Niemniej jednak będzie skupiał wokół siebie pewna grupę niezadowolonych na pewno.
Król zebrał w 1117 całe siły jakimi dysponował w Danii i ruszył ku wybrzeżom Skanii by odzyskać te ziemie z rąk swego brata Hansa. Zdarzyło sie jednak cos czego nei przewidział...

Właściwie zadecydowało to o wyniku wojny....


Ziemie pod kontrola Haralda II Szalonego w roku 1117ym (początek 2giej fazy wojny domowej)

W krótce zarówno Bo jak i Hans ruszyli do Danii. Zajęli Fionie i rozpoczęli zdobywanie Jutlandii.
Stało się jasne że Harald długo juz królem nie będzie. Wobec tego posłuszeństwo wypowiedzieli mu już prawie wszyscy wasale w tym Poul...
29 VII 1117 Hans zdobył zamek Holstein gdzie przebywał Harald II, zmusił go do abdykacji i przejął jego tytuły....
A konkretnie tytuły królewskie oraz ziemskie, nie przejął tytułów Xiążęcych...by nie odróżniac się od braci zbytnio.
Harald został uwięziony na zamku Albrikta Svaelkeretena, Xięcia Oesterrgoettlandu.
Spędzał tam czas na rozmyślaniu nad swym postepowaniem i na byciu torturowanym przez wrogów.

 

Hans I Prawy (1117-1147)


Królestwo Hansa w chwili przejęcia tytułów królewskich od brata (1117)

Hans I w dniu koronacji królewskiej (ale już z uwzględnieniem utraty korony duńskiej)
http://de.youtube.com/watch?v=hyfdkvvzyzQ&feature=related
Mąż ten posiada już drugą żonę, jest to szlachcianka saxońska (z Anglii) któa w sumei nie spełnia jakiejkolwiek roli u boku swego męża. Ważniejsza była jego pierwsza żona, matka pierworodnego i zarazem kuzynka samego Hansa- córka Xięcia Mikkela Knytlinga.
W ten sposób syn Hansa będzie absolutnie miał pełen posłuch w całym rodzie Knytlingów. Choc i bez matki by go miał. Hans jest prawowitym nastepca gdyż jest najstarszym po obalonym Haraldzie synem Svenda Iiego. Nowy król by nie kojażyć sie z excesami swego brata przeniósł siedzibę królewską do Skanii, na zamek po drugiej stronie cieśniny od Kopenhagi. Nazwał go Hansburg.
W 1118 Xiąże Jaemtlandu, widząc że jest całkowicie swobodny w swym postępowaniu deklaruje swoja niezależność wobec króla- ten to akceptuje nie chcąc wszczynać nowej wojny domowej i popełnia błą gdyz wszyscy inni uznale że nowy król jest tak słaby i niepewny swego na nowo zdobytym przeciez tronie że każdy z nich uznał się za niepodległęgo władcę. W efekcie wynuchła nowa wojna domowa.... W październiku 1118 Xięstwo Bergen w końcu stanęło przeciw królowi. Zdecydował się ten na zbrojne starcie. Ale niezaleznie od wyniku walki nie chciał pozbawiac Xięcia władzy...Niedługo później posłuszeństwo wypowiedziała Gotlandia i Mecklemburgia.
W końcu wszyscy inni wasale...w roku 1119 Xiąże Pomorza uznał sie lennikiem króla Polskiego w efekcie wybuchła wojna z Polską... Bardzo szybko udało się zawrzec pokój z Telemarkiem. Niezwykła potulność tego Xięstwa wykazała isę i tym razem w pełni. Skierowano się na hrabstwo Zeelandii. Tym razem król postanowił być twardy i pozbawić ród Hvide tegoz lenna po wieki.

Zelandia 1119

Król postanowił ukarac także Pedera Bornholmskiego, Xięcia Skanii hrabiego Baornholmu właśnie za ewitentną zdradę. W 1121 Gdy król Hans oblegał Gdańsk w efekcie zawierając pokój z Pomorzem, dotychczasowy namiestnik Gotlandii skutecznie wziął szturmem Hansborg i przejął duńskie regalia włądzy koronując się na króla Danii!
Hans jest wobec takiej sytuacji królem Norwegii i Szwecji choć większa część jego domen to ziemie duńskie...
W 1122 zawarto rozejmy ze wszystkimi zbuntowanymi wasalami po czym okazało się że Rugia Memel i Kurlandia zostały zajęte przez Kurów. Król ruszył na wojnę z 2000 wojów.


kampania kurlandzka 1122

Rychło odbito dwie ustracone wcześniej prowincje i zakończono druga wojnę domową...
Kraj znalazł się w ciężkiej sytuacji. Xięstwo Mecklemburgii uznałio się wasalem Cesarza. Zdecydowanie odpadła więc od Danii kolejna ziemia. Król postanowił unicestwić Republikę Duńską jaka powstała na Gotlandii. W tym celu w 1124 wyprawia się na ta wyspę.Przypieczentowało to koniec istnienia niepodległej Gotlandii.

Bitwa o Gotlandię 1126

Knytlingowie odzyskali koronę Danii! Ale jest ona już nie główną tylko dodaną do tytułów.
Po tej wyprawie następuja lata spokoju. Król żeni młodszego syna Valdemara z córką króla Polskiego oraz starszego Ernsta z córka króla Czeskiego. Buduje wiele zamków i rozwija podległe sobie prowincje. W 1136 umarł Harald Szalony, król Hans wydał wielki pogrzeb by ukazać światu ż enie jest wyrodnym bratem. Wbrew pozorom nie poprawiło to zbytnio jego popularności.
Odszedł człowiek który stał się przyczynął katastrofy monarchii Skandynawskiej. Nikt więc go nie opłakiwał. Sam król tez bynajmniej nie ma życia bezproblemowego otóż okazało się że jego pierworodny zapadł na chorobę mniej więcej w chwili gdy zmarł jego wój Harald. Uznano że na rodzie królewskim musi ciążyć jakaś klątwa nad pierworodnymi. W takiej sytuacji stało się jasne że dziedzicem tronu staje się Valdemar. Ernst zresztą uciekł do Xięcia Vaestergoettlandu nie chcąc być przez ojca wtrąconym do lochu.
Przez całe lata 30ste Hans stabilizował sytuację w swoim królestwie zaś jeden ze zbuntowanych xiążąt- władca Oestergoettlandu podbija praiwe cała Finlandię i Islandie. Stając się rychło prawie tak potężny jak sam Hans...
W 1142 Hans I zostaje papieskim Legatem, ten zaszczyt dotknął po raz pierwszy władcę skandynawskiego. Postanowiono wydac wielkie święto na cześc sukcesu dworu królewskiego.
Tegoż roku papież...:

Król postanowił ruszyć na odbicie Jerozolimy z rąk muzułmanów.

W 1143 Król Hans I pojawił się pod Dżafą...

Dżafa 1143

Nie trudniejsze okazało się zdobycie Jerozulimy

Jerozolima 1143

Reakcją na te działania stała się chociazby powtóna wasalizacja hrabiego Olandii, chcącego być pod opieką prawgo króla.
Swego metropolitę zaś mianował arcybiskupem Jerozolimy i w ten sposób ostatecznie pozyskał dla siebie kościół ale tez i rycerstwo. Przyjął tytuł Xięcia Palestyny. W efekcie po przekazaniu tytułu Nielsowi Kilowi (mężowi siostry króla) powstało Arcybiskupstwo Palestyny.

Pańśtwo Hansa I w chwili zdobycia Jerozolimy

W imieniu Arcybiskupa Nielsa, Hans ruszył w głąb ziemii arabskiej na wojnę z tymi co się nie zgodzili na taki stan rzeczy że znów chrześcijańska Jerozolima ma być.

Damaszek 1144

W 1145 po powrocie do kraju na wieść o inwazji Letgałów na Olandię, król zbiera 5000 chłopa i rusza na nową wojnę by pokazać ledwo odzyskanym wasalom że słusznie się zachowują oddając się pod jego opieke ponownie.
Poprowadzono dwie ofensywy. Jedną dowodził król i uderzała od morza a drugą Xiążęta Szwdzcy i Norwescy atakujący od strony Estonii.

Kampania łotewska 1145

Bitwa o Rygę 1146

W najbardziej nieodpowiednim momencie, w chwili gdy już wojna zbliżała się do zwycięskiego końca król umiera...włądze przejmuje jego nie do końca pełnosprawny syn pierworodny...

Pokój duszy wielkiego króla...

 

Ernst I Słabowity (1147-1166)

Eirik Kiil, syn Arcybiskupa Palestyny i siostry Hansa I otrzymał Xięstwo Kurlandii, niektórzy pomniejsi wasale zbuntoali się przeciw nowemu królowi niemal w dniu koronacji, jego królestwo można więc zakreślić w takowych granicach:

Królestwo Ernsta I w chwili tuż po koronacji

Sam król zaś prezentował się następująco:

Ernst I Niezrównoważony

Człowiek ten jednakże walczył z swoją ułomnością i nigdy się jej nie poddał do końca. Pomimo to niektórzy uznali że nie jest on wart tego by nimi rządzić...
Nie wiadomo czy objawem szaleństwa czy czego było przekazanie bratu, Valdemarowi tytułu króla Szwecji. Ale na pewno było to też związane z tym że sam Ernst nei miał męskiego potomstwa i nie był do tego zdolny do włądania tak wielkim państwem. Przekazanie Valdemarowi Szwecji miało mu pomóc w wzmocnieniu całej siły rodu przede wszystkim i przyszłościowym połączeniu się dwu królestw- w pełni już silnych i stabilnych.

Królestwa Norwesko-Duńskie i Szwedzkie w chwili rozdziału
http://de.youtube.com/watch?v=ARfsWdDFxdM&feature=related
Niezwykłe jest rpzekazanie Skanii i Hallandu oraz Viken Szwecji, ale z racji że w tym momencie jedynym i zarazem wspólnym dziedzicem obu królestw był syn drugiej z córek Ernsta-
Tormod av Roden, zakładano szybkie zjednoczenie państw.
Szybko jednak sam Ernst znalazł sobię nową żonę:

Jak i Valdemar spłodził syna...Knuta.
Rychło świat teżobiegły wydarzenia praskie gdzie Prendota Knytling przejął korone po zmarłym ostatnim z Przemyślidów. Knytlingowie przejęli tron Czech i Moraw ! Hurra! Hurra! Hurra!

Te wszystkie wydarzenia jednakże uspokoiły kraj...


W 1150 by nie dopuścić do przejęcia korony przez inna dynastię król przywrócił primogeniturę salicką i wykluczył swoje córki z dziedziczenia. Tym samym w razie gdyby jego ciężarna żona (Gertrude von Habsburg) nei porodziła syna...królestwo miało zostac przekazane Valdemarowi bądź jego synowi Knutowi. Nie zaś Tormodowi av Roden i zupełnie innej klanowj mało znaczącej dynastie ze środkowej Norwegii.
Ów ojciec niedoszłego króla Norwegii zaczął podburzac szlachtę całęgo królestwa, szczególnie że Valdemarowi nei za bardzo szła wojna na północy i wdał się w niepomyślne starcie z Vestergoettlandem....

W latach 50tych Szwecja przeżyła najazd Lapończyków. Nie był on już tak potężny jak ten pierwszy ale nieco odmienił sytucje na półwyspie. Ich największym sukcesem było zajęcie Uppsali.
Ernst nie jest jednak w stanie podjąć się jakichkolwiek działań. W państwie panuke kompletny regres. Dochód skarbca jest dzisięciokrotnie niższy niż w małej Szwecji. Szlaki handlowe są kkontrolowane przez rabusiów. Stała drużyna króla nie istnieje, ze względów finansowych rozwiązano ją. Nie ma pieniezy nawet na utrzymywanie wielu budowli publicznych tymbardziej stawianie nowych...
W końcu starzejąc się coraz bardziej tezulegając śmiertelnej ciężkiej chorobie król postanawia wybrac się do wyroczni położonej gdzies w głębi Szwecji by z wiedźmą imieniem Jerd, pomówić.
http://de.youtube.com/watch?v=0wEWRlYtXgY&feature=related

Spotkanie odbyło się na skale na szczycie góry. Dotarł tam sam król...odbył rozmowę trwającą dwa dni. Nie jadł, nie pił...mówił...ona słuchała. Zaś gdy przemówiła on słuchał....
Przepowiedziała mu losy jego królestwa. Opowiedziała o tym cóz poczyni jego brat, jaki los spotka jego syna oraz kolejnych władców królestwa. Opowiedziała mu o tym jak zmieni się świat do czego dojdzie w dalekiej przyszłości....
Po tym spotkaniu długo już nie był w stanie dalej żyć...złożył swe ciało w grobowcu jeszcze za życia i oddał władze bratu...

