Zu Ruhm! - Saksonia AAR

Długo zabierałem się do pisania AAR-ów. Zawsze kończyło się na dobrych chęciach. Teraz będzie inaczej Będę grał od 1337 roku a skończę na...czas pokaże póki co dokańczam pierwszy odcinek i niedługo go wstawię.

Spis treści:
Teigwaren 1 - Traut und Juwel
Teigwaren 2 - Zugang bis See
Teigwaren 3 - Fesseln Blut
Teigwaren 4 - Änderung Monarch
Teigwaren 5 - Allianz Staat​

 

Mapa to MyMap a wersja to WATKABAOI

-------------------------------------------------------

Teigwaren 1 - Traut und Juwel
(1337-1350)​

Na początku roku 1337 roku na tron wstąpił Rudolf I. Był on elektorem Saksonii ze strony świeckiej, ponieważ religię uważał na równi z prowadzeniem państwa. Wprowadził wiele reform, m.in: monetarne i dyplomatyczne.

Saksonia na początku 1338 roku.​

Gdy liście spadały z drzew, czyli jesienią w zamku pod Meissen podpisano sojusz z Würzburgiem. Pierwotni sojusznicy Saksonii - Hannover - nie byli zachwyceni nowymi sojusznikami. Dla nich to tylko ziemia która poszerzyłaby władzę sojuszu nazywanego po prostu Rzeszą. Dla umocnienia stosunków z Würzburgiem monarcha Rudolf I ożenił się z córką Otto II - Liudgardą.

Ślub Rudolfa I z Liudgardą.​

Tymczasem do Meklemburgii zostało wysłanych 6 kupców ze kamieniami szlachetnymi. Gdy pięć miesięcy później do króla doszła wiadomość o powodzeniu kupców ,miejscowy jubiler - Otto Glaus - ruszył do króla z pomysłem założenia warsztatu obrabiającego kamienie, dzięki czemu podwyższyłoby to ich wartość. Pomysł spodobał się królowi. Warsztat ten zwał się Glaus Und Sohn i stał się znany na całą Europę. Dzięki opodatkowaniu palatynatów i księstw ,no i dukatów z Meklemburskiego rynku dochód roczny wahał się między 40 a 50 dukatami.

Wiosną 1347 roku Polska także zechciała wziąć mariaż z Saksonią. Siostrzenica Kazimierza III - Monesława - pobrała się z synem Rudolfa I - Rudolfem II - który miał dopiero 10 lat. Razem mieli 28 lat. Dzięki temu ślubowi Polska mogła liczyć na pomoc w zaatakowaniu Śląska za którym także Saksonia nie przepada. Śląsk jednak ma wspaniałych sojuszników takich jak Węgry czy Czechy.

W grudniu 1347 roku dążąc za pomysłem Rudolfa I - czyli za zjednoczeniem niemieckich państw - do sojuszu wkroczyła Hesja. W podziękowaniu Hesja podarowała Saksonii wysadzaną złotem szkatułkę z napisem "Bonum ex malo non fit" czyli "dobro nie rodzi się ze zła". Miało to pewnie przemówić do Saksonii w sprawie Śląska, ale wojna była nieunikniona.

Także na zachód sytuacja wyglądała korzystnie. Szlachta Saksońska wyrywa się do bitwy. Mainz mogłoby ulec rozbiorowi, a we wszystkich innych państwach wprowadzić popłoch. Przypuszczalnie Palatynat opuści sojusz co dodatkowo poprawi sytuację wojenną.

Niecały rok później Rudolf musiał ulec pod swoją szlachtą i wojownikami, wypowiadając wojnę Mainz. Niestety Palatynat nie opuścił swych sojuszników w potrzebie. Armia Saksońska szybko rozprawiła się z małą armią stacjonującą w Erfurt. Tymczasem Hannover odpierał atak Nassau i Tieru, a Hesja budowała armię. Palatynat niestety napadł na nieprzygotowany Würzburg i zdobył go w cztery miesiące. Saksonia po zdobyciu Erfurt ruszyła pomóc sojusznikom, niestety nie zdążyła. Würzburg stał się własnością Palatynatu. Większość mieszkańców uciekła do Saksonii lub też do pobliskiej Norymbergii która nie brała udziału w wojnie. Po odmowie wcieleniu Erfrut do Saksonii zapadł pokój bezstronny. Rzesza była przybita po stracie swego sojusznika...

