Wskrzeszenie Imperium Rzymskiego [1936 - 19xx]

​

PROLOG​

Gram na poziomie trudności normalnym oraz w uproszczonym trybie gry (nie mam czasu na zabawę z konwojami). Jedynym oszustwem na jakie sobie pozwoliłem na samym początku gry to wpisanie kodu „noneutrality” – po to aby tak jak w HOI 2 mieć możliwość wypowiadania wojny w każdym momencie. Co do mojej historii z serią to zaczynałem kilka lat temu od EU2 (chyba jedyna gra która po roku katowania mi się nie znudziła), następnie HOI i HOI 2. W „trójkę” gram po raz pierwszy Włochami, a mam tą grę od niecałego miesiąca (z dodatkiem Semper Fi PL) więc pewnie troszkę niedociągnięć będzie. Druga sprawa to od dawna chciałem napisać swojego AARa – ten jest moim pierwszym. Mam nadzieję ,że Wam się spodoba. Pozdrawiam!

Rozdział I:
1922-1936 Słowem wstępu (z Wikipedii)​

Od 1922 roku Włochy rządzone były przez faszystowski rząd Benito Mussoliniego, który zdobył władzę w zamachu stanu, tzw. marszu na Rzym. Zachowując początkowo pozory demokracji parlamentarnej, dążył jednak do wprowadzanej stopniowo dyktatury. Do 1926 roku Mussolini otrzymał niemal nieograniczoną władzę, przyjmując tytuł Duce (wł.: wódz). W polityce zagranicznej faszystowskie Włochy dążyły do supremacji na obszarze śródziemnomorskim oraz pozyskania kolonii w Afryce. W połowie lat 30. wyraźne stało się dążenie Włoch do powiększenia swych posiadłości w Afryce Wschodniej. Prowokowane przez nich incydenty na granicy etiopskiej doprowadziły do wybuchu w 1935 roku wojny włosko-abisyńskiej. Po jej zwycięskim zakończeniu wszystkie włoskie posiadłości w tym regionie świata zostały scalone w kolonię pod nazwą Włoska Afryka Wschodnia, a jej gubernatorem, z tytułem wicekróla, został marszałek Rodolfo Graziani.
Rozpoczęcie zbrojnej agresji na Etiopię spotkało się z uznaniem Włoch za agresora i wprowadzeniem przez Ligę Narodów sankcji ekonomicznych, które jednakże okazały się nieskuteczne a spowodowały zbliżenie pomiędzy Włochami a III Rzeszą Adolfa Hitlera. Kolejnym polem zbrojnego zaangażowania Włoch stała się hiszpańska wojna domowa. Mussolini od samego początku udzielał pomocy generałowi Franco, włoskie samoloty wchodziły w skład mostu powietrznego, którym oddziały frankistowskie zostały przerzucone z Maroka Hiszpańskiego do metropolii. Później w walkach po stronie gen. Franco brały udział oddziały Corpo Truppe Volontarie i lotnictwo zgrupowane w Aviazione Legionaria, niebagatelna była również pomoc materiałowa ze strony Włoch. Łącznie w wojnie domowej w Hiszpanii uczestniczyło w latach 1936–1939 około 300 000 żołnierzy włoskich, zaś wydatki na ten cel sięgnęły 7 mld lirów.

Rozdział II:
Wkrzeszenie Imerium Romanum​

01.01.1936 – Przemysł zostaje nastawiony na produkcję dwudziestu dywizji lądowych (2x czołg lekii + zmot + art. Ciężka). Mimo ,że jest on słabo rozwinięty (w porównaniu do III Rzeszy) nie zamierzam go rozwijać po przez rozbudowę tylko skupić się na podboju sąsiednich krajów. Badania nad nowymi technologiami są niezbędne aby budować silną i nowoczesną armię tak więc rezygnuję z całkowicie ze szpiegów i dyplomacji (dyplomatów używam jedynie do wypowiadania wojny). Handlem zajmuje się wyznaczony minister, dałem mu całkowicie wolną rękę w tej kwestii (udaje mi się podpisać bardzo korzystną umowę o dostawach ropy z Rumunii). Podobnie uczyniłem w Afryce: podbój Etiopii pozostawiłem generałom, ja zaś zająłem się reorganizacją armii we Włoszech oraz planem podboju Jugosławii i Albanii.

