"Wojna, która zakończy wojny" II Rzesza AAR

Technikalia:
Mod: 1914
Państwo: Niemcy
Poziom trudności: normal/furius

" Jakieś przeklęte błazeństwo na Bałkanach stanie się zarzewiem kolejnej wojny. "

​

II Rzesza Niemiecka

​

Rok 1914 zdawał się być jak każdy inny, nikt nie spodziewał się, że to właśnie w tym roku rozpocznie się wielka wojna, która pochłonie miliony istnień. W samym centrum wydarzeń miało się znaleźć dumne państwo Niemieckie.
​

Do wielkiej sali wszedł Cesarz Niemiec Wilhelm II, wszyscy ministrowie i oficerowie wstali by oddać cześć cesarzowi. Przeszedłszy długość całej sali usiadł w podstarzałym fotelu. Jego oczy ujrzały stos dokumentów dotyczących zapewne armii, floty, gospodarki, różnorakich spraw międzynarodowych. Z zamyślenia wyrwał go głównodowodzący armii Helmuth von Moltke, który rozwinął na stole mapę Niemiec ze szczegółowym rozmieszczeniem dywizji, po czym zaczął mowę.

Zachodnia Granica​

Wschodnia Granica​

​

Okręgi Wojskowe​

​

Helmuth von Moltke - "Nasza armia jest jedną z największych i najlepiej zorganizowanych na świecie. Pod czynną służbą znajduje się 1,5 mln żołnierzy, więc liczebności owo ustępujemy tylko Rosjanom, niedługo zostaną powołanie nowe dywizje, które zostaną rozlokowane nad granicę z Belgią."
Wilhelm II - "Cieszę się, że Wermacht cały czas się rozwija, doszła do mnie również wiadomość, że plan ataku na Francję został poważnie zmodyfikowany"
Helmuth von Moltke - "Wcześniejszy wariat dowództwo uznało za zbyt ryzykowny, gdyby plan się nie powiódł nasze armie zostałyby otoczone w Belgii i zniszczone, wtedy Rosjanie i Francuzi zajęli by z marszu cały nasz kraj. Koncepcja się nie zmieniła, tylko do przyjęliśmy wariat bardziej praktyczny. Do ochrony Alzacji i Lotaryngii zostanie utworzona "Armia Alzacji i Lotaryngii" w sile 24 dywizji, na wschodzie zostaną utworzone 3 nowe armie "Śląsk" w sile 8 dywizji, "Poznań" w sile 8 dywizji oraz "Prusy" w sile 8 dywizji, razem do ochrony frontu wschodniego zostanie przeznaczonych 24 dywizje, reszta czyli 52 dywizje zostaną rzucone do ataku na Belgię."
Wilhelm II - "Dziękuje panie marszałku może pan usiąść."
Następny wstał Hugo von Pohl, dowódca marynarki wojennej Niemiec.
Hugo von Pohl - "Flota Niemiecka dysponuje : 34 pancernikami, 15 ciężkimi krążownikami, 50 lekkimi krążownikami, 3 krążownikami liniowymi. Posiadamy również 3 flotylle transportowe oraz 18 flotylli niszczycieli. Do dyspozycji mamy również 3 okręty podwodne, które niestety są bardzo wadliwe. Kriegsmarine zgrupowana jest we 2 floty."
Wilhelm II - "Dziękuję za wyczerpującą odpowiedź, może pan usiąść, przepraszam również wszystkich muszę wyjść, kontynuujcie beze mnie, przeczytam raport później."

Wszyscy wstali, cesarz powoli kierował się ku drzwiom wyjściowym wyraźnie nad czymś rozmyślając.

Rząd II Rzeszy.​

Wermacht i armie sojusznicze.​

Organizacja Kriegsmarine.​

Stan gospodarki Niemiec.​

Posiadłości Niemieckie w Afryce.​

Kolonie Niemieckie na Pacyfiku.​

Badania oficerów i naukowców niemieckich, priorytetem jest rozwój armii.​

23 Marca 1914 r
Dokonany został akt aneksji Libii przez Włochy. Od początku było wiadomo, że armia libijska nie ma szans, odziały arabów były masakrowane przez włochów, wojna ta pokazała, że sile ognia, żadna szarża czy to kawalerii, czy piechoty nie jest straszna.


Z pamiętnika włoskiego żołnierza.
"(...) zbliżają się, jest ich tak wielu, na oko ok. 10 tys. Nas jest tylko ledwo 700. Szarżują na nas 600m, 500m. Ktoś krzyknął "pozabijają nas uciekajmy!". Rozległ się strzał najpewniej oficer zabił tego tchórza, 400m... rozległ się rozkaz "Ognia!" siła ognia była przytłaczająca, Maksimy wypluwały kolejne kule, ja strzelając starałem się zabić jak najwięcej tych dzikusów, padli jak muchy, lecz nadal opętańczo szarżowali na nasze pozycje. Byli ok 15 m od nas, pojedynczy szaleńcy, którzy przedarli się przez ocean ołowiu. Nagle zobaczyłem wielki miecz nad sobą. Miałem szczęście gdyż kolega oddał strzał, trafił prosto w serce tego zuchwalca. Zwycięstwo było nasze, Viva Italia!" W bitwie pod El Aruk zginęło 9943 arabów, Włosi strat nie ponieśli.


Karabin Maxim "zwyciężca spod El Aruk"




12 kwietnia
Zakończył się trening 8 dywizji piechoty wzór. 1915 oraz do użytku zostało oddanych 6 baterii dział wzór 1915. Toczy się spór do jakich okręgów owe dywizje mają zostać przydzielone, von Moltke chce je wszystkie rzucić na zachód, do pilnowania granicy z Belgią natomiast arystokracja chce, żeby broniły Prus, ostatecznie został zawiązany kompromis 4 dywizje do okręgu Kolońskiego oraz 4 Dywizje do Prus. Baterie dział zostały przydzielone do Armii, stacjonującej nad granicą z Francją.



28 Czerwiec 1914 r.
Do Berlina ok 18:21 dotarła depesza z samego Wiednia, treść była szokująca.
"Arcyksiążę Ferdynand Habsburg zamordowany stop. W Sarajewie stop. Zabójcą serbski nacjonalista stop."

arcyksiążę Franciszek Ferdynand i Gawriło Princip​

W całym cesarstwie Austro-Węgierskim ogłoszono tygodniową żałobę.
Wszędzie można było odczuć nastroje anty serbskie. W parlamencie Węgierskim została wygłoszona mowa, którą można było uznać za wojenną. Tydzień po zamachu zostało postawione Serbii ultimatum.
Niedługo potem do Berlina przyjechał austriacki minister spraw zagranicznych. Postawił sprawę jasno, jeżeli Serbia nie przyjmie ultimatum, oba państwa znajdą się w stanie wojny. Niemiecki rząd poparł Austriaków i dał wszelkie zapewnienia o wzajemnej pomocy. Niestety od trójprzymierza odłączyły się Włochy które żadnego interesu w poparciu Austro-Węgier nie miały. 12 Lipca został podpisany przez Niemcy i Austro-Węgry pakt który, traktował o wzajemnej pomocy wojskowej i gospodarczej.






15 Lipca 1914r
Do rządu Serbskiego zostało wysłane ultimatum, dając 24 godziny na odpowiedź. Odmowa była równoznaczna z wypowiedzeniem wojny.​

Ultimatum zostało odrzucone przez rząd Serbski.
16 Lipca 1914 r. o godzinie 8:00 Austro-Węgry Wypowiadają wojnę Serbii.



20 Lipca Rosja ogłosiła częściowa mobilizację przeciwko Austro-Węgrom jako krok poparcia dla Serbii i zagroziła wojną jeżeli Cesarstwo nie odwoła powszechnej mobilizacji. Austro-Węgry
zignorowały Rosyjskie żądania. 18 Lipca Niemcy zagroziły Rosji wojną jeżeli ta przeprowadzi powszechną mobilizację.
W odpowiedzi na to także Francja ogłosiła mobilizację. 1 sierpnia II Rzesza ogłosiła wojnę z Rosją, a dwa dni później Francja wypowiedziała wojnę Niemcom.
Wojna stała się faktem...

​

@Edit: Sorry zapomniałem, że to mój x2 AAR. Pierwszy "AAR" napisałem jakieś 2 lata temu, zresztą sami zobaczcie to epickie dzieło http://forum.eufi.org/showthread.php?t=17490
PPS: Następny odcinek w najlepszym wypadku we wtorek wieczorem, w najgorszym w sobotę rano.

BARDZO WAZNY PPS: Nie będę mógł ruszyć dalej jeżeli ktoś nie napisze eventu dającego Francuzom 40 dywizji, bez nich się nie wybronią i rozjadę ich z zamkniętymi oczyma. No i jeszcze Rosjanom z 40 dywizji.

 

" Wojna jest koniecznością biologiczną, naturalnym prawem w walce o byt. "



II Rzesza Niemiecka



Nad wielką mapą było pochylonych wielu oficerów, wszyscy czekali na von Moltkego, który się spóźniał dobrych 20 minut. Nastroje były dobre, wszyscy byli pewni, że za 2 tygodnie będą w Paryżu. Po długim oczekiwaniu, do pokoju wparował Marszałek, który ciężko dysząc krzyknął "Ci tłuści idioci!, przeznaczyli następne dywizje do obrony Prus kosztem, oddziałów ofensywnych które mają przejść przez Ardeny". Na sali zapanowała cisza. "Następne dywizje, toż to może przynieść klęskę całej operacji." - rozmyślali po cichu generałowie. "Panowie, musimy wykonać ograniczony plan, nie zaatakujemy Holandii."



W całej Rzeszy rozpoczęto mobilizację, w ciągu 24 godzin do jednostek mieli się stawić poborowi, którzy po wyekwipowaniu mieli natychmiast pojechać w pociągach na front. Wszystko musiało działać jak w zegarku, przed wojną generalicja Niemiecka przestudiowała ok 11 tyś rozkładów pociągów, aby jak najszybciej zaatakować Francję, nic nie mogło zawieść.


Niemcy byli przekonani, że wojna potrtwa krótko. Tu żołnierzy pospieśnie namalowali napis "Z Monachim przez Metz do Paryża".


20 Sierpnia 1914 r. Niemcy zażądali swobodnego przemarszu wojsk przez terytorium Belgii, Belgowie odmówili. II Rzesza nie mając wyjścia 21 Sierpnia wypowiada wojnę Belgii i Luksemburgowi. Imperium Brytyjskie w odpowiedzi na akt agresji odpowiada wojną. 22 Sierpnia do wojny po stronie Ententy dołącza Imperium Brytyjskie, wojna zaczyna ogarnia cały świat.




23 Sierpnia 1914 r.
Wojska Niemieckie wkroczyły do Belgii. twierdza Liege która wydawała się taką przeszkodą padła w parę godzin, nasze armie są na dobrej drodze, wszystkie idzie gładko, w takim tempie za tydzień osiągniemy Paryż, Got Mit Uns!.

24 Sierpnia 1914 r.
Niestety Francuzi przewidzieli ruchy naszych wojsk, z zaciekłością zaatakowali od strony Luksemburga. Jeżeli nasze odziały nie obronią pozycji nasze armie w Belgii zostaną odcięte. To katastrofa, uderzyli w nasz najczulszy punkt!



6 Września 1914 r.
Armie Niemieckie doszły do kanału La Manche zajmując ważny port - Gent. Równocześnie 24 Dywizje wkroczyły na tereny północnej Francji. 12 dywizji kontynuuje ofensywę w kierunku Lille i Dunkierki. Tylko ten nieszczęsny klin od strony Luksemburga, nasze wojska są cały czas narażone na okrążenie.



15 Września 1914 r.
Generalicja Niemiecka przygotowuje się do ofensywy na Sedan i Epinal, jeżeli udałoby się zdobyć te dwa miasta odcięlibyśmy armie
Francuskie znajdujące się w północno zachodniej Belgii oraz w Luksemburgu. Muszą zostać dopracowane najmniejsze szczegóły całej operacji, mamy niebywałą szanse na zniszczenie 20 dywizji Francuskich. Atak jest wyznaczony na 16 Września na godz 8:00.
Na początku nasza artyleria trzygodzinnym ostrzałem przerzedzi szeregi żabojadów, następnie 12 dywizji ruszy z Remis do w stronę Sedanu, niestety muszą przejść przez kompleks fortów Verdun. 2 Armia w sile 8 dywizji ruszy
z Alzacji i Lotaryngii w stronę Epinalu. Przewidujemy zacięty opór Francuzów, ale jeżeli wszystko się uda, możemy okrążyć przeszło 300 tys. Francusko-Belgijskiej piechoty.

Operacja Gericht (Sąd)
​

O godzinie 8:00 Niemieckie baterie zaczęły ostrzał fortów Verdun, Francuzi nie pozostali dłużni i również otworzyli ogien.​

Gdy ostrzał ustał nad Verdun, zapadła grobowa cisza. Było to cisza przed burzą, zołnierzy niemieccy czekali na rozkaz, aby rozpocząć szturm.​

[

(...) nagle rozległy się gwizdki, żołnierze cesarscy poderwali się z okopów i zaczęli biec ku pozycjom Francuskim. Wtem żabojady otworzyli ogień, cała pierwsza fala padła pod przytłaczającym ogniem gniazd karabinów maszynowych i moździerzy. Drugą fale natarcia spotkał ten sam los, lecz teraz miały zostać rzucone wszystkie jednostki, ktoś zakrzyknął "Got mit uns!". Rozległy się gwizdki oficerów. Tysiące poderwało się z okopów i z okrzykiem na ustach ruszyli w stronę przestraszonych Francuzów. Wielu zginęło zanim dotarli do okopów przeciwnika. Kiedy Niemcy dotarli do Francuskich pozycji rozgorzała walka wręcz, przemocy nie była końca, następne reduty padały, w ręce Niemców wpadła bateria ciężkich dział, których załoga się uciekła zostawiając artylerię. Była to pierwsza bitwa pod Verdun. Straty Francuskie wyniosły 13 tyś zabitych i rannych, Niemieckie sięgnęły 50 tyś zabitych i rannych, każdy metr zdobytej ziemi był okupiony krwią niemieckiego żołnierza.
​

Jeden z wielu poległych Niemców.​

[

​

Ostatecznie wszystkie cele operacji "Gerecht" zostały zrealizowane, a armie Francuskie odcięte.​

​

14 Pazdziernika 1914 r.​

Wojska Niemieckie zdobywają kolejno: Dunkierkę (9 październik), Lille (11) Październik oraz wkraczają do Amnies 12 Października. Ofensywa posuwa się coraz szybciej ku Paryżowi. W celu ochrony wschodniej flanki zostaje zaatakowane miasto Compiegne, Francuzi wycofują się po 2 dniach obrony, nasze siły napierają również na kocioł Belgijski. Za jakiś tydzień odcięte armie powinny skapitulować.

​

26 Pazdziernika 1914 r.​

Francuzi rozpoczęli kontrofensywę w kierunki Epinal, jeżeli uda im się je opanować przełamią okrążenie i uwolnią 100tys, piechoty, która desperacko broni się w twierdzy Metz.


Klęska wojsk Niemieckich pod Epinal
​

1 Listopada 1914 r.​

Z suchego doku wypływa nowa duma Niemieckiej Kriegsmarine, nowy okręt flagowy - SMS Grosser Kurfurst. Jest to jeden z najnowocześniejszych okrętów jakie pływają po morzach i oceanach. Admiralicja jest zachwycona.

​

6 Listopad 1914 r.​

Po zwycięstwie pod Epinal generalicja Francuska nie próżnuje. W celu okrążenia wojsk Niemieckich atakują Sedan i ruiny fortów Verdun.​

Działo Francuskie ostrzeliwujące Niemieckie pozycje.​

​

Klęska pod Sedanem​

​

18 Listopada 1914 r.​

Nareszcie rusza ogromna kontrofensywa, wojska mają za zadanie odbić Sedan i Epinal, Francuskie armie są wyczerpane i na pewno, uda się przebić ich obronę, również twierdza Bastonge powinna niedługo upaść.

Ofensywa pod Epinal.


Ofensywa pod Sedanem.


Ruiny Sedanu.
​

Zamek Hohenzollernów, gdzieś w Niemczech​

[Wilhelm II - "(...) mam teraz powiedzieć ? Dziesiątki tysięcy Niemców przelało krew za nic?!
von Moltke - "To nie tak, na wiosnę gdy mrozy zelżeją i śnieg, stopnieje rozpoczniemy nową ofen..."
Wilhelm II - "Dość! zaprzepaścił pan szansę na wygraną Niemiec, przez pana przegramy tą wojnę! Zostaje pan natychmiast odwołany."
von Moltke - "Wasza wysokość naprawdę proszę mi dać 3 miesiące, a zdobędę
Paryż!"
Wilhelm II - "Pan jeszcze chce drugiej szansy?!. Wykluczone! Proszę stąd natychmiast wyjść !
von Moltke - "Ale dużo zdobytych terenów i..."
Wilhelm II - "WYJŚĆ!!!"

Linia frontu 15 Grudzien 1914 r.​

​

Klęska planu Schliffena​

​

Nowy głównodowodzący Erich von Falkenhayn, rozkazał na całej linii frontu zachodniego wybudować potężną linie umocnień na której Francuzi wykrwawiliby swoje rezerwy ludzie. Teraz priorytetem była Rosja, dopiero po jej pokonaniu ofensywa na zachodzie miała być kontynuowana. Admiralicja zaraportowała, że Kriegsmarine jest gotowa do wojny. Do sztabu dotarł też plan, który nosił kryptonim "Ubot waffe".

Nowy głównodowodzący armii Niemieckiej Erich von Falkenhayn ​

​

-----------------------------------------------
Nie mam siły poprawiać literówek, błędów stylistycznych i ogonków których jest pewnie pełno. Oczy mi się same zamykają. Jutro je poprawie, I byłbym wdzięczny gdyby ktoś przepuścił przez Worda. 2 odcinki w jeden dzień to chyba dla mnie ciut za dużo.

@edit
Nareszcie poprawiłem cały tekst, byłem zaskoczony ilością błędów. Zdania była wręcz koszmarnie sformułowane. Szczęście, że umieściłem je wczoraj w nocy (senność trochę mnie usprawiedliwia) to dużo osób je nie przeczytało ^^. Tym którzy przeczytali proponuję przeczytać jeszcze raz. Gwarantuje, że tekst ujdzie o wiele lżej. Na marginesie przydałaby się jakaś krytyka, bo na pewno błędy robie, a chciałbym je jak najszybciej skorygować. Nowy odcinek będzie ok środy-czwartku. Aktualnie mam już obrobione screeny + 20% tekstu.

 

xd

" Wojna z Rosją, w której musielibyśmy popierać Austrię, byłaby wielkim nieszczęściem, gdyż nie moglibyśmy nic zyskać, nawet zwrotu kosztów wojennych. "



II Rzesza Niemiecka
​

3 Stycznia 1915 r.​

Nowy rok 1915 nie zachęcał do optymizmu. Armie Niemiec nie zdołały zdobyć Paryża i
tym samym rzucić na kolana Francję. Stolica Francuska jest tak blisko, zaledwie 50 km.
od linii frontu, lecz ofensywa na potężnie umocnione Francuskie pozycje byłoby jak samobójstwo.
Musimy przerzucić dywizje z Frontu zachodniego na wschodni, aby obronić się przed Rosjanami, lecz niestety da to przewagę
żabojadom, którzy na wiosnę na pewno rozpoczną ofensywę. Stawia nas to w trudnej sytuacji,
Gdyż na froncie wschodnim nie idzie nam najlepiej, nasze armie były zmuszone wycofać się z
Prus i oprzeć się na linii Wisły. Austro-Węgrom też najlepiej nie idzie, na froncie Serbskim
panuje pat, stracili Galicję, a na domiar złego rozpoczęła się ofensywa Rosyjskiego marszałka
Brusiłowa, chociaż Austriacy powinni się obronić na górzystym terenie Słowacji, chodź nie jest to pewne, C.K armia to zbieranina chłopów którzy nie widzieli na oczy karabinu.
Nasza sytuacja jest bliska tragicznej W tej sytuacji nie mamy wyjścia musimy przerzucić
jak najwięcej dywizji na front wschodni i przeprowadzić ofensywę, żeby na wiosnę można było przerzucić dywizje
na zachód, aby powstrzymały pewną ofensywę Francuską. Czas nie działa na naszą korzyść musimy się spieszyć.



Jeden z wielu plakatów, które mają za zadanie podtrzymać Niemców na duchu.

Ofensywa Rosyjska​

Rosyjski atak zaczyna nabierać rumieńców, po opanowaniu Stryju (7 Styczeń) z marszu zajęli Presov (8 styczeń) oraz rozpoczęli
oblężenie twierdzy Przemyśl, Austriacy i Węgrzy bronili się jak mogli lecz z powodu ogromnej przewagi wroga, zostali zmuszeni
do odwrotu. Po krótkiej reorganizacji sił Rosjanie ruszyli w Kierunki Koszyc, które zajeli 18 stycznia. opór zmęczonych wojsk C.K był znikomy.
13 Stycznia rozpoczęły się zacięte walki o ważny punkt strategiczny - Kraków. Jeżeli Ci barbarzyńscy Azjaci go zdobędą otworzy im
To drogę do uprzemysłowionych regionów górnego Śląska i Moraw.


​

Rosyjska artyleria ostrzeliwująca twierdze Kraków.​

Po ośmiu dniach heroicznej obrony upada twierdza Kraków. Gdy do Franciszka Józefa dochodzi wiadomość, że forteca upadła odpowiada "To ją podnieście!".
​

Wkroczenie patroli kozackich do Krakowa.​

​

26 Stycznia 1915 r.​

Po klęskach na froncie wschodnim C.K armia postanawia zmyć plamę pasma klęsk styczniowych i zaatakować stolicę Serbii - Belgrad,
według wywiadu stolicy broniły tylko 2 słabo wyposażone dywizje, prawda okazała się całkiem inna.

Bitwa pod Belgradem​

​

Liczenie poległych pod Belgradem.​

2 Luty 1915 r.
Rosjanie rozpoczęli nową ofensywę na Morawy, sytuacja była krótko mówiąc tragiczna, wśród C.K wojsk szerzy się dezercja, miasta Brno i Ostrawę
oddali bez jakiejkolwiek próby obrony. Stawia to naszą armię na Śląsku w trudnej sytuacji gdyż mogą zostać otoczone i zniszczone.
Jednak wreszcie dotarły do nas oddziały wysłane z frontu zachodniego, jest to 12 dywizji, których pierwszym zadaniem będzie odbicie Moraw, i poderwanie armii Austro-Węgierskiej do walki.​

Zdobycie Moraw przez Rosjan​

Wkroczenie na Morawy wojsk Rosyjskich.
​

10 Lutego 1915 r.​

Nasze armie zaatakowały Ostrawę miażdżąc Rosjan w parę godzin, widząc to sztab C.K wyprowadził ofensywę zdobywając Brno, Nasze
oddziały miały ścigać wroga, aż do Zliny, lecz niestety wysadzony został jedyny most na Odrze. Uniemożliwiło to transport ciężkiego sprzętu i w konsekwencji ofensywa została przełożona do czasu odbudowania mostu. Brusiłow nadal się nie poddaje i 17 Lutego zajmuje Bystriace.



Zniszczony most na Odrze
​

11 Lutego 1915 r.​

Niemiecka armia, była rozciągnięta do granic możliwości, Wermacht ledwo zipał, Brytyjczycy doskonale zdawali sobie z tego sprawę.
Postanowili to wykorzystać i przeprowadzić desant na słabo bronione Plaże Belgii. 11 Lutego zajmują ważny port Gent. Z Frontu zachodniego zostały ściągnięte
następne dywizje, aby powstrzymać marsz wojsk Brytyjskich. Te następne uszczuplenia wojsk broniących frontu z Francją stawiają
Niemcy w skrajnie niekorzystnej pozycji, gdyż Francuzi mogą przeprowadzić ofensywę spychając nasze wojska bardzo daleko.​

12 Lutego 1915 r.​

Jest bardzo źle, w Lile partyzanci zajęli całe miasto i okolice przechwycili bron i amunicje jadącą pociągami na front dla naszych oddziałów.
​

Powstanie W Lile i desant Brytyjski.​

​

21 Lutego 1915 r.​

18 Lutego udaje się odbić Lile z rąk partyzantów, którzy muszą ponownie zejść do podziemia. Po dniu odpoczynku rozpoczyna się ofensywa
wojsk Niemieckich w kierunku Gent. Niestety operacja kończy się klęską i ostatecznie nie udaje się zepchnąć Anglików do morza. Klęska jest bardzo
bolesna, w wypadku ataku wojsk Francuskich najprawdopodobniej, doznalibyśmy dotkliwej klęski, możliwe... że nawet zostalibyśmy
zepchnięci do pozycji wyjściowych w Niemczech. To osłabienie oddziałów frontowych to istne igranie z ogniem.
​

Wielu wziętych w niewole powstanców W Lile zostało powieszonych.​

​

Narada Generalicji Niemieckiej w Berlinie.

