Chanting our battle cry, "Freedom or death!" - V2 AHD CSA AAR

jestem wsrod wielkich poteg tylko dzieki prestiżowi. nawet "glupia" austria ma potencjal przemyslowy parokrotnie wqiekszy ode mnie. Co gorsza nie widze mozliwosci jego poprawy. CSa to najlepszy przyklad niedostosowania systemu rzadow do potencjalu panstwa

 

Odcinek 20B

1900-05


​

Technologie
Tak jak i w poprzednich sytuacjach ponownie wysiłek skupiał sie na marynarce. Odkąd Południe posiadało Kolonie nie mogło pozwolić sobie na brak kontroli nad oceanem Atlantyckim. Już w styczniu 1900 roku admiralicja wprowadza nowe manewry oraz gry sztabowe dla swoich dowódców rozwijając ich zgranie i organizacje. Rozwój ilości okrętów spowodował jednocześnie brak możliwości zarządzania całością sil przez jedna osobę. Począwszy od kwietnia tego roku stworzono samodzielne dowództwa, odpowiedzialne za obronę wydzielonych rejonów. Przy okazji zmieniono zasadę, pozwalając dowódcom na większą samodzielność.

​

Kolejna zmiana było umożliwienie dowódcom wydzielenia podwładnych odpowiedzialnych za konkretne zadania. Pozwalało to dowódcom na skupienie się na konkretnych rzeczach bez potrzeby kontrolowania wszystkiego. W tym samym miesiącu naukowcy wprowadzili nowy model ochrony wież artylerii głównej. Od tej pory miały być one dużo bardziej odporna na ostrzał. W lipcu rozwinięta zostaje koncepcja grup rajderow. Od tej pory krążowniki miały być rozdzielane zgodnie z ich osiągami (głównie prędkością maksymalna okrętów) pozwalało to na zwiększenie mobilności flot.

​

Organizowane zajęcia ze znajomości obcych flot doprowadziły do umieszczenia na każdym okręcie książki ze spisanymi wszystkimi znanymi modelami. Pozwalało to na szybsze rozpoznanie przeciwnika. W sierpniu Admiralicja decyduje się na postawienie na jak najszybsze i najlżejsze jednostki kosztem ich odporności na ostrzał. Aby takie jednostki były skuteczne należało uzbroić je w jak najlepsza aparaturę optyczna tak samo jak zastosowac celniejsze dziala kosztem ich mocy. Jednocześnie pracowano nad nowymi rodzajami pocisków, które skuteczniej penetrowałyby coraz bardziej opancerzane pokłady.

​

Także armia się rozwijała. Już w czerwcu 1901 roku żołnierze dostają nowe karabiny. Sa ta zmodyfikowane francuskie Mlousqueton Berthier posiadające zamek czterotaktowy. Rok później w wojsku pojawiają się wyspecjalizowane oddziały. Nowe technologie spowodowały, ze sila obronna oddzialow zdecydowanie wzrosła. Kolejne walki w Europie udowodniały, ze coraz ciężej jest atakować. Dlatego tez wprowadzono oddziały szturmowe, które dzięki dużo cięższemu wyposażeniu były w stanie na małych odcinkach przełamywać wrogie linie. Kolejnym pomysłem na przełamanie tej sytuacji było przekazanie batalionom lżejszych armat i moździerzy.

​

Miały one dzięki temu pomoc w przełamywaniu pojedynczych silnych punktów oporu. Poza tym zmniejszona odległość lepiej pozwalała współgrać ostrzał oraz jego celność. Zresztą także sama artyleria uległa zmianie, ponownie dzięki technologii Francuskiej. Obecnie armia konfederacka wprowadzała na swoje wyposażenie działa 75mm model 97. W sierpniu 1904 roku wojsko wprowadza własna administracje stanowa (centralne okręgi wojskowe). Mialy one przejmować administracje w wypadku wojny, co ułatwiałoby administrowanie tymi terenami. Jednak nie były to najważniejsze zmiany w armii.

​

W marcu 1902 roku rozpoczęto prace nad wprowadzeniem do wojska pancerników lądowych. Co prawda początki, ze względu na problemy z silnikami, przenoszeniem napędu i zawieszeniem, były bardzo nieudane. Jednak sama myśl o tym, ze żelaznej beczce można przewieść żołnierzy przez linie okopów przeciwnika była wystarczająco interesująca zeby ciągnąc projekt. W następnym roku rozpoczęto współprace z kapitanem Armii Francuskiej Levavasseurem. Nazwany następnie jako Levavasseur project był w gruncie rzeczy mobilnym działem obsługiwanym przez 3 żołnierzy.

St.Chamont - pozniejsza konstrukcja oparta na projekcie Lavavasseura​

Uzbrojony w armatę 75mm projekt napędzany był 80 konnym silnikiem za pomocą systemu gąsienic znanych z traktorów. Niestety testy szybko wykazały słabość konstrukcji. Uklad napędowy nie wytrzymywał ciężaru całej konstrukcji natomiast wąskie gąsienice ślizgały sie po gorszej jakości drogach. Kolejne lata prac projektowych zakończyły się w 1908 roku, kosztem 10 tysięcy funtów, zbudowaniem tylko makiety. Caly projekt zakończono jako nierokujący nadziei na szybka gotowość.

​

Samuel Pierpont Langley był naukowcem –fizykiem który po wybuchu wojny secesyjnej, w formie protestu przeciw działaniom rządu federalnego przeniósł się do Karoliny Południowej. Mimo ze czaly czas prawcowal na miejscowym uniwersytecie nie zapomniał o swoim marzeniu. Chcial on zaprojektować działający, sterowalny, cięższy od powietrza pojazd powietrzny. Początki były bardzo proste, gdyż pierwszymi modelami były w 1896 roku napędzane zwykla guma pomniejszone w skali szybowce. W przeciwieństwie do rywali bardzo uważnie pracował nad ich modelem aerodynamicznym. Aby tego dokonać stworzył obrotowe ramie zastępujące późniejsze tunele powietrzne. Następnym ruchem były proby miniaturyzacji parowych silników, tak żeby można je było zamontować do modeli. Dzieki kolejnym różnorodnym testom, które miedzy innymi polegały na utrzymywaniu w powietrzu miedzianej plytki zawieszonej na obrotowym ramieniu napędzanym za pomocą malej sprężyny, szybko przekonał sie, ze jego pomysł jest calkiem możliwy.

testy przeprowadzone 6 maja 1896​

Do pierwszego sukcesu doszło 6 maja 1896 roku kiedy jego bezpilotowy Numer5, wystrzelony z katapulty na rzece Potomac zdolal przelecieć 3/4 mili. Było to blisko 10 razy większy dystans niz jakiekolwiek dotychczasowe doświadczenie. Był to jednak dopiero początek gdyż już 11 listopada Numer6 przelatuje 5000 metrow. W roku 1898 opierając się na sukcesie poprzednich modeli, Langley otrzymał z departamentu wojny dotacje na zbudowanie pilotowanego samolotu, który mial sie nazywać „Aerodrome”. Szybko zatrudnił on Charlesa M. Manly jako inżyniera i pilota testowego. W 1902 roku otrzymał od znajomych wiadomość o sukcesie szybowca braci Wrights, co przyspieszyło prace nad Aerodrome.

Samuel Pierpont Langley oraz Charles M.Manly​

Podczas gdy kadłub był budowany przez samych konstruktorów, to silnik zostal zlecony przemysłowcowi Stepen Balzer. Niestety prace nad nim ciagle się opóźniały. Czas stracony na oczekiwaniu na silnik odpłacił się w całości, gdy w końcu pojawił sie on u Langleya. Miał on o wiele więcej mocy (50km) niż sam silnik braci Wright (12km) i szybko stal sie on podstawa dla dalszych prac rozwojowych w lotnictwie. Samolot był wyposażony w podwójne pary skrzydeł, ustawione jedne za drugimi. Wada projektu było niewystarczające sterowanie, które pogarszało możliwości samolotu przy mocniejszym wietrze. Tak jak i w poprzednich przypadkach start następował za pomocą katapulty nad rzeka Potomac (ze względu na slabe wiatry). W grudniu 1903 roku rozpoczęto przygotowania do lotu.

