Zakon Krzyżacki - AAR

Poziom Trudności:Normal
Agresywność SI:Normal
Wersja:EU2 1.09+MyMAPv1.65

Ordo fratrum domus hospitalis Sanctae Mariae Theutonicorum in Jerusalem

Jest rok 1419 Zakon wciąż odczuwa skutki wielkiej wojny , sytuacja ekonomiczna pogorszyła się na skutek blokady wymiany handlowej prowadzonej przez Polskę i Litwę. W miastach krzyżackich rośnie niezadowolenie . W posiadaniu Zakonu pozostawały jednak Pomorze i ziemia chełmińska

Rozdział I Odbudowa

Rok 1420 Malbork
Nieoficjalne spotkanie :Wielkiego Mistrza , Wielkiego Komtura i Wielkiego Marszałka

Posłaniec wiozący wiadomość o nowym podatku do komtura z Chełmna

Tak więc w 1420 roku rozpoczęła się reforma systemu podatkowego.
W międzyczasie wielki mistrz przeniósł stolicę do Królewca .Na tym się nie skończyło , postanowiono podzielić kraj na 6 wielkich komturii:
Neumark , Kulmerland , Pommerrllen , Ermland , Klein Litauen i Preussen

Nowy podział państwa

Polityka zagraniczna
W polityce zagranicznej zakon kierował się utrzymaniem ziem do których roszczenia wysuwała Polska . Jedynym sposobem na realizacje tego celu było , polepszenie stosunków z Litwinami i Polakami .W 1420 roku został nieoczekiwanie zawarty królewski mariaż z Litwą. Niecały miesiąc później został podpisany mariaż z Brandenburgią . Sytuacja wydawała się być unormowana , jedynym zagrożeniem były wciąż wysuwane przez Polskę
roszczenia terytorialne .

1421 roku zakon doszedł do porozumienia z Polską , okupił to jednak spadkiem dochodów z eksportu polskiego zboża na zachód przez zmniejszenie cła . Kolejnym polskim warunkiem było wolne osadnictwo polaków na terenach Pomorza Gdańskiego i Ziemi Chełmińskiej.Zakon spełnił te warunki , zbyt mocno obawiał się wojny i utraty spornych terenów

1422 - Porozumienie z 1421 roku zaowocowało , został podpisany królewski mariaż a tym samym kryzys zażegnany . Zakon mógł przystąpić
do kolejnych reform państwa
​

___________________
CDN

 

[center:97df1e0c47]Rozdział II Niespokojne czasy

Rok 1423
Konflikt Między biskupstwami Kurlandii , Dorpatu , Ozylii i Archidiecezji ryskiej a Zakonem kawalerów mieczowych doprowadza do niejasnej wspólnej polityki zagranicznej .Następstwem tego jest zerwanie hołdu lennego i wszystkich sojuszów jakie względem Zakonu miała Konfederacja inflancka .

skłócona konfederacja inflancka

Rok 1424

Wybucha wojna między sąsiadem zakonu Pomorzem , a Danią .
Agresor w szybkim czasie opanowuje ważniejsze twierdze na Pomorzu i włącza Stargard w królestwo Dani , a księcia Pomorza czyni swoim wasalem

duńscy rycerze na Pomorzu

1424 roku umiera wielki rycerz Albrecht Lohs pan Nowej Marchii
ojciec Ludwiki , która wyszła za mąż za Księcia Litewskiego . Albrecht był wielkim przyjacielem Wielkiego Mistrza uratował mu życie podczas wyprawy na ziemie Nowogrodu . Obawy wielkiego mistrza budziła teraz reakcja Księcia litewskiego , mimo że Marchia oficjalnie należała do Zakonu mógł rościć prawa do ziem dla swojego syna .Na szczęście nic takiego się nie stało .

Rok 1429
Ten rok przyniósł wiele zmian .Na początku roku zebrała się kapituła celem obrad było zwiększenie praw wielkiego mistrza na wypadek wojny .
Debata odbywała się w napiętej atmosferze , wielu rycerzom nie podobała
się ta propozycja .Mimo wielu obaw nie nastąpiło żadne oficjalne wystąpienie przeciwko nowemu projektowi . Wielki mistrz otrzymał nowe uprawienia i w przypadku zagrożenia , nie musiał już zwoływać kapituły generalnej lecz decyzje mógł podjąć samodzielnie .
Podczas zebrania ustalono też , że po reformach podatków skarbiec może pozwolić sobie na rezerwy finansowe w wysokości 100 000 dukatów .

W 1429 na zamku w Łucku odbył się trwający od 6 stycznia przez 13 tygodni zjazd monarchów europejskich. Wśród obecnych w Łucku władców byli: wielki książę litewski – Witold; król Polski – Władysław II Jagiełło z królową Zofią; cesarz niemiecki – Zygmunt Luksemburski z cesarzową; król duński – Eryk VII; wielki książę moskiewski – Wasyl Wasyliewicz (zięć Witolda); wielki mistrz zakonu krzyżackiego – Russdorff; wielki mistrz kawalerów mieczowych – Zygfryd; legat papieski; metropolita Rusi – Focyusz, chanowie Tatarów perekopskich i zawołżańskich; hospodar Wołoszczyzny; książęta mazowieccy, pomorscy, śląscy, twerscy i odojewscy, posłowie Cesarza Bizantyjskiego, Jana VIII Paleologa. Przedmiotem obrad był projekt obrony przeciwko grożącej Europie potędze Imperium Ottomańskiego.

Luty Podczas zjazdu poruszono też temat korony dla Litwy . Polska od razu ostro zareagowała na ten pomysł i powiedziała kategoryczne 'NIE'
dla litewskiej korony . Witold zaniepokojony rekcją Polski postanowił by w spór wciągnąć papieża . Głowa Kościoła katolickiego wyraziła poparcie dla Litwy co bardzo rozzłościło króla Polski , który dalej kategorycznie odmawiał przyznania korony Witoldowi . Wielki Książe Litwy zerwał sojusz z Polską.

Wielki Mistrz widząc narastający konflikt między dawnymi oprawcami Zakonu postanowił wykorzystać ten fakt i zgodził się na sprowadzenie osadników niemieckich na tereny Pomorza gdańskiego naruszając tym samym punkt polsko-krzyżackiego porozumienia o wolnym osadnictwie na terenie Ziemi chełmińskiej i Pomorza . Polska nie zareagowała , była zbyt pochłonięta sporem o koronę Litewską .

