Ayutthaya - "thai" znaczy "wolny".

Ayutthaya - "thai" znaczy wolny.

Odcinek 1.​

[HR][/HR]
Służący wszedł do pokoju medytacyjnego, w którym to król Int'araja I właśnie oddawał się kontemplacji. Królewskie szaty jeszcze bardziej podkreślały dumę i doniosłość, jakimi emanował w każdą stronę, niczym Słońce. Bezszelestnie usiadł [służący] w bezpiecznej odległości, aby nie zakłócać spokoju aż do czasu skończenia medytacji przez króla.
- Co Cię sprowadza? - zapytał cicho król, jeszcze medytując, jakby wyczuł obecność służącego.
- Najjaśniejszy Władco, przybył mnich po którego posłałeś miesiąc temu.
- Wprowadzić.
Służący skinął ręką, wszedł mnich krokiem jednostajnym spokojnym, z uśmiechem na twarzy, który nic a nic nie sprawiał wrażenia infantylnego. Wprost przeciwnie. Pokłonił się w pas, składając przy tym ręcę, Int'araja odwdzięczył się tym samym i zaprosił swego gościa do sali "herbacianej", gdyż uwielbiał rozważać przy herbacie.
- Co Cię trapi, Najjaśniejszy? Widzę, że Twa dusza czymś przejęta, skażona.
- Wczoraj miałem sen. Dziwny sen, który powtórzył się kolejny już raz. - tutaj pociągnął dwa łyki orzeźwiającego napoju - Szedłem drogą, która nie miała ani końca, ani początku. Szedłem dopóki siły mnie nie opuściły i padłem. Wtedy usłyszałem chód. Podniosłem głowę i zobaczyłem starego mędrca, który powiedział: "Nie wybieraj drogi, której pokonać nie zdołasz" i znikł, a ja się obudziłem. Cóż to znaczyć może, czcigodny mnichu?
- Nie mnie pytaj, lecz siebie i serca swego, gdyż sen jest drzwiami, a Ty kluczem...
[hr][/hr]
Jest rok 1419. Na tronie królestwa Ayutthaya zasiada Int'araja Pierwszy: Najjaśniejszy Wśród Jasnych, Najdzielniejszy Wśród Dzielnych, któremu władza została dana prosto od Najwyższego. Według ówczesnych map, królestwo Jego obejmowało dwie prowincje:

[hr][/hr]
...oraz jedną Armię:
.
[hr][/hr]
Dzięki sojuszowi militarnemu z Królestwem Champa, udało Mu się zawrzeć królewski mariaż zarówno z Nimi, jak i Królestwem Mon.

[hr][/hr]
(...)I padł on do stóp surowego pana swego, po czym począł je całować, błagając o litość dla swego pierworodnego, który zawinił przeciwko majestatowi książęcemu.
- Tak oto okazujesz dumę naszych ojców? SPALIĆ CAŁĄ WIOSKĘ! - jak rzekł, tak zrobiono...
(Podanie, według którego książe Perak miał spalić całą wioskę za "haniebne" zachowanie chłopa)

Zdarzenie to stało się punktem zapalnym pomiędzy królestwem Ayutthaya, a księstwem Perak. Według podań, Najjaśniejszy rzekł w całej swej podniosłości: "Gdzie bracia nasi, tam wolność i sprawiedliwość. Bo "thai" znaczy wolny!".

[hr][/hr]
Wysłał On dyplomatę z nakazem poddania się Majestatowi w imię Sprawiedliwości.

[hr][/hr]
Dyplomata wrócił, lecz...bez głowy. Oznaczało to WOJNĘ!

