"W Ogniu Rewolucji" Białogwardyjski AAR 1919-1924

Technikalia:
Mod : WERS Pinkiego
Hard / Agresive
W eventach trudność wybrana "normal" (żadnych bonusów i kar)

W Ogniu Rewolucji, Białogwardysjki AAR

Koniec Imperium Piotra Wielkiego.​

Rosja, 5 stycznia 1919 roku. Na zachodzie czteroletnie zmagania wygrała Ententa, Rzesza w poniżający sposób zmuszona została do skapitulowała. W „próżni” po wycofaniu się wojsk niemieckich i austro-węgierskich na terenach przyznanych Państwom Centralnym w traktacie z Brześcia zaczęła się organizacja nowych państw. We Francji w Wersalu miały zostać od nowa nakreślone granice Europy. Dawne imperium ogarnęła krwawa wojna domowa. Bolszewicy zmusili monarchę do abdykacji, następnie rozpędzili Dumę i zamordowali Mikołaja II. Wojsko i lud w większości stanęło po stronie rewolucyjnej, czerwonej tyranii. Rozpoczęła się masowa grabież, setki tysięcy rozstrzelano. Krótko po rewolucji październikowej Sowieci zawarli pokój z Cesarstwem niemieckim odstępując ogromne połacie terytorium, plamiąc tym samym honor Imperium. Niegdyś mocarstwo popadło w czerwoną anarchię. Nie wszyscy Rosjanie pogodzili się z upadkiem ojczyzny. Monarchiści, Mienszewicy, Republikanie zebrali się pod jednym sztandarem, przyświecał im jeden cel : uratować Matuszkę Rosiję od czerwonej pożogi.
Patriotyczni dowódcy mocno związani z etosem oficerskim stanęli w jej obronie. Wybuchła rosyjska wojna domowa.

Ogień Rewolucji.​

Siódmego stycznia 1919 roku w Rostowie nad Donem do sztabu wojsk Białych przybyła delegacja francusko-brytyjska z ofertą pomocy. Państwom Ententy zależało na ogromnych pożyczkach zaciągniętych przez Carską Rosję, których Bolszewicy spłaty odmówili tłumacząc się, że nie odpowiadają za decyzje poprzedniego rządu.
Obawiano się również „pochodni rewolucji”, która zgodnie z retoryką Lenina miała zostać zaniesiona na zachód na bagnetach Armii Czerwonej. Teraz gdy wygrały wojnę na zachodzie mogły się skoncentrować na ogarniętej ogniem rewolucji Rosji, oczywiście nie mogły się zaangażować poważniej, gdyż opinia publiczna sympatyzowała z Sowietami. Nierzadkim widokiem były czerwone flagi zatknięte na domach klasy robotniczej. Sytuacja była tragiczna. Na północy w Archangielsku utrzymywali się generałowie Władimir Maruszewski i Jewgienij Miller wsparci przez korpus amerykańsko-francusko-brytyjski. Ze względu na szczupłość sił byli niezdolni do ofensywy. Sytuacja była patowa, jednak swoją obecnością wiązali cenne dywizje armii czerwonej, tak potrzebne na południu i zachodzie. Za Uralem stacjonowały armie Admirała Kołczaka, który został zepchnięty do defensywy. Istniało duże ryzyko dalszego posuwania się Bolszewików trasą Magistrali Transsyberyjskiej na wschód, ku Syberii. Na terenach „trupa brzeskiego” zaczęły się organizować nowe państwa : Polska, Litwa, Łotwa, Estonia, Białoruś, ZURL i Ukraina.
Kraje te bez wyjątku pogrążyły się w wojnach o granice. Powoli wycofywała się armia Ober-Ostu.
Na południu stacjonowały resztki Białej Armii, która została bezsprzecznie zepchnięta do defensywy. Na wysokości Krymu i Rostowu nad Donem w miejscowości Hulajpole zainstalowali się Partyzanci Nestora Machno. Bolszewicy pod dowódctwem Trockiego przypominali śmiercionośny walec, który toczył się po Carstwie dławiąc kolejne punkty oporu. Głównodowodzący wojsk południa – Denikin zdołał przekonać wysłanników Ententy do wsparcia Białych. W Odessie wylądował brytyjski korpus ekspedycyjny zgrupowany w trzy dywizje. Trzy dni później francuskie odziały zeszły na ląd w okolicach Sewastopola. Na Kaukazie skończono formowanie Armii Ochotniczej w sile sześciu dywizji. Rosja potrzebowała rekruta, zwycięstwa i nadziei. Zaplanowano ofensywę ostatniej szansy.