 

Chciałem żeby było klimatycznie..ale jeśli chcecie mogę dać parę obrazków
Mam wenę więc kolejny odcinek ukaże się dziś albo jutro

Teigwaren 2 - Zugang bis See
(1350-1362)​

Przez kolejnych pięć lat Saksonia rosła w siłę. Rudolf I rozbudowywał swą armię, a w szczególności tworzył nowe zastępy konnicy które są znacznie skuteczniejsze w boju. Szlachta Saksońska utworzyła zgromadzenie pod nazwą Gewinn fur Reich czyli Zwycięstwo dla Rzeszy. Obmawiano tam najważniejsze rzeczy dla państwa, dyskutowano nad wojnami a także o posunięciach Saksonii. Monarcha Rudolf także dyskutował tam ze szlachtą co podobało się wojakom, przybliżało to ich do króla, dzięki czemu wszyscy czuli się równi. Jednym z postanowień była wasalizacja Hannoveru lub Hesji.

Niespodziewanie w 1354 Hannover wypowiedział wojnę Gelre, prosząc Saksonię o pomoc, ponieważ Anglia była po stronie przeciwnej. Armia Saksońska pod dowództwem Aleksandra von Rastatta ruszyła w kierunku Oldenburga. Konnica rozbiła Armię Angielską, a piechota oblegała prowincję. Tymczasem konnica ruszyła pomóc Hannoverowi w walce pod Bremą. Osiem miesięcy później, a dokładniej ósmego stycznia 1355 roku po zdobyciu Oldenburga, armia ruszyła za konnicą. Gdy tam dotarli wystarczyło kilka dni by zdobyć Bremę.

​

Po zdobyciu tych prowincji Rudlof zaproponował pokój Anglii biorąc w zastaw Oldenburg. Edward III, jeszcze pod opieką Lorda Protektora zgodził się. Niedługo po tym Rudolf I zmarł spadając z konia podczas polowania. Władzę przejął jego syn Rudolf II. Ten ów człowiek był mniej porywczy od swego ojca, dzięki czemu w Saksonii nastał teraz czas rozwoju.

Pierwszym dekretem Rudolfa II było wysyłanie kupców do Meklemburgii. Niespodziewane efekty mogli zauważyć poddani monarchy. Magazyny zaczęły pustoszeć za to skarbiec rozrastał się.

​

Dzięki dodatkowym dukatom wybudowano dwie galery w Oldenburgu. Oczywiście starczyło pieniędzy na opodatkowanie księstwa. Hannover zauważając jak ich sojusznicy rosną w siłę, zgodził się zostać wasalem Saksonii.

Drugim dekretem było kontynuowanie planu swego ojca czyli zjednoczenie państw niemieckich. W 1357 roku do sojuszu dołączyła Kolonia. Tym samym Rzesza była jednym z potężniejszych sojuszy w Europie Środkowej.

I w końcu trzecim dekretem było poprawienie stosunków z innymi państwami. Po zakończeniu tej akcji za Saksonią nie przepadały tylko Francja i Anglia, i inne państwa bałkańskie. Państwa bałkańskie nie obchodzą zbytnio Saksonię, nie to co Francja i Anglia. Są bardzo silni, na szczęście jednak są zbyt daleko by im zaszkodzić.

W Europie nastąpiło wiele zmian, wiele państw zostało osłabionych czy nawet podbitych.

Mapa Środkowej Europy pod koniec 1362 roku​

 

na mapce nie mogłem zrobić "oumlałtów" bo to nie była polska czcionka a w tekście próbowałem stosować

Teigwaren 3 - Fesseln Blut
(1350-1395)​

Rudolf II bardzo rozbudowywał swe miasta. W Meissen poświęcił pięcioletnie zarobki państwa na podwyższenie fortecy. Tak samo uczynił dziesięć lat później w Wittenberdze. Ponadto wybudował katedrę imienia św. Jadwigi. Ludność była zadowolona z takiego obrotu sprawy, nie było wojen i okupacji prowincji. W 1356 roku, dzięki jego zasługom wybrano Rudolfa II na Cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Saksonia była poważniej dostrzegana w całej Europie. Nawet Anglia która nie nienawidziła Saksonii wysłała podarunek z tej okazji. Niestety dwa lata później odebrano tytuł Rudolfowi na rzecz monarchy Kolonii. Kilka miesięcy po tym nastąpiła druga tragedia - Rudolf II zmarł. Odprawiono mu pogrzeb i przeprowadzono go przez całe Meissen. Na tron wstąpił jego syn Rudolf III.