Pąździernik - Król Polski postanowił zaanektować Mazowsze i zawrzeć sojusz z Nowogrodem rzekomo skierowanym przeciwko Moskwie . Ta decyzja przekonała Litwę , że wojna z Polską jest nieunikniona . Obie strony zaczęły przygotowywać się do wojny . W grudniu Nowogród wypowiedział wojnę Moskwie co wciągnęło w ten konflikt Polskę . Jednocześnie Jagiełło zaatakował wasala Dani , Pomorze .

1430 Polska pokonała siły Dani , Pomorza i Szwecji . Sytuacja dla obrońców wydawała się tragiczna . Pomorze skapitulowało i zostało przyłączone do Polski . Duńczycy nie złożyli jednak broni i walczyli dalej przeciwko Polsce . Gdy los wojny wydawał się przesądzony na korzyść Polski , Litwa dołączyła do wojny po stronie Dani. Witold miał zamiar zdobyć siłą koronę dla Litwy . Mimo walki z dwoma przeciwnikami , wojska polskie utrzymywały się na Pomorzu i walczyły na wschodzie kraju z Litwinami. Mimo przewagi liczebnej Litwini ponosili klęskę za klęską . W październiku
zachorował i zmarł Witold co oznaczało koniec wojny . Dania zachowała Stargard lecz straciła wasala . Polska zyskała pomorze przednie , Litwa natomiast nie doznała uszczerbków terytorialnych .
Wojna ukazała potęgę Polski i uświadomiła wielkiemu mistrzowi ze konflikt z polska mógł by się okazać klęską

1431 Wojna !!!
W kwietniu Brandenburgia wypowiedziała wojnę Zakonowi
po jej stronie opowiedział się Gunther książę Magdeburga.
Friedrich I książe Brandenburgi zmierzał przyłączyć Nową Marchie do swojego państwa . Rycerze zakonu stawiali opór w Marchi lecz ulegli silniejszemu przeciwnikowi .Wielki mistrz postanowił ruszyć z Królewca z odsieczą obleganemu zamkowi komtura w Nowej marchii . Friedrich był pewny zwycięstwa , ponieważ Marchia od północy graniczyła z Danią a ze wschodu z Polską. Liczne próby dyplomatyczne nie dawały rezultatów , król Dani nie zgadzał się na przemarsz wojsk zakonu przez jego terytorium . Jedyną nadzieją był król Polski lecz i z nim nie wiązano wielkich nadziei . Wysłano dyplomatę , odpowiedź została uznana za cud Polska zgodziła się na przemarsz wojsk .
Jagiełło wyraził w ten sposób podziękowanie za nie zaangażowanie się zakonu w konflikt Polska-Dania-Litwa.
Wielki mistrz od razu ruszył na czele wielkiej armii .


Armia wyrusza na wojnę

Po przekroczeniu Wisły w rejonie Torunia pozostawały 2 tygodnie marszu do Nowej marchii.
Z oblężonego Neumarku nie przychodziły żadne wiadomości .
Po dotarciu do celu-obleganego zamku komtura , marszałek zakonu poprowadził atak na żołnierzy Brandenburgi oblegających twierdze.
Zostali starci z powierzchni ziemi .


Rycerstwo zakonu w natarciu



Zniszczony obóz

Po oswobodzeniu Marchii wielki mistrz skierował wojska na prowincję Ukermark nie spotkał tam żadnego oporu pozostawił część armii w celu zdobycia tamtejszych twierdz . Z resztą wojska ruszył w kierunku Starej Marchi gdzie Friedrich koncentrował wojska do kontr uderzenia .
Rankiem 1433 miały rozstrzygnąć się losy wojny
dwie 20 tysięczne armie stanęły na przeciw siebie ,
tego samego dnia dostarczono wiadomość o zdobyciu twierdz w prowincjach Ukermark i Mittelmark . Książe Friedrich I wyszedł z propozycją rozejmu : Brandenburgia zapłaci 100 000 dukatów odszkodowania , zrezygnuje z nowej Marchii a prowincja Ukermark zostanie przyłączona do zakonu , wielki mistrz przyjął tą propozycję , dwie wrogie armie zaczęły opuszczać obrane wcześniej pozycje ...


Nowy rozkład sił w rejonie [/center:97df1e0c47]
___________________________________
CDN

 

Rozdział III
1436-1486

Rok 1436​

Powrót Zygmunta Luksemburskiego na tron czeski. Rok 1436 to koniec wojny toczonej pomiędzy husytami a Luksemburgami w Czechach w latach 1419-1434 .Początkiem wojen husyckich stało się powstanie przeciwko obwinionemu za śmierć Jana Husa Zygmuntowi Luksemburskiemu, który po Wacławie IV odziedziczył tron czeski.W 1434 roku w bitwie pod Lipanami utrakwiści pokonali taborytów, co umożliwiło powrót Zygmunta Luksemburskiego na tron czeski w 1436 roku. Wojny husyckie osłabiły pozycję Kościoła katolickiego w Czechach.

Tabor z czasów wojen husyckich

Rok 1440​

Bunt na polskim Pomorzu
Na początku marca po ciężkiej zimie wybuchło powstanie na zdobytych przez Polskę terenach Pomorza przedniego . Na czele powstania stanął Johan Berg , w szybkim czasie rebelianci opanowali ważniejsze miasta . Berg proponował Zakonowi nawiązanie ścisłych stosunków dyplomatycznych po odzyskaniu niepodległości , mimo licznych prób zjednania sobie Zakonu ostatecznie wielki mistrz odmówił rebeliantom poparcia .Władysław III natychmiast wysłał armię w zbuntowany rejon . Regularne odziały królestwa polskiego szybko rozprawiły się z rebeliantami .

Rok 1441 ​

Następcą Paula Bellitzera von Russdorff zostaje Konrad VI von Erlichshausen .Nowy mistrz postanowił kontynuować politykę swojego poprzednika .Za główny cel postawił sobie utrzymanie dobrych relacji z Polską i odnowę stosunków dyplomatycznych z Konfederacją Inflancką

Rok 1442​

Po wielu latach dobrej współpracy Zakon podpisuje sojusz wojskowy z Królestwem polski . Zjazd władców Władysława III i Konrada VI odbył się w Budzie na Węgrzech , ponieważ w 1440 Władysław został królem Węgier.
Rok 1442 przyniósł też ponowne nawiązanie stosunków dyplomatycznych
z Konfederacją Inflancką . Zakon Kawalerów Mieczowych doszedł do porozumienia ze skłóconymi biskupstwami . Następstwem pokoju wewnętrznego na ziemiach inflanckich było przeprowadzenie reform i w tym samym roku poprowadzenie wyprawy na ziemie rosnącego w siłę księstwa Moskiewskiego . Wyprawę poparł Zakon Krzyżacki i Polska . Konfederacji udało się opanować ziemie Pskowa .