 

Król Valdemar I Mądry (1166-1167)

Król Valdemar I juz w kilka dni po koronacji uzyskał najcenniejszy nabytek terytorialny jak to tylko możliwe...Xiąże Wschodniej Gotlandii Finlandii i Karelii uznał sie dobrowolnie jego wasalem... w efekcie królestwo Valdemara uzyskało następujący kształt:



JKM Valdemar I

Jak widać na tronie zasiadł już w wieku niemłodym. Mając dwóch synów, każdego z inną z żon. Starszy- dziedzic tronu Knud-sam oczekuje juz następcy tronu.
Valdemar przeniósł do Danii i Norwegii swój styl sprawowania władzy i nagle okazało się że Skandynawia potrafi wynaleźć niemałe sumy dla swojego władcy by ten mógł je oddać ludowi poprzez inwestycje w prowincjach królewskich. Król wiele buduje ale natychmiast po koronacji zbiera też armię by pobić Lapończyków i odbić to co zajęli niedawno jeszcze jak był tylko królem Szwecji.
W 1167 rusza więc wyprawa...na północ'

Kampania przeciw Lapończykom 1167-68

Walcząc pod Uppsalą Valdemar zostaje ciężko ranny niestety nie udało mu się wyjśc cało z tej walki..


Królem został 17sto letni Knud.

 

Knud I Odnowiciel (1167-1185)

Po krótkim panowaniu nad całością Trzech Królestw Valdemara zwanego Mądrym, władzę przejął jego syn Knud I.

Knud I w trakcie walk w Laponii

Państwo zaś jego w chwili zakończenia owej kampanii wygląda niezwykle imponująco:

Królestwo Szwecji, Norwegii i Danii w roku 1167

Początek rządów Knuda zapowiadał się więc wspaniale. Kraj rósł w bogactwo nakierowany jeszcze rpzez Valdemara. Doszły nowe ziemie. Król począł je rozwijać i organizować. Niestety dobre nastroje zepsuła pewna sprawa...


Sam król mocno przeżył takiez wydarzenie i zareagował chyba dość naturalnie...


Głośnym wydarzeniem zaraz po tych skandalach dworskich było bezkarne odłączenie się Xięcia Kurlandii od królestwa i ogłoszenie nieskrępowanej suwerennosci swojego państwa. Knud nie zareagował. Był zajęty trzymaniem dworu w ryzach i przede wszystkim ciągłą rozbudową prowincji swego państwa. Iwestując cały dochód w rozwijanie kraju ekonomicznie. Uzyskał więc rychło przydomek Odnowiciela królestwa.
http://de.youtube.com/watch?v=2PF6yGIg-cE&feature=related
Sparawy dworu królewskiego jadnakże ciążyły wiecznei wielce temu władcy. Przez mądrego ojca został Knud posłany za młodu do szkoły kupieckiej. Hansa była mocna w Szweckim królestwie za sprawą specjalnych protekcji królewskich i także po smierci Valdemara jego syn kontynuował owy sojusz z kupiectwem. Dzięki ojcu nauczył się pisać, czytać, liczyć. Był jednym z lepiej o i le nie najlepiej wykształconym władcą z kręgu kultury łacińskiej. Zaczął w końcu pisywać dla siebe tworząc dzieła wręcz klasy niezwykle wysokiej o znamiennej filozoficzno literackiej jakości...
Jak chodźby „Wróżby” gdzie władca ów pisze tak:

Widziałem jak ludzie sami się swemi dziełami umęczyli...
Rozwinęły się nowe czasy wielkiej nauki i wielkiej wiary zarazem niestety wszystko to pozostało tak samo puste jak puste było tez i przed owym wielkim swem rozwojem!
A wszystko puste jest~bo wszystko już było !
Plopny zbieramy wprawdzie lecz owoce gnilne i brązowe są zaiste...i nic poradzić na to nie możemy, takaz ludzka natura... Żółcizna i trucizna zjadają naszą pracę, nawet gdy ogień strawić nas chce to jesteśmy od tegoż tak wysuszeni że męczymy go sobą i spopielając się jeno nei pozwalamy mu nawet zapłonąć na sobie! Morze się cofnęło, woda w studniach pouciekała...tylko nauka i wiara zdają się nas ratować. Gagny płytkie jeno pozostały i nad niemi stać nam pozostało. Zmrok wiecznei zapada i zastępuje jasność lecz nad naszemi sercami jak zapadł tak ustąpić nie pragnie...
Czyż nie pozostaje umrzeć jeno? Czyż nie pozostaje tylko do śmierci zamczyska się udać by się z nią spodkac i ukłonić? Czyz nie pozostaje jeno stróżem nocy i grobów po wieki już zostać?
Wdyczać zakurzonych wieczności woń, rechotać w tym śmiechu cichości wiecznej, krakać i przez lochy ponure chadzać, przeistaczać się w czarne kruki to inne nocne stwory. Haja!
A może te stwory to zło, to co niszczy wszystko to wrogi po prostu? I zwalczyć ich należy w końcu woda powróciła, dzień dłuższy nastał i wola życia się odrodziła w sercu...
A kim wrogi? Śmiercią...lenistwem, zawiścią...Tym co przeciw dobru swego pana występują!

Jak więc widać rpzemyślenia jego niezwykłe bywały,
Stał siewłaściwie samoczcicielem siły monarchy, wrogiem ledwo zaprowadzonego systemu feudalnego. Właściwie wrogiem systemu duńskiego. Knud był zapatrzony we wzorce bizantyjskie które docierąły do niego przez Ruś. Potrafił sam uzasadnić swa siłę ale nie poprzez autorytet kościoła ale poprzez inteligencję, było to na wskroś wyprzedzające epokę o kilkaset lat!
Wiążał to wszystko tez chętnie z wolą naprawy moralności szczegółnie gdy patrzyl na swoja żonę..
http://de.youtube.com/watch?v=fM7OYxXRkIo&feature=related
Wyszydzał często z kobiet i ich słabości starając się je naprawić często organizował festyny na które przybywał tylko on i kobiety i z nimi dyskutował...było to niesamowite że pozwalał im mówić co chciały i je wysłuchiwał. Jednocześnie karcąc ale i zdobywając zaufanie i miłość, miało to niemałe znaczenie.

W 1183 roku Knud na czele niewielkiej bo 10000 armii rusza na krucjatę do Iberii. Muzułmanie zajęli niedawno cały półwysep i sprawa odzyskania go stała się bardzo gorącą questią owego czasuszczególnie wobec klęsk Francuzów na tym polu i inwazji arabskiej na Galię...
Celem numer jeden stało się Santiago de Compostella, niezwykle ważne centrum religijne, pielgrzymkowe tego okresu. Z Santiago rozpoczęto wielka krucjatę króla Knuda.

Krucjata Knuda

Swemu drugiemy synowi, Hardeknutowi- temu co do któego okaząło się że jest synem królowej ale nie króla przekazano Xięstwo Braganzy. Król uznał że najlepiej będzie pozbyć się go ze Skandynawii. Tytuł Xięcia Galicji uznał zaś Knud za swoje trofeum i piostanowił ów zachowac dla siebie i swego pierworodnego jako pamiątke wielkiej chwalebnej krucjaty.
Swego pierworodnego, Erika- wydaje król za Sybillę von Hohenzollern, Xiężniczkę z Lotharyngii Dolnej, jest to silny znak dla Cesarza że królestwo Szwecji zamierza zbliżyć się do Niemiec oraz zdecydowanie wejśc na arene polityki Europejskiej.
Pierwsza większa bitwa została tak naprawdę stoczona pod koniec kampani pod:

Faro 1185

Dacydująca zaś była bitwa o:

Niebla 1185


W wielkiej bitwie król został jednak ranny i w trzy dni póxniej umiera...jego syn natychmiast przekazuje swemu bratu tytuł króla Portugalii i czyni przygotowania pod wycofanie się z półwyspu Iberyjskiego.



Królestwo Portugalii Hardeknuta Knytlinga

 

Król Erik I Lwie Serce (1185-1212)

Erik I wrócił do Szwecji dopiero po dłuższym czasie. Pierwej musiał przejąć zarząd nad królestwem Portugalii by to mogło sobie po odejściu armii szwedzkiej własnymi siłami radzić i walczyć z wrogiem skutecznie. Działania Erika przyniosły ulgę chrzęscijanom na półwyspie iberyjskim. Powstąło w końcu państwo które było w stanie sprzeciwić się muzułmanom i wyrównać siły w regionie, samą Szwecją jednakże owa krucjata mocno zatrząsła. Okazało się że wielu Xiążąt po prostu wyzwoliło się spod władzy króla wykorzystując jego nieobecność.

Erik I w chwili powrotu do Szwecji

Szwecja w chwili powrotu króla z krucjaty

W krótce po przybyciu król podjął się zadania przywrócenia Pomorza królestwu co się powiodło. Xięstwo Mecklemburgii (władane przez ród Nakonidów który strącił niedawno tamtejszych Kntylingów) stało się częscią królestwa Erika. W krótce potem Xiąże Smalandu ponownie uznał wielkośc swego króla. Niestety trzy największe Xięstwa pozostają wciąż niezależne i nie wiadomo co z nimi począć...
Wkrótce okazało się że ergslagen i Ostergottlandia rozpoczęły regularną wojnę miezy sobą...król postanowił się przyglądać...co więcej okazało się że obaj walczący z sobą Xiążęta zapadli na schizofremię któa stała się powodem konfliktu między nimi...Król się tylko śmiał z upadku najpotężniejszych ze swoich wasali, tak jak oni sie smiali z brata jego pradziada.
Rychło Xięstwo Bergslagen zostało wchłonięte przez Ostergottland...w tym momencie xiąże Gotlandii Wschodniej stął sie potężniejszy od samego króla...Był xiąże Bergslagen dostał w prezencie od króla Xięstwo Akershus, oczywiście w zamian za wasalizację...
Niestety nastepnie nastopił kilkuletni okres regresu. Okazało się że w kraju zaszły spore zmiany w czasie krucjaty ojca Erika. Szlachta się usamodzielniła, miasta także. Związały się z Hansą a w końcu rpzejęły w niej prowadzenie. Gdy Lubeck stąło się miastem szwedzkim, przejeli Niemcy cały handel skandynawski. Dzięku skarbom płynącym z krucjaty zaś wzbogaciło się mieszczańśtwo i chłopstwo niezwykle. Tak dobrze jeszcze zwykłym ludziom nie było. Ale za to władza królewska się posypała wobec sałkowitej chęci osiągnięcia własnej wolności i przez rycerstwo i przez chłopstwo i nową warstwę mieszczaństwo. Nikt nei potrzebował króla, król więc postanowił śladami ojca wyruszyć też na krucjatę by pozbyć się swych braci rodzonych, któzy ostatnio zaczęli dziwnie się zachowywać...

W 1194 król ląduje w Leonie:

Przemarsz krucjaty króla Erika Iego

Rychło Rolf, młodszy brat króla, został Xięciem Asturii. Kolejny z królewskich braci- Knud, otrzymał Xięstwo Kastylii. Sytuację bardzo popsuła klęska Portugalii w wojnie z Sevillą...w efekcie trzeba było rozpocząć nową zupełnie inną już operację na półwyspie któa zaangazowąła jeszcze bardziej Szwecje w sprawę krucjaty.

Kampania przeciw Sułtanowi Sevilli

Największa bitwa stoczona została pod:

Cuenca 1198

Najmłodszy z braci królewskich- Szczepan, otrzymał tytuł Xięcia Salamanki. Rozpętała się wieloletnia wojna. Sevilla okazała się niezwykle potężna, w wojnę zaangazowała się tez Anglia i Frrancja ale trzy wielkie królestwa nie potrafiły sobie poradzić z potężnym Sułtanem Sevilli. Wojna zaczęła się rozwlekać, w końcu nastąpił rok 1200...rok wielkich przemian...

Po pierwsze długoletnie rpzebywanie na półwyspie doprowadziło do tego że król związał się z ta krainą. Efekrtem stąły się nominacje na Skarbnika i Szpiega...gdzie wyłonił monarcha dwóch muzułmanów w swej służbie. Kolejna nowość to pogrom wojsk królewskich i w efekcie kolejna krucjata roku 1204. Największa z dotychczasowych mająca na celu opanowac cały półwysep...

