Auld Lang Syne, czyli historia rodu MacSevów

Jak dla mnie nie musi być nawet odcinek codziennie - mam jeszcze do nadgonienia tyle contentu z eufi i inszych stron, że pewnie na pół roku mi starczy - a w dodatku nieprzeczytane książki zaczynają się do mnie uśmiechać złowieszczo

 

A kto powstrzyma Mongołów? Co z Tengri Molochem? I najważniejsze- Co się dzieje na terenie obecnych Niemiec?

 

Na terenie Niemiec to co zwykle czyli rozbicie dzielnicowe.

 

Ale kto, co gdzie i jak kontroluje?

 

W Niemczech jest różnie - raz tworzą się molochy, a za chwilę się rozpadają. W tym momencie screena nie wrzucę żadnego, bo w War Thundera event zbijam.

 

Auld Lang Syne[SUP]*[/SUP]


Odcinek 51




​

W związku z roszczeniami do tronu Królestwa Northumberland wysuwanymi przez panujący ród earlów Tyrone król Macbeth postanowił działać. Umówił się z hrabiną Heregyth, że w razie jej przejęcia władzy w Northumberland złoży ona hołd lenny królowi Szkocji. Podstawowym warunkiem umowy była szybka śmierć króla Dyre III, który obecnie był w kwiecie wieku.

​

Sprawa nie była łatwa, lecz kilka celnie ulokowanych łapówek zachęciło nieprzekonanych do wsparcia akcji Macbetha. Należało teraz tylko oczekiwać na efekty.


W lutym 1080 roku Wikingowie wybrali się na wycieczkę do Fife. Zanim zdążyli się rozkręcić, wpadli na nich żołnierze królewscy, którzy wyrżnęli w pień 1150 wrogów. Sami stracili trzydziestu siedmiu towarzyszy.


W kwietniu earl Walter z Innse Gall poprosił o prywatną audiencję u króla. Macbeth zgodził się, lecz szybko tego pożałował. Earl Walter w prostych słowach wyjaśnił, że zasługuje na Księstwo Wysp. Macbetha czekało trudne zadanie wyjaśnienia, że księstwo to zachowywane jest dla następcy tronu. Walter ze spotkania wyszedł niezadowolony.

​

22 maja król Dyre III zginął w zagadkowej eksplozji. Nikt nie był w stanie powiązać tego wydarzenia z działaniami króla Macbetha. Nową królową Northumberland została jednak nie hrabina Tyrone, lecz Ealhswith z rodu Hvitserk. Cały spisek się udał i zarazem zawiódł. Pozostało jedynie rozwiązanie siłowe. Król Szkocji wypowiedział Królestwu Northumberland wojnę w imię roszczeń hrabiny Heregyth.

​

Z północnych ziem szkockich ruszyła siedmioipółtysięczna armia. Przeciwko niej królowa Northumberland zebrała tysiąc siedmiuset ludzi, lecz nie czekała na przybycie Szkotów. Sama ruszyła w celu pustoszenia ziem południowych, a królewska armia poszła za nią niczym pies gończy. Do starcia doszło pod Cartmel. Szkoci zmiażdżyli wroga swoją przewagą liczebną nie dopuszczając do wymknięcia się chociażby jednego przeciwnika.

​

Wraz z rozbiciem armii Northumberland rozpoczęła się nudna część wojny. Bardzo nudna. Z południa nadeszły dwa tysiące żołnierzy, a główna armia podzieliła się na dwie. Wszystkie trzy nowe armie rozpoczęły oblężenia wszystkich zamków małego królestwa.

​

15 czerwca 1081 roku wojna zakończyła się zwycięstwem króla Macbetha. Na tronie Northumberland zasiadła królowa Heregyth, która jednak uznała, że nie ma zamiaru wywiązywać się z wcześniejszych ustaleń. Macbeth zirytował się, gdy Heregyth nie złożyła mu hołdu lennego. Póki co inwestował dalej w rozbudowę potencjału militarnego z myślą, że niedługo może go wykorzystać przeciwko zdradzieckiej byłej hrabinie.