Nowe ziemie przyłączone do Konfederacji inflanckiej

Rok 1450​

Ludwig von Erlichshausen zostaje nowym Wielkim Mistrzem. Mistrz
postanowił odbudować pozycje Zakonu w handlu . Za cel obrał uczynienie z Gdańska konkurencyjnego portu dla Rygi. Rozbudowa portu to warunek
umożliwiający obsługę większej ilości statków handlowych .

Rok 1452 ​

Polscy i Litewscy kupcy zaczynają coraz częściej wybierać Gdańsk jako miejsce sprzedaży swoich produktów. Miasto rozkwita i przynosi coraz większe dochody Zakonowi .

Rok 1453​

Obroty handlu w Gdańsku rosną , do miast Krzyżackich napływa coraz więcej mieszkańców i zagranicznych kupców .W marcu wielki mistrz zakonu Ludwig zleca budowę w Królewcu uniwersytetu . W stolicy kwitnie też rozwój sztuki .Widać to po coraz bogaciej dekorowanych domach .

Centrum handlu w Gdańsku

​

29 maja 1453 pada Konstantynopol . Zdobyty przez Turków pod wodzą Mehmeda II .Państwa europejskie uświadamiają sobie zagrożenie jakie niesie pochód islamskiej Turcji.

Mehmed II dowodzący statkami

Rok 1458 ​

Wzrost potęgi Zakonu zwrócił uwagę króla Dani Chrystiana I .
Dania zamierza kontrolować cały handel jaki ma miejsce w basenie Morza bałtyckiego . Świetnie prosperujący Gdańsk znalazł się w kręgu zainteresowań króla duńskiego . Dania nakładała coraz większe cła w cieśninie Sund . Cła spowodowały spadek obrotów w Gdańskim porcie . Wielki mistrz zareagował jedynie protestem na Duńskie poczynania .

Chrystian I Oldenburg​

1458-1477​

to lata stagnacji Zakonu .Nałożone cła przed Danię hamują handel. W miastach zakonu rośnie niezadowolenie.

Rok 1477​

Kapituła mianuje Martina Truchsetz von Wetzhausen wielkim mistrzem Zakonu . Nacisk Duński słabnie . Chrystian ma problemy ze swoim wasalem Szwecją . Wielki mistrz widzi w tym szanse dla Zakonu . Wielki Mistrz postanowił , że należy zaatakować Danię .

Rok 1478​

Przygotowania do wojny nabierają tempa . Komtur Gdańska dysponuje 15
tysięczną armią , złożoną głównie z piechoty . Natomiast w nowej marchii
stacjonuje druga armia , w sile 15 tysięcy piechurów i 5 tysięcy jazdy.
Obawiając się desantu w rejonie Królewca pozostawiono 10 tysięczną armie. Obroną stolicy na wypadek ataku ze strony morza zajmie się sam Wielki Mistrz.
Według szpiegów na terenie Pomorza mogło znajdować się do 10tyś wojska pod komendą Johana Hansena .

Rok 1479​

Wielki mistrz wysłał dyplomatę do króla Dani z ultimatum.

W odpowiedzi Chrystian nakazał blokadę portu w Gdańsku .
Rozpoczęła się wojna .
Marzec początek blokady morskiej portu Gdańskiego przez duńskie statki . W kwietniu armie Zakonu ruszyły w kierunku Pomorza .
Na drodze rycerstwa z czarnym krzyżem na białych tarczach , stanęły nieliczne grupy rycerzy duńskich .

Duńska Armia broniąca się na Pomorzu​

Większość Duńskich obrońców schroniło się w twierdzach Pomorza .
Rozpoczęło się obleganie twierdz . Wyznaczono do tego 20 tyś armie dowodzoną przez wielkiego Marszałka zakonu Heidelberga . Reszta armii ruszyła z powrotem do Neumarku. Duńska armia przez Holsztyn kierowała się na wschód w kierunku Nowej Marchii . Statki Chrystiana dalej blokowały krzyżackie porty .
Skarbiec zakonu powoli stawał się pusty . W 1481 udało się opanować duńskie pomorze . Armia Marszałka ruszyła szybko na południe gdzie toczyła się nierówna walka . W nowej Marchii 11tys żołnierzy komtura Hagena stawiało opór wciąż przybywającym siłom Duńskim . Mimo przewagi liczebnej wojownicy duńscy przegrali z lepiej zorganizowanym oraz umiejętniej dowodzonym wojskiem krzyżackim .

Armia Zakonu Najświętszej Marii Panny ​

Gdy wszystkie siły Chrystiana zostały pokonane ,
Wielki Mistrz wystąpił z propozycją rozejmu . Król Dani odmówił .
Duńska blokada krzyżackich portów zaczynała się odbijać na zakonnym skarbcu. Sytuacja stawała się krytyczna. Nadchodziła zima a skarbiec świecił pustkami .W maju 1481 umiera Chrystian I . Na tron duński wstępuje Chrystian II , który był bardziej skory do zawarcia pokoju.

Rok 1482​

Problemy ze Szwecją zmusiły Danię do zawarcia pokoju z Zakonem.
Pokój podpisano w Holsztynie. Zakon uzyskał Stargard oraz zostało obniżone cło w cieśninie Sund. Wygrana nad Danią została okupiona dużymi stratami w armii , a skarbiec państwa świecił pustkami .

Zakon po wojnie z Danią​

 

Rozdział IV
1486-1530​

Obecnie wielkim mistrzem Zakonu Najświętszej Marii Panny jest Martin Truchsess von Wetzhausen. Po wygranej wojnie z Danią , Zakon umocnił swoją pozycję w handlu na Bałtyku . Państwa ościenne takie jak Polska muszą się teraz liczyć ze zdaniem Zakonu . Zajęcie pomorza pozwoliło na scalenie ziem powiększonego państwa zakonnego . Przemarsz wojsk w kierunku Nowej Marchii nie wymaga już zgód ze strony polskiej .

W 1498 roku wielkim mistrzem zostaje Fryderyk Wettyn. Państwo Fryderyka to nie to samo państwo jakie pamiętamy z początku stulecia .
W debatach na temat spraw Zakonu coraz częściej biorą udział osoby świeckie . Komturem Pomorza nie jest zakonnik tylko były kupiec z Gdańska . Mimo wewnętrznych zmian , zakon wciąż stoi na straży Chrześcijaństwa na terenach środkowej europy . Rycerze zakonu często wyruszają na wyprawy przeciwko Turcji która nęka Węgry .
Fryderyk wprowadza zakon w nowe stulecie . Pąnstwo z silną , dobrze wyszkoloną armią , pełnym skarbcem i z unormowanymi stosunkami dyplomatycznymi z sąsiadami .