August von Mackensen - "(...) jest skrajnie zła, ofensywa Rosjan, desant w Gent, no i możliwość ofensywy Francuskiej, gdzie tu jest miejsce na optymizm Falkenhayn?"
Erich von Falkenhayn - "Niech pan nie będzie takim pesymistą, przecież na Śląsk dotarły juz nasze Wojska, które zdążyły już wyprzeć razem z C.K Armią wroga z Moraw".
Ludendorff - "Niech się panowie uspokoją, wojna nie jest jeszcze przegrana, ani wygrana."
Hindenburg - "Herr Ludendorff ma całkowitą rację, nie możemy dać się ponieść emocjom w krytycznej chwili.
Erich von Falkenhayn - "Przeanalizujmy wszystko od początku panowie, więc, Brytyjczycy okopali się w Gent, za cholerę nie możemy ich stamtąd wykurzyć, ma ktoś jakiś pomysł ?"
Ludendorff - "Zaraz, zaraz... ja chyba coś słyszałem, taak chyba wiem..."
August von Mackensen- "Niech pani mówi, każdy pomysł oprócz następnej krwawej próby jest na wagę złota!"
Hindenburg - "Panie generale!, proszę mówić!"
Ludendorff - "Przepraszam panów, muszę wyjść teraz jadę spotkać się z Admirałem Scheerem"



Londyn 13:00.
Było słoneczne popołudnie w pałacu Buckingham o godzinie 19:00 miał się zacząć bal admiralicji brytyjskiej. Niemiecki szpieg pseudonim "Hans"
wypatrywał kobiety ubraną w białą suknie z czerwonymi różami. W tłumie ludzi zobaczył ją. Stała koło latarni, widocznie jeszcze
go nie zauważyła. Ruszył ku niej szybkim krokiem, ona zrobiła to samo. Gdy przechodzili obok siebie dyskretnie wcisnęła mu w dłoń
kartkę. Owa osóbka szybko zniknęła Hansowi z oczu. Nie próżnując przeczytał co było napisane na kartce, "Admirał Time, dowódca 3 floty lekkich krążowników, Green Place 17,
klucz pod wycieraczka". Szpieg poprosił przypadkowego przechodnia o wskazanie, mu właściwej ulicy. Gdy dotarł do właściwego domu wsunął rękę pod wycieraczkę, rzeczywiście
był tam klucz. Otworzył drzwi, jego oczom ukazało się opustoszałe mieszkanie. Jedyne czego n pokrywał kurz to tajemnicza kartka oraz wyrafinowany smoking. Spojrzał na
zegarek, została mu już tylko jedna godzina, pośpiesznie włożył przygotowane ubranie po czym szybko przeleciał karteczkę z najważniejszymi informacjami o Admirale Timie.
Hans wszedł do pięknej sali, od razu w oczy rzucił się piękny zdobiony złotem żyrandol. Pomieszczenie było dość przestrzenne. Po prawej stronie były rozstawione stoły zastawione
wykwintnymi potrawami. Po lewej ustawiona była orkiestra która grała pieszym parom do tańca. Na samym środku sali było coś w rodzaju sztucznego basenu, po którym pływały
modele okrętów. "Musi gdzieś tu być" - pomyślał. Zaczął przechadzać się wokół sali szukając I Lorda Admiralicji Winstona Churcila. Gdy wreszcie go zobaczył został zaczepiony przez
jakiegoś Anglika prawdopodobnie kontradmirała.


Anglik - "Świetna atmosfera nieprawdaż ?"
Hans - "Owszem."
Anglik - "Jestem Hill, Wice admirał 3 floty transportowej, miło mi poznać"
Hans - "Admirał Cook, mi również"
Anglik - "Słyszał pan, że Imperium Osmanskie chce przystąpić do wojny ?"
Hans - "Pierwsze słyszę!"
Anglik - "Podobno Hun wizytował wczoraj w Stambule, paskudna sprawa"
Hans - "Wspominał pan, że dowodzi pan flotą transportowców, o może drinka ?"
Anglik - "Chętnie, się napije, ale nie mogę pisnąć ani słowem o transporcie wojsk, wie pan ściśle tajne."
Hans - "Kelner!, proszę dwie krwawe Marry"
Kelner - "Oczywiście Sir!"
Hans - "Proszę, do dna, wspominał też pan o transporcie wojsk i zaopatrzenia"
Anglik - "Nie nie mogę hip, wspominać o sprzęcie, i o ponad 80 tys ludzi, którzy zostaną przetransportowani do Gent hip, 28 Lutego hip, alee nikt o tym nie wie bo to hip tajnee."
Hans - "Oczywiście co tajne to tajne, ja już muszę isć, życzę dobrej zabawy"
Anglik - "Tak, hip dowidzenia hicks, Keeelner jeszcze 2 krawe proszęę"

"Upity jak świnia, nie będzie nic pamiętał." - pomyślał Hans. Teraz jego zadaniem było tylko wyjście z balu i szybkie przekazanie informacji łącznikowi.
Ciemne ulice Londynu rozświetlały tylko rzadko ustawione latarnie. Pod jedną stała kobieta, wyraźnie na kogoś czekała, spojrzała na zegarek. Hans się spóźniał
dobre 30 minut. Wreszcie zobaczyła człowieka w smokingu, był wyraźnie zdyszany.

Hans - "Ingrid, mam to mam"
Ingrid - "Wszystkie szlaki morskie ?, zdobyłeś to?!"
Hans - "Nie coś lepszego, chyba właśnie uratowałem front zachodni."
Ingrid - "Że co?! Coś ty zrobił ?
Hans - "Nie ważne jedź jak najszybciej do Niemiec i przekaż to Scheerowi, ale szybko!
Ingrid - "Dobrze, dobrze uważaj na siebie... kochany"
Hans - "Wojna się niedługo skończy i znów będzie razem"
Ingrid - "Tylko kto wygra..."

Wnętrze pałacu Buckingham​

28 Luty 1915 r.
Z portu w Wilhelmschafen wyszła flota wojenna pod wodzą samego Wielkiego Admirała Scheera. Statki kierowały się na zachód, ku kanałowi La Manche.]



Wypływający z portu SMS Schleswig-Holstein
​

28 Luty godzina 22:00​

Flota Niemiecka czekała w ciemności. Czekała na brytyjskie transportowce, które miały mieć na pokładach ponad 80 tysięcy ludzi
którzy mieli zostać wyładowani w Gent i rozpocząć ofensywę w kierunku Brukseli.


Żołnierz - "Cholera zaraz tu zamarzniemy na śmierć"
Oficer - "Nie marudź do Gent już niedaleko"
Żołnierz - "Ale dlaczego musimy płynąć w nocy i to na dodatek w zimie"
Oficer - "Chcesz spotkać niemieckie pancerniki które rozwalą ci gębę?, czy mam to zrobić j...."
Ogromny wybuch targnął barką transportową ktoś krzyczał jak opętany: "Niemcy!, pancerniki!, Niemcy!, toniemy!"
Nagle w ciemności nocy wyłoniła się flota Niemiecka, nierówna bitwa trwała nie całe 10 min, cała flota Angielska została zatopiona.
Poniosło śmierć 81991 żołnierzy, tylko dziewięciu udało się wpław dopłynąć do Anglii, wszyscy zostali odznaczeni
krzyżem Wiktorii.

​

29 Luty 1915 r.​

Rosjanie kontynuują ofensywę 29 lutego zdobywają Miskolc. Wojna pokazuje, że Austro-Węgierska do wojny nie była przygotowana wogóle.​

​

1 Marzec 1915 r.​

Generalicja Niemiecka i C.K postanawia wyprowadzić kontrofensywę i pogonić Rosjan ze Słowacji i Galicji. Atak okazuje się pełnym
Sukcesem. Wojska Cesarskie posuwają się w stronę Krakowa natomiast Austro-Węgierskim udaje się z łatwością odbić Miskolc. Rosjanie przełamują
obronę Satu Mare. Czeskie dywizje które miały bronić miasta uciekły gdy tylko zobaczyli pułki kozackie słynące z okrucienstwa.
​

Uciekające w bezładzie dywizje Czeskie.​

​

3 Marzec 1915 r.​

To wielki sukces Niemieckiego MSZ! Po wielu tygodniach negocjacji, po wizycie samego Cesarza, po udzieleniu pożyczki i wsparciu
technologicznemu wreszcie Imperium Osmanśkie wchodzi do naszego sojuszu! Na pewno odciąży to nas i Austro-Węgry gdyż Rosja i Wielka Brytania zostaną zmuszone do
wysłania sił na Kaukaz i bliski wschód. Jeżeli sułtanowi uda się zdobyć kanał Suezki wszystkie statki handlowe z Indii będą musiały opływać Afrykę. To byłby bolesny
cios dla Anglików.​

Imperium Osmanskie naszym sojusznikiem!​

​

7 Marzec 1915 r.​

Skończyło się szkolenie 9 dywizji piechoty, te cenne siły zostaną rzucone na front wschodni gdzie planujemy Wielka ofensywę która zepchnie Azjackich Barbarzyńców na ich ziemie.
​

9 Marzec 1915 r. ​

Po ciężkich walkach zostaje wyzwolony Kraków, Po ciężkich walkach Rosjanie wycofują się w kierunku Przemyśla. Samo miasto doznało wielkich zniszczeń, około 60% budynków
to już tylko gruzy. Sprawdziły się tu C.K ciężka artyleria, które równała z ziemią każdy cel. Zostaje również wyprowadzona ofensywa w kierunku Częstochowy, która kończy
się pełnym sukcesem. Można z dumą stwierdzić, że Śląskie kopalnie i fabryki są zabezpieczone i znajdują się z dala od frontu.
​

Ruiny Krakowa​

​

11 Marzec 1915 r.​

Stacjonująca na kanale La Manche napotyka 11 marca flotę Brytyjską W sile 9 pancerników, 1 liniowca, 5 ciężkich krążowników, 9 lekkich krążowników oraz 4 flotyll niszczycieli.
Po krótkiej wymianie ognią z Niemiecką Hochseeflotte Brytyjczycy zmuszeni są do odwrotu do bazy w Portsmouth. Tracą przy tym parę statków. Z pierwszej prawdziwej bitwy Morskiej zwycięsko wychodzi Kriegsmarine!
​

Niemiecki krążownik w czasie bitwy na kanale la manche.​

​

12 Marzec 1915 r.​

Flota Niemiecka wracająca do bazy w Wilhelmshaven napotyka patrol Royal Navy, po krótkiej wymianie, ognia zatopione zostają 2 niemieckie
ciężkie krążowniki SMS Hansa oraz SMS Medusa. Wielki Admiral Scheer postanawia zarządzić odwrót, gdyż możliwe są większe straty.

Ciężko Uszkodzony SMS Seydlitz ledwo dotarł do portu.
​

Pamiętnik Ericha von Falkenhayna
13 Marzec 1915 r. Berlin.​

Front Zachodni 13 marzec 1915 r. ​

​

Front Wschodni 13 marzec 1915 r.​

​

Front Bliskowschodni 13 Marzec 1915 r.​

​

Rozmowa telefoniczna. Moskwa-Zurich​

xxx - "Mam nadzieję, że TO już jest gotowe ?"
xxx - "Będzie niebawem"
xxx - "Rozumiem, dobranoc"​

-----------------------------------------------
Coś ode mnie.
Heh no i znalazłem chwilkę i odcinek jest już dziś. Postarałem się i wprowadziłem trochę wstawki fabularnej i więcej zdjęć z okresu (o matko ile ja się ich oszukałem, żeby pasowały do sytuacji". Odcinek jest tez dość duży zajmuje 20kb w notatniku to o jakieś 8 więcej niż poprzednie odcinki. No nic czekam na komentarze. I nie czepiać się aż tak bardzo Hansa, wiem że trochę nie wyszło. No i ogólnie sorry za wiele błędów których nie udało mi się wyłapać, następny raz chyba poproszę kogoś, żeby przez Worda przepuścił.
Aha ! No i sorry ze przespałem Rosyjski atak na Prusy.

 

" Nikogo nie chcemy postawić w cieniu, ale domagamy się naszego miejsca pod słońcem. "

​

II Rzesza Niemiecka

​

14 Marzec 1915 r. Narada admiralicji niemieckiej. ​

Scheer - „(...) dla panów dobrą wiadomość, wczoraj nasz wywiad dostarczył do Berlina mapy szlaków morskich i szczegółowych danych o Royal Navy, w związku z tym na tej sali zapadnie decyzja czy mam wykorzystać nasze ubooty."
Pohl - „W czym? Przecież to tylko kawał żelastwa, który ma problemy nawet storpedować lekki krążownik nie mówiąc o pancernikach."
Fischel - „Właśnie o co w tym chodzi?”
Scheer - „Od początku wojny pracowaliśmy nad ulepszeniem i opracowaniem nowszych łodzi podwodnych, aby zablokowały dostawy surowców do Wielkiej Brytanii i...”
Knorr - „Przecież to niedorzeczność od tego są pancerniki i nasza flota!''
Pohl - „Nawet jeśli to przecież mamy tylko 3 u-boty, chyba wie pan, że ciężko będzie zablokować Anglię takimi śmiesznymi siłami."
Scheer - „Jeżeli panowie nie będą mi przerywać wszystko wytłumaczę, otóż w roku 1915 chcemy wybudować co najmniej 60 takich łodzi.Liczba ta będzie się stopniowo powiększać."
Knorr - „Przecież jeśli nawet to Anglicy zaczną pływać nieoznakowanymi statkami, i wtedy nasze uboty nie będą wiedziały co storpedować."
Scheer - „Nie widzę żadnej przeszkody, uboty będą topiły wszystkie statki jakie tylko zobaczą."
Fischel - „Przecież to pogwałcenie praw!”
Heringen - „Takie zachowanie to barbarzyństwo!”
Scheer - „Jeżeli nie zastosujemy tej taktyki możemy przegrać wojnę. Nasze okręty wojenne nie podołają Brytyjskiej i Francuskiej flocie, więc nasza jedyna szansa to łodzie podwodne"
Fischel - „Chyba nie mamy wyboru, za”
Pohl - „.Przeciw!”
Brudhwieg - „Za!”
Knorr - „To nasza jedyna szansa za”
Hinstedoff - „To barbarzyństwo!! w żadnym wypadku!"
Lans - „Musimy, za”
Scheer - „Więc przegłosowane plan „uboot-waffe” wchodzi w życie."

14 Marzec 1915 r.​

Siły cesarskie atakują wojska Brytyjskie okopane w Gent, atak utrudnia zła pogoda oraz brak pomocy ze strony Kriegsmarine, atak kończy masakrą sił cesarskich. To czarny dzień dla armii niemieckiej.

​

15 Marzec 1915 r.​

Hindenburg, zdobywszy Częstochowę wyprowadza następna ofensywę w kierunku Łodzi. Beznadziejny opór Rosjan trwa tylko parę godzin.

​

17 Marzec 1915 r. Kilonia Niemcy.​

Dwa niemieckie pancerniki dumnie wypływały ze stoczni. Tłum gapiów, wojskowych i sam Cesarz Wilhelm II obserwowali żelazne cielska. Rozległ się głos bębnów, z dział Koinga i Markgrafa została wystrzelona salwa. Wśród tłumu można było słyszeć „Jesteśmy potęga morską”, „Nasi chłopcy pokarzą herbaciarzom”. Wilhelm II wyszedł na mównicę. Masy momentalnie się uciszyły, Cesarz zaczął przemówienie.​

Dwa nowe pancerniki niemieckie „Koing”i „Markgraf”.
​

18 Marzec 1915 r.​

Wojska C.K armii wreszcie objęły inicjatywę na froncie. 18 Marca wkroczyli do Koszyc, spychając Rosjan do Przemyśla.

Austriacy wkraczający do Koszyc.

​

20 Marzec 1915 r.​

C.K sztab widzący możliwość wygnania Rosjan ze Słowacji i Węgier oraz otoczeniu 300 tysięcznej armii atakuje Eperjes. Do boju zostały rzucone najlepsze jednostki, które w fanatycznie atakowały uciekających Rosjan 20 marca Eperjes znów jest Austro-Węgierski.


Węgierskie pułki przedzierające się przez zasieki pod ogniem wroga.


​

21 Marzec 1915 r.​

Widząc słabnącą pozycje Rosjan wojska Cesarskie atakują Elbląg. Rosjan ratuje tylko Wisła, przez którą nasze oddziały nie mogły się przebić.​

22 Marzec 1915 r.​

Wojska von Hindemburga usiłowały zdobyć Radom, następnie Kielce. Niestety atak zakończył się bolesną porażką.​

Okolice Kielc, niemiecki okop​

W okopie czekały tysiące żołnierzy. Przed chwilą zakończył się ostrzał artylerii mający wykrwawić Rosjan. Ulrich poprawił hełm wiedział, że za chwilę rzuci się w samobójczy bieg. Myśli z niesamowitą szybkością krążyły po jego głowie „co z żoną”, „jak tam dzieci”, „czy jeszcze kiedykolwiek ich zobaczę”. Usłyszał donośny krzyk jakby z samych piekieł „Bagneeet na broń”. Nienawidził tej wojny, przez którą pewnie zaraz zginie, a jego ciało rozłoży się na ziemi niczyjej. Na gwizdki oficerów poderwali się, gdy tylko wstali przywitał ich ogień rosyjskiej piechoty. Urlich biegł ile sił. Koło niego ginęli koledzy, latały kończyny, głowy krew i piach były wszędzie, nagle BUM!. Po paru sekundach uświadomił sobie, że leży na ziemi. Wstał z ciężkim wysiłkiem, widział wszystko jakby w zwolnionym tempie. Rozejrzał się dookoła, wokół niego biegli ludzie, niektórzy upadali, z nieba spadały duże kule które robiły dużo huku. Nagle poczuł, że ktoś przewraca go na nosze. Szum w uszach ustał. Popatrzył na swoją rękę, była cała w krwi, zemdlał. Urlich obudził się w szpitalu, gdy chciał wstać, coś było inaczej. Spojrzał na swoje nogi, nie miał ich, zaczął przeklinać wszystko i wszystkich, zaczął krzyczeć „podludzie, żydzi to ich wina”. Następne co usłyszał to strzał z rewolweru i krzyk pielęgniarki. Wyszeptał, „Przeklinam tą wojnę, wywołam następna, aby inni czuli się jak ja” Usłyszała to jedna osoba- Adolf Hitler. Kapral bardzo wziął to sobie do serca...


Porażka pod Radomiem.


Tysiące Niemców przelało krew, by przybliżyć II Rzesze do zwycięstwa.


​

23 Marzec 1915 r.​

Imperium Osmańskie atakuje góry Kaukazu. Wojska Rosyjskie ustępują w panicznym odwrocie. Carstwo zaczyna tracić inicjatywę.
​

24 Marzec 1915 r.​

To będzie pamiętny dzień dla Rosyjskiej armii. Ponad 300 tysięcy piechoty zostało uwięzionych na Węgrzech. kończy się im żywność i amunicja, zapewne niebawem skapitulują.

​

Okolice Poczdamu, baza wojskowa.​

„Baaaczność!” - głos nowego kaprala niemiłosiernie grzmiał w uszach. Franz popatrzył na zegarek była 7:00 czyli w jego mniemaniu jeszcze noc. „Kanalie!, biegiem na ćwiczenia marsz.!”. Żołnierze powoli wygrzebywali się z łózek. Dziś ma się odbyć uroczysty przegląd. Odtąd będą prawdziwymi żołnierzami. „Macie jedną setną sekundy na stawienie się na placu!”. Cała grupka wyszła z baraku, ich oczom ukazał się uroczyście przygotowany poligon, na którym odbędzie się ich zaprzysiężenie. Wreszcie kiedy zebrała się cala dywizja, dowódcy poszczególnych kompanii rozkazali wyruszyć do arsenału po bron. Gdy żołnierze w pełnym ekwipunku, w nienagannie czystych mundurach staneli na baczność. Na mównicę wyszedł sędziwy człowiek, który najlepsze lata miał już za sobą. „Witam wszystkich rekrutów! Od dziś będziecie nosić z dumą mundur żołnierza Niemieckiego! Najwaleczniejszego, najodważniejszego żołnierza świata, teraz czas na przysięgę.”

Nowe dywizje gotowe służyć w naszej sprawie.
​

25 Marzec 1915 r.​

Niemcy i C.K armia atakuje największą w Galicii twierdzę – Przemyśl. Tu znowu pole to popisu mają świetnie Austriackie działa które każdy centymetr umocnień równają z ziemią.



C.K artyleria.
​

26 Marzec 1915 r.​

Nasze wojska znowu wyprowadzą ofensywę. Tym razem w kierunku Kielc. Niestety Rosjanom udaje się obronić, wysławił się tu głównie pułk kozacki atamana Pelutry, który zdobył całą Niemiecką baterię dział.


Złe warunki na froncie. 12 koni nie było wstanie przeciągnąć działa przez błoto. Była to jedna z przyczyn przegranej pod Kielcami.
​

27 Marzec 1915 r.​

Nowe dywizje zostały już rozlokowane w Belgii, szykuje się atak który zepchnie Anglików do morza. By wspomóc Niemieckie dywizje z portu wychodzi Hochseeflote.


Brytyjczycy przegrali, ich straty były kolosalne 20 tysięcy zabitych i 100 tysięcy wziętych w niewolę, w wielkiej Brytanii ludzie zorganizowali protest przeciwko niemieckiej ofensywie. Czasem demokracja zaczyna odbijać do głowy.
​

28 Marzec 1915 r.​

Otoczone Rosyjskie odziały na Węgrzech kapitulują. To wielki cios dla Carstwa, w którym coraz bardziej znać nastroje rewolucyjne.

​

Rosjanie wzięci do niewoli.
​

29 Marzec 1915 r.​

Gdy warunki pogodowe się polepszyły rozpoczął się nowy atak w kierunku Kielc. Na razie Rosjanie zostali zepchnięci do Kielc i niedługo będą zmuszeni się wycofać.

​

Kielce pod wpływem walk zaczęły przypominać tylko kupę gruzu.
​

Nadchodzi wiosna, a co za tym idzie warunki pogodowe się polepszają, Francuzi mogą zaatakować w każdej chwili. Na szczęście dało się zlikwidować przyczółek pod Gent i wysłać dodatkowe dywizje na front.
​

30 Marzec 1915 r.​

Niestety Rosjanie znowu nas zatrzymali pod Kielcami. Wywiad doniósł, że to Kielc przybyły dywizje Syberyjskie. Na froncie zachodnim i wschodnim zaczyna panować pat. Jeżeli wojna zacznie się zamieniać w walkę na wyczerpanie to będzie nasz gwóźdź do trumny.


Dywizje Rosyjskie wkraczają pod wioski pod Kielcami, powoli odzyskując teren.
​

1 Kwiecień 1915 r.​

Na kanale La Manche nasze pancerniki napotykają flotę Brytyjską. Rozpoczyna się bitwa morska.


Zgrupowanie Niemieckich pancerników, przygotowujących się do ostrzału.


Po długiej wymianie ognia Royal Navy odpuszcza, traci przy tym wiele okrętów. To wielki dzien dla Kriegsmarine!.

​

3 Kwiecień 1915 r.​

Niemiecki wywiad pracuje niezwykle, wytrwale i skutecznie! Do bazy w Berlinie doszła wiadomość, że Francuzi zaatakują 10 Kwietnia o godz 1:00. Nawet udało się wykraść plan ataku, a co najlepsze żabojady się nawet nie połapały co i jak!
​

Nadchodzi burza...