01.02.1936 – Nasze wojska są przygotowane do misji niesienia cywilizacji na Bałkanach. Mussolini zamierza reaktywować Cesarstwo Rzymskie w granicach z przed 1000 lat i sam zostać cesarzem. Chorwaccy nacjonaliści na czele z Ante Pavelićem chcą rozpocząć zbrojne powstanie w Jugosławii, w czym ma pomóc niezwyciężona Włoska armia. Duce obiecuje pomoc Chorwatom.

03.02.1936 – Rozpoczął się desant pięciu dywizji na wybrzeżu albańskim. Tego samego dnia bez żadnego oporu poddała się załoga w stolicy Tirana, dwa dni później rząd podpisał akt kapitulacji oraz inkorporacji do Imperium Włoskiego. Reaktywowana została prowincja Dalmacja.

19.02.1936 – Tego dnia Chorwaci mieli rozpocząć secesję, jednak nie byli na to zupełnie przygotowani. Nasz minister spraw zagranicznych poinformował rząd Jugosławii, że interweniuje w sprawie ucisku na naszych chorwackich braci i wzywa rząd w Belgradzie do nie stawiania oporu i bezwarunkowej kapitulacji – żądania zostały odrzucone tak więc wkroczyliśmy od północy na teren Słowenii a od południa do Macedonii i Czarnogóry.


Opis:
Czerwonymi strzałkami zaznaczyłem dwa etapy ofensywy na Jugosławię. Na niebiesko pokazane są trzy małe kontrofensywy wroga. Kolorem czarnym zaznaczyłem linię frontu w dniu kapitulacji.

20.02.1936 – Etiopia skapitulowała i została anektowana. Uwaga państw Europejskich skierowana jest na poczynania w Jugosławii, tak więc zdarzenie to przeszło bez większego echa.

02.03.1936 – Na północy opanowana zostaje Słowenia, na południu zamknęliśmy w kotle kilka dywizji jugosłowiańskich i rozpoczęła się ofensywa w stronę Belgradu. Zajęcie Chorwacji miało obyć się bez strat, jednak nasi sojusznicy nas zawiedli. Rozpoczęły się ciężkie walki w okolicach Zagrzeba. Tym samym Mussolini poinformował Ante Pavlevica, że po tym wszystkim nie ma się co łudzić, że kiedykolwiek powstanie wolna Chorwacja.

15.03.1936 – Zagrzeb zostaje zajęty w krwawej bitwie, front północny przesuwa się bardzo powoli. Na południu bez większych strat udaje nam się zająć przedmieścia Belgradu i otoczyć z obu stron.

30.03.1936 – Stolica Jugosławii po dwutygodniowym oblężeniu zostaje zdobyta. Walki nadal toczą się w Serbii i Bośni.

21.04.1936 – Rzym świętuje. Jugosławia podpisuje bezwarunkową kapitulację a jej ziemie zostają włączone w skład Imperium jako historyczna Dalmacja. Ante Pavlecic ucieka przez Austrię do III Rzeszy i spiskuje przeciwko Włochom. Niemcy zdecydowanie nie są jeszcze gotowe do wojny. Hitler widząc nasze postępy militarne proponuje nam sojusz militarny, który zostaje odrzucony. Mamy własne sprawy na Bałkanach i w Afryce, póki co nie interesują nas żadne posunięcia w Europie Środkowej.

30.05.1936 – Grecja żąda od nas rewizji granic i oddania im Macedonii wywołując tym międzynarodowy skandal. Bez namysłu, w obronie naszej niepodległości wkraczamy na terytorium wroga, by odzyskać to co zostało nam odebrane przed wiekami.

15.06.1936 – Bez większego oporu wbijamy się klinem w Tessaloniki dzieląc Grecję na pół. Rozpoczyna się desant morski u wybrzeży Aten, jednak wróg stawia nadal silny opór.

07.07.1936 – Grecy składają broń i zgadzają się na aneksję jako kolejna prowincja Imperium Włoskiego.