1510 umiera Fryderyk Wettyn jego miejsce zajmuje Albrecht Hohenzollern. Albrecht wybrany został na urząd wielkiego mistrza przy poparciu cesarza Maksymiliana I . Silna władza jaką posiada wielki mistrz zakonny pozwala mu na zlikwidowanie urzędów wielkiego szpitalnika i wielkiego szafarza, które setki lat istniały w ramach zakonu. Budzi to niezadowolenie wśród rycerstwa.

Sprawy wewnętrzne ucichły gdy w 1511 Brandenburgia wypowiada zakonowi wojnę . Joachim I Nestor władca Brandenburgii zaatakował zakon pod pretekstem odzyskania Nowej Marchii . Reakcja sojuszników zakonu musiała wywołać przerażenie Joachima . Polska , Węgry i władcy księstw Śląska poparli zakon w wojnie . Brak wielkiego marszałka zmusił Albrechta Hohenzollerna do osobistego pokierowania wojskami zakonu .
Wielki mistrz wykazał swoje zdolności bojowe już w pierwszej bitwie stoczonej na terenach koło miasta Berlin . Rankiem rozpoczęła się bitwa .
Armia Brandenburgii składa się głownie z ciężkiej i lekkiej jazdy . Podstawę wojsk zakonu stanowi piechota wyposażona w piki i halabardy.
[center:1cec0c5268]
Wojsko zakonu z okresu wojny z Brandenburgią [/center:1cec0c5268]

Albrecht postanawia sformować czworobok . Joachim przekonany o sile swojej ciężkiej jazdy daje rozkaz do ataku . Z środka czworoboku w którym stoją żołnierze wyposażeni w kusze a nieliczni w broń palną , rozpoczął się ostrzał zbliżającej się kawalerii . Mimo silnego ostrzału wielu rycerzy Joachima dotarło do czworoboku Albrechta . Uniesione piki zatrzymały pędzącą kawalerie . Rycerze Brandenburgii pospadali z koni. Nadszedł czas na halabardników i piechotę wyposażoną w broń palną. Pozostawione piki trzymały rycerzy na odległość , gdzie mogli być ranieni przez halabardy . Joachim Nestor poniósł klęskę . Bitwa oznaczała kres dominacji ciężkozbrojnej jazdy rycerskiej na polach bitew.
Widząc rozmiar swojej klęski tego samego roku Brandenburgia zgadza się
na pokój. Ziemie zakonu wzbogacają się o prowincję Nieder Lausitz .

1513 Polska widzi , że toczona wojna między Litwą a Rosją daje szanse przesunięcia granic wschodniej Polski. Wiosną Polska wypowiada wojnę
Litwie . Zakon opowiada się po stronie Polski . Wsławiony Albrecht po bitwie w Brandenburgii rozpoczyna marsz na ziemie północnej Litwy .
Pierwszy atak został skierowany na ważną twierdze na Żmudzi , Taurogi.
Do ostrzału użyto pocisków zapalających . Gdy rozżarzone kule armatnie wznieciły ogień , załoga Litwinów skapitulowała . Był to jednak początek zmagań . Kolejnym celem stała się Horodna . Na tę wyprawe zmobilizowano 30 000 żołnierzy z artylerią . Kolejna forteca stanęła w ogniu co zmusiło w tym samym roku załogę do poddania się .
[center:1cec0c5268]
Użycie artylerii pod Horodna[/center:1cec0c5268]

1514 to ważna data na szeroką skale użyto broni palnej . Troki bo tam stoczono bitwę to symbol nowej ery w dziedzinie wojskowości . 10 000 żołnierzy zakonu wyposażonych w arkebuzy i armaty pokonało 30 000 armie Litwinów . Bezradność wobec nowej broni zmusiło Litwę do natychmiastowej kapitulacji . Pokój w porównaniu do ogromu strat po stronie obrońcy i tak był łagodny . Do Polski przyłączono Podlasie i Podlasie zachodnie . Zakon natomiast ustanowił na przyznanych mu ziemiach komturie Horodna .
[center:1cec0c5268]
Ziemie Zakonu i Polski po pokoju z Litwą[/center:1cec0c5268]

Rok 1519 to czas wojny między Konfederacją Inflancką a Rosją . Zakon i Polska wyczerpane wojną z Litwą nie wezmą udziału w tej wojnie .

Augustiański mnich Marcin Luter sprzeciwiał się praktyce sprzedaży odpustów, w wyniku czego 31 października 1517 r., zawiesił na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze 95 tez.
[center:1cec0c5268]
Luter przybija tezy [/center:1cec0c5268]

1521 roku papież Leon X wyklina lutra .Heretyk nie spłonął na stosie, miał bowiem potężnego protektora w osobie Fryderyka Mądrego. Nawet cesarz Niemiec, Karol V, nie odważył się nakazać wydania Rzymowi Lutra . Szpiedzy zakonu wyruszyli do Rzeszy niemieckiej w celu zgładzenia kłopotliwego mnicha . Bez efektów . W 1524 chłopi z rzeszy popierają poglądy Lutra .
Jednymi z postulatów są .
-Całkowita negacja stosunków feudalnych
-Należy siłą odebrać dobra panom feudalnym i duchownym (kościoły, klasztory) i równo rozdzielić je między chłopów
Zaniepokojeni rycerze zakonu zaczynają namawiać wielkiego mistrza o szybkie powołanie pod broń żołnierzy zakonu . Wielki mistrz jednak zwleka. Do granic zakonu dociera przekazywane słowo nawołujące do wystąpienia przeciw swoim panom , w miastach narasta niezadowolenie .
W zachodniej rzeszy wybuchają bunty .
[center:1cec0c5268]
Zbuntowane chłopstwo rabuje kościoły[/center:1cec0c5268]

Mimo obaw za Łabą jest na razie spokojnie . 28 maja 1525 wielki mistrz oświadcza , że popiera Lutra . Wielu rycerzy zrzuca białe krzyżackie płaszcze . Jednak część zostaje dalej wierna idei zakonu . Następnego tygodnia Albrecht zostaje ekskomunikowany przez papieża .
Pięciu rycerzy zakonu pod wodzą Waltera von Cronberga zabija w nocy wyklętego wielkiego mistrza . Następnego dnia Walter ogłoszony zostaje nowym mistrzem zakonu . 62 braci i pół braci którzy sprzeniewierzyli się
dogmatom kościoła katolickiego zostaje powieszonych w centrum stolicy zakonu , Królewcu . Szybka mobilizacja 20 tys żołnierzy zapobiega buntowi mieszczan w stolicy . Wieść o morderstwie Albrechta dociera do Marchii gdzie chłopstwo zaczyna się buntować . Mobilizacja kolejnych żołnierzy pozwala na szybkie stłumienie buntu . Walter von Cronberg jest zadowolony z szybkiego opanowania sytuacji . Słowa uznania i gratulacje przesyła papież . Głowa kościoła namawia też do walki z szerzeniem nowych poglądów na terenie państwa zakonnego i Rzeszy .
Rozpoczyna się okres walki z heretykami zamieszkującymi tereny zakonu.
[center:1cec0c5268]
Misjonarz zakonu nawraca heretyków [/center:1cec0c5268]

