Chanting our battle cry, "Freedom or death!" - V2 AHD CSA AAR

Odcinek 26A

- 1924


​

Początki Komunizmu
Communist Labor Party of America (CLP). Związek ten założony został w końcu 1914 roku w wyniku rozpadu Socialist Party of America (związanej z nieudana rewolucja). Mimo ze teoretycznie była legalna organizacja, to w wyniku infiltracji związków przez policje, postanowiono działać w tajemnicy. W następnym roku przeprowadzono pierwsze wewnętrzne wybory. Dzieki współpracy z Foreign Language Federations ultralewicowi kandydaci przejeli większość w National Executive Committee.

​

Był to jednak chwilowy sukces, gdyż szybko stwierdzono nieprawidłowości, powodujące nieważność calych wyborów. Następny rok był okresem zawieszeń i wydaleń części członków. Organizacjami które szczególnie na tym ucierpiały były: Russian Socialist Federation, Lithuanian Socialist Federation, Polish Federation, Lettish (Latvian) Federation, South Slavic Socialist Federation i Ukrainian Federation of the Socialist Party. Komitet Wykonawczy w Houston zawiesił i zarządził reorganizacje całego ultralewicowego skrzydła, stanowiącego blisko polowe członków.

​

Jednoczesny zakaz działalności dla Foreign Language Federations oraz Idiosyncratic Socialist Party of Texas, ogłoszony przez rząd przyczynił sie do pierwszych prob utworzenia Communist Party of America (w 1919r.). Szybka reakcja rządu, dokonującego masowych aresztowań, zmusił do ponownego ukrycia działalności. Decyzja ta była praktycznie końcem dla CLP który na początku 1920 roku istniał tylko w postaci szkieletu organizacji. W tym samym okresie pojawił się nowy podziemny miesięcznik: Communist Labor Party News. 18 kwietnia C.E.Ruthenberg podjął decyzje o przyłączeniu się, razem ze swoja frakcja, do nowo powstałej partii. Doprowadziło to do podjęcia decyzji o połączeniu sie obu organizacji 26 maja.

​

Communist Party CSA (CPCSA). Ta marksistowsko-leninowska organizacja była największa i najbardziej wpływowa partia komunistyczna na kontynencie. Odegrał znaczącą role w działaniu związków zawodowych w sytuacji rozbicia organizacji socjalistycznych. Znani byli ze zorganizowania pierwszych na południu związków przemysłowych łączących pracowników pracujących w tych samych rodzajach fabryk. Jednoczesnie znani sa z odrzucenia rasizmu oraz walki o integracje w miejscach pracy. Szczególny nacisk prowadzono na indoktrynacje i samo utrzymywanie wizerunku partii.

​

W styczniu 1919 roku Wlodzimierz Lenin zaprosił lewe skrzydło SP do przyłączenia się do Cominternu. Wiosna tego roku, podsycane dużym napływem członków pochodzących z krajów biorących już udział w rewolucji rosyjskiej, przygotowywano sie do przejęcia władzy nad mniejszymi frakcjami umiarkowanych socjalistów. Referendum, do jakiego niedługo pozniej doszło, dalo 90% głosów za cominternem, jednak z powodu negatywnie nastawionych do tego liderów, sprawa znacznie sie przedłużała.

​

Wybory do National Executive Committee przyniosły zdecydowany sukces lewicowcom, którzy zdobyli 12 na 15 możliwych stolkow. Umiarkowany zdecydowali się następnie na wyeliminowanie, ze względów językowych niektórych organizacji z partii. Cale te ruchy jednak na tyle niepokoiły Komintern, ze dzięki niemu doszło w końcu do zjednoczenia wewnątrz SP.

