AAR-Francuskie ambicje

19.ZDĄŻYĆ PRZED RUSKIMI C.D.

Dalsza ofensywa w Niemczech

19 grudnia nasze 39dywizji atakuje w Munster małe siły niemieckie, które nie wytrzymują ataku i poddają prowincję. Nasze wojska bez uzupełnień idą z Munster na Frankfurt.

Natomiast 23 grudnia 7 naszych dywizji szybkich rozpoczyna bitwę o Nurnberg, gdzie bronią się 4 dyw. nie., ktorym z pomoca szybko przychodzi jeszcze jedna dywizja. Nasze dywizje szybkie zostają 26 grudnia wsparte przez 29dywizji franc.-ang.. Niemcy natomiast dostają kolejna pomoc w postaci 7 dywizji, a pozniej znowu jeszcze jedna dywizje. Toczą się krwawe i zacięte walki Nasze siły dopiero 3 stycznia 1943r. zdobywają Nurnberg, czyli po 10 dniach zażartych walk. Niemcy ponoszą wielkie straty, prawdopodobnie zniszczylismy im calkowicie 6DP i 2DMil. Nasze straty jednak także są olbrzymie, jezeli walki potrwałyby jeszcze kilka dni, to kilka naszych dywizji przestałoby istnieć. Na razie w Nurnberg zatrzymujemy wiekszośc wykrwawionych jednostek, tylko franc. 2DPancer.(też mocno pokiereszowane) wysyłamy do Wurzburga. Tam 6 stycznia 1943r. nasi pancerniacy zmuszają do odwrotu 10niem. dywizji(jednak są one bardzo mocno wykrwawione i zdezorganizowane). Zajęcie Wurzburga doprowadza do tego, że Niemcy zostają podzielone na trzy oddzielne od siebie części, które muszą od tej chwili bronic sie na własna rękę.

Troche wczesniej, bo 24 grudnia 1942r. 39 dywizji franc. atakuje Frankfurt, gdzie broni się 9 niem, dywizji. Niemcy jednak nie wytrzymuja naszego ataku i po dniu walki wycofuja się. Nasze siły od razu z Frankfurtu ruszają na Erfurt, który pada 2 stycznia 1943r. Szybko zaczynamy marsz na Halle. 7 stycznia zaczynamy bitwę o Halle, gdzie bronią się niem. 2DZmot. i 3DMil. W walkach o Halle wspomaga nas Armia Czerwona. Niemcy po dwóch dniach walki wycofują się, a Halle przypada Francji. Z Halle nasze siły kierują się na Hannover, ale w zdobyciu tej prowincji ubiegaa nas Armia Czerwona. Dlatego decydujemy się posłać nasze 39 dywizji(mocno juz wykrwawionych i wyczerpanych) na Berlin.

Tymczasem 7stycznia 8dywizji niem. atakuje w Wurzburgu 2franc. dywizje pancerne(bardzo mocno pokiereszowane) i kanadyjska dyw.pancerną. Niemcy mają prawie pełną siłe i wysoką organizację. Na pomoc naszym i kanadyjskim pancerniakom idzie 11DP franc. Po dwóch dniach zażartych walk odpieramy atak Niemców, którzy tracą w tej bitwie prawdopodobnie 3-4dywizje.

Cały czas swoje działania prowadzi Armia Czerwona, która zajmuje Rostock, Kiel i Hamburg. Nasze dowództwo zamierza uprzedzić wojska radzieckie przed zajeciem Wilhelshafen i 17 stycznia 1943r. pierwsze nasze dywizje uderzają na tą prowincję. Pierwsze ataki nie dają jednak rezultatów i ponosimy przy nich olbrzymie straty(chcąc zdązyc przed Rosjanami rzucilismy do walki jedna dywizje, która został prawie zniszczona). Dopiero 24 stycznia 9dywizjifranc.-kanad.-południwoafryk. niszczy w Wilhelshafen 5dywizji niem i zajmuje prowincję przed Armią Czerwoną.

Jeszcze w grudniu 1942r. zaczelismy przerzucac częśc sił kanadyjskich, angielskich i francuskich stojacych w Milanie i na terenie Austrii do Niemiec.Częśc tych siły przeznaczamy do ataku z Wurzburga na Mannheim. Do bitwy dochodzi 26 stycznia i po krotkiej walce 38 naszych dywizji zajmuje Mannheim. Od razu też kierujemy się z Mannheim na Stuttgart.

Tymczasem 30stycznia 30dywizji franc. idących z Halle rozpoczyna szturm na Berlin. Niestety dalsze 9 naszych dywizji nie nadchodzi, a broniących się 8dywizji niem. zadaje naszym 30dywizjom(mocno juz wykrwawione i ciągle w boju) znaczne straty. Po dwóch dniach zacietych walk decydujemy sie przerwać szturm na Berlin.

Natomiast 6 lutego 1943r. 37dywizji franc.-angiel. atakuje Stuttgart, gdzie opór stawia 6dyw.niem. Po trzech dniach walk Stuttgart pada.

Nasze dowództwo postanawia 10 lutego 1943r. przerwać wszelkie ataki i przystąpić do uzupełniania wykrwawionych dywizji. Od 5 grudnia1942r. do 10 lutego 1943r. prawie wszystkie nasze jednostki ciągle były w boju i nie były uzupełniane. Ze względu na szybkie postepy Armii Czerwonej musielismy sie spieszyc i nie było czasu na uzupełnienia i doprowadzenie dywizji do maksymalnej organizacji. Od 5 grudnia 1942r. do 10 lutego1943r. straciliśmy w walkach około 500tys. żołnierzy. Na uzupełnienia naszych strat poszedł nasz cały zapas siły zywej(308 manpowera), mimo tego i tak nie uzupelniliśmy czesci naszych wykrwawioych dywizji, bo wyczerpały się rezerwy ludzkie(aktualnie manpower wynosi 0) i dywizje te będa uzupelniane jak bedzie jakas rezerwa ludzka.

Niemcy poniesli jednak wieksze straty, a obecnie ich terytorium zostało rozdzielone na 4osobne strefy:Saara, Berlin, Twierdze czeskie i południowe Niemcy.

 

4 STREFY: SAARA, BERLIN, TWIERDZE CZESKIE I NIEMCY POŁUDNIOWE

 

21.ZMIERZCH WIELKICH NIEMIEC. WALKI NA DALEKIM WSCHODZIE

Pod koniec lutego 1943r. z Halle ruszyło na Berlin 28dyw. franc. Nasza ofensywa na stolicę Niemiec została jednak uprzedzona przez Armię Czerwona, która na początku marca zajęła Berlin. Nasze dowództwo postanowiło w tym wypadku zając poszczegolne, oddzielone od siebie strefy Niemiec, gdzie jeszcze Wehrmaht stawiał opór. Musieliśmy tylko jeszcze doprowadzic nasze jednostki do w miare dobrego stanu, co było szczegolnie utrudnione, bo wyczerpaly się nasze zasoby ludzkie i nowe uzupelnienia nadchodziły bardzo wolno.