 

Rozdział V Nawracanie
1530-1580​

Kolejne lata w państwie zakonnym to czasy walki z heretykami , którzy poparli Lutra .
Brak początkowych sukcesów nie zniechęcał mistrza zakonu . W 1536 roku na ziemiach komturii Kleinlitauen miejscowi chłopi zamordowali wysłanego tam misjonarza . Na tym się nie skończyło , niezadowolony motłoch wzniecił bunt . Zaniepokojony mistrz próbował negocjować. Bez rezultatów. Zbuntowała się także Marchia . Wysłano wojsko do stłumienia chłopskiej rebelii.

Tłumienie rebelii w Marchii ​

Po opanowaniu sytuacji zaczęto przymusowo nawracać niewiernych. Kolejnemu wysłanemu misjonarzowi udało się nawrócić zbuntowaną prowincję Kleinlitauen .

Radosna wiadomość jaka nadeszła od misjonarza po nawróceni heretyków.​

Protestancka Dania oficjalnie wystąpiła w obronie heretyków zamieszkujących Zakon.
Coraz częściej udawało się przechwycić broń i pieniądze słane przez króla Dani dla protestantów pruskich. Walter von Cronberg mistrz zakonu zareagował wojną. Po stronie protestanckiej Dani opowiedziała się katolicka Norwegia . Siły zakonu wciągu miesiąca opanowały Pomorze przednie , należące do Norwegii. W 1543 roku Szwecja Gustawa I Wazy wypowiada wojnę przymierzu Dani i Norwegi. Toczone wojny o wpływy między protestantami ociągają uwagę od zakonu. Wielki mistrz umiera jesienią. Nowym mistrzem zostaje Wolfgang Schutzbar. Wojna toczy się nadal. Wiosną 1544 roku desant 10 000 norweskich żołnierzy zostaje rozbity. Armia norweska widząc porażkę w ataku od strony morza , postanawia zaatakować od strony lądu. Atak odwołuje Chrystian II król Dani. Widząc tragiczną sytuacje w wojnie z Szwecją postanawia zakończyć konflikt z Zakonem.
Pokój podpisany w Holsztynie przyznaje zakonowi Pomorze przednie .

Ziemie po pokoju holsztyńskim ​

Rok 1547 przyniósł nam kolejnego wroga. Brandenburgia przeszła na protestantyzm. Zachodnia granica państwa zakonnego stała się jednocześnie granicą kościoła Rzymsko-Katolickiego. Misja wysłana do nawracania komturii Kulmelrland przyniosła efekty. Mieszkańcy porzucili tezy Lutra i z powrotem uznali zwierzchnictwo papieża.
Sytuacja w Niemczech nie rysowała się ciekawie. Większość państw niemieckich poparło nową religię. Tajny list papieża dawał wolną rękę zakonowi na ziemiach wyznających protestantyzm. Nawrócenie komturii Ukermark i wezwanie papieża do krucjat przeciwko heretykom zaowocowało reformom armii. Żołnierze zakonu zostali wyposażeni w muszkiety
znacznie łatwiejsze w obsłudze niż arkebuzy. Powiększono armię z 30 000 do 50 000 żołnierzy. Winrich von Kniprode mistrz zakonu przystąpił też do reform administracyjnych.
Do pozyskania większej ilości dobrze wyszkolonych wojowników , złagodzono śluby zakonne
przy poparciu Watykanu. Przyznano większe prawa mieszczanom. Reformy dosięgły kapitułę, która przestała być zgromadzeniem tylko braci zakonnych. Ograniczono też do 100
osób , liczbę uczestników biorących udział w obradach kapituły.
Silne scentralizowane państwo , posiadające najnowocześniejszą armie w europie. Było gotowe do uderzenia na protestantów w Niemczech .
Sygnałem do ataku była ekskomunika księcia Maklemburgii . W 1559 wojska zakonu zaatakowały protestantów w Prowincji Gustrow. Muszkiety okazały się bardzo skuteczną bronią . Obrońcy nie mieli dużo do powiedzenia . Opanowano ważniejsze miasta i pokierowano wojska na stolicę Maklemburgii . Żołnierze opanowali zamek księcia Jana Albrechta I
Tego samego roku Jan Albrecht został zmuszony do podpisania pokoju .

​

Zakon znów wygrywa​

W 1560 roku wybuchła wojna religijna we Francji. Konflikt pomiędzy francuskimi protestantami - tzw. hugenotami, a królową Francji - katoliczką Katarzyną Medycejską.
Przywódcą hugenotów był Ludwik I Burbon , katolikami dowodził natomiast książę Franciszek Gwizjusz. Po roku walk wojna została zakończona traktatem w Amboise. Traktat
gwarantował protestantom ograniczoną wolność religijną oraz dwa bezpieczne regiony w kraju.
Tego samego roku mistrz Zakonu Gotthard Kettler poddał ziemie Inflant Zygmuntowi Augustowi. Gotthard Kettler będąc lennikiem Polski otrzymał Księstwo Kurlandii i Semigalii wydzielone z Inflant.