​

Nowa partia stala się szybko głównym celem ataków służb rządowych. W związku z zamachami na urzędników i sędziów, departament sprawiedliwości zarządził wielka fale aresztowań. Zatrzymano tysiące imigranckich członków SP. Zmusiło to do rezygnacji z oficjalnych dróg działania. Aparat partyjny, w dużej części przeniesiony do podziemia, pojawił się ponownie w 1921. Od tego roku, rozpoczął on działalność pod przykrywka Workers Party of Confederacy. Jednocześnie sama SP stala się bardziej otwarta na rzecz nowych członków –imigrantów z Europy.

​

Postanowiono opracować metodę silniejszej indoktrynacji klasowej robotników. To z jednoczesna decyzja 5 Komitetu o przygotowaniu do wielkiego narodowego zrywu. Przygotowując się do tego szukano silnych sojuszników. Na ich nieszczęście prace te komplikowały walki frakcyjne wewnątrz SP. William Z. Foster, który stal na czele Party's Trade Union Educational League był jednym ze szczególnie uciążliwych czlonkow. W końcu pod naciskiem cominternu, nakazano podporządkowanie się ich sekretarzowi wykonawczemu C.E. Ruthenbergowi. Wydawało sie, ze pozostaje tylko poczekać na sprzyjający moment aby rewolucja wybuchła.

 

Komuniści na Południu, świat się kończy

 

Komunistyczny odcinek

 

Niemcy to rozplenili na poludniu :| A po upadku rewolucji socjalistycznej niektóre grupy jeszcze bardziej sie zradykalizowały. Inna sprawa, ze sama rozgrywka i metoda nieingerowania sam sie przyczynilem do tego :|

nieostatni

 

Do paki dziadostwo a nie

 

Niestety panstwo jest oslabione ostatnia rewolucja a dodatkowo caly czas administracja "leje w majtki" ze strachu, ze Federacja postanowi zadbac o wolnosc obywateli na poludniu. W obecnej chwili przewaga militarna polnocy jest wielokrotnie wieksza niz w 1861 roku. Zreszta (o ile pamietam) w nastepnym odcinku bedzie troszke nakreslona cala sytuacja

PS: 1 post? Witam

 

Odcinek 26B

1924


​

Wielki kryzys
Po prawie ćwierćwieczu optymizmu i dobrobytu, Konfederacja została pchnięta w rozpaczliwy czarny poniedziałek, 29 października 1923 roku. Dzień kryzysu na giełdzie i oficjalny początek Wielkiej depresji. Od tego momentu ceny akcji spadały bez szans na odzyskanie wkładu rozprzestrzeniając po kraju panikę. Masy ludzkie próbowały sprzedać swoje akcje za bezcen, ale nikt nie był skory do kupna. Sama giełda wydająca się najlepszym sposobem na stanie się bogatym, szybko doprowadziła do bankructwa tak potężnych ludzi jak i biednych.

​

Jednak krach na giełdzie był dopiero początkiem. Prawdziwy problem pojawił sie pozniej a jego prowodyrem były banki. Jak szybko sie okazało także one inwestowały duże części oszczędności na giełdzie. Obecnie, gdy potraciły cala masę oszczędności swoich członków, jedne po drugich ogłaszały bankructwo. To właśnie wywołało druga jeszcze potężniejsza fale paniki. Ludzie przerażeni możliwością utraty swoich oszczędności, rzucili sie do banków chcąc odzyskać swoje pieniądze.

​

Ta masywna wyplata gotówki, spowodowała zamkniecie następnej partii banków. Ci którzy nie zdołali odzyskać pieniędzy, sami ogłaszali bankructwo swoich firm osłabiając sam przemysł. Kolejna faza kryzysu było wprowadzenie oszczędności w firmach. Wiązało sie to z ograniczeniem godzin pracy i samych plac. To z kolei wplynelo na ograniczenie wydatków konsumentów, powstrzymujących sie od zakupu towarów. Ten brak wydatków wpłynął na dodatkowe ograniczenie plac oraz fale zwolnień. Te formy, które nie były w stanie utrzymać produkcji były zamykane.