Ofensywa ukraińsko-bolszewicka.​

Sytuacja 15 lutego, roku 1919 wstrząsnęła środowiskiem białogwardyjskim.
Na zachodzie Ukraińcy wyparli nieliczne i słabo zaopatrzone rosyjsko-kozackie garnizony i odcięło ważny port – Odessę. Na wschodzie rozpoczęła się zmasowana ofensywa Bolszewików. Przeważającymi siłami zmusili do wycofania się odziały Białych. Podeszli pod Mariupol bezpośrednio zagrażając od zachodu Rostowowi nad Donem. Sztab zachował jednak zimną krew. Armia ochotnicza dotarła na front, francuski korpus ekspedycyjny również był na pozycjach wyjściowych do ataku. Odziały wycofały się w ładzie, w ręce wroga nie wpadł żaden większy łup. Nie stracono ani jednego działa.Teraz przygotowywano wojsko do ofensywy, gromadzono zapasy i amunicję. Dzień „d” otrzymał kryptonim „Biały Honor”.

Polska niezależna i uznana przez Rosję.​

W marcu w odpowiedzi na dyplomatyczną notę państw Ententy rozgorzała zacięta pomiędzy elitami Białogwardyjskimi. Polska została poparta i uznana przez państwa Ententy na konferencji w Wersalu. Polska, lub Kraj Nadwiślański, jak to nazywali odrodzone państwo najbardziej Twardogłowi była integralną częścią Imperium Rosyjskiego. Uznanie nowego tworu wiązało się z uszczupleniem granic.
Ostatecznie wybrano „mniejsze zło” i uznano „wersalskiego bękarta”. Nie określono jednak oficjalnych granic. W myśli polskiej był to Dniepr, w myśli rosyjskiej dawne Królestwo Kongresowe. Jednak „niechętna współpraca” zaczęła się powoli układać. Decyzje państw zachodnich były absolutnie ostateczne. W ich interesie nie leżała silna Polska czy Rosja. W ich interesie było zniszczenie Sowietów i spłata gigantycznych kredytów.

„Biały Honor”​

Operacja „Biały Honor” rozpoczęła się w połowie maja.
Armia Krymska Przełamała obronę ukraińskich formacji i ruszyła na północ łącząc się z Korpusem Odeskim, następnie skierowały się na północny wschód na Krzywy Róg. Sowieci zostali pobici i zmuszeni do ustąpienia. Na centralnym odcinku frontu Partyzantom Nestora Machno udało się przelotnie opanować Dniepropietrowsk, po paru dniach grabieży, mordów i gwałtów zostali wyparci przez kontruderzenie Armii Czerwonej. Na wschodzie Armia Ochotnicza wzmocniona przez Korpus Kozacki natarła na zachód opanowując Mariupol. Obsadziwszy garnizon wykonano zwrot ku północy w kierunku Doniecka.
Czerwoni oficerowi zaskoczeni tak głęboką ofensywą dali się zaskoczyć i po paru dniach walk wycofali się na północ w kierunku Charkowa. Operacja zaczęła rozwijać skrzydła.

Batalion „Duma” podczas ataku na wieś Krasnowiańsk.




Polska zdrada!​

Tydzień po uznaniu niepodległości, Rzeczpospolita, oficjalnie sojusznik Rosji wycofała swoje odziały z Odessy przez Rumunię do Polski.
Garnizon opustoszał. Miasto były praktycznie nieobsadzone. Brytyjski Korpus Ekspedycyjny był daleko - 150 km na wschód. Był związany walką z armią ukraińską i osłanianiem skrzydła armii Krymskiej, która obsadziła Krzywy róg. Incydent ten znacznie ochłodził i tak niechętne stosunki polsko-rosyjskie. Odnosząc się do wniesionej skargi Białych Ententa stwierdziła, że są to odziały Polskie, podlegające Wojsku Polskiemu, a nie Sztabowi w Rostowie nad Donem. Niezwykle ważne miasto mogło paść, w dniach zmagań i podjętych działaniach zaczepnych mogło to oznaczać całkowite załamanie się morale i w konsekwencji – klęskę.




----------------------------------------------------------
Od Autora : Witam, po długiej przerwie znowu wziąłem się za AAR. Może najstarsi górale pamiętają jeszcze "Wojna, która zakończy wojny II Rzesza AAR" Rozegrałem tam dobre 4 lata, było z tego co pamiętam około 30-40 odcinków. Z początku chciałem go dokończyć, ale
uznałem, że między obecnym, a ówczesnym moim "writing skill" jest przepaść. Także rozpocząłem nowy, mam nadzieję, że parę razy lepszy.
Zaznaczę też, że będę się wspomagać dywizjami (Biała Rosja nie ma eventów mobilizacyjnych) w miarę postępów i opanowania ważnych miast. Będzie się to tłumaczyć poborem rekruta. Nie lubię cziterstwa, ale jestem do tego zmuszony, by mieć jakiekolwiek szanse w wojnie. Na wstępie dodałem sobie 12 dywizji (jednak rozsianych po froncie). Co by bez nich było ? Nigdy bym nie wyszedł z Rostowu nad Donem i Krymu. AAR nie miałby sensu. Po 2 latach zjedliby mnie Sowieci, chyba, że miałbym duże szczęście i dostał z 40 dywizji z radomowych eventów. Przypomnę, że liczba 10 w ciągu 2 lat to główna wygrana w totka.
No cóż, odcinki będą się pojawiać co tydzień dwa.
Dziękuję i pozdrawiam czytelników.