Wykłady z serii:"III Rzesza Niemiecka"- wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych

No.1 Sytuacja wewnętrzna roku 1936 cz.1
Wschód 1000 letniej Rzeszy


Było dosyć pochmurno na zewnątrz. Wszak połowa listopada, w miejscowości Lucerne w Szwajcarii to oznacza jedno - zima tuż tuż. Mimo to aula była pełna słuchaczy. Przecież wykłady tego typu nie odbywały się jeszcze na tej uczelni nigdy. W ławach zasiadają nawet niektórzy członkowie senatu uczelni, a także wiele osób młodych, nie związanych w żadny sposób z uczelnią. Wreszcie na sali pojawił się człowiek odpowiedzialny za to całe zamieszanie. Był już w podeszłym wieku. Widać, że przeżył I wojnę światową, kto wie, moża nawet jako jej uczestnik. Gdy tylko został zauważony gro spojżeń powędrowało w jego stronę. Nie speszony podszedł pewnym krokiem na swoje stanowisko. Był to znany Heinrich "Allesgewust" Schwirke, niemiecki profesor historii. Rozłożył wokół siebie na biurku swoje materiały. Było już cicho na sali. Wszyscy czekali na jego pierwsze słowa. Przygasły światła, by lepiej widzieć slajdy. Zacząl więc:

-"Ich aller begrüße auf den Vorträgen aus dem Zyklus eine "Situation der Deutschland von 1936 Jahr". Ich habe eine Hoffnung, dass das ... przybliży wam, w szczególności młodym wszak ludziom, sytuację tamtego okresu. Wydarzenia te będę opisywał w kontekście przede wszystkim Niemieckim, ale także, w miarę możliwości czasowych i innych krajów. Tych wykładów przewiduję trochę, ale proszę się nie martwić o moje zdrowie. Po pierwsze, nie wszytkie Ja będę prowadził, a po drugie, robię to dawna i nie zamierzam skończyć przedwcześnie" - uśmiechnął się pod wąsem i dalej mówił.

-"Zaczniemy od opisu ogólnej sytuacji Niemiec na początku 1936 roku. Niemcy w tamtym okresie były nazwane przez jego lidera nieoficjalnie jako III Rzesza Niemiecka. Wszyscy chyba tu obecnie wiedzą o kogo chodzi. Adolf Hitler, od 30 stycznia 1933 roku jako kanclerz Niemiec 23 marca, po incydencie w Berlinie, otrzymuje pełnie władzy."




-"W między czasie dokonały się pewne roszady w rządzie. Między innymi dotychczasowy Minister Gospodarki Werner von Blomberg został zastąpiony przez Hjalmara Schachta, który dotychczas pełnił poważną funkcję Prezydenta Reichbanku. Powody były nie jasne. Jednak z biegiem czasu okazało się, że zmiana była korzystna, o czym może później. Pierwszą decyzją Schachta była zmiana polityki państwa odnośnie centralizacji przemysłu. Wydał stosowne rozporządzenie tego samego dnia, kiedy objął urząd."



-"Zmiany zaszły także w Resorcie Bezpieczeństwa Rzeszy. Franz Gürtner, Minister Sprawiedliwości zastąpił na stanowisku Wilhelma Fricka. Nowe cele wyznaczone przed Gürtner'em były jasne. Jak najlepsza propaganda rządu oraz łagodzenie niepokoi społecznych."



-"Cały skład rządu z 1936 roku oraz zmiany w polityce wewnętrznej można zobaczyć na tym slajdzie" - Schwirke zrobił małą pauzę, wykorzystując okazję, by oczyścić gardło.




-”Sytuacja wewnątrz Niemiec wciąz nie była najlepsza. Nadal wybuchały demonstracje z hasłem przewodnim „Nasze terytorium, nasze decyzje...”, odnoszące się do tego, że na terenie lewobrzeżnej Nadrenii i 50-kilometrowym pasie wzdłuż prawego brzegu Renu, jednego z najbardziej uprzemysłowionego regionu w Niemczech, zakazano Niemcom posiadania wojsk. Zakaz ten obowiązywał jako jedno z postanowień traktatu Wersalskiego, notabene jawnie już gwałconego przez III Rzeszę. Chodzi chociażby o ponowne zbrojenia, czy odmowa spłaty reparacji wojennych, na której tak bardzo zależało Francji.”



-”Jeżeli chodzi o gospodarkę to nie miała ona się źle na tle innych krajów. Niemcy, okrojone po I Wojnie Światowej, oraz przez obowiązek płacenia haraczu... ekhem tak zwanej, „reparacji Francji”, uniemożliwiły jednak pełny rozkwit potencjału przemysłowego. Ten problem jednak sam zniknął. Umożliwiła to przede wszystkim polityka USA wobec Niemiec. Ameryka uważała wówczas iż silne Niemcy są gwarantem stałego pokoju w europie.
Brak surowców takich jak kauczuk czy niedostatki stali miały też swój ogromny wpływ. Problem stali rozwiązano podpisując korzystne umowy handlowe na zasadzie wymiany barterowej ze Szwecją. Tony stali przypłynęły z portu Narwik w Norwegii do niemieckich Kiel oraz Rostock w tamtym okresie. Ropa, kolejny ważny surowiec, którego Rzesza nie posiadała, był priorytetem w wymianach handlowych. Z powodu jednak wysokich jej cen, a także małej przychylności potentatów naftowych wobec Niemiec, po ostatnich wydarzeniach politycznych w Niemczech, ograniczono się tylko do podpisania umów handlowych z Rumunią oraz Sowietami. Na tym pierwszym najbardziej zależało Niemcom i to one stały się głównym importerem rumuńskiej ropy opawającą na 40 ton dziennie.” - profesor poświecił czerwonym wskaźnikiem w stronę slajdów.




-"Pod koniec lutego otworzono nawet nową fabrykę volkswagena w Fallersleben. Było to wielkie święto propagandowe, które Gebels polecił podać za wzór i przedsmak przyszłych Wielkich Niemiec. Prasa podchwyciła to natymiast"




-"Jak widać było na poprzednich slajdach, w magazynach nie było wiele surowców, a skarbiec był pusty. Do tego zostały skończone umocnienia na wschodzie i zachodzie kraju, za które trzeba było wreszcie zapłacić, co
spowodowało totalne załamanie finansowania wszystkich projektów badawczych, wypłat dla pracowników sfery budżetowej itp. Hjalmar Schacht zdecydował się sprzedać wszystkie możliwe surowce, których gospodarka niemiecka w tamtym okresie nie potrzebowała. Plan częściowo się powiódł."



[...]

​

 

Wykłady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych

No.2 Sytuacja wewnętrzna roku 1936 - cz.2
Armia i wywiad


[...]


-"No dobrze," - kontynuował Schwirke - " to tyle jeżeli chodzi o sytuację polityczno-gospodarczą w Niemczech na początku 1936 roku. Czas powiedzieć trochę o armii." - i zaczął przekładać swoje materiały, tak jakby czegoś szukał – "O jest! Tutaj. Dobrze. Tak wiec armia Niemiecka, od 16 marca 1935 już znana pod nazwą Wehrmachtu, co znaczy "siła obronna", powstała zaraz po wprowadzeniu przez Adolfa Hitlera powszechnej służby wojskowej. Składała się ona z trzech niezależnych od siebie sztabów: wojska lądowe (Heer), lotnictwo (Luftwaffe) i marynarka wojenna (Kriegsmarine). Ich zwierzchnikiem był już Hitler od momentu przejęcia obowiązków głowy państwa. Połączone dwa stanowiska, kanclerza oraz prezydenta, nazwał "Führer und Reichskanzler" (wódz i kanclerz Rzeszy). Wehrmacht zgodnie z traktatem wersalskim, miał liczyć maksymalnie 100 000 żołnierzy służących w armii lądowej oraz w marynarce. Niemcy miały zakaz posiadania lotnictwa wojskowego. Jednak Hitler już od dawna łamał te postanowienia, masowo powiększając i unowocześniając Wehrmacht. Na ten czas siły lądowe liczyły 37 dywizji piechoty oraz 3 dywizje pancerne, szkolone jeszcze w ZSRR. Było to zbyt mało by bronić swoich granic, a tym bardziej by prowadzić skuteczne ofensywy. Jednak była doskonale wyposażona jak tamten okres." - opowiadał Schwirke, co raz spoglądając na slajdy.



-”Dlatego Hitler uznał, że już czas systematycznie powiększać liczebność armii. Postanowił, wraz z sztabem, że w latach 1936-1938 powołać do służby łącznie 30 dywizji piechoty, 3 co mniej więcej 3 miesiące. Uruchomione zostały specjalne linie produkcyjne do tego celu.
Inaczej sprawa miała się z Kriegsmarine oraz Luftwaffe. W obu przypadkach, z powodu postanowień traktatu Wersalskiego, były ogromne zaległości do nadrobienia. Luftwaffe mogła liczyć na znaczącą liczbę pilotów szkolonych w ZSRR, jednak samoloty, szczególnie myśliwce, były już przestarzałe, a co najważniejsze w niewystarczającej liczbie. Hermann Wilhelm Göring, głównodowodzący Luftwaffe, naciskał na Schachta, by ten poświęcił więcej uwagi lotnictwu, przede wszystkim jego rozbudowie.”




-”Owocem tych nacisków było rozpoczęcie badań nad nowych typem myśliwca przechwytującego. To zadanie powieżono firmie Messerschmitt, wiodącemu producentowi samolotów w Niemczech położonej w Augsburgu.
Kriegsmarine natomiast, którą dowodził Erich Raeder, również miała przejść modernizację. Pomimo że Raeder nie podzielał idei głoszonej przez Hitlera, zgodził się mu pomóc w tym przedsięwzięciu.”



-”Wartość bojowa flot stacjonujących w portach Kiel oraz Wilhelmshaven była bardzo skoromna. 1. Flotte w skład której wchodziły dwa pancerniki jeszcze z I Wojny Światowej, mające po około 30 lat Schlesien oraz Schleswig-Holstein, oraz cztery niszczyciele eskorty, dowodzona przez Vizeadmiral Marschalla stacjonująca w porcie Kiel.
Główna flota, Kriegsmarine, dowodzona przez Großadmiral Ericha Raedera, w skład której wchodziły: 2 ciężkie krążowniki liniowe klasy Hipper oraz 6 lekkich krążowników liniowych (po 1 klasy Nürnberg i Emden oraz 4 klasy K). Podobnie jak z 1.Flotte, tak i w tym przypadku. Przy starciu z flotą Wielkiej Brytanii czy Francji, flota Kriegsmarine nie miała żadnych szans.”



-”Zdając sobie z tego sprawę, Raeder zabiegał o priorytet dla Marynarki Wojennej. Otrzymał go, pomimo wyraźnego sprzeciwu Göringa. Miał to być kolejny wyraz sprzeciwu Niemiec wobec traktatu i jego postawień. Z początkiem stycznia 1936 roku rozpoczęto badania nad lotniskowcem oraz niszczycielem nowej klasy.
Flota podwodna, pomimo mniejszych ograniczeń ilościowych, wciąż pozostawiała wiele do życzenia. Floty 2.Flotte oraz 3 Flotte miały raczej na celu szkolenia nowych załóg ubotów i nie przedstawiały żadnych wartości bojowych” - Schwirke rozejrzał się po sali. Kilka ironicznych uśmiechów pojawiło się na twarzach słuchaczy.



-”Tak... Oczywiście w Niemczech pojawiło, jak i również skrystalizowało się kilka ważnych instytucji, takich jak Gestapo. Była to tajna policja założona jeszcze w 1933 roku. W lutym oficjalnie ogarnęła swoją jurysdykcją całe Niemcy. ”



-”Wywiad Niemiecki, zarówno Zagraniczny jak i Kontrwywiad, był bardzo ograniczony. Z powodu kryzysu finansów Rzeszy, postanowiono utrzymać status quo w tych instytucjach. W dalszym okresie jednak, zgodnie z rozkazem Himmlera, zatwierdzonym przez Kanclerza, Abwehra, w szczególności jej komórka kontrwywiadowcza, miała dostać wszystkie wymagane środki. Ale o tym później. Cała siatka wywiadu jak i policji specjalnej, przedstawia slajd poniżej.”

​

 

Wykłady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych


No.3 Sytuacja zagraniczna Niemiec w '36 r.
Zmiany nadciągają z impetem

[...]

