Źli zakonnicy

Jest to mój pierwszy w życiu aar, więc proszę o wyrozumiałość i jakąś konstruktywną krytykę. Przepraszam za brak screenów, ale to tylko taki wstęp i za bardzo nie ma czego pokazywać

Christ ist erstanden!


Sytuacja w Europie środkowo-wschodniej stawała się coraz bardziej napięta. Zakon krzyżacki prowadził działania wojenne na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Król Polski zachowywał postawę bierną, podobnie monarcha Duński. Cesarstwo Niemieckie darzyło Krzyżaków sympatią, lecz nie ingerowało w ich politykę. Nowogród jako przedstawiciel religii innej niż katolicyzm skłaniał się ku Litwie, lecz nie podejmował żadnych konkretnych działań.

Nowym wielkim mistrzem Zakonu Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie został były wielki komtur Gunther. Był to człowiek okrutny, lecz rycerz znamienity i biada temu kto się z nim w polu spotkać musiał, toteż cieszył się szacunkiem i poważaniem wśród braci zakonnych. Nikt nie śmiał sprzeciwiać się jego woli, więc Gunther mógł swobodnie realizować swoje plany polityki ekspansywnej.

Rok 1250 :
Pierwszą reformą przeprowadzoną przez Gunthera było poprawienie jakości dróg na terenie państwa zakonnego. Miało to usprawnić handel i zwiększyć szybkość poruszania się armii. Następnie, może niepotrzebnie, wielki mistrz wdał się w grę polityczną z Królestwem Polski. Rozkazał zająć Białystok, który przed buntem znajdował się pod zwierzchnictwem króla i który Polacy w najbliższym czasie zamierzali odbić. Gunther wydał rozkaz komturowi Dietrichowi, który panem w Toruniu był, niezwłocznie zdobyć zbuntowaną wieś.
Dwustu siedemdziesięciu jeden buntowników znajdowało się w osadzie. Komtur rozkazał ruszyć na nich, żadnych przygotować wcześniej nie czyniąc. Dufny w potęgę zakonu nawet nie myślał o możliwości porażki. Miał rację. Nie mogło skończyć się to inaczej, niż pogromem wrogich wojsk. Niezwłocznie rozpoczęto tam pracę nad budową drewnianego grodu, mającego zapewnić osadzie ochronę przed barbarzyńskimi Litwinami.


Zima 1250 :

Zakon powoli zaczynał zdobywać przewagę nad sąsiadami. Do szeregów armii garnęło się coraz więcej znacznych lordów. O oto Ulrich Wahren, którego ojciec pod wielkim cesarzem niemieckim służył i poległ, zgłosił się na służbę do zakonu. Mistrz Gunther widział przed nim wielką przyszłość, więc z przyjemnością przyjął go w szeregi krzyżaków i uczynił komturem ziemi białostockiej.



W grudniu tego samego roku miał miejsce zjazd kapituły krzyżackiej w Malborku, na którym to spotkaniu postanowiono poszerzyć granice państwa o miejscowość Olysta.



Miał się tym zająć wielki komtur Maksymilian, korzystając ze swoich chorągwi i z ewentualnego wsparcia garnizonu zamku Dunaburg.



Plan został wykonany w stu procentach procentach już dzień później wznosiły się powoli częstokoły otaczające Olyste. Maksymilian po udanym wypadzie powrócił do Rygi.

Tymczasem wielki mistrz przygotowywał wyprawę wojenną wymierzoną w Pogan, celem zdobycia Pałangi i miasta Szawle. Nakazał zaciąg wojsk w Malborku.

W połowie grudnia 1250 roku przybyło do Dunaburga poselstwo litewskie, za wszelką cenę rozejm uzyskać chcące. Dla zakonu była to wróżba niechybnej klęski wielkiego księcia. Litwa zmęczona i zniszczona wojną nie miała już sił na prowadzenie dalszych działań wojennych. Dyplomaci zostali odprawieni z kwitkiem.

Na audiencję u wielkiego komtura do Rygi przybyło poselstwo z Nowogrodu, by negocjować umowę handlową z zakonem. Maksymilian, który był człowiekiem łagodnej natury i do każdej ugody skłonny, podpisał z sąsiadami korzystny dla obu stron układ.

W tym samym niemalże czasie do Torunia przybył Kacper z Płocka, polski poseł, którego oczekiwano już z dawna. Polska i Zakon Krzyżacki podpisali ze sobą pakt o nieagresji. Zagrożenie wojną z południa zostało oddalone.

Lato 1251r. :
Wielki mistrz pokazał już, że stawia na młodych, nowoczesnych dowódców. Udowodnił, że jest bardzo konsekwentny mianując komturem Thorstena von Balk, młodego i bardzo oddanego zakonowi rycerza.



Wreszcie zostały ukończone drogi w większości osad.



Udało się również sformować 3 nowe chorągwie w Malborku.



Państwo zakonne borykało się z problemami finansowymi, toteż mistrz postanowił zostać w Malborku i zająć się sprawami wewnętrznymi państwa, a na wyprawę wojenną posłał świeżo upieczonego komtura Thorstena. Von Blank zabrał ze sobą wszystkie oddziały stacjonujące w Malborku wraz ze sprzętem oblężniczym i ruszył pod Konigsberg, by połączyć się z wojskiem komtura Hansa von Schwarzenburga.

Zima 1251r.

Thorsten, który z wojskiem ogromnym ciągnął po Pałangę, liczne podjazdy rozsyłając, dowiedział się o dwóch armiach litewskich zmierzających ku zamkowi. Zwiększył więc tempo marszu i wyprzedził ich znacznie. W niedługo po nim pod mury dotarł Hans von Schwarzenburg ze znacznymi posiłkami. Postanowiono wziąć Pałangę szturmem od razu i skierować się na miasto Szawle, które znajdowało się nieopodal.

Bitwa :
Wojska Schwarzenburga pozorowały atak z tyłu grodu, a główne siły nacierały od frontu. Wprowadziło to zamieszanie wśród obrońców.
Thorsten zajął miejsce przy mangonelach, z tyłu armi..




Thorsten dał rozkaz do ataku. Machiny oblężnicze poszły w ruch.



Brama została wyważona. W mgnieniu oka dobiegli do niej krzyżaccy miecznicy, a tuż za nimi pikinierzy. Starli się oni z dużo gorzej uzbrojonymi wojskami Litwy. Stal przemówiła. Wojska pogańskie szybko zostały wepchnięte wgłąb grodu. Nie mogli już dłużej stawiać oporu.



Wjazd chorągwi komturskiej do zamku :



Zamek zdobyto i wymordowano z rozkazu Hansa niemalże całą ludność osady. W końcu zajęto Żmudź. Odtąd dwie wyspy Państwa Zakonnego zostały połączone, a Thorsten został ulubieńcem wielkiego mistrza. Wzbudziło to ogromną zazdrość w Hansie von Schwarzenburg, który również przyczynił się do zwycięstwa.

Wyczyszczone i zamknięte.
Jak wróci wena daj znać to otworzę.
Alojz.