13 marca franc. 2DPancer. i kanad.1DPancer. zaatakowały Karlsbad i od razu go zdobyły, a jego wyczerpana załoga uciekła. Dywizje pancerne szybko ruszyły na Winterburg, gdzie rozbiły 20dyw. niem. , które były bardzo dlugo w okrązeniu i ledwo co żyły. 24 marca 24dyw.franc. nacierajace ze Stuttgartu zaatakowały we Freiburgu niem.3DP i 1DPancer..Po dwóch dniach walki całkowicie niszczymy Niemców. Z kolei 5 kwietnia zajmujemy Saarę, gdzie zagładzie ulega 5 niem.dyw.

Niemcy bronią się teraz tylko na południu, gdzie jest trudny teren górski. 9kwietnia 22dyw.franc. atakują Konstanz, gdzie broni się 8dyw.niem. Niemcy gronią sie przez dwa dni, a pozniej się wycofują. W bitwie tej tracą 3DP i 1DMili. My cały czas mamy problem z uzupelnianiem strat. 11maja 30dyw. franc. atakuje Bregenz, gdzie broni się 7dyw.niem. Dopiero 16maja Niemcy wycofuja się, traca min.1DP i 2DMili.Nasze straty tez są duze-okolo 90tys. Tymczasem 17 maja 26dyw.franc. wyrysza z Grazu na Klagenfurt, gdzie docierają 28 maja i zaczynaja bitwe z 10dyw.niem. Niemcom w czasie walk nadchodzi z pomoca 6dyw. Tocza sie ciezkie walki i dopiero 8czerwca zwycieżamy.Niemcy calkowicie traca 3DMili. Nasze straty jednak tez są olbrzymie-tracimy okolo120-140tys. żołnierzy. 6lipca ruszaja z Bregenz,Milanu i Wenecji na Bolzano siły franc.-kanad.-ameryk. Dnia 20lipca 35naszych dywizji zaczyna bitwę z 9dyw.niem. Niemcy wycofuja sie z Bolzano po dwoch dniach, całkowicie tracą w tej bitwie 3DP i 2DMil.
30lipca zaczynamy ofensywę na Insbruck. Nasze siły ida z Bregenz, Bolzano,Klagenfurtu i Wenecji. 17 sierpnia pierwsze nasze dywizje zaczynają bitwę o Insbruck. Niemcy bronia się 12 dywizjami przez trzy dni, po czym z duzymi stratami wycofuja sie(calkowicie traca 1DP i 2DMili.). Nasze straty tez sa znaczne, nie nadązamy uzupełniac wykrwawionych dywizji, nasze zasoby ludzkie ciagle sa wyczerpane.
Dopiero 12pazdziernika zaczynamy marsz na Salzburg. Nasze siły nacierają z Insbrucku, Klagenfurtu,Wiednia i Linz. 16paździer. pierwsze nasze dywizje zaczynają bitwe o Salzburg, gdzie broni się 18dyw.niem., które w czasie walk otrzymuja wsparcie w postaci 12dywizji. My atakujemy 58dywizjami. Walki są wyjatkowo zaciete i zwyciezamy dopiero po chyba 20dniach ciezkich bojów. Niemcy całkowiecie tracą 6DP, 3DZmot. i 17DMili. Nasze straty tez są wielkie, ale mamy nadal ogromne trudnosci z ich uzupelnieniem. Niemcy sa juz praktycznie skończone, bronia się tylko w Monachium, na razie zamierzamy wstrzymac atak i uzupelnic nasze wojska.

Tymczasem na Dalekim Wschodzie Japonczykom idzie coraz gorzej, 13 mja wypowiada im wojne ZSRR. Nasze dowództwo postanawia wysłac z Europy kilkanascie jednostek do walki z Japonczykami(w wysłaniu wiekszej liczby jestesmy oraniczeni, bo mamy tylko 11transprtowcow). 1lipca 1943r. 11naszych dywizji przybywa do Sajgonu i po krotkim odpoczynku znowu sa zaladowane na statki i przerzucone do Zatoki Manilskiej, skąd 9lipca zaczynamy desant na Manilie, której Japonczcy wogóle nie bronią-zajmujemy ją bez walki 11lipca. Nasze siły 22lipca zajmujemy Jlogan, a 12 sierpnia Laong(w tych prowincjach tez nie ma obrony japonskiej). Nasze dowodztwo przerzuca kolejne sily na Daleki Wschód. 27wrzesnia 11naszych DP zaczyna desant na Nagoye. Pierwsze nasze dywizje rozpoczynaja tam walke 1 pazdziernika, Japonczycy bronia sie tylko 1DMili, ktora jednak chronią umocnienia nadbrzeżne II stopnia. Toczymy cięzkie walki, nasze straty rosna, natomiast japonska milicja jest praktycznie bez zadnych strat, dlatego po czterech dniach przerywamy desant i wycofujemy nasze sily do Manili.

 

21.NA JAPONIĘ

Niemcy byli już właściwie pokonani, na razie jednak wstrzymaliśmy atak na Monachium i zaczęliśmy przerzucać kolejen nasze siły na Daleki Wschód. Szło to dość opornie, bo mieliśmy tylko 11dywizjonów transportowców, dopiero pozniej zaczeliśmy budować kolejne.

6listopada 1943r. załadowalismy na transporotwce 11dyw. z Manilii i przerzuciliśmy je do północnej części M.Żółtego. Zaczeliśmy desant na Dlian, który zajęliśmy bez walki. Następnie nasze oddziały wykorzystały japońskie błędy i zaatakowały Mukden, który padł 27listopada po krótkiej obronie.

Wywiad naszych sojuszników doniósł nam w połowie grudnia, że w Osace nie ma wojsk japonskich. Dlatego zdecydowaliśmy się przerzucić z Dalien nasze dywizje w strone Osaki, którą zajelismy bez walki 27grudnia 1943r. Japończycy nie zamierzali jednak ustapić i 3stycznia 1944r. japońskie 2DP zaatakowały nasze 2DP stojące w Osace. Francuska obrona wytrzymała jednak atak i utrzymalismy Osakę. Z Filipin przerzucilismy do Osaki kolejne 8DP, na którą znowu zaczeły zmierzac dyw. japońskie.
Rozpoczelismy takze inne desanty na wyspy japonskie. Jeden z tych desantów zajał 27stycznia 1944r. bez walki Asahikawę. Natomiast 5lutego nasze 2DPancer. atakujące z Dalien opanowały nie broniony Jinzhou.

Tymczasem 4lutego 9dyw.japoń. zaatakowało 10dyw. franc. , które broniły sie w Osace. Zaczęły się bardzo cięzkie walki, a nasze straty szybko rosyły, w dodatku na Osake maszerowało kolejnych 9-10dywizji wroga. Z powodu szybko rosnacych strat zdecydowalismy się wycofać dywizje z Osaki na będące w poblizu transprotowce. Wycofane wojsko z Osaki wykorzystalismy do desantu na Kochi, który został zajęty bez walki 7lutego. Z kolei 16lutego wojska nowozelandzkie zajeły Fukuokę, która przeszła pod kontrole francuską. Z tej prowincji ruszylismy na Kagoshimę, którą zajelismy bez walki 7marca(stała tam wczesniej 1dyw.jap., ale została ona rozwalona przez lotnictwo ameryk.). Troche pozniej, bo 24kwietnia Nowozelandczycy zajęli Tomari, które takze przeszło pod kontrole Paryża.