--------------------------------------
Od autora:
No i jest, jak obiecywałem. Mam nadzieję, że jakość się cały czas poprawia. Z chęcią przyjmę też wszystkie krytyczne uwagi, bo wiem ze daleko do doskonałości. Znalazłem też super stronę ze zdjęciami z i WŚ. Jest ich tyle, że spokojnie starczy do konca AARa. Link podam gdy skoncze AARa e

@Tywon
Dzięki, ale naprawdę nie chce mi się teraz poprawiać kriegsmarine na kaiserliche marine.

btw. Kaprala nie traktować poważnie ^^

@Medievista
Poprawione, następnym razem najlepiej walnij kawałek tekstu gdzie jest błąd, bo strasznie trudno taki wyraz znaleźć. I cieszę się, że mój AAR się podoba

 

"Musimy zapewnić niemieckiej narodowości
i niemieckiemu duchowi należny szacunek na całym świecie, taki, jaki im przysługuje, a jakiego dotąd były pozbawione"

​

II Rzesza Niemiecka



7 Kwiecień 1915 r, Pałac Hohenzollern w Bawarii​

Wilhelm II - „ (...) mówi pan więc, że utrzymanie dotychczasowych pozycji we Francji jest niemożliwe Herr Falkenhayn?”
Erich von Falkenhayn - „Niestety nasi agenci informują nas o koncentracji około 65 francuskich dywizji w Le Havre, takie siły na pewno przerwą nasze umocnienia”
Wilhelm II - „Wiadomo gdzie uderzą?”
Erich von Falkenhayn - „Według danych, oraz francuskiego planu ataku przechwyconego przez nasz wywiad zaatakują pod Dippe. Jest to praktycznie jedyny słaby punkt naszej linii.
Wilhelm II - „Dlaczego słaby?”
Erich von Falkenhayn - „Jeżeli uderzą w tym punkcie nie będą musieli przekraczać rzeki”
Wilhelm II - „Rozumiem, jest coś co możemy zrobić ?”
Erich von Falkenhayn - „Tylko wiara w niemieckiego żołnierza wasza wysokość”
Wilhelm II - „Mam ostatnie pytanie Herr Falkenhayn.Jak chcecie powstrzymać parcie wroga w kierunku Niemiec ?”
Falkenhayn - „Nasza jedyna szansa to rozciągnięcie sił wroga, otoczenie ich i zniszczenie”

Koncentracja wojsk francuskich pod Le Havre



7 Kwiecień 1915 r.
Następuje trzeci atak w kierunku Kielc, wojska Rosyjskie zmęczone ciągłym odpieraniem zaciekłych niemieckich ataków i bez możliwości otrzymania posiłków wycofuje się ze zrównanego z ziemią miasta.


Bawarski pułk przedzierający się przez zasieki, w tle zrujnowany budynki Kielc.


12 Kwiecień 1915 r.
Gdy nadeszła wiosna C.K sztab przeprowadził ponowną ofensywę w kierunku Belgradu, tym razem udaną. Teraz gdy padła stolica Serbii reszta kraju jest już tylko formalnością.

19 Kwiecień 1915 r, Niemiecki okop​

Zanim linia frontu mogła się przesunąć musieli wpierw wkroczyć saperzy i
rozbroić teren. Na zdjęciu widać jak Francuzi pracują niemalże na linii ognia.



19 Kwiecień 1915 r.​

Francuzki atak pod Dippe z użyciem gazu musztardowego dosłownie zdziesiątkował obrońców niedobitki ruszyły w kierunku Calis, aby tam zorganizować obronę. Na domiar złego Brytyjczycy znowu z desantowali się pod Gent, a w Brukseli wybuchł bunt. Sytuacja jest bardzo ciężka.

​

20 Kwiecień 1915 r.
Nasza sytuacja jest bliska tragicznej, wojska Brytyjskie wkroczyły do Lilie i Mons, w całej Belgii wybuchło powstanie, partyzanci zajmują kolejne wioski i pomagają Anglikom. Natomiast Francuzi przygotowują następną ofensywę.

Belgijscy partyzanci


24 Kwiecień 1915 r.
Nasze wojska w Belgii przerywają linie Brytyjsko-Belgijskich wojsk pod Gent. Niestety partyzantom udaje się zdobyć kontrolę nad miastem Liege i okolicami. Na Froncie Żabojady wściekle nacierają w kierunku Amiens. Każdy atak poprzedza użycie dziwnej substancji która powoduje u naszych żołnierzy: ślepotę, paraliż i inne okropieństwa. Tym razem nie daliśmy się zaskoczyć jak pod Dippe i mieliśmy przygotowane maski które chroniły naszych żołnierzy przez działaniem gazu, niestety przewaga liczebna Francuzów zmusiła nas do odwrotu.



Niemieccy żołnierze w maskach przeciwgazowych ostrzeliwujący francuskie pozycje.


29 Kwiecień 1915 r.
Nasze wojska w Belgi powoli niszczą ruch oporu, odzyskaliśmy kontrole nad miastem Gent, Namur i Atwerpią. Pod kontrolą belgijskich partyzantów znajduje się tylko pas ziemi od Mons do Brukseli, oraz ruiny twierdzy Liege. Francuzi po szybkiej reorganizacji sił wbijają klin między naszymi siłami starając otoczyć nasze armie w Calais. Nasze skromne siły zostają wyparte z Lilie w parę godzin, sytuacja staje się ekstremalnie niebezpieczna. Jeżeli Francuzom się powiedzie całe zachodnie skszydło może zostać zniszczone.


Francuscy żołnierze wkraczający do Lille
​

4 Maj 1915 r.​

C.K żołnierze kontynuują masz w Serbii. Nieliczni zdezorganizowani obrońcy są dosłownie miażdżeni. Dni tego młodego państwa są już definitywnie policzone.
[/URL]

Przeszukanie schwytanych Serbskich żołnierzy. Często u pojmanych można
było znaleźć ukryte mapy lub rozkazy.



5 Maj 1915 r.​

Nareszcie udało się całkowicie spacyfikować powstanie Belgów. Na front znowu bez przeszkód i zagrożenia może docierać cenny sprzęt i amunicja. Francuzi wyprowadzają następna ofensywę tym razem w kierunku Compienge, ogromna przewaga liczebna zmusza niemieckich żołnierzy do opuszczenia pozycji. Zdaje się, że francuski impet traci z dnia na dzień. Ich żołnierzy są zmęczeni, a linie rozciągliwe. Niestety masze siły są zbyt szczupłe, żeby kontratakować.

Francuzi nacierający w kierunku Compienge przeprawiają się przez zasieki zrównane wcześniej przez artylerię.



10 maj 1915 r.​

Skończyło się formowanie 8 elitarnych dywizji, z tej okazji Cesarz Niemiec Wilhelm II wygłosił do nich mowę:

​

11 Maj 1915 Baza morska w Kilonii
Oficer - „Admirale, Admirale dostaliśmy wiadomość”
Scheer - „Może to poczekać, jestem teraz zajęty”
Oficer - „Przepraszam, ale to ważne!, to od Amerykanów”
Scheer - „Hmm niech no rzucę okiem. Hmm, a to ciekawe, ale nic z tego.”
Oficer - „słucham ?”
Scheer - „Proszę przerosić ich za ten incydent nic więcej”
Oficer - „Jawohl”

„Incydent Lustanski”
​

11 Maj 1915 r.
Francuska armia znów w natarciu, tym razem celem jest Calais. Nasze siły nie były w stanie pomóc desperacko broniącym się oddziałom gdyż sztab Cesarski przygotowuje kontrofensywę i każdy wypoczęty żołnierz jest na wagę złota.
[/URL]

Obraz pędzla nieznanego francuskiego malarza ukazujący ofensywę pod Calais.


12 Maj 1915 r.
Brytyjczycy po raz trzeci rozbili oddziały broniący belgijskich plaż i zajęli Gent. Ten manewr odciął ponad 20 dywizji w Calais, w związku z tym sztab Cesarski przełożył ofensywę w kierunki Lilie na teraz. Na szczęście udało się pogonić Francuzów, którzy przegrali głównie przez błędy dowódców.


Zdobyte niemiecki okopy, widać ile pracy musiało być włożone w budowę tych
konstrukcji.



17 Maj 1915 r.
Żabojady nie dają za wygraną, 16 mają wyprowadzają ogromną ofensywę która zmusza do odwrotu nasze dywizje na pozycje wyjściowe. Nasze wojska w Belgi zbliżają się do Gentu którego bronią niedobitki brytyjskiego desantu.


25 Maj 1915 r. Pałac Schönbrunn Austro-Węgry​

W tym dniu doszło do spotkania dwóch Cesarzy Franciszka Józefa i Wilhelma II.​

Franciszek Józef - „Słyszałem, że Francuzi rozpoczęli ofensywę i przesunęli front o prawie 100 km”
Wilhelm II - „Niestety to prawda, mają ogromną przewagę liczebną chodź większość ich żołnierzy jest z tak zwanego szkolenia dziesięciodniowego, aktualnie front się stabilizuje, nawet odbiliśmy Lilie”
Franciszek Józef - „Bardzo mnie to cieszy, iż naród niemiecki się nie poddaje i dalej walczy”
Wilhelm - „A co z frontem Serbskim ?”
Franciszek Józef - „Są skrupulatnie spychani, ich armia żadnej wartości bojowej według dowódców nie przedstawia, jakby kiedykolwiek przedstawiała”
Wilhelm II - „Co do Rosji nasi sztabowcy chcą rozpocząć nową ofensywę razem z waszą armią”
Franciszek Józef - „Bardzo dobry pomysł, nasze połączone siły na pewno pogonią Rosjan."
Wilhelm II „Wyśmienicie, jednakże gdy wkroczymy na Polskie ziemie byłoby dobrze gdybyśmy byli witani jak wyzwoliciele, i może nawet udałoby się stworzyć armię Polską która byłaby dla nas wielkim atutem bojowym”
Franciszek Józef - „Rozumiem, że w grę wchodzi stworzenie państwa Polskiego i tu pojawia się problem jego granic”
Wilhelm II - „Co do granic proponowałbym tylko ziemie kongresowe, dać Polakom palec, a wezmą całą rękę”​

Pałac Schönbrunn


Manifest 2 Cesarzy ​

27 Maj 1915 r.​

C.K armia rozwija natarcie w kierunku Pristany, w tym miejscu napotykają wreszcie opór co można by było nazwać armią, lecz ich opór zdaje się na nic, wojska Austro-Węgierskie wkraczają do ruin Pristany w glorii zwycięstwa.

Broniący się Serbowie



2 Czerwiec 1915 r.
Generalicja niemiecka postanawia odbić Lilie z rąk Francuzów, oraz w miarę możliwości kontynuować ofensywę ku Paryżowi. Atak na miasto jest pełnym sukcesem po sześciodniowej obronie żabojady zmuszone są wycofać się ku Amnies.


Pole po bitwie...


9 Czerwiec 1915 r.
Wojska Niemieckie wsparte 8 świeżymi dywizjami postanawiają po raz kolejny spróbować przełamać linię frontu w okolicy Elbląga. Pomimo zaciekłej obronie, oraz sprowadzaniu posiłków Rosjanie musieli się wycofać. Kulminacyjna bitwa miała miejsce pod Tannenbergiem gdzie Rosjanie zostali kompletnie pobici. Wysławił się tu głównie Marszałek von Hindenburg, który pobił wielokrotnie liczniejszych Rosjan.


Bitwa pod Tannenbergiem
​

16 Czerwiec 1915 r.
Imperium Osmańskie jest w trudnym położeniu, po pierwsze odcięcie wojsk nacierających w kierunku Carycyna, a po drugie desant wojsk Japońskich, jednakże ciepły klimat bliskiego wschodu niezbyt służy potomkom samurajów.


16 Czerwiec 1915 r.​

Niemiecka ofensywa na Prusy ruszyła z pełnym tempem. 14 Czerwca zostaje przerwany front w kierunku Torunia. Rosyjski odwrót zaczyna się zamieniać w paniczną ucieczką, niedługo uda się nam zdobyć samą Warszawę!

Podczas szturmu na Toruń zostały użyte opancerzone samochody z miernym skutkiem, częste awarie oraz niemożność pokonania trudnego terenu czyniły z nich tylko kupę bezużytecznej stali.


17 Czerwiec 1915 r.
Rozpoczyna się kontrofensywa wojsk Francuskich na Lillie, które kończy się ich zwycięstwem, podczas ataku zostały użyte ciężkie działa które zrównały miasto z ziemią./

Ciężkie działo francuskie ostrzeliwujące Lillie



19 Czerwiec 1915 r.
Nasza ofensywa wschodnia dochodzi pod Królewiec, gdzie nasze dywizje napotykają niezorganizowany opór Rosjan, którzy kapitulują po zaledwie godzinie obrony.



20 CzerwiecA 1915 roku, Niemcom wreszcie udaje się powstrzymać Francuzów na zachodzie, co prawda został stracony ogrom terenu, ale wobec takiej przewagi liczebnej nie było możliwości utrzymać się na pozycjach. Na wschodzie natomiast powoli upada Serbia pod naporem C.K wojsk. Wojskom Cesarskim udaje się przebić przez linię Wisły i zając Prusy. W wojsku rosyjskim jak i w samej Rosji zaczynają panować nastroje rewolucyjne, wszystko wskazuje na to, że kolos niedługo nie wytrzyma.


FRONT ZACHODNI 20 CZERWCA 1915 ROKU

FRONT WSCHODNI 20 CZERWCA 1915 ROKU
​

-----------------------------------
Może byc trochę niechlujnie, ale jak pisalem skasowalem sobie ok 90% obrobionego tekstum i nie mialem serca wszystkiego poprawiac.

 

" Serce Francji leży pomiędzy Brukselą a Paryżem. "

​

II Rzesza Niemiecka



22 Lipca Sułtan Osmański będąc w coraz trudniejszej sytuacji zażądał ukończenia linii kolejowej Berlin - Wiedeń - Stambuł. Transportowana miała być bron, amunicja, żywność i ciężki sprzęt dla walczących Turków. Rząd Niemiecki odniósł się do propozycji przychylnie, nie można dopuścić by bardzo ważny strategicznie sojusznik został rzucony na pastwę Rosjan i Brytyjczyków, oraz niedawno z desantowanych Japończyków. 22 czerwca oficjalnie została podpisana umowa przez Cesarza Wilhelma i Sułtana.


26 Lipca Kaiserliche Marine wyszła w morze, meldunki wywiadu okazały się słuszne, na kanale La Manche stacjonowała Royal Navy, która ostrzeliwała okopy w okolicach Dunkierki. Gdy doszło do wymiany ognia, brytyjska flota szybko wycofała się ku portom w Norwich, w czasie zorganizowanego odwrotu, ślepy pocisk trafił wprost w skład amunicji ciężkiego krążownika SMS Udine, który momentalnie eksplodował. Nasze pancerniki nie pozostały dłużne. Pod lawinowym ogniem Royal Navy straciła 2 ciężkie krążowniki HMS Active i HMS Sahpierre. Reszta ich okrętów została poważnie uszkodzona, natomiast Kaiserliche Marine doznała tylko powierzchownych trafień, cała flota będzie gotowa do ponownego wyjścia w morze za około dwa tygodnie.

​

​

Tonący SMS Udine, wokół okręty zabierające rannych i cudem ocalałych marynarzy niemieckich.​

​

2 Lipiec 1915 r.​

Sztab generalny wyprowadza ofensywę w kierunku Łomży. Cała operacja ma za zadanie zajście od północy okopów Rosyjskich wokół Warszawy i zdobycie jej. Niestety desperacki opór Rosjan i Wisła powstrzymuje Kaiserarmee.


Podczas ataku na Łomżę po raz pierwszy zostały użyte samoloty, których zadaniem był zwiad. Dostarczyły one wiele cennych informacji. Pierwszy szwadron samolotów zwiadowczych został utworzony 3 Sierpnia. Dowódctwo nad „Jasta 11” objął Manfred von Richtofen Dowództwo planuje utworzenie kolejnych dywizjonów zwiadowczych.
​

7 Lipiec 1915 r.​

Rosyjskie dowództwo popełniło wielki błąd. Oddelegowali zbyt wiele dywizji do obrony Łomży przez Warszawę broniło zaledwie 3 dywizje. Niemiecki sztab generalny natychmiast to wykorzystał. 7 Sierpnia wojska niemieckie wkroczyły do Warszawy.
​

Wojska Niemieckie w Warszawie.​

​

12 Lipiec 1915 r.​

Głównodowodzący Frontu zachodniego August von Mackesen zarządza ofensywę w kierunku ważnego węzła komunikacyjnego – Lillie. Niestety wojska Niemieckie nie były w stanie przebić francuskich linii i front posunął się zaledwie o 90 metrów na korzyść Niemców. Te 90 metrów okupiło krwią 35 000 żołnierzy cesarskich.
​

Droga na front...​

​

15 Lipiec 1915 r.​

Von Hindemburg wyprowadza ofensywę w kierunku ważnego portu – Mazibare. Atak kończy się pełnym sukcesem nieliczne siły Rosyjskie uciekają w popłochu w kierunku Rygi. Tu znowu się przysłużył szwadron Jasta 11, który wykrył, że wokół tak ważnego portu stacjonują tak śmieszne siły.
​

17 Lipiec 1915 r. Okolice Lublina.​

W tym momencie w bunkier trafił pocisk. Niemcy rozpoczęli szturm na Lublin.
​

Zdobyty Rosyjski okop. Cudem nie został trafiony przez Cesarskie Haubice.​

​

23 Lipiec 1915 r.​

Nasze wojska kontynuują ofensywę. Udaje się rozbić wrogie pozycje pod Łomżą. Warszawa nareszcie została zabezpieczona. Cały sztab wschodni mam się tam przenieść na dniach.
​

Pomocnicza C.K dywizja „Vienna” bardzo pomogła w zdobyciu Łomży ich żołnierzy wysławili się brawurowym szturmie wsi Nagawczyna. ​

Upamiętniony na obrazie szturm wojsk C.K na Nagawczynę.​

​

26 Lipiec 1915 r.​

Sytuacja Imperium Osmańskiego pogarsza się z dnia na dzień. Kraj jest przyciskany przez trzy potężne armie brytyjską, rosyjską i japońską. Jeżeli karty się nie odwrócą wkrótce Turkowie upadną na kolana.​

Front Kaukaski.​

​

Katastrofalna sytuacja Imperium Osmańskiego na froncie.
​

Oficerowie C.K wysłani do Turcji, aby wspomóc w opracowaniu kontrofensywy i przejęciu inicjatywy. Ten symboliczny gest znacznie poprawił relację Austro-Węgier i Imperium Osmańskiego
​

27 Lipiec 1915 r.​

Nie tracąc inicjatywy na froncie wschodnim wojska niemieckie dostają za zadanie zdobycie Zamościa. Atak mają wspomagać cztery C.K dywizje. Atak kończy się pełnym sukcesem. Rosjanom znowu daje się we znaki świetna Austro-Węgierska ciężka artyleria.
​

Najnowsze działo Howitzer w akcji.​

​

28 Lipiec 1915 r.​

Ambasada Niemiecka w Meksyku spotkanie niemieckiego MSZ oraz jego meksykańskiego odpowiednika.​

Gottelib von Jagow: „(...) zdaje chyba więc pan sobie sprawę, że sojusz mógłby być doskonałym rozwiązaniem. Zarówno dla strony niemieckiej i meksykańskiej.
Eultario Guirter: „Nasza armia, jest zbyt słaba by stawić czoło Brytyjskiej armii. Nasza flota nie może się równać z Royal Navy.
Gottelib von Jagow: „Dostaniecie pomoc w postaci sprzętu oraz nawet uda się odelegować flotę do obrony plaż Meksyku.
Eultario Guirter: „O jak licznej flocie byłaby tu mowa?”
Gottelib von Jagow:„4 pancerniki i 8 okrętów osłony.”
Eultario Guirter: „Co z USA ? Przecież sojusz z wami zostanie uznany jako prowokacja.”
Gottelib von Jagow: „...”
Eultario Guirter: „Jestesmy zbyt słabi na wojnę, ale zgodzimy się pod paroma warunkami”
Gottelib von Jagow: „Jakimi warunkami ?”
Eultario Guirter: „Po pierwsze nie 4 pancerniki i 8 okrętów osłony tylko 10 pancerników i 20 okrętów osłony, oraz 12 dywizji niemieckich w Meksyku. Udzielanie nam pożyczki na niski procent, zniesienie ceł oraz pomoc wojskowa.”
Gottelib von Jagow:„Niestety II Rzesza nie może takich warunków spełnić, doskonale pan o tym wie.”
Eultario Guirter: „Niestety takie dostałem wytyczne. Wasza pozycja jest zbyt słaba, aby zdecydować się na sojusz.”
Gottelib von Jagow: „Rozumiem, mogę liczyć na poufność tej rozmowy ?.”
Eultario Guirter: „Oczywiście”
Gottelib von Jagow: „Przejdzmy więc do spraw międzynarodowych rząd niemiecki chce (...)”

Fiasko rozmów z Meksykiem. Ich rząd nieufnie się odnosi do naszych dyplomatów. Propozycja sojuszu została odrzucona, a nasze stosunki nadal są raczej zimne. Widać nie mamy co szukać potencjalnego sojusznika w tamtym regionie.

​

30 Lipiec 1915 r.​

Wojska C.K dobijają zbieraninę wojsk serbskich pod Skopje. W tym Samym dniu, gdy ostatni regularny serbski odział kapituluje, a rząd podpisuje upokarzające zawieszenie broni Serbia zostaje objęta protektoratem Austriackim. Franciszek Józef doskonale zdawał sobie sprawę, że przyłączenie Serbii bezpośrednio do C.K monarchii jest niemożliwe z powodu i tak już dużej mozaiki narodowej.
​

4 Sierpień 1915 r.​

Ponownnie zapoczątkowana ofensywa w kierunku Lillie kończy się klęska. Nasze odziały frontowe zastały doskonale przygotowanych francuzów. Musieli wiedzieć o naszych zamiarach. Tym razem 25 metrów postępu okupiło życiem 53 000 poległych Niemców.

​

Jeden z wielu poległych pod Lillie.​

​

5 Sierpień 1915 r.​

Nasze wojska cały czas prowadząc ofensywę na froncie wschodnim atakują pojezierze Mazurskie. Jeżeli je zdobędziemy zabezpieczymy naszą północną flankę i otworzy nam to drogę na wschód w kierunku Bielska.

​

Żołnierze rosyjscy obsługują granatnik. Sprzęt był na tyle awaryjny i niebezpieczny, że obsługa miała wykopany okop w kształcie litery "C, tak aby przed odpalenie skryć się przed ewentualną eksplozją sprzętu. Pokazuje to wartość Rosyjskiego sprzętu.​

Kilonia 7 Sierpień 1915 r. Narada czołowych dowódców Kaiserliche Marine. ​

W wielkiej sali z mapą dyskutowało co najmniej dwudziestu oficerów marynarki. Sala była bardzo przestronna. Na środku był ustawiony wielki dębowy stół, a na nim wielka mapa oraz przeróżne raporty wywiadu, stoczni. Sufit ozdabiał ogromny żyrandol wysadzany klejnotami, pod ścianami stały krzesła, na których siedzieli co sędziwszy dowódcy. Wszyscy czekali na głównodowodzącego Hugo von Pohla miał on przedstawić nowy plan walki z Royal Navy. Wśród oficerów marynarki huczało od plotek. Mówiono o cudownej broni dzięki której brytyjska Flota upadnie na kolana. Wtem do pokoju wszedł Hugo von Pohl, a za nim pięciu oficerów obwieszonych mapami, teczkami i innymi dokumentami. Wśród tego wszystkiego wyróżniała się mapa której Hugo niósł pod pachą.
Hugo von Pohl: „Panowie, pragnę wam przedstawić bron dzięki której Wielka Brytania zostanie całkowicie pozbawiona dostaw, do rzeczy. Doskonalę zdaje sobie sprawę, że trudno będzie objąc blokadą wyspę, która na dodatek ma liczniejszą flotę od nas. Lecz jest pewien sposób. Mianowicie chodzi o okręty podwodne. Od 1914 roku nasi inżynierowie pracowali nad ulepszeniem u-botów. Nareszcie doszliśmy do mało wadliwej i efektownej oraz taniej konstrukcji. Właśnie ruszyło zamówienie na 90 łodzi podwodnych, które zostaną zwodowane za około 3 miesiące."
Cała sala zaniemówiła, tak wielkiej liczby łodzi podwodnych jeszcze świat nie widział. Hugo von Pohl podszedł do drewnianego stołu i rozwinął mapę.

​

Hugo von Pohl: „Naszemu wywiadowi udało się zdobyć dokładną mapę brytyjskich konwojów. Na mapie czerwoną przerywaną kreską są zaznaczone najważniejsze. Zadaniem naszych ubotów, będzie torpedowanie konwojów, aż Herbaciarzom znudzi się wysyłani statków na pewne zatopienie. Czerną kreską zaznaczona jest „linia śmierci”. Gdy jakiś statek znajdzie się poza nią nasze łodzie podwodne będą miały za zadnie storpedować cel. 90 u-botów zostanie zgrupowane w 4 flotylle – A,B,C,D Każde ma mieć przydzielonych po 20 łodzi podwodnych. W rezerwie zostanie 10 ubotów. Purpurową linią jest oznaczona granica działania naszej floty nawodnej. Będzie ona miała za zadanie zrównoważyć siły, a następnie uzyskać przewagę na Royal Navy. Brązem są oznaczone główne bazy ubotów. Czyli Gent, Wilhelmshaven i Kilonia.”
Cała sala zgotowała gorący aplauz, nawet konserwatywnie nastawieni bili brawo. Plan był bardzo śmiały i ryzykowany, lecz zdawał się być jedynym praktycznym rozwiązaniem na które było stać cesarską marynarką wojenną.

