Wiek Imperiów - Multiplayer AAR

Wersja gry : Victoria Revolutions
Scenariusz : 1836

Gracze :
Myrten - Rosja
Luk - Prusy
Kornic - Wielka Brytania
Rappar - Francja



Imperium Wszechrusi 1836 -1843
W roku 1836 Imperium Wszechrusi było potężnym krajem, z którym na
wielkość może konkurowac tylko Imperium Brytyjskie, armia imperium
była duża lecz brakowało jej nowoczesnego sprzętu, a imperialny
przemysł był w powijakach, jedeyne fabryki jakie był to gorzelnie,
stolarnie, fabryka tkanin i jedna huta stali, a poziom piśmienności był
bardzo niski, urzędnicy szacowali go na około 15%. Imperator Mikołaj I
uznal że wielkie dzieło jakiego dokonał Piotr Wielki ponad 100 lat
wcześniej musi być powtórzone, Rosja musi mieć nowoczesne wojsko i
przemysł żeby móc konkurować z państwami zachodu.


Car Mikołaj I


Wojny Niemieckie i korpus ekspedycyjny

W tym czasie pruski król Fryderyk Wilhelm III rozpoczoł wojny które miały
na celu zjednoczenie Niemiec, car wysłał więc poselstwo do Berlin
celem podpisania umowy na której miały skorzystać oba kraje.
Negocjacje zakończyły sie sukcesem, w ich wyniku w królestwie Polskim
został sformowany Imperialny Korpus Ekspedycyjny pod dowództwem
generałą Vasilichikowa który świetnie sie spisywał w szkoleniu żołnieży.
Korpus miał siłe 10 dywizji, i zaraz po sformowaniu przekroczył granice
Prusko-Rosyjską, gdzie miał pomagać wojskom pruskim, a zarazem
żołnieże mieli poznawać zachodnie metody prowadzenia wojny.
W między czasie obawiające sie utraty wpływów w Rzeszy Cesarstwo
Habsburgów wypowiedziało Prusom wojne, ale na nieszczęście
Austriaków na ich drodze stanoł Korpus Vasilichikowa z którym ich małe
armie w sile 1-3 dywizji nie miały żadnych szans.
Dzięki korpusowi Prusom udało sie zmusić Austrie do podpisania
rozejmu i zostawienia Rzeszy na pastwe Pruskich wojsk.
W zamian za tą pomoc pruscy doradcy techniczni wsparli rozwój rosyjskiej myśli technicznej.

Wojny na Kaukazie i w Kazachstanie

Kiedy w Niemczech trwały wojny pruskie i car postanowił pomóc Prusom
władca Gruzji wygłosił w Suchumi przemówienie krytykujące cara i
wzywające Gruzinów do walki z rosyjskim Imperializmem, nim ta
wiadomość o tym dotarła do Cara otrzymał ją dowódca kozaków na
północnym Kaukazie, polecił on nie informować Cara, a kozakom wydał
rozkaz natychmiastowego wyruszenia na Suchumi. Nieliczne gruzińskie
siły policyjne nie były wstanie przeciwstawić sie kozakom i Suchumi
zostało zajęte, wiadomość w końcu mogła dotrzeć do cara, a władca
Gruzji musiał przejść na piechote do Petersburga żeby wybłagać cara
Mikołaja o litość dla swojego kraju.
Car Mikołaj był łaskawy i pozwolił nadal istnieć gruzińskiemu "państwu",
tym czasem dalej na wschód barbażyńscy tatarzy z Khivy atakowali
rosyjskie szlaki handlowe, Car polecił tamtejszym wojskom skońćzyć z
tym barbażyństwem i zająć Khivę, wyższość wojsk rosyjskich
udowodniła już pierwsza bitwa pod Urghanc gdzie siły Khivy zostały
rozgromione i w krótce po niej Khiva została częścią Imperium.
Wracające z Khivy siły nie wiedziały o tym że Gruzja została już
upokorzona przez kozaków więc dowódca postanowił żeby zboczyć
nieco z drogi do domu i przyłączyć do Imperium Gruzje. Tym razem
jednak gruzini nie stawiali żadnego oporu. Kiedy gruziński władca wrócił
do Suchumi nazwał publicznie cara oszustem, za co sąd polowy skazał
go na 20 lat pracy w Petropawłowsku na kamczatce.