 

Zajęta Osaka-jak się okazało był to chwilowy sukces

 

22.KONIEC III RZESZY. WALKI W KOREII.

Nasze dowództwo postanowiło, że czas już skończyć z hitlerowcami i zdobyć ich ostatni bastion-Monachium. 30 kwietnia 1944r. z prowincji otaczających Monachium ruszyła wielka ofensywa wojsk alianckich. 4 maja pierwsze nasze oddziały starły się z ostatnimi faszystowskimi fanatykami. Niemcy bronili Monachium 14DP,1DZmech. i 7DMil. Nasze siły liczyły łącznie 62dywizje. Hitlerowcy bronili się do ostatniego żołnierza i dopiero 8 maja zostali calkowicie rozbici. Hitler został złapany, miał zostać osądzony, ale w czasie eskorotwania go przez naszych żołnierzy poślizgnął się i pechowo wpadł na bagnety francuskich żandarmów. Taki los spotkał człowieka, który ważył się skierować swoje mordercze plany na Wielką Francję. III Rzesza został podzielona miedzy Francję i ZSRR, który 12 maja 1944r. dokonał aneksji Niemiec. Sojusznicy odwołali swoje dywizje w Europie spod francuskich rozkazów Nasz rząd cieszył się ze zwycięstwa nad Niemcami, ale także obawiał się wzrostu siły ZSRR i przesunięcia się radzieckich granic dalej na zachód. Nasze zasoby ludzkie cały czas były bardzo niskie, dlatego nowym Chief of Saff został Jean-Marie Lattre de Tassigny(School of Mas Combat), dzieki któremu nasza siła ludzka zwiekszyła się 2x. W Europie cały czas rozbudowywalismy nasze fortyfikacje i baterie przeciwlot., udało się nam też zwiekszyc liczbe dywizjonów naszego lotnictwa mysliwskiego- w tej chwili jest to 12 dywizjonów.

Tymczasem dalej trwała wojna z Japonią. 6 czerwca Amerykanie zajeli Shana, które przeszło jednka pod kontrole francuską. 9czerca RPA opanowało Toyohamę, która również znalazła sie pod kontrola Paryża. Nasze wojska 23lipca zaatakowały Fuxin, który szybko opanowalismy. 1 sierpnia dokonalismy desantu na Heijo. Do rpowincji tej zaczelismy przerzucać kolejne dywizje. 4 sierpnia rozpoczelismy marsz na Sinuiju. Nasze wojska ruszyły na tą prowincję z Dalian, Mukdenu i Heijo. Zdobycie Sinuiju miało doprowadzić do połączenia się przyczółka w Heijo z Damianem. 14 sierpnia pierwsze nasze dywizje rozpoczeły walkę z 5 dyw. jap. Po dwóch dniach walk obrona jap. został przełamana. 3 wrzesnia udanie desanotwalismy wojska na Koshu. Porwincja ta przeszła pod kotrole amerykańską. Idąc z Koshu zajelismy Fuzan. 10 październiak wojska idąze z Fuzan atakują Taiky. Japończycy bronia sie tam 8dyw., my atakujemy 12DP. Jednak po dwóch dniach waliki-ze względu na trudny, górski teren i rosnące straty wstrzymujemy natarcie i sie wycofujemy.

 

Długa granica z ZSRR

 

Walki w Koreii

 

23.WALKI W JAPONII

W październiku 1944r. siły alianckie zaczęły wreszcie przeprowadzać wieksze ataki na macierzyste prowincje japońskie. Zajęte zostały m.in. Osaka i Tokio. Również siły francuskie zaczęły aktywniejsze działania w tym rejonie. 5listopada 1944r. zrobiliśmy desant na Hiroszimę, gdzie nasze 3DP rozbiły 3dyw.jap. Poszło nam bardzo gładko, a to z tego powodu że siły jap. z Hiroszimy toczyły wcześniej zażarte walki z Anglikami. 12stycznia 1945r. 24dyw.franc. ruszyły z Ashikawy na Sapporo. 6lutego zaczęlismy tam walkę z 9dyw. jap. Nasze straty szybko jednak zaczeły rosnąć, a szanse na zwyciestwo były praktycznie zerowe, dlatego po dwóch dniach walk musielismy sie wycofać. Nasze dowodztwo postanowiło wstrzymywać się od jakis wiekszych ataków na silnie okopane jednostki japońskie, postanowilismy wykorzystywac tylko takie momenty , ktore gwarantowały nam powodzenie w ataku. 8 marca 1945r. doszczetnie rozbilismy 1jap. dyw. i zajelismy Zhangjiaku, natomiast 8lipca zajelismy Keijo. 17 lipca zaczelismy bite z Japonczykami w Taiky. 43 nasze dywizje nie przełamały jednka oporu 11dyw.jap. i po dwoch dniach musielismy sie wycofac. Na froncie japońskim praktycznie wstrzymalismy sie od akcji, wiekszosc jednostek przerzucilismy do Europy.

W Europie cały czas rozbudowujemy fortyfikacje i baterie przeciwlot. Zaczęlismy tez zwiekszac srodki na elektronike, łacznosc i lotnictwo. Prawdopodobnie, jak zakonczymy sprawe z Japonią , to wybuchnie woja z ZSRR, który posiada już chyba ponad 800dywizji wojsk lądowych i wielką liczbe dywizjonow lotnictwa mysliwskiego i szturmowego.

 

24.JAPONIA BRONI SIĘ DALEJ

Japończycy umocnieni w górskich prowincjach na wyspie Honsiu i w Koreii są bardzo trudni do ruszenia. 26 kwietnia 1946r. z zaskoczenia udało sie nam zająć Taikyu. Nasz sukces został osiągniety przy pomocy amerykańskiego lotnictwa, ktore cały czas atakowało jednostki japonskie w Taikyu i Shunsen. Działania lotnictwa ameryk. pozwoliły nam 5 czerwca 1946r. zaatakować Shunsen, gdzie broniło się 10dyw. jap., które szybko się wycofały. Probowalismy atakować dalej Japonczyków w Koreii, ale niestety nic z tego nie wyszło. 8 wrzesnia 1946r. 24dyw.franc. zaatakowały 32dyw.jap. w Kange. W pierwszych godzinach bity nasze straty były tak wielkie, ze musielismy sie wycofać. Nasze dywizje straciły połowe stanu w tym ataku. W połowie wrzesnia 1946r. 24dyw.angiel. nieudanie zaatakowały Kanko. Atak angielski takze sie nie udal i stracilismy ok.20tys. zołnierzy. Oprocz tych niepowodzeń doszło także do wstrzymanie działań wojennych przez innych Aliantów. Amerykanie wogóle zaprzestali nalotów na Japonczyków, wspolnie z Anglikami siedza w okolicach Tokio i nie robią zadnych ruchów na dalsze japonskie prowincje. Także ZSRR wogole nie atakuje Japończyków zgrupowanych w północnej Koreii, wojska rdzieckie nie atakują, mimo ze mają w graniczacej prowincji wielka ilosc dywizji. My postanowilismy 18kwietnia 1947r. zaatakowac Sapporo. Doszło do bitwy, w której ponieslismy porazke i stracilismy 40tys. ludzi. 15 maja 1947r. dyw. ang. bedace pod rozkazami franc. atakowaly Japonczyków pod Kanko. Niestety nie przełamali obrony jap. i wycofali sie ze stratą 45tys. zołnierzy. Dlatego znowu zaprzestalismy bezkutecznych ataków, mysle teraz nad nalotami, ale mam jeszcze za mało dywizjonów lotnictwa szturmowego i taktycznego.