​

W poprzednich kryzysach, rolnicy byli grupa najmniej dotkniętą jej skutkami. Niestety tym razem jednocześnie nadeszła na południe fala susz i burz pyłowych. Nadmierny wypas połączony z falami burz doprowadził do zniknięcia trawy na dużych obszarach państwa. To wszystko doprowadziło do kryzysu w rolnictwie, gdy ziemia nie dala prawie żadnych upraw.
Susza ta szczególnie dotknęła mniejsze gospodarstwa. Jeszcze wcześniej wprowadzenie mechanizacji rolnictwa ograniczyło zapotrzebowanie na prace na wsi. Te male farmy, już zadłużone pożyczkami na zakup nasion (zwracane po uzyskaniu plonu) obecnie w wyniku utraty plonu nie były w stanie ani wyżywić rodziny ani spłacić długów. Banki same dotknięte kryzysem, zajmowały takie farmy wyrzucając ludzi ze swoich domów.

​

Wielki Kryzys, spowodował, ze cale miliony ludzi stalo sie z dnia na dzień bezrobotnymi. Brak zatrudnienia w jednym miejscu powodował rozpoczęcie wędrówki w jej poszukiwaniu. Jako ze dotyczyło to głownie biednych, zamiast podróżować samochodami lub kupować bilety, podróżowali oni na gapę towarowymi pociągami. Kazda otwarta praca powodowała, ze na miejsce udawały sie cale tysiące ludzi. Ci którzy się spóźnili często doprowadzali do wybuchu walk. Oczekując na ewentualne ponowne zatrudnienie budowali następnie na obrzeżach miasta wioski, gdzie każdy dom a właściwie raczej szałas zbudowany był z dostępnych materiałów.

​

Rzad starał sie przeciwdziałać kryzysowi. Prezydent, wielokrotnie przedstawiał sytuacje bardziej optymistycznie, jednak nie był w stanie zmienić sposobu postrzegania sytuacji przez ludzi. To miedzy innymi jego głownie oskarżano o stan państwa. Slamsy często nazywano jego imieniem, tak samo jak koce (stare gazety), którymi bezrobotni się przykrywali. W kolejnych latach, dzięki zamknięciu wszystkich banków, oraz tworzeniu programów przymusowych robot, powoli zaczęto odczuwać słabniecie recesji. Szczególnie pomocne były Agricultural Adjustment Administration (wspierające farmerów) czy tez Civilian Conservation Corps oraz Works Progress Administration. Jednak każdy był świadom, ze dopiero kolejne lata pozwolą powoli wyjść z tego kryzysu.

​

 

Grubo.. Ciekawe ile rewolucji socjalistów będzie w czasie wielkiej depresji . Obrazek o genezie czerwonego świtu ze Stalinem miażdży ;D. Nie widziałem go wcześniej. Co to to czerwone na ostatnim obrazku?

 

To czerwone na ostatnim obrazku wygląda jak zamaskowany Polandball

 

Mi to wygląda na Żółwia Ninja, ale ja jestem dziwak to wiecie...

 

Ja też pomyślałem o Żółwiu Ninja

 

Hehehe, Polandball <3
Zgaduję, że komuniści wykorzystają kryzys i to wywoła kolejne walki o władzę

 

Juz za niedlugo sie przekonacie Swoja droga ciekawe jak szybko wykryjecie protoplaste dla 3 nastepnych odcinkow

PS: co do zdjecia to juz zmienione na inne Niestety to jest najlepszy dowod na to jak paskudnie sie przeziebilem. Tak duzej czerwonej plamy nie zauwazylem :|
PS2: na kompie czeka na napisanie ostatni juz odcinek aara

 

Poland cannot into AAR

 

Poland moze w kosmos ale nie into this aar

 

Właśnie! Czy w kontynuacjach AARu można się spodziewać Konfederackiego Programu Kosmicznego? ;D

 

@Kentucky
To ty jeszcze nie wiesz, że CSA zniknie przed 1950 zjedzona przez faszystowskie USA i komunistyczną Brazylię? O_O