​

W pierwszej probie doszlo do zaczepienia skrzydła o bok katapulty. Rozerwany na pol samolot ześlizgnął sie do wody, nie powodując na szczęście uszczerbku dla pilota. Druga próba przeprowadzona 9 grudnia miała już odmienny przebieg. O 12 w południe Manly wsiadł do samolotu po czym dzięki przeróbkom wykonanym dnia poprzedniego, bezpiecznie go wystrzelono. Już po pierwszych parunastu sekundach, gdy maszyna otrzymywała stabilny lot, wiadomym było ze będzie on udany. Niestety jako, ze samolot nie posiadał podwozia i należało go zwodować w pobliżu piaszczystego brzegu, lot zakończył się na 103 metrze. Zebrani widzowie wiwatowali świętując pierwszy pilotowany lot maszyna cięższa od powietrza. Zadowolenie Langleja wzrosło jeszcze bardziej gdy dowiedział się, ze spóźniając się zaledwie tydzień bracia Wright dokonali swojego przelotu 17 grudnia. Był to kolejny wielki sukces konfederackiej myśli nad jej północnym bratem.

​

Przy okazji należy wspomnieć o innej innowacji której prowodyrem był Gottlieb Daimler. W listopadzie 1890 roku, w związku z szybko rozwijającym się zapotrzebowaniem na silniki, powstała Daimler Motoren Gesellschaft założona poza naszym bohaterem przez Maybacha (jako głównego konstruktora) oraz Duttenhofera, Lorenza i bankiera von Steiner. Niestety szybko okazało sie, ze był to blad. Pomijając konstruktorów pozostałe osoby zarządu uważały, ze przyszłość firmy lezy w produkcji stacjonarnych, wielkich silników dlatego tez planowano połączenie z Otto Deutz-AG. Daimler i Maybach mając odmienne pomysły zdecydowali sie wycofać z interesu.

​

Z tym ze o ile ten 2gi został w Niemczech to Gottlieb, skorzystał z propozycji przekazanej przez ambasadora konfederacji w Niemczech i przeniósł się do Ameryki. Rząd gwarantował mu współfinansowanie fabryki automobili w zamian za rozbudowę tego przemysłu na południu. Dzieki temu 2 listopada 1904 roku w malej fabryczce w Nashville powstał pierwszy amerykański automobil. Kończąc opisywanie zmian technologicznych w konfederacji wspomnę jeszcze tylko o zdobyciu Nobla z fizyki w 1903 roku oraz o nowej książce, omawiającej „Strategie dzialan mas ludzkich w dobie Rewolucji” która pojawiła się w tym samym roku

 

Ile?
Wyciskasz siódme poty z tego małego państewka. Mam wrażenie, że gra nie jako wymusza podążanie za historycznie najefektywniejszym modelem Brytyjskim czy Amerykańskim. Niby to dobrze, ale czasem trochę męczy, że zawsze kończysz podobnie.
W sumie CSA było na tyle zdecentralizowane, że prawdę powiedziawszy wątpię by utrzymało (uzyskało?) status mocarstwa, nawet gdyby się wybroniło. Chociaż ich trzeźwe patrzenie na okazje czyhające na południu trochę ich ratowało.

 

jak wiekszosc gier ta tez ma jedyna sluszna droge niestety
aczkolwiek czesc moich dzialan w niej byla kompletnie nieswiadoma. Brakuje mi wlasnie suwaka centralizacja (to chyba jedyna gra pdoxu bez takiego wplywu na panstwo). Szczegolnie jest to widoczne w CSA. A ten blad to kwestia uzycia w wordzie 3/4 czego nie zrozumialo forum.

 

Odcinek 20C

1900-05


​

Druga rewolucja Anarchistów
Niewiele ponad 10 lat trwal spokój w walkach z anarchistami. Już 16 sierpnia 1902 roku wybucha nowe powstanie kierowane przez byłego generała konfederacji Benjamina Polka. Tego dnia bunt wzniosły w Tuscaloosie 2 brygady kawalerii. Na szczęście odbywa się to w momencie, gdy na miejscu nie ma dowódcy. Z tego tez powodu oba oddzialy zamiast wycofać się z miasta to spróbowały je opanować.

​

Byl to wielki błąd gdyż jeszcze tego samego dnia wieczorem do miasta dociera general Wade Pemberton na czele 27 tysięcy piechoty wspartej 3 brygadami artylerii. Przeciwnik zamknięty w mieście nie byl w stanie długo stawiać oporu. Także początek powstania nie był najbardziej udany. Niestety kolejne wiadomości z 26 tego miesiąca sa dla nich dużo lepsze. Okazuje się, ze prawie cala armia w Richmond buntuje się przeciw władzy. Opór stawia jedynie brygada artylerii, która próbuje bronic się w garnizonie.

sytuacja we wrześniu​

Niestety male zapasy amunicji oraz przygniatająca blisko 10krotna przewaga przeciwnika powoduje ze pułkownik Charles Cheathan zmuszony jest w końcu poddać się z resztkami żołnierzy. Buntownicy wściekli na straty i opór nie sankcjonują jednak poddania się i zabijają wszystkich więźniów. Tego dnia wybuchają walki prawie w całym państwie. Widać wyraźnie ze przeciwnik dużo lepiej niż poprzednio przygotował sie do walk. Zmusza to 2 września rząd do ogłoszenia mobilizacji. Ma to tez pomoc w upilnowaniu mas ludzkich które mogą przyłączyć sie także do powstańców.

​

3 dni pozniej nadciąga kolejna zla wiadomość, Alfred Longstreet (wspominaliśmy o nim) na czele 24 tysiecy żołnierzy buntuje się i atakuje generała Fitza Hugh Stuarta we Fredericksburgu. Po całodniowych walkach, w których bije się dwóch potomków najdzielniejszych secesyjnych generałów, w końcu Stuart wycofuje się z miasta na czele 3500 żołnierzy. Tego samego dnia lepsze wiadomości nadeszły z Dallas. Tutaj kolejne zbuntowane oddziały w sile 24 tysiecy zaatakowały generala Simona Hindmana. Dowódca ten skutecznie fortyfikuje się z 2 brygadami piechoty i brygada artylerii na wzgórzach wokół miasta. Przeciwnik nieskładnie atakujący umocnione pozycje pod wieczór przy dużych stratach własnych cofa się do zabudowań. General oczekując tego ruchu, zamiast wycofać się w stronę własnych oddzialow schodzi ze wzgórz i w nocy przedostaje sie do miasta. Nad ranem atakuje podpitych i śpiących buntowników co powoduje chaos i w końcu ich ucieczkę. Po podliczeniu strat okazuje się ze kosztem 4 tysięcy strat udaje się zabic prawie 12 tysięcy anarchistów. Wrześniowe bitwy pod Little Rock, Jackson, Lubbock czy tez Chattanooga skutecznie osłabiły przeciwnika. Okazalo sie, ze mimo przewagi liczebnej brak organizacji tych armii powoduje, ze duzo slabsze liczebnie oddziały konfederackie potrafią je pokonać w polu.

​

19 września ErzaJohnson na czele swiezo powołanych 45 tysiecy rekrutów pokonuje w bitwie o Tuscaloose wzmocniona dywizje anarchistów. Jest to przetarcie się dla nowych rekrutów, którzy od tej chwili jeszcze bardziej odważnie będą sobie poczynać w boju. Tego samego dnia dochodzi do bitwy o Shrevport, gdzie general Wilton Posey na czele 36 tysięcy żołnierzy bronił się przed podobnymi silami generała Sterlinga Lawa.

​

Po uciążliwych dwudniowych walkach wycofanie się konfederatów ogłoszone zostaje jako zwycięstwo anarchistów. Jednak fakt, ze general Posey wydostał sie tracąc ledwie 5 tysięcy żołnierzy podczas gdy anarchistów padło prawie 5 razy wiecej co zmusza do innego spojrzenia na ta bitwe. Tego samego dnia dochodzi do jeszcze jednej bitwy.