 

Moje działania właściwie stanęły, nie mam nic ciekawego do napisania. Japończycy tak dobrze się okopali na małym górzystym obszarze, że każdy moj atak zakonczyłby się zniszczeniem wszystkich moich sił atakujących jap.prowincje. Próbuje ich zmiękczać lotnictwem, ale to też nic specjalnego nie daje. Tam więcej pada deszczu i śniegu niż świeci słońce i do tego są góry. Na dodatek Japonczycy wycwanili się i zbombardowane dywizje cofają do innej prowincji , a na ich miejsce przysyłają świeże. Opbrócz tego mają dosyć liczne siły lądowe. Do tego dochodzi całkowity brak jakichkolwiek działań ze strony USA i WB, które sobie siedzą w Tokio i okolicach, oprocz tego Amerykanie na jednej wyspie na Pacyfiku zgromadzili 70dywizji, które siedzą bezczynnie. Zastanawiam się, czy nie poslac swoich wojsk do jap.prowincji zajętych przez WB i stamtąd zrobić atak, ale wtedy prowincje te przypadą WB, która nic aktualnie nie robi. Jestem tak wkurzony, ze zaczęłem prace nad atomówką, ale to jeszcze troche potrwa.
Teraz nie wiem czy uderzac na ZSRR czy dalej meczyć sie z Japonią. Chciałem zaatakować Holandię, założyłem, że zaatakuję ją w czerwcu 1949r., jakie było moje zdziwienie, kiedy zobaczyłem że w marcu 1949r. Holandia przyłączyła się do Aliantów, tak jakby wyczuli Holendrzy ze szykuje sie na nich. Ten czas wlasciwie bezczynności pozwolił mi jednak na wyszkolenie kolejnych dywizji ladowych, dywizjonów lotniczych, zbudowanie kolejnych stopni fortyfikacji , baterii przeciwlot. i prawie pokończyć różne badania(wlasciwie tylko badania morskie, podwodne ,doktryny morskie, atom, rakiety są słabiej rozwiniete).

Czy jest jakaś szansa, że ZSRR pierwszy zacznie wojnę???

 

25.DŁUGA WOJNA.PLAN WOJNY Z HOLANDIĄ.ZDOBYCIE SAPPORO

Nasze dotychczasowe ataki na górzyste rejony oporu japońskiego przynosiły nam wielkie straty. Na pewien czas wstrzymaliśmy akcje lądowe, a do ataku posłalismy świeżo powstałe lotnictwo:12dywizjonów lotnictwa taktycznego i 24dywizjony szturmowego. Ataki lotnicze tylko połowicznie osiągały swoje cele, górzysty teren i czasami znaczne opady deszczu lub śniegu hamowały nasze lotnictwo. Dowództwo franc. postanowiło jeszcze raz zaatakować japońskie bastiony w Koreii. W lipcu-sierpniu 1948r. siły franc.-ang.-ameryk. zaatakowały Japończyków na północy Koreii. Nasza ofensywa znowu się jednak załamał, dobrze że szybko zaczelismy wycofywać nasze wojska , bo doszłoby do totalnego pogromu. Porażka ta zadecydowała, że znowu zaczęło atakować lotnictwo.

Jednocześnie nasz generalicja chciała się wykazać i zaczęła rozważać plany wojny z jakims innym państwem. Były projekty wojny z Brazylią, Turcją, ZSRR, ale ostatecznie zdecydowano się rozpocząć przygotowania do ataku na Holandię. Wybór tego państwa wiązał się z jego bardzo bogatymi zasobami gumy, której nam brakowałprócz tego Holandia nie przyłączyła sie do Aliantów, kiedy toczylismy cięzkie walki z Niemcami-tego im nie potrafiliśmy zapomnieć. Nasz wywiad zaczął sprawdzać ilość sił holenderskich i ich rozmieszczenie. W poblizu granicy z Holandią zaczęto gromadzić dywizje, do ang. Singapuru ściągnelismy flote transporotwą i dywizje przeznaczone do ataków na Jndonezję. Na Malajach rozmieściliśmy tez nasze lotnictwo, mające wspomagać desanty na Indonezję. Przygotowania szły pełną parą, atak na Holandię miał się rozpocząć 1czerwca 1949r. Atak ten jednak nigdy nie nastąpiło, bo Holandia 18marca 1949r. przystąpiła do Aliantów i stała się naszym sojusznikiem.

Porazka planu wojny z Holandią spowodowała, ze znowu zaczelismy intensywniej bombardowac broniących sie Japończyków. Tym razem nasze naloty skupiły się na prowincji Sapporo. Bez przerwy trwały nasze naloty, Japończycy wycofywali z Sapporo swoje nadszarpnięte nalotami siły i w ich miejsce przysyłali nowe oddziały w miarę silne i liczne. Robili tak kilkakrotnie, jednak pewnego razu w Sapporo zostawili tylko 6 dywizji. Postanowilismy wykorzystać tą sytuację i na Sapporo wysłalismy 10dywizji ang.-nowozel.-austral., za którymi w drugim ataku szło ok.20dyw.franc., jednoczesnie nasze samoloty cały czas prowadzily naloty. Japonczycy zdali sobie sprawę, że ich 6 bombardowanych dywizji z Sapporo nie powstrzyma naszych oddziałow i ruszyli swoje dywizje z prowincji Akita. Pierwsze jednak do Sapporo przybyły nasze dywizje, ktore 7 wrzesnia 1949r. starły się z 6 dyw.jap. Obrona japonska doczekała się przyjscia z pomocą tylko 4 dyw. z Akita. Duze w tym zaslugi mialo nasze lotnictwo, ktore bombardoało tez idące z pomoca wojska japonskie z Akita, w rezultacie czego tylko 4dyw.jap. doszły do Sapporo. Walki w Sapporo trwały dwa dni i 9 września przełamalismy opór japoński, Sapporo wreszcie znalazło się w rękach francuskich i to przy niezbyt duzych stratach wlasnych. Dało się także zauwazyc, ze troche zaczęło sie ruszac lotnictwo angielskie i oddzialy lądowe ameryk.-angiel. zgrupowane w okolicach Tokio.

