Za Boga, Króla, Prawo!

Warszawa 18 maja roku 1792


Król Rzeczypospolitej Stanisław August Poniatowski

- Najjaśniejszy królu- rzekł młody książę kłaniając się w pas
- Witaj Józefie, widać że zmężniałeś. Służba pod habsburgiem dobrze ci zrobiła, masz mi tedy pewnie za złe, że Cię przywezwać nakazałem.
- Wuju drogi miłe lata młodzieńcze spędziłem u cesarza , dobrze mnie tam traktowano, jako twego własnego syna, lecz tkliwie mi było w Wiedniu bawić gdy takie rewolucyje na sejmie dziać się zaczęły.
- Tak, nadeszła pora zmian
- Konstytucyja miłą mi się wydaje być, twą władzę wzmacnia, a i przez to potęgę rodu naszego a i w całej Rzeczypospolitej porządek wkrótce niechybnie przywróci.
- Prawdę rzeczesz bratanku kochany, lecz przyjdzie nam się wkrótce pożegnać z nową konstytucyją , panowie kresowi tyranem mnie obwołali, wzywają do bojkotu ustawy jako nieważnej a o pomoc w dawnego ładu przywróceniu carycę Katarzynę proszą.
- Nie caryca lecz król Stanisław nad Rzeczypospolitą stoi.
- Heh....... w młodej twej piersi serce, mężne i buntownicze. Wy młodzi goryczy nie zaznawszy z motyką porywać się na najpotężniejsze byście chcieli. Tako jest , było i będzie......prawem młodych jest to.
- A ty królu co rzeczesz?
- My starzy musim myśleć co tedy robić by choć ,,trochę” z dzieła dnia 3 maja ocalić. I tu twa rola się skrywa. Masz przeto objąć dowództwo wojska na Ukrainie stojącego.
- Lecz wuju......ja prosty pułkownik?
- Otrzymasz nominacje na generała. Z samego rodu ci się należy. Nie ma dyskusyji, rzeczą jest to zresztą głów siwych, ty natomiast jeszcze dziś z tabory nad granicę ruszysz.- spogląda na wystraszonego bratanka- nie lękaj się nie wymagam od ciebie niczego nad godne twego nazwiska noszenie. Nie bądź mi przykrym sprzeciwiając się a rękę mą hojną poznasz.
- Jak sobie życzysz panie
- Dasz odpór Moskalom sił jak najmniej tracąc, jeno patrzeć jak Prusak traktat przed dwoma laty zawarty szanując wkroczy w Rzeczypospolitą z silnym korpusem. Ty na Czasu jeno my tu z pany pasły potrzebujemy by porządki zaprowadzić i z naszą dobroczyniącą carycą do porozumienia dotrzeć.
- Rozumiem. Wybacz że spytam- zbytek śmiałości, kto na Litwę jako i ja na Ukrainę ruszy?
- Ks. Ludwik. Mówiono mi iż już poznaliście się. –ks. Józef skinął głową potwierdzając słowa stryja- Jest tu także przyjaciel twój dawny, jakżesz nazwisko jego.... Wielhorski! Podobnież razem Turczyna biliście.
- Tak panie, tedy razem bić teraz Moskala będziem?
- Owszem W imię boga, króla i prawa. Ruszaj ...


Ks. Józef Poniatowski

napiszcie czy sie podoba i czy jest na coś takiego zapotrzebowanie

 

Ukraina czerwiec 1792
-Panie- dał znac o swojej obecności młody porucznik jazdy podjeżdżając do jadącego z wolna księcia
-Tak.- bratanek królewski obejrzał się- Mów.
-Pan Radziwiłł pod Winnicą zaskoczon i pobit
-Pułk jego?
-Stracon
-Odejdź precz, gorzkie memu sercu wieści przynosisz......... czekaj! Pan Wielhorski, co z nim?
-Poszedł on w szarży w pierwszej jej szeregu i postawą swą mężną pogrzebać całej brygady nie dał.
-Żyw?
-A jakże, jeno ranę ma bolesną na piersi. Sołdata pewien hańbiąc się konia pod nim dosięgł.
-Iście Moskiewska to rycerskość zaiste.


Klęska pułku Radziwiłła pod Winnicą

___________________________

Czas zamknąć tę epopeję, już nic ciekawego tu chyba nie powstanie.
Sup