​

Rudolf III był taki jak jego dziadek - sprytny ale fanatyczny. Dzięki umiejętnością dyplomatycznym podpisał porozumienia handlowe z Polską i z Danią w 1360 roku. Monarcha długo obradował ze swymi podwładnymi i ze szlachtą na temat sojuszników. Byli oni dosyć słabi, a Saksonia sama dużo nie uczyni. Wymyślono więc wspaniałomyślny plan jak zakończyć sojusz przed 1395 rokiem. Wysłano kilka obelg w stronę sojuszników a później Saksonia wypowiedziała wojnę Fryzji. Gdy poproszono o pomoc sojuszników, wszyscy odmówili i tym samym Rzesza się rozpadła. Po zakończeniu marszu armii do Fryzji, Saksonia zarobiła także kilka dukatów. Nowymi sojusznikami Saksonii została Polska z:
Węgrami, Danią, Mazowszem, Brandenburgią i Litwą. Dzięki takim sojusznikom w 1369 roku Śląsk został rozbity pomiędzy Polskę i Saksonię.

Niestety dwa lata później sojusz został zakończony a wszystkie strony zostały bez sojusznika. Wtedy zdecydowano nad odbudową Rzeszy. Zaproszono Polskę, Czechy, Mazowsze i Hannover. Dzięki temu dawni sojusznicy znów zaczęli przepadać za Saksonią, co przyda się gdy będzie trzeba ich zaanektować. Saksonia ruszyła na zachód - zaatakowała Mainz - który toczył już wojnę z Palatynatem. Szybko zdobyto Erfurt i wojska ruszyły na stolicę. Gdy po trzech latach zdobyto twierdzę przeciwnika wysłano im propozycje.

​

Mainz nie mógł się nie zgodzić, dzięki czemu Rudolf III został uważany za największego zdobywce w rodzie Rudolfów.

Kolejne lata przemijały spokojnie. Dalsza rozbudowa i następne reformy przyczyniły się do tego ,że Saksonia to jedne z najbardziej rozbudowanych państw w Europie. Zbudowano kilka kamiennych dróg łączących ze sobą miasta. Posłano także kilku kupców na zachód by poszczycili się Meisseńskimi kamieniami szlachetnymi. W Oldenburgu zbudowano siedem galer i trzy statki wojenne. Forteca została rozbudowana także w Erfurt w razie gdyby Mainz chciało odzyskać swoje ziemie.

Mapa Saksonii i dodatkowe informacje, 1395.​

 

Ale co? xD

8 sekund później:

Aha, ą xD dzięki

Teigwaren 4 - Änderung Monarch
(1395-1450)​

Dynastia Rudolfów znikła ósmego października 1398 roku, gdy ostatni z rodu Rudolf III zmarł. Na tron wstąpił Albrecht III. Był on dobrym wojakiem i sprytnym dyplomatą. Właśnie dzięki jego inteligencji w 1400 roku Hannover został wcielony do Rzeszy. Tak, Rzeszy. Albrecht III tak właśnie kazał nazywać swój kraj. Gdy dwa miesiące później monarcha zmarł, zaczął rządzić w państwie Friedrich I der Streitbare.

Był on wspaniałym dyplomatą, i to dzięki niemu po zaanektowaniu Hannoveru, Saksonia powróciła na arenę międzynarodową. Niestety także szybko zmarł na dziwną chorobę, na którą zaraził się wyjeżdżając do Warszawy. Tron przejął jego syn Friedrich II. Jego zamiłowaniem było przede wszystkim umiejętności administracyjne. Zainwestował on w infrastrukturę by opadła inflacja. Zaczął on także budować bardziej zaawansowane fortece w całym państwie. Tylko w Oldenburgu i w Leipzig fortece były mniej rozbudowane od reszty.

Tymczasem Polska wypowiedziała wojnę Litwie prosząc o pomoc. Saksonia wyruszyła swą flotą statków przez Morze Bałtyckie w stronę Samogitii. Była to prowincja najbardziej wysunięta na morze, więc Armia Saksońska zaatakowała od razu wychodząc ze statku. W tym samym czasie Polska zajmowała wszystko co mogła spotkać na swej drodze. Po zdobyciu Samogitii, Saksonia ruszyła ku stolicy. Wojna ta trwała tylko dwa lata, pozbawiając Litwę poczucia bezpieczeństwa. Można śmiało stwierdzić ,że to był I Rozbiór Litwy.