Po sukcesach w Maklenburgi wielki mistrz postanowił uderzyć na Brandenburgie .
Brandenburgia w 1547 ogłosiła się protestancka. Mistrz zakonu Wolfgang Schutzbar
wyruszył z wyprawą wiosną 1562 roku . Strategiczny plan zakładał opanowanie stolicy
Brandenburgii , Berlina. Przekształcone w twierdze miasto stało się celem kampanii. Podjęta wyprawa miała zadecydować o losach wojny . Berlin był najbardziej rozległa z dotychczas obleganych przez zakon twierdz. Posiadał liczną i zdeterminowaną załogę , oraz duże zapasy
żywności i amunicji. Wojska zakonu przypuściły wiele szturmów , ponosząc ciężkie straty.
Uszczuplone siły zakonu ograniczały się do blokady i odpierania ataków załogi protestanckiej. Zimą na wyczerpane wojska zakonu ruszyła nowo sformowana armia Brandenburgii dowodzona przez Johana Georga. Zakon poniósł wielką klęskę.
Rozpoczął sie odwrót. W pospiechu uzupełniono stan załogi w zakonnych twierdzach i czekano na wroga. Żaden atak nie został przypuszczony. Brandenburgczycy ograniczali się
do plądrowania nadgranicznych wsi. Wojna trwała by tak w nieskończoność gdyby nie odezwa papieża o udzielenie pomocy zakonowi. Jako pierwszy przyszedł z pomocą król Polski. Wspomógł zakon kawalerią i armatami. 1566 roku udało się przy pomocy Polski zorganizować kolejną wyprawę . Znów celem stał się Berlin . Tym razem jednak nie szturmowano stolicy . Ograniczano się do blokowania miasta. Oblężeniem zajęli się żołnierze zakonu i Polska artyleria . Polska kawaleria ruszyła dalej na zachód gdzie koncentrował siły
Johan Georg. Polskiemu królowi udało się zaskoczyć nie przygotowany do obrony obóz.
Polska kawaleria rozbiła siły Brandenburgii . Rok później 1567 Berlin skapitulował . Brak żywności i pożar w mieście zmusił obrońców do poddania stolicy. Mieszkańcy Brandenburgii chcieli pokoju . Ukrywający się Johan Georg nie zgadzał się na pokój . Wywiązał się przeciw niemu spisek i został zabity przez nie zadowolonych poddanych. Brandenburgia po przegranej wojnie oddała prowincję Altmark . Panujący chaos w Brandenburgii po śmierci władcy wykorzystał Zakon. Popierany przez Zakon Robert Fryderyk I został osadzony na tronie. Księstwo złożyło hołd lenny Zakonowi.

Zakon i jego nowy lennik​

 

Rozdział VI ​

1580-1640​

Europa dalej jest polem walk między protestantami a katolikami. Mimo początkowych sukcesów zwolennicy Lutra powoli wycofują się z opanowanych terenów. Punktem zwrotnym były wojny religijne we Francji. Pokonanie Hugenotów znacznie zmniejszyło obszar gdzie kierowano się nową religią . Francja szybko przeszła do kontrofensywy i zdołała odbić tereny , które odłączyły się od niej podczas wojen religijnych .


Po unii Lubelskiej i sekularyzacji zakonu inflanckiego Rzeczpospolita zyskała dwóch nowych wrogów prawosławną Rosję i protestancką Szwecję . Odwróciło to całkowicie uwagę od Zakonu. Przez wojny toczonych o Inflanty , ucierpiało centrum handlu w Gdańsku.
Dla Rzeczpospolitej liczyła się wojna , handel zszedł na drugi plan. Coraz mniejszy udział kupców w zyskach miasta doprowadził do zamarcia handlu . Mimo to miasto , znalazło alternatywę . Dobrze rozwinięty port i stocznie posłużyły do budowy statków przeznaczonych na eksport.

Problemy finansowe Zakonu zwróciły uwagę Saksonii . Wielki mistrz Henryk IX starał się
zapełnić skarbiec bezskutecznie . W 1610 roku Saksonia wypowiada wojnę Zakonowi . Do wojny przystąpił wasal zakonu Brandenburgia . Armia zakonu w pierwszym dniu wojny posiadała 20tys. doświadczonych i dobrze uzbrojonych żołnierzy regularnych.
Liczba żołnierzy po stronie Saksonii została oszacowana na około 40tyś. Jednak ich wojsko nie było dobrze wyszkolone. Krystian II Wettyn poprowadził wojska Saksonii pod Berlin stolice Brandenburgii. Pod Berlinem miała zostać stoczona decydująca bitwa. Obrońcy miasta dzielnie odpierali ataki Krystiana. Oblężenie trwało od marca.

Artyleria saksońska ostrzeliwuje Berlin
​

W maju 1611 roku do Brandenburgii dotarły wojska zakonu. Żołnierze wielkiego mistrza opanowali pobliskie wzniesienie . Armia Saksonii znalazła się miedzy wojskami zakonu a obleganym Berlinem. Bitwa rozpoczęła się rankiem 6 maja atakiem wojsk Krystiana na zajęte wzniesienie. Znajdujący się tutaj żołnierze zakonu zostali wyparci. W tym samym czasie niespodziewanie obrońcy Berlina uderzyli na wojska pozostawione do blokady miasta. Krystian musiał zawrócić część sił w celu odparcia ataku z miasta . W szybko wykonanym kontrnatarciu Zakon odzyskał wzniesienie. W południe wielki mistrz przeprowadził kolejny atak na osłabione już siły Saksonii. Jednoczesny atak ze strony Berlina i wzniesienia na , którym znajdowały się siły Zakonu mógł doprowadzić do okrążenia wojsk Saksonii . W pospiechu Krystian II uciekł z pola walki obawiając się niewoli . Generał Hans Dietrich zmuszony został do przegrupowania i wycofania swoich wojsk na pozycje z dala od Berlina.
Tego samego roku rozpoczęto rokowania pokojowe . Brandenburgia żądała prowincji Magdeburg a zakon prowincji Sachsen. Nowa wojna z Austrią zmusiła Saksonię do podpisania korzystnego dla zakonu pokoju.

Po zwycięstwie nad Saksonią papież nalegał by zakon zaatakował protestancki Hanower.
Wielki mistrz nie mógł się zdecydować czy rozpocząć nową wojnę. W 1620 umiera Henryk IX. Wielkim mistrzem zostaje Henryk Albrecht I. Nowy mistrz pełen zapału do walki , atakuje księstwo Hanoweru. Wojska zakonu nie napotykając oporu docierają 20 marca 1621 do rzeki Leine nad którą leży Hanower . W trakcie pokonywania rzeki po prowizorycznej przeprawie mostowej wojska zakonu , napotkały nadciągające z kierunku południowego oddziały protestanckie. Protestanci otworzyli ogień z dział. Żołnierze Hanoweru usiłowali zniszczyć most by uniemożliwić dokończenie przeprawy. Liczniejsza artyleria zakonu której udało się przeprawić ostrzelała pozycje przeciwników . Na moście było widać objawy paniki dopiero interwencja samego wielkiego mistrza uspokoiła żołnierzy . Gdy tylko na drugi brzeg przeprawiła się wystarczająca ilość piechoty , natychmiast rozpoczął się atak w kierunku pozycji protestantów. Atak przerwał ostrzał mostu co pozwoliło na dokończenie przeprawy. Żołnierze Hanoweru zaczęli wycofywać się do miasta. Następnego dnia wielki mistrz wydzielił oddział , który miał za zadanie opanować pałac księcia Hanoweru . Reszta wojsk natomiast musiała związać walką protestantów wciąż pozostających w mieście. Nie broniony pałac księcia łatwo został opanowany. Żołnierze w mieście złożyli broń. W 1613 roku państwo zakonne dokonało aneksji Hanoweru .