[hr][/hr]
Po naszej Jasnej Stronie leży Prawda, nie potrzebujemy martwić naszych przyjaciół - mamy ze sobą Najwyższego

[hr][/hr]
Pierwsze natarcie spod znaku czerwonego sztandaru nie było owocne:

[hr][/hr]
Wrócił więc Najjaśniejszy by chronić lud swój z armią potężniejszą, pokonując wrogów Prawdy, pławiąc się w zwycięstwie i chlubnym orszaku szczęśliwych poddanych
(Kroniki Syjamskie)


[hr][/hr]
Dzięki wojnie nastąpił rozwój techniki zarówno wojennej, jak i handlowej:
.
[hr][/hr]
Słońce zachodziło za horyzont. Powiew wiatru raz po raz delkiatnie muskał cerę Najjaśniejszego, który podziwiał moc Stwórcy w Wszechstworzeniu obecnym Wszędzie i Jednocześnie. Był rad z wypełnienia swej misji, jaką Mu powierzono: ochronił lud swój tajski, lecz w głebi zachodził smutkiem. "Ile istnień musiało zginąć, aby inne przeżyły? Czy to tak godzi?", kontemplował, a im bardziej nad tym rozmyślał, tym bardziej Go to smuciło...
Mnich, widząc to, podszedł do Najjaśniejszego i położył dłoń na prawym ramieniu:
- Nie znamy dróg, którym kroczyć nam przyjdzie, Panie, a cierpienie każde jest doświadczeniem, z którego czerpać winniśmy Naukę.

 

Bardzo fajne połączenie fabularnego stylu i rzeczowego opisu wydarzeń.
Jakie plany na przyszłość podbicie Malajów?

 

Raczej bez konkretnych planów, ale wszystko będzie utrzymane w konwencji "prawdopodobne, ale po mojemu, bez zbytnich nadcudów".

 

O kurde, myślałem, że nikt w to już nie gra
Aż przypominają się początki z grami Paradoxu :3
PO-WO-DZE-NIA!

 

Ayutthaya - "thai" znaczy wolny.

Odcinek 2.​

[HR][/HR]
(...)Nie spotkasz kupca bardziej przebiegłego, bardziej rozgadanego i bardziej przekonywującego niż kupiec z ziemii 'thai', gdyż władają Oni tajemnymi sztukami, na które nie pomoże nic. (...) Z przepięknych kryształów ostały się jedynie okruszki. Powziął je jeden 'thai', rozsypał nad głowami zgromadzonych na targu ludzi i rzekł: "Oto pył, którym stworzeni zostaliśmy przez Najwyższego, a który leczy tylko ducha, bo ciało przemija" i wzbogacił się tak, że odszedł za horyzont opływając złotem i honorami.
(Zwój z Delty Mekongu)


[hr][/hr]
Kontemplacyjną ciszę króla przerwał książe Boromoraja, który powrócił właśnie ze wschodu, gdzie pilnie studiował mądre nauki.
- Ojcze, wybacz mi śmiałość Ci przerwania, lecz wróciłem z nauk, a co tam usłyszałem o nas przysporzyło mi smutku i zmartwienia. Nie jesteśmy zbytnio lubiani w świecie, a postrzegają nas jako prosty lud, który trudzi się rolą i sprzedaje nawet swoje matki...
Najjaśniejszy przerwał medytację i energicznie wstał ze złością w oczach i sercu, w którym pojawił się płomień zemsty za obrazę, lecz po chwili, po paru głębokich wdechach się uspokoił.
- Synu, niechaj Twa dusza nie martwi się głosami innych dusz, gdyż to głos Twojej duszy jest najważniejszy...

[hr][/hr]
Pod koniec roku 1421 król Int'araja Pierwszy podjął próbę scentralizowania władzy poprzez wyniesienie roli stolicy jako centrum państwa oraz wprowadzenie mobilnych urzędników państwowych.