 

Od polowy czerwca znikam na jakis czas ze sceny "growej" i nie wiem po jakim czasie sie pojawie (2-3 mce?) Wiec ewentualna kontynuacja pojawi sie najwczesniej na jesieni. Co prawda mam w 50% przygotowany juz scenariusz pod ta rozgrywke, ale zastanawiam sie czy nie zmodyfikowac go jeszcze bardziej uzgledniajac rozwoj Chin (w ktorych nie doszlo do rozbicia) i Japonii. Wzmocnienie obu panstw (w stosunku do standartowego scenariusza) moze sie grysc ze soba i byc bezsensowne. Ale mam duzo czasu na rozmyslania nad nim

PS: poza tym pociaga mnie bardzo inny projekt, ktory jakis czas temu przyszedl mi do glowy i nawet zdolalem do niego stworzyc mape. Nie wiadomo czy nie wskoczy on przed HOI3. Ale to wszystko zalezy od tego jak rozwinie sie sytuacja w okresie wakacyjnym i pozneijszym

Spoiler

PS2: forum zniekształca mape - otwierajcie ja w nowej zakladce

 

Eee.. Rosja nie uczestniczyła w 3 rozbiorze? Ciekawy pomysł, zastanawiam się jak go opiszesz by wydał się prawdopodobny.

 

A poza tym, 18 południk i Bromberg ci się jakoś dziko przesunęły

 

Wbrew pozorom wszystko potoczyło sie historycznie, z ta różnica, ze Chlopicki przejawiał w listopadzie 1830 na tyle zaangażowanie, ze nigdy głównodowodzącym nie został Skrzynecki. Rosjanie szybko przekonali sie, ze nie da sie podejść pod Warszawe duza armia (brak zaopatrzenia) a rozdzielone wojska sa szybko pobijane w wyniku słabego współdziałania (oraz skutecznego prowadzenia dzialan wojennych na liniach wewnętrznych). W koncu udaje sie ich zepchnąć na linie Białystok-Brzesc co przy rozruchach na Litwie i Ukrainie zmusilo do szukania pokoju. Polacy szukali nowego króla, jednak zaden z pretendentów (szczególnie syn Augusta Poniatowskiego) nie zdolal zebrac wystarczającego poparcia (kazdy z książąt robil wszystko zeby pozostali nie stali sie silniejsi). W koncu przypomniano sobie, ze juz 2 razy proponowano koronę (za czasów Napoleona oraz w 1815) Karolowi Ludwikowi Habsburgowi (książę Cieszyński).
Z 2giej strony uklady pomiędzy 3 potęgami zaczęły sie kruszyć. Rosja i Prusy coraz bardziej ingerowały w strefe Austro-Węgier. Brak udzialu w 2gim rozbiorze i traktowanie jako słabszego czlonka ukladu spowodował szukanie innych możliwości. Polska byla świetnym punktem wypadowym przeciw obu państwom. W końcu uznano, ze utrata biednych i przeludnionych prowincji na rzecz uzyskania tronu dla własnej rodziny panującej byla dobrym układem.

PS: prawde mowiac mialem problem ze znalezieniem odpowiedniej mapy jako podkladu, dlatego tez polaczylem 2, czego efektem sa zaburzone proporcje. A co do lini to pierwszy raz je stosowalem i wrzucilem je raczej dla testu na oko dobierajac odleglosc do podzialki (szachownicy)

 

Księstwo Cieszyńskie for the win! Ale KC i KP są osobnymi bytami politycznymi?