Granice po aneksji Hanoweru
​

Austria w 1615 roku rozpoczęła wojnę z protestantami na południowym zachodzie Niemiec i na terenach Czech . Szybkie sukcesy Austriaków zaniepokoiły niektóre państwa protestanckie , które w obawie przed wojną przeszły na katolicyzm . Do kościoła rzymsko-katolickiego powróciła nawet Saksonia , która jeszcze parę lat temu walczyła z zakonem.

Sytuacja religijna w Europie​

W 1620 roku rozpoczęła się wojna między Rosją a Polską. Dobrze dowodzone wojska polskie w szybkim czasie opanowały Moskwę a Rosja została zmuszona do kapitulacji.
Rzeczpospolita stała się niekwestionowaną potęgą w Europie co bezpośrednio zagraża zakonowi. Pod naciskiem króla polski w 1625 Węgry zostały przyłączone do Polski.
W 1630 roku kolejnym posunięciem Polski była pokojowa aneksja Kurlandii i Maklenburgii.
Austria widząc silną pozycje Polski podpisała z nią sojusz. Do przymierza Polsko-Austriackiego dołączyły państwa niemieckie Berg , Bawaria , Wittenberga . Rozkład sił wyraźnie zaniepokoił wielkiego mistrza. W 1635 zawarto sojusz między Zakonem , Rosją i Szwecją . Do sojuszu w 1640 dołączyła Francja . Sprzymierzeńcy zakonu trzymali króla polskiego na dystans od Gdańskiego pomorza.Wybuch wojny oznaczał by walki w całej Europie. Zakon widząc patową sytuacje na kontynencie zlecił podjęcie wypraw , mających na celu dotarcie do Ameryki. Ekspedycja miała trwać rok , w tym czasie postanowiono zbadać
północne wybrzeże Ameryki . Od tej wyprawy miało zależeć czy zakon podejmie próby wysłania tam swoich osadników .

 

Rozdział VII
1640-1700​

Jest wiosna 1641 roku. Do gdańskiego portu powróciła ekspedycja wysłana przed rokiem w kierunku Nowego Świata . Uczestnicy wyprawy opowiadali o nowym kontynencie. Wiele uwagi poświęcono ludziom zamieszkującym Amerykę . Starano się dowiedzieć czy są agresywni i jak reagowali na kontakt z religią chrześcijańską. Pierwsze spojrzenie na tych dzikich ludzi dawało nadzieje współpracy . Czas miał pokazać jak będzie naprawdę. Warunki klimatyczne sprzyjały kolonizacji. Pierwsi osadnicy popłynęli już następnego roku. Miejsce gdzie założyli nową osadę nazwali Fort Pernau . Po roku nowa kolonia stała się
samo wystarczalna. W kolejnych latach do Ameryki wypływało coraz więcej mieszkańców .
W 1650 liczba koloni powiększyła się do pięciu. Lecz nadal wiele obszarów było wciąż nie zamieszkanych. Zakonni odkrywcy zapuszczali się coraz dalej w głąb kontynentu .

Jedem z obrazów przedstawiający rdzennych mieszkańców Ameryki
​

Szybki rozwój kolonii i napływ osadników doprowadził do wielu konfliktów z plemionami indiańskimi. Częste wyprawy Indian na osady Zakonu nie obyły się bez rozgłosu w Europie.
Walki toczone w Ameryce zaniepokoiły wielkiego mistrza. Co ciekawe dzikie ludy ameryki
często stawały się inspiracją dla autorów książek. Jednak Wielki Mistrz nie był zafascynowany rdzennymi mieszkańcami Ameryki. Spadek obrotów handlowych między kontynentem a koloniami sprawił , że w 1656 roku została sformowana wyprawa dowodzona przez Hansa von Aschaffenburg. Celem było zapenienie bezpieczeństwa kolonistom zakonu , oraz jeżeli to możliwe nawrócenie Indian na chrześcijaństwo. W przeciwnym wypadku ich ziemie miały zostać spalone , a Indianie wygnani.

Gdy statki von Aschaffenburga zbliżały się do koloni Wetzhausenburg. Kapitan statku zauważył dym na lądzie. Gdy żołnierze postawili stopy na ziemi ich oczom ukazał się straszliwy widok. Cała osada doszczętnie zniszczona . Aschaffenburg wyruszył
więc na północ w kierunku Dorpatstein . Naszczęscie fort i miasto były całe . Gubernator zaczął opowiadać o częstych atakach Indian na niemieckich osadników.

W taki sposób mieszkańcy przedtawili atak tubylców na ich miasto​

Następnego dnia wojsko ruszyło w kierunku ziemi Indian.
Po drodze nie napotkali oporu . Dopiero po przekroczeniu rzeki oddzielającej kolonie Zakonu od dzikich terenów Ameryki . Napotkali na kilka małych osad czerwonoskórych , natychmiast zostali pojmani i odesłani wraz z eskortom do fortu . Tam o ich losie miała zadecydować ludnośc , która z ich strony wycierpiała tak dużo . Wyprawa nabierała tempa wioski indian które niechciały przyjąc nowej wiary były palone . Pozostali przy życiu i brani do nie woli . Tak po dwu miesięcznej wyprawie Aschaffenburg dotarł do terenów na których prawdowpodonie ludzka stopa jeszce nie postała. Postanowiono powrót do fortu. Mimo sukcesu w walkach , nie udało się pojmać wodza plemienia , które atakowało ziemie Zakonu. Wielki Mistrz zadwolony z przebiegu wyprawy mianował dowódce wyprawy Komturem koloni w Ameryce.
Po uporaniu się z nieprzyjaźnie nastawionymi dzikusami zmieszkującymi Amerykę , rozpoczęła się odbudowa . Ludnośc coraz częściej osiedlała się zdala od fortów obronnych .
Nowi mieszkańcy czuli się teraz pewnie . Mieszkania niektórych farmerów czy odkrywców i badaczy znajdowały się wgłębi lądu.

Kolonie Zakonu​

W 1678 roku rozpoczęto budowe wielkie portu . Port miał zaspokoić potrzeby kolonistów wyruszających do Ameryki , oraz usprawnić
wyładunek towarów przywożonych z koloni.

Nowy port
​

W polityce zagranicznej Zakon dążył do zawarcia przymierza z Rosją . W interesie obu państw leżało osłabienie Polski. Rzeczpospolita przez ubiegłe lata toczyła wojny z Turcją co bardzo nadszarpnęło polski skarbiec. Zakon interesował się niemieckimi miastami okupowanymi przez Polskę . Brema posiadała wielki port , który mógł by posłuzyc w dalszej ekspansji w Ameryce . Natomiast kontrolowanie Holsztynu dawało by dogodne pozycje do ataku na Danie głównego wroga Zakonu w basenie Morza Bałtyckiego. Pokonanie Polski i zajęcie jej ziem w niemczech znacznie umocniło by rolę państwa zakonnego w Cesarstwie.