Krucjata lat 1204-1208

W 1206 Erik I został Legatem papieskim, było to jakby ukoronowanie sukcesów i wyraz wdzięcznosci papieża wobec misji odbicia półwyspu dl achrzescijaństwa.

W kilka tygodni póxniej król stoczył największą z bitew tych krucjat pod:

Rioja 1206

W 1208 Sułtan Sevilli poddał się, a jego państwo zostało wchłonięte, pozostało jeno pobic lokalnych małych Szejków już tylko...choć niektózy silni byli całkiem:

Caceres 1208

W tymże roku dobiegły świat dwie wieści ze wschodu...:



Stało sie jasne że król będzie chciał niedługo ruszyć na kolejna krucjatę ale tym razem do ziemii swiętej. W roku 1211 jednakże okaząło się że król wcale nie wyszedł bez szwanku z tych wojen...


Król udąłs ie wraz z tysiącami niewolników, tonami złota i innych skarbów do Stockholmu. Tam chorował i w końcu:

Jego bracia zas kontynuowali walki z małymi szejkami półwyspu jeszcze przez trzy lata po jego śmierci.

Efektem krucjaty było przekazanie drugiemu legalnemu synowi królewskiemu, Rolfowi: królestwa Kastylii i Leonu:

Monarchia Rolfa Knytlinga

 

Król Erik II Święty (1212-1256)

Erik II przejmując władze po ojcu nie miał łatwego zadania, kraj był wycieńczony finansowo po wielotetnim płaceniu na dalekie wojny w obronie chrześcijaństwa. Podupadł handel szczególnie ze Finlandia i Inflanty zostąły zajęte przez nową potęgę w regionie-Kumanów. Któzy podbiwszy całą Ruś stworzyli prawdziwą potęgę w Europie Wschodniej rozbijając chrześcijańskie siły w tej części zmagań między dwoma religiami. Prawosławie padło. Władcy Szwecji zaś tak zaangażowali się w sprawy półwyspu Iberyjskiego iz nie zuwazyli niebezpieczeństwa któe pojawiło się tuz pod ich nosem...miął to zmienić Erik II!

Król w chiwli koronacji

Ziemie pod władza Erika II w dniu koronacji (1212)

Nikt nie sądził że królowi szwedzkiemu będzie przykro z powodu upadku Xięstwa Ostergottlandu...
A jednak, okazało się że czeka go ciężkikie zadanie rpzywracania porządku w rejonie Bałtyku.
Ale najpierw należy odbudowac siłę władzy królewskiej w kraju który przez lata nei widział swoich króli...A ci zmienili się, stali się orientalnymi despotami ale zarazem ludźmi wykształconymi i oświeconymi...tak różnymi od swych poddanych...
W 1219 doszła do Szwecji straszliwa wieść...

Podjęto decyzję o uderzeniu na Kumanów, ale że zdawano sobie sprawę z ich potęgi postanowiono poczekać aż ci zaangazują się w jakąś wojnę. Tyum szczęśliwsza się okaząła to decyzja że wszyscy kolejni synowie Erika od chwili gdy zmarł jego pierworodny-Erik, w ciągu 2 lat pomarli na jakąs zarazę. Pojawił się problem z sukcesją wobec tego...
Czasy Erika II to niestety nagły regres królestwa. Nie zdołał on opanować sytuacji wewnętrznej w kraju. Szlachta robiła co chciała, podobnie Xiążęta i hrabiowie. Toczyły się ustawicznie walki pomiędzy nimi wszystkimi któe nie pozawalały królowi na jakie kolwiek działania na arenie polityki zagranicznej. Do tego przezył tylko jeden i to najsłabszy schorowany syn oraz cóka. Syn ów zaś całe zycie spędził na zamku w Laponii i przejął tamtejsza kulturę, stął się pierwszym z Xiążąt dziedziców który nie móił po duńsku...co gorsza tylko po lapońsku...i tak tez wyuczył swego synam królewskiego wnuka! Pokazało to szlachcie że król nie kontroluje nawet swego dworu.

W 1226 Erik sprowadził do Szwecji (Viken) Templariuszy i rozpoczął długą współpracę z tym zakonem rycerskim. W 1233 pojawili się nad Wołgą Mongołowie...zmieniło to układ sił w regionie...pojawiła się dla Szwecji szansa na odbicie Finlandii i Inflant. Postanowiono się przygotowac do wojny. W 1235 postanowiono najechać Kurlandię:

Kampania 1235 roku

Podbite ziemie otrzymuje Galicomgan Vasa, syn siostry Erika II.

Równocześnie z wojskiem królewskim w finlandii do uderzenia ruszyli Xiążęta północnej Szwecji oraz środkowej Szwecji. Prowadzili oni niezalezną ofesywę. Król pozwolił na to chcąc by się wzbogacili ale też by uprzedzili Mongołów w zajmowaniu tejże ziemii (a ci właśnie zdobyli Nowogór Wlk.)
Moment okazał się trafiony, Kumanów było stac na minimalny opór- ich państwo zostało wręcz wchłonięte przez najeźdźców którzy stworzyli potężne Imperium.
Problem w tym że owi najeźdźcy uznali się za tak potężnych że gdy tylko dotarli do granic zdobyczy Szwedzkich- sami zaatakowali forpoczty Erika.

Szwecja w chwili wybuchu wojny z Mongołami

Imperium Mongolskie na terenach Europy

Kampania przeciw Mongołom 1236-38

Bitwo nad Dźwiną 1238

Bitwa nad rzeka Dźwiną właściwie pokazała całą dysproporcję sił między Szwecją i Mongołami...
Przewaga liczebna pomimo świetnej jakości rycerstwa Szwedzkiego była tak mieżdżąca że po prostu nie dało się wygrać. Na szczęscie lasy Litwy zwolniłuy tempo postepu armii mongolskiej i póxniej dało się osiąść za wielkimi murami miast nadbałtyckich gdzie oparła się na wiele lat obrona szwedzka najeźdźcom.

Szwecja w 1240 (roku zawarcia rozejmu)

Udąło się zmusić Mongołów jak widac do zawarcia rozejmu, problem w tym że nie uznali oni praw biskupa Finveden do tegoż i zażądali od Erika by ten zgodził się na zajęcie jego ziem. Oznaczało to że Erik zżekał się swej suwerenności i co więcej instalował obóz mongolski na pograniczu Skanii i Smallandu...
W 1244 król odzyskał Biskupstwo Schleswig i przyłączył je do korony, zaś Mongołowie dokonali strasznego najazdu na który nie wiadomo było jak zareagować:


W tym samym roku Erik II zostaje podwójnie obrany na Legata papieskiego, co jest dowodem wdzięcznosci kościoła za dotychczasowe trudy. Problemem jest niekończące się pasmo zwycięstw mongolskich. Azjaci przekroczyli tegoż roku Wisłe i to u jej ujścia...Cesarstwo zas rozpadło się w krwawej wojnie domowej, nie lepiej wygladała sytuacja we Francji, Włoszech i rozbitej w bratobujczej walce Hiszpanii.
W 1248 Erik wydaje rozkaz zamordowania swojego syna, gdyż okazało ise że tamten planował rewoltę na Finlandii która by skierowała swe siły pierw przeciw Xiążętom Szwedzkim a następnie Mongołom- zdestabilizowało by to i tak napięta sytuację, dziedzicem został Rastos (Rorik), czyli pierworodny wyrodnego syna. Samemu królowi porodzili sie nowi synowie jak Erik, Inge. Lecz są oni nastepni w kolejce. W 1250 Mongołowie podbijają Polskę i wkraczają do Europy Środkowej.
Król gdy przekroczył wiek 60lat mocno już przestał interesować się sprawami doczesnymi. Szczególnie że nie napawały one optymizmem. Oddał się pesymistycznej ascezie i właściwie przekazał faktyczne rządy swemu synowi. W końcu jego zycie dobiegło kresu co było już tylko koolejnym etapem jego bytu. Przy Eriku II warto się zatrzymac i dokonać małej analizy jego rządów. Otóż w chwili gdy je rozpoczynał przebywał wraz z ojcem w Hiszpanii. Jest to faza potęgi Szwecji kiedy to ratuje ona swiat chrześcijański przed muzułmanami, kiedy ogrom złota i niewolników spływa do Skandynawii. Niestety już w ciągu kilku lat doprowadziło to do spadku wartości kruszców i wzrostu cen zywności a w efekcie poważny kryzys któy znamionował połowę panowania tego władcy. Skarby przesłane do Szwecji zostały zaś całkowicie niewykorzystane ze względu na całkowita swawolę szlachty która marnowała kruszec na najmowanie najemnych i ciągłe walki miedzy sobą. Walki któe doprowadziły do inwazji Kumanów. Okres strachu przed Kumanami to trzecia faza rządów Erika II Świętego. Stawia on wiele zamków, rozwija sieci dróg i wszystko co pozwoliło na wzrost obronności kraju. W końcu wykorzystując upadek potęgi Kumanów uderza na nich i odnosi wspaniałe zwycięstwo ale rychło Mongołowie skierowali się przeciw Szwecji i co więcej okazali sie być nie do pokonania. Udało się zawrzec pokój który jednak był szczęśliwy. Bo choć nie udąło się utrzymac wszystkich zdobyczy na Kumanach to jednak utrzymano Kurlandię i Finlandię gdzie Mongołowie już nie weszli. Król Erik II przez większą część życia zwany był Roztropnym, lecz z racji że kilkakrotnie był Legatem a do tego stawiał pierwsze w Skandynawii katedry gotyckie uzyskał inny przydomek zgodny zresztą z jego stanem juz po śmierci:

Knytlingowie uzyskali swojego pierwszego świętego!

 

Król Rastos I Roztropny (1256-1276)


Rastos I w dniu koronacji

władztwo Rastosa w chwili koronacji

Rastos to bez wątpienia najwybitniejszy z dotychczasowych władców Skandynawskich.
Jego zalet jest tak wiele że nei sposób ich wymienić ale jest jeden problem...wszystkie dzieci któe się mu rodzą sa mocno ułomne... Rastos postanowił więc zabić swoją żonę i wybrac sobie inną. Tak tez uczynił, nikt nawet nei zwrócił na to uwagi gdyz władca ten wprowadził właściwie podstawy pod monarchię absolutną w swym państwie stosując metody wręcz”,pmgolskie” w sprawowaniu swej władzy. Ukochał on sobie Kopenhagę i niezwykle wiele złota włożył w rozwój właśnie tego miasta. Powstały pierwsze wielkie stocznie któe przyniosły potężgę morską jego państwu. To właśnie Rastas zdał sobie sprawe z tego jaką potęgę może dać morze.
W 1263 wściekły król zabija wszystkie swoje dzieci pije ich krew po czym płodzi dwójke synów Are i Holgera którzy są...zdrowi...
W 1266 król postawił pierwsza w Skandynawii Kopenhaska Akademię Wojskową, wzorowana na hiszopańskich ale tez i mongolskich odpowiednikach. Jednakże ta rychło stała się najlepsza w świecie, chociażby ze względu na nieograniczone dofinansowanie. Podobnież król uczynił z szkołami przykatedralnymi w całym państwie. Otrzymały dodatkowe fundusze ze skarbca królewskiego na rozwój nauki. Wprowadzono także obowiązek nawet dla chłopskich synów by przynajmniej 3 lata spędzali w szkole między 11 i 17 rokiem zycia (kiedy ich rodzice zdecydują się posłać). Wprowadzono także możliwośc rocznej nauki dla dziewcząt w szkołach przy żeńskich klasztorach.
W 1267 król poprowadził osobiście wyprawę na Kajanaborg ukazując Finom że władza Szwecji jest tu najwyższa. Jednocześnie nawiązał dobre stosunki z Mongołami którzy właśnie dotarli nad Ren i pod Hamburg. Riibma, syn jedynego brata JKM Rastosa został hrabią nowo zdobytej prowincji.

