Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1937​

​

Rozdział 1: Polityka wewnętrzna i zagraniczna​

Polityka wewnętrzna

​

​

Sytuacja wewnętrzna Republiki Rad​

Wielki Kryzys z końca lat dwudziestych i początku trzydziestych nie wpłynął znacząco na produkcję Związku Radzieckiego. Za najważniejszy powód "ominięcia" Kraju Rad przez wielki finansowy dół, który pociągnął za sobą takie potęgi jak Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Francja czy Niemcy, uznawana jest polityka wewnętrzna ZSRR. Odgórna kontrola gospodarki i natychmiastowe reakcje Moskwy na jakiekolwiek oznaki upadku pozwoliły zachować, a nawet zwiększyć produkcję. Dlatego też w lata trzydzieste Socjalistyczne Republiki Rad wkroczyły ze znacznie lepszym "startem" od innych potęg. Dzięki temu, w czasie gdy inni próbowali osiągnąć poziom sprzed kryzysu, ZSRR inwestowało ogromne sumy w rozwój gospodarki i przemysłu, wyprzedzając inne państwa.

Przemysł​

W polityce przemysłowej nadal obowiązuje zapoczątkowana w roku 1936 strategia dynamicznego rozwoju przemysłowego regionu nadwołżańskiego. Została ona opracowana przez Ludowego Komisarza Przemysłu i Produkcji Lazara Kaganowicza. Zakłada ona budowę 28 zakładów i fabryk ciągu 4 lat w "zagłębiu nadwołżańskim", w tym:
- 6 stalowni;
- 3 rafinerie ropy naftowej;
- 7 fabryk amunicji;
- 4 zakłady produkcji silników lotniczych (połączone w Fabrykę Lotniczą 'Wołga');
- 5 fabryk artylerii (Samarska Fabryka Artylerii);
- 3 fabryki pojazdów (Kazańskie Zakłady Samochodowe).


Do tej pory zakończono pierwszy z 4 etapów inwestycji i każdy z kombinatów rozpoczął pracę. W następnych latach zamierzone jest stopniowe zwiększanie efektywności i ilości produkowanych materiałów tak, aby w roku 1940 osiągnąć pełną wydajność.


Poza sztandarową inwestycją przemysłową, zakłady w ZSRR mają za zadanie "zwiększenie efektywności pracy oraz wprowadzenie do użytku najnowszych technologii" (Za: "Dyrektywa Przemysłowa: Plan na lata 1936-1938". Rozbudowywane się również najefektywniejsze i najpotrzebniejsze zakłady. I tak, w ciągu zaledwie 15 miesięcy od wdrożenia dyrektywy, wskaźnik produkcji względem roku 1936 osiągnął 108%.


Najważniejsze miejsca zgrupowania przemysłu:
- Leningrad
- Moskwa
- Charków-Donieck-Rostów
- Kijów
- Stalingrad
- Saratów
- Woroneż
- Kujbyszew
- Kazań
- Ufa-Swierdłowsk
- Nowosybirsk
- Krasnojarsk
- Irkuck
- Władywostok

Surowce​

Zapasy surowców, mimo dynamicznego rozwoju przemysłu i innych gałęzi gospodarki, zwiększają się. Za kluczowe minerały uznawane są: węgiel, stal i ropa. Te właśnie surowce, szczególnie wytwory ropopochodne, stają się coraz bardziej cenione na rynkach zagranicznych. Dzięki dobrze rozwiniętemu przemysłowi wydobywczemu, surowców wystarcza na zaspokojenie potrzeb przemysłu krajowego, powiększanie istniejących zapasów, a także na sprzedaż za granicę.

Handel​

Eksport


Z ZSRR sprzedawane są głównie wyroby przemysłu spożywczego. Do najważniejszych z nich należy zboże, które w dużej ilości trafia na rynki Europy Zachodniej. Znane na całym świecie jest także radzieckie drewno, które w gigantycznych ilościach wywożone jest na pokładach statków bądź na wagonach kolejowych. Innym ważnym towarem jest wydobywane na mroźnych pustyniach sybiru złoto i srebro. Choć jest sprzedawane w dużo mniejszych ilościach, profity uzyskiwane z niego są proporcjonalnie większe. Za granice (szczególnie do Niemiec) wędruje także ropa i towary ropopochodne. W Europie istnieje duży rynek zbytu dla tego typu towarów, więc dostarczane przez ZSRR produkty są wysoko cenione.


Import


Rosja Sowiecka, jako państwo niemalże samowystarczalne, importuje głównie najnowocześniejsze wyposażenie dla armii i lotnictwa. Niestety, przemysł ten nie pracuje jeszcze na pełnych obrotach, a także rodzimi inżynierowie dopiero nadganiają wielkie imperia w technologii, więc Kraj Rad zmuszony jest do importu tychże materiałów.

Społeczeństwo i ludność​

W latach trzydziestych nasiliła się polityka upaństwowienia gospodarstw rolnych. Wprowadzony terror pozwolił na w miarę szybkie zescalenie ziem chłopów w państwowe kołchozy, jednakże produkcja spożywcza znacząco upadła, poprzez deportację opornych do "Gułagów" na sybirze. Chłopi, którzy zostali, nie mieli motywacji do pracy, więc efektywność takiej produkcji znacznie spadła.

Polityka Zagraniczna

​

​

sytuacja polityczna w maju 1937​

Polityka zagraniczna, sterowana osobiście przez Józefa Wissarionowicza bądź Ludowego Komisarza Spraw Zagranicznych Maksyma Litwinowa nie zanotowała znacznych zmian.


Utrzymano dobre relacje z III Rzeszą, Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi. Szczególnie dobre relacje panują na linii Moskwa – Paryż. Do takiego stanu rzeczy przyczyniają się bliskie kontakty handlowe, a także lewicowy rząd Francji.


Jednocześnie, zgodnie z dyrektywą "Polityka Zagraniczna względem sąsiadów", przystąpiono do starać o poprawę stosunków z państwami Bałkańskimi (Rumunia, Bułgaria) oraz Turcją. Do Finlandii, krajów nadbałtyckich oraz Polski utrzymano – życzliwą bardziej lub mniej – neutralność.
Jednakże angażowanie się obcych mocarstw na tym terenie uznano za niewskazane i wyraźnie zasygnalizowano to na zewnątrz.


*********
Technikalia:
Hoi2 DD Armageddon v 1.1
Poziom: normalny/wściekły
przejmowanie techteamów: włączone

Do Czytelników:
- Komentować
- W następnych odcinkach: organizacja ACz., lotnictwa i fłoty :mrgreen:

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1937​

​

Rozdział 2: Organizacja sił zbrojnych​

Armia Czerwona​

W roku 1935 Ludowy Komisarz Obrony towarzysz Tuchaczewski wydał dyrektywę nr.173 "O organizacji Armii Czerwonej".​

Na jej mocy zreorganizowano siły lądowe, zarówno jako armie/korpusy jak i fronty.​

Przez cały 1935 i 1936 rok ACz była reorganizowana. Odwody STAWKI, znajdujące się za Uralem, a nie podlegające Syberyjskiemu OW ani Władywostockiemu OW zostały przerzucone na granicę zachodnią. Reorganizację zakończono dnia 21.10.1936, kiedy ostatnia jednostka (19. Armia na Krymie) dostała nowy numer i przydział do Odeskiego OW (Front Południowy). Aby opis jednostek był jaśniejszy, przedstawione one są w razie ew. konfliktu zbrojnego, gdy zostają dozbrojone (na skutek mobilizacji) oraz ich nazwy zostają zmienione na Fronty.​