Rozwój przemysłowy i wojskowy do roku 1843

Po wojnach w Niemczech, na Kaukazie i w Kazachstanie Car uznał że
system transportowy cesarstwa opierający sie głównie na wozach
konnych i przemysł rosyjski są przestarzałe co pokazała "wojna" z
Gruzją, powołał więc urząd Wielkiego Kanclerza Imperium, a Wielkim
Kanclerzem został daleki krewny cara, Wielki Książe Konstanty
Wladymir Myrtenov-Romanov.
Nowy Kanclerz natychmiast wzioł sie do pracy, rozpoczęto rozbudowe
istniejących już fabryk, zaczęto też kampanie mające na celu namówić
arystokratów i innych bogatych obywateli Imperium do zakładania
własnych fabryk i linii kolejowych, w tym celu zaczęto sprowadzać
niezbędne do tego materiały, od strony wojskowej Kanclerz nakazał
utworzenie armii tak wielkiej że tylko wielka armia Napoleona mogła by
sie z nią równać, w roku 1843 armia Imperium liczyła już 43 dywizje
zawodowe i 48 dywizji rezerwowych, Car nie mógł sie doczekać żeby
wypróbować nową armię Konstantego.


Wojna z Turcją o Bałkany.

Okazja przyszła po kilku miesiącach kiedy Turcy przeprowadzili pogrom ludności słowiańskiej na bałkanach, taka zbrodnia nie mogła ujść płazem i 17 Września 1843-go roku Imperium Rosji wypowiedziało wojneTurcji,
jak powiedział Car w swoim przemówieniu celem tej wojny jest wyzwolenie drugiego Rzymu i raz nazawsze wygnanie muzełmanów ze świętej Europejskiej ziemi. Lud Petersburga na wieść o zbliżającym sie odzyskaniu miasta Konstantyna i Justyniana wiwatował z radości.
W ramach wdzięczności i chrześcijańskiej solidarności pomoc wysłały też Prusy.
Kanclerz Konstanty ocenia że po zajęciu Konstantynopola Bukaresztu, Sofii, Belgradu i Tirany Imperium Ottomańskie rozpadnie sie jak domek z kart.
Rosyjska armia jak narazie miażdży siły Tureckie i zajełą już większość Wołoszczyzny i zmierza w błyskawicznym tempie do wyznaczonych celów.


Wojna z Turcją i cele do zajęcia.

 

Krolestwo Prus - 1836-1843



Krolestwo Pruskie od kilkudziesieciu lat staralo sie przejac palme pierwszenstwo w Niemczech i od zawsze dazylo do swoistej niemieckiej supremacji. Panstewka niemieckie, pozostalosc rozdrobnienia feudalnego i skostnialego systemu Cesarstwa Rzymskiego pod przywodztwem Habsburgow, jednak latwo nie byly w stanie wyrzec sie swej suwerennosci i to stalo na przekoszie Prusom w ich najwazniejszym celu geopolitycznym, czyli zjednoczeniu Niemiec. Oprocz tego oczywiscie na drodze stalo Imperium Austriackie, z Cesarzem Austrii na czele, ktory strzegl jak oka w glowie, by Prusom, ani nikomu innemu nie przyszlo do glowy zdominowac i zjednoczyc ziemie niemieckie.