-"Na koniec dzisiejszego wykładu, króciutko o sytuacji politycznej. Nie będę rozwijał tego skomplikowanego tematu. Po pierwsze dlatego, ponieważ nie mamy tyle czasu. Trzeba by wyjawić i udowodnić hipokryzję oraz naiwność pewnych środowisk w Anglii, czy Francji. Trochę powiem o nich, lecz nie będę się zagłębiał w szczegóły podejmowanych decyzji poszczególnych krajów. Przedstawię ich oficjalne stanowiska w tamtym okresie, a wam, moi drodzy pozostawię ocenę. Po drugie, nie jesteśmy tu od analizy „co by było gdyby”, lecz od przedstawienia faktów, które zainstniały. Czyli sprawdzonych i potwierdzonych sytuacji, a nie prefabrykowanych, uwiarygodnionych przez wygraną stronę.” - mówiąc to, Profesor Heinrich Schwirke, rozejrzał się po auli wzrokiem „spod byka”, lekko się uśmiechając - „Dobrze. Ogólnie sytuacja polityczna Niemiec przeszła ogromną transformację w okresie 10 – 13 lat od I Wojny Światowej. Niemiecka gospodarka, była tego największą przyczyną. Wciąż licząca się i wciąż w modernizacji. Prostym przykładem tej przemiany w opinii zagranicznej, było przyznanie Niemcom organizacji Igrzysk Olimpijskich. Na początku lat 20, Niemcy, wraz ze wszystkimi państwami należącymi do sojuszu „Państw Centralnych”, miały zakaz startu w tych wydarzeniach. Teraz nie tylko Niemcy dostali pozwolenie na start, ale również byli organizatorem tej akcji. Była to wielka propaganda sukcesu, uwieńczona 2 - gim miejscem w klasyfikacji medalowej, podczas zimowych igrzysk Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen, oraz 1 – wszym miejscem na letnich Igrzyskach w Berlinie w Sierpniu tego samego roku.”






-”Jednak pomimo tego, mało było państw przychylnych, szczególnie polityce niemieckiej. Kraje najbardziej zagrożone, czyli Francja oraz Anglia, które obawiały się o swoją pozycję „supermocarstw”, w dalszym ciągu nie zgadzały się na zniesienie postanowień traktatu wersalskiego. Również na sympatię najbliższego, największego na wschodzie oraz posiadającego jedną z najliczniejszych armii w Europie, Polski, Hitler nie miał na co liczyć. Przekonał się o tym Marszałek Rzeszy, Herman Göring, próbując namówić polaków na wspólny ewentualny atak na ZSRR. Samo ZSRR, nie tylko nie było przyjacielem, lecz wrogiem ideologicznym, czego chyba nie muszę tłumaczyć wam, moi drodzy. Powiedzmy sobie tylko, że obaj przywódcy, tzn Hitler, oraz Józef Stalin miały może podobne plany strategiczne wobec europy, lecz kierunki ich ekspannsji były przeciwne” - nie dało się nie wyczuć pewnej ironii w jego słowach - "Hitler upatrywał sobie sojuszników w krajach takich jak Włochy, jako najbliższego ideologicznego odpowiednika w Europie, oraz partnerów strategicznych: Węgier, Rumuni (ropa w szczególności), Bułgarii, Jugosławii. Chodziło o pewien plan strategiczny, jakim był poszerzenie granic III Rzeszy, a także zaopatrzeniu jej w surowce. Ekspansja miała iść na wschód i chciano zabezpieczyć sobie pozostałe części europy swoimi strefami wpływów. Ogólną mapkę poglądową przedstawia slajd”





-”Były też pewne incydenty. Jednym z ważniejszych było zabójstwo Wilhelma Gustloffa, niemieckiego działacza NSDAP we Szwajcarii. Zamachu dokonał student żydowskiego pochodzenia David Frankfurter. Wywołało to ogromne oburzenie Niemiec, w szczególności Adolfa Hitlera. Propaganda miała co robić w tamtym okresie. Gustloffa pochowano w jego rodzinnym mieście w Schwerinie w Meklemburgii z pełnymi honorami, w obecności wysokich przedstawicieli Rzeszy, w tym Adolfa Hitlera.”




-”Jednak najważniejsze wydarzenie w Europie na początku roku 1936 było zupełnie inne . Zapoczątkowało one, jak reakcja łańcuchowa, oficjalne dążenia Hitlera do osiągnięcia swojego celu. 6 Marca 1936 roku z rozkazu Adolfa Hitlera, armie Niemieckie pod dowództwem Generała von Leeba, oraz Generała Himmlera wkroczyły na pozycje przygraniczne z Francją, w tym do zagłębia Rury, co było ewidentnym pogwałceniem traktatu Wersalskiego. Przyczyną tego „niespodziewanego”, w cudzysłowie, posunięcia miał być niedawno podpisany przez Rosję oraz Francję traktat o wzajemnej współpracy oraz pomocy na wypadek zagrożenia granic. Choć teraz już wiadomo, że Hitler wraz ze swoim sztabem, od maja 1935 roku planował to posunięcie pod przykrywką manewrów piechoty w tym rejonie. Hitler zdawał sobie sprawę z wagi tego posunięcia. Sztab Wojsk Lądowych powiadomił Hitlera iż w razie interwencji militarnej Francji, Wermacht nie będzie w stanie odeprzeć ataku. Hitler zapewnił, że w takiej sytuacji, natychmiast wyda rozkaz odwrotu. Takiego rozkazu nigdy nie wydał. Francja miotana problemami finansowymi, oraz nadchodzącymi wyborami zdecydowała się jedynie potępić ten akt. Podobnie Wielka Brytania, żałując tylko tego, że „nic nie udało się wyhandlować”. Zmieniło to diametralnie sytuację w Europie. Rząd Belgii zapowiedział nawet upadek dotychczasowego porządku i postawił na neutralność swojego kraju. Jak się później miano przekonać mieli rację. Był to pierwszy sukces Hitlera.”






-”Nie było to jednak jedyne wydarzenie, które wzburzyło europą. 18 lipca 1936 roku, generał Franco przebywał wówczas na wyspach kanaryjskich. W tym samym czasie Radio Ceuta w Maroku Hiszpańskim nadało komunikat, w którym padło zdanie: Nad całą Hiszpanią niebo jest bezchmurne; był to sygnał do rozpoczęcia powstania. Natychmiast kraj podzielił się na dwa obozy. Nacjonalistów (gen.Franco) oraz Republikanów (Rząd). Nacjonaliści opanowali północną część kraju, z wyjątkiem garnizonów przy granicy z Francją, port w Sevilli, oraz Wyspy Kanaryjskie. Walki rozgorzały od razu i miały potrwać kilka miesięcy. Adolf Hitler chciał wesprzeć gen.Franco w jego działaniach, wysyłając korpus ekspedycyjny, tym samym opowiadając się za nim, co oficjalnie ogłoszono, poprzez specjalny akt Reichstagu z 19 Listopada tego samego roku”






-”Jeżeli chodzi o ważniejsze wydarzenia zagraniczne to by było na tyle. Powiedzieliśmy sobie o ogólnej sytuacji gospodarki, Armii oraz polityki wewnętrznej jak i zagranicznej Niemiec w 1936 roku. Na następnym wykładzie przejdziemy do podsumowania najważniejszych osiągnięc w dziedzinie modernizacji gospodarki, armii i innych, równie ważnych wydażeń końca 1936. Opowiemy sobie również o ważniejszych wydarzeniach 1937 roku. To wszystko na dzisiaj. Mam nadzieję, że was za bardzo nie zanudziłem. Zapraszam za tydzień.” - to powiedziawszy, na reakcję nie trzeba było czekać, by oficjalnie powiedzieć „możecie już iść”. Większość zerwała się ku wyjść, część jednak ruszyła w kierunku profesora. - „No nie. Pytania. Nie wyjdę do jutra....”

[KONIEC WYKŁADU PIERWSZEGO]



​

 

Wykłady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych

No.4 Droga ku Wojnie cz.1
czyli III Rzesza w latach 1936-1939


Minął tydzień od poprzedniego wykładu. Profesor Heinrich „Allesgewust” Schwirke, wysiadając ze swojego Mercedesa, od razu wzbudził zainteresowanie otoczenia. Był średniego wzrostu, ubrany schludnie, lecz widać było leciwość jego odzienia, okulary lekko przyduże, jednak pasujące do jego twarzy. Poprawił je nieco. Spadały z jego „tak-a-nie-inaczej” ukształtowanego nosa. Żwawym krokiem skierował się w stronę wejścia. Czekało już na niego kilku dziennikarzy. Czyżby to była jakaś „celebrity”?

Wykład zaczął się z lekkim opóźnieniem. Schwirke czekał jeszcze na technika, by ten przygotował wszystko jak należy. Gdy skończył, Profesor zaczął kurtuazyjnie:

-”Ich begrüße aller nochmals. Ich sehe, dass eine Frequenz nicht verkleinerte... to dobrze. Mam nadzieję, że ten trend się utrzyma. Od razu przejdę do rzeczy, i tak trochę jesteśmy w tyle z czasem.
Więc, na ostatnim wykładzie omówiliśmy sobie sytuację wewnętrzną Niemiec na początku roku 1936, a także skończyliśmy omawiać politykę i sytuację zagraniczną w całym 1936 roku. Zanim przejdziemy do omówienia dalszych wydarzeń, chciałbym jeszcze może przedstawić skutki polityki wewnętrznej oraz modernizacji gospodarki Niemiec, jakie można było zaobserwować na początku 1937 roku. Największe zmiany, które miały wpływ na dalszą politykę, nastąpiły w samym społeczeństwie niemieckim. Propaganda oraz instytucje, mające na celu odizolowanie narodu niemieckiego od pozostałych narodów europejskich, były tego przyczyną. […] „Reichszentrale zur Bekämpfung der Homosexualität und Abtreibung”, organizacja powstała 10 października, działająca przy komórce Kryminalnej Policji […], miała za zadanie rejestrować wszystkich homoseksualistów oraz zapobiegać aborcjom [...].”





-””HitlerJugend” - organizacja ta, pod aprobatą rządu NSDAP, przeżywała swoistą rewolucję pod względem liczebności jej członków. W niecały rok dołączyło do tej organizacji około półtora miliona młodych chłopców, i pod koniec 1936 roku liczyło już 5 437 601 chłopaków w wieku 10 – 18 lat. Dziewczynki miały swój odpowiednik, mianowicie „Bund Deutscher Mädel” […] Miały być to dzieci nowego pokolenia […], wywodzącej się z rasy Aryjskiej, a wręcz swoiści jej reprezentanci. ”





-”Z powodu wydarzeń z 1936 roku, postanowiono dokonać pewnych korekt w składzie rządu w dwóch Ministerstwach. W Ministerstwie Bezpieczeństwa postanowiono zmienić dotychczasową politykę obecnego Ministra Franza Gütnera, łagodzeń niepokoi społecznych, na politykę sprzyjającą rekrutacji nowych żołnierzy, która rozwijająca się w błyskawicznym tempie armia wymagała. Zająć miał się tym Walter Buch […].”





-”Zmiany dotknęły również Sztab Rzeszy. Nowym jego szefem został Erich Höpner, zasłużony weteran I Wojny Światowej, Generał Kawalerii w Reichswerze, oraz zwolennik wojsk pancernych. Motywowano tą zmianę potrzebą ofensywnej modernizacji armii w najbliższych latach [...].”





-”Zmiany mogą wydawać się kosmetyczne, lecz wielu specjalistów, w tym i Ja w swojej skromnej osobie, podzielam tąż że opinię, iż było to zamierzone posunięcie, w celu osiągnięcia konkretnych celów, w konkretnych ramach czasowych. Mówiąc krótko, na serio szykowano się do wojny. Proszę spojrzeć […].”




-”Kurs polityki wewnętrznej, konsekwentnie począwszy od 1930 roku, zmierzał w kierunku przeznaczania coraz większych środków na „zbrojeniówkę”, lecz nie tylko oczywiście […], kładziono nacisk na kontrolowanie opinii publicznej, oraz szerzenia nacjonalizmu poprzez przemyślaną propagandę, jak chociażby pogrzeb Wilhelma Gustloffa, na początku roku. Ogólny zarys przedstawia slajd.”