Przedstawienie składu Frontów na granicy Zachodniej:​

​

Oprócz wykazanych wyżej jednostek istnieją osobne Fronty: Kaukaski (Baku-Tbilisi-Batumi) oraz Dalekowschodni (Władywostok-Chabrowsk-Błagowieszczeńsk-Jezioro Bajkał). Jednostki (armie w trakcie formowania) nie należące do żadnego Frontu zostały włączone w skład Odwodu Strategicznego.​

Numeracja Armii​

Armie zaczęto numerować w specjalny, określony sposób. I tak numery od 1 do 59 należały do Armii Ogólnowojskowych, jednakże nie koniecznie po kolei (co odnosi się do wszystkich armii piechoty). Liczbami od 60 do 69 miano numerować Armie Uderzeniowe. Od 70 do 85 zakładano nazywanie Armii Rezerwowych (Pospolitego Ruszenia) tudzież Odwodowych. Jednakże dotychczas (maj 1937) nie stworzono żadnej takiej jednostki. Korpusom Zmechanizowanym przydzielono kolejne numery od 1, a w Korpusach Kawalerii sprawa jest analogiczna, chociaż część generałów uważa, że lepszym byłoby nazywanie obu rodzajów korpusów jednymi numerami (tak aby np. numer 2 się nie powielał). ​

Składy poszczególnych Frontów zostaną przedstawione w dalszej części.​

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Rozdział 2: Organizacja sił zbrojnych​

Front Północny​

Stan na 31.12.1937​

Front Północny został utworzony 1 września 1936 roku, na mocy dyrektywy "O organizacji Armii Czerwonej". Początkowo składał się z sześciu Armii o numerach 1-6. Po przeszło półtorej roku służy w nim ponad 300 tysięcy ludzi w 32 dywizjach, które składają się na 11 armii. Po pełnej mobilizacji siły Frontu zwiększą się do 500 tysięcy ludzi (stan pełny każdej dywizji to 15,600 żołnierzy).​

​

Dowództwo Frontu znajduje się w kwaterze polowej niedaleko miasta Kem. ​

​

Front w czasach pokoju zorganizowany jest w Okręgi Wojskowe. W tym wypadku istnieją 2 OW: Leningradzki oraz Murmański. Struktury te faktycznie podlegają marsz. Egorowowi oraz sztabowi Frontu.​

Armie Frontu​

Na dalekiej północy, w rejonie miasta Murmańsk stacjonuje 4. Armia komdarma 2-giej rangi towarzysza Popowa. ​

​

Na południe od Murmańska, w rejonie Kandałakaszy rozlokowane są dwie armie: 39. komdarma Golikowa oraz 29. komdarma Kołpaczkina​

​

​

Są to armie pierwszej kategorii, z najnowszym uzbrojeniem. Zostały sformowane w roku 1936 i 1937, ale w wyniku pośpiesznego szkolenia wartości bojowe ich żołnierzy i oficerów mogą być znacznie niższe niż te, jakie się zakłada.​

Pomiędzy Kandałakaszą a Petrozawdowskiem, w leśnych ostępach puszcz znajduje się bodaj największe zgrupowanie sił Frontu Północnego. Znajdują się tam kolejno armie: 32. komdarma Gastyłowicza, 7. komdarma Własowa oraz elitarna 3. komdarma Tjuliena.​

​

​

​

Szczególnie ważna na tym odcinku jest wspomniana 3. Armia, doskonale wyszkolona, ale tylko częściowo wyposażona w najnowocześniejsze uzbrojenie. Większość żołnierzy tego zgrupowania nadal posiada przestarzałą broń, pochodzącą czasem nawet pamiętającą walki z Białymi.​

W okolicach Pertozawdowska stacjonuje natomiast trzon sił uderzeniowych Frontu. Składa się na niego 2. Korpus Zmechanizowany komdarma Żukowa oraz wspaniale wyszkolona i wyekwipowana 30. Armia komdarma Gorelena.​

​

​

Wszystkie jednostki są doborowe i służą w nich najlepsi żołnierze. Dla każdego znajdowanie się w tym zgrupowaniu jest powodem do dumy.​

Znajduje się w tym rejonie (w składzie 2.KZmech) jedyna dywizja pancerna Frontu. Uzbrojona jest głównie w czołgi T-26, obecnie jedne z najpotężniejszych maszyn na świecie. W dywizji jest ich 212, a oprócz tego w korpusie znajdują się również 132 samochody pancerne BA-20.​

Ostatnie armie Frontu znajdują się na przedpolach Leningradu, w Przesmyku Karelskim. Są to:​

1. Armia komdarma Tjulieniewa oraz 2. Armia komdarma Szaposznikowa.​

​

​

Naprzeciw Frontu Północnego znajduje się Armia Fińska, złożona najprawdopodobniej z 20 źle wyszkolonych i wyekwipowanych dywizji. Jak wykazują gry sztabowe, w razie konfliktu zmobilizowany Front powinien w miesiąc pokonać i rozbić jednostki przeciwnika. Niemniej jednak przewidywane jest dalsze wzmacnianie jednostek poprzez dosyłanie nowoforomowanych Armii.​

Lotnictwo Frontu​

Lotnictwo wspomagające Front składa się z 1., 2., 4. i 29. Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego i stacjonuje w Leningradzie, pod dowództwem generała Worożeikina. W przeważającej większości wyposażone jest w samoloty I-153 i I-152, chociaż powoli do jednostki dostarczane są także najnowsze Polikarpowy I-16.​

​

Od autora:​

- Za dużo screenów. Następnym razem powinny być połączone w parę, a nie 13​

- niestety, zestawienia armii muszę dokonać wg. Stanu na styczeń 1938, dlatego też akcja w 1937 zostanie opisana skrótowo.​

- zgłaszajcie swoje uwagi. Mam opisywać więcej o każdej armii? ​

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Rozdział 2: Organizacja sił zbrojnych​

Front Północno-Zachodni​

Stan na 31.12.1937​

Zarówno struktura Frontu Północno-Zachodniego, jak i jego liczebność są podobne do Frontu Północnego. Południowy sąsiad wcześniej opisanej struktury ma tylko o jedną dywizję więcej i tyle samo Armii.​

Dowództwo Frontu Północno-Zachodniego znajduje się w Opoczce pod Pskowem​

​

Frontem dowodzi towarzysz marszałek Timoszenko​

Rejon działania Frontu:​

​

Skład​

Najbardziej na północ wysuniętą jednostką jest 65. Armia Uderzeniowa dowodzona przez komdarma Moskalenkę. Jak każda tego typu jednostka różni się od zwykłej Armii dodatkową Dywizją Artylerii​

​

Jest to jedna z dwóch Armii Uderzeniowych podległych temu Frontowi, a jednocześnie jedna z dziewięciu, które zostały dotychczas utworzone.​

W rejonie Pskowa stacjonują dwie armie: 5. komdarma Masłennikowa oraz 6. komdarma Ptuchina.​

​

Ważniejszą jednostką jest jednak elitarna 6. Armia, w której skład wchodzą doskonale wyszkolone jednostki piechoty. Wyposażenie tych dywizji pozostawia niestety wiele do życzenia, ale ważną zaletą jest duch bojowy i wysokie morale.​

Na południe od Pskowa, w rejonie Opoczki, oprócz sztabu Frontu znajdują się także kolejne dwie jednostki: 63. Armia Uderzeniowa komdarma Malinina oraz 13. Armia tow. Trufanowa.​

​

Ostatnie pierwszoliniowe zgrupowania Frontu Północno-Zachodniego znajdują się w okolicach miasta Połock. Są to: 12. Armia komdarma Kulikowa oraz 11. Armia towarzysza Zacharowa.​