Bitwa o Kajanaborg

W 1267 król Rastos rozpoczyna budowę wspaniałego komplexy pałacowego w Kopenhadze. Ma on przyćmić swą świetnością nawet Konstantynopol, Aachen czy stolicę Mongołów.
Król jednocześnie znosi prawo feudalne i zastępuje je królewskim, realizując swoje plany budowy władzy absolutnej nad swymi ziemiami.
W 1276 udało się zakończyć budowę pałacu. Jest to też rok kiedy to Mongołowie zdesantowali swe siły na Brytanię, zajeli Londyn i ruszyli pod Oxford. Jednocześnie wtargneli do środkowej Francji, zrównali Paryż. W tym też roku doszło do pierwszego objawu kryzysu w ich wielkim Imperium. Śmierć Chogahczina- Wielkiego Chana doprowadziła do tego że kazdy z jego synów otrzymał niemałą częśc ziem na własność. Jeden z nich zaś szybko uznał się za niezaleznego od najstarszego z braci który oczywiście został Wlk. Chanem. Szykowała się wojna domowa lub przynajmniej utrwalenie się powolnego rozkładu. Metoda Rastosa boghacenia się na podbojach mongolskich-czyli utrzymywania z nimi jak najlepszych stosunków i jednocześnie handlowania z nimi kożystając z tego że nie przywiązuja oni zbyt wielkiej roli do niektóych z towarów które w Skandynawii są luxusowymi zas u Mongołów powszedniami; zdobywa Rastos fortunę.
Tegoż roku wybuchła w końcu pierwsza wojna domowa w Imperium Mongolskim zaś Rasmos tak się ucieszył na wieść o tym że aż...dostał zawału i jego jeszcze niepełnoletni syn przejął władzę wraz z ledwo ukończonym pięknym pałacem kopenhaskim.

 

Ara(Alarik) I Sinozęby (1276-1296)

Ara I, syn Rastosa i prawnuk Erika IIego to kolejny władca epoki mongolskiej.

Ara I w dniu koronacji

Królestwo Ary Iego

Jak widac po za Złotą Ordą pojawiło się w pobliżach Bałtyku nowe państwo. Owo państwo to właśnie Zwolennicy Xięcia Omgu, tego któy podniósł rękę na swego seniora ukazując światu że Mongołowie wcale nie są razem między sobą zjednoczeni i dając temu swiatu nadzieje.

Czasy się ewidentnie zmieniły. Lata panowania Rastosa utrwaliły włądzę królewską. Ojciec Ary wprowadził twarde rządy i wymógł akceptacje dominacji prawa królewskiego w swoim państwie.
Potęga Mongołów paradoxalnie wzmocniła i Szwecję, kraj uzyskał kontakt z całym światem. Rozwarły się wrota Azji ale choć wypluła ona z siebie znieszcznie i hordy dzikich wojowników któe najechały Europę to poprzez nich dotarły tez nowe idee, proch, czy odnowiony został Jedwabny Szlak. Skandynawia któa nie uległa najazdom stała się kraina któa przejęła rolę protektora nad handlem w całej Europie Środkowej i Wschodniej oraz częsci Zachodniej, wykoprzystując swe pozyscje na półwyspie Iberyjskim. Do Kopenhagi i Stockholmu napłynęło mieszczaństwo i rycerstwo ze zdobytych przez Mongołów krain, do Kurlandii, Finlandii i niektórych wysp duńskich napłyneła ludność biedna ale któa pracowała w formie najemników przy karczowaniu lasów i osuszaniu bagien oraz innych zadaniach. W efekcie Skandynawia niezwykle rozkwitła. Dochód króla stał sie tak wielki że jakby chciał mógłby postawić sobie w stolicy jeszcze 3 tak wspaniałe pałace jak ten który zbudował jego ojciec. Nowy król absolutnie nie ma talentów swego wybitnego ojca. Ojca o którym kronikarze niewiele zostawili materiałów po sobie gdyż nie toczył on właściwie wojen. Zdawałs ie być nudnym. Ale przeciez to on stworzył potęgę Szwecji i ocalił ją przed inwazją Mongołów w chwili gdy ci byli najpotężniejsi. Wielką tragedią jest to że Mongołowie uderzyli w kraje chrześcijańskie, całkowicie oszczędzając muzułmańskie któa zajęły juz całe Bałkany... Strasznei uderzyło to cywilizację europejską właściwie burząc ją wszędzie po za odbitą ledwo Iberią, Brytanią i Skandynawią. Mało tez poczynili w Italii ale tam na południu władaja arabowie. W 1280 wojna domowa w Imperium Mongołów dobiegła końca, niestety p[aństwo to wyszło z niej jeszcze silniejsze i w efekcie rozpoczęło jeszcze intensywniejszą penetrację Galii i Brytanii bijąc monarchię normańską.
Przemiany ekonomiczne jak i zmiany systemu oraz roli władcy. Do tego rozwój miast i zawierucha polityczna spowodowały że pojawiły się pewne nowe prądy wśród szlachty chcącej więcej włądzy dla siebie. Szlachta poczuła isę wyraźnie zagrożona rosnącą siłą monarchy...:

Król postanowił się zdecydowanie przeciwstawić tym prądom i wybrał dorge wiodącą nawet ku wojnie domowej jesli będzie trzeba.
Roku 1282 czyli roku owych wydarzeń król decyduje się na przywrócenie równowagi religijnej w swym królestwie, znosząc przewagę włądzy duchownej. Jest to poważna zmiana w relacji z kościołem.
Wogóle zresztą zwycięstwa Mongołów pociągnęły za sobą nie tylko upadek papieża i Cesarza ale tez struktur kościelnych jak i państwowych w całej Europie od Bretanii po Wołgę i od Hamburga Palermo. Wyjątkiem był półwysep Iberyjski i wyspy Brytyjskie oraz Skandynawia. Bakany całkowicie uległy już podbojwi muzułmańskiemu, Italia broni się rpzed wrogami ale jest kompletnuie rozbita i w chaosie. Owe zmiany wpłynęły znacząco także na te kraje które jak narazie najazdowi Mongołów nie uległy. Anglia i Szkocja skierowały się w stronę skrajnego wyznania wiary. Szkocja stała się protektorką papiestwa a królowie Szkoccy zaczęłi osadzac papieży na stolcu. Co więcej kontrolowali Sycylię by móc łatwo zainterweniowac w razie potrzeby. Angia zas wzięła na siebie walkę z Mongołami pod hasłem walki o chrześcijaństwo. Hiszpania po okresie walk wewnętrznych doprowadziła sie do porządku i postnaowiła na razie jeszcze nei prowokowac konfliktu zas Portugalia uległa arabskiemu najazdowi. W Skandynawii sprawy się miały inaczej. Idea walki za chrzęscijaństwo wypłowiała...kilkudziesięcioletnie walki o półwysep iberyjski któe zakończyły sie w sumie fiaskiem gdyż pomimo tego wysiłku arabowie wciąż na półwyspie się znajduja zas nikt nie może nic zrobic z pogańskimi Mongołami którzy zalali całą Europę spowodowały że przestano widziec w kościele siłę pozytywnie działająca na państwo. Mieszczaństwo i szlachta co więcej mocno zaczęli wystepować przeciw klerowi i jego licznym monopolom. Chłopstwo przeciw dziesięcinie niedawno wprowadzonej postanowili tez wystapić. Król tez nie widział w tym sojuszu niczego porzytecznego, zdecydowano się więc na ewidentne zeświecczenie państwa. Szkoły odebrano kościołowi, wprowadzono silny podział kompletnie nowatorski i absolutnie wyjątkowy w epoce. Wiele się dowiedziano od Mongołów, niesli oni do Skandynawii wiedzę z Chin, Indii, Arabii. Król i możni chłonęli to wszystko i przetwarzali swoje państwo tak, by stało sie jeszcze lepsze. Pod koniec 1283 król wprowadził edykt tolerancyjny przyzwalający na wyznawanie w jego królestwie wszelkich wiar jakie tylko kto sobie wyznawac chce. Uznano że jest to sprawa zupełnie obojętna państwu.
Przez całe lata 80te XIII wieku toczy sie krwawa wojna na ziemiach Francji. Uderzają Anglicy, sami Francuzi, Mongołowie, Niemcy, Arabowie. Wszyscy niszczą co się da, rabują mordują. Kraj się wyludnia i popada w ruinę. W Eropie Środkowej do roli potęgi zaś wybija się Królestwo Czech, gdzie władze po zamachu na dworze przejęli od Knytlingów znowu Przemyślidzi. Królestwo Czech pobija lokalne arabskie bandy i nawet pobija Mongołów któzy rezygnuja z podboju. Szybko władza króla Czech rozszerza sie na Austrię i Węgry. Powstaje silne państwo. Ziemie byłęgo państwa Piastów przez kilkanaście lat zostały przez ostatniego z Piastów niemal w całości odzyskane. Owo Xięstwo Płockie władało ziemiami od Chełmna po Kraków, jednakże uległo najazdowi kilku plemionek tureckich które wdarły się przez Karpaty gdy przycisnęli ich Mongołowie. W efekcie rozpoczęły sie wieloletnie masakry i wojny które rzównały i ten kraj z ziemią.
Na Rusi zapanował spokój po zakończeniu wojny domowej miedzy Mongołami. Większa częśc Rusi stała się główną bazą Mongołów w Europie. Inflanty stały się Ułusem jednego z braci Wielkiego Chana. Mongołowie od czasu do czasu wkraczali do Kurlandii bądź nawet zajmowali się łupiestwem na Bałtyku. Jeden z takich rajdów szczególnie dotkną Skanię:

Najazdy takie miały po prostu zniechęcić Szwedów do ewentualnego wszczęcia wojny z Ordą, któa wobec długiego impasu we Francji przestąła isę już czuć tak pewnie jak kiedyś i były de facto objawem słabości. Król Ara był jednak zbyt mądry by póki co uderzac na taką potęgę.

W 1288 Złota Orda by upewnić się co do zamierzeń Szwecji postanowiła napaść Holstein, owo hrabstwo rozdzielające ziemie króla od ziem mongolskich cieszyło się dotychczas całkowitym spokojem...teraz okazało się że jest celem inwezji wroga...nie wiadomo było jak zareagować. Postanowiono wojny Mongołom nie wywoływac ale jednocześnie wymusic na hrabim Holsteinu by zrzekł sie tytułów i po prostu włączyć jego ziemie do królewszczyzny zanim przybędą tam Mongołowie. Zaczęto zbierac wielka armię na Jutlandii. Jednocześnei do Szwecji dotarła wieść o przejęciu przez Setne Knytlinga włądzy nad Królestwe Irlandii. Była to wesoła wiadomość, podobnie jak uniknięcie wojny z Ordą i co więcej zdobycz terytorialna dla króla.
Szwecje przed najazdem Ordy ocalił brat Wielkiego Chana który jesienia 1288 ogłosił niezależnośc od swego starszego brata i w efekcie wybuchła druga wojna domowa u Mongołów.

Szwecja w dobie mongolskiej drugiej wojny domowej

Pojawił się pomysł zaingerowania w wewnętrzny konflikt mongolski i poparcia Wielkiego Chana. Pomogło by mu się zdławic buntowniczego brata i przy okazji zdoyto by pare prowincji. Jednakże Mongołowie ta wojnę traktują jako wewnętrzną sprawę i rychło Orda uderzyła by i tak na Szwedó. Zachowanie neutralnosci jest póki co bardziej wskazane, przy kolejnej wojnie domowej szansa na pobicie Wlk. Chana będzie większa...
Już w 1289 powstaje sojusz króli Hiszpanii, Irlandii, Anglii i Szkocji uderzają oni wszyscy jednocześnie na Mogołów rozpętując największą woję w dziejach od czasóe starożytnych. Ten tzw, sojusz Czterech Króli ma odmienić losy Europy. Niestety do wojny na razie nie włączyli się dwaj najpotężniejsi z monarchów chrześcijańskich czyli królowei Szwecji i Czech.
W 1291 król Ara zezwolił szlachcie skandynawskiej by jeśli ktoś chce po prostu ruszył na wyprawe przeciw padającej Ordzie zbuntowanego brata Wlk. Chana. Teoretycznie więc Szwecja poparła własnego wroga a nie potencjalnego sojusznika. Ale po co sprzymierzac się z tym co lada dzien zginie...Lepiej ze zwycięscą a przy okazji obłowić się. Szlachcie Gotlandzkiej udało się zdobyć Nowogród Wielki. W roku 1292 udąło się anglikom dojśc do Ranu na linii Kolonia-Moguncja, był to wielki sukces. Niestety Irlandczycy I Hiszpanie wspierali ta wojnę bardzo nikłymi siłami co pozwoliło szybko Mongołom zebrac większe siły we Flandrii i pobili tam Szkotów po czym Anglików. Wojna znów spostoszyła Francję i przez nią za zmiennym szczęsciem przechodizła przez cała pierwszą połowę lat 90tych. Pod koniec 1292 na ziemiach Rusi Kijowskiej uformowało się tureckie państwo Lutuchów które wypowiedziało posłuszeństwo Ordzie. Wobec utraty Estonii na rzecz Gotów Wschodnich (działających niezaleznie od króla) zaczęto się przygotowywac do wypowiedzenia wojny Ordzie.
W kwietniu 1293 rozpoczęto Wielką Wojnę, król Szwecji dołączył sie do Sojuszu Czterech i utowrzono w ten sposób Przymierze Pięciu.