[hr][/hr]
Wbiegł goniec niczym najtężniejszy ogier, minął salę kontemplacji, wpadł do herbaciarni, aż w końcu do sali tronowej, w której to dopiero spotkał króla.
- Najjaśniejszy, o wybacz mi złe wieści wypadające z moich ust, lecz... - tutaj głos posłańca się załamał - ...pewna część szlachetnie urodzonych nie może dojść do porozumienia z kupcami, którzy to nie godzą się na nałożenie na nich podatków od użytkowania miejsc targowych i, obawiam się Panie, że grozi to kryzysem politycznym, o ile nic z tym nie zrobimy...
Najodważniejszy z Odważnych cicho mruknął, po czym zaczął dostojnie i spokojnie:
- Proszę zwołać na pojutrze wszystkich zainteresowanych BEZWZGLĘDNIE.
- Tak, Panie. - po czym goniec ukłonił się odszedł.

[hr][/hr]
Zasiadli wszyscy w okręgu, w pozycji lotosa: po lewej kupcy, po prawej szlachetni. Dało się zauważyć między nimi spięcia wzroku, które wręcz emanowały nienawiścią wobec siebie. Nie było gwaru, wprost przeciwnie - trwała niezręczna cisza, czekano na słowa Najjaśniejszego.
- Niech zaczną kupcy. - zaczął król. Głos zabrał najznamienitszy z rodu kupców.
- Panie Najjaśniejszy, płacić nam każą za miejsca naszych targowisk, ale, się pytam, za co mamy Im płacić? Za ziemię, którą każdemu z nas ofiarował Najwyższy?
- Opłaty te nie są na tyle duże, żeby Wam, czcigodni kupcy, to przeszkodziło na powielaniu majątków Waszych - zabrał głos jeden z wysoko urodzonych. - po czym nastał wszędobylski gwar i skończyło się prawie na rękoczynach.
- CISZA! - gromnął Władca - Ogłaszam co następuje: kupcy płacić będą za miejsce targowiska, lecz tylko w jednej-dziesiątej wartości nałożonej przez wysoko urodzonych. - nastąpiła konsternacja zarówno z jednej strony, jak i drugiej. - Rzekłem.

Owe decyzje poskutkowały buntem sponsorowanym przez zezłoszczonych kupców, który został zgaszony w zarodku w przeciągu niecałego roku. Po tym czasie nastąpił czas pokoju i rozkwitu państwa tajów. Książe chłonął to, co najlepszego mógł przyjąć od ojca swego, Najjaśniejszego Władcy, kupcy krzewili swe ponadprzeciętne umiejętności podibjania targów, a wysoko urodzeni szczęśliwi byli, że królestwo Ich czekają dobre czasy...
[hr][/hr]


PS: Odcinki będę wrzucał często, lecz nie zawsze będą objętościowe.

 

EU II
I do tego ciekawy kraj Długo się przymierzałem do gry którymś z Indochin, ale w końcu nie pograłem wcale Będę czytał.

 

Ayutthaya - "thai" znaczy wolny.

Odcinek 3.​

[HR][/HR]
W powietrzu dało się czuć podniosłość chwili, podsycanej przez Najjaśniejszą Dostojność. Czekał On [król] na syna swego, po którego posłał dni wcześniej. Czuł Najdzielniejszy, że zbliżają się końcowe dni, a co boskie, to nieuniknione i przedwiecznie było tak jak i po wsze czasy.
W oczekiwaniu na przybycie, obejmował wzrokiem po horyzont ziemie swe i lud swój blisko serca trzymał i martwił się bardziej tym, niźli czymkolwiek innym.
- Jak mnie, dobremu panu, przystoi opuścić swoje stado? Co przyniosą następne wieki dla thai'ów? Aż w końcu: gdzie jest do cholery MÓJ SYNALEK?!

Minuty później.

- Czuję, że policzone są moje dni na tym świecie i chcę, żebyś mi przysiągł na wiarę ojców, że bronić będziesz ludu tajskiego do ostatniej krwi, do ostatniego żołnierza i rozsławisz chwałę tajów na wszystkie horyzonty świata. - pojawiło się wzruszenie na obu twarzach.
- Obiecuję, Ojcze. - Boromoraja uklękł przed Najjaśnieszym tak dostojnie i z szacunkiem najwyższym, jakby czuł, że to już ostatnie spotkanie...