​

--------------------------
Napisałem ten sam odcinek po raz 2x więc stąd to opóźnienie
Krytyka jak zawsze mile widziania ble ble ble

 

" Sukces objawia się tylko przez wytrwałość. Nieustanną, ciągłą wytrwałość."

​

II Rzesza Niemiecka



Na froncie zachodnim zapanował pat, przerywany jedynie masakrą żołnierzy usiłujących zdobyć wrogie pozycje. Potężne linie okopów, gniazda karabinów maszynowych, stanowiska artylerii. To wszystko było barierą nie do zdobycia. Ostatnio również rozpętała się walka w powietrzu. Z początku samoloty służyły tylko do zwiadu. Z czasem zaczęto w nich montować bombę zrzucaną na nieprzyjacielskie okopy. Gdy ogień z ziemi okazał się niezbyt skuteczny uzbrojono samoloty w karabiny maszynowe, żeby strącały bombowce. Rozpętała się walka w powietrzu. Z czasem podzielono samoloty na dwa typy. Bombowce które miały za zadanie bombardować pozycje wroga oraz myśliwce, osłaniały one bombowce przed wrogimi samolotami. Prawdziwym asem lotnictwa stał się Manfred von Richtofen , który w miesiąc po przybyciu na front zachodni zaliczył 40 potwierdzonych trafień. Kazał swój samolot pomalować na czerwony kolor by budzić postrach wśród Anglików i Francuzów. Z czasem gdy zauważono gdy wrodzy piloci z szczególną zaciętością chcą strącić czerwonego barona (przydomek Manfreda) nakazał on wszystkie samoloty z jego szwadronu pomalować na czerwony kolor. Powstał w ten sposób legendarny szwadron albatrosów „Jasta 11” nazywany był on wśród aliantów „Latającym Cyrkiem Richthofena”. Ewoluowała również artyleria, zaczęto budować potężne działa pociągowe, które mogły ostrzeliwać cele oddalone o dziesiątki kilometrów. Gniazda Karabinów były tak gęsto rozmieszczone, że praktycznie stały tuż przy sobie. Każde wychylenie z okopu kończyło się morderczym ostrzałem. Zaczęto wobec tego budować moździerze. Dzięki którym piechota miała własne wsparcie artyleryjskie, no i mogła prowadzić ogień z okopów, gdzie nie groził im huraganowy ogień karabinów maszynowych. Żołnierze zostali również wyposażeni w maski przeciwgazowe, były one bardzo niewygodne i ciężko się w nich oddychało, lecz z pewnością ocaliły nie jedno życie. Tak się prezentowała wojna XX wieku...
​

Manfred von Richtofen „Czerwony Baron”​

​

Jeden z samolotów szwadronu „Jasta 11”​

​

Potężne niemieckie działo, budziło ono ogromny entuzjazm wśród wojsk cesarskich.​

​

13 Sierpień 1915 r.​

Sztab generalny wyprowadza ofensywę w kierunku Stryja by odciąć wojska rosyjskie, które po raz drugi wdarły się głęboko w terytorium Austro-Węgier, zagroziły nawet odcięciem I armii Transylwanii. Niestety ofensywa kończy się klęska wojsk cesarskich.



Klęskę w w Galicji wykorzystał wywiad rosyjski, który do druku podał artykuł całkowicie ośmieszający armię niemiecką. Policja niemiecka zadziałała szybko i do kiosków trafiło tylko kilkaset egzemplarzy.
​

14 Sierpień 1915 r.​

Nasza armia z marszu zajęła Jelgawe, jest to bardzo ważne miasto gdyż biegnie przez nią transport do wojsk rosyjskich walczących na Litwie, jego opanowanie odcięło całkowicie dostawy broni i amunicji dla żołnierzy rosyjskich. To bolesny cios dla Carstwa.
​

Jeglawa z lotu ptaka.​

​

16 Sierpień 1915 r.​

Rosyjskie okręty wydostały się poza Bałtyk i zaczęły ostrzeliwać naszą bazę morską w Kilonii. W całej Hochseeflotte zarządzono alarm. Flota niemiecka zareagowała od razu wypływając w kierunku ostrzeliwujących port pancerników rosyjskich.


Flota rosyjska szybko się wycofała. Podczas ich ucieczki stracili lekki krążownik „Rossia” był to cios psychologiczny. Natychmiast w gazetach można było przeczytać nagłówki „Statek Rosja spoczął na dnie, teraz pora na Rosję.”.
​

Majestatycznie tonąca „Rossia”.​

​

Wkrótce po zwycięstwie nad flotą rosyjską Hochseeflotte dostała rozkaz patrolu Atlantyku.


Gdzieś w Anglii.
Wiezień Niemiecki : „(...) Nein! Nie powiem, nie wiem nic!”

Oficer Brytyjski : „Już ja się o to postaram kupo gówna”

Kat się zamachnął i z głuchym trzaskiem uderzył więźnia, następnie wylał na niego kubeł zimnej wody.

Oficer Brytyjski : „Mów do cholery, albo będziesz umierać w męczarniach”

Wiezień Niemiecki : „Nein! Nic nie wiem”

Brytyjczyk wyjął kawałek kabla podpiętego do prądu.

Wiezień Niemiecki : „Nie błagam, proszę ja nic nie wiem, mam żonę i dzieci, NIE CHCĘ!”

Oficer Brytyjski : „Twoją żonę zgwałcę a dzieci utopię gnido, będziesz umierał w męczarniach jak nic nie powiesz frycu.”

Zaczął przybliżać kabel do skroni Niemca. Grobową ciszę przerwał donośny wrzask. Z ust, nosa i uszu zaczęła sączyć się krew.

Oficer Brytyjski : „Mów co do wiesz pieprzony hunie”

Wiezień Niemiecki : „Jjj.aaa nie”

Oficer Brytyjski : „zła odpowiedź”

Kat wyjął zapalniczkę i zaczął podpalać więźnia, krzyk był straszny.
Następnie bo odmowie Niemca, wziął do ręki młotek.

Wiezień Niemiecki : „ Pr..oszę nie!”

Ze łzami w oczach błagał Brytyjczyka, lecz ten zamachnął się i uderzył parę razy w dłoń więźnia. Po tej torturze cała rękę przypominała krwawe flaki.

Oficer Brytyjski : „mów!”

W tym momencie oficer wziął do rąk szczypce i wyrwał trzonowca biedakowi. Tym razem obyło się bez krzyku wiezień był już zbyt zmęczony by wydać krzyk. Gdy to nie dało rezultatu Brytyjczyk wyrwał paznokcie, oraz odciął kciuka. Krew była wszędzie a pośrodku przywiązany na krześle cień człowieka.

Wiezień Niemiecki : „ DOŚĆ!!! nie chcę nie mogę 23 sierpień! Hochseeflote, ten ból zabij mnie proszę!

W końcu kat okazał trochę człowieczeństwa i dobił strzałem w głowę konającego Niemca...”

23 Sierpień 1915 r.​

Niemiecka flota patrolując Atlantyk napotyka całą Home fleet. Cesarscy admirałowie stawiają wszystko na jedną kartę – podejmują walkę. Do Kilonii zostaje wysłanie również depesza z rozkazem wypłynięcia w morze 50% wszystkich pozostałych okrętów na pomoc Hochseeflotte.


Salwa z dział SMS GroBer Kurfurst. Na obie floty spadły tysiące pocisków, które rozrywały stalowe cielska pancerników posyłając je dno.
​

Straty Brytyjskie i Niemieckie.​

​

Z Kilonii na pełnej prędkości nadpływały posiłki​

​

24 Sierpień 1915 r.​

Następnego dnia flota angielska dostaje rozkaz odwrotu. Gdy dociera wiadomość o porażce do I Lorda Admiralicji nie może wyjść z szoku. Hegemonia Brytyjska na morzach została złamana. Natomiast w całej II Rzeszy ludzie zapominają o trudnościach wojny i wychodzą świętować zwycięstwo. Admiralicja niemiecka wydaje rozkaz pościgu za Home fleet.

Krążownik „SMS Prinz Eugen” zatopił 2 pancerniki „HMS Centurion” i „HMS Superb”. Cała załoga została odznaczona żelaznym krzyżem.
​

25 Sierpień 1915 r.​

Flota cesarska nawiązała walkę w pobliżu wybrzeża Anglii. Dość szybko zostały złamane szyki i niegdyś potężna Home fleet wpłynęła do portu w Sheffield pokonana. Flota niemiecka czekała na posiłki z Kilonii.
​

Straty Brytyjskie.​

​

Kaiserlicheflotte blokuje port Schefflied.​

​

26 Sierpień 1915 r.​

Do Hochseeflotte dołączają okręty wysłane z Kilonii, cała potężna cesarska flota zaczyna ostrzeliwać port w Scheffield. Home fleet udaje się w końcu wykurzyć. Trzecia bitwa dla Royal Navy okazuje się całkowitą klęska. Całą przegraną bitwę obserwowali mieszkancy Scheffield. Nastąpił koniec brytyjskiego panowania na oceanach i morzach.


​

Triumfująca niemiecka flota.​

​

Porównanie Strat całej kampanii Atlantyckiej.
Pancerniki:
Wielka Brytania - 14
Niemcy - 0

Okręty Liniowe :
Wielka Brytania - 3
Niemcy - 0

Ciężkie Krążowniki :
Wielka Brytania - 3
Niemcy - 0

Lekkie Krążowniki :
Wielka Brytania – 6
Niemcy - 9

Niszczyciele :
Wielka Brytania – 1
Niemcy -1

Straty ogólne :
Wielka Brytania – 27 okrętów
Niemcy – 10 okrętów

Mowa Cesarza Wilhelma II po bitwie atlantyckiej​

27 Sierpień 1915 r.​

Armia Cesarska wyprowadza ofensywę na bramę Litwy – Sialiu. Zdemoralizowane ciągle cofające się odziały rosyjskie ustępują pod naporem wojsk niemieckich. Gdy wojska wkroczyły do miasta byli witani chlebem i solą przez Litwinów, byli traktowani jak wyzwoliciele nie okupanci.
​

Wkroczenie wojsk niemieckich do Sialiu.​

​

28 Sierpień 1915 r.​

W Stambule dochodzi do spotkania Wilhelma II i Mehmeda VI. Celem rozmów jest przekonanie sułtana do konturowania wojny. Wynikiem rozmów jest podpisanie przekazania przez Niemcy znacznej ilości sprzętu i amunicji.​

Umowa między II Rzeszą, a Turcją.​

​

28 Sierpień 1915 r.​

Wojska Cesarskie wyprowadzają ofensywę w kierunku Bielska. Rosjanom daje się we znaki brak sprzętu, często żołnierze posyłani są do boju bez karabinu. Ofensywa kończy się pełnym sukcesem wojsk niemieckich.
​

Wzięci do niewoli Rosjanie.​

​

28 Sierpień 1915 r.​

Gdy koło Bielska jeszcze toczyła się bitwa zapadła decyzja o zdobyciu Atylusa, tamtejsze odziały początkowo stawiały zacięty opór, lecz przygniatająca przewaga Niemców w ludziach i sprzęcie zmusiły rosyjskie dywizje do odwrotu.
​

VI pułk kozaków Dońskich, okopujący się w pobliżu Kaunasu.​

​

30 Sierpień 1915 r.​

Rozpoczyna się trzecia ofensywa w kierunki Lilie. Żołnierze Cesarscy po morderczym marszu wreszcie zdobywają miasto i okolice. W wielu cesarskich dywizjach brakuje po 40% składu. Wojska niemieckie gwałcą, rabują i mszczą się na cywilach zamiast się okopać.


1 Wrzesień 1915 r.
Wojska Francuskie wściekle kontratakują straconą ziemię. Atak poprzedza dwudziestoczterogodzinny ostrzał artyleryjski. W ataku zostaje użyty gaz bojowy i bombowce. Wykonano również podkopy pod okopy niemieckie i umieszczono w nich materiały wybuchowe. W chwili ataku zostały zdetonowane. Osłabione siły cesarskie nie miały szans na odparcie ataku.
​

Wojska francuskie wychodzą z okopów nacierając na niemieckie linie. W tle niemieckie bombowce zrzucające bomby na piechotę.​

​

Kontrofensywa Francuska​

.

​

3 Wrzesień 1915 r.​

Grecja zachęcona słabnącą pozycją Austro-Węgier oraz możliwością zdobycia Macedonii wypowiada wojnę państwom centralnym.
​

3 Wrzesień 1915 r. Depesza wysłana do Berlina, Wiednia, Stambułu.​

​

5 Wrzesień 1915 r.​

Włochy przystępują do wojny po stronie Ententy łudząc się, że słaba pozycja Austro-Węgier otoczonych z wszystkich stron zapewni im zwycięstwo. Niestety dobrze poinformowany C.K wywiad oraz wojska na granicy z Włochami uderzają jako pierwsi. C.K odziały zmiażdżyły zdezorientowanych włochów. Po krótkich udało się zdobyć Wenecję.
​

Nacierający Austryjacy.​

​

6 Wrzesień 1915 r.​

Niemiecki sztab wyprowadza ofensywę w kierunku Kaunasu, miasto pada po paru godzinach, brama do stolicy Litwy – Wilna stoi otworem. Jednakże, w wyniku nowej broni przeciw lotniczej Rosjan zostaje strąconych 12 samolotów niemieckich.
​

Pod Kaukasem brał udział nowy model samolotu. Albatros XI.​

​

Dane podstawowe
Państwo : Niemcy
Producent :Albatros-Werke GmbH
Typ :myśliwiec
Konstrukcja :mieszana głównie drewniana, dwupłatowiec
Załoga :1 pilot
Dane techniczne
Napęd :1 × Mercedes DIIIa, rzędowy
Moc : 180 KM
Wymiary
Rozpiętość : 9,04 m
Długość : 7,33 m
Wysokość : 2,70 m
Masa Własna : 687 kg
Startowa : 937 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna : 187 km/h
Prędkość wznoszenia :4.35 minut na pułap 1000 m
Pułap :3000 m
Długotrwałość lotu : 2 godziny
Dane operacyjne
Uzbrojenie : 2 karabiny maszynowe LMG 08/15 kal. 7,92 mm

7 Wrzesień 1915 r.​

C.K sztab wyprowadza ofensywę w kierunku Macedonii zajętej przez Greków. Po prawie czterdziestoośmiogodzinnym ostrzale piechota rusza do ataku, bez trudu rozbijając Greków.​

W walkach pod Skopje wzięto do niewoli prawie 20 tysięcy jeńców.​

​

8 Wrzesień 1915 r.​

Sytuacja staje się bardzo niekorzystna dla państw centralnych. Do wojnie po Strony Ententy Dołącza Rumunia zwabiona obietnicą oddania Besarabii przez Rosjan. W tym momencie C.K monarchia jest zmuszona prowadzić wojnę na 4 fronty.

​

Zamek Hohenzollernów w Bawarii. 10 Sierpień 1914 r.​

Wilhelm II : „(...) miesiące nie były dla nas korzystne. Przyłączenie się do wojny Rumunii, Grecji i Włoch stawia Austro-Węgry w ekstremalnie niebezpiecznej sytuacji, jest to porażka dla całej linii. Niemiecka dyplomacja w ogóle istnieje ?”

Gottlieb von Jagow : „Sam nie wiem jak to się stało. Do naszych ambasad zostały dostarczone tylko akty wypowiedzeń wojny. Nic nie wskazywało na to, że te szuje wypowiedzą nam wojnę”

Wilhelm II : „Toż to niewybaczalne! PAN powinien temu zaradzić! Nie muszę chyba przypominać, że wielu utalentowanych dyplomatów mogłoby zająć pana miejsce Jagow!”

Gottelieb von Jagow : „Z całym szacunkiem, nic nie mogłem zrobić, zostałem postawiony wobec faktu dokonanego”

Wilhelm II : „Pewnie niedługo cały świat postawi pana przed faktem dokonanym! Jest pan niekompetentn...”

Gottelieb von Jagow : „Cesarzu przecież Buł”

Wilhelm II„Milczeć! Jest pan niekompetentnym durniem, na niewłaściwym stanowisku.”

Gottelieb von Jagow : „Z całym szacunkiem, ale Bułgarzy powstali by walczyć razem z nami. Cholernie trudno było ich do tego przekonać. Mogę pana zapewnić, że jest to pełny sukces niemieckiej dyplomacji"

Wilhelm II : „Co z tego ? Równie dobrze przydatny będzie nam Liechtenstein”

Gottelieb von Jagow : „Przez Bułgarię może zostać bez przeszkód dostarczona pomoc wojskowa do Imperium Osmańskiego.”

Wilhelm II : „...”

Gottelieb von Jagow : „Bułgarzy chcą również zrewanżować się za wojnę Bałkańską oraz ich strategiczna pozycja jest wprost idealna do ataku na Grecję i Rumunię, jednym słowem dzięki nim ocalone zostaną Austro-Węgry”

Wilhelm II : „Być może coś w tym jest, ma pan wolną rękę.”

Gottelieb von Jagow : „Dziękuję”

Wilhem II :„Może pan wyjść dowidzenia”

Gottelieb von Jagow : „Dowidzenia”

Wojna na bliskim wschodzie nabiera rumieńców ofensywy turecko-japonskie wzajemnie się przeplatają. Rosjanie atakują na Kaukazie natomiast Brytyjczycy zostają okrążeni w Damaszku.
​

Osmańska piechota w ataku na bagnety​

​

-------
Od Autora:
Ehh jak zwykle nie chce mi sie czytać moich wypocin tuz po napisaniu. Błędy stylistyczne poprawnie wieczorem.

 

II Rzesza Niemiecka Odcinek bonusowy 1/3
​

Wiosna 1915 roku nie napawała optymizmem sztab cesarski. Stały wzrost liczebności armii Ententy zmusił Niemców do opracowania planu, który wykrwawiłby siły francusko-brytyjskie. Głównodowodzący Erich von Falkenhayn wiedział iż Cesarstwo nie stać na następna ofensywę państw zachodnich, gdyż front najprawdopodobniej zatrzymałby się dopiero na Renie. Sytuacja na Froncie nie była dobra, ententa osiągnęła przewagę w stosunku 3:1, na posiłki nie można było liczyć. Nad Niemcami wisiało widmo klęski.

Front Zachodni 12 Sierpnia 1915 r.​

​

Bruksela, sztab generalny frontu zachodniego, 12 sierpień 1915 r.
W małej salce przy dębowym stole siedzieli nawyższi dowódcy cesarskiego dowództwa Paul von Hindenburg i Erich von Ludendorff – dowódcy frontu wschodniego. August von Mackensen – dowódca frontu zachodniego oraz Erich von Falkenhayn – głównodowodzący cesarskiej armii niemieckiej. Wszyscy posępnym wzrokiem wpatrywali się w mapy i raporty wywiadu donoszące o wielkiej koncentracji wojsk Ententy.

Erich von Falkenhayn : „Panowie, jesteśmy w beznadziejnej sytuacji, nie możemy sobie pozwolić na drugą ofensywę żabojadów i herbaciarzy. Panie Hindenburg, czy byłby pan zdolny oddelegować parę dywizji na front zachodni ?"

Paul von Hindenburg : „Niestety, front wschodni też nie ma się zbyt dobrze. Ostatnio Rosjanie zaczynają przejmować inicjatywę, nasze siły na wschodzie są rozciągnięte do granic możliwości i z trudem odpierają ataki.

August von Mackensen : „Moglibyśmy oddać żabojadom trochę ziemi i ich okrążyć, oczywiście jest to wielkie ryzyko, gdyż jeśli nie uda się przebić ich linii to my możemy zostać okrążeni”

Erich von Falkenhayn : „Nie możemy rzucać wszystko na jedną kartę, to zbyt ryzykowne”

Paul von Hindenburg : „Może zacząć poważną rozbudowę bunkrów, stal i beton powinny zatrzymać ich natarcie. ?”

August von Mackensen : „Nie mamy na to czasu”

Erich von Ludendorff : „Royal Navy liże rany, może spróbowalibyśmy wykonać desant na tyły wojsk francuskich ?”

Erich von Falkenhayn : „Nie mamy na tyle dywizji, żeby wykonać taką operację.”

August von Mackensen : „Może jakoś udałoby się wywołać buty w wojsku Ententy, zagrywka czysto psychologiczna”

Paul von Hindenburg : „Co pan sugeruje”

W tym momencie Ludendorff zerwał się z krzesła i uderzył pięścią w mapę. Na oczach pozostałych marszałków malowało się zdziwienie”

Erich von Ludendorff :„Okrążymy mały teren, lecz z możliwością dosyłania przez żabojadów posiłków. Ten teren musi być wielkim znaczeniem dla żabojadów, będą dosyłać nowych żołnierzy przez korytarz a my ich nasze wojska powystrzelają ich jak kaczki."

August von Mackensen : „Gdzie taki punkt moglibyśmy znaleźć ? Przypominam, że do Paryża mamy przeszło 200 km.

Paul von Hindenburg : „Verdun!, miasto gdzie dokonał się podział imperium Karola Wielkiego. Żabojady określają je „sercem Francji”. Leży też blisko frontu, lecz zanim wkroczymy do miasta musielibyśmy zdobyć kompleks twierdz.”

Erich von Falkenhayn „To jest to! Panowie w Verdun poleje się rzeka francuskiej krwi! Nie mamy czasu, musimy niezwłocznie przygotować plan ofensywy.”

​

Plan został zatwierdzony, oficerowie sztabowi natychmiast zaczęli opracowywać plany ofensywy, nad operacją pracowali nawet dowódcy frontu wschodniego Hindenburg i Ludendorff. Wszystko odbywało się w jak największej tajemnicy, nawet przerzucani żołnierze nie wiedzieli gdzie jadą.

Hindenburg i Ludendorff nad mapą.​

​

Gdy wszystko było gotowe, żołnierze czekali tylko na sygnał do ataku, ofensywa miała się zacząć w nocy. Nie został także wykonany ostrzał artylerii przed atakiem, lecz wszystkie działa były już skierowane na 16 fortów wokół Verdun. Stosunek sił był korzysty bowiem Ententy w chwili ataku dysponowała tylko 17 dywizjami w rejonie wobec naszych 40. Gross ich sił koncentrował się na północy, lecz było pewne, że zaraz kiedy dowiedzą się o naszym ataku będą przerzucać dywizje w zagrożony rejon, prosto na rzeź.

​

Do przyciemnionego pokoju wszedł młody pułkownik, stanął na baczność, zasalutował generałowi i zaczął :
„Sir! Pułkownik Stosemberg melduje! Artyleria gotowa do ostrzały. Bombowce i myśliwce na lotniskach gotowe do startu, piechota w okopach czeka na rozkaz!”
„Rozpocząć atak”
„Tak jest!”

15 Sierpienia 1915 r. o godzinie 2:00 rozpoczął się atak na Verdun.​

Artyleria rozpoczęła ostrzał fortów.​

​

Piechota ruszyła do ataku.​

​

Bombowce i myśliwce wystartowały.​

​

Siły Cesarskie zaatakowały w 3 miejscach na flance wschodniej i zachodniej oraz na północy. Atak w tym ostatni okazał się morderczy, duża ilość fortów w tamtym rejonie masakrowała wojska niemieckie. Dużo lepiej szło na flankach gdzie nieliczne siły Francuzów zostały zmuszone do odwrotu. Nad całym regionem rozpętała się walka powietrzna jakiej nikt wcześniej nie widział. Setki myśliwców nad głowami robiły wrażenie. Przewaga była jednak po stronie Niemców, gdzie dowodził Czerwony Baron – Manfred von Richtofen. Podniebne pojedynki ustąpiły miejsca prawdziwym powietrznym bitwom. Teraz oprócz sztuki pilotażu ważna była również taktyka. Manfred również przeorganizował samolotów w większe grupy tzw. Jasty. Cesarskie siły traciły powoli impet, ostatecznie udało się zdobyć 5 z 16 fortów.