​

Pod Richmond Longstreet przechwytuje kolejne dwie brygady piechoty osłaniające wycofujący sie rząd. Pułkownik Mosby kosztem utraty jednostki powstrzymuje ataki buntowników na tyle długo aby umożliwić ewakuacje prezydenta droga kolejowa.

​

Następnego dnia rano generał Polk (9k) pod Durango natrafia na dwie dywizje powstańcze. Co prawda ponowie przeciwnik traci 2-3 razy wiecej rannych i zabitych, ale to ponownie konfederaci zmuszeni zostają do wycofania się. Do końca września w kolejnych bitwach o Dallas, Monclowa, Mobile czy tez Atlante udaje się opanować sytuacje. Przeciwnik ma nadal potężne sily, jednak to obecnie konfederacja zyskuje, szczególnie od południa, przewagę liczebna.

​

8 października pod Biloxi Erza Johnson niszczy kolejna buntownicza dywizje. Trzy dni pozniej pod Augusta i Savannah kolejne 4 brygady zostają pokonane. 15 tego miesiąca pod Mobile Erza przechwytuje kolejne 2 brygady piechoty zmuszając je do złożenia broni. Tydzien pozniej Jubal Chatham wygrywa 2 kolejne bitwy o Charleston oraz Columbie.

​

27 października Patrick Kemper tracąc zaledwie tysiąc żołnierzy pokonuje w bitwie o Santa Maria del Oro wroga dywizje. Walki trwają jeszcze do końca roku. Co prawda oddziały przeciwnika sa odosobnione na północnym wschodzie oraz w Meksyku, jednak nadal stanowią równowartość paru dywizji. Na szczęście w końcu jeden po drugim zostają zniszczone dzięki czemu 23 grudnia ogloszona zostaje demobilizacja.

​

 

Widzę, że coraz ostrzej . Chociaż rewolta anarchio-liberałów to nie to czego potrzebuje Twoja gospodarka.. Nie słychać nic o buntach jakiś bardziej "planujących"? Dziwnie brzmią rewolty anarchio-liberałów na tradycjonalistycznym, konserwatywnym południu, nawet po takiej transformacji. Widzę tu kolejne dopasowywanie wszystkich państw do modelu..
Specjalnie kierowałeś na siebie "synów" wielkich generałów, czy tak jakoś wyszło?

 

Przypadek, aczkolwiek bardzo przydatny Musisz pamietac, ze to o czym mowisz, czyli poludnie z 1861 roku obecnie stanowilo zaledwie 30% spoleczenstwa. Poza tym arystokracja, ktora nadawala konserwatywnego blasku poludniu ostatecznei stracila caly swoj wplyw na panstwo, coraz bardziej zblizajac sie do skrajnej prawicy. Imigranci, szczegolnie ci z Niemiec, skutecznie chwiali stalymi regulami. Zreszta widac to po kolejnych wyborach w ktorych liberalowie i anarcholiberalowie bez problemu utrzymuja ponad 30% glosow. Moja gospodarke nic nie pobudzi Ale inna sprawa, ze w systemach moge wybierac dow oli, od anarchistow, socjalsitow, komunistow po faszystow i reakcjonistow

 

Moim zdaniem CSA ma niezły potencjał na bycie państwem faszystowskim, a jeśli jeszcze dodać do tego niewolnictwo A tak BTW, który ustrój byłby dla Ciebie najbardziej wygodny?

 

mam docelowa partie, ktorej co prawda nie wspieralem bardzo, ale liczylem na jej rozwiniecie sie. A co do samego ustroju to State Capitalism bylby zdecydowanie najlepszy na poczatku. Teraz juz wszystko dziala ok. Nawet sie zastanawiam czy przy moim stanie posiadania surowcw nie nalezalo podniesc taryfy do 5-10%

 

Odcinek 20D

1900-05


​

Kanał Suezki
Na nowo zainteresowanie Egiptem wzrosło w 1799 roku, gdy Napoleon Bonaparte z kadra inżynierów i kartografów wylądował na jego wybrzeżu. Szybko zostały odkryte starożytne ruiny kanału wschód-zachod biegnące przez Bubastis, Pi-ramzes oraz Pithom. Według greckiego historyka Herodota około 600 pne Nacho II zobowiązał się wykopać kanal komunikacyjny Zachod-wschod przez Wadi Tumilat miedzy Bubastis i Heroopolis. W dalszym planie miał się on ciągnąć do zatoki Heroopolite oraz Morza Czerwonego. Herodot podaje ze w czasie prac zginęło blisko 120k ludzi ale można spodziewać się, ze jest ona przesadzona. Wraz ze smiercia Nacho II prace zostały wstrzymane, podobno ze względu na ostrzeżenie wyroczni. Projekt został wznowiony i dokończony przez Dariusza I z Persji, który w międzyczasie podbił Egipt. Według Dariusa powstały kanal był na tyle szeroki ze dwie triremy mogły sie nawzajem wymijać.

​

Niestety w przeciągu kolejnych setek lat morze czerwone zdecydowanie się obniżyło coraz bardziej cofając się na poludnie. To wlasnei w połączeniu z ciągłym nagromadzaniem sie mulu spowodowało zaprzestanie konserwacji go. Al.-Hakim bi-Amr Allah ogłosił, ze naprawił stary kanał w okolicach 1000 roku ne. Niestety była to tylko chwilowa poprawa. Burze piaskowe które nadciągnęły w następnych latach skutecznie zaprzepaściły ten wysiłek. Zainteresowanie Napoleona kanałem doprowadziło do dokładnego zbadania całego regionu. W końcu rozpoczęto rozważania nad nowym, nowoczesnym kanałem Polnoc-poludnie. Niestety bledy w obliczeniach prowadzonych w czasie wojny doprowadziły do przeświadczenia ze pomiędzy oboma morzami jest 10 metrów różnicy. Podrażało to znacznie cala inwestycje doprowadzając do rezygnacji z niej.

​

Mimo ze rzekoma różnica w poziomie morza mogla stanowić problem, to jednak sam pomysł kanału skracającego drogę do Indii pozostawał w sferze analiz. W roku 1830 F.R.Chesney przedłożył Brytyjskiemu Rządowi sprawozdanie, na temat możliwości budowy kanału. Jednaj jego projekt nie zebral wystarczającego zainteresowania. Przez kolejne lata prowadzono rozne analizy możliwego usytuowania kanału. Przy okazji wybuchła awantura dyplomatyczna. Anglia, która była światowa morska potęgą nie była zainteresowana zadnym kanałem który mogl przyspieszyć poruszanie się jednostek.

​

O ile zainteresowanie USA moglo być traktowane jako zwykle awanturowanie się, to już Francuskie zaangażowanie moglo stanowić poważny problem. Nagle przesuniecie floty śródziemnej na ocean indyjski moglo drastycznie zachwiać układ strategiczny. Z tego tez powodu wszelkimi dostępnymi środkami blokowali możliwość ingerencji na terenie Egiptu. Dodatkowym problemem było samo państwo, które było w sferze zainteresowania Brytyjczyków.

​

Z tych wszystkich powodów, kolejne dziesiątki lat budowa nie wychodziła ze sfery analiz. Dopiero nadciągający okres wojen europejskich zmienił diametralnie sytuacje. Państwowy Instytut Naukowy, który już od blisko 20 lat zajmował sie poszukiwaniem zaginionych grobowców faraonów szybko wyczul okazje do interwencji. Już w 1885 roku ściągnięto na miejsce generała (awansował w międzyczasie) George Washington Goethals z Korpusu Inżynierów Armii. Tego samego George, który wsławił się 30 lat wcześniej budowa Kanału Panamskiego. Anonimowo, w czasie prowadzenia badan wykopaliskowych pracował jednoczenie nad projektowaniem samego kanalu.

​

W końcu w 1892 roku oficjalnie utworzono Suezka Kompanie Konfederacka której zadaniem było wykonanie robot ziemnych. Ogrom prac porażał gdyż obliczano ze 2,613mln metrów sześciennych będzie potrzeba przeniesienia. Całkowity koszt miał wynieść 200 mln frankow. Trudy budowy szybko doprowadziły do kłopotów finansowych spółki. Z tego tez powodu Pasha Said wykupił 40% udziałów umożliwiając dalsze prace. Dzięki temu do 1895 roku udalo sie zakończyć pierwsza fazę robot.