 

Sapporo w naszych rekach

 

26.KONIEC JAPONII

Zdobycie Sapporo spowodowało,że dowództwo francuskie postanowiło dalej kontynuować ofensywę lądową na Akitę. Nasze lotnictwo jeszcze bardziej wzmogło naloty, Japończycy byli prawie bez przerwy nekani z powietrza. 11listopada 1949r. nasze siły liczące 24dywizje zaatakowały Japończyków w Akicie. Wróg, mimo ze był już mocno nadwyrężony przez ataki lotnicze, stawił silny opór i po pierwszym krwawym ataku zmusił nas do wycofania się. Nasze straty wyniosły ok.50-60tys. żołnierzy. W odwecie za tą porażkę i zaciekły opór japoński, jeszcze bardziej wzmoglismy bombardowania. Dowódcy lotnictwa dostali rozkaz- NIKT NIE MA UJŚĆ ŻYWY. Nasze lotnictwo taktyczne i szturmowe rozpoczęło serię niszczycielskich nalotów, jednocześnie nasz 1dywizjon lotnictwa strategicznego zaczął rozwalać Japończykom infrastrukturę, co miało na celu zahamować przemieszczanie się japońskich jednostek z prowincji do prowincji na odświeżenie sił. Łącznie nasze ataki lotnicze od listopada 1949r. do czerwca 1950r. doprowadziły do całkowitego zniszczenia ok.60-70 dywizji japońskich(w wiekszości była to milicja, DP było ok.15). Nasze ataki lotnicze spowodowały, że ruszyli sie na dobre Anglicy i Amerykanie. Oni tez zaczęli bombardowania i ruszyli do ataku ladowego na Fukoshimę, którą WB zajęła w połowie marca 1950r. Tymczasem nasze lotnictwo wykańczało dywizje japońskie, które z kazdym dniem były słabsze. Równoczesnie z Sapporo wyruszyły na Akitę nasze siły lądowe. Na początku maja 1950r. Japończycy mieli na Honsiu tylko 1dywizję stojącą w Sendaii. 11 czerwca 1950r. nasze oddziały idące z Sapporo zajęły nie bronioną Akitę i od razu ruszyły na Sendaii. Stojąca w Senadii dywizja japońska została całkowicie zniszczona przez nasze dywizjony lotnicze. 21 czerwca 1950r. zajelismy Sendaii. Japończycy bronili się juz tylko w dwóch prowincjach w Koreii(stało tam około 50dywizji), jednak jednostki te musiały skapitulować, bo 26 czerwca 1950r. WB dokonała aneksji Japonii.

Wraz z końcem Japonii nastał pokój. Francja wyszła z wojny zwycięska, wzmocniona i powiekszona terytorialnie. Jednocześnie wzrosła jeszcze bardziej potęga ZSRR(miał w trakcie wojny z Japonią około 1200dywizji, ale chyba wraz z zakonczeniem wojny zredukował te siły). Nasze władze i generalicja od dawna już się obawiały ZSRR, coraz bardziej się też zaczęła zarysowywać możliwość konfrontacji między Francją i jej sojusznikami a ZSRR. Władze zdawały sobie jednak sprawę z tego, że jeśli Francja pierwsza wywoła wojnę, to bardzo zwiekszy się niezadowolenie naszego społeczeństwa. Jednoczesnie koniec wojny spwodował, że wzrosło zapotrzebowanie ludności cywilnej na dobra konsumpcyjne, więc trzeba by było środki przeznaczane dotąd na zbrojenia i nowe jednostki wojskowe przeznaczyć na konsumpcję. Władze francuskie prawdopodobnie zadecydują, że na razie wojny z ZSRR nie będzie, choć może to się szybko zmienić.

 

Lotnictwo w akcji

 

Skutki naszych zaciekłych ataków lotniczych

 

Zdobycze w Azji

 

Wielka Francja w Europie

 

27. WOJNA Z MANDŻUKUO

Koniec wojny z Japonią nasze społeczeństwo przyjęło z wielką radością, która objawiła się m.in. tym, że bardzo wzrosło zapotrzebowanie na dobra konsumpcyjne, na które musieliśmy dać bardzo duże środki przeznaczane wczesniej na badania wojskowe, zaopatrzenie dla wojska i na tworzenie nowych jednostek. Jednocześnie wraz z nastaniem pokoju obniżyła się organizacja naszych wojsk i praktycznie nie było też większych środków na naszą armię i jej rozwój, bo wszystko trzeba było dać na ludność cywilną.

Jeszcze przed końcem Japonii nasz rząd i generalicja zaczęli rozważać plan jakiejś nowej wojny. Wywołanie nowej wojny mialo spowodować, że spadnie zapotrzebowanie na konsumpcję i dzięki temu znowu będziemy dawać ogromne środki na armię i jej rozwój. Oprócz tego nowa wojna doprowadziłaby do ponownego wzrostu organizacji naszych dywizji( jest to ważne, bo jesli wybuchnie wojna z ZSRR to nasze wojska będą miały maksymalną organizację i od razu będą zdolne do działania).
Jednocześnie nasz rząd zdawał sobie sprawę z tego, że nowa wojna przyniesie wielkie niezadowolenie społeczne, ale mieliśmy je zażegnać dając dla ludności więcej środkow na konsumpcje(póżniej oczywscie te środki znowu dalibyśmy na armię). W nowej wojnie z jakimś państewkiem mieliśmy pokonać przeciwnika, ale nie doprowadzić do jego aneksji, dzięki temu mielibyśmy cały czas stan wojny i wolne środki na armię. Wybór naszych wojskowych padł na Mandżukuo, które w czasie wojny z Japonią przepuszczało przez swoje tereny wojska japońskie i było uzależnione od Japonii. Mandżukuo posiadało także znaczne zasoby węgła i wysoką produkcję stali, nadto nasza granica zblizylaby sie bardziej do ZSRR, co tez nie było bez znaczenia. Wojna z Mandżukuo pozwalała też nam zachować pod naszymi rozkazami dywizje angiel. i ameryk. stojace w Koreii.

Juz 26 czerwca 1950r. wypowiedzelismy wojnę Mandżukuo. Niezadowolenie naszej ludności wzrosło do 40%, ale na złagodzenie tego poszły duze srodki na konsumpcje. Nasze wojska bardzo łatwo sobie radziły z armią przeciwnika. 24lipca zajęliśmy Changchun, 26lipca padł Tonghu, 7sierpnia wkroczylismy do Harbina, a 15 sierpnia opanowalismy Jexi. Wróg został przegoniony do trzech swoich ostatnich prowincji, ktore są bez znaczenia i dlatego 10wrzesnia wstrzymalismy ofensywę. Właściwie mozemy juz dokonac aneksji Mandżukuo, ale-jak pisałem powyżej-nie będzie sie to nam na razie opłacało. W zdobytych prowincjach wroga zaczeliśmy budować fortyfikacje, które przydadzą sie na wypadek wojny z ZSRR.