-”Może jeszcze ku woli wyjaśnienia pewnych wskaźników powyżej, przybliżmy się bliżej postępom w modernizacji przemysłu, oraz pewnym zabiegom, mającym ułatwić przejście w przemysł zbrojeniowy. Hitler na specjalnym zjeździe partii postawił cel: „4 lata na przygotowanie się niemieckiej gospodarki do wojny”. Hjalmar Schacht był sceptycznie do tego pomysłu nastawiony. Uważał, iż zabieganie o rozszerzenie przemysłu zbrojeniowego jest nierozsądne, i Niemcy powinny, by jej gospodarka się dalej rozwijała, wejść na rynek światowy. Hitler oczywiście nie podzielił sugestii Schachta. Powierzył opracowanie tzw. „Planu czteroletniego” marszałkowi Rzeszy, Hermanowi Göringowi. Inflacja miała być kontrolowana poprzez scentralizowany rynek, naród miał ograniczyć zapotrzebowanie na towary stricte konsumpcyjne, oraz miano zwiększyć wydobycie rud żelaza oraz poszukiwać materiałów zastępczych. Pierwsze rezultaty można było zaobserwować już w październiku 1936 roku. […].”





-”Obok planu przygotowania niemieckiej gospodarki do wojny, zakłady I.G. Farben opracowały metody wspomagające produkcję na liniach produkcyjnych w fabrykach. Ogólnie rok 1936 pod względem wydatków na zbrojenie, był bardzo udany. Udano się zbudować 12 nowych fabryk do końca stycznia 1937 roku, oraz moc produkcyjna zwiększyła się prawie o 80%!.[...]”






-”Również w armii zaszły pewne zmiany. Zrezygnowano z 2 letniej obowiązkowej służby wojskowej, na rzecz wprowadzenia większej ilości armii zawodowej. Uważano, że właśnie taka armia będzie niepokonana i skuteczniejsza. […].”





-”Na rozwój armii miały wpływ także nieocenione talenty wojskowe, jakim był m.in. Erwin Rommel.[...]”





-”W okresie poczdamskim napisał książkę ”Infantrie greift an” ("Piechota atakuje"), w której zawarł swoje doświadczenia z czasów I wojny światowej i zilustrował ją własnymi rysunkami [...] oraz mapami. Książka ta zwróciła uwagę Adolfa Hitlera [...], który w czasie wojny także był żołnierzem piechoty.”




[Koniec części I Wykadu II]

Spoiler

Pozostałe wydarzenia ze świata i Niemiec

(OBRAZEK JPG 1000x11000 - size 1,7MB

 

Wykłady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych

No.5 Droga ku Wojnie cz.1
czyli III Rzesza w latach 1936-1939

[Część II Wykładu II]

-"Dobrze..." - Profesor Schwirke, lekko zdezorientowany, na przemian kilka razy spoglądał raz na swoje materiały, raz na slajdy. Po krótkiej pauzie, gdzie ciszę na sali zakłócały jedynie szepty dochodzące z tyłu auli, Schwirke kontynuował -"Tak. Więc to były ważniejsze wydarzenia połowy i końca roku 1936. By dalej kontynuować nasze zmagania, wrócę do naszego dzisiejszego punktu dotyczącego dalszych wydarzeń w Niemczech, począwszy od 1937 roku. Po zajęciu Nadrenii, III Rzesza przeżywała nie tylko gwałtowną przemianę gospodarczą. Działa na szeroką skalę propaganda, która miała istotnie wpłynąć na politykę wewnętrzną, oddziałując przede wszystkim na społeczeństwo. Kierunkiem tej polityki miało być przekonanie ludności niemieckiej o swojej wyższości nad innymi rasami. W tym celu powołano nawet specjalną organizację, która miała w naukowy sposób udowodnić słuszność tej teorii […]. „Ahnenerbe”, bo tak ją nazwano, była organizacją założoną przez Himmlera, Hermanna Wirtha oraz Richarda Waltera Darre. Jej badania opierały się na różnego typu ekspedycjach […], które jednak nie wiele wniosły, by poprzeć ów teorię. Ostatecznie postanowiono opublikować pracę pseudonaukową o „wyższości rasy niemieckiej […]."



[KLIKNIJ NA OBRAZEK - MAPA POGLĄDOWA]


-”Podobnych intencji wywyższania narodu niemieckiego, można doszukiwać się w decyzji Adolfa Hitlera, który zakazał przyjmowania przez Niemców prestiżowej nagrody „Nobela”, a w miejsce tego zaproponował, by Niemcy przyznawali konkurencyjną nagrodę samym sobie, tzn. obywatelom niemieckim. [...]”





-”W tym samym roku powołano również specjalny urząd tzw „Reichsforschungsrat”, czyli „Rada ds. badań naukowych Rzeszy”, która podlegała bezpośrednio Ministerstwu Edukacji [...], miała kierować wszystkimi badaniami naukowymi [...], z wyjątkiem technologii aeronautyki, która podlegała Göringowi.”





-”Najpoważniejszym problemem Niemców, był brak wolności wyrażania swoich poglądów, jeżeli nie pokrywały się one z polityką władzy. […] Takim żywym przykładem było aresztowanie pastora Martina Niemöllera, działacza antynazistowskiego w latach 30 – tych. Powodem był jego sprzeciw dla polityki Rosenberga wobec społeczności żydowskiej. Został, ponownie zresztą, aresztowany i skazany na 9 miesięcy więzienia. Ponieważ na poczet kary zaliczono mu pobyt w areszcie śledczym, został zwolniony, ale zaraz za progiem aresztu zatrzymało go Gestapo. Na osobiste polecenie Hitlera przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, gdzie miał zginąć na szubienicy. Pomimo protestów społeczności międzynarodowych, szczególnie wyraźnie słyszanych zza kanału la Manchea, czyli Wielkiej Brytanii z ust anglikańskiego lorda-biskupa George Bella, Martin Niemöller został stracony 28.02.1938 roku, tak jak życzył sobie tego Hitler […]. Nie była to jedyna ofiara nazistów tamtego okresu. Wcześniej, czyli w czerwcu 1937, stracono innego aktywistę, Helmuta Hirscha za udział w planowanym zamachu, mającym na celu destabilizację Rzeszy Niemieckiej.[...] Prześladowania nie ominęły również inne religie i przekonania. Chociażby świadkowie Jehowi, którzy byli już prześladowani począwszy od roku 1933, to jednak szczyt represji przypadł w sierpniu 1937.[...]”





-”Natomiast, jeżeli się spojrzy na sytuację międzynarodową, to można odnieść dwojakie wrażenie co do jej interpretacji. Mianowicie istniało takie przekonanie wśród narodów europejskich, iż poczynania III Rzeszy należy potępiać. Jednak na zewnątrz nie widac było stanowczych działań płynących z przekonań. [...] Owszem, jedynym takim wyrazem swojej dezaprobaty, był głos zabrany przez ówczesnego papieża, Piusa XI, który zdecydowanie potępił politykę III Rzeszy. Zrobił to poprzez wydanie encykliki „Mit brennender Sorge” (niem. Z palącą troską). Warto dodać, iż nad tekstem pracował m.in. biskup Klemensa Augusta von Galen, który był jednym z czołowych ludzi Kościoła katolickiego w Niemczech przeciwstawiających się systemowi nazistowskiemu.[...]”





-”Hitler, razem z jego Ministrem Spraw Zagranicznych Constantinem von Neurathem, postanowił temu zaradzić i ożywić swoją politykę zagraniczną. Pierwszym krokiem było ustanowienie „Orderu Orła Niemieckiego za zasługi”, którego przyznawano osobom nie będących Niemcami, lecz których zasługi, według Hitlera, powinny być docenione przez naród niemiecki. [...]”





-”[...]Drugim było pozyskanie przychylności państw, dla Niemców strategicznych. Co to miało oznaczać? Hitler bał się jednego, a najbardziej jego generałowie. Wciąż sytuacja geopolityczna Niemiec, w przypadku ewentualnej wojny, zmuszałaby Niemcy do walk na dwóch frontach. Dlatego starano się łagodzić napięcia tam gdzie się da i jak tylko się da. Szukano również sojuszników. 27 lutego 1937 roku, Hitler zaproponował Japonii oraz najbliższemu ideologicznie partnerowi, Mussoliniemu, pakt wymierzony przeciw ZSRR, „Antykominternowski pakt” zobowiązywał sygnatariuszy do udzielania informacji na temat działań, czy to wywiadowczych, czy politycznych ZSSR.[...]”





-”Stanowczość polityki niemieckiej, a przede wszystkim jej skuteczność, zachęciła inne państwa do bliższej współpracy z Rzeszą. Kilka szybkich przykładów. [...] Niemiecka delegacja została zaproszona przez Irackich dygnitarzy, gdzie zostali przyjęci ciepłymi słowami oraz wyrazami poparcia dla działań podjętych jak i, to zapewne kurtuazyjnie, przyszłych.[...] Witano w Niemczech także delegację Ministrów z Chin. Spotkała się ona m.in. z Hitlerem oraz Göringiem. Omawiano przede wszystkim ostatnio podpisany z Japonią pakt antykominternowski. Zapewniono stronę Chińską, że tenże pakt nie jest wymierzony przeciwko narodowi chińskiemu.[...] Nijaki Mohammad Amin al-Husajni oferował pomoc w szerzeniu ideologii nazistowskiej na Bliskim Wschodzie, w zamian za pomoc w jego zmaganiach z Brytyjczykami.[...]”





[KONIEC CZĘŚCI II WYKŁADU II]




​

​

 

Wykłady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych

No.6 Droga ku Wojnie cz.1
czyli III Rzesza w latach 1936-1939

[CZĘŚĆ III Wykładu II]

-”[...] Na kształt polityki zagranicznej miały wpływ także indywidualne inicjatywy, bądź i umiejętności, jeżeli mówimy np. o tzw. szpiegach. W Chinach np. gdzie na dobre już trwała wojna pomiędzy Japonią a Chinami, serce ruszyło pewnego niemieckiego biznesmena, który widząc cierpienia ludności cywilnej postanowił interweniować.[...]”





-”Niestety te dobrze rokujące relacje pomiędzy Chinami a III Rzeszą zostały poważnie pogorszone w lutym 1938 roku. Japonia, chcąc umocnić swoją pozycję w rejonie, postanowiła zaproponować Niemcom bliższą przyjaźń polityczną, a na znak tego Niemcy miały uznać Państwo Manchukuo jako strefę wpływów Japonii. Hitler wiedział, że spełniając prośbę ambasadora Japonii, Chiny zareagują stanowczo. Pomimo to zdecydował się przyjąć propozycję Japonii. Na reakcję Chiang Kai-shek nie trzeba było długo czekać [...]”






-”We wrześniu natomiast, skończyła się wojna domowa w Hiszpanii. Republikanie, po ponad rocznych zmaganiach, musieli uznać wyższość sił generała Franco. Jego zwycięstwo nie było by możliwe bez wsparcia Hitlera, o czym ten ostatni nie omieszkał o tym generałowi Franco przypomnieć. […] Wielka propagandowa uroczystość została zorganizowana w dzień 50 – tych urodzin Hitlera z udziałem weteranów korpusu ”Legion Condor””



Prezentacja z uroczystości



-”W roku 1937 zanotowano też kilka incydentów w granicach Niemiec, które były inicjowane przez obcy wywiad. Abwehra również nie próżnowała poza granicami III Rzeszy. [...].”



kliknij by przejść do raportów



kliknij by przejść do raportów




-”No dobrze wróćmy jeszcze, powoli kończąc, do sytuacji i wydarzeń wewnętrznych Niemiec. Kierunek polityki obrany przez Hitlera był w dalszym ciągu realizowany […]. Pod koniec roku, dokładnie 5 Listopada, miało odbyć się spotkanie najwyższych przedstawicieli rządu oraz armii z udziałem Hitlera, gdzie miał otwarcie wyrazić potrzebę rozszerzenia granic Niemiec, w celu zapobieżenia brakowi przestrzeni życiowej (Lebensraum). Rozwiązaniem miało być użycie sił zbrojnych. Wiemy to z tzw. „Raportu Hossbacha” [...]”






-”Nie wszyscy zgadzali się z wizją nakreśloną przez Hitlera. Wielu wręcz wyrażało swój sprzeciw. Hitler wobec wszystkich wyciągnął konsekwencje. Ale o nich później... […]. Idąc za ciosem, na początku roku 1938, podczas oficjalnego posiedzenia rządu Rzeszy postanowiono kontynuować profesjonalizację Armii. Wydano odpowiednie rozporządzenia, które wydał sam Hitler już jako Minister Wojny. [...]”