Opis:
Strzałki czerwone - Ofensywa w Grecji [30.05 - 07.07.1936]
Strzałki czarne - ofensywa w Bułgarii [05.09 - 26.09.1936]
Strzałki niebieskie - ofensywa w Turcji [23.11 - 08.01.1937]

05.09.1936 – Po dwumiesięcznym świętowaniu, nasz wzrok kieruję się w stronę historycznej Tracji czyli Bułgarii i europejskiej części Turcji. Nie wiele myśląc, Duce rozkazał wkroczyć na nasze historyczne ziemie. Tak rozpoczęła się wojna z Bułgarią.

10.09.1936 – Prawie bez walki padają kolejne przygraniczne miasta i wsie, nasza dzielna armia bez oporu wkracza w głąb terytorium wroga. Na wschodzie rozpoczynamy desant wojsk, co jeszcze bardziej dezorientuje bułgarską namiastkę armii.

26.09.1936 – Po 21 dniach Bułgarzy podpisują całkowitą kapitulację. Po błyskawicznym zwycięstwie otrzymujemy notę gratulacyjną od Adolfa Hitlera oraz propozycję sojuszu, którą ponownie odrzucamy. Mimo tego nasze dobre stosunki pozostają niezmienione.


Opis:
Ziemie należące do Imperium w dniu wybuchu wojny z Turcją [23.11.1936]

23.11.1936 – Austria, Węgry, Rumunia i Turcja w obawie przed naszymi poczynaniami na Bałkanach oferują nam dostęp do swego terytorium. Jedyny dostęp jaki jest brany pod uwagę to włączenie do naszego wspaniałego i niezwyciężonego Imperium - wszystkie propozycje zostają odrzucone. Turcja otrzymuje 24 godzinne ultimatum – oddanie Stambułu - które pozostaje bez odpowiedzi zmuszając nas do interwencji.

26.11.1936 – Stambuł zostaje zdobyty bez walki, włączony w skład Imperium i przemianowany z powrotem na Konstantynopol. Trwa przeprawa do Azji.

01.12.1936 – Stopa włoskiego żołnierza stanęła na azjatyckiej ziemi. Rozpoczyna się powolny marsz w stronę stolicy – Ankary. Bez najmniejszego trudu zajmujemy kolejne prowincje a ludność wita nas jak zbawicieli. Cywilizacja zachodnia ponownie zawitała na swoich odebranych kilkaset lat temu ziemiach.

01.01.1937 – Historyczne ziemie Cesarstwa Rzymskiego zostały zjednoczone pod przywództwem Mussoliniego. Tego dnia Duce proklamuje powstanie Imperium Romanum. Alianci co raz bardziej pokazują swoje niezadowolenie zaistniałą sytuacją.

08.01.1937 – Rząd turecki podpisuje bezwarunkowy akt kapitulacji. Ta kampania, obok wojny w Bułgarii należała do najłatwiejszych.


Opis:
Luty 1937 roku, ziemie nowego Imperium Rzymskiego.
Poniżej przedstawiam mapę Imperium Rzymskiego w najszerszych granicach: Do tego dążę.



----------------------------------------------------------------------
Teraz musicie cierpliwie czekać na dalszy bieg wydarzeń. Następny atak prawdopodobnie będzie przeciwko Rumunii - zależy mi na stałych dostawach ropy naftowej. Pozdrawiam!

 

Rozdział III:
Cisza przed kolejną burzą​

14.01.1937 – W Rzymie organizowana jest uroczysta defilada, armia Imperium wraca do Italii, do swoich rodzin i włości. Nastaje długo oczekiwany odpoczynek dla żołnierzy po trwającej rok kampanii na Bałkanach i w Turcji. Po raz pierwszy od roku na granicy z Francją zostają rozlokowane nasze wojska w sile 5 dywizji. Wcześniej nie było takiej potrzeby, cała armia była zaangażowana w podbój Bałkanów. Strach pomyśleć co by się stało gdyby alianci chcieli nas wtedy zaatakować. Kilka dywizji zostaje w okupowanej Turcji i Grecji (co jakiś czas partyzanci dają o sobie znać, jednak ich dywersja nie przynosi nam żadnych strat), 5 dywizji dostaje rozkaz chronić Dalmacji (Jugosławia i Albania).