We wrześniu król Macbeth formalnie dołączył do wojny po stronie króla Burgundii przeciwko księżnej Candidzie z Normandii. Zamarzyło się kobiecie przejęcie całego królestwa dla siebie. Gorzej, że otrzymała wsparcie królowej Margaret Wielkiej (królowa Włoch i Wschodniej Francji), hrabiny Luksemburga Katharinie, cesarzowej Jutte (cesarzowa Francji i królowa Fryzji) oraz hrabiego Gilberta z Neuchatel.


8 czerwca 1082 roku Macbeth rozpoczął odgrywanie się na zdradliwej Heregyth. W imieniu swojego wasala wystąpił z poparciem jego żądań względem hrabstwa Lancaster. Był to dobry czas, gdyż Northumberland wyczerpany był wojnami i posiadał relatywnie mało wojska.

​

Zmobilizowane armie Szkocji przystąpiły do błyskawicznego rozwiązania problemu Northumberlandu. Niestety, do samego oblężenia Durham nie mogli przystąpić, bo oblegane było już przez innego wroga małego królestwa. W związku z tym jedna z armii ruszła pod Appleby, gdzie znajdowały się niedobitki przeciwnika. Oczywiście wróg poniósł klęskę i wojna toczyła się zwykłym biegiem.

​

W lutym mistrz szpiegów wykrył spisek na życie następcy tronu. Książę Henry miał zostać zamordowany ze zlecenia Ailbhe nic Gabran z hrabstwa Tyrone. Widocznie podbój Tyrone lokalnym możnym ciągle wadził i postanowili się w ten sposób odegrać na królu Macbethcie. Macbeth się na żartach nie znał i rozkazał irlandzką kretynkę aresztować. Usiłowała się wyrwać z matni, lecz gwardziści obstawili wszystkie wyjścia i Ailbhe została pochwycona. Przewieziono ją do Scone, gdzie wpakowano ją do ciemnicy. Miała z niej już nigdy nie wyjść.

​

W lutym 1083 roku królowa Northumberlandu wystosowała propozycję oddania hrabstwa Lancaster dla earla Erika z Westmorland. Macbeth nie czuł potrzeby kontynuowania wojny, gdyż generowało to by nieproporcjonalnie duże koszty, więc na propozycję przystał.








-------------------------------------
* (szkoc.) Ongiś, dawnymi laty

 

Auld Lang Syne[SUP]*[/SUP]


Odcinek 52




​

Sytuacja w Europie Zachodniej ciągle dynamicznie się zmienia. Wielki, a niedawny postęp muzułmańskiej Hiszpanii został odrzucony i jedynie niewielkie enklawy islamu nadal bronią się we Francji. Głowę podnoszą również chrześcijańskie państwa na Półwyspie Iberyjskim, które coraz lepiej radzą sobie z najazdem wyznawców Allacha. Gorzej dzieje się na wschodzie, gdzie po upadku Krucjaty Greckiej tengri coraz mocniej zakorzeniają się w Grecji. Bardzo mocno osłabione zostało Królestwo Norwegii wskutek secesji Koli, Kakisalmi i Karelii.

​

W sierpniu 1084 do uszu króla Macbetha doszły wiadomości, że diuk Dugald z Galloway usiłuje sfałszować dokumenty, które dadzą mu roszczenia do szkockiej korony. Królowi nie zależało na niszczeniu Dugalda, który jeszcze mógł być przydatny, więc wysłał mu jedynie pismo, w którym zażądał zakończenia niecnych knowań. Diuk widząc, że sprawa się wydała, odstąpił od działania i ukorzył się przed królem.


W listopadzie w wiek dorosły wstąpił książę Macbeth, pierworodny syn króla. Brzydota, która prawie zupełnie zniszczyła relacje ojca z synem, spowodowała, że chłopak nauczył się jak załatwiać sprawy innymi kanałami. Prześladowany przez rówieśników umiał skierować ich uwagę na coś innego lub nastawić przeciwko nim silniejszych. Chociaż sztukę dyplomacji opanował na dużym poziomie, to w innych naukach był zaledwie słaby. Nie umiał operować mieczem czy toporem, rachunki go nudziły. Nie był to godny następca dla króla Macbetha, który cieszył się, że wybrał do rządów młodszego syna. Nie mógł jednak nie wykorzystać okazji do nawiązania sojuszu, więc ożenił pierworodnego z księżniczką z rodu Karlingów.