​

Cala budowę ułatwiło wykonanie równoległego kanalu, którym przesalano wszelkie potrzebne towary jak linia kolejowa, która zresztą pozniej także powstała. Kolejne lata przyniosły pojawienie się nowych maszyn, glownie koparek, które rozkopywały coraz bardziej istniejący kanal az do planowanych 20 metrów. Budowa powoli przesuwała się coraz bardziej na południe. A im bardziej sie tam kierowala, to tym bardziej podmokły teren zastawała. W końcu prace należało wykonywać z barek pływających po wodach. Na barkach tych stała ogromna rama drewniana stanowiąca konstrukcje dla koparek. Były one napędzane za pomocą silników parowych co zdecydowanie wplynelo na szybkość pracy.

​

Barki te bardzo przyspieszające prace wymagały jednak dużo czasu na ruch. Było to związane z faktem ze barki w związku z niskim stanem wody, często szorowały po dnie. Z tego tez powodu częściej stosowano drugi typ barek, które zamiast komasować materiał w środku przenosiły go od razu na sąsiednie barki (transportowe) a te dopiero na brzeg, gdzie czekały kolejne maszyny wyładowcze. Samochody ciężarowe wypełnione błotem przesyłały materiał dalej. Koparki wydobywające z barek towar umocowane były na szynach kolejowych co ułatwiało jej pozniejsze przesuwanie. Wprowadzenie tych mniejszych barek wplynelo znacznie na przyspieszenie prac.

​

W międzyczasie wybudowano także Kanal Ismaiillyeha, który sluzyl do dostarczania czystej wody do miast które powstawały wzdłuż samej budowy. 17 listopada 1902 wysadzono w powietrze tamę i wody morza czerwonego wlały się do kanału. Tydzień pozniej, po dokonaniu poprawek kanal został oficjalnie otwarty dając pretekst do wielkich uroczystości w Port Said. Jednoczesnie otwarto Ismail’s old Opera House w Kairze. W umowie do jakiej doszło miedzy Konfederacja a Egiptem Ismail cedowal sam kanał oraz okoliczne tereny na rzecz konfederacji w zamian uzyskując intratne umowy dyplomatyczne i ekonomiczne. Z tego tez powodu, na miejscu pozostał generał George Washington Goethals który miał zajac się rozbudowa fortów wzdłuż kanału oraz nowego portu.

​

 

Odcinek 21A

1905-10


​

Ekonomia
W tym czasie wybudowano kolejna grupę fabryk. Były to miedzy innymi fabryki: części do maszyn, ubrań, mebli i barwników (Jackson), szkła (Atlanta i Saltillo), destylarnie i f. barwników (Nashville, New Orleans i Montgomery), huta szkła w Chihuahua oraz ubrań w Suezie (tam tez wybudowano fabrykę broni oraz papieru) oraz Greenville. We wrześniu 1908 roku postanowiono rozbudować fortyfikacje w Bonny. Miasto to miało być w przyszłości podstawowa baza marynarki i należało je do tego przygotować.

​

Także ze względu na potrzeby marynarki postanowiono rozbudować bazę morska w Tallahassee. Także ze względu na admiralicje rozpoczęto w 2 lata wcześniej budowę kolejnych 21 krążowników klasy Houston. W 1909 zamówione zostanie kolejne 19 okrętów tego typu. W międzyczasie także armia lądowa prowadzi proces zbrojeń tworząc 6 nowych brygad piechoty 3 artylerii i 2 kawalerii. W sierpniu 1906 roku rząd podejmuje decyzje o zmniejszeniu podatków: dla klasy bogatej do 10% a dla klasy średniej w ogóle. Jednocześnie zwiększono wydatki na pensje dla wojska.

​

Dyplomacja
Negocjacje administracji z przedstawicielami Niemieckimi zakończyły sie w styczniu 1905 roku podpisaniem wzajemnych gwarancji bezpieczeństwa oraz o współpracy ekonomicznej. Uklad ten zawierał jednocześnie tajna klauzule gwarantująca południu wsparcie na wypadek ataku sil federalnych. Nie był to koniec sukcesów konfederacji, bo już rok pozniej usunięto wszystkie wpływy, a także pogorszono wzajemne relacje, Francji z terenu Hiszpanii. Przy okazji trzeba przyznać, ze sojusz CSA z Francja coraz bardziej sie rozpadał. Widać było całkiem przeciwstawne dążenia obu krajów. Na początku XX wieku pojawiło sie na mapach nowe państwo. Było to United States of Central America. Już w marcu 1908 roku wzajemne relacje z konfederacja znacząco zostały ocieplone aby we wrześniu osiągnąć przyjacielski poziom.

​

Ewenty
5 kwietnia 1905 roku w Richmond pojawia się książka Simone de Beauvoir – „The Second Sex” Autor opisując nowe tendencje w ruchu feministycznym zdobywa uznanie na świecie wpływając na wzrost prestiżu państwa. W październiku wracają zwycięsko z kolejnej olimpiady konfederaccy sportowcy. W maju następnego roku w Bonny i Buca rozpoczęto uzyskiwanie gumy.

​

2 tygodnie pozniej ogłoszono wyniki kolejnych wyborów. Były one bardzo podobne do poprzednich i daly zwycięstwo liberałom oraz anarcho-liberalom. W listopadzie PIN postanowił przeprowadzić ekspedycje na biegun południowy. W marcu 1908 roku przeprowadzają ekspedycje botaniczna do jednej z kolonii afrykańskich. Jej sukcesy wpłynęły na zwiększenie środków przeznaczonych na PIN.

​

W marcu w Angoli północnej pojawia się pierwsza faszystowska gazeta skierowana do białej populacji. W maju wprowadzona zostaje państwowa pomoc medyczna. W sierpniu 1909 roku w czasie parady w Arcansas dochodzi do zamieszek, w których atakowani zostają ludzie związani z socjalistycznymi związkami zawodowymi. Staje się to celem ataków „The Confederate Red Star” która wykorzystuje zamieszki do własnej promocji.

PS: taki maly niepozorny odcinek

 

No, no faszyści . Może powoli zastąpią anarch-liberałów w roli głównego mąciwody. Pewnie nie dadzą rady dotrzeć do parlamentu .
Sytuacja z Hiszpanią pachnie wojną.. Jaki jest układ sił w europie? Niemcy na pewno sobie poradzą z Francuzami jak będziesz bił Hiszpanów? Znając życie USA się upomni o kilka prowincji, dodając jeszcze jeden mały problem. UK po czyjej jest stronie?
USCA ma jakiś potencjał (na ogół nie ma, ale nie było wojen w regionie chyba, nie miało co ich wyniszczyć..) czy raczej bawisz się z nim dla kasy i by ktoś przypadkiem go nie wciągnął do sfery/niespuppetował?
W sumie to Twoje CSA z kraju "wolnościowego" (wolność, swoboda stanów, duża autonomia na najniższym szczeblu) staje się krajem "wolnościowym" rządzonym ciągle przez Anarch-liberałów .
Nie wiem czy coś przeoczyłem, ale nie kojarzę zbyt wiele fabryk dla wojska w Twoim kraju.. Przy tym tempie rozbudowy przed wielką wojną burżuje mogą nie zdążyć pobudować takowych.