Kilka lat później Polska zapragnęła dobić osłabioną już Litwę. Saksonia zdobyła tylko stolicę, którą ma blisko, a Polska znów pozajmowała pozostałości Litwy. Po tej wojnie wrogom została tylko stolica i Połock. Gdy pył wojny opadł Friedrich zebrał pieniądze i posłał misjonarza do Samogitii. Po okresie dziewięćdziesięciu miesięcy do Friedricha przyszła zadowalająca wiadomość.

​

 

mogę wczytać coś wcześniej ale nie dużo. Mega odcinek i tak będzie

Okazało się ,że ostatni save miałem z 1550 roku więc będzie normalnie

Allianz Staat
(1450-1501)​

Około roku 1456 Polska zechciała rozbić Czechy. Oczywiście Saksonia się zgodziła, nie zrezygnując z bogatych i drogich ziem od swego południowego sąsiada. Jako iż Saksonia zaraz po Francji miała najbardziej rozbudowaną technologię lądową zdobywanie fortec czeskich była formalnością. Polska powędrowała na Morawy a Saksonia ruszyła pod Sudety. Była to najbogatsza prowincja czeska pod względem wydobywanego tam surowca, czyli złota. Gdy Polska zaczęła oblegać Morawy, Armia Saksońska ruszyła już pod Szumawę i Tabor. Rzeczpospolita po zdobyciu Moraw ruszyła na stolicę. Kilka miesięcy później Czechy rozpadły się w pył, zamieszkując tylko jedną prowincję.

Wenecja podpisała umowę handlową z Rzeszą. Państwo znad Półwyspu Apenińskiego eksportowało głównie cukier i wino, a Saksonia wysyłała złoto i najróżniejsze bronie z których Rzesza korzystała. Dzięki Saksonii, Wenecja była coraz bardziej skuteczna w boju z dnia na dzień. Wysyłanymi broniami były najczęściej działa oblężnicze i polowe m.in: moździerze czy wężownice. Pomogło to Wenecji w zajęciu Neapolu w 1473 roku.

W 1480 roku w Meissen powstała pierwsza w Europie Akademia Sztuk Pięknych. Malarze z Polski, Francji i Kastylii bili się o to by pokazać tam ich obrazy, pozostając Rzeszę w centrum zainteresowania Europy. Na prośbę Francji, malarz Saksoński namalował obraz ukazujący obecnego króla Françoisa II. Stosunki znacznie się poprawiły dzięki czemu po zakończeniu sojuszu z Polską, Saksonia dołączyła do Francji.

​

Polska zajmowała coraz więcej prowincji w Europie Środkowej, od byłej Hesji do Wittenbergii. Francuska szlachta postanowiła napaść na Polskę gdy umocnią się na przodzie w technologiach lądowych. Saksonia inwestowała przede wszystkim w infrastrukturę, ale znajdowała także czas na technologię wojenne. Infrastruktura pozwalała już na budowę rafinerii, jednak celem było awansowanie urzędników na gubernatorów, a do tego jeszcze bardzo daleka droga.

Kastylia także zaczęła wcielać do swego królestwa coraz więcej ziem z Europy Środkowej, zajmując Bawarię i większą część Szwajcarii. Tego Rzesza nie mogła przetrawić, ich największy przyjaciel został podbity. Jesienią 1501 roku Saksonia wypowiedziała wojnę Kastylii. Francja będzie toczyć wojnę na Półwyspie Iberyjskim, a Rzesza postara się uwolnić Bawarię spod władz Kastylijskich. Dwunastego grudnia armia pod dowództwem marszałka polnego Fredericka ruszyła pod Straubing. Szturm przeprowadzono szybko i sprawnie, jednakże problem sprawiały stacjonujące wojska. Było ich dwa razy więcej niż wojsk Saksońskich, jednakże przegrały kilka razy pod Monachium i raz pod Landshut. Wojna zakończyła się tylko zdobytym Straubingiem.

​

----

jeśli się podoba to się odzywajcie, bo jak nie ma opinii to mi się pisać nie chce

a co do loga to serdecznie dziękuje Snufkinowi