Uderzenie Szwedów w roku 1293

Juz pierwszego dnia wojny okazało się że Wielki Chan przebywał tuz przy granicy z posiadłościami duńskimi króla Ary. Doszło więc rychło do walnej bitwy w której to Szwedzi dominowali nad Mongołami!

Hamburg 1293

Wielka Bitwa pod Flensburgiem

Rychło okazało się że Mongołowie dysponują jeszcze przepotężną siłą i nie ma mozliwości pokonania ich.
Pech chciał że król został postrzelony zatruta strzałą w trakcie tych walk i po paru tygodniach zmarł... niepełnoletni następca tronu nie miał wyboru-wysłał posłańców do Wielkiego Chana z prośbą o pokój. Kurlandia i Holstein zostały przyłączone do pańśtwa Mongołów. Zas Jutlandia i Schleswig zostały podarowane jednemu z Xiążąt wasali królewskich. Król Szwecji zobowiązał się do tego że nie będzie chciął przejąć pod bezpośrednie poanowanie więcej tej ziemi dla siebie.

 

Król Ammot I Bezwolny (1296-1352)

Ammot zostaje królem w wieku lat 15stu:

Jego państwo zaś nie robiło największego wrażenia:

Totalny chaos, walki wewnętrzne, tryumfujący Mongołowie i piraci. Całkowita decentralizacja władzy.

Królem opiekowało się siedem dam dworu. Każda zajmowała sie innymi sprawami. Każda kotrolowała go też tak by nie wtrącał się w sprawy polityki którą prowadziła jego matka i jej kochanek Inge Knytling, syn Sune syn Totila syn Algota syn Hardeknuta syna Knuda I Odnowiciela. To oni zadecydowali o tym że Ammot pojął za żonę Amelies von Nordheim i poprzez to pozyskał tytulaturę Xiążąt Bawarii oraz prawa do korony Cesarskiej. Spełniało to prywatne ambicje tak Inge jak i Edy zaś uderzało w Ammota...
Reakcja w Szwecji była natychmiastowa (obawa przed wojną z Mongołami to największy atut jakim można było zagrać w tych czasach):


Na szczęście szybka akcja zbrojna nie dopuściła przynajmniej jak na razie do elkalacji konfliktu. Papież chcąc odzyskać wpływy w Skandynawii przyznał Ammotowi tytuł Legata.
Wsparcie kościoła okazało sie ratunkiem dla młodego władcy.
W Europie kotłowało się, Złota Orda wznowiła wielka ofensywę i zgniotła Anglików we Francji...jej zasięg stawałs ię coraz większy...:

Zupełnie inaczej się sprawy mają w Europie Wschodniej gdzie Mongołowie zostali zepchnięci do tych najbardziej wysuniętych na północ ziem. Nie byli w stanie zapanowac nad plemionami tureckimi i tym podobnymi i pozwolili im zająć Ukrainę i osiąść na Bąłkanach czy w byłym państwie Piastów.

Nie może więc dziwić strach przed Mongołami któzy mimo że ich panowanie mocno osłabło nadal pozostali największa potęgą kontynentu.
W 1299 Anelies zmarła w trakcie porodu...przed Ammotem pojawiła sie szansa na wydostanie się spod dyktatu wuja i matki...postanowił pojąć za żonę Sophie Knytling, dziedziczkę hrabstwa Fionii. Była to decyzja czysto prywatna. Spohie znał Ammot od lat i ukrycie ise w niej podkochiwał mimo że była 5 lat starsza od niego. Eda postanowiła wystapić przeciw synowi otwarcie wobec takiego obrotu spraw i wyjechała do Xięcia Norrlandu który aktualnie był największym opozycjonista wobec silnej władzy królewskiej i nie złozył jeszcze hołdu lennego królowi.
Nienawiść miedzy matka i synem urosła w końcu do tego stopnia że Ammut zabił swe jedyne dziecko ze związku z byłą żona-Eoana.
W 1302 roku oddano do użytku wspaniały pałac w Skanii w mieście Lund. Przebił on przepychem nawet ten w Kopenhadze. Był to wspaniały element propagandowy nawiązujący do potęgi króla.
W 1306 z królem stało się jednakże coś niedobrego...zaczął sie dziwnie czuć w tym swoim pałacu:

Poczół ża sam nic we własnym życiui nie kontroluje...
W tym momencie młodszy brat krółewski-Lavrohas stął sie swoista Szara Eminencją na dworze i właściwie nie tylko prawa ręką króla ale nim tylko że bez korony na głowie (jeszcze).

Lavrrohas w 1307 chwili przejecia tytułu Wicekróla

Sam dla siebie wynalazł nowy tytuł i powołując sie na precedens z czasów Haralda II i Hansa Prawego przyjął tytuł nie króla Danii czy Szwecji czy Norwegii ale Wicekróla Szwecji (czyli bez nadań ziemskich).
Wicekról już w ciągu roku pierwszego od przejęcia swej włądzy odzyskał dla królestwa kilka kontraktów feudalnych...:

Skutek działań Levrrohasa
W 1308 król Sigfrid Knytling, władca Hiszpanii zajął Rzym:

Dało to nadzieje wszystkim Europejczykom na to że uda się wygnać Mongołów i turków i arabów .
Niestety w 1309 upadło potężne królestwo Czech pod naporem turków właśnie zaś Mongołowie zajęli południowo wschodnią Anglię. Był to wielkie ciosy i zakończenie pewnej epoki w dziejach wojen z Mongołami. Wicekrólowi urodził sie syn, Harald- został on natychmiast ogłoszony dziedzicem tronu. W wieku XIII bardzo wzrosła pismiennośći w wieku XIV był już sens spisywania nie tylko kronik ale też np. Res Geste, powstają więc dzieje opisujące dokonania różnych rodów ale tez przewspaniałe ogromne dzieło zatytułowane O Knytlingach, zajmujące się opisem losu całego rodu ze wszystkimi liniami bocznymi (królami Czech, Portugalii, Kastylii, Irlandii czy Xiążętami Pomorza, Mecklemburga).
Skandynawia może się poszczycić największa liczbą osób piśmiennych ze wszystkich krajów chrześcijańskich. Pisemne było już pawie w 60% mieszczaństwo a nawet zdarzali się chłopi posiadający tą zdolność. Niestety na niewiele się to zdało w wysiłku obrony...
W 1311 Mongołowie ruszyli z Anglii na Szkocję odnosząc same sukcesy...Brytania padła! Po niemal stuletniej walce z wrogiem
W Szwecji wcale nie działo ise wiele lepiej. Pojawił się konflikt między braćmi podsycany przez ich matkę bliska już śmierci ale wciąż dumną i pewna siebię. W końcu Ammot nie wytrzymał ii zabił swego brata...jak do tego doszło...kroniki milczą...w kazdym bądx razie wszyscy o tym wiedzieli że brat brata zabił co się skończyło utrata legatury przez Ammota oraz powaznym kryzysem władzy. Szczególnie musiał teraz król otoczyć opieką syna swego brata gdyż w razie jego śmierci cały kraj stanął by przeciw niemu do walki...
W 1317 Satakunta i Norrland sprzymierzyły się wspólnie przeciw Ammotowi.
Postanowiono obalić złego króla i rozpętano wojnę domową. Uzyskano nawet poparcie Ordy.

Decydujące starcie zdecydowanie Ammot wygrał okazując się całkiem niezływ wodzem:

W 1321 jedyna córka króla, Christina porodziła syna Mikkela Leofriksona, w hrabstwie York (wojna Anglo-Mongolska wciąż trwa, chwilowo akurat Anglicy odbili środkową Anglię). Nie mogąc dopuścić do tego by rozpętała się już pełna wojna domowa król musiał zmienić prawo dziedziczenia na primogeniturę salicką. W ten sposób Harald zyskiwał pełnie szans na tron, zas Mikkel stracił jakąkolwiek. Xiążęta zaś uznali że należy przestać buntować się królowi jako temu co będzie kontynuował linię Knytlingów na tronie. Leofricsonowie bowiem są z równie starego ale biednego rodu i przejęcie przez taki ród władzy nad Szwecją doprowadziło by do szybkiej secesji wszystkich Xiążąt których i tak ledwo da się utrzymac pod kontrolą. Lepiej więc oddać władzę synowi brata niż swej córki. Ewentualnie można w przyszłości pomyśleć o jakims małżeństwie między wnukami by jakby umocnić siłę krwi. Nie zapobiegło to secesji Xięcia Jemtlandu i kilku innych hrabstw ale ocaliło kraj przed pełną wojna domową no i nazwisko rodowe...

W 1322 walki ustąły ale kraj został okrojony na strefe królewską i strefę rycerską. Król zgodził się na wycofanie inwestytury świeckiej oraz na wprowadzenei prawa o pełnej niezalezności rycerstwa na jego własnej ziemii. Nie dziwi więc że Ammot to król który nikomu nie nadął ziemii przez całe swe panowanie.
W `1324 by utrwalić odbicie większości swych ziem od Mongołów Szkocka dynastia postanowiła zgodzić się na Unię z Irlandią. W zamian za dominację szlachty irladzkiej Szkocki król stął się Irlandzki i Szkockim zaś Knytlingowie duńscy stali się Xiążętami Irlandii. Ciekawy ten projekt zdawał się byc świetnym rowiązaniesz szczególnie że Anglicy odbili juz połowę wyspy.
W 1326 urodził się królowi syn-Jarre. O tyle oceliło to sytuację że Harald zaczął sprawiac wrażenie osoby nie do końca zrównoważnoej psychicznie...

W 1333 doszło do wielkiego buntu, szlachta ma dość szerzenia się kultury lapońskiej na dworze królewskim, chcą by królowie hołdowali prawdziwie Germańskim cechom i nadawali tez synom Germańskie imiona nie zac obce. Ta moda nadawania imion lapońskich wiązała sie z dwoma czynnikami-po pierwsze jak pobito Lapończyków to postanowiono na pamiątke tego wielkiego zwyciestwa nazywać synów lapońskimi imionami a po drugie ułatwiało to kontakt z Mongołami któzy wpuszczali ugrofinów i lapończyków na swoje dwory. Jednakże bardzo się to nei podobało samym Skandynawom. W 1334 Harald umiera nie spłodziwszy syna...W 1336 doszło jednak do wydarzenie bezprecedensowego, sigurd Sverkerletten, władca Wschodniej Gottlandii, Xiąże Finlandii, Nowogrodu bla bla bla, dobrowolnie oddał się pod protekcję Ammota...
Okazało się że król coś mu obiecał... Podpisano pewien dokument. W raziwe wygaśnięcia linii męskiej Knytlingów po Ammocie lub Sverkerów po Sigurdzie-ta druga linia przejumuje władze nad rodem tych drugich (i ziemiami). Oczywiście usankcjonowano to kilkunastoma małżeństwami wewnątrzrodowymi. Oraz przyobiecano wydawać nawzajem między sobą wszystkie swoje dzieci.
Nadto w 1336 król podpisał Charta Magna...
W rok później pojawiła się w Viken zaraza morowa...szybko pojawiła się następnie w Holsteinie i na Gotlandii. Gdy przy okazji zarazy rozbujnicy oraz rózni lokalni władykowie zaczeli się jeszcze bardziej uniezależniac i co więcej często otwarcie się buntować okazało się że wprowadzenie prawa zwyczajowego mocno osłabiło armię królewską i że zgoda na prawo zwyczajowe była wielkim błędem króla.
W końcu zaraza dociera do stolicy, wielu ludzi padło już pierwszego roku moru...
Lata 40ste XIV wieku to już nei tylko zaraza morowa ale tez wielka ofensywa Mongołów. Udąło im się zająć w końcu całą Brytanię i Irlandię oraz uderzyli na półwysep iberyjski. Po za ich zasięgiem pozostała już tylko Italia i Skandynawia. Przejęli oni władzę nad całą Europą praktycznie. Wszyscy mają nadzieje że będzie to oznaczało skierowanie się ich expansji w stronę krajów islamskich co pozwoli Europie odetchnąć...
W 1354 Jarre popadł w konflikt z ojcem, który osiągnął juz wiek lat 70sięciu i po prostu syn uznał że nei jest już w stanie sprawowqać dobrze władzy. Ammot jednak nie chciał się wyżekac niczego. Jarre więc udał się do Xięcia Sverkersletena. Po kilku miesiącach okazało się że może spokojnie wracac do Uppsali bo stary król już jest na łożu śmierci.
Mija juz stu lecie panowania Knytlingów w ich lapońskiej postaci, piędćdziesięciolecie panowania Ammota. Okazało się że to zachwianie kulturalne w dynastii było elementem przemian czasów w jakich przyszło im żyć. Są to czasy mongolskie. To już ponad sto lat od najazdu Mongołów. Kolejny z władców Jarre ma w dniu karonacji same córki ale dwie reprezentują kulture duńską dwie zaś jeszce lapońsą. Świadczy to o ewolucyjnym powrocie do starej tożsamości i powolnym rodzeniu sie świadomości narodowej jako przeciwskaźnika wobec tych z kontynentu któzy ulegając Mongołom całkowicie zatracili swoja tożsamość.