Zasięg Niemieckiego natarcia.​

​

Nie udało się zdobyć 3 najważniejszych fortów Doamount, Vaux i Souville (pogrubiony niebieski kolor).Były one swoistą bramą do sukcesu całej operacji. Niemieckie dowództwo nie miało dużo czasu, gdyż lada moment mogły się pojawić posiłki Francuskie co skazałoby całą operację na sromotną klęskę. Postanowiono za wszelką cenę zdobyć te forty.

Ofensywa pod „Trzema twierdzami”​

​

Przed bitwą posłano 3 sterowce nad twierdze, aby dalekosiężne działa jak najcelniej mogły je obstrzelać, każda załoga liczyła 12 osób. Każdy sterowiec doleciały nad cel niestety wszystkie załogi zginęły od ognia własnych dział i francuskiej obrony przeciw lotniczej. Każdy pośmiertnie został awansowany i odznaczony błękitnym maxem.

Dalekosiężne działo niemieckie Hotwizer które ostrzelały forty.​

​

-----------
Od autora:
No jest pierwsza część bonusowego odcinka. Jestem ciekaw jak zostanie odebrany. I dzięki tywon za event, właśnie go wypróbowałem i działa w 100%. Co by bez ciebie zrobiła Ententa

 

II Rzesza Niemiecka Odcinek bonusowy 2/3


Liczniejsze wojska niemieckie wspomagane artylerią i lotnictwem z trudem przebiły się przez doskonale zorganizowaną linię okopów. Bunkry, zasieki, gniazda karabinów maszynowych – to wszystko zadało wojskom cesarskim ciężkie straty. Po około godzinie szturmu udało się wybić wyrwę w linii obrony, oba sztaby momentalnie wysłały w rejon wszystkie dostępne rezerwy, rozpoczęła się krwawa bitwa, na bagnety w okopach. W końcu wojska francuskie zagrożone okrążeniem wycofały się w kierunku trzech fortów z których artyleria zadawała ciężkie straty wojskom Cesarskim. Jednakże całkowita przewaga Niemców w powietrzu dawała się we znaki obrońcom fortów, którzy byli nękani całymi dniami i nawet nocami bombardowaniami. Podczas jednego z nalotów ucierpiało miasteczko Bras, szczęśliwym trafem okazało się, że piloci przypadkiem zbombardowali pozycje ciężkich francuskich dział. Sztab Cesarski momentalnie wykorzystał niedyspozycję Francuzów i wyprowadził ofensywę w kierunku Brasu. XII dywizja bawarska zaatakowała pod osłoną nocy. Żołnierze rozstawili moździerze i Kmy wokół miasteczka, każdy centymetr ziemi był w polu rażenia. Gdy żołnierze XII dywizji otworzyli ogień Francuzi zaczęli z krzykiem wybiegać wprost pod ogień moździerzy i karabinów maszynowych. Zdezorientowani obrońcy szybko zostali wybici do nogi. Kontratak nastąpił rano z dość niespodziewanego kierunku – wzgórz na zachód od Douaumont. Jednakże ciągłe wsparcie ze strony pilotów niemieckich pozbawiły złudzeń francuską dywizję piechoty, która poniosła ciężkie straty, następnego dnia do Brasu dotarły Posiłki Niemieckie. Planowana ofensywa miała nadejść z kierunku północnego, południowego i wschodniego. Zadaniem wojsk szturmowych było odcięcie fortów od siebie. Atak poprzedziło dwunastogodzinne przygotowanie artyleryjskie, następnie do akcji wkroczyła piechota, Francuzi wyszli z podziemnych bunkrów i zaczęli obsadzać gniazda karabinów maszynowych, na to czekało niemieckie dowództwo, natychmiast padł rozkaz odwrotu piechoty, zszokowani obrotem Francuzi zobaczyli w oddali nadlatujące niemieckie bombowce. Piechurzy nie zdążyli skryć się w schronach i padli ofiarą bombardowania. Około siedemdziesiąt procent Francuzów zginęło lub odniosło rany jeszcze przed szturmem. Właściwy atak wszedł w pozycje Francuskie jak masło, niedobitki poszły w niewolę lub udało się im uciec do fortów.. Następnego dnia skapitulował bez jednego wystrzału Douaumont i Souville. Obrońcy twierdzy Vaux lub raczej ich resztki poddały się po zmasowanym ostrzale artyleryjskim. Łącznie po stronie niemieckiej zginęło lub odniosło rany 56 tysięcy ludzi, po stronie francuskiej zginęło, odniosło rany lub dostało się do niewoli 89 tysięcy żołnierzy. Po zwycięskiej kampanii droga do Veredun stało otworem, jeden z celów kampanii został wykonany w stu procentach.​

Żołnierze cesarscy pod Brasem.​

​

Skutek bombardowania, cała operacja pokazała ogromny potencjał lotnictwa.​

​

Po poddaniu fortów do niewoli dostało się

tysiące Francuzów.​

​

Gdy padło większość fortów i twierdz Verdun stało otworem dla wojsk niemieckich. Niestety gigantyczne straty oraz zmęczenie nie pozwalały na podjęcie działań zaczepnych mających na celu zdobycie miasta. Była to bardzo niebezpieczna sytuacja gdyż w rejon działań zaczęły docierać posiłki ententy. W jednym dniu na linię frontu przybyło ponad 20 tysięcy posiłków angielskich. Ostatecznie w mieście sformowała się III Armia, mająca bronić miasto. W tej chwili bezpośredni atak na miasto mijał się z celem.
​

Żołnierze Ententy w Verdun.​

W sytuacji gdy stosunek dywizji przedstawiał w liczbie 34 niemieckich do 23 ententy, zdobycie miasta było niemożliwe. Sztab cesarski opracował plan który zakładał równoczesne uderzenie w rejon fortów Michael i Knox, w tamtym rejonie stacjonowała II armia, lecz była ona niebezpiecznie wysunięty, przygotowana do wyprowadzenia kontrofensywy. Sztab ententy najwidoczniej nie spodziewał się naszego ataku w tamtym rejonie tylko bezpośredni szturm na Verdun, takiej okazji nie można było zaprzepaścić. Do ataku wyznaczone XX korpus kawalerii który miał zaatakować od północy oraz IV Korpus, który miał wyjść na tyły wojsk Francusko-Angielskich. VII Korpus miał pozorować frontalny atak. Cała ofensywa miała się zacząć bez wstępnego przygotowania artyleryjskiego. Wszystkie działa zorganizowano w grupy operacyjne ( 10 dział każda ), przez każda dywizja mogła wezwać wsparcie artyleryjskie w trudnej sytuacji. Również lotnicy niemieccy mieli wywalczyć panowanie w powietrzu, by umożliwić działania bombowcom. Richtofen zorganizował 70% floty myśliwskiej Cesarstwa właśnie pod Verdun.​

Plan ofensywy.​

​

Wojska cesarskie ruszyły do ataku.​

Żołnierze widzieli zarysy twierdzy Michael, w okopie nie dało się wytrzymać, ścisk był niesamowity. Ktoś nieśmiało zapytał oficera - „Czy dostaniemy wsparcie artylerii ?” Przestraszony Niemiec patrzył wprost w zimne oczy sierżanta. „Niech Cię to nie obchodzi” - chłodno odparł. Nagle ktoś zaczął przeciskać z moździerzem do oficera. „Gdzie to postawić?”. „Będziecie to nieść szeregowy, przyda się na polu bitwy, żadnego ale! Po prostu wykonać.” Żołnierz spojrzał oczyma zbitego psa i postawił kawał żelastwa na ziemi. W końcu sierżant zaczął „Dobra, macie za zadanie nie dać się zabić i zdobyć fort, zaatakujecie równo z ostrzałem artyleryjskim, najpewniej pojawią się na niebie bombowce żabojadów, ale nasi lotnicy powinni sobie z nimi poradzić, nasze KMy postarają się dać wam jakąś osłonę. Tak między nami większość tego nie przeżyje. Mam nadzieje, że posłuchaliście mnie wczoraj i napisaliście listy do rodzin. GOTT MIT UNS!”. Żołnierze chórem odbębnili standardowe „Fur Kaiser und Reich!”. Rozległy się gwizdki tysiące żołnierzy wylało się z okopów. W tym samym momencie zaczął się ostrzał cesarskiej artylerii. Żołnierze biegli do przodu, chowając się w lejach po pociskach i za kikutami drzew, za wszystkim co mogło dać jakąś prowizoryczną osłonę. Momentalnie na niebie pojawiły się samoloty francuskie i niemieckie, zaczęła się istna podniebna bitwa. Wtem do leja po pocisku wpadł żołnierz moździerzem. „W SAMĄ PORĘ! ADOLF, TE SKURWYSYNY NAS PRZYGWOŹDZIŁY! GDZIEŚ TU JEST GNIAZDO KARABINU MASZYNOWEGO!”. Hałas był nie do zniesienia, nowo przybyły ledwo usłyszał słowa kolegi po czym zaczął rozkładać moździerz. „JAK SIĘ TO DO CHOLERY OBSLUGUJE!?” „POCZEKAJ! OTTO ZOBACZ SKĄD TE CHOLORY STRZELAJĄ!”. Otto zaczął podczołgiwać się pod krawędź leja, wiedział, że to mogą być ostatnie chwile jego życia. „OTTO SZYBCIEJ, SKĄD TEN SKURWIEL STRZELA!?”- ponaglał go Xavier. „OKOŁO 170 METRÓW OD NAS NA ZACHÓD” - odpowiedział. Adolf pośpiesznie ustawił moździerz i krzyknął „UWAGA JAK OSTRZAŁ USTANIE BIEGNIEMY, 5,4,3,2,1! TERAZ!” Moździerz wypluł pocisk, który eksplodował tuż przy Francuzach ciężko raniąc i pozbawiając osłony sektor na jakiś czas. Wtedy cała grupka poderwała się w bieg, widok był przerażający. Tysiące zabitych, wszędzie leje po bombach, niesamowity hałas oraz bitwa w przestworzach i górujący nad polem bitwy fort Michel z którego francuska artyleria zadawał ciężkie straty Niemcom. „CO TO ZA ŻOŁTE CHOLERSTWO?!” - krzyczał w biegu Xavier. „ŻABOJADY WYPUŚCIŁY GAZ, JUŻ PO NAS!” Po paru sekundach, całe niemieckie natarcie, zaczęło panicznie uciekać w kierunku własnych okopów, żołnierze cesarscy dusili się w wielkiej chmurze gazu, tylko szczęśliwcy mieli maski przeciwgazowe. Na domiar złego na polu bitwy pojawiły się posiłki nadesłane przez III armię, nie było sensu dalej kontynuować ofensywy, wojsko niemieckie poniosło sromotną klęskę​

Ofensywy Niemiecka pod twierdzą Michael.​

http://pl.youtube.com/watch?v=EjhD1IqEcac&feature=related

Na innych odcinkach frontu, szczęście było zmienne. IV Korpus piechoty zrobił poważną wyrwę w francuskich liniach, udało mu się też zająć ważną stację dzięki czemu na wschodni odcinek frontu zaopatrzenie można było dostarczyć tylko przez las, był to ogromny sukces strategiczny. Na północy XX korpusowi kawalerii udało się zdobyć jedynie wioskę Wanes. Na zachodzie natomiast Francuzi uprzedzili niemiecką ofensywę, szybko spychając zdezorientowanych obrońców. Postępy Ententy zostały jednak szybko powstrzymane i ostatecznie udało im się zdobyć wioskę Bazelaire.

[​

----------------
Od autora:
Wiem, że miałem tyle czasu i taki krótki odcinek, ale ostatnio mam straszny zapierz przygotowywanie się do egzaminów wstępnych i 3 konkursów robi swoje. Odcinek był też pisany trochę na siłę, mam nadzieje, że nie odbiło się zbytnio na jakości ( o ile jest ) No i sorry, za tą muzykę w filmiku na youtube. Film jest super tylko ta muzyka, na ściągnięcie go + ścignięcie movie makera + przerobienie + wyszukanie odpowiedniej muzyki.... nie miałem na to czasu. Ogólnie to nie mam chęci i czasu, ale będę kontynuował.

 

" My, Niemcy, boimy się tylko Boga ! "

​

II Rzesza Niemiecka




13 września 1915 roku do Berlina przybyli przedstawiciele fundacji Rockeffelera. Zażądali spotkania z samym Cesarzem, aby podnieść sprawę polską. Cała sprawa dotoczyła ziem polskich przez które przetoczył się front. Miejscowa ludność była rabowana z dóbr najpierw przez wojska rosyjskie, a następnie przez Niemckie. Wilhelm z miejsca zdecydował na pomoc dla Polaków. Miało ich to przekonać po opowiedzeniu się po stronie niemieckiej, coraz trudniej było o rezerwy ludzkie, a Polacy mogli zasilić szeregi armii cesarskiej. Efekty było widać od razu, w Galicji powstały trzy dywizje pod dowództwem Józefa Piłsudskiego. W odpowiedzi Rosjanie również zapowiedzieli pomoc dla ludności cywilnej i utworzenie królestwa Polskiego, lecz nie miało to większego sensu gdyż zostali wyparci z ziem rdzennie Polskich i równie dobrze mogli obiecać utworzenia niepodległej Bawarii. Do służby w imię Cara zaciągnęło się mniej niż 2000 Polaków, dowódcą tego zgrupowania został Roman Dmowski. Sprawa Polska zaczynała być ważną kartą w rozgrywce wojennej.



Ofensywa na wschodzie jest cały czas kontynuowana, mimo walk w rejonie Verdun na froncie zachodnim. Sztab Cesarski idąc za ciosem wyprowadza ofensywę w kierunku Jekaplis. Broniące je odziały kozackie bronią się zaledwie dwa dni po czym wycofują się w kierunku Dyneburga.


​

Niemiecka piechota w akcji.​

16 Września część niemieckiej Kaiserliche marine napotyka u wybrzeży Wielkiej Brytanii flotę Brytyjską. Z racji, że główne okręty niemieckie i angielskie znajdują się w suchych dokach oczekując na naprawę bitwa toczyła się pomiędzy starszymi wersjami okrętów. Herbaciarze tracą trzy lekkie krążowniki : HMS Bristol, HMS Patrol, HMS Liverpool oraz jeden ciężki krążownik – HMS Leviahtan. Flota niemiecka strat nie poniosła, ale dwa pancerniki zostały poważne uszkodzone i wymagają natychmiastowej naprawy.

​

Tonący brytyjski ciężki krążownik: HMS Leviathan.​

Jeszcze tego samego dnia sztab Cesarski organizuję ofensywę na 120 kilometrowym odcinku frontu w rejonie miast Grodno i Białystok, oba miasta padają kolejno 23 i 17 września. Rosyjska obrona w rejonie Grodna była mistrzowsko zaplanowana przez samego generała Brusiłowa. Ostatecznie dwudniowy ostrzał ciężkiej artylerii i bombardowań bombowców Gotha zmuszają wykrwawione dywizje Carskie do odwrotu.



W armii niemieckiej zaczęła się wykształcać nowa formacja tzw. „Szturmgrupee”. Były to niezbyt liczne jednostki, ale doskonale wyszkolone i wyposażone. To właśnie w większości dzięki nim udawało się przerwać linie okopów. W rejonie Grodna te odziały okazały się niezastąpione. Generalicja zastanawia się nad przeobrażeniem oddziałów Gwardyjskich w odziały szturmowe. Budzi to szczególny sprzeciw starszej części generalicji niemieckiej.
​

22 Wrzesien 1915 roku Wrzesień okolice Wilna.​

W małym zagajniku znajdowała się grupka Niemców, wszyscy byli o dziwo wygoleni i mieli nienagannie czyste mundury. Lasek w którym się znajdowali nie był duży, aczkolwiek maskował ich całkowicie. Między drzewami można było zobaczyć stolicę Litwy – Wilno.
-Panowie, naszym zadaniem jest uciszenie ruskiej artylerii, znajduje się ona około kilometr stąd, gdy zacznie się bitwa ruszymy tam i rozwalimy te cholerstwa, jakieś pytania ?
Zaczęły się pytające spojrzenia żołnierzy, każdy doskonale wiedział co ma robić, lecz cisza była nie do zniesienia. W końcu pewien rudzielec wstał i zapytał zachrypłym głosem.
- Jak my się dostaniemy do tych dział, dookoła jest pełno tych obdartusów.
- Już moja w tym głowa jak my się tam dostaniemy, wypełniajcie moje rozkazy to przeżyjemy.
W tej chwili rozległ się potężny huk, potem następny i następny, następny. Zaczęła się cała orkiestra huków i świstów.
- Uwaga nasze działa zaczęły zabawę, wyruszamy!
Po niespełna 10 minutach odpowiedziały rosyjskie działa, po donośnych krzykach można było się domyślić, że bitwa się zaczęła. Szturmowcy szli po wiejskiej drodze, wokół widniały kikuty drzew, leje po pociskach, gdzieniegdzie stały zniszczone domy. Przed nimi rozciągało się niewielkie wzgórze na którym mieli się spotkać z innymi oddziałami szturmowymi, wszystkich miało być około 150. Zdenerwowany dowódca szepnął
- Frank, idź i zobacz, czy są już nasi chłopcy i ilu jest Rosjan.
- Tak jest!
Żołnierz zaczął się wspinać ku niezbyt stromym wzniesieniu, gdy był już blisko szczytu zaczął się czołgać. Ostrożnie wychylił się za wzniesienie i jego oczom ukazała się bateria Rosyjskich dział, z pobliskich krzaków dobiegł stłumiony głos.
- Psst tu którego oddziału ?
- Z drugiego, a ty kto ?
- Starszy szeregowy Otto z pierwszego, czekaliśmy na was, zejdź do swoich i powiedz, żeby czekali na sygnał.
Niemiec w pośpiechu zaczął schodzić w kierunku swojego oddziału, w tle ciągle do uszu dochodziły odgłosy bitwy.
- Poruczniku, wszyscy już są na miejscach, czekali tylko na nas, na sygnał mamy zaatakować.
- Ilu jest tam Rusków ?
- Tylko obsługa baterii dział, powinno pójść gładko.
- Dobrze, uwaga, wchodzimy na to zbocze i czekamy na sygnał, żaden się nie wychyla ani nie oddaje strzału dopóki ja tak nie powiem!
Odział zaczął się wspinać na pagórek, ich działania doskonale maskowało ogłuszające dudnienie ciężkich dział. Gdy dotarli na szczyt zaczęli rozstawiać KM, gdy wszystko było przygotowane zaczęło się nerwowe oczekiwanie. Nagle z lasku dobiegły strzały, ktoś krzyczał: „Tu są Niemcy!, Niemcy do broni.”
- Niech to szlag, OTWORZYĆ OGIEN! - zaczął krzyczeć porucznik, na jego rozkaz wszystkie drużyny zaczęły ostrzał, Rosjanie starali się kryć za działami lecz ogień był prowadzony z każdej strony. Świstały kule, które dziurawiły obrońców, nie mieli żadnych szans na skuteczną obronę, po dwuminutowej potyczce, każdy Rosjanin był martwy. Po chwili został wydany rozkaz podłożenia bomb, cały czas wszystkich ponaglał porucznik : „żabojady wyślą tu zaraz piechotę, na pewno zauważą brak artyleryjskiego obrony sektora, szybciej”. Gdy bomby były podłożone, z tego samego lasku w którym odział piąty nadział się na załatwiającego się Rosjanina, wypadł cały pułk kozacki. Niemcy zaczęli się wycofywać na wzgórze, gdzie rozstawione były KMY, lecz kozacy wyrzynali uciekających Niemców, była to istna masakra, wtem ktoś rzucił granat, którego odłamek uderzył prosto w bombę na dziale, która momentalnie eksplodowała. Pod wpływem wybuchu wszystkie inne również znalazły się w ogniu. Niestety, dla szturmowców nie było ratunku, wszyscy zostali wybici do nogi. Na froncie udało się wybić wyrwę dzięki braku obrony artyleryjskiej sektora, Wilno zostało zdobyte, Rosjanie zaczęli się wycofywać z pozycji, wielu z nich dostało się do niewoli.

Zdobycie Wilna​

​

Piechota Cesarska podczas walk o Wilno.

24 Września w Berlinie zostaje odsłonięty pomnik Poula von Hindenburga – bohatera spod Tannenbergu. Monument jest wysoki na 12 metrów i waży 33 tony. Osoba błyskotliwego marszałka jest otoczona swoistym kultem, na odsłonięciu pomnika można było odczuć iż cały Berlin zgromadził się w parku Tiergarten.





Na froncie Greckim zostaje wyprowadzona ofensywa Austryjacko-Bułgarska. Atak zostaje przeprowadzony w rejonie Edessy i Salonik, dużo słabsze i mniej doświadczone wojska Grecie zostają szybko pokonane.



Front wschodni to jedna wielka porażka dla Rosjan, prawie codziennie wojska carskie są spychane, ludzie coraz niechętnej patrzą na wojnę i cara Mikołaja II, krążą pogłoski o wielkiej rewolucji. Wojska Niemieckie wykorzystują to całkowicie. 30 Września zostaje wyprowadzony atak w kierunku Brześcia. Obrońcy, głównie kozacy ukraińscy stawiają minimalny opór wojskom cesarskim.


​

Wojska Niemieckie wkraczają do Brześcia.​

1 Października u wybrzeży Holandii dochodzi do starcia Kaiserliche Marine i Royal Navy. Cesarska marynarka Niemiec cały czas zadaje rany brytyjskiej flocie. Na początku wojny dysproporcja sił wynosiła 1:2 na korzyść Anglików, teraz wynosi już tylko 1 : 1.5. W starciu toną dwa angielskie lekkie krążowniki HMS Minevra i HMS Edgar. Flota Niemiecka traci lekki krążownik Magdeburg.



Tonący SMS Magdeburg.


C.K armia zdając sobie sprawę z chwilowej słabości Rosjan wyprowadza wielką ofensywę w celu wypchnięciu armii carskiej z powrotem na Ukrainę. Armia Austro-Węgierska. Atak spada na Słowację i wschodnie Węgry, wojska rosyjskie po klęsce wycofują się w kierunku Galicji.





Na froncie zachodnim ciągle trwa wielka bitwa o Verdun, zarówno Niemcy jak i Ententa kierują całą uwagę na Verdun. Na innych odcinkach dochodzi tylko do sporadycznych wymian ognia i pojedynków artyleryjskich. Pałeczkę przejęło za to lotnictwo, które bombarduje dzień i noc składy amunicji wroga. Pojedyncze pojedynki lotnicze zaczynają przypominać prawdziwe podniebne batalie.



Niemcy w celu bombardowań Paryża zbudowali największy bombowiec jaki kiedykolwiek widziano – Deuschland.​

Szczegóły Techniczne bombowca Deuschland.
Państwo - Niemcy
Producent - Gotha
Typ -Ciężki samolot bombowy
Konstrukcja- całkowicie drewniana; pokrycie płócienne i sklejkowe; podwozie stałe z płozą ogonową
Załoga 5-6 ludzi

Dane techniczne :
Napęd - 4 tłokowe, rzędowe, 12 cylindrowe, chłodzone cieczą Rolls Royce Eagle VIII
Moc - 4x380 KM

Wymiary :
Rozpiętość - 38,40 m
Długość - 19,50 m
Wysokość - 7,00 m
Powierzchnia nośna - 279 m²

Masa
Własna - 6804 kg
Startowa -13608 kg
Zapas paliwa - 4600 l

Osiągi :
Prędkość maksymalna - 154 km/h
Prędkość wznoszenia - 10 min. na wysokość 2000 m. i 21 min. na wysokość 3000 m.
Zasięg - 2092 km (bez ładunku)
Długotrwałość lotu -12-14 h

Dane operacyjne :
Uzbrojenie - 3-5 km Mauser kal. 7,7 mm; 3500 kg bomb

Bombowiec Deuschland.​

12 Października Włosi atakują Trydent. Mając ponad szesnastokrotną przewagę nie potrafią zdobyć miasta. W końcu z powodu braku zapasów i amunicji garnizon zostaje zmuszony skapitulować. W całej batalii poległo po stronie włoskiej ponad 5500 żołnierzy, po stronie C.K wojska zaledwie 50.
​

Piechota włoska podczas bitwy o Trydent.​

Na froncie wschodnim dają o sobie znać Rumuni którzy z pomocą Rosjan rozpoczynają ofensywę w Transylwanii. Cały atak zostaje poprzedzony potężnym ostrzałem artyleryjskim które dziesiątkuje obrońców. Ofensywa na Brassov spycha C.K wojska z pozycji i stawia Monarchię Austro-Węgierską w trudnej sytuacji. Musi ona walczyć na z 4 państwami naraz.