Jednakze w Narodzie Niemieckim od dluzszego czasu istnialy naturalne tendencje zjednoczeniowie. Niemiecki narod dojrzewal do oczywistej rzeczy, ze ten wiek bedzie wiekiem imperiow i wiekiem silnych i scentralizowanych panstw. Dojrzewal tez do tego, ze narod niemiecki, jako najbardziej rozwiniety cywilizacyjnie ma swoja wazna misje do spelnienia w Europie i ze dluzsze podtrzymywanie fikcji rozszatkowanie Zywiolu Niemieckiego moze byc na dluzsza mete zgubne.

Krol Fryderyk Wilhelm III postanowil w pewnym momencie przeciac raz na zawsze te dywagacje i za namowa nowego Ministra-Przewodniczacego Prus ksiecia dolnoslaskiego Otto von Lukosha Radevburga, przeprowadzic szybka precyzyjna akcje, ktora choc ryzykowna, gdyby sie powiodla raz na zawsze rozwialaby watpliwosci dotyczace przyszlosci Niemiec. Bez dyplomacji, a sila i podstepem, tak zadecydowal sie dzialac Krol Pruski.

Na poczatku lipca 1836 Fryderyk Wilhelm III, przedtem od pol roku gromadzac regularna Armie Pruska kolo granic z panstewkami niemieckimi, zdecydowal sie o akcie inkorporacji Wolnego Miasta Frankfurtu nad Menem powolujac sie przy tym na sfalszowana uchwale Rady Miejskiej tego wolnego miasta. Wywolalo to fale burzy w calej Konfederacji Niemieckiej, a takze na dworze cesarskim we Wiedniu. Frankfurt natychmiast wypowiedzial wojne Prusom jak tylko pierwsze oddzialy Junkrow weszly na ziemie tego Panstwa-Miasta, podobnie postapily wszystkie ksiesta niemieckie i inne miasta Konfederacji Niemieckiej. Ksiaze Lukosh Radevburg zacieral rece - pierwsza czesc planu przebiegla znakomicie. Ksiaze zapewnial krola, ze Austria nie wlaczy sie do konfliktu, obawiajac sie sromotnej porazki, podobnej do tej z wojen slaskich i poki co tak faktycznie bylo. Ogloszona oficjalnie, choc trwajaca juz od kilku dni mobilizacja powszechna w Armii Pruskiej szla pelna para. W przeciagu miesiaca wojska pruskie zaatakowaly na wszystkich frontach zajmujac kluczowe miasta niemieckie. Po kolei padaly ksiestwa, wiekszosc z nich calkowicie sie nie broniac. Ludnosc tych miast jednakze witala Pruskich Zolnierzy jako swoich i wyzwolicieli, kwiaty i lzy szczescia, to reakcje w wiekszosci miast.

We wrzesniu przyszla ta oczekiwana, ale niechciana wiadomosc - Cesarstwo Austriackie wypowiedzialo Krolestwu Pruskiemu wojne. Zrobilo tej jednak na tyle pozno, ze wiekszosc spoleczenstwa niemieckiego juz popieralo cel pruski, zjednoczenia Niemiec, a obrona niemieckich panstewek byla juz praktycznie zalamana. Wojska austriackie przekroczyly co prawda granice na Slasku, ale byly nieliczne i slabo zorganizowane. Prusy wyslaly w ten rejon kilka korpusow Armii Poborowej i - co bylo najwieksza niespodzianka i sukcesem dyplomacji Kanclerza Lukosha Radevburga - Imperialny Rosyjski Korpus Ekspedycyjny w sile prawie 100.000 zolnierzy, w sklad ktorych wchodzily tez elitarne jdnostki kozackie wslawione swoja brutalnoscia. Kazda bitwe austriacy przegrywali i mimo ze udawalo im sie przez jakis czas zajmowac pokazna czesc terytorium niegdysiejszej Polski to jednak, gdy tylko przybywali zolnierze pruscy armia austriacka musiala sie wycofywac.