-”Niedługo po ów posiedzeniu, miał miejsce pewien... incydent, zainicjowany przez Göringa. Jako marszałek Rzeszy, był on zazdrosny o władzę, jaką posiadał Werner von Bloomberg. 12 stycznia postanowił zadziałać i przy pomocy Gestapo, dowiedział się o interesującej, dla niego informacji na temat jego życia prywatnego. Chodziło o żonę Bloomberga i jej przeszłość.[...] Ostatecznie został zmuszony do odejścia z życia publicznego.”





-”Hitler również dopuścił się podobnego podstępu. Chciał on bowiem posiadać pełne zwierzchnictwo nad armią. Wiedział, że wojna jest nieunikniona i chciał mieć pełną kontrolę nad jej przebiegiem.[...] Na przeszkodzie mógł stać Werner von Fritsch, od 1935 głównodowodzący wojskami lądowymi. Polecił więc Himmlerowi znalezienie jakiegoś „haka” na Fritscha. Postanowiono spreparować sytuację, która nigdy nie miała miejsca. Posądzono Fritscha o... związki intymne z mężczyznami, co w tamtym okresie, szczególnie po założeniu specjalnej komórki ds. zwalczania homoseksualizmu przy ówczesnej policji, było niedopuszczalne. Fritsch sam podał się do dymisji w lutym 1938. Na jego miejsce powołano Walthera von Brauchitscha. [...]”






-”Jak widzicie moi drodzy, Hitler właściwie politycznie był gotów do działań. Nadal jednak pewne sprawy miały wpływ na jego powściągliwość w jego działaniach, jednak to miało się wkrótce zmienić. Ale o tym już na następnym wykładzie. Dziękuję za uwagę.” - Profesor Heinrich Schwirke zakończył bezceremonialnie, zamykając w pośpiechu teczkę i ruszając ku wyjściu. Jednak i tym razem nie uniknął wścibskich pytań. Jego przeszłość budziła wielkie zainteresowanie, tym bardziej, jego wykład coś znaczył....


[KONIEC Wykładu II]

 

Wykłady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych


No.7 Droga ku Wojnie cz.2
czyli III Rzesza w latach 1936-1939

[POCZĄTEK WYKŁADU III]



-"Witam ponownie..." - Profesor Heinrich "Allesgewust" Schwirke rozejrzał się po auli, poprawił okulary, spojrzał jeszcze raz w stronę ściany, gdzie były wyświetlane slajdy, trącając przy tym swoją laskę, która upadając narobiła sporo hałasu, skupiając uwagę jeszcze większej ilości osób. Nie zważając na te okoliczności, zaczął jakby nigdy nic - "… dobrze, możemy zacząć trzeci już nasz wykład. Na poprzednim wykładzie zaczęliśmy sobie opowiadać jak Hitler rozpoczął proces przekształcania III Rzeszy w machinę wojenną, przygotowując nie tylko gospodarkę a także i społeczeństwo. Cel tak naprawdę był już określony przez niego od dawna. Zdradził go podczas narady przeprowadzonej w Listopadzie 1937, o czym wspominał, jak już mówiłem, tzw. „Raport Hossbacha”. Przejął On właściwie pełną kontrolę nad państwem, otaczając się gestapo i najbliższymi współpracownikami. Nie zdecydował się jednak na eliminację tych, którzy mu mogli zagrozić, tak jak to zrobił Stalin podczas czystek w latach 30 – tych. Powodów mogło być kilka: niechęć wywoływania niepokoi społecznych, chęć posiadania profesjonalnej armii […].

Na początku 1938 roku poczuł się na tyle pewnie u sterów III Rzeszy, iż zaczął przygotowania do następnego kroku, przy którym zajęcie Nadrenii wydawało się niczym. Jego uwaga była skoncentrowana w tym czasie wyłącznie na przyłączeniu Austrii do Niemiec. Jednak za wszelką cenę chciał uniknąć użycia sił zbrojnych. Obawiał się bowiem reakcji opinii publicznej zarówno w kraju jak i za granicą. […]

Pomimo tego chciał to zrobić jak najwcześniej. Możliwości produkcyjne III Rzeszy były niewystarczające do utrzymania tempa rozwoju armii oraz jednoczesnej jej modernizacji. Chociaż na początku roku otwarto kilka nowych fabryk, to moc produkcyjna wzrosła o jedyne 21% !! co w porównaniu do osiągnięć modernizacji zeszłego roku, nie było to dobrą wiadomością. Również potrzebowano więcej węgla i stali, która Austria posiadała. [...]”





-”[...]Jako jeden z argumentów, wykorzystywany podczas negocjacji ze stroną Austriacką, była oczywiście armia lądowa, która od 1936 roku przeszła rewolucję nie tylko pod względem liczebności [...]....” - Schwirke opowiedział w szczegółach kolejne kroki rekrutacji





-”... ale i także przyszłych założeń taktycznych. [...]” - tutaj opisał całą taktykę "Blitzkriegu" czyli wojny błyskawicznej





-”Wprowadzono także nowe odznaczenia za odwagę, poświęcenie. Miało to podnieść zaangażowanie oraz inicjatywę na przyszłych polach walki. […] Jednym z takich odznaczeń było „Luftschutz-Ehrenzeichen” przyznawane wojskom lotniczym, stworzone z rozkazu Hitlera 30 stycznia 1938 roku.”





-”Początkowy plan Hitlera, polegający na przejęciu władzy przez lokalne organizacje sympatyzujące z NSDAP w Austrii, spełzły na niczym. 12 lutego 1938 roku Hitler spotkał się z austriackim kanclerzem Kurtem Schuschniggem żądając zniesienia zakazu działania publicznego partiom, w szczególności nazistowskiej DNSAP oraz zwolnienia więźniów politycznych związanych z ówże organizacją, grożąc interwencją militarną [..]. Kanclerz Austrii zgodził się na żądania Hitlera i w zmienionym składzie rządu znaleźli się Arthur Seyss-Inquart, pro-nazistowski adwokat jako Minister Spraw Wewnętrznych oraz inny nazista, Edmund Glaise-Horstenau jako Minister bez teki, tzw. Minister Portfolio. Kanclerz Schuschnigg obawiał się, że nowo mianowani ministrowie będą chcieli podważyć jego autorytet, dążąc tym samym do przyłączenia do Rzeszy. Jego desperackim krokiem, ryzykownym jednoczenie, była próba przeprowadzenia referendum w sprawie niezależności Austrii jako kraju. […] Hitler nie mógł sobie na to pozwolić. Jeżeli by przegrał to referendum, jego plany legły by w gruzach. Postanowił działać.[...] 23 marca, dokładnie dzień przed planowanym referendum, wojska pancerne z rozkazu Hitlera przekroczyły granicę Austrii. Obyło się jednak bez jednego wystrzału, a żołnierzy niemieckich ludność austriacka witała pozdrowieniem nazistowskim .”





-”By zalegalizować ten akt, Hitler przeprowadził plebiscyt w którym zadano pytanie: „Czy zgadzasz się z ponownym przyłączeniem się Austrii do Niemiec co nastąpiło 23 Marca 1938, oraz czy chcesz zagłosować by przywódcą partii był Adolf Hitler?” [...]”





-”Reakcja aliantów była praktycznie znikoma. Chociaż już wtedy Premier Wielkiej Brytanii Neville Chamberlain, dokonał pierwszych kroków w kierunku ponownych zbrojeń na wyspach. To samo poczynił rząd Francji. Chociaż Chamberlain prowadził politykę appeasementu zdawał sobie sprawę z zagrożenia ekspansjonizmu Niemiec.

Pomimo tego Hitler nie zamierzał poprzestać na Austrii. Jeszcze przed Anszlusem spotkał się on z Konradem Henleinem 1 marca 1938 roku [...] gdzie miała zapaść decyzja o zastosowaniu roszczeń terytorialnych w stosunku do Czechosłowacji [...].”




[...]

[KONIEC CZĘŚCI I WYKŁADU III

Spoiler

Ponieważ opis roku 1937 się skończył na chwilę obecną, prezentuję kolejny spoiler z nie opisywanymi bądź z ich opisami przełożonymi na inną dogodniejszą sytuację. To dla tych którzy lubią wiedzieć skąd i dlaczego a także się dzieję w innych zakątkach globu (nie dotyczącego bezpośrednio Niemiec)

rok 1937 pozostałe wydażenia - ~2.4 MB

 

Wykłady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych

No.8 Droga ku Wojnie cz.2
czyli III Rzesza w latach 1936-1939

[CZĘŚĆ II WYKŁADU III]

Wykład trwał już ponad godzinę i u Profesora widać było lekkie zmęczenie. Dawało to jednak do myślenia. Przedtem nie było takowych oznak zmęczenia. Czyżby to pogoda, może ogrzewanie w auli uniwersytetu działało ponad umiarkowaną normę, a może to sam wykład i jego przedmiot wpływały tak na Profesora ? ... Pomimo tego brną dalej.

-”Cały kryzys, który został później nazwany ”Kryzysem Sudeckim” rozwijał się przez kolejne miesiące. Strona Czechosłowacka, w szczególności rząd, chciał utrzymać niezależność oraz nie zgadzał się na zaakceptowanie roszczeń Hitlera. Nie chciał też dać więcej praw dla mniejszości Niemieckiej w Sudetach, bowiem uważał, że ma ich „wystarczająco” dużo […]. Już w Sierpniu Premier Anglii wysłał notę z zapytaniem do strony Czechosłowackiej, czy możliwe jest porozumienie w tej sprawie. Starania te spełzły na niczym. Od tego momentu sprawa mniejszości Niemieckiej nabrała tempa […]. Chamberlain spotkał się z Hitlerem 15 Września w Berchtesgaden uznając koncesje Niemiec do ziem Sudeckich. Trzy dni później Premier Francji Édouard Daladier uczynił podobnie. Żaden reprezentant Czechosłowacji nie został zaproszony. By uczynić ten akt bardziej „międzynarodowym” Mussolini zaproponował specjalną konferencję, która odbyła się w Munich Stadt. Od miejsca podpisania porozumienia, nazwano ten traktat „Munich Agreement” (Das „Münchner Abkommen,) na mocy którego Hitler mógł od razu rozpocząć okupację Sudetów.”





-”Akt ten został podpisany już przez nowego Ministra Spraw Zagranicznych Joachima von Ribbentropa, zastępując dotychczasowego Constantina von Neuratha. Oficjalnego powodu nie podano, jednak wiele faktów wskazuje, że była to konsekwencja jaką wyciągnął Hitler, za sprzeciw wobec jego polityki zaproponowanej w Listopadzie 1937, co opisuje „Raport Hossbacha” [...]
Propagandzie bardzo zależało, by wszystko odbyło się bez wielkiego szumu. Przede wszystkim z powodu trwającej konferencji w Munichu. Mogło to zdecydowanie wpłynąć na jej przebieg, jednak tego uniknięto. Constantin oficjalnie sam podał się do dymisji, a zaraz po zaakceptowaniu jej przez Hitlera, mianowano Joachima von Ribbentropa.”






-”Ostatnie reperkusje w sprawie Sudetów miały miejsce na początku Listopada 1938 roku. III Rzesza musiała zabrać odpowiednie stanowisko w sprawie arbitrażu wiedeńskiego. Także Polska miała swój drobny wkład w rozbiór Czechosłowacji, zajmując, ponownie nawiasem mówiąc, Zaolzie[...]”





-”Hitler był zachwycony. Przyznano kilka specjalnych medali z okazji zajęcia Sudetenlandu osobom słusznie zasłużonym [...]” - nie dało się ukryć u Profesora lekkiej ironii z Jego strony. Można było zauważyć, że zaczyna traktować pewne rzeczy wielce subiektywnie.






-”[...]Niedługo po zajęciu Sudetów zaczęła się wielka ekspansja, tym razem dyplomatyczna, mająca na celu tak naprawdę zdobycia zaufania konkretnie wyselekcjonowanych krajów pod względem ideologii, przydatności gospodarczej, militarnej czy geograficznej. [...]”



KLIK


-”Cały rok 1938 był bardzo pomyślny dla III Rzeszy. Udało się zdobyć znaczące połacie ziemi wraz z przemysłem bez jednego wystrzału. Przyczyniło się do umocnienia pewności siebie Hitlera i utwierdziło go w przekonaniu, że kolejne kroki, jakie sobie zaplanuje również przyniosą mu powodzenie.[...] Adolf Hitler został nawet człowiekiem roku 1938 i wylądował, mówiąc kolokwialnie, na okładce „Timesa” (Grudzień 21, 1931 oraz Kwiecień. 14, 1941), za niestrudzone dążenie do odbudowy swojego kraju oraz za „pokojowe” ” - tu pojawił się drwiący uśmieszek na twarzy Profesora - ”rozwiązanie „Kryzysu Sudeckiego”. Tego komentować już nie będę, jeżeli pozwolicie...” - niezadowolenia z właśnie przedstawionych faktów, Profesor Heinrich Schwirke nawet nie próbował ukryć.