 

Jesli bede kontynuowal aara na obczyznie (na HOI3) to bede korzystal z nieznacznie zmodyfikowanego moda. Z tego tez powodu historia europy potoczy sie inaczej niz mojej rozgrywce (CSA i sadziedzi beda ok). Z tego tez powodu mylacym byloby pisanie o zdarzeniach do ktorych nie dojdzie (hue hue hue). Dlatego tez wprowadzam blokade na kazda wiadomosc sprzeczna z przyszla rozgrywka
Co do parlamentu, to wbrew pozorom wszystko jest mozliwe. kazda partia (szczegolnie przy moim wsparciu) moze przejac wladze. Takze zobaczycie jak historia sie potoczy Co do samej Hiszpanii, to nie jestem w stanie narazie jej ugrysc(poza strefa, Francja caly czas ma umowy z nia), choc caly czas sie czaje. Jakakolwiek moja ingerencja konczy sie WS przeciw mnie.
Samo CSA bardzo przeradza sie w sama Federacja, a moze nawet cos jeszcze bardziej zcentralizowanego. To jest zdecydowane zaprzeczenie idealow wojny secesyjnej. Wbrew pozorom uwazam, ze to bylby najpewniejszy scenariusz. Mlodzi zachlysneliby sie przemyslem, pieniedzmi i mozliwosciami. Starzy plantatorzy wygineliby jak dinozaury. Co do samych fabryk, to troche ich powstalo. te ktore istnieja maja wyzsze lvle wiec jakos tragicznei nie jest. Szczegolnie ze staram sie utrzymywac wydatki na wojsko duze, zeby zapewniac popyt. Aczkolwiek ciagly brak mozliwosci ingerowania w gospodarke zabija potencjal tego kraju.

 

Odcinek 21B

1905-10


​

Technologie
Ponownie to armia była sila napędową postepu. W marynarce wprowadzono tylko jedna za to kluczowa zmiane. Było nia utworzenie sztabów dla nawet najmniejszych grup okrętów. Powodowało to ciagly kontakt pomiędzy niższymi i wyższymi szczeblami dowodzenia dzięki czemu system przesyłania wiadomości był znacznie skuteczniejszy. Kluczowe zmiany zachodziły jednak w silach lądowych. Już w marcu 1905 roku rozpoczęto opracowywanie zasad współpracy małych oddzialow czołgów z grupami szturmowymi. Pierwsze ćwiczenia wykazywały przy okazji duza skuteczność działań formacji opancerzonych. Co zaskakujące kolejne typy tych pojazdow coraz sprawniej pokonywały na poligonach tereny przypominające przyszłe miejsca walk.

​

Coraz częściej okazywało sie, ze leje po bombach, okopy czy tez inne zapory nie stanowiły dla nich już więcej kłopotu. W czerwcu sztab zauważył potrzebę lepszego szkolenia podoficerów armii czynnej. Od tej pory mieli oni stanowić główna sile armii. Aby tego dokonać rozpoczęto tworzenie systemu szkolenia żołnierzy poszczególnych rang tak zeby mogli wypełniać także zadania swoich przełożonych. Także z tym wiązało sie stworzenie odpowiedniej literatury dzięki której mogli poszerzać swoja wiedzę. Pod koniec tego roku, armia rozpoczęła wprowadzanie swoich oficerów sztabowych jako doradców czy tez specjalistów do rządowych, partyjnych i administracyjnych organizacji. Dawało to im coraz większy wpływ na podejmowane decyzje. Zamierzeniem wojska była maksymalizacja kontroli nad podejmowaniem decyzji dotyczących armii i polityki zagranicznej.

​

Kolejna faza tych zmian było podniesienie rangi sztabów okręgów. Od tej pory miały one przejmować kontrole nad całością zasobów ludzkich i materialnych na terenie swojej odpowiedzialności. W połowie 1907 doświadczenia ze szkolenia podoficerów, spowodowały zmiany w systemie ich szkolenia i działania. Od tej pory mieli oni dostawać większą autonomie w działaniu na wydzielonym im zakresie działań. Było to rewolucyjna zmiana w porównaniu do poprzedniej wojny, gdzie wszystkie, choćby nie wiem jak drobne decyzje podejmowano na jak najwyższym szczeblu dowodzenia. Już pierwsze manewry udowodniły ze nowy system zdecydowanie usprawnia marsze i działania małych oddzialow. Jednoczenie jednak zauważono, ze dla nowych podoficerów stanowiło problem podejmowanie dobrych decyzji taktycznych. Nie byli do tego przyzwyczajeni i często brakowało im inicjatywy. Z tego tez powodu postanowiono rozszerzyć zajęcia taktyczne jakie mieli oni przechodzić.

​

Także przemysł się rozwijał. Zdecydowanie największy wpływ na niego miało ogłoszenie zakończenia procesu integracji linii kolejowych w 1 sprawnie działający system. W kolejnych latach nadrabiano zaległości we wprowadzaniu technologii czystego węgla, taniego żelaza i stali czy tez kopalni odkrywkowych. 3 czerwca 1908 powstała na południu pierwsza fabryka coca coli. Rok później huty zaczynają korzystać z nowej metody tzw stali Matrina. Powoduje ona, ze przy jednoczesnym utrzymaniu jakości stali można korzystać z gorszej jakościowo stali. W ogóle można powiedzieć ze okres ten był rewolucyjny w technologiach metalurgicznych.

​

W tym samym czasie odbywały sie zmiany w polityce. Już w lutym 1908 roku dzięki poprawie pracy administracji rząd mógł skupiac się na większej ilości zadań w oddalonych regionach. Jednocześnie zaproponowano wprowadzenie tzw państwa policyjnego. W wypadku jego uchwalenia miały powstać dodatkowe, a obecne organizacje policyjne i wojskowe miały uzyskać dodatkowe uprawnienia. Rzad spodziewając się oporu społecznego do tych zmian zrezygnował z nich na rzecz małych uregulowań.

ostatni weterani Wojny secesyjnej na okolicznościowej paradzie​

1 stycznia 1909 roku, ze względu na duże zapotrzebowanie armii na poborowych, oraz jednocześnie potrzebę przemysłu na pracowników, zwiększyła się potrzeba zaangażowania większej liczby weteranów. Było to tym bardziej potrzebne, ze duza cześć z nich nie potrafiła się przystosować do zycia poza armia. Jednocześnie miało to zabezpieczyć administracje przed przechwyceniem ich przez radykalne organizacje tworzące się także na skrajnej lewicy jak i prawicy. Na południu szczególnie bano się kolejnych wystąpień Anarcho-liberalow oraz komunistów. Z tego tez powodu weterani samoistnie zbliżali sie ideologicznie coraz bardziej ku prawicy. Szczególnie na wschodnim wybrzeżu grupy te organizujące weteranów poszczególnych batalionów i brygad zaczęły przejawiać nacjonalistyczne ideologie. Jakos szczególne zagrożenie traktowano wszelkie ruchy społeczne w Teksasie. To razem z wrażeniem słabości własnej administracji rządowej wytworzyło podatny grunt dla faszyzmu, który bardzo szybko zaczął się rozwijać.

​

 

Odcinek 22

1910-15


​

Ekonomia
Tak jak i w poprzednich latach rownie duzo fabryk powstawało jak i upadało. Jednymi z tych nowych były fabryki: amunicji, cementu, mebli i barwialnia (w Montgomery), destylarnia, f. broni i huta szkła (w Grenville), części maszyn i mebli (Nashville), amunicja (Jackson),części maszyn i ladunkow wybuchowych (Richmond), konserw (Houston), ubran i ładunków wybuchowych (w Nowym Orleanie), stocznia (Houston), broni (Tallahassee), mebli (Little Rock i Suez) oraz broni, papierni i destylarni w Atlancie.

​

W czerwcu 1910 roku Armia dumnie ogłosiła utworzenie pierwszych trzech brygad pancernych. 3 miesiące później rozpoczęto tworzenie 5 brygad piechoty i 4 artylerii. Trzy lata pozniej we wrześniu ogłoszono powstanie 31 kolejnych brygad piechoty. A w maju następnego roku kolejnych 9 brygad kawalerii i 4 artylerii. Nie tylko sily lądowe się rozbudowywały. Także marynarka postanowiła wzmocnić swoje sily. Pod koniec 1912 złożono zamówienie na kolejnych 20 krążowników. Rozwoj przemysłu wpłynął zdecydowanie na stan budżetu. Już w polowie 1913 rzad całkowicie rezygnuje z opodatkowania klasy sredniej i bogatej.

​

Dyplomacja
28 lutego 1910 roku podpisano umowę akcesyjna z United States of Central America. Od tej pory wchodziła ona w skład Unii gospodarczej. Kolejne lata zajęło dyplomacji walka o wpływy ze Stanami Zjednoczonymi w Guatemalii oraz Francja w Hiszpanii. Zdecydowanie gorsze wiadomości nadeszły z europy, gdzie 28 lipca 1814 roku wszystkie tamtejsze wielkie potęgi postanowiły siłowo rozwiązać problemy miedzy sobą.