 

Jarre I Twardy (1352-1365)

Wielkim zaprawde władcą był Ammot!
Był majestatyczny jak góra wysoka!
Jeno Niebiosa są ogromne...
Tylko Jarre brał z nich na prawde przykład!
Jego cnoty były tak rozległe, iż lud nie potrafił ich nawet nazwać!
Jego zasługi były na prawde wspaniałe!
A jak olśniewające były jego obyczaje i prawa!

Tą mową pogrzebowaą żegnano starego króla gdy nadchodziły czasy nowych rządów.
Kilka dni później odbyła się koronacja Jarre Iego.

Jarre chodował niedźwiedzie, tygrysy, wilki. Chciał u ich boku iść do walki z Mongołami. Nikt nei traktował tego poważnie ale młody król ... tak.
Cechował się wielka wojowniczoscią ale mizerną klasą z tą dziedzina wiedzy związaną. Miał niewielkie pojęcie o taktyce ale za to zapał ogromny. Dworowi udawąło się jednak chamować jego zapędy i całe szczęście bo Mongołowie tak silni jak sa teraz jeszcze nigdy nei byli. Opanowali cały półwysep iberyjski i rządzą już całą Europą właściwie.

Wielkie znaczenie miał w tym czasie konflikt między Xiężną Vetergottlandu oraz królową Szwedzką...który popsuł stosunki między królem i jego wasalami na pierwszą połowę jego panowania.
http://de.youtube.com/watch?v=JqI0Si-6Sxc&feature=related
W końcu król musiał stoczyc pojedynek honorowy z własnym wasalem...
http://de.youtube.com/watch?v=yyLUIxpg-KY&feature=related
Niczym dwaj olbrzymi ścierali się na włócznie, miecze w końcu siłowali się dwa dni!
http://de.youtube.com/watch?v=lGvktbiNCqI&feature=related
http://de.youtube.com/watch?v=VSdNtmLeLT0&feature=related
W końcu Xiąże ustąpił i ukorzył się przed swym panem zostawiając swą żonę na jego łaskę...
http://de.youtube.com/watch?v=8U8_3OxCJ8w&feature=related

Jarre w dniu koronacji

Królestwo Jarre Rycerskiego

Król już w dniu koronacji ma następcę, Holmgera. Choć sam jeszcze jest uwarzany za władcę z okresu lapońskiego to jego syn jest już uczony w całkowicie szwckiej kulturze. Nastąpił więc absolutny zwrot w dziejach rodu Knytlingów którzy ulegli wpływom kultury związanej ze stolicą swojego państwa.
Nowy król postanawia wydobyc swoje państwo z wielkiego marazmu w jaki wprowadził je jego ojciec. Na sam początek decyduje się przywrócić siłę prawa krółewskiego.
Niezależnie od konsekwencji dłąwiąc wszelkie elementy chęci zachowania zwyczajowego nadanego przez Magna Charta. Następnie organizuje wielkie zaślubiny i wydaje nakaz by każdy jego Skandynaw powyżej 25 roku życia miał żonę. W ten sposób chciał walczyć ze skutkami panującej jeszcze w części kraju zarazy morowej. Te decyzje spowodowały że już w niecały rok po objęciu przez Jarre władzy doszło do:

Okazało sie że Xiąże Gotlandzki zachował uraz do swego pana i postanowił się zemścić za utrate żony (którą król puścił a ta popłynęła do swego męża i go nastawiła na nowo przeciw królowi).
Król w imię demonstracji siły wypowiedział wojnę ostatniemu lapońskiemu plemieniu które przetrwało na teranach Skandynawii, wyraźnie pokazując wszystkim poddanym że nie wiąże się z kultura lapiońską z którą rpzeciez jego dynastia nic wspólnego nigdy nie miała po za tym że przyjeła mode ubierania się na modłę lapońską (po Eriku II).

Kampania 1353 roku
W 1556 król powtóżył atak ale skierował go na Helsinkland (na północ od Uppsali) gdzie pobił niedobitki tych pobitych i przyłączył ziemie do domeny królewskiej.

W latach 60tych zaraza morowa powoli zaczynała ustepowac ale wybuchały epidemie zapalenia płuc któe wstrzymały całkowicie rozwój społeczeny, gospodarczy i także działania polityczne królestwa Szwecji. Po raz pierwszy w zapisach urzyto też słowa Królestwo Szwecji bez dopisku o Danii i Norwegii co świadczy o tym że kultura i język szwedzki zdobyły dominującą rolę w tej epoce.
W 1364 król dowiedział się o inwazji na Vermland, okazało się że pojawili się tam nasłani przez biskupów najemnicy. Król bowiem wygnał z kraju dwóch kolejnych metropolitów z któymi w ciągu 3 lach popadł w konflikty związane z walką o inwestyturę. Papiez bowiem uwarza się za tego któy przewodzi wszelkimi ruchami antymongolskimi w całej Europie. Rząda więc od wszystkich chrześcijańskich włądców uznania się jego lennikami. Król Szwedzki zdecydowanie odmówił. Ruszył z wojskiem do prowincji gdzie szerzyli dwaj metropolici niepokój i ... nie powrócił...
Ciała nigdy nie znaleziono, nikt nic nie widział. Włądze przejął w formie regencyjnej jego kilkunastoletni syn. Który choć jeszcze się nei koronował to spełniał wszelkie funkcje typowe dla króla.

 

Holmger I Rycerz (1365-1387)


Holmger w dniu śmierci swego ojca

Królestwo Szwecji w chwili śmierci Jarre I

Oczywiście działania wojenne natychmiast wznowił Xiąże Wschodniej Gotlandii widząc dla siebie szansę w razie śmierci Holmgera i młodszego jego brata Belziego, zdobycia korony królewskiej dla siebie. Toczyły się ciężkie walki w górach Norwegii. Obie strony wykazały się pełną zażartością w walce i krwawiły w efekcie w bartobójczej walce.
Walki w końcu przeniosły się tez do Szwecji i właściwie zrujnowały oba te kraje, gdyz obie strony rabowały dla siebie co się dało. Wojska królewskie dowodzone przez szlachciców nie oszczędzały włościan z ziem króleskich...zaś wojska xiążęce traktowały jako podbity wrogi teren. Szwecja i Norwegia stanęły w ogniu jak jeszcze nigdy i to jeszcze w trakcie trwania epidemii...
Gdy prowincje zostały prawie doszczętnei zniszczone król powołał wszystkich wasali do walki.
Wojna z Gotlandia Wschodnią

Jak wyglądała sytuacja pokazuje mapa działań wojennych, totalny chaos i brak głębszych działań i planów. W roku 1368 udało się zająć z zaskoczenia Nowogród Wielki i pojmać Xięcia Gotlandzkiego. Król tryumfował! Zakoczyła sie wojna zaś hrabstwo Opplandu oraz Xięstwa-Gotlandii Wschodniaj, Smallandu, Estonii, Finlandii, Bergslagen, Akerhus i Karelii powróciły do tytulatury królewskiej. Potęga Sverkerslatenów upadła. Ograniczyła się do Inflant i Ziem Ruskich.

Holmger musiał odbudować kraj ze zniszczeń wojennych, nie było to łatwe...
handel upadł tak jak rzemiosło, brakło złota a właściwie to wszystkiego.
Owy kryzys jaki nastąpił w wyniku tej wyjątkowo krwawej wojny oraz wogóle przemiany w całej Europie spowodowały że do Szwecji łatwo dotarły nowe prądy religijne:
Destabilizowało to sytuację wenętrzną ale król który dążył do pełnej centralizacji występował chętnie przeciw kościołowi któy w imię swoich interesów wolał widzieć władzę króla słabą. Choć część kleru zmieniła zdanie widząc tylko w silnym królu ochrońcę przed potencjalnymi kolejnymi wojnami między Xiążętami. Przeciez ostatnie ponad 100 lat to ciągłe walki między tymi i w efekcie zniszczenia także mienia kościelnego.

W latach 70tych dodatkowo miała silny nawrót zaraza morowa któa znowu zaczęła dziesiątkować ludność kraju. Wiele prowincji było zrewoltowanych. Często zdarzały ise bunty chłopskie a nawet bunty miast. Mimo to król był bardzo popularny i nikt nawet nei myślał by choć źle o nim powiedzieć a co dopiero podnieśc przeciw niemu bunt. Wszyscy byli pod wrażeniem skruszenia potęgi Sverkerletenów. Król bardzo szybko spłodził dwóch dorodnych synów- Gustava i Olufa.
W miare upływu lat król oparł swą władzę o dwie warstwy społeczne-o chłopstwo i mieszczaństwo, mocno osłabiając rycerstwo i kler. Miało to sens. Największy zysk finansowy a zarazem najmniej doceniony przynosiły miasta zaś podstawą społęczeństwa byli chłopi-zresztą, oddani królowi jako swemu ojcu. Rycerstwo i kler zawsze zas walczyły o władzę i była rządne pieniądza i wpływów. Niechęć więc króla do tych warstw dyktowała wiele reform któe on przeprowadził a które wzmocniły tak wolność chłopa wobec szlachcica jak i kościoła (a już absolutną wolność mieszczanina).
Kraj jest powoli odbudowywany. Król wzmacnia swą władzę, wyraźnie naznacza kompetencjie ludzi którym powieża stanowiska, właściwie zaczyna budować coś co w przysżłości będzie nazwane monarchią absolutną ale co zaistnieje dopiero w następnej epoce. Faktem jest że czasy Holmgera to juz i tak jest inna epoka niż czasy jego czterech poprzedników...
Jego czasy nie nazywają sie już epoką mongolska...choć Mongołowie nadal władają Europą. To są czasy któe okreslono jako epoka herezji gdyz nawet państwem Mongołów wstrząsnęły (a przede wszystkim chyba tym pańśtwem) liczne herezje będące wręcz wielką wojną religijną o to jaka ma być Europa. Z myślą o tym posłał król swego pierworodnego do klasztoru na nauki, było to wyjątkowe wydarzenie świadczące o powadze jaką przywiązywano wówczas do tego problemu.
Od lat obserwowany spadek znaczenia Danii dał się juz absolutnie zauważyć za panowania Holgera który już całkowicie przeniósł wszelkie instytucje państwowe z Kopenhagi do Uppsali. Co więcej zaczął stawiać swój pałac w mieście położonym nieco na południe od stolicy w Stockholmie któy sobie bardzo upodobał i który w ciągu jego panowania stał sie faktycznie nową stolica królestwa.
Holmger jest idealnym władcą średniowiecznym, akim jakiego Szwecja nie miała od czasów Rastosa. Jest to niezwykłe szczęście że narodził sie on akurat w tych czasach gdyż inaczej królestwo mogło by nie przetrwać bądź mógł by je przejąć ktoś inny.
Na szczęście nic takiego sie nie stało.
Mongołowie przez całe lata 60te i 70te toczą wojny z arabami o schedę po Knytlingach kastylijskich, są więc zupełnie niezainteresowani tym co się dzieje w Skandynawii szczególnie że nauczyli się iż kraj ten niegroźni i rozbity wewnętrznie jest. To działało na plus!