Trochę sie zastanawiam czy nie zająć tych trzech statnich prowincji i zrobic tam fortyfikacje i miec z nich baze do wypadów na ZSRR, ale z drugiej strony musialbym w nich trzymac wojsko, ktorego i tak nie mam za duzo(w prównaniu do ZSRR).


czarne kropki-zbudowane fortyfikacje i dalej tworzone

czerwone kropki-tu zaczełem stawiać nowe fortyfikacje

 

29.OPERACJA ,,ZACHODNIA BURZA''

Już od zakończenia wojny z Japonią nasz rząd zaczął rozmyslać nad wojną z ZSRR, którego potęga coraz bardziej zagrażała Francji i jej interesom na świecie. Rozpoczęcie wojny z ZSRR w 1950r.(koniec wojny z Japonią) było jednak niemozliwe ze względu na nasze słabe przygotowanie militarne do takiego konfliktu. Nasze władze zdawały sobie sprawę, że będzie to wojna totalna, w której przegrani znikną z mapy świata.. Francja rozpoczęła wielkie przygotowania militarne, cały czas pracowalismy nad ulepszeniem naszego uzbrojenia, tworzylismy nowe dywizje, budowalismy fortyfikacje i baterie przeciwlotnicze. Wszytkie przygotowania do wojny zamierzaliśmy skończyć w 1956r., jednak sytuacja wymusiła na nas skrócenie czasu przygotowań, ZSRR bowiem również gotował się do wojny i zaczelismy się obawiać czy w 1956r. Moskwa nie będzie miała jeszcze wiekszej przewagi militarnej mimo naszej rozbudowy sił zbrojnych. Dlatego musielismy czas przygotowań skrócić do 1953r.

Nasz sztab generalny stworzył operację pod kryptonimem ,, Zachodnia burza'', której celem było całkowite pokonanie ZSRR i wcielenie jego terytorium do Francji. Wojskowi datę rozpoczęcia operacji wyznaczyli na koniec maja bądź początek czerwca 1953r. Mielismy prowadzić ofensywne, ale zarazem ostrożne(ze względu na ilość naszych wojsk) działania w Europie. Natomiast na Dalekim Wschodzie zamierzalismy skupić się na działaniach defensywnych, choć w przypadku błędów przeciwnika zamierzalismy też przechodzić do działań ofensywnych. Wpierwszej połowie 1953r. doszło także do kilku ważnych zdarzeń. W marcu niezadowolenie społeczńestwa spadło wreszcie do 0, natomiast w kwietniu wyprodukowalismy naszą bierwszą bombę atomową.

15marca 1953r. zakończylismy rozmieszczanie naszych wojsk w Europie. Pierwszymi celami naszego ataku miały być Lipsk i Szambathely. W każdej z tych prowincji stało ok.21-22 radzieckich dywizji.

Na Lipsk uderzyć zamierzamy z Halle(6DZech. i 5DPancer.), Erfurtu(15DZmech. i 3DPancer.) i Karlsbadu(9DZmech.). Obronę lotniczą dla wojsk atakujacych Lipsk mają stanowic 3dywizjony mysliwskie, każdy wyposażony w samoloty,,Mirage I''. Nie zamierzamy atakowac Lipska z powietrza ze względu na tamtejszą obronę przecilot.(bateri III stopnia) i nasze nie duże-w porownaniu z ZSRR-siły lotnicze. Nie chcemy tez robic na Lipsk ataku powietrznego równiez z tego powodu, ze nie wiadomo jakim sprzętem dysponuje strona radziecka.

Na Szambathely zamierzamy uderzyc z Wiednia(12DPancer. i 3DZmech.), Grazu(9DZmech.) i Pecsu(12DZmech.). W Pescu znajduje się także korpus osłaniajacy atak w sile 7DZmech., który w razie czego moze zostac podzielony i w połowie skierowany do walki. Na Szambathely może także ruszyć kilka dywizji piechoty z innych prowincji, ktore nie graniczą z innymi prowincjami radzieckimi tylko z Szambathely. Na Szambathely zamierzamy wykonywać naloty 16dywizjonami taktycznymi i 24dywizjonami szturmowymi, w razie czego możemy tu uzyć także 3dywizjonów strategicznych, które będa niszczyc wroga infrastrukturę i hamowac przez to ewentualne ruchy wojsk radzieckich. Osłonę mysliwską dla wojsk atakującyh Szambathely stanowić będą 3 dywzjony wyposazone w samoloty ,,Mirage VIII''(dalsze 5 dywzjonów tych maszyn ma nadejśc w ciągu 30-40dni).

Natomiast na Dalekim Wschodzie -jak pisałem wyżej-bedziemy prowadzić defensywę. Prawdopodobnie zostanie tam też uzyta bomba atomowa, na któres zgrupowanie wojsk radzieckich w jakiejs słabo rozwinietej prowincji(raczej nie zamierzac uzywac atomu na bogate i rozwiniete obszary). Na Dalekim Wschodzie Francja posiada także 10dywizjonów mysliwskich wyposazonych Advnaced Escort Fighter i 1 dywizjom strategiczny, ktory moze niszczyc wrogą infrastr. i zasoby.


Na dzień 1 maja 1953r. siły francuskie wygladają nastepujaco:

DP-ok. 155(duzo z nich ma w składzie brygady przeciwp. albo artylerii), DK-4, DZmot.-5, DZmech.-60(wszystkie z brygadami przeciwpancer.), DPancer.-20(wszystkie wyposazone w czolgi ARL44 120mm, 18DPancer. ma brygady przeciwpancer.), DGór.-4

Lotnictwo:16Dywizjonów Myśliwskich, 4Dywizjony Lotnictwa Strategicznego, 16Dywizjonów Lotnictwa Taktycznego i 24Dywizjony Lotnictwa Szturmowego. W ciągu 30-40dni ma nadejśc 5 dalszych dywizjonów mysliwskich z Mirage VIII.

Siły radzieckie:

DP-941, DK-4, DZmot.-54, DZmech.-220, DPancer.-22, DGór.-4, razem 1245 dywizji radzieckich.

Lotnictwo radzieckie:

118 Dywizjonów Mysliwskich, 5Dywizjonów Taktycznych i 102 Dywizjony Szurmowe.
Flota radziecka jest licha i raczej nie bedzie zagrażac. Na Dalekim Wschodzie jest tez pod naszym dowództwem około 30dywizji alianckich, w wiekszosci piechoty)

 

Czarne krzyże - pierwsze zamierzone cele:Lipsk i Szambathely

 

31.PIERWSZE WALKI

EUROPA

Dnia 22maja 1953r. Francja wypowiedziała wojnę ZSRR. Nasze społeczeństwo zareagowało dużym niezadowoleniem, które wzrosło do 40%(i na razie nie mam środków, żeby je zbijać, bo muszę duzo dawać na zaopatrzenie wojska).

Nasze plany wojenn został już na początku wojny skorygowane. Stało to się za sprawą USA, które zrzuciły bomby atomowe na Lipsk i Pragę. W obu tych prowincjach zgnineło ok.30-40dywizji radz. Wobec tego,że wojska radz. w Lipsku przestały istnieć, skierowalismy tam tylko 3dyw.zmech., a resztę sił skierowanych przedtem na Lipsk postanowilismy wykorzystac na Hanover i Hamburg.

Druga część naszych planów-atak na Szambathely-została zrealizowana. Nasze wojska 25maja rozpoczeły bitwę o tą prowincję, broniona przez 15dyw.radz. Wobec naporu naszych jednostek pncerno-zmechanozowanych Rosjanie na drugi dzień wycofali się, a my ruszylismy na Veszprem. 29maja stracilismy na rzecz ZSRR Craiovą , a 2czerwca Timiszoarę(wogóle nie bronilismy tych prowincji). Pod koniec maja zaczelismy bitwę o Veszprem, gdzie broniło się 14dyw.radz. Rosjanie nie wytrzymali impetu natarcia naszych 27dywizji i po dniu walki opuscili prowincję.5czerwca probowalismy z marszu zając Budapeszt, ale Rosjanie stawili twardy opór i zmusili nas do wycofania sie.