​

Stanowiło to pewien problem dla południa. Było ono jednocześnie związane sojuszem z Francja i Niemcami. Szybko zdecydowano, ze konfederacja nie widzi żadnego powodu do przylaczania sie po którejkolwiek stronie. Decyzje ta podjęto tym szybciej, ze uważano Francję za jednego z prowodyrów eskalacji konfliktu.

Ewenty

​

W lutym 1910 wróciła, pokonana przez lody, pierwsza wyprawa na biegun południowy. Od razu PIN rozpoczął prace nad przygotowaniem kolejnej. Mimo potężnych kosztów jakie ona wymagała, tym razem sukces był pełen. 22 sierpnia tego roku nadeszła wiadomość o zdobyciu bieguna przez konfederatów. Tym samym w obu celach tak północny jak i południowy powiewały Konfederackie flagi. W październiku rozpoczęto formowanie afrykańskich elitarnych oddzialow. Spodziewano sie, ze duzo lepiej będą one się sprawdzać w kolonialnych walkach z Francja.

​

Szczególnie dobre wrażenie w czasie manewrów sprawiali Askari. 2 listopada 1910 roku ogłoszono bankructwo Konfederate National Company. Upadek tej bardzo zasluzonej dla południa Kompanii wpłynął negatywnie na przemysłowców na południu. W marcu 1912 roku rząd wprowadza reformę szkolnictwa. Od tej pory przykościelne szkółki miały zostać zastąpione przez rządowe szkoły. Lepiej rokujący uczniowie mieli następnie dostawać promocje do kolejnych szkol w stolicach stanów. W maju tego samego roku ogłoszono reformę bankowości. Tego dnia rozpoczął swoje działanie Confederate Central Bank. W sierpniu przeprowadzono kolejna reformę szkolnictwa podnosząc jego efektywność.

​

Kolonie i rozwój południa wpłynął znacząco na jego stolice Richmond. Z każdym rokiem miasto piękniało i nabierało kulturowego blasku. Z tego tez powodu rząd postanowił 11 sierpnia 1913 roku rozpocząć wielkie uroczystości. W październiku tego roku przeprowadzono trzecia w kolei reformę szkolnictwa. Tym razem dotyczyła ona działalności uniwersytetów, które od tej chwili miały produkować więcej świetnie wykształconych specjalistów.

​

Przy okazji przy Uniwersytecie w Richmond stworzono wydział wojskowy. To na nim wybrani oficerowie sztabowi mieli nabierać dodatkowej wiedzy, niekoniecznie związanej z sama walka. Pod koniec roku administracja zwiększyła subsydia przysługujące bezrobotnym.

Technologie
We wrześniu 1910 roku wprowadzona zostaje ekonomia neoklasycystyczna. Jej podstawa sa teorie dotyczące konkurencji doskonalej oraz homo economicus. W październiku wprowadzona zostaje nowe metody formowania stali (Thomas Steel oraz Bessemer Steel) które rozwijają metodę Martina. W styczniu 1911 rozpoczęto doświadczenia nad dodawaniem do zelaza rożnych innych metali. Często zdarzalo sie ze wytworzona stal miała szczególne, bardzo przydatne właściwości. W tym samym okresie rozpoczęto w hutach wykorzystywanie potężnych maszyn (zamiast ludzi z młotami) w celu szybszego i dokładniejszego formowania materiału. W lipcu wprowadzone zostają nowe zasady zarządzania w fabrykach. Zwieksza to zdecydowanie ich efektywność. W marcu 1912 roku nowe zasady inwestowania w kompaniach, polegające na zmianie koncepcji własności i powodów do przejmowania spółek, wpłynęły na ich rozwój. 2 miesiące pozniej wprowadzono reformę banku centralnego.

​

Dzięki niemu, a właściwie dzięki zwiększonej jego autonomii, uzyskano możliwość walki z inflacja znacząco wpływając na efektywność uzyskiwanych podatków. Jednoczesnie stwierdzono pojawianie się tak zwanych biznesów rodzinnych. Zauważono, ze właściciele traktujący sklep jak dom sa w stanie więcej mu poświecić, co zwykle przynosiło wzrost zysków. Okres tych zmian w przemyśle i bankowości wplynal na imigracje na południe dużej liczby znanych ekonomistów.W tym pięcioleciu, na południu rozpoczęli swoja prace miedzy innymi Augustina Cournota, Eugena von Bohm-Bawerka, Alfreda marshalla, Josepha Schumpetera, Carla Mengera, Irvinga Fishera oraz wielu wielu innych. Tym razem wojsko było w defensywie. Przez cały ten czas wprowadzano nadal zmiany z poprzednich lat. Jedyna nowinka, jaka testowano była możliwość ataku oraz obrony za pomocą trujących gazów.

 

Odcinek 23A

1876-1900


​

Socialist Labor Party of America
Socjalistyczna Partia Pracy założona została w 1876 roku jako rozwiniecie związków zawodowych. Była to w tamtym czasie druga na świecie partia Socjalistyczna. Związek zwany początkowo Workingmen's Party of America po blisko rocznej działalności zmieniła nazwę na obecna. Partia opowiadała się za ideologia określoną przez Daniela De Leona (w 1890) mówiącą o potrzebie angażowania robotników w walkę klasowa w ramach kapitalizmu. Jej celem miało być przeprowadzenie rewolucji i zorganizowanie na kontrolowanych terenach socjalistycznych republik. Mialo to być przeprowadzone dzięki połączeniu politycznego i przemysłowego nacisku robotników zorganizowanych wewnątrz związków zawodowych.

Daniel de Leon​

W ostatnich 30 lat XIX wieku, mimo wysiłków członków ruch socjalistyczny pozostawał na południu głęboko podzielony. Nowym Emigrantom, szczególnie tym z Niemiec, bliżej było do partii politycznych takich jak Lassalle’a albo raczkującej Socjaldemokratycznej partii Niemiec, podczas gdy miejscowi mieli tendencje do skupiania się wokół związków zawodowych. W kwietniu 1876 roku zorganizowano wstępnie w Jakcson konferencje skupiająca wszystkie ruchy lewicowe. W czasie jego trwania uzgodniono zasady a przede wszystkim termin kongresu, który odbyl sie nastepnie 15 lipca tego roku. Pierwsza Międzynarodówka zorganizowana w Filadelfii wybrała następnie 7 delegatów będących przedstawicielami 3000 przedstawicieli skupionych w 4 największych organizacjach. Były to: związek zawodowy Marksistów oraz 3 grupy Lassalowskie: The Workingmen's Party of Illinois, The Social Political Workingmen's Society of Cincinnati oraz The Social-Democratic Party of North America. W wyniku kolejnych dni pracy stworzono w końcu konwencje partii zwanej od tej pory Workingmen's Party of the United States z Philipem Van Pattenem jako pierwszym sekretarzem.

​

W okresie tym zaczęły pojawia się w duzych ilościach gazety ideologicznie zbliżone do partii. Jedna z głośnych była Atlanta Workers News Paula Grottkau’sa oraz The Emancipator. Po 2 latach w czasie kolejnej konwencji zmieniono nazwę partii na Socialist Labor Party, choć Niemieccy członkowie stosowali zniemczona nazwę Sozialistischen Arbeiter-Partei. Organizacja swój największy sukces osiągnęła w wyborach z 1878 roku w Chicago, gdy udało się wprowadzić do senatu 3 przedstawicieli oraz kolejnych 4 do rady miejskiej. Niestety w wyniku kryzysu gospodarczego, jaki nawiedził w następnych latach południe, zbankrutowała większość socjalistycznych gazet. Udało sie na szczęście utrzymać jeden, którym był niemieckojęzyczny New Orleans Volkszeitung, komentujący najważniejsze wydarzenia niemieckiego i amerykańskiego ruchu socjalistycznego. Jego redaktorzy: Alexander Jonas, Adolph Douai oraz Sergei Schewitsch stali sie szybko wiodącymi glosami SLP. W tym samym czasie sily zaczal nabierać ruch anarchistyczny. Stalo sie to głownie dzięki kryzysowi gospodarczemu i podsycanym przez organizowane przez nich fale strajków. W 1900 roku Fredric Heath napsize:
„The line between Anarchism and Socialism was not at this time sharply drawn in the Socialist organizations, in spite of the fact of their being opposites. Both being critics and denouncers of the present system, however, they were able to work together.”