 

wlasnie sie zastanawiam jak to zrobic

 

ta mapa to tylko reklama. Do aaru bede tworzyl nowa wykorzystujac lepsza podkładkę. Ta tak jak mówiłem to tylko test dla paru rozwiązań (o ktorych dowiedziałem sie dzieki sevgartowi)

 

Odcinek 26C

1924


​

Artykol C.E.Ruthenberga dla „My Life”

Lipiec-październik. 4 lipca Frank Arnistead złożył na kongresie partii oświadczenie o gotowości do przeprowadzenia rewolucji. Musieliśmy wykazać, ze obecnie Rewolucja jest niezbędna. Niestety Rady Tymczasowe, formowane już na planowanych terytoriach, miękły coraz bardziej przerażone spadająca na nie odpowiedzialnością. Szczególnym problemem było odpowiednie ideologiczne ukierunkowanie żołnierzy. Sam Arnistead koncentrując się na tym działaniu, prosił i groził, zaklinał się, aby po chwili klękać i całować ziemie. Był zresztą znany z tych tanich sztuczek, które tym razem nie mogły dać spodziewanego efektu. Nieszczęścia ostatnich miesięcy usztywniły ludzi żądających obecnie głów ludzi winnych osłabienia ruchu robotniczego. Wiara mas, ze rzad został bezpowrotnie osłabiony dotychczas wydawała mi sie zdecydowanie przedwczesna. Ale już na początku lipca awangarda partii przechodzi do otwartych walk z rządem plk Nathaniela Andersona. To jeszcze nie było powstanie a raczej rekonesans, który dotarł zaskakująco daleko. Już po paru tygodniach wiedzieliśmy ze nie ma on za sobą poparcia mas. Ci którzy przy nim zostawali stawali się piaskiem który należało zniszczyc zanim dotrze do trybów rewolucji.

Frank Arnistead​

3 lipca w czasie sesji w San Antonio dowiedziałem sie o demonstracji robotników jednej z największych fabryk w mieście. Okazało sie, ze mimo jej spontaniczności i braku zorganizowania bardzo przemawialy one do wojsk które ja miały zatrzymać. Następnego dnia poszedłem dalej, organizując wszystko siłami partii. Fabryka została opanowana przez naszych ludzi skandujących tylko jedno: “Power to the Workers.” Przed fabryka podejrzana grupa mężczyzn, którzy trzymali sie z dala od tłumu, pochwyciła nagle członka rady Jonasa Iversona i wepchnęła do auta. Co zaskakujące, tłum patrzył na to obojętnie, ich sympatia najwyraźniej nie była z nim.

​

Zareagować postanowili Populiści, którzy w opancerzonych samochodach rzucili sie na ratunek przywodcy. Spadek ich popularności powodował, ze stawali sie bardzo nerwowi, dlatego tez postanowili pokazać swoja twardość. Nie planowałem ingerować w sytuacje, ale porucznik dowodzący małym oddziałem milicji robotniczej nalegał abym sam wziął udział i opanował sytuacje. Zanim zdążyłem zareagować żołnierze otoczyli samochód blokując mu możliwość ucieczki. Tłum coraz bardziej pałał żądza siłowego odreagowania napięcia. Z tego tez powodu zmuszony byłem zażądać wydania obywatela Iversena, co natychmiast uczyniono.

​

Rankiem 5 spotkałem Benninga, był mocno zdenerwowany. Gdy tylko mnie zobaczył wykrzyknął: “Now they will shoot us down, one by one!! This is the right time for them.” Jednak przeceniał on przeciwnika. Nikt nie odważył sie do nas strzelać, co najwyżej byliśmy bici palkami. „Nasi” studenci zdołali zając jedna z drukarni, dzięki czemu cale miasto zalały nasze manifesty. Lipiec był jednak porażka, gdyż w ogolę nie walczyliśmy dając przeciwnikowi łatwe zwycięstwa. W końcu straciliśmy także fabrykę, co zmuszało nas do wycofania się. Iverson i Benning przeszli do podziemia, unikając fali aresztowań. Przez miasto przeszly fale pobić, wymuszeń i rabunków. Duza cześć naszych sympatyków i znajomych odwróciła się od nas.