01.03.1937 – Co raz więcej państw zrywa z nami umowy handlowe. Rumunia zerwała nawet bardzo korzystną umowę na dostawy ropy, przez co bardzo się nam naraziła. Dyplomaci negocjują z rządem Rumunii i Persji nowy układ o dostawie ropy naftowej, jednak nie dochodzi do porozumienia przez co jesteśmy narażenie na braki tego surowca. Na rozkaz Mussoliniego opracowany zostaje plan ataku na Rumunię i Persję oraz plany ewentualnej interwencji w Austrii i na Węgrzech.

Nasz przemysł ciągle produkuje nowe dywizje według sprawdzonego w boju modelu: 2x czołg lekki + zmot + art. Ciężka. Liczebność floty i lotnictwa od roku 1936 pozostała bez zmian: flota 59 jednostek a lotnictwo 12 jednostek. Sztab uznał ,że nie ma senesu produkować nowych okrętów skoro mamy zapewnione panowanie na wodach morza śródziemnego, lotnictwo zaś i tak nie odgrywa kluczowej roli podczas ofensywy. Ten sam tok myślenia jest wdrażany w badaniach technologii – tylko dla jednostek lądowych i przemysłu. Rozpoczęliśmy też tajne badania nad bronią rakietową, na razie jednak są to ściśle tajne informacje.

01.04.1937 – Minister spraw zagranicznych donosi o burzliwej sytuacji w Hiszpanii, którą rządzą komuniści. Dochodzi tam co raz częściej do aktów terroru, kraj ogarnia anarchia i panika. Potajemnie wspieramy prawicową opozycję oraz mamy tajny plan interwencji: Desant w Afryce oraz u wybrzeży Barcelony. Póki co przygotowujemy się do zajęcia rumuńskich złóż naftowych.

01.05.1937 – Nasze dywizje są gotowe na atak Rumunii. W ostatniej chwili jednak Mussolini odwołuje rozkaz. Posiadamy zbyt długą granicę z wrogiem i nie mamy tle jednostek aby przeprowadzić udaną ofensywę. Podczas uderzenia na Bukareszt i Pola naftowe musielibyśmy użyć znacznych sił jednocześnie zmniejszając ilość dywizji pilnujących pogranicza, co stwarzałoby realne zagrożenie przerwania frontu na tym odcinku. Niemcy kolejny raz proponują nam sojusz w tym pomoc militarną w uderzeniu na Rumunię. W zamian Hitler prosi o korzystny układ na dostawy ropy naftowej oraz określenie naszych stref wpływów w Europie. Według projektu niemieckiego Austria, Czechosłowacja i Polska mają zostać w ciągu kilkunastu lat anektowane a Rumunia i Węgry mają należeć do nas. Zgadzamy się na powyższe warunki za wyjątkiem ziem austriackich do linii rzeki Dunaj.


Opis: Mapa Europy przedstawiająca planowane strefy wpływów Imperium Rzymskiego:
Portugalia, Hiszpania, południowa Austria, południowe Węgry i Rumunia. Nie obejmuje jednak ona Francji, Belgii oraz Anglii, czyli ziem które setki lat temu wchodziły w skład Pierwszego Imperium Romanum.

Rozdział IV:
Kampania bliskowschodnia​

05.05.1937 - Stratedzy podsuwają pomysł podboju Persji i Afganistanu – krajów ,które posiadają duże złoża ropy naftowej zaś nie mają silnej armii ani protekcji żadnego z mocarstw. Plan inwazji zostaje zatwierdzony – rozpoczynamy przygotowania do ataku.

01.07.1937 – Japonia rozpoczyna wojnę przeciwko Chinom dzięki czemu wzrok mocarstw światowych zwrócony jest tylko w tym kierunku. Wojska Imperium Rzymskiego bez wypowiedzenia wojny wkraczają do Persji. Armia perska nie stawia żadnego oporu, jedyną przeszkodą jest słaba infrastruktura kraju.

09.07.1937 –Japonia i III Rzesza podpisują sojusz. Alianci są tak bardzo zaniepokojeni tym faktem, że nikt nie zwraca uwagi na nasze poczynania na Bliskim Wschodzie. Po zajęciu Tabrizu część wojsk kieruje się na południe wzdłuż granicy z Irakiem, reszta jednostek ma za cel zajęcie Teheranu.