Tymczasem nastal rok 1837, a wiekszosc panstw niemieckich juz skapitulowala, bronily sie jeszcze Bawaria, Badenia i Wirtembergia, jednakze i one z malymi szansami na sukces. Austria widzac ze niedlugo Prusy beda mogly rzucic swoje zahartowane w boju wojska z poludniowych Niemiec na Wieden przystala na propozycje Prus podpisania pokoju bez jakichkolwiek zadan.

Tym samym ostatecznie w II polowie 1837 zakonczyla sie wojna o zjednoczenie Niemiec defilada wojsk pruskich w Monachium. Badenia, Frankfurt nad Menem, Wirtembergia i Bawaria dostaly ograniczona suwerennosc, jednakze pod zwierzchnictwem Krola Pruskiego, a takze z okrojonym swoim terytorium. Tym samym przygotowano grunt po powolanie przyszle Zjednoczonego Panstwa Niemieckiego. Jednakze oficjalnie nadal na mapie i w polityce miedzynarodowej nie istnieje pojecie Panstwa Niemieckiego, a jedynie Krolestwo Prus. Fryderyk Wilhelm IV wahal sie bowiem jeszcze koronowac na Cesarza Niemiec, gdyz nie wiedzial jak przyjmie te zapedy pruskie dyplomacja miedzynarodowa.

W 1840 Fryderyk Wilhelm III zmarl, a krolewski tron objal Fryderyk Wilhelm IV, ktorym od poczatku zawladnela chec koronowania sie na Cesarza Niemiec. Potrzebny byl jeszze do tego wlasciwy moment i sposobnosc. Moment ten jednak zbliza sie nieuchronnie. Lata 1840-43 to lata dynamicznego rozwoju gospodarczego, system kapitalistyczny w Pruskich Niemczech rozwinal swoje skrzydla. Skrzetnie subsydiowanie przez panstwo wielkich inwestycji wraz z rownoleglym rozwojem prywatnej przedsiebiorczosci sprawil, ze pruska infrastruktura, a w szczegolnosci kolej jest najbardziej rozwinieta na calym swiecie. Ogromne fabryki stali wzniesione w Zaglebiu Ruhry, a takze Fabryki Cementu i Towarow Konsumpcyjnych w Saksonii, Westfalii, Hesji, czy Frankoni emanowaly swoim blaskiem na caly swiat. Dochod narodowy brutto zwiekszyl sie praktycznie dwukrotnie. Potencjal przemyslowy zaczal byc nawet uwazany w prestizowych rankingach za wyzszy od tego, ktory posiada Imperium Brytyjskie. Prusy po prostu galopowaly gospodarczo.

W miedzyczasie Prusy tez rozwijaly naklady na armie, zwiekszono pule mobilizacyjna wojsk pruskich, a takze podlozono podwaliny pod powolywanie nowych dywizji regularnych. Pod koniec 1843 rozpoczeto formowanie pierwszej nowej dywizji artyleryjskiej, w nastepnych latach powiekszone maja byc w znaczacy sposob fabryki amunicji, materialow wybuchowych i artylerii. Prusy wchodza w nowe dziesieciolecie silne jak nigdy i przygotowane na to by ostatecznie zjednoczyc Niemcy.

W miedzyczasie Krol Pruski podziekowal Carowi Rosji za jego wspanialomyslnosc i odwdzieczyl sie wyslanie Ekspedycyjnego Legionu Pruskiego, na zblizajaca sie wojne Rosyjsko-Osmanska. Jak wiadomo na linii Peteresburg-Berlin widac ogromne ocieplenie, ponoc niektore wroble cwierkaja o podziale Austrii, ktora ma podzielic los niedawnego innego imperium, czyli Rzeczpospolitej Obojga Narodow.