​

Sytuacja w kręgach rządzącej partii była zla. Benning był daleko a skrzydło Poseya starało sie przejąć władze. Duza cześć osób walczących o fabrykę czuła się opuszczona i zostawiona na laskę wroga. Wysłano mnie do nich aby załagodzić zatargi i wyjaśnić okoliczności. Przekazałem im mój osad, ze po takim kryzysie powinniśmy raptownie odbić się w gore oraz ze masy ludzkie dzięki temu jeszcze bardziej przywiążą się do sprawy a o to przecież walczymy. Zegnano mnie ciepło i z wdzięcznością która do dziś wspominam. Taylor powiedział: “and of the others, only Ruthenberg has kept his head.”

Rzad optymistycznie patrzy na rozwój wypadków​

Prasa pisała wtedy o nas wyjątkowo jadowicie, fale nieuczciwych kampanii przeciw nam ciągle się powtarzały, zapewne na polecenie administracji. Ja sam wszystkiemu przyglądałem sie zza krat więziennych. Sytuacja nie była bardzo zła, gdyż pozwalano mi sie widywać z zona i dziećmi. Dawało to siły do walki a przy okazji także wiadomości od przyjaciół. W tych dniach rząd bal sie, ze któryś z nadgorliwych dowódców dokona na nas samosądu, dlatego tez pilnowali nas wydzieleni ludzie. Szybko okazało sie, ze ten oddział także przystąpił do nas i czeka tylko na rozkaz do uwolnienia. Wiedzieliśmy jednak ze będzie to jednocześnie sygnał do rozpoczęcia powstania, dlatego tez zdecydowaliśmy sie wstrzymać z jego realizacja. Tymczasem sam rząd postanowił się uwolnić od niepotrzebnego problemu jakim byliśmy. Po uwolnieniu poszedłem do Williamsa, który w tym momencie tworzył Committee for the defense of the revolution. Jednak nastawienie ludzi jacy byli tam zgromadzeni zdecydowanie mi nie odpowiadało.

​

Rzad byl zaskakująco spokojny w tamtych dniach. Chyba wyczuwał wzburzenie mas, które wrzały czekając tylko na jedna prowokacje. Z tego tez powodu, po wielokroć zastanawiano sie nad kazdym zatargiem z nami. Ścigani, prześladowani oczerniani, nasza partia nigdy nie rosła tak szybko jak w tamtych dniach. Ten proces rozprzestrzeniał sie na kolejne stolice stanów oraz na mniejsze ośrodki przemysłowe, do wojska i na wies włacznie. Nasza partia nie zwracając uwagi na organizacje klas proletariackich będąc w ogniu prześladowań stawała się prawdziwym liderem wszystkich mas. W końcu podnieśliśmy kwestie ponownego wyboru prezydium, które bardziej odpowiadałoby zwiększonej liczbie członków partii.

wybory odbyly sie w Public Library w San Antonio​

Zaproponowaliśmy koalicje z populistami. Co zaskakujące później okazało sie ze Benning był niezadowolony z tego ruchu obawiając się, ze w ten sposób zatracimy czystość ideologiczna. Jednak żaden kompromis nie nastąpił. Nasi niedoszli bracia w walce odmówili nam tego prawa. Postanowiliśmy sila zmusić ich do akceptacji nowych wyborów. Nasze tłumy naciskały coraz bardziej pozostałych stronników aby w koncu zmiękczyć ich wystarczająco. W dniu glosowania były ogromne emocje, właściwie to nie były wybory a rewolucja tylko, ze w pomniejszonej skali. Szedłem z grupa przyjaciół przez lobby, mając zając się liczeniem głosów. Czuło sie nastrój chwili, ktory unosił sie w powietrzu. Niedługo pozniej, jeszcze tego samego dnia wieczorem okazało sie, ze dokonaliśmy wielkiego sukcesu pokonując zdecydowanie oponentów. Teraz z poparciem ludu, to oni musieli się dostosowywać do nas a nie na odwrót.

PS: no zoor to kto jest kim tym razem?