​

Nie bez powodu o 12. Armii mówi się "Przodownicy rębaczki". Składa się ona z najbitniejszych oddziałów jakie Armia Czerwona mogła oddelegować w ten rejon. Natomiast ich dowództwo nie pozostawia wiele do życzenia i często podawane jest jako przykład zorganizowania sztabu.​

Jako odwód frontowy przetrzymywane są 3 jednostki. Pierwsza z nich to 3. Korpus Zmechanizowany komdarma Koniewa. Jest to jedna z trzech największych jednostek szybkich w Armii Czerwonej i jedyna tego typu służąca w Froncie Północno-Zachodnim.​

​

Kolejnym odwodem marszałka Timoszenki są dwie niedawno sformowane armie: 24. Wiszniewskiego oraz 25. towarzysza Siemienowskiego.​

​

Poziom ich wyszkolenia prawdopodobnie nie jest najwyższy, za to jednostki wchodzące w ich skład są wyposażone w najnowszy sprzęt wojenny produkowany w fabrykach ZSRR.​

Cele w razie wojny​

Front Północno-Zachodni stoi naprzeciw Łotwy, Estonii oraz – minimalnie – Polski. W razie ewentualnego konfliktu z Państwami Nadbałtyckimi wojska Frontu powinny w ciągu dwóch tygodni zająć stolicę obydwu państ z którymi graniczą. Jeśli natomiast wojna wybuchłaby z Rzeczpospolitą Polską, Front nie ma przeprowadzać żadnych operacji ofensywnych, ponieważ za to odpowiedzialny jest Front Zachodni.​

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Rozdział 2: Organizacja sił zbrojnych​

Front Zachodni​

Stan na 31.12.1937​

Front Zachodni jest jednym z dwóch najważniejszych Frontów, obok Południowego. Stoi on naprzeciw zdecydowanie najsilniejszego sąsiada na granicy zachodniej ZSRR – Rzeczpospolitej. Z tego powodu to właśnie pomiędzy Orszą a Korosteniem zgrupowane są bodaj największe siły Armii Czerwonej.

​

Rejon działania​

Rejon działania obejmuje odcinek Orsza – Mińsk – Bobrujsk – bagna Pińskie (aż do miasta Korosteń). Ze względu na przewidywane trudności w prowadzeniu działań ofensywnych na tym ostatnim terenie, główne siły ofensywne (a więc cztery Armie Uderzeniowe, Korpus Zmechanizowany oraz Korpus Kawalerii) zgrupowane są w północnym rejonie działania Frontu, czyli Mińskim Okręgu Wojskowym.

​

​

Ogólnie

​

Dowódcą Frontu jest towarzysz marszałek Tuchaczewski, weteran walk z wrogiem z zachodu, znający doskonale sposoby na skuteczną walkę z Polakami. Na swoją kwaterę obrał on miasto Mińsk, gdzie ulokował się sztab i frontowe jednostki łączności.

​

​

Jednostki Frontu

​

Najbardziej na północ wysunięty związek bojowy to 40. Armia komdarma Czerwiczenki. W niedużej odległości od niej znajdują się dwa potężne ugrupowania zwane Armiami Uderzeniowymi: 60. towarzysza Purkajewa oraz 66. komdarma Szterna.

​

​

Dalej na południe, wokół stolicy Białoruskiej SSR – Mińska, znajdują się następujące trzy armie: 61. Uderzeniowa towarzysza Goworowa, 67. także Uderzeniowa dowodzona przez komdarma Kuzniecowa oraz 18. Armia Bołdina.

​

​

Warto zwrócić uwagę na niespotykaną na innych Frontach koncentrację najsilniejszych jednostek na tak małym odcinku. Związane jest to głównie z wspomnianą niemożnością prowadzenia działań wojennych na rozlewiskach Prypeci, ale także z popieraną przez dowódcę Frontu doktryną koncentracji bojowej.

​

Na południowym krańcu prawdopodobnej ofensywy, w rejonie Słuck-Bobrujsk stacjonują trzy Armie: 27 towarzysza Susjakowa, 28 Lewandowskiego oraz 51. Churlewa.

​

​

Dalej na południe zaczynają się już tereny podmokłe. Organizację wojsk w tym regionie można podzielić na dwie części: północny i południowy brzeg Prypeci.

​

I tak: na północnym brzegu stacjonują kolejne trzy Armie: 47 Gerasimowal 38 Kamińskiego oraz 22. Gorbatowa.

​

​

Natomiast po drugiej stronie głównego nurtu Prypeci znajdują się dwie Armie: 48 i 34 pod łączonym dowództwem komdarma Frołowa. Taki ewenement w całej RKKA związany jest z tym, że oba związki muszą ściśle ze sobą współpracować, chociażby logistycznie, bowiem w tamtym rejonie system dróg i kolei praktycznie nie jest rozwinięty i transport zaopatrzenia staje się dużym kłopotem.


​

Odwody

​

Cały Front ma w odwodzie dwa korpusy kawalerii, jeden korpus zmechanizowany oraz jedną armię ogólnowojskową.​

Ta ostatnia stacjonuje w bezpośrednim sąsiedztwie miasta Wyszgorod. Ma numer 17. i jest pod dowództwem komdarma Gordowa. Jest najbardziej na południe wysuniętym odwodem Frontu.

​

​

Po drugiej stronie Dniepru stacjonuje 2. Korpus Kawalerii, składający się z trzech pełnych dywizji. Jednostką dowodzi towarzysz Fedorenko.

​

​

Najważniejszym i najpotężniejszym odwodem jest ukryty w lasach pod Mogilewem 4. Korpus Zmechanizowany, dowodzony przez Wasilewskiego.

​

​

Ostatnią jednostką należącą do Frontu jest formujący się 3. Korpus Kawalerii pod dowództwem komdywa Czujkowa. Dotychczas udało się skompletować zaledwie równowartość jednej dywizji.

​

​

Cele wojenne

​

W razie wybuch konfliktu z Polską, Front ma za zadanie przeprowadzić wyprzedzające uderzenie w kierunku Lida – Wilno, a następnie skręcić na południowy zachód i zaatakować Warszawę. Prawdopodobny czas wykonania wstępnego planu jest określany na 2-3 tygodnie. W tym czasie zakłada się zniszczenie co najmniej dwóch armii nieprzyjaciela (3-6 dywizji) oraz wzięcie do niewoli około 50 tysięcy żołnierzy Rzeczpospolitej.​

Lotnictwo Frontu

​

Front wspomagany jest przez cztery Myśliwskie Dywizje Lotnicze o numerach: 6.; 8.; 9. i 10.​

Całość zgrupowana jest w 2. (Myśliwski) Korpus Lotniczy pod dowództwem generała Chudjakowa.

​

​

Jednostka wyposażona jest głównie w starsze myśliwce I-153, których jest około 750, ale już co najmniej jedna czwarta korpusu posiada Polikarpowy I-16 (ich liczba to 225).