Sporne ziemie ​

 

Rozdział VIII
1700-1730​

Na początku chciałbym przybliżyć sytuację panującą w Polsce . Osłabiona powstaniem na Ukrainie i po wojnie toczonej z Turcją Rzeczpospolita przestaje być państwem liczącym się w regionie . Niemieckie posiadłości króla polskiego są jedynie jego własnością na papierze . W 1700 roku wybucha na Litwie wojna domowa między rodami magnackimi.
Gdy August II Mocny w 1704 roku zostaje zdetronizowany , w Polsce przyspiesza proces rozkładu społeczno-politycznego państwa. Kolejne konfederacje dawały jasno do zrozumienia sąsiadom , że czas działać. Pierwszy krok zrobiła Szwecja zajmując polskie Inflanty , Rosja zajęła Witebsk . Brak reakcji króla polskiego był do przewidzenia . Polskie rody magnackie mogły wystawić większą armię niż król , lecz większość z nich została przekupiona . Zawisły czarne chmury nad Rzeczpospolitą .

Wróćmy teraz do Zakonu . Kolonizacja Ameryki zwolniła , mało osób emigrowało na zachód tereny te były nie przyjazne człowiekowi , prerie nie stanowiły dobrych miejsc pod uprawę , nie zanotowano tez większych złóż opłacalnych w eksploatacji surowców . Jednak nad atlantyckie miasta radziły sobie całkiem dobrze. Handel między Europą a Ameryką pociągał z sobą budowę portów i zwiększenie liczby statków. Towary sprowadzane z Ameryki uzupełniały braki w gospodarce na kontynencie europejskim.
Dobiegał koniec procesu nawracania protestantów na terytorium starego kontynentu.
Luteranie pozostali jedynie w Skandynawi i Anglii .

Dyplomacja wielkiego mistrza nie przestawała szukać porozumień handlowych czy wojskowych . Zakonowi udało się zawrzeć przymierze z Austrią , która szukała sprzymierzeńców do wojny toczonej sukcesję hiszpańską . Anglia i Holandia rządzone przez Wilhelma III Orańskiego oraz Austria , Zakon zawiązały przymierze w celu wykluczenia Francji , dążącej do opanowania spadku Hiszpańskiego .

Ludwik XIV
​

Flota angielsko-holenderska licząca 227 okrętów była dwukrotnie liczniejsza od francuskiej, a cesarz dysponował liczną i dobrze wyekwipowaną armią, zaprawioną w bojach z Turcją. Zakon przede wszystkim wspierał koalicje antyfrancuską finansowo. Wysłano także wielu zdolnych oficerów by podnieść ich umiejętności strategiczne jak , że potrzebne po długim okresie bez wojennym w Zakonie. Bardzo dobrze sprawdziły się w walce armaty niemieckiej produkcji znacznie przewyższając konstrukcje angielskie i holenderskie.
Francja w 1701 roku mogła wystawić 200 tys. słabo wyćwiczonych i źle zaopatrzonych żołnierzy. Jedyną nadzieją Francji były kłopoty w austryjackiej części Węgier (Większa część należy do Polski). Ludwik IV mógł liczyć na poparcie Bawari co stanowiło bezpośrednie zagrożenie dla cesarza i wielkiego mistrza. Doskonali dowódcy po stronie Austrii uniemożliwili
połączenie się armii Francji i Bawarii.
Sytuacja na morzu była opanowana przez Holandię i Anglię

Walka pomiędzy statkami koalicji antyfrancuskiej a okrętami hiszpańskimi
​

W 1706 sojusznicy zajęli Brabancję, Flandrię i Madryt oraz spustoszyli Kolonię .
Rokowania francusko-brytyjskie rozpoczęły się w styczniu 1711. Zakon też dążył do pokoju. Wielki mistrz planował interwencje w Polsce a pokój na zachodzie dawał by mu wolną rękę.
Pokój zawarty w 1712 roku zmienił całkowicie mapę polityczną Europy na zachodzie i pozostawił na tronie madryckim Burbonów . Z wyniku wojny Zakon nie zyskał żadnych zdobyczy , czy to terytorialnych czy finansowych . Wojna odwróciła także uwagę Austrii od Rzeczpospolitej , co dawało Zakonowi możliwość ataku na polskie posiadłości w Niemczech .

W tym samym czasie na wschodzie wojska cara Piotra Wielkiego pokonały w 1709 roku wojska Szwedzkie w bitwie pod Połtawą. Wygrana Rosjan pozwoliła na opanowanie
Inflant Polskich zajętych przez Szwedów . Polska pozostawała bezbronna , rozpoczął się wyścig o zdobycie polskich ziem.
1720 rok przynosi niemiłe zaskoczenie Austria-Rosja zawierają sojusz . Zakon został postawiony bez wyjścia . Każdy rok zwłoki dawał by coraz mniejsze udziały w wojnie z Polską . Wieki mistrz postanowił działać. Początkowo zajęto Bremę , następnie wojsko zostało skierowane by opanować Holsztyn .Co ciekawe nie napotkano oporu , Polska nie posiadała w tym rejonie żadnej armii . Brak reakcji króla polskiego szybko wykorzystano i zaatakowano Poznań . Idące na Poznań wojska Zakonu zostały zaatakowane . Polaków było około 30 tysięcy , mieli tylko 4 armaty . Zakon dysponował około 40 tysiącami żołnierzy wpieranych przez 70 dział . Polacy zdawali sobie sprawę z miażdżącej przewagi Zakonu postawili wszystko na jedna kartę, próbując wprowadzić zamieszanie w szeregach żołnierzy niemieckich atakując na całej linii frontu.
Na szczęście plan się nie powiódł . Wprawdzie prawe skrzydło polskie zmusiło do odwrotu znajdujące się naprzeciw siły zakonu ale lewe skrzydło zostając w tyle w biegu natknęło się na 'uciekające do przodu" prawe skrzydło niemieckie, którego przewaga liczebna uniemożliwiła atak polski. Zwycięstwo zmusiło Polskę do rokowań .
Zakon uzyskał Bremę i Holsztyn . Północne Niemcy były zjednoczone pod krzyżem Zakonu. Rosja coraz śmielej wysuwała pretensje do polskiego tronu , a Austria zażądała Węgier i północnych Czech od Polski. Czas pokaże czy Rzeczpospolita opanuje sytuacje
czy stanie się polem bitwy .
Kłódeczka, jak coś to wiadomo PW
Ser