​

Na przełomie 1084 i 1085 roku do Fife przybyły trzy wyprawy Wikingów. Spośród tych, którzy zeszli na ląd, nie wrócił nikt. Wszyscy zostali wyrżnięci do ostatniego rabusia.


6 listopada 1085 roku urodził się trzeci syn króla Macbetha. Nadano mu imię Colin.


W kwietniu 1086 roku książę Henry wstąpił do grona dorosłych. Szybko doszło do jego ożenku z córką hiszpańskiego barona, która wyróżniała się niezwykle lotnym umysłem. Kosztowało to Henryka sporo prestiżu, lecz jego ojciec szybko postarał się, żeby straty odbudować. Henryk został mianowany królewskim seneszalem, a zaraz potem otrzymał własną ziemię pod postacią hrabstwa Argyll. Pragnąc jak najmocniej wesprzeć swego dziedzica król podarował mu również księstwo Wysp. Wówczas nie wiedział w jakie go to wpakuje kłopoty...

​

Król Szkocji posiadając znaczne ilości ziem w Anglii stawał się de iure również elektorem angielskim. Na początku roku 1086 król Olav Angielski wyraził chęć podniesienia praw koronnych w swym kraju. Macbeth oczywiście był przeciwny wzmacnianiu i tak niewielkiego królestwa.

​

W sierpniu Macbeth postanowił nieco ocieplić swoje relacje z najstarszym synem i mianował go kanclerzem na miejsce zmarłego poprzednika. Macbeth Junior chętnie przyjął tę posadę. Prawie od razu został wysłany do Dublina, gdzie miał sfabrykować prawa do tego hrabstwa dla swojego ojca.


W lutym 1087 roku król rozpoczął grę, która mogłaby pozwolić jego spadkobiercom przechwycenie bez walki sporych ziem we Francji. Brat jego żony, trzyletni Koenraad de Montferrat, został po śmierci rodziców diukiem Orleanu. Jego jedyną spadkobierczynią była Liutwind, żona Macbetha. Dodając dwa do dwóch król uznał, że trzylatek stoi mu na drodze do uczynienia żony księżną orleańską. W Orleanie nadal wielu ludzi darzyło Liutwind sporą sympatią i uważało, że ewentualne wsparcie dużego królestwa z północy byłoby porządane. Macbeth rozpoczął działania w kierunku pozbycia się szwagra.

​

W sierpniu 1087 roku król stworzył tytuł księcia Connacht i podarował go earlowi Cathalanowi z Oriel.


We wrześniu książę Macbeth zaczął przebąkiwać o tym czy ojciec nie dałby mu jakichś ziem. Król dla świętego spokoju obiecał podarować mu coś. Idealne wydało się hrabstwo Derby – daleko od Gowrie, biedne i niedawno podbite. W sam raz, żeby pozbyć się problemu starszego syna.


Zadziwiające, lecz w grudniu 1087 króla Macbetha zaczęto nazywać Wielkim.

​

W maju 1089 doszło do pierwszej i nieudanej próby zamordowania małego Koenraada. Na szczęście spisek się nie wydał. Gorzej, że druga próba zakończyła się spektakularną porażką. Wynajęty myśliwy nie tylko nie zabił księcia w trakcie polowania, ale jeszcze zupełnie się załamał i ujawnił tajemnicę.










-------------------------------------
* (szkoc.) Ongiś, dawnymi laty

 

Czyli, że próbujesz zaangażować się w politykę na kontynencie... ciekawe, co jeśli ktoś zjednoczy Francję i upomni się o swoje de jure.

 

Trzeba już trochę szerzej patrzeć

 

Sev kiedy kolejny odcinek?

 

Myślę, że jak dodasz odpowiednie znaki przestankowe, to odcinek będzie szybciej. Sprawdzaj posty przed wrzuceniem.

 

Wieczorem. Teraz w pracy jestem. Czekam na zgłoszenie się zapisanych pacjentów.

 

Przyjdzie pacjent z bólem gardła, Sevciu mu amputuje szyję i już nikt więcej nie przyjdzie pewnie, także może być odcinek wcześniej nieco.