KLIK - Część przetłumaczonego artykułu z wydania 02.01.1939

Artykół w „The Times” z 02.01.1939
( http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,760539-1,00.html )


-”Ostatnim podbojem terytorialnym III Rzeszy w 1938 roku można zaliczyć utworzenie „Nowej Szwabii” po udanej ekspedycji z Grudnia tego roku. [...]”





-”Polityka wewnętrzna Niemiec była w zasadzie kontynuowana. Dalej represjonowano mniejszości narodowe w szczególności mniejszość żydowską. Kulminacja nastąpiła 10 Listopada, kiedy to po zamachu na sekretarza Ernsta von Ratha, przeprowadzono rzeź na żydach, którą nazwano później „Kristallnacht” (tłum. „Noc Kryształowa”) [...]” - Profesor lekko zawiesił głos, i zapatrzył się przez chwilę na slajd.






-”Chciano również” - kontynuował - ” powiększyć przyrost naturalny Niemiec. […] Przyznawano nawet specjalne odznaczenia dla matek, które posiadały odpowiednią ilość potomstwa niemieckiego [...]”





-”Wywiad też miał sporo pracy. Tym razem jednak, pomimo systematycznie przeznaczanych funduszy na rozwijanie siatek wywiadowczych, Abwehra więcej pracy miała w granicach swojego kraju, gdzie nie udało im się niestety zapobiec wielu akcjom obcego wywiadu. […]. Sukcesy zagraniczne były znikome, wręcz żadne. Było to raczej spowodowane przeniesieniem wydatków na dyplomację.[...]”



Klik - by zobaczyć raport



Klik - by zobaczyć raport




-”Jak już wspomniałem 1938 był to najbardziej owocny rok dla przedwojennych Niemiec. Zdołano na dobre znieść praktycznie Traktat Wersalski, posiadano liczną już armię, choć wciąż słabo wyszkoloną oraz ze sprzętem powoli starzejącym się; konsekwentnie prowadzono politykę dyplomatyczną z licznymi sukcesami, oraz wewnętrzną, gdzie udało się prawie w 100% wdrożyć ideologię Nazizmu oraz przygotować kraj do Wojny. Teraz tylko Hitler potrzebował jakiejś iskry, która zainicjowała by i uzasadniała podboje militarne w celu zapewnienia Lebensraum obaleniu anglosaskiej dominacji i jej przejęciu. W następnym wykładzie omówimy jak jemu udało się doprowadzić do II Wojny Światowej” - ostatnie zdania Profesor mówił powoli, rozglądając się po sali, wypatrując pewnie reakcji jego słuchaczy. Ci drudzy, jedni gotowi do wyjścia, drudzy chętni do podejścia bliżej, porozmawiania, zaspokojenia swoich ciekawości....

[KONIEC WYKŁADU III]

​

 

"III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych

No.9 Droga ku Wojnie cz.3
czyli III Rzesza w latach 1936-1939

W drodze wykład, krętymi Szwajcarskimi drogami, Profesor Heinrich „Allesgewust” Schwirke, czytał sobie coś w twardej czarnej okładce. Nie zwracał uwagi na nic, prócz na treść ów lektury. Sprawiał wrażenie emocjonalnego podejścia do jej zawartości. A był to pamiętnik Profesora z czasów jego młodości. Czytał właśnie okres, który miał omawiać na wykładzie.
-”Ciekawe...”- pomyślał - ”... czy gdybym postąpił inaczej...?” - tak zawsze się droczył sam z sobą od jakiegoś czasu. Co miał na myśli ?





[POCZĄTEK WYKŁADU IV]

Dojechali już na miejsce. Klimat auli uniwersyteckiej kontrastował z tym na zewnątrz; mroźną, nieprzyjemną, górską zimą, która nigdy w tych rejonach nie zawodzi.

-”Ich begrüße euch nochmals...*” - rozpoczął Profesor, lekko przybity wcześniejszą lekturą. Wnet zapadła cisza na Auli Uniwersytetu w Zurychu - ”dzisiejszy wykład będzie ostatnim poświęconym losom przedwojennych Niemiec, w zasadzie III Rzeszy, ale... to tylko nazewnictwo.” - uśmiechnął się tylko - ”Rozpoczniemy najpierw od wydarzeń w samych Niemczech na początku 1939 roku, a później z górki, aż do znamiennej daty, która na zawsze zapisała się w naszych podręcznikach, ale i w świadomości jako początek zmian... niewątpliwie zmian w Europie ale i na świecie. A zatem. Po kolei.
Początek roku 1939 w III Rzeszy zaczął się, jak zwykle, od zmian/korekt w polityce wewnętrznej, którą to konsekwentnie kształtowano od 1936 roku....”




-”... jak i w składzie rządu, który bardziej odgrywał rolę zgromadzenia doradców Hitlera, niż kolejny ośrodek władzy. A ponieważ „doradcy”, o których mowa, muszą mieć pełne zaufanie osoby, która z ich rad korzysta, toteż Hitler chciał sobie ten stan zapewnić. Przynajmniej starał się tego dokonać. Chociaż pierwsza zmiana gabinetowa była podyktowana stałym zapotrzebowaniem Hitlera środków na zbrojenia.[...] Hjalmar Schacht był przeciwny stałemu zwiększaniu potencjału przemysłowego, twierdząc, iż uzależnia to Niemcy od dostaw surowców deficytowych. Toteż postanowiono skorzystać z propozycji Wilhelma Canarisa, który zaproponował pomoc swego Ministerstwa w tym zakresie. Zająć się miał tym Hans Oster […]. Jak się później okazało, był on jednym z pierwszych czynnym działaczem antynazistowskim. [...]” - tu Profesor Heinrich Schwirke przybliżył bardziej sylwetkę Hansa, co raz wskazując na slajd.






-”Pomimo tego, już pierwszego dnia miło zaskoczył on Fürhera przedstawiając mu raport dotyczący aktualnych stanów gospodarek ważniejszych krajów Europy i Świata. […] Hitler, wraz z współpracownikami miał co analizować. Niemcy nie wypadały źle na forum świata. Moc produkcyjna na tamtą chwilę Niemiec była drugą siłą zaraz po ZSSR gospodarką militarną Świata. […].”







-”Po tej nieoczekiwanej zmianie już po kilku dniach można było odczuć pewne znaczące rezultaty „na plus”. Ów dobra zmiana ostatecznie przekonała Hitlera, by raz na zawsze załatwić sprawę Schachta, który od wielu miesięcy, szczególnie od momentu spotkania w Listopadzie, o którym mówi ”Raport Hossbacha”, sprzeciwiał się działaniom Hitlera, czemu sam zainteresowany postanowił dać temu kres, ostatecznie odsuwając Hjalmara Schachta od podejmowanych decyzji w sprawie przemysłu. Zastąpił go jednak również utalentowany człowiek Walter Funk […].”






-”A tak przedstawiał się skład rządu doradców Hitlera. Przyjrzyjcie się im blisko moi mili, bowiem to oni będą mieli ogromny wpływ na przebieg dalszych wydarzeń.” - Schwirke mówiąc oczy miał skierowane na podłogę, jakby czegoś szukał, zgubił. Nikt jednak tego nie zauważył. Każdy wpatrywał się na slajd.





-”[...] Warto też wspomnieć o fakcie zamknięcia Zakonu Krzyżackiego przez Adolfa Hitlera, który wraz z Himmlerem uważali go za narzędzie wykorzystywane dawniej przez Katolickie biskupstwo, a to godziło w całą ideologię Nazizmu.[...].”





-”[...] Najważniejszym wydarzeniem końca Zimy 1939 roku, było oczywiście ostateczne rozwiązanie sprawy Czechosłowacji. Ponieważ negocjacje z Polską definitywnie zakończyły się klęską w styczniu 1939, Hitler polecił przygotować plany inwazji na nią. Jednak by tego dokonać musiał najpierw uporać się z Czechosłowacją. Jego plany były ściśle powiązane z planami Węgier, które rościły sobie Ruś Zakarpacką.[...] Również działania Jozefa Tiso nasiliły się w tym okresie. To pozwoliło Hitlerowi podjąć kroki do ostatecznej rozprawy z jego wschodnim sąsiadem. 14 Marca Hitler zaprosił Tiso do Berlina żądając wręcz od niego do ogłoszenia niepodległości Słowacji, a swoim oddziałom rozkazał przekroczyć granicę Czech i Moraw. Nie napotkano żadnego oporu. Również węgierskie oddziały wkroczyły na Ruś Zakarpacką. 15 Marca do Berlina stawił się Emil Hácha, od października 1938 prezydenta Czechosłowacji, na wezwanie Hitlera, który poinformował go o nieuniknionej inwazji, żądając kapitulacji. Gdyby Hácha nie zgodził się na warunki, Praga miała być zrównana z ziemią przez Luftwaffe. Prezydent Hácha podczas tego spotkania miał zawał serca, i musiał być utrzymywany w stanie świadomości przez medyków niemieckich. Udało mu się jednak podpisać bezwarunkową kapitulację. Następnego dnia, 16 marca, Hitler pojechał do zajętych terenów, i tam w Praskim Zamku ogłosił włączenie Czech i Moraw do Rzeszy Niemieckiej.” - mówiąc to, cała sala była w absolutnej ciszy, wpatrzona albo na Profesora, albo na slajdy.




More info... (ENG)


-”[...] Formalnie Słowacja była niepodległa, jednak w praktyce był to po prostu wasal Niemiec, takie państwo marionetkowe, które miało być podległe III Rzeszy....”





-”Po zajęciu Czechosłowacji doszło do konfliktu pomiędzy nowym rządem w Słowacji, a Węgierskim. Chodziło o 10 km pass wzdłuż ich granicy, do którego Węgrzy rościli sobie prawo jako strefa ochronna, bądź strefa graniczna. W każdym bądź razie sytuacja była poważna. Doszło nawet do wymiany ognia pomiędzy stronami. III Rzesza, chcąc uspokoić sytuację w rejonie za wszelką ceną, musiała interweniować […].”




More info...(ENG)
Więcej informacji...(PL)


-”Pod koniec Marca do terytorium III Rzeszy włączona została także prowincja Memel, oderwana od Litwy pod groźbą użycia siły.[...]





-”Te wydarzenia, a także rozpoczęta kampania Włochów przeciw Albanii, wreszcie....” - Profesor Schwirke kiwając głową, odetchnął i popatrzył w stronę tłumu wymownie - ”Wielka Brytania, wraz z Francją oraz ich sojusznicy podpisała z Polską pakt o wspólnej pomocy w razie konfliktu. Hitler tym się zbytnio nie przejął, ale pomimo tego, odłożył w czasie plany inwazji na Polskę”





-”[...] Tak.... Teraz chciałbym omówić trochę sytuację gospodarczą Niemiec po zajęciu Austrii oraz Sudetenlandu w 1938, Czech oraz Moraw, a także prowincji Memel na wschodzie w 1939. Wcielenie tych połaci ziem do terytorium III Rzeszy uczyniło z Niemiec nie tylko kraj o dużej gospodarce, ale wręcz imperium rangi Światowej. 50 nowych fabryk pracujących pełną parą dla chwały Niemiec, oraz jako narzędzie Hitlera w jego planach na przyszłość. Moc produkcyjna wzrosła od 02.02.1938 do 01.04.1939 o 30%, wydobycie węgla o 21%. […] Trzeba było podpisać liczne umowy handlowe na materiały rzadkie, a także stal, którą tonami z portu Narwik w Norwegii płynęła ze Szwedzkich kopalni na północy. Całe zestawienie gospodarki można przejrzeć na tych slajdach.” - Profesor pokazał rzutnikiem najważniejsze pozycje, i mówił dalej.







-”Od kilku lat modernizowane oraz budowane nowe drogi i autostrady miały być sztandarem nowych, nowoczesnych i potężnych Niemiec [...]”




Więcej informacji...