Wzór malowania nowych I-16 Frontu Zachodniego:

​

Od autora:
- Zmniejszyć/zwiększyć czcionkę?
- Czy obrazki mają być pod postacią miniaturek z odsyłaczem, czy tak jak jest teraz?
- Co jeszcze możemy dla Ciebie zrobić?:mrgreen:
- i standard: Lament pisAARzy: KOMENTOWAĆ:geek:

EDIT: poprawiłem spacje, które mi wcięło
​

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Rozdział 2: Organizacja sił zbrojnych​

Front Południowy​

Stan na 31.12.1937​

Najbardziej na południe wysuniętym związkiem Armii Czerwonej jest Front Południowy. Obejmuje on rejon od Żytomierza aż do Sewastopola na Krymie.​

​

Dowództwo​

Frontem dowodzi marsz. Klimient Woroszyłow, jednakże praktycznie nie istnieje sztab frontu jako taki. Wyjątkiem są tylko scentralizowane służby zaopatrzeniowe.​

Armie Frontu​

Najbardziej na północ, a więc na granicy z Frontem Zachodnim, wysunięte są dwie armie: 62. Uderzeniowa komdarma Wołskiego oraz 68. generała Sandałowa​

​

W trójkącie pomiędzy miastami Żytomierz-Kijów-Mohylew stacjonują kolejne armie: 36. dowodzona osobiście przez marszałka Woroszyłowa i 42. generała (wkrótce marszałka) Miereckowa.​

​

W "rogu", gdzie łączą się granice ZSRR, Polski oraz Rumunii skoncentrowane sa natomiast trzy armie: 41. komdarma Sokołowskiego, 64. Uderzeniowa Romanienki oraz 44. towarzysza Trofimienki.​

​

Bezpośrednio na brzegu Dniestru rozlokowane są kolejne zgrupowania: 69. Armia Uderzeniowa komdarma Zacharowa oraz dwie armie ogólnowojskowe: 10. Woronowa oraz 37. Szumiłowa.​

​

W bezpośrednim sąsiedztwie miasta Odessa znajdują się nastepujące armia: 9. generała Strepuhowa, 26 Beżukowa oraz 49. towarzysza Kazakowa.​

​

Rezerwy​

Ostatnią armią ogólnowojskową jaka znajduje się pod komendą Frontu jest 31. generała Jeremienki. Znajduje się ona nieopodal twierdzy Sewastopolskiej, której w razie ewentualnego konfliktu ma bronić.​

​

Pod Kijowem rozlokowany jest 1. Korpus Zmechanizowany Rybałki.​

​

Ostatnią rezerwą marszałka Woroszyłowa jest ukryty nad brzegiem Donu 1. Korpus Kawalerii dowodzony przez komdarma Apanaszenkę.​

​

Cele wojenne​

Sytuacja Frontu jest niezwykle skomplikowana, ponieważ jego przeciwnikiem mogą być dwa dosyć duże państwa, z których każde utrzymuje ogromną jak na swoje wymiary armię.​

Dlatego też w razie wybuchu konfliktu z Rumunią albo Polską, marszałek Woroszyłow ma przerzucić większość swoich sił na granicę z wrogiem i dopiero po przeprowadzonej koncentracji wykonać uderzenie.​

Wojna z Polską​

W razie wojny z Rzeczpospolitą pierwszym celem uderzenia jest Lwów, który ma zostać zajęty już po dwóch trzech tygodni od wybuchu konfliktu. Następnie Front ma wyprowadzić dwa uderzenia: jedno na Warszawę, aby tam połączyć się z siłami Frontu Zachodniego i okrążyć część armii nieprzyjaciela, drugie natomiast w kierunku Kraków-Katowice, aby opanować najbardziej uprzemysłowione tereny Polski.​

Wojna z Rumunią​

W trakcie konfliktu z Rumunią wyprowadzienie pierwszego uderzenia prawdopodobnie byłoby dużo trudniejsze, ponieważ gros armii rumuńskiej skoncentrowany jest właśnie naprzeciw Frontu Południowego. Dlatego też wszystkie jednostki mają zostać przerzucone nad Dniestr, a ich stanowiska nad granicą z Polską mają zostać zajęte przez oddelegowane jednostki Frontu Zachodniego. Po przeprowadzonej koncentracji ma zostać zdobyty przyczółek na wrogim brzegu rzeki, a następnie mają zostać na niego przerzucone jednostki szybkie, które natychmiast uderzą na nieprzyjaciela, aby umożliwić atak reszcie wojsk. Celem ofensywy jest dojście do Prutu, a następnie, w miarę możliwości przeprawa przez tą rzekę i atak wzdłuż wybrzeża.​

Wojna z Rumunią i Polską jednocześnie​

W trakcie działań wojennych prowadzonych przez obydwa kraje sąsiedzkie, Front ma pozostać w defensywie do czasu przybycia posiłków bądź zmniejszenia ilości wrogich dywizji na linii frontu. W zaistniałej sytuacji, w zależności od osądu dowódcy, jednostki mogą przejść do regionalnego ataku bądź też wielkiej ofensywy. Sugerowany cel ofensywy to Lwów, ze względu na dogodne warunki do użycia rezerw pancerno-zmotoryzowanych oraz współpracę z Frontem Zachodnim.

Od autora:
- ostatni Front mamy już za sobą. Teraz zaczynamy historię :twisted:
- co do armii: przeorganizowałem po 9... zresztą zobaczycie efekt w czerwcu 1941 bo tutaj jestem....
​

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Rozdział 3: Pierwszy kwartał​

Informacje​

Odcinki opisujące okres pokojowy, będą obejmować kwartał (choć być może będą dwa odcinki na kwartał). Podział jest następujący: sytuacja wewnętrzna (opis rozwoju przemysłu i techów z nim związanych oraz generalnie o ZSRR), polityka zagraniczna (zawiera się tutaj także wywiad oraz kontrwywiad) no i armia (nowe jednostki, technologie z tym związane). Zamierzam niektóre technologie (np. armatę przeciwpancerną ZiS-3, itd.) opisywać historycznie, choć będę zmuszony zmienić niektóre daty na odpowiadające AARowi.​

Sytuacja wewnętrzna​

Na rok 1938 kierownictwo centralne miało wielkie plany. Zaostrzenie polityki terroru i zastraszania było jednym z głównych celów wyznaczonych przez przywódcę Stalina. Rozwinięto także system kija i marchewki, czyli za ofiarną pracę na rzecz Ludu nagradzano. Wszystkie plany i cele odeszły jednak na dalszy plan ze względu na nasilającą się tzw. Wielką Czystkę (która zostanie opisana w następnym Odcinku Specjalnym). Spowodowane tym straty oraz zaangażowanie praktycznie wszystkich urzędników w ratowanie siebie spowodowały niewykonanie wielu ambitnych planów rozwoju. ​

Przemysł​

W ciągu całego pierwszego kwartału podniesiono poziom produkcji o prawie pięć procent, co było spowodowane dokończeniem planu zwiększenia efektywności wytwarzania. [technologia: [FONT=Courier New CE, monospace]'Zaawansowane narzędzia mechaniczne'[/FONT][FONT=Courier New CE, monospace]][/FONT]​

Natomiast w lutym ukończono II etap inwestycji nad Wołgą, gdzie zbudowano kolejny kombinat stalowy oraz pozostałe do wykonania (dwie) rafinerie. Szczególnie ważne było to drugie, ponieważ dzięki temu wydatnie zwiększyła się zdolność przetwarzania ropy na wszelkiego rodzaju benzynę oraz produkty ropopochodne. [zbudowanie 6 PP]​

Polityka zagraniczna​

W prowadzonej przez Ludowego Komisarza Spraw Zagranicznych Maksyma Litwinowa polityce zagranicznej nie nastąpiły znaczące zmiany. Zdecydowano się jednak na ocieplenie stosunków z III Rzeszą, czego dokonano między innymi poprzez zawarcie nowych umów handlowych, w ramach których Rosjanie dostawali nowoczesne wyposażenie, natomiast Niemcy otrzymywali ropę oraz ukraińskie zboże.​

Ważne wydarzenia na świecie​

5 luty:​

Depesza ambasady w Berlinie:​

"Jak donoszą informatorzy, Werner von Fritsch ustępuje ze stanowiska szefa Sztabu Generalnego III Rzeszy. Powody nieznane. Wytoczony został proces sądowy"​

Hitler usuwa mało lojalnych generałów z ważnych stanowisk i zastępuje ich "wiernymi psami". Fritsch to już drugi ważny dowódca, który został brutalnie wyrzucony za swoje poglądy. (Pierwszym był Blomberg).​

7 luty:​

Uznanie Cesarstwa Mandżukuo przez III Rzeszę​

Niemcy to trzeci kraj na świecie (po Japonii oraz Italii), który uznaje niepodległe Cesarstwo Mandżukuo. Spowodowane jest to zapewne zacieśniającą się współpracą tych trzech mocarstw. Jednocześnie Berlin wycofuje swoją misję wojskową w Chinach (m. in. gen. von Falkenhausen) i powraca ona do kraju. Widać wyraźnie poparcie dla sprawy Japońskiej w jej wojnie z Kuomitangiem.​

Wojna japońsko-chińska​

​

Powolny postęp wojsk Japońskich zaczyna nabierać rozpędu. Na tyłach armii Chińskiej, w rejonie Quingdao zostaje wysadzony desant. W wyniku błyskawicznych uderzeń, zagrożona jest stolica Chin - Nankin. Wojska desantu przedzierają się także aby wybić korytarz łączący je z trzonem armii.