Roku 1424 umiera Int'araja Pierwszy. Dzięki pewnym posunięciu w kierunku centralizacji władzy, królestwo znosi to spokojnie. Z podań możemy się dowiedzieć, że uroczystości żałobne Int'araja oddawałay chwałę, na jaką zasługiwał. Na tron wstąpił Boromoraja Drugi, który dzięki naukom na wschodzie był sprawnym dyplomatą, ekonomistą, jak i nad wyraz umiejętnym wojownikiem.


[hr][/hr]
Miesiąc po śmierci władcy w prowincji Perak dochodzi do sporu między dwoma zwaśnionymi wysoko urodzonymi rodzinami: pierwsza z nich chce większej autonomii (co skutkowało by większymi zyskami jak i swobodą ustalania praw na swoich terenach), druga opowiadała się za instytucją królestwa scentralizowanego z mobilnymi urzędnikami (co zapewniało sprawiedliwość i dobre taktowanie niższych warstw społecznych). Król opowiedział się po stronie tych drugich, co doprowadziło do buntu przeciwników króla, który został szybko i bezproblemowo stłumiony.

[hr][/hr]
Stanął więc [Boromoraja] ponad wszystko i wszystkich i roległ się głos równie dostojny i dumny, co postać słonia w całej swej okazałości, która kroczy ku zwycięstwie: nakazuję Wam zbudujcie łodzie, które poniosą nas za horyzont. Zbudujcie łodzie, które rozgniotą naszych wrogów. Zbudujcie łodzie, które towary nasze rozsławią na wszystkie strony
(Kroniki Syjamskie)

[hr][/hr]
W 1426 roku kupcy ponownie podnieśli głos niezadowolenia, lecz nowy władca rozwiązał ten problem szybko i prosto - wieszając tych, co najgłośniej krzyczeli, co doprowadza do oziębienia stosunków z Malajmi i Khmerami (Kambodża).



[hr][/hr]
Mając na uwadze możliwość rychłego konfliktu, Boromoraja Drugi poczynił zmiany w organizacji armii wprowadzając nowe taktyki i bronie.

[hr][/hr]
Dzielny lud to był, gdyż nie obawiał się wroga nacierającego z dwóch stron...
(Kroniki Syjamskie)


Armie Tajów ruszyły na wschód, oblegając Angkor, a armia broniąca stolicy Tajów została pokonana przez północnego sprzymierzeńca Khmerów.

[hr][/hr]
Zawieruchę wojny postanowili wykorzystać kupcy z Perak, którzy po raz kolejny domagali się zmian na swoją korzyść:
.
[hr][/hr]
(...)I wkroczyli Tajowie do miasta Angkor, wycinając po drodze swych wrogów w pień i pławiąc się w luksusach łupów wojennych...
(Kroniki Syjamskie)

.
[hr][/hr]
Z grudniem roku 1431 w prowincji Perak, oddziały sponsorowane przez niezadowolonych kupców i Malajów po raz kolejny wszczęły bunt, który został szybko stłumiony, a przywódcy (ku przestrodze) nabici na pal. Początek roku 1432 przyniósł traktat pokojowy pomiędzy Khmerami i Tajami, na mocy którego lud Khmerów miał zapłacić 98 sztuk złota Tajom.


[hr][/hr]
Drogi przyjacielu, wodzu ludu Czamów,
jestem rad, że łącząc nasze dwa znamienite i czcigodne lud stawiliśmy czoła wspólnemu wrogowi, jakim są ci przebrzydli Khmerowie. (...) Jestem pewien, że nasi wojownicy oddając życie w tak słusznej sprawie, znajdują się w Przedwiecznej Światłości już nie martwiąc się o sprawy życia doczesnego. Mam nadzieję, że łupy wojenne jakie dane nam było zdobyć, pozwolą na rozwój zarówno ciała jak i ducha w przyjaźni naszych ludów.
Bądź pozdrowiony,
Boromoraja II
(List Boromoraja do wodza Czamów)

[hr][/hr]