Kod:

Ten ostatni slajd dedytkuję wszystkim naszym kochanym wielce panującym teraz, za przeproszeniem politykom, którzy chcieliby zorganizować "Wielkie" otwarcie kolejnej 50 km autostrady :crazy:, budowanej Bóg wie ile, i Bóg wie dlaczego tyle. Bo to jest śmieszne!!! Nie chce rozpoczynać off-topicu, ale zawsze nie odmówię sobie wytykania tej oznaki (jako jednej z wielu) niekompetencji i braku odpowiedzialności naszych/nienaszych (bo nie zawsze głosuję) patałachów! :|

[KONIEC CZĘŚĆI I WYKŁADU IV]

------------------------------------- tłumaczenia -------------------------------------

*Ich begrüße euch nochmals... - Witam was ponownie....​

 

Wykłady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykłada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
]Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych


No.10 Droga ku Wojnie cz.3
czyli III Rzesza w latach 1936-1939

[POCZĄTEK CZĘŚCI II WYKŁADU IV]

Po prawie 45 minutach wykładu Profesor Heinrich Schwirke czuł się z lekka zmęczony. Nie była to jednak wina jego wieku, czasu, czy otoczenia, które nawiasem mówiąc powodowało u Profesora zasychanie gardła, które ratował częstym sięganiem po szklankę wody. Otóż nie... widział, że nieuchronnie zbliża się do bolesnego tematu, dla niego samego, ale również, a może przede wszystkim także dla słuchaczy, w wśród których byli studenci z wymiany zagranicznej, ale i widział kilka osób starszych, nie zdradzających narodowości. Może to byli Polacy, którzy jako pierwsi zaznali czym jest niemiecki Blitzkrieg, a może Duńczycy, Norwegowie, Francuzi (aaa... chrzanić Francuzów), Rosjanie.... nie... nie może być. Próbował zwalczyć te myśli, i kontynuować....

-”Po wydarzeniach z marca oraz kwietnia 1939 roku Adolf Hitler był już na tyle pewny siebie, oraz możliwości niemieckiej gospodarki i żołnierza, że zostało właściwie zdecydować tylko o jednym. Kiedy zaatakować Polskę. Podpisane traktaty pomiędzy nią a Francją i Anglią trochę jego zamiary stonowały […]. Jednak nie zaprzestał przygotowań. Hitler odłożył podjęcie tej decyzji jeszcze z jednego faktu. Faktu, iż kończył 50 lat i Goebbels szykował mu uroczystości z tej okazji, które miały być również narzędziem propagandowym przedstawiającym potęgę Niemiec – gospodarczą jak i militarną – oraz geniusz jedynego wodza 1000 letniej Rzeszy – Adolfa Hitlera.
Uroczystości rozpoczęły się 19 Kwietnia. Hitler, który był zafascynowany najnowszymi nowinkami technologicznymi i motoryzacyjnymi, przejechał kawalkadą 50-ciu limuzyn nowo wybudowaną Aleją Wschodnio-Zachodnią przebiegającą przez centrum Berlina. Zaprojektował ją oraz nadzorował sam Albert Speer, zaufany i najbardziej lubiany przez Hitlera architekt Rzeszy.”



As Hitler eventually stepped out beside him, the overawed architect took a deep breath, then said: ‘Mein Fuhrer, I herewith report the completion of the East-West Axis. May the work speak for itself!’

-”Hitler otrzymał wiele prezentów w jego kwaterze, w tym model łuku tryumfalnego, który miał być wykonany w przyszłości wysokiego na 12 stóp [...]. Po wręczeniu własnego prezentu Speer zaprowadził Hitlera w kierunku stolików, na których były pozostałe, równie przemyślane i z oczywistym kontekstem […].
Był to tylko przedsmak „atrakcji”, jakie Goebbels przygotował. Kulminacją uroczystości była wielka parada wojska, która przeszła przez Östlich - westliche Allee, z udziałem czołgów, półciężarówek oraz innych wozów bojowych, a także lotnictwa, czyli Luftwaffe oraz piechoty. Miało to pokazać potęgę III Rzeszy, oraz wysłać czytelny przekaz krajom, które odważą się sprzeciwić woli Hitlera. [...]
Hitler stał na specjalnym podeście, przygotowanym dla tego celu. Salutował nazistowskim pozdrowieniem przejeżdżającym kolumnom wojska. Pierwsza przeszła piechota, wraz z działami artyleryjskimi, przeciwpancernymi oraz przeciwlotniczymi. […] Na paradzie widoczna była Infanetrie-div 'Berlin', która była bardzo dobrze wyposażona. Lecz dywizje piechoty, choć liczne, nie przedstawiały takiej samej wartości bojowej, jak ta która uczestniczyła w paradzie. To samo tyczy się brygad artyleryjskich. […].”




-”[...] Liczebność dywizji piechoty była systematycznie zwiększana od 1936 roku. Wyposażana była w podstawowy karabin, działo piechoty 50mm oraz granaty, miny lądowe oraz lekki moździerz 50mm. Był to standard dywizji w latach 1936-1939. Uruchomiono, jak już wspominałem w wykładzie pierwszym (odc.2) 3 linie produkcyjne, które miały wyposażać 3 dyzwizje co 3 miesiące, aż do 1938 roku. Łącznie wyposażono 30 nowych dywizji tego typu. Kiedy 28 marca 1938 roku grupa z komórki rozwoju technologicznego z firmy Mauser Werke przedstawiła nowe wyposażenie piechoty, rozpoczęto ich produkcję w zasadzie natychmiast, jednak tym razem na większą skalę niż poprzednio. Było to zaraz po zajęciu Austrii, i przed wydarzeniami z Września 1938 roku. Hitler chciał w ten sposób wzmocnić swoją... „Kartę Przetargową”.” - Profesor Schwirke jakby tracił głos przy tym ostatnim zdaniu. Jednak było to tylko wrażenie. Wrażenie jednak z podtekstem.




-”Jeżeli chodzi o brygady artyleryjskie, były one zróżnicowane pod względem możliwości bojowych, czyli nowoczesności ich wyposażenia, a także przeznaczenia. Jednak w paradzie, oczywiście zaprezentowano najnowszą myśl techniczną obecnie posiadaną.[...]”









-”Jeżeli chodzi o wozy bojowe, ich liczebność była ograniczona możliwościami obecnego przemysłu Mówimy o sytuacji z 1939 roku. Na stanie były 4 dywizje pancerne, w tym jedna sformowana z czołgów przejętych po zajęciu Czechosłowacji miesiąc wcześniej. Dwie dywizje były wyposażone w czołgi typu PzKpfw II c, pozostałe dwie w czołgi PzKpfw II f. Były to lekkie i zwrotne maszyny, jednak, szczególnie w przypadku tych pierwszych, z bardzo słabym opancerzeniem, którego konsekwencje były nadzwyczaj widoczne podczas wojny w Hiszpanii. PzKpfw II f miał wyeliminować choć po części te słabości. Wraz z poprzednikiem, stanowił on trzon dywizji pancernych w 1939 roku.” - Schwirke przerzucił na następny slajd.






-”W paradzie udział wzięły także inne mobline jednostki takie jak kawaleria oraz dywizje zmotoryzowane […]. W niemieckiej armii te jednostki miały jako główne zadanie pomoc przy Blitzkriegu. Guderian zdawał sobie sprawę, iż tempo natarcia czołgów jest blisko powiązane z prędkością przemieszczania się piechoty, która miała osłaniać tyły. Zbyt wysunięte oddziały pancerne mogły być łatwo otoczone i zniszczone. Stąd pomysł Rommela na wsparcie nacierającym czołgom przez mobline oddziały zmotoryzowane oraz kawalerii. [...]”








-”Herman Göring zorganizował także pokaz Lufwaffe, w którym udział wzięły najnowocześniejsze myśliwce, bombowce a także innowacyjne bombowce nurkujące średniego zasięgu Stuka. Zastosowano przy pokazie pewien trik, który miał na celu „optyczne zwiększenie liczebności samolotów”. Trik zresztą udany.[...].”






-”W przypadku Luftwaffe jeżeli chodzi o wyposażenie, nie było żadnych przekrętów. Jednostki te były bardzo dobrze wyposażone.[...] III Rzesza posiadała już 16 dywizjonów myśliwskich, wyposażonych w najlepszy myśliwiec tego okresu, opracowny przez zakłady Messerschmitta??. Był to Bf-109 e Emil. Nad głowami Hitlera oraz Göringa przeleciały także w szyku bombowce średniego zasięgu Dornier Do-17, które stanowiły na tę chwilę trzon eskadr bombowych. Na niebie pojawiły się także stukasy, powolne, dziwnie wyglądające maszyny, sprawnie przemieściły się nad centrum Berlina.”








-”Nawiasem mówiąc, konstrukcja „Willa” pobiła rekord prędkości samolotu i ustanowiła go na 756 km/h (469 mph). Miało to miejsce 26 kwietnia, w maszynie Me-209V1 pilotowanej przez Fritza Wendela […].”





-”Obok Göringa, na pokazie uczestniczyli także ci, którzy wnieśli swój wkład w rozwój Sił Powietrznych. W szczególności taktyk, założeń oraz szkoleń pilotów III Rzeszy. Byli to Ernst Udet, as powietrzny z I Wojny Światowej, Willy Messerschmitt, którego zespół był bardzo pomocny, Hugo Sperrle, kolejny weteran I Wojny Światowej, a niedawno dowódca Legion Condor walczącego w Hiszpanii.[..]”








-”[...] Cała parada była wielkim sukcesem propagandowym Goebbelsa. Nie tylko zdołał zasiać ziarno niepewności w Francji oraz Anglii, ale także podnieść morale całego narodu niemieckiego, w tym jednostek biorących udział w tym wydarzeniu.[...]” - profesorowi Schwirke zaczął drżeć głos. Jednak zamaskował to sięgając po szklankę wody, i dając sobie chwilę wytchnienia. Na jego twarzy widać było przejęcie. Odwrócił się w kierunku slajdów, ponownie sięgając po szklankę z wodą.





Część parady z okazji 50 - tych urodzin Führera - FIlm Youtube

-”Dobrze. Jak widzicie Hitler uczynił z armii, przynajmniej tak mu się wydawało, jedną z potężnych kart przetargowych, którą mógł używać jako argumentacji przy negocjacjach. Chociaż armia lądowa nie była najsilniejszą, to z raportów z dn. 30.08.1939 plasowała się ona na trzecim miejscu. Natomiast niemiecka Luftwaffe panowała w przestworzach. […]. Choć tylko gotowość armii miało wpływ na dalsze decyzje Hitlera” - profesor, już spokojny, kontynuował....







Profesor widział wśród słuchaczy wielkie zainteresowanie w oczach. Miał jedynie nadzieję, że interesuję ich tylko treść, którą chce przekazać, a nie forma - w jaki on to zrobi? On sam obawiał się o reakcję. Jako Niemiec, który doskonale wie co było robione przez jego naród, ba... przez niego samego. Nie wszystko dało się usprawiedliwić wojną.


[...]

[KONIEC CZĘŚĆI II WYKŁADU IV]

 

University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych

No.11 Droga ku Wojnie cz.3
czyli III Rzesza w latach 1936-1939


[POCZĄTEK CZĘŚCI III WYKŁADU IV]

Ponad godzinny wykład Profesora Schwirke ewidentnie się przeciągał. Nie było to zamierzone z jego strony. Ku jego zaskoczeniu, wiele osób zadawało pytania odnośnie sprzętu, zaprezentowanego na paradzie, którą opisał. Sam nie będąc specjalistą, posiłkował się swoimi źródłami, a w tym czasie dyskusja szła własnym torem, omijając często Profesora. Chcąc w miarę szybko i sprawnie doprowadzić wykład do końca, musiał przerywać te, skądinąd czasem ciekawe dyskusje. Więc kontynuował...

-”Dobrze....” - Profesor spojrzał na zegarek - ”...trochę nam wykład się przedłuży niestety, bądź „stety” dla co poniektórych. […] Więc idźmy dalej. Po ów paradzie, Europa stanęła przed widmem nieuniknionej wojny. Francja wraz Anglią już nie liczyli na politykę ugody. Oba państwa przygotowywały się do konfliktu. Jedyną niewiadomą było, kiedy ten moment nadejdzie.[...]
Tymczasem Hitler postanowił odznaczyć kolejnych „zasłużonych”, którzy przyczynili się do włączenia portu w Memmel do Rzeszy” - drwiący, wręcz szyderczy dźwięk dobiegał z gardła Profesora.