 

Monarchia Francuzów w latach 1836-1843


W roku 1836 Prusy rozpoczęły wojne w Niemczech, która musiała się skończyć ich całkowitym zwycięstwem. Rząd Fracuzów zrozumiał, że jedyna szansa na obronienie się przed Niemieckim Imperializmem jest zjednoczenie katolickich krajów. Postanowonio, że musi się dokonać za każdą cenę, nawet cenę ich sumień. W czasie tego spotkania minister do spraw zagranicznych powiedział brzemienne w skutkach słowa:
Słabi nie mają prawa istnienia.

Za pierwszy cel przyjęto Belgię - małe, niedawno wyzwolone państwo na Niderlandach. Bez poparcia Wielkiej Brytani i Francji nie miało prawa przetrwać, dlatego Flamandczycy bezustannie o nie zabiegali. Bezskutecznie. Francja, od której się spodziewali poparcia, zaatakowała ich. Nowo sformowana, doskonale wyszkolona armia nie dała przeciwnikowi żadnych szans. W ciągu zaledwie 6 miesięciu cała Belgia dostała się pod kontrolę Francji. Przystąpiono do rozmów, które odbyły się w Paryżu. W ich wyniku przyłączono do Francji niemal całe terytorium południowych Niderlandów. belgom pozostawiono tylko Brukselę i niewielki teren wokól niej.

W tym czasie Prusy dokonały zjednoczenia Niemiec, prześcigając Francją pod względem siły. Przyłącznie Belgii to było za mało by móc zrównoważyć siłę wschodniego sąsiada. Postanowiono połączyć Włochy i Francję w jedno królestwo z stolicą w Paryżu. Niestety Państewka Włoskie nie potrafiły dostrzec zagrożenia ze strony Niemiec. Wobec postawienia przed taką sytuację mężowie stanu postanowili wykorzystać armię. W trzydziestym ósmym wojsko ruszyło na Sardynię. Jednak Wielka Brytania podpisała pokój z królestwem jako lider. Francja stała się pośmiewiskiem, jej prestiż znacznie spadł. Jednak rząd mimo niepowodzień postanowił kontynuować politykę.

W środkowych Włosech było 5 państewek:Lucca, Mantua, Florencja, Modena i Parma. Wszystkim wypowiedziano w trzydziestym dziewiątym wojnę. Wobec potężnych wojskom Francji żadno z nich nie mogło stawić skutecznego oporu. Dostały sie pod jurysdykację Paryża.

Potencjał Przemysłowy Prus nieustannie wrastał przeganiając Francję i Wielką Brytanię. Ministerstwo Gospodarki postanowiło temu przeciwdziałać przez zwiększania liczby kapitalistów. Obecnie wynosi ona ponad 150 tysięcy, jednak potrzeby Francji szacuje się na ponad 350 tysięcy, dlatego nieustannie trwa zdobywania środków na mianowanie nowych. Oprócz tego ułatwiono im znacznie egzystencję poprzez zmniejszenie podatków do 0 procent i ceł do minimalnej wartości.

W czterdziestym drugim doszło do kolejnej wojny z Belgią. Oficjalnym powodem były żądania Brukseli odnośnie pozostałych Flamandzkich ziemi. Nieoficjalnie Paryż nie miał zamiaru dalej tolerować obecności tej enklawy. Armia Francuska błyskawicznie pokonała Belgijską pseufoarmię i zajęło Brukselę. Południowe Niderlandy zostały ponownie zajęte.

W 42 doszło także do kolejnej konfrontacji z Piemontem i jego sojusznikiem - Papieżem. Tym razem nie popełniono błędu poprzedniej kampanii i armia Francuzów zajęła niepokojona zajęła całość ich terytorium. W wybiku pokoju iększośc ich terytoriów przyłączono do Francji, a w planach jest nawet zajęcie tych ochłapów, które poozostowiano. Teraz wojsko Francji szykuje się do zajęcia kolejnego celu - Królestwa Dwóch Sycylii.

 

Europa w 1853r.