Do roku 1380 udało się opanować sytuację w kraju. Do skarbca królewskiego zaczęły wpływać większe kwoty, panowął porządek. Jedynym zdrzytem było rządanie przez szlachtę na zjeździe w Uppsali w 1379 przywrócenia zasady wolnej elekcji,. Nie wiadomo kto i po co rzucił to hasło ale król zareagował bardzo sotro. Stwożył gwardię królewską. Stale pod bronią żyjących tylko z zawodowego bycia żołnierzami jednostkę liczącą 6000 ludzi. Ludzi którzy byli gotowi zabic każdego na żądanie swgo władcy. Ten swoisty terror pozwolił uciszyć wszyskich któzy mącili spokój w państwie.
Bardzo istotne okazało się stanowisko króla w stosunku do herezji któe wówczas szalały po Skandynawii:

Był on gotów łatwo przyjąć jedną z nich za prawdziwe wyznanie swej wiary. Nie przywiązywał bowiem do ortodoxii zbyt wielkiej wagi. Naraził się tym bardzo krędom kościoła...i papieżowi.
W 1386 król wybrał się do Kemi, na Kolę by zdobyć tą dużą acz prawie bezludną prowincję:

W tym boju który traktowano zupełnie jako czystą męską rozrywke stało się jednak coś strasznego:

 

Gustav I Złoty (1387-1390)

Gustav w chwili gdy ginie jego ojciec właśnie przebywa w zamku i przygląda się jak jego żona rodzi mu pierwsze dziecko-Olufa. W ciągu kilku dni staje się królem i wybucha przeciw niemu bunt władców Dalarny i Szetland.

Gustav I Złoty

Kraj w dniu koronacji

Walka z buntownikami nie była łatwa dla młodego niedoświadczonego władcy i oni o tym wiedzieli dla tego wybrali właśnie ten moment.
Liczne toczyły się bitwy, liczni polegli bohaterowie. Widział to Gustav zwany Złotym. Złotym gdyż potrafił ze śmierci każdego z rycerzy wyzyskać dla siebie jak najwięcej skarbów. Cechował się niezwykłą oszczędnością i chęcią zagarnięcia jak największej liczby bogactw. Gdy woj wroga giną cały jego majątek przypadał królowi. Gdy ginął jego woj to ród jego musiał wypłacac królowi odszkodowanie za to że stracił rycerza...

W 1390 właściwie tuz po względnym uspokojeniu sytuacji w kraju król azapada na zarazę morową...tak się tym wścieka że zabija swego syna Ulfa...na szczęście porodził sie mu jeszcze jeden-Erik.


Król bardzo kochał swą żonę aże miał wiele talentów na łożu śmierci śpiewał jej o swej miłości...żyć ona bez niego nie chciała więc nim sam zmarł pozwolił i jej odejść podając truciznę...
http://de.youtube.com/watch?v=mZtZHOnQAY0&feature=related
22 IV 1390 król umiera i nastaja czasy Rady Regencyjnej rządzącej w imieniu Erika IIIego.

 

Erik III Młody (1390-1413)

Przez 10 lat Ragy Regencyjnej w pąństwie nie zmieniło się prawie nic. Czas ten upływał na gromadzeniu złota w skarbcu królewskim a następnie rozkradaniu go przez członków Rady. Król.owa była zbyt poczciwą i zbyt skromną do tego zaznajomioną w teologii kobietą by brać się za politykę. Kilku rycerzy więc władało krajem w imieniu króla.

Tymczasem okazało się że ojciec Erika IIIego wcale nie umarł...okaząło isę że dzieła mistyfikacji dokonała Bogini Frika. Pojmała ona króla, niezwykle mądrego i pięknego do swojego zamku postawionego w wykutych w skałach głęboko w górach Skandynawii. Tam był on 10 lat jej kochankiem aż pewnego dnia mimo ciągłych rozkoszy przypomniał sobie o wcześniejszym życiu.
http://de.youtube.com/watch?v=unFYo37sXGs

Zostawił piękną Boginię i przeniósł się z powrotem do świata śmiertelników by zobaczyć syna i żonę któych tak ukochał. Odnaleźli go w lesie jego rycerze i rozpoznali...choć uwierzyć że to on nie chcieli. Ten przedstawił historię o tym że zostął porwany przez Boginię i że w końcu się wydostał.
Królowa oczekiwała go w czystości, kochając nadal. Gdy pojawił się na zamku zgotowano wielki Fest:
http://de.youtube.com/watch?v=lFH34rIcQNo&feature=related

W trakcie uczty król nieco więcej wina skosztował i zainicjował pieśń pochwalną Bogini Friki...rycerstwo się obużyło niezwykle i chciano go ubić! Królowa omdlała i załamałą się w ciągu kilku dni zeszła z tego świata. Król przekazał swą koronę dorodnemu synowi po czym udał się w pielgrzymkę do papieża:
http://de.youtube.com/watch?v=LYQEqbYnebo&feature=related
Udał się następnie aż do Asyżu gdzie ukrył się w murach klasztornych.

W samej Szwecji zaś te wydarzenia mocno zmieniły oblicze chrześcijaństwa...otóż pojawienie się Bogini Friki poraziło nie tylko kościół i ludzi religijnych ale też wszystkich któzy do tegoż kościoła bądź systemu czuli jakiś uraz. Widząc że to poganie-Mongołowie, rzadzą światem zaś chrześcijanie stali się ich niewolnikami. Widząc że starzy Bogowie wcale nie umarli lud zaczął powracać do starych praktyk. Kościół nie miał siły by walczyć z tym...nie miał wsparcia z niczyjej strony po za soba samym oraz częścią rycerstwa. Inne warstwy nie były zainteresowane w wspieraniu tej instytucji. W efekcie doszło do przem ian które wprowadziły swoisty dualizm religijny. Chrześcijanie żyli obok Pogan na zgodnie z zasadą obopulnej tolerancji. Musieli bowiem poganie dopiero zaczeli sie odradzać zaś chrześcijanie nie smieli reagować gdyz bali się iż tamci mogą w raziei czego wezwać Mongołów z prośbą o pomoc co by ise niechybnie zakończyło katastrofą.
Erik postanowił podjąć się nauki od zakonników. Miało to jakby pokazac powrót dynastii do chrześcijaństwa aczkolwiek sam osobiście zdawał się byc dyfyrentny religijnie.
Nie mniej jednak dało się zauwazyć że Pierścień się przebudza i że zaczyna powoli działać skoro nawet Bogowie odzyskali częśc swych sił i choc Frika nie była w stanie powstrzymać Gustava przed odejściem to była w stanie go do siebie zachęcić. Jej zamek zaś odzyskał dawną świetność. Nie wiadomo czy inni Bogowie się przebudzili czy Frika była wyjątkiem. A czy jak sie przebudzili to czy współpracują ze soba czy wręcz przeciwnie pogrążeni w chandrze każdy działa coś na własną rękę i szuka swego miejsca w zupełnie innym juz świecie.
Szwecja w ciągu ostatnich lat bardzo się zmieniła. Przyjęto wielu naukowców z Hiszpanii po upadku tegoz kraju. Przyjęto także wielu emigrantów z wysp brytyjskich. Nauka w efekcie niesamowicie rozkwitła. Miasta stały się zasobne i duże,jak nigdy przed tem. Kraj powoli wkraczał w nowa epokę. Wszyscy to widzieli ale nie byli jeszcze w stanie tego nazwać.
W czasach Erika IIIego wielkie epidemie zaczęły powoli ustępować. Życie zaczęło się odradzać w całej Europie ale nie było juz to to samo którym ono było przed wielkimi zarazami. Ludzie wyszli z bardzo zmienionym poglądem na świat z minionej epoki.
Epoke tą zaczęto w sumie dośc bluźnierczo nazywac epoka postarmagedonową, gdyż udąło się przeżyć i Mongołów i zarazy. Nic gorszego spaść już na Europę nie mogło.
Intelektualiści odwrócili się od religii wogóle. Zaczęły się rodzić prądy ateistyczne na wzór tych antycznych.
W 1403 Inflanty, spadkobierca potężnego niegdyż Xięstwa Wschodniej Gottlandii atakują Złota Ordę...akt samobójczy...spowodowany nikt nie wiedział czym...Ale strasznie źle wpływający na stosunki mongolsko-szwedzkie...gdyż znów zanosi się na konflikt wokół Finlandii...Wyborg bowiem Mongołowie będą musieli zdobyć w najbliższym czasie...
W 1405 Erik osiągnął pełnoletność:

Erik III w dniu osiągnięcia pełnoletności i przejęcia całej władzy w swoje ręce

Zaskoczeniem było pojawienie się na intronizacji Xięcia Gotlandii który złożył królowi hołd (także Hrabia Nerke) w efekcie królestwo połnoletniego Erika jest takie:


Król postanwia pojąć za żone siostrę Xięcia Helge, władcy Gottlandii- Helle Szetlandzką.
W innej sferze król zaczął zaś zachowywac się zupełnie zuchwale i nie licząc się ze zdaniem nikogo, świetnym przykładem było podejście do synkretyzmu chrześcijańsko-pogańskiego. Pojawiły się bowiem liczne herezje mówiące o wyższości boga chrześcijan ale tez o wielkiej sile Bogów pogan bądź odrotnie, bądź stawiający wszystkich na równi z sobą.

Sam król znał się świetnie na sprawach teologicznych i potrafił swietnie bronic sego zdania.

Niestety czasy to były bardzo niepewne i zarazy wciąz się przydażały, jedna z nichw ybuchła nagle w Stockholmie tuz po tym jak przybył statek z gośćmi z Azji Mniejszej...król po kilku dniach od spotkania zaczął się dziwnie zachowywać:

Efektem był oczywiście zgon

Władał 22 lata, żył 23.

 

Król Inge I Heretyk (1413-1443)

Przedwczesna śmierć zdolnego młodego monarchy wstrząsnęła krajem. Zaczęto mówić o jakims rpzekleństwie skoro ród królewski od wielu pokoleń nie może już zaznac spokoju i ciągle ktoś zmiera za młodu. Królowa Helle starała się zaprzeczać klątwie ale wśród ludu zaczęły panować różne plotki podsycane chętnei przez kościół który poczuł się odtrącony przez poprzedniego króla i jego żonę. Królowa matka miała więc nei łątwo szczególnie że syn, Inge miał zaledwie 5 lat w chwili śmieci ojca. Kraj należało szybko ustabilizować. Królowa poczęła tworzyć system który przemienił pańśtwo Szwedzkie znowóż niezwykle. Wskrzesiła ona znaczenie Gwardii Królewskiej któa w czesach Erika III nieco podupadła i straciła na znaczeniu. Przywróciła karność, dała tyle złoto ile potrzebowano i nawet więcej. Wielu rycerzy, mieszczan i xięży którzy ośmielali się głosić jakies niewygodne dla dworu prawdy znikało w niewyjaśnionych okolicznościach.

Kolejna sprawa która godną uwagi jest to kwestia przynaleznosci narodowej. Skandynawia od 250 lat jest połączona osoba wspólnego króla. Jednakże lokalni możnowładcy choć na ogół potracili siłę bądź zostali zastąpnieni przez zupełnie inne rody prezentujące inną kulturę zwykle w pełni pielęgnowali dotychczasowe przywiązanie ludności do swojej kultury bądź jej w końcu ulegali. Jedynie kultura królewska, czyli duńska expandowała po za samą Danię właściwą. Tak zdominowała etnos
Gotlandii, wysp Alandzkich, Uppsali czy Stockholmu oraz całą południową i południowo zachodnia Szwecję. Od czasów Holmgera nastąpił faktyczny odwrót przewagi kulturalnej duńczyków. Już w czasach króli „zlaponizowanych” czyli epoki mongolskiej, nastapiło zahamowanie expansji kulturalnej i żywiołu duńskiego. Gdy królowie nowej epoki nie powrócili do „duńskości” a wręcz się jej wyżekli i pozostawili Kopenhage jako daleka prowincję zaś Szwecję uznali za centrum swego kraju to wiele prowincji dotychczas uznających się za duńskie nagle zaczęło się w bardzo szybkim czasie „szwedyzować”. Tak się stało ze Smalandem czy Uppsalą. Jedynie tam gdzie przeszła kultura norweska to i ona pozostałą. Wykazała ona większą odpornośc na wzmocnienie sie i wybicie ponad inne tej szwedzkiej. Oczywiście podstawą tego typu identyfikacji jest język. Po raz pierwszy przy oficjalnych rozmowach np. z Xięstwem Inflant nie posługiwano się już mowa duńską tylko właśnie szwedzką w trakcie rozmów o potencjalne poparcie Inflant przez Szwecję w ich wojnie z Ordą. Oczywiście nieudanych dla tych pierwszych.

Inge w chwili śmierci ojca

Szwecja pod Regencją za Inge I ego.