-”W tym czasie w III Rzeszy, już oficjalnie, Hitler postanowił rozprawić się z żydami. Chciał by Niemcy były Judenfrei. […] Przeprowadzono masową przymusową emigrację żydów z terenów III Rzeszy. Przy tej okazji miał miejsce pewien incydent, z oddźwiękiem międzynarodowym. Chodziło o statek z transportem żydów. MS. Saint Louis miał skierować się do portu w Hawanie na Kubie, gdzie tam pasażerowie chcieli uzyskać azyl ze strony USA. Niestety w porcie w Hawanie dowiedzieli się, że odmówiono im prawa pozostania na Kubie, a kapitanowi nakazano opuszczenie portu. W rezultacie statek z uchodźcami zawrócił do Europy. W obozach zagłady i gettach Europy zginęło 660 z 930 pasażerów statku” - Profesor, nie czekając na reakcję słuchaczy, pośpiesznie przeszedł dalej.








-”Kolejnym incydentem, o którym warto wspomnieć, było potraktowanie polskiego żyda, mieszkającego w Niemczech. Był to profesor Aleksander Brückner, wybitny polski slawista i filolog. […] Po jego śmierci bezceremonialnie spalono jego wszystkie notatki, a ciała, na wyraźną prośbę strony polskiej, wydania odmówiono.”







-”Hitler,.... w nowym porządku.... nie widział miejsca dla słabości, ułomności. Przyszły naród niemiecki miał składać się z „nadludzi”. Wszyscy, którzy nie kwalifikowali się do tej kategorii, mieli być ich niewolnikami. Ci, którzy nie mogli być niewolnikami, byli... bezużyteczni. E-Aktion była czystką genów w III Rzeszy. Podstawą do przeprowadzenia tej akcji, były pseudo wywody prymitywnej teorii darwinowskiej. […] Wiele żon straciło wówczas swoich chorych mężów, wiele dzieci, straciło wtedy swojego chorego rodzica. Względy ekonomiczne oraz zdziczała pragmatyka zabiły wielu. [...]” - Profesor wyraźnie przejęty, szukał słów, które mu tylko pozostały w głowie w tym czasie, wypowiadając je z drżącym głosem.




Więcej informacji...



-”Natomiast odnośnie działań niemieckich dyplomatów w placówkach zagranicznych.[...] Cóż ograniczały się one do zapewniania dobrych stosunków dyplomatycznych jak i handlowych. Cały czas obowiązywał plan Ribbentropa z października 1938 […]. Chociaż po zajęciu Czechosłowacji, napięcie sięgnęło zenitu, to plan był kontynuowany. Z różnym skutkiem. Największym problemem była postawa Mussoliniego. Nie do końca popierał on dążenia Hitlera do wojny. Miał ku temu powody. Jego armia nie była odpowiednio przygotowana, społeczeństwo nie chciało konfliktu z Anglią, co było nieuniknione w razie konfliktu. Pomimo tego, zazdrosny o podboje Hitlera, zajął w kwietniu Albanię....”







-”... Jednak zgrzyt o Czechosłowację mocno wpłynął na stosunki pomiędzy Hitlerem a Mussolinim.”









-”Hitler zdając sobie sprawę ze słabości swojego sojusznika podjął decyzję, że Niemcy staną jako pierwsze i jedyne przeciwko Aliantom. […] Właściwie, już po podpisaniu przez Polskę, Anglię oraz Francję porozumienia o wspólnej pomocy wojskowej, Hitler polecił swoim sztabowcom przygotowanie planu zajęcia terenów Polskich. Planu temu został nadany kryptonim ”Fall Weiß” (tłum. z niem. Wariant Biały). […] Jedyną teraz przeszkodą nie był jednak sojusz Polski z Francją i Anglią Było nią ZSSR. Hitler wiedział, że Stalin zdawał sobie sprawę z zagrożenia ze strony III Rzeszy. ZSSR było wg jej ideologii największym wrogiem. Hitler wraz ze sztabowcami panicznie bał się wojny na dwa fronty, do której Niemcy nie były przygotowane. […] Jednak przeszkoda ta miała być wkrótce wyeliminowana.”







-”Z końcem lipca wygasł pakt o nieagresji między III Rzeszą a Polską. Hitler oczywiście nie miał zamiaru go przedłużać. [...]”







-”Nad wszystkim zaważyła jednak postawa ZSSR, które chciało za wszelką cenę, od początku podpisania układu w Rapallo, utrzymać dobre stosunki z Niemcami. Miało do dać czas na odbudowanie i rozbudowę przemysłu oraz armii do przyszłej ekspansji terytorialnej. […] Od kwietnia 1939 były prowadzone ożywione rozmowy w celu zawiązania bliższej współpracy pomiędzy tymi dwoma krajami. Strona sowiecka stawiała pewne warunki, wobec podziału strefy wpływów. Chciała uzyskać wolną rękę ze strony III Rzeszy bądź aliantów wobec krajów nadbałtyckich wraz z Finlandią, wschodnią Polską oraz Rumunią. […] Gdy Hitler wreszcie się zgodził w Sierpniu 1939, ZSSR zerwała wszelkie rokowania z Anglią i Francją. […] Sformalizowanie paktu o nieagresji, wraz tajną klauzurą nt. podziału stref wpływów w przyszłej europy środkowej, nastąpiło po osobistym telegrami Hitlera, w którym zaproponował przylot Joachima Ribbentropa do Moskwy. […] ”Pakt Ribbentrop-Mołotow”, nazwany tak od nazwisk ich sygnatariuszy, reprezentujących Stalina oraz Hitlera, podpisany 24.08.1939, był bezprecedensowym w historii dyplomacji, kiedy to dwa totalnie różniące się kraje totalitarne pod względem ideologii, zawiązały okrojone na tak szeroką skalę porozumienie.”








-”W tym momencie, jedyna przeszkoda do rozpoczęcia wojny dla Hitlera zniknęła. Pakt zawarty z ZSSR zapewniał na pewien czas jej neutralność. Zgoda Stalina na zajęcie Polski, ostatecznie rozwiały wszelkie nadzieje na pokój w europie.[....]
Hitler wydał rozkaz do przygotowania się do ataku na Polskę. Od tygodni przygotowywany plan miał być wcielony w życie lada dzień. Przeprowadzono szereg prowokacji na granicy polsko-niemiekciej, mających na celu uzasadnienie inwazji. Jednym z nich, był rajd przebranych niemieckich żołnierzy za Polskich Kawalerzystów, przekraczających nielegalnie granicę. […] Pierwsza data ataku była wyznaczona na 26 Sierpień, podczas walnej narady dowódców Wermachtu 22.08.1939 w Obersalzbergu, gdzie w swoim przemówieniu Hitler stwierdził:” - profesor trzymając jakąś kartkę papieru, czytał....

-”Jednak 25.08.1939 Hitler musiał zrewidować swoje plany, po otrzymaniu informacji o formalnym zawarciu sojuszu pomiędzy Anglią a Polską, oraz otrzymaniu depeszy od Mussoliniego, z informacją, że Włochy zdecydowanie nie są gotowe na wojnę wraz z Niemcami, Hitler odwołał natarcie wydane 22.08.1939. O mały włos, a cała operacja mogła się nie powieść. Nie wszystkie jednostki otrzymały rozkaz o wstrzymaniu natarcia na czas. Część już szykowała się do ataku. […] Po namyśle w swojej samotni w Alpach, Hitler ostatecznie zdecydował. Dnia 30 Sierpnia wydał rozkaz przekroczenia granicy polskiej w dniu 01.09.1939.”








-”Tak rozpoczął się konflikt, który miał na zawsze zmienić oblicze świata, i zweryfikować status-quo utrzymywany przez ówczesne mocarstwa światowe....[...] Na koniec przeczytam jeszcze fragment jednych z ostatnich słów Hitlera w czasie pokoju.

Więcej informacji...

[…]
” - profesor Schwirke, kończąc próbował unikać spojrzeń, których się spodziewał. Jednak postanowił nie spieszyć się ku wyjściu. Wręcz przeciwnie. Był ciekaw reakcji...


[KONIEC WYKŁADU IV]

Polecam także artykół...

​

 

Wykady z serii: "III Rzesza Niemiecka" - wykada Prof. Heinrich "Allesgewust" Schwirke

_______________________________________________________________________________________

!UWAGA!
Niektóre obrazki trzeba otworzyć w nowym oknie przeglądarki, by zobaczyć szczegóły, póki mamy tego nowego imageresizera.



PPM na obrazek i otwórz w nowym oknie.

_______________________________________________________________________________________



University of Lucerne
Faculty of Humanities and Social Sciences
Uniwersytet Lucerne'owski
Wydział nauk Socjalno-Humanistycznych


No.12 III Rzesza i II Wojna Światowa
Kampania Wrześniowa - Fall Weiß cz.1


[POCZĄTEK WYKŁADU V]


Profesor Heinrich „Allesgewust” Schwirke wszedł na salę auli uniwersyteckiej pewnie, lecz z lekkim zmęczeniem na twarzy. Można było dostrzec pewną osowiałość z jego strony. Nie zamienił słowa z nikim, na kogo się natknął, kurtuazyjnie ściskał jedynie wybrane, pewnie na chybił trafił, wyciągane do niego ręce w celu przywitania Profesora. Przy prawym jego boku obecna, widać że stara po zżółkniętych kartkach, książka z całą czarną okładką. Jednak mało kto zdawał się zwracać na to uwagę. Wszyscy byli zniecierpliwieni następnego wykładu. Już mało kto robił notatki. Skupienie i wielkie oczekiwanie prawie każdego na auli, nie zrobiło większego wrażenia na Profesorze. Można by się zastanowić, to czemu on to robi? […]

Rzutnik uruchomiony, zestaw pomocniczy przy biurku profesora przygotowany…. Zaczęło się!

-„ Ich begrüße aller anwesender und abwesender …*” – rzucił Profesor, jednak nietrafnie, ponieważ frekwencja gołym okiem z każdym wykładem rosła – „… dziś zajmiemy się omówieniem pierwszej kampanii II Wojny Światowej, mianowicie Fall Weiß, czyli kampanią Wrześniową, zwaną tak przez drugą stronę, znaczy się stronę Polską…” – Schwirke, by zamaskować swoje zmieszanie, udawał że poprawia kartki, czegoś szukając – „… następnie przejdziemy do opisania wydarzeń do końca 1939 oraz początku 1940. Zobaczymy jak się z czasem uporamy. No więc nie przedłużając, zacznijmy od Fall Weiß.

Jak już wspomniałem w poprzednim wykładzie, szykowano plan pokonania Polski, w celu połączenia Prus Wschodnich z III Rzeszą. Chodziło przede wszystkim o korytarz pomorski, który by umożliwił. Polska odmówiła jakiejkolwiek współpracy z III Rzeszą, słusznie / niesłusznie, to pozostawiam obiektywnym historykom, jeżeli można tak ich nazwać. […] Hitler nie mógł sobie pozwolić na taki obrót sprawy. Zdecydowanie dążył do stworzenia czegoś więcej niż potężne mocarstwo Europejskie, ba nawet światowe. Ideologia zaważyły nad podjęciem decyzji o wojnie. To też było szczegółowo omawiane na poprzednim wykładzie. Ważne jest jednak, by tu wspomnieć jak kształtowały się morale żołnierzy, ich przygotowanie, oraz jak to w połączeniu z wiedzą generałów po jednej i drugiej stronie wpływało na przebieg bitwy.
Niemieccy generałowie wiedzieli już od dawna, że Hitler życzy sobie podbój Polski, jak najszybciej, jak to tylko możliwe, by uniknąć walk na dwóch frontach. Polacy wraz z Anglią oraz Francją wciąż szukała rozwiązań dyplomatycznych. To opóźniło zdecydowanie ich zdolność do skutecznej obrony przed nadciągającym wydarzeniem. Pomimo tego Polska armia była na tyle gotowa, by skutecznie powstrzymywać wroga wg założeń porozumienia sojuszniczego pomiędzy Francją a Polską na 30 dni, wg „Plan Zachód”, który powstał dzięki generałom: Tadeuszowi Kutrzebie, Leonowi Berbeckiemu, Juliuszowi Rómmlowi i Władysławowi Bortnowskiemu. (na slajdzie od lewej). W szczególności morale polskich żołnierzy było wysokie, co miało być podstawą powodzenia planu. Niektóre jednostki niemieckie miały się o tym gorzko przekonać.”