22 luty:​

Zmiana rządu w Rumunii​

Depesza ambasady w Bukareszcie:​

"Prawdopodobny zamach stanu. Rząd podobno uwięziony. Przywódca ruchu prawicowego, Mirion Christea, obejmuje władzę."​

​

Ta lakoniczna depesza daje pojęcie o bałaganie, jaki zapanował w Bukareszcie 22 lutego. Otóż nad ranem do Parlamentu wtargnęło wojsko, które wywlokło na ulicę premiera oraz paru jego najwierniejszych pomocników, następnie zapakowało do ciężarówek i wywiozło poza miasto. Były przywódca rządu był wyjątkowo nielubiany przez społeczeństwo, ze względu na pogłębiające się biedę i ubóstwo oraz wysoką korupcję. Nowym premierem został Mirion Christea, przywódca prawicowców.​

29 marca:​

Anschluss Austrii do III Rzeszy​

W wyniku pseudowyborów w Austrii, kanclerz Schuschnigg zadecydował o włączeniu jego państwa do III Rzeszy Niemieckiej. Według oficjalnych wyników za tą propozycją opowiedziało się aż 91% Austriaków, jednakże prawdopodobnie wybory były sfałszowane. W ciągu następnych kilku dni przez kraj przetoczyły się radośnie witane wojska Hitlera. On sam pojawił się w Wiedniu 31 marca. Na jego przemówienie przyszło około miliona wiedeńczyków.​

Naturalnie, wydarzenie to odbiło się szerokim echem na całym świecie, szczególnie we Francji i Wielkiej Brytanii, które powoli zaczynają odczuwać zagrożenie spowodowane agresywną polityką Hitlera.​

Depesze ambasad:​

​

Nowe granice III Rzeszy:​

​

Otwarcie granic:




Wywiad​

NKWD skupiło się na skuteczniejszych działaniach kontrwywiadowczych i usilnie szukało agentur zagranicznych wywiadów. Celem takiego postępowania było nie tylko utrudnienie działalności szpiegów, ale także znalezienie potwierdzenia dla masowych mordów z powodu "współpracy z obcym wywiadem", dokonywanych w ramach Wielkiej Czystki. W związku z takim kierunkiem rozwoju, uzyskano nowe fundusze oraz pozwolenia na przyspieszenie badań prowadzonych m.in. nad rozpracowywaniem kodów, którym ambasady poszczególnych krajów przesyłały do swoich stolic informacje. [technologia: [FONT=Courier New CE, monospace]'Podstawowe urządzenia deszyfrujące'][/FONT]​

Rozwój sił zbrojnych ​

Raport Ludowego Komisarza Obrony Klimienta Woroszyłowa​

1.Flota​

Zgodnie z planem rozwoju Floty do służby weszło 15 okrętów podwodnych o numerach od 13 do 18 i od 22 do 32. Zostały włączone w skład Flot: Czarnomorskiej oraz Bałtyckiej (w zależności od miejsca budowy). (...) Remont pancernika Marat przebiega według planu. (...)​

2. Armia​

W ciągu pierwszego kwartału roku 1938 sformowano sześć dywizji strzeleckich (numery: 154, 155, 158, 160, 162, 165) oraz jedną dywizję kawalerii (numer: 14). Z tego w lutym utworzono sześć dywizji oraz w marcu jedną (165. strzelecka, opóźnienie wynikające z braku wystarczającej ilości wyposażenia).​

3. Lotnictwo​

W tym czasie nie sformowano żadnego związku lotnictwa, natomiast dostarczanie nowego sprzętu, wg. danych dowódców Korpusów Lotniczych jest bardzo spowolnione. I tak, do 1. MKL (Myśliwskiego Korpusu Lotniczego) w ciągu trzech miesięcy dotarło zaledwie 35 samolotów I-16, do 2. MKL przesłano 52 tego typu płatowce, natomiast 3. MKL nie otrzymał żadnych nowych aeroplanów. Konieczne jest wzmożenie wysiłków mających na celu dostarczenie wymaganej ilości samolotów (szczególnie myśliwców), ponieważ samoloty I-152 oraz I-153 są już wysłużone, a w przeważającej większości samolotów powoli kończą się resursy.(...)​

Trwa natomiast reorganizacja lotnictwa bojowego, wg. wzorca opracowanego przez tow. Alkinsisa (dowódca wojsk lotniczych – przyp). Wprowadzone zostają także nowe techniki szkolenia i bombardowania, które zostały opracowane w Sztabie Generalnym WWS. (...)[technologia: [FONT=Courier New CE, monospace]'Doktryna ostrzeliwania'[/FONT][FONT=Courier New CE, monospace]][/FONT]​

[FONT=Courier New CE, monospace]Od autora:[/FONT]​

[FONT=Courier New CE, monospace]- komentować co Wam odpowiada a co trzeba zmienić[/FONT]​

[FONT=Courier New CE, monospace]- następny powinien być Odcinek Specjalny pt. "Wielka Czystka"[/FONT]​

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Odcinek Specjalny I:​

Wielka Czystka​

Początki​

W roku 1934 odbył się XVII Zjazd Komitetu Partii (tzw. zjazd zwycięzców), podczas którego niektórzy przywódcy opozycji wobec Stalina wyrzekli się swoich dawnych przekonań i próbowali naprawić swoje błędy, chwaląc przywódcę. Na tych samych obradach miało jednak dojść do zakulisowych dyskusji na temat usunięcia Stalina i wybrania na jego stanowisko Siergieja Kirowa, najpopularniejszego wówczas działacza ludowego. Kirow jednak, gdy dowiedział się o tej propozycji, nie przyjął jej i poinformował Stalina o sytuacji. Pod koniec obrad w tajnym głosowaniu członków Komitetu Centralnego przeciw Stalinowi oddano podobno az 292 głosy, jednakże komisja licząca sfałszowała wyniki i podała, że były to... 3 osoby.​

Prawdopodobnie w tym czasie Stalin podjął decyzję o usunięciu swoich wrogów i organizacji wielkiej czystki. Jednym z zadań było unicestwienie partii leninowskiej i przekształcenie organów prawodawczych w narzędzie w ręku wodza. Do uwięzienia członków partii potrzebował jednak powodu....​

Zabójstwo Kirowa​

1 grudnia 1934 roku towarzysz Kirow został zabity na korytarzu Pałacu Smolnego (wówczas siedziby Leningradzkiego Komitetu WKP). W tym samym dniu Stalin wraz z tow. Mołotowem i Jagodą (szef NKWD) przyjechali do Leningradu, aby nadzorować śledztwo. Zamachowiec Leonid Nikołajew stwierdził, że Kirowa zabił na tle zdrady małżeńskiej, ale istnieja poszlaki, że morderstwo nakazał sam wódz.​

Procesy moskiewskie

​

Były to trzy odrębne procesy (tzw. pokazowe), podczas których wielkie osoby w ZSRR miały zostać osądzone za spiski przeciw władzy sekretarza generalnego, organizację sieci terrorystycznej oraz szpiegostwo na rzecz innych mocarstw. Większość z oskarżonych, co ciekawe, przyznała się do winy. Był to prawdopodobnie skutek myśli, że poświęcają się oni dla partii. Niektórzy jednak stawiali opór, a do przekonania ich do przyznania się użyto tortur.