Tymczasem na północy 30 maja 35naszych dywizji panc.-zmech. zaatakowało 14dyw.radz. broniacych Hanover. Armia Czerwona po dniu walki wycofała się Nasze siły ruszyły na Hamburg, gdzie 6czerwca 24franc.dywizje pancer.-zmech. starły się z 26dyw.radz. Radziecka obrona trwała tylko dzień i Rosjanie wycofali się z Hamburga. Od razu nasze jednostki rozpoczeły marsz na Kiel, gdzie 9 czerwca rozbiliśmy 11dywizji radz. 12czerwca USA zrzucają bombę atomową na Moskwę.20czerwca nasze siły ruszają z Kiel i Hamburga na Lubekę, gdzie stoi tylko 11dyw.radz., z którymi zaczynamy bitwę 22czerwca. po dwóch dniach walki ok.24dyw.franc. wypiera Rosjan z Lubeki. Od razu skierowalismy sie na Rostock, gdzie dotarlismy 26czerwca. 20naszych dyw.pancer.-zmech. całkowicie zniszczyło w Rostocku 5zmech.dyw.radz.

Z kolei na południu 12 czerwca Rosjanie zajmują nie broniony Nisz, wkrótce jednak stojaca tam radz.dywizja zostaje calkowcie zniszczona atakami z powietrza. 13czerwca 33dywizje panc.-zmech. atakują 4radz.dyw. broniące Szeged, Rosjanie szybko się wycofują. Ruszamy na Novi Sad, gdzie stoi 10dyw.radz. Tymczasem Amerykanie robia atak atomowy na Budapeszt. 15czerwca zaczynamy bitwę o Novi Sad i szybko zmuszamy Rosjan do wycofania się. Natychmiast też kierujemy sie przez Belgrad na Timiszoarę, gdzie 19czerwca calkowicie niszczymy 4radz.dyw.zmech. Z Timiszoary ruszamy na Craiową, która zajmujemy 22czerwca. 25czerwca zajmujemy Arad, a dzień później Nisz. 1lipca atakujemy Oradeę, ale Rosjanie stawiają cięzki opór i sie wycofujemy.

W połowie czerwca zauważyłem także, ze Anglicy opanowali Helsinki, Talin i Rygę.

Walki lotnicze.
Rosjanie w Europie stawili nam w powietrzu bardzo silny opór. Dokonali także licznych udanych ataków lotnicznych na nasze jednostki ladowe. Nasze skrome siły mysliwskie zniszczyły jednak Rosjanom około 15dywizjonów,ale tez ponieslismy straty i musielismy na jakis czas wycofac z frontu wykrwawione dywizjony.

DALEKI WSCHÓD

Tutaj jak zakładało dowództwo francuskie przeszlismy do defensywy. Nasze wojska stały w swoich prowincjach i kontrolowały ruchy wojsk radz.Na poczatku wojny przeprowadzilismy atak atomowy na radziecka prowincję Qiqinhar, gdzie nasza rakieta z głowica nuklearna zniszczyła 15DP i 5DPancer. wroga. Takze na poczatku wojny USA zrobiło atak atomowy na Władywostok, gdzie z powierzchni ziemi zniknęło ok.40dyw.radz. Poźniej także Amerykanie przeprowadzili dwa ataki nuklearne na Irkuck. 14czerwca Rosjanie zajeli nam nie broniony Zhangijakou.

Walki lotnicze.
Na Dalekim Wschodzie rozbijaliśmy na poczatku radzieckie ataki dywizjonów szturmowych. Jednak w koncu doszło do krwawej bitwy nad Harbinem. Rosjanie zaatakowali nasze 10dywizjonów mysliwskich swoimi samolotami ,,MIG-15''. W ciezkich walkach powietrznych całkowicie stracilismy 3dywizjony mysliwskie, a 7 pozostałych musiało się wycofac z bardzo dotkliwymi stratami.

 

Linia frontu 1lipca 1953r. Front ciągnie się od Rostocka aż po M.Czarne

 

31. CZTERY STOLICE

Dowództwo francuskie zamierzało najbliższe operacje lądowe prowadzić w Rumunii, Węgrzech, Słowacji i Czechach. Zamierzano opanować stolice i jak największą liczbę prowincji tych państw.

Zanim opiszę działania na terenie wyżej wspomnianych państw, muszę przedstawić działania wojsk francuskich w Niemczech. Już 6lipca zaatakowalismy Szczecin, który chcielismy zając z zaskoczenia, ale Rosjanie zdołali sciagnac tam swoje dywizje i zmusili nas do odwrotu. Dowództwo francuskie postanowiło zdobyć Magdeburg, który był wysunietym punktem radzieckim na zachodzie. 13lipca z Hanoveru, Halle i Rostocka ruszyły nasze dywizje na Magdeburg.15lipca pierwsze nasze jednostki zaczeły bitwę o ta prowincję, którą broniło 15dywizji radz. Rosjanie stawili zacięty opór, doszło do krwawych walk, ale po 24godzinach przełamaliśmy ich opór.Armia Czerwona straciła w tej bitwie bezpowrotnie 5dywizji. Front w Niemczech ustabilizował się, nie zamierzalismy atakować Berlina, bo doszłoby do walk w mieście i moglibysmy ponieśc duze straty. Berlin stał się 22sierpnia celem amerykańskiego ataku atomowego, w wyniku którego znikło z powierzchni ziemi 17dyw.radz. Wtedy postanowilismy zając Berlin, gdzie posłalismy 1DZmot., która opanowała byłą stolice Niemiec 29września. Szybko jednak musielismy ją z Berlina wycofać, poniewaz ze wzgledu na brak infrastruktury i promieniowanie dywizja ta zaczela miec ubytki w ludziach.17pazdziernika Rosjanie znowu zajeli nie broniony przez nas Berlin.

DZiałania na Węgrzech, Słowacji,Rumunii i Czechach

1lipca zajelismy nie bronione Sibiu. Postanowilismy dać trochę odpoczynku naszym dywizjom pancernym i zmech. działajacym w rejonie Węgier i Rumunii. Wtedy Armia Czerwona zdecydowała się na odbicie dotychczas zajętych przez nas prowincji. 17lipca 31dyw.radz.(w wiekszości zmechanizowanych) uderzyło na Arad, gdzie stało 12dyw.franc. Po krótkiej walce zostalismy zmuszeni do wycofania się z Aradu. Następnie Rosjanie 1 sierpnia zaatakowali 23dywizjami Veszprem, gdzie obrone stanowiło 9dyw.franc. Sytuacja obrońców zaczęła robic sie trudna, wtedy posłalismy na pomoc dywizje zmech. i pancer. z okolicznych prowincji.Rosjanie zostali 4sierpnia zmuszeni do zakonczenia ataku i wycofania się z Veszprem, gdzie stracili bezpowrotnie 4dywizje. Nie był to jednak koniec ataków radzieckich w tym rejonie-5sierpnia Armia Czerwona w sile 15dywizji zaatakowała 6dyw.franc. stojacych w Novim Sadzie.Na pomoc posłalismy im 12dyw.zmech. z Timiszoary albo z Veszprem. Po dwóch dniach walk odparlismy atak radziecki.