22 Października nowym rosyjskim głównodowodzącym zostaje utalentowany generał Alexi Brusiłow, który ogłasza mobilizację wszystkich roczników od 16 do 50. Na front wschodni ma w niedługim czasie trafić ponad 200 dywizji rosyjskich...​

----------------------------------
Co do odcinku bonusowego, dokonczę go. Tylko w związku z brakiem komentarzy pod ostatnim widzę, że nie cieszy się zbyt dużą popularnością, chyba więcej takich "wstawek" nie będzie.



Ankieta zmieniona na taką jak autor sobie życzył.

Pozdrawiam Radek

Ślicznie dziękuję
Minafisto


Jako, że już od ponad 30 dni nie pojawił się nowy odcinek, AAR-a wyczyściłem i zamykam. W razie chęci kontynuowania Autor jest proszony o kontakt z administracją forum.

Pozdrawiam
Severian

 

" Krwią i żelazem ! "

​

II Rzesza Niemiecka

​

10 Październik 1915 r, Sztokholm spotkanie niemieckiego ministra spraw zagranicznych Gotteliba von Jagowa z jego szwedzkim odpowiednikiem Knutem Wallenbergiem. Cesarska misja dyplomatyczna ma pozyskać Szwecję do sojuszu państw centralnych.

Gottelieb von Jagow : „(...) byłby niezwykłą korzyścią dla obu stron. Rosja jest upadająca na froncie ponoszą klęskę za klęską, a w Moskwie, Piotrogrodzie wybuchają rozruchy”

Knute Wallenberg : „Istotnie, lecz nasza armia nie jest zbyt liczna na dodatek nasz wywiad donosi o ogromnej mobilizacji w Rosji, zwycięstwo wcale nie byłoby takie pewne, ale jeżeli byśmy przystąpili do Sojuszu... Co z tego miałaby Szwecja ?"

Gottelieb von Jagow : „Cesarstwo Niemiec gwarantowałoby wolną rękę w całej Skandynawii, czyli tereny Norwegii, Finlandii oraz półwysep Kolski."

Knute Wallenberg : „A co z Danią ? Państwo duńskie też zalicza się do ziem Skandynawskich”

Gottelieb von Jagow : „Niestety, ale muszą odmówić. Warunki które postawiłem są bardzo korzystne, obszar Szwecji może się powiększyć przeszło dwukrotnie."

Knute Wallenberg : „Ryzyko przegranej jest zbyt wielke jeżeli rząd Niemiecki chce być pewien szwedzkiego wsparcia musi zagwarantować Danię, Norwegię, Finlandię, Półwysep Kolski oraz Estonię."

Gottelieb von Jagow : „Proszę nie nadużywać naszej wyrozumiałości. Armia szwedzka nie jest zbyt liczna to samo liczy się marynarki więc wasz udział w wojnie nie może być duży. Do tego dochodzi pewna klęska Rosjan na dniach. Na dodatek ofensywa w Finlandii też nie będzie czymś trudnym. W tamtych rejonach stacjonują marginalne siły carskie."

Knute Wallenberg : „Więc nie może pan zagwarantować tereny o które proszę ? Muszę w takim wypadku odmówić."

Gottelieb von Jagow : „Pójdźmy na kompromis, Niemcy zagwarantują wolną rękę w Estonii, ale Dania pozostanie pod wpływem Cesarstwa."

Knute Wallenberg : „Hmm, przedstawię ofertę królowi, dziękuję panu."

Gottelieb von Jagow : „Ja także, mam nadzieję, że rząd Szwedzki przyjmie te bardzo korzystne dla was warunki."

Niestety bardzo hojna oferta niemiecka została odrzucona przez rząd Szwecji. król starał się przeforsować sojusz, ale środowiska zarówno liberalne jak i konserwatywne były temu przeciwne. 12 Października Szwecja oficjalnie odmówiła przystąpienia do sojuszu. Jednakże król Gustav V nie pogodził się z tym, na nieoficjalnym spotkaniu z von Jagowem obiecał, że Szwecja przystąpi do sojuszu do Wiosny 1916 r.



Pałac Kungliga Slottet w którym odbyło się spotkanie MSZ.


Front Bałkański nie napawa optymizmem wojska rumuńskie tuż po zajęciu Warny kontynuują ofensywę w kierunku Sofii. Atak na Pleven kończy się pełnym sukcesem Bukaresztu. Armia bułgarska szaleńczo broni się dwa dni przed prawie czterokrotnie większym agresorem. Niestety obrona załamuje się i armie bułgarskie zmuszone są wycofania się w kierunku Sofii.



Wojska Rumuńskie wkraczają do Plevenu.


Na wschodzie Niemcy mimo powoli nadchodzącej zimy nadal kontynuują atak. 18 Października VI, XI i XXII armia wyprowadzają ofensywę w kierunku Pińska którego bronią zmęczeni ciągłą ucieczką kozacy dońscy, wśród ich formacji panuje głód i dezercja. Wojska cesarskie bez trudu przebijają linie frontu nacierając w kierunku miasta. Do historii przeszedł pewien moment bitwy gdy kozacy w pełnym galopie zaatakowali skład amunicji wychodząc na tyły armii Niemieckiej, z niebezpiecznej sytuacji Niemców uratował pułk ułanów Polskich, którzy niedawno zaciągnęli się do armii niemieckiej.



Jeden z polskich ułanów


Armia Rosyjska w ciągłym odwrocie. Niedawny śmiały atak wojsk carskich i przedostanie się na Węgry jest już historią. C.K sztab zarządza ogromny atak w kierunku ostatniego węgierskiego miasta, które dalej jest w rękach rosyjskich – Satu Mare. Wojska austriackie po zmasowanym ostrzale artyleryjskim bez trudu pokonali carskich żołdaków, którzy bardziej przypominali zbieraninę zbójów i chamów niż regularne wojsko.



Na Bałkanach desantowane wojska francuskie zdobywają ważne strategiczne miasto – Pristine. Zajęcie tego miasta pozwoliło się połączyć fronty Serbski i Grecki. Jest to duży cios dla Austro-Węgier.



25 Października nastąpił Cud! Wydawałoby się, że Grecy w związku z połączeniem z odziałami francuskimi i Czarnogórskimi bez trudu zajmą Bułgarię, jednak lud grecki mając dość wojny obala rząd i detronizuje króla Konstantyna i występuje o pokój i do tego na bardzo korzystnych warunkach!




Warunki pokoju między Grecją, a Cesarstwem Niemieckim, Cesarstwem, Austro-Węgierskim, Carstwem Bułgarii i Imperium Osmańskim :

Kolor złoty – Granice Grecji przed wojną.
Kolor czerwony – Tereny włączone do Bułgarii.
Kolor brązowy – Tereny włączone do Niemiec.
Kolor Purpurowy – Tereny wydzierżawione na rzecz Niemiec na okres wojny.
Czerwone kwadraty z krzyżykiem w środku – dywizje niemieckie.

Moment podpisania traktatu pokojowego.


Po zawartym pokoju w panstwie Greckim rozprzestrzeniła się fala niezadowolenia. Do głosu dochodziła partie skrajnie radykalne, prym wiodły faszystowska Partia wielkiej Grecji i komunistyczna Partia Ludowa. Nowy prezydent rozpisał wybory, przyszłość Aten ma niedługo się rozstrzygnąć...


Na froncie wschodnim Rosjanie stale w odwrocie, Sztab Cesarski wyprowadza atak w kierunku Baranowicz. Tutaj Niemcy napotykają realny opór, lecz przewaga 1:2 oraz lepsze wyposażenie i lepsza kadra oficerska pozwalają zepchnąć Carskie wojska z linii obrony i zmusić do wycofania się w kierunku Bobrańska.



Wojska Rosyjskie w ciągłym panicznym odwrocie.


Wywiad Niemiecki donosząc, że cała flota brytyjska liże rany w Scapa flow postanowił dokonać propagandowego ostrzału samego Londynu. 10 Listopada flota niemiecka złożona z 10 pancerników wypłynęła z portu Gent w Belgii. Gdy okręty zbliżyły się do wybrzeży Anglii ujrzały Liczną angielską flotę. Nie mając szans na ucieczkę Kaiserliche Marine wdała się w bitwę. Ponad trzykrotna przewaga floty brytyjskiej oraz brak okrętów osłony szybka dały o sobie znać. Bitwa była wielkim ciosem dla Cesarskiej Marynarki Niemiec...




Straty:


Brytyjski pancernik HMS India na pełnych obrotach.



Tymczasem Rumuni ciągle kontynuują ofensywę, 12 Listopada sztab razkazuje wymarsz II armii w kierunku Płodiwu, wojska napotykają minimalny opór i szybko zbliżają się do miasta. Tymczasem Z Kavalay szybkim marszem wyrusza bułgarska dywizja w kierunku zagrożonego miasta. Rozpoczyna się morderczy wyścig.



Na froncie Alpejskim włosi górują. Zdobywają Trydent oraz 14 Listopada wkraczają do Lechu. Zagrażając w ten sposób niemieckiemu miasto – Monachium. Ze strony Austro-Węgier płyną zapewnienia o szybkim wyparciu włochów. Jednakże zapada decyzja o wysłaniu w rejon Monachium VII Armii gen Ludendorffa.



Sytuacja w Europie ciągle się waha. Nieprzystąpienie Szwecji do sojuszu i z drugiej strony niepewne zapewnienia i obietnice Gustava V. Niewątpliwym Sukcesem jest podpisanie pokoju z Grecją. Być może teraz uda się wyprzeć Francuzów i zająć Bukareszt. Front wschodni szybko przesuwa się na wschód, jednak pogłoski o dodatkowych 200 rosyjskich dywizjach i możliwość zbytniego rozciągnięcia frontu są realnym zagrożeniem. Na zachodzie wciąż toczy się bitwa o Verdun. W Ciągu tych 3 miesięcy zginęło już prawie 250 tyś żołnierzy po obu stronach. Na morzu ostatnia porażka pokazała, że mimo iż Royal navy leży na kolanach wciąż potrafi gryźć. Sytuacja nie jest rozstrzygnięta i wszystko wskazuje na to, że wojna będzie jeszcze długo trwać.


​

 

Emir Sabbah
Ottomani są już spisani na straty...

dead90
W tym momencie umocnienia na poziomie zachodnim są na poziomie 8, bez czołgów ani rusz.

Severian
Dzięki poprawione

Następny odcinek ukaże się dziś wieczorem.
Będzie sie działo...

Ogólnie : Francja, WB i Rosja dostali :
500mp
150k wszystkich materiałów.
500k zaopatrzenia
2000 $
===============

Dodano:

" Lwy dowodzone przez osły."

​

II Rzesza Niemiecka

11 Listopad 1915 r. Piotrogród, pałac zimowy. Spotkanie Cara Mikołaja Romanowa z marszałkiem Aleksiejem Brusiłowem.

Mikołaj II : „(...) nadzieje, że mobilizacja dobiega końca ?”

Aleksiej : „Ależ oczywiście miłościwy carze, za niespełna miesiąc nasze siły będą gotowe do ofensywy.”

Mikołaj II : „Co z obecną sytuacją na froncie, dochodzą mnie słuchy iż niezwyciężona armia rosyjska cały czas się cofa.”

Aleksiej : „Ona się nie cofa, ona po prostu naciera w innym kierunku, nasze wojska niedługo tak rozciągną armie niemieckie do granic możliwości. Wtedy zaatakujemy całą nasza siłą i pognamy ich do Berlina.”

Mikołaj II : „Ma pan pół roku na zdobycie Berlina marszałku, jeżeli panu się to nie uda zapłaci pan za to, zapłaci matuszcze Rosji, może pan odejść..”​

Brusiłow skłonił się carowi i wyszedł z przyciemnionego pokoju. W jego głowie kłębiły się tysiące myśli. „Co za idiota”, „W pół roku Berlin”, „Niekompetentny”. Lecz jak długo car trzymał się z dala od frontu i odbywał swoje wizytacje na dalekich placówkach i nie mieszał się do spraw wojennych wielka kontrofensywa może zepchnąć Niemców pod samą Warszawę. Niestety stary marszałek zdawał sobie sprawę, że wcielenie takiej ilości chłopów do wojska i konfiskata na rzecz armii może podsycić i tak już gorące nastroje w kraju. Coraz częściej słyszy się o rewolucji. Gdyby coś takiego się stało cały front przestał by istnieć. Dezercje i anarchia! Niemcy weszliby jak w masło. Aleksij wiedział iż jeśli nie zada Cesarstwu decydującego ciosu to klęska Rosji będzie tylko kwestią czasu.


Marszałek Aleksiej Aleksiejewicz Brusiłow

Pałac Zimowy od strony Newy


Na froncie wschodnim generalicja Niemiecka wyprowadza ofensywa w Galicji. Celem jest miasto Lwów. 16 Listopada ze strona Zamościa uderzenie wykonują dwie armie w sile ośmiu dywizji wspomagane przez dywizje z Kowla. Rosjanie skutecznie bronią się w Twierdzy Lwów. Pomagają im umocnienia pozostawione przez wycofującą się w pierwszej fazie wojny C.K armie Okopy wciąż są sprawne i skutecznie hamują niemiecki pochód. Ostatecznie miasto pada do niewoli dostaje się 10000 Rosjan.



Pomocniczy pułk Austro-Węgierski przekraczający zamarzniętą rzekę podczas walk o Lwów.



Rozgłośnia radiowa Berlin, 20 listopad 1915 r.

W tym momencie do pokoju wszedł syn Otta – Kurt. Z miejsca wyłączył radio co spowodowało grymas na twarzy ojca wsłuchanego w komunikat. „Kurt co ty robisz! Osmańczyk nas zostawił na wojnie!” Twarz starszego pana była cała czerwona, chciał wstać lecz nie pozwalał mu na to już podeszły wiek. „Tato ta wojna... TO MY MŁODZI MUSIMY NA NIEJ GINĄĆ”. Ojciec popatrzył na syna z pogardą i oburzeniem. „Ty jak ty możesz coś takiego mówić! Służba w wojsku to zaszczyt wyjdź! Nie pokazuj mi się na oczy!”. Kurt popatrzył na staruszka po czym oznajmił. „Dostałem wezwanie na stawienie się w Bremie, jutro już muszę wyjechać. Zapewne nie wrócę...” "Służba to zaszczyt mój synu, jestem z Ciebie dumny! Wreszcie stałeś się prawdziwym mężczyzną!" W oczach Kurta pojawiły się łzy. Po śmierci matki nie będzie się miał kto zająć starym schorowanym ojcem. Po krótkim dumaniu oznajmił „Do zobaczenia tato” i wyszedł w kierunku dworca.

Trakt pokojowy z Imperium Osmańskim :
1.Cieśniny czarnomorskie zostaną zdemilitaryzowane.
2.Ustanowienie rosyjskiej placówki wojskowej na terenie Stambułu.
3.Armia ograniczona do najwyżej 50 tysięcy ludzi
4.Zakaz posiadania floty wojennej.
5.Zakaz posiadania lotnictwa wojskowego.
6.Imperium Osmańskie zrzeka się Syrii na korzyść Francji.
7.Imperium Osmańskie zrzeka się Iraku na korzyść Wielkiej Brytanii.
8.Imperium Osmańskie zrzeka się Palestyny na korzyść Wielkiej Brytanii.
9.Zakaz handlu z państwami centralnymi.
10.Zerwanie kontaktów z państwami centralnymi.

Moment podpisania traktatu pokojowego.

​

Podział terytorium.


Na froncie Bałkańskim uwolnione zostały znaczne siły Bułgarskie po pokoju z Grecją. 22 Listopada zarządzono poważną ofensywę w kierunku Pristiny. Wojska bułgarskie całkowicie zaskoczyły siły czarnogórskie i francuskie. Po siedmiogodzinnej batalii generałowie ententy wydali rozkaz odwrotu.



Na froncie wschodnim Rosjanie nadal w ciągłym odwrocie. Cesarski sztab tym razem za cel stawia sobie miasto Mińsk po rozpoczęciu ataku okazuje się miasto z aktualnych pozycji jest nie do zdobycia. Hindenburg nakazuje zdobycie Bobrańska i oskrzydlenie miasta. Gdy wojska cesarskie wkraczają zastają praktycznie nie bronione miasto. 24 Listopada Niemcy wkraczają do Bobrńska.



Wojska cesarskie w Bobrańsku.

30 Listopad Hamburg, zebranie admiralicji Kaiserliche Marine.

Hugo von Pohl : „(...) wspomniałem nasze okręty podwodne właśnie opuszczają suche doki”

Reinhard Sheer : „Wykorzystaliśmy na ich budowę bardzo duże środki, a teraz nie mamy co z nimi zrobić, są warte tyle co kupa żelaza zużyta na ich budowę.

Gustav Bachmann : „Reichstag większością zablokował sprawę nieograniczonej wojny podwodnej”

Franz von Hipper : „Boją się reakcji Stanów Zjednoczonych. Ci cywilni głupcy chyba nie widzą tego, że do Wielkiej Brytanii codziennie przybywają amerykańskie statki z zaopatrzeniem wojennym."

Reinhard Sheer : „Co możemy więc zrobić z tymi okrętami ?”

Hugo von Pohl : „Myślę... że w niedługiej przyszłości mogą nam się przydać, USA jawnie sympatyzuje z Ententą utrzymując tylko pozorną neutralność."

Gustav Bachmann : „Stany Zjednoczone mogą agresywnie zareagować nawet na operowanie naszych okrętów podwodnych na morzu Bałtyckim."

Hugo von Pohl : „Musimy w takim razie powiadomić Sekcję III B, Ententa musi być pewna, że u-boty stoją w stoczniach”

Franz von Hipper : „A gdzie nasze u-boty będą naprawdę ?”

Hugo von Pohl : „Będzie się na nich szkolić załogi, tak naprawdę, nasi marynarze w ogóle nie są przygotowani na służbę na u-bocie, mogą już panowie się rozejść."​

Cztery dni po nowym roku na froncie wschodnim rozpoczyna się kolejna niemiecka ofensywa. Za cel zostaje obrane miasto Stryj, zdobycie miasta zabezpieczy flankę Lwowa oraz umożliwi odbicie Presova. Główny atak nadchodzi od strony Zamościa i Przemyśla, przy wsparciu ciężkiej artylerii operujących z okolic Lwowa oraz pomocy bombowców Gotha. Niestety starannie przygotowana ofensywa załamuje się przy zaciekłym oporze Rosjan i mrozom sięgającym -15 C.



Bombowce Gotha nad Stryjem pod ostrzałem Rosjan.


12 Grudnia do Grecji docierają siły okupacyjne. W czasie gdy w Atenach trwają wybory i szerzy się anarchia na terenach podległych Niemcom szerzy się partyzantka i tworzą różne radykalne partie m.in.: Narodowy Związek Grecji, „Żelazny Pokój”, Organizacja Prawdy, Związek Wojskowy, Narodowe Państwo Panujące. Jednakże w wielu miastach i wsiach Niemcy byli traktowani niemal jak wyzwoliciele dzieląc się swoimi racjami z głodującą ludnością.




17 Grudnia z Friedrichshafen i Monachium rusza ofensywa w kierunku Alp ku włoskim pozycjom. Atak załamuje się po paru godzinach, a w oddziałach nalicza się po 30% strat. Pierwsze starcie armii niemieckiej z włoską wypada na korzyść tych drugich co propaganda rzymska skwapliwie wykorzystuje.



Niemcy zaciekle bronili każdego małego skrawka alpejskiej ziemi.


Na froncie wschodnim po zdobyciu i zabezpieczeniu Bobrańska rusza ofensywa w kierunku ważnego miasta i węzła komunikacyjnego – Mińska. Tamtejsze odziały pod wielokrotną przewagą Niemców szybko się poddają, albo wycofują. Erich Ludendorff po tej bitwie stwierdził : „Toż armia rosyjska walcząca na froncie Karpackim i Transylwańskim, a armia walcząca na Łotwie i Białorusi to dwie inne armie.”.



Wojska niemieckie podczas przerywania frontu niedaleko Mińska.



Parlament szwedzki 23 grudzień 1916 r.

W parlamencie wrzało. Posłowie spierali się jak nigdy. Powodem było odrzucenie niemieckiej propozycji sojuszu. Politycy wzajemnie się przekrzykiwali. Jedna partia zaczęła nawet wykrzykiwać „Hańba!”. Drudzy toczyli spór odnośnie porozumienia magdalenkowskiego. Jeden poseł tłumaczył swoje postępowanie słowami „Jak można zgwałcić prostytutkę”. W jednej chwili drzwi huknęły i na salę wmaszerowała gwardia królewska otaczając zebranych. Na samym końcu wszedł król Gustav V. Powolnym krokiem w otoczeniu sześciu gwardzistów wszedł na mównicę i zaczął mowę:

Wśród posłów przebiegły szepty „Dyktator”, „Szaleniec”. Pewien staruszek w podeszłym wieku wstał i krzyknął „Precz z dyktaturą szaleńca!” Momentalnie zostały oddane w jego kierunku strzały. W głowach posłów wszystko się wyjaśniło. "Albo się podporządkują albo zginą". 23 Grudnia 1916 r. Szwecja przystąpiła do wojny po stronie państw centralnych oraz została przywrócona monarchia z królem jako władzą ustawodawczą i wykonawczą..

Parlament Szwedzki tuż przed wkroczeniem króla Gustava V.




Niedługo po przystąpieniu do sojuszu armie szwedzkie zaczęły marsz w kierunku Finlandii, a marynarka wojenna wypłynęła w morze. Zdesantowano się także na wyspę Aland.



Wojska Szwedzkie podczas desantu na wyspę Aland.


1 Stycznia agenci niemieccy działający w Rosji informują o poważnych koncentracjach wrogich wojsk.

Od ostatniego odcinka minęło ponad 30 dni, więc całość zamykam. Jeżeli chcesz kontynuować tego AAR-a, zgłoś się do któregoś z moderatorów.

Dżemik
​

 

"Niemcy ponad wszystko!"

​

II Rzesza Niemiecka


Wojna trwa już nieprzerwanie dwa długie lata. Mocarstwa biorące w niej udział coraz bardziej zmęczone gigantycznym wysiłkiem i wieloma wyrzeczeniami staczają się w otchłań wojny. Ludność cywilna wykazuje pierwsze oznaki buntu wobec rządów i monarchii. Morale żołnierzy ginących setkami tysięcy na froncie zostało poważnie nadszarpnięte. Nieprzerwana linia frontu zachodniego i mizerne postępy w Rosji zaczynają pokazywać iż ta ogromna batalia nie jest do wygrania dla żadnej ze stron. Jednakże ludzka buta nie zna granic. Nacjonalizmy podsycane przez lata zbierają krwawe żniwo. Europa płonie.​

3 Styczeń 1916 rok, przestworza nad Chalon-sur-Saone.​

Po przestworzach leniwie sunęły stalowe cielska bombowców Gotha. Celem był sztab francuskiej dywizji, która została namierzona przez niemieckich szpiegów zaledwie trzy godziny temu. W tej chwili samoloty były właśnie w drodze do celu.

Bombowiec Gotha GIIII nadlatujący na cel.​

​

-Tu Got 5, brak myśliwców Żabojadów, jest zbyt spokojnie.
- Got 5, nie dramatyzuj. Francuskie myśliwce już dawno uciekły na nasz widok.
- Tak czy inaczej nie podoba mi się, że najbliższa Jasta będzie mogła dotrzeć do nas ciągu 10 minut, to zbyt niebiez...
- Got 5, Got 12, zamknijcie się do cholery! Niedobrze mi się robi od waszego bełkotu.
- Uwaga! Do wszystkich jednostek. Do celu pozostały tylko dwie minuty, przygotować się.
- Got 1 – zrozumiałem.
- Got 2 – jesteśmy gotowi
- Got 3 – jeste... Szajse, cholera chmara żabojadów na trzeciej, powtarzam francuskie myśliwce na 3.
- Skurwysyny lecą na nas! Na 3! Cholernie ich dużo!
- Got 5, przestań płakać jak mała dziewczynka albo cię sam zestrzelę. Nie zmieniać kursu, dotrzemy do tego przeklętego sztabu choćby sam Kaiser miałby nas w dupie! Got 7, wezwij najbliższą jastę przez gramofonoradio czy jak to ustrojstwo się nazywa.
- Got 7 ?
- Nein!, Got 7 dostał, wystrzelają nas jak kaczki, zawróćmy!
- Nie zawracamy lecimy nad cel do diabła.

Kordon bombowców zaczął się przecedzać. Spadały kolejne stalowe cielska zostawiając za sobą chmarę czarnego dymu. Niemieccy piloci zaczęli ostrzelać Francuzów z działek pokładowych. Zwrotne myśliwce bez problemu sobie z nimi radziły chodź parę samolotów dopadł celny ogień cesarskich pilotów.