 

Nie może tak zrobić, bo jego przychodni/ szpitalowi NFZ kontrakt zabierze.

 

Znam takie lekarza , który sobie wywiesił na drzwiach gabinetu anons o takiej treści
"Drodzy pacjenci
NIE JESTEM CYBORGIEM
Nie przyjmuje wiecej niż 35 pacjetnów dziennie"

, wiec teraz pytanie brzmi- czy Sevciu jest androidem czy cyborgiem?

[video=youtube;Pg7BLyZx_3c]http://www.youtube.com/watch?v=Pg7BLyZx_3c[/video]

Spoiler

Wszystkich przepraszam za mój głupkowaty humor

 

Tylko trzynastu w trzy godziny + trochę dodatkowych recept Odcinek za jakąś godzinę, bo głodnym niczym wilk.

 

Sevciu wypisuje recepty?
A jakby jakiś przypadkowy człowiek potrzebował recepty na leki z jak największą ilością efedryny, to dałoby się załatwić kilka palet dla takiego gościa, nie?

Tak tylko pytam, mój znajomy kiedyś się zastanawiał nad tym, to mu powiem.

 

Jak coś mogę załatwić transport tych kilku palet. A także przypominam, że oficjalnie reprezentują Capriego prawnie.

 

Auld Lang Syne[SUP]*[/SUP]


Odcinek 53




​

Żeby nie było zbyt lekko, dwójka pijanych spiskowców jedno po drugim wydało plany Macbetha. Król był wściekły. Ci cholerni debile nie potrafili zatrzymać języka za zębami, a kielicha nie powinni nigdy nawet na oczy zobaczyć. Wreszcie 19 marca 1090 roku mały Koenraad nigdy nie wrócił z polowania. Po kilku dniach znaleziono jego zwłoki podgryzione przez dzikie zwierzęta. Królowa Liutwind została księżną Orleańską, a król Macbeth otrzymał tytuł księcia tej francuskiej ziemi.

​

Półtora miesiąca później wybuchło chłopskie powstanie w Yorku. Jego prowodyrem i wodzem był miernie uzdolniony wojskowo małorolny wieśniak. Zdołał pod swoje sztandary poderwać ponad trzy tysiące chłopstwa, które rozpoczęło pustoszenie prowincji. Król bez zbędnej zwłoki poderwał ponad siedem tysięcy żołnierzy z północy i szybkim marszem udał się przeciwko buntownikom. Na wieść o zbliżającej się armii chłopi pomaszerowali na Derby, a stamtąd w kierunku księstwa Gwynedd. Pod Chester doszło do bitwy, gdzie buntownicy stracili połowę wojska, lecz jednocześnie zdołali zabić ponad dziewięciuset królewskich ludzi. Było to zaskakujące i zmusiło króla do zmobilizowania swoich dowódców. Pod Denbigh nie doszło do takiej kompromitacji. Armia Macbetha straciła jedynie jedenastu ludzi, a chłopi ponad tysiąc pięciuset. Znów przesądziła szarża ciężkiej kawalerii osłanianej na flankach przez lżejszych konnych. Pozostali przy życiu buntownicy wrócili do domów. W ramach aktu łaski każdemu odcięto prawą dłoń i wypuszczono wolno. Przywódca spisku miał zgnić w lochu Scone, gdzie przymaszerował pieszo z powrozem na szyi i skrępowanymi na plecach rękoma.

​

W październiku 1090 roku król wydał swoją starszą córkę Morag za diuka Lothian.


W związku z faktycznym upadkiem Królestwa Northumberland i włączenia go do Królestwa Portugalii na pewien czas wstrzymane zostały królewskie plany przeciwko obecnym lordom tych ziem. Dopiero w sierpniu pojawiła się możliwość zdobycia Cumberlandu, gdyż wybuchła wojna domowa na ziemiach portugalskich. Macbeth wykorzystał roszczenia jednego ze swoich wasali i dołączył do wojny.

​

Szczęśliwie się to zbiegło z najazdem Wikingów, którzy pewni bogatego łupu wylądowali w księstwie Albany. Ku swemu zaskoczeniu zamiast kobiet, starców i owiec spotkali szykującą się właśnie na wyprawę wojenną wielotysięczną armię.