W połowie sierpnia dowództwo franc. zauważyło,ze Rosjanie mają w Debrecenie bardzo mało dywizji, dlatego zdecydowano się szybko uderzyć na tą prowincję. Zgrupowalismy jednostki w Timiszoarze, Novim Sadzie i Szeged. Z tych prowincji 26sierpnia ruszył atak na Debrecen, który był przez nas intensywnie bombardowany. 4wrzesnia, po krótkiej walce zajelismy Debrecen. Postanowilismy kontynuować ofensywę i 7wrzesnia zaatakowalismy Koszyce, gdzie broniło się 5dyw.radz., które szybko się wycofały. W tym samym dniu zajelismy także Oradeę. Tymczasem Rosjanie zauważyli zmniejszenie sie naszych dywizji w Craiovej. 9wrzesnia Armia Czerwona w sile 14dywizji zaatakowała tą prowincję, którą broniły 3dyw.zmech. Obroncom szybko posłalismy z Timiszoary 9dyw.zmech. 11wrzesnia Rosjanie zdecydowali się przerwać atak i wycofac sie z walki, w której całkowicie stracili 2dywizje. Po zatrzymaniu radz.ataku na Craiową dalej kontynouwalismy ofensywe na Słowacji. 12września 9dyw.zmech. idących z Koszyc zaatakowało 8dyw.radz. w Ruzomberku. Zaczeły sie tam krwawe walki. Z kolei 13wrzesnia 12dyw.pancer. zaatakowało 4radz.dyw.zmech. w Lucnec, Rosjanie nie wytrzymali i tego samego dnia zajelismy Lucenec. Tymczasem 14wrzesnia do Ruzomberku Rosjanie dosłali 7dywizji, my natomiast wspomoglismy nasz atak 12dywizjami zmech.. Rosjanie jednak doslali swoim obroncom 15wrzesnia kolejne 8dywizji. Szala zwyciestwa zaczeła się jednak przechylac na naszą strone i 18wrzesnia zmusilismy Armię Czerwona do wycofania się z Ruzomberku. Zniszczylismy tam Rosjanom 5dywizji , nasze straty wnyniosly jednak ok.80tys.żołnierzy, a atakujące dywizje musiały na razie odpocząć.

Kolejnym naszym celem stał się Budapeszt, który w wyniku naszych dotychczasowych zwyciestw na został odcięty od wschodu, północy i poludnia, jedynie tylko od zachodu miał styczność z pozostającą w radzieckich rękach Bratysławą. 26 września ruszamy z Koszyc, Lucenec, Szeged i Veszprem na Budapeszt. Jednocześnie zaczynamy intensywne bombardowania lotnicze Budapesztu. Musimy jednak skrócic front i wycofujemy się z Oradeii do Debrecen, w której skupiamy jednostki mające w razie klopotów wspomóc dywizje atakujace Budapeszt. 29 wrzesnia pierwsze nasze dywizje zaczynają bitwę o Budapeszt, gdzie broni się 8dyw.radz. Rosjanie jednak szybko się wycofują i Budapeszt dostaje się w pod naszą kontrolę. Postanawiamy teraz odbić Rosjanom Arad. Zaczynamy bombardowania lotnicze tej prowincji, a 1października nasze wojska ruszają z Debrecyna, Timiszoary i Sibiu na Arad. 5 pażdzierniak 29 franc.dyw.pancer.-zmech. atakuje 22dyw.radz., które jeszcze tego samego dnai opuszczają Arad.

Po zajeciu Budapesztu postanawiamy opanować Bratysławę. 11 października z Budapesztu, Koszyc,Veszeprem, Wiednia,Ruzemberku i Szambatahely ruszamy na Bratysławę, na którą posyłamy takze ataki lotnicze. Tymczasem Rosjanie 12 października atakują 21dywizjami(chyba wszystkie zmechanizowane) nasze 9dywizji piechoty stojace w Debrecen. Na pomoc obroncom przysyłamy 12dywizji zmech., dochodzi do krwawych walk. Dopiero 15październiak Rosjanie zaprzestają ataku i sie wycofują. Obie strony ponoszą wielkie straty, zniszczona zostaje całkowicie jedna francuska dywizja piechoty, a reszta dywizji piechoty ledwo co unika zniszczenia. Gdyby nie pomoc dywizji zmechanizowanych doszłoby do totalnej kleski i zagłady 9DP.
ymczasem 15 październiak pierwsze nasze dywizje zaczynają walki o Bratysławę, gdzie broni się 15dyw.radz. Rosjanie jednak po dniu walki wycofują sie z Bratysławy.

Po zdobyciu Bratysławy postanawiamy skierować nasze dywizje pancerne na Bukareszt i Ploiesti(ropa). Przegrupowujemy nasze dywizje pancerne w kierunku Bukaresztu, ktory zaczynamy intensywnie bombardować z powietrza. 3 listopada ruszamy z Sibiu i Craiovej na Bukareszt. 9 listopada po krótkiej walce zajmujemy stolicę Rumunii i od razu kierujemy sie na Poliesti, które zajmujemy bez walki 12 listopada.

Nasze dywizje pancerne z rejonu Ploiesti zostają wkrótce ponownie przerzucone do Słowacji. 2 stycznia 1954r. grupujmy nasze wojska pancerno-zmechanizowane w Horn, Bratysławie i Ruzomberoku i ruszamy na Sławków, na który zaczynają intensywnie latać nasze samoloty taktyczne i szturmowe. 7 stycznia atakujemy Sławków, 18dyw. radz. broniacych tej prowincji szybko sie wycofuje. Nasze lptnictwo zaczyna bombardowac Pragę, a 16 stycznia 24dyw.pancern.-zmech, ruszają na czeską stolicę. 19 stycznia zaczynamy bitwę o Pragę, której broni 20dyw.radz. Rosjanie jednak bardzo szybko się wycofują.

Zdobycie Pragi doprowadza do tego, ze odciety zostaje Neunhausen
(ta jedna z twierdz czeskich ktora znajduje sie na południe od Pragi, nie pamietam za dobrze jej nazwy), w którym znajduje się 21dywizji radz.(w tym 11zmech.). Nasze lotnictwo atakuje Neunhausen z powietrza. Po zmiekczeniu odciętych w Neunhausen jednostek ruszamy na tą prowincję, którą zajmujemy 21 lutego 1954r. 21 dywizji radzieckich przestaje istnieć.

Daleki Wschód.

Na tym obszarze przeprowadziliśmy jednynie dwa ataki atomowe. 19 sierpnia 1953r. rakieta z glowicą atomowa uderzyła na Zhangijakau, gdzie zagładzie uległo 88dyw.radz. i ok.15dywizjonów mysliwskich. 3 grudnia 1953r. robimy atak jadrowy na Qiqihar, gdzie niszczymy 47DP, 2DPancer. i 10dywizjonów mysliwskich.

 

Przesunięcie frontu na Węgrzech i Słowacji