- Uwaga cel pod nami! Zrzucić bomby!
- Jesteśmy za daleko.
- Zrzucać je do cholery i spieprzamy stąd.

Bomby poszybowały w dół. Parę chwil i niestety chybiły. Cel został nietknięty.​

​

Kurwa! Nie trafiliśmy ich, cholera jasna, wracamy. Nic tu po nas. Utrzymać formację. Jeżeli się rozdzielimy spotkamy się w zasranym piekle.

Eskadrze udało się uciec myśliwcom dopiero po niemieckiej stronie. Straty były bolesne, misja nie wykonana.​

Nieudany nalot.​

​

4 Stycznia w godzinach rannych okręty cesarskie patrolujące kanał La Manche natknęły się na brytyjskie transportowce desantowe z dwoma lekkimi krążownikami jako eskortą. Gdy łodzie Royal Navy spostrzegły niemieckie pancerniki natychmiast zmieniły kurs na bazę w Dover. Kaiserliche Marine podjęła pościg. Obie floty płynęły na pełnej szybkości. Cesarskie okręty rozpoczęły ostrzał płynąc z prędkością 22 węzłów. Dużo szybsze okręty Brytyjczyków wraz z około sześcioma dywizjami na pokładzie szybko umknęły pogoni. Szczęścia zabrakło HMS Danae, zaliczył on serię bezpośrednich trafień Z SMS Kaiserin. Tonącą załogę zgodnie z rycerskim kodeksem wyciągnęli z wody Niemcy. Eskadra po bitwie obrała kurs na port w Gent. Prawdopodobnie niedługo przybędzie tu Homefleet z którą na dzień dzisiejszy Kaiserliche Marine nie ma większych szans.

​

Salwa z SMS Kaiserin​

​

Na froncie wschodnim w Bułgarii Rumuńskie wojska przerywają linię frontu pod Kavalą. Mniej liczne odziały bułgarskie zmuszone są wycofać się w kierunku Salonik by uniknąć okrążenia. Ewakuacja przebiegła bez większych komplikacji.

​

Wojska Bułgarskie ewakuujące się z Kavali pociągiem.​

​

6 Stycznia eskadra Kaiserliche Marine wychodzi z portu w Gent. Kierują się na północ w kierunku Scapa Flow, następnie w kierunku Irlandii by wyjść na ocean Atlantycki gdzie w pobliżu wybrzeży Hiszpanii dokonywać rajdów na statki handlowe państw Ententy. Przepłynięcie przez kanał La Manche jest niemożliwe. Gdy Niemiecka marynarka wojenna zaczęła wykorzystywać port w Gent jako bazę wypadową na Atlantyk Royal Navy położyła ogromne pole minowe ciągnące się od Portsmouth do Caen. Przepłynięcie tamtędy jest niemożliwe. 8 Stycznia okręty cesarskie natknęły się u wybrzeży Irlandii na eskadrę niszczycieli i lekki krążownik. Po krótkiej wymianie ognia mocno uszkodzony krążownik zaczął się wycofywać ku Zielonej Wyspie. Niemieckie okręty nie mogły sobie pozwolić na pościg. Były na obcych wodach całkowicie kontrolowanych przez państwa Ententy.

Eskadra niemiecka na wrogich wodach.​

​

Napotkanie wroga u wybrzeży Irlandii.​

​

Na froncie Czarnogórskim C.K wojska likwidują okrążone dywizje pod Nov Pazar. francuskie odziały ekspedycyjne odcięte od zaopatrzenia skapitulowały po paru godzinach obrony.

Okopujące się wojska francuskie pod Nov Pazar.​

​

Na Atlantyku wydawało się być spokojnie. Eskadra niemiecka z łatwością bezkarnie zatapiała brytyjskie okręty handlowe. 13 Stycznia okazał się być dniem sądu dla cesarskich marynarzy. Niemieckie okręty namierzyła Royal Navy wysyłając w rejon 70% stanu Homefleet. Do admirała Arnaulda została wysłana depesza z propozycją kapitulacji. W odpowiedzi na najbardziej wysunięta flotyllę niszczycieli spadła salwa, która zatopiła wszystkie jednostki w rejonie. Następnie wobec wielkiej przewagi nieprzyjaciela admirał Arnauld wydał rozkaz samo zatopienia wszystkich jednostek pod osłoną nocy. Brytyjczycy dopiero wczesnym rankiem zobaczyli majestatycznie tonące okręty i marynarzy w łodziach ratunkowych. Wściekli Anglicy zdziesiątkowali niemiecką załogę seriami z karabinów zainstalowanych na okrętach. Wszyscy zginęli. Do Rzeszy wieść o heroicznej postawie marynarzy dotarła przez niemieckich szpiegów. Wszyscy zostali pośmiertnie odznaczenie krzyżem żelaznym i awansowani. Ogłoszono również dwudniową żałobę narodową.

​

Symboliczny pogrzeb statków wraz z ich załogą w Hamburgu.​

​

Na froncie wschodnim generalicja niemiecka wyprowadza ofensywę w kierunku Lunieca. Zamarznięte bagna ułatwiają ofensywę. Po pięciu dniach krwawych walk Rosjanie są zmuszeni do odwrotu. Nad obszarem działań wojennych dochodzi również do pierwszej walki powietrznej na froncie wschodnim. Carska armia wystawia 40 myśliwców, Niemcy stać tylko na 15. Gro sił lotnictwa cesarskiego jest potrzebne na froncie zachodnim. Bitwa kończy się pyrrusowym zwycięstwem Rosjan. Na 15 zestrzelonych maszyn carskie lotnictwo straciło 32.

​

Niemiecka admiralicja wysyła w rejon samo zatopienia całą Hochseeflotte w celu pomszczenia marynarzy jak i zyskaniu elementu propagandowego. Chcąc zachować element zaskoczenia kurs wyznaczony jest na Kilonia-Islandia-Azory-zachodnie wybrzeże Francji. Okręty dopływają do celu 19 stycznia gdzie nawiązują kontakt z francuską flotą. Dochodzi do walki, pierwszy dzień upływa pod znakiem jednego zatopienia francuskiego niszczyciela Torpireulsa. Admirał Scheer pod osłoną nocy każe oskrzydlić wrogie krążowniki. Rano okręty pod trójkolorową flagą dostają się w morderczy ostrzał z wszystkich stron. Po 15 minutach cała francuska flota zaczyna tonąć. Dwa okręty wywiesiły białą flagę, ale żądni zemsty niemieccy marynarze ciągle prowadzą ostrzał. W bitwie Francja straciła niszczyciela i dziewięć lekkich krążowników : Conde, Desaix, Gloire, Aube, Victor Hugo, Marseillaise, Jules Ferry, Jeanne d'Arc i Klebre.

​

Niemieckie pancerniki podczas bitwy.​

​

28 Stycznia na front wschodni z zachodniego zostają oddelegowane cztery dywizje. Sytuacja staje się bardzo poważna gdyż przewaga francuska wynosi jakieś pół miliona ludzi. Na chwilę obecną na froncie zachodnim stacjonują 72 dywizje niemieckie.

​

Niemieccy żołnierze w okopach.​

​

8 Lutego wojska Austro-Węgierskie z pomocą Niemieckich huzarów wyprowadzają ofensywę w kierunku miasta Stryj. Okazuje się, że miasta broni tylko jedna Rumuńska dywizja osłaniająca odwrót pozostałej części armii.

​

Niemieccy huzarzy wkraczają do miasta Stryj.​

​

10 Lutego w porcie Gent Brytyjscy szpiedzy przeprowadzają sabotaż podkładając ładunki wybuchowe w trzech niemieckich pancernikach : SMS Wittelsbach, SMS Hegoland i SMS Kaiser. Po wybuchu w składach amunicji okręty dosłownie rozrywa na kawałki. Ujęto wszystkich trzech dywersantów. Jeszcze tego samego dnia ich rozstrzelano. W Wielkiej Brytanii pośmiertnie uhonorowano krzyżem Victorii.

​

Na froncie zachodnim stagnacja. W wojnie na morzu wzmożona aktywność Royal Navy i Kaiserliche Marine. Na froncie Alpejskim stagnacja. Po ofensywie na Bregnez odziały włoskie nie podejmują działań zaczepnych. Front Czarnogórski niedługo przestanie istnieć – miażdżąca przewagą państw centralnych. W Bułgarii ofensywa Rumuńska. W Transylwanii zażarte ataki ze stron Austro-Węgier. Na froncie Rosyjskim koncentracja wojsk carskich w Estonii, powolna ofensywa Niemców na Białorusi. W Skandynawii nieudany desant Szwedów na Alland. Na północy odziały rosyjskie w odwrocie.

​

Front Alpejski.​

​

Front Zachodni.​

​

Front Rosyjski.​

​

Front Transylwański.​

​

Front Czarnogórski.​

​

Front Bułgarski.​

​

Front Skandynawski.​

​

 

"Gott mit uns!"

​

II Rzesza Niemiecka
​

Na wszystkich frontach zaczynają się roztopy. Wiosna zaczęła się niezwykle wcześnie co stawia cesarstwo niemieckie w trudnej sytuacji. Z jeden strony ogromna przewaga Francuzów na zachodzie, a z drugiej rozciągnięta do granic możliwości linia frontu wschodniego i gigantyczne hordy Rosjan przygotowujące się do do odbicia straconych terenów. Wiosna 1916 roku zapowiada się dla państw centralnych tragicznie. Ententa zapewne niedługo wyprowadzi olbrzymią wiosenną ofensywę na wszystkich frontach. Coraz bardziej daje o sobie znać blokada morska nałożona przez Brytyjczyków. Cesarstwo zaczyna osuwać się na kolana...


Do oczu Cesarza Wilhelma zaczęły docierać oślepiające promyki słońca. Władca podniósł się z łóżka i podszedł do wielkiego okna. Zobaczył piękny krajobraz, topiący się śnieg i kojąco działające słońce na bezchmurnym niebie. Jednak zamiast uśmiechu zadowolenia z pięknego dnia na jego twarzy pojawił się grymas. Na biurku Wilhelm spostrzegł wczorajszy raport MSZ. Rosnące niezadowolenie ludności, rozciągnięte linie zaopatrzenia, plany powołania coraz to nowych roczników na służbę to nie były dobre wiadomości. Jednak na pociechę cesarza pozostawały również te dobre. Chociaż jak dobra baza surowcowa oraz w miarę efektywna praca fabryk. Załączony został również plan rozbudowy wojska. Do lata miały zakończyć trening 4 dywizje piechoty i 4 dywizjony lotnicze co pomogłoby zabezpieczyć niebo na Francją i w miarę uzupelnić front. Stocznie dostały zamówienia na 2 dreadnoughty, 2 pancerniki, 4 lekkich krążowników, 6 niszczycieli i 9 okrętów transportowych. Wilhelm ze złością rzucił teczkę na ziemię zdając sobie sprawę, że stracił realną władzę w państwie. Przejęło ją wojsko, które na dodatek zaczyna przegrywać wojnę.

Zaczęły się pierwsze roztopy zwiastujące ożywienie na frontach.​

​

Raport Ministerstwa spraw wewnętrznych.
​

28 Lutego zostaje ukończony trening ponad 150 tysięcy rekrutów na powiększonym specjalnie do tego zadania poligonie w Wilhelmshafen. Odziały zostają zgrupowane w cztery armie. Dostają rozkaz dalszych ćwiczeń i pozostania na poligonach do otrzymania dalszych rozkazów. Krążą plotki o rzekomym desancie w Maroko czy Kamerunie.

Żołnierze w czasie odpoczynku.
​

Wobec coraz śmielszych poczynań Royal Navy Kaiserliche Marine dostaje rozkaz wypłynięcia z portu oraz 3 dniowego rajdu na statki zaopatrzeniowe na Atlantyku i powrót. Zaraz po wypłynięciu z Gentu niemieckie okręty z łatwością przełamują słabą blokadę wokół portu. Brytyjczycy w bitwie tracą pancernik. Cesarska flota lekki krążownik Pillau.

​

Admiralicja niemiecka zdając sobie sprawę, że jeżeli popłynie w kierunku Szkocji nadzieje się na trzon Royal Navy. Zostaje na szybko opracowany plan przepłynięcia tuż przy angielskim wybrzeżu i w ten sposób ominięcia pół minowych na centralnym odcinku kanalu La Manche. Plan odnosi sukces i już 21 lutego Hochseeflotte wypływa z zaminowanego obszaru. 22 lutego koło wybrzeży Brestu napotyka zszokowaną brytyjską flotę. Element zaskoczenia decyduje o panicznej ucieczce Anglików. W kompletnym chaosie tracą sporo okrętów.

Flota cesarska w czasie przemykania się kanałem La Manche.
​

Jednak już dzień później Brytyjczycy zaatakowali. Po pięciu godzinach walki Royal Navy odpuszcza tracąc 2 lekkie krążowniki.

​

Większa cześć młodszej cesarskiej admiralicji już świętowała wielkie zwycięstwo nad Herbaciarzami jak potocznie nazywano Anglików. Jednak dość szybko zganiła ich stara gwardia uświadamiając im, że mają trzon Hochseeflotte na Atlantyku, a 70% jednostek jest ciężko uszkodzona, a 10% to już praktycznie pływające trupy. Opracowano wręcz głupi plan. Tak głupi, że aż genialny. Powrót do bazy miał nastąpić... tą samą drogą, czyli tuż przy wybrzeżu Anglii na kanale La Manche. Zakładano, że w Londynie nikt nie spodziewa się takiego manewru. Flota cesarska zaczęła znowu przedzierać się tą samą drogą. W Londynie po raporcie o dostrzeżeniu wielkiego zgrupowania niemieckich pancerników w Portsmuth natychmiast resztę okrętów jakie zostały w bazach po zachodniej stronie Anglii rzucono do pościgu za Hochseeflotte. Po drugiej stronie przy wybrzeżach Irlandii stacjonowało 85% Royal Navy gdzie wyczekiwano Niemców. Do bitwy doszło 28 Lutego kiedy to pośpiesznie zorganizowana flota brytyjska dogoniła niemieckie zgrupowanie. Po długiej wymianie ognia brytyjska formacja nagle złamała szyk co wykorzystali niemieccy marynarze. Z całej angielskiej floty ocalało zaledwie parę okrętów, a flota cesarska wpłynęła na bezpieczne wody.

​

Zniszczenia były ogromne. Naprawa potrwa co najmniej trzy miesiące.​

​

30 Lutego zwycięska flota niemiecka wkracza do portu w Wilhelmshafen. Tłumie zebrana ludność z radością wita marynarzy których morale chyba nigdy nie było tak wysokie. Zostaje rozdana ogromna ilość medali z wielkim krzyżem żelaznym na czele który został przyznany Admirałowi Scheerowi. Przechodzi również defilada wojsk stacjonujących na pobliskim poligonie. Uwieńczeniem zostaje płomienna mowa cesarza Wilhelma II.

Cesarz Wilhem II w trakcie defilady.
​

Straty poniesione podczas „Rajdu Lamanchskiego”.

​

1 Marca C.K armie prą nadał na froncie Czarnogórskim. Odziały Ententy praktycznie bez oporu oddają Monstar w ręce Austro-Węgier. Wkraczające odziały są witane przez miejscową ludność kamieniami i krzykami.

​

Na froncie Transylwańskim Państwa Centralne wyprowadzają ofensywę w kierunku najbardziej wysuniętego punktu w linii okopów Rosjan. Miasto Presov atakowane z wszystkich stron broni się ze swoim garnizonem niezwykle zaciekle. Po pięciodniowej batalii odziały carskie wycofują się pod osłoną nocy w kierunku miasta Bacu. Miasto zostaje zdobyte.

​

Wojska Państw Centralnych w natarciu.​

​

Koniec części pierwszej odcinka.​

-------------
Nareszcie udało mi się zrobić porządek ze screenami. (To przez nie było opóźnienie).
Wobec sugestii kierowanych na gadu gadu postanowił skrocić taśiemca na pół. Będzie się milej i przyjemniej to czytać. Co do polonische wermachtu postaram się o małą wstawkę.

 

"Gott mit uns (część 2)!"
​

W podstrarzałym pałacyku gdzie mieściła się kwatera główna lądowych wojsk niemieckich sędziwy człowiek analizując mapy i raporty. Robił to z wyraźnym smutkiem na twarzy. Nagle rozległo się pukanie do drzwi. Nie odrywając ani na chwilę wzroku od map Erich krzyknął „wejść”. W drzwiach stanął na baczność ubłocony oficer w mundurze kawalerzysty. „Spocznij i mów skąd tu się wziąłeś” - tym razem półgłosem wyszeptał Erich von Falkenhayn.​

Oficer : „Panie marszałku wpuszczono mnie tu ze względu na sprawę nie cierpiącą zwłoki. Więc... czy pan marszałek wie o ofensywie Rosjan ? Czy dostał pan marszałek telegram ?”

Erich von Falkenhayn : „Żadnego telegramu nie dostałem, jaka ofensywa. I dlaczego nic o tym nie wiem! MELDOWAĆ SZYBKO!”

Oficer : „Melduje posłusznie, że dywersanci poprzecinali wszystkie linie komunikacyjne, z tego powodu nie mogliśmy przyjąć rozkazów. Rosjanie rozpoczęli ogromną ofensywę. Są już zapewne w Bobrańsku i zamykają okrążający pierścien pod Kłajpeda.

Erich von Falkenhayn : „ŻE CO DO JASNEJ CHOLERY, JAK TO SIĘ STAŁO!. ”

Oficer : „Ofensywa wyszła z Łotwy. W kierunku Litwy posuwa się jedna armia w sile około 25 dywizji. Na Białorusi dwie armie po około 40 dywizji. Prawdopodobnie starają się okrążyć Mińsk

Erich von Falkenhayn : „Dobrze żołnierzu, możecie odmaszerować muszę telefonować do cholery. Wydać rozkazy...i”

Oficer : „Tu jest raport”

Erich von Falkenhayn : „Wynocha!”

Etapy Rosyjskiej ofensywy.



Głównodowodzący Kaiserarmee Erich von Falkenhayn.



20 Marca generalicja niemiecka powoli odzyskuje panowanie nad sytuacją. Podjęta zostaje ofensywa w kierunku miasta Równe by odciążyć front północny i białoruski. Ofensywa kończy się sukcesem wojsk cesarskich. Rosjanie dali się kompletnie zaskoczyć i nie docenili przeciwnika który wciąż potrafi kąsać.



27 Marca sytuacja nadal jest bardzo niebezpieczna .Ofensywa Rosjan nadal postępuje. Trwa ewakuacja wojsk z Mazibare. Mają za zadanie zdesantować się w Królewcu i zając go przed Rosjanami nadchodzącymi z Kłajpedy. Carskie wojska ruszają również na Grodno. Istnieje poważne niebezpieczeństwo okrążenia całej Armii Północ.



Niemieckie siły zbrojne dostają rozkaz odwrotu na całym froncie wschodnim. Odwrót jest dobrze zorganizowany i Kaiserarmee wycofuje się w ładzie z większością sprzętu.



28 Marca nie udaje się przedrzeć okrążanej armii Mińska. Ponosi ona upokarzającą klęskę pod Mołdecznem. VII Armeekorps dostaje rozkaz odwrotu z Jekapolis do litewskiego Kowna.


1 Kwietnia rozpoczyna się ofensywa francuska. Miejscem ataku zostaje wybrany centralny odcinek frontu. Ofensywa zostaje poprzedzona atakiem lotniczym, gazowym i dwudniowym ogniem artyleryjskim. Odziały niemieckie bronią się twardo. Jednak w obliczu przewagi 7: 1 zmuszone są wycofać się w kierunku Namuru. Francuzi krwawo okupili nabytek terytorialny. Zginęło lub zostało rannych prawie 93 tysięcy żołnierzy Ententy przy 33 tysiącach strat niemieckich. Jednak atak wywarł ogromne poruszenie w społeczeństwie francuskim i niemieckim. Te pierwsze ocknęło się z letargu i na nowo zaczęło wierzyć w zwycięstwo. Te drugie zostało brutalnie obudzone po ostatnich sukcesach odbierając ostatnie promyki nadziei.



Żołnierze Ententy w zdobytym niemieckim bunkrze.



Francuski plakat propagandowy.



Sytuacja w Europie 1 Kwietnia 1916 roku.

​

--------
Koniec części 2/2. (teraz każdy odcinek będzie podzielony na dwie części.

 

"Kto walczy, może przegrać. Kto nie walczy, już przegrał."



II Rzesza Niemiecka



1 Kwietnia, 1916 r. Mińsk, linia frontu.
Rosyjska artyleria od paru godzin dawała się we znaki okopanym wojskom cesarskim. Pośród świszczących kul i zgwałconego przez wojnę krajobrazu oszpeconego lejami, czarną ziemia i setkami poległych niemieccy oficerowie rozstawiali ludzi, wybierali najlepsze miejsca dla gniazd karabinów maszynowych i racjonowali skromne zapasy amunicji.
Rosyjska nawałnica trwała już od ponad trzech godzin. Niemieckie działa mogły się tylko bezczynnie przyglądać masakrze swoich wojsk. Zapasy amunicji były zbyt skromne, by żeby odpowiedzieć ogniem. Żołnierze skuleni w okopie czekali. Każda sekunda, minuta dłużyła się niemiłosiernie. Okop był iście prowizoryczny, zbyt niski by żołnierze mogli chociaż usiąść. Ludzie musieli się w niewygodnej pozycji tłoczyć się jak zwierzęta, a o wychyleniu głowy nie było mowy. Kończyło się to ogniem carskich kaemów i snajperów. Nagle zrobiło się cicho, był to dziwny moment gdy ogłuszające wybuchy postanowiły dać odpocząć zmęczonym uszom.
Wtem rozległy się gwizdki i podniósł się krzyk żołnierzy rosyjskich którzy z „Uraaaa” na ustach ruszyli na Niemców. Cesarscy przygotowywali się, czekali na rozkaz. Dotychczas bierna niemiecka artyleria zaczęła ostrzeliwać ziemie niczyją . Atakujących dosłownie rozrywały pociski z dział, czasem po żołnierzu zostawał tylko nieśmiertelnik, karabin i hełm. Polegli żołnierze carscy wzywali pomocy, porozrywane ciało, podrywane kończyny i krew, jednak wszyscy obojętnie koło nich biegnąć przeskakiwali nie chcąc zobaczyć swoich kolegów w kałuży krwi, bez rąk, czy nóg. Nadal w szaleńczym sprincie atakowali. Z okopów wyłoniła się druga fala. „OGNIA!”. Na Rosjan spadł grad stali. Kaemy kosiły falę za falą. Żołnierze oszczędnie strzelali z uwagi na skromne zapasy nabojów, jednak niezwykle celnie. Ataki były ponawiane cały czas, nie było dane wytchnąć obrońcom. Gdy rosyjskim żołnierzom udało się obejść zasieki wrzucili granaty do okopów cesarskich. Ogłuszający wybuch i poodrywane kończyny szybowały szybujące w powietrzu. Czas się zatrzymał. Rosjanie wskoczyli do okopów rozpoczęła się krwawa walka na bagnety, żołnierski koszmar. Mniej liczniejsi Niemcy wywiesili białą flagę, żołnierze rzucali karabiny na ziemię i podnosili ręce do góry. To był koniec – zwycięstwo wojsk Cara. Dalszy opór był bezcelowy. Brak ludzi, sprzętu, amunicji, a nawet żywności i wody. Okrążona VII i X armia skapitulowała 2 kwietnia 1916 r. Wojska Carskie triumfalnie wkroczyły do Mińska. Ofensywa Brusiłowa trwała.

Rosjanie w natarciu pod Mińskiem




Sytuacja na froncie wschodnim była można jeszcze nie tragiczna, ale z pewnością zła. Na północnym odcinku udało się uratować XX armię, która znalazła się w okrążeniu. Jednak ważny port nad Bałtykiem – Mazibare i lwia część sprzętu, dział i koni była stracona. Największa katastrofa wydarzyła się jednak na Białorusi. VII i X armia została okrążona pod Mińskiem. Razem do niewoli dostało się około 100 tysięcy ludzi. Sztab generalny postanowił wszystkie wojska wycofać na Wisłę i stworzyć linię obronną opartą na Wiśle i miastach – twierdzach : Królewiec – Łomża – Lublin – Zamość – Stryj. Na południowym odcinku frontu ku niezadowoleniu C.K generalicji miało zostać oddane bez walki bardzo ważne miasto - Lwów. Oprócz zgrzytu na Białorusi i Łotwie (na szczęście uratowane wojska za pomocą transportowców w tym drugim) wycofywanie wojsk odbywa się w sposób zdyscyplinowany i zorganizowany. W przyszłości ma ruszyć poważna kontrofensywa na zmęczone parciem wojska rosyjskie.