07.08.1937 – W Hiszpanii rozpoczyna się wojna domowa. Jest to doskonały moment aby przejąć kontrolę nad hiszpańskimi koloniami w Afryce, jednak nie chcemy ryzykować wojny na dwóch frontach. Ograniczmy się tylko do pomocy humanitarnej oraz dostarczamy gen. Franco broń oraz ochotników z naszych wschodnich rubieży.

20.09.1937 – Górzysty teren sprzyja armii wroga jednak jej morale są na tyle niskie, że na żadnym odcinku frontu nie zostaje przeprowadzona nawet namiastka kontrataku. Po zajęciu na południu kraju portu Bushehr dwie dywizje otrzymują rozkaz uderzenia w kierunku północnym na miasto Esfahan, pozostałe trzy dywizje kierują się wzdłuż wybrzeża zatoki perskiej w kierunku Indii. Teheran pada po kilkudniowym oblężeniu. Kapitulacja jest kwestią kilku tygodni.

22.10.1937 – Persja kapituluje, przejmujemy całkowitą kontrolę nad dostawami ropy naftowej. W kampanii wzięło udział jedenaście dywizji, mimo to wojna trwała prawie cztery miesiące. Pięć dywizji zostaje na granicy z Irakiem, dwie są umieszczone na granicy z Indiami Brytyjskimi, reszta dokonuje inwazji na Afganistan.


Opis: Mapa przedstawiająca kampanię w Persji. Strzałki pokazują przebieg dwóch ataków na północy i południu kraju. Zaznaczono również ziemie kontrolowane przez armię perską w dniu kapitulacji.

10.12.1937 – Wojna domowa w Hiszpanii kończy się zwycięstwem generała Franco. Jest to dla nas dobra i jednocześnie zła wiadomość. Dobra dlatego, że kolejne państwo uznało faszystowski ustrój a zła ponieważ Franco uchronił Półwysep Iberyjski przed naszą interwencją.

12.02.1938 – Przygraniczne prowincje Afganistanu uznały nasze zwierzchnictwo. Uderzając na północny wschód w stronę Kabulu nasze dywizje niedługo odetną drogę ucieczki dywizją afgańskim w rejonie Kandaharu.

04.04.1938 – Zwycięstwo w Afganistanie. Mimo niewielkich strat ludzkich była to najdłuższa kampania trwająca prawie pół roku. Powodem tego stanu rzeczy był totalny brak infrastruktury. Rozważamy nawet utworzenie tam państwa marionetkowego ze względu na dużą odległość od Italii, jednak posiadamy tam zbyt długą granicę z ZSRR i Imperium Brytyjskim, którą musi bronić silna armia. Na razie Afganistan jest naszą kolonią.


Opis: Mapa przedstawiająca pozycje wojsk na froncie afgańskim w dniu 12.02.1938.


STATYSTKI: Nie bawiłem się w kopiowanie wykresów kołowych z gry. Wziąłem kalkulator i zsumowałem wyniki które podaję poniżej.

Dane z: 01.01.1936 / 01.04.1938

Punkty zwycięstwa: 64 / 102
Brygady lądowe: 146 / 193
Piechota: 63 / 63
Kawaleria: 6 / 4
Milicja: 29 / 29
Zmt: 3 / 17
Gór: 11 / 10
Art. Ciężka: 0 / 15
L. Czołg: 0 / 30
Reasumując: W ciągu 28 miesięcy powstało 15 dywizji [2xL.Czołg+Zmt+Art.Ciężka]

Ropa naftowa: 0 / 43 (43 razy więcej ;P
Metal: 94 / 191 (2 razy więcej)
Materiał rzadkie: 19 / 81,5 (ponad 4 razy więcej)
Zasoby ludzkie: 27 / 112 (ponad 4 razy więcej)

 

Rozdział IV:
"Pokój za wszelką cenę"​

08.04.1938 – Austriaccy naziści rozpoczynają pucz który ma na celu przejęcie władzy i połączenie z III Rzeszą (tzw. Anschluss). Nasi szpiedzy donoszą o planowanej niemieckiej interwencji. Minister spraw zagranicznych Francji, prosi nas abyśmy wspólnie negocjowali z Hitlerem – alianci za wszelką cenę nie chcą wojny. Mussolini ogłasza mobilizację i przerzuca dywizje z nad francuskiej granicy oraz Dalmacji na granicę austriacką. Rozpoczyna się szybka mobilizacja i per trakcje z Niemcami.