Jako iż sporne ziemie były już oblegane przez inne armie, to Macbeth ruszył na tereny w Irlandii. Pod Kildare wojska króla Somerset zdradziecko zaatakowały armię szkocką. W trudnej bitwie Szkoci stracili tysiąc stu ludzi, ale zabili niemal dwa i pół tysiąca. Od tego momentu Somersetczycy nie przeszkadzali w dalszych działaniach wojennych.

​

W lutym Macbeth Junior zdołał wypracować roszczenia wobec Dublina, ale była to bardzo kosztowna sprawa (ponad 280 złota). Do tego okazało się, że faktycznie niezbyt potrzebna, ponieważ swoje pretensje co do hrabstwa zgłaszał już książę Connacht.


Wszystko się popieprzyło dokumentnie w sierpniu 1093 roku. Macbeth nie wiedział gdzie popełnił błąd. Wielokrotnie tłumaczył synowi jak postępować, żeby zostać sprawiedliwym władcą, który uzyska poparcie od swoich wasali, ale Henryk puścił wszystkie nauki ojca mimo uszu. Samemu mając relatywnie niski prestiż usiłował odwołać earla Fergusa z Innse Gall z jego lenna. Fergus ocenił swoje możliwości i powiedział stanowcze „nie”. Pierwotnie był to tylko konflikt na linii wasal-senior, lecz szybko się rozprzestrzenił obejmując księstwo Lothian oraz szereg mniejszych hrabstw. Henryka wsparł również jego starszy brat Macbeth. Król niestety nie miał jak pomóc swojemu dziedzicowi, a poza tym była to dla księcia cenna lekcja postępowania.

​

W styczniu 1094 roku król rozpoczął bardzo poważną inwestycję w zamek Scone fundując wokół niego średniej wielkości kamienny mur. Na całych Wyspach Brytyjskich nikt zapewne nie miał tak rozbudowanej twierdzy.


W maju Macbeth prawem silniejszego przywłaszczył sobie tytuł księcia Northumberland, a następnie przekazał go earlowi Maerleswegnowi. Dzięki temu Szkocja mogła rościć sobie prawa do ostatniego hrabstwa należącego de iure do księstwa.

​

Rozpętana przez Henryka wojna toczyła się paskudnie dla niego. Earl Fergus wystawił większą armię, a Lothian zawiodło na całej linii. Wojska earla Innse Gall rozłożyły się w Argyll i oblegały domenę seniora. W tym czasie o wiele mniejsza armia Henryka i jego sprzymierzeńców sama oblegała Innse Gall, lecz w razie powrotu Fergusa nie byłaby w stanie z nim wygrać.

​

W grudniu tengri ogłosili świętą wojnę przeciwko Królestwu Gruzji. Było to jedno z nielicznych państw regionu jeszcze nie podbite przez pogan wschodnich. Również w tym rejonie ulokowały się resztki rozgromionego wspólnym wysiłkiem muzułmanów i tengri Cesarstwa Bizantyjskie.

​

-------------------------------------
* (szkoc.) Ongiś, dawnymi laty


W paletach nie operuję, a do tego musiałbyś być (pardon, kolega musiałby być) zapisany do lekarza rodzinnego w mojej przychodni A poza tym... Jesse, get back to work

 

Wesoła rodzinka Ci się trafiła. Sprawdzona metoda na te spory to wsadzenie do lochu i konieczność wypłacenia okupu. Jaki masz system dziedziczenia bo primogenitury to nie przypomina?

 

Mam monarchię elekcyjną.

 

Nie myślisz o primo albo ultimogeniturze?

 

A jaki jest system dziedziczenia w domenie małżonki? Czy ten tytuł nie spadnie na najstarszego syna. Jeżeli tak, to czy pozostanie on w twoim królestwie?

 

Jednak Mongołowie znajdą godnego przeciwnika- Karpaty.

 

Szanowna małżonka swoje dziedzictwo przekazuje Henrykowi. Owszem, zastanawiam się nad primogeniturą, lecz wymaga to podniesienia prawo koronnych na poziom wysoki, a to generuje dużo niezadowolenia wśród wasali.