-„Jednak Plan Z miał podstawową wadę. Nie przewidywał on użycia nowatorskiej taktyki opracowanej przez Heinza Guderiana, czyli Blitzkriegu. Był on również omawiany przeze mnie już wcześniej. Jednak warto ty wspomnieć o kluczowym aspekcie, czyli zgrupowaniu wojsk pancernych w całe niezależne dywizje, co zapewniało im niesamowitą mobilność oraz siłę ognia. To te oddziały wraz z dywizjami zmotoryzowanymi, kawalerią oraz brygadami rozpoznawczymi wraz z Luftwaffe, miały przedzierać się przez oddziały wroga, by zaatakować ich linie zaopatrzeniowe. […]
Polska armia była, w porównaniu z niemiecką, równie dobrze wyposażona. Piechota składała się prawie po połowie z typu 36 oraz 39. Liczebność była znacząca. 4 armia na świecie, pod tym względem. Do tego elitarne jednostki kawalerii, oraz przestarzałe i nieliczne jednak dobrze wyszkolone lotnictwo, sprawiało, że generałowie niemieccy poważnie podchodzili do przeciwnika. W przeciwieństwie do ich zwierzchnika, Adolfa Hitlera, który gardził Polakami.”







-„Ok. Teraz przejdźmy do strony niemieckiej.” – trochę już bardziej ożywiony, Profesor Schwirke przerzucił na następny slajd – „ Armia Niemiecka wystawiła przeciwko Polsce w sumie 85 dywizji w 29 armiach zgrupowane w 4 grupach armii: Heeresgruppe B w prowincji Königsberg w Prusach wschodnich pod dowództwem Feldmarszałka Von Kluge, Mitte w prowincjach Stettin oraz Küstrin pod dowództwem Generała von Reichenau, Heeresgruppe A stacjonującym w prowincji Oppeln pod dowództwem Feldmarszałka von Rundstedta, oraz wojska stacjonujące na Słowacji przy granicy polskiej – grupa Süd pod dowództwem Generała Hell. Jednak sztaby dowodzenia z prawdziwego zdarzenia posiadały tylko Heeresgruppe A oraz Heeresgruppe B, co de facto sprawiło, że grupy armii Mitte oraz Süd podlegały rozkazom Heeresgruppe A, czyli pod Rundstedta. Rozkazy wydawał sam Hitler jako wódz naczelny armii.”







-„Grupa Armii „A” składała się z 20 armii pod dowództwem Rundstedta, jako głównodowodzącego, oraz Hanza Guderiana, który dowodził wojskami pancerno-zmotoryzowanymi oraz kawalerią. Niby miał podlegać pod Rundstedta, jednak w praktyce był niezależny i Guderian bezpośrednio z Hitlerem omawiał następne posunięcia. Łącznie Heeresgruppe A dysponowała 35 dywizjami, w tym 4 pancernymi, 5 zmotoryzowanymi, 10 kawalerii oraz 4 górskimi, jednym sztabem dowodzenia i 10 dywizjami piechoty.” – profesor Schwirke jednym tchem wymienił dane, patrząc jednocześnie na slajd. Nie czekając kontynuował.







-„Grupa Armii „B” składała się z 8 armii pod dowództwem, jak już mówiłem, von Kluge. Łącznie w skład armii wchodziły 20 dywizji w tym, 19 dywizji piechoty oraz jeden sztab dowodzenia.”








-„Grupa armii „środek” składała się łącznie z 6 armii w skład których wchodziły 17 dywizji piechoty”








-„Na Słowacji, grupa armii „południe” składała się z 4 armii i 11 dywizji piechoty, gdzie 2 dywizje, były to siły ekspedycyjne Słowacji”








-„Kluczowe dla powodzenia działań sił lądowych było wsparcie z powietrza. Luftwaffe była wówczas największym skupiskiem maszyn w tym regionie. Specjalnie dla kampanii Wrześniowej, przeznaczono 8 dywizjonów myśliwskich z Me-109E, 8 dywizjonów bombowców nurkujących Ju-87B Stuka oraz 8 dywizjonów bombowców średniego zasięgu w tym 6 wyposażonych w maszyny Dorniera Do-17 i 2-wie w Heinkla He-111.”








-„Luftwaffe nie było niezależnym tworem, tak jak RAF czy Lotnictwo USA. Miało ono pełnić rolę prawie w całości, jako wsparcie Wojsk Lądowych. Ten priorytet miał zapewnić Herman Göring jako głównodowodzący siłami powietrznymi. Blisko Hitlera, prawie zawsze przy wszystkich naradach wojskowych, nadawał się idealnie do tego celu. Miało to jednak poważne konsekwencje. O tym później. Drugim, równie ważnym zadaniem, miało być unieszkodliwienie bombowców średniego oraz dalekiego zasięgu wroga, które mogły by zagrozić przemysłowi jak i okopanym siłom na zachodzie.
Jeżeli już o zachodzie mowa, tam generał von Leeb oraz Himmler, mieli jedno główne zadanie – powstrzymać atak francuzów. Miano unikać walki za wszelką cenę, w razie zmasowanego ataku odeprzeć go, w razie niepowodzenia wycofać się na dogodniejsze pozycje i czekać na posiłki. W zadaniu tym miała pomóc tzw. Linia Zygfryda, która była niemiecką odpowiedzią na Linię Maginota, jednak nigdy nie dokończono jej budowy. Ograniczała się jedynie do umocnień z drutów kolczastych, pól przeciwczołgowych oraz kilkunastu bunkrów porozrzucanych na całej długości umocnień. „Ein gigantische Bluff” – tak skomentował jeden z niemieckich generałów wartość defensywną tych umocnień w tamtym okresie”







-„Północne plaże były podzielone na osobne punkty oporu, każdy niezależny od siebie. W zależności od sił atakujących mieli albo czekać na posiłki, albo wycofać się. Oczywiście Hitlerowi nigdy nie wspomniano o możliwości taktycznego wycofania się. Jak wiadomo, gdyby wówczas sytuacja tego wymagała, taki rozkaz nigdy by nie został wydany. Ale to temat na kompletnie inny wykład, z psychologii na dodatek. Także kontynuujmy …. […]”







-„Bardzo obawiano się RAFu, jako głównego zagrożenia ze strony Aliantów. Szczególnie naloty strategiczne, były zmorą, której trzeba było się przeciwstawić. Postanowiono to zrobić wyznaczając strefy patrolowe, składające się z przylegających do siebie prowincji III Rzeszy, nad najbardziej zagrożonymi oraz witalnymi strategicznie regionami Niemiec. Takimi miały być West-Nord z prowincjami Wilhelmshaven, Bremen, Kiel, miasto Hamburg, Lübeck, Rostock, Münster, Hannover, Göttingen, Wolsburg, Magdeburg oraz West-mitte z prowincjami Dortmund z miastem Essen, Aachen, Cologne wraz z zagłębiem Saary. Kassel, Erfurt, Schweinfurt…. zresztą proszę spojrzeć na slajd, wszystko jest dokładnie pokazane” – profesor Schwirke jeździł laserowym wskaźnikiem po slajdzie – „ Do tego zadania wyznaczono 8 dywizjonów po 4 na każdą strefę. […] Major Hellingbrunner był odpowiedzialny wraz z 4 dywizjonami myśliwskimi za strefę West-Nord, a lieutenant generał również z 4 dywizjonami, odpowiadał za West-mitte. W razie przewagi liczebnej, bądź pojawiania się myśliwców wroga obie te grupy miały się nawzajem wspierać, do czasu przybycia myśliwców z Polski.”







-„Dobrze. Wiemy teraz, jak siły Niemiec były rozłożone. Teraz zajmijmy się tym, jak te siły zostały użyte. Czyli opiszmy plan „Fall Weiß”” – Schwirke od razu przeszedł do rzeczy; wyraźnie opisywanie tej części przychodziło mu z lekkim trudem – „Plan zakładał użycie Blitzkriegu. Wspominałem go już kilka razy, teraz czas go opisać w praktyce” – lekki uśmiech pojawił się na twarzy profesora – „Z lokacji wojsk przedstawionych powyżej, łatwo się można domyśleć, że atak główny z użyciem mobilnych oddziałów miał nastąpić z Bresslau w kierunku rzeki Wisły. Oddziały te pod dowództwem Guderiana, miały unikać walk na wyczerpanie, a jedynie przedrzeć się za linie wroga, odcinając go od linii zaopatrzenia, w razie możliwości całkowicie okrążając go. Następnie piechota pod dowództwem von Rundstedta, miała związać walką okrążone wojska, w ten sposób zmuszając go albo do odwrotu bądź kapitulacji. W tym samym czasie Luftwaffe miało wspierać oraz chronić nacierające wojska lądowe, a także osłabiać linie zaopatrzenia oraz transportu armii wroga.
Przejdźmy do szczegółów. Tak więc czołgi Guderiana miały dojść do Wisły, i w razie możliwości, sforsować ją w kierunku Lublina, po drodze zajmując Radom, Kielce oraz Częstochowę. Wojska „Heeresgruppe A” von Rundstedta miały ruszyć w dwóch kierunkach. Na Częstochowę oraz Kraków. Grupą uderzającą na tę pierwszą dowodził sam von Rundstedt, grupą drugą dowodził generał Hell. Grupa 1-wsza, miała kierować się w kierunku Lublina oraz Radomia, niwelując wszelkie punkty oporu polaków. Grupa 2-ga miała zająć Kraków i ruszyć w kierunku Przemyśla, tam okopując się. Siły grupy „Mitte” miały zaatakować Bydgoszcz, a po jego zajęciu, Poznań oraz Gdańsk. Następnie ruszyć w kierunku Lublina.
Bombowce średniego zasięgu miały zniszczyć kluczowe linie kolejowe, których rozkład znali perfekcyjnie. Sami je budowaliśmy… yyy… budowali Niemcy przed 1914 rokiem..” – zmieszany trochę Schwirke, sam przez chwilę się zastanawiał dlaczego się poprawił – „Stukasy, miały atakować największe koncentracje wojsk polskich, zmuszając je do obrony, zmniejszając jednocześnie ich wartość bojową, oraz morale. Przestrzeni w tym rejonie strzegły 4 dywizjony myśliwskie Me-109E majora von Greima.”







-„Również z Prus Wschodnich miano zaatakować. Właściwie powodzenie całego planu dużo zależało od skutecznego ataku w tym rejonie. Zadanie to powierzono „Heeresgruppe B” von Kluge’go. Wszystkie jego siły stacjonowały w prowincji Königsberg. Plan ataku polegał na frontalnym ataku na Toruń, utrzymując jednocześnie pozycję na wypadek kontrataku polaków z Suwałk. Atak ten miał dwa cele. Zdobycie kluczowej prowincji wypadowej dla HQ, a także dla powodzenia Blitzkriegu (okrążenie wojsk) oraz uniemożliwienie ataku polakom na Elbląg, który w ogóle nie był chroniony. Von Kluge co prawda nie miał żadnych wojsk pancernych, jednak dysponował aż 8 dywizjonami bombowców nurkujących oraz 4 dywizjonami myśliwskimi co z nawiązką rekompensowało braki w tych dziedzinach.
Po zajęciu Torunia, miano ustanowić nowe HQ w tej prowincji oraz natychmiastowo zaatakować Suwałki, uniemożliwiając polakom przegrupowanie oraz kontratak. W razie sukcesu, w Suwałkach miano się okopać i czekać na rozkazy. Z Torunia miano zaatakować bądź wesprzeć atak w kierunku Łomży, jeżeli udało się sforsować wojskom Guderiana rzekę pod Lublinem, co miało skutkować całkowitym okrążeniem Warszawy. […]”







-„Tak w skrócie przedstawiłem państwu szczegóły planu Fall Weiss. Jednak pierwsze strzały nie padły z Panzerkampfwagena, z karabinu piechoty Mausnera, czy karabinku czy bomb z samolotów luftwaffe. Pierwszą salwę oddał Pancernik KMS Schleswig-Holstein, który przypłynął do portu w Gdańsku z rzekomo kurtuazyjną wyzytą 25 Sierpnia 1939 roku. 1 Września o 4.45 pancernik rozpoczął ostrzeliwanie półwyspu na Westerplatte, gdzie stacjonował garnizon polski. Tak padły pierwsze strzały w tej wojnie.” – profesor mówiąc ostatnie zdanie zawiesił głos, i rozglądał się po sali, sprawdzając reakcję słuchaczy, bądź czekając na ich reakcję, pytania….

Spoiler

Tabela dowódców lądowych przydzielonych do jednostek:





Tabela dowódców powietrznych przydzielonych do jednostek:

[KONIEC CZĘŚCI I WYKŁADU V]


​

* Ich begrüße aller anwesender und abwesender - pozdrawiam/witam wszystkich obecnych jak i nieobecnych....

Czyszczę i zamykam. W razie chęci kontynuowania, kontaktować się z funkcyjnymi działu.
Biedrona