​

Niestety dla SLP wiazalo sie to z ubytkiem członków na rzecz tej pierwszej organizacji. Na szczęście w latach 1880-81 pojawia się nowa fala uchodźców politycznych z Niemiec, zmuszonych do ucieczki w czasie prześladowań w Niemczech. Wpłynęło to na jeszcze bardziej na „zniemczenie” organizacji. Kolejne lata to powolny upadek partii. Duza cześć jej anglojęzycznych czlonkow odchodziła ze względu na wpływy Niemieckie. Pozostali, szukający bardziej agresywnych organizacji skupiali sie wokół anarchistycznego International Workingmen's Association.

zalozyciele Knights of Labour​

Kolejne proby reform, nie przynosiły większego efektu. W końcu partia postanowiła skupić się na przejęciu kontroli nad głównymi dziennikami oraz na zwiększeniu swojego wpływu na the Knights of Labor. W końcu w 1890 roku władze w partii przejmuje Daniel De Leon. Dzieki zorganizowaniu na nowo partii, oraz wlasnym nowatorskim pomysłom, organizacja zaczela szybko odzyskiwac ustracone wpływy. Szybko kolejne dzienniki i związki zawodowe same zaczęły dążyć do przyłączenia się, do nowego prężnego SLP.

Lassalle​

Aby zrozumieć następne wydarzenia należy skupić się na chwile na samej ideologii. Już Ferdinand Lassalle twierdził, ze wzrost plac i warunków pracy, uzyskiwane przez zwiazki zawodowe sa niewielkie i krótkotrwale. Tylko i wyłącznie przejecie władzy poprzez wybory może dac skuteczne narzędzia do restrukturyzacji gospodarki. Puki istnieje kapitalizm, to place i sytuacja robotników nigdy się nie zmienia. Dokładnie odwrotnie twierdzili marksiści, którzy zdominowali SLP. Uważali oni, ze tak długo jak podstawowe relacje ekonomiczne miedzy pracownikiem a pracodawca pozostają bez zmian, każda zmiana władz będzie miała charakter chwilowy i bezowocny. Tylko poprzez działania związków zawodowych, może klasa robotnicza osiągnąć świadomość swojej sily i misji historycznej. Teraz następowało pytanie: jaka formę maja przyjąć związki zawodowe, tak zaby ich misja była skuteczna. Było to kluczowe pytanie, które w rzeczywistości podzieliło partie na pol.

marsz 8-godzin pracy zorganizowany przez Knights of Labour​

Na konwencji krajowej w 1896 problem ten połączył się z dyskusja o utworzeniu Socialist Trade and Labor Alliance. Miala to być nowa, kontrolowana przez SLP unia związków zawodowych, takich jak American Federation of Labor oraz Knights of Labor. Niemożność znalezienia wspólnego zdania doprowadziła do podzielenia się partii. Cześć z jej członków, przede wszystkim Henry Slobodin oraz Morris Hillquit, opuścili partie, tworząc następnie w połączeniu z Social Democratic Party (Victora L. Bergera oraz Eugene V. Debs), Socialist Party of America.

 

Odcinek 23B

1896-1913


​

The Social Democracy of America
Po porażce strajkow w 1894 których celem była Confederate Railway Union wielu populistów takich jak Eugene Debs V czy tez Victor L. Berger rozpoczęło dogłębna analizę przyczyn tego stanu. Szybko uznano, ze pojedynczy związek zawodowy, nie jest w stanie walczyc z dużymi kompaniami, tym bardziej wspieranymi przez rząd. W tym samym czasie w okolicach Tennessee rozpoczęto sprzedaż nowego tygodnika „Appeal to Reason” który szybko zyskał wielka popularność.

​

To właśnie w nim powstał pomysł, za pomocą The Brotherhood of the Cooperative Commonwealth, niesienia niezdecydowanym stanom zachodnim socjalistycznej ideologii. Ustanawiając choćby mala taka kolonie, mozna by utworzyć przyczółek dla przyszłego rozwoju po obu stronach granicy. 18 czerwca 1896 roku oficjalnie utworzono Social Democracy of America oraz deklaracje zasad obowiązującą w niej. Następnie rozpoczęto negocjacje z członkami Socialist Labor Party, the Socialist Trade and Labor Alliance, the Scandinavian Cooperative League, the Metal Polishers and Buffers' Union oraz the United Brotherhood of Carpenters and Joiners.

​

W efekcie, partia ta łączyła zróżnicowane grupy marksistów, związkowców (zwłaszcza weteranów CRU), socjalistów, populistów oraz radykałów. Tak jak już wcześniej wspominałem jej zadaniem było utworzenie kolonii socjalizmu. Aby tego dokonać pułkownik Richard J. Hinton sondował możliwość ustanowienia "Cooperative Commonwealth" na płaskowyżu Cumberland w Tennessee. Jednocześnie negocjowano z miastem Nashville możliwość zbudowania 70km linii kolejowej. Oczywiście pracownikami mieli być wyrzuceni przez CRU związkowcy. Niestety zmian udało sie doprowadzić te procesy do końca, doszło do głębokiego podziału wewnątrz partii. Pierwsza grupa, tzw frakcja administracyjna, była reprezentowana przez partyjnych urzędników krajowych takich jak Henry Kuhn, Henry Vigt czy tez Lucien Sanial. Ich przeciwnikami byli niemieckojęzyczni członkowie zgromadzeni wokół dziennika New Orleans Volkszeitung. Ostatnia najbardziej agresywna była szczególnie wrogo nastawiona do polityki związków zawodowych, obranej na kongresie z 1896 roku. Szybko okazalo sie, ze podzial uniemożliwia dalsza współprace.

Socialist Party of America
Powstała ona w 1901 roku z połączenia wszystkich wcześniej wymienionych partii (w SLP nastąpił podział). Od początku organizacja ta wyróżniała się duza liczba urzędników rządowych działających wewnątrz niej. Dwaj byli członkowie kongresu: Meyer London oraz Victor Berger dzięki dobremu wyczuciu politycznemu wpłynęli na wybór miedzy innymi ponad 70 burmistrzów związanych z organizacja. Partia skupiala się na zyskiwaniu głosów żydów, Skandynawów, Niemców oraz innych imigrantów a także górników oraz rolników na południowym zachodzie. W latach 1900-1910 partia wystawiała w wyborach prezydenckich swojego przedstawiciela którym był Debs Eugene. Niestety jego najlepszy wynik (z 1912 roku) to było 6% głosów.

​

Na początku partia wachala się od radykalnego socjalizmu do socjaldemokracji. Na jej demokratyczn6ym skrzydle byli lider partii Morris Hillquit oraz kongresmen Berger natomiast po przeciwnej stronie stali radykalni socjaliści i syndykaliści a także członkowie Industrial Workers of World (IWW) z kandydatem na prezydenta Eugenne V Debs. Organizacja miała bardzo napięte i skomplikowane relacje z Confederate Federation of Labor kierowanej przez Samuela Gompersa.

​

W 1911 roku lider IWW William „Big Bil” Haywood został wybrany do National Executive Committee of the Socjalist Party, do której wszedł także Morris Hillquit (American Federation of Labor). Rok później w związku podjęta w partii decyzja o stosowaniu małego sabotażu, rozpoczęto ataki na Hillquita za jego ustępstwa oraz brak wsparcia dla pracowników przemysłu odzieżowego w Dallas. Konflikt do jakiego doszło wewnątrz partii doprowadził do wycofania się z niej bardziej demokratycznych członków. Spowodowało to zwiększenie radykalizmu wewnątrz, którego głównym przedstawicielem był nowy szef SPA.