Takie oto ultimatum zostało wystosowane do rządu duńskiego 3 kwietnia 1916 r. Powodem tego była silna baza przerzutowa w Kopenhadze i wpływanie Royal Navy na Bałtyk. Niemcy opanowując cieśniny zabezpieczyli by ten akwen morski. Przed wysłaniem ultimatum na granicy z Danią zostało rozstawione 12 dywizji jako „decydujący i mocno przekonujący argument”, łącznie około 120 tysięcy piechoty. Dania zgodnie z przypuszczeniami nie zgodziła się. Na to cesarstwo zareagowało wypowiedzeniem wojny. Wojska duńskie stawiały twardy opór i Dania skapitulowała dopiero 20 Maja 1916 r. Odtąd państwo to było niepodległe tylko z nazwy, stało niemiecką marionetką. Traktat pokojowy został zawarty w Hanowerze z nowymi przedstawicielami kolaboracyjnego rządu kopenhaskiego. Rodzina królewska i stary legalny rząd udał się na emigrację do Wielkiej Brytanii.

7 Kwietnia 1916 r. Niemcy wyprowadzają kontrofensywę na froncie zachodnim. Celem jest odbicie miasto Valencienes. Ostatecznie udaje się przerwać aliancką linię frontu i odbić utraconą ziemię. Jednak zaraz po tym następuje potężna kontra państw Entetny. Niemcom udaje się utrzymać tydzień.14 Kwietnia wojska cesarskie zostają wypchnięte na pozycje wyjściowe.





Na froncie zachodnim dzieje się coraz gorzej. 3 dni po ofensywie niemieckiej atakują Alianci. Wykorzystując element zaskoczenia i przytłaczającej przewagi liczebej zajmują miasto Mons. Pojawia się ryzyko przecięcia niemieckiej armii na pół. Generalicja opracowuje 4 linie obrony w związku ze stałym naporem wojsk Ententy. Pierwsza : „a” zakłada obronę frontu Gent – Bruless – Namur – Remis. Następne trzy : „b”, „c” i „d” są raczej założeniem pesymistycznym. Według sztabu Alianci zatrzymają się na „a” by uzupełnić straty i okopać się. Jednak na każdej przewidywanej linii obrony mają zostać wybudowane umocnienia. Na ostatniej „d” mają zostać przygotowany potężne wały i sieć bunkrów. Ma ona się nazywać „linią Hindemburga” na cześć wielkiego współczesnego stratega niemieckiego i architekta wiktorii spod Tannenberga.





Niestety przewidywania generalicji nie sprawdzają się. Wojska państw Ententy bezlitośnie prą naprzód. Wycofywanie armii niemieckiej coraz bardziej zaczyna przypominać paniczną ucieczkę. W ręce wroga wpada duża ilość kaemów, dział, haubic i innego sprzętu. Alianci zajmują Gent, odcinając Niemcy od ważnego portu wypadowego i Kanału La Manche. Dodatkowo upada centralny odcinek frontu. Sytuacja staje się rozpaczliwa. Kark panice ukręca dopiero generał Ludendorff, który przybył na front zachodni w celu opanowania sytuacji. Zarządza on zasadę „ani kroku w tył”. Wojska w Belgii mają się okopać i odeprzeć nieprzyjaciela. Na Remis ma spaść potężny kontratak.

Francuzi gotującysię do natarcia






16 Maja po 10 dniach krwawych ataków wojskom cesarskim udaję się wyprzeć wroga i odbić Remis. Jednak entuzjazm nie trwa długo. Spada na nich potężne kontruderzenie alianckie. Po 9 dniach szturmów linia obrony pęka. Wojska niemieckie wycofują się na pozycje wyjściowe straty obu stron szacuje się na ok. 250 tys. ludzi. Generał Ludendorff postanawia wycofanie się na linię „c” z małą zmianą – Chaumot. Ma to być wysunięty punkt frontu. Ma grać rolę ciernia w wojskach państw Ententy. Przez społeczeństwo przewija się fala niezadowolenia spowodowana porażkami na frontach.




​

Zamek Hohenzollenów, gdzieś w Bawarii.”

Sheer - „(...) cesarska moś.”

Wilhelm - „Bez tych oficjalnych tytułów. Trwa wojna panie admirale, rozumiem, że przychodzi pan z czymś ważnym i raczej tym powiśmy się zająć.”

Sheer - „W rzeczy samej. Po prostu ta... ci... ta banda idiotów blokuje wydanie wojny nieograniczonej. Tłumaczą to łamaniem praw i zagrożeniem ze strony USA i innych niedorzeczności. Wasza cesarska moś.”

Wilhelm - „Ekhem”

Sheer - „Cesarzu, angielskie statki codziennie zatrzymują i zatapiają transporty płynące do Niemiec. Nawet żywność dla cywili jest kontrabandą, oczywiście nieoficjalnie. Musimy się na nich odegrać 115 okrętów nowej klasy, XX wieku od paru miesięcy nie może rozpocząć działań. Rdzewieją tylko w portach... U-booty mogą przy małych stratach kompletnie odciąć Wielką Brytanię i Francję. Oni nie są przygotowani do czegoś takiego. Proszę, oto plan ze wszystkimi szczegółami, proszę o akceptację.”

Wilhelm - „Ciekawe, muszę powiedzieć, że nie wiedziałem o tym, ja GŁOWA PAŃSTWA o tym nie wiedziałem. Wojskowi coraz bardziej zuchwale sobie poczynają... Doceniam pana oddanie. Sądzę, że jest to dobry plan. Udzielam zgody na rozpoczęcie operacji „Grunn”

Sheer - „To nie wszystko. W dokumentacji zawarłem tajną podoperację „Seelowe”. Proszę się z nią zapoznać.

Wilhem - „Na pewno przeglądnę, a teraz przejdzmy do spraw(...)”

Z dniem 28 mają została rozpoczęta nieograniczona wojna podwodna. U-booty wyruszyły na łowy. Na efekty z pewnością nie trzeba będzie długo czekać...

Polowanie rozpoczęte, cel wyznaczony.


Nieograniczona wojna podwodna.




Wojna trwa już 2 lata. Pochłonęła już miliony istnień. Rok 1914 i 1915 był pomyślny dla państw Centralnych. Prawie pokonali oni państwa Ententy, dosłownie dwa kroki dzieliły Niemcy i Austro-Węgry od rzucenia na kolana Francji i Rosji. 1916 pokazuje, że ta wojna nie jest jeszcze przesądzona choć Państwa Centralne zaczynają tracić grunt pod nogami.




Śmierć i zniszczenie w Europie.
​

Horror Wielkiej Wojny...​

http://www.youtube.com/watch_popup?v=zM33vHcuW6M​

 

"W polityce nie chodzi o rację lecz o właściwe zachowanie."



II Rzesza Niemiecka

Na froncie wschodnim armii cesarskiej udało się umocnić na linii Wisły, tylko ze względu na niekompetencję C.K generalicji Rosjanie wkroczyli do Zamościa. Jednak sprawy i szybki kontratak szybko ich stamtąd wyparł.






16 Czerwca prezydent USA Woodrow Wilson wygłosił mowę w kongresie. Wszyscy prawie jednogłośnie przegłosowali wypowiedzenie wojny Cesarstwu Niemieckiemu. Zostało także wygłoszone 12 punktów, które miałyby wprowadzić po wojnie trwały pokój po wygranej wojnie. Jednak wszyscy wiedzieli , że USA po prostu pilnuje swoich interesów, nieograniczona wojna podwodna hamowała dostawy do Wielkiej Brytanii i Francji, a to oznaczało hamowanie dopływu gotówki i powiększanie się i tak już gigantycznych długów państw Ententy. To nie społeczeństwo amerykańskie pragnęło wojny, chcieli ją prezesi gigantycznych firm i bankierzy.

Okres od 10 czerwca do 21 Sierpnia ustabilizował fronty. Żadna ze stron nie planowała na ten okres większej ofensywy. Żołnierze wypoczęli. Nawet ostrzały artyleryjskie zostały zredukowane do minimum. Widoczna była pewna solidarność. Gdy obie strony ostrzeliwały swoje pozycje żołnierze strzelali ponad okopy nie chcąc więcej ofiar. Była to swoista zasada „Ja nie zabije Ciebie, a Ty mnie.” Główne ofiary tej wojny – żołnierze i cywile byli zmęczoni. Miesiące w okopach, brud, brak podstawowych artykułów spożywczych i beznadzieja sytuacji. W obu armiach karność wyraźnie zmalała. Ludzie mieli dosyć tego piekła, wielka wojna zaczyna zbliżać się do końca, wielkiego finału zmagań.

Piekło wielkiej wojny





1 Sierpnia 1916 r. umiera architekt przegranej ofensywy zachodniej z 1914. Helmuth von Molotke – osoba na której ciążyła wielka odpowiedzialność, osoba która była od krok od przydomku „bohatera narodu niemieckiego”, krok od zdobycia Paryża i wygrania wojny. Jednak los bywa złośliwy. Po nieudanej ofensywie zostaje odsunięty od armii. Od tej pory większość czasu spędza w swej willi w całkowitym odosobnieniu. 1 Sierpnia umiera na zawał serca. Na jego pogrzebie, co prawda z honorami nie widać nikogo ważnego, nikt się nie przejął jego śmiercią. Zostaje pochowany w rodzinnym grobowcu. Gazety milczą.






10 Sierpnia 1916 r. Willa Hindenburga pod Elblągiem.
​

Hindenburg - „(...) powierzona nam cała armia niemiecka, ba całe państwo będzie w naszych rękach. Ludzie spodziewają się, że odwrócimy tą beznadziejną wojnę na naszą korzyść”

Ludendorff - „Właśnie w tym jest problem. Cesarz został zdegradowany do roli marionetki, w Niemczech kształtuje się istne „cesarstwo wojskowe”.

Hindenburg - „Też nie uśmiecha mi się ta wizja, jak to trafnie określiłeś „cesarstwa wojskowego”. Jednak to my, generałowie musimy wygrać tą wojnę, sprawy wojskowe pozostawić wojsku, cywilne cywilom. Cesarz odzyska dawną władzę i autorytet. I tak on spije całą śmietankę po wygranej wojnie.

Ludendorff - „Masz cholerną rację. Cały przemysł powinien przestawić się na potrzeby wojskowe, ale musimy zapewnić też artykuły niezbędne do życia cywilom. Dodatkowo przeglądając raporty i akta przekonałem się, że Falkenhayn jest kompletnym idiotą. Podczas gdy Francuzi nacierali na Belgię w Wilhelmshav...

Hindenburg - „Wiem, stacjonowało tam 28 dywizji. Około 300 tysięcy ludzi. Co więcej te dywizje miały zająć Albion w operacji z księżyca, równie dobrze mogliśmy próbować odbić nasze kolonie na Pacyfiku.”

Ludendorff - „A propos do ostatnich wydarzeń, Moltke umarł. Prawdopodobnie popełnił samobójstwo.”

Hindenburg - „W pewnym sensie mi go szkoda. Wypracował przewagę, którą potem Erich spieprzył. Jestem pewien, że gdyby został na stanowisku na wiosnę zdobyłby Paryż. Falkenhayn rzucił ludzi w czarną dziurę jaką jest Rosja. Zdobył nic nie warte ziemie. Żeby pokonać Rosję trzeba dojść do Uralu, jednak on wiedział swoje. Brusiłow wykrwawił nasze siły i zepchnął nas na pozycje wyjściowe. Co więcej osłabiony front zachodni posunął się praktycznie do naszej granicy. Straciliśmy 2/3 Belgii i północ Francji.

Ludendorff - „A teraz odchodzi w blasku chwały by „dać spróbować innym, że wytrzymał wystarczająco długo”... kretyn. Musimy szybko ustabilizować front zachodni. Do tego Ci idioci wraz z nieograniczoną wojną podwodną pociągnęli za sobą wojnę z USA. Myślę, że mamy czas gdzieś do zimy 1918 roku, potem będzie ich tyle we Francji, że nie będziemy mieć szans. Do tego wcześniej musimy pokonać Rosję. Do tego dochodzi coraz bardziej trzęsące się w podstawach Austro-Węgry.

Hindenburg - „Mówiąc prosto, czas gra na naszą niekorzyść.”

Hindenburg i Ludendorff przejmują stery w państwie, rozpoczyna się dyktatura wojskowa.





24 Sierpnia nadchodzi atak z zupełnie niespodziewanej strony. Włosi przełamują front w Alpach i z marszu zajmują Monachium. Odsłania to flankę Austro-Węgierską skąd wlewają się odziały włoskie na tyły jednostek. C.K armia zagrożona okrążeniem zmuszona jest się wycofać z Insbruka.






Hindenburg i Ludendorff zaczynają działać. Opracowują szalony plan, jednak mający duże szanse powodzenia. Główna przeszkoda – marynarka rosyjska nie istnieje. 5 września amfibie z żołnierzami Cesarstwa lądują w St. Petersburgu. Przejmują Pałac Zimowy i nawet wkraczają w środku obrad do parlamentu. Szok jest ogromny. Rosjanie nie wiedzą co robić. Rodzina Carska praktycznie w ostatniej chwili ewakuuje się z zagrożonego miasta. Brak stolicy paraliżuje Rosję. W pośpiechu odbudowuje się urzędy w Moskwie. To nie jest policzek dla Carstwa, to potężny cios.



Szturm szpicy niemieckiego ataku na pałac zimowy





Na froncie zachodnim stagnację przerywa niespodziewana ofensywa państw Ententy na Alzację. Potężny atak poprzedzony prawie dwudniowym przygotowaniem artyleryjskim, bezwzględne wypracowane panowanie w powietrzu, podkopane morale liczebnością przeciwnika, propagandą i zestrzeleniem asa lotnictwa niemieckiego – Manfreda von Richtovena, który na szczęście „ląduje” po niemieckiej stronie, szybka akcja lekarzy ratuje podniebnego rycerza. Jak później relacjonował, przestał dziurawić samolot nieprzyjacielskiego pilota gdyż wrogowi skończyła się amunicja i nie miał szans, a zgodnie z niepisanym kodeksem bezbronnego nie wolno było atakować. Ze względu na to musiał zmienić trasę lotu. Wtedy dopadł go potężny ostrzał z ziemi, który podziurawił Czerwonego Barona i jego samolot, mówił, że to właśnie dzięki pilotowi alianckiemu dotarł do niemieckiej strony gdyż ten przerwał ostrzał z ziemi zbliżając się do niego i eskortując go na stronę niemiecką. Tak czy inaczej na ziemi sytuacja była bardzo niebezpieczna. Pobliskie wojska w Chaumont są poważnie zagrożona okrążeniem.



Ostrzał niemieckich artylerzystów





16 Września generalicja pod nowym dyktandem zaprzestaje stosowania taktyki spalonej ziemi i ciągłego wycofywania się na lepsze na pozycje. Właśnie w tym dniu na państwa Ententy spada doskonale zorganizowana kontrofensywa Niemiec i Austro-Węgier. Państwa centralne szybko przełamują front i ruszają na Insbruk i Monachium. Zgrzytem jest utracenie Fredrichsafen. Państwa Ententy otwarcie dążą do połączenia frontu zachodniego i alpejskiego. Jednak zwykle na determinacji zwykle można dużo ugrać...






Zgodnie z przewidywaniami niemieckich strategów odziały z Alzacji ruszają na wschód, ku Freiburgowi, mszcząc się w okrutny, barbarzyński sposób na cywilach za spaloną francuską ziemię, jednak działanie te zostaje szybko ukrócone przez oficerów i karane nawet rozstrzelaniem. W ścisłej tajemnicy na front zostaje sprowadzone niemieckich 12 dywizji. Armia rusza do odbicia Alzacji i okrążenia Francuzów 21 września. Front zostaje przełamany, a armia cesarska posuwa się w głąb straconej ziemi. Również z Monachium zostaje wyprowadzona ofensywa na Friedrichshafen. Zmęczeni niedawno ofensywą żołnierze Ententy szybko ustępują. Do tego nie są przyzwyczajeni do walki na obcym terytorium. Pętla zostaje zarzucona.






Od wiosny wiele się wydarzyło. Przystąpienie USA do wojny daje już pierwsze efekty, ich potężna gospodarka pomaga teraz w stu procentach Aliantom. W Cesarstwie niemieckim zostaje wprowadzona dyktatura wojskowa, cesarz i dawny ustrój jest tylko marionetką w rękach wojskowych. Jednak Rzesza wcale na tym źle nie wychodzi. Odnosi ostatnio duże sukcesy jak otoczenie 240 tysięcy Francuzów i zdobycie Piotrogrodu. Na północy Szwecja rusza z ofensywą na Finlandię. Jedynie na południu Państwa Centralne odnoszą porażki. Wojska rosyjsko-rumuńskie zajmują Sofię – bułgarską stolicę. Do tego Austro-Węgry tracą większość Galicji i ustępują w Transylwanii. Na sennym froncie alpejskim zaczyna wrzeć. Wojna zaczyna wkraczać w ostatni etap, naderwawszy, najbrutalniejszy, jednak decydujący...

​

-----------------
Od autora :
Wiem, że z ikonkami zawaliłem, ale nigdzie nie mogłem ich znaleźć. Ostatecznie sięgnąłem po podstawowe z 1914 moda, jednak nie wszystkie weszły. Tylko dla niektórych państw się zmieniły. Myślę, że to sprawką SKIFA. Do następnego odcinka przeinstaluję HoI2 i powinny być przynajmniej te podstawowe. Jeśli jednak ma ktoś linki do ikonek z których korzystałem wcześniej byłbym bardzo wdzięczny.

 

"Nigdy nie powinno się mówić "za późno". Także w polityce nigdy nie jest za późno. Zawsze jest czas na nowy początek."



II Rzesza Niemiecka




Jesień osiadła na wszystkich frontach zapowiadając zimę i zatrzymanie poważniejszych działań zaczepnych. Niemcy z całą mocą zwróciły swą uwagę na południe. Zagrożenie połączeniem frontu zachodniego i alpejskiego spędzało sen z powiek niemieckiej generalicji. Klęska wydawała się pewna. Włosi zaczęli pukać do monachijskich bram, a Francuzi opanowali południową Lotaryngię i wkroczyli Do Freiburga. Na dodatek poważnie zagrozili flance wojsk niemieckich stacjonujących w Chumoncie. Tutaj śmiałym ruchem gen. Ludendorff odciął 250 tysięczną armię francuską śmiałym atakiem na Lotaryngię. Zdezorientowani Francuzi taką zmianą taktyki niemickiej, która dotychczas opierała się na cofaniu na lepsze pozycje obronne nie zrobili nic by zapobiec katastrofie ich armii. Kleszcze się zacisnęły odcinając żołnierzy Ententy, jednak niebezpieczeństwo ciągle jest realne...

Krajobraz Europy...




13 Października na odciętych Francuzów spada potężny atak. Armia Ententy wykazując się dużym poświęceniem i bohaterstwem odpierała kolejne fale w swych prowizorycznych okopach. Atak skończył się fiaskiem. Do tego wywiad dostarczył informacje o odwetowych akcjach na opanowanej przez wroga niemieckiej ziemi.





Tymczasem na froncie alpejskim Włosi przebijają obronę państw centralnych i nieustępliwie prą naprzód. Wkraczają do miast takich jak Insbruck, Monachium i Salzburg, stając na rogatkach Wiednia. Morale w C.K armii znacznie po***adło. Nieudane kontrofensywy C.K armii tylko pogarszają sprawę.





29 Listopada pierwszy amerykański żołnierz schodzi z okrętu na francuską ziemię. Nielegalne ulotki, pojawiające się nie wiadomo skąd poważnie obniżają morale niemieckiego społeczeństwa. Coraz więcej ludzi zaczyna wierzyć, że wojna została przegrana, a dalszy wysiłek wojenny spowoduje jedynie dalsze wykrwawianie się narodu. Cierpi na tym też gospodarka całkowicie przestawiona na tory wojenne, rząd niemiecki tonie w kredytach, a prywatni przedsiębiorcy wręcz muszą dostarczać dział, amunicji i karabinów za darmo, z mętną obietnicą rozliczenia się w przyszłości.





16 Grudnia, w ostatnich dniach roku 1916 zostaje ku niezadowoleniu rządu szwedzkiego operacja wycofania 120 tysięcy żołnierzy z Piotrogrodu i rzucenie ich na zagrożony front południowy. Po wielu godzinach zostaje przegłosowana sprawa o „taktyce spalonej ziemi”. Żołnierze mają rozkaz nie wysadzać i nie palić zabytkowych miast i nie szkodzić ludności cywilnej.





Nadszedł sylwester roku 1917. Ludzie chcieli się bawić, chcieli zapomnieć o wojnie. Na wszystkich frontach zapada nieoficjalna decyzja o zawieszeniu broni na okres 2 dni. Jak na złość brak bombardowań i zaciętych pojedynków strzeleckich jeszcze gorzej wpływa na morale żołnierzy, którzy na te 2 dni dostali przepustkę na wyjście z piekła. Społeczeństwo coraz bardziej odczuwa wznowioną blokadę Niemiec. Kaiserliche Marine wykrwawiona po starciach z Royal Navy nie może się mierzyć z U.S Navy. Jedyna szansa pozostaje w coraz mniej skutecznych w u-bootach.





22 Stycznia sztab niemiecki postanawia wyprowadzić małą propagandową ofensywę na froncie wschodnim. Objawia się tutaj geniusz pułkownika Hutiera, który doprowadza do wzięcia w kleszcze prawie 80 tysięcy wojsk rosyjskich. Zostaje z miejsca awansowany do stopnia generała.



Wschodząca gwiazda niemieckiej armii – Oskar von Hutier.




13 Lutego Państwa Centralne w obliczu klęsk na praktycznie wszystkich frontach powołuje po burzliwych naradach wspólny sztab imperialny. Będzie on dysponował wszystkimi siłami lądowymi sojuszniczych państw. Ma się on składać z 18 wytypowanych przez sojuszników generałów. Dania dostała 1 miejsce, Bułgaria i Szwecja po 2, Austro-Węgry - 5, Niemcy – 10. Najwyższym marszałkiem został Paul von Hindenburg. Nikt jednak nie miał złudzeń, że to Niemcy faktycznie przewodzą. W najlepszym wypadku pozostałe państwa Centralne mogły uzyskać remis w decyzjach, jednak było to niewykonalne z powodu marionetkowego rządu Danii, który de factwo był całkowicie pod niemiecka kuratelą. Jednak sam fakt został pozytywnie przyjęty wśród sojuszników, dawał on nadzieję na przyszłe zwycięstwa.





Na wiosnę Wspólny Sztab Imperialny ( WSI ) przygotował ofensywę na froncie alpejskim. Połączenie geniuszu strategicznego najlepszych generałów Państw Centralnych i idealna koordynacja zaowocowały wręcz cudem. Wzięto w okrążenie prawie 400 tysięcy żołnierzy państw Ententy. Razem z wojskami na zachodnie dawało to ponad 650 tysięcy. To ogromny cios dla Ententy. Została tu też przetestowana taktyka grup szturmowanych. Te małe, lecz świetnie wyposażone i wyszkolone odziały po cichu przemykały do okopów przeciwnika przed głównym atakiem siejąc sabotaż na tyłach wroga. Pomysłodawcą była wschodząca gwiazda armii niemieckiej – Oskar von Hutier, który w uznaniu wybitnych zasług został odznaczony Pour le Mérite.

Taktyka Sturmgruppe






Rosja stanęła na granicy rewolucji. Carat chwiał się w posadach. Zdesperowany rząd Niemiec postanowił chwycić się ostatniej deski ratunku dla ratowania przyszłej sprawy wschodniej. Do Rosji w specjalnie zapieczętowanym pociągu zostaje wysłany bolszewicki agitator – Włodzimierz Lenin. W Centrum Piotrogrodu ogłasza tzw. Tezy kwietniowe. Po tym dosłownie cudem wymyka się carskiej Ocharanie i osiada gdzieś w Rosji, gdzie dalej kieruje partią.



Lenin wygłaszający tezy kwietniowe.




Europa wkroczyła w rok 1917 z katastrofą dla państw Ententy. Wydający się rozstrzygającym rokiem 1917 zapowiada dłuższą wojnę. Prawie milion żołnierzy zostało wziętych do niewoli, rannych lub zabitych. Po upokorzeniach z 1916 Państwa Centralne zaczynają odzyskiwać siły.



​

------
Wiem, że trochę mało tekstu, ale tak jakoś wyszło.


Czyszczę i zamykam.

Dżemik