​

Życie ludu

​

Represje "przeszły" także na prosty lud pracujący. Zwykli ludzie gineli pod wałszywymi zarzutami, ale aby to zatuszować, większość wyroków brzmiała "10 lat więzienia bez prawa do korespondencji". Wielu ludzi znikało także "po cichu". Wtedy był to większy problem, ponieważ znajomi i sąsiedzi rodziny takiego człowieka niejednokrotnie odsuwali się od nich, aby nie zostać oskarżonym o kontakty z nimi. Także rodzina takiego człowieka znikała. ​

Od lipca 1937 w terenie pracowały tzw. "trójki" składające się z dwóch oficerów NKWD oraz prokuratora. Wydawali oni wyroki w przeciągu 10 minut, bez obrońcy.​

Czystki w Armii Czerwonej​

Armię Czerwoną czystki dosięgły w roku 1937. Otóż 22 maja w gmachu partyjnym w Kujbyszewie aresztowany został marszałek Michaił Tuchaczewski. Po dwudniowych torturach przyznał się do wykazanych mu zarzutów. O godzinie 23:00 dnia 11 czerwca skazano go na śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano.​

Po śmierci Tuchaczewskiego NKWD zaczęła zbierać coraz większe żniwo w szeregach armii. W sumie rozstrzelano aż 3 z 5 marszałków. Represjonowano:​

17 spośród 17 komisarzy wojskowych, ​

• 12 spośród 14 dowódców armii,
• 60 spośród 67 dowódców korpusu,
• 25 spośród 28 komisarzy korpusów,
• 136 spośród 199 dowódców dywizji,
• 221 spośród 397 dowódców brygad,
• 34 spośród 36 komisarzy brygad.

Czystki zaczęły wygasać w roku 1938, a za datę zakończenia procesu przyjmuje się rok 1939. Znaczenie tego zbiorowego mordu na ludności ZSRR miało się ukazać jednakże dopiero za dwa lata....​

Przedstawiony odcinek jest faktem historycznym nijak mającym się do gry.

od autora:
- proszę o komentarze
- czy takie OeSy wam odpowiadają?
​

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Rozdział 3: Drugi kwartał​

kwiecień-maj-czerwiec​

Sytuacja wewnętrzna​

Wielka Czystka trwa. Na ulicy widać skutki terroru: na każdego przechodzącego oficera NKWD ludzie patrzą ze strachem, każda ciężarówka wosjkowa witana jest nerwowym oczekiwaniem na to, co nastąpi. Stalin powoli jednak hamuje tempo mordów, dzięki czemu pod koniec maja tzw. "trójki" (czyli dwóch oficerów i prokurator) przestają niepokoić prostą ludność. Wyroki zapadają natomiast coraz gęściej w siłach zbrojnych, i to właśnie dowódcy Armii Czerwonej są teraz przerażeni ogromem strat, kiedy ich koledzy po fachu znikają w dramatycznie wielkich ilościach.

​

​

Cicha ulica w którymś z miast​

Przemysł​

W tym czasie nie dokonano znaczącej rozbudowy zakładów. Nadal jednakże prowadzone są badania nad zwiększeniem efektywności produkcji, co skutkuje między innymi nowymi maszynami liczącymi, jakie wprowadza się do fabryk.​

Polityka zagraniczna​

Ważne wydarzenia na świecie​

Wojna chińsko-japońska:​

Do kwietnia oddziały Cesarstwa posunęły się zaledwie o kilometry względem swoich lutowych pozycji. Sytuację zmienia dopiero wprowadzenie nowych oddziałów, świeżo przybyłych z Korei oraz wysp. Ofensywa osiąga swoje apogeum w maju, kiedy to zajęte zostają kolejne miasta, między innymi Quingdao oraz Nanczeng. Do połączenia jednostek znajdujących się na przyczółku niedaleko tej pierwszej miejscowości oraz głównego trzonu armii nie dochodzi, ponieważ chińczycy udanie kontratakują i zmuszają wroga do odwrotu za Zółtą Rzekę, odbijając miasta Jinan oraz Zabzhuang. Już w czerwcu jednostki japońskie zostają okrążone niedaleko niedawno zdobytego Nanczengu. Tam też chińczycy odważnie spychają ich na coraz mniejsze terytorium, by wreszcie dnia 11 czerwca ogłosić światu zniszczenie około 20 dywizji agresora. Niezadowolenie ludności japońskiej z tak nieudolnych poczynań Armii rośnie z dnia na dzień. ​

​

Czerwiec to okres wyborów na świecie. Jedenastego docierają do Moskwy informacje o wynikach wyborów we Francji i Chile, gdzie odpowiednio zwycięża prawica (pod wodzą Andre Marie) oraz Front Ludowy prowadzony przez Pedra Aguirrę Cerdę.​

​

Wywiad​

Drugi kwartał to intensyfikacja działań kontrwywiadowczych. Dzięki dużym dotacjom z budżetu, dosyć skutecznie udaje się nam infiltrować wrogie siatki wywiadowcze działające w naszym kraju. Echem odbiła się sprawa kanadyjskiego szpiega, ujętego 5 czerwca. Rząd Dominium wysyłał noty protestacyjne – oficjalnie bowiem był to pracownik ambasady. Rząd ZSRR odpowiedział przesłaniem do Ottawy pisma, w którym załączone były m.in. obciążające go zeznania oraz przyznanie się do winy. Mimo tak oczywistych dowodów, Kanadyjczycy rządali wydalenia szpiega z kraju, co zostało odrzucone.​

Rozwój sił zbrojnych ​

W okresie maja i czerwca do sformowano trzy nowe dywizje strzeleckie ( numery: 166.; 167.; 168. ) oraz jedną dywizję pancerną ( numer: 7. ). Skompletowano także jednostki sztabowe Frontu Południowo-Zachodniego, którego dowództwo objął marsz. Miereckow. Lotnictwo natomiast skompletowało dwie dywizje szturmowe (ok. 500 samolotów w pełnym stanie), które obecnie rozlokowane są wokół miasta Charków. ​

Technologie​

Bombowiec: Jakowlew Jak-4​

Na ogłoszony w czerwcu 1937 przetarg dotyczący nowego bombowca krótkiego i średniego zasięgu, odpowiedzało między innymi biuro konstrucyjne Jakowlewa. W cięgu sześciu miesięcy skonstruowano prototyp nowego samolotu, nazwanego Jak-2. Początkowo wyposażony był w dosyć słabe silniki M-103. Później przystąpiono do medrnizacji konstrukcji pod mocniejsze silniki M-105, które zostały finalnie zastosowane. Nowy płatowiec otrzymał sygnaturę Jak-4 i został oficjalnie zaakceptowany przez WWS w kwietniu 1938 roku.