W Europie nie jest ciekawie w epoce Regencji za Inge I. Orda toczy wojnę z Karachanidami. Nikt nie wie kto jest w sumie gorszy. Karachanidzi dokonuja desantów w Szkocji, Portugalii i uderzają na Śląsk zdobywszy go zajmują Brandenburgię i pchają się do Mecklemburgii oraz Saxonii i Thuryngii. Odnoszą wielki sukces i wstrząsaja Ordą. Europa drży bo tolerancyjnych Mongołów moga zastąpic muzułmanie. Po raz pierwszy ludność Europy postanowiła więc współpracować z nidawnym diabłęm wcielonym widząc że tylko on jeszcze może ocalić kontynent przed wielkim najazdem arabsko-tureckim.
W związku z tym nastąpiła silna odwilż w sprawach religijnych, różnice między samymi chrześcijanami oraz tymi i poganami stały się sprawą drugorzędną. Włądza nawet w Szwecji tolerowała zatem wszystko:

Nestety siły królowej matki po jakiś 5 latach ciągłych kłótni z szlachtą, zmalały. Odsunięto ją od wychowania młodego króla co zaowocowało wręcz czymś co można by nazwac przewrotem pałacowym:

Królową odesłano do klasztoru zas króla zmuszano do czynienia wszystkiego co było na rękę szlachcie. Z drugiej strony społeczeńśtwo zmianiało się niesamowicie. Kopenhaga i Zelandia przyjęły oficjalnie w 1419 roku kulture szwedzką jako własną dominującą poprzez ogłoszenie szwedzkiego językiem urzędowym w Kopenhadze. Był to przejaw czystego realizmu ale też i zwycięstwa Szwedów nad innymi ludami Skandynawii. Przede wszystkim szlachty szwedzkiej...


W 1421 na sejmie pod Kopenhagą gdy pare miesięcy wcześniej Karachanidzi zajęli Schleswig i Holstein podjęła decyzję że król wypowie wojne tymże, jako przyjaciel Mongołów. Oczywiście mozna się im poprzez to naraziec bo wchodzi się na ich terytorium ale z drugiej strony to szansa na odzyskanie utraconych ziem...a szlachta lubi złoto a świetnei wie co można by zyskać na pozyskaniu tych terenów. Ruszyła więc 30 tysięczna armia na granicę.

kampania roku 1421

Karachanidzi natychmiast wybłagali pokój gdy tylko zobaczyli że Szwedzi mają takie siły. Oddali Holstein i Lubeckę. Dwa nabytki w tym jeden który był celem króli z dynastii Knytlingów od przejęcia przezeń korony duńskiej. Co więcej Holstein wpadł w ręce szlachty ale młody król choc niepełnotetni był to na tyle roztropny że wywalczył przynaleznośc Lubecki do domeny królewskiej. Szlechta w ten sposób miała mu podziękowac za wielkie ryzyko podjęcia wojny z Karachmanidami.
W 1426 król, już mając nawet syna i córkę osiągnął wielki sukces, mianowicie przyjął wasalizację Xięcia Inflant. Co prawda oznaczało to pozyskanie tylko wschodniej Islandii, Oslo oraz Ładogi ale zawsze licza się tytuły i co się z nimi wiążę... Jedyne secesyjne xięstwo-Norrland zaś poprzez małżeństwo z córką tamtejszego włądcy niedługo powinno przejśc i tak w ręce królów Szwecji gdyż synów tamten za bardzo nie ma.
Okazało się rychło że Xiąże Inflancki po prostu potrzebował protekcji w planowanych działaniach przeciw Ordzie...uderzył z cąła siła na Nowogród wielki i razem ze swymi wasalami odniósł wiele sukcesów o mało nie prowokując wojny Szwedzko-Mongolskiej....
W 1428 w styczniu jego osiągnięcia były największe...Europa wschodnia wyglądała wówczas tak:


Król uległ po długich dyskusjach jednej z herezji jaka się wówczas rozprzestrzeniała w Vermlandzie:


Herezja króla namąciła wiele w państwie, efektem była zerowa polityka zagraniczna i całkowite skupienie sie na sprawach wewnętrznych w chwili gdy Inflkanty znów toczyły cieżką wojnę z Ordą i co więcej odnosiły sporo sukcesów odbijając Rigę, Nowgorod czy dochodząc do Moskwy.

Każde wprowadzenie nowego elementu do kultury, jak choćby nowych prądów religijnych powoduje rozłam w społeczeństwie. Nastepnie owo społeczeństwo dochodzi do tego jak go traktować, gdy sprawa staje ise jasna nalezy podjąc jakieś kroki bądź to by uprawomocnic przemiany badx wzmocnic stare wartości. Tak tez się stało w wyniku owych herezji jakie przetaczały się przez Szwecję w czasach Inge Iego.

Reformy Inge właściwie usankcjonowały cały „ferment” jaki zrodziły jego czasy w sporze teologicznym.
Panowanie Inge choc długie to z racji owych sporów wewnętrznych nie jest jakieś szczególne z punktu widzenia atrakcyjności. Zorganizowanie soboru w Kopenhadze na rok przed śmiercią było jego największym osiągnięciem które właściwie pokazało że włądca Szwecji pomimo że jest heretykiem to jako najpotężniejszy z chrześcijan kontroluje papieża. Zmusił on kościół do reform idących na rękę jemu samemu (tj. Królowi). Inge był bez wątpienia najbardziej płodnym z całej dynastii. Zrodził z siebie i przekazał swej żonie aż 15 dzieci do urodzenia. Zaledwie trójka nie dożyła pełnoletności. Jego pierworodny zaś jeszcze przed jego śmiercią pojął za żonę Xiężną Norrlandu.

 

Król Brynjolf (1443-...)

Brynjolf w dniu koronacji:

Szwecja przed reformami absolutystycznymi Brynjolfa

Jak widać spora część Rusi i Inflant należy do Xięstwa Sverkerletenów i właśnie odrodzenia ich potęgi jeszcze Inge bał się bardziej niż nawet Mongołów. Przejmując obawy ojca, ale też wzorce jego epoki jak i pobierając nauki na Uniwersytetach w Paryżu i Bolognii nowy król gdy tylko musiał je przerwać na wieśc o śmierci ojca i gdy przybył do ojczyzny rozpoczął wprowadzać sówój tym rządów w kraju. Na początku dośc nieporęcznie i na pozór nie wiele ale to było przygotowanie do tego co miał w planie. Brynjolf jest już władcą nie Średniowiecznym, choc nie jest też Renesansowym. Jest jednak tym który wprowadził krajw nowe czasy.

Posiadłości Szwedzkie poza Skandynawią

Te czasy to ostatnie chwile potęgi Mongołów, ich imperium niedługo juz okaże się zbyt archaiczne i wielo kulturowe by mogło skutecznei przetrwać w nowoczesnych czasach. Ale to co dokonali wpłynie oczywiście przeogromnie na dalszy bieg dziejów; oto to co przetrwało ich najazd na półwysep Iberyjski...jedyne chrześcijańskie królestwo poza Szwedzkim jakie przetrwało to królestwo Mauretanii gdzie Mongołowie nie byli po prostu w stanie dopłynąć...

Nie lepiej wygląda sprawa na półwyspie apenińskim gdzie niewiele brakowało a ród Ghemerisi by stworzył Królestwo Włoch, posiadali oni już Toscę, Lombardię, Veneto. Ale Mongołowie przewidując co się szykuje zaatakowali to państwo nim zdąrzyło się dobrze skonsolidować i je rozbili całkowice. Jedynie Xięstwo Sycylii zdawało się być bezpieczne. Ale i to niemal zniszczone zostało przez najazd arabów:

Grecja i Bałkany są muzułmańskie, ziemie byłej Rzeszy też nie wyglądają najlepiej, podobnież wschód kontynentu...
Ciekawe jest to że bardzo często na północ od dunaju zdobywcy nazucali swoja religie podbitym ludom ale przejmowali ich kulturę i w efekcie ta mogła wręcz rozkwitać bardziej niż pod Mongolskim panowaniem. A włąściwie to niczym poza nowymi zasadam i religijnymi, skrępowana nie była. Tak pojawiły się państewka o charakterze narodowym np. Czeskie, Polskie, Węgierskie. Niemcy w większości byli pod kontrolą Mongołów podobnie jak Francuzi czy Anglicy więc tam kultura była traktowana zupełnie inaczej. Nie dochodziło do seynkretyzmów z kulturą zdobywców, Mongołowie pozostawali przy swojej. Zdarzały się konwersje religijne. Szaląły jak w Szwecji herezje ale ludność nie przyjmowała Mongołów do siebie i traktowała zawsze jako wroga.


Juz w kilka miesięcy po ukoronowaniu król zaczął przejawiac dziwne cechy charakteru:

Wszyscy uznali to za szaleństwo ale król był po prostu inny...
Najnormalniej w świecie czytał xiążki zamiast brac udział w turniejach rycerskich. Był idealistą i szalał gdy coś było niezbyt udane. Czepiał się szczegółów podczas gdy wszystko wszystkim zwisało delikatnie mówiąc.
Tworzył projekty miast i kazał je przebudowywac tak by miały kanalizację, wydzielnoy podział na dzielnicę, sprżet do gaszenia pożaró et c.
Po prostu inetersował sie sprawami praktycznymi i chęcią poprawiania bytu doczesnego nie zaś dyskursami teologicznymi. A że miał bardzo autokratyczny charakter, uznano go za wariata.

Ów szalony król reformator nie oszczędził także armii:

W gruncie rzeczy w 1445 rozpętała się wojna domowa. Król uznał że jedyna metoda na to by Szwecja stała się potęga i nigdy więcej nie groziły jej konflikty wewnętrzne to po prostu rozbicie systemu feudalnego i zastąpienie go nowym absolutystycznym. Oczywiście ani jeden Xiąże nie zamierzał oddawać swej ziemii królowi...
W lecie 1445 do boju stanęła cała północ:

Pierwszą ofiarą króla było xięstwo Gotlandii Wschodniej...zostało po prostu zaanektowane i włączone do domeny. Król stwierdził że nie musi się opierać na szlachcie by władać ogromnymi terenami. Może to robic za pośrednictwem mieszczaństwa...
Druga ofiara było Xięstwo Trondelagu a trzecia Jemtslandu.
W styczniu 1446 sytuacja wyglądała najpoważniej:

Sytuacja stała się dramatyczna, do wojny przystapili kompletnie wszyscy wasale króla. Cały kraj stanął w ogniu. Prowincje królewskie stanęły w ogniu. Xiąże Gotlandii i Infland oraz Bergen stali się potężniejsi od samego króla i zmusili go do defensywy w Danii i Skanii zajmując całą resztę kraju. Sytuacja w styczniu 1449 wyglądała tak:

Wojna toczyła się jednak szczęsliwie. Gdy Xiąże Gotlandii popełnił błąd i w pełnej swej zuchwałości pojawił się pod obleganym Goteborgiem, król pochwycił go, zabił i [rzejął jego ziemie na własność. Bez problemu po tym wydarzeniu zaanektował Holstein oraz hrabstwa w środkowej Szwecji. Rozpoczął ofensywę na Bergen i do maja 1450 wojna przybrąła takei kształty:

Problemem stali się Mongołowie wykorzystujący „upadek” Szwecji. Dokonali się kilku zuchwałych wypadów na Olandię, Uppsalę, Zelandie i Gotlandię. Ogromna armia rozpoczęli nawet oblężenie Oslo będącego pod władzą Xięcia Inflant. Zdobycie zamku w Norwegii sprowokowało by wojne ledwo zipiącego królestwa z Ordą...co by się dobrze nie skończyło.

Rok 1453 był wyjątkowy pod każdym względem. Był początkiem zupełnie nowej epoki w dziejach rodu Knytlingów. Król widząc że pewnych spraw nie może przeciągnąć postanawia abdykowac i przekazać swą władzę młodszemu synowi. Jednocześnie potwierdza że feudalizm przestaje istnieć w jego królestwie zaś jedyna włądzą jest jego władza. Xiąże Bergen ogłosił się więc królem Norwegii zaś Xiąże Inflant-królem Danii. Wojna domowa przekształciła sie w wojnę między trzema narodami. Po raz pierwszy w dziejach tak też ludzie do tego podeszli. Jednocześnie niemal całkowicie rozpadła się Złota Orda. Podniosły się uciemiężone narody Europy. Mongołowie zostali zepchnięci na wschodnie rubierZe Rusi zaś z wielkiego chaosu jaki nastapił po ich wycofaniu się z Europy wyłoniły się setki małych ięstewek i królestewek oraz klika nowych, większych.
Rozpoczęła się epoka wielkich wojen o nowy kształ kontynentu.

Część dalsza losów Knytlingów w dziale EU III pod tytułem „Zwycięstwo w Pokoju”.

__________________________________________--
OT skasowano - AAR zamknięty - w celu kontynuowania proszę zgłosić się do administracji forum.
Raferti