​

 

Odcinek 23C

- 1913


​

Przyczyny napiec na południu
Według Sidneya Harcave, który opisal późniejsze wydarzenia, na południu występowały w tamtym czasie 4 główne problemy społeczne. Były to problemy w rolnictwie, narodowościowe, pracy oraz wykształcenia. Mimo ze indywidualnie nie stanowiły one większego zagrożenia, to połączone razem stanowiły wybuchowa mieszankę. Na przełomie XIX i XX wieku, niezadowolenie z rządów administracji, zmian w wyniku których państwo coraz bardziej przypominało sąsiada z północy, powstanie dużej liczby agresywnych partii, ale również problemy w przemyśle powodujące strajki i zamieszki doprowadzały nawet do zabójstw urzędników państwowych. Co gorsza rząd jednocześnie zauważając problemy działał krótkowzrocznie i nieskoordynowanie. Minister spraw wewnętrznych Hiram Rhodes Revels stwierdził w 1903 roku, ze w problemach agrarnych największy udział mieli żydzi, szkoły oraz robotnicy. Jako, ze gospodarka południa była w dalszym ciągu uzależniona od Europy, gdy doszło tam do kryzysu, przemysł południa pogrążył sie w jeszcze głębszym i trwałym kryzysie.

​

Kryzys w rolnictwie. Każdego roku setki plantatorów, którzy znaleźli sie w długach, musieli oddać swoja ziemie bankom, gminie finansistom. Mimo tego, wśród biedniejszych rolników nadal panował „głód ziemi” Postępował on tym bardziej, ze cześć wyzwolonych niewolników, sama przejmowała nowe grunty uprzedzając w tym białych farmerów, a przynajmniej tak oni to widzieli. Kończyło sie na tym, ze to często biali uprawiali nowa formę pańszczyzny względem jakiś grup finansistów przejmujących cale połacie stanów. Próbowano uratować sytuacje umożliwiając farmerom uzyskiwanie terenu po byłych plantacjach, które następnie przez kolejne dziesięciolecia spłacaliby rządowi (który uprzednio całość sumy oddal już plantatorowi).

​

Inna metoda było tworzenie wspólnot rolniczych, w których poszczególni chłopi mieliby prawo uprawy na poszczególnych pasach. Niestety nie stawali sie oni właścicielami tych gruntów, a co za tym idzie nie mogli ich sprzedać. A co za tym idzie w sytuacji braków środków, nie był w stanie się obronić przed bankructwem. Ci którzy byli bardziej sprawnymi farmerami, zarabiali tak niewiele, ze nie było ich stać na zakup jedzenia, opłacenia podatków i kosztów dzierżawy pola.

​

W miare upływu czasu sytuacja stale się pogarszała potęgując zadłużenie chłopów. Chłopi, którzy stracili swoja ziemie, przemieszczali sie do wsi do wsi szukając pracy. Czasami przemieszczano sie w ten sposób na setki mil. Co gorsza, z czasem narastała w nich agresja i przemoc. Coraz więcej grup formowało się w bandy napadające na przejezdnych. W 1910 niedaleko Birmingham ponad 500, ignorując prawo i zarządzenia, rozpoczęło rebelie, niszcząc okoliczne mienie i grabiąc okoliczne plantacje. Zamieszki te doprowadziły do utworzenia wielu komisji mających sprawdzić powody rozruchów. Okazało sie, ze nie było nawet kawałka wsi która by prosperowała w tym regionie. Co prawda powierzchnia gruntów się powiększyła, ale jednocześnie liczba ludności na wsi sie podwoiła powodując potężne niedobory. Komisje dobrze oceniły powody kryzysu, jednak nie były w stanie przedstawić skutecznego sposobu przeciwstawienia się im.

​

Problemy narodowościowe. Południe z każdym rokiem coraz bardziej zatracało swoja odmienność kulturowa. Potężny napływ imigrantów, przy jednoczesnym odpływie poludniowcow do kolonii potężnie zachwiał sytuacja w konfederacji. Szczególnie było to widoczne na przykładzie Teksasu, który dzięki ropie i rzadkim metalom był w stanie zachować odmienność i nie potrzebował wysyłać swoich rodowitych mieszkancow do innych terytoriów. Także fakt, ze znajdowali sie najdalej na zachód powodował, ze omijały go grupy nowych mieszkancow. Imigranci przybywający do portów na wschodzie często byli pozbawieni wszelkich pieniędzy, zmuszeni do ciężkiej wyzyskowej pracy czuli się wykorzystywani.

​

Na tym tle widać było wyraźnie odmienność sytuacji żydów, którzy trzymając się własnych grup dbali nawzajem o swoich członków. Często zdarzało sie, ze rolnicy zmuszeni byli zadłużać się u nich i na ich rzecz tracili swoje ziemie. Powodowało to dodatkowe animozje. Zresztą sami żydzi unikając asymilacji powodowali te konflikty. Duża cześć społeczeństwa nie traktowała ich jako użytecznego elementu państwa wpływając na nienawiść do nich. To z kolei powodowało jeszcze większe odseparowywanie się ich. Często grupy żydów mieszkały w małych ograniczonych grupach, które same sobie narzucały zakaz osiedlania się na zewnątrz. Ograniczony dostęp do gimnazjów i szkol wyższych wykluczał ich z dużej grupy zawodów.

​

Także państwo miało problem, gdyż nie tylko żydzi nie poddawali sie asymilacji. Zagrożeniem była także coraz większa grupa Niemieckich imigrantów politycznych. Ci uświadomieni politycznie ludzie w dużej mierze osiedlali sie na wschodnim wybrzeżu konfederacji w zamkniętych osiedlach nie próbując nawet opanować podstaw języka. Powodowało to rozdźwięk w dążeniach i wzajemnym zrozumieniu na linii obywatel – państwo. Sama administracja pogłębiała to poczucie posiadania gorszego statusu utrzymując obowiązek stosowania języka angielskiego w urzędach. Konfederacja, będąc państwem wielokulturowym, prowadziła jednak ich hierarchie.

​

Oczywiście najwyżej byli sami amerykanie oraz anglojęzyczne narody europejskie. W dalszej kolejności były to pozostałe narody europejskie, az do meksykanów, żydów i byłych niewolników na końcu. Te pozostałe kultury był;y w państwie tolerowane, ale na pewno nie traktowane na równi. Państwo prowadziło ciągła wojnę kulturowa, ustawiając się coraz bardziej w opozycji do mniejszości narodowych, które jednocześnie stawały się coraz bardziej większościami. Od 1870 roku rząd na główny cel wziął kulturę niemiecka. Uważano, ze Niemcy mogą wykorzystać swoja sile przeciwko władzy starając się utworzyć coś na wzór nowych Niemiec.

 

Casa, robisz tyle odcinków, że nie nadążam z ich czytaniem

 

Chcemy Confederate Socialist States of America!

 

to bylaby bardzo paskudna wizja ameryki

PS: to jest nowa forma spamu

 

Lepsze byłyby Confederate States of World

edit: Może utwórz w przyszłości Confederate States of Africa? Nawet skrót będzie ten sam xD

 

Nie, czerwony blobik na konserwatywnym południu to chyba nie jest najlepszy pomysł.

 

Jezus Maria! Parę dni mnie nie było a Casa 3 świetne odcinki napisał . Jest tak późno, że nie chce mi się komentować wszystkiego z osobna . Nie mniej jednak - fajnie powplatałeś faktyczne historie do sytuacji z gry. Czy w rzeczywistości masz taki urodzaj na socjalistów czy łatasz braki gry?
Socjaliści nie są tacy źli.. Chociaż południe z dużą mniejszością Niemiecką wypisz wymaluj pasuje mi do Faszyzmu. Tylko to umiłowanie wolności (powoli umierające) na południu ciągnie w kierunku demokracji.

 

w grze wpierw odbyla sie 1 rew anarchistow, nastepnie 2-3 (nieopisane), pozniej socjalistyczna (wlasnie opisywana) ....

PS: mnie osobiscie najbardziej podoba sie, ze Niemcy partie socjalistyczna nazywaja w swoim jezyku, co najlepiej swiadczy o poziomie ich asymilacji.

PS2: powtarzam jeszcze raz, ze poludnie bylo konserwatywne kiedys. Teraz max co moze to utrzymac te 30-40 popularnosci. I to jest max co moze