​

​

Dane techniczne ​

Napęd dwa 12-cylindrowe silniki rzędowe chłodzone cieczą M-103 (Jak-2) / M-105 (Jak-4)
Moc 960 KM każdy / 1100 KM każdy

Wymiary ​

Rozpiętość 14,00 m ​

Długość 10,18 m ​

Powierzchnia nośna 29,40 m² ​

Masa
Startowa 5630 kg / 6200 kg
Osiągi
498 km/h / 533 km/h
Prędkość wznoszenia 8 min na 5000 m
Pułap 8100 m / 9000 m
Zasięg 800 km
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe SzKAS kal. 7,62 mm
400 kg bomb (Jak-2) / 600 kg (Jak-4 )

Od autora:
- zostaję przy pierwotnym scenariuszu
- komentować

 

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Rozdział 3: Trzeci kwartał​

lipiec-sierpień-wrzesień​

Część pierwsza​

Już od rana czuć było skwar, bijący z nieba. Na horyzoncie nie widać było żadnej chmurki, która choć na chwilę mogłaby przesłonić słońce. Trzech strażników stało przy ciężkim szlabanie wjazdowym na Kremlu. Chronili się w cieniu budki, aby przetrwać nadchodzące najgorętsze godziny dnia. Był to 7 sierpnia. ​

Nadjechała kolumna trzech samochodów. Od razu widać było iż nie jadą w nich nisko postawieni urzędnicy. Takich zisów używano tylko do przewozu ważnych osobistości, jak Komisarze Ludowi. Wartownicy natychmiast pobiegli na swoje stanowiska i stanęli na baczność. Samochód podjechał wolno do szlabanu:​

- Podnieście to, towarzyszu, szybko! - krzyknął kierowca.​

- Dokumenty i prawo wjazdu proszę. - suchym, oficjalnym tonem odpowiedział jeden z trzech strażników, kapitan i dowódca warty.​

Opuściła się tylnia szyba i wartownicy zobaczyli marszałkowskie pagony na ramieniu starszego człowieka.​

- Bez wygłupów. Towarzysz Stalin mnie oczekuje! - lekko zażenowanym głosem oświadczył marszałek.​

- Tak jest! - zasalutował kapitan po czym rozkazał podnieść szlaban.​

Samochody przejechały szybko przez bramę po czym skierowały się w kierunku wejścia. Tam wysadzono marszałka Bluchera oraz jego dwóch adiutantów. Przed nimi stali kolejni wartownicy, wyprężeni w postawie na baczność. Marszałek zasalutował jakby od niechcenia, po czym pchnął ciężkie drzwi i wszedł do środka. Tam kolejny kapitan zaprowadził całą trójkę do pokoju, w którym oczekiwali na przyjęcie przez Wodza. Wreszcie otwarto drzwi jego gabinetu i głos kolejnego strażnika oznajmił:​

- Towarzyszu marszałku, proszę!​

Blucher wszedł do gabinetu. W ręce trzymał ciężką, skórzaną teczkę.​

Za biurkiem dostrzegł Wodza, stanął więc na baczność i zasalutował. Stalin kazał mu usiąść.​

- Tak więc, towarzyszu, pokażcie te sprawozdania.​

- Tutaj. Proszę.​

Stalin zaczął wertować pobieżnie dokumenty, jednakże widać było, że wie już wszystko co mu było potrzebne i nie zamierza czytać podanych mu teczek.​

- Wasiliju Konstantynowiczu, z tego co słyszałem to nie popisaliście się dobrym dowodzeniem! Armia Czerwona nie może uznać Chasan za swoje błyskotliwe zwycięstwo!​

- Nie doceniliśmy przeciwnika, jednakże...​

- Nie przerywać! Mieliście przewagę, a tak ją zmarnowaliście! To karygodne! Taka nieumiejętność dowodzenia nie może pozostać bez jakiejkolwiek reakcji. Przeciw was stała jedna dywizja przeciwnika! A wy mieliście trzy i jeszcze dwie brygady pancerne! Każdy laik odniósłby zwycięstwo!​

- Dywizja wroga była doskonale przygotowana do walk z nami, natomiast my nie mieliśmy sprzętu aby ich zatrzymać...​

- Gdzie więc podziały się te setki czołgów, które wam posłaliśmy, towarzyszu? Kto odpowie za straty, których być nie powinno? Widzicie jakiegoś winowajcę?​

- Nie. Musimy po prostu wysłać więcej nowoczesnych karabinów i dział na daleki wschód i wzmocnić stacjonujące tam jednostki...​

- Wzmacniamy je nieustannie! Dwuletnia praca radzieckich robotników poszła na marne przez tragiczne dowództwo! A to wy, towarzyszu, dowodziliście! Ja tu widzę jednego winnego klęski!​

- Nie jest to klęska. Napisałem to w sprawozdaniach. Zadaliśmy wrogowi duże straty...​

- A sami ponieśliśmy dwukrotnie większe! Dość tego. Towarzyszu kapitanie, zabrać go!​

Dwóch strażników, stojących dotychczas z tyłu gabinetu teraz wyłoniło się z cienia i ruszyło do siedzącego marszałka. Blucher był przerażony, bowiem nawet na Daleki Wschód docierały wieści o masowych czystkach wśród dowództwa. Żołnierze ujęli go i wyprowadzili drugimi drzwiami z pokoju. Już poza gabinetem skuto marszałkowi ręce za plecami. Potem poprowadzono go korytarzami kremla do więźniarki – ciężarówki, której tył był całkowicie zakratowany. Żołnierze przekazali go małemu, czteroosobowemu oddziałowi NKWD. Marszałka wepchnięto za kraty, dowódca natomiast, rozkazał kierowcy:​

- Jedźcie na Łubiankę, towarzyszu!

​

Zagranica – Wojna japońsko-chińska​

W sierpniu obserwuje się znaczne postępy japońskich wojsk. Jednakże utracono przyczółek morski pod Quingdao, gdzie potężne siły Czang Kai-Szeka rozgromiły osłabione wojska Cesarza. Japończycy posuwają się naprzód nad Żółtą Rzeką, docierając nawet do Xuzhou. Główne uderzenie zmierza w kierunku Nankin-Wuhan, aby pozbawić Chińczyków ciężkiego przemysłu.
​

15 lipca:​

​

23 sierpnia:




Technologie​

Myśliwiec Przechwytujący​

Jakowlew Jak-1​

(Dane historyczne)​

Projekt nowego myśliwca przechwytującego został opracowany przez zespół OKB nr. 115 pod przewodnictwem Aleksandra Jakowlewa. Nowa maszyna miała odpowiadać najnowocześniejszym wówczas myśliwcom Supermarine Spitfire MkI oraz Messerschmitt Me-109 D. Początkowo planowano zastosować nowy silnik M106 o mocy 1350 KM oraz uzbrojenie składające się z jednego działka SzWAK oraz czterech k.m. SzKAS. Niestety, problemy konstrukcyjne zmusiły zespół Jakowlewa do zastosowania słabszej jednostki napędowej, przez co także musiano odrzucić dwa karabiny maszynowe. Samoloty tego typu produkowano głównie w fabryce nr. 292 w Saratowie oraz w moskiewskim kombinacie numer 301.

​

​

Dane techniczne
Napęd 12-cylindrowy silnik Klimov M-105
Moc 1050 KM
Wymiary
Rozpiętość 10,00 m
Długość 8,50 m
Powierzchnia nośna 17,15


Masa:
Własna 2246 kg
Startowa 2951 kg


Osiągi
Prędkość max. 560 km/h (na wys. 4800 m)
Prędkość wznoszenia na wysokość 5000 m: 6,80 min
Pułap 9 900 m Zasięg 784 km


Uzbrojenie
działko kal. 20 mm SzWAK
dwa karabiny maszynowe 7,62 mm SzKAS,
od 43. serii 6 niekierowanych pocisków rakietowych RS-82;
w wersji M-105PF cztery wyrzutnie RS-82 i dwa wyrzutniki dla bomb 100 kg

​

 

Taaaa daaaam....