10.04.1938 – Armia Imperium Rzymskiego wkracza do Austrii. Ta interwencja ma na celu zachowanie pokoju w Europie. Rządy Francji i Wielkiej Brytanii ślą nam noty gratulacyjne, a Rzesza przełyka gorzką przegraną.

05.05.1938 – Po kolei zajmujemy Innsbruck, Klagenfurt i Graz. Następnie po przejściu przez Alpy natarcie kierowane jest na linię rzeki Dunaj. Austriacy wycofali za rzekę sporą część wojsk, budują umocnienia i wysadzają mosty. Hitler wychodzi z inicjatywą zajęcia Wiednia i Linzu, jednak nie zgadzamy się na te warunki.


Opis: Sytuacja na froncie w dniu 07.05.1938

20.05.1938 – Rozpoczynamy pięciodniowe natarcie w stronę Wiednia, z małymi problemami przebijamy się przez umocnienia wroga.

25.05.1938 – Wiedeń upadł, armia austriacka skapitulowała a niedobitki uciekły przez granicę do Niemiec. Europa po raz kolejny uniknęła wojny dzięki pokojowo nastawionemu Imperium Rzymskiemu.

01.06.1938 - Węgry zbliżyły się do hitlerowskich Niemiec, dążąc do odzyskania utraconych w wyniku traktatu w Trianon terytorium. Prawdopodobnie oba kraje pragną przeciwstawić się naszym pokojowym interwencjom. Tak dłużej nie może być!

01.07.1938 – Wysłaliśmy Węgrom ultimatum, które nakazuje zerwać sojusz z Niemcami. Sam Hitler oświadcza ,że nigdy nie zawarłby paktu przeciwko nam i po raz kolejny błaga o sojusz z nami. W ślad za naszym dyplomatom ruszyły wojska Imperium zajmując pierwszego dnia Sopron i Szombathely. Po tygodniu forpoczty naszej armii osiągają jezioro Balaton, na południu wkraczając do Pecs a na północy do Veszprem.

18.07.1938 – Cały czas trwa natarcie na zachodnie Węgry, od południa wojska zajmują tylko miasta ,które zostały opuszczone bez walki. Tego samego dnia podpisujemy umowę na dostawy ropy naftowej z Rumunią, Stanami Zjednoczonymi i ZSRR.


Opis. Sytuacja na froncie w dniu 18.07.1938

05.08.1938 – Początkowa faza kampanii węgierskiej szła jak z płatka, teraz ich opór się znacznie nasilił. Wróg przeprowadził jeden udany kontratak przebijając front nieopodal Budapesztu , chwilowo tylko uwalniając miasto od próby okrążenia.

20.08.1938 – Pierścień wokół stolicy Węgier się zacieśnia. Kolejne odziały składają broń. Rozpoczyna się szturm na Budapeszt.

01.09.1938 – Węgry kapitulują i stają się częścią naszego wspaniałego Imperium Rzymskiego.

30.09.1938 – Traktat monachijski. Niemcy włączają Sudety do III Rzeszy. W Paryżu i Londynie tłumy wiwatują z ogólnego przekonania o zażegnaniu groźby wojny.

01.10.1938 – Wykorzystując sytuację rozpoczynamy desant morski w portugalskim miasteczku Mertola i rozpoczynamy kampanię podboju Półwyspu Iberyjskiego.

07.10.1938 – Czternaście dywizji zaczyna ofensywę której celem jest jak najszybsze zajęcie Lizbony. Miasteczka i wsie padają po kolei, wróg nie stawia żadnego oporu.


Opis: Ofensywa w Portugalii. Armia wroga zdziesiątkowana, praktycznie żadnego oporu.

25.10.1938 – Bez jednego wystrzału wkraczamy do stolicy Portugalii, rząd emigruje do Afryki a my do końca miesiąca zajmujemy resztę terytorium rozpoczynając okupację.


Opis: Październik 1938 - mapa polityczna Europy.

Wyczyszczone i zamknięte [N]