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich​

Rok 1938​

​

Rozdział 3: Trzeci kwartał​

lipiec-sierpień-wrzesień​

Część druga​

Kreml, 30 września 1938, godzina 9.14​

(rozmowa telefoniczna)​

- Halo? Połączcie mnie z towarzyszem Stalinem!​

- Kto mówi? Towarzysz Stalin jeszcze śpi. Więc jeśli to nic ważnego... - na natarczywy głos odpowiedział porucznik odpowiedzialny za telefony.​

- Tu komisarz Litwinow! Jeśli jeszcze śpi, to go obudźcie, towarzysze! Mam wiadomość o której powinien dowiedzieć się natychmiast! - głos człowieka odpowiedzialnego za sprawy zagraniczne ZSRR nie wydawał się znosić jakiegokolwiek sprzeciwu. Porucznik gestem wezwał kapitana Jermaiłowa, aby wysłużyć się nim do budzenia Wodza, który przymusowo wstawać nienawidził i zwykle rugał osoby, które usiłowały wyrwać go z objęć snu.​

- Proszę poczekać, towarzyszu komisarzu! Połączcie się ponownie za godzinę, wtedy...​

- Do jasnej cholery nie mam całej godziny! Za godzinę to wy, towarzyszu możecie jechać na front – Litwinow oczywiście przesadzał, jednakże wiedział iż trochę nerwowości to jedyny sposób aby zmusić tych leniwych oficerów NKWD z Kremla do działania. - Macie mnie połączyć z wodzem natychmiast!​

- To niemożliwe. Towarzysz Stalin śpi i... - oficer nie dawał za wygraną.​

- Więc chcecie aby obudziły go bomby spadające na Moskwę? Do diabła, towarzyszu! Osobiście postaram się aby dano panu awans na nadzorcę budowy kolei na Uralu! - wściekły Litwinow krzyczał do telefonu. Wiedział, że nie ma prawa osądzać losu jakiegokolwiek NKWDowca, ale wystraszenie telefonisty mogło zadziałać.​

- Tak jest! Za dziesięć minut postaramy się o połączenie! Zadzwońcie za dziesięć minut! - porucznik na słowo "Syberia" zrobił się bardzo nerwowy...​

Godzina 9.26​

- Halo? Towarzysz Litwinow?​

- Tak. Towarzyszu wodzu, mam ważne wiadomości. Dostałem telegram z ambasady w Berlinie. Niemcy zajmują Sudetenland. Wczoraj wieczorem ujawniono pakt, na mocy którego ci cholerni Anglicy i Francuzi pozwolili Hitlerowi na agresję.​

- Co na to Czechosłowacja? ​

- Nic. Benesz chyba sam się pogubił i nie wie co robić. Jego godni pożałowania sojusznicy zdradzili go, zostawiając przed otwartą paszczą rekina – obydwaj rozmówcy wiedzieli, że chodzi tu o Hitlera. - Armia chyba nie stawia oporu. Wycofują się, uciekają! Opuszczają bunkry i całe rejony umocnione bez wystrzelenia choćby pocisku z pistoletu.​

- Co depeszują z Paryża i Londynu?​

- Wydaje się, że Anglicy przyjęli to z mieszanym uczuciami. Może nieznaczna większość popiera Chamberlaina. We Francji większość mówi o podziale Czechosłowacji jako o "pakcie gwarantującym spokój". Więcej informacji będzie za jakiś czas, towarzyszu. Na razie widać że inwazja zaskoczyła również polityków na zachodzie. Chyba nie wiedzieli że to się stanie tak szybko.​

- A co konkretnie im oddali?​

- Dokładnej granicy nie znamy. Ale to na pewno nie są skrawki terenu. Wygląda jak ochłapy rzucone wściekłemu niedźwiedziowi. Pożre szybko, a i tak niewiele to da.​

- Jakieś szanse na to, że walki się zaczną?​

- Myślę że Czechosłowacy​

- Stawcie się u mnie o piętnastej. Oczekuję wstępnych wyników rozeznania z sytuacji na zachodzie. ​

- Tak jest, towarzyszu Stalin!​

(...)​

Sporny teren
​

[FONT=Verdana, sans-serif]Podsumowanie kwartału[/FONT]​

Wywiad​

Działania kontrwywiadowcze zaczynają zbierać plony. Sprytnie ukryci agenci, którzy infiltrowali wrogie siatki szpiegowskie, zaczynają działać i przynosić pierwsze sukcesy. Za najważniejsze osiągniecie uznaje się złapanie Japończyka Hirohi Takai, u którego w domu znaleziono m.in. mikrofilmy ze zdjęciami czołgu T-26 i samolotu Jak-1. ​

Szpieg otrzymał karę śmierci. Wyrok wykonano.

​

Artykuł w gazecie "Prawda"
​

RKKA​

Z "Raportu rozwoju sił zbrojnych w III-cim kwartale 1938 roku" marszałka Klimienta Woroszyłowa:​

Kod:

[/LEFT]
 [LEFT] [SIZE=2]Armia[/SIZE][/LEFT]
 
 [LEFT] [SIZE=2](...) W lipcu sformowano kolejne pięć dywizji strzelców (numery 170.-175.) oraz jedną kawalerii (17.). Wszystkie nowo sformowane jednostki trafiły pod dowództwo Frontu Północnego. (...)[/SIZE][/LEFT]
 
 [LEFT] [SIZE=2]Lotnictwo[/SIZE][/LEFT]
 
 [LEFT] [SIZE=2]Dokończono szkolenie dwóch dywizji lotnictwa szturmowego (numery 10. i 11.). Obecnie jednostki stacjonują w Ukraińskiej SSR, w okolicach Charkowa.[/SIZE][/LEFT]
 
 [LEFT] [SIZE=2]Prace rozwojowe[/SIZE][/LEFT]
 
 [LEFT] [SIZE=2]Trwają testy nowego czołgu lekkiego typu BT-7. Dotychczas konstrukcja sprawia niewielką ilość kłopotów, dlatego wdrożenie maszyn do służby powinno się rozpocząć już pod koniec IV kwartału bieżącego roku.[/SIZE]
[/LEFT]
 [LEFT] [SIZE=2]Poza tym zdecydowano się rozpocząć reformę składu dywizji strzeleckich. Ma ona na celu standaryzację uzbrojenia i wyposażenia (z unowocześnieniem go do najnowszych wdrażanych konstrukcji). Do składu jednostek dodawane są pułki rozpoznawcze, wyposażone w samochody pancerne BA-10 oraz lekkie czołgi T-26, wycofane uprzednio ze służby w jednostkach pancernych.[/SIZE]

 [SIZE=2]Zespół konstrukcyjny kombinatu w Niżnym Tigilu opracował nowe zasady budowy Rejonów Umocnionych oraz fortów nadmorskich. Jest to dosyć poważna modyfikacja dotychczasowych sposobów, mająca na celu zwiększenie wydajności robót oraz dalszą mechanizację oddziałów saperów polowych. (...)[/SIZE]
[SIZE=2]

[/SIZE]​

Nowe umundurowanie wg. "Wzoru dywizji strzeleckiej 1939"
​

############################################
​

Od Autora:​

Stwierdzam, że w czasie pokoju odcinki będą krótsze, aby móc częściej aktualizować i wreszcie dojść do lat wojny.​

Minął ponad miesiąc od ostatniego odcinka, w związku z czym AAR oczyszczam i zamykam. W razie chęci reaktywacji PW do któregoś z moderatorów